Close encounters: Asteroiden op ramkoers

quote:

Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"

Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?

ja zoiets las ik ook al dat er al 2x een meteoriet was ingeslagen waardoor veel beesten doodgingen..

quote:

Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"

Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?

Dit heb ik laatst nog ergens gelezen (maar de link weet ikzo niet meer)

quote:

How Australia was born
Email Print Normal font Large font Frank Walker
June 4, 2006

Advertisement
AdvertisementSCIENTISTS believe they have finally solved one of Earth's greatest mysteries:
what caused the great extinction of life hundreds of millions of years ago.

The answer was revealed yesterday when an American team announced it had discovered the
world's biggest meteor crater almost two kilometres under the ice in Antarctica.

They say a meteor almost 50 kilometres wide caused a 500-kilometre-wide crater deep under
the Wilkes Land region of Antarctica, directly south of Australia.

The massive explosion from the impact probably created the continent of Australia,
forcing it to break away from the existing land mass.

The incredible discovery caused huge excitement among Australian scientists last night.
It could be the missing link in the geological formation of the continents.
It would also answer why life on Earth was almost completely wiped out hundreds of millions of years ago.

The meteor the size of Sydney struck 250 million years ago and must have been the
biggest explosion ever seen on the planet, far bigger than the 10-kilometre-wide meteor
which hit east of Mexico 65 million years ago, wiping out the dinosaurs.

Ohio State University scientists who found the crater said the massive Antarctic crater
could explain the global extinction in the Permian-Triassic period when all animal life on Earth died out,
clearing the way for the dinosaurs.

The massive impact probably broke up the ancient continent of Gondwanaland, pushing Australia out
on its long drift north to its current position. The landmass that became India shot off first,
while Africa and South America broke off later.

"This Wilkes Land impact is much bigger than the impact that killed the dinosaurs, and probably
would have caused catastrophic damage at the time," said Ralph von Frese, professor of geological
sciences at Ohio State University.

Professor von Frese and Laramie Potts, a postdoctoral researcher in geological sciences,
led the team of Ohio University, NASA, Russian and Korean scientists that discovered the crater.

They reported their preliminary results yesterday to the American Geophysical
Union joint assembly meeting at Baltimore.

The scientists used gravity fluctuations measured by satellites to peer beneath Antarctica's icy surface,
and found a 321-kilometre-wide plug of mantle material - a "mascon" in geological parlance -
that had risen up into the Earth's crust.

Mascons are the planetary equivalent of a bump on the head. They form where large objects slam
into a planet's surface. When the scientists overlaid their gravity image with airborne radar
images of the ground beneath the ice,
they found the mascon perfectly centred inside a circular ridge 482 kilometres wide.

"Based on what we know about the geologic history of the region,
this Wilkes Land mascon formed recently by geologic standards -
probably about 250 million years ago," Professor von Frese said.

Professor Michael Archer, dean of the Faculty of Science at University of NSW,
said the crater could prove to be the missing link science has been waiting for.

"A meteor that size would have punctured right through the crust of the Earth and caused enormous
damage to the planet," he said.

In that period 95 per cent of life on Earth was destroyed, he said.
"It's possible this is the missing key to what caused it."

"Missing link in the geological formation of the continents", "when all animal life on earth died out..."


De uitstervingsgolf aan het einde van het Perm wordt toegeschreven aan het ontstaan van het Oeralgebergte met bijbehorend wijdverspreid vulkanisme, waarbij enorme hoeveelheden CO2 de lucht in werden gepompt, wat een plausibele verklaring is. Verder splitste Australië zich pas 200 miljoen jaar later af van Antarctica, dus die 'missing link' zie ik niet zo.

Progress on Human Mission to Asteroid - Space.com

Progress is being made on defining a human mission to an asteroid. Experts at several NASA centers are sketching out a prospective piloted stopover at an asteroid -- a trek that could return samples from a targeted space rock as well as honing astronaut proficiency and test needed equipment for other space destinations.

At the heart of such a mission is drawing upon the technology of NASA's Constellation initiative -- the overarching program that is gearing up to extend human presence at the moon, on Mars and beyond.

One key ingredient is the Orion spacecraft -- a post-space shuttle vehicle now under design to thrust crews further than low Earth orbit.

Meanwhile, NASA is wrapping up a report required by the U.S. Congress on how best to search for, catalog and even deal with the hazard of Earth-bruising rocks from space. That space agency report is to be turned over to Congress by year's end.

If lawmakers give the green light to a next generation Near Earth Object (NEO) search program, there could be 40 times the current discovery rate of these celestial bodies. By the time a human mission to an asteroid is ready, there's likely to be a healthy list of suitable targets.

A feasibility study to stage a human mission to an asteroid is underway, said Carlton Allen, Astromaterials Curator and Manager of the Astromaterials Acquisition and Curation Office at NASA's Johnson Space Center (JSC). "It would involve flying people to one of the NEOs and, among other things, collect samples and bring them back," Allen told SPACE.com.

Edward Lu, veteran shuttle and international space station astronaut, is a member of the JSC study team. They are looking into use of Orion technology earlier than 2020, as well as utilizing Delta or Atlas Evolved Expendable Launch Vehicles to enable non-low Earth orbit missions.

"There are many asteroids that have very low relative velocities with respect to Earth," Lu observed. Identifying an "ideal" NEO is one that's both slow moving and comes close to Earth -- sort of a match made in heaven.

"Those are easy targets," Lu said. They wouldn't require a lot of rocket oomph to rendezvous with, he said.

Lu told SPACE.com that NEO exploration study members are posing the following question: How can already existing or currently planned Constellation hardware be used or minimally changed to permit other exploration agendas?

Constellation boosters and spacecraft hardware are now geared to support NASA's return to the Moon and onward to Mars plans. "The whole point of Constellation is that it is an exploration system," Lu noted. "So what else can you do?"

Lu said that their report will be completed by the end of this coming January. "We're in the midst of it right now...and it's looking interesting."

NEO mission
A human voyage to an asteroid would not only trial run Orion equipment -- particularly putting high-speed heat shield technology through its paces -- but also could become part of the test program for lunar landings, Lu said.

Moreover, NASA needs to wean itself off from Earth orbiting missions -- round and round our planet with the space shuttle and space station. Ground controllers are set up for essentially zero light-time, instantaneous communications with space crews.

There will be some lag time keeping in touch with future moon explorers, and more so when expeditionary adventurers travel to faraway Mars, Lu advised. A NEO mission could help in the readiness of ground teams to work issues beyond low Earth orbit, he said -- stepping stone conditioning for robust lunar and Mars operations.

Once you pull up to some asteroid...what's an astronaut to do?

"There are no handholds on the surface," Lu said. "It may not be a solid surface anyway."

Lu said that an Orion spaceship would hover in close proximity to the NEO. "We're talking about an object that's more than likely just 330 feet (100 meters) across, or less. We're talking a big rock or probably a big rubble pile, and likely rotating."

From their spot in space, a crew could deploy a remotely-piloted vehicle. Looking out spacecraft windows, an astronaut might fly a robotic probe via a joy stick, Lu envisioned, dropping off packages on the NEO or scooping up select samples for return to Earth.

"A human flying something remote-controlled is way smarter than anything you can program. You could look for interesting spots on the asteroid and make real-time decisions," Lu added.

A NEO mission would deepen NASA's quest for deep space experience, Lu said. There's interest in asteroids for a range of reasons, he continued, for exploration, for pure science, resource utilization, as well as learning how to mitigate the threat from a sniping space rock that has its crosshairs on Earth.

"It brings it all together," Lu concluded, "which is nice."

"We're looking seriously at this," said Chris McKay, deputy scientist in the Constellation science office at JSC. He is stationed at NASA's Ames Research Center located in California's Silicon Valley, part of a study team there delving into the scientific output from a piloted asteroid flight.

NASA Ames officials are looking at how the Orion exploration vehicle could be used for a human mission to an NEO, McKay explained. The study is only about halfway complete but initial results look to be positive, he said.

McKay said that the main question seems to be finding a NEO that allows for missions that are not too long.

Once on station at an asteroid, crewmembers might release a probe to crash onto the asteroid as they watch from a distance, McKay added.

"A human mission to a NEO, and the associated robotic probes, will return a lot of science and this will be valuable. But as a lifelong resident of Earth...I think that being prepared to save the planet ranks higher on the priority list than insights into the formation of the solar system. But we can do both."

Asteroids: Ready for them or not?

NASA Administrator Michael Griffin, told an audience recently at NASA's Langley Research Center that "our species hasn't been around long enough to have experienced a cataclysmic extinction event. But they will occur again, whether we are ready for them or not."

So, in the end, Griffin said, "human expansion into our solar system is fundamentally about the survival of the species, about ensuring better odds for our survival through the promulgation of our species."

"But one assumption that I know will be justified is that the Moon, the near-Earth asteroids, and the rest of the solar system contain the resources that will take mankind to the next level of civilization and prosperity. I don't know when it will occur or who will do it, but it will happen. I hope that it will be soon, and that we will be the agents of this great endeavor," Griffin explained.

NASA's upswing in asteroid interest is good news, reported William Burrows, author of The Survival Imperative -- Using Space to Protect Earth (Forge, 2006). He's also a professor of journalism at New York University.

"The cliche that we should land on one or more asteroids 'because they are there' certainly applies, since the need to explore is an ancient and deeply-held human trait," Burrows explained. "But more pragmatically, knowledge is never wasted, so there will be things to learn from being on asteroids that we cannot anticipate but that can only be beneficial," he said.

Burrows said that resource mining in the distant future is part of that learning process.

"But far more important, it will teach us valuable things about them and the need to spread the human seed, not only for adventure, but as a hedge against a civilization-threatening catastrophe on the home planet," Burrows said.

Planetary defense

In a few months time, NASA is set to co-sponsor the 2007 Planetary Defense Conference to be convened in Washington, D.C.

The March meeting is organized to capture the state-of-the-art in terms of protecting Earth from NEOs, said William Ailor of The Aerospace Corporation in El Segundo, California and general chair of meeting.

"There are a lot of unknowns relative to asteroids," Ailor said, like how they are put together -- a key piece of information required in order to deflect any Earth-threatening space rock. "One of the issues that you have is that there's probably some variability asteroid to asteroid."

Ailor said that piloted flight to an asteroid would yield additional detail on dealing with a future hostile object. However, the real challenge, he said, is that no one country is going to have the wherewithal to cover every aspect of the problem.

So the question is, Ailor added, just how does the world community get together to incrementally add information about these objects and offer mitigation ideas?

"I think it's becoming more of a credible issue now. People recognize that these kinds of events can happen...and we actually have the capability now to do something about it," Ailor suggested.

"The [space] community -- and I would include the political community -- is beginning to take this more seriously. We've progressed a long way over the last few years...but we still have a long way to go," he said.

In overleg [WFL] -> [DE]

Overzicht van de bekende planetoiden met hun belangrijkste gegevens.
Bron : Tom's Asteroid Flybys Webpage

Here's a brief description of some of the columns:

Distance is in Astronomical Units; for reference the moon is 0.0025 A.U. from the earth. (1 AU = 150.000.000 km)

Magnitude, or brightness. zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Magnitude

Speed how faster the asteroid appears to move through the sky, measured in arcseconds per minute.

Absolute magnitude, sort of related to how big it is (smaller is brighter/bigger).

PHA is Potentially Hazardous Asteroid. Don't worry, it's not as bad as it sounds.

Klik op het plaatje voor een vergroting

De dichtbijzijnste planetoïde komt dus in de buurt van 2 milj km ten opzichte van de aarde. Bedenk echter wel, dat er nog een heleboel planetoïden nog niet bekend zijn en worden elke dag wel een paar gevonden.

[ Bericht 0% gewijzigd door Drugshond op 21-01-2007 17:27:18 ]

Soortgelijk lijstje maar dan van het NEO-project.

ff in de gaten houden dit, later (als ik tijd heb) even inlezen

quote:

Op dinsdag 28 december 2004 10:40 schreef Frutsel het volgende:
Possibility of an Earth Impact in 2029 Ruled Out for Asteroid 2004 MN4

Don Yeomans, Steve Chesley and Paul Chodas
NASA's Near Earth Object Program Office
December 27, 2004

Over the past week, several independent efforts were made to search for pre-discovery observations of 2004 MN4. These efforts proved successful today when Jeff Larsen and Anne Descour of the Spacewatch Observatory near Tucson, Arizona, were able to detect and measure very faint images of asteroid 2004 MN4 on archival images dating to 15 March 2004. These observations extended the observed time interval for this asteroid by three months allowing an improvement in its orbit so that an Earth impact on 13 April 2029 can now be ruled out.

As is often the case, the possibility of future Earth impacts for some near-Earth objects cannot be entirely ruled out until the uncertainties associated with their trajectories are reduced as a result of either future position observations, or in this case, heretofore unrecognized, pre-discovery observations. When these additional observations were used to update the orbit of 2004 MN4, the uncertainties associated with this object's future positions in space were reduced to such an extent that none of the object's possible trajectories can impact the Earth (or Moon) in 2029.

[afbeelding]

Hij komt dus niet

quote:

Apophis (planetoïde)
Bron : Wikipedia

(99942) Apophis, voorheen 2004 MN4 genoemd, is een Aardscheerder die eind 2004 verontrusting veroorzaakte. De eerste waarnemingen van de planetoïde wezen op een relatief grote kans dat 2004 MN4 in 2029 de aarde zou raken. Latere waarnemingen lieten de kans op een inslag op de aarde of maan variëren van 1,6% tot praktisch 0.

Er wordt verwacht dat het object op vrijdag 13 april 2029 zo dicht zal passeren dat het met een schijnbare magnitude van 3,3 met het blote oog zichtbaar zal zijn in Europa, Afrika en west-Azië. Er zijn geen andere objecten bekend waarvoor dit het geval is geweest.

De passage in 2029 scoort een 1 op de Schaal van Torino. Dit door de kleine kans op inslag volgens de laatste berekeningen voor 2029, 2035, 2036, 2037 en 2049. Echter door de nauwe passage in 2029 kan de baan aanzienlijk gewijzigd worden, waardoor de toekomstige inslagkansen pas na die gebeurtenis berekend kunnen worden.

NASA heeft laatst bekend gemaakt dat de planetoïde de Aarde zal raken in 2036. Dit blijkt uit een onderzoek dat ontdekt heeft dat de koers wel degelijk is veranderd. NASA werkt al tijden aan een plan om deze te stoppen door een bemand ruimteschip naar de asteroïde te sturen en deze m.b.v bommen een andere koers te geven zodat het onze woonplaneet niet zal raken.
Inhoud
* 1 Basisgegevens
* 2 Ontdekking
* 3 Mogelijke inslageffecten

Basisgegevens

2004 MN4 behoort tot de groep der "Aten-planetoïden", planetoïden met een halve as van minder dan 1 astronomische eenheid. Deze planetoïde draait in 323 dagen om de zon, waarbij haar baan 2 maal / jaar die van de aarde snijdt.

Op basis van de helderheid werd de diameter op 410 meter geschat, later werd de afmeting bijgesteld naar 320 meter. De massa wordt geschat op 9.5×1010 kg. Bij een - onwaarschijnlijke - inslag in 2029 zou de inslag snelheid 12.59 km/s zijn.

Ontdekking

2004 MN4 werd op 19 juni 2004 ontdekt door Roy Tucker, David J. Tholen en Fabrizio Bernardi van het door de NASA-betaalde Universiteit van Hawaï planetoïde onderzoek van Kitt Peak National Observatory in Arizona. Deze groep observeerde de planetoïde gedurende 2 nachten.

Op 18 december werd het object opnieuw ontdekt vanuit Australië door Gordon Garradd van de Siding Spring Survey, een ander door de NASA betaald NEA onderzoek. Verdere wereldwijde observaties gedurende de hierop volgende dagen stelden het Minor Planet Center in staat om de relatie met de juniwaarnemingen te bevestigen.

Op dit punt werd de inslagkans op aarde op 13 april 2029 berekend door het automatische SENTRY systeem van NASA's Near-Earth Object Program Office. NEODyS, een vergelijkbaar automatisch systeem op de Universiteit van Pisa in Italië en de Universiteit van Valladolid in Spanje berekenden eveneens de inslagkans met vergelijkbare voorspellingen.

Gedurende de volgende dagen maakten additionele waarnemingen het de astronomen mogelijk om de foutmarge te reduceren. Hierdoor steeg de berekende inslagkans tot een top van 2,7 procent (1 op 37). Gecombineerd met zijn afmeting leidde dit tot een classificatie van 2004 MN4 van niveau 4 op de schaal van Torino en van 1.10 op de schaal van Palermo, Voor beide schalen waren dit de hoogste ooit toegekende waarden.

De planetoïde werd met terugwerkende kracht herontdekt tot 15 maart 2004. Op basis hiervan werd op 27 december 2004 een verbeterde baanberekening gepubliceerd. Volgens deze berekening was er geen gevaar voor een inslag in 2029, en de gezamenlijke kans op een inslag in de 21e eeuw werd teruggebracht tot 0.0041 procent (1 op 24.000).

Mogelijke inslageffecten

Omdat de inslagkans nu op nihil wordt geschat, zijn de mogelijke effecten van een inslag grotendeels oninteressant geworden. Maar gedurende enige dagen in december 2004, toen de inslagkans op 2,4% werd geschat, waren er veel internetdiscussies over de mogelijke inslageffecten.

NASA schatte oorspronkelijk de energie die bij de inslag van 2004 MN4 zou vrijkomen op het equivalent van 1480 megaton TNT. Dat is 114.000 duizend keer de energie van de atoombom Little Boy, die door de Verenigde Staten bij de aanval op Hiroshima gebruikt is. Een latere verfijndere schatting kwam op 850 megaton uit. De inslag die de Barringer meteoorkrater veroorzaakte of de Toengoeska-explosie worden geschat op 10 tot 20 megaton. De 1883 uitbarsting van de Krakatau had het equivalent van 200 megaton.

De precieze effecten van een inslag zouden afhangen van de samenstelling van de planetoïde, de plaats en de hoek van de inslag. Een inslag zou aanzienlijke verwoesting aanrichten in een gebied van duizenden vierkante kilometers, maar geen blijvende klimatologische verandering veroorzaken.

Gebaseerd op het tijdstip van inslag, (0.89 van een dag, 21:21 UTC) en het feit dat de planetoïde vanaf de buitenzijde van de aardbaan zou benaderen, zou een inslag ergens op het oostelijk halfrond plaats vinden. De snelheid zou 12.59 km/s bedragen.

ff wat simulaties gedaan met Starry Night Pro 6.0.3. (13 en 14 april 2029)
De kortste afstand genomen van deze planetoide ten opzichte van de aarde.




Vergelijk deze data eens met 2006 AM4 (1 feb 2007) qua afstand. Het brokje steen mag wel iets kleiner zijn. Maar qua close encounter lijkt me deze spectaculairder. Maar ik zie nauwelijks berichtgeving hierover.

tvp

quote:

Op zondag 19 november 2006 20:26 schreef Frutsel het volgende:
wat ik me uit bovenstaande bericht afvroeg :" Hoezo twee keer al het leven uitgeroeid?"

Was het niet één keer, ten tijde van de dino's, was dat niet de inslag in Mexico? Wat is dan de andere?

Het leven is wel zes of zeven keer bijna uitgeroeid. Niet elke keer door meteorietinslagen overigens, maar het is allicht vaker dan de ene keer in het Krijt gebeurd.


Oh, ik moet eens opletten dat er ook volgende pagina's zijn .

2004 AM4 1 februari 2007 (jammerlijk zit deze planetoide niet in de database van Starry Night Pro, terwijl hij er echt wel in thuishoort). Hij mag dan wel 3x zo klein zijn (ongeveer 120 meter in doorsnede). Maar zijn afstand ten opzichte van de aarde is ook 3x zo dicht bij (5x afstand Aarde-Maan).

What are the odds an asteroid or meteoroid will hit the Earth again? Pretty good, according to some scientists.

There are millions of these "rocks" out there, and about 200,000 to 400,000 of them get close enough to be classified as celestial objects that could come within range of our home planet.

But it only takes one, as anyone who has studied the dinosaurs will tell you. Many scientists believe an asteroid impact led to the extinction of the dinosaurs 65 million years ago.

Apollo 9 astronaut Russell Schweickart believes it is simply a matter of time before another asteroid targets Earth.

"It could be 20 years, or a hundred years, or a thousand years," he said.

Schweickart is one of the founders of the B612 Foundation, which studies how to alter the orbit of an asteroid to prevent it from hitting Earth. "It's a very infrequent occurrence -- an asteroid impacting the Earth -- but when it happens, it will be devastating."

Schweickart says he's frustrated because he believes this project should be led by an international organization. He contends there is no way to predict when or where an asteroid will hit the Earth, so no single government should be held responsible for asteroid avoidance.

He wants to see the United Nations set up an agency mandated to prevent an asteroid from colliding with the Earth and has planned a series of meetings around the world to develop a comprehensive plan. Schweickart anticipates a project that would cost several hundred million dollars, a burden for any single country, but something much more practical as a combined effort.

How would you keep an asteroid form hitting the Earth? Schweickart outlined a three-step program.

Early Warning. You need to know it's coming by searching for it. NASA currently has a budget of $4.1 million to look for asteroids.

Take Action. Develop the ability to deflect an asteroid. Some technology is available now, but propulsion that doesn't exist yet will be required -- nuclear reactors that could power ion-propulsion systems for interplanetary spacecraft.

Make a Decision. Some agency has to decide to do this and fund it. This isn't about ducking a bullet going past your head; this is about seeing what is coming your way decades ahead and believing in the laws of gravity.

Edward T. Lu is a NASA astronaut who has developed a plan of action for deflecting an asteroid. He and fellow astronaut Stan Love have come up with the concept of a space tug. A space tug is a rocket that would launch to the same orbit as an asteroid threatening to hit the Earth and alter the asteroid's orbit by pushing in the direction of its orbital motion.

Lu told ABC News, "You don't have to change much -- one hundred thousandth of a mile an hour is enough, 10 years ahead of time, to cause an asteroid to miss the rendezvous with Earth."

NASA is taking some steps to learn more about asteroids. Chris McKay is a planetary scientist with the Ames Research Center as well as the deputy lead scientist for the Constellation Program -- the project to go back to the moon and on to Mars. Orion is the vehicle that will carry the astronauts, launched with an Ares rocket. McKay is exploring ways to use Orion for other missions, like sending a crew to land on an asteroid.

"It is exciting to think about rendezvousing with an asteroid and bringing back samples," McKay said. "What we could learn about the origins of the Earth is mind-boggling."

While McKay is excited about the possibility of landing on an asteroid, he says there is currently no mandate to start deflecting asteroids. "Right now, there is nothing out there that we know of with our name on it, but if we did find something, this mission could give the knowledge to deter a disaster."

An ounce of prevention is the mantra for scientists concerned about asteroids smacking into us. Both Schweickart and McKay use the failure of the levees in New Orleans after Hurricane Katrina as an example of poor planning on all levels of government.

Is getting hit by an asteroid something to lose sleep over? Probably not, said Schweickart. But he said that people should be more concerned about the government's role in watching for an asteroid.

NASA's Near Earth Object Observation Program is responsible for tracking any near-Earth asteroids larger than a kilometer in size. NASA is not responsible for preventing an asteroid that it tracks from hitting the Earth. No agency has that mandate right now.

And the lack of a plan, said Schweickart, is something that causes him to lose sleep.

Artikel -> http://abcnews.go.com/Technology/print?id=2817276

quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 01:03 schreef Keromane het volgende:
Beste Fok, neem me niet kwalijk, maar dit topic is toch echt niet door mij gestart. Laat ik ooit 1 reactie hebben geschreven.

Jawel hoor, je orginele OP staat er nog onder (zoals het hoort). Dit was ooit een [WFL]-topic voor de verhuizing. Alleen ik heb er zelf een uitgebreidere OP ervoor gezet (na de merge met een [DE]-topic).

Asteroide (2007 BZ48) komt nog ietsie dichterbij de Aarde dan 2006 AM4. Is ook pas dit jaar ontdekt
Op 4,5 LD van de aarde... Is ook een stuk kleiner, dat wel (17x38m)

Op 7 februari komt hij het dichtst in de buurt

http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20BZ48

Mag ik ff een ander geluid laten horen dan tot dusver gepost is?

Ik vind al die Doomsday scenarios wel leuk en informatief maar ik
denk dat de soep niet zo heet wordt gegeten als datie wordt opgediend.
Wat ik ermee wil zeggen is dat wij nu al jaaaren dit soort verhalen
hebben moeten aanhoren en tot dusver is er niets gebeurt. Ik weet
ook wel dat de aarde elk moment bedreigt wordt door meteorieten maar
vergeten wij niet dat onze aarde ook vrij goed 'beschermd' wordt door
de befaamde 'ring' die alles wat voordat dat de aarde bereikt verpulvert?
Tuurlijk zijn er momenten die vermeldingswaardig zijn maar ik denk dat
veel van deze Doomsday verhalen ook voortkomen uit sensatie om
de bladen van tijd tot tijd te vullen. Immers angst is het beste middel om
mensen iets wijs te maken. Kijk maar naar George W.

quote:

Op zondag 4 februari 2007 21:19 schreef sanni het volgende:
Mag ik ff een ander geluid laten horen dan tot dusver gepost is?

Ik vind al die Doomsday scenarios wel leuk en informatief maar ik
denk dat de soep niet zo heet wordt gegeten als datie wordt opgediend.
Wat ik ermee wil zeggen is dat wij nu al jaaaren dit soort verhalen
hebben moeten aanhoren en tot dusver is er niets gebeurt. Ik weet
ook wel dat de aarde elk moment bedreigt wordt door meteorieten maar
vergeten wij niet dat onze aarde ook vrij goed 'beschermd' wordt door
de befaamde 'ring' die alles wat voordat dat de aarde bereikt verpulvert?
Tuurlijk zijn er momenten die vermeldingswaardig zijn maar ik denk dat
veel van deze Doomsday verhalen ook voortkomen uit sensatie om
de bladen van tijd tot tijd te vullen. Immers angst is het beste middel om
mensen iets wijs te maken. Kijk maar naar George W.

Zie dat je nog niet zo lang geleden geregistreerd hebt... want je Avatar is ook al bezet, maar ja, das bijzaak
( marcb1974 )
In zekere zin heb je gelijk... het is ook geen doomsday-topic, het is meer een topic voor wat er zoal in de buurt komt en om ons heen zwerft. Daarnaast is echter de aarde in het verleden vaak genoeg doelwit geweest van een meteorinslag. Ooit zal het weer zover komen, want de geschiedenis herhaalt zich, graaf in het verleden en je zult zien dat het vaker is geweest. De littekens zijn overal op aarde te vinden. Naast onze dampkring hebben we ook het geluk van de maan en van gasreuzen zoals Saturnus en Jupiter die hebben zoveel aantrekkingskracht dat ze veel rotzooi bij ons vandaan houden. Als je alleen al naar de maan kijkt, dan zie je genoeg kraters.
En ja, wij hebben de dampkring... maar nee, die houdt niet alles tegen....

Action plan for killer asteroids (BBC Science)

A draft UN treaty to determine what would have to be done if a giant asteroid was on a collision course with Earth is to be drawn up this year.

The document would set out global policies including who should be in charge of plans to deflect any object.

It is the brainchild of the Association of Space Explorers, a professional body for astronauts and cosmonauts.

At the moment Nasa is monitoring 127 near earth objects (NEO) that have a possibility of hitting the earth.

The association has asked a group of scientists, lawyers, diplomats and insurance experts to draw up the recommendations.

The group will have their first meeting in Strasbourg in May this year. It is hoped the final document will be presented to the UN in 2009.

"We believe there needs to be a decision process spelled out and adopted by the United Nations," said Dr Russell Schweickart, one of the Apollo 9 astronauts and founder of the Association of Space Explorers.

Known threat

The threat of an asteroid hitting the Earth is being taken more and more seriously as more and more NEOs are found.

In the US, Congress has charged Nasa with the task of starting a more detailed search for life-threatening asteroids.

"Congress has said that Nasa's efforts to date are not sufficient to the threat," said Nasa's Dr Steven Chesley.

"They have changed Nasa's targets so that the cataloguing and tracking of asteroids is part of its mandate."

Congress has asked the space agency to mount a much more aggressive survey.

At the moment Nasa tracks all objects greater than 700m in diameter. The agency's new goal is to track all objects greater than 70m in diameter.

To do this, the agency needs to use a new suite of telescopes.

Alternatives include building a new Nasa-owned system or investing in other proposed telescopes such as The Large Synoptic Survey Telescope (LSST) or the Panoramic Survey Telescope & Rapid Response System (Pan-Starrs).

Pan-Starrs is a wide-field telescope being developed at the University of Hawaii, whilst the LSST is a proposed ground-based instrument being developed by the not-for-profit LSST corporation based in the US.

Nasa estimates that there are about 20,000 potentially threatening asteroids yet to be discovered.

"Out of those thousands there will be without question many that look like they might hit the earth with a high enough probability that the public and everyone else will be concerned," said Dr Schweickart.

"This has gone from being an esoteric statistical argument to talking about real events," added Dr David Morrison, an astronomer at the NASA's Ames Research Center.

Future plans

The UN draft treaty would set would establish who should be in charge in the event of an asteroid heading towards earth, who would pay for relief efforts and the policies that should be adopted.

In addition it would set out possible plans to deflect the object.

Possible deflection plans could include hitting the asteroid with a spacecraft or rocket to deflect its orbit.

Other less destructive proposals include a gravity tug that would simply hover over the asteroid and use gravity as a "towline" to change its path.

But any decision to deflect an NEO could come with its own set of conundrums for the UN, as changing its path may simply alter its final target.

"It's important to understand when you start to deflect an asteroid that certain countries are going to have accept an increase in risk to their populations in order to take the risk to zero for everyone," said Dr Schweickart.

It is difficult decisions like this which can only be addressed by the UN, the Association of Space Explorers believes.

And it is under no illusion that the process can be sorted out quickly.

"You have to act when things look like they are going to happen - if you wait until you know for certain, it's too late," said Dr Schweickart.

Experts who will draw up the treaty include Lord Rees, head of the Royal Society; the ex-director of science at the European Space Agency Roger Bonnet; and former UK government advisor Sir Crispin Tickell.

The proposals were outlined at the American Association for the Advancement of Science (AAAS) annual meeting in San Francisco, US.

Asteroid (2007 CC27) kwam op 11 februari jongsleden op 0,9 LD langs de aarde. Dat wil zeggen, op minder dan de afstand aarde maan...

12 x 26 meter in doorsnee... een kleine 11 km/s... Had toch nog een lekkere klap gegeven

Kijk hier voor een 'near miss simulatie' --> http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20CC27

En dan te bedenken dat deze pas op 13 februari is ontdekt terwijl hij op 11 februari op zijn dichtst langs de aarde kwam... zo zie je dat we het nog altijd niet in kaart hebben

quote:

Op zaterdag 17 februari 2007 21:18 schreef Frutsel het volgende:
Asteroid (2007 CC27) kwam op 11 februari jongsleden op 0,9 LD langs de aarde. Dat wil zeggen, op minder dan de afstand aarde maan...

12 x 26 meter in doorsnee... een kleine 11 km/s... Had toch nog een lekkere klap gegeven

Kijk hier voor een 'near miss simulatie' --> http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20CC27

En dan te bedenken dat deze pas op 13 februari is ontdekt terwijl hij op 11 februari op zijn dichtst langs de aarde kwam... zo zie je dat we het nog altijd niet in kaart hebben

Geweldig dit.

12x26 is toch 'relatief' klein? Dan kan ik mezelf wel voorstellen dat ze 'm gemist hebben. Maar het is toch wel spooky dat er zomaar iets ineens neer kan dalen zonder dat iemand er vooraf weet van heeft... *ril*

Asteroïdentractor om inslag te voorkomen (Astrostart)

De inslag van een kleine asteroïde kan een wereldwijde catastrofe betekenen. Wetenschappers zijn al jaren op zoek naar een methode om een vernietigende inslag af te wenden. Een veel voorgesteld plan is een ruimtevaartuig gebruiken om de asteroïde een zetje te geven. Dit zou echter tot het uit elkaar vallen van de asteroïde kunnen leiden, waardoor één groot gevaar een hoop kleintjes oplevert.

Nu zijn de NASA-astronauten Edward Lu en Stanley Love met een nieuwe, inventieve oplossing gekomen: een “asteroïdentractor”, een ruimteschip van 20 ton dat de onzichtbare zwaartekrachtsband gebruikt om de asteroïde rustig in een niet-bedreigende baan te ‘duwen’. Zij presenteerden hun plan in de editie van 10 november van Nature.

De tractor zou boven het oppervlak van de asteroïde zweven, zonder het aan te raken, waarbij de zwaartekracht dienst doet als touw. Nu moet dat wel voorzichtig gebeuren, het is immers zaak de asteroïde niet te veel te verstoren. Aangezien de meeste asteroïden een nogal losse samenstelling hebben, kan de asteroïde in stukken breken als je er te hard aan trekt. Ook kan de rotatie van de asteroïde verstoord raken, wat onvoorziene gevolgen op diens baan kan hebben.

De motoren van de tractor kunnen dezelfde gevolgen hebben, dus hebben Lu en Love de motoren onder een hoek geplaatst ten opzichte van het ruimtevaartuig. Die motoren geven dan minder dan een pond stuwkracht, vergelijkbaar met wat je nodig hebt om een kop koffie vast te houden, maar dat is voldoende om de asteroïde heel langzaam een kant op te duwen. Het is wel zaak dat de asteroïde tientallen jaren van te voren wordt ontdekt, anders is de tijd te kort om deze techniek te laten werken.

Te weinig geld om Asteroiden op te sporen (Astrostart)

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA kan bijna alle asteroïden vinden die gevaarlijk zijn voor de aarde, alleen kost het heel veel geld. De banen van deze objecten kruisen de baan van de aarde, waardoor het ooit mogelijk is dat zo'n object op de aarde neerstort. Dit kan rampzalige gevolgen hebben.

Het vinden van minimaal 90 procent van alle 20.000 gevaarlijke asteroïden voor 2020 is geen onmogelijke opgave, maar kost wel een miljard euro. Een bedrag dat NASA niet wil ophoesten.

"We weten wat we moeten doen, maar we hebben er niet genoeg geld voor," vertelt Simon Worden, directeur van NASA's Ames onderzoekscentrum.

NASA houdt momenteel in ieder geval alle extreem gevaarlijke asteroïden in de gaten. Dat zijn asteroïden met een diameter van minimaal een kilometer. Zulke objecten kunnen leven op aarde totaal uitroeien. Momenteel zijn er 769 van zulke objecten bekend in ons zonnestelsel, maar ook het onderzoek daarnaar loopt achter op schema.

De meest ideale oplossing is het bouwen van een ruimtetelescoop die waarneemt in infrarood licht. Andere opties zijn het bouwen van een eigen observatorium op aarde of het huren van observatietijd bij bestaande observatoria. De laatste oplossing kost het minste geld, namelijk 300 miljoen dollar. Toch heeft NASA hier nog niets over uitgelaten.

============================================
Hoe weten ze dat er 20.000 zijn?

Asteroiden draaien sneller door zon

Twee asteroïden draaien steeds sneller om hun as door het licht van de zon. De asteroïden reflecteren geabsorbeerd zonlicht, waardoor de zon eigenlijk als een soort motor werkt. De twee asteroïden, 2000 PH5 en 1862 Apollo, zijn de eerste objecten waarbij dit direct te zien is.

"Asteroïden zijn de laatste restanten van de formatie van ons zonnestelsel," legt astronoom Stephen Lowry uit. Hij leidde de studie van 2000 PH5 vanuit de Queens universiteit in Belfast (Ierland). "Als we deze objecten onderzoeken, dan komen we meer te weten over het zonnestelsel van 4,5 miljard jaar geleden."

Wanneer een asymmetrische asteroïde om haar as draait is er telkens een ander stukje oppervlak zichtbaar. Ieder stukje oppervlak wordt op een andere manier belicht. Logisch, want het oppervlak is asymmetrisch. Toch treden hierdoor kleine veranderingen op in de baan en in de snelheid waarmee een asteroïde om haar as draait. Dit fenomeen heet het YORP effect (Yarkovsky-O’Keefe-Radzievskii-Paddack).

Dit effect is op kleine schaal zichtbaar bij de asteroïde 2000 PH5, die ieder jaar enkele seconden sneller om haar as draait. De grotere asteroïde 1862 Apollo draait na ieder rondje om de zon een keer extra om haar as.

http://a52.g.akamaitech.n(...)astrd_2000ph5_02.jpg
_{Ieder stukje oppervlak wordt anders belicht en daardoor treden er miniscule snelheidsveranderingen op.}

Werd Mars geraakt door een Asteroide van 300 km breed?

De planeet Mars heeft twee gezichten. Het noordelijk halfrond ziet er totaal anders uit dan het zuidelijk halfrond. Het noordelijk halfrond is veel vlaker en ligt zo'n vijf kilometer lager, maar hoe komt dat? Twee onafhankelijke teams hebben er onderzoek naar gedaan en een asteroïdeninslag lijkt de mogelijke oorzaak.

In de jaren '80 voorspelden wetenschappers dat een asteroïde met een doorsnee van 300 kilometer het verschil tussen beide halfronden veroorzaakt zou kunnen hebben. Nu hebben twee onafhankelijke teams hier onderzoek naar gedaan.

Het team van Shawn Hart van de universiteit van Californië in Santa Cruz denkt dat zo'n inslag dramatische gevolgen heeft. Zo zou het oppervlak bedekt worden met een grote hoeveelheid lava, waardoor de sporen van de inslag weer worden uitgewist. Dit kan de oorzaak dus niet zijn.

Het tweede team, geleid door Margarita Marinova van Caltech (Pasadena), denkt hier echter anders over. Zo'n inslag is volgens computermodellen wel mogelijk, maar dan moet de asteroïde de planeet niet vol raken. Schampt de asteroïde de planeet, dan wordt niet het hele oppervlak bedekt met lava en blijven de sporen van de inslag zichtbaar (zie animatie onderaan).

"Je kunt een hele grote inslag hebben die er niet voor zorgt dat de hele planeet smelt. De sporen van de inslag blijven dan gewoon zichtbaar," vertelt Marinova.

William McKinnon van de universiteit van Washington in St. Louis vindt dat het nog te vroeg is om conclusies te trekken, maar "ik denk dat Marinova's team fantastisch werk heeft verricht."

Asteroid (2007 EK

een kleintje van 4 bij 8 meter... kwam op 13 maart langs de Aarde op 0.7 LD ( 1 LD = afstand aarde maan) Zal waarschijnlijk wel in de dampkring zijn 'verbrand', maar is pas nadien opgemerkt

http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20EK

Scientists: Massive Meteorite Found Near Stockton

STOCKTON: An amazing discovery was made in our own backyard as scientists found what they think is a meteorite the size of a small town!

While looking for oil, scientists say they found space dust and possibly a mammoth meteorite. The possible meteorite is buried deep in the ground about 10 miles west of Stockton in an area called Victoria Island.

Scientist believe the meteorite is buried nearly a mile beneath farmland. Three dimensional images show the circular crater created by the rock are estimated to be three miles wide. They say that this event occurred over 50 million years ago.

The impact would have been as powerful as 100,000 atomic bomb blasts and would have been seen and heard for hundreds of miles.

Scientists will return to the site to collect more samples. They hope to someday get a piece of the meteorite itself.


================
Link + Video naar het volledige artikel --> http://cbs13.com/topstories/local_story_079093729.html

Link BBC --> http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/6458841.stm

[ Bericht 5% gewijzigd door Frutsel op 21-03-2007 21:12:19 ]

Het regent rotsen uit de ruimte?

Een meteoor op je hoofd: de kans is klein, maar het blijft naar. Vraag maar aan de dinosaurussen. Die legden 65 miljoen jaar geleden het loodje door de inslag van een tien kilometer grote asteroïde. Ook in het late Eoceen, 34 miljoen jaar terug, ging de aarde gebukt onder inslagen uit de ruimte. NASA maakte in februari bekend dat het niet alle gevaarlijke asteroïdes op kan sporen zonder een miljard dollar aan extra budget.


_{Computerreconstructie van de 5,5 kilometer brede inslagkrater onder Central Valley in Californië}

Gordel
Het regent rotsen uit de ruimte. Ons zonnestelsel zit vol ijzig gesteente, soms centimeters en soms kilometers groot. De meeste asteroïdes draaien rondjes rond de zon in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter. Van tijd tot tijd slingert de zwaartekracht van een collega-rots of van reuzenplaneet Jupiter een asteroïde uit de gordel. Ook uit de veel verder gelegen Oortwolk kunnen kometen richting de zon duiken.
Gelukkig beschermt de atmosfeer tegen de meeste asteroïde-inslagen. Tijdens de duik door de atmosfeer verpulveren die door de hitte van de luchtwrijving. Rotsen onder de één meter doorsnee vergaan voor de landing. Alleen grote jongens halen de grond: jaarlijks valt zo'n 10 ton aan materiaal op aarde. En soms veel meer.


_{De Holsinger meteoriet is het grootste fragment van de meteoor die de Barringer Meteor Crater in Arizona sloeg}

De dinododer van 65 miljoen jaar geleden was volgens wetenschappers zo'n 10 kilometer breed en niet de enige in zijn soort. Met geautomatiseerde telescopen willen onderzoekers alle gevaarlijke aardscheerders opsporen. Tot nu toe is maar een paar grote asteroïdes bekend die de baan van de aarde kruisen. NASA wil gespecialiseerde telescopen bouwen om álle ramprotsen te vinden. Dat kost volgens de organisatie één miljard dollar, waarnemingstijd reserveren bij bestaande telescopen alsnog een half miljard.
Sterrenkundigen sporen asteroïdes op met telescopen die regelmatig foto's van de nachthemel maken. Asteroïdes zijn te zien als snel bewegende lichtpuntjes tegen de achtergrond van stilstaande sterren. Radartelescopen onderzoeken de baan, samenstelling en grootte van de nieuwe asteroïde. Met die metingen schatten onderzoekers van projecten als LINEAR en Spaceguard of de steen ooit op de aarde zal knallen.

Jarenlange winter
Door films als Deep Impact weet iedereen wat er gebeurt als een grote asteroïde inslaat. De explosie van de dinododer was sterker dan 2 miljoen kernwapens en veroorzaakte gigantische tsunami's, aardbevingen, gesmolten rots die de lucht invliegt en honderden kilometers verder neerkomt. De inslag wierp ook tonnen stof de atmosfeer in. Dat bleef jarenlang zweven en kaatste veel binnenkomend zonlicht terug. Daardoor werd het op aarde een stuk kouder. Wie een grote inslag overleeft, moet in de jaren erna rekening houden met voedseltekort omdat planten slecht groeien.


_{De Barringer Meteor Crater in Arizona ontstond 50.000 jaar geleden en is 1200 meter breed. Op aarde slijten inslagkraters door de werking van wind en water veel harder dan dan op de luchtloze Maan, Mars of Mercurius. Met radar en luchtfoto's zijn van Zuid-Duitsland tot Zuid-Afrika en van Kazachstan tot Californië tientallen oude inslagkraters gevonden. De grootste is de Vredefort-krater in Zuid-Afrika: 300 kilometer breed en meer dan twee miljard jaar oud. Voor de kust van Mexico ligt de onderzeese krater van Chixculub, waar de dinosaurusdoder insloeg: 170 kilometer breed. De Nordlinger Ries in het Duitse Beieren is 'maar' zo'n 14 miljoen jaar oud en 25 kilometer breed.}

Inslag in 2036?
De bekendste bedreiging in de ruimte is op dit moment de 250 meter grote rots Apophis. Die werd in 2004 ontdekt en kan bij een inslag wel een stad, maar geen beschaving vernietigen. Sterrenkundigen berekenden dat Apophis misschien in zou slaan in 2029, maar stelden dat bij na nieuwe metingen. Door de zwaartekracht van de aarde kan Apophis tijdens de scheervlucht in 2029 wél afbuigen naar een nieuwe omloopbaan. Daar hoort een inslagkans in 2036 bij van maar één op 45.000. No worries, toch? Het is wel degelijk de grootste kans tot nu toe. In Hawaii is men op dit moment bezig een nieuwe berekening met nieuwe methodes te doen. Onderzoekers vinden het namelijk erg onvoorspelbaar wat er gebeurd als Apophis in 2029 zou afbuigen door de zwaartekracht.

Het echte 'grote' gevaar komt van nog onbekende ruimterotsen op ramkoers. Inslagen waren er genoeg in het verleden, soms in complete buien zoals tijdens het late Eoceen, 34 miljoen jaar terug. De inslagkraters zijn nog zichtbaar voor wie weet waar hij moet kijken. Het zit er dik in dat we ook in de toekomst asteroïden op ons dak krijgen.
Als we een aanstormende asteroïde op tijd zien, kunnen we proberen onszelf te redden. De rots opblazen met kernwapens helpt niet: de brokstukken blijven op koers en raken alsnog de aarde. De asteroïde afbuigen is een veel beter idee. Dat kan door er met ruimteschepen aan te trekken, of door beschieting met een laserkanon. De verdampte rots schiet dan de ruimte in, maar duwt tegelijkertijd de asteroïde de andere kant op. Begin jaren vantevoren en door het opgetelde effect van zulke kleine zetjes mist asteroïde de aarde. Weer een dag waarin we geen dino's worden.

Een paar info linkjes
Asteroiden
Meteoren, Meteorieten en Inslagen


March 7th
Suspected meteorite crashes through bedroom window

BLOOMINGTON, Illinois (AP) -- When Dee Riddle heard the breaking glass, she thought her bathroom mirror must have shattered.

What she found was quite different: A grayish metallic object about the size of a deck of cards had crashed through a bedroom window and into a computer table.

Intrigued scientists from nearby Illinois State University said it was likely a meteorite.

"In my 36 years of investigating meteorite calls, this looks like the real thing," said Robert Nelson, a geology professor at ISU. The last confirmed meteorite to strike Bloomington was in the '30s, he said.
_{voor het hele verhaal...klik op bovenstaande Headline}

March 14th
Odd rock may have spawned asteroid family

CHICAGO, Illinois (Reuters) -- In a solar system of heavenly bodies, scientists have discovered an ugly duckling -- an oblong-shaped rock in the vicinity of Pluto that may one day light up Earth's sky as a giant comet.

The rock, known as 2003 EL61, is one of the strangest objects in the solar system. It is shaped like an American football and completely rotates every four hours.

"Out in space there is this crazy thing spinning end to end that is as big as Pluto," said Mike Brown, a professor of planetary astronomy at the California Institute of Technology who discovered the object two years ago.
_{voor het hele verhaal...klik op bovenstaande Headline}

[ Bericht 33% gewijzigd door -CRASH- op 23-03-2007 22:00:29 ]

Studenten ontdekken drie asteroïden

Zes studenten van Cordova High School in Californië hebben drie nieuwe asteroïden ontdekt met het programma Astrometrica. De studenten hebben interessante namen ingestuurd, maar voorlopig heten ze nog KO7D84U, KO7C54Q and KO7D84W.

"Ik ben trots dat ze de objecten hebben gevonden," vertelt Glenn Reagen, astronomieleraar van de school. De studenten vonden de hemellichamen in februari. Het Harvard University Minor Planet Center bevestigt dat het inderdaad asteroïden zijn.

Astrometrica is een softwareprogramma dat dagelijks foto's toont van bewegende astronomische objecten. (Astrostart)

'Flaming debris' nearly hits jet

The pilots of a Chilean passenger jet reported seeing flaming debris fall past their aircraft as it approached the airport at Auckland, New Zealand.
Lan airline said the captain "made visual contact with incandescent fragments several kilometres away".

New Zealand and Australian media suggested the debris was from a Russian satellite expected to enter the atmosphere later in the day.

But the US space agency Nasa said it was more likely to have been meteors.

'40 second margin'

The Lan Airbus A340 had just entered New Zealand airspace as it approached Auckland's airport when the debris shot by.

The pilots reported the near-miss to air traffic controllers, reportedly saying the noise of the debris breaking the sound barrier could be heard above the roar of his aircraft's engines.

The New Zealand Herald newspaper calculated the debris missed the jet by a margin of 40 seconds.

The plane landed safely and continued to its final destination in Sydney, Australia, a short while later.

Initial media reports in New Zealand said the debris was thought to be the remains of a Russian satellite.

New Zealand air traffic control officials had been warned by Russian authorities that a spacecraft was due to fall into the Pacific Ocean on Wednesday.

But the debris was spotted by the pilots 12 hours earlier than the time advised by the Russians.

An orbital debris expert at Nasa told Associated Press news agency that he had checked with the Russians and that their vessel - a spacecraft resupplying the International Space Station - had fired its re-entry rockets 12 hours after the Chileans reported the near miss.

The Nasa expert, Nicholas Johnson, said no other space junk was expected to be re-entering atmosphere at that time so the pilots probably saw a meteor. ( http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/6505143.stm )

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 08:24 schreef Frutsel het volgende:
[knip]

Grappig. Dan sta je ook vreemd te kijken vanuit je cockpit raampje.

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 10:53 schreef Drugshond het volgende:

[..]

Grappig. Dan sta je ook vreemd te kijken vanuit je cockpit raampje.

Ik denk dat SG-1 van Stargate weer een Goauld schip vernietigt heeft

China and the US most vulnerable to Asteroid Damage

China and the US are the countries most vulnerable to damage from future asteroid impacts, according to preliminary new research. Sweden also ranks surprisingly high in this first attempt at quantifying the risks of impact effects, such as tsunamis, on individual nations.


_{Simulations show the asteroid impact locations that would produce the most casualties in red. The Pacific coast of Asia is a particularly deadly place for an asteroid to strike because of tsunamis, while a direct strike on some densely populated inland areas could also cause a heavy toll}

Scientists have been able to simulate the propagation of tsunamis, earthquakes, and debris from virtual asteroid impacts for years. But previously, there has been no software to quantify the human toll on particular countries.

Now, researchers have combined impact effects with data on population density and infrastructure location in a computer model to produce the first global ranking of countries based on their vulnerability to impact damage.

Nick Bailey of the University of Southampton, UK, led the development of the new software. The team used the model to simulate thousands of impacts at points all over the Earth, building up statistics on which countries tended to be the worst affected the most often.

They considered a range of impact energies corresponding to asteroids between 100 and 500 metres across, striking with typical solar system speeds of about 20 kilometres per second.

EARTH AT NIGHT

The team focused on smaller asteroids because they hit the Earth more frequently. An asteroid a few hundred metres across hits the planet about once every 10,000 years, on average, while those larger than 1 kilometre hit only every 100,000 yers or so. Small asteroids are also harder to spot. "We're more likely to be hit by one without much warning," Bailey told New Scientist.


[i]_{The worst places for an asteroid to strike in terms of infrastructure damage are shown here in red, with the north Atlantic appearing prominently [/]}

Using maps of population density, the researchers charted the places likely to suffer the most casualties. As might be expected, countries with large coastal populations turned out to be most vulnerable, with China, Indonesia, India, Japan and the US in the top five spots.

Determining the economic damage to different countries was more difficult. The researchers made this part of their assessment based on estimates of the amount of infrastructure located in different parts of the world.

Using images of the Earth from space showing the distribution of light from artificial sources, they assumed the brighter places were more built up. Then they simulated the propagation of tsunamis, earthquakes and debris from a wide variety of impact locations to rank countries on the vulnerability of their infrastructure.

The US faced the worst potential losses, perhaps not surprisingly, since it has a lot of infrastructure on coastlines facing two different oceans. China was second, followed by Sweden, Canada, and Japan.

SMALLER IMPACTS

Sweden’s third highest rank is somewhat of a surprise. Bailey notes that its well developed infrastructure is more vulnerable to tsunamis than that of other European countries like Germany, since it has a long coastline.

The researchers also produced maps showing the worst possible places on Earth for an impact to occur. The Pacific coast of Asia shows up as an especially bad place in terms of producing casualties. Impacts in the north Atlantic Ocean, which can send tsunamis to both Europe and North America, tend to produce particularly high infrastructure losses.

The biggest source of uncertainty for the results is the possibility that a single incoming asteroid might not make it to the ground intact, fragmenting in the atmosphere instead to produce multiple, smaller impacts – a scenario not considered in the model, Bailey says.

Clark Chapman of the Southwest Research Institute in Boulder, Colorado, says more research along these lines is needed to better understand the nature of the asteroid hazard. "We need to understand the potential risks on a country-by-country basis, since individual countries may have different vulnerabilities to this hazard as well as different capabilities to deal with it," he told New Scientist.

=======================
Laatste tijd opvallend veel nieuws over dit soort dingen. Bereiden ze ons voor op iets?

quote:

Op zondag 26 december 2004 15:53 schreef Speth het volgende:
Dat kan niet Op een losse meteoriet zonder water of atmosfeer kan geen leven in welke vorm dan ook ontstaan zijn, laat staan dat dat leven compatible is met het menselijk lichaam. Bacterien hier zijn evolutionair aangepast aan ons dierlijk leven, exobacterien zouden niet weten wat ze met ons lichaam aanmoeten.

Bacterieen kunnen wel degelijk overleven in vacuum, kou en droogte.
Erg actief zijn ze dan niet maar ze overleven wel.

quote:

Op zondag 26 december 2004 19:57 schreef Speth het volgende:
Ik zie niet in hoe... Het aidsvirus is bijvoorbeeld zo geprogrammeerd dat het zich kan voortplanten door een menselijke cel over te nemen en te herprogrammeren zodat die cel nakomelingen produceert. Een micro organisme dat nog nooit in contact is geweest met een menselijk lichaam zal dus waarschijnlijk niets kunnen met onze cellen, zich niet kunnen voortplanten en dus niet kunnen bestaan.

Daarnaast zal je sowieso geen leven op een meteoor aantreffen.

Je verwart microorganismen en virussen.

Virussen maken inderdaad van de gastheer gebruik om zich te vermenigvuldigen en moeten daarom in hoge mate compatible zijn.

Bacterien daarentegen kunnen zichzelf vermenigvuldigen en hebben slechts voedsel nodig.
Waar het slachtoffer vervolgens aan ten onder gaat zijn bijvoorbeeld de afvalstoffen van de bacterie.

Asteroïde Antiope onder de loep genomen (Astrostart)

De dubbele asteroïde Antiope is vanaf nu alles behalve een groot geheim. ESO's Very Large Telescope heeft het paar grondig bekeken en werd daarbij ondersteund door een netwerk van kleinere telescopen. Nu weten wetenschappers precies hoe het duo eruit ziet.

De twee componenten hebben de vorm van een ei, ondanks de minimale omvang. Normaal zijn zulke asteroïden veel onregelmatiger, omdat er geen zwaartekracht is dat het oppervlak in een bolvorm trekt. Daarnaast zijn de twee componenten ongeveer even groot en bestaan ze voornamelijk uit los samenhangend puin. Het duo is namelijk voor 30 procent hol.

De asteroïde 90 Antiope werd in 1866 ontdekt door Robert Luther uit Dusseldorf (Duitsland). Het was de 90ste ontdekte asteroïde en de naam komt uit de Griekse mythologie. In 2000 kwamen William Merline en zijn collega's erachter dat de asteroïde uit twee gelijkwaardige componenten bestaat. Daardoor was het paar de eerste echte 'dubbele' asteroïde. Er worden wel vaker paren ontdekt, maar dan wijken de verhoudingen tussen de componenten soms sterk af.

"De manier hoe dubbele asteroïden vormen in de asteroïdengordel is nog steeds een raadsel," verklaart Pascal Descamps van het observatorium van Parijs. "Het Antiope-systeem geeft ons een unieke kans om meer over dit soort objecten te weten te komen."

De twee afzonderlijke rotsblokken zijn 171 kilometer van elkaar verwijderd en draaien in 16,5 uur om elkaar. Dit gebeurt op dezelfde manier als bij de aarde en de maan. Wij zien de maan altijd maar van één kant en dit zien we ook terug bij het Antiope-systeem. De planetoïoden keren elkaar steeds dezelfde zijde toe.

Wetenschappers weten al een tijdje dat de twee rotsblokken ongeveer even groot zijn. Nu zijn de ook de precieze afmetingen bekend. Het eerste component heeft een groote van 93 bij 87 bij 84 kilometer en het andere component meet 89 bij 83 bij 80 kilometer.


_{Dit is geen echte foto van het paar, maar slechts een artistieke impressie.}

A mile-wide Rock closing in on Earth

A mile-wide chunk of rock dubbed 2006 VV2 is now whizzing past Earth. At its closest approach, around 11 p.m. Pacific Daylight Time on March 30th, it will be just 2,100,000 miles (3,900,000 kilometers) over the heads of observers in Southern California. It's predicted to be magnitude 10.0 at its brightest, which would normally make it visible through small telescopes. But it's quite close in the sky to a nearly full Moon, which will make the observation more challenging. Even so, it should be readily visible in telescopes with at least 6 inches of aperture, and it should be a treat for astrophotographers.

On the upside, 2006 VV2 is almost opposite the Sun in the sky, so it's well placed all night long. And if you're clouded out on March 30-31, you'll have an equally good opportunity the following night, when the asteroid is predicted to be marginally brighter and only 10% farther from Earth. Even 48 hours later, 2006 VV2 will still be quite bright, though it will be receding rapidly.



Comparable approaches happen every few years. A little more than a year ago, a very similar asteroid named 2000 PN9 passed 1,900,000 miles from Earth. And in September 2004, the somewhat brighter asteroid Toutatis zipped by at a distance of less than one million miles. Smaller rocks have been known to come much closer; in 2002, two asteroids came within 80,000 miles, just one-third the distance to the Moon. But those were less than one-tenth the diameter of 2006 VV2. Lovers of statistics will enjoy framing their own queries for NASA's near-earth object database.

Close asteroid passes offer special opportunities to professional and amateur astronomers alike. At a range of a few million miles, radar imaging can determine the size and shape of asteroids more accurately than any other method short of visiting them by space probes. And amateurs get to see a solar-system object move through the "fixed stars" at an extraordinary speed. At closest approach, 2006 VV2 will traverse a degree of sky in a hour. That's twice the apparent speed of the Moon, and fast enough that you may actually be able to see its motion in real time through a telescope with a tracking drive at high magnification.

Because the asteroid is moving so fast, we've prepared seven full-page charts to cover its path from March 29th to April 2nd. Each chart shows roughly 12 hours of the asteroid's track, alternating between nighttime in the Americas and nighttime in the Old World. To use the charts, you'll need to convert your local time to Universal Time. You may also need the key chart to get you into the right vicinity of the sky.

Rest of the Article + StarMaps -> http://skytonight.com/observing/home/2006VV2.html

===========================
Het is denk ik wel een 'global killer' als die de aarde had geraakt
Eentje van 1.2 km bij 2.7 km, dat zou een klap zijn geweest zeg

http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2006%20VV2

Killer-Asteroide scheert langs de Aarde

Vanochtend scheerde een redelijk grote asteroïde langs de aarde. De afstand tot het object, 2006 VV2, bedroeg ruim drie miljoen kilometer. Dat is ongeveer tien keer de afstand van de aarde naar de maan. Er bestond geen raakkans en dat is maar goed ook, want het object heeft een doorsnee van twee kilometer.

Als een asteroïde van deze klasse de aarde raakt, dan vernietigt het per direct het omringende gebied met een grootte van enkele honderden kilometers. Daarnaast verandert het klimaat drastisch met onvoorspelbare gevolgen.

De ruimtesteen was te zwak om met het blote oog te zien, maar waarnemers met goede telescopen en CCD-camera's konden wel een glimp van het object opvangen.

Astronomen zijn zich momenteel bewust van enkele honderden asteroïden groter dan een kilometer wiens banen kruisen met die van de aarde. Deze objecten worden nauwkeurig in de gaten gehouden. De enige dreiging is de asteroïde Apophis die in 2029 langs de aarde scheert en een kleine inslagkans heeft in 2036. (Astrostart)

quote:

Op zondag 1 april 2007 18:42 schreef Frutsel het volgende:
Killer-Asteroide scheert langs de Aarde

Als een asteroïde van deze klasse de aarde raakt, dan vernietigt het per direct het omringende gebied met een grootte van enkele honderden kilometers. Daarnaast verandert het klimaat drastisch met onvoorspelbare gevolgen.

^{De bovenstaande gif is van 28 maart}
Een grotere ramp zou zijn als een asteroïde de Maan zou wegvagen
( ff de brokstukken die de Aarde kunnen raken weggelaten )...

- De Aarde zou weer erger gaan kantelen / slingeren.
- De Aarde gaat weer sneller draaien ?!?
- Geen eb en vloed meer ( wel een eenzijdige van de zon )

[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 01-04-2007 19:40:20 ]

Daar zit ook weer wat in
Misschien doet Apophis dat wel ergens tussen 2029 en 2036

Asteroid attack! Scientists say it's coming -- and try to stop it

To David Morrison, a senior scientist at NASA, the Earth orbits the sun in a sort of cosmic shooting gallery. More than 1 million asteroids spin around the sun, and it is Morrison's job to figure out which of these bodies of rock, dust and metal could come crashing down on Earth.

Right now, NASA is tracking 127 asteroids that have a very small chance of striking the planet. That number is about to get a lot higher. Stronger telescopes, and a new mandate from Congress, will allow scientists to detect thousands of smaller asteroids more likely to hit Earth. And scientists are plotting ways to stop them, from "gravity tractors" to solar ray guns.

"There is no question that these will hit the Earth," says Russell Schweickart, a former Apollo astronaut who is involved in a group studying asteroids. "The question is how often we will have to do something about it." In fact, Schweickart thinks world leaders might have to do something about it very soon, within the next 15 years.

In early March, Russian, European, Japanese and American scientists held a Planetary Defense Conference in Washington to discuss the threats and plot a strategy for dealing with them.

Identifying asteroids close to the Earth is the priority right now, says Dave Jonta, a conference spokesman. A large asteroid could cause what scientists call an "impact winter": a huge volume of dust gets thrown into the atmosphere, completely or partially blocking the sun's light, causing crop loss, disease and possible global starvation. And smaller asteroids could kill hundred of thousands, if not millions of people, Schweickart says.

A group of experts, scientists, diplomats and international lawyers will meet in May to confront issues such as what country will finance asteroid-destruction missions.

One problem: Because of the difficulty in projecting an asteroid's orbit, scientists often can only predict the probability that a specific asteroid will hit the Earth. So international leaders might have to take action before knowing for certain what path an asteroid might take. "We may have to spend $300 million to fly a mission that, in the end, wasn't needed," Schweickart says, "but that's a lot better than living with a 10 percent chance that New York City will be hit."
( http://www.orlandosentine(...)news-headlines-space )

quote:

the Earth orbits the sun in a sort of cosmic shooting gallery

Locked and Load.

En Apophis houdt ons bezig... nog 30 jaar te gaan mensen...
=========================================================

NEW YORK -- There's no need to run or panic, but scientists are tracking a giant asteroid that may be headed our way. It's straight out of movies like “Armageddon” or “Deep Impact,” as an asteroid named "Apophis" is coming dangerously close to Earth and could strike on April 13th, in 2036. Eerily enough, that’s Friday the 13th.

“When it does hit, it generates a blast that is many, many, many gigatons, not megatons, so it's thousands or millions of times worse than Hiroshima,” said American Museum of Natural History astrophysics curator Michael Shara.

The chances it will hit are anywhere from one in a thousand to one in several thousand, but scientists say the effects wouldn't be nearly as catastrophic as the event that wiped out the dinosaurs.

“The most likely target is several thousand miles off the coast of California and so what that'd do is just create a five-mile wide crater in the water,” said Jennifer Bogo of Popular Mechanics Magazine. “Now, when all that water collapses back into the crater it'd send 50-foot waves barraging the coast of California for an hour, so it's definitely not extinction-causing but definitely not good for California.”

Right now NASA is working on plans to deflect the giant rock and though trying to blow it up, like in the movies, is a possibility, the more likely plan is much more tame.

“One of the ways of deflecting it is by planting a large space craft right next to it, which will slowly gravitationally deflect it from its path. Just change its speed by a couple of seconds over the course of a couple of decades and you can get it to miss.”

And even though Apophis is now on our collective radar, NASA just released a report to Congress that says it has neither the budget nor the equipment to properly search the skies for all sorts of similar objects like Apophis that may also be headed our way

NASA is tracking about 75 percent of the large asteroids near us bigger than a kilometer. It's the smaller ones that have greater potential of slipping through.

“There are a lot more asteroids that pass reasonably close to earth's orbit that are greater than 150 yards in diameter,” said Bogo. “So there about 100,000 of those and we've only detected about 4,000.”

“You've got to look for years and in a very systematic fashion,” said Shara. “The cost is not trivial, we're talking two, three, four hundred million dollars, but spaced over ten or 20 years.”

Or as "Popular Mechanics" is quick to point out, about the same it cost to make those two Hollywood blockbusters that, unfortunately, may've come pretty darn close to predicting the future.

http://rdu.news14.com/content/top_stories/default.asp?ArID=103070

[ Bericht 1% gewijzigd door Frutsel op 12-04-2007 09:50:08 ]

quote:

Op donderdag 12 april 2007 08:38 schreef Frutsel het volgende:
[knip]

Het vreemde is dat als ik tijdstip en datum invoer in SN 6.0 ik geen match zie met een mogelijke collisioin.

quote:

Op donderdag 12 april 2007 09:22 schreef Drugshond het volgende:

[..]

Het vreemde is dat als ik tijdstip en datum invoer in SN 6.0 ik geen match zie met een mogelijke collisioin.

Mjah, volgens mij is er op dit moment ook geen collision gevaar. Echter als de asteroide voor de eerste keer langs komt (in 2029 dacht ik), dan wordt hij waarschijnlijk 'verbogen' door de aantrekkingskrachten van aarde, maan, zon en hebben ze geen idee wat dat voor gevolgen heeft voor 2036.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2007 23:19 schreef Drugshond het volgende:
[knip]
Zie eerdere posting. (MN4 2004 = Apophis)
2029 Close encounter 13-14 april.

Wellicht doet de aantrekkingskracht van de aarde iets of wat met dat stukje steen.
Maar goed dan is het nu nog 22 jr wachten op de volgende update patch van SN.(waarin de koerswijziging meegenomen wordt

Deze zomer wordt NASA's Dawn-ruimtesonde gelanceerd. De missie brengt ons in het hart van de asteroïdengordel met als hoogtepunt de bezoeken aan de asteroïde Vesta en de dwergplaneet Ceres. De ruimtesonde kwam gisteren aan bij Astrotech Space Operations in Titusville.

"Dawn hoeft nu nog maar twee reizen te maken," vertelt Keyur Patel, projectmanager van het Dawn project. "Midden juni vertrekt de ruimtesonde voor een 25 kilometer lange reis naar het lanceerplatform. De tweede reis duurt iets langer, namelijk acht jaar." Met de tweede reis doelt Patel op de trektocht naar de asteroïdengordel. NASA hoopt de ruimtesonde rond 30 juni te lanceren.

Nu Dawn bij Astrotech nabij NASA's Kennedy Space Center is gearriveerd, beginnen de laatste voorbereidingen voor de lancering. Technici zullen de batterijen van de ruimtesonde installeren en testen de instrumenten aan boord van de sonde. Eind april bevestigen ingenieurs de zonnepanelen aan Dawn en ook deze worden grondig getest. Uiteindelijk wordt Dawn gevuld met brandstof die gebruikt wordt om de ruimtesonde te manoeuvreren.

Tenslotte wordt Dawn in mei op een raket geplaatst en vertrekt deze op 19 juni naar het lanceerplatform van Cape Canaveral. Een Delta II-raket zorgt ervoor dat de ruimtesonde succesvol de ruimte bereikt.

De Dawn-missie was vorig jaar in het nieuws, omdat de missie dreigde te worden stop gezet. Gelukkig heeft NASA toentertijd besloten om meer geld in het programma te pompen, zodat de missie toch kon doorgaan. (Asteroid)

WAILUKU – A brightly glowing object that streaked across the sky above Maui was reported by a few people up early enough Wednesday morning to witness the phenomenon.

The Maui News received several phone calls from people who said they saw what probably was a large meteor that moved from northwest to southeast or reporting an unusual cloud that remained in the sky after it passed.

Mike Maberry, assistant director of the University of Hawaii Institute for Astronomy, said he was not aware of any reports of an object in the sky. But he said its description sounded like a meteor.

“Whoever got to see that was very lucky,” he said, adding that chances are “very slim” of a meteor landing in the vicinity of Maui in the middle of the Pacific.

Maberry said the meteor itself would not need to be very large to make a spectacular show.

“They don’t have to be much larger than a poi pounder to look really big,” he said.

Many of the meteors that make bright streaks across the night sky are only the size of a grain of sand, he said. A meteor is a rock or similar solid material that crosses into the Earth’s atmosphere, with the friction from the high-speed entry causing the material to burn. When a space object lands on Earth, it is called a meteorite.

Kaleo Evangelista, a paddler with Kihei Canoe Club who was working out with a crew offshore from old Suda Store, said the glowing object made quite a show a few minutes after 5:30 a.m.



“We saw a glow going over us, just like an airplane,” he said. But instead of seeing an aircraft the canoe paddlers saw a light blue, almost white object moving from northwest to southeast.

For one to two minutes, the paddlers watched the object move across the sky, leaving a trail of smoke before it disappeared behind Haleakala. Evangelista said he couldn’t tell if the object landed on land or in the ocean.

“We didn’t see any kind of explosion or flash,” he said.

The object traveled roughly parallel to land until it abruptly changed course, “dropping down at a 45-degree angle,” he said.

Evangelista called his friend, Charlie Fleck, who lives in Wailuku Heights. Fleck woke up, stepped outside and snapped photos at 5:49 a.m. of the smoke trail with his digital camera, but he didn’t see the object itself.

“It was just an amazing looking sight,” Fleck said. “The smoke lingered for an hour in the sky. . . . It was big, very noticeable in the sky.”

Asteroide 2007 HA

Weer zo eentje, pas net ontdekt... terwijl die de aarde al voorbij is. En een flinke ook nog, van 300m doorsnee... Wat meer informatie + animatie

http://www.spaceweather.com/

http://neo.jpl.nasa.gov/cgi-bin/db_shm?sstr=2007%20HA