De Kunst van het loslaten van een ex - deel 15

Morgen is geen morgen meer,
als jij er niet bent,
'k voel me hopeloos,
tot niets in staat,
als jij niet bij mij bent.
Alles zonder jou,
is een weg die ik niet wou,
en de toekomst lijkt verdrietig grauw.............
Maar zeg nooit: ik ben alleen,
zoveel vrienden om je heen,
die begrijpen wat je voelt,
en precies wat je bedoelt.
Ik ken ze heus niet allemaal,
en ik spreek niet eens hun taal,
maar ze komen heel de stoet ,
en dan weet ik, het is goed
't Is een blik, een arm, een hand,
en de tranen in hun ogen,
medeleven troost van wie dan ook,
de warmte van hun mededogen
Je denkt even: dit kan nooit,
en m'n toekomst is vergooid,
in je eenzaamheid voorgoed gekooid.........
Maar zeg nooit: ik ben alleen,
zoveel vrienden om je heen,
die begrijpen wat je voelt,
en precies wat je bedoelt.
Ik ken ze heus niet allemaal,
en ik spreek niet eens hun taal,
maar ze komen heel de stoet ,
en dan weet ik, het is goed
Maar zeg nooit: ik ben alleen,
zoveel vrienden om je heen,
die begrijpen wat je voelt,
en precies wat je bedoelt.
Ik ken ze heus niet allemaal,
en ik spreek niet eens hun taal,
maar ze komen heel de stoet ,
en dan weet ik, het is goed

Even wat voordelen, om de pijn te verzachten:

geen ochtendhumeur in huis..
eigen muziek luisteren..
geen vieze sokken etc meer
lekker overdwars in bed liggen
scheelt een hoop troep
kan op de computer wanneer ik wil
kan weer lekker foute tv-programma's kijken zonder commentaar
kan in de kroeg blijven hangen als ik dat wil
geen mensen meer over de vloer die ik niet zo nodig hoef te zien
biervoorraad niet zomaar weg

eigenlijk zo slecht nog niet

Mooi verwoord, Ole
Dubbel is het he?

Ontzettend dubbel...
Nadeel is op dat ik weet dat hij nu NU bij zijn nieuwe vriendin in Oostenrijk is..
Ik probeer het weg te drukken, ben gezellig uit geweest, probeer aan leuke dingen te denken.
Rationeel weet ik het, ik gun hem alle geluk, het kon toch niet meer goedkomen..

Maar ik hou nog wel van hem, ikzelf ben gewoon nog niet toe aan iets nieuws.. maar ik lig straks alleen in bed.. wetende dat....

Ik heb ook nooit ruzie gehad.. gelukkig is hij zo eerlijk geweest -hoe naar ook- om me wel zelf te vertellen dat hij iemand heeft ontmoet.. Het is altijd gezellig als we elkaar zien, maar ik twijfel er nu erg over!
Want is het 'vrienden blijven' gedoe nu echt goed voor mij , of is het voor hem juist wel makkelijk, dat hij zich daardoor minder schuldig voelt?
ik ben er nog niet uit..


Maar goed, kop op! Ik heb gelukkig veel leuke mensen om me heen, en mijn tijd komt ook wel weer!!!

Eén advies voor jullie allen: throw away yesterday, today is a brand new day!

Je hebt maar zoveel dagen in je leven, ga ze niet vergooien aan wat vroeger was of had kunnen zijn, maar probeer vandaag deze dag weer de moeite waard te maken.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 10:38 schreef Tranceptor het volgende:
Eén advies voor jullie allen: throw away yesterday, today is a brand new day!

Je hebt maar zoveel dagen in je leven, ga ze niet vergooien aan wat vroeger was of had kunnen zijn, maar probeer vandaag deze dag weer de moeite waard te maken.

Dat wil ik ook, doe ik ook 99% van de tijd!
Maar ja, soms zijn gevoelens moeilijk te negeren Tranceptor!

Gelukkig heb ik al weer de lentekriebels, en ik vertrouw erop dat er weer hele leuke dingen komen!

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 11:51 schreef Ole het volgende:

[..]

Dat wil ik ook, doe ik ook 99% van de tijd!
Maar ja, soms zijn gevoelens moeilijk te negeren Tranceptor!

Gelukkig heb ik al weer de lentekriebels, en ik vertrouw erop dat er weer hele leuke dingen komen!

Ik ken het knagende gevoel vrij goed hoor, maar je moet jezelf gewoon blijven pushen om door te gaan en na een maandje of 3 is het een gewoonte geworden en kun je zaken in perspectief zien.

Er komen altijd weer nieuwe uitdagingen, al zie ik als een berg op tegen een paar uur vanaf nu als ik mn financiele probs misschien ga oplossen of dingen hopeloos uit de hand gaan lopen.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 12:36 schreef Tranceptor het volgende:
Er komen altijd weer nieuwe uitdagingen, al zie ik als een berg op tegen een paar uur vanaf nu als ik mn financiele probs misschien ga oplossen of dingen hopeloos uit de hand gaan lopen.

Je weet van te voren niet hoe het gaat lopen he?
En je kunt er wel tegenop gaan zien, maar je schiet er niks mee op. Nu is het wachten tot m'n hersens dat ook door krijgen

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 12:44 schreef Christine het volgende:

[..]

Je weet van te voren niet hoe het gaat lopen he?
En je kunt er wel tegenop gaan zien, maar je schiet er niks mee op. Nu is het wachten tot m'n hersens dat ook door krijgen

weet niet of t voor jullie ook werkt, maar ik zat gister een site te lezen over liefdesverdriet. Daarop stond dat er vaak 3 fasen zijn. En dat het begin van iedere fase heel erg moeilijk is, weer een soort terugval. Ik heb wel geconcludeerd dat ik me inmiddels in de laatste fase bevind, het loslaten. Zowel de herinneringen als mijn gevoelens voor hem. Ik vind het moeilijk. Vooral als er weer een leuke herinnering boven komt. Ik ben zo snel geneigd om te denken dat ik dit soort dingen nooit meer met iemand anders zal meemaken. En die gevoelens voor hem dat lukt wel.
Ik heb dus eigenlijk gewoon behoefte aan vervanging ...maarja ik ben niet zo voor de rebound

deze site is wel met humor geschreven! http://www.liefdescursus.nl/verdriet

Was er zelf bijna overheen dacht ik.. maar ja, even dat nieuws over nieuwe liefde kwam hard aan. Ik laat het maar even toe, maar ga wel verder!

pfff :S
Ik weet het even niet meer...
Het is al bijna 3 maanden uit met mijn ex, maar nu wil hij me terug.
Na een hoop vragen die ik gesteld had kwam ik erachter dat hij na een maand al met een ander naar bed is geweest. Hij heeft er over gelogen want ik moest uiteindelijk van het meisje in kwestie horen dat het om 5 keer ging.
We hadden 2 jaar wat met elkaar!! en na 1 maand kan hij al met een ander wippen... en niet 1 keer maar vijf keer!!
Hij heeft ook gelogen over het feit of het veilig was gegaan of niet, hij zei van wel.
later bleek van niet, hij heeft er nog een soa aan overgehouden ook.

hij zegt dat hij me dit niet vertelde om mij te beschermen in eerste instantie. maar hij kon het niet voor zich houden, hij wou mij terug en kon niet met de gedachten leven dat wij weer een relatie zouden aangaan en dat ik dit niet zou weten. en het dus een geheim zou zijn.

zo... zijn geweten is weer schoon..
en ik weet niet wat ik hier mee aan moet.

ik hou nog steeds van hem,... het vertrouwen is nu helaas weg...
wat moet ik hier in godsnaam mee!!

Ik zit momenteel nog ff in de ontkennigsfase. Zolang hij nog niet weg is (lees: de komende week), kan ik nog even heel goed doen alsof er niks gaat veranderen.
Daarna ga ik die link van je bekijken, Ole

Negeren en doorgaan met je eigen leven, one-monkee
Hoe moeilijk ook

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 20:41 schreef Blinky het volgende:
Mijn ex liet me daarstraks via msn weten dat hij en zijn vriendin weer uit elkaar zijn. Ik vind het heel sneu voor hem, want ik weet hoe dol hij op haar was, maar het deed mij persoonlijk helemaal niks. Hij schreef dat hij nog niet meteen definitief afscheid kon nemen van haar en zij ook niet van hem. Dus gaan ze verder in een soort vriendschap 'plus' waarin ze beiden waarschijnlijk nog wel een nachtje bij elkaar blijven slapen. Net zoals hij en ik dat ook deden vlak nadat het uit was. Alleen weet ik als geen ander uit ervaring hoe moeilijk dat wordt. Was wel apart toen ik dat als waarschuwing tegen hem zei.

Hoi Blinky,

Een tijd geleden volgde ik dit topic veel, en toen had jij erg veel moeite met het loslaten van je ex. Hoe zit dat nu eigenlijk. Heb je je eigen leven weer helemaal opgepakt en ben je uiteindelijk gelukkig geworden in het huisje waar je naartoe was verhuisd?

Nu het uit is tussen hun: zie je dan toch weer kansen voor jezelf of zou je hem ook nooit meer terug willen?

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 18:12 schreef one-monkee het volgende:
pfff :S
Ik weet het even niet meer...
Het is al bijna 3 maanden uit met mijn ex, maar nu wil hij me terug.
Na een hoop vragen die ik gesteld had kwam ik erachter dat hij na een maand al met een ander naar bed is geweest. Hij heeft er over gelogen want ik moest uiteindelijk van het meisje in kwestie horen dat het om 5 keer ging.
We hadden 2 jaar wat met elkaar!! en na 1 maand kan hij al met een ander wippen... en niet 1 keer maar vijf keer!!
Hij heeft ook gelogen over het feit of het veilig was gegaan of niet, hij zei van wel.
later bleek van niet, hij heeft er nog een soa aan overgehouden ook.

hij zegt dat hij me dit niet vertelde om mij te beschermen in eerste instantie. maar hij kon het niet voor zich houden, hij wou mij terug en kon niet met de gedachten leven dat wij weer een relatie zouden aangaan en dat ik dit niet zou weten. en het dus een geheim zou zijn.

zo... zijn geweten is weer schoon..
en ik weet niet wat ik hier mee aan moet.

ik hou nog steeds van hem,... het vertrouwen is nu helaas weg...
wat moet ik hier in godsnaam mee!!

Kijk het lekker even aan, probeer je er een beetje van te distancieren.
Als hij serieus is, gaat hij vanzelf moeite voor je doen.
Dat vertrouwen zal hij toch zelf weer moeten verdienen, en na zo'n lange relatie zou ik er als ik jou was zonder dat niet weer even inspringen.

Laat hem maar spreekwoordelijk 'kruipen'

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 18:14 schreef Christine het volgende:
Ik zit momenteel nog ff in de ontkennigsfase. Zolang hij nog niet weg is (lees: de komende week), kan ik nog even heel goed doen alsof er niks gaat veranderen.
Daarna ga ik die link van je bekijken, Ole

dat is de 1e fase
Daarna een fase van bewust worden, de moeilijkste fase volgens die site,
en vervolgens een fase van accepteren, ook moeilijk, maar wel een hele fijne fase.
Wonen jullie samen dan? omdat ie nog niet weg is? En is het niet een idee om te zorgen dat je gaatproberen t te accepteren nu hij er nog is. Dan kun je er vast met hem over praten enzo. Dan komt de klap straks niet zo hard...

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 18:12 schreef one-monkee het volgende:
pfff :S
Ik weet het even niet meer...
Het is al bijna 3 maanden uit met mijn ex, maar nu wil hij me terug.
Na een hoop vragen die ik gesteld had kwam ik erachter dat hij na een maand al met een ander naar bed is geweest. Hij heeft er over gelogen want ik moest uiteindelijk van het meisje in kwestie horen dat het om 5 keer ging.
We hadden 2 jaar wat met elkaar!! en na 1 maand kan hij al met een ander wippen... en niet 1 keer maar vijf keer!!
Hij heeft ook gelogen over het feit of het veilig was gegaan of niet, hij zei van wel.
later bleek van niet, hij heeft er nog een soa aan overgehouden ook.

hij zegt dat hij me dit niet vertelde om mij te beschermen in eerste instantie. maar hij kon het niet voor zich houden, hij wou mij terug en kon niet met de gedachten leven dat wij weer een relatie zouden aangaan en dat ik dit niet zou weten. en het dus een geheim zou zijn.

zo... zijn geweten is weer schoon..
en ik weet niet wat ik hier mee aan moet.

ik hou nog steeds van hem,... het vertrouwen is nu helaas weg...
wat moet ik hier in godsnaam mee!!

WIl je m terug???
JE houd van hem? maar was het leven met hem leuker dan het leven nu? En was je gelukkiger met hem samen dan dat je ooit gelukkig zal worden met iemand anders? (want tuurlijk vind je de perfecte persoon). Hij heeft tegen je gelogen, maar ik kan me voorstellen dat hij dat deed omdat hij het er ook moeilijk mee had. Maar is hij je waard? Dat moet je je goed afvragen....

sterkte....

1,5 maand terug heb ik een topic gemaakt over dat mijn ex en ik het die dag samen hadden uitgemaakt.

Ik heb een net onzettend lang verhaal getypt wat echt wartaal is, ik weet niet hoe ik me moet voelen....

Gisteren zijn we samen naar de bios geweest, ik dacht onzettend veel aan hem, en hij aan mij.....

Het verliep stroef in het begin, tot hij een hand op mijn hand legte onder de film....toen kwam op een gegeven moment een spontane zoen op zijn wang waar ik nogal van schrok....en ja op een gegeven moment heel veel geknuffel en af en toe een zoen.....Na de film zijn we ergens wat gaan eten (was al rond half 1 snachts...) toen brak eindelijk het ijs, doordat ik zei dat ik me ongemakkelijk voelde in het begin en op een of andere manier stelde hij me ontzettend op me gemak (waar hij heel goed in is...) en verliep het gelijk een stuk lekkerder....

Hij vroeg of ik nog wat bij hem thuis wilde drinken, zodat we ook nog even goed konden praten. Dit was gelijk al knus op de bank en gelijk een onzettend goed gesprek.....
Het kwam er op neer dat hij nu geen relatie aankan doordat hij nu toch wel echt doorheeft dat hij onzettende last van bindingsangst....na veel veel veel praten en knuffelen kwam eruit dat hij nog verliefd is, en dat hij daar eigenlijk van schrok omdat hij dit had weggestopt.....Het was zo ontzettend gezellig, maar het voelde zo dubbel....

Het was half 5 s ochtens en nog steeds waren we aan het praten....(en zoenen en knuffelen en constant aan het twijfelen of we nou wel of geen seks zouden hebben..) toen na in bed te zijn beland en daarna nog meer te hebben gepraat en ik huilend op zijn schouder en niet naar huis willend ging ik dan toch naar de auto om half 6.....maar ik was dood op van al de spanning en belde hem eenmaal zittend in de auto op of ik ajb toch mocht blijven slapen want ik kon niet meer.....ik hing op omdat ik me schaamde omdat ik ook gewoon bij hem WILDE blijven slapen en niet alleen dat ik niet meer naar huis kon rijden....hij belde terug en zei kom op kom maar lekker naar boven ik maak het bedje klaar....eenmaal boven was hij zo ontzettend lief en zorgzaam....eenmaal in bed kwam hij tegen me aanliggen en het voelde zo ontzettend goed....

's Ochtens werd ik al heel vroeg wakker rond 9 uur al (was dus betekend amper 3 uur te hebben geslapen) en door mijn gewoel heb ik hem blijkbaar wakker gemaakt....we hebben toen heel veel weer gepraat en geknuffeld en uiteindelijk weer seks wat echt zo ontzettend fijn en lekker was.....we hebben nog samen ontbeten en toen ben ik om 1 uur s middags toch maar in de auto gestapt en dat we het de komende dagen even laten zakken, en dan kijken wat we doen....

Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen....ik belde hem bijna gelijk toen ik thuis was omdat ik me opeens zo slecht voelde.....ik voel me er zo kut onder en toch heb ik het gisteren en vanmorgen heel fijn gehad.....

ik weet het echt niet meer.....

dubbel :S

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 20:21 schreef akkien het volgende:
dat is de 1e fase
Daarna een fase van bewust worden, de moeilijkste fase volgens die site,
en vervolgens een fase van accepteren, ook moeilijk, maar wel een hele fijne fase.
Wonen jullie samen dan? omdat ie nog niet weg is? En is het niet een idee om te zorgen dat je gaatproberen t te accepteren nu hij er nog is. Dan kun je er vast met hem over praten enzo. Dan komt de klap straks niet zo hard...

Yup, we wonen al drie jaar samen. En ik weet dat ik het moet proberen te accepteren terwijl hij hier nog is, dat is ook de reden dat hij niet a.s. maandag al gaat verhuizen, maar een week later. Maar ik heb ook mijn ouders nog niet verteld dat hij definitief weg gaat, dus ik denk dat de klap wel komt zodra ik dat heb gedaan.
En dit zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen... maar ik denk dat de echte klap pas komt als ik straks alleen in een half leeg huis achter blijf. Ik zit ook te twijfelen of ik er wel of niet bij moet zijn als hij weggaat...

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 21:08 schreef Christine het volgende:

[..]

Yup, we wonen al drie jaar samen. En ik weet dat ik het moet proberen te accepteren terwijl hij hier nog is, dat is ook de reden dat hij niet a.s. maandag al gaat verhuizen, maar een week later. Maar ik heb ook mijn ouders nog niet verteld dat hij definitief weg gaat, dus ik denk dat de klap wel komt zodra ik dat heb gedaan.
En dit zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen... maar ik denk dat de echte klap pas komt als ik straks alleen in een half leeg huis achter blijf. Ik zit ook te twijfelen of ik er wel of niet bij moet zijn als hij weggaat...

Toen mijn ex aankondigde weg te gaan heb ik meteen zijn spullen gepakt (ik had vrij..)
Ik was er wel bij dat hij ze op kwam halen, maar dat duurde veel korter dan als ie ze zelf was komen inpakken.. Was niet echt een leuk moment moet ik zeggen, maar het was wel onderdeel van het afscheid nemen. Daarna heb ik met mensen afgesproken en ben ik flink aan het bier gegaan


Wel rot als je achterblijft in het huis waarin je samen hebt gewoond. Tip: zet je meubels anders, koop wat leuke spulletjes..

Voor nieuwe spulletjes heb ik geen geld, maar ik ga de boel wel anders neerzetten. Zo heb ik dadelijk bijvoorbeeld een stuk meer ruimte... dus een eigen studeerkamer ipv een studeerhoekje in de woonkamer En waar dat studeerhoekje dan was, heb ik straks extra ruimte om de eettafel volledig uitgeklapt helemaal goed neer te zetten. En in de slaapkamer verdwijnt natuurlijk zijn kledingkast... dus op die manier wordt het toch anders.

Maar wat dat betreft ben ik eigenlijk ook wel blij dat m'n huurcontract in oktober afloopt, en ik dan iets anders moet gaan zoeken voor mezelf.

Met mensen afspreken lijkt me inderdaad ook een goed plan, anders ga ik toch maar in m'n eentje achter mijn PC zitten janken.

Nog wel een praktisch vraagje... hoe hebben jullie het aan je omgeving verteld dat het uit was? Daar kan ik namelijk ook heel erg tegenop zien, vooral omdat we nooit echt hebben laten blijken dat het minder goed ging de laatste tijd. En we werden door velen gezien als "het ideale stelletje".

Edit: ik zit overigens wel te denken aan nieuwe dekbedovertrekken etc. te kopen.

Ik kon het moeilijk voor me houden richting mijn dichtbije vrienden en keninssen. Maar ik heb wel een tijdje gewacht voor ik het mijn ouders vertelde! Ik heb geen idee meer hoe dat ging. Ik denk gewoon een keer door de telefoon.
Hij heeft het meteen verteld. Hij kwam met zijn vader zijn spullen ophalen.

Voor mij ging het toch wel onverwachts uit, ik wist wel dat het niet goed ging, maar dacht dat we er wel uit zouden komen..

Trouwens, ik wilde hier eigenlijk niet posten, zeker niet onder mijn eigen nick. Het is nu alweer'' 6 maanden geleden, maar soms lijkt het vorige week..
Toch helpt het posten wel, ik vind het wel een lekkere uitlaatklep! Ik wil zelf niet altijd met mijn omgeving erover praten, en dit is wel een fijn alternatief.. Af en toe gewoon even lekker van me af schrijven!


Oh ja: je hoeft geen dure spullen te kopen! gewoon kaarsen en dat soort dingetjes bij de Xenos doet het ook al leuk hoor!"

Ik heb hier eindelijk weer een lege eettafel.. heb plaids gekocht voor over de bank (paar euro bij Blokker} Andere gordijnen: douchegordijnen met van die klemmetjes aan een roe.. (bij IKEA voor ongeveer 7 euro per stuk ) Toch een ander sfeertje en niet veel geld uitgegeven!

wij woonden nog niet samen...nouja officieel niet. Praktisch gezien woonde hij bij mij. Zijn spullen lagen daar dus ook allemaal. Ik had hem gevraagd zijn spullen weg te halen als ik erbij was. Hij heeft ze echter weggehaald toen ik bij mn ouders was en mij dat achteraf verteld. Daar ben ik nu erg blij om. Ik had t echt niet getrokken als ik hem met 2 volle boodschappentassen weg had zien gaan. (mijn huisgenoten vonden het al moeilijk om te zien). Hij is echter wel wat spullen vergeten. Deze stop ik ook nog niet in tasjes en laat ik ff lekker liggen. Hij krijgt ze nog welleens terug, maar ik wil ze nu nog ff bewaren.
Ik ben van de week bij hem langs geweest om mijn overige spullen op te halen. Hij had ze al voor me ingepakt enzo, dus dat was wel erg handig. Ik heb ook t idee dat hij er veel minder moeite mee heeft dan ik. Hij heeft t natuurlijk wel uitgemaakt. Maar ik weet niet of ik daar nou blij mee moet zijn of niet na 2,5 jaar...dat hij er zo weinig moeite mee lijtk te hebben. Ik vraag me af of t echt zo is, of dat hij t mij niet wil laten zien omdat t dan voor mij nog moeilijker word.
Zo hadden wij onze vakantie al gepland enzo. En wil hij iig niet met iemand anders op dezelfde vakantie, hoe ontzettend geweldig die vakantie hem en mij ook leek. Het is namelijk een vakantie die wij samen bedacht hadden, zei ie.

En dat vertellen zag ik ook zo erg tegenop, maar ik heb me voorgenomen om het vooral zo snel mogelijk tegen iedereen te zeggen omdat ik er anders toch tegenaan zou gaan hikken enzo. Heb gelijk een vriendin opgebeld om langs te komen. En mijn ex heeft t tegen mijn huisgenoten verteld aangezien ik daar erg tegenop zag. Hij wilde ook mn ouders wel bellen, maar ik vond dat ik dat zelf moest doen. Dat heb ik toch ook 2 uur later gedaan op zijn aandringen. Hij vond dat ik bij hen het weekend even wat afleiding moest gaan zoeken. En ik heb t ze dus ook gelijk aan de telefoon verteld, zodat ze t al zouden weten als ik thuis kwam. Dan hoefde ik hun gezichten niet te zien . Mn zusje heb ik t wel verteld en dat vond ik heel erg moeilijk. Mijn omgeving roddelt gelukkig zo snel dat na t weekend iedereen t zo'n beetje wist. En de mensen die erg dicht bij me staan had ik een mailtje gestuurd, zodat ze t wisten en ik geen reacties hoefde te zien.
Omdat iedereen t wist leefden mensen erg mee. Iedereen komt steeds vragen hoe t gaat enzo, en dat vind ik erg fijn. Vooral omdat veel mensen ook bereid zijn om gewoon ff tijd voor me uit te trekken om te praten enzo...

Ik heb dat juist niet zo, dat anders inrichten...
Ik wil mn beddegoed niet eens wassen ...terwijl dat nu toch echt weer eens moet gebeuren. Maar t is t enige in mn kamer dat nog naar hem ruikt enzo . HEt idee is gewoon zo raar, dat als ik t was dat hij dan voorgoed uit mn kamer verdwenen is. Vonden jullie dat ook zo lastig? HEb zowieso heel erg zoiets van: de laatste keer dat ik dit deed was hij erbij. Maar ik moet mezelf afleren zo te denken, want dat doe ik mn hele leven al en t is niet echt opvrolijkend.
Ik moet gaan denken: goh, wat leuk dat ik dit ook nog zonder hem blijf doen....
Maar t is zo verdomde moeilijk om altijd zo positief te denken.
Verder gaat t vandaag nog steeds erg goed met me, geen enkele dip gehad. Ik begin geloof ik langzaam weer omhoog te kruipen uit mn donkere dal enzo . Ik ga steeds meer genieten van de dingen en merk dat ik steeds vaker weer loop te zingen enzo. Ga disndag een radio kopen zodat ik voortaan keihard mee kan zingen als ik me rot voel dat helpt heb ik gemerkt.

oe...vorige post is wel erg lang geworden....nou ben t in ieder geval weer kwijt

misspeppertje, moeilijk he? die gemengde gevoelens...
Neem even een beetje afstand van alle dingen en van hem. PRobeer om even een tijdje t contact te verbreken en denk even goed na. Wil je t opnieuw proberen, of gaat t dan weer niet goed? Opzich hield/houd je niet voor niks van hem. HEt is logisch dat je in de war bent na zo'n avond. Daardoor ga je je kut voelen, aan de ene kant is hij die bijzondere persoon, maar toch is hij op dit moment niet meer de persoon met wie je je leven samen deelt. En als t dan ineens weer lijtk alsof...
succes

Ach ja, die geur.. mis ik ook hoor!
Heb hier ook nog steeds wat spullen, maar ik vind het nu eigenlijk wel tijd dat hij ze op komt halen.. Ik hoef ze nu niet meer te zien...

En dat positief denken is niet makkelijk maar het helpt wel! Denk maar aan de dingen die je niet van hem mist! >)

Ik denk dat ik een paar funeste roddelaars uit m'n omgeving in ga schakelen... je weet wel, van die mensen als je het aan hun vertelt, dan weet iedereen het
In elk geval voor de kennissen. Mijn ouders... sja die zal ik binnenkort moeten bellen, alhoewel ze de bui al zien hangen omdat ik ze er gisteren (toen we nog niet definitief een verhuisdatum hadden) al op had voorbereid.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 19:35 schreef Saffron het volgende:

[..]

Hoi Blinky,

Een tijd geleden volgde ik dit topic veel, en toen had jij erg veel moeite met het loslaten van je ex. Hoe zit dat nu eigenlijk. Heb je je eigen leven weer helemaal opgepakt en ben je uiteindelijk gelukkig geworden in het huisje waar je naartoe was verhuisd?

Ik heb inderdaad lang erover gedaan om me er weer een beetje bovenop te werken.
Omdat ik vóór die ex niet op mezelf had gewoond, was het heel moeilijk. Normaal is op jezelf gaan wonen erg leuk en kun je je erop verheugen door spullen te kopen van tevoren. Omdat we samenwoonden en er dus gevoelsmatig snel iets moest gebeuren, is het allemaal heel snel gegaan. Ik verheugde me er natuurlij khelemaal niet op en heb het de eerste paar maanden echt als straf ervaren. Vaak heb ik me afgevraagd of ik er goed aan had gedaan of dat ik toch niet beter naar mijn ouders terug had moeten gaan. Extra moeilijk was het omdat de vrienden die ik had, ook zijn vrienden waren en het is logisch dat de oude vrienden bij je ex blijven. Feit was dus dat ik er alleen voor stond. In die tijd heb ik heel veel gehad aan mijn werk. Met mijn baas kon ik goed praten en hij accepteerde het als ik 's ochtends om 7h begon (in die tijd werd ik stelselmatig rond 5h wakker om niet meer te kunnen slapen) en als ik doorwerkte tot een uur of half 8. De vakantie heb ik doorgewerkt. Ik heb de vrije tijd toen niet gemist en was maar wat blij dat ik iets te doen had, aangezien ik toch geen geld had om op vakantie te gaan.
Door heel veel te werken en je op iets anders te concentreren, ga je dingen 'vergeten' op de duur (in mijn geval duurde het een paar maanden), hoewel ik sommige dingen me nog à la minute voor de geest kan halen.
Na ongeveer een half jaar ging het nog niet goed en ik heb een tijdje bij een maatschappelijk werkster doorgebracht. Achteraf gezien heeft dat niet zo heel veel verschil gemaakt, het was op dat moment heel fijn om er met iemand over te kunnen praten, die mijn ex niet kende en die mij niet veroordeelde. Ze gaf me de tip om uit te maken voor mezelf wat ik van mijn leven wilde maken. Ik ben toen begonnen met het maken van een lijstje, met dingen die ik nog wilde doen. Daarbij maakte ik ook een lijst met hoe ik mezelf zag en hoe ik eigenlijk zou willen zijn.
Mijn lijstje lag klaar. Klaar om aangestreept te worden door de wilde plannen die ik uit had gevoerd, maar ik DEED er niets mee. Het plan was er wel, maar ik durfde niet, en soms kon het me niet schelen. Net of ik niet wilde genieten, omdat ik voor mezelf vond dat ik niet mocht genieten.
Het breekpunt kwam eigenlijk door 2 dingen. In februari vorig jaar heb ik me aangemeld bij een scoutinggroep, als leiding. Ik had in de weekenden tijd genoeg over en wilde iets met oudere mensen doen of met jonge kinderen. Ik heb zelf niets met scouting, maar bij het doorzoeken van vrijwilligersbanen werd mij duidelijk dat ze daar mensen nodig hadden. ik heb een ochtend meegedraaid en ben er sindsdien een jaar bijgebleven. Het is daar een hechte club vrienden, die me zonder meer opnamen in de groep.
Ook was er een 2e punt en dat was zangles. Dat stond hoog op het 'to do' lijstje en op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt en mezelf aangemeld. Vanaf de eerste week voelde het heel goed. Tijdens de lessen werd er niet alleen aan je stem gewerkt, maar ook aan je houding en het gevoel. Daar leerde ik om mijn eigen gevoel voor mezelf 'onder woorden' te brengen zodat ik kon kijken waar een bepaald gevoel vandaan kwam. En als je weet waar iets vandaan komt, kun je er ook iets aan doen.
Mijn zelfvertrouwen heeft een enorme boost gekregen nu ik weet dat ik er zelf uit kan komen. Mijn vertrouwen in andere mensen is gedaald tot bijna 0. Vroeger (=vóórdat het uit was) was het precies andersom. Steeds weer zie ik dat mensen elkaar bedriegen, niet eerlijk zijn en niet goed met elkaar praten. En als jou dat stees overkomt, is dat zwaar, maar je went eraan. Ik weet in elk geval dat, als je op jezelf kunt vertrouwen, je daar zoveel meer aan hebt dan dat je je vertrouwen in iemand anders legt. De ervaring leert dat je uiteindelijk je beste vriend niet eens kunt vertrouwen.

Ondertussen weet ik ook wat ik in de toekomst wil en dat is iets wat écht bij de Blinky van 'nu' past. Met werk ook: ik heb dingen ontdekt wat ik eigenlijk al heel lang wilde maar nooit de 'guts' voor heb gehad.
Al met al ben ik veel meer blij. Gelukkig vind ik een woord dat nog net iets te ver gaat, daarvoor zijn er nog tevel dingen die momenteel nog niet goed gaan in mijn leventje. Maar de wetenschap dat ik eruit kom, geeft me wel het vertrouwen ertoe.
Laatst hoorde ik iemand zeggen dat gelukkig zijn inhield dat je meer leuke momenten mee maakt dan minder leuke. In dat opzicht ben ik zeker gelukkig.

quote:

Nu het uit is tussen hun: zie je dan toch weer kansen voor jezelf of zou je hem ook nooit meer terug willen?

Ik zie geen kansen. Ik zou het ook niet meer willen. Niet alleen hém, maar ik besef me meer en meer dat ik in een relatie te snel naar de pijpen wil dansen van de ander. Als de ander dan niet helemaal eerlijk blijkt te zijn geweest komt dat dubbel zo hard aan en krijgt dat zelfvertrouwen weer een deuk. En eigenlijk gun ik dat plezier helemaal niemand.

Christine?Is er nu zowieso al iemand die t weet? Je bent dit toch niet in je eentje aan t verwerken he? Of alleen met behulp van hem? Je moet echt andere mensen om hulp vragen, anders kom je dr echt niet uit....

En ole, ik moet mezelf af en toe echt schoppen om niet in t verleden te blijven hangen. Zoals de gedachte aan vorig jaar pasen, toen hij wakker werd en vroeg hoelaat het paasontbijt zou beginnen bij mijn ouders . Toen mistte ik m weer, maar dat mag niet. PAsen kan ook leuk zijn zonder hem. En ooit is er vast weer iemand die samen pasen met mij zal vieren.
Ik merk dat dat positieve denken ook het piekeren kan stoppen. Voordat ik iets met hem had piekerde ik me rot. Toen we daarna altijd samen sliepen piekerde ik nooit meer, en nu begin ik weer. Maar ik kan het stopzetten, gewoon denken: 'dit mag ik niet denken, er is toch niks aan te doen' .
En een lijstje maken met slechte eigenschappen van m? Nou dat zit al een hele tijd in mn hoofd, maar ik kan mezelf wel voor mn kop slaan dat ik me daar ooit aan ergerde

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 20:24 schreef akkien het volgende:

[..]

WIl je m terug???
JE houd van hem? maar was het leven met hem leuker dan het leven nu? En was je gelukkiger met hem samen dan dat je ooit gelukkig zal worden met iemand anders? (want tuurlijk vind je de perfecte persoon). Hij heeft tegen je gelogen, maar ik kan me voorstellen dat hij dat deed omdat hij het er ook moeilijk mee had. Maar is hij je waard? Dat moet je je goed afvragen....

sterkte....

Ja... ik wil hem terug. Ik was ook niet degene die het uit had gemaakt 3 maanden terug.
Ik had er ontzettend veel moeite mee om hem van me af te zetten en hij bleef me maar vertellen dat het niet anders kon. Ik moest verder,.... op hem wachten had volgens hem ook totaaaaaal geen zin want het kon nooooit meer goed komen.

Met die gedachtes is hij dus ook verder gegaan,.. na een maand. Ze bleven zelfs bij elkaar slapen, hebben 5 keer sex gehad in 2 weken tijd. En zegt steeds maar dat het niets voorstelde,... ze hadden geen relatie zegt ie.

En nu... denkt hij dat het weer goed kan komen.
terwijl hij weken lang op me in heeft lopen praten dat dat echt niet meer kon!!
Hij zegt dat hij niet meer wist wat hij deed, had in die tijd teveel aan zijn hoofd en kon goed met dat meisje praten,.. en van het 1 kwam het ander. en bleef ze slapen.... in het bed waar wij 2 jaar lang sex in hadden... waar ik elk weekend sliep!!

En nu moet ik beslissen of ik me daar overheen kan zetten....
Hij doet erg zijn best om het goed te laten komen, kreeg een mooi kado van hem, lieve smsjes en mailtjes,.... veel aandacht. En hij verteld me keer op keer dat het niets voorstelde dat hij er verschrikkelijk veel spijt van heeft en dat als hij me hier door echt kwijtraakt dat hij weet dat dat zijn eigen schuld is.

Maar als het goed komt.... ben ik dan laf omdat ik de waarheid gewoon niet onder ogen kan zien...
of sterk.. omdat ik een goeie manier heb gevonden om hier mee om te gaan.

ik wil niet laf zijn...

ik wil niet jouw gevoelens niet bagatelliseren, 1 aapje, maar een man kan heel goed meerdere malen met een dame het bed delen om wie hij niets geeft, en dan zonder te liegen zeggen dat het niets te betekenen had

En milagro... een vrouw kan dat ook hoor.. zeker als het net uit is met iemand om wie ze echt gegeven heeft..
gewoon om te bevestigen dat je nog aantrekkelijk bent of zo..

quote:

Op zondag 27 maart 2005 11:44 schreef Ole het volgende:
En milagro... een vrouw kan dat ook hoor.. zeker als het net uit is met iemand om wie ze echt gegeven heeft..
gewoon om te bevestigen dat je nog aantrekkelijk bent of zo..

dat laatste is dan best suf, ole

en ja een vrouw kan dat ook, maar dat doet er nu even niet toe , het betreft hier een man, immers

quote:

Op zondag 27 maart 2005 11:02 schreef akkien het volgende:
En ole, ik moet mezelf af en toe echt schoppen om niet in t verleden te blijven hangen. Zoals de gedachte aan vorig jaar pasen, toen hij wakker werd en vroeg hoelaat het paasontbijt zou beginnen bij mijn ouders . Toen mistte ik m weer, maar dat mag niet. PAsen kan ook leuk zijn zonder hem. En ooit is er vast weer iemand die samen pasen met mij zal vieren.
Ik merk dat dat positieve denken ook het piekeren kan stoppen. Voordat ik iets met hem had piekerde ik me rot. Toen we daarna altijd samen sliepen piekerde ik nooit meer, en nu begin ik weer. Maar ik kan het stopzetten, gewoon denken: 'dit mag ik niet denken, er is toch niks aan te doen' .
En een lijstje maken met slechte eigenschappen van m? Nou dat zit al een hele tijd in mn hoofd, maar ik kan mezelf wel voor mn kop slaan dat ik me daar ooit aan ergerde

Ik ook hoor! de paasbrunches bij zijn ouders waren altijd heel leuk!
Maar ja, ik heb vandaag lekker volgepland.. ga zo eerst even sporten, dan naar mijn ouders, en laat vanavond wellicht nog ff een drankje halen!
Slapen is idd ook bij mij een probleem. Zo erg geworden dat ik een tijdje niet meer kon werken (hier is meer aan de hand dan alleen relatiebreuk, maar daar wil ik verder niet over hebben..)

En niet alleen slechte eigenschappen hoor! Ook gewoon dingen voor jezelf, zoals vrijheid om te doen en laten wat je wil etc..

quote:

Op zondag 27 maart 2005 11:46 schreef milagro het volgende:

[..]

dat laatste is dan best suf, ole

heb ik nu niet gedaan hoor..
Heb totaal geen behoefte aan aan nu..

quote:

Op zondag 27 maart 2005 11:27 schreef one-monkee het volgende:

Maar als het goed komt.... ben ik dan laf omdat ik de waarheid gewoon niet onder ogen kan zien...
of sterk.. omdat ik een goeie manier heb gevonden om hier mee om te gaan.

ik wil niet laf zijn...

tuurlijk ben je niet laf. T is niet leuk om te weten dat de persoon van wie jij houd dingen met andere vrouwen doet waar jij niet blij mee bent. HEb je t hem vertelt hoe jij erover denkt en hoe je je erover voelt...Misschien helpt dat?
En denk je dat als je naar hem, terugggaat, dat t ooit zo word, zoals t was toen het nog goed was? Word jullie band hechter, of minder hecht door de dingen die er zijn gebeurt. Dat soort dingen moet je echt goed tegen elkaar afwegen. Maar echt heel erg moeilijk hoor, sterkte

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 23:24 schreef akkien het volgende:
oe...vorige post is wel erg lang geworden....nou ben t in ieder geval weer kwijt

misspeppertje, moeilijk he? die gemengde gevoelens...
Neem even een beetje afstand van alle dingen en van hem. PRobeer om even een tijdje t contact te verbreken en denk even goed na. Wil je t opnieuw proberen, of gaat t dan weer niet goed? Opzich hield/houd je niet voor niks van hem. HEt is logisch dat je in de war bent na zo'n avond. Daardoor ga je je kut voelen, aan de ene kant is hij die bijzondere persoon, maar toch is hij op dit moment niet meer de persoon met wie je je leven samen deelt. En als t dan ineens weer lijtk alsof...
succes

Ja ik had al in die 1,5 maand afstand genomen...alle foto's, kaartjes spulletjes opgeruimd....
Ik weet wel dat ik het weer opnieuw wil proberen, maar wel na een goed gesprek dat we wel duidelijk hebben waar we aan beginnen.....

Het probleem is alleen dat ik bang ben dat ik het weer allemaal mee moet maken, weer constant in onzekerheid te zitten, en dat het weer niet werkt....
Ik hou nog zo ontzettend veel van hem, en toen ik naast hem wakker werd en voelde dat hij helemaal tegen me aan was gekropen voelde dat zo goed....en dan weer het oude vertrouwde ontbijtje op bed....

Maar goed, het moet van 2 kanten komen het opnieuw willen proberen...dus voor ik allemaal plannen ga maken (waar ik dus nogal goed in ben hahaha) wacht ik eerst maar eens rustig af...vandaag moet ik hem even bellen omdat hij een applicatie die ik heb gemaakt zou testen voor me....en moet een beetje uitleg bij....ik vrees dat het gesprek begint met een bibber stem en dat ik elk moment ik huilen kan uitbarsten...

Ik voel me zo onzettend kut door de onzekerheid.....

quote:

Op zondag 27 maart 2005 06:03 schreef Blinky het volgende:
Niet alleen hém, maar ik besef me meer en meer dat ik in een relatie te snel naar de pijpen wil dansen van de ander. Als de ander dan niet helemaal eerlijk blijkt te zijn geweest komt dat dubbel zo hard aan en krijgt dat zelfvertrouwen weer een deuk.

Dit herken ik wel heel erg, ik blijf mezelf wel, maar beweeg hemel en aarde om de jongen in kwestie gelukkig te maken....
Vinden ze helemaal geweldig, maar ja wat krijg je er zelf voor terug?
En op dat moment heb ik het helemaal niet door, meestal pas als het uit is zie je dat je jezelf in allemaal bochten hebt verwrongen wat je helemaal niet had moeten doen omdat diegene het gewoon niet waard was, en je jezelf gewoon op nummer 1 had moeten laten staan...

quote:

Op zondag 27 maart 2005 06:03 schreef Blinky het volgende:

verhaal

Ik ben blij dat je iig weer je eigen leven hebt opgepakt en meer in jezelf bent gaan geloven. Ook goed dat je niet meer in dat opzicht met je ex bezig bent (met hoop ed).

Je had het over dat je jezelf nog niet gelukkig wilde noemen, maar geluk is iets wat je niet all over voelt, het zijn momenten. Net als vrolijk zijn, maar dan als je dat in een periode vaker bent.

quote:

Op zondag 27 maart 2005 11:02 schreef akkien het volgende:
Christine?Is er nu zowieso al iemand die t weet? Je bent dit toch niet in je eentje aan t verwerken he? Of alleen met behulp van hem? Je moet echt andere mensen om hulp vragen, anders kom je dr echt niet uit....

Ja, er zijn een aantal mensen die het weten. Een paar vriend(inn)en en mijn ouders weten er ook van.
En vanmorgen hebben we het in de kerk aan een aantal mensen verteld... ik was helemaal in tranen, en iedereen die het hoorde was geschokt. Dit is echt heel confronterend

Ik voel me zelfs een beetje schuldig erover, omdat het voelt of wij mensen met onze problemen opzadelen. Een vriendinnetje van me - aan wie ik het vanmorgen vertelde - heeft ook ooit een jarenlange relatie verbroken, en ik merkte aan haar dat het ook voor haar allemaal heel confronterend was. En niemand had het verwacht natuurlijk. Ik werd wel heel lief opgevangen trouwens

quote:

Op zondag 27 maart 2005 12:03 schreef akkien het volgende:

[..]

tuurlijk ben je niet laf. T is niet leuk om te weten dat de persoon van wie jij houd dingen met andere vrouwen doet waar jij niet blij mee bent. HEb je t hem vertelt hoe jij erover denkt en hoe je je erover voelt...Misschien helpt dat?
En denk je dat als je naar hem, terugggaat, dat t ooit zo word, zoals t was toen het nog goed was? Word jullie band hechter, of minder hecht door de dingen die er zijn gebeurt. Dat soort dingen moet je echt goed tegen elkaar afwegen. Maar echt heel erg moeilijk hoor, sterkte

Hij weet hoe ik erover denk, we praten er ook wel veel over.
Vind het alleen erg moeilijk allemaal, ik droom er zelfs over en wordt dan zwetend en huilend wakker omdat ik hem weer eens ergens betrapt hebt ofzo.
(mijn vorige ex heb ik in bed moeten betrappen met iemand anders,... ) daar ging ik helemaal aan onderdoor,... en ik had nooit verwacht dat ex nr2 (?) mij ook zoveel pijn kon doen. Wel op een iets andere manier... maar zeker niet minder erg!!!!

Kan je je dan zooooo erg in iemand vergissen dat ik dit niet van heb had verwacht.?

ja hij had het ook niet van zichzelf verwacht zegt ie dan,.. hij was zichzelf niet....
maar hij heeft wel lekker 5 keer kunnen neuken om vervolgens weer tegen mij te zeggen nou kom op Deb we proberen het weer...
Voel me als een afdankertje... alleen als ik dat woord tegen hem zeg wordt hij boos en begint ie te briezen en het schreeuwen dat daar niets van waar is!

moeilijk moeilijk....

Het is nu 1,5 maand uit tussen mij en mijn vriendin, na bijna 2,5 jaar. Het ging al enkele maanden bergaf, we hadden in september vorig jaar al eens 'opnieuw' begonnen. Zij dacht toen dat de gevoelens weg waren, en ik zat zelf in een redelijk grote dip door werk etc. Na enkele dagen kwamen we dan tot de conclusie dat er wel degelijk nog gevoelens waren, we konden niet zonder elkaar, allerlei beloftes gemaakt om het beter te maken... maar ik heb dat nooit 100% kunnen verwerken.

Het heeft dan nog een maand of 2 goed gegaan, maar daarna ging het enkel bergaf. Ik heb haar totaal zien veranderen, tot zij iemand geworden was die ik helemaal niet meer kende. Ik kreeg steeds minder aandacht, enkel haar leven was nog belangrijk, ik kon gewoon niet meer tot haar doordringen. Er moest steeds meer en meer van mijn kant komen, ik bleef maar proberen, maar ik was mezelf totaal aan het verliezen. Tot de dag voor valentijn. Toen had ik er echt genoeg van, heb ik een reden gezocht om ruzie te maken en eindelijk eens tot de kern van de zaak door te dringen: kunnen we hier nog mee doorgaan. En toen kwam het er eindelijk uit bij haar, haar gevoelens voor mij waren weg, al enkele maanden. Iets wat ik al lang vermoedde, maar voor mijzelf niet wou toegeven.

Omdat ik haar eigelijk tijdens onze relatie al aan het verliezen was, ging het verwerken veel beter dan verwacht. Het was alsof er een enorme last van mijn schouders was gevallen, geen onzekerheid meer, enkel verdriet. Enkele dagen nadien heb ik dit forum gevonden, en ik moet zeggen dat dit mij enorm heeft geholpen, enkel door het te lezen en te merken dat je echt niet alleen staat. Ik heb er ook met zoveel mogelijk mensen over gepraat, vrienden van vroeger opgezocht, ...

Nu, 1,5 maand later, gaat het relatief goed met mij, ik besef volop dat ik met de persoon die zij geworden was niet verder wou, zelfs niet als vrienden, maar ik haar wel zoals ze vroeger was, een heel raar gevoel. Het is alsof ik rouw om iemand die gestorven is, iemand die niet meer bestaat. Maar er komen steeds meer momenten dat ik me goed voel, ik voel dat ik dit kan overwinnen. Enkel vandaag voel ik me triest, omdat we vandaag 2,5 jaar samen zouden geweest zijn, en dan haal je automatisch herinneringen op.

Mijn tips om je ex los te laten zijn:
- doe dingen die je al lang van plan was om te doen (ik heb bijvoorbeeld een ouwe jeep gekocht, het beste wat ik had kunnen doen).
- praat er met zoveel mogelijk mensen over
- gun jezelf je verdriet, goed uithuilen kan soms wonderen doen.
- stort je in je werk!
- zoek een lied waar geen herinneringen aan vasthangen, iets wat je kracht geeft, zet dat keihard wanneer je je slecht voelt en brul het mee. (Voor mij is dat "ik leef niet meer voor jou" van Marco Borsato).

Groetjes en sterkte,

mr-e

quote:

Op zondag 27 maart 2005 13:11 schreef one-monkee het volgende:

[..]

Hij weet hoe ik erover denk, we praten er ook wel veel over.
Vind het alleen erg moeilijk allemaal, ik droom er zelfs over en wordt dan zwetend en huilend wakker omdat ik hem weer eens ergens betrapt hebt ofzo.
(mijn vorige ex heb ik in bed moeten betrappen met iemand anders,... ) daar ging ik helemaal aan onderdoor,... en ik had nooit verwacht dat ex nr2 (?) mij ook zoveel pijn kon doen. Wel op een iets andere manier... maar zeker niet minder erg!!!!

Kan je je dan zooooo erg in iemand vergissen dat ik dit niet van heb had verwacht.?

ja hij had het ook niet van zichzelf verwacht zegt ie dan,.. hij was zichzelf niet....
maar hij heeft wel lekker 5 keer kunnen neuken om vervolgens weer tegen mij te zeggen nou kom op Deb we proberen het weer...
Voel me als een afdankertje... alleen als ik dat woord tegen hem zeg wordt hij boos en begint ie te briezen en het schreeuwen dat daar niets van waar is!

moeilijk moeilijk....

kan ik me van hem ook wel voorstellen als jij erover blijft dooremmeren, wat op zich ook wel weer begrijpelijk is.

quote:

Op zondag 27 maart 2005 13:49 schreef mr-e het volgende:
-knip-

- zoek een lied waar geen herinneringen aan vasthangen, iets wat je kracht geeft, zet dat keihard wanneer je je slecht voelt en brul het mee. (Voor mij is dat "ik leef niet meer voor jou" van Marco Borsato).

Groetjes en sterkte,

mr-e

dat is idd een heerlijk nr.. ook al klopt de tekst niet op alle punten, de strekking natuurlijk wel!!!