De Kunst van het loslaten van een ex - deel 15

Tuurlijk kan je dat wel.

Chin up..

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 09:07 schreef Jeltje het volgende:
Ik heb eigenlijk even een vraag voor de mensen die in dit topic lezen/posten:

Hoe kun je er het beste mee omgaan als je ex zegt dat jullie in de toekomst nog eens moeten bekijken of er opnieuw een relatie tussen jullie mogelijk is?

ligt eraan, of hij mij gedumpt heeft, of ik hem.

hij mij dan krijgt ie een verbale knal voor zijn kop voor laffe arrogantie

ik hem dan is het antwoord : de toekomst is ook nu en het antwoord is nee.

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:28 schreef milagro het volgende:

[..]

ligt eraan, of hij mij gedumpt heeft, of ik hem.

hij mij dan krijgt ie een verbale knal voor zijn kop voor laffe arrogantie

ik hem dan is het antwoord : de toekomst is ook nu en het antwoord is nee.

Nu niet.. dan straks ook niet..

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:21 schreef avotar het volgende:
Tuurlijk kan je dat wel.

Chin up..

Ik vind het doodeng

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:37 schreef Christine het volgende:

[..]

Ik vind het doodeng

Is het ook, het eerste woord van de zin zeggen, dan kan je niet meer terug..

Het is puntje bij paaltje niet zelden minder eng dan je dacht, want even zo zeer niet zelden was de andere partij niet blind en zag hij of zij de bui wel hangen, ook al deed hij of zij alsof de zon scheen

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:41 schreef milagro het volgende:
Is het ook, het eerste woord van de zin zeggen, dan kan je niet meer terug..

Het is puntje bij paaltje niet zelden minder eng dan je dacht, want even zo zeer niet zelden was de andere partij niet blind en zag hij of zij de bui wel hangen, ook al deed hij of zij alsof de zon scheen

Soms zie ik het als zo'n opluchting dat hij dan eindelijk weg gaat... maar als het inderdaad concreet wordt, beklemt het me en wil ik het liefst dat alles over is
En ik ben bang om alleen te zijn, ookal is het beter.

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 11:48 schreef Christine het volgende:

[..]

Soms zie ik het als zo'n opluchting dat hij dan eindelijk weg gaat... maar als het inderdaad concreet wordt, beklemt het me en wil ik het liefst dat alles over is
En ik ben bang om alleen te zijn, ookal is het beter.

alleen zijn is niet eng, het vooruitzicht er op wel en dat is dus onterecht en meestal een smoes : jij durft de confrontatie niet aan, met hem en ms ook niet met jezelf..

als je opgelucht bent als iemand er even niet is, dan is het echt de hoogste tijd om er een punt achter te zetten en volwassen genoeg te zijn om je niet te verschuilen achter excuusjes als "ik ben bang voor het alleen zijn"

Dan zul je echt de stap moeten zetten Christine.

Je bent namelijk al halverwege, want je WEET dat het beter is om uit elkaar te zijn.

Je moet het misschien anders zo zien.. blijf je bij elkaar, gaat het elke keer vervelender worden. Blijf je niet bij elkaar, dan wordt het elke keer een beetje makkelijker.

Zorg dat je veel mensen om je heen houdt.. en iemand kan bellen of spreken als je het niet trekt.


Maar trust me... ik weet hoe het is.. heb mezelf ook 3 maanden onnodig gekweld. Zag ook op tegen het alleen zijn. En dat is ook heel klote in het begin.. Maar het is beter.. en zolang je je dat maar voor ogen kan houden... komt het echt goed.. niet vandaag.. niet morgen.. maar overmorgen toch zeker..

heel veel succes meissie..

ik heb zo'n dubbel gevoel...ik denk dat het te maken heeft met de verwerking. Maar aan de ene kant mis ik al die dingetjes die we samen deden, de leuke herinneringen enzo. En ik vind het nu dus echt niet eerlijk dat het uit is, en ik voel me super rot.
Maar aan de andere kant, tijdens onzwe relatie is het ook vaak genoeg door mn hoofd geschoten dat hij niet de persoon is waarmee ik de rest van mn leven gelukkig ga zijn. Dat onze levens te verschillend waren enzo.
Maar op het moment overheerst heel erg die idealistische gedachte over dat alles goed was enzo.

Hebben jullie daar ook zo'n last van? en hoe gaan jullie hiermee om?

Sinds gisterenmiddag volop de zenuwen..
Was hard aan het werk aan mijn pws, zat keihard mee te zingen met mijn muziek, alles ging prachtig Toen keek ik schuin omhoog naar mijn kast, tegen het hoesje van mijn favoriete film aan. De film die mijn ex van mij moest zien, omdat ik de hoofdpersonages op ons vond lijken. Zag ineens dat de ondertitel van die film al eeuwen zijn naam is op msn. Zo tof vond hij die film in eerste instantie niet.

Moest toen meteen denken aan zijn avatar die hij een tijd terug had, een lelijke webcamfoto die hij ooit bij mij heeft gemaakt. Ik vroeg hem waarom hij die had en hij zei: mijn foto zegt genoeg..

Toen ik daaraan dacht moest ik ineens huilen en kon me totaal niet meer concentreren. Wat wil die jongen toch! Hij heeft al een jaar een vaste vriendin, maar nog steeds doet en zegt hij allemaal dingen die naar mij verwijzen. Zo snel denk ik niet dat iemand bepaalde bedoelingen heeft.. zeker weer toeval..

Hij zou een voorbeeld aan zijn vriendin moeten nemen en zich alleen maar met haar bezig moeten houden. Een foto van hun samen in zijn avatar en in zijn naam dat hij zoveel van haar houdt.. ookal is het een leugen.

[ Bericht 5% gewijzigd door gekke_sandra op 24-03-2005 10:15:56 ]

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 21:51 schreef akkien het volgende:
ik heb zo'n dubbel gevoel...ik denk dat het te maken heeft met de verwerking. Maar aan de ene kant mis ik al die dingetjes die we samen deden, de leuke herinneringen enzo. En ik vind het nu dus echt niet eerlijk dat het uit is, en ik voel me super rot.
Maar aan de andere kant, tijdens onzwe relatie is het ook vaak genoeg door mn hoofd geschoten dat hij niet de persoon is waarmee ik de rest van mn leven gelukkig ga zijn. Dat onze levens te verschillend waren enzo.
Maar op het moment overheerst heel erg die idealistische gedachte over dat alles goed was enzo.

Hebben jullie daar ook zo'n last van? en hoe gaan jullie hiermee om?

Als die gedachtes tijdens je relatie al vaak genoeg door je hoofd schoten, dan zijn de gedachtes die je nu hebt niet reeël.. Je mist liefde gewoon, niet per se hem.

Gister heeft hij me verteld (ik moest het eruit trekken) dat hij weer verliefd is. Ik voelde het eigenlijk al, en ik wist dat dit moment vroeg of laat zou komen..

Maar au!!!

quote:

Op woensdag 23 maart 2005 21:51 schreef akkien het volgende:
ik heb zo'n dubbel gevoel...ik denk dat het te maken heeft met de verwerking. Maar aan de ene kant mis ik al die dingetjes die we samen deden, de leuke herinneringen enzo. En ik vind het nu dus echt niet eerlijk dat het uit is, en ik voel me super rot.
Maar aan de andere kant, tijdens onzwe relatie is het ook vaak genoeg door mn hoofd geschoten dat hij niet de persoon is waarmee ik de rest van mn leven gelukkig ga zijn. Dat onze levens te verschillend waren enzo.
Maar op het moment overheerst heel erg die idealistische gedachte over dat alles goed was enzo.

Hebben jullie daar ook zo'n last van? en hoe gaan jullie hiermee om?

Ik heb precies hetzelfde, en ik kan er nog niet mee omgaan...

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 18:10 schreef Christine het volgende:

[..]

Ik heb precies hetzelfde, en ik kan er nog niet mee omgaan...

Ik kan er echt niet meer mee omgaan
Ik zou wel willen smeken
Je op me knieen willen smeken
Als ik wist dat dat nog zin had
Maar de dagen worden weken
En de weken worden jaren

Dit gevecht kan ik niet winnen
Want jij zit veel te diep van binnen
Waarom nou jij
Waarom ben jij nu uit mijn leven
Waarom ben jij nou niet gebleven
Waarom wou jij me niets meer geven
Waarom ben jij vertrokken, zonder reden

Ik hou je vast in mijn gedachten
Ik zie nog hoe je naar me lachte
Ik mis je lippen op de mijne
Een beeld dat nooit meer zal verdwijnen
Jouw hand niet meer in de mijne

Ik wist dat ik de lege lange dagen
Die zonder jou voorbij gaan
Met geen enkele hoop op morgen
Geen hoop op wat dan ook
Ik tel gewoon de lange dagen
Ik tel gewoon de lege lange dagen
Ik... ik wil niet meer

Als er iemand bij me wegging
Even slikken en weer doorgaan
Even vallen en gewoon weer opstaan
Het deed me weinig
Maar om jou ben ik verdrietig
Zonder jou ontzettend nietig
Je stem die in m’n hoofd blijft zitten
Me geen moment met rust laat

En dat er mensen zijn die lachen
En dat er mensen zijn die dansen
En dat er mensen zijn die innig zoenen
Dat kan ik nu niet meer begrijpen
Ik voel alleen de pijn van god waar is
Ik voel alleen de pijn van jou hier bij me missen
En ik kan er niet mee omgaan
Ik kan er echt niet meer mee omgaan


Zoiets

Ik kom net terug van een date met mijn ex. Iedereen zei me dat ik het niet had moeten doen...en ik moet ze gelijk vinden. Goh, wat was DAT raar,vervelend en ongemakkelijk. We hadden elkaar helemaal NIETS meer te zeggen, veel pijnlijke stiltes en onzinnige opmerkingen. In mijn herinneringen was ie stukken en stukken leuker.

Ik ben nu zo verward. Want tsja...ergens diep van binnen hoopte ik dat wij miss. weer...*zucht* Het is nu ECHT voorbij, ECHT! Ik kan dit mezelf niet steeds aan blijven doen!

Dan is het denk ik alleen maar goed dat je wel die date hebt gehad.
Nu weet je dat je hoop ongegrond is. Dat 't echt voorbij is.

Leerzaam dit.

Mijn ex liet me daarstraks via msn weten dat hij en zijn vriendin weer uit elkaar zijn. Ik vind het heel sneu voor hem, want ik weet hoe dol hij op haar was, maar het deed mij persoonlijk helemaal niks. Hij schreef dat hij nog niet meteen definitief afscheid kon nemen van haar en zij ook niet van hem. Dus gaan ze verder in een soort vriendschap 'plus' waarin ze beiden waarschijnlijk nog wel een nachtje bij elkaar blijven slapen. Net zoals hij en ik dat ook deden vlak nadat het uit was. Alleen weet ik als geen ander uit ervaring hoe moeilijk dat wordt. Was wel apart toen ik dat als waarschuwing tegen hem zei.

En dan is het ineens over...
Ik sta met lege handen.
Dubbel ook, want dit wilde ik.
Het is beter voor ons alletwee.
Maar het doet pijn...
Want ik hou van hem en hij houdt van mij.
Wat doe je als "houden van" niet genoeg meer is?
Als je alletwee ruimte en afstand wil?
Als het vuur gedoofd is?
Ik ben sterk, ik kom er wel.
Over hem maak ik me ook geen zorgen.
Het is alleen zo anders dan ik had gedacht.
Vandaag is anders dan morgen... heel anders.
En het wordt nooit meer hetzelfde.
Het wordt beter, of slechter... het wordt anders.
Maar nooit meer hetzelfde.
Er zal vast ooit een ander komen.
Iemand met wie ik het allemaal wél mag delen.
Met wie het allemaal wél kan.
De toekomst...
Het was zo mooi, zo duidelijk.
Plannen hadden we, mooie plannen.
En nu?
Ik sta met lege handen...
Ineens is het echt over.


Dat moest ik ff kwijt.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2005 00:55 schreef Christine een heel lief een eerlijk gedichtje

Het klinkt wat cru, maar goed gedaan en mooi verwoord meid.

Sterkte alvast voor de komende nacht!
Een dikke

quote:

Op vrijdag 25 maart 2005 01:04 schreef TopStyle het volgende:

[..]


Het klinkt wat cru, maar goed gedaan en mooi verwoord meid.

Sterkte alvast voor de komende nacht!
Een dikke

Dankje
En ik ben niet eens echt verdrietig, meer verslagen.

dapper, hoor, al voel je je niet zo je bent het wel want het is dood en dood eng om dan eindelijk die stap te zetten..

kopje thee voor jezelf en lekker slapen Christine

Maandenlang proberen en
vasthoudend zolang, aan
eindeloze veel jaren
dat tot ik je liet gaan.

Zoveel int verschiet,
dondersmooie dromen.
Gevult nu met verdriet,
laat tranen rijkelijk stromen.

We hebben het getracht
Herhaaldelijk gered
Geduld ondergebracht
in eindeloos gebed.

Het falen doet me pijn
en heeft je reeds gebroken,
doch alles wat we zijn
nog lange niet ontdoken.

Twee vrienden gaan nu door,
tesamen staan we sterk.
We staan er samen voor
al kost het wel wat werk.


Knuff mops

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 19:35 schreef DUSHI82 het volgende:
Ik kom net terug van een date met mijn ex. Iedereen zei me dat ik het niet had moeten doen...en ik moet ze gelijk vinden. Goh, wat was DAT raar,vervelend en ongemakkelijk. We hadden elkaar helemaal NIETS meer te zeggen, veel pijnlijke stiltes en onzinnige opmerkingen. In mijn herinneringen was ie stukken en stukken leuker.

Ik ben nu zo verward. Want tsja...ergens diep van binnen hoopte ik dat wij miss. weer...*zucht* Het is nu ECHT voorbij, ECHT! Ik kan dit mezelf niet steeds aan blijven doen!

ik heb van de week ook samen gegeten met mn ex. En idd herken ik die ongemakkelijke momenten wel, maar af en toe was t gewoon ook even net als vroeger zeg maar. Maar op de een of andere manier is t veel moeilijker om weer afscheid te nemen als ik m heb gezien. Als ik m niet zie is het makkelijker, hoewel t niet echt leuker is.

Nog zoiets stoms, we zijn beide lid bij dezelfde studentenvereniging. En gister had ik een feest georganiseerd, en ik had gewoon zin om even echt te feesten. En hij was er ook. En ik heb gewoon voor zijn neus veel te veel lopen flirten met andere jongens. Er is verder niks gebeurd ofzo, maar ik zag wel dat ie dit echt niet leuk vond en ik heb er ook best spijt van.

Doe's niet zo vervelend.

[ Bericht 96% gewijzigd door Copycat op 25-03-2005 10:25:22 ]