Bron :De Koepel
C. de Jager
Het steeds beter wordende overzicht dat we van de aardkorst hebben -- door steeds doeltreffender ondergrondse verkenningsmethoden en door geraffineerdere waarnemingen vanuit de ruimte -- heeft geleid tot de ontdekking van een aantal aardse kraters die door kosmische inslagen veroorzaakt zijn. In deze eeuw zijn enkele tientallen opvallende kraters als inslagkraters geïdentificeerd. Nadat omstreeks 1990 de krater van Chicxulub in Mexico werd ontdekt, zijn onlangs nog enkele diep in zee of onder sedimenten liggende kraters gevonden. Alle tot dusverre gevonden kraters dateren uit de laatste 400 miljoen jaren; oudere zijn door verwering moeilijk of niet meer te vinden. Werden deze kraters door planetoïden of kometen veroorzaakt? En is misschien sprake van een periodieke reeks inslagen?
In de morgen van 25 juli 1178 sloeg 'iets' in de maansikkel, zo heftig dat deze sikkel in tweeën leek te splijten. Volgens de Engelse monnik Gervasius van Canterbury, die met enkele confraters het schouwspel zag, sloegen de vlammen uit de maan. Sommige moderne onderzoekers denken dat de monniken getuige zijn geweest van het ontstaan van de krater Gordiano Bruno -- een krater die, blijkens zijn hoekige en scherpe structuren van vrij recente oorsprong moet zijn. Of het verhaal juist is? Het is niet uit andere bron bevestigd en zal dus wel apocrief blijven.
Dat de maan tot op de dag van vandaag vanuit de ruimte wordt gebombardeerd, is vanzelfsprekend: op de aarde slaan voortdurend meteorieten in en datzelfde moet dus ook gebeuren met onze naaste buur, de maan. De inslaggeschiedenis blijkt bovendien uit het pokdalige gezicht van de maan. Dit toont de gevolgen van het langdurige bombardement beter dan dat op de aarde te zien zou zijn. Analyse van de aantallen maankraters die we tellen in gebieden van verschillende ouderdom leert ons dat de meeste inslagen plaats vonden in de eerste miljard jaren van de levensgeschiedenis van de maan. Wat er nu nog neerregent is, daarmee vergeleken, maar een schijntje.
Op de maan treedt, anders dan op aarde, geen verwering op door water of lucht. Wat eenmaal gevormd is, blijft in grote trekken zo bestaan. Slechts de grote temperatuurvariaties en de voortdurend neerdalende stroom van enorme aantallen kosmische steentjes en stofjes slijpt hoekige kanten enigszins af en dat geeft onderzoekers toch enige mogelijkheid oudere van jongere kraters te onderscheiden. Maar in beginsel blijft elke inslag tot in lengte van tijden zichtbaar. Kleine inslagen veroorzaken putjes, grotere zijn verantwoordelijk voor de maankraters en in de zeer zeldzame gevallen dat een object van enkele honderden km middellijn insloeg, werd een walvlakte gevormd die volliep met gesmolten magma.
1. De Arizona-krater (achtergrond) was de eerste waarvan kon worden vastgesteld dat het een inslagkrater is. Eugene Shoemaker besteedde een belangrijk deel van zijn carrière aan het onderzoek aan deze (en andere) inslagkraters.
Kratervormen
De inslagen vinden plaats met snelheden tussen enkele en 70 km per seconde, en de energie die dit vertegenwoordigt is voldoende om het grootste deel van het ingeslagen stuk te doen verdampen. De plotselinge vergroting van het volume (gas neemt veel meer ruimte in dan het vaste object) veroorzaakt een hevige explosie die materiaal van het ingeslagen object en uit de directe omgeving ervan vanuit het inslaggat de ruimte in doet schieten. Het opgeworpen gruis valt neer tot ver van het punt van inslag. Soms kan maangruis zelfs van de maan ontsnappen en sommige brokstukken kunnen zelfs op aarde neerstorten. Inmiddels zijn ruim tien van zulke maanmeteorieten gevonden.
Als het projectiel niet te groot is, vormt zich een kleine krater. Een voorbeeld daarvan op aarde is de Arizona- of Barringerkrater, die ruim een kilometer in middellijn meet (afb. 1). Hij moet zijn veroorzaakt door een brokstuk dat, als het rond was, een middellijn moet hebben gehad van ca. 50 meter. Opvallend in deze krater zijn: de opstaande wal, veroorzaakt door uitgeworpen en daarna weer neergevallen materiaal en de diepe kuil. Die kuil was direct na de inslag bijna twee maal dieper dan hij nu is, maar hij werd onmiddellijk opgevuld door neervallende en neerglijdende stukken rots, steen en grond uit de omgeving (afb. 2). In de verstoorde grond van de kuilbodem vindt men nog steeds de getuigen van de inslag. Dit zijn grote en kleine steenfragmenten, verbrokkelde rotsblokken, alle gekarakteriseerd door breuken en breukvlakken. Maar ook in nog diepere lagen, in de op zichzelf nog vrij ongestoorde ondergrond, ziet men breuken en scheuren de diepte in lopen. Ook treft men enigszins lensvormige formaties aan, die gevolg zijn van gesmolten en daarna weer gestold gesteente.
2. Schets van een doorsnede van een kleine krater. Een voorbeeld van zo'n krater is die van Arizona (uit: Encyclopedia of the Solar System).
3. Schets van de doorsnede van een grote krater. De eindvorm wordt reeds bereikt na een tijdsinterval van minuten. Een voorbeeld: de krater van Chicxulub (uit: Encyclopedia of the Solar System).
Typisch voor sommige inslagkraters zijn de tot op grote afstand weggeslingerde tektieten. Dit zijn donkere glasachtige lichamen die ontstonden toen zand of andersoortige grond door de grote hitte smolt en snel daarna weer stolde. Dat ze snel gestold zijn blijkt uit de daarin voorkomende slieren: onregelmatige slangen van glas met een andere dichtheid.
De grotere kraters, met een middellijn van vele tientallen tot honderden km, zijn veroorzaakt door inslagen van lichamen met een middellijn van enkele tot enkele tientallen km. Deze kraters hebben wel in hoofdzaak dezelfde structuur als de kleinere, maar vertonen in hun randgebieden vaak een terrassenlandschap, ontstaan als gevolg van inzakking van de omringende bodem (afb. 3). De krater van Chicxulub, onlangs in Zenit beschreven (Zenit 25, p. 82, 1998), is daar een voorbeeld van.
4. Overzicht van de plaatsen op aarde waar tot 1994 kraters werden aangetroffen (uit: Encyclopedia of the Solar System).
Vele kraters op aarde ontdekt
Het is heel wat lastiger om kraters op aarde te ontdekken dan op de maan. Vooral in de tropische oerwouden, met hun alles overwoekerende verwering door de vegetatie en door tropische regens, zijn de resten van een inslag niet lang zichtbaar. Meer kans op ontdekking van kraters heeft men in woestijngebieden en in de toendra's van Canada en Siberië (afb. 4).
Het is in dit verband interessant om te vergelijken hoeveel kraters van vergelijkbare omvang men op een deel van de maan aantreft, vergeleken met een even groot deel van het aardoppervlak. Ruwweg genomen blijken er op de maan per eenheid van oppervlakte ca. tien maal meer kraters voor te komen dan op aarde. Dat leidt tot een eenvoudige conclusie. We zien op de maan alle kraters, die in de ca. 4 miljard jaar waarin de maan in zijn huidige vorm bestaat, gevormd zijn. Als we op aarde op eenzelfde oppervlak tien maal minder kraters zien, dat moeten die van de laatste 400 miljoen jaar zijn. Het is een gevolg van de verwerende invloed van de aardatmosfeer.
Enkele onlangs ontdekte inslagkraters
In 1865 ontdekten Zwitserse mineralogen in een kustgebied van Argentinië, nabij de havenplaats Miramar, glasachtige stenen, die door de bevolking 'escorias' (metaalslakken) werden genoemd. De herkomst bleef onduidelijk tot men begreep met tektieten te doen te hebben. Daarop hebben Amerikaanse en Argentijnse geologen het betreffende kustgebied nader onderzocht. Over een strook van ca. 50 km lengte vond men talloze tektieten, waarvan de grootste een omvang had van twee meter! De grond daar bestaat uit löss, die in de nabijheid van deze tektiet verkleuringen toont die op verbranding duidden. De zichtbare slieren in de tektieten duiden op snelle afkoeling vanuit de vloeibare fase. Breukverschijnselen in de grond en in stenen zijn andere getuigen van de inslag.
Deze inslag, bij Playa los Lobos, moet 3,3 miljoen geleden hebben plaatsgevonden. Er zijn aanwijzingen in de Zuid-Amerikaanse sedimenten, zowel in de Atlantische als de Stille Oceaan, dat om die tijd de temperatuur ter plaatse ca. 2 graden lager was dan voor en na de inslag. Een ander mogelijk gevolg van de inslag is de afwezigheid van een deel van de fauna (bepaalde hoefdieren en buideldieren) in de aardlagen die na de inslag ontstaan zijn. Dit zou op het massale uitsterven van deze diersoorten kunnen duiden, maar biologen staan nog gereserveerd tegenover deze conclusie. Hun argument is dat er altijd wel diersoorten uitsterven en men moet geen overhaaste conclusie trekken uit iets dat een toevalligheid kan zijn.
In de Barentszzee, ca. 400 km ten noorden van Hammerfest, kenden geologen reeds lang een onderzeese structuur die aanvankelijk werd aangezien voor een zoutformatie. Pas onlangs is dit gebied nader onderzocht en nu weten we dat deze zogeheten Mjønir-formatie een inslagkrater is met een middellijn van ca. 40 km (afb. 5). Gesmolten kwartskorrels, gebroken stenen en breukverschijnselen, alsmede tektieten zijn daar het bewijs voor. Plaatselijk moeten even temperaturen van ca. 10.000 graden hebben geheerst. Uit onderzoek van de radioactiviteit blijkt de ouderdom: 150 miljoen jaar. De krater moet zijn veroorzaakt door een lichaam met een omvang van 2 km.
5. De 40 km grote Mjølnir-krater in de Barentszzee. (Illustratie gebaseerd op onderzoek door F. Tsikalas, S.T. Gudlaugsson, J.I. Faleide, en O. Eldholm, vakgroep geologie, Univ. van Oslo, Noorwegen )
De oorzaak: planetoïden of kometen?
De vraag die in dit verband steeds weer gesteld wordt is of de inslagen veroorzaakt worden door planetoïden of door kometen. Eén voorbeeld is goed onderzocht: de krater van Chicxulub is door een planetoïde veroorzaakt. Verder weten we dat de kans groot is dat de aarde door een planetoïde getroffen wordt. Er zijn namelijk veel planetoïden die dicht in de buurt van de aarde kunnen komen: de Near Earth Objects (NEA's) of aardscheerders. Nog niet zo lang geleden is een planetoïde ontdekt, 1998 DK36, die zowel dicht bij de baan van de aarde als bij die van Mercurius komt (afb. 6). Eens zal dit object op de aarde, Venus of Mercurius inslaan. Een statistisch onderzoek van aardscheerders heeft geleerd dat er naar schatting twintig zijn met een middellijn van 5 km, 1500 met een van 1 km, en 135.000 met een van 100 meter. Er moeten er honderden miljoenen zijn van 10 meter middellijn. De aarde wordt, gemiddeld genomen, elke twee jaar getroffen door een object van 10 meter en elke 2000 jaar door een van 100 meter (zie ook afb. 7).
6. (Boven) De baan van de planetoïde 1998 DK36 in het zonnestelsel. Het is een buitenbeentje vergeleken met de andere planetoïden. Deze houden zich hoofdzakelijk op tussen de banen van Mars en Jupiter (uit: The NEO News)
7. (Boven) De kans dat de aarde getroffen wordt door een planetoïde of meteoriet van een bepaalde omvang. Horizontaal: middellijn van het object; verticaal: gemiddeld tijdsverloop tussen twee inslagen, in jaren.
Kometen zijn brozer van structuur, bestaan voor een groot deel uit ijs en andere bevroren gassen, bevatten minder gesteente dan planetoïden. De inslag van Toengoeska in Midden-Siberië (30 juni 1908) was door een komeet veroorzaakt. Hij ontplofte op een hoogte van ca. 8 km boven de grond, een gevolg van de broze structuur. Van kometen kan men dus minder gauw een inslagkrater verwachten dan van een planetoïde. De reden om de kometen niet geheel uit te sluiten als mogelijke kandidaten voor inslagkraters is dat er aanwijzingen zijn voor een vlaagsgewijs optreden van inslagen. Zoiets kan men wel van kometen verwachten, maar niet van planetoïden.
8. De plaatsen van de Chesapeake krater, het strooiveld, Tom's Canyon en de krater van Popigai (uit: The Planetary Report).
Een vlaag van inslagen?
Bij olieboringen in het continentale plat voor de oostkust van de VS, nabij Atlantic City, werden in een van de boorgaten, boorgat 612, de ons nu bekende aanwijzingen van een inslag gevonden: tektieten, geschokt kwarts, breukverschijnselen. Bestudering van microfossielen leidde tot een ouderdom van ca. 35 miljoen jaar. Er werd daar echter geen krater gevonden; eerder leek het er op dat men te maken had met een strooiveld van uitgeworpen materiaal. Nader onderzoek in de wijde omgeving toonde ook op andere plaatsen bij de oostkust van noord en midden Amerika uitgeworpen materiaal van dezelfde ouderdom. Ergens moest in die tijd een enorme inslag hebben plaatsgevonden.
Die krater werd tenslotte in seismisch onderzoek gevonden aan de monding van Chesapeake baai, in de buurt van Newport (afb. 8). Onder 1400 meter water en 350 meter sedimenten ligt daar een krater van 80 km middellijn en met een diepte van 1 km. Hij is ongeveer 35 miljoen jaar geleden ontstaan. Het strooiveld heeft een oppervlak van 8 miljoen km2.
Dat er in die tijd meer gebeurd moet zijn blijkt uit de vondst van een andere krater met dezelfde ouderdom in hetzelfde gebied. Tom's Canyon ligt in zee bij de kust van het noorden van de V.S. Hij heeft een middellijn van 19 km. Die omvang sluit al uit dat we hier met een secundaire krater te doen hebben. Het is onmogelijk dat bij de inslag van Chesapeake een brokstuk van naar schatting een halve tot één km middellijn (een stuk met een gewicht van honderden miljarden kg) zover uitgeworpen kon zijn.
De aandacht werd echter pas goed getrokken toen bleek dat óók de krater van Popigai in Noord Siberie uit die tijd stamt. De krater heeft een middellijn van 85 km. En een meteoriet die bij Massignano in Italie werd gevonden blijkt ongeveer even oud te zijn. De onderstelling is dat hij met Popigai (of Chesapeake?) te doen heeft. Hoewel de leeftijden van deze kraters bepaald niet tot op de dag nauwkeurig kunnen worden vastgesteld, is het verleidelijk om de volgende vraag te stellen: is de aarde 35 miljoen jaar geleden getroffen door een vlaag van hemellichamen?
Scheikundige aanwijzingen
We noemden hierboven reeds enkele directe aanwijzingen voor inslagen: breukverschijnselen, vooral gebroken stenen, gesmolten en daarna gestold kwarts, tektieten. Maar er zijn ook scheikundige aanwijzingen. Een daarvan is het zeldzame element iridium. In de aardkorst komt het weinig voor: het is siderofiel (ijzerminnend) en is met ijzer en andere ijzerminnende elementen naar de aardkern gezakt. In planetoïden en kometen komt het echter in de oorspronkelijke kosmische samenstelling voor. Daar is de abondantie (d.i. de relatieve hoeveelheid) ca. 400 maal groter dan op aarde. Komt men dus ergens, naast de bovenstaande aanwijzingen, veel iridium tegen, dan is dat een extra teken dat we met een inslagkrater te maken hebben.
Een ander element dat op een kosmische herkomst duidt is het heliumisotoop 3He. Het is schaars op aarde: het komt bij ons honderdduizend maal minder voor dan het gewone 4He. In kosmisch stof dat lang in de omgeving van de zon heeft vertoefd is de abondantie echter honderden malen groter. Dit komt doordat bij uitbarstingen op de zon het 3He veel sterker dan het gewone 4He versneld wordt en uitgeworpen. Dat betekent dat in de ruimte om de zon het zo zeldzaam voorkomende 3He relatief gesproken veel meer voorkomt dan in de zon zelf. In de coronale massauitstotingen (zie juli/augustus-nummer) ziet men een enkele maal zelfs evenveel 3He als 4He!
Kosmisch stof dat tussen de planeten cirkelt wordt door dit gas getroffen, het kan deze atoomkernen opnemen en zo wordt het stof verrijkt aan 3He. Veel 3He in het aangetroffen gruis duidt daarom op een kosmische herkomst van het materiaal.
Opmerkelijk is dat in sedimenten van rond 35 miljoen jaar geleden de hoeveelheid 3He langzaam is toegenomen en gedurende ruim een miljoen jaren aanzienlijk groter was dan daarvoor en daarna (afb. 9). Ook zijn er enkele pieken in het iridiumgehalte. Deze pieken worden geassocieerd met de inslagen van Cheasapeake en Popigai.
9. De toename van het 3He-gehalte in de sedimenten die omstreeks 35 miljoen jaar geleden gedeponeerd zijn (trappenlijn), vergeleken met de hoeveelheid die verwacht kon worden ingeval van een kometenvlaag (onderbroken lijn). De pijlen slaan op tijdstippen waarvoor een verhoogd Ir gehalte van de bodem gemeten werd. De doorgetrokken lijn geeft de berekende hoeveelheid ingevangen kosmisch stof tengevolge van de kometenvlaag (uit: The Planetary Report, 1998).
Sommige onderzoekers trekken hieruit een gewaagde conclusie: de aarde zou in die tijd getroffen zijn door een vlaag van kometen. We weten dat de zon omringd wordt door de kometenwolk van Oort, een wolk van ca. 10 biljoen komeetkernen, die traag om de zon cirkelen op afstanden tussen 1 en 2 lichtjaren. Van deze komeetkernen zullen we weinig merken tot een ster in de nabijheid van de wolk komt en de regelmatige omloop door zijn aantrekking verstoort. Dit kan van allerlei tengevolge hebben. Sommige komeetkernen zullen versneld worden in hun loop, sommigen zullen zelfs zodanig versneld worden dat ze de Oortwolk verlaten en de ruimte invliegen. Maar enkelen zullen zo sterk vertraagd worden dat ze praktisch gesproken naar de zon toe 'vallen'. Dit zijn de 'nieuwe kometen' die we vanuit de aarde waarnemen. Jaarlijks ontdekken we een half dozijn van zulke nieuwelingen, maar als de Oortwolk hevig verstoord wordt, zouden het er wel eens veel meer kunnen zijn.
De zon beweegt om het centrum van het melkwegstelsel met een snelheid van ca. 200 km per seconde. Het melkwegvlak is een omvangrijke maar dunne, pannenkoekachtige structuur waarin het aantal sterren veel groter is dan in het gebied waar de zon nu vertoeft -- boven het melkwegvlak. Tijdens de beweging van de zon wordt hij aangetrokken door de massa die zich in het melkwegvlak bevindt. We weten vrij nauwkeurig hoeveel materie zich daar bevindt. De aantrekkende kracht hiervan, gepaard aan de voortgaande beweging van de zon om het centrum van het Melkwegstelsel heeft tot gevolg dat de zon met zijn schare van planeten tijdens het voortgaan een op en neer golvende beweging maakt. Daarbij doorkruist hij ruwweg eens in de 35 miljoen jaar het melkwegvlak. Bij zo'n passage door het melkwegvlak ontmoet hij meer sterren dan buiten het melkwegvlak het geval is, en dan is de kans op verstoring van de Oortwolk dus aanzienlijk groter dan normaal. Een deel van de in hun beweging gestoorde kometen kan zonwaarts koersen en de aarde treffen.
10. Aardse inslagen en de tijdstippen waarop deze inslagen plaats vonden. De zwarte blokjes slaan op de grootste inslagen. De sterrenkundige Stothers meent hier een periodiciteit van ca. 36 miljoen jaar in gevonden te hebben; zie de pijltjes (uit: Monthly Not. R.A.S.).
Als dat zo is, moet er een periodiciteit waarneembaar zijn in de komeetinslagen in de aarde. Het proces zou zich ongeveer om de 35 miljoen jaar moeten herhalen. Laten we daartoe eens nagaan in welke tijden inslagen op aarde plaatsvonden. Afb. 10 toont de tijdstippen van de inslagen uit de laatste honderden miljoenen jaren. Zwarte balkjes duiden op grote inslagen. Voor een objectieve waarnemer is in de afbeelding weinig regelmaat te herkennen, maar de sterrenkundige Stothers, die dit materiaal heeft geanalyseerd, is tot de conclusie gekomen, dat als er een herhaling in de inslagen zit, deze een periodiciteit heeft van ca. 36 miljoen jaar (zie de pijltjes in het diagram) Dat is bijna gelijk aan de tijd tussen twee doorgangen van de zon door het melkwegvlak.
Het is een interessante conclusie die, zoals duidelijk moge zijn, nu nog niet veel meer is dan een hypothese, maar wel een om te blijven vervolgen. We zullen echt nog meer kraters moeten vinden om enige zekerheid te krijgen.
Geen onmiddellijk gevaar
Als er al sprake is van periodieke 'vlagen' van inslagen, hoeven we ons voor de nabije toekomst geen zorgen te maken over een 'bombardement' vanuit de Oortwolk. Amerikaanse en Franse sterrenkundigen hebben de bewegingen van sterren in de nabije omgeving nauwkeurig in kaart gebracht met behulp van de gegevens van de Hipparcos-satelliet (Astronomical Journal 117, blz. 1042). Uit het onderzoek blijkt dat de komende twee miljoen jaar slechts één ster daadwerkelijk door de Oortwolk zal bewegen. Het betreft Gliese 710, die ons over 1,4 miljoen jaar op een afstand van 1,1 lichtjaar zal passeren.
Behalve Gliese 710 zullen nog ongeveer 25 sterren de zon tot op minder dan tien lichtjaar naderen. Maar alleen Gliese 710 zal voldoende invloed op de komeetkernen in de Oortwolk hebben om deze in de richting van de zon af te buigen. Volgens de onderzoekers zullen bij de passage twee à drie miljoen komeetkernen in de richting van de zon 'vallen'. Dat lijkt veel, maar als je bedenkt dat hun aankomsttijden zich zullen uitsmeren over een periode van ongeveer twee miljoen jaar, gaat het om slechts één extra komeet per jaar. Voor een 'vlaag' van inslagen zal de passage van Gliese 710 dus waarschijnlijk niet zorgen.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bron : Wikipedia
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Voorbeeld van wat er gebeurd bij zo'n inslag.
De Toengoeska-explosie
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bron : hohmanntransfer
There are 18 small asteroids reported in the last 168 hours, during which 3 were newly discovered. Currently 1215 NEAs are listed with H>22.0 by JPL and/or the MPC (1032 are listed as such by both).
Definitie van NEA
quote:-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------Near-Earth asteroid
Near-Earth asteroids (NEAs) are asteroids whose orbits are close to Earth's orbit. Some NEAs' orbits intersect Earth's so they pose a collision danger. On the other hand, NEAs are most easily accessible for spacecraft from Earth; in fact, some can be reached with much less delta-v than it takes to reach the Moon. Two NEAs have been visited by spacecraft: 433 Eros, by NASA's Near Earth Asteroid Rendezvous probe, and 25143 Itokawa, by the JAXA Hayabusa mission.
Roughly 1000 near-Earth asteroids are known, ranging in size up to ~32 kilometres (1036 Ganymed). Tens of thousands probably exist, with estimates placing the number of NEAs larger than one kilometer in diameter at up to 2,000.
NEAs only survive in their orbits for 10 million to 100 million years. They are eventually eliminated by orbital decay and accretion by the Sun, collisions with the inner planets, or by being ejected from the solar system by near misses with the planets. Such processes should have eliminated them all long ago but they are resupplied on a regular basis by orbital migration of objects from the asteroid belt.
Contents1 NEA classification 2 The NEA threat
o 2.1 Projects to minimize the threat3 An example of a recent asteroid impact
NEA classification
Some NEAs with highly eccentric orbits are probably extinct comets that have lost all their volatile constituents, and a few NEAs still show faint comet-like tails. These NEAs were probably derived from the Kuiper belt, a repository of comets residing beyond the orbit of Neptune. The rest of the NEAs appear to be true asteroids, driven out of the asteroid belt by gravitational interactions with Jupiter.
There are three families of NEAs:The Atens, which have average orbital radii closer than one astronomical unit (AU, the distance from the Earth to the Sun) and aphelia of greater than Earth's perihelion, placing them usually inside the orbit of Earth. The Apollos, which have average orbital radii greater than that of the Earth and perihelia less than Earth's aphelion. The Amors, which have average orbital radii in between the orbits of Earth and Mars and perihelia slightly outside Earth's orbit (1.017 - 1.3 AU). Amors often cross the orbit of Mars, but they do not cross the orbit of Earth. The two moons of Mars, Deimos and Phobos, appear to be Amor asteroids that were captured by the Red Planet.
Notice that all Atens and Apollos have eccentric orbits that cross the orbit of the Earth, making them potential threats to our planet, while Amors do not cross Earth's orbit but some may come very close.
Also sometimes used is the Arjuna asteroid classification for asteroids with extremely Earth-like orbits. Near-Earth asteroid is a more restrictive term than near-Earth object.
The NEA threat
NASA illustration of hypothetical asteroid impact
The general acceptance of the Alvarez hypothesis, explaining the Cretaceous-Tertiary extinction event as the result of a large asteroid or comet impact event, has raised the awareness of the possibility of future Earth impacts with asteroids that cross the Earth's orbit.
The threat of an Earth impact was emphasized by the collision of the comet Shoemaker-Levy 9 with Jupiter on July 16, 1994.
On March 23, 1989 the 300 metre (1,000-foot) diameter Apollo asteroid 4581 Asclepius (1989 FC) missed the Earth by 700,000 kilometres (400,000 miles) passing through the exact position where the Earth was only 6 hours before. If the asteroid had impacted it would have created the largest explosion in recorded history.
Asteroids with a 1 kilometre diameter hit the Earth a few times in each million year interval. Large collisions with 5 kilometre objects happen approximately once every ten million years. Small collisions, equivalent to a thousand tonnes of TNT, occur a few times each month.
Although there have been a few false alarms, a number of asteroids are definitely known to be threats to the Earth. Asteroid (29075) 1950 DA was lost after its discovery in 1950 since not enough observations were made to allow plotting its orbit, and then rediscovered on December 31, 2000. DA may have a potential Earth impact on March 16, 2880. It has a diameter of about a kilometer.
On March 18, 2004, LINEAR announced a 30 metre asteroid 2004 FH which would pass the Earth that day at only 42,600 km (26,500 miles), about one-tenth the distance to the moon, and the closest miss ever noticed. They estimated that similar sized asteroids come as close about every two years.
Projects to minimize the threat
Astronomers have been conducting surveys to locate the NEAs. One of the best-known is the LINEAR which began in 1996. By 2004 LINEAR was discovering tens of thousands of objects each year and accounting for 70% of all asteroid detections. LINEAR uses two one-metre telescopes and one half-metre one based in New Mexico.
Spacewatch, which uses 90 centimeter telescope sited at the Kitt Peak Observatory in Arizona, updated with automatic pointing, imaging, and analysis equipment to search the skies for intruders, was set up in 1980 by Tom Gehrels and Dr. Robert S. McMillan of the Lunar and Planetary Laboratory of the University of Arizona in Tucson, and is now being operated by Dr. McMillan. The Spacewatch project has acquired a 1.8 metre telescope, also at Kitt Peak, to hunt for NEAs, and has provided the old 90 centimetre telescope with an improved electronic imaging system with much greater resolution, improving its search capability. These new resources promise to increase the rate of NEA discoveries by Spacewatch from 20 to 30 a year to 200 or more.
Other near-earth asteroid tracking programs include Near-Earth Asteroid Tracking (NEAT), Lowell Observatory Near-Earth-Object Search (LONEOS), Catalina Sky Survey, Campo Imperatore Near-Earth Objects Survey (CINEOS), Japanese Spaceguard Association, and Asiago-DLR Asteroid Survey.
"Spaceguard" is the name for these loosely affiliated programs, some of which receive NASA funding to meet a U.S. Congressional requirement to detect 90% of near-earth asteroids over 1 km diameter by 2008. A 2003 NASA study of a follow-on program suggests spending US$250-450 million to detect 90% of all near-earth asteroids 140 metres and larger by 2028.
Nonetheless, the fact that an impact of an NEA a kilometre or more in size would be a catastrophe unparalleled in human history has kept the idea of a defensive network alive, as well as led to speculations on how to divert objects that might be a threat. Detonating an explosive nuclear device above the surface of an NEA would be one option, with the blast vaporizing part of the surface of the object and nudging it off course with the reaction. This is a form of nuclear pulse propulsion.
However, it is becoming increasingly obvious that many asteroids are "flying rubble piles" that are loosely glued together, and a nuclear detonation might just break up the object without adjusting its course. In some ways, being struck with a loose cloud of smaller asteroids is worse than being struck with just one big one.[citation needed] This has led to a variety of other ideas for dealing with the threat:Setting up "mass drivers" on the object to scoop up dusty material and shoot it away, giving the object a slow, steady nudge. Flying a big sheet of reflective aluminize PET film to wrap itself around the asteroid, acting as a "solar sail" to use the pressure of sunlight to shift the object's orbit. Dusting the object with powdered chalk or soot to perform a similar adjustment, utilising the Yarkovsky effect.
See Asteroid deflection strategies.
An example of a recent asteroid impact
On June 6, 2002 an object with an estimated diameter of 10 metres collided with Earth. The collision occurred over the Mediterranean Sea, between Greece and Libya, at approximately 34°N 21°E and the object detonated in mid-air. The energy released was estimated (from infrasound measurements) to be equivalent to 26 kilotons of TNT, comparable to a small nuclear weapon [1]
Orginele OP
Regelmatig worden er asteroiden gevonden die een kansje maken om de aarde te raken. Zo ook van de week. Kans van 1 op 300 dat een grote jongen van 400 meter doorsnee de dampkring zou komen binnenzeilen in 2029. Verwacht werd dat nieuwe data een impact zou uitsluiten, zoals gewoonlijk...
Intussen is er nieuwe data over de 2004 MN4, en de asteroide zit nu op 4 van de Torino-schaal, iets wat nog nooit eerder is gebeurd. Een unicum dus.
De kans dat de asteroide daadwerkelijk inslaat is intussen 1 op 60. Dat is een flinke kans. Nog steeds gaan wetenschappers ervanuit dat het risicolevel verlaagd wordt als er meer bekend is, maar toch... Even in de gaten houden.
Een asteroide van 400 meter doorsnede die neerkomt zorgt voor flinke problemen. In hoeverre is afhankelijk van snelheid, hoek, samenstelling, en waar ie terecht komt. Regionale catasrofes zijn dan in ieder geval zeker, en de effecten zijn wereldwijd merkbaar.
http://www.space.com/scienceastronomy/asteroid_risk_041224.html
(edit typo)
[ Bericht 8% gewijzigd door Drugshond op 15-01-2007 10:21:34 ]
Wil het eigenlijk liever helemaal niet weten.
http://www.xs4all.nl/~mke/exitmundi.htm
Kans op inslag nu 1 op 45.
Nog geen tijd om in paniek te raken. (linkie)
(oh ja, dit is mijn first post enzo, hi all )
quote:Welkom!Op zondag 26 december 2004 04:35 schreef Haener het volgende:
Update:
Kans op inslag nu 1 op 45.
Nog geen tijd om in paniek te raken. (linkie)
(oh ja, dit is mijn first post enzo, hi all )
NASA geeft nog meer leuke informatie. Schatting van de vrijkomende energie bij inslag: een whopping 1600 megaton TNT. Pak 'm beet 120.000 keer zo veel als de bom op Hiroshima.
Fijne kerst iedereen...
quote:Nou ja zeg, dat kun je toch niet menen?Op zondag 26 december 2004 02:46 schreef nikky het volgende:
Ik vind het eng als ze zoiets bekend maken.
Wil het eigenlijk liever helemaal niet weten.
Als zoiets echt gaat gebeuren kun je er maar beter op voorbereid zijn.
@Vampier: heb je er al zin in?
En vampier is just spreading his joy.
quote:space.comThe asteroid is named 2004 MN4. It was discovered in June and spotted again this month. It is about a quarter mile (400 meters) wide.
That's bigger than the space rock that carved meteor crater in Arizona, and bigger than one that exploded in the air above Siberia in 1908, flattening thousands of square miles of forest. If an asteroid the size of 2004 MN4 hit the Earth, it would do considerable localized or regional damage. It would not cause damage on a global scale.
--
Dit is Meteor Crater:
http://www.exploratorium.edu/exploring/space/space5.html#impacts
Overigens ben ik er stellig van overtuigd dat de mensheid zo'n impact met het grootste gemak overleeft.
quote:De impact wel maar de mogelijke gevolgen kunnen erger zijn.Op zondag 26 december 2004 13:50 schreef Speth het volgende:
Ik ben het eens met de wetenschappers: Waarschijnlijk zal later blijken dat het helemaal niet zo waarschijnlijk is.
Overigens ben ik er stellig van overtuigd dat de mensheid zo'n impact met het grootste gemak overleeft.
quote:Hmz, ik denk eerlijk gezegd dat dat wel meevalt.... De meteoor die de dinosauriers uitroeide was enkele kilometers in doorsnee, als ik me niet vergis. De meeste zoogdieren overleefden de nasleep, dus dat de mens een impact van iets van 400 meter doorsnee overleeft lijkt me grenzen aan zekerheid.Op zondag 26 december 2004 15:16 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
De impact wel maar de mogelijke gevolgen kunnen erger zijn.
Bovendien... Een rots van slechts 400 meter doorsnee valt toch wel kapot te nuken?
quote:daarom staat er ook "mogelijke" en "kunnen".Op zondag 26 december 2004 15:28 schreef Speth het volgende:
[..]
Hmz, ik denk eerlijk gezegd dat dat wel meevalt.... De meteoor die de dinosauriers uitroeide was enkele kilometers in doorsnee, als ik me niet vergis. De meeste zoogdieren overleefden de nasleep, dus dat de mens een impact van iets van 400 meter doorsnee overleeft lijkt me grenzen aan zekerheid.
Bovendien... Een rots van slechts 400 meter doorsnee valt toch wel kapot te nuken?
Stel dat er op die rots bacterieen zitten (beetje ver gezocht) die de mensheid langzaam maar zeker
naar de knoppen helpt.
quote:Dat kan nietStel dat er op die rots bacterieen zitten (beetje ver gezocht) die de mensheid langzaam maar zeker
naar de knoppen helpt.
Op een losse meteoriet zonder water of atmosfeer kan geen leven in welke vorm dan ook ontstaan zijn, laat staan dat dat leven compatible is met het menselijk lichaam. Bacterien hier zijn evolutionair aangepast aan ons dierlijk leven, exobacterien zouden niet weten wat ze met ons lichaam aanmoeten.quote:Ik denk eerder dat het andersom is: dat je een levensvorm hebt die op zich weinig met ons lichaam "kan", maar je wel degelijk om zeep kan helpen.Op zondag 26 december 2004 15:53 schreef Speth het volgende:
[..]
Dat kan niet
quote:Ik zie niet in hoe... Het aidsvirus is bijvoorbeeld zo geprogrammeerd dat het zich kan voortplanten door een menselijke cel over te nemen en te herprogrammeren zodat die cel nakomelingen produceert. Een micro organisme dat nog nooit in contact is geweest met een menselijk lichaam zal dus waarschijnlijk niets kunnen met onze cellen, zich niet kunnen voortplanten en dus niet kunnen bestaan.Op zondag 26 december 2004 19:24 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Ik denk eerder dat het andersom is: dat je een levensvorm hebt die op zich weinig met ons lichaam "kan", maar je wel degelijk om zeep kan helpen.
Daarnaast zal je sowieso geen leven op een meteoor aantreffen.
quote:De theorie is toch dat het leven op aarde het gevolg is van een inslag door een meteoriet voorzien van blauwalgen of zo?Op zondag 26 december 2004 19:57 schreef Speth het volgende:
[..]
Ik zie niet in hoe... Het aidsvirus is bijvoorbeeld zo geprogrammeerd dat het zich kan voortplanten door een menselijke cel over te nemen en te herprogrammeren zodat die cel nakomelingen produceert. Een micro organisme dat nog nooit in contact is geweest met een menselijk lichaam zal dus waarschijnlijk niets kunnen met onze cellen, zich niet kunnen voortplanten en dus niet kunnen bestaan.
Daarnaast zal je sowieso geen leven op een meteoor aantreffen.
Bovendien: Waarom zou er geen leven op een meteoriet kunnen zijn? Of IN een meteoriet? Bacteriën kunnen onder heel rare omstandigheden leven hoor.
Continent killers. Energy release of 10,000 to 1 million megatons of TNT. Although the scale of destruction is huge, they would probably not produce catastrophic global effects.
quote:Leven (liever gezegd: slapen), maar niet ontstaan. Daarvoor zijn bepaalde omstandigheden nodig die op meteoren niet te vinden zijn, zoals organische materialen en energie om die te beroeren zodat zich leven kan vormen.Bovendien: Waarom zou er geen leven op een meteoriet kunnen zijn? Of IN een meteoriet? Bacteriën kunnen onder heel rare omstandigheden leven hoor.
Wat eventueel wel zou kunnen: Een meteoriet die afkomstig is van een hemellichaam waar wel leven voorkomt, en waarop micro organismen in passieve staat op meeliften. Het punt is dat ze dat niet eindeloos volhouden en na een tijdje toch uit elkaar vallen en sterven. Verder zijn er naar alle waarschijnlijkheid geen hemellichamen in ons zonnestelsel waar leven kan zijn ontstaan buiten de aarde. Dan zou het dus een object uit een ander stelsel moeten zijn, maar om ons van zo'n afstand te bereiken zou hij een zeer lange tijd al moeten rondzweven, wat de kans groter maakt dat de eventuele meegelifte bacterien inmiddels dood zijn.
Kortom: aan onmogelijkheid grenzende onwaarschijnlijkheid.
(http://www.space.com/scienceastronomy/asteroid_risk_041224.html)
.quote:maar.. er zijn dan wel complexe moleculen aanwezig.. die niet vergaan...Op zondag 26 december 2004 20:09 schreef Speth het volgende:
[..]
Leven (liever gezegd: slapen), maar niet ontstaan. Daarvoor zijn bepaalde omstandigheden nodig die op meteoren niet te vinden zijn, zoals organische materialen en energie om die te beroeren zodat zich leven kan vormen.
Wat eventueel wel zou kunnen: Een meteoriet die afkomstig is van een hemellichaam waar wel leven voorkomt, en waarop micro organismen in passieve staat op meeliften. Het punt is dat ze dat niet eindeloos volhouden en na een tijdje toch uit elkaar vallen en sterven. Verder zijn er naar alle waarschijnlijkheid geen hemellichamen in ons zonnestelsel waar leven kan zijn ontstaan buiten de aarde. Dan zou het dus een object uit een ander stelsel moeten zijn, maar om ons van zo'n afstand te bereiken zou hij een zeer lange tijd al moeten rondzweven, wat de kans groter maakt dat de eventuele meegelifte bacterien inmiddels dood zijn.
Kortom: aan onmogelijkheid grenzende onwaarschijnlijkheid.
quote:Dat zou eventueel wel kunnen.Op zondag 26 december 2004 20:14 schreef Bensel het volgende:
[..]
maar.. er zijn dan wel complexe moleculen aanwezig.. die niet vergaan...
Om terug te komen op de bedreiging daarvan: deze kunnen zich echter niet zomaar evolueren tot exoleven. Sterker nog, als er zich uit die moleculen op aarde een beestje zou evolueren is dat Aards leven.
Maar ook dit scenario beschouw ik eigenlijk als een onmogelijkheid. Ik geloof dan ook niet in die blauwalgen theorie.
quote:Nee, het is geen millennium bug; dan is het nog eerder een buitenaardse invasievloot.Op zondag 26 december 2004 20:07 schreef koffiekoekje het volgende:
IS het wel een Asteroide?... misschien wel een vlekje op de lens van een telescope, waarvan een goed verhaal is gemaakt. waardoor de hele wereldbevolking de econmie moet opkrikken door allerlij safety shit te kopen, en andere niet helpende wanproducten. net zoals bij [trommelgeroffel] THE MELENIUM BUG!!!! [/trommelgeroffel]
quote:Adding more evidence to support the theory that life on Earth came from outer space, NASA scientists have discovered another building block of life -- sugar -- in meteorites.Op zondag 26 december 2004 20:09 schreef Speth het volgende:
Leven (liever gezegd: slapen), maar niet ontstaan. Daarvoor zijn bepaalde omstandigheden nodig die op meteoren niet te vinden zijn, zoals organische materialen en energie om die te beroeren zodat zich leven kan vormen.
Mainly carbon-based units, we humans also have our also sweet side. "Sugar chemistry appears to be involved in life as far back as our records go," said Dr. George Cooper of NASA's Ames Research Center, Moffett Field, California.
Years ago, researchers found meteorites containing carbon and carbon-based compounds that play major roles in life on Earth, such as amino acids and carboxylic acids, but none that contained sugars.
That all changed when Dr. Cooper and his associates reported finding a sugar called "dihydroxyacetone" and several sugar-like substances, known as sugar acids and sugar alcohols, in the Murchison and Murray meteorites.
According to the "life from outer space" theory, meteorites and comets that bombarded the Earth in great numbers from 3.8 billion to 4.5 billion year ago carried with them life-essential organic compounds, such as oxygen, sulfur, hydrogen and nitrogen. These compounds then combined in the hot waters of ancient Earth in just the right quantities and under just the right conditions to spawn life.
Sugars and related compounds called "polyols," are also known to be critical to life as basic components of RNA and DNA. Until Dr. Cooper's team found these substances in the Murchison and Murray meteorites, scientists were at a loss to explain how they found their way into primordial Earth's "soup of life."
"Finding these compounds greatly adds to our understanding of what organic materials could have been present on Earth before life began," stated Dr. Cooper. "Recent research using ratios of carbon isotopes have pushed the origin of life on Earth to as far back as 3.8 billion years."
Finding the building blocks of life on Earth in meteorites and comets, NASA scientists project that these "starry messengers" may have spread life throughout the universe.
"This discovery shows that it's highly likely organic synthesis critical to life has gone on throughout the universe," said Kenneth A. Souza, acting director of astrobiology and space research at Ames. "Then, on Earth, since the other critical elements were in place, life could blossom."
Dr. Cooper's research is reported in a paper, "Carbonaceous Meteorites as a Source of Sugar-related Organic Compounds for the Early Earth," published in the Dec. 20 issue of Nature Magazine.
Both the Murchison and Murray meteorites are famed examples of "carbonaceous" meteorites containing numerous amino acids and a variety of other organic compounds that are thought to have played a role in the origin of life.
Er zitten dus wel substanties in een meteoriet die een eventuele bacterie in leven kunnen houden
[ Bericht 16% gewijzigd door -CRASH- op 26-12-2004 20:32:11 ]
quote:Uiteraard. Sterker nog: alle deeltjes waar de Aarde uit bestaat zweefden ooit eens in de accretieschijf van ons zonnestelsel rond. Voor de stoffen die je noemt geldt echter dat ze alleen in vaste vorm kunnen bestaan bij oppervlakte (en, naar ik vermoed, interne) temperaturen van meteoren, zodat ze van weinig nut zijn voor eventueel leven.Op zondag 26 december 2004 20:23 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
According to the "life from outer space" theory, meteorites and comets that bombarded the Earth in great numbers from 3.8 billion to 4.5 billion year ago carried with them life-essential organic compounds, such as oxygen, sulfur, hydrogen and nitrogen. These compounds then combined in the hot waters of ancient Earth in just the right quantities and under just the right conditions to spawn life.
Er zitten dus wel substanties in een meteoriet die een eventuele bacterie in leven kunnen houden
Leven kan wel bestaan in zo'n omgeving, maar niet op een actieve manier, en zelfs passief kunnen ze niet eindeloos rondzweven. Ik vind het overigens waarschijnlijker dat het merendeel van de genoemde stoffen reeds aanwezig waren bij de vorming van de Aarde. Zwavel komt bijvoorbeeld ook veel in het binnenste van Io voor, maar is daar naar alle waarschijnlijk niet in een stadium beland waarbij de maan al min of meer haar huidige vorm had, dus niet middels een meteoor. Waterstof is in rijkelijke hoeveelheden aanwezig in het heelal en zuurstof (Pluto, in bevroren toestand op het oppervlak) en stikstof (Mars) zijn ook niet ongewoon. Ik zie dus geen reden waarom deze stoffen niet al gewoon aanwezig zouden zijn op Aarde.
quote:De aanwezigheid van suikers is inderdaad frappant te noemen... Echter, ook dat kan per toeval gevormd zijn. Dat acht ik waarschijnlijker dan de toevallige vorming van een DNA molecuul op een kaal rotsblok in vacuum, waar vervolgens leven uit ontstaat dat vervolgens die suikers vormt. Het kan ook een andere oorsprong hebben die ik niet weet, maar ik zie niet in waarom datzelfde proces niet gewoon op Aarde zou hebben kunnen plaatsgevonden, waarom per se op een meteoor?Adding more evidence to support the theory that life on Earth came from outer space, NASA scientists have discovered another building block of life -- sugar -- in meteorites.
Mainly carbon-based units, we humans also have our also sweet side. "Sugar chemistry appears to be involved in life as far back as our records go," said Dr. George Cooper of NASA's Ames Research Center, Moffett Field, California.
Years ago, researchers found meteorites containing carbon and carbon-based compounds that play major roles in life on Earth, such as amino acids and carboxylic acids, but none that contained sugars.
http://www.ebaumsworld.com/endofworld.html Ik denk dat het eerder zo ongeveer zal gaan
[ Bericht 14% gewijzigd door Speth op 26-12-2004 20:39:17 ]
hoop ik.
quote:aha dat had ik ook gehoordOp zondag 26 december 2004 02:47 schreef het_fokschaap het volgende:
zover ik begrijp vergaat de wereld december 2012, dus we hoeven ons geen zorgen te maken over deze asteroide !
http://www.xs4all.nl/~mke/exitmundi.htm
2012
quote:Meki ga je ons redden?
quote:Hoe
quote:De Hidalgo sonde van ESA waar nu aan gewerkt wordt gaat bewapend met wat explosieven proberen een asteroide uit z'n koers te rammen, om te kijken of dat mogelijk is. Als die missie doorgaat komen we sowieso al aardig wat meer te weten.Op zondag 26 december 2004 20:31 schreef Dskedar het volgende:
tegen de tijd dat ie ons gaat raken (als ie dat al doet) hebben we vast al lang een manier uitgevonden om hem te vernietigen/uit koers te brengen.
hoop ik.
quote:Weet niet, verzin eens iets
quote:Snel onder je tafel
Hahaha, dit vind ik wel leuk geschreven
Zouden ze eigenlijk een sticky topic van moeten aanmaken op Truth is in herequote:dat heb ik ook niet gezegd dat de bacterie actief is op een meteoriet in de ruimteOp zondag 26 december 2004 20:31 schreef Speth het volgende:
Leven kan wel bestaan in zo'n omgeving, maar niet op een actieve manier
Als er ergens een planeet (waar ooit ook water was en bacteriel leven ontstaan is), explodeerd
(oorzaak laten we ff terzijde) en een stuk ervan komt richting aarde.
De bacterie zal door de plotselinge (absolute kou) bevriezen zonder dat de structuur van die bacterie er schade van ondervind.
Als dat stuk meteoriet dan in een meer terecht komt zal de bacterie door de aanwezigheid van water, weer tot leven kunnen komen.
quote:klopt, en die mogelijkheid ontken ik ook niet, maar:Op zondag 26 december 2004 20:58 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
dat heb ik ook niet gezegd dat de bacterie actief is op een meteoriet in de ruimte
Als er ergens een planeet (waar ooit ook water was en bacteriel leven ontstaan is), explodeerd
(oorzaak laten we ff terzijde) en een stuk ervan komt richting aarde.
De bacterie zal door de plotselinge (absolute kou) bevriezen zonder dat de structuur van die bacterie er schade van ondervind.
Als dat stuk meteoriet dan in een meer terecht komt zal de bacterie door de aanwezigheid van water, weer tot leven kunnen komen.
Er is in de eerste plaats een leefbare planeet voor nodig die explodeert. Waarom houden sommigen er dan deze moeilijke theorie op na, terwijl het veel waarschijnlijker is dat het proces dat de eerste levensvorm(en) deed ontstaan gewoon op aarde plaatsvond? Of dat nou op onze of op een andere, geexplodeerde planeet gebeurt is even waarschijnlijk. Dat een brokstuk van zo'n planeet echter op Aarde landt met bacterien en al (die de inslag ook nog eens intact moeten overleven) maakt die theorie veel onwaarschijnlijker.
quote:Als er schepsels zijn die extreme hitte, hoge (water)druk en koude overleven.Op zondag 26 december 2004 21:35 schreef Speth het volgende:
[..]
klopt, en die mogelijkheid ontken ik ook niet, maar:
Er is in de eerste plaats een leefbare planeet voor nodig die explodeert. Waarom houden sommigen er dan deze moeilijke theorie op na, terwijl het veel waarschijnlijker is dat het proces dat de eerste levensvorm(en) deed ontstaan gewoon op aarde plaatsvond? Of dat nou op onze of op een andere, geexplodeerde planeet gebeurt is even waarschijnlijk. Dat een brokstuk van zo'n planeet echter op Aarde landt met bacterien en al (die de inslag ook nog eens intact moeten overleven) maakt die theorie veel onwaarschijnlijker.
Zullen er ook heus wel schepsels zijn die enorme klappen "overleven".
extreme animals
http://www.astrobio.net/cgi-bin/h2p.cgi?sid=261&ext=.pdf
May, 1995; 40-million-year-old bacteria (Bacillus sphaericus) were found in the stomach of a bee encased in amber. These bacteria were also found in a state of suspended animation and were re-animated in a laboratory.
zoektip:............Astrobiology
[ Bericht 9% gewijzigd door -CRASH- op 26-12-2004 22:24:03 ]
Nog ff voor the record
quote:We leven (gelukkig) in een ijstijd, als we niet in een ijstijd zouden leven dan zouden er geen poolkappen zijn!Op zondag 26 december 2004 05:25 schreef Vampier het volgende:
vet een nieuwe ijstijd en tijd voor de aarde om zich te herstellen van de plaag ide mensheid heet (Y)
Van 1 op 300 naar 1 op 60 naar 1 op 45 naar 1 op 37.
Wordt er al iemand ongerust?
(bron)
quote:Ik vind het alleen maar coolOp maandag 27 december 2004 18:12 schreef Haener het volgende:
1 op 37 nu.
Van 1 op 300 naar 1 op 60 naar 1 op 45 naar 1 op 37.
Wordt er al iemand ongerust?
(bron)
quote:Het lijkt me een mooi jaar om in te sterven.
quote:tis nog steeds maar iets boven 2,5%Op maandag 27 december 2004 18:12 schreef Haener het volgende:
1 op 37 nu.
Van 1 op 300 naar 1 op 60 naar 1 op 45 naar 1 op 37.
Wordt er al iemand ongerust?
(bron)
quote:Wow, echt superinteressante websiteOp zondag 26 december 2004 02:47 schreef het_fokschaap het volgende:
zover ik begrijp vergaat de wereld december 2012, dus we hoeven ons geen zorgen te maken over deze asteroide !
http://www.xs4all.nl/~mke/exitmundi.htm
quote:En nu naar 1 op 55.555Op maandag 27 december 2004 18:12 schreef Haener het volgende:
1 op 37 nu.
Van 1 op 300 naar 1 op 60 naar 1 op 45 naar 1 op 37.
Wordt er al iemand ongerust?
(bron)
quote:Uhm, volgens staat er nu toch echt 1 op 56000...
quote:Rekenen is ook zo moeilijk voor die jongens: 1/0,000018 is toch echt 1 op 55.555Op dinsdag 28 december 2004 00:57 schreef Zwansen het volgende:
[..]
Uhm, volgens staat er nu toch echt 1 op 56000...
Met de huidige stand van zaken is er niets aan te doen. Zou een asteroide worden ontdekt die 100% zeker gaat rammen in de komende pakweg 15 jaar dan is het tzt afwachten, evacueren, en schietgebedjes prevelen. Men probeert wel geld vrij te maken om voor afdoende afweer te zorgen, mocht het noodzakelijk blijken te zijn.
PS de foto die ik plaatste van die krater in Arizona is het gevolg van een ijzer-meteoriet van 20 meter doorsnede. Wat 390 meter doet laat zich raden, al is de samenstelling ook zeker van belang. 20 meter nikkel is natuurlijk wel iets anders dan 20 meter ijs.
quote:Dus eigenlijk is het amper spannend te noemen..1 in 56,000 chance
1 op 40 of zo'n 2,6%
quote:maar volgens die nasa link is het 1 op 56000....Op dinsdag 28 december 2004 01:41 schreef Keromane het volgende:
http://www.space.com/scienceastronomy/asteroid_update_041227.html
1 op 40 of zo'n 2,6%
da's toch wat anders...
quote:Hoe "1 op 40 raak" hetzelfde is als "97,4% kans op mis" als "1 op 56000 raak" gaat mijn pet te boven.As of Monday, the chances of an impact on April 13, 2029 stood at about 1-in-40, or 2.6 percent.
Experts point out that means a 97.4 percent chance the giant boulder will miss, and they stress that the odds are likely to go down to zero, eventually, when more detailed observations of its path are made. Significant revision -- if it comes -- probably won't happen soon.
"Slow changes should be expected for the next days and weeks, but probably nothing too dramatic unless the Arecibo [Observatory] radar weighs in late January or early February," Don Yeomans, as asteroid expert at NASA's Jet Propulsion Laboratory, told SPACE.com on Monday.
quote:Misschien omdat het nieuwe cijfer (1 op 56.000) nog niet is doorgedrongen tot alle websites?Op dinsdag 28 december 2004 02:11 schreef Keromane het volgende:
[..]
Hoe "1 op 40 raak" hetzelfde is als "97,4% kans op mis" als "1 op 56000 raak" gaat mijn pet te boven.
(link naar NASA nieuwsbericht)
De asteroide 2004 MN4 is naar nu blijkt al eerder waargenomen en wel in maart 2004. Door deze observaties te betrekken in de calculaties is de kans dat 2004 MN4 de aarde raakt nu zo goed als nul. We kunnen weer rustig gaan slapen, aangenomen dat we 2012 overleven.
Don Yeomans, Steve Chesley and Paul Chodas
NASA's Near Earth Object Program Office
December 27, 2004
Over the past week, several independent efforts were made to search for pre-discovery observations of 2004 MN4. These efforts proved successful today when Jeff Larsen and Anne Descour of the Spacewatch Observatory near Tucson, Arizona, were able to detect and measure very faint images of asteroid 2004 MN4 on archival images dating to 15 March 2004. These observations extended the observed time interval for this asteroid by three months allowing an improvement in its orbit so that an Earth impact on 13 April 2029 can now be ruled out.
As is often the case, the possibility of future Earth impacts for some near-Earth objects cannot be entirely ruled out until the uncertainties associated with their trajectories are reduced as a result of either future position observations, or in this case, heretofore unrecognized, pre-discovery observations. When these additional observations were used to update the orbit of 2004 MN4, the uncertainties associated with this object's future positions in space were reduced to such an extent that none of the object's possible trajectories can impact the Earth (or Moon) in 2029.
Hij komt dus niet
[ Bericht 4% gewijzigd door Frutsel op 28-12-2004 10:47:47 ]
quote:2012 is niets bijzonders...het enige wat er in dat jaar gebeurd is het ontdekken van buitenaards levenOp dinsdag 28 december 2004 02:45 schreef Haener het volgende:
Case closed.
(link naar NASA nieuwsbericht)
De asteroide 2004 MN4 is naar nu blijkt al eerder waargenomen en wel in maart 2004. Door deze observaties te betrekken in de calculaties is de kans dat 2004 MN4 de aarde raakt nu zo goed als nul. We kunnen weer rustig gaan slapen, aangenomen dat we 2012 overleven.
quote:Hij zou koers kunnen veranderen doordat hij dicht langs een andere planeet gaat, die de astroide aantrekt met zijn zwaartekracht. Maar zulke factoren zijn waarschijnlijk wel meegenomen in de NASA berekeningen.Op dinsdag 28 december 2004 10:44 schreef MrCrowley het volgende:
Je word niet vrolijk van deze berichten. Kan zo'n ding niet tzt van koers veranderd worden ? Ik weet dat er vluchten door Nasa gemaakt worden naa astroiden.
quote:Ik heb het niet zo gevolgd....Op dinsdag 28 december 2004 10:48 schreef Frutsel het volgende:
[..]
2012 is niets bijzonders...het enige wat er in dat jaar gebeurd is het ontdekken van buitenaards leven
Wat is er in 2012 dan?
quote:Klinkt leuk. Maar voordat je gaat evacueren moet je wel weten welk gebied leeg moet en dus waar dat stuk steen uitkomt. West-Europa, de Sahara of misschien de Pacific Ocean? Dat maakt voor het evacuatiegebeuren wel veel uit.Op dinsdag 28 december 2004 01:27 schreef Keromane het volgende:
Met de huidige stand van zaken is er niets aan te doen. Zou een asteroide worden ontdekt die 100% zeker gaat rammen in de komende pakweg 15 jaar dan is het tzt afwachten, evacueren, en schietgebedjes prevelen. Men probeert wel geld vrij te maken om voor afdoende afweer te zorgen, mocht het noodzakelijk blijken te zijn.
quote:http://www.xs4all.nl/~mke/exitmundi.htmOp dinsdag 28 december 2004 10:51 schreef Mr_Brownstone het volgende:
[..]
Ik heb het niet zo gevolgd....
Wat is er in 2012 dan?
quote:Wij hebben toch ook gewoon een eindige kalender.Op dinsdag 28 december 2004 10:48 schreef Frutsel het volgende:
[..]
2012 is niets bijzonders...het enige wat er in dat jaar gebeurd is het ontdekken van buitenaards leven
Zo ging dat bij hun ook. quote:Onzekerheden in de berekening optellen bij elkaar denk ik.Op woensdag 29 december 2004 18:13 schreef Dzenos het volgende:
Maar kans 1 op zoveel? Hoe wordt dat dan bepaalt? Ik bedoel, gaan ze dan op de asteroide dobbelen ofzo?
quote:Zwans! Lees eerst ff de links door voordat gaat zitten zeiken.Op dinsdag 28 december 2004 01:02 schreef Errabee het volgende:
[..]
Rekenen is ook zo moeilijk voor die jongens: 1/0,000018 is toch echt 1 op 55.555
http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/ip?3.7e-05
quote:Impact Probability: 3.7e-05
0.003700000% chance of Earth impact
or
1 in 27,000 chance
or
99.99630000% chance the asteroid will miss the Earth
quote:Voordat je iemand gaat uitschelden, kan je je misschien wel eens afvragen of de oorspronkelijke gegevens niet gewijzigd zijn. Er staat NU inderdaad weer een ander getal. Op het moment dat ik het postte was het 0,000018 oftewel 1 op 55.555.Op woensdag 29 december 2004 18:37 schreef Zwansen het volgende:
[..]
Zwans! Lees eerst ff de links door voordat gaat zitten zeiken.
http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/ip?3.7e-05
[..]
GOODNIGHT SAIGON-Billy Joel
"Goodnight Saigon"
by Billy Joel
We met as soul mates
On Paris Island.
We left as inmates
From an asylum.
And we were sharp
As sharp as knives.
And we were so gung-ho
To lay down our lives.
We came in spastic
Like tameless horses.
We left in plastic
As numbered corpses.
And we learned fast
To travel light.
Our arms were heavy
But our bellies were tight.
We had no cameras
To shoot the landscape.
We passed the hash pipe
And played our Doors' tapes.
And it was dark
So dark at night.
And we held on to each other
Like brother to brother.
We promised our mothers' we'd write.
Remember Charlie?
Remember Baker?
They left their childhood
On every acre
And who was wrong?
And who was right?
It didn't matter in the
Thick of the fight.
We held the day
In the palm
Of our hand.
They ruled the night
And the night
Seemed to last
As long as six weeks
On Paris Island
We held the coastline
They held the highlands
And they were sharp
As sharp as knives.
They heard the hum
Of the motors.
The counted the rotors
And waited
For us to arrive.
And we would go down together.
We said we'd all go down together.
Yes we would all go down together.
Weet je waar me dat aan doet denken:
GOODNIGHT SAIGON-Billy Joel
"Goodnight Saigon"
by Billy Joel
We met as soul mates
On Paris Island.
We left as inmates
From an asylum.
And we were sharp
As sharp as knives.
And we were so gung-ho
To lay down our lives.
We came in spastic
Like tameless horses.
We left in plastic
As numbered corpses.
And we learned fast
To travel light.
Our arms were heavy
But our bellies were tight.
We had no cameras
To shoot the landscape.
We passed the hash pipe
And played our Doors' tapes.
And it was dark
So dark at night.
And we held on to each other
Like brother to brother.
We promised our mothers' we'd write.
Remember Charlie?
Remember Baker?
They left their childhood
On every acre
And who was wrong?
And who was right?
It didn't matter in the
Thick of the fight.
We held the day
In the palm
Of our hand.
They ruled the night
And the night
Seemed to last
As long as six weeks
On Paris Island
We held the coastline
They held the highlands
And they were sharp
As sharp as knives.
They heard the hum
Of the motors.
The counted the rotors
And waited
For us to arrive.
And we would go down together.
We said we'd all go down together.
Yes we would all go down together.
En dan vooral dat laatste stuk
http://debmyers.com/midi/joel/Goodnight_Saigon.mid
quote:Wetenschappers zijn zich juist beginnen bedenken dat als er water was op Mars er dan mss ook wel bacteriën waren op Mars. Het probleem is dat de brokstukken die ze naar de aarde halen dus in quarantaine vervoerd moeten worden omdat ze bang zijn voor rare ziektes.Op zondag 26 december 2004 21:35 schreef Speth het volgende:
[..]
klopt, en die mogelijkheid ontken ik ook niet, maar:
Er is in de eerste plaats een leefbare planeet voor nodig die explodeert. Waarom houden sommigen er dan deze moeilijke theorie op na, terwijl het veel waarschijnlijker is dat het proces dat de eerste levensvorm(en) deed ontstaan gewoon op aarde plaatsvond? Of dat nou op onze of op een andere, geexplodeerde planeet gebeurt is even waarschijnlijk. Dat een brokstuk van zo'n planeet echter op Aarde landt met bacterien en al (die de inslag ook nog eens intact moeten overleven) maakt die theorie veel onwaarschijnlijker.
Een komeet bestaat uit ijs, dus daarin kunnen ook bacteriën overleven. En aangezien de aarde al ontelbare keren in zn bestaan geraakt is door vanalles en nog wa, is het toch niet zo onlogisch dat het leven onstaan is door bacteriën uit een restje komeet?
Tis trouwens al een ganse week over het heelal en alles erin in documentaires op National Geographic. Meestal rond 19u, herhaling om 0.00u
An asteroid expected to fly past Earth in 2029 will be visible to the naked eye, scientists projected Thursday. It's a once-in-a-millennium event. And you may want to buy plane tickets now, as the flyby will be visible only from Europe, Africa and western Asia.
There has been no event like this in modern history. Some people have seen dramatic fireballs created by small space rocks blazing through Earth's atmosphere. And two house-sized asteroids have made closer passes. But they were not visible without telescopes.
The 2029 event will be the closest brush by a good-sized asteroid known to occur. The rock will pass Earth inside the orbits of some satellites. No other asteroid has ever been clearly visible to the unaided eye. The asteroid is roughly estimated to be a little more than 1,000 feet (320 meters) wide.
MN4
The rock, catalogued as 2004 MN4, was discovered last June. It was seen again in December, and for a time scientists said it had the highest odds of hitting Earth ever given to a space rock. Subsequent observations refined the future path and eliminated those odds for the 2029 flyby. It won't hit the Moon, either.
This week, NASA scientists used new observations from the Arecibo Observatory to further pin down the track of 2004 MN4.
On April 13, 2029, it will be about 22,600 miles (36,350 kilometers) from Earth's center. That is just below the altitude of geosynchronous satellites, which hover in fixed perches above the planet to communicate with and collect data on half the globe at all times.
Of the ten known closest asteroid flybys, 2004 MN4 is by far the largest object, said Steve Chesley of NASA's Jet Propulsion Laboratory. Only two have come closer, and they were only tens of yards (meters) wide.
"All of the others in the top ten were discovered during the close approach, whereas for 2004 MN4 the close approach is predicted well in advance," Chesley said in a telephone interview.
Last fall, an even larger asteroid made a notable flyby. That rock, called Toutatis, is about 2.9 miles long and 1.5 miles wide (4.6 by 2.4 kilometers). Its closest approach, widely photographed, was about four times the distance to the Moon. It was not visible to the naked eye.
What to expect
The asteroid 2004 MN4 is expected to shine like a fast-moving star at magnitude 3.3, Chesley said. That would be easily visible under dark skies without the help of binoculars or telescopes.
On this astronomers' magnitude scale, smaller numbers represent brighter objects. The brightest stars and planets have negative magnitudes. The dimmest stars visible under perfect sky conditions away from city lights are about magnitude 6.5. Urban residents may need to get out of town to see the rare event.
Chesley said the exact proximity of the object could cause its brightness to vary, but probably only by a few tenths of a magnitude.
The asteroid will pass through the constellation of Cancer. Observers with clear skies in Europe, Africa and parts of Asia will be able to see a star-like point of light.
"Whether you could see it from the center of London is another matter," said Alan Harris of the Space Science Institute.
Asteroid Vesta
Harris notes that asteroid Vesta -- 334 miles (538 kilometers) in diameter -- periodically gets as bright as magnitude 5.3, which is visible to the naked eye under very dark sky conditions. "Curiously, Vesta attains this brightness at its opposition in July, 2029, only a few months after the April 2029 apparition of MN4," Harris told SPACE.com.
With small telescopes and high-tech tracking software, the asteroid's shape could be evident.
"It will be potentially resolvable with small telescopes, but they'll have to be able to track pretty fast," Chesley said.
The rock will cover about 42 degrees of sky per hour, slower than a satellite but noticeably quick in the small field of view of a telescope.
Rare event
On average, one would expect a similarly close Earth approach by an asteroid of this size only every 1,300 years or so, Chesley and his colleagues have determined.
2004 MN4 circles the Sun, but unlike most asteroids that reside in a belt between Mars and Jupiter, the 323-day orbit of 2004 MN4 lies mostly within the orbit of Earth.
The 2029 flyby will bend the rock's path and change the circumstances of later close passes to Earth. "However, our current risk analysis for 2004 MN4 indicates that no subsequent Earth encounters in the 21st Century are of concern," according to a statement issued by Chesley and his JPL colleagues Paul Chodas, Jon Giorgini and Don Yeomans.
Additional observations in coming months and years could help eliminate the small chances of impacts in years after 2029. Were an asteroid the size of 2004 MN4 to hit Earth, it would cause local devastation and regional damage. It would not be expected to cause any sort of global disruption, experts say.
quote:36,350 KM... is nog "net" geen rondje om de Aarde.Op dinsdag 8 februari 2005 12:56 schreef Frutsel het volgende:
Asteroid flyby a once in a lifetime event
-KNIP-
On April 13, 2029, it will be about 22,600 miles (36,350 kilometers) from Earth's center. That is just below the altitude of geosynchronous satellites, which hover in fixed perches above the planet to communicate with and collect data on half the globe at all times.
-KNIP-
Misschien kan je tegen die tijd wel met een toeristen shuttle langs vliegen.
FF snel een reisje boeken...
nog 24 jaar om de Staatsloterij en/of Postcodeloterij te winnen
[ Bericht 98% gewijzigd door Frutsel op 09-02-2005 09:09:34 ]
De asteroïde, met de naam 2004 MN4, passeert de aarde in 2029 op een afstand tussen de 15.000 en 25.000 miles. Dat is ongeveer eentiende van de afstand tussen de aarde en de maan. Voor astronomische begrippen is dat een bijna-botsing. Het object kan met het blote oog worden waargenomen.
Hoewel astronomen er zeker van zijn dat de asteroïde ons in eerste instantie zal missen, vrezen zij het effect dat de aantrekkingskracht van de aarde zal hebben. In het ergste geval keert de asteroïde tussen 2034 en 2036 terug en raakt hij de aarde dan wel.
Killer Asteroids Arent just In Movies
CAPE CANAVERAL, Fla. // Mark your calendar for Sunday, April 13, 2036. That's when a 1,000-foot-wide asteroid named Apophis might hit Earth with enough force to obliterate a small state.
The odds of a collision are 1 in 6,250. But while that's a long shot at the racetrack, the stakes are too high for astronomers to ignore.
For now, Apophis represents the most imminent threat from the worst type of natural disaster known, one reason NASA is spending millions to detect the threat from this and other asteroids.
A direct hit on an urban area could unleash more destruction than Hurricane Katrina, the 2004 Asian tsunami and the 1906 San Francisco earthquake combined. The blast would equal 880 million tons of TNT or 65,000 times the power of the atomic bomb dropped on Hiroshima.
Objects this size are thought to hit Earth about once every 1,000 years, and, according to recent estimates, the risk of dying from a renegade space rock is comparable to the hazards posed by tornadoes and snakebites. Those kinds of statistics have moved the once-far-fetched topic of killer asteroids from Hollywood movie sets to the halls of Congress.
"Certainly we had a major credibility problem at the beginning - a giggle factor," said David Morrison, an astro-biologist at NASA's Ames Research Center in Mountain View, Calif. "Now, many people are aware this is something we can actually deal with, mitigate and defend against."
In 1998, lawmakers formally directed NASA to identify by 2008 at least 90 percent of the asteroids more than a kilometer (0.6 mile) wide that orbit the sun and periodically cross Earth's path. That search is now more than three-quarters complete.
Last year, Congress directed the space agency to come up with options for deflecting potential threats. Ideas seriously discussed include lasers on the moon, futuristic "gravity tractors," spacecraft that ram incoming objects and Hollywood's old standby, nuclear weapons.
To help explore possible alternatives, former Apollo astronaut Rusty Schweickart has formed the B612 Foundation. The organization's goal is to be able to significantly alter the orbit of an asteroid in a controlled way by 2015.
"You can watch all of the golf on television you want, but if you want to go out and break par, it's going to take a lot of playing," Schweickart said. "And you're going to learn a lot that you thought you knew, but you didn't."
Throughout their 4.5 billion-year history, Earth and its neighbors have been bombarded.
A glance at our moon shows the scars left by countless collisions with asteroids and comets. Some scientists believe the moon was created when part of early Earth was ripped away in a cosmic impact with an object the size of Mars.
Earth also has scars, but most have been hidden by vegetation or eroded by geologic processes such as rain and wind. About 170 major impact sites, including the 4,000-foot-wide Barringer Crater in northern Arizona, have been identified around the globe.
Within the past century, an extraterrestrial chunk of rock about 200 feet wide is thought to have caused a 1908 blast near Tunguska, Siberia, that leveled 60 million trees in an area the size of Rhode Island. Researchers theorize the object exploded 4 to 6 miles above the ground with the force of 10 million to 15 million tons of TNT.
Few outside scientific circles took the threat posed by near-Earth objects seriously until 1980. Then, Luis and Walter Alvarez published a study based on geologic evidence that concluded that a cataclysmic asteroid or comet impact 65 million years ago caused the mass extinction of two-thirds of all life on Earth, including the dinosaurs.
Dubbed the Great Exterminator, the colossal object was estimated at 7 miles in diameter and created a blast hundreds of millions of times more destructive than a nuclear weapon. Objects that size are thought to hit Earth about every 100 million years.
NASA scientists studying satellite photos bolstered the Alvarezes' theory with the discovery in 1991 of an impact crater 125 miles wide buried beneath the northwestern corner of Mexico's Yucatan Peninsula. Three years later, NASA photos of another sort drove home the potential for cosmic crashes within the solar system.
Spectacular images from the Hubble Space Telescope of Comet Shoemaker-Levy's collision with Jupiter showed 21 comet fragments, some more than a mile wide, producing colossal fireballs that rose above the giant planet's cloud deck.
"I think the most important development for getting this [public awareness] going was the Alvarezes' research that the dinosaurs went extinct as the result of an impact," Morrison said. "We were faced with a real example where an impact had done terrible damage."
In 1998, a year when the asteroid-disaster movie Armageddon was the top-grossing film worldwide, Congress held hearings that led to the creation of a Near Earth Object Program office at NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif.
That year marked the beginning of the Spaceguard Survey aimed at discovering 90 percent of near-Earth asteroids more than a kilometer wide.
Today, astronomers at five primary U.S. sites work on the survey, which NASA funds with about $4 million annually. Scientists estimate there are 1,100 near-Earth asteroids that are larger than a kilometer wide. With two years to go, they have found 834, or about 76 percent, of the estimated total.
Congress directed NASA in December to look at expanding the search to asteroids larger than 140 meters (460 feet) in diameter and completing the new survey by 2020. Objects that size are capable of destroying a city.
The more often an asteroid or comet is sighted, the more precisely its orbit can be calculated. Researchers hope that radar observations of Apophis taken last weekend by the Arecibo telescope in Puerto Rico could show the odds of a collision more remote.
Astronomen ontdekten de asteroïde in 2004 en gaven hem de naam 2004 XP14. Vanaf de Amerikaanse westkust moet het passeren met telescopen te zien zijn.
Maan
Met de maan, die op een afstand van ongeveer 380.000 kilometer van de aarde ligt, zal de asteroïde niet botsen, aldus Tim van Kempen van de Nederlandse Onderzoekschool voor Astronomie (NOVA). "Daarvoor is het een te kleine asteroïde en bovendien vliegt hij in een baan verder dan de maan."
In Nederland is het ruimteverschijnsel niet zien. De asteroïde is om 6.30 uur het dichtst bij de aarde, maar valt dan niet op door het vele licht van de ochtendzon, de lantaarnpalen in Nederland en het zwakke licht van de asteroïde zelf, aldus Van Kempen. "Bovendien vliegt zij heel snel." Binnen een halve dag is het spektakel voorbij.
Klimaat
Wanneer een dergelijke asteroïde de aarde raakt, zou dat voornamelijk gevolgen hebben voor het klimaat en milieu, laat een woordvoerder van Space Expo Noordwijk aan NU.nl weten.
De volgende asteroïde wordt volgens de woordvoerder op 13 april 2029 verwacht. Deze zal langs Azie en Noord-Afrika vliegen, op een afstand van 32.000 kilometer, waardoor hij zelfs met het blote oog waarneembaar zal zijn.
http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2004%20XP14
[ Bericht 4% gewijzigd door Frutsel op 28-06-2006 22:00:40 ]
Hij heeft een krater achter gelaten ter grootte van de aarde.
Het is absoluut geen ver van je bed show.
quote:Absoluut niet, maar er is weinig aandacht voorOp woensdag 28 juni 2006 23:43 schreef Monocultuur het volgende:
Als je echt bang wilt worden. Op jupiter is een paar jaar geleden wel een komeet ingeslagen. de levy-shoemaker ofzoiets heette die komeet.
Hij heeft een krater achter gelaten ter grootte van de aarde.
Het is absoluut geen ver van je bed show.
Elke dag kan er een 'rots' komen die we niet hebben zien aankomen... en er zijn filmpjes beschikbaar op het internet van 'near-misses'...
NASA has begun a fact-finding appraisal of how best to detect, track, catalog and characterize near-Earth asteroids and comets — and what can be done to deflect an object found on course to strike our planet.
The need to prepare is being highlighted this week as astronomers watch a large asteroid that will pass close to Earth on July 3.
Experts from a variety of fields are here this week at a NASA workshop on "Near-Earth Object Detection, Characterization and Threat Mitigation." The meeting is a unique, “idea gathering” event being carried out under direction of Congress. The intent is to provide lawmakers with an “executable program” — but also one that will clearly need funds to implement that program in an orderly and timely fashion.
NASA is on a fast track to give Congress an initial report by year’s end that will include an analysis of possible alternatives for diverting an object on a likely collision course with Earth.
Congress has tagged NASA to use its “unique competence” to deal with the potential hazard faced by Earth from such celestial wanderers, in order to help establish a warning and mitigation strategy.
Another chief agenda item on the table is putting in place the survey skills to spot near-Earth objects, or NEOs, that are equal to or greater than 460 feet (140 meters) in diameter. In plotting out that survey program, the merits of ground-based and space-based equipment are to be mulled over to achieve 90 percent completion of a NEO catalog within 15 years.
GLOBAL PROBLEM, NOT JUST NATIONAL
This week’s gathering is viewed by many as a turning point in shaping a NEO action plan.
“It is historic in the sense that it’s the first time the U.S. government has ever had a formal interest in the problem, in the global problem, that is, in the detection, tracking and beginning to look at the mitigation issues. I think that’s very significant,” said William Ailor of The Aerospace Corp., who is on the workshop’s mitigation working group.
A similar view is held by Russell Schweickart, former Apollo astronaut and chairman of the B612 Foundation. This group consists of scientists, technologists, astronomers, astronauts and other specialists who want to significantly alter the orbit of an asteroid in a controlled manner by 2015.
“This is really the first time that NASA will have ever put the words NASA and asteroid deflection together internally … so it’s a very positive move,” Schweickart told Space.com in a pre-workshop interview. He later advised workshop participants that “this isn’t a national issue … this is a planetary issue.”
Schweickart added that, given the likely scenario of decades of warning time, “this is not a last-minute search-and-destroy mission.”
UNFRIENDLY FIRE
There’s been no shortage of ideas how to fend off unfriendly fire from the cosmos: employing laser beams, space tugboats, gravity tractor or solar sails, for example, as well as using powerful anti-NEO bombs, conventional as well as nuclear.
Ailor, also director of The Aerospace Corp.’s Center for Orbital and Re-entry Debris Studies, told Space.com that creative ways to deflect Earth-harming NEOs are far from being exhausted.
“People have put a lot of concepts on the table over time,” Ailor said. “Now we’re beginning to try and develop an organized way of looking at those things and finding out which ones are really viable in the short-term, medium-term, and what technologies do we need to protect and develop for the long-term as well.”
A key message early in the workshop is that detection of NEOs is a first priority. The ongoing, three-part mantra agreed to by attendees is simple and direct: “Find them early … and find them early … and find them early.”
REALISTIC ALTERNATIVES
A likely setting is one where a modest Earth impact probability by a NEO is identified decades in advance — then, future mitigation technologies would be most appropriate.
Furthermore, “opportunity science” could be derived from such a response. NASA has an interest in harvesting NEOs for their minerals as well as siphoning from them water to further long-range space exploration goals.
Former shuttle astronaut Tom Jones, taking part in the meeting, has had a longstanding interest in asteroids.
“The NEO workshop this week is both informative — with the latest NEO data presented by experts in the field — and encouraging as the space agency seems intent on developing realistic alternatives for detecting most of the potentially hazardous NEOs,” he told Space.com. “That’s good … Congress expects NASA to answer the mail on how to deal with NEOs. This meeting is an important move forward in beginning to materially address the hazard.”
As a warning shot of sorts, several workshop attendees made note of next week’s close flyby of Earth of asteroid 2004 XP14. Discovered in late 2004, the space rock will slip by Earth on July 3, passing just beyond the moon’s average distance from Earth.
quote:Tis alweer 12 jaar geleden dat shoemaker-levy "insloeg" op Jupiter.Op woensdag 28 juni 2006 23:43 schreef Monocultuur het volgende:
Als je echt bang wilt worden. Op jupiter is een paar jaar geleden wel een komeet ingeslagen. de levy-shoemaker ofzoiets heette die komeet.
Hij heeft een krater achter gelaten ter grootte van de aarde.
En omdat Jupiter een gas planeet is, kunnen er geen
(zichtbare) kraters ontstaan.
Dus Krater is het verkeerd woord ervoor.
De sporen van de impact waren wel te zien
Asteroid Spotting: Skywatchers to Glimpse Close Flyby
[ Bericht 7% gewijzigd door -CRASH- op 30-06-2006 23:27:52 ]
quote:De kans is er altijd....Op zondag 27 augustus 2006 17:13 schreef -skippybal- het volgende:
Is er niet eens een kansje dat zo'n steen tegen de maan aan dendert?? Dat is natuurlijk wel spektakel om dat te gaan kijken. Boeiender als een felle ster die langsvliegt...
Vorige week nog zijn er waarnemingen
geweest van meteoriet inslagen op de Maan.
Maar dat waren redelijk kleintjes.
quote:En als er een grote asteroide/komeet/meteor de Maan aan gruzelementen knalt.IMPACT MOON:
In only 30 hours of observing, astronomers at the Marshall Space Flight Center have recently photographed seven explosions of light on the Moon. Each one, they believe, was caused by a meteoroid falling from the sky and hitting the ground.
Above: Candidate meteoroid impact sites
The flashes seen by the Marshall group ranged in brightness from 7th to 9th magnitude, which means they were invisible to the human eye, but easy targets for backyard telescopes. Amateur astronomers are thus invited to join the hunt.
FAQ: The Moon has no oxygen to support fires or explosions. So what causes these flashes of light?
Answer: The source of the light is not combustion, which would require oxygen, but rather the simple heating of rocks and soil at the impact site. Even small meteoroids carry a lot of kinetic energy because they travel so fast, some in excess of 100,000 mph. When they hit the ground, all that kinetic energy gets converted into thermal energy. Rocks and soil are heated to such high temperatures that they glow--hence the flash of light.
Dan is het met de Aarde ook afgelopen.
Niet alleen door de puin die valt. Maar ook de stabilieteit van de Aarde is weg.
En dat is erger ,dan dat er eentje op de Aarde terechtkomt.
[ Bericht 3% gewijzigd door -CRASH- op 27-08-2006 17:44:45 ]
ik ben niet suicidaal, maar daar maak ik een uitzondering voor.
Het klinkt als het script voor een Hollywood-film, maar de NASA beschouwt een mogelijke asteroïde-inslag als een serieuze dreiging voor de aarde. Daarom wil de organisatie onderzoeken of menselijk ingrijpen in een dergelijk geval mogelijk is, meldde The Guardian vrijdag.
Het leven op aarde is waarschijnlijk al twee keer eerder vrijwel uitgeroeid door de inslag van een gigantische meteoriet. Deskundigen houden er rekening mee, dat de aarde nog eens in botsing komt met een ruimterots. De kleine asteroïde Apophis bevindt zich bijvoorbeeld in een baan die het rotsblok in 2036 bij de aarde brengt.
Wanneer een grote asteroïde van een miljard ton zou inslaan in de aarde, zou dat vergelijkbaar zijn met de explosie van een waterstofbom van 50.000 megaton. Wanneer de ruimterots voor de inslag zou worden verpulverd met een kernraket, zou dat een grote hoeveelheid kleine rotsen opleveren die nog altijd op de aarde afdenderen.
Daarom denken wetenschappers dat het beter zou zijn de koers van het hemellichaam te wijzigen. Dat zou kunnen door de absorptie van licht en warmte van de asteroïde te beïnvloeden met spiegels en lichten. Een astronaut zou de asteroïde een zetje kunnen geven door er een apparaat op te plaatsen dat iets afvuurt, waardoor een terugslag ontstaat en de asteroïde de andere kant op beweegt.
Tot nu toe is het onmogelijk een astronaut zo ver de ruimte in te sturen. Daarvoor zou een speciale raket nodig zijn, die vooralsnog alleen op de tekentafel bestaat.
*Bron: Trouw/Telegraaf
[ Bericht 19% gewijzigd door Frutsel op 17-11-2006 12:38:52 ]
Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?
quote:ja zoiets las ik ook al dat er al 2x een meteoriet was ingeslagen waardoor veel beesten doodgingen..Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"
Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?
quote:Dit heb ik laatst nog ergens gelezen (maar de link weet ikzo niet meer)Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"
Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?
quote:How Australia was born
Email Print Normal font Large font Frank Walker
June 4, 2006
Advertisement
AdvertisementSCIENTISTS believe they have finally solved one of Earth's greatest mysteries:
what caused the great extinction of life hundreds of millions of years ago.
The answer was revealed yesterday when an American team announced it had discovered the
world's biggest meteor crater almost two kilometres under the ice in Antarctica.
They say a meteor almost 50 kilometres wide caused a 500-kilometre-wide crater deep under
the Wilkes Land region of Antarctica, directly south of Australia.
The massive explosion from the impact probably created the continent of Australia,
forcing it to break away from the existing land mass.
The incredible discovery caused huge excitement among Australian scientists last night.
It could be the missing link in the geological formation of the continents.
It would also answer why life on Earth was almost completely wiped out hundreds of millions of years ago.
The meteor the size of Sydney struck 250 million years ago and must have been the
biggest explosion ever seen on the planet, far bigger than the 10-kilometre-wide meteor
which hit east of Mexico 65 million years ago, wiping out the dinosaurs.
Ohio State University scientists who found the crater said the massive Antarctic crater
could explain the global extinction in the Permian-Triassic period when all animal life on Earth died out,
clearing the way for the dinosaurs.
The massive impact probably broke up the ancient continent of Gondwanaland, pushing Australia out
on its long drift north to its current position. The landmass that became India shot off first,
while Africa and South America broke off later.
"This Wilkes Land impact is much bigger than the impact that killed the dinosaurs, and probably
would have caused catastrophic damage at the time," said Ralph von Frese, professor of geological
sciences at Ohio State University.
Professor von Frese and Laramie Potts, a postdoctoral researcher in geological sciences,
led the team of Ohio University, NASA, Russian and Korean scientists that discovered the crater.
They reported their preliminary results yesterday to the American Geophysical
Union joint assembly meeting at Baltimore.
The scientists used gravity fluctuations measured by satellites to peer beneath Antarctica's icy surface,
and found a 321-kilometre-wide plug of mantle material - a "mascon" in geological parlance -
that had risen up into the Earth's crust.
Mascons are the planetary equivalent of a bump on the head. They form where large objects slam
into a planet's surface. When the scientists overlaid their gravity image with airborne radar
images of the ground beneath the ice,
they found the mascon perfectly centred inside a circular ridge 482 kilometres wide.
"Based on what we know about the geologic history of the region,
this Wilkes Land mascon formed recently by geologic standards -
probably about 250 million years ago," Professor von Frese said.
Professor Michael Archer, dean of the Faculty of Science at University of NSW,
said the crater could prove to be the missing link science has been waiting for.
"A meteor that size would have punctured right through the crust of the Earth and caused enormous
damage to the planet," he said.
In that period 95 per cent of life on Earth was destroyed, he said.
"It's possible this is the missing key to what caused it."
De uitstervingsgolf aan het einde van het Perm wordt toegeschreven aan het ontstaan van het Oeralgebergte met bijbehorend wijdverspreid vulkanisme, waarbij enorme hoeveelheden CO2 de lucht in werden gepompt, wat een plausibele verklaring is. Verder splitste Australië zich pas 200 miljoen jaar later af van Antarctica, dus die 'missing link' zie ik niet zo.
Progress is being made on defining a human mission to an asteroid. Experts at several NASA centers are sketching out a prospective piloted stopover at an asteroid -- a trek that could return samples from a targeted space rock as well as honing astronaut proficiency and test needed equipment for other space destinations.
At the heart of such a mission is drawing upon the technology of NASA's Constellation initiative -- the overarching program that is gearing up to extend human presence at the moon, on Mars and beyond.
One key ingredient is the Orion spacecraft -- a post-space shuttle vehicle now under design to thrust crews further than low Earth orbit.
Meanwhile, NASA is wrapping up a report required by the U.S. Congress on how best to search for, catalog and even deal with the hazard of Earth-bruising rocks from space. That space agency report is to be turned over to Congress by year's end.
If lawmakers give the green light to a next generation Near Earth Object (NEO) search program, there could be 40 times the current discovery rate of these celestial bodies. By the time a human mission to an asteroid is ready, there's likely to be a healthy list of suitable targets.
A feasibility study to stage a human mission to an asteroid is underway, said Carlton Allen, Astromaterials Curator and Manager of the Astromaterials Acquisition and Curation Office at NASA's Johnson Space Center (JSC). "It would involve flying people to one of the NEOs and, among other things, collect samples and bring them back," Allen told SPACE.com.
Edward Lu, veteran shuttle and international space station astronaut, is a member of the JSC study team. They are looking into use of Orion technology earlier than 2020, as well as utilizing Delta or Atlas Evolved Expendable Launch Vehicles to enable non-low Earth orbit missions.
"There are many asteroids that have very low relative velocities with respect to Earth," Lu observed. Identifying an "ideal" NEO is one that's both slow moving and comes close to Earth -- sort of a match made in heaven.
"Those are easy targets," Lu said. They wouldn't require a lot of rocket oomph to rendezvous with, he said.
Lu told SPACE.com that NEO exploration study members are posing the following question: How can already existing or currently planned Constellation hardware be used or minimally changed to permit other exploration agendas?
Constellation boosters and spacecraft hardware are now geared to support NASA's return to the Moon and onward to Mars plans. "The whole point of Constellation is that it is an exploration system," Lu noted. "So what else can you do?"
Lu said that their report will be completed by the end of this coming January. "We're in the midst of it right now...and it's looking interesting."
NEO mission
A human voyage to an asteroid would not only trial run Orion equipment -- particularly putting high-speed heat shield technology through its paces -- but also could become part of the test program for lunar landings, Lu said.
Moreover, NASA needs to wean itself off from Earth orbiting missions -- round and round our planet with the space shuttle and space station. Ground controllers are set up for essentially zero light-time, instantaneous communications with space crews.
There will be some lag time keeping in touch with future moon explorers, and more so when expeditionary adventurers travel to faraway Mars, Lu advised. A NEO mission could help in the readiness of ground teams to work issues beyond low Earth orbit, he said -- stepping stone conditioning for robust lunar and Mars operations.
Once you pull up to some asteroid...what's an astronaut to do?
"There are no handholds on the surface," Lu said. "It may not be a solid surface anyway."
Lu said that an Orion spaceship would hover in close proximity to the NEO. "We're talking about an object that's more than likely just 330 feet (100 meters) across, or less. We're talking a big rock or probably a big rubble pile, and likely rotating."
From their spot in space, a crew could deploy a remotely-piloted vehicle. Looking out spacecraft windows, an astronaut might fly a robotic probe via a joy stick, Lu envisioned, dropping off packages on the NEO or scooping up select samples for return to Earth.
"A human flying something remote-controlled is way smarter than anything you can program. You could look for interesting spots on the asteroid and make real-time decisions," Lu added.
A NEO mission would deepen NASA's quest for deep space experience, Lu said. There's interest in asteroids for a range of reasons, he continued, for exploration, for pure science, resource utilization, as well as learning how to mitigate the threat from a sniping space rock that has its crosshairs on Earth.
"It brings it all together," Lu concluded, "which is nice."
"We're looking seriously at this," said Chris McKay, deputy scientist in the Constellation science office at JSC. He is stationed at NASA's Ames Research Center located in California's Silicon Valley, part of a study team there delving into the scientific output from a piloted asteroid flight.
NASA Ames officials are looking at how the Orion exploration vehicle could be used for a human mission to an NEO, McKay explained. The study is only about halfway complete but initial results look to be positive, he said.
McKay said that the main question seems to be finding a NEO that allows for missions that are not too long.
Once on station at an asteroid, crewmembers might release a probe to crash onto the asteroid as they watch from a distance, McKay added.
"A human mission to a NEO, and the associated robotic probes, will return a lot of science and this will be valuable. But as a lifelong resident of Earth...I think that being prepared to save the planet ranks higher on the priority list than insights into the formation of the solar system. But we can do both."
Asteroids: Ready for them or not?
NASA Administrator Michael Griffin, told an audience recently at NASA's Langley Research Center that "our species hasn't been around long enough to have experienced a cataclysmic extinction event. But they will occur again, whether we are ready for them or not."
So, in the end, Griffin said, "human expansion into our solar system is fundamentally about the survival of the species, about ensuring better odds for our survival through the promulgation of our species."
"But one assumption that I know will be justified is that the Moon, the near-Earth asteroids, and the rest of the solar system contain the resources that will take mankind to the next level of civilization and prosperity. I don't know when it will occur or who will do it, but it will happen. I hope that it will be soon, and that we will be the agents of this great endeavor," Griffin explained.
NASA's upswing in asteroid interest is good news, reported William Burrows, author of The Survival Imperative -- Using Space to Protect Earth (Forge, 2006). He's also a professor of journalism at New York University.
"The cliche that we should land on one or more asteroids 'because they are there' certainly applies, since the need to explore is an ancient and deeply-held human trait," Burrows explained. "But more pragmatically, knowledge is never wasted, so there will be things to learn from being on asteroids that we cannot anticipate but that can only be beneficial," he said.
Burrows said that resource mining in the distant future is part of that learning process.
"But far more important, it will teach us valuable things about them and the need to spread the human seed, not only for adventure, but as a hedge against a civilization-threatening catastrophe on the home planet," Burrows said.
Planetary defense
In a few months time, NASA is set to co-sponsor the 2007 Planetary Defense Conference to be convened in Washington, D.C.
The March meeting is organized to capture the state-of-the-art in terms of protecting Earth from NEOs, said William Ailor of The Aerospace Corporation in El Segundo, California and general chair of meeting.
"There are a lot of unknowns relative to asteroids," Ailor said, like how they are put together -- a key piece of information required in order to deflect any Earth-threatening space rock. "One of the issues that you have is that there's probably some variability asteroid to asteroid."
Ailor said that piloted flight to an asteroid would yield additional detail on dealing with a future hostile object. However, the real challenge, he said, is that no one country is going to have the wherewithal to cover every aspect of the problem.
So the question is, Ailor added, just how does the world community get together to incrementally add information about these objects and offer mitigation ideas?
"I think it's becoming more of a credible issue now. People recognize that these kinds of events can happen...and we actually have the capability now to do something about it," Ailor suggested.
"The [space] community -- and I would include the political community -- is beginning to take this more seriously. We've progressed a long way over the last few years...but we still have a long way to go," he said.
Bron : Tom's Asteroid Flybys Webpage
Here's a brief description of some of the columns:
Klik op het plaatje voor een vergroting
De dichtbijzijnste planetoïde komt dus in de buurt van 2 milj km ten opzichte van de aarde. Bedenk echter wel, dat er nog een heleboel planetoïden nog niet bekend zijn en worden elke dag wel een paar gevonden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Drugshond op 21-01-2007 17:27:18 ]
quote:Op dinsdag 28 december 2004 10:40 schreef Frutsel het volgende:
Possibility of an Earth Impact in 2029 Ruled Out for Asteroid 2004 MN4
Don Yeomans, Steve Chesley and Paul Chodas
NASA's Near Earth Object Program Office
December 27, 2004
Over the past week, several independent efforts were made to search for pre-discovery observations of 2004 MN4. These efforts proved successful today when Jeff Larsen and Anne Descour of the Spacewatch Observatory near Tucson, Arizona, were able to detect and measure very faint images of asteroid 2004 MN4 on archival images dating to 15 March 2004. These observations extended the observed time interval for this asteroid by three months allowing an improvement in its orbit so that an Earth impact on 13 April 2029 can now be ruled out.
As is often the case, the possibility of future Earth impacts for some near-Earth objects cannot be entirely ruled out until the uncertainties associated with their trajectories are reduced as a result of either future position observations, or in this case, heretofore unrecognized, pre-discovery observations. When these additional observations were used to update the orbit of 2004 MN4, the uncertainties associated with this object's future positions in space were reduced to such an extent that none of the object's possible trajectories can impact the Earth (or Moon) in 2029.
[afbeelding]
Hij komt dus niet
quote:ff wat simulaties gedaan met Starry Night Pro 6.0.3. (13 en 14 april 2029)Apophis (planetoïde)
Bron : Wikipedia
(99942) Apophis, voorheen 2004 MN4 genoemd, is een Aardscheerder die eind 2004 verontrusting veroorzaakte. De eerste waarnemingen van de planetoïde wezen op een relatief grote kans dat 2004 MN4 in 2029 de aarde zou raken. Latere waarnemingen lieten de kans op een inslag op de aarde of maan variëren van 1,6% tot praktisch 0.
Er wordt verwacht dat het object op vrijdag 13 april 2029 zo dicht zal passeren dat het met een schijnbare magnitude van 3,3 met het blote oog zichtbaar zal zijn in Europa, Afrika en west-Azië. Er zijn geen andere objecten bekend waarvoor dit het geval is geweest.
De passage in 2029 scoort een 1 op de Schaal van Torino. Dit door de kleine kans op inslag volgens de laatste berekeningen voor 2029, 2035, 2036, 2037 en 2049. Echter door de nauwe passage in 2029 kan de baan aanzienlijk gewijzigd worden, waardoor de toekomstige inslagkansen pas na die gebeurtenis berekend kunnen worden.
NASA heeft laatst bekend gemaakt dat de planetoïde de Aarde zal raken in 2036. Dit blijkt uit een onderzoek dat ontdekt heeft dat de koers wel degelijk is veranderd. NASA werkt al tijden aan een plan om deze te stoppen door een bemand ruimteschip naar de asteroïde te sturen en deze m.b.v bommen een andere koers te geven zodat het onze woonplaneet niet zal raken.
Inhoud
* 1 Basisgegevens
* 2 Ontdekking
* 3 Mogelijke inslageffecten
Basisgegevens
2004 MN4 behoort tot de groep der "Aten-planetoïden", planetoïden met een halve as van minder dan 1 astronomische eenheid. Deze planetoïde draait in 323 dagen om de zon, waarbij haar baan 2 maal / jaar die van de aarde snijdt.
Op basis van de helderheid werd de diameter op 410 meter geschat, later werd de afmeting bijgesteld naar 320 meter. De massa wordt geschat op 9.5×1010 kg. Bij een - onwaarschijnlijke - inslag in 2029 zou de inslag snelheid 12.59 km/s zijn.
Ontdekking
2004 MN4 werd op 19 juni 2004 ontdekt door Roy Tucker, David J. Tholen en Fabrizio Bernardi van het door de NASA-betaalde Universiteit van Hawaï planetoïde onderzoek van Kitt Peak National Observatory in Arizona. Deze groep observeerde de planetoïde gedurende 2 nachten.
Op 18 december werd het object opnieuw ontdekt vanuit Australië door Gordon Garradd van de Siding Spring Survey, een ander door de NASA betaald NEA onderzoek. Verdere wereldwijde observaties gedurende de hierop volgende dagen stelden het Minor Planet Center in staat om de relatie met de juniwaarnemingen te bevestigen.
Op dit punt werd de inslagkans op aarde op 13 april 2029 berekend door het automatische SENTRY systeem van NASA's Near-Earth Object Program Office. NEODyS, een vergelijkbaar automatisch systeem op de Universiteit van Pisa in Italië en de Universiteit van Valladolid in Spanje berekenden eveneens de inslagkans met vergelijkbare voorspellingen.
Gedurende de volgende dagen maakten additionele waarnemingen het de astronomen mogelijk om de foutmarge te reduceren. Hierdoor steeg de berekende inslagkans tot een top van 2,7 procent (1 op 37). Gecombineerd met zijn afmeting leidde dit tot een classificatie van 2004 MN4 van niveau 4 op de schaal van Torino en van 1.10 op de schaal van Palermo, Voor beide schalen waren dit de hoogste ooit toegekende waarden.
De planetoïde werd met terugwerkende kracht herontdekt tot 15 maart 2004. Op basis hiervan werd op 27 december 2004 een verbeterde baanberekening gepubliceerd. Volgens deze berekening was er geen gevaar voor een inslag in 2029, en de gezamenlijke kans op een inslag in de 21e eeuw werd teruggebracht tot 0.0041 procent (1 op 24.000).
Mogelijke inslageffecten
Omdat de inslagkans nu op nihil wordt geschat, zijn de mogelijke effecten van een inslag grotendeels oninteressant geworden. Maar gedurende enige dagen in december 2004, toen de inslagkans op 2,4% werd geschat, waren er veel internetdiscussies over de mogelijke inslageffecten.
NASA schatte oorspronkelijk de energie die bij de inslag van 2004 MN4 zou vrijkomen op het equivalent van 1480 megaton TNT. Dat is 114.000 duizend keer de energie van de atoombom Little Boy, die door de Verenigde Staten bij de aanval op Hiroshima gebruikt is. Een latere verfijndere schatting kwam op 850 megaton uit. De inslag die de Barringer meteoorkrater veroorzaakte of de Toengoeska-explosie worden geschat op 10 tot 20 megaton. De 1883 uitbarsting van de Krakatau had het equivalent van 200 megaton.
De precieze effecten van een inslag zouden afhangen van de samenstelling van de planetoïde, de plaats en de hoek van de inslag. Een inslag zou aanzienlijke verwoesting aanrichten in een gebied van duizenden vierkante kilometers, maar geen blijvende klimatologische verandering veroorzaken.
Gebaseerd op het tijdstip van inslag, (0.89 van een dag, 21:21 UTC) en het feit dat de planetoïde vanaf de buitenzijde van de aardbaan zou benaderen, zou een inslag ergens op het oostelijk halfrond plaats vinden. De snelheid zou 12.59 km/s bedragen.
De kortste afstand genomen van deze planetoide ten opzichte van de aarde.
Vergelijk deze data eens met 2006 AM4 (1 feb 2007) qua afstand. Het brokje steen mag wel iets kleiner zijn. Maar qua close encounter lijkt me deze spectaculairder. Maar ik zie nauwelijks berichtgeving hierover.
quote:Het leven is wel zes of zeven keer bijna uitgeroeid. Niet elke keer door meteorietinslagen overigens, maar het is allicht vaker dan de ene keer in het Krijt gebeurd.Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"
Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?
Oh, ik moet eens opletten dat er ook volgende pagina's zijn
.
2004 AM4 1 februari 2007 (jammerlijk zit deze planetoide niet in de database van Starry Night Pro, terwijl hij er echt wel in thuishoort). Hij mag dan wel 3x zo klein zijn (ongeveer 120 meter in doorsnede). Maar zijn afstand ten opzichte van de aarde is ook 3x zo dicht bij (5x afstand Aarde-Maan).
There are millions of these "rocks" out there, and about 200,000 to 400,000 of them get close enough to be classified as celestial objects that could come within range of our home planet.
But it only takes one, as anyone who has studied the dinosaurs will tell you. Many scientists believe an asteroid impact led to the extinction of the dinosaurs 65 million years ago.
Apollo 9 astronaut Russell Schweickart believes it is simply a matter of time before another asteroid targets Earth.
"It could be 20 years, or a hundred years, or a thousand years," he said.
Schweickart is one of the founders of the B612 Foundation, which studies how to alter the orbit of an asteroid to prevent it from hitting Earth. "It's a very infrequent occurrence -- an asteroid impacting the Earth -- but when it happens, it will be devastating."
Schweickart says he's frustrated because he believes this project should be led by an international organization. He contends there is no way to predict when or where an asteroid will hit the Earth, so no single government should be held responsible for asteroid avoidance.
He wants to see the United Nations set up an agency mandated to prevent an asteroid from colliding with the Earth and has planned a series of meetings around the world to develop a comprehensive plan. Schweickart anticipates a project that would cost several hundred million dollars, a burden for any single country, but something much more practical as a combined effort.
How would you keep an asteroid form hitting the Earth? Schweickart outlined a three-step program.
Early Warning. You need to know it's coming by searching for it. NASA currently has a budget of $4.1 million to look for asteroids.
Take Action. Develop the ability to deflect an asteroid. Some technology is available now, but propulsion that doesn't exist yet will be required -- nuclear reactors that could power ion-propulsion systems for interplanetary spacecraft.
Make a Decision. Some agency has to decide to do this and fund it. This isn't about ducking a bullet going past your head; this is about seeing what is coming your way decades ahead and believing in the laws of gravity.
Edward T. Lu is a NASA astronaut who has developed a plan of action for deflecting an asteroid. He and fellow astronaut Stan Love have come up with the concept of a space tug. A space tug is a rocket that would launch to the same orbit as an asteroid threatening to hit the Earth and alter the asteroid's orbit by pushing in the direction of its orbital motion.
Lu told ABC News, "You don't have to change much -- one hundred thousandth of a mile an hour is enough, 10 years ahead of time, to cause an asteroid to miss the rendezvous with Earth."
NASA is taking some steps to learn more about asteroids. Chris McKay is a planetary scientist with the Ames Research Center as well as the deputy lead scientist for the Constellation Program -- the project to go back to the moon and on to Mars. Orion is the vehicle that will carry the astronauts, launched with an Ares rocket. McKay is exploring ways to use Orion for other missions, like sending a crew to land on an asteroid.
"It is exciting to think about rendezvousing with an asteroid and bringing back samples," McKay said. "What we could learn about the origins of the Earth is mind-boggling."
While McKay is excited about the possibility of landing on an asteroid, he says there is currently no mandate to start deflecting asteroids. "Right now, there is nothing out there that we know of with our name on it, but if we did find something, this mission could give the knowledge to deter a disaster."
An ounce of prevention is the mantra for scientists concerned about asteroids smacking into us. Both Schweickart and McKay use the failure of the levees in New Orleans after Hurricane Katrina as an example of poor planning on all levels of government.
Is getting hit by an asteroid something to lose sleep over? Probably not, said Schweickart. But he said that people should be more concerned about the government's role in watching for an asteroid.
NASA's Near Earth Object Observation Program is responsible for tracking any near-Earth asteroids larger than a kilometer in size. NASA is not responsible for preventing an asteroid that it tracks from hitting the Earth. No agency has that mandate right now.
And the lack of a plan, said Schweickart, is something that causes him to lose sleep.
Artikel -> http://abcnews.go.com/Technology/print?id=2817276
quote:Jawel hoor, je orginele OP staat er nog onder (zoals het hoort). Dit was ooit een [WFL]-topic voor de verhuizing. Alleen ik heb er zelf een uitgebreidere OP ervoor gezet (na de merge met een [DE]-topic).Op dinsdag 30 januari 2007 01:03 schreef Keromane het volgende:
Beste Fok, neem me niet kwalijk, maar dit topic is toch echt niet door mij gestart. Laat ik ooit 1 reactie hebben geschreven.
Op 4,5 LD van de aarde... Is ook een stuk kleiner, dat wel (17x38m)
Op 7 februari komt hij het dichtst in de buurt
http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20BZ48
Ik vind al die Doomsday scenarios wel leuk en informatief maar ik
denk dat de soep niet zo heet wordt gegeten als datie wordt opgediend.
Wat ik ermee wil zeggen is dat wij nu al
jaaaren dit soort verhalenhebben moeten aanhoren en tot dusver is er niets gebeurt. Ik weet
ook wel dat de aarde elk moment bedreigt wordt door meteorieten maar
vergeten wij niet dat onze aarde ook vrij goed 'beschermd' wordt door
de befaamde 'ring' die alles wat voordat dat de aarde bereikt verpulvert?
Tuurlijk zijn er momenten die vermeldingswaardig zijn maar ik denk dat
veel van deze Doomsday verhalen ook voortkomen uit sensatie om
de bladen van tijd tot tijd te vullen. Immers angst is het beste middel om
mensen iets wijs te maken. Kijk maar naar George W.
quote:Zie dat je nog niet zo lang geleden geregistreerd hebt... want je Avatar is ook al bezet, maar ja, das bijzaakOp zondag 4 februari 2007 21:19 schreef sanni het volgende:
Mag ik ff een ander geluid laten horen dan tot dusver gepost is?
Ik vind al die Doomsday scenarios wel leuk en informatief maar ik
denk dat de soep niet zo heet wordt gegeten als datie wordt opgediend.
Wat ik ermee wil zeggen is dat wij nu al
hebben moeten aanhoren en tot dusver is er niets gebeurt. Ik weet
ook wel dat de aarde elk moment bedreigt wordt door meteorieten maar
vergeten wij niet dat onze aarde ook vrij goed 'beschermd' wordt door
de befaamde 'ring' die alles wat voordat dat de aarde bereikt verpulvert?
Tuurlijk zijn er momenten die vermeldingswaardig zijn maar ik denk dat
veel van deze Doomsday verhalen ook voortkomen uit sensatie om
de bladen van tijd tot tijd te vullen. Immers angst is het beste middel om
mensen iets wijs te maken. Kijk maar naar George W.
( marcb1974 )
In zekere zin heb je gelijk... het is ook geen doomsday-topic, het is meer een topic voor wat er zoal in de buurt komt en om ons heen zwerft. Daarnaast is echter de aarde in het verleden vaak genoeg doelwit geweest van een meteorinslag. Ooit zal het weer zover komen, want de geschiedenis herhaalt zich, graaf in het verleden en je zult zien dat het vaker is geweest. De littekens zijn overal op aarde te vinden. Naast onze dampkring hebben we ook het geluk van de maan en van gasreuzen zoals Saturnus en Jupiter die hebben zoveel aantrekkingskracht dat ze veel rotzooi bij ons vandaan houden. Als je alleen al naar de maan kijkt, dan zie je genoeg kraters.
En ja, wij hebben de dampkring... maar nee, die houdt niet alles tegen....
A draft UN treaty to determine what would have to be done if a giant asteroid was on a collision course with Earth is to be drawn up this year.
The document would set out global policies including who should be in charge of plans to deflect any object.
It is the brainchild of the Association of Space Explorers, a professional body for astronauts and cosmonauts.
At the moment Nasa is monitoring 127 near earth objects (NEO) that have a possibility of hitting the earth.
The association has asked a group of scientists, lawyers, diplomats and insurance experts to draw up the recommendations.
The group will have their first meeting in Strasbourg in May this year. It is hoped the final document will be presented to the UN in 2009.
"We believe there needs to be a decision process spelled out and adopted by the United Nations," said Dr Russell Schweickart, one of the Apollo 9 astronauts and founder of the Association of Space Explorers.
Known threat
The threat of an asteroid hitting the Earth is being taken more and more seriously as more and more NEOs are found.
In the US, Congress has charged Nasa with the task of starting a more detailed search for life-threatening asteroids.
"Congress has said that Nasa's efforts to date are not sufficient to the threat," said Nasa's Dr Steven Chesley.
"They have changed Nasa's targets so that the cataloguing and tracking of asteroids is part of its mandate."
Congress has asked the space agency to mount a much more aggressive survey.
At the moment Nasa tracks all objects greater than 700m in diameter. The agency's new goal is to track all objects greater than 70m in diameter.
To do this, the agency needs to use a new suite of telescopes.
Alternatives include building a new Nasa-owned system or investing in other proposed telescopes such as The Large Synoptic Survey Telescope (LSST) or the Panoramic Survey Telescope & Rapid Response System (Pan-Starrs).
Pan-Starrs is a wide-field telescope being developed at the University of Hawaii, whilst the LSST is a proposed ground-based instrument being developed by the not-for-profit LSST corporation based in the US.
Nasa estimates that there are about 20,000 potentially threatening asteroids yet to be discovered.
"Out of those thousands there will be without question many that look like they might hit the earth with a high enough probability that the public and everyone else will be concerned," said Dr Schweickart.
"This has gone from being an esoteric statistical argument to talking about real events," added Dr David Morrison, an astronomer at the NASA's Ames Research Center.
Future plans
The UN draft treaty would set would establish who should be in charge in the event of an asteroid heading towards earth, who would pay for relief efforts and the policies that should be adopted.
In addition it would set out possible plans to deflect the object.
Possible deflection plans could include hitting the asteroid with a spacecraft or rocket to deflect its orbit.
Other less destructive proposals include a gravity tug that would simply hover over the asteroid and use gravity as a "towline" to change its path.
But any decision to deflect an NEO could come with its own set of conundrums for the UN, as changing its path may simply alter its final target.
"It's important to understand when you start to deflect an asteroid that certain countries are going to have accept an increase in risk to their populations in order to take the risk to zero for everyone," said Dr Schweickart.
It is difficult decisions like this which can only be addressed by the UN, the Association of Space Explorers believes.
And it is under no illusion that the process can be sorted out quickly.
"You have to act when things look like they are going to happen - if you wait until you know for certain, it's too late," said Dr Schweickart.
Experts who will draw up the treaty include Lord Rees, head of the Royal Society; the ex-director of science at the European Space Agency Roger Bonnet; and former UK government advisor Sir Crispin Tickell.
The proposals were outlined at the American Association for the Advancement of Science (AAAS) annual meeting in San Francisco, US.
12 x 26 meter in doorsnee... een kleine 11 km/s... Had toch nog een lekkere klap gegeven
Kijk hier voor een 'near miss simulatie' --> http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20CC27
En dan te bedenken dat deze pas op 13 februari is ontdekt terwijl hij op 11 februari op zijn dichtst langs de aarde kwam... zo zie je dat we het nog altijd niet in kaart hebben
quote:Geweldig dit.Op zaterdag 17 februari 2007 21:18 schreef Frutsel het volgende:
Asteroid (2007 CC27) kwam op 11 februari jongsleden op 0,9 LD langs de aarde. Dat wil zeggen, op minder dan de afstand aarde maan...
12 x 26 meter in doorsnee... een kleine 11 km/s... Had toch nog een lekkere klap gegeven
Kijk hier voor een 'near miss simulatie' --> http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20CC27
En dan te bedenken dat deze pas op 13 februari is ontdekt terwijl hij op 11 februari op zijn dichtst langs de aarde kwam... zo zie je dat we het nog altijd niet in kaart hebben
De inslag van een kleine asteroïde kan een wereldwijde catastrofe betekenen. Wetenschappers zijn al jaren op zoek naar een methode om een vernietigende inslag af te wenden. Een veel voorgesteld plan is een ruimtevaartuig gebruiken om de asteroïde een zetje te geven. Dit zou echter tot het uit elkaar vallen van de asteroïde kunnen leiden, waardoor één groot gevaar een hoop kleintjes oplevert.
Nu zijn de NASA-astronauten Edward Lu en Stanley Love met een nieuwe, inventieve oplossing gekomen: een “asteroïdentractor”, een ruimteschip van 20 ton dat de onzichtbare zwaartekrachtsband gebruikt om de asteroïde rustig in een niet-bedreigende baan te ‘duwen’. Zij presenteerden hun plan in de editie van 10 november van Nature.
De tractor zou boven het oppervlak van de asteroïde zweven, zonder het aan te raken, waarbij de zwaartekracht dienst doet als touw. Nu moet dat wel voorzichtig gebeuren, het is immers zaak de asteroïde niet te veel te verstoren. Aangezien de meeste asteroïden een nogal losse samenstelling hebben, kan de asteroïde in stukken breken als je er te hard aan trekt. Ook kan de rotatie van de asteroïde verstoord raken, wat onvoorziene gevolgen op diens baan kan hebben.
De motoren van de tractor kunnen dezelfde gevolgen hebben, dus hebben Lu en Love de motoren onder een hoek geplaatst ten opzichte van het ruimtevaartuig. Die motoren geven dan minder dan een pond stuwkracht, vergelijkbaar met wat je nodig hebt om een kop koffie vast te houden, maar dat is voldoende om de asteroïde heel langzaam een kant op te duwen. Het is wel zaak dat de asteroïde tientallen jaren van te voren wordt ontdekt, anders is de tijd te kort om deze techniek te laten werken.
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA kan bijna alle asteroïden vinden die gevaarlijk zijn voor de aarde, alleen kost het heel veel geld. De banen van deze objecten kruisen de baan van de aarde, waardoor het ooit mogelijk is dat zo'n object op de aarde neerstort. Dit kan rampzalige gevolgen hebben.
Het vinden van minimaal 90 procent van alle 20.000 gevaarlijke asteroïden voor 2020 is geen onmogelijke opgave, maar kost wel een miljard euro. Een bedrag dat NASA niet wil ophoesten.
"We weten wat we moeten doen, maar we hebben er niet genoeg geld voor," vertelt Simon Worden, directeur van NASA's Ames onderzoekscentrum.
NASA houdt momenteel in ieder geval alle extreem gevaarlijke asteroïden in de gaten. Dat zijn asteroïden met een diameter van minimaal een kilometer. Zulke objecten kunnen leven op aarde totaal uitroeien. Momenteel zijn er 769 van zulke objecten bekend in ons zonnestelsel, maar ook het onderzoek daarnaar loopt achter op schema.
De meest ideale oplossing is het bouwen van een ruimtetelescoop die waarneemt in infrarood licht. Andere opties zijn het bouwen van een eigen observatorium op aarde of het huren van observatietijd bij bestaande observatoria. De laatste oplossing kost het minste geld, namelijk 300 miljoen dollar. Toch heeft NASA hier nog niets over uitgelaten.
============================================
Hoe weten ze dat er 20.000 zijn?
Twee asteroïden draaien steeds sneller om hun as door het licht van de zon. De asteroïden reflecteren geabsorbeerd zonlicht, waardoor de zon eigenlijk als een soort motor werkt. De twee asteroïden, 2000 PH5 en 1862 Apollo, zijn de eerste objecten waarbij dit direct te zien is.
"Asteroïden zijn de laatste restanten van de formatie van ons zonnestelsel," legt astronoom Stephen Lowry uit. Hij leidde de studie van 2000 PH5 vanuit de Queens universiteit in Belfast (Ierland). "Als we deze objecten onderzoeken, dan komen we meer te weten over het zonnestelsel van 4,5 miljard jaar geleden."
Wanneer een asymmetrische asteroïde om haar as draait is er telkens een ander stukje oppervlak zichtbaar. Ieder stukje oppervlak wordt op een andere manier belicht. Logisch, want het oppervlak is asymmetrisch. Toch treden hierdoor kleine veranderingen op in de baan en in de snelheid waarmee een asteroïde om haar as draait. Dit fenomeen heet het YORP effect (Yarkovsky-O’Keefe-Radzievskii-Paddack).
Dit effect is op kleine schaal zichtbaar bij de asteroïde 2000 PH5, die ieder jaar enkele seconden sneller om haar as draait. De grotere asteroïde 1862 Apollo draait na ieder rondje om de zon een keer extra om haar as.
http://a52.g.akamaitech.n(...)astrd_2000ph5_02.jpg
Ieder stukje oppervlak wordt anders belicht en daardoor treden er miniscule snelheidsveranderingen op.
De planeet Mars heeft twee gezichten. Het noordelijk halfrond ziet er totaal anders uit dan het zuidelijk halfrond. Het noordelijk halfrond is veel vlaker en ligt zo'n vijf kilometer lager, maar hoe komt dat? Twee onafhankelijke teams hebben er onderzoek naar gedaan en een asteroïdeninslag lijkt de mogelijke oorzaak.
In de jaren '80 voorspelden wetenschappers dat een asteroïde met een doorsnee van 300 kilometer het verschil tussen beide halfronden veroorzaakt zou kunnen hebben. Nu hebben twee onafhankelijke teams hier onderzoek naar gedaan.
Het team van Shawn Hart van de universiteit van Californië in Santa Cruz denkt dat zo'n inslag dramatische gevolgen heeft. Zo zou het oppervlak bedekt worden met een grote hoeveelheid lava, waardoor de sporen van de inslag weer worden uitgewist. Dit kan de oorzaak dus niet zijn.
Het tweede team, geleid door Margarita Marinova van Caltech (Pasadena), denkt hier echter anders over. Zo'n inslag is volgens computermodellen wel mogelijk, maar dan moet de asteroïde de planeet niet vol raken. Schampt de asteroïde de planeet, dan wordt niet het hele oppervlak bedekt met lava en blijven de sporen van de inslag zichtbaar (zie animatie onderaan).
"Je kunt een hele grote inslag hebben die er niet voor zorgt dat de hele planeet smelt. De sporen van de inslag blijven dan gewoon zichtbaar," vertelt Marinova.
William McKinnon van de universiteit van Washington in St. Louis vindt dat het nog te vroeg is om conclusies te trekken, maar "ik denk dat Marinova's team fantastisch werk heeft verricht."
een kleintje van 4 bij 8 meter... kwam op 13 maart langs de Aarde op 0.7 LD ( 1 LD = afstand aarde maan) Zal waarschijnlijk wel in de dampkring zijn 'verbrand', maar is pas nadien opgemerkt
http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20EK
STOCKTON: An amazing discovery was made in our own backyard as scientists found what they think is a meteorite the size of a small town!
While looking for oil, scientists say they found space dust and possibly a mammoth meteorite. The possible meteorite is buried deep in the ground about 10 miles west of Stockton in an area called Victoria Island.
Scientist believe the meteorite is buried nearly a mile beneath farmland. Three dimensional images show the circular crater created by the rock are estimated to be three miles wide. They say that this event occurred over 50 million years ago.
The impact would have been as powerful as 100,000 atomic bomb blasts and would have been seen and heard for hundreds of miles.
Scientists will return to the site to collect more samples. They hope to someday get a piece of the meteorite itself.
================
Link + Video naar het volledige artikel --> http://cbs13.com/topstories/local_story_079093729.html
Link BBC --> http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/6458841.stm
[ Bericht 5% gewijzigd door Frutsel op 21-03-2007 21:12:19 ]
Een meteoor op je hoofd: de kans is klein, maar het blijft naar. Vraag maar aan de dinosaurussen. Die legden 65 miljoen jaar geleden het loodje door de inslag van een tien kilometer grote asteroïde. Ook in het late Eoceen, 34 miljoen jaar terug, ging de aarde gebukt onder inslagen uit de ruimte. NASA maakte in februari bekend dat het niet alle gevaarlijke asteroïdes op kan sporen zonder een miljard dollar aan extra budget.
Computerreconstructie van de 5,5 kilometer brede inslagkrater onder Central Valley in Californië
Gordel
Het regent rotsen uit de ruimte. Ons zonnestelsel zit vol ijzig gesteente, soms centimeters en soms kilometers groot. De meeste asteroïdes draaien rondjes rond de zon in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter. Van tijd tot tijd slingert de zwaartekracht van een collega-rots of van reuzenplaneet Jupiter een asteroïde uit de gordel. Ook uit de veel verder gelegen Oortwolk kunnen kometen richting de zon duiken.
Gelukkig beschermt de atmosfeer tegen de meeste asteroïde-inslagen. Tijdens de duik door de atmosfeer verpulveren die door de hitte van de luchtwrijving. Rotsen onder de één meter doorsnee vergaan voor de landing. Alleen grote jongens halen de grond: jaarlijks valt zo'n 10 ton aan materiaal op aarde. En soms veel meer.
De Holsinger meteoriet is het grootste fragment van de meteoor die de Barringer Meteor Crater in Arizona sloeg
De dinododer van 65 miljoen jaar geleden was volgens wetenschappers zo'n 10 kilometer breed en niet de enige in zijn soort. Met geautomatiseerde telescopen willen onderzoekers alle gevaarlijke aardscheerders opsporen. Tot nu toe is maar een paar grote asteroïdes bekend die de baan van de aarde kruisen. NASA wil gespecialiseerde telescopen bouwen om álle ramprotsen te vinden. Dat kost volgens de organisatie één miljard dollar, waarnemingstijd reserveren bij bestaande telescopen alsnog een half miljard.
Sterrenkundigen sporen asteroïdes op met telescopen die regelmatig foto's van de nachthemel maken. Asteroïdes zijn te zien als snel bewegende lichtpuntjes tegen de achtergrond van stilstaande sterren. Radartelescopen onderzoeken de baan, samenstelling en grootte van de nieuwe asteroïde. Met die metingen schatten onderzoekers van projecten als LINEAR en Spaceguard of de steen ooit op de aarde zal knallen.
Jarenlange winter
Door films als Deep Impact weet iedereen wat er gebeurt als een grote asteroïde inslaat. De explosie van de dinododer was sterker dan 2 miljoen kernwapens en veroorzaakte gigantische tsunami's, aardbevingen, gesmolten rots die de lucht invliegt en honderden kilometers verder neerkomt. De inslag wierp ook tonnen stof de atmosfeer in. Dat bleef jarenlang zweven en kaatste veel binnenkomend zonlicht terug. Daardoor werd het op aarde een stuk kouder. Wie een grote inslag overleeft, moet in de jaren erna rekening houden met voedseltekort omdat planten slecht groeien.
De Barringer Meteor Crater in Arizona ontstond 50.000 jaar geleden en is 1200 meter breed. Op aarde slijten inslagkraters door de werking van wind en water veel harder dan dan op de luchtloze Maan, Mars of Mercurius. Met radar en luchtfoto's zijn van Zuid-Duitsland tot Zuid-Afrika en van Kazachstan tot Californië tientallen oude inslagkraters gevonden. De grootste is de Vredefort-krater in Zuid-Afrika: 300 kilometer breed en meer dan twee miljard jaar oud. Voor de kust van Mexico ligt de onderzeese krater van Chixculub, waar de dinosaurusdoder insloeg: 170 kilometer breed. De Nordlinger Ries in het Duitse Beieren is 'maar' zo'n 14 miljoen jaar oud en 25 kilometer breed.
Inslag in 2036?
De bekendste bedreiging in de ruimte is op dit moment de 250 meter grote rots Apophis. Die werd in 2004 ontdekt en kan bij een inslag wel een stad, maar geen beschaving vernietigen. Sterrenkundigen berekenden dat Apophis misschien in zou slaan in 2029, maar stelden dat bij na nieuwe metingen. Door de zwaartekracht van de aarde kan Apophis tijdens de scheervlucht in 2029 wél afbuigen naar een nieuwe omloopbaan. Daar hoort een inslagkans in 2036 bij van maar één op 45.000. No worries, toch? Het is wel degelijk de grootste kans tot nu toe. In Hawaii is men op dit moment bezig een nieuwe berekening met nieuwe methodes te doen. Onderzoekers vinden het namelijk erg onvoorspelbaar wat er gebeurd als Apophis in 2029 zou afbuigen door de zwaartekracht.
Het echte 'grote' gevaar komt van nog onbekende ruimterotsen op ramkoers. Inslagen waren er genoeg in het verleden, soms in complete buien zoals tijdens het late Eoceen, 34 miljoen jaar terug. De inslagkraters zijn nog zichtbaar voor wie weet waar hij moet kijken. Het zit er dik in dat we ook in de toekomst asteroïden op ons dak krijgen.
Als we een aanstormende asteroïde op tijd zien, kunnen we proberen onszelf te redden. De rots opblazen met kernwapens helpt niet: de brokstukken blijven op koers en raken alsnog de aarde. De asteroïde afbuigen is een veel beter idee. Dat kan door er met ruimteschepen aan te trekken, of door beschieting met een laserkanon. De verdampte rots schiet dan de ruimte in, maar duwt tegelijkertijd de asteroïde de andere kant op. Begin jaren vantevoren en door het opgetelde effect van zulke kleine zetjes mist asteroïde de aarde. Weer een dag waarin we geen dino's worden.
Asteroiden
Meteoren, Meteorieten en Inslagen
March 7th
Suspected meteorite crashes through bedroom window
BLOOMINGTON, Illinois (AP) -- When Dee Riddle heard the breaking glass, she thought her bathroom mirror must have shattered.
What she found was quite different: A grayish metallic object about the size of a deck of cards had crashed through a bedroom window and into a computer table.
Intrigued scientists from nearby Illinois State University said it was likely a meteorite.
"In my 36 years of investigating meteorite calls, this looks like the real thing," said Robert Nelson, a geology professor at ISU. The last confirmed meteorite to strike Bloomington was in the '30s, he said.
voor het hele verhaal...klik op bovenstaande Headline
March 14th
Odd rock may have spawned asteroid family
CHICAGO, Illinois (Reuters) -- In a solar system of heavenly bodies, scientists have discovered an ugly duckling -- an oblong-shaped rock in the vicinity of Pluto that may one day light up Earth's sky as a giant comet.
The rock, known as 2003 EL61, is one of the strangest objects in the solar system. It is shaped like an American football and completely rotates every four hours.
"Out in space there is this crazy thing spinning end to end that is as big as Pluto," said Mike Brown, a professor of planetary astronomy at the California Institute of Technology who discovered the object two years ago.
voor het hele verhaal...klik op bovenstaande Headline
[ Bericht 33% gewijzigd door -CRASH- op 23-03-2007 22:00:29 ]
Zes studenten van Cordova High School in Californië hebben drie nieuwe asteroïden ontdekt met het programma Astrometrica. De studenten hebben interessante namen ingestuurd, maar voorlopig heten ze nog KO7D84U, KO7C54Q and KO7D84W.
"Ik ben trots dat ze de objecten hebben gevonden," vertelt Glenn Reagen, astronomieleraar van de school. De studenten vonden de hemellichamen in februari. Het Harvard University Minor Planet Center bevestigt dat het inderdaad asteroïden zijn.
Astrometrica is een softwareprogramma dat dagelijks foto's toont van bewegende astronomische objecten. (Astrostart)
The pilots of a Chilean passenger jet reported seeing flaming debris fall past their aircraft as it approached the airport at Auckland, New Zealand.
Lan airline said the captain "made visual contact with incandescent fragments several kilometres away".
New Zealand and Australian media suggested the debris was from a Russian satellite expected to enter the atmosphere later in the day.
But the US space agency Nasa said it was more likely to have been meteors.
'40 second margin'
The Lan Airbus A340 had just entered New Zealand airspace as it approached Auckland's airport when the debris shot by.
The pilots reported the near-miss to air traffic controllers, reportedly saying the noise of the debris breaking the sound barrier could be heard above the roar of his aircraft's engines.
The New Zealand Herald newspaper calculated the debris missed the jet by a margin of 40 seconds.
The plane landed safely and continued to its final destination in Sydney, Australia, a short while later.
Initial media reports in New Zealand said the debris was thought to be the remains of a Russian satellite.
New Zealand air traffic control officials had been warned by Russian authorities that a spacecraft was due to fall into the Pacific Ocean on Wednesday.
But the debris was spotted by the pilots 12 hours earlier than the time advised by the Russians.
An orbital debris expert at Nasa told Associated Press news agency that he had checked with the Russians and that their vessel - a spacecraft resupplying the International Space Station - had fired its re-entry rockets 12 hours after the Chileans reported the near miss.
The Nasa expert, Nicholas Johnson, said no other space junk was expected to be re-entering atmosphere at that time so the pilots probably saw a meteor. ( http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/6505143.stm )
quote:Grappig. Dan sta je ook vreemd te kijken vanuit je cockpit raampje.Op donderdag 29 maart 2007 08:24 schreef Frutsel het volgende:
[knip]
quote:Ik denk dat SG-1 van Stargate weer een Goauld schip vernietigt heeftOp donderdag 29 maart 2007 10:53 schreef Drugshond het volgende:
[..]
Grappig. Dan sta je ook vreemd te kijken vanuit je cockpit raampje.
China and the US are the countries most vulnerable to damage from future asteroid impacts, according to preliminary new research. Sweden also ranks surprisingly high in this first attempt at quantifying the risks of impact effects, such as tsunamis, on individual nations.
Simulations show the asteroid impact locations that would produce the most casualties in red. The Pacific coast of Asia is a particularly deadly place for an asteroid to strike because of tsunamis, while a direct strike on some densely populated inland areas could also cause a heavy toll
Scientists have been able to simulate the propagation of tsunamis, earthquakes, and debris from virtual asteroid impacts for years. But previously, there has been no software to quantify the human toll on particular countries.
Now, researchers have combined impact effects with data on population density and infrastructure location in a computer model to produce the first global ranking of countries based on their vulnerability to impact damage.
Nick Bailey of the University of Southampton, UK, led the development of the new software. The team used the model to simulate thousands of impacts at points all over the Earth, building up statistics on which countries tended to be the worst affected the most often.
They considered a range of impact energies corresponding to asteroids between 100 and 500 metres across, striking with typical solar system speeds of about 20 kilometres per second.
EARTH AT NIGHT
The team focused on smaller asteroids because they hit the Earth more frequently. An asteroid a few hundred metres across hits the planet about once every 10,000 years, on average, while those larger than 1 kilometre hit only every 100,000 yers or so. Small asteroids are also harder to spot. "We're more likely to be hit by one without much warning," Bailey told New Scientist.
[i]The worst places for an asteroid to strike in terms of infrastructure damage are shown here in red, with the north Atlantic appearing prominently [/]
Using maps of population density, the researchers charted the places likely to suffer the most casualties. As might be expected, countries with large coastal populations turned out to be most vulnerable, with China, Indonesia, India, Japan and the US in the top five spots.
Determining the economic damage to different countries was more difficult. The researchers made this part of their assessment based on estimates of the amount of infrastructure located in different parts of the world.
Using images of the Earth from space showing the distribution of light from artificial sources, they assumed the brighter places were more built up. Then they simulated the propagation of tsunamis, earthquakes and debris from a wide variety of impact locations to rank countries on the vulnerability of their infrastructure.
The US faced the worst potential losses, perhaps not surprisingly, since it has a lot of infrastructure on coastlines facing two different oceans. China was second, followed by Sweden, Canada, and Japan.
SMALLER IMPACTS
Sweden’s third highest rank is somewhat of a surprise. Bailey notes that its well developed infrastructure is more vulnerable to tsunamis than that of other European countries like Germany, since it has a long coastline.
The researchers also produced maps showing the worst possible places on Earth for an impact to occur. The Pacific coast of Asia shows up as an especially bad place in terms of producing casualties. Impacts in the north Atlantic Ocean, which can send tsunamis to both Europe and North America, tend to produce particularly high infrastructure losses.
The biggest source of uncertainty for the results is the possibility that a single incoming asteroid might not make it to the ground intact, fragmenting in the atmosphere instead to produce multiple, smaller impacts – a scenario not considered in the model, Bailey says.
Clark Chapman of the Southwest Research Institute in Boulder, Colorado, says more research along these lines is needed to better understand the nature of the asteroid hazard. "We need to understand the potential risks on a country-by-country basis, since individual countries may have different vulnerabilities to this hazard as well as different capabilities to deal with it," he told New Scientist.
=======================
Laatste tijd opvallend veel nieuws over dit soort dingen. Bereiden ze ons voor op iets?
quote:Bacterieen kunnen wel degelijk overleven in vacuum, kou en droogte.Op zondag 26 december 2004 15:53 schreef Speth het volgende:
Dat kan niet
Erg actief zijn ze dan niet maar ze overleven wel.
quote:Je verwart microorganismen en virussen.Op zondag 26 december 2004 19:57 schreef Speth het volgende:
Ik zie niet in hoe... Het aidsvirus is bijvoorbeeld zo geprogrammeerd dat het zich kan voortplanten door een menselijke cel over te nemen en te herprogrammeren zodat die cel nakomelingen produceert. Een micro organisme dat nog nooit in contact is geweest met een menselijk lichaam zal dus waarschijnlijk niets kunnen met onze cellen, zich niet kunnen voortplanten en dus niet kunnen bestaan.
Daarnaast zal je sowieso geen leven op een meteoor aantreffen.
Virussen maken inderdaad van de gastheer gebruik om zich te vermenigvuldigen en moeten daarom in hoge mate compatible zijn.
Bacterien daarentegen kunnen zichzelf vermenigvuldigen en hebben slechts voedsel nodig.
Waar het slachtoffer vervolgens aan ten onder gaat zijn bijvoorbeeld de afvalstoffen van de bacterie.
De dubbele asteroïde Antiope is vanaf nu alles behalve een groot geheim. ESO's Very Large Telescope heeft het paar grondig bekeken en werd daarbij ondersteund door een netwerk van kleinere telescopen. Nu weten wetenschappers precies hoe het duo eruit ziet.
De twee componenten hebben de vorm van een ei, ondanks de minimale omvang. Normaal zijn zulke asteroïden veel onregelmatiger, omdat er geen zwaartekracht is dat het oppervlak in een bolvorm trekt. Daarnaast zijn de twee componenten ongeveer even groot en bestaan ze voornamelijk uit los samenhangend puin. Het duo is namelijk voor 30 procent hol.
De asteroïde 90 Antiope werd in 1866 ontdekt door Robert Luther uit Dusseldorf (Duitsland). Het was de 90ste ontdekte asteroïde en de naam komt uit de Griekse mythologie. In 2000 kwamen William Merline en zijn collega's erachter dat de asteroïde uit twee gelijkwaardige componenten bestaat. Daardoor was het paar de eerste echte 'dubbele' asteroïde. Er worden wel vaker paren ontdekt, maar dan wijken de verhoudingen tussen de componenten soms sterk af.
"De manier hoe dubbele asteroïden vormen in de asteroïdengordel is nog steeds een raadsel," verklaart Pascal Descamps van het observatorium van Parijs. "Het Antiope-systeem geeft ons een unieke kans om meer over dit soort objecten te weten te komen."
De twee afzonderlijke rotsblokken zijn 171 kilometer van elkaar verwijderd en draaien in 16,5 uur om elkaar. Dit gebeurt op dezelfde manier als bij de aarde en de maan. Wij zien de maan altijd maar van één kant en dit zien we ook terug bij het Antiope-systeem. De planetoïoden keren elkaar steeds dezelfde zijde toe.
Wetenschappers weten al een tijdje dat de twee rotsblokken ongeveer even groot zijn. Nu zijn de ook de precieze afmetingen bekend. Het eerste component heeft een groote van 93 bij 87 bij 84 kilometer en het andere component meet 89 bij 83 bij 80 kilometer.
Dit is geen echte foto van het paar, maar slechts een artistieke impressie.
A mile-wide chunk of rock dubbed 2006 VV2 is now whizzing past Earth. At its closest approach, around 11 p.m. Pacific Daylight Time on March 30th, it will be just 2,100,000 miles (3,900,000 kilometers) over the heads of observers in Southern California. It's predicted to be magnitude 10.0 at its brightest, which would normally make it visible through small telescopes. But it's quite close in the sky to a nearly full Moon, which will make the observation more challenging. Even so, it should be readily visible in telescopes with at least 6 inches of aperture, and it should be a treat for astrophotographers.
On the upside, 2006 VV2 is almost opposite the Sun in the sky, so it's well placed all night long. And if you're clouded out on March 30-31, you'll have an equally good opportunity the following night, when the asteroid is predicted to be marginally brighter and only 10% farther from Earth. Even 48 hours later, 2006 VV2 will still be quite bright, though it will be receding rapidly.
Comparable approaches happen every few years. A little more than a year ago, a very similar asteroid named 2000 PN9 passed 1,900,000 miles from Earth. And in September 2004, the somewhat brighter asteroid Toutatis zipped by at a distance of less than one million miles. Smaller rocks have been known to come much closer; in 2002, two asteroids came within 80,000 miles, just one-third the distance to the Moon. But those were less than one-tenth the diameter of 2006 VV2. Lovers of statistics will enjoy framing their own queries for NASA's near-earth object database.
Close asteroid passes offer special opportunities to professional and amateur astronomers alike. At a range of a few million miles, radar imaging can determine the size and shape of asteroids more accurately than any other method short of visiting them by space probes. And amateurs get to see a solar-system object move through the "fixed stars" at an extraordinary speed. At closest approach, 2006 VV2 will traverse a degree of sky in a hour. That's twice the apparent speed of the Moon, and fast enough that you may actually be able to see its motion in real time through a telescope with a tracking drive at high magnification.
Because the asteroid is moving so fast, we've prepared seven full-page charts to cover its path from March 29th to April 2nd. Each chart shows roughly 12 hours of the asteroid's track, alternating between nighttime in the Americas and nighttime in the Old World. To use the charts, you'll need to convert your local time to Universal Time. You may also need the key chart to get you into the right vicinity of the sky.
Rest of the Article + StarMaps -> http://skytonight.com/observing/home/2006VV2.html
===========================
Het is denk ik wel een 'global killer' als die de aarde had geraakt
Eentje van 1.2 km bij 2.7 km, dat zou een klap zijn geweest zeg
http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2006%20VV2
Vanochtend scheerde een redelijk grote asteroïde langs de aarde. De afstand tot het object, 2006 VV2, bedroeg ruim drie miljoen kilometer. Dat is ongeveer tien keer de afstand van de aarde naar de maan. Er bestond geen raakkans en dat is maar goed ook, want het object heeft een doorsnee van twee kilometer.
Als een asteroïde van deze klasse de aarde raakt, dan vernietigt het per direct het omringende gebied met een grootte van enkele honderden kilometers. Daarnaast verandert het klimaat drastisch met onvoorspelbare gevolgen.
De ruimtesteen was te zwak om met het blote oog te zien, maar waarnemers met goede telescopen en CCD-camera's konden wel een glimp van het object opvangen.
Astronomen zijn zich momenteel bewust van enkele honderden asteroïden groter dan een kilometer wiens banen kruisen met die van de aarde. Deze objecten worden nauwkeurig in de gaten gehouden. De enige dreiging is de asteroïde Apophis die in 2029 langs de aarde scheert en een kleine inslagkans heeft in 2036. (Astrostart)
quote:De bovenstaande gif is van 28 maartOp zondag 1 april 2007 18:42 schreef Frutsel het volgende:
Killer-Asteroide scheert langs de Aarde
Als een asteroïde van deze klasse de aarde raakt, dan vernietigt het per direct het omringende gebied met een grootte van enkele honderden kilometers. Daarnaast verandert het klimaat drastisch met onvoorspelbare gevolgen.
Een grotere ramp zou zijn als een asteroïde de Maan zou wegvagen
( ff de brokstukken die de Aarde kunnen raken weggelaten )...
- De Aarde zou weer erger gaan kantelen / slingeren.
- De Aarde gaat weer sneller draaien ?!?
- Geen eb en vloed meer ( wel een eenzijdige van de zon )
[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 01-04-2007 19:40:20 ]
Misschien doet Apophis dat wel ergens tussen 2029 en 2036
To David Morrison, a senior scientist at NASA, the Earth orbits the sun in a sort of cosmic shooting gallery. More than 1 million asteroids spin around the sun, and it is Morrison's job to figure out which of these bodies of rock, dust and metal could come crashing down on Earth.
Right now, NASA is tracking 127 asteroids that have a very small chance of striking the planet. That number is about to get a lot higher. Stronger telescopes, and a new mandate from Congress, will allow scientists to detect thousands of smaller asteroids more likely to hit Earth. And scientists are plotting ways to stop them, from "gravity tractors" to solar ray guns.
"There is no question that these will hit the Earth," says Russell Schweickart, a former Apollo astronaut who is involved in a group studying asteroids. "The question is how often we will have to do something about it." In fact, Schweickart thinks world leaders might have to do something about it very soon, within the next 15 years.
In early March, Russian, European, Japanese and American scientists held a Planetary Defense Conference in Washington to discuss the threats and plot a strategy for dealing with them.
Identifying asteroids close to the Earth is the priority right now, says Dave Jonta, a conference spokesman. A large asteroid could cause what scientists call an "impact winter": a huge volume of dust gets thrown into the atmosphere, completely or partially blocking the sun's light, causing crop loss, disease and possible global starvation. And smaller asteroids could kill hundred of thousands, if not millions of people, Schweickart says.
A group of experts, scientists, diplomats and international lawyers will meet in May to confront issues such as what country will finance asteroid-destruction missions.
One problem: Because of the difficulty in projecting an asteroid's orbit, scientists often can only predict the probability that a specific asteroid will hit the Earth. So international leaders might have to take action before knowing for certain what path an asteroid might take. "We may have to spend $300 million to fly a mission that, in the end, wasn't needed," Schweickart says, "but that's a lot better than living with a 10 percent chance that New York City will be hit."
( http://www.orlandosentine(...)news-headlines-space )
quote:Locked and Load.the Earth orbits the sun in a sort of cosmic shooting gallery
=========================================================
NEW YORK -- There's no need to run or panic, but scientists are tracking a giant asteroid that may be headed our way. It's straight out of movies like “Armageddon” or “Deep Impact,” as an asteroid named "Apophis" is coming dangerously close to Earth and could strike on April 13th, in 2036. Eerily enough, that’s Friday the 13th.
“When it does hit, it generates a blast that is many, many, many gigatons, not megatons, so it's thousands or millions of times worse than Hiroshima,” said American Museum of Natural History astrophysics curator Michael Shara.
The chances it will hit are anywhere from one in a thousand to one in several thousand, but scientists say the effects wouldn't be nearly as catastrophic as the event that wiped out the dinosaurs.
“The most likely target is several thousand miles off the coast of California and so what that'd do is just create a five-mile wide crater in the water,” said Jennifer Bogo of Popular Mechanics Magazine. “Now, when all that water collapses back into the crater it'd send 50-foot waves barraging the coast of California for an hour, so it's definitely not extinction-causing but definitely not good for California.”
Right now NASA is working on plans to deflect the giant rock and though trying to blow it up, like in the movies, is a possibility, the more likely plan is much more tame.
“One of the ways of deflecting it is by planting a large space craft right next to it, which will slowly gravitationally deflect it from its path. Just change its speed by a couple of seconds over the course of a couple of decades and you can get it to miss.”
And even though Apophis is now on our collective radar, NASA just released a report to Congress that says it has neither the budget nor the equipment to properly search the skies for all sorts of similar objects like Apophis that may also be headed our way
NASA is tracking about 75 percent of the large asteroids near us bigger than a kilometer. It's the smaller ones that have greater potential of slipping through.
“There are a lot more asteroids that pass reasonably close to earth's orbit that are greater than 150 yards in diameter,” said Bogo. “So there about 100,000 of those and we've only detected about 4,000.”
“You've got to look for years and in a very systematic fashion,” said Shara. “The cost is not trivial, we're talking two, three, four hundred million dollars, but spaced over ten or 20 years.”
Or as "Popular Mechanics" is quick to point out, about the same it cost to make those two Hollywood blockbusters that, unfortunately, may've come pretty darn close to predicting the future.
http://rdu.news14.com/content/top_stories/default.asp?ArID=103070
[ Bericht 1% gewijzigd door Frutsel op 12-04-2007 09:50:08 ]
quote:Het vreemde is dat als ik tijdstip en datum invoer in SN 6.0 ik geen match zie met een mogelijke collisioin.Op donderdag 12 april 2007 08:38 schreef Frutsel het volgende:
[knip]
quote:Mjah, volgens mij is er op dit moment ook geen collision gevaar. Echter als de asteroide voor de eerste keer langs komt (in 2029 dacht ik), dan wordt hij waarschijnlijk 'verbogen' door de aantrekkingskrachten van aarde, maan, zon en hebben ze geen idee wat dat voor gevolgen heeft voor 2036.Op donderdag 12 april 2007 09:22 schreef Drugshond het volgende:
[..]
Het vreemde is dat als ik tijdstip en datum invoer in SN 6.0 ik geen match zie met een mogelijke collisioin.
quote:Wellicht doet de aantrekkingskracht van de aarde iets of wat met dat stukje steen.Op dinsdag 23 januari 2007 23:19 schreef Drugshond het volgende:
[knip]
Zie eerdere posting. (MN4 2004 = Apophis)
2029 Close encounter 13-14 april.
Maar goed dan is het nu nog 22 jr wachten op de volgende update patch van SN.(waarin de koerswijziging meegenomen wordt
"Dawn hoeft nu nog maar twee reizen te maken," vertelt Keyur Patel, projectmanager van het Dawn project. "Midden juni vertrekt de ruimtesonde voor een 25 kilometer lange reis naar het lanceerplatform. De tweede reis duurt iets langer, namelijk acht jaar." Met de tweede reis doelt Patel op de trektocht naar de asteroïdengordel. NASA hoopt de ruimtesonde rond 30 juni te lanceren.
Nu Dawn bij Astrotech nabij NASA's Kennedy Space Center is gearriveerd, beginnen de laatste voorbereidingen voor de lancering. Technici zullen de batterijen van de ruimtesonde installeren en testen de instrumenten aan boord van de sonde. Eind april bevestigen ingenieurs de zonnepanelen aan Dawn en ook deze worden grondig getest. Uiteindelijk wordt Dawn gevuld met brandstof die gebruikt wordt om de ruimtesonde te manoeuvreren.
Tenslotte wordt Dawn in mei op een raket geplaatst en vertrekt deze op 19 juni naar het lanceerplatform van Cape Canaveral. Een Delta II-raket zorgt ervoor dat de ruimtesonde succesvol de ruimte bereikt.
De Dawn-missie was vorig jaar in het nieuws, omdat de missie dreigde te worden stop gezet. Gelukkig heeft NASA toentertijd besloten om meer geld in het programma te pompen, zodat de missie toch kon doorgaan. (Asteroid)
The Maui News received several phone calls from people who said they saw what probably was a large meteor that moved from northwest to southeast or reporting an unusual cloud that remained in the sky after it passed.
Mike Maberry, assistant director of the University of Hawaii Institute for Astronomy, said he was not aware of any reports of an object in the sky. But he said its description sounded like a meteor.
“Whoever got to see that was very lucky,” he said, adding that chances are “very slim” of a meteor landing in the vicinity of Maui in the middle of the Pacific.
Maberry said the meteor itself would not need to be very large to make a spectacular show.
“They don’t have to be much larger than a poi pounder to look really big,” he said.
Many of the meteors that make bright streaks across the night sky are only the size of a grain of sand, he said. A meteor is a rock or similar solid material that crosses into the Earth’s atmosphere, with the friction from the high-speed entry causing the material to burn. When a space object lands on Earth, it is called a meteorite.
Kaleo Evangelista, a paddler with Kihei Canoe Club who was working out with a crew offshore from old Suda Store, said the glowing object made quite a show a few minutes after 5:30 a.m.
“We saw a glow going over us, just like an airplane,” he said. But instead of seeing an aircraft the canoe paddlers saw a light blue, almost white object moving from northwest to southeast.
For one to two minutes, the paddlers watched the object move across the sky, leaving a trail of smoke before it disappeared behind Haleakala. Evangelista said he couldn’t tell if the object landed on land or in the ocean.
“We didn’t see any kind of explosion or flash,” he said.
The object traveled roughly parallel to land until it abruptly changed course, “dropping down at a 45-degree angle,” he said.
Evangelista called his friend, Charlie Fleck, who lives in Wailuku Heights. Fleck woke up, stepped outside and snapped photos at 5:49 a.m. of the smoke trail with his digital camera, but he didn’t see the object itself.
“It was just an amazing looking sight,” Fleck said. “The smoke lingered for an hour in the sky. . . . It was big, very noticeable in the sky.”
Weer zo eentje, pas net ontdekt... terwijl die de aarde al voorbij is. En een flinke ook nog, van 300m doorsnee... Wat meer informatie + animatie
http://www.spaceweather.com/
http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20HA
quote:De dag ervoor zat er nog eentjeOp woensdag 18 april 2007 08:15 schreef Frutsel het volgende:
Asteroide 2007 HA
Weer zo eentje, pas net ontdekt... terwijl die de aarde al voorbij is. En een flinke ook nog, van 300m doorsnee... Wat meer informatie + animatie
http://www.spaceweather.com/
http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20HA
Ook pas in April ontdekt
(2007 HB15) 2007-Apr-24,op 0.6 LD van de aarde, Afmetingen 7.4 m - 16 m
(2007 HV4) 2007-Apr-22, op 1,4 LD van de aarde, Afmetingen 4.9 m - 11 m
http://neo.jpl.nasa.gov/ca/
UK space scientists and engineers have designed a mission to investigate a potentially hazardous asteroid.
The 300m-wide (980ft) rock, known as Apophis, will fly past Earth in April 2029 at a distance that is closer than many communications satellites.
Astrium, based in Stevenage, Herts, wants a probe to track the asteroid so its orbit can be better understood.
The concept will compete for a $50,000 (£25,000) Planetary Society prize, but a full mission would cost millions.
The British design calls for a small, remote-sensing spacecraft, dubbed Apex (Apophis Explorer), which could rendezvous with Apophis in January 2014.
It would then spend the next three years tracking the rock, sending data back to Earth about the object's size, shape, spin, composition and temperature.
From this information, orbit modelling would enable a more accurate prediction of the risk of any future collision.
Astrium says that if its concept won the prize, it would donate the money to charity.
"The real prize for us would be if the European or US space agencies thought there was merit in our proposal and asked us to carry the feasibility study forward," said Dr Mike Healy, the company's space science director.
A full mission would be expected to cost about $500m (£250m) dollars to develop, launch and operate.
Early warning
Apophis caused some consternation in 2004 when initial observations suggested there was an outside chance it might hit Earth in 2029.
Further study by ground-based telescopes indicated there was virtually no possibility of this happening, and the expectation is that the object will whiz past the Earth at a close but comfortable distance of just under 36,000km (22,400 miles).
Talk of a possible strike on another visit in 2036 has also been dampened by astronomers who have kept a careful watch on the rock's progress through space.
However, there is always some uncertainty associated with an asteroid's orbit.
One reason is the Yarkovsky effect. This describes what happens when an asteroid radiates energy absorbed from the Sun back into space.
Releasing heat in one direction nudges the object in the opposite direction. The resulting acceleration is tiny, but over the centuries acts like a weak rocket and could make the difference between a hit or a miss in some circumstances.
The close encounter with Earth in 2029 will also perturb Apophis' orbit gravitationally.
A mission like Apex to track and study the rock would help reduce uncertainties and give solid predictions about the rock's course long into the future.
http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/6971216.stm
Yesterday, Sept. 5th around 0100 UT, tiny asteroid 2007 RS1 flew past Earth only 48,000 miles (0.2 lunar distances) away. There was never any danger from this near miss. Even if the 3-meter wide space rock had hit Earth, it would have disintegrated in the atmosphere, causing little to no damage at ground level. It would, however, make a very nice fireball. Maybe next time.
Researchers at NASA/JPL, Caltech, and Arecibo Observatory have released the results of radar observations of the potentially hazardous asteroid 99942 Apophis, along with an in-depth analysis of its motion. The research will affect how and when scientists measure, predict, or consider modifying the asteroid's motion. The paper has been accepted for publication in the science journal "Icarus" and was presented at the AAS/DPS conference in Orlando, Florida in October of 2007.
The analysis of Apophis previews situations likely to be encountered with NEAs yet to be discovered: a close approach that is not dangerous (like Apophis in 2029) nonetheless close enough to obscure the proximity and the danger of a later approach (like Apophis in 2036) by amplifying trajectory prediction uncertainties caused by difficult to observe physical characteristics interacting with solar radiation as well as other factors.
Upon its discovery in 2004, Apophis was briefly estimated to have a 2.7% chance of impacting the Earth in 2029. Additional measurements later showed there was no impact risk at that time from the 210-330 meter (690-1080 foot) diameter object, identified spectroscopically as an Sq type similar to LL chondritic meteorites. However, there will be a historically close approach to the Earth, estimated to be a 1 in 800 year event.
Story Continues --> http://neo.jpl.nasa.gov/apophis/
===
The future for Apophis on Friday, April 13 of 2029 includes an approach to Earth no closer than 29,470 km
Zal me benieuwen hoe dichtbij het echt wordt straks in 2029 en 2036
http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?sstr=2007%20TU24;orb=1
1.4 LD (1,4 x afstand aarde maan), 250x560 meter groot
quote:Is die te zien met het blote oog?Op maandag 29 oktober 2007 20:42 schreef Frutsel het volgende:
In januari 2008 krijgen we trouwens ook een joekel zeg
http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?sstr=2007%20TU24;orb=1
1.4 LD (1,4 x afstand aarde maan), 250x560 meter groot
quote:ik ben bang van niet... misschien met een goede verrekijker of een simpele sterrekijker
als je maar weet waar je moet kijken
A newly discovered hunk of space rock has a 1 in 75 chance of slamming into the Red Planet on Jan. 30, scientists said Thursday.
"These odds are extremely unusual. We frequently work with really long odds when we track ... threatening asteroids," said Steve Chesley, an astronomer with the Near Earth Object Program at NASA's Jet Propulsion Laboratory.
The asteroid, known as 2007 WD5, was discovered in late November and is similar in size to an object that hit remote central Siberia in 1908, unleashing energy equivalent to a 15-megaton nuclear bomb and wiping out 60 million trees.
Scientists tracking the asteroid, currently halfway between Earth and Mars, initially put the odds of impact at 1 in 350 but increased the chances this week. Scientists expect the odds to diminish again early next month after getting new observations of the asteroid's orbit, Chesley said.
"We know that it's going to fly by Mars and most likely going to miss, but there's a possibility of an impact," he said.
If the asteroid does smash into Mars, it will probably hit near the equator close to where the rover Opportunity has been exploring the Martian plains since 2004. The robot is not in danger because it lies outside the impact zone. Speeding at 8 miles a second, a collision would carve a hole the size of the famed Meteor Crater in Arizona.
In 1994, fragments of the comet Shoemaker-Levy 9 smacked into Jupiter, creating a series of overlapping fireballs in space. Astronomers have yet to witness an asteroid impact with another planet.
"Unlike an Earth impact, we're not afraid, but we're excited," Chesley said.
http://www.foxnews.com/story/0,2933,317749,00.html
quote:We weten dat hij voorbij vliegt aan Mars en hoogst waarschijnlijk mist, maar er is een kans op een inslag."We know that it's going to fly by Mars and most likely going to miss, but there's a possibility of an impact," he said.
Jaja, lekker duidelijk wetenschppetje van niks
Hij weet dat ie erlangs vliegt, waarschijnlijk mist, maar er kans is op een inslag.
Back to the drawingboard en laat maar horen als je eruit bent zou ik zeggen
quote:Zo'n "kleintje" niet...Op vrijdag 21 december 2007 12:02 schreef NED het volgende:
Zou zo een ding Mars uit zn baan kunnen knallen overigens?
Wat ik vooral opmerkelijk vind is dat ze het 'ding' pas in november hebben ontdekt.
Zoiets kan ons ook te wachten staan... Vandaag ontdekken en met valentijnsdag doomsday voor aarde
quote:Ja, dat er bijvoorbeeld net eentje uit een richting komt die we niet goed in de gaten houdenOp vrijdag 21 december 2007 13:28 schreef NED het volgende:
Of dat het gewoon in een keer einde oefening is. Ze ontdekken er immers ook vaak pas eentje die de aarde al voorbij is
Recht van onderen op de zuidpool ofzo, meteen al het ijs weg.
quote:En als mars te zien is boven de horizon uiteraardOp maandag 29 oktober 2007 20:53 schreef Frutsel het volgende:
[..]
ik ben bang van niet... misschien met een goede verrekijker of een simpele sterrekijker
als je maar weet waar je moet kijken
quote:Als we vandaag ontdekken dat er over 5 jaar een inslaat, zullen we nog niet veel kunnen doen om het te stoppenOp vrijdag 21 december 2007 12:15 schreef Frutsel het volgende:
[..]
Zo'n "kleintje" niet...
Wat ik vooral opmerkelijk vind is dat ze het 'ding' pas in november hebben ontdekt.
Zoiets kan ons ook te wachten staan... Vandaag ontdekken en met valentijnsdag doomsday voor aarde
quote:We kunnen het allicht wel proberen. Het enige probleem dat ik voorzie is samenwerking. Ik zie het er in zo'n geval nog van komen dat de EU, VS en China ieder hun eigen oplossing gaan ontvouwen en uitvoeren.Op zondag 23 december 2007 20:08 schreef Pek het volgende:
Als we vandaag ontdekken dat er over 5 jaar een inslaat, zullen we nog niet veel kunnen doen om het te stoppen
Ik zie asteroiden echt als een urgent probleem maar helaas zijn velen het niet echt met mij eens, ik vind het raar dat men in bijvoorbeeld de VN geen afspraken maakt over de aanpak van dit probleem dat rampzalige gevolgen kan hebben.quote:Klopt, maar volgens mij is het technisch onmogelijk om iets binnen vijf jaar op touw te zetten, hoe cru het ook klinkt. Discovery heeft daar eens een docu aan gewijd, volgens mij hebben we op zijn minst 10 jaar nodig.Op zondag 23 december 2007 21:05 schreef Bolkesteijn het volgende:
[..]
We kunnen het allicht wel proberen. Het enige probleem dat ik voorzie is samenwerking. Ik zie het er in zo'n geval nog van komen dat de EU, VS en China ieder hun eigen oplossing gaan ontvouwen en uitvoeren.
Maar goed, proberen kan altijd
15/20 jaar...misschien.
edit: pwned by the mod
quote:Ow jawel, z'eker wel. Herinner je de race naar de maan nog? Binnen 4 jaar een raketsysteem ontwikkelen waarmee je naar de maan gaat terwijl er uberhaupt nog vrijwel geen ervaring met ruimtereizen, ruimteschepen koppelen, communicatie op grote afstand was, sterker nog, we wisten niet eens hoe de achterkant van de maan er uit zag. Ik zit zelf in die sector, maar het is een verbijsterende prestatie. Als geld geen issue is hebben we binnen 2 jaar een raket die een asteroide kan raken en staan we binnen 5 jaar, bemand op Mars.Op zondag 23 december 2007 21:26 schreef Frutsel het volgende:
Klopt, maar volgens mij is het technisch onmogelijk om iets binnen vijf jaar op touw te zetten, hoe cru het ook klinkt. Discovery heeft daar eens een docu aan gewijd, volgens mij hebben we op zijn minst 10 jaar nodig.
Maar goed, proberen kan altijd
quote:Precies, zo denk ik er ook over. Ik vind het een beetje wrang dat men de urgentie van dit probleem niet in zit en er dus geen geld voor beschikbaar stelt, en zich vooral met aardse problemen bezig houdt. Eenzelfde probleem geldt overigens voor energieopwekking door kernfusie.Op zondag 23 december 2007 23:33 schreef Autoreply het volgende:
Ow jawel, z'eker wel. Herinner je de race naar de maan nog? Binnen 4 jaar een raketsysteem ontwikkelen waarmee je naar de maan gaat terwijl er uberhaupt nog vrijwel geen ervaring met ruimtereizen, ruimteschepen koppelen, communicatie op grote afstand was, sterker nog, we wisten niet eens hoe de achterkant van de maan er uit zag. Ik zit zelf in die sector, maar het is een verbijsterende prestatie. Als geld geen issue is hebben we binnen 2 jaar een raket die een asteroide kan raken en staan we binnen 5 jaar, bemand op Mars.
ASTEROID FLYBY:
Mark your calendar: On Jan. 29, 2008, one night before a Tunguska-class (50m-wide) asteroid threatens to strike Mars, an even larger asteroid will fly past our own planet. At closest approach, 2007 TU24 will be 1.4 lunar distances from Earth. There's no danger of a collision, but the 400m-wide space rock will be close enough to phtograph through backyard telescopes as it speeds through the constellation Cassiopeia glowing like a 10th magnitude star.
En vandaag komt er eentje (2007 XH16) voorbij van 565 meter groot
op een afstand van 8.1 x de maan/aarde
[ Bericht 8% gewijzigd door -CRASH- op 24-12-2007 14:05:27 ]
quote:En die op 29 januari is ook pas zeer recentelijk ontdektOp maandag 24 december 2007 13:47 schreef -CRASH- het volgende:
On December 24, 2007 there were 912 potentially hazardous asteroids.
ASTEROID FLYBY:
Mark your calendar: On Jan. 29, 2008, one night before a Tunguska-class (50m-wide) asteroid threatens to strike Mars, an even larger asteroid will fly past our own planet. At closest approach, 2007 TU24 will be 1.4 lunar distances from Earth. There's no danger of a collision, but the 400m-wide space rock will be close enough to phtograph through backyard telescopes as it speeds through the constellation Cassiopeia glowing like a 10th magnitude star.
En vandaag komt er eentje (2007 XH16) voorbij van 565 meter groot
op een afstand van 8.1 x de maan/aarde
11 oktober jl volgens mij
http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?sstr=2007%20TU24;orb=1
(duurt ff om die link in te laden ivm java ofzo)
11 oktober is wel heel erg kort geleden
31 December
Kort voor het eind van 2007 (31 December) wordt de aarde op 0,059 AE (8,9 miljoen km) gepasseerd door de ongeveer dertig meter grote planetoïde 2005 YO3
10 Januarie
De aarde wordt vandaag gepasseerd door de ongeveer 1 kilometer grote planetoïde 2005 WJ56. De kleinste afstand bedraagt 0,028 AE (4,2 miljoen km).
29 Januarie
De ongeveer 320 meter grote aardscheerder 2007 TU24 nadert onze planeet tot op 0,004 AE (600.000 km!).
26 Februarie
De circa 400 meter grote planetoïde 2002 TD66 nadert de aarde tot op 6,5 miljoen kilometer.
BRON: http://www.sterrenkunde.nl/stuv/
[ Bericht 23% gewijzigd door -CRASH- op 24-12-2007 14:57:02 ]
Afstand Aarde-Maan is interessanter....
Alles wat onder de 1.5 LD zit is verdomd dichtbij, zoals die van 29 januari.
En nog een verhaal over 2007 WD5 (de Mars asteroide)
Animation showing the motion of the uncertainty region of 2007 WD5 as it approaches Mars.The thin white line is the orbit of Mars. The blue line traces the motion of the center of the uncertainty region, which is the most likely position of the asteroid.
[ Bericht 32% gewijzigd door -CRASH- op 24-12-2007 15:18:00 ]
als ie door de atmosfeer zou gaan.
En als de asteroide zou inslaan. Dan is de krater die ontstaat
te vergelijken met de krater (diameter van 800 meter) waar Opportunity nu bij is.....
http://www.astroversum.nl/nieuws/nieuws.html?subaction=showfull&id=1198918568
quote:Dat is vlakbij voor zo'n groot ding!Op maandag 24 december 2007 14:50 schreef -CRASH- het volgende:
29 Januarie
De ongeveer 320 meter grote aardscheerder 2007 TU24 nadert onze planeet tot op 0,004 AE (600.000 km!).
320 meter, dat is toch zo'n beetje het formaat dat de dinosauriers deed uitsterven?
quote:http://www.spaceweather.com/ASTEROID FLYBY: On Jan. 10th, asteroid 2005 WJ56 will fly past Earth only 2.6 million miles away. There's no danger of a collision, but the kilometer-wide space rock will be close enough for experienced amateur astronomers to photograph as it glides through the constellation Taurus glowing like an 11th magnitude star. Last night, Gunnar Glitscher of Darmstadt, Germany, made this movie of 2005 WJ56. "On Jan. 8th at 23:30 UTC, the fast-moving asteroid can be observed with mid-sized telescopes less than 1o northwest of the bright star cluster M36," he notes. [ephemeris] [3D orbit]
Flink rotsje... 700m bij 1600m
quote:Nee, die had een diameter van ongeveer 10 km.Op zaterdag 29 december 2007 10:16 schreef SeLang het volgende:
[..]
Dat is vlakbij voor zo'n groot ding!
320 meter, dat is toch zo'n beetje het formaat dat de dinosauriers deed uitsterven?
quote:New Observations Slightly Decrease Mars Impact Probability
by Don Yeomans, Paul Chodas and Steve Chesley
Pasadena CA (JPL) Jan 03, 2008
Updated Uncertainty Region for 2007 WD5 at encounter with Mars,
shown as white dots. The thin white line is the orbit of Mars.
The blue line traces the motion of the center of the uncertainty region,
which is the most likely position of the asteroid. Note that the scale is
considerably finer than it has been in past diagrams.
Additional position observations for asteroid 2007 WD5 taken on
December 29 through January 2 have been used to improve the
accuracy of the asteroid's orbit
As a result, the range of possible paths past Mars has narrowed by
a factor of 3 and the most likely path has moved a little farther away from the planet,
causing the Mars impact probability to decrease slightly to 3.6%
(about one chance in 28).
The new positional observations were made using the 2.4 meter telescope at New Mexico
Tech's Magdalena Ridge Observatory and reported by astronomer Bill Ryan.
It seems likely that as additional observations further shrink the uncertainty region of this asteroid,
the region will no longer intersect Mars and the impact probability will quickly drop to zero.
quote:2007 WD5 Mars Collision Effectively Ruled Out As Impact Odds Widen To 1 In 10000
by Steve Chesley, Paul Chodas and Don Yeomans
forNASA/JPL Near-Earth Object Program Office
Pasadena CA (SPX) Jan 10, 2008
Since our last update, we have received numerous tracking measurements of asteroid 2007 WD5 from four different observatories. These new data have led to a significant reduction in the position uncertainties during the asteroid's close approach to Mars on Jan. 30, 2008. As a result, the impact probability has dropped dramatically, to approximately 0.01% or 1 in 10,000 odds, effectively ruling out the possible collision with Mars.
Our best estimate now is that 2007 WD5 will pass about 26,000 km from the planet's center (about 7 Mars radii from the surface) at around 12:00 UTC (4:00 am PST) on Jan. 30th. With 99.7% confidence, the pass should be no closer than 4000 km from the surface.
The sequence of updates over the last few weeks has been typical of past potential impact scenarios, with the odds of impact initially surging and later plummeting towards zero. Early on, the uncertainty region is very large and the probability of impact is rather low.
As the uncertainty narrows, but still includes the planet, the probability initially increases. But eventually, as in this case, the uncertainty region shrinks to the point that it no longer overlaps the planet, and the probability of impact begins a precipitous decline.
This rise and fall of the computed hazard was most notably seen in Dec. 2004 when asteroid 99942 Apophis briefly reached a 2.7% chance of impact with Earth in April 2029. In every case, the height and the timing of the peak probability - and the subsequent decline - cannot be known until the uncertainty region has shrunk to the point where it no longer intersects the planet.
NASA's Spaceguard Survey continues searching for Near-Earth Asteroids such as 2007 WD5, endeavoring to discover 90% of those larger than 1 km in size, a goal that should be met within the next few years. Each discovered asteroid is continually monitored for the possibility of impact. For 2007 WD5, these analyses show there is no possibility of impact with either Mars or Earth in the next century.
This unfolding story and the present results have been made possible by the tracking efforts of many astronomers at several observatories around the world:
+ 2007 WD5 was discovered using the Mt. Lemmon 1.5-meter telescope by Andrea Boattini of the University of Arizona's Catalina Sky Survey, which is led by Steve Larson.
+ Follow-up from archival images taken by the 1.8-meter telescope on Kitt Peak in Arizona were provided by Terrence H. Brezzi of the University of Arizona's Spacewatch Project, which is led by Robert McMillan.
+ Andy Puckett of the Univ. of Alaska obtained pre-discovery measurements from archival images of the Sloan Digital Sky Survey"s 2.5-meter telescope on Apache Point, NM.
+ Bill Ryan of New Mexico Tech's Magdalena Ridge Observatory observed 2007 WD5 on several crucial nights, with critical support from university and observatory staff.
+ Observations from the 6.5-meter Multi-Mirror Telescope (MMT) Observatory in Arizona were provided by a team consisting of Holger Israel (Univ. Bonn), Matt Holman (Harvard/CfA), Steve Larson (Univ. Ariz.), Faith Vilas (MMTO), Cesar Fuentes (Harvard/CfA), David Trilling (Univ. Ariz.) and Maureen Conroy (Harvard/CfA).
+ The 3.5-meter telescope at the Calar Alto Observatory in Spain provided follow-up through a team consisting of Adriano Campo Bagatin (Univ. Alicante), Gilles Bergond (Calar Alto Obs.), Rene Duffard (Inst. de Astrofisica de Andalucia), Jose Luis Ortiz (Inst. de Astrofisica de Andalucia), Reiner Stoss (Obs. Astronomico de Mallorca and Astronomisches Rechen-Institut) and Javier Licandro (Inst. de Astrofisica de Canarias).
+ Fabrizio Bernardi, Marco Micheli and Dave Tholen of the Univ. of Hawaii Institute for Astronomy observed the asteroid at its faintest using the 2.2-meter UH telescope on Mauna Kea in Hawaii.
Weliswaar een kleintje van 'slechts' 20 meter..
maar toch minder dan 1 LD van de aarde af...
quote:2008 AF3 - departing
Approximate diameter: 20 meters (H=26.177)
Closest Earth approach: 0.98 LD at 0913 UTC today
Inside ten LD of Earth: 30 Dec. until 27 Jan.
Inside Earth's Hill sphere: 8 to 18 Jan.
Closest Moon approach: 1.72 LD at 0535 UTC today
Data based on: JPL SSD orbit solution #3 downloaded today
based on 31 observations spanning 1 day
Optical observation: observed from 5 locations during 1.6422 days
discovered at 0525 UTC on 10 Jan. by the Catalina Sky Survey
last observed at 2050 UTC on 11 Jan. by Dresden Obs.
Gisteren ging het over Asteroiden, Kometen, Meteorite....
En voor de geintresseerden is er ook een podcast te downloaden.
Het gaat er ook over de meteoriet die
September vorig jaar in Peru is ingeslagen.
Als je duits kunt verstaan is het wel de moeite waard
om te kijken
quote:Planetoïde mist aarde 'op haar na'Een kleine planetoïde, met de naam 2007TU24, scheert op dinsdag 29 januari vlak langs de aarde. Hij passeert op een afstand van ongeveer 500.000 kilometer. In kosmische termen betekent dit dat hij de aarde op een haar na mist.
Dat heeft sterrenkundige Theo Jurriëns van de Rijksuniversiteit Groningen (RuG) vandaag bevestigd naar aanleiding van een bericht in het AD. ''Dat is overigens twee keer de afstand van de aarde naar de maan'', relativeert hij meteen. ''Dus veel merken we er uiteindelijk niet van.'' De planetoïde is een paar kilometer groot, "oftewel de doorsnede van een klein Nederlands dorp".
Het gebeurt regelmatig dat zulke voorwerpen de aarde passeren. ''In 1908 was het laatste incident met grote gevolgen", vertelt Jurriëns. In dat jaar schampte een planeetje de aarde en stortte neer boven Siberië. Het hemellichaam ontplofte toen op 10 kilometer hoogte. "De schokgolf die dat teweeg bracht, had het effect van een modale atoombom", aldus de sterrenkundige. "Gelukkig vond de explosie plaats boven onbewoond gebied."
Statistisch gezien, slaat er volgens de wetenschapper eens in de 100 à 200 jaar daadwerkelijk een planetoïde in op aarde. De meeste brokken uit de ruimte die op aarde dreigen te belanden, verpulveren in de dampkring.
quote:2 keer afstand aarde - maan klopt natuurlijk niet, het is bij lange na nog niet eens 1,5 keer. Afstand is 384.000 kilometer, hoe ze dan bij 2x komen als het 500.000 is, is me een raadsel.Op donderdag 24 januari 2008 13:04 schreef Frutsel het volgende:
[..]
Planetoïde mist aarde 'op haar na'
Don Yeomans
NASA/JPL Near-Earth Object Program Office
January 22, 2008
Asteroid 2007 TU24, discovered by the Catalina Sky Survey on October 11, 2007 will closely approach the Earth to within 1.4 lunar distances (334,000 miles) on 2008 Jan. 29 08:33 UT. This object, between 150 and 600 meters in diameter, will reach an approximate apparent magnitude 10.3 on Jan. 29-30 before quickly becoming fainter as it moves further from Earth. For a brief time the asteroid will be observable in dark and clear skies with amateur telescopes of 3 inch apertures or larger.
The illustration below is courtesy of amateur astronomer Dr. Dale Ireland from Silverdale, WA. The illustration shows the asteroid's track on the sky for 3 days near the time of the close Earth approach as seen from the city of Philadelphia. Since the object's parallax will be a significant fraction of a degree, observers are encouraged to use our on-line Horizons ephemeris generation service for their specific locations. These personalized ephemeris tables can be generated at: http://ssd.jpl.nasa.gov/horizons.cgi?find_body=1&body_group=sb&sstr=2007%20TU24
Given the estimated number of near-Earth asteroids of this size (about 7,000 discovered and undiscovered objects), an object of this size would be expected to pass this close to Earth, on average, about every 5 years or so. The average interval between actual Earth impacts for an object of this size would be about 37,000 years. For the January 29th encounter, near Earth asteroid 2007 TU24 has no chance of hitting, or affecting, Earth.
2007 TU24 will be the closest currently known approach by a potentially hazardous asteroid of this size or larger until 2027. Plans have been made for the Goldstone planetary radar to observe this object Jan 23-24 and for the Arecibo radar to observe it Jan 27-28 and then Feb 1-4. High resolution radar imaging is expected, which may permit later 3-D shape reconstruction.
http://neo.jpl.nasa.gov/news/news157.html
quote:Inderdaad... NEO meld ook 1.4 LDOp donderdag 24 januari 2008 13:06 schreef Saekerhett het volgende:
[..]
2 keer afstand aarde - maan klopt natuurlijk niet, het is bij lange na nog niet eens 1,5 keer. Afstand is 384.000 kilometer, hoe ze dan bij 2x komen als het 500.000 is, is me een raadsel.
http://neo.jpl.nasa.gov/ca/
Slechte bron denk ik
En hij is pas in oktober ontdekt. Die hadden we nooit op tijd weg kunnen koppen
quote:Op donderdag 24 januari 2008 13:19 schreef Frutsel het volgende:
[..]
Inderdaad... NEO meld ook 1.4 LD
http://neo.jpl.nasa.gov/ca/
Slechte bron denk ik
En hij is pas in oktober ontdekt. Die hadden we nooit op tijd weg kunnen koppen
Trouwens:
quote:Right... weet je hoe groot die dingen zijn: http://nl.wikipedia.org/wiki/PlanetoideStatistisch gezien, slaat er volgens de wetenschapper eens in de 100 à 200 jaar daadwerkelijk een planetoïde in op aarde. De meeste brokken uit de ruimte die op aarde dreigen te belanden, verpulveren in de dampkring.
Als er echt elke 100 tot 200 jaar zo'n ding inslaat, dan waren we hier nu niet. Natuurlijk zijn er ook kleintjes, maar die slaan elke dag meerdere malen in.
quote:Naja, Tunguska was een 'zware' .. dus vanaf 2006 kunnen we weer wat verwachtenOp donderdag 24 januari 2008 13:25 schreef Saekerhett het volgende:
[..]
Trouwens:
[..]
Right... weet je hoe groot die dingen zijn: http://nl.wikipedia.org/wiki/Planetoide
Als er echt elke 100 tot 200 jaar zo'n ding inslaat, dan waren we hier nu niet. Natuurlijk zijn er ook kleintjes, maar die slaan elke dag meerdere malen in.
Maar goed, als er echt zon 'grote' komt van kilometers doorsnee kan zelfs Bruce Willis ons niet helpen.
Maar eentje van 600m overleven we (naja, sommigen van ons) nog wel.
Ik zag op een documentaire op Discovery eens dat statistisch gezien de kans groter is dat je omkomt bij de inslag van een planetoide dan dat je omkomt bij een vliegtuigongeluk.
quote:Dat wordt gezegd voor de gemoedsrust van onwetende mensen...Op donderdag 24 januari 2008 13:06 schreef Saekerhett het volgende:
[..]
2 keer afstand aarde - maan klopt natuurlijk niet, het is bij lange na nog niet eens 1,5 keer. Afstand is 384.000 kilometer, hoe ze dan bij 2x komen als het 500.000 is, is me een raadsel.
moet dit voor de 29e even lezen, en ben ook wel benieuwd of het uberhaupt te zien zal zijn.
Kan je dat zien ? Of zeg ik nu iets heel raars
Hoelaat komtie ?
Astronomers said the space rock will be visible the night of Jan. 29 to amateur astronomers with modest-sized telescopes.
Called 2007 TU24, the asteroid was discovered by NASA's Catalina Sky Survey on Oct. 11, 2007. It is estimated to be somewhere between 500 feet (150 meters) to 2,000 feet (610 meters) in diameter
The asteroid makes its closest approach to Earth, 334,000 miles (537,500 kilometers), at 3:33 a.m. Eastern time (12:33 a.m. Pacific time). For comparison, the moon is an average of 239,228 miles (385,000 kilometers) away.
"This will be the closest approach by a known asteroid of this size or larger until 2027," said Don Yeomans, manager of the Near Earth Object Program Office at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif.
However, that doesn't mean we won't hear about another flyby of this nature before then.
With relatively small space rocks, like this one, astronomers sometimes don't know they're passing through until right before they do.
There is no danger of the asteroid striking Earth in the foreseeable future, the scientists said.
But if an asteroid with this size were to hit Earth, the results could be regionally devastating. The impact itself would release about 1,500 megatons of energy, creating a crater about three miles (nearly five kilometers) wide and kicking up loads of debris, according to Yeomans.
"If it hit in the ocean, which is more likely because two-thirds of the Earth is ocean, it would create a tsunami, which would be devastating for the coastlines that happen to be nearby," Yeomans told SPACE.com. "It would be a huge local problem and the tsunami would be extraordinary if it hit in the ocean."
"As its closest approach is about one-and-a-half times the distance of Earth to the moon, there is no reason for concern," Yeomans said. "On the contrary, Mother Nature is providing us an excellent opportunity to perform scientific observations."
At its nearest, the asteroid will reach an approximate apparent magnitude 10.3, which is about 50 times fainter than an object visible to the naked eye in a clear, dark sky. Then, it will quickly become fainter as it moves away.
Story continues.... http://www.foxnews.com/story/0,2933,325345,00.html
http://www.youtube.com/watch?v=1_Y6L9-VmK8
en een site http://www.tu24.org/
These low-resolution radar images of asteroid 2007 TU24 were taken over a few hours
by the Goldstone Solar System Radar Telescope in California's Mojave Desert.
Image resolution is about 20-meters per pixel.
Credit: NASA/JPL-Caltech
This radar image of 2007 TU24 was obtained on January 28, 2008, about 12 hours before the asteroid's 1.4-lunar-distance pass by the Earth. The Arecibo Observatory in Puerto Rico and the Greenbank Telescope in West Virginia were used to take this image.
As expected, Asteroid 2007 TU24 made its closest approach to Earth at 12:33 a.m. today, Jan. 29 (3:33 a.m. Eastern time), and is now headed away from our planet. At its closest point, the asteroid was 554,209 kilometers (344,370 miles) from Earth, or roughly 1.4 times the distance between the moon and Earth.
January 29, 2008 Scientists at NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif. had tracked the asteroid in advance and determined that there was no possibility of an impact. The rare close approach is providing a bonanza for scientists, who plan to scrutinize images and data gathered in hopes of learning more about our solar system's closest neighbors - near-Earth asteroids. More observations are planned for Feb. 1 through 4 using the Arecibo Observatory in Puerto Rico. The observatory is operated by Cornell University, Ithaca, N.Y., for the National Science Foundation.
de pas deze maand ontdekt 2008BC15 komt op 0.77 LD van de aarde
Estimated Diameter - 12 - 27 meter, maar met ruim 20 km/s had ie voor heel wat schade kunnen zorgen
http://www.jpl.nasa.gov/images/asteroid/20080129/tu24-browse.jpg
normaal is dit:
Hmm? iemand verklaring?
dan een asteroide plaatje
quote:Ghehe.. weliswaar weer een kleintje, maar pas veels te laat ontdekt, 0.35 LD is wel dichtbij2008 CT1 - departing
Approximate diameter: 10 meters (H=27.557)
Closest Earth approach: 0.35 LD at 0703 UTC on 5 Feb.
Inside Earth-Moon system: 2348 UTC on 4 Feb. until 1417 UTC on 5 Feb.
Inside Earth's Hill sphere: 4 to 6 Feb.
Inside ten LD of Earth: 2 Feb. until today
Closest Moon approach: 0.96 LD at 1341 UTC 5 Feb.
Inside one LD of Moon: 1123-1601 UTC on 5 Feb.
Data based on: JPL SSD orbit solution #1 downloaded 5 Feb.
based on 13 observations
Optical observation: observed from 3 locations during 0.6489 days
discovered at 0802 UTC on 3 Feb. by LINEAR
last observed at 2336 UTC on 3 Feb. by KLENOT
Note: risk listed
quote:dacht dat het misschien iets te maken had met die asteroide.Op vrijdag 8 februari 2008 12:52 schreef Frutsel het volgende:
Heb nog altijd geen idee Jodelaar... leek me meer een aardbevingsplaatje
dan een asteroide plaatje
[..]
Ghehe.. weliswaar weer een kleintje, maar pas veels te laat ontdekt, 0.35 LD is wel dichtbij
Astronomen hebben voor het eerst een drievoudige asteroïde in de omgeving van de aarde ontdekt. Het gaat om een zogenaamde aardscheerder, een ruimterots die de baan van de aarde kruist. De aardscheerder in kwestie staat bekend als 153591 (2001 SN263) en werd voorheen als een normale, enkelvoudige asteroïde beschouwd. Waarnemingen die verricht zijn met de Arecibo-radiotelescoop hebben echter uitgewezen dat het om drie afzonderlijke objecten gaat.
De ontdekking is mogelijk gemaakt vanwege het feit dat 2001 SN263 deze week op een afstand van slechts 11 miljoen kilometer langs de aarde vloog. Deze relatief korte afstand heeft astronomen in staat gesteld om gedetailleerde radaropnames van de aardscheerder te maken. De radaropnames hebben vervolgens uitgewezen dat 2001 SN263 een bijzondere, drievoudige asteroïde is. Het centrale hoofdobject is ongeveer 2 kilometer in doorsnede, terwijl diens grootste maan ongeveer half zo groot is. Het derde object heeft een gemiddelde diameter van slechts 300 meter - even groot als de Arecibo-telescoop waarmee het object ontdekt is.
Hoewel men eerder al drievoudige asteroïden heeft ontdekt, bestaan er toch enkele belangrijke verschillen met 2001 SN263. Zo bevinden alle drievoudige asteroïden die eerder zijn ontdekt zich in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter. Daarnaast bestaan al deze drievoudige asteroïden uit één groot hoofdobject en twee (veel) kleinere maantjes. 2001 SN263 is echter de eerste drievoudige aardscheerder die ontdekt is en eveneens de eerste drievoudige asteroïde waarbij het verschil in grootte tussen de drie componenten relatief klein is.
De ontdekking van de drievoudige aardscheerder roept een aantal belangrijke vragen op. Hoe stabiel is dit drievoudige object? Hoe snel veranderen de omloopbanen van de componenten? Bewegen de componenten in hetzelfde vlak? Zijn de drie componenten tegelijk ontstaan, of zijn de maantjes op een later tijdstip ontstaan? Toekomstige observaties zullen deze vragen moeten beantwoorden. (Bron : Astrostart )
quote:Minder dan een half LD... best weer dichtbij2008 FP
Approximate diameter: 18 meters (H=26.378)
Closest Earth approach: 0.44 LD at 1138 UTC on 29 March
Inside Earth-Moon system: 0842-1434 UTC on 29 March
Inside Earth's Hill sphere: 28 March until yesterday
Inside ten LD of Earth: 28 March until yesterday
Closest Moon approach: 0.95 LD at 1027 UTC 29 March
Inside one LD of Moon: 0930-1125 UTC on 29 March
en weer erg laat ontdekt 
In maart zijn er opmerkelijk veel asteroiden vlak langs de aarde geschoren. De asteroides die binnen de baan van de maan langsvlogen, werden pas ontdekt toen ze al voorbij waren.
In onderstaande tabel zijn de asteroides van maart te zien. Een opmerkelijke is die van 29 maart, die een grootte had van 23 meter. Deze asteroide, ter grootte van een flat met 8 verdiepingen, werd pas op 1 april ontdekt. Als deze de aarde had bereikt, zou deze een flinke verwoesting hebben veroorzaakt.
2008 EF32 - 0.2 LD
Canada zal in 2009 een satelliet lanceren, deze zal zoeken naar potentieel gevaarlijke asteroïden in de buurt van de baan van de aarde. Dit zal de eerste ruimtemissie zijn voor het "jagen" op asteroïden en zou kunnen helpen asteroïden te zien die moeilijk te zien zijn vanaf de grond. Asteroïden zouden eventueel de aarde kunnen raken, met enorme gevolgen, zo word gedacht dat een tien kilometer grote meteoriet het uitsterven van de dinosauriërs heeft veroorzaakt.
Vandaag de dag, zijn er meer dan 5000 van zulke objecten gevonden met banen vlakbij die van de aarde. De ter grootte van een koffer zijnde Near Earth Object Surveilance Satelite (NEOSSat) weegt maar 60 kilo en zal niet meer als 10 miljoen dollar kosten. NEOSSat is gebaseerd op een telescoop met een spiegel van 15 cm, kleiner dan die van de meeste amateur astronomen.
Ondanks dat hij niet groot is, NEOSSat's gunstige positie in de ruimte maakt het mogelijk asteroïden te vinden die moeilijk vanaf de aarde te zien zijn. Er word verwacht dat hij meer dan 50% van alle objecten in de buurt van de baan van de aarde groter dan 1 kilometer registreert.
Sommige wetenschappers echter vragen zich af hoe zo'n grote verbetering NEOSSat zal zijn, omdat door de verbeteringen in cameratechnologie de telescopen op aarde ook beter worden in het vinden van aardscheerders of NEO's (Near Earth Objects).
NEOSSat wordt gedeeltelijk gefinancierd door het Canadese Ministerie van Defensie, die hem wil gebruiken om de mogelijkheid te testen om satellieten te gebruiken om andere (spionage)satellieten te vinden. Dit wordt nu grotendeels gedaan door telescopen op aarde, die echter gehinderd worden door wolken en andere beperkingen. (Bron: Astrostart )
Orbit@Home
quote:Record spin for newfound asteroid
The fastest spinning natural object in the Solar System has been discovered by a British amateur astronomer.
The compact stony asteroid 2008 HJ - completes a full rotation once every 42.7 seconds, according to its discoverer Richard Miles.
That measurement smashes the previous record held by the asteroid 2000 DO8, which spins once every 78 seconds.
The new finding was made by the amateur astronomer while operating the Faulkes Telescope South in Australia.
2008 HJ is estimated to be some 12m by 24m in size - smaller than a tennis court. Yet it probably has a mass in excess of 5,000 tonnes.
It was moving at almost 162,000km/h (100,000 mph) when it hurtled past the Earth in late April. Despite being classified as a "near-Earth asteroid", it came no closer than one million km and never posed a threat to our planet.
But the discovery adds to astronomers' sparse understanding of very small asteroids in near-Earth orbits.
Dr Petr Pravec, an astronomer at the Ondrejov Observatory in the Czech Republic, and an expert in the field, commented: "A period of 42.7 seconds for an asteroid with a size of about 20 meters is perfectly consistent with theory.
"There may be a significant population of asteroids measuring up to a few tens of metres across, rotating in less than a minute, that have not been observed until now."
Mr Miles made the discovery while operating the Australian telescope remotely, via the internet, from his home in Dorset.
2008 HJ (stripe at centre) moved 1,600km in the time to take this image
quote:wat heeft dat met asteroides te maken?Op maandag 2 juni 2008 22:24 schreef Saekerhett het volgende:
Wedden dat pas diep in de nacht Twente met die onweer te maken krijgt? Dan schrik je je natuurlijk wakker, je ligt klam in je bed en bent morgen zo brak als een garnaal omdat je niet kan slapen!
On 7 October, asteroid 2008 TC3 hit Earth and exploded in the atmosphere over northern Sudan. Amazingly, the Meteosat-8 Rapid Scanning Service managed to capture the impact.
There was a spectacular show in the sky early Tuesday morning when a small asteroid entered the earth's atmosphere, releasing a huge amount of light and energy before exploding. This brief flash was captured by Meteosat-8 in Rapid Scan Service, as the image to the left shows. (IR3.9 channel, 7 October 2008 at 02:45:47 UTC).
The asteroid 2008 TC3, entered the Earth's atmosphere at a velocity of 12.8 kilometres per second at around 02:46 UTC above northern Sudan, Africa. As it entered the Earth’s atmosphere, it compressed the air in front of it. The compression heated the air, which in turn heated the object to create a spectacular fireball, releasing huge amounts of energy as it disintegrated and exploded in the atmosphere, dozens of kilometres above ground.
The asteroid exploded with the energy of around one kiloton, equal to the power of a small nuclear bomb. Infrasound detector arrays in Kenya also detected a sound wave from the direction of the expected impact corresponding to the energy of 1.1-2.1 kilotons of TNT.
2008 TC3 was discovered on 6 October by astronomers using the Mt. Lemmon telescope in Arizona as part of the NASA-funded Catalina Sky Survey for near-Earth objects. Asteroids the size of 2008 TC3 hit Earth a few times a year, but what is special about this event is that it is the first time one has been discovered before it hit. The estimated time of arrival was also precise. At 01:45 UTC, JPL scientist Paul Chodas announced, "We estimate that this object will enter the Earth's atmosphere at around 2:45:28 UTC and reach maximum deceleration around 2:45:54 UTC at an altitude of about 14 km. These times are uncertain by +/-15 seconds or so." The figure on the left shows the predicted impact point.
Images of the meteor. Credit: SpaceWeather.com
A bright fireball lit up the sky over parts of Canada and was probably a meteor which may have hit the ground in central Alberta. Reports from all over western Canada said the bright flashes occurred at 5:30 pm MST on Nov. 20. The bolide split the evening sky and fragmented during a series of booming explosions. The image above is from a video taken by Andy Bartlett, who recorded the event from a 10th-floor apartment in Edmonton, Alberta with his Canon A510. Watch the movie here. "The brilliant fireball appeared to be closer than the airplane in the upper right corner of this video," said Bartlett. Another video was taken by a serendipitously placed surveillance camera.
'they get closer'
very niceNWS topic geopend, in Wenen is een aktieplan bepleit tegen asteroideinslagen
quote:Canadian Meteor Update: 10-Ton Rock ResponsibleOp dinsdag 25 november 2008 00:04 schreef Drugshond het volgende:
De werkelijke afmetingen schijnen niet groter te zijn geweest als een melkpak (bron : BNR).
quote:The search is on for fragments of a 10-ton rock that lit the sky over western Canada last Thursday evening. Scientists estimate that at the time it hit Earth's atmosphere, the asteroid fragment weighed approximately 10 tons and was probably about the size of a desk. It exploded with the force of 300 tons of dynamite, and hundreds of fragments of the meteorite weighing more than 50 grams (1.76 ounces) are likely strewn over a wide area. The speed of entry was relatively slow, about 14 kilometers (8.7 miles) per second, well below the average 20 kilometers (12.4 miles) per second of most meteorites, said University of Calgary researcher Alan Hildebrand. Amateur astronomers, meteorite hunters and rock hounds have been combing the prairies in western Canada for a 10-ton meteorite that lit the sky and exploded with the force of 300 tons of dynamite, according to experts from the Canadian Space Agency.
The fireball first appeared approximately 80 kilometers above and just east of the border city of Lloydminster, Alberta/Saskatchewan, and traveled SSE towards the Battle River valley fragmenting spectacularly in a series of explosions. Researchers were able to estimate it's size and energy from infrasound recordings, said Dr. Peter Brown, Canada Research Chair in Meteor Physics at the University of Western Ontario. Infrasound is very low frequency sound produced by explosions that can travel thousands of kilometers.
"At least half a dozen infrasound stations ranging from Greenland to Utah, including Canada's Lac Du Bonnett, Manitoba and Elgin Field, Ontario stations, recorded energy from the fireball's explosions. The indicated energy is approximately one third of a kiloton of TNT," Brown said.
Dr. Brown also says that a fireball this size only occurs over Canada once every five years on average. About ten fireballs of this size occur somewhere over the Earth each year.
The fireball penetrated the atmosphere at a steep angle of approximately 60 degrees from the horizontal and lasted about five seconds from 17:26:40 to 17:26:45 MST with the largest explosion at 17:26:44. The fireball was recorded on all-sky and security cameras scattered across Saskatchewan and Alberta in addition to being witnessed by tens of thousands of people who saw it streak across the sky, and may be one of the best documented meteorite falls.
But the researchers are looking for any additional information they can find.
"We are now trying to get all the transient information about the fireball before it is lost. Many motels and gas stations only keep their security recordings for one week or less, so we urge everyone to check their systems to see if they recorded the fireball or the moving shadows that it cast," Hildebrand said. "Three gas stations and motels in Lloydminster, Lashburn and Maidstone are known to have records, but dozens of other businesses in the area probably have the fireball or its shadows recorded."
If fireball images are found, he suggests immediately saving a copy and contacting him. "With the security camera footage we can compute the fireball's trajectory in the sky to calculate the prefall orbit. Meteorites have only ever been recovered from known orbits nine times previously and we want to make that ten. "
Source: PhysOrg
quote:'Maan mogelijk halve slag gedraaid door asteroïde'
AMSTERDAM - De maan is miljarden jaren geleden mogelijk een halve slag gedraaid ten opzichte van de aarde door de inslag van een grote asteroïde. Dat hebben natuurkundigen uit Parijs ontdekt.
De onderzoekers van het Geofysisch Instituut van Parijs (IPGP) bestudeerden de leeftijd en de grootte van 46 kraters op het maanoppervlak, die waarschijnlijk zijn gevormd door rondvliegende brokstukken in de ruimte.
Volgens computerberekeningen zou het merendeel van alle kraters zich op het westelijk halfrond van de maan moeten bevinden.
euh..
deze komt wel erg dichtbij
0.2 LD
quote:Planetoïde scheert langs de aarde
AMSTERDAM - Maandagmiddag rond 14.40 uur scheert de kleine planetoïde 2009 DD45 langs onze planeet. Gevaar voor een botsing is er niet, want het kosmische rotsblok komt niet dichterbij dan 72.000 kilometer.
Naar astronomische begrippen is een afstand van 72.000 kilometer een nipte misser. De hoogste satellieten die om de aarde draaien bevinden zich op een afstand van 36.000 kilometer.
Met afmetingen van enkele tientallen meters is 2009 DD45 van vergelijkbare omvang als het object dat in 1908 in de dampkring boven Siberië explodeerde en grote schade toebracht aan het landschap.
Het gebeurt wel vaker dat een kleine planetoïde vlak langs de aarde scheert. Op 31 maart 2004 miste 2004 FU162 onze planeet op slechts 6500 kilometer.
quote:Ooit.
quote:Idd... en sneller dan we denken/hopen ben ik bang
Wederom een asteroide die net pas ontdekt is... wat komt er nog meer op ons af wat we niet zien?
Komt dat omdat ze zo klein zijn? Vorige week ook al eentje...
die vorig jaar in Sudan neerstortte was nog iets kleiner, zagen we ook niet aankomen
quote:NOS.nl - Vanmiddag scheert een brokstuk langs de aarde. Volgens voorspellingen passeert de asteroïde rond 14.45 uur onze planeet op een hoogte van 70.000 kilometer. Met die hoogte bevindt het rotsblok zich binnen de baan van de maan. Er is dan geen gevaar voor de satellieten, die zweven een stuk lager.
Onderzoekers uit Australië hebben foto's genomen van het brokstuk, dat twee dagen geleden ontdekt werd. Het ruimtepuin heeft een doorsnede van dertig meter.
Bekijken
Hoogstwaarschijnlijk vliegt hij ter hoogte van Tahiti. Mensen in Australië, Japan en mogelijk Hawaï maken daarom de meeste kans om de ruimtevoorstelling te bekijken.
Volgens de wetenschappers is het brokstuk met een huis-tuin-en-keukentelescoop goed te zien.
Eerder dit jaar wist een meteoriet in onze dampkring binnen te dringen. Toen vielen de brokstukken letterlijk uit de lucht en werden er beelden gemaakt.
0.9 LD voor deze pas ontdekte Asteroide...
6 maart komt ie langs
Onlangs pas ontdekt, een asteroide van 220m
Ik had toch wel verwacht dat ze die allang zouden hebben gezien
En maar op 1.6 LD van de Aarde
Met die 16 km per seconde was er niet veel meer over
Global Killer?
Wat houdt het dus in als iets 1.6 LD langs de aarde scheert?
quote:LD is lunar distance = 384.000 km.Op zondag 22 maart 2009 14:58 schreef Sandertje21 het volgende:
Wat is dat LD precies?
Wat houdt het dus in als iets 1.6 LD langs de aarde scheert?
quote:Jep. 1 LD = 1x Afstand Aarde - Maan (Lunar Distance) dus 1 LD = 384.000 kmOp zondag 22 maart 2009 14:58 schreef Sandertje21 het volgende:
Wat is dat LD precies?
Wat houdt het dus in als iets 1.6 LD langs de aarde scheert?
Het lijkt een enorme afstand hoor, 384.000 km, maar astronomisch gezien is het maar een klein deel.... een object van 200 meter in doorsnee koerst dus tussen de aarde en de maan door...als hij minder dan 1 LD heeft. 1,6 LD = 1,6 x 384.000 km
quote:Ik verbaas me d'r over dat zo'n "grote" niet eerder ontdekt is. Raken zal die niet, denk niet dat ze dat voor die tijd gaan aankondigen. Aangezien al deze asteroides pas in 2009 zijn ontdekt, kan het zo zijn dat er eentje op ons afkomt die we niet zien aankomen, zoals die kleine in Sudan vorig jaar. Maar ja..time will tell.Op zaterdag 21 maart 2009 00:17 schreef Kerol het volgende:
Is het zeker dat die niet de Aarde gaat raken Frutsel? Ze komen wel aldoor dichterbij en worden ook alsmaar groter
quote:
Iemand die beelden gezien van die inslag in Scandinavië ergens?
quote:van wanneer?
Iemand die beelden gezien van die inslag in Scandinavië ergens?
Kunnen het ook brokstukken zijn van een gigantische asteroide die richting Aarde komt?
quote:De techniek waarmee asteroiden worden opgespoord wordt steeds efficienter. Daardoor lijkt het zo dat er steeds meer langs de aarde komen. Maar we zien er dus veel meer. Kan je nagaan wat we dus nog niet zien komen
Ligt het trouwens aan mij of komen er nu steeds meer asteroiden langs de Aarde gescheerd?
Kunnen het ook brokstukken zijn van een gigantische asteroide die richting Aarde komt?
Tot dusver is de enige bekende 'giga-asteroide' , die enige bedreiging voor ons kan zijn, is Apophis... Ergens in 2036 ofzo. Maar een giga asteroide op koers met aarde... zou kunnen, betwijfel of ze het voortijdig bekend maken. Doomsday
Dat baart zorgen Alsof dat dan nog boeit.quote:http://video.msn.com/?mkt=nl-nl&playlist=videoByUuids:uuids:9d9adf05-52ec-43c4-a4dc-eec24e043790%2C07d71824-cbbe-4a01-9267-c7416708c365&tab=m1225796917521Op zondag 22 maart 2009 17:01 schreef Dunckie het volgende:
Iemand die beelden gezien van die inslag in Scandinavië ergens?
ff kopieren naar je browser
das wel ff wat anders dan een lawinepijl
quote:Het was zelfs zondag nog een programma de Duitse TV te zien.Op zondag 22 maart 2009 17:01 schreef Dunckie het volgende:
Iemand die beelden gezien van die inslag in Scandinavië ergens?
Over mensen die op zoek gaan naar meteorietresten
En van de Zweedse meteoriet zijn ongeveer 30 gram gevonden.
Degene waarvan deze opname is had toevalig
zijn nieuwe webcam smiddags geplaatst
quote:80-ton asteroid impact reported
Scientists from Queen's University in Belfast have become the first to study an asteroid before it impacts with Earth.
The asteroid in question, 2008 TC3, weighed 80 tonnes and had a diameter of four metres.
It landed in the Nubian Desert in Sudan last October, where it scattered after exploding at an altitude of 37km.
Filmpje en Bron: BBC [/
Astronomers from Queen's Astrophysics Research Centre observed the asteroid as it hurtled toward Earth and captured the only spectrum of it before it exploded in our atmosphere.
"This was the first ever predicted impact of an asteroid with the Earth and the very first time an asteroid of any size has been studied before impact," said Professor Alan Fitzsimmons, from Queen's.
The faint observed brightness implied a small size, which in turn meant there was little advance warning.
"It was important to try and figure out what type of asteroid it was before impact in order to give us a better idea of its size and where it came from."
The scientists were only able to track the 2008 TC3 thanks to a lucky coincidence which saw astronomers from two institutions in Northern Ireland at the William Herschel Telescope on La Palma at the same time.
They were Sam Duddy and Dr Henry Hsieh from Queen's and Dr Gavin Ramsay from The Armagh Observatory.
"Dr Gavin Ramsay from the Armagh Observatory was scheduled to use the telescope that night," said Sam.
"When we realised this was an unusual event, Dr Ramsay agreed to help us observe it.
quote:Tracked asteroid debris collected
Debris from an asteroid tracked as it fell to Earth has been recovered by scientists for the first time, says a report in the science journal Nature.
Nearly 50 fragments of the asteroid were collected from the desert in Sudan where it fell last October.
Scientists say the discovery offers a unique opportunity to study the asteroid's route and chemical make-up.
It will also give new insights into how to tackle any larger asteroids heading towards Earth in the future.
The car-sized lump of rock, known as 2008 TC3, was detected by astronomers in the US state of Arizona in October last year.
It was tracked by telescopes around the world until it disintegrated in the atmosphere above the Nubian desert region of Sudan.
Peter Jenniskens, author of the report and a scientist at the Seti Institute in California, then travelled to Sudan with a team of researchers to try to locate what remained of the asteroid.
An extensive ground search turned up 47 meteorite fragments for analysis.
"This asteroid was made of a particularly fragile material that caused it to explode at a high 37km (23 miles) altitude, before it was significantly slowed down," said Dr Jenniskens.
"This was a meteorite that was not in our collection, a completely new material."
The trails left by the space rock as it descended were clear to see
Damn, zo die snelheid
24 kilometer per seconde
en maar 0,8 LD langs de aarde... zou hij door die snelheid nauwelijks te traceren zijn geweest?
vraag me af wat een rotsblok met die afmetingen op aarde zou aanrichten als hij met 24 km/s zou raken
quote:Een aardig vloedgolfje dacht ik zo, als die in zee zou komenOp maandag 11 mei 2009 21:25 schreef Frutsel het volgende:
(2009 JF1) 2009-May-05 0.0020 0.8 10.0 m - 22 m 27.1 24.00
Damn, zo die snelheid
24 kilometer per seconde
en maar 0,8 LD langs de aarde... zou hij door die snelheid nauwelijks te traceren zijn geweest?
vraag me af wat een rotsblok met die afmetingen op aarde zou aanrichten als hij met 24 km/s zou raken
quote:Nieuwe NASA-website volgt naderende planetoïden
AMSTERDAM - NASA's Jet Propulsion Laboratory heeft een nieuwe website gelanceerd waar informatie bijeen wordt gebracht over kometen en planetoïden die in de buurt van de aarde kunnen komen.
De website 'Asteroid Watch' geeft daarnaast informatie over ruimtemissies naar deze objecten en over verwante onderwerpen, zoals de recente inslag op de planeet Jupiter.
Actuele informatie over nieuwe ontdekkingen en de eerstvolgende planetoïden die min of meer dicht langs de aarde scheren, wordt aangeboden in de vorm van een downloadbare widget en een RSS-feed.
quote:Een near miss?Heldere meteoor boven Nederland
GRONINGEN - Diverse Nederlandse sterrenwachten hebben zaterdagavond een heldere meteoor waargenomen. Dat heeft wetenschapper Theo Jurriëns van de Rijksuniversiteit Groningen zondag gemeld.
Jurriëns verzamelt meldingen van opmerkelijke hemelobjecten boven Nederland.
De vuurbol werd onder meer waargenomen boven Groningen, Drenthe, Zeeuws-Vlaanderen en Utrecht. De waarnemers, die hun meldingen plaatsen op de website hemelwacht.net, waren vooral verrast door de traagheid waarmee de vallende ster zich voortbewoog.
Het fenomeen was bijna vijf seconden te aanschouwen.
Volgens Jurriëns is er medio augustus altijd verhoogde activiteit van meteoren zichtbaar. De aarde doorkruist in haar baan om de zon dan gruis dat is achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle.
quote:Nah, valt wel mee denk ik.
Zo'n brokje ter grootte van een pinda tot een trostomaatje doet niet veel.
quote:Twintig jaar...‘Ruimteschip kan aarde beschermen tegen asteroïde’
AMSTERDAM – Britse wetenschappers hebben een ruimteschip ontworpen, dat een eventuele inslag van een asteroïde op aarde moet voorkomen.
De onderzoekers van het bedrijf EADS Astrium in Hertfordshire noemen hun uitvinding een ‘zwaartekracht-trekker’.
Het ruimteschip – dat alleen nog op papier bestaat - moet worden gelanceerd, zodra er een asteroïde op ramkoers met de aarde komt te liggen.
Het gevaarte heeft op papier een gewicht van 10 ton en een lengte van 30 meter. Het is de bedoeling dat het ruimteschip na de lancering naast een gevaarlijke asteroïde gaat vliegen, op minder dan 50 meter afstand.
Uit koers
Door de zwaartekracht die het voertuig dan zal uitoefenen op de asteroïde, moet de ruimtesteen uit koers raken, zodat een botsing met de aarde wordt afgewend.
Volgens de onderzoekers is het een kwestie van tijd voordat de aarde zal worden getroffen door een ruimtesteen van formaat.
“Alle asteroïden met een doorsnede van meer dan 30 meter zijn een bedreiging voor de aarde”, zo verklaart hoofdonderzoeker Ralph Cordey in de Britse krant The Daily Telegraph. “Onfortuinlijk genoeg is het niet de vraag of we zullen worden geraakt, maar wanneer het zal gebeuren.”
Natuurkunde
De werking van de ‘zwaartekracht-trekker’ is natuurkundig gezien vrij eenvoudig. “Elk object met een massa heeft een eigen zwaartekracht, die andere objecten in de omgeving beïnvloedt”, legt Cordey uit.
“De zwaartekracht-trekker kan daardoor behoorlijk grote objecten van 400 tot 300 meter verplaatsen. De asteroiden waar we over praten vliegen met 10 kilometer per seconde door ons zonnestelsel", aldus Cordey. "Ze hebben maar een klein duwtje nodig om uit koers te raken.”
Op tijd
Het nieuw ontworpen ruimteschip is volgens de onderzoekers op korte termijn en met bestaande technologie te bouwen.
De asteroïden die een bedreiging vormen voor de aarde, moeten wel op tijd worden gelokaliseerd.
‘De zwaartekracht-trekker’ kan zijn werk alleen doen als de lancering 20 jaar voordat een ruimtesteen de aarde zou raken, al plaatsvindt.
er worden nu nog dagelijks nieuwen ontdekt
quote:NASA zwakt gevaar van botsing asteroïde met Aarde af
De NASA heeft het risico dat de asteroïde Apophis in 2036 met de Aarde botst naar beneden herzien. Apophis werd in 2004 ontdekt en is 2,5 keer zo groot als een voetbalveld. Het hemellichaam kreeg veel aandacht omdat de mogelijkheid van een botsing met onze planeet in 2036 bestond.
Volgens nieuwe berekeningen van de NASA is die kans nu 1 op 250.000. Vooraf luidde het één op 45.000. Ook was eerst gedacht dat er 2,7 procent kans was dat Apophis in 2029 tegen ons zal knallen. Maar verdere observaties leerden snel dat die kans nul was.
De steenklomp zal op 13 april 2029 op 22.208 km voorbijscheren. Dat is een nooit geziene kleine afstand in de moderne tijden.
quote:Apophis zal wel dicht langs de aarde scheren. Dichter dan bijv de satellieten staan. Vast met het blote oog te zienAsteroid misses in 2036, but what's with 2068?
WASHINGTON: There is some good news and some bad news for doomsday pundits, in the sense that the chances of asteroid Apophis colliding with Earth
in 2036 has been reduced, but a new impact possibility of the same asteroid has come up in the year 2068.
University of Hawaii asteroid-hunter Dr David Tholen has made the prediction.
The good news that Tholen came up with is that the estimated probability of asteroid Apophis colliding with Earth in 2036 has been reduced from 1 chance in about 45,000 to 1 chance in about 250,000.
The bad news is that the improved orbit determination for Apophis has revealed a new impact possibility in 2068.
The new estimates are based on an extensive set of observations obtained at Mauna Kea Observatories and analyzed by Tholen, former UH postdoctoral researcher Dr Fabrizio Bernardi, and current UH graduate students Marco Micheli and Garrett Elliott.
Zon Killerasteroide zou fataal zijn voor de mensheid quote:
[..]
Zon Killerasteroide zou fataal zijn voor de mensheid
quote:Is dat genoeg voor een totale whipe-out van de aardbevolking dan? Ik weet het niet hoor, maar 't lijkt me zo weinig.2,5 keer zo groot als een voetbalveld
quote:Lang niet genoeg.Op donderdag 8 oktober 2009 15:12 schreef Whiskey_Tango het volgende:
[..]
[..]
Is dat genoeg voor een totale whipe-out van de aardbevolking dan? Ik weet het niet hoor, maar 't lijkt me zo weinig.
De asteroide die in Yucatan insloeg en verantwoordelijk wordt gehouden voor de uitsterving van de dino's was naar schatting 10 km in doorsnee. Dus nee, een bonk steen van 300 meter is niet voldoende om iedereen uit te roeien. t is wel kut als ie bovenop jouw stadje valt, dat wel.
quote:Ah dat dacht ik al, vond het al zo vreemd dat een steen van 300 meter al het leven zou uitroeien. Toch bedankt voor de uitleg
[..]
Lang niet genoeg.
De asteroide die in Yucatan insloeg en verantwoordelijk wordt gehouden voor de uitsterving van de dino's was naar schatting 10 km in doorsnee. Dus nee, een bonk steen van 300 meter is niet voldoende om iedereen uit te roeien. t is wel kut als ie bovenop jouw stadje valt, dat wel.
(en stiekem maar hopen dat dat ding ergens in de middle of nowhere neerstort).quote:vermoedelijk niet idd... schattingen lopen op een inslag van 850 megaton. Tunguska was 10 megaton.Op donderdag 8 oktober 2009 15:12 schreef Whiskey_Tango het volgende:
[..]
Is dat genoeg voor een totale whipe-out van de aardbevolking dan? Ik weet het niet hoor, maar 't lijkt me zo weinig.
Zon 68000 keer de atoombom op Hirosjima. Destijds zou een inslag op het oostelijkhalfrond met 12,5 km/s waarschijnlijk zijn. En dan nog is de vraag: op land, of in de oceaan. Maar idd, de hele mensheid niet, maar de gevolgen zijn misschien onderschat.
http://space.about.com/cs/asteroids/a/2003qq47impacta.htm
Dit was wel een globalkiller
quote:Wat zou zo'n inslag doen op globaal niveau dan?
[..]
vermoedelijk niet idd... schattingen lopen op een inslag van 850 megaton. Tunguska was 10 megaton.
Zon 68000 keer de atoombom op Hirosjima. Destijds zou een inslag op het oostelijkhalfrond met 12,5 km/s waarschijnlijk zijn. En dan nog is de vraag: op land, of in de oceaan. Maar idd, de hele mensheid niet, maar de gevolgen zijn misschien onderschat.
Oprecht geïnteresseerd, maar m'n kennis hierover is echt 0,0
quote:Zon apophis asteroid of een killer asteroid?
[..]
Wat zou zo'n inslag doen op globaal niveau dan?
Oprecht geïnteresseerd, maar m'n kennis hierover is echt 0,0
Zon apophis... tja.. afhankelijk van snelheid, hoek van inslag en lokatie...
durf d'r geen uitspraken over te doen... een behoorlijke tsunami... als ie in de oceaan komt... op land verwoesting over tientallen kilometers afstand...
Zon hele grote... misschien heb je hier wat aan
Foto Credits: Robert Mikaelyan
Picture this: A 10-meter wide asteroid hits Earth and explodes in the atmosphere with the energy of a small atomic bomb. Frightened by thunderous sounds and shaking walls, people rush out of their homes, thinking that an earthquake is in progress. All they see is a twisting trail of debris in the mid-day sky:
This really happened on Oct. 8th around 11 am local time in the coastal town of Bone, Indonesia. The Earth-shaking blast received remarkably little coverage in Western press, but meteor scientists have given it their full attention. "The explosion triggered infrasound sensors of the Comprehensive Nuclear-Test-Ban Treaty Organization (CTBTO) more than 10,000 km away," report researchers Elizabeth Silber and Peter Brown of the Univ. of Western Ontario in an Oct. 19th press release. Their analysis of the infrasound data revealed an explosion at coordinates 4.5S, 120E (close to Bone) with a yield of about 50 kton of TNT. That's two to three times more powerful than World War II-era atomic bombs.
quote:Mooi.Op woensdag 14 oktober 2009 20:46 schreef -CRASH- het volgende:
Hij was gisteren op de juiste tijd buiten..... That lucky bastard
Foto Credits: Robert Mikaelyan
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
quote:Is toch ontmaskerd als een hoax van tele2?
quote:ohnee w8, ik vergis me, dat was een andere, een met inslagkraterOp donderdag 29 oktober 2009 14:39 schreef Dunckie het volgende:
[..]
Is toch ontmaskerd als een hoax van tele2?
quote:
[..]
ohnee w8, ik vergis me, dat was een andere, een met inslagkrater
ja Meteoorachtig object stort neer in Letland
die was dat
Filmpje van Crash kan ik pas vanavond bekijken, geen geluid hier
On Nov. 6th at 2132 UT, asteroid 2009 VA barely missed Earth
when it flew just 14,000 km above the planet's surface
That's well inside the "Clarke Belt" of geosynchronous satellites.
If it had hit, the ~6-meter wide space rock would have disintegrated in
the atmosphere as a spectacular fireball, causing no significant damage to the ground.
2009 VA was discovered just 15 hours before closest approach by astronomers working at the Catalina Sky Survey.
quote:Ooggetuige verslagNovember 18th, 2009 @ 10:08pm
SALT LAKE CITY -- A fast-moving meteor lit up the night skies over most of Utah just after midnight Wednesday. Moments later, the phones lit up at KSL as people across the state called to tell us what they saw and ask what it was.
Scientists are calling it a "remarkable midnight fireball." The source of all the excitement was basically a rock, falling from space.
In addition to KSL, witnesses to the meteor quickly began call 911.
"I'm currently driving, but I just saw a giant blue flash in the sky, and it came down into the city," a caller from Ogden said.
A caller in Bountiful told dispatchers, "It flashed from the west, and it lit up the whole freakin' neighborhood."
A Salt Lake City caller said, "Ma'am, I'm not kidding you. I am terrified."
Professor David Kieda is chair of the University of Utah's astronomy department. He said the energy of the meteor coming into Earth's atmosphere was so powerful it has to be measured in Terawatts.
"It's almost like the consumption of the United States all at once. It was a fraction of a second," Kieda said.
When a meteor enters the atmosphere, it gives off a lot of heat and light. Folks at the Clark Planetarium say this rock was big--between the size of a microwave and washer-dryer unit.
"I mean this thing lit up the sky, literally. It was like daylight." - Patrick Wiggins, NASA Solar AmbassadorAt exactly 12:07, people from all over the western United States watched as the bolide meteor crashed into Earth's atmosphere. In some areas, the flash of light was so bright it caused light-sensor street lamps to shut off.
Clark Planetarium Director Seth Jarvis said the stony meteorite was probably traveling 80,000 miles an hour when it hit our atmosphere. He said it happened 100 miles up in the air; so despite the brightness, Utah was never in any danger.
"These collisions can do damage, but they are extremely rare; and literally once in a century do you observe something that's actually doing damage," he said.
Witness Andy Bailey said, "Oh, it lit up the whole sky, like almost brighter than the day. It was bright."
Don White was in Wyoming and told KSL Newsradio for a moment he suspected a nuclear strike. "With something that brilliant and that fast, it was like, whoa, did we just get hit or something? It would have been some bigger noise I guess if a nuclear device had gone off," he said.
"I've seen falling stars before, but nothing like that before," said witness James Albin.
KSL received reports that the light show was picked up as far away as Tucson, Santa Fe, Butte and Frisco Peak near Milford in southwest Utah.
The University of Utah has an observatory at 9,500 feet on Frisco Peak, which captured images of the fireball itself.
"All of the sudden the whole entire sky turned blue almost like lightning was striking." - Jon OlschewskiEveryone who saw it has a once-in-a-lifetime story.
Resident Jon Olschewski said, "I noticed to the left something streaking through the sky. It was this meteor that was exploding. It was breaking off into at least five big chunks."
Many surveillance systems captured the spectacular blast of light.
"When you got this mass coming through the atmosphere, and these things are going fast, it's like if you could travel that fast on I-15, you could get from Salt Lake to St. George in a matter of 5 seconds. So these things are really going, hits the atmosphere and it makes so much pressure on its leading edge that it just shatters itself," Jarvis explained.
Roy Merrell also saw the light. He said, "There was this flash in the room, the room basically just lit up."
Others recorded a sequence of shadows as fantastic as any Hollywood studio could create.
Patrick Wiggins, NASA Solar System Ambassador to Utah, said, "To realize it was up so high--people are thinking it's right close--but the thing was up so high it was seen between L.A., Las Vegas and, of course, all over Utah. I mean, this thing was way up there."
Scientists believe it was not part of the famous Leonid debris stream; instead a sporadic asteroid, a midnight fireball, which exploded in the atmosphere with an energy equivalent of up to one kiloton of TNT.
"It was almost, I could say, like celestial," Olschewski said. "You know what I mean? One of those kind of moments like 'oh my gosh,' like 'I'm not ready' kind of thing."
In Tooele County, residents reported that they felt that moment when the meteor shattered. Wiggins said it took about 5 minutes for the sonic boom, but said he's not surprised people felt it.
"Most meteors, you don't hear them, but this one was close enough and big enough that, yeah, you definitely heard the thing. It was exciting," he said.
In fact, seismology monitors at the University of Utah picked up the rumble from the air.
Wiggins said, from his calculations, the pieces of the meteor likely fell over Dugway. He said it's possible meteorites could also be found elsewhere. He said it can't hurt to look around your yard; if you happen to find one it could be worth thousands of dollars.
KSL also received video clips of the meteor from Utah residents. Click on the video links to the right to watch the clips.
[ Bericht 3% gewijzigd door -CRASH- op 20-11-2009 01:10:38 ]
quote:Duitse LinkWeekend discovery will make close flyby tomorrow
An unusual object will make a close flyby of Earth on Wednesday, coming within only 128,000 km (about 80,000 miles), or at a distance about three times less than the moon’s orbit. The object, named 2010 AL30, is about 10-15 meters long, and asteroid watchers say there is no chance it will hit the planet. But is it an asteroid or perhaps a piece of space junk, like a spent rocket booster?
According to Italian astronomers Ernesto Guido and Giovanni Sostero of the Remanzacco Observatory, who took this image (above) of 2010 AL30, it has an orbital period of almost exactly one year and might be a man-made object.
However, Alan Harris, senior researcher at the Space Science Institute said the object has a perfectly ordinary Earth-crossing orbit.
“Unlikely to be artificial, its orbit doesn’t resemble any useful spacecraft trajectory, and its encounter velocity with Earth is not unusually low,” he said.
The object make its closest approach at 12:48 GMT on Wednesday, and and amateur astronomers are encouraged to observe 2010 AL30 as a 14th magnitude star in the constellations of Orion, Taurus, and Pisces. Check here to get the ephemeris of the object from the Solar System Dynamics website.
Several observatories, including the Goldstone Radar will be observing NEO 2010 AL30 during its Earth flyby. After the January 13 close flyby, it will go too close to the Sun to be observed.
Spaceweather
Weer eentje die pas afgelopen weekend is ontdekt?
Het gaat een keer mis
Al zijn ze er nog niet over uit of het een man-made object is of een asteroide?
quote:Astronoom waarschuwt voor vernietiging aarde
Topastronoom Chris Impey waarschuwt voor het einde van de wereld. De man is ervan overtuigd dat een enorme asteroïde vroeg af laat afstevent op onze planeet, en dat het dan gedaan is met de mensheid.
Alle dieren dood
Een inslag van een grote ruimtesteen zou immers aardbevingen en monsterlijke vloedgolven veroorzaken, waardoor alle grote landdieren de pijp uit gaan. Zeedieren zouden snel volgen, aangezien triljoenen tonnen gevaporiseerde rots de planeet drastisch zouden doen afkoelen, en het proces van fotosynthese om zeep zouden helpen.
Voor elk moment
De laatste keer dat dat gebeurde was 65 miljoen jaar geleden, en dergelijke inslagen komen om de 100 miljoen jaar voor, weet Impey. "Dat lijkt misschien een veilige buffer, maar de volgende inslag kan voor elk moment zijn," waarschuwt hij in The Independent. De man heeft ook schrik voor een hypernova van dichter dan 1.000 lichtjaren. Dat zou onze planeet immers in vuur en vlam zetten, voorspelt de wetenschapper.
Buitenverblijf
Impey raadt aan elders te zoeken naar vastgoed. "Titan ziet er veelbelovend uit", besluit hij.
Ooit zal hij wel gelijk krijgen Nu gebeurd dit wel vaker, maar deze asteroide heeft een afmeting van ca 350 bij 800 meter.en heeft maar liefst een snelheid van ruim 25 kilometer per seconde.
Wat zou een inslag op aarde aanrichten van dit formaat met zon snelheid?
de "nearmiss" op 30 oktober zal trouwens 5 LD zijn... dat is vijf keer de afstand aarde-maan.
Astronomisch gezien bijzonder dichtbij, voor ons nog erg ver weg... aangezien 1 LD ca 384.000 km is.
quote:Een stad als Utrecht zou denk ik wel van de kaart zijn. De echt grote joekels die zorgen voor het uitsterven van de mensheid hebben een diameter van enkele km's. Dit is dus eigenlijk maar een kleintjeOp maandag 23 augustus 2010 19:37 schreef Frutsel het volgende:
op 30 oktober van dit jaar zal asteroide 2003 UV11 dicht in onze buurt komen.
Nu gebeurd dit wel vaker, maar deze asteroide heeft een afmeting van ca 350 bij 800 meter.en heeft maar liefst een snelheid van ruim 25 kilometer per seconde.
Wat zou een inslag op aarde aanrichten van dit formaat met zon snelheid?
de "nearmiss" op 30 oktober zal trouwens 5 LD zijn... dat is vijf keer de afstand aarde-maan.
Astronomisch gezien bijzonder dichtbij, voor ons nog erg ver weg... aangezien 1 LD ca 384.000 km is.
Maar een stad als utrecht? Ik dacht zelf meer aan een stad als NYC..
waarmee een 350m bij 800m asteroide de ravage aanricht.
quote:Asteroïden worden geclassificeerd in een aantal types in overeenstemming met hun spectra (en dus ook hun chemische samenstelling) en albedo:
C-type:
Bevat meer dan 75% van de gekende asteroïden: extreem donker (albedo 0,03); gelijkende op koolstofhoudende chondriet meteorieten; ongeveer dezelfde samenstelling als de zon maar geen waterstof, helium en andere vluchtige stoffen;
S-type:
Bevat 17%: tamelijk helder (albedo 0,10- 0,22); deze bestaan uit metallisch nikkel-ijzer gemengd met ijzer- en magnesiumsilicaten;
M-type:
Bevat het meeste van de rest : helder (albedo 0,10- 0,18); zuiver nikkelijzer.
Er zijn ook een dozijn aantal andere minder voorkomende types.
Omdat sommigen moeilijker waar te nemen zijn (bijvoorbeeld de donkere C-types ), komen de hierboven vermelde percentages niet overeen met de reële verdeling van de asteroïden.
quote:Ja want op Titan overleef je die hypernova wel? Wat een kwatskerel.
quote:dan zou ik niet naar titan maar naar europa gaan
[ Bericht 5% gewijzigd door lipjes op 25-08-2010 16:36:59 ]
quote:MUST-SEE ASTEROID VIDEO: Astronomer and programmer Scott Manley, formerly of the Armagh Observatory in Northern Ireland, has created a movie showing 30 years of asteroid discoveries in only 3 minutes. Warning: Feelings of claustrophobia have been reported among some viewers. It's crowded out there
quote:
Dat we dan nog niet geraakt zijn is dan best wel bijzonder
quote:Jawel toch? Er stort er af en toe wel 1 neer. Of zijn dat allemaal hele grote in dat filmpje?Op zondag 29 augustus 2010 11:39 schreef Ermanon het volgende:
[..]
Dat we dan nog niet geraakt zijn is dan best wel bijzonder
quote:Je moet je wel indenken dat dit een 1 demensionale video is.Op zondag 29 augustus 2010 11:39 schreef Ermanon het volgende:
[..]
Dat we dan nog niet geraakt zijn is dan best wel bijzonder
twee asteroides komen er aan... heel dichtbij... nog maar net ontdekt
(2010 RX30) 2010-Sep-08 0.0017 0.6 9.9 m - 22 m 27.1 10.00
(2010 RF12) 2010-Sep-08 0.0005 0.2 6.3 m - 14 m 28.1 6.00
Zie ook http://neo.jpl.nasa.gov/ca/
Mazzel dat het van die kleintjes zijn
quote:wat denk jij, krijgen we impact ?
Woensdag: Asteroiden scheren langs de aarde
twee asteroides komen er aan... heel dichtbij... nog maar net ontdekt
(2010 RX30) 2010-Sep-08 0.0017 0.6 9.9 m - 22 m 27.1 10.00
(2010 RF12) 2010-Sep-08 0.0005 0.2 6.3 m - 14 m 28.1 6.00
Zie ook http://neo.jpl.nasa.gov/ca/
Mazzel dat het van die kleintjes zijn
quote:Gelukkig zijn er 3 dimensies in plaats van 2.Op zondag 29 augustus 2010 11:39 schreef Ermanon het volgende:
[..]
Dat we dan nog niet geraakt zijn is dan best wel bijzonder
quote:Ze komen beiden binnen de maanbaan voorbij
2010 RF12 op een afstand van 77,000 km
2010 RX30 op een afstand van 231,000 km.
quote:NASA zegt dat ze gaan missen en dat ze te zien zijn:Op dinsdag 7 september 2010 14:43 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
Ze komen beiden binnen de maanbaan voorbij
2010 RF12 op een afstand van 77,000 km
2010 RX30 op een afstand van 231,000 km.
quote:Two asteroids are expected to pass within 154,000 miles of Earth on Wednesday -- closer than the distance between the Earth and the moon, NASA announced.
Neither will hit the planet, NASA was quick to add.
Asteroid 2010 RX30 is estimated to be approximately 32 to 65 feet in size and will pass within approximately 154,000 miles of Earth at 5:51 a.m. ET Wednesday. The second object, 2010 RF12, estimated to be 20 to 46 feet in size, will pass within approximately 49,000 miles at 5:12 p.m. ET.
NASA said the Catalina Sky Survey near Tucson, Ariz., discovered both objects on Sunday. The Minor Planet Center in Cambridge, Mass., reviewed the observations and determined the preliminary orbits. The center's personnel concluded both objects would pass within the distance of the moon to Earth, approximately 240,000 miles.
The asteroids should be visible with moderate-sized amateur telescopes.
quote:Magnetude 15/16Op woensdag 8 september 2010 11:13 schreef kahaarin het volgende:
NASA zegt dat ze gaan missen en dat ze te zien zijn:
hier verder