De Kunst van het loslaten van een ex - deel 15

Tuurlijk kan je dat wel.

Chin up..

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 09:07 schreef Jeltje het volgende:
Ik heb eigenlijk even een vraag voor de mensen die in dit topic lezen/posten:

Hoe kun je er het beste mee omgaan als je ex zegt dat jullie in de toekomst nog eens moeten bekijken of er opnieuw een relatie tussen jullie mogelijk is?

ligt eraan, of hij mij gedumpt heeft, of ik hem.

hij mij dan krijgt ie een verbale knal voor zijn kop voor laffe arrogantie

ik hem dan is het antwoord : de toekomst is ook nu en het antwoord is nee.

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:28 schreef milagro het volgende:

[..]

ligt eraan, of hij mij gedumpt heeft, of ik hem.

hij mij dan krijgt ie een verbale knal voor zijn kop voor laffe arrogantie

ik hem dan is het antwoord : de toekomst is ook nu en het antwoord is nee.

Nu niet.. dan straks ook niet..

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:21 schreef avotar het volgende:
Tuurlijk kan je dat wel.

Chin up..

Ik vind het doodeng

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:37 schreef Christine het volgende:

[..]

Ik vind het doodeng

Is het ook, het eerste woord van de zin zeggen, dan kan je niet meer terug..

Het is puntje bij paaltje niet zelden minder eng dan je dacht, want even zo zeer niet zelden was de andere partij niet blind en zag hij of zij de bui wel hangen, ook al deed hij of zij alsof de zon scheen

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:41 schreef milagro het volgende:
Is het ook, het eerste woord van de zin zeggen, dan kan je niet meer terug..

Het is puntje bij paaltje niet zelden minder eng dan je dacht, want even zo zeer niet zelden was de andere partij niet blind en zag hij of zij de bui wel hangen, ook al deed hij of zij alsof de zon scheen

Soms zie ik het als zo'n opluchting dat hij dan eindelijk weg gaat... maar als het inderdaad concreet wordt, beklemt het me en wil ik het liefst dat alles over is
En ik ben bang om alleen te zijn, ookal is het beter.

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:48 schreef Christine het volgende:

[..]

Soms zie ik het als zo'n opluchting dat hij dan eindelijk weg gaat... maar als het inderdaad concreet wordt, beklemt het me en wil ik het liefst dat alles over is
En ik ben bang om alleen te zijn, ookal is het beter.

alleen zijn is niet eng, het vooruitzicht er op wel en dat is dus onterecht en meestal een smoes : jij durft de confrontatie niet aan, met hem en ms ook niet met jezelf..

als je opgelucht bent als iemand er even niet is, dan is het echt de hoogste tijd om er een punt achter te zetten en volwassen genoeg te zijn om je niet te verschuilen achter excuusjes als "ik ben bang voor het alleen zijn"

Dan zul je echt de stap moeten zetten Christine.

Je bent namelijk al halverwege, want je WEET dat het beter is om uit elkaar te zijn.

Je moet het misschien anders zo zien.. blijf je bij elkaar, gaat het elke keer vervelender worden. Blijf je niet bij elkaar, dan wordt het elke keer een beetje makkelijker.

Zorg dat je veel mensen om je heen houdt.. en iemand kan bellen of spreken als je het niet trekt.


Maar trust me... ik weet hoe het is.. heb mezelf ook 3 maanden onnodig gekweld. Zag ook op tegen het alleen zijn. En dat is ook heel klote in het begin.. Maar het is beter.. en zolang je je dat maar voor ogen kan houden... komt het echt goed.. niet vandaag.. niet morgen.. maar overmorgen toch zeker..

heel veel succes meissie..

ik heb zo'n dubbel gevoel...ik denk dat het te maken heeft met de verwerking. Maar aan de ene kant mis ik al die dingetjes die we samen deden, de leuke herinneringen enzo. En ik vind het nu dus echt niet eerlijk dat het uit is, en ik voel me super rot.
Maar aan de andere kant, tijdens onzwe relatie is het ook vaak genoeg door mn hoofd geschoten dat hij niet de persoon is waarmee ik de rest van mn leven gelukkig ga zijn. Dat onze levens te verschillend waren enzo.
Maar op het moment overheerst heel erg die idealistische gedachte over dat alles goed was enzo.

Hebben jullie daar ook zo'n last van? en hoe gaan jullie hiermee om?

Sinds gisterenmiddag volop de zenuwen..
Was hard aan het werk aan mijn pws, zat keihard mee te zingen met mijn muziek, alles ging prachtig Toen keek ik schuin omhoog naar mijn kast, tegen het hoesje van mijn favoriete film aan. De film die mijn ex van mij moest zien, omdat ik de hoofdpersonages op ons vond lijken. Zag ineens dat de ondertitel van die film al eeuwen zijn naam is op msn. Zo tof vond hij die film in eerste instantie niet.

Moest toen meteen denken aan zijn avatar die hij een tijd terug had, een lelijke webcamfoto die hij ooit bij mij heeft gemaakt. Ik vroeg hem waarom hij die had en hij zei: mijn foto zegt genoeg..

Toen ik daaraan dacht moest ik ineens huilen en kon me totaal niet meer concentreren. Wat wil die jongen toch! Hij heeft al een jaar een vaste vriendin, maar nog steeds doet en zegt hij allemaal dingen die naar mij verwijzen. Zo snel denk ik niet dat iemand bepaalde bedoelingen heeft.. zeker weer toeval..

Hij zou een voorbeeld aan zijn vriendin moeten nemen en zich alleen maar met haar bezig moeten houden. Een foto van hun samen in zijn avatar en in zijn naam dat hij zoveel van haar houdt.. ookal is het een leugen.

[ Bericht 5% gewijzigd door gekke_sandra op 24-03-2005 10:15:56 ]

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 21:51 schreef akkien het volgende:
ik heb zo'n dubbel gevoel...ik denk dat het te maken heeft met de verwerking. Maar aan de ene kant mis ik al die dingetjes die we samen deden, de leuke herinneringen enzo. En ik vind het nu dus echt niet eerlijk dat het uit is, en ik voel me super rot.
Maar aan de andere kant, tijdens onzwe relatie is het ook vaak genoeg door mn hoofd geschoten dat hij niet de persoon is waarmee ik de rest van mn leven gelukkig ga zijn. Dat onze levens te verschillend waren enzo.
Maar op het moment overheerst heel erg die idealistische gedachte over dat alles goed was enzo.

Hebben jullie daar ook zo'n last van? en hoe gaan jullie hiermee om?

Als die gedachtes tijdens je relatie al vaak genoeg door je hoofd schoten, dan zijn de gedachtes die je nu hebt niet reeël.. Je mist liefde gewoon, niet per se hem.

Gister heeft hij me verteld (ik moest het eruit trekken) dat hij weer verliefd is. Ik voelde het eigenlijk al, en ik wist dat dit moment vroeg of laat zou komen..

Maar au!!!

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 21:51 schreef akkien het volgende:
ik heb zo'n dubbel gevoel...ik denk dat het te maken heeft met de verwerking. Maar aan de ene kant mis ik al die dingetjes die we samen deden, de leuke herinneringen enzo. En ik vind het nu dus echt niet eerlijk dat het uit is, en ik voel me super rot.
Maar aan de andere kant, tijdens onzwe relatie is het ook vaak genoeg door mn hoofd geschoten dat hij niet de persoon is waarmee ik de rest van mn leven gelukkig ga zijn. Dat onze levens te verschillend waren enzo.
Maar op het moment overheerst heel erg die idealistische gedachte over dat alles goed was enzo.

Hebben jullie daar ook zo'n last van? en hoe gaan jullie hiermee om?

Ik heb precies hetzelfde, en ik kan er nog niet mee omgaan...

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 18:10 schreef Christine het volgende:

[..]

Ik heb precies hetzelfde, en ik kan er nog niet mee omgaan...

Ik kan er echt niet meer mee omgaan
Ik zou wel willen smeken
Je op me knieen willen smeken
Als ik wist dat dat nog zin had
Maar de dagen worden weken
En de weken worden jaren

Dit gevecht kan ik niet winnen
Want jij zit veel te diep van binnen
Waarom nou jij
Waarom ben jij nu uit mijn leven
Waarom ben jij nou niet gebleven
Waarom wou jij me niets meer geven
Waarom ben jij vertrokken, zonder reden

Ik hou je vast in mijn gedachten
Ik zie nog hoe je naar me lachte
Ik mis je lippen op de mijne
Een beeld dat nooit meer zal verdwijnen
Jouw hand niet meer in de mijne

Ik wist dat ik de lege lange dagen
Die zonder jou voorbij gaan
Met geen enkele hoop op morgen
Geen hoop op wat dan ook
Ik tel gewoon de lange dagen
Ik tel gewoon de lege lange dagen
Ik... ik wil niet meer

Als er iemand bij me wegging
Even slikken en weer doorgaan
Even vallen en gewoon weer opstaan
Het deed me weinig
Maar om jou ben ik verdrietig
Zonder jou ontzettend nietig
Je stem die in m’n hoofd blijft zitten
Me geen moment met rust laat

En dat er mensen zijn die lachen
En dat er mensen zijn die dansen
En dat er mensen zijn die innig zoenen
Dat kan ik nu niet meer begrijpen
Ik voel alleen de pijn van god waar is
Ik voel alleen de pijn van jou hier bij me missen
En ik kan er niet mee omgaan
Ik kan er echt niet meer mee omgaan


Zoiets

Ik kom net terug van een date met mijn ex. Iedereen zei me dat ik het niet had moeten doen...en ik moet ze gelijk vinden. Goh, wat was DAT raar,vervelend en ongemakkelijk. We hadden elkaar helemaal NIETS meer te zeggen, veel pijnlijke stiltes en onzinnige opmerkingen. In mijn herinneringen was ie stukken en stukken leuker.

Ik ben nu zo verward. Want tsja...ergens diep van binnen hoopte ik dat wij miss. weer...*zucht* Het is nu ECHT voorbij, ECHT! Ik kan dit mezelf niet steeds aan blijven doen!

Dan is het denk ik alleen maar goed dat je wel die date hebt gehad.
Nu weet je dat je hoop ongegrond is. Dat 't echt voorbij is.

Leerzaam dit.

Mijn ex liet me daarstraks via msn weten dat hij en zijn vriendin weer uit elkaar zijn. Ik vind het heel sneu voor hem, want ik weet hoe dol hij op haar was, maar het deed mij persoonlijk helemaal niks. Hij schreef dat hij nog niet meteen definitief afscheid kon nemen van haar en zij ook niet van hem. Dus gaan ze verder in een soort vriendschap 'plus' waarin ze beiden waarschijnlijk nog wel een nachtje bij elkaar blijven slapen. Net zoals hij en ik dat ook deden vlak nadat het uit was. Alleen weet ik als geen ander uit ervaring hoe moeilijk dat wordt. Was wel apart toen ik dat als waarschuwing tegen hem zei.

En dan is het ineens over...
Ik sta met lege handen.
Dubbel ook, want dit wilde ik.
Het is beter voor ons alletwee.
Maar het doet pijn...
Want ik hou van hem en hij houdt van mij.
Wat doe je als "houden van" niet genoeg meer is?
Als je alletwee ruimte en afstand wil?
Als het vuur gedoofd is?
Ik ben sterk, ik kom er wel.
Over hem maak ik me ook geen zorgen.
Het is alleen zo anders dan ik had gedacht.
Vandaag is anders dan morgen... heel anders.
En het wordt nooit meer hetzelfde.
Het wordt beter, of slechter... het wordt anders.
Maar nooit meer hetzelfde.
Er zal vast ooit een ander komen.
Iemand met wie ik het allemaal wél mag delen.
Met wie het allemaal wél kan.
De toekomst...
Het was zo mooi, zo duidelijk.
Plannen hadden we, mooie plannen.
En nu?
Ik sta met lege handen...
Ineens is het echt over.


Dat moest ik ff kwijt.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2005 00:55 schreef Christine een heel lief een eerlijk gedichtje

Het klinkt wat cru, maar goed gedaan en mooi verwoord meid.

Sterkte alvast voor de komende nacht!
Een dikke

quote:

Op vrijdag 25 maart 2005 01:04 schreef TopStyle het volgende:

[..]


Het klinkt wat cru, maar goed gedaan en mooi verwoord meid.

Sterkte alvast voor de komende nacht!
Een dikke

Dankje
En ik ben niet eens echt verdrietig, meer verslagen.

dapper, hoor, al voel je je niet zo je bent het wel want het is dood en dood eng om dan eindelijk die stap te zetten..

kopje thee voor jezelf en lekker slapen Christine

Maandenlang proberen en
vasthoudend zolang, aan
eindeloze veel jaren
dat tot ik je liet gaan.

Zoveel int verschiet,
dondersmooie dromen.
Gevult nu met verdriet,
laat tranen rijkelijk stromen.

We hebben het getracht
Herhaaldelijk gered
Geduld ondergebracht
in eindeloos gebed.

Het falen doet me pijn
en heeft je reeds gebroken,
doch alles wat we zijn
nog lange niet ontdoken.

Twee vrienden gaan nu door,
tesamen staan we sterk.
We staan er samen voor
al kost het wel wat werk.


Knuff mops

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 19:35 schreef DUSHI82 het volgende:
Ik kom net terug van een date met mijn ex. Iedereen zei me dat ik het niet had moeten doen...en ik moet ze gelijk vinden. Goh, wat was DAT raar,vervelend en ongemakkelijk. We hadden elkaar helemaal NIETS meer te zeggen, veel pijnlijke stiltes en onzinnige opmerkingen. In mijn herinneringen was ie stukken en stukken leuker.

Ik ben nu zo verward. Want tsja...ergens diep van binnen hoopte ik dat wij miss. weer...*zucht* Het is nu ECHT voorbij, ECHT! Ik kan dit mezelf niet steeds aan blijven doen!

ik heb van de week ook samen gegeten met mn ex. En idd herken ik die ongemakkelijke momenten wel, maar af en toe was t gewoon ook even net als vroeger zeg maar. Maar op de een of andere manier is t veel moeilijker om weer afscheid te nemen als ik m heb gezien. Als ik m niet zie is het makkelijker, hoewel t niet echt leuker is.

Nog zoiets stoms, we zijn beide lid bij dezelfde studentenvereniging. En gister had ik een feest georganiseerd, en ik had gewoon zin om even echt te feesten. En hij was er ook. En ik heb gewoon voor zijn neus veel te veel lopen flirten met andere jongens. Er is verder niks gebeurd ofzo, maar ik zag wel dat ie dit echt niet leuk vond en ik heb er ook best spijt van.

Doe's niet zo vervelend.

[ Bericht 96% gewijzigd door Copycat op 25-03-2005 10:25:22 ]

Morgen is geen morgen meer,
als jij er niet bent,
'k voel me hopeloos,
tot niets in staat,
als jij niet bij mij bent.
Alles zonder jou,
is een weg die ik niet wou,
en de toekomst lijkt verdrietig grauw.............
Maar zeg nooit: ik ben alleen,
zoveel vrienden om je heen,
die begrijpen wat je voelt,
en precies wat je bedoelt.
Ik ken ze heus niet allemaal,
en ik spreek niet eens hun taal,
maar ze komen heel de stoet ,
en dan weet ik, het is goed
't Is een blik, een arm, een hand,
en de tranen in hun ogen,
medeleven troost van wie dan ook,
de warmte van hun mededogen
Je denkt even: dit kan nooit,
en m'n toekomst is vergooid,
in je eenzaamheid voorgoed gekooid.........
Maar zeg nooit: ik ben alleen,
zoveel vrienden om je heen,
die begrijpen wat je voelt,
en precies wat je bedoelt.
Ik ken ze heus niet allemaal,
en ik spreek niet eens hun taal,
maar ze komen heel de stoet ,
en dan weet ik, het is goed
Maar zeg nooit: ik ben alleen,
zoveel vrienden om je heen,
die begrijpen wat je voelt,
en precies wat je bedoelt.
Ik ken ze heus niet allemaal,
en ik spreek niet eens hun taal,
maar ze komen heel de stoet ,
en dan weet ik, het is goed

Even wat voordelen, om de pijn te verzachten:

geen ochtendhumeur in huis..
eigen muziek luisteren..
geen vieze sokken etc meer
lekker overdwars in bed liggen
scheelt een hoop troep
kan op de computer wanneer ik wil
kan weer lekker foute tv-programma's kijken zonder commentaar
kan in de kroeg blijven hangen als ik dat wil
geen mensen meer over de vloer die ik niet zo nodig hoef te zien
biervoorraad niet zomaar weg

eigenlijk zo slecht nog niet

Mooi verwoord, Ole
Dubbel is het he?

Ontzettend dubbel...
Nadeel is op dat ik weet dat hij nu NU bij zijn nieuwe vriendin in Oostenrijk is..
Ik probeer het weg te drukken, ben gezellig uit geweest, probeer aan leuke dingen te denken.
Rationeel weet ik het, ik gun hem alle geluk, het kon toch niet meer goedkomen..

Maar ik hou nog wel van hem, ikzelf ben gewoon nog niet toe aan iets nieuws.. maar ik lig straks alleen in bed.. wetende dat....

Ik heb ook nooit ruzie gehad.. gelukkig is hij zo eerlijk geweest -hoe naar ook- om me wel zelf te vertellen dat hij iemand heeft ontmoet.. Het is altijd gezellig als we elkaar zien, maar ik twijfel er nu erg over!
Want is het 'vrienden blijven' gedoe nu echt goed voor mij , of is het voor hem juist wel makkelijk, dat hij zich daardoor minder schuldig voelt?
ik ben er nog niet uit..


Maar goed, kop op! Ik heb gelukkig veel leuke mensen om me heen, en mijn tijd komt ook wel weer!!!

Eén advies voor jullie allen: throw away yesterday, today is a brand new day!

Je hebt maar zoveel dagen in je leven, ga ze niet vergooien aan wat vroeger was of had kunnen zijn, maar probeer vandaag deze dag weer de moeite waard te maken.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 10:38 schreef Tranceptor het volgende:
Eén advies voor jullie allen: throw away yesterday, today is a brand new day!

Je hebt maar zoveel dagen in je leven, ga ze niet vergooien aan wat vroeger was of had kunnen zijn, maar probeer vandaag deze dag weer de moeite waard te maken.

Dat wil ik ook, doe ik ook 99% van de tijd!
Maar ja, soms zijn gevoelens moeilijk te negeren Tranceptor!

Gelukkig heb ik al weer de lentekriebels, en ik vertrouw erop dat er weer hele leuke dingen komen!

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 11:51 schreef Ole het volgende:

[..]

Dat wil ik ook, doe ik ook 99% van de tijd!
Maar ja, soms zijn gevoelens moeilijk te negeren Tranceptor!

Gelukkig heb ik al weer de lentekriebels, en ik vertrouw erop dat er weer hele leuke dingen komen!

Ik ken het knagende gevoel vrij goed hoor, maar je moet jezelf gewoon blijven pushen om door te gaan en na een maandje of 3 is het een gewoonte geworden en kun je zaken in perspectief zien.

Er komen altijd weer nieuwe uitdagingen, al zie ik als een berg op tegen een paar uur vanaf nu als ik mn financiele probs misschien ga oplossen of dingen hopeloos uit de hand gaan lopen.

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 12:36 schreef Tranceptor het volgende:
Er komen altijd weer nieuwe uitdagingen, al zie ik als een berg op tegen een paar uur vanaf nu als ik mn financiele probs misschien ga oplossen of dingen hopeloos uit de hand gaan lopen.

Je weet van te voren niet hoe het gaat lopen he?
En je kunt er wel tegenop gaan zien, maar je schiet er niks mee op. Nu is het wachten tot m'n hersens dat ook door krijgen

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 12:44 schreef Christine het volgende:

[..]

Je weet van te voren niet hoe het gaat lopen he?
En je kunt er wel tegenop gaan zien, maar je schiet er niks mee op. Nu is het wachten tot m'n hersens dat ook door krijgen

weet niet of t voor jullie ook werkt, maar ik zat gister een site te lezen over liefdesverdriet. Daarop stond dat er vaak 3 fasen zijn. En dat het begin van iedere fase heel erg moeilijk is, weer een soort terugval. Ik heb wel geconcludeerd dat ik me inmiddels in de laatste fase bevind, het loslaten. Zowel de herinneringen als mijn gevoelens voor hem. Ik vind het moeilijk. Vooral als er weer een leuke herinnering boven komt. Ik ben zo snel geneigd om te denken dat ik dit soort dingen nooit meer met iemand anders zal meemaken. En die gevoelens voor hem dat lukt wel.
Ik heb dus eigenlijk gewoon behoefte aan vervanging ...maarja ik ben niet zo voor de rebound

deze site is wel met humor geschreven! http://www.liefdescursus.nl/verdriet

Was er zelf bijna overheen dacht ik.. maar ja, even dat nieuws over nieuwe liefde kwam hard aan. Ik laat het maar even toe, maar ga wel verder!

pfff :S
Ik weet het even niet meer...
Het is al bijna 3 maanden uit met mijn ex, maar nu wil hij me terug.
Na een hoop vragen die ik gesteld had kwam ik erachter dat hij na een maand al met een ander naar bed is geweest. Hij heeft er over gelogen want ik moest uiteindelijk van het meisje in kwestie horen dat het om 5 keer ging.
We hadden 2 jaar wat met elkaar!! en na 1 maand kan hij al met een ander wippen... en niet 1 keer maar vijf keer!!
Hij heeft ook gelogen over het feit of het veilig was gegaan of niet, hij zei van wel.
later bleek van niet, hij heeft er nog een soa aan overgehouden ook.

hij zegt dat hij me dit niet vertelde om mij te beschermen in eerste instantie. maar hij kon het niet voor zich houden, hij wou mij terug en kon niet met de gedachten leven dat wij weer een relatie zouden aangaan en dat ik dit niet zou weten. en het dus een geheim zou zijn.

zo... zijn geweten is weer schoon..
en ik weet niet wat ik hier mee aan moet.

ik hou nog steeds van hem,... het vertrouwen is nu helaas weg...
wat moet ik hier in godsnaam mee!!

Ik zit momenteel nog ff in de ontkennigsfase. Zolang hij nog niet weg is (lees: de komende week), kan ik nog even heel goed doen alsof er niks gaat veranderen.
Daarna ga ik die link van je bekijken, Ole

Negeren en doorgaan met je eigen leven, one-monkee
Hoe moeilijk ook

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 20:41 schreef Blinky het volgende:
Mijn ex liet me daarstraks via msn weten dat hij en zijn vriendin weer uit elkaar zijn. Ik vind het heel sneu voor hem, want ik weet hoe dol hij op haar was, maar het deed mij persoonlijk helemaal niks. Hij schreef dat hij nog niet meteen definitief afscheid kon nemen van haar en zij ook niet van hem. Dus gaan ze verder in een soort vriendschap 'plus' waarin ze beiden waarschijnlijk nog wel een nachtje bij elkaar blijven slapen. Net zoals hij en ik dat ook deden vlak nadat het uit was. Alleen weet ik als geen ander uit ervaring hoe moeilijk dat wordt. Was wel apart toen ik dat als waarschuwing tegen hem zei.

Hoi Blinky,

Een tijd geleden volgde ik dit topic veel, en toen had jij erg veel moeite met het loslaten van je ex. Hoe zit dat nu eigenlijk. Heb je je eigen leven weer helemaal opgepakt en ben je uiteindelijk gelukkig geworden in het huisje waar je naartoe was verhuisd?

Nu het uit is tussen hun: zie je dan toch weer kansen voor jezelf of zou je hem ook nooit meer terug willen?

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 18:12 schreef one-monkee het volgende:
pfff :S
Ik weet het even niet meer...
Het is al bijna 3 maanden uit met mijn ex, maar nu wil hij me terug.
Na een hoop vragen die ik gesteld had kwam ik erachter dat hij na een maand al met een ander naar bed is geweest. Hij heeft er over gelogen want ik moest uiteindelijk van het meisje in kwestie horen dat het om 5 keer ging.
We hadden 2 jaar wat met elkaar!! en na 1 maand kan hij al met een ander wippen... en niet 1 keer maar vijf keer!!
Hij heeft ook gelogen over het feit of het veilig was gegaan of niet, hij zei van wel.
later bleek van niet, hij heeft er nog een soa aan overgehouden ook.

hij zegt dat hij me dit niet vertelde om mij te beschermen in eerste instantie. maar hij kon het niet voor zich houden, hij wou mij terug en kon niet met de gedachten leven dat wij weer een relatie zouden aangaan en dat ik dit niet zou weten. en het dus een geheim zou zijn.

zo... zijn geweten is weer schoon..
en ik weet niet wat ik hier mee aan moet.

ik hou nog steeds van hem,... het vertrouwen is nu helaas weg...
wat moet ik hier in godsnaam mee!!

Kijk het lekker even aan, probeer je er een beetje van te distancieren.
Als hij serieus is, gaat hij vanzelf moeite voor je doen.
Dat vertrouwen zal hij toch zelf weer moeten verdienen, en na zo'n lange relatie zou ik er als ik jou was zonder dat niet weer even inspringen.

Laat hem maar spreekwoordelijk 'kruipen'

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 18:14 schreef Christine het volgende:
Ik zit momenteel nog ff in de ontkennigsfase. Zolang hij nog niet weg is (lees: de komende week), kan ik nog even heel goed doen alsof er niks gaat veranderen.
Daarna ga ik die link van je bekijken, Ole

dat is de 1e fase
Daarna een fase van bewust worden, de moeilijkste fase volgens die site,
en vervolgens een fase van accepteren, ook moeilijk, maar wel een hele fijne fase.
Wonen jullie samen dan? omdat ie nog niet weg is? En is het niet een idee om te zorgen dat je gaatproberen t te accepteren nu hij er nog is. Dan kun je er vast met hem over praten enzo. Dan komt de klap straks niet zo hard...

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 18:12 schreef one-monkee het volgende:
pfff :S
Ik weet het even niet meer...
Het is al bijna 3 maanden uit met mijn ex, maar nu wil hij me terug.
Na een hoop vragen die ik gesteld had kwam ik erachter dat hij na een maand al met een ander naar bed is geweest. Hij heeft er over gelogen want ik moest uiteindelijk van het meisje in kwestie horen dat het om 5 keer ging.
We hadden 2 jaar wat met elkaar!! en na 1 maand kan hij al met een ander wippen... en niet 1 keer maar vijf keer!!
Hij heeft ook gelogen over het feit of het veilig was gegaan of niet, hij zei van wel.
later bleek van niet, hij heeft er nog een soa aan overgehouden ook.

hij zegt dat hij me dit niet vertelde om mij te beschermen in eerste instantie. maar hij kon het niet voor zich houden, hij wou mij terug en kon niet met de gedachten leven dat wij weer een relatie zouden aangaan en dat ik dit niet zou weten. en het dus een geheim zou zijn.

zo... zijn geweten is weer schoon..
en ik weet niet wat ik hier mee aan moet.

ik hou nog steeds van hem,... het vertrouwen is nu helaas weg...
wat moet ik hier in godsnaam mee!!

WIl je m terug???
JE houd van hem? maar was het leven met hem leuker dan het leven nu? En was je gelukkiger met hem samen dan dat je ooit gelukkig zal worden met iemand anders? (want tuurlijk vind je de perfecte persoon). Hij heeft tegen je gelogen, maar ik kan me voorstellen dat hij dat deed omdat hij het er ook moeilijk mee had. Maar is hij je waard? Dat moet je je goed afvragen....

sterkte....

1,5 maand terug heb ik een topic gemaakt over dat mijn ex en ik het die dag samen hadden uitgemaakt.

Ik heb een net onzettend lang verhaal getypt wat echt wartaal is, ik weet niet hoe ik me moet voelen....

Gisteren zijn we samen naar de bios geweest, ik dacht onzettend veel aan hem, en hij aan mij.....

Het verliep stroef in het begin, tot hij een hand op mijn hand legte onder de film....toen kwam op een gegeven moment een spontane zoen op zijn wang waar ik nogal van schrok....en ja op een gegeven moment heel veel geknuffel en af en toe een zoen.....Na de film zijn we ergens wat gaan eten (was al rond half 1 snachts...) toen brak eindelijk het ijs, doordat ik zei dat ik me ongemakkelijk voelde in het begin en op een of andere manier stelde hij me ontzettend op me gemak (waar hij heel goed in is...) en verliep het gelijk een stuk lekkerder....

Hij vroeg of ik nog wat bij hem thuis wilde drinken, zodat we ook nog even goed konden praten. Dit was gelijk al knus op de bank en gelijk een onzettend goed gesprek.....
Het kwam er op neer dat hij nu geen relatie aankan doordat hij nu toch wel echt doorheeft dat hij onzettende last van bindingsangst....na veel veel veel praten en knuffelen kwam eruit dat hij nog verliefd is, en dat hij daar eigenlijk van schrok omdat hij dit had weggestopt.....Het was zo ontzettend gezellig, maar het voelde zo dubbel....

Het was half 5 s ochtens en nog steeds waren we aan het praten....(en zoenen en knuffelen en constant aan het twijfelen of we nou wel of geen seks zouden hebben..) toen na in bed te zijn beland en daarna nog meer te hebben gepraat en ik huilend op zijn schouder en niet naar huis willend ging ik dan toch naar de auto om half 6.....maar ik was dood op van al de spanning en belde hem eenmaal zittend in de auto op of ik ajb toch mocht blijven slapen want ik kon niet meer.....ik hing op omdat ik me schaamde omdat ik ook gewoon bij hem WILDE blijven slapen en niet alleen dat ik niet meer naar huis kon rijden....hij belde terug en zei kom op kom maar lekker naar boven ik maak het bedje klaar....eenmaal boven was hij zo ontzettend lief en zorgzaam....eenmaal in bed kwam hij tegen me aanliggen en het voelde zo ontzettend goed....

's Ochtens werd ik al heel vroeg wakker rond 9 uur al (was dus betekend amper 3 uur te hebben geslapen) en door mijn gewoel heb ik hem blijkbaar wakker gemaakt....we hebben toen heel veel weer gepraat en geknuffeld en uiteindelijk weer seks wat echt zo ontzettend fijn en lekker was.....we hebben nog samen ontbeten en toen ben ik om 1 uur s middags toch maar in de auto gestapt en dat we het de komende dagen even laten zakken, en dan kijken wat we doen....

Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen....ik belde hem bijna gelijk toen ik thuis was omdat ik me opeens zo slecht voelde.....ik voel me er zo kut onder en toch heb ik het gisteren en vanmorgen heel fijn gehad.....

ik weet het echt niet meer.....

dubbel :S

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 20:21 schreef akkien het volgende:
dat is de 1e fase
Daarna een fase van bewust worden, de moeilijkste fase volgens die site,
en vervolgens een fase van accepteren, ook moeilijk, maar wel een hele fijne fase.
Wonen jullie samen dan? omdat ie nog niet weg is? En is het niet een idee om te zorgen dat je gaatproberen t te accepteren nu hij er nog is. Dan kun je er vast met hem over praten enzo. Dan komt de klap straks niet zo hard...

Yup, we wonen al drie jaar samen. En ik weet dat ik het moet proberen te accepteren terwijl hij hier nog is, dat is ook de reden dat hij niet a.s. maandag al gaat verhuizen, maar een week later. Maar ik heb ook mijn ouders nog niet verteld dat hij definitief weg gaat, dus ik denk dat de klap wel komt zodra ik dat heb gedaan.
En dit zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen... maar ik denk dat de echte klap pas komt als ik straks alleen in een half leeg huis achter blijf. Ik zit ook te twijfelen of ik er wel of niet bij moet zijn als hij weggaat...

quote:

Op zaterdag 26 maart 2005 21:08 schreef Christine het volgende:

[..]

Yup, we wonen al drie jaar samen. En ik weet dat ik het moet proberen te accepteren terwijl hij hier nog is, dat is ook de reden dat hij niet a.s. maandag al gaat verhuizen, maar een week later. Maar ik heb ook mijn ouders nog niet verteld dat hij definitief weg gaat, dus ik denk dat de klap wel komt zodra ik dat heb gedaan.
En dit zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen... maar ik denk dat de echte klap pas komt als ik straks alleen in een half leeg huis achter blijf. Ik zit ook te twijfelen of ik er wel of niet bij moet zijn als hij weggaat...

Toen mijn ex aankondigde weg te gaan heb ik meteen zijn spullen gepakt (ik had vrij..)
Ik was er wel bij dat hij ze op kwam halen, maar dat duurde veel korter dan als ie ze zelf was komen inpakken.. Was niet echt een leuk moment moet ik zeggen, maar het was wel onderdeel van het afscheid nemen. Daarna heb ik met mensen afgesproken en ben ik flink aan het bier gegaan


Wel rot als je achterblijft in het huis waarin je samen hebt gewoond. Tip: zet je meubels anders, koop wat leuke spulletjes..

Voor nieuwe spulletjes heb ik geen geld, maar ik ga de boel wel anders neerzetten. Zo heb ik dadelijk bijvoorbeeld een stuk meer ruimte... dus een eigen studeerkamer ipv een studeerhoekje in de woonkamer En waar dat studeerhoekje dan was, heb ik straks extra ruimte om de eettafel volledig uitgeklapt helemaal goed neer te zetten. En in de slaapkamer verdwijnt natuurlijk zijn kledingkast... dus op die manier wordt het toch anders.

Maar wat dat betreft ben ik eigenlijk ook wel blij dat m'n huurcontract in oktober afloopt, en ik dan iets anders moet gaan zoeken voor mezelf.

Met mensen afspreken lijkt me inderdaad ook een goed plan, anders ga ik toch maar in m'n eentje achter mijn PC zitten janken.

Nog wel een praktisch vraagje... hoe hebben jullie het aan je omgeving verteld dat het uit was? Daar kan ik namelijk ook heel erg tegenop zien, vooral omdat we nooit echt hebben laten blijken dat het minder goed ging de laatste tijd. En we werden door velen gezien als "het ideale stelletje".

Edit: ik zit overigens wel te denken aan nieuwe dekbedovertrekken etc. te kopen.

Ik kon het moeilijk voor me houden richting mijn dichtbije vrienden en keninssen. Maar ik heb wel een tijdje gewacht voor ik het mijn ouders vertelde! Ik heb geen idee meer hoe dat ging. Ik denk gewoon een keer door de telefoon.
Hij heeft het meteen verteld. Hij kwam met zijn vader zijn spullen ophalen.

Voor mij ging het toch wel onverwachts uit, ik wist wel dat het niet goed ging, maar dacht dat we er wel uit zouden komen..

Trouwens, ik wilde hier eigenlijk niet posten, zeker niet onder mijn eigen nick. Het is nu alweer'' 6 maanden geleden, maar soms lijkt het vorige week..
Toch helpt het posten wel, ik vind het wel een lekkere uitlaatklep! Ik wil zelf niet altijd met mijn omgeving erover praten, en dit is wel een fijn alternatief.. Af en toe gewoon even lekker van me af schrijven!


Oh ja: je hoeft geen dure spullen te kopen! gewoon kaarsen en dat soort dingetjes bij de Xenos doet het ook al leuk hoor!"

Ik heb hier eindelijk weer een lege eettafel.. heb plaids gekocht voor over de bank (paar euro bij Blokker} Andere gordijnen: douchegordijnen met van die klemmetjes aan een roe.. (bij IKEA voor ongeveer 7 euro per stuk ) Toch een ander sfeertje en niet veel geld uitgegeven!

wij woonden nog niet samen...nouja officieel niet. Praktisch gezien woonde hij bij mij. Zijn spullen lagen daar dus ook allemaal. Ik had hem gevraagd zijn spullen weg te halen als ik erbij was. Hij heeft ze echter weggehaald toen ik bij mn ouders was en mij dat achteraf verteld. Daar ben ik nu erg blij om. Ik had t echt niet getrokken als ik hem met 2 volle boodschappentassen weg had zien gaan. (mijn huisgenoten vonden het al moeilijk om te zien). Hij is echter wel wat spullen vergeten. Deze stop ik ook nog niet in tasjes en laat ik ff lekker liggen. Hij krijgt ze nog welleens terug, maar ik wil ze nu nog ff bewaren.
Ik ben van de week bij hem langs geweest om mijn overige spullen op te halen. Hij had ze al voor me ingepakt enzo, dus dat was wel erg handig. Ik heb ook t idee dat hij er veel minder moeite mee heeft dan ik. Hij heeft t natuurlijk wel uitgemaakt. Maar ik weet niet of ik daar nou blij mee moet zijn of niet na 2,5 jaar...dat hij er zo weinig moeite mee lijtk te hebben. Ik vraag me af of t echt zo is, of dat hij t mij niet wil laten zien omdat t dan voor mij nog moeilijker word.
Zo hadden wij onze vakantie al gepland enzo. En wil hij iig niet met iemand anders op dezelfde vakantie, hoe ontzettend geweldig die vakantie hem en mij ook leek. Het is namelijk een vakantie die wij samen bedacht hadden, zei ie.

En dat vertellen zag ik ook zo erg tegenop, maar ik heb me voorgenomen om het vooral zo snel mogelijk tegen iedereen te zeggen omdat ik er anders toch tegenaan zou gaan hikken enzo. Heb gelijk een vriendin opgebeld om langs te komen. En mijn ex heeft t tegen mijn huisgenoten verteld aangezien ik daar erg tegenop zag. Hij wilde ook mn ouders wel bellen, maar ik vond dat ik dat zelf moest doen. Dat heb ik toch ook 2 uur later gedaan op zijn aandringen. Hij vond dat ik bij hen het weekend even wat afleiding moest gaan zoeken. En ik heb t ze dus ook gelijk aan de telefoon verteld, zodat ze t al zouden weten als ik thuis kwam. Dan hoefde ik hun gezichten niet te zien . Mn zusje heb ik t wel verteld en dat vond ik heel erg moeilijk. Mijn omgeving roddelt gelukkig zo snel dat na t weekend iedereen t zo'n beetje wist. En de mensen die erg dicht bij me staan had ik een mailtje gestuurd, zodat ze t wisten en ik geen reacties hoefde te zien.
Omdat iedereen t wist leefden mensen erg mee. Iedereen komt steeds vragen hoe t gaat enzo, en dat vind ik erg fijn. Vooral omdat veel mensen ook bereid zijn om gewoon ff tijd voor me uit te trekken om te praten enzo...

Ik heb dat juist niet zo, dat anders inrichten...
Ik wil mn beddegoed niet eens wassen ...terwijl dat nu toch echt weer eens moet gebeuren. Maar t is t enige in mn kamer dat nog naar hem ruikt enzo . HEt idee is gewoon zo raar, dat als ik t was dat hij dan voorgoed uit mn kamer verdwenen is. Vonden jullie dat ook zo lastig? HEb zowieso heel erg zoiets van: de laatste keer dat ik dit deed was hij erbij. Maar ik moet mezelf afleren zo te denken, want dat doe ik mn hele leven al en t is niet echt opvrolijkend.
Ik moet gaan denken: goh, wat leuk dat ik dit ook nog zonder hem blijf doen....
Maar t is zo verdomde moeilijk om altijd zo positief te denken.
Verder gaat t vandaag nog steeds erg goed met me, geen enkele dip gehad. Ik begin geloof ik langzaam weer omhoog te kruipen uit mn donkere dal enzo . Ik ga steeds meer genieten van de dingen en merk dat ik steeds vaker weer loop te zingen enzo. Ga disndag een radio kopen zodat ik voortaan keihard mee kan zingen als ik me rot voel dat helpt heb ik gemerkt.

oe...vorige post is wel erg lang geworden....nou ben t in ieder geval weer kwijt

misspeppertje, moeilijk he? die gemengde gevoelens...
Neem even een beetje afstand van alle dingen en van hem. PRobeer om even een tijdje t contact te verbreken en denk even goed na. Wil je t opnieuw proberen, of gaat t dan weer niet goed? Opzich hield/houd je niet voor niks van hem. HEt is logisch dat je in de war bent na zo'n avond. Daardoor ga je je kut voelen, aan de ene kant is hij die bijzondere persoon, maar toch is hij op dit moment niet meer de persoon met wie je je leven samen deelt. En als t dan ineens weer lijtk alsof...
succes