GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Ik vraag me af of er hier meer meiden zitten die nooit kinderen hebben gewild/ ze niet willen.
En of er iemand weet hoeveel procent van de vrouwen er eigenlijk geen kinderen heeft of wil?
En of er veel mannen zijn die geen kinderen willen? Want als ik straks een relatie krijg moet dat natuurlijk wel een relatie zijn waarbij de man geen kinderwens krijgt....of in ieder geval die kinderwens voor mij opzij kan zetten (dat hij dan een kind bij een ander gaat maken waar hij dan een paar keer per week voor zorgt lijkt me ook niks).
tis volgens mij toch best nog een beetje 'raar' als je als vrouw geen kinderen wilt. Ik word er in ieder geval altijd toch wel een beetje raar op aangekeken als we het over kinderen hebben (met vriendinnen of zo), over hoe we ze willen gaan noemen enzo en ik dan zeg geen kinderen te willen.
Ik zie nu al op tegen het feit dat zij over een paar jaar waarschijnlijk allemaal achter de kinderwagen lopen en ik als enige overblijf zonder kinderen....dat verandert een vriendschap toch wel denk ik. Dan word er vooral over de schattigheid en de zorgjes van het kind gepraat, terwijl ik dan met heel andere dingen bezig ben.
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil. Op dit moment kan ik zeggen dat ik ze de afgelopen 22 jaar nooit echt heb gewild maar misschien is dat een kwestie van de biologische klok of zo. Ik zal er toch es over na gaan denken maarja, vrees dat ik ze nog steeds niet ga willen. Maarja misschien moet je zoiets gewoon voelen op een gegeven moment...ipv redeneren.
Ik kan er niks aan doen, ik weet ook niet waarom ik ze niet wil maar het trekt me gewoon totaal niet. Heeft het nooit gedaan. Ik denk dat ik dat nooit zal kunnen, meteen onvoorwaardelijk van zo'n kind houden en er alles voor geven en doen. Dat zie ik mezelf gewoon niet doen. Ik ben ook, in tegenstelling tot de meeste vrouwen, helemaal niet goed met kinderen, nooit geweest.
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
k heb geen zin om 24 uur per dag mn hele leven lang (in ieder geval een jaar of 18) aan een kind vast te zitten. En terugproppen gaat zo moeilijk als het toch niet bevalt ;-) Ik zie ook de lol of meerwaarde van een kind niet echt in. Als ik zie hoe ik me tot mijn ouders verhoud kan ik me niet voorstellen dat ze nu gelukkiger zijn met kinderen dan zonder, integendeel. Ik en mijn autistische broertje hebben ze alleen maar een hoop kopzorgen bezorgd. Ze zijn sneller oud geworden.
Daarbij heb ik gezondheidsklachten en voel ik me absoluut niet happy met mezelf waardoor ik nu sowieso geen kinderen zou willen. Ik kan niet eens voor mezelf zorgen.
En econonisch zou het nu ook niet uitkomen want ik heb geen studie afgerond en geen (goede) baan en geen eigen huisje en ook geen vent bij wie ik kinderen zou willen....maar dat zou nog kunnen veranderen natuurlijk in een paar jaar.
Bovendien: ik zou dus echt nooit een lelijk of ongezond kind willen krijgen, dat zou ik echt niet aankunnen (kan mn eigen leven al niet eens aan). Maarja stel dat je dat krijgt dan kan ik het niet terugduwen of zo, ik zie het nog wel gebeuren dat ik dat op mn bord krijg want ik krijg steeds zware dingen op mn bord en bovendien is mn broertje autistisch dus misschien is dat wel erfelijk en krijg ik er ook zo een. Nou nee dank je, dat hoef ik dus niet. Ik wil geen risico lopen dat ik een kind krijg wat niet makkelijk is om mee te leven.
tis zo vervelend dat het als normaal wordt gezien dat je je voortplant. Ik heb ook geen zin om abnormaal te zijn en dat ik steeds me buitengesloten moet gaan zitten voelen omdat anderen kinderen hebben en daar over praten en ik dan niet. Dus ben ik toch aan het denken van 'zou ik ze dan toch niet willen' omdat ik maar normaal wil zijn...maar ik kan die verantwoordelijkheid gewoon niet aan denk ik.
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
En of er iemand weet hoeveel procent van de vrouwen er eigenlijk geen kinderen heeft of wil?
En of er veel mannen zijn die geen kinderen willen? Want als ik straks een relatie krijg moet dat natuurlijk wel een relatie zijn waarbij de man geen kinderwens krijgt....of in ieder geval die kinderwens voor mij opzij kan zetten (dat hij dan een kind bij een ander gaat maken waar hij dan een paar keer per week voor zorgt lijkt me ook niks).
tis volgens mij toch best nog een beetje 'raar' als je als vrouw geen kinderen wilt. Ik word er in ieder geval altijd toch wel een beetje raar op aangekeken als we het over kinderen hebben (met vriendinnen of zo), over hoe we ze willen gaan noemen enzo en ik dan zeg geen kinderen te willen.
Ik zie nu al op tegen het feit dat zij over een paar jaar waarschijnlijk allemaal achter de kinderwagen lopen en ik als enige overblijf zonder kinderen....dat verandert een vriendschap toch wel denk ik. Dan word er vooral over de schattigheid en de zorgjes van het kind gepraat, terwijl ik dan met heel andere dingen bezig ben.
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil. Op dit moment kan ik zeggen dat ik ze de afgelopen 22 jaar nooit echt heb gewild maar misschien is dat een kwestie van de biologische klok of zo. Ik zal er toch es over na gaan denken maarja, vrees dat ik ze nog steeds niet ga willen. Maarja misschien moet je zoiets gewoon voelen op een gegeven moment...ipv redeneren.
Ik kan er niks aan doen, ik weet ook niet waarom ik ze niet wil maar het trekt me gewoon totaal niet. Heeft het nooit gedaan. Ik denk dat ik dat nooit zal kunnen, meteen onvoorwaardelijk van zo'n kind houden en er alles voor geven en doen. Dat zie ik mezelf gewoon niet doen. Ik ben ook, in tegenstelling tot de meeste vrouwen, helemaal niet goed met kinderen, nooit geweest.
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
k heb geen zin om 24 uur per dag mn hele leven lang (in ieder geval een jaar of 18) aan een kind vast te zitten. En terugproppen gaat zo moeilijk als het toch niet bevalt ;-) Ik zie ook de lol of meerwaarde van een kind niet echt in. Als ik zie hoe ik me tot mijn ouders verhoud kan ik me niet voorstellen dat ze nu gelukkiger zijn met kinderen dan zonder, integendeel. Ik en mijn autistische broertje hebben ze alleen maar een hoop kopzorgen bezorgd. Ze zijn sneller oud geworden.
Daarbij heb ik gezondheidsklachten en voel ik me absoluut niet happy met mezelf waardoor ik nu sowieso geen kinderen zou willen. Ik kan niet eens voor mezelf zorgen.
En econonisch zou het nu ook niet uitkomen want ik heb geen studie afgerond en geen (goede) baan en geen eigen huisje en ook geen vent bij wie ik kinderen zou willen....maar dat zou nog kunnen veranderen natuurlijk in een paar jaar.
Bovendien: ik zou dus echt nooit een lelijk of ongezond kind willen krijgen, dat zou ik echt niet aankunnen (kan mn eigen leven al niet eens aan). Maarja stel dat je dat krijgt dan kan ik het niet terugduwen of zo, ik zie het nog wel gebeuren dat ik dat op mn bord krijg want ik krijg steeds zware dingen op mn bord en bovendien is mn broertje autistisch dus misschien is dat wel erfelijk en krijg ik er ook zo een. Nou nee dank je, dat hoef ik dus niet. Ik wil geen risico lopen dat ik een kind krijg wat niet makkelijk is om mee te leven.
tis zo vervelend dat het als normaal wordt gezien dat je je voortplant. Ik heb ook geen zin om abnormaal te zijn en dat ik steeds me buitengesloten moet gaan zitten voelen omdat anderen kinderen hebben en daar over praten en ik dan niet. Dus ben ik toch aan het denken van 'zou ik ze dan toch niet willen' omdat ik maar normaal wil zijn...maar ik kan die verantwoordelijkheid gewoon niet aan denk ik.
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
Als jij geen kinderen wil, wil je dat niet. Heel simpel toch.
Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk is als je een man hebt die wel kinderen wil.
Daarnaast doe je net alsof je al heel oud bent met je 23, je hebt nog genoeg tijd hoor. Maak je er gewoon nog niet zo druk over.
Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk is als je een man hebt die wel kinderen wil.
Daarnaast doe je net alsof je al heel oud bent met je 23, je hebt nog genoeg tijd hoor. Maak je er gewoon nog niet zo druk over.
quote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil
<...>
maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
Alsjeblieft zeg!
Je bent 22, nog zeeën van tijd om te beslissen of je wel of geen kinderen wilt. Dat hoeft echt niet perse voor je 30ste een feit te zijn.
En wil je ze niet, dan wil je ze niet. Is toch geen van hoger hand opgelegde must???
Je bent heus niet abnormaal als je kinderloos bent en blijft.
Zo wel: dan ken ik verdomd veel abnomale mensen (van boven de dertig), mezelf incluis.
Verder lijkt deze me beter tot zijn recht komen in OUD.
Dus R&P ---> OUD
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Wacht maar tot de 30 bent, dan schijn je er oppeens heel snel heel anders over te gaan denken
Nu wil ik ook zeker geen kinderen.. maar over 5-10 jaar misschien graag..
Nu wil ik ook zeker geen kinderen.. maar over 5-10 jaar misschien graag..
I know I was born, And I know I will die.
The inbetween is mine, I am mine
We have a blog! http://beurdy.xs4all.nl/blog
The inbetween is mine, I am mine
We have a blog! http://beurdy.xs4all.nl/blog
Wat worstel je daarmee zeg. Ik heb ook nog nooit de behoefte gevoelt om ooit een kind te willen (geheel terzijde dat ik mezelf daar ook veel te jong voor vind ). Ja, wie weet denk ok daar over 10 jaar heel anders over, maar daar kan ik me echt niet druk over maken. En wat andere mensen daar van vinden moeten ze zelf weten. Ik kan me juist niet voorstellen dat iemand kan zeggen bijvoorbeeld 5 kinderen te willen. Daar heb ik verder ook niets over te zeggen toch? Moeten ze lekker zelf weten, als ze mij er maar niet teveel mee lastig vallen
Wat jij moet doen is inderdaad eens lekker gaan leven en je vooral niet druk maken of je nou wle of geen kinderen wilt. Je bent pàs 23, en niet al 23.
). Ja, wie weet denk ok daar over 10 jaar heel anders over, maar daar kan ik me echt niet druk over maken. En wat andere mensen daar van vinden moeten ze zelf weten. Ik kan me juist niet voorstellen dat iemand kan zeggen bijvoorbeeld 5 kinderen te willen. Daar heb ik verder ook niets over te zeggen toch? Moeten ze lekker zelf weten, als ze mij er maar niet teveel mee lastig vallen 
Wat jij moet doen is inderdaad eens lekker gaan leven en je vooral niet druk maken of je nou wle of geen kinderen wilt. Je bent pàs 23, en niet al 23.
Ik ken genoeg mensen van boven de dertig die geen kinderen hebben en ik heb dat nooit als raar gezien. Vaak heb ik het idee dat sommige bewust kinderloze (of kindervrije, zoals ze zichzelf dan vaak noemen) mensen er al van tevoren vanuit gaan dat iedereen er een oordeel over heeft en daarom zelf al meteen heel fanatiek en fel uit de hoek komen over hoe vervelend kinderen wel niet zijn en hoe stom je wel niet bent om je leven op die manier te vergooien.
Dat geldt voor lang niet iedereen hoor, maar af en toe zie ik wel eens berichten van mensen die geen kinderen willen en dan denk ik, wat maaaaak je je druk, volgens mij zit het meer in je eigen hoofd dat 'iedereen' het veroordeelt dan dat het werkelijk zo is. Dat denken dat iedereen zich zo vreselijk druk maakt om jouw toekomstplannen terwijl het de meeste mensen niks zal kunnen schelen of jij kinderen wil of niet.
De meeste mensen houden zich helemaal niet met jou bezig, tenzij je zelf steeds de discussie aanzwengelt.
Dat geldt voor lang niet iedereen hoor, maar af en toe zie ik wel eens berichten van mensen die geen kinderen willen en dan denk ik, wat maaaaak je je druk, volgens mij zit het meer in je eigen hoofd dat 'iedereen' het veroordeelt dan dat het werkelijk zo is. Dat denken dat iedereen zich zo vreselijk druk maakt om jouw toekomstplannen terwijl het de meeste mensen niks zal kunnen schelen of jij kinderen wil of niet.
De meeste mensen houden zich helemaal niet met jou bezig, tenzij je zelf steeds de discussie aanzwengelt.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Ik heb ook altijd om het hardst geroepen dat ik noooooit kinderen zou willen.
Ondertussen denk ik dat ik zo rond mijn 30e ofzo heus wel kriebels zal krijgen (ben nu 24).
Over 6 jaar ben ik al 30!
Ehm, nou ja, rond mijn 35e dan ofzo...
En àls ik dan zo gezegend ben om kinderen te kunnen krijgen (al dan niet geadopteerd), dan wil ik er wel gelijk 3!
Ondertussen denk ik dat ik zo rond mijn 30e ofzo heus wel kriebels zal krijgen (ben nu 24).
Over 6 jaar ben ik al 30!
Over 6 jaar ben ik al 30! Ehm, nou ja, rond mijn 35e dan ofzo...
En àls ik dan zo gezegend ben om kinderen te kunnen krijgen (al dan niet geadopteerd), dan wil ik er wel gelijk 3!
Ja, die met de ballen in de bek.
Ten eerste: Waar maak je je inderdaad druk omquote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
Ten tweede: Wie zegt dat je alleen maar een "vol" leven leid als je uitgaat, drinkt, reist en met mannen experimenteert???? Jij leeft je leven "vol" zoals jij dat wilt en niet altijd zoals anderen vinden. Misschien krijg je ooit een kind en ligt je iedere avond met je kind naast je op de bank te niksen en kom je erachter dat je dan pas echt een "vol" leven leid.
Of misschien moet je gewoon dingen doen die jij echt leuk vindt. En je leven niet laten leiden door anderen.
Ken je kindervrij al? Dat is een website voor mensen die geen kinderen willen. Daar zul je vast wel wat herkenbare verhalen vinden.
mooi he, alles
Vind ik ook!quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:11 schreef Angeles het volgende:
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ja dat vind ik zelf dus ook wel: ik zal hier toch vooral mensen treffen die WEL kinderen willen en mn topic staat hier toch een beetje wrang vind ik voor de mensen die ongewenst (nog) kinderloos zijn en hard bezig zijn met vruchtbaarheidspogingen enzo, maargoed maakt verder ook niet uit.quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:11 schreef Angeles het volgende:
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ik zie niet in waarom er een taboe zou rusten op het niet willeb kinderen. Prima toch, tis jouw beslissing, niet die van een ander
Ik wilde zelf nooit kinderen, tot de eerste aan kwam wapperen en mocht blijven eerder had ik er nooit echt over nagedacht, ik wilde ze niet klaar, punt uit.
Ik wilde zelf nooit kinderen, tot de eerste aan kwam wapperen en mocht blijven eerder had ik er nooit echt over nagedacht, ik wilde ze niet klaar, punt uit.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Dat schijnt zo ja. Niet dus. Ben 30 en wil ze nog net zo hard niet als 10 jaar geleden. Zal ook niet gebeuren ook (sterilisatie).quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:02 schreef BarBaar het volgende:
Wacht maar tot de 30 bent, dan schijn je er oppeens heel snel heel anders over te gaan denken
Het nadeel van in de bergen fietsen: what comes down, must go up!
Joh, maak je niet druk, je wil geen kinderen, geen probleem toch?quote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil.
[...]
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
En dat over dat 'druk voelen'... je hebt nog een jaar of 15 voor het echt krap gaat worden...
Dus ik zou me maar niet heel erg vreselijk druk maken als ik jou was...
***
Ik sleep deze trouwens even mee naar GC.
Denk dat het meer een algemene discussie is dan een OUD of idd R&P onderwerp. Hier zullen toch voornamelijk de mensen die wel kinderen hebben en/of willen reageren.
Denk dat het meer een algemene discussie is dan een OUD of idd R&P onderwerp. Hier zullen toch voornamelijk de mensen die wel kinderen hebben en/of willen reageren.
***
Ik ben nu 27, en wil eigenlijk ook nog steeds geen kinderen.
Toen ik hier met mijn moeder over sprak toen zei ze: "ach meid, toen ik zo oud was als jij wilde ik ook nog geen kinderen". Dus wie weet wil ik straks best, en anders, we leven in een veranderende maatschappij. er zijn kinderen genoeg.
Toen ik hier met mijn moeder over sprak toen zei ze: "ach meid, toen ik zo oud was als jij wilde ik ook nog geen kinderen". Dus wie weet wil ik straks best, en anders, we leven in een veranderende maatschappij. er zijn kinderen genoeg.
"Sex Is Nice And Pleasure Is Good For You"
Prima middenweg .quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:01 schreef Brighteyes het volgende:
Ik sleep deze trouwens even mee naar GC.
Vroeger (...) was ik er heilig van overtuigd rond mijn dertigste 'aan kinderen te beginnen'. Inmiddels ben ik de 30 ruimschoots gepasseerd en is mijn kinderwens als sneeuw voor de zon verdwenen. Toegegeven, heel af en toe sluimert er wel iets, angst om straks, als het echt te laat is, spijt te krijgen.
Maar het grootste deel van de tijd ben ik er van overtuigd dat ik niet aan kinderen besteed ben.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik vind dat iedereen daar vrij in is. Overigens is 22 wel erg jong om al te weten of je wel of geen kinderen wil... Bij sommigen komt dat gevoel met de jaren, en bij anderen niet... Ik kan dat wel respecteren, al zu ik mijn meiden voor geeb prijs willen missen....
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
al wil ik er niet meteen, ik zie mezelf niet leven zonder het leven geschonken hebben aan een kindje ... ik vind het nu eenmaal de mooiste daad die een mens in zijn leven kan verrichten.
Sommigen kunnen misschien de diepere zin van hun leven en voldoening vinden in hun werk, hun vriendenkring, partner, kunst, reizen, literatuur, muziek ... die kunnen uiteraard wel een gat opvullen, maar het zou altijd bij mij knagen, moest ik geen kinderen hebben ...
maar dat is uiteraard mijn mening en gevoel, wie echt geen kinderen wil, wil geen kinderen, dat is toch wel heel simpel, ik zou daar geen mens voor veroordelen ... ze zijn de domsten nog niet ...
Sommigen kunnen misschien de diepere zin van hun leven en voldoening vinden in hun werk, hun vriendenkring, partner, kunst, reizen, literatuur, muziek ... die kunnen uiteraard wel een gat opvullen, maar het zou altijd bij mij knagen, moest ik geen kinderen hebben ...
maar dat is uiteraard mijn mening en gevoel, wie echt geen kinderen wil, wil geen kinderen, dat is toch wel heel simpel, ik zou daar geen mens voor veroordelen ... ze zijn de domsten nog niet ...
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Niks mis met geen kinderen willen. Ik snap eigenlijk niet waar er zo'n ophef over wordt gemaakt. Mag iemand dat nog zelf beslissen zeg Ik wil wel kinderen, maar zeker niet voor m'n dertigste. Gelukkig heb ik nog ff de tijd om na te denken met mijn 17 jaar
Ik wil wel kinderen, maar zeker niet voor m'n dertigste. Gelukkig heb ik nog ff de tijd om na te denken met mijn 17 jaar
Het doet er niet toe wie ik ben, maar wie ik wil zijn.
Mijn vrouw en ik willen beide *geen* kinderen. (35 & 33)
Heel toevallig zijn de mensen die dat vreemd vinden nou net de mensen die ons geen ene reet interesseren. Ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat ik dat hoef te verdedigen. Mensen vragen weleens "waarom", maar verder heb ik het nooit hoeven verdedigen ofzo.
Weet je wel zeker dat het andere mensen zijn tegenover wie je je raar of vreemd voelt? Of heb je meer een probleem met jezelf omdat je bent opgegroeid met de gedachte dat het krijgen van kinderen logisch is? Ik lees het vaker, dat je je moet verdedigen over het niet krijgen van kinderen, en dat het vreemd gevonden zou worden door andere mensen. Maar ik heb het eerlijk gezegd nog nooit meegemaakt, terwijl de gros van mijn vrienden en kennissen van mijn eigen leeftijd inmiddels al wel kinderen hebben.
Heel toevallig zijn de mensen die dat vreemd vinden nou net de mensen die ons geen ene reet interesseren. Ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat ik dat hoef te verdedigen. Mensen vragen weleens "waarom", maar verder heb ik het nooit hoeven verdedigen ofzo.
Weet je wel zeker dat het andere mensen zijn tegenover wie je je raar of vreemd voelt? Of heb je meer een probleem met jezelf omdat je bent opgegroeid met de gedachte dat het krijgen van kinderen logisch is? Ik lees het vaker, dat je je moet verdedigen over het niet krijgen van kinderen, en dat het vreemd gevonden zou worden door andere mensen. Maar ik heb het eerlijk gezegd nog nooit meegemaakt, terwijl de gros van mijn vrienden en kennissen van mijn eigen leeftijd inmiddels al wel kinderen hebben.
twee violen en een trommel en een fluit
Nou, al mijn vriendinnen wisten op hun 16e al precies hoeveel kinderen ze wilden en welke namen ze het gaan geven....en zij maar steeds vragen 'wil je ECHT geen kinderen? Ach, nouja misschien later wel'.quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:27 schreef buzzer het volgende:
Ik vind dat iedereen daar vrij in is. Overigens is 22 wel erg jong om al te weten of je wel of geen kinderen wil... Bij sommigen komt dat gevoel met de jaren, en bij anderen niet... Ik kan dat wel respecteren, al zu ik mijn meiden voor geeb prijs willen missen....
[ Bericht 0% gewijzigd door tulpje6 op 20-01-2005 13:52:51 ]
|
|
