GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Ik vraag me af of er hier meer meiden zitten die nooit kinderen hebben gewild/ ze niet willen.
En of er iemand weet hoeveel procent van de vrouwen er eigenlijk geen kinderen heeft of wil?
En of er veel mannen zijn die geen kinderen willen? Want als ik straks een relatie krijg moet dat natuurlijk wel een relatie zijn waarbij de man geen kinderwens krijgt....of in ieder geval die kinderwens voor mij opzij kan zetten (dat hij dan een kind bij een ander gaat maken waar hij dan een paar keer per week voor zorgt lijkt me ook niks).
tis volgens mij toch best nog een beetje 'raar' als je als vrouw geen kinderen wilt. Ik word er in ieder geval altijd toch wel een beetje raar op aangekeken als we het over kinderen hebben (met vriendinnen of zo), over hoe we ze willen gaan noemen enzo en ik dan zeg geen kinderen te willen.
Ik zie nu al op tegen het feit dat zij over een paar jaar waarschijnlijk allemaal achter de kinderwagen lopen en ik als enige overblijf zonder kinderen....dat verandert een vriendschap toch wel denk ik. Dan word er vooral over de schattigheid en de zorgjes van het kind gepraat, terwijl ik dan met heel andere dingen bezig ben.
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil. Op dit moment kan ik zeggen dat ik ze de afgelopen 22 jaar nooit echt heb gewild maar misschien is dat een kwestie van de biologische klok of zo. Ik zal er toch es over na gaan denken maarja, vrees dat ik ze nog steeds niet ga willen. Maarja misschien moet je zoiets gewoon voelen op een gegeven moment...ipv redeneren.
Ik kan er niks aan doen, ik weet ook niet waarom ik ze niet wil maar het trekt me gewoon totaal niet. Heeft het nooit gedaan. Ik denk dat ik dat nooit zal kunnen, meteen onvoorwaardelijk van zo'n kind houden en er alles voor geven en doen. Dat zie ik mezelf gewoon niet doen. Ik ben ook, in tegenstelling tot de meeste vrouwen, helemaal niet goed met kinderen, nooit geweest.
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
k heb geen zin om 24 uur per dag mn hele leven lang (in ieder geval een jaar of 18) aan een kind vast te zitten. En terugproppen gaat zo moeilijk als het toch niet bevalt ;-) Ik zie ook de lol of meerwaarde van een kind niet echt in. Als ik zie hoe ik me tot mijn ouders verhoud kan ik me niet voorstellen dat ze nu gelukkiger zijn met kinderen dan zonder, integendeel. Ik en mijn autistische broertje hebben ze alleen maar een hoop kopzorgen bezorgd. Ze zijn sneller oud geworden.
Daarbij heb ik gezondheidsklachten en voel ik me absoluut niet happy met mezelf waardoor ik nu sowieso geen kinderen zou willen. Ik kan niet eens voor mezelf zorgen.
En econonisch zou het nu ook niet uitkomen want ik heb geen studie afgerond en geen (goede) baan en geen eigen huisje en ook geen vent bij wie ik kinderen zou willen....maar dat zou nog kunnen veranderen natuurlijk in een paar jaar.
Bovendien: ik zou dus echt nooit een lelijk of ongezond kind willen krijgen, dat zou ik echt niet aankunnen (kan mn eigen leven al niet eens aan). Maarja stel dat je dat krijgt dan kan ik het niet terugduwen of zo, ik zie het nog wel gebeuren dat ik dat op mn bord krijg want ik krijg steeds zware dingen op mn bord en bovendien is mn broertje autistisch dus misschien is dat wel erfelijk en krijg ik er ook zo een. Nou nee dank je, dat hoef ik dus niet. Ik wil geen risico lopen dat ik een kind krijg wat niet makkelijk is om mee te leven.
tis zo vervelend dat het als normaal wordt gezien dat je je voortplant. Ik heb ook geen zin om abnormaal te zijn en dat ik steeds me buitengesloten moet gaan zitten voelen omdat anderen kinderen hebben en daar over praten en ik dan niet. Dus ben ik toch aan het denken van 'zou ik ze dan toch niet willen' omdat ik maar normaal wil zijn...maar ik kan die verantwoordelijkheid gewoon niet aan denk ik.
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
En of er iemand weet hoeveel procent van de vrouwen er eigenlijk geen kinderen heeft of wil?
En of er veel mannen zijn die geen kinderen willen? Want als ik straks een relatie krijg moet dat natuurlijk wel een relatie zijn waarbij de man geen kinderwens krijgt....of in ieder geval die kinderwens voor mij opzij kan zetten (dat hij dan een kind bij een ander gaat maken waar hij dan een paar keer per week voor zorgt lijkt me ook niks).
tis volgens mij toch best nog een beetje 'raar' als je als vrouw geen kinderen wilt. Ik word er in ieder geval altijd toch wel een beetje raar op aangekeken als we het over kinderen hebben (met vriendinnen of zo), over hoe we ze willen gaan noemen enzo en ik dan zeg geen kinderen te willen.
Ik zie nu al op tegen het feit dat zij over een paar jaar waarschijnlijk allemaal achter de kinderwagen lopen en ik als enige overblijf zonder kinderen....dat verandert een vriendschap toch wel denk ik. Dan word er vooral over de schattigheid en de zorgjes van het kind gepraat, terwijl ik dan met heel andere dingen bezig ben.
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil. Op dit moment kan ik zeggen dat ik ze de afgelopen 22 jaar nooit echt heb gewild maar misschien is dat een kwestie van de biologische klok of zo. Ik zal er toch es over na gaan denken maarja, vrees dat ik ze nog steeds niet ga willen. Maarja misschien moet je zoiets gewoon voelen op een gegeven moment...ipv redeneren.
Ik kan er niks aan doen, ik weet ook niet waarom ik ze niet wil maar het trekt me gewoon totaal niet. Heeft het nooit gedaan. Ik denk dat ik dat nooit zal kunnen, meteen onvoorwaardelijk van zo'n kind houden en er alles voor geven en doen. Dat zie ik mezelf gewoon niet doen. Ik ben ook, in tegenstelling tot de meeste vrouwen, helemaal niet goed met kinderen, nooit geweest.
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
k heb geen zin om 24 uur per dag mn hele leven lang (in ieder geval een jaar of 18) aan een kind vast te zitten. En terugproppen gaat zo moeilijk als het toch niet bevalt ;-) Ik zie ook de lol of meerwaarde van een kind niet echt in. Als ik zie hoe ik me tot mijn ouders verhoud kan ik me niet voorstellen dat ze nu gelukkiger zijn met kinderen dan zonder, integendeel. Ik en mijn autistische broertje hebben ze alleen maar een hoop kopzorgen bezorgd. Ze zijn sneller oud geworden.
Daarbij heb ik gezondheidsklachten en voel ik me absoluut niet happy met mezelf waardoor ik nu sowieso geen kinderen zou willen. Ik kan niet eens voor mezelf zorgen.
En econonisch zou het nu ook niet uitkomen want ik heb geen studie afgerond en geen (goede) baan en geen eigen huisje en ook geen vent bij wie ik kinderen zou willen....maar dat zou nog kunnen veranderen natuurlijk in een paar jaar.
Bovendien: ik zou dus echt nooit een lelijk of ongezond kind willen krijgen, dat zou ik echt niet aankunnen (kan mn eigen leven al niet eens aan). Maarja stel dat je dat krijgt dan kan ik het niet terugduwen of zo, ik zie het nog wel gebeuren dat ik dat op mn bord krijg want ik krijg steeds zware dingen op mn bord en bovendien is mn broertje autistisch dus misschien is dat wel erfelijk en krijg ik er ook zo een. Nou nee dank je, dat hoef ik dus niet. Ik wil geen risico lopen dat ik een kind krijg wat niet makkelijk is om mee te leven.
tis zo vervelend dat het als normaal wordt gezien dat je je voortplant. Ik heb ook geen zin om abnormaal te zijn en dat ik steeds me buitengesloten moet gaan zitten voelen omdat anderen kinderen hebben en daar over praten en ik dan niet. Dus ben ik toch aan het denken van 'zou ik ze dan toch niet willen' omdat ik maar normaal wil zijn...maar ik kan die verantwoordelijkheid gewoon niet aan denk ik.
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
Als jij geen kinderen wil, wil je dat niet. Heel simpel toch.
Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk is als je een man hebt die wel kinderen wil.
Daarnaast doe je net alsof je al heel oud bent met je 23, je hebt nog genoeg tijd hoor. Maak je er gewoon nog niet zo druk over.
Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk is als je een man hebt die wel kinderen wil.
Daarnaast doe je net alsof je al heel oud bent met je 23, je hebt nog genoeg tijd hoor. Maak je er gewoon nog niet zo druk over.
quote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil
<...>
maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
Alsjeblieft zeg!
Je bent 22, nog zeeën van tijd om te beslissen of je wel of geen kinderen wilt. Dat hoeft echt niet perse voor je 30ste een feit te zijn.
En wil je ze niet, dan wil je ze niet. Is toch geen van hoger hand opgelegde must???
Je bent heus niet abnormaal als je kinderloos bent en blijft.
Zo wel: dan ken ik verdomd veel abnomale mensen (van boven de dertig), mezelf incluis.
Verder lijkt deze me beter tot zijn recht komen in OUD.
Dus R&P ---> OUD
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Wacht maar tot de 30 bent, dan schijn je er oppeens heel snel heel anders over te gaan denken
Nu wil ik ook zeker geen kinderen.. maar over 5-10 jaar misschien graag..
Nu wil ik ook zeker geen kinderen.. maar over 5-10 jaar misschien graag..
I know I was born, And I know I will die.
The inbetween is mine, I am mine
We have a blog! http://beurdy.xs4all.nl/blog
The inbetween is mine, I am mine
We have a blog! http://beurdy.xs4all.nl/blog
Wat worstel je daarmee zeg. Ik heb ook nog nooit de behoefte gevoelt om ooit een kind te willen (geheel terzijde dat ik mezelf daar ook veel te jong voor vind ). Ja, wie weet denk ok daar over 10 jaar heel anders over, maar daar kan ik me echt niet druk over maken. En wat andere mensen daar van vinden moeten ze zelf weten. Ik kan me juist niet voorstellen dat iemand kan zeggen bijvoorbeeld 5 kinderen te willen. Daar heb ik verder ook niets over te zeggen toch? Moeten ze lekker zelf weten, als ze mij er maar niet teveel mee lastig vallen
Wat jij moet doen is inderdaad eens lekker gaan leven en je vooral niet druk maken of je nou wle of geen kinderen wilt. Je bent pàs 23, en niet al 23.
). Ja, wie weet denk ok daar over 10 jaar heel anders over, maar daar kan ik me echt niet druk over maken. En wat andere mensen daar van vinden moeten ze zelf weten. Ik kan me juist niet voorstellen dat iemand kan zeggen bijvoorbeeld 5 kinderen te willen. Daar heb ik verder ook niets over te zeggen toch? Moeten ze lekker zelf weten, als ze mij er maar niet teveel mee lastig vallen 
Wat jij moet doen is inderdaad eens lekker gaan leven en je vooral niet druk maken of je nou wle of geen kinderen wilt. Je bent pàs 23, en niet al 23.
Ik ken genoeg mensen van boven de dertig die geen kinderen hebben en ik heb dat nooit als raar gezien. Vaak heb ik het idee dat sommige bewust kinderloze (of kindervrije, zoals ze zichzelf dan vaak noemen) mensen er al van tevoren vanuit gaan dat iedereen er een oordeel over heeft en daarom zelf al meteen heel fanatiek en fel uit de hoek komen over hoe vervelend kinderen wel niet zijn en hoe stom je wel niet bent om je leven op die manier te vergooien.
Dat geldt voor lang niet iedereen hoor, maar af en toe zie ik wel eens berichten van mensen die geen kinderen willen en dan denk ik, wat maaaaak je je druk, volgens mij zit het meer in je eigen hoofd dat 'iedereen' het veroordeelt dan dat het werkelijk zo is. Dat denken dat iedereen zich zo vreselijk druk maakt om jouw toekomstplannen terwijl het de meeste mensen niks zal kunnen schelen of jij kinderen wil of niet.
De meeste mensen houden zich helemaal niet met jou bezig, tenzij je zelf steeds de discussie aanzwengelt.
Dat geldt voor lang niet iedereen hoor, maar af en toe zie ik wel eens berichten van mensen die geen kinderen willen en dan denk ik, wat maaaaak je je druk, volgens mij zit het meer in je eigen hoofd dat 'iedereen' het veroordeelt dan dat het werkelijk zo is. Dat denken dat iedereen zich zo vreselijk druk maakt om jouw toekomstplannen terwijl het de meeste mensen niks zal kunnen schelen of jij kinderen wil of niet.
De meeste mensen houden zich helemaal niet met jou bezig, tenzij je zelf steeds de discussie aanzwengelt.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Ik heb ook altijd om het hardst geroepen dat ik noooooit kinderen zou willen.
Ondertussen denk ik dat ik zo rond mijn 30e ofzo heus wel kriebels zal krijgen (ben nu 24).
Over 6 jaar ben ik al 30!
Ehm, nou ja, rond mijn 35e dan ofzo...
En àls ik dan zo gezegend ben om kinderen te kunnen krijgen (al dan niet geadopteerd), dan wil ik er wel gelijk 3!
Ondertussen denk ik dat ik zo rond mijn 30e ofzo heus wel kriebels zal krijgen (ben nu 24).
Over 6 jaar ben ik al 30!
Over 6 jaar ben ik al 30! Ehm, nou ja, rond mijn 35e dan ofzo...
En àls ik dan zo gezegend ben om kinderen te kunnen krijgen (al dan niet geadopteerd), dan wil ik er wel gelijk 3!
Ja, die met de ballen in de bek.
Ten eerste: Waar maak je je inderdaad druk omquote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
Ten tweede: Wie zegt dat je alleen maar een "vol" leven leid als je uitgaat, drinkt, reist en met mannen experimenteert???? Jij leeft je leven "vol" zoals jij dat wilt en niet altijd zoals anderen vinden. Misschien krijg je ooit een kind en ligt je iedere avond met je kind naast je op de bank te niksen en kom je erachter dat je dan pas echt een "vol" leven leid.
Of misschien moet je gewoon dingen doen die jij echt leuk vindt. En je leven niet laten leiden door anderen.
Ken je kindervrij al? Dat is een website voor mensen die geen kinderen willen. Daar zul je vast wel wat herkenbare verhalen vinden.
mooi he, alles
Vind ik ook!quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:11 schreef Angeles het volgende:
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ja dat vind ik zelf dus ook wel: ik zal hier toch vooral mensen treffen die WEL kinderen willen en mn topic staat hier toch een beetje wrang vind ik voor de mensen die ongewenst (nog) kinderloos zijn en hard bezig zijn met vruchtbaarheidspogingen enzo, maargoed maakt verder ook niet uit.quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:11 schreef Angeles het volgende:
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ik zie niet in waarom er een taboe zou rusten op het niet willeb kinderen. Prima toch, tis jouw beslissing, niet die van een ander
Ik wilde zelf nooit kinderen, tot de eerste aan kwam wapperen en mocht blijven eerder had ik er nooit echt over nagedacht, ik wilde ze niet klaar, punt uit.
Ik wilde zelf nooit kinderen, tot de eerste aan kwam wapperen en mocht blijven eerder had ik er nooit echt over nagedacht, ik wilde ze niet klaar, punt uit.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Dat schijnt zo ja. Niet dus. Ben 30 en wil ze nog net zo hard niet als 10 jaar geleden. Zal ook niet gebeuren ook (sterilisatie).quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:02 schreef BarBaar het volgende:
Wacht maar tot de 30 bent, dan schijn je er oppeens heel snel heel anders over te gaan denken
Het nadeel van in de bergen fietsen: what comes down, must go up!
Joh, maak je niet druk, je wil geen kinderen, geen probleem toch?quote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil.
[...]
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
En dat over dat 'druk voelen'... je hebt nog een jaar of 15 voor het echt krap gaat worden...
Dus ik zou me maar niet heel erg vreselijk druk maken als ik jou was...
***
Ik sleep deze trouwens even mee naar GC.
Denk dat het meer een algemene discussie is dan een OUD of idd R&P onderwerp. Hier zullen toch voornamelijk de mensen die wel kinderen hebben en/of willen reageren.
Denk dat het meer een algemene discussie is dan een OUD of idd R&P onderwerp. Hier zullen toch voornamelijk de mensen die wel kinderen hebben en/of willen reageren.
***
Ik ben nu 27, en wil eigenlijk ook nog steeds geen kinderen.
Toen ik hier met mijn moeder over sprak toen zei ze: "ach meid, toen ik zo oud was als jij wilde ik ook nog geen kinderen". Dus wie weet wil ik straks best, en anders, we leven in een veranderende maatschappij. er zijn kinderen genoeg.
Toen ik hier met mijn moeder over sprak toen zei ze: "ach meid, toen ik zo oud was als jij wilde ik ook nog geen kinderen". Dus wie weet wil ik straks best, en anders, we leven in een veranderende maatschappij. er zijn kinderen genoeg.
"Sex Is Nice And Pleasure Is Good For You"
Prima middenweg .quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:01 schreef Brighteyes het volgende:
Ik sleep deze trouwens even mee naar GC.
Vroeger (...) was ik er heilig van overtuigd rond mijn dertigste 'aan kinderen te beginnen'. Inmiddels ben ik de 30 ruimschoots gepasseerd en is mijn kinderwens als sneeuw voor de zon verdwenen. Toegegeven, heel af en toe sluimert er wel iets, angst om straks, als het echt te laat is, spijt te krijgen.
Maar het grootste deel van de tijd ben ik er van overtuigd dat ik niet aan kinderen besteed ben.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik vind dat iedereen daar vrij in is. Overigens is 22 wel erg jong om al te weten of je wel of geen kinderen wil... Bij sommigen komt dat gevoel met de jaren, en bij anderen niet... Ik kan dat wel respecteren, al zu ik mijn meiden voor geeb prijs willen missen....
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
al wil ik er niet meteen, ik zie mezelf niet leven zonder het leven geschonken hebben aan een kindje ... ik vind het nu eenmaal de mooiste daad die een mens in zijn leven kan verrichten.
Sommigen kunnen misschien de diepere zin van hun leven en voldoening vinden in hun werk, hun vriendenkring, partner, kunst, reizen, literatuur, muziek ... die kunnen uiteraard wel een gat opvullen, maar het zou altijd bij mij knagen, moest ik geen kinderen hebben ...
maar dat is uiteraard mijn mening en gevoel, wie echt geen kinderen wil, wil geen kinderen, dat is toch wel heel simpel, ik zou daar geen mens voor veroordelen ... ze zijn de domsten nog niet ...
Sommigen kunnen misschien de diepere zin van hun leven en voldoening vinden in hun werk, hun vriendenkring, partner, kunst, reizen, literatuur, muziek ... die kunnen uiteraard wel een gat opvullen, maar het zou altijd bij mij knagen, moest ik geen kinderen hebben ...
maar dat is uiteraard mijn mening en gevoel, wie echt geen kinderen wil, wil geen kinderen, dat is toch wel heel simpel, ik zou daar geen mens voor veroordelen ... ze zijn de domsten nog niet ...
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Niks mis met geen kinderen willen. Ik snap eigenlijk niet waar er zo'n ophef over wordt gemaakt. Mag iemand dat nog zelf beslissen zeg Ik wil wel kinderen, maar zeker niet voor m'n dertigste. Gelukkig heb ik nog ff de tijd om na te denken met mijn 17 jaar
Ik wil wel kinderen, maar zeker niet voor m'n dertigste. Gelukkig heb ik nog ff de tijd om na te denken met mijn 17 jaar
Het doet er niet toe wie ik ben, maar wie ik wil zijn.
Mijn vrouw en ik willen beide *geen* kinderen. (35 & 33)
Heel toevallig zijn de mensen die dat vreemd vinden nou net de mensen die ons geen ene reet interesseren. Ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat ik dat hoef te verdedigen. Mensen vragen weleens "waarom", maar verder heb ik het nooit hoeven verdedigen ofzo.
Weet je wel zeker dat het andere mensen zijn tegenover wie je je raar of vreemd voelt? Of heb je meer een probleem met jezelf omdat je bent opgegroeid met de gedachte dat het krijgen van kinderen logisch is? Ik lees het vaker, dat je je moet verdedigen over het niet krijgen van kinderen, en dat het vreemd gevonden zou worden door andere mensen. Maar ik heb het eerlijk gezegd nog nooit meegemaakt, terwijl de gros van mijn vrienden en kennissen van mijn eigen leeftijd inmiddels al wel kinderen hebben.
Heel toevallig zijn de mensen die dat vreemd vinden nou net de mensen die ons geen ene reet interesseren. Ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat ik dat hoef te verdedigen. Mensen vragen weleens "waarom", maar verder heb ik het nooit hoeven verdedigen ofzo.
Weet je wel zeker dat het andere mensen zijn tegenover wie je je raar of vreemd voelt? Of heb je meer een probleem met jezelf omdat je bent opgegroeid met de gedachte dat het krijgen van kinderen logisch is? Ik lees het vaker, dat je je moet verdedigen over het niet krijgen van kinderen, en dat het vreemd gevonden zou worden door andere mensen. Maar ik heb het eerlijk gezegd nog nooit meegemaakt, terwijl de gros van mijn vrienden en kennissen van mijn eigen leeftijd inmiddels al wel kinderen hebben.
twee violen en een trommel en een fluit
Nou, al mijn vriendinnen wisten op hun 16e al precies hoeveel kinderen ze wilden en welke namen ze het gaan geven....en zij maar steeds vragen 'wil je ECHT geen kinderen? Ach, nouja misschien later wel'.quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:27 schreef buzzer het volgende:
Ik vind dat iedereen daar vrij in is. Overigens is 22 wel erg jong om al te weten of je wel of geen kinderen wil... Bij sommigen komt dat gevoel met de jaren, en bij anderen niet... Ik kan dat wel respecteren, al zu ik mijn meiden voor geeb prijs willen missen....
[ Bericht 0% gewijzigd door tulpje6 op 20-01-2005 13:52:51 ]
Het kán altijd twee kanten op veranderen. Dat je zegt dat je ze nooit wil en later toch van gedachten verandert, of dat je er juist altijd vanuit bent gegaan dat je kinderen wil en dat je er later helemaal geen zin in blijkt te hebben. Of je verandert niet van gedachten. Mensen die het zo in detail hebben uitgestippeld komen er meestal nog wel op terug. Dat je vriendinnen op hun zestiende ideeën hadden over hun kinderen later wil niet zeggen dat ze er tien jaar later nog zo over denken.
Mensen fantaseren nou eenmaal wel meer over 'later', dat wil niet zeggen dat het dan vastligt. Ik wilde al kinderen toen ik zestien was en ik wil ze nu nog steeds, maar mijn ideeën over gezinssamenstelling, planning en opvoeding zijn wel veranderd.
Mensen fantaseren nou eenmaal wel meer over 'later', dat wil niet zeggen dat het dan vastligt. Ik wilde al kinderen toen ik zestien was en ik wil ze nu nog steeds, maar mijn ideeën over gezinssamenstelling, planning en opvoeding zijn wel veranderd.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Kinderen, mijn god.
Ik moet er niet aan denken, dus hier in elk geval één man die ze écht niet wil. Nu wens ik geen sceptici op mijn dak te krijgen die me gaan zeggen dat ik ook nog veel te jong ben, hierover denk ik al sinds mijn 15e na ofzo.
Ik moet er niet aan denken, dus hier in elk geval één man die ze écht niet wil. Nu wens ik geen sceptici op mijn dak te krijgen die me gaan zeggen dat ik ook nog veel te jong ben, hierover denk ik al sinds mijn 15e na ofzo.
Laat je niet gek maken en vaar je eigen koers, dan komt het allemaal goed.quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:43 schreef tulpje6 het volgende:
[..]
Nou, al mijn vriendinnen wisten op hun 16e al precies hoeveel kinderen ze wilden en welke namen ze het gaan geven....en zij maar steeds vragen 'wil je ECHT geen kinderen? Ach, nouja misschien later wel'.
Ik werd op mijn 29e voor het eerst vader, en eigenlijk is dat vroeg genoeg....
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
Ik ben net 23, en ik moet er niet aan denken om ooit kinderen te krijgen. En mijn vriend ook niet, dus dat zit wel goed. Maar... Als ik dan naar mijn ouders kijk: tot halverwege hun dertigste wilden ze geen kinderen. Beetje touren door Europa, op de motor, dat was hobby, in hun leven paste geen kind. Totdat mijn moeder van de een op de andere dag helemaal omsloeg. Ze stopte met de pil, en binnen 1 jaar was ik er.
Misschien dat ik ooit ook zo zal switchen, ik kan het me nu nog niet indenken. Op latere leeftijd kinderen krijgen heeft ook zijn problemen. Mijn moeder leeft niet meer, mijn vader loopt al tegen de zestig - en is blij dat ik eindelijk ga vertrekken, want hij is toe aan rust. Kortom: nu wil ik zeker niet, en wanneer ik over 10 jaar wel zou willen, dan ben ik me maar al te zeer bewust van de nadelen, voor zowel ouders als kind.
Familieleden en vriendinnen doen mijn `niet-kinderwens´ echter nog steeds af als onvolwassenheid. En de hele maatschappij is er op ingespeeld. Ga je als jong stel naar een makelaar voor een appartement, krijg je te horen dat dat wel wat klein is voor als er uitbreiding komt. Dan zeggen we als grap maar iets als `nee voorlopig willen we nog geen hond´. dan kijken ze al helemaal vreemd.
Misschien dat ik ooit ook zo zal switchen, ik kan het me nu nog niet indenken. Op latere leeftijd kinderen krijgen heeft ook zijn problemen. Mijn moeder leeft niet meer, mijn vader loopt al tegen de zestig - en is blij dat ik eindelijk ga vertrekken, want hij is toe aan rust. Kortom: nu wil ik zeker niet, en wanneer ik over 10 jaar wel zou willen, dan ben ik me maar al te zeer bewust van de nadelen, voor zowel ouders als kind.
Familieleden en vriendinnen doen mijn `niet-kinderwens´ echter nog steeds af als onvolwassenheid. En de hele maatschappij is er op ingespeeld. Ga je als jong stel naar een makelaar voor een appartement, krijg je te horen dat dat wel wat klein is voor als er uitbreiding komt. Dan zeggen we als grap maar iets als `nee voorlopig willen we nog geen hond´. dan kijken ze al helemaal vreemd.
Heeft niets met onvolwaasen te maken. De ene is eerder aan kinderen toe dan de andere, en sommigen helemaal nooit, so be it...quote:Op donderdag 20 januari 2005 14:32 schreef _Arual_ het volgende:
Familieleden en vriendinnen doen mijn `niet-kinderwens´ echter nog steeds af als onvolwassenheid. En de hele maatschappij is er op ingespeeld. Ga je als jong stel naar een makelaar voor een appartement, krijg je te horen dat dat wel wat klein is voor als er uitbreiding komt. Dan zeggen we als grap maar iets als `nee voorlopig willen we nog geen hond´. dan kijken ze al helemaal vreemd.
Die opmerking van die hond vind ik briljant
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
Enkel op dat punt, zo'n houding vind ik enorm vreemd.quote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer.
Niet dat je zegt dat je leven veranderd als je een kind hebt, want dat klopt.
Inderdaad is het een enorme beperking, niet eens enkel dat je dingen geheel 'niet meer zou kunnen', maar misschien wel omdat dat altijd meer planning zou verisen; zomaar 'spontaan' iets doen, gaat idd niet meer.
Maar het idee van 'ooit krijg ik misschien kinderen' te moeten gebruiken als 'excuus' om nu wat moeite te doen van je leven te genieten?
Sorry hoor, maar hoe krommer wil je denken...?
Geniet van je leven omdat je dat zelf wil, niet omdat je nu al wil plannen hoe je leven er over 10 jaar uitziet!
En dat geld evenzeer voor mensen die wel of geen kinderen krijgen; die extreme planningswens is idioot.
Je kunt niet vooraf 'een man uitzoeken' op basis van de vraag of hij wel of geen kinderen zou willen, of dat hij in zou stemmen met jouw wensen, als je een relatie hebt, is het de bedoeling dat je gelijk omgaat met elkaars gevoelens, dus zal je over zaken als kinderwens moeten kunnen praten/overleggen, mogelijk onderhandelen ...
Dat moeten ook mensen die kinderen gaan krijgen (willen ze goede ouders zijn, zullen ze toch wel onderling moeten kunnen overleggen, en tegenover hun kind een eenduidige visie vanuit de ouders kunnen uitdragen) ...
Om eerlijk te zijn, als je nu niet genoeg van je leven geniet, kan dat ook komen omdat je gewoon alles veels te veel nu al plant, op basis van hoe je nu denkt dat je leven er over 10 jaar uitziet...
Genieten kan dan ook betekenen om ook te leren voor het moment te leven, dingen te doen zonder vooraf precies af te wegenw elke consequenties dat heeft.
Over een 'lelijk' kind krijgen,
Daarvoor heeft de natuur bepaalde hormonen gebracht, die zorgen ervoor dat ouders werkelijk hun kind nu eenmaal erg mooi vinden, zelfs al weten ze uit rationaal oogpunt best dat bepaalde kenmerken eigenlijk lelijk zijn, en zien ze de reacties van andere mensen ook best wel die hun kind niet echt mooi vinden ('goh, wat een lief kind') ...
Die ene tante die ongemeend opgeeft van de schoonheid van die lelijk gerimpelde dwerg neem je dan toch serieus, zelfs al kun je het mens niet uitstaan en weet je wel dat ze liegt ...
Datzelfde had ik ook, als ik nu foto's terugzie van mn dochter vroeger valt me ook best wel tegen dat ze helemaal niet zo 'mooi babietje' was, maar toendertijd was ik echt overtuigd dat ze de mooiste baby van de hele wereld was, tja...
Overigens, nu ze een forse peuter is heb ik nog steeds het idee dat ze wel uitgegroeid is tot een erg mooi kindje.. ik hoop dat dat over een paar jaar toch niet al tezeer tegen zal vallen dat mijn oordeel daarover nog steeds niet te vertrouwen is... maar ik vermoed dat eigenlijk wel
(sorry, geef ik toch een beetje een R&P-antwoord)
[ Bericht 11% gewijzigd door RM-rf op 21-01-2005 11:44:55 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik heb in mn hele leven nog nooit kinderen gewilt... En ik denk niet dat dat ooit zal veranderen....
I’ve had enough
Gonna stand up straight
And rebuild my life
Well you gotta have faith
Gonna stand up straight
And rebuild my life
Well you gotta have faith
Ik hou ook niet van kinderen. Ik wil ze niet zelf, en ik wil ze als het even kan niet eens bij me in de buurt hebben. Mijn ervaring is wel degelijk dat mensen blijven roepen "dat het nog wel komt" en dat je raar aangekeken wordt als je zegt dat je geen kinderen wilt. Ik ken ook maar weinig vrouwen die geen kinderen willen, mannen ook niet eigenlijk.
Wat mij vooral irriteert is dat mensen je gaan proberen te overtuigen dat kinderen leuk zijn. "Schattig he" "vind je dat nou niet lief" "oh, grappig zeg, zo'n klein ventje, vind je niet'. En als je dan nee zegt worden ze soms nog boos ook.
Ik zie het ook echt niet zitten dat vrienden kinderen gaan krijgen. De meeste mensen met kinderen vind ik maar vervelend, kunnen nergens anders meer over praten. Uitzonderingen daargelaten he.
En ik vind het ook niet pas 23 hoor, maar al. Kids voor je dertigste of niet vind ik, daarna word je zelf te gammel en je loopt meer risico met ziektes bij je kind. Moet je je voorstellen dat je 15 bent en je ouders zijn 50, kolere. Ik moet er niet aan denken. Mijn ouders zijn maar 20 jaar ouder dan ik en dan word je gewoon al moe van de generatiekloof, laat staan dat ik ouders zou hebben van m'n opa en oma's leeftijd....
Maar nee, ik heb ook altijd al zeker geweten dat ik ze niet wil. De kans dat dat ooit verandert schat ik kleiner in dan de kans dat ik de loterij win (en daar speel ik niet eens in mee).
Die van die hond moet ik onthouden trouwens. Over honden gesproken, ik vind het nog steeds oneerlijk dat mensen volop over mijn hond mochten zeggen dat ie lelijk en gerimpeld was en kwijlde, maar dat ik dat nooit mocht terugzeggen over hun kinderen =D
Wat mij vooral irriteert is dat mensen je gaan proberen te overtuigen dat kinderen leuk zijn. "Schattig he" "vind je dat nou niet lief" "oh, grappig zeg, zo'n klein ventje, vind je niet'. En als je dan nee zegt worden ze soms nog boos ook.
Ik zie het ook echt niet zitten dat vrienden kinderen gaan krijgen. De meeste mensen met kinderen vind ik maar vervelend, kunnen nergens anders meer over praten. Uitzonderingen daargelaten he.
En ik vind het ook niet pas 23 hoor, maar al. Kids voor je dertigste of niet vind ik, daarna word je zelf te gammel en je loopt meer risico met ziektes bij je kind. Moet je je voorstellen dat je 15 bent en je ouders zijn 50, kolere. Ik moet er niet aan denken. Mijn ouders zijn maar 20 jaar ouder dan ik en dan word je gewoon al moe van de generatiekloof, laat staan dat ik ouders zou hebben van m'n opa en oma's leeftijd....
Maar nee, ik heb ook altijd al zeker geweten dat ik ze niet wil. De kans dat dat ooit verandert schat ik kleiner in dan de kans dat ik de loterij win (en daar speel ik niet eens in mee).
Die van die hond moet ik onthouden trouwens. Over honden gesproken, ik vind het nog steeds oneerlijk dat mensen volop over mijn hond mochten zeggen dat ie lelijk en gerimpeld was en kwijlde, maar dat ik dat nooit mocht terugzeggen over hun kinderen =D
Sanity is (not) statistical
M'n vrouw en ik (beide halverwege de 40) hebben ook duidelijk gekozen voor "geen kinderen".
Wij zijn beide nogal workaholics en 't beetje vrije tijd dat we hebben willen we samen besteden, voor de opvoeding van kinderen is dus gewoon geen tijd, en ook geen animo (zin).
Een van mijn broers heeft wel 2 kinders (bijna pubers) waar wij van jongs af aan af en toe op passen, en dat vinden we wel leuk altijd, maar we zijn dan toch blij dat we ze 's avonds of na 't weekend weer terug bij de ouders kunnen "dumpen" en weer verder kunnen gaan met "ons leventje".
Het is dus niet dat we een hekel hebben aan kinderen, we hebben er gewoon geen behoefte aan.
En alle vrienden/kennissen hebben daar ook vrede mee, ze weten dat wij beide leven voor ons werk, en dan is 't logisc dat daar geen kinderen in passen.
En al hadden ze er moeite mee, dan was dat toch fijn hun probleem, want 't is en blijft wel ons leven.
Wij zijn beide nogal workaholics en 't beetje vrije tijd dat we hebben willen we samen besteden, voor de opvoeding van kinderen is dus gewoon geen tijd, en ook geen animo (zin).
Een van mijn broers heeft wel 2 kinders (bijna pubers) waar wij van jongs af aan af en toe op passen, en dat vinden we wel leuk altijd, maar we zijn dan toch blij dat we ze 's avonds of na 't weekend weer terug bij de ouders kunnen "dumpen" en weer verder kunnen gaan met "ons leventje".
Het is dus niet dat we een hekel hebben aan kinderen, we hebben er gewoon geen behoefte aan.
En alle vrienden/kennissen hebben daar ook vrede mee, ze weten dat wij beide leven voor ons werk, en dan is 't logisc dat daar geen kinderen in passen.
En al hadden ze er moeite mee, dan was dat toch fijn hun probleem, want 't is en blijft wel ons leven.
Vertrek nooit zonder een kus, voor je 't weet lig je achterin onze bus.
Precies, dat vind ik zelf ook. Ik wil al geen kinderen, laat staan een gehandicapt/bewerkelijk kind. Dat klinkt misschien grof, maar ik heb een autistisch broertje dus ik maak van dichtbij mee hoe zwaar en energie opzuigend zoiets is (zeker omdat hij sinds 2 jaar -sinds ie een psychose heeft gehad- iets tegen mijn moeder heeft: haar een heks vind, niet meer naar haar luistert, haar wantrouwt, haar dood wenst etc...dat je niet eens meer liefde terugkrijgt van je kind maar alleen wantrouwen en haat......dat is wel het ergste wat je als moeder kan overkomen denk ik...vind ik dan. Waar doe je het dan nog voor? Bij alles, alle moeite die ze doet ontvangt ze niks terug. Alleen maar boze blikken, stilzwijgend en kritiek. Dat doet echt zeer, zelfs bij mij en mn moeder is er gewoon ouder op geworden.....zeker nu ze ook nog es in de overgang zit. Je vrouw-zijn gaat wel lekker overhoop liggen dan met een kind wat je niet mag en je bent ook niet helemaal vrouw meer. En dan heeft ze aan mij ook nog es zeker niet een makkelijk kind met mn gezondheidsproblemen en complex karakter en egoisme.)quote:Op vrijdag 21 januari 2005 17:29 schreef Maeghan het volgende:
En ik vind het ook niet pas 23 hoor, maar al. Kids voor je dertigste of niet vind ik, daarna word je zelf te gammel en je loopt meer risico met ziektes bij je kind. =D
Maargoed, even terug naar het onderwerp. Wil dus geen gehandicapt kind en bovendien hebben wij kennissen die pas laat kinderen hebben gekregen: man was in de halverwege 40 en vrouw midden dertig geloof ik. Maar je merkt wel aan die man dat hij gewoon minder herrie en alles kan hebben.
Het zijn trouwens wel de leukste kinderen die ik ken: sociaal, leuk om te zien, muzikaal, intelligent, grappig.
Als ik kinderen wil wil ik er ook zulke hehe maar met mijn karakter kan ik maar beter geen kinderen nemen ;-p veel te bang dat ze op mij gaan lijken hahaha.
Als ik een man was zou het iets ouder zijn me minder uitmaken maar omdat ik een vrouw ben en ze dus in mijn buik groeien moet het voor mn 30e of nouja misschien dan nog 31 gebeurt zijn.
Oja nog wat: ik betrap mezelf erop dat ik, ook al wil ik dus zelf helemaal geen kinderen, me toch op burgelijke gedachtes betrap. Toch met mn moeder discussies aanga van 'wie in onze familie zou nu het eerst aan de kinderen gaan?' en denken 'Zou mijn nicht van 32 die sinds kort weer aan de man is eigenlijk ooit kinderen hebben gewild? Zou ze dat risico nu nog durven nemen? Zou ze het nu jammer vinden dat ze er misschien geen meer krijgt vanwege haar leeftijd?' En 'zou mijn nichtje nu snel kinderen nemen nu ze binnenkort eindelijk gaat trouwen?'
Al vanaf mijn twaalfde of zo riep ik altijd "ik wil later geen kinderen" (ik riep ook altijd, ik wil nooit trouwen, maar dat terzijde). Mijn ouders riepen dan natuurlijk meteen, wacht maar tot je ouder bent, dan verandert dat wel.
Inmiddels ben ik dan "wat ouder" maar ik wil ze nog steeds niet en ik ga ze ook nooit willen. Kinderen van anderen vind ik soms best wel leuk, maar een kind opvoeden zie ik mijzelf niet doen. Waarom? Misschien ben ik er te egoistisch voor, maar ook heb ik gemerkt dat ik niet echt goed met kinderen om kan gaan, als ik sommige vrouwen zie met hun kind, denk ik vaak "praat toch normaal tegen dat kind", maar met een kind ga je natuurlijk anders om dan met een volwassene en dat kan ik misschien niet.
Nu heeft iedereen het geaccepteerd dat ik geen kinderen wil.
En dat trouwen heb ik ook nooit gedaan trouwens
Inmiddels ben ik dan "wat ouder" maar ik wil ze nog steeds niet en ik ga ze ook nooit willen. Kinderen van anderen vind ik soms best wel leuk, maar een kind opvoeden zie ik mijzelf niet doen. Waarom? Misschien ben ik er te egoistisch voor, maar ook heb ik gemerkt dat ik niet echt goed met kinderen om kan gaan, als ik sommige vrouwen zie met hun kind, denk ik vaak "praat toch normaal tegen dat kind", maar met een kind ga je natuurlijk anders om dan met een volwassene en dat kan ik misschien niet.
Nu heeft iedereen het geaccepteerd dat ik geen kinderen wil.
En dat trouwen heb ik ook nooit gedaan trouwens
Natuurlijk moet je niet aan kinderen beginnen als je het niet wilt.......lijkt me een overduidelijke zaak. Kinderen zijn een grote verantwoordelijkheid en als je er niet 100% achter staat dan moet je het niet doen. Een enorme inkopper, maar wel waar.
Een taboe? Nee hoor, zeker niet in mijn omgeving, ik ken mensen met kinderen en mensen zonder kinderen (zowel gewild als ongewild) en ik ben me er nooit van bewust geweest dat daar een taboe op rustte. Ik weet wel dat vooral de oudere generatie kan lopen zeuren, maar die zeuren ook als je wel kinderen hebt Zij zeuren gewoon om het zeuren en dat leg ik heel makkelijk en snel naast me neer
Een taboe? Nee hoor, zeker niet in mijn omgeving, ik ken mensen met kinderen en mensen zonder kinderen (zowel gewild als ongewild) en ik ben me er nooit van bewust geweest dat daar een taboe op rustte. Ik weet wel dat vooral de oudere generatie kan lopen zeuren, maar die zeuren ook als je wel kinderen hebt Zij zeuren gewoon om het zeuren en dat leg ik heel makkelijk en snel naast me neer
I used to work in a morgue........I am a people person
Only Human
Only Human
* 30tiger meld zich*quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:02 schreef BarBaar het volgende:
Wacht maar tot de 30 bent, dan schijn je er oppeens heel snel heel anders over te gaan denken
Oh ja joh? ik voel niks hoor!
Nee even serieus.
Een hoop mensen vinden mij maar raar, omdat ik dus geen kids wil.
Mensen hebben toch een bepaald verwachtingspatroon van je. Met name je directe omgeving.
Je hebt een huisje een relatie, auto, goede baan, dus die kids zullen ook wel komen.
Well you are wrong!
Ik wil ze niet! En mijn vriend ook niet. PUNT.
Ik wil zelf ook geen kinderen.
Ook helemaal geen behoefte aan gehad. Ik vind kinderen van anderen weer wel leuk.
Een groot aantal van mijn vriendinnen hebben wel kinderen gekregen ondertussen, maar ze hebben tegen mij er nooit raar over gedaan dat ik ze zelf niet wil.
En mijn man respecteerd mijn mening.
Ook helemaal geen behoefte aan gehad. Ik vind kinderen van anderen weer wel leuk.
Een groot aantal van mijn vriendinnen hebben wel kinderen gekregen ondertussen, maar ze hebben tegen mij er nooit raar over gedaan dat ik ze zelf niet wil.
En mijn man respecteerd mijn mening.
Follow your heart and your dreams won't be far behind
Life is too short to wake up with regrets. So love the people who treat you right. Forget about the ones who don’t. If you get a second chance, grab it!
Life is too short to wake up with regrets. So love the people who treat you right. Forget about the ones who don’t. If you get a second chance, grab it!
Ik ben zelf pas 25, en wil ook geen kinderen. De gedachte alleen al maakt me ziek.
Het leven is te mooi en het aantal avonturen te groot om me zo'n grote beperking op te laten leggen. Ik wil de wereld zien. Misschien ooit eens een paar jaar in het buitenland gaan wonen en een bescheiden duikschooltje oprichten of zo Hetzelfde gevoel heb ik met een carriere. Ik doe weliswaar HBO, maar ik moet in tegenstelling tot mijn klasgenoten er niet aan denken dat ik mijn leven moet wijden aan een zo hoog mogelijke functie. Ik ga liever met een hoofd vol mooie herinneringen het graf in dan met een dikke bankrekening en torenhoge hypotheek.
Het leven is te mooi en het aantal avonturen te groot om me zo'n grote beperking op te laten leggen. Ik wil de wereld zien. Misschien ooit eens een paar jaar in het buitenland gaan wonen en een bescheiden duikschooltje oprichten of zo Hetzelfde gevoel heb ik met een carriere. Ik doe weliswaar HBO, maar ik moet in tegenstelling tot mijn klasgenoten er niet aan denken dat ik mijn leven moet wijden aan een zo hoog mogelijke functie. Ik ga liever met een hoofd vol mooie herinneringen het graf in dan met een dikke bankrekening en torenhoge hypotheek.
Botje96, in hoeverre zijn jouw ideeen dan niet gewoon domweg wegvluchten voor ieder gespecificerd toekomstbeeld?
Je verbind zelf kinderen hebben gelijk ook met een beroepscarriere, een vaste woonplek, een beroepsleven, je bankrekening en financiele zaken ...
Het is echter verdomd lastig om je verdere leven nooit geconfroneerd te worden met de noodzak van bepaalde financieeen. Misschien ben je straks over een of twee jaar klaar met je schoolopleiding, en blijk je ook voor 'lekker te gaan reizen' opeens net wat te oud geworden te zijn, omdat je dan voornamelijk mensen treft die vaak jonger dan jou zijn, in het backpackers-circuit...
De kans is groot dat je op een zeker moment toch geconfronteerd wordt ermee dat het idee dat je nu misschien hebt, van nooit oud te moeten worden, altijd jong te blijven, niet haalbaar is ...
Een kleine tip, overdrijf het niet, de meest ergerlijk 'ouders-met-kinderen' zijn die die altijd zeiken over hun 'avontuurlijke leven' dat ze hadden voordat ze kinderen kregen, alsof dat goed zou moeten maken dat het nu saaie lullen zijn geworden ..
Je verbind zelf kinderen hebben gelijk ook met een beroepscarriere, een vaste woonplek, een beroepsleven, je bankrekening en financiele zaken ...
Het is echter verdomd lastig om je verdere leven nooit geconfroneerd te worden met de noodzak van bepaalde financieeen. Misschien ben je straks over een of twee jaar klaar met je schoolopleiding, en blijk je ook voor 'lekker te gaan reizen' opeens net wat te oud geworden te zijn, omdat je dan voornamelijk mensen treft die vaak jonger dan jou zijn, in het backpackers-circuit...
De kans is groot dat je op een zeker moment toch geconfronteerd wordt ermee dat het idee dat je nu misschien hebt, van nooit oud te moeten worden, altijd jong te blijven, niet haalbaar is ...
Een kleine tip, overdrijf het niet, de meest ergerlijk 'ouders-met-kinderen' zijn die die altijd zeiken over hun 'avontuurlijke leven' dat ze hadden voordat ze kinderen kregen, alsof dat goed zou moeten maken dat het nu saaie lullen zijn geworden ..
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Misschien is het vluchtgedrag. Vluchten voor de angst om vast te roesten en een tunnelvisie naar het oneindige te krijgen. Vluchten voor de angst dat het leven langs me heen gaat.
Ik weet het niet precies. Maar ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit. Dit hoeft in mijn ogen niets negatiefs te zijn, omdat je zo telkens een nieuwe uitdaging zoekt. Naar het buitenland gaan is een optie. Lukt het daar niet, kom je weer terug. Het contact met je vrienden wordt wel wat minder, maar échte vrienden blijven je hoe dan ook trouw. Een kind kun je, als het je tegenvalt, moeilijk terugsturen lijkt me.
Dat er gewerkt moet worden is gewoon een feit. Ware het niet dat je beter met plezier naar je werk kunt gaan dan met een chagrijnig hoofd. Daar wordt niemand gelukkig van. Jij niet, en je omgeving niet. Als je werk niet bevalt, moet je wat anders zoeken, simpel. Desnoods laat je je omscholen. Je moet immers toch 40 jaar aan de bak, de manier waarop je dat doet is ieders eigen. Zo ken ik mensen met een zeer gevarieerd CV. Ze hebben uiteenlopende banen in Nederland gehad, totdat ze de roep van hun hart durfden te volgen. Uiteindelijk hebben ze alles verkocht en zijn naar het buitenland vertrokken. Daar doen ze nu zo gezegd simpel werk, maar wel uitermate gelukkig.
Ik kan je post wat moeilijk volgen bij de link die je legt tussen leeftijd en reizen. Leeftijd zie ik als een onbelangrijk getal, en snap daarom deze link niet zo goed. Waarom zou ik als midtwintiger niet kunnen backpacken met iemand van 18 of iemand van 40? Het kan zijn dat ik je opmerking verkeerd begrijp, waarvoor excuses.
Ik weet het niet precies. Maar ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit. Dit hoeft in mijn ogen niets negatiefs te zijn, omdat je zo telkens een nieuwe uitdaging zoekt. Naar het buitenland gaan is een optie. Lukt het daar niet, kom je weer terug. Het contact met je vrienden wordt wel wat minder, maar échte vrienden blijven je hoe dan ook trouw. Een kind kun je, als het je tegenvalt, moeilijk terugsturen lijkt me.
Dat er gewerkt moet worden is gewoon een feit. Ware het niet dat je beter met plezier naar je werk kunt gaan dan met een chagrijnig hoofd. Daar wordt niemand gelukkig van. Jij niet, en je omgeving niet. Als je werk niet bevalt, moet je wat anders zoeken, simpel. Desnoods laat je je omscholen. Je moet immers toch 40 jaar aan de bak, de manier waarop je dat doet is ieders eigen. Zo ken ik mensen met een zeer gevarieerd CV. Ze hebben uiteenlopende banen in Nederland gehad, totdat ze de roep van hun hart durfden te volgen. Uiteindelijk hebben ze alles verkocht en zijn naar het buitenland vertrokken. Daar doen ze nu zo gezegd simpel werk, maar wel uitermate gelukkig.
Ik kan je post wat moeilijk volgen bij de link die je legt tussen leeftijd en reizen. Leeftijd zie ik als een onbelangrijk getal, en snap daarom deze link niet zo goed. Waarom zou ik als midtwintiger niet kunnen backpacken met iemand van 18 of iemand van 40? Het kan zijn dat ik je opmerking verkeerd begrijp, waarvoor excuses.
Precies, vroeger wist ik zeker dat ik wilde trouwen op me 21e, en op me 24e en 27 een kindje wilde, jongen en een meisje uiteraard.... ben nu 25, ongetrouwd en kinderloos, of vrij, hoe je het noemen wil, en trouwen hoeft niet meer zo nodig, en kinderwens twijfel ik ook over, soms denk ik dat ik het wel wil, maar sommige momenten twijfel ik er net zo goed aan.quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:43 schreef tulpje6 het volgende:
[..]
Nou, al mijn vriendinnen wisten op hun 16e al precies hoeveel kinderen ze wilden en welke namen ze het gaan geven....en zij maar steeds vragen 'wil je ECHT geen kinderen? Ach, nouja misschien later wel'.
En het gaat toch om jou, jij wil ze of jij wil ze niet. heeft de buitenwereld toch niets mee te maken? Idd wel lullig als je 'die' leuke man tegen komt die zeker te weten wel kids wil
What doesn't kill you makes you stronger
In mijn vriendenkring bestaat er in elk geval ECHT geen taboe. Degenen die wel last hebben van zo'n taboe gaan ofwel met de verkeerde mensen om, of het zit in hun hoofd.
Het is heel niet raar als je besluit om geen kinderen te nemen. Zoiets is voor iedereen anders en heel persoonlijk dus trek je maar sowieso niks aan van de mensen die je er wel op aan kijken.
Daarnaast zijn er zát mannen die ook geen kinderen willen, evenals er mannen zijn die het juist wel willen. Geen kinderen willen is dan in mijn ogen geen taboe. En zo oud ben je nou ook weer niet. Ik ken mensen die 34 zijn en in verwachting zijn. Geniet gewoon van de dingen die je overkomen. .
Daarnaast zijn er zát mannen die ook geen kinderen willen, evenals er mannen zijn die het juist wel willen. Geen kinderen willen is dan in mijn ogen geen taboe. En zo oud ben je nou ook weer niet. Ik ken mensen die 34 zijn en in verwachting zijn. Geniet gewoon van de dingen die je overkomen. .
Als je dat van jezelf al weet, en gewoon geen kinderen wil moet je het ook niet doen. Het is geen verplichting ofzo.quote:Ik kan er niks aan doen, ik weet ook niet waarom ik ze niet wil maar het trekt me gewoon totaal niet. Heeft het nooit gedaan. Ik denk dat ik dat nooit zal kunnen, meteen onvoorwaardelijk van zo'n kind houden en er alles voor geven en doen. Dat zie ik mezelf gewoon niet doen
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Ik wil ook absoluut geen kinderen. Geen zin om om tijd en geld te besteden aan mensjes waar je de eerste 16 jaar niks aan hebt, en alleen maar last bezorgen. En ja, egoïsme is mijn motief. Ik zie echter niet in wat daar mis mee is.
Alleen jammer dat mijn superieure genen niet zullen voortbestaan
Alleen jammer dat mijn superieure genen niet zullen voortbestaan
Looking for hotspots: wardriving or whoredriving?
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
Kinderen neem je uit liefde. Als je geen kinderen wil uit egoisme dan vraag ik me af of je uberhaupt ergens van kan houden.quote:Op woensdag 2 maart 2005 22:14 schreef vbmot het volgende:
Ik wil ook absoluut geen kinderen. Geen zin om om tijd en geld te besteden aan mensjes waar je de eerste 16 jaar niks aan hebt, en alleen maar last bezorgen. En ja, egoïsme is mijn motief. Ik zie echter niet in wat daar mis mee is.
Alleen jammer dat mijn superieure genen niet zullen voortbestaan
Mijn God waar maak je je druk om!
Maar goed ik wil dus ook absoluut geen kinderen, en mijn vriendin ook niet.
Maar over 5 of 10 jaar kan mijn leven er compleet anders uit zien en denk ik waarschijnlijk heel anders. Ook over dit onderwerp.
Maar goed ik wil dus ook absoluut geen kinderen, en mijn vriendin ook niet.
Maar over 5 of 10 jaar kan mijn leven er compleet anders uit zien en denk ik waarschijnlijk heel anders. Ook over dit onderwerp.
Jawel, van geldquote:Op woensdag 2 maart 2005 22:19 schreef Zzyzx het volgende:
[..]
Kinderen neem je uit liefde. Als je geen kinderen wil uit egoisme dan vraag ik me af of je uberhaupt ergens van kan houden.
Maar serieus, dat kinderen in mijn leven geen meerwaarde hebben betekent toch niet dat ik nergens van kan houden.
Looking for hotspots: wardriving or whoredriving?
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
|
|
