R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dit topic is voor mensen die ook moeite hebben met sociaal contact, en omgaan met andere mensen.
Natuurlijk ook voor mensen die hier geen "last"van hebben , maar toch een nuttige bijdrage kunnen leveren, zonder al te veel af te wijken van het onderwerp
Ik zelf ben vanaf kleins af aan verlegen en een stil persoon.
Om alles kort samen te vatten, ben ik vrienden die ik had kwijt geraakt, en in een "dip"nu die af en toe op een echte depressie begint te lijken.
En voel me erg "unhappy"als ik samen ben met andere mensen, omdat ik me zelf niet wil/durf bloot te geven tegenover anderen.
Toch wil ik wel een"vriendengroep" /vrienden krijgen. Om samen leuke dingen te doen, zoals je met vrienden doet.
Omdat ik me erg ongemakkelijk voel in gelegenheden als ; uitgaan, school,werk . kortom alles met veel mensen. Heb ik nu best wel een probleem.
Het liefst laat ik niet veel los over mezelf, om zo mezelf te beschermen tegen eventuele kwetsbare confrontaties, en/of gesprekken met anderen.
Ik moet dus mezelf meer bloot durven geven,en mezelf niet zo opsluiten. Daar ben ik me bewust van, Alleen hoe ik dit moet oplossen weet ik niet.
Vrienden ben ik kwijt geraakt,(als het ooit vrienden waren?) En zijn niet geinteresseerd meer in mij,
En vaak schuif ik al me problemen af om me uitelijk, terwijl ik weet dat ik niet lelijk ben, maar toch voelt het wel zo. Ik wil alles perfect hebben, en niet "mwoa gaat wel".
Dus misschien ben ik wel perfectionistisch?.
En voel me erg nutteloos en leeg, ik wil een nuttige invulling van me leven, en niet langzaam doorgaan, met eenzaam zijn..
Er hebben vast nog veel meer mensen moeite met sociale contacten, en graag wil ik van hun ervaringen/verhalen/tips horen.
Over hoe ik nu verder moet, en mezelf meer bloot durf te geven en me schaamtes aan de kant zet.
(dit is allemaal verkort op geschreven en mist veel informatie,om het topic een beetje "open"te houden)
Natuurlijk ook voor mensen die hier geen "last"van hebben , maar toch een nuttige bijdrage kunnen leveren, zonder al te veel af te wijken van het onderwerp
Ik zelf ben vanaf kleins af aan verlegen en een stil persoon.
Om alles kort samen te vatten, ben ik vrienden die ik had kwijt geraakt, en in een "dip"nu die af en toe op een echte depressie begint te lijken.
En voel me erg "unhappy"als ik samen ben met andere mensen, omdat ik me zelf niet wil/durf bloot te geven tegenover anderen.
Toch wil ik wel een"vriendengroep" /vrienden krijgen. Om samen leuke dingen te doen, zoals je met vrienden doet.
Omdat ik me erg ongemakkelijk voel in gelegenheden als ; uitgaan, school,werk . kortom alles met veel mensen. Heb ik nu best wel een probleem.
Het liefst laat ik niet veel los over mezelf, om zo mezelf te beschermen tegen eventuele kwetsbare confrontaties, en/of gesprekken met anderen.
Ik moet dus mezelf meer bloot durven geven,en mezelf niet zo opsluiten. Daar ben ik me bewust van, Alleen hoe ik dit moet oplossen weet ik niet.
Vrienden ben ik kwijt geraakt,(als het ooit vrienden waren?) En zijn niet geinteresseerd meer in mij,
En vaak schuif ik al me problemen af om me uitelijk, terwijl ik weet dat ik niet lelijk ben, maar toch voelt het wel zo. Ik wil alles perfect hebben, en niet "mwoa gaat wel".
Dus misschien ben ik wel perfectionistisch?.
En voel me erg nutteloos en leeg, ik wil een nuttige invulling van me leven, en niet langzaam doorgaan, met eenzaam zijn..
Er hebben vast nog veel meer mensen moeite met sociale contacten, en graag wil ik van hun ervaringen/verhalen/tips horen.
Over hoe ik nu verder moet, en mezelf meer bloot durf te geven en me schaamtes aan de kant zet.
(dit is allemaal verkort op geschreven en mist veel informatie,om het topic een beetje "open"te houden)
Je bent al wel een stap in de goede richting. In elk geval weet je wat het probleem is en hoe het is ontstaan.
Maar! wat eraan te doen...... het antwoord is jij! Er is geen medicijn voor wat je in kunt nemen waarna al deze problemen weg zijn. Je zult het stukje voor beetje moeten aanpakken. Echt advies kan ik (en ik denk meedere) dus niet echt gegeven.
"je ergste nachtmerrie is als een vloedgolf je probeert te ontsnappen maar uiteindelijk zul je worden verzwolgen." (ohw wat ben ik weer poetisch) Maar het zegt zoveel als stel niks uit maar ga ervoor, verander vroeg of laat moet het toch wel
Maar! wat eraan te doen...... het antwoord is jij! Er is geen medicijn voor wat je in kunt nemen waarna al deze problemen weg zijn. Je zult het stukje voor beetje moeten aanpakken. Echt advies kan ik (en ik denk meedere) dus niet echt gegeven.
"je ergste nachtmerrie is als een vloedgolf je probeert te ontsnappen maar uiteindelijk zul je worden verzwolgen." (ohw wat ben ik weer poetisch) Maar het zegt zoveel als stel niks uit maar ga ervoor, verander vroeg of laat moet het toch wel
Ik i.p.v van zo gewoon, zo bijzonder gebleven...
ik herken me wel voor een heel groot gedeeltje in je probleem
is de ts toevallig ook enigskind? persoonlijk geef ik altijd het feit dat ik niet zoals de gemiddelde nederlander ben qua gewicht maar er enkele kilo's onderzit
het rare van mijn persoon is dat ik me meestal wel weer heel opvallend kleed, op mijn werk kom ik dus ook niet in de koffiekamer aangezien ik me daar zo ongemakkelijk voel dat ik meer gestressed uit de pauze kom dan dat ik voor de pauze was, dus drink ik maar koffie op een ander plaats waar geen of nauwelijks mensen komen
is de ts toevallig ook enigskind? persoonlijk geef ik altijd het feit dat ik niet zoals de gemiddelde nederlander ben qua gewicht maar er enkele kilo's onderzit
het rare van mijn persoon is dat ik me meestal wel weer heel opvallend kleed, op mijn werk kom ik dus ook niet in de koffiekamer aangezien ik me daar zo ongemakkelijk voel dat ik meer gestressed uit de pauze kom dan dat ik voor de pauze was, dus drink ik maar koffie op een ander plaats waar geen of nauwelijks mensen komen
I presented my feminine side with flowers
She cut the stems and placed them gently down my throat
And these two lips might soon eclipse your brightest hopes
* Saul Wiliiams - 1987
She cut the stems and placed them gently down my throat
And these two lips might soon eclipse your brightest hopes
* Saul Wiliiams - 1987
Goeie OP, toktoktok!
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ga sporten, ga een muziek instrument spelen, etc. Als je een leuke hobby hebt kun je daar vast uuuuuuuuren over praten met iedereen.. Anders wel met sportgenoten/teamgenoten (dat laatste zal wat lastig worden ivm groepsangst met een sport wat je met 2 mensen doet werkt dat wel).
Je zult vast een paar keer keihard op je bek gaan in een gesprek.. maar dat gebeurt iedereen en als het je gebeurt dan ben je dat de volgende dag toch weer vergeten.. en je gesprekspartner al helemaal.
Dus FUCK IT en its your life, doe wat je leuk vindt en trek niks aan van anderen. Gewoon jezelf zijn!
Succes!
[ Bericht 12% gewijzigd door Sport_Life op 12-12-2004 00:15:58 ]
Je zult vast een paar keer keihard op je bek gaan in een gesprek.. maar dat gebeurt iedereen en als het je gebeurt dan ben je dat de volgende dag toch weer vergeten.. en je gesprekspartner al helemaal.
Dus FUCK IT en its your life, doe wat je leuk vindt en trek niks aan van anderen. Gewoon jezelf zijn!
Succes!
[ Bericht 12% gewijzigd door Sport_Life op 12-12-2004 00:15:58 ]
Ik zit dit echt vol verbazing te lezen.. Is het echt zo erg?? .quote:Op zaterdag 11 december 2004 23:52 schreef politrix het volgende:
het rare van mijn persoon is dat ik me meestal wel weer heel opvallend kleed, op mijn werk kom ik dus ook niet in de koffiekamer aangezien ik me daar zo ongemakkelijk voel dat ik meer gestressed uit de pauze kom dan dat ik voor de pauze was, dus drink ik maar koffie op een ander plaats waar geen of nauwelijks mensen komen
.
Schrijf het allemaal eens voor jezelf op in een schrift ofzo, dat helpt wel als je er meer zit (heeft mij wel geholpen). en toch je op een hobby storten zoals sport_life zegt denk ik.
---
And when the leaves fall the land looks more human
it's got me questioning the essence of my farm boy blues
hence, I never wore the fashions of the know-what-I'm-doin'
And when the leaves fall the land looks more human
it's got me questioning the essence of my farm boy blues
hence, I never wore the fashions of the know-what-I'm-doin'
Ik heb in jouw schoenen gestaan. Alleen werd ik echt depressief, na een vakantiebaan waar ik wel met gemak vrienden maakte (weet nog niet hoe dat kon) Eenmaal terug in de Real World werd ik weer eenzaam. Mijn huisarts stuurde me door naar het riagg, waar ik eerst wat individuele therapie heb gehad, en toen in een groep ben "gegooid". Het hele proces heeft 5 jaar geduurd, maar ik ben een ander mens!
Ik ben nooit helemaal ervan af (verlegen, teruggetrokken), maar ik kan het nu bijna altijd wel. Het blijft alleen moeite kosten. De ene keer meer dan de andere keer.
Ga naar je huisarts en vertel hm over je gevoelens en zeg dat je hulp wil. Succes!
Ik ben nooit helemaal ervan af (verlegen, teruggetrokken), maar ik kan het nu bijna altijd wel. Het blijft alleen moeite kosten. De ene keer meer dan de andere keer.
Ga naar je huisarts en vertel hm over je gevoelens en zeg dat je hulp wil. Succes!
uit een aspergernest
Ik herken dit ook heel erg, wat jij beschrijft heb ik 21 jaar van m'n leven gevoeld (ik ben nu 22) en ik zou je niet kunnen vertellen hoe ik dat heb opgelost, want het is wonderbaarlijk genoeg, geleidelijk, vanzelf overgegaan. Ik heb nu een fijne vrienden én kennisenkring en ik heb niet meer het idee dat mensen me raar vinden. Hooguit wat apart
Maar goed, ik begrijp dat je er niet vanuit wil gaan dat het bij jou ook vanzelf overgaat, laat staan dat je er op wil wachten.
Het is te simpel en het is ook eerder genoemd, maar ga erop uit! Muziekschool, sportschool, een cursus, desnoods een café, het zijn allemaal plekken (ok, een cursus is geen plek...) waar je in ieder geval mensen ontmoet. Dan heb je alsnog maar een heel klein stapje gezet, want uiteindelijk moet je zelf contact zoeken én houden. Ik ga er vanuit dat je hier zelf ook wel op was gekomen, het uitvoeren is het moeilijkst.
Heb je geen broers of zussen die jou af en toe op sleeptouw kunnen nemen?
Ik begrijp dat je je in de steek gelaten voelt door vroegere vrienden, maar mijn ervaring is dat het soms heel prettig is om toch zelf weer contact te zoeken. Ik heb vaak meegemaakt dat de reden van de "contactverslapping" heel andere redenen had dan dat de mensen in kwestie me niet meer aardig vonden en soms ontstaat daar dan toch weer erg leuk contact uit.
Zelfvertrouwen is in deze ook heel erg belangrijk en daar kun je aan werken. Ook hier zijn cursussen voor. Nuchtere Hollanders vinden dit snel overdreven, maar hey, als het helpt tegen eenzaamheid, waarom niet?
Je hebt overal een eigen aandeel in, soms moet je er wat harder voor werken en heb je er ook hulp bij nodig. De één is heeft een talent voor muziekmaken, de ander voor wiskunde, de één is slecht in talen, de ander slecht in sociale contacten.
Iemand zonder wiskundeknobbel (een wiskundekuil) neemt bijles, waarom zou je geen "bijles" kunnen nemen voor andere zwakheden?
Ik wens je heel veel succes, ik hoop dat je beetje bij beetje wat makkelijker wordt in de sociale omgang. Leg de lat niet te hoog. Je bent er al aan het werken door het onder ogen te zien, maar verwacht niet dat je binnen een maand een toffe vriendenkring hebt en je nooit meer alleen zal voelen.
Ik wil hier overigens nog even op reageren:
Anti-depressiva zijn geen lolletje, dus ik zou zeggen: probeer het eerst op een andere manier. Maar het kan zeker helpen (natuurlijk wel onder psychiatrische begeleiding).
-edit- Ik zeg wel heel makkelijk: "ga erop uit!", maar dit is duidelijk ook een probleem.
Bekend is dat mensen met een bepaalde fobie of andere hindernis het vanuit een ander perspectief bekijken wanneer het beroepsdeformatie is. Bijvoorbeeld een barman die er normaal niet over peinst tussen twee vechtende kerels te gaan staan, zal dit sneller doen wanneer hij aan het werk is, omdat een van zijn taken nou eenmaal is om rust in de tent te houden.
Wat ik hiermee bedoel; gebruik je interesses. Ben je bijvoorbeeld wild van paarden, ga naar een manege en begin een gesprek over paarden. De kans is groot dat je zo opgaat in hetgeen waar je echt gek op bent, dat je je niet meer bewust bent van het feit dat je normaal gesproken moeite hebt om een conversatie voeren.
Ik wens je in elk geval heel veel succes!
Maar goed, ik begrijp dat je er niet vanuit wil gaan dat het bij jou ook vanzelf overgaat, laat staan dat je er op wil wachten.
Het is te simpel en het is ook eerder genoemd, maar ga erop uit! Muziekschool, sportschool, een cursus, desnoods een café, het zijn allemaal plekken (ok, een cursus is geen plek...) waar je in ieder geval mensen ontmoet. Dan heb je alsnog maar een heel klein stapje gezet, want uiteindelijk moet je zelf contact zoeken én houden. Ik ga er vanuit dat je hier zelf ook wel op was gekomen, het uitvoeren is het moeilijkst.
Heb je geen broers of zussen die jou af en toe op sleeptouw kunnen nemen?
Ik begrijp dat je je in de steek gelaten voelt door vroegere vrienden, maar mijn ervaring is dat het soms heel prettig is om toch zelf weer contact te zoeken. Ik heb vaak meegemaakt dat de reden van de "contactverslapping" heel andere redenen had dan dat de mensen in kwestie me niet meer aardig vonden en soms ontstaat daar dan toch weer erg leuk contact uit.
Zelfvertrouwen is in deze ook heel erg belangrijk en daar kun je aan werken. Ook hier zijn cursussen voor. Nuchtere Hollanders vinden dit snel overdreven, maar hey, als het helpt tegen eenzaamheid, waarom niet?
Je hebt overal een eigen aandeel in, soms moet je er wat harder voor werken en heb je er ook hulp bij nodig. De één is heeft een talent voor muziekmaken, de ander voor wiskunde, de één is slecht in talen, de ander slecht in sociale contacten.
Iemand zonder wiskundeknobbel (een wiskundekuil) neemt bijles, waarom zou je geen "bijles" kunnen nemen voor andere zwakheden?
Ik wens je heel veel succes, ik hoop dat je beetje bij beetje wat makkelijker wordt in de sociale omgang. Leg de lat niet te hoog. Je bent er al aan het werken door het onder ogen te zien, maar verwacht niet dat je binnen een maand een toffe vriendenkring hebt en je nooit meer alleen zal voelen.
Ik wil hier overigens nog even op reageren:
Dat is er wel... Ok, niet al je problemen zijn dan in één klap weg, maar er zijn wel degelijk medicijnen die ondersteuning kunnen bieden bij het oplossen van dit soort problemen. Namelijk anti-depressiva. Het is een misvatting dat deze alleen toegediend worden aan mensen die werkelijk depressief zijn, sterker nog, ik vermoed dat het aantal mensen dat deze medicijnen slikt vanwege depressie kleiner is dan het aantal mensen die het slikt om andere redenen.quote:Op zaterdag 11 december 2004 23:40 schreef jouw_naam het volgende:
Er is geen medicijn voor wat je in kunt nemen waarna al deze problemen weg zijn.
Anti-depressiva zijn geen lolletje, dus ik zou zeggen: probeer het eerst op een andere manier. Maar het kan zeker helpen (natuurlijk wel onder psychiatrische begeleiding).
-edit- Ik zeg wel heel makkelijk: "ga erop uit!", maar dit is duidelijk ook een probleem.
Bekend is dat mensen met een bepaalde fobie of andere hindernis het vanuit een ander perspectief bekijken wanneer het beroepsdeformatie is. Bijvoorbeeld een barman die er normaal niet over peinst tussen twee vechtende kerels te gaan staan, zal dit sneller doen wanneer hij aan het werk is, omdat een van zijn taken nou eenmaal is om rust in de tent te houden.
Wat ik hiermee bedoel; gebruik je interesses. Ben je bijvoorbeeld wild van paarden, ga naar een manege en begin een gesprek over paarden. De kans is groot dat je zo opgaat in hetgeen waar je echt gek op bent, dat je je niet meer bewust bent van het feit dat je normaal gesproken moeite hebt om een conversatie voeren.
Ik wens je in elk geval heel veel succes!
Dan zal zo de straatverlichting wel aan gaan...
Je moet bij een studentenvereniging gaan, helpt echt. En je moet zoiets hebben van als je ergens binnenkomt ik kan iedereen aan. Gewoon met mensen praten en dan verder op het onderwerp ingaan. Vooral niet laten zien dat je je niet goed voelt, je mag best wat arrogant zijn.
Ik herken best veel van TS in mijzelf. Maar bij mij is het niet echt een depressie. Ik heb niet veel vrienden. Ik heb er een paar sporten bij genomen (sinds ik ben gaan studeren in september), maar ik moet zeggen dat dat kwa sociale contacten (nog) niet veel heeft opgeleverd, maar ik ga er nu al wel meer opuit.quote:Op zaterdag 11 december 2004 23:59 schreef Sport_Life het volgende:
Ga sporten, ga een muziek instrument spelen, etc. Als je een leuke hobby hebt kun je daar vast uuuuuuuuren over praten met iedereen.. Anders wel met sportgenoten/teamgenoten (dat laatste zal wat lastig worden ivm groepsangst met een sport wat je met 2 mensen doet werkt dat wel).
Je zult vast een paar keer keihard op je bek gaan in een gesprek.. maar dat gebeurt iedereen en als het je gebeurt dan ben je dat de volgende dag toch weer vergeten.. en je gesprekspartner al helemaal.
Dus FUCK IT en its your life, doe wat je leuk vindt en trek niks aan van anderen. Gewoon jezelf zijn!
Succes!
Volgens mij heeft dit niet heel erg veel zin, want volgens mij is TS net als ik een stil type die niet snel een gesprek met een ander (onbekende) begint. Volgens mij kan het wel goed helpen als je daar al overheen bent en wel al uit jezelf met anderen een gesprek begint.quote:Op zondag 12 december 2004 01:16 schreef Teese het volgende:
Je moet bij een studentenvereniging gaan, helpt echt. En je moet zoiets hebben van als je ergens binnenkomt ik kan iedereen aan. Gewoon met mensen praten en dan verder op het onderwerp ingaan. Vooral niet laten zien dat je je niet goed voelt, je mag best wat arrogant zijn.
al die tips: ga sporten, ga bij een vereniging... Dat is nu juist het moeilijke.... Hij durft niet en als hij er is, kan hij geen contact maken (ik spreek uit ervaring). Hij moet eerst een stuk probleem oplossen, voordat hij kan gaan oefenen in sociale situaties.
uit een aspergernest
ja, nouja ik ben er ondertussen wel aan gewend maar je moet je elke keer weer verantwoorden ten opzichte van mijn baas tijdens functioneringsgesprekkenquote:Op zondag 12 december 2004 00:03 schreef Sport_Life het volgende:
[..]
Ik zit dit echt vol verbazing te lezen.. Is het echt zo erg?? .
bij mij komt het volgens mij gedeeltelijk door het feit dat ik een aantal klote opmerkingen heb gehad van totaal onbekende mensen (collegas die erbij kwamen door een fusie) over mijn postuur
mensen die ik nog nooit had gezien en komen met een opmerking zonder zich zelfs eerst maar even voor te stellen
aangezien die opmerkingen me nog meer onzeker maken moet ik voor mezelf kiezen en me dan maar afzonderen
I presented my feminine side with flowers
She cut the stems and placed them gently down my throat
And these two lips might soon eclipse your brightest hopes
* Saul Wiliiams - 1987
She cut the stems and placed them gently down my throat
And these two lips might soon eclipse your brightest hopes
* Saul Wiliiams - 1987
Je moet juist gewoon bij een vereniging gaan en het gewoon doen ik durfde ook niet maar nu ik erbij zit vind ik het geweldig. Als je niks durft kom je nergens, vat dit niet verkeerd op.
Omdat je niet weet hoe je het precies moet aanpakken en omdat je zelf al zegt dat je verlegen bent, lijkt me een assertiviteitscursus goed voor je. Ik weet dat er eentje in Driebergen gegeven wordt. Misschien heb je er wat aan.
Cogito ergo sum * R. Descartes
ik heb op internet gezocht naar assertiviteitscursus-en maar ik voel me niet echt aangesproken als ik naar de "begrippen"van zo'n cursus kijk. En buiten dat is zo'n cursus rond de 700 euro!
Dan leer je het toch alleen? Een stuk schrijven en deze voordragen aan een zaal vol mensen en dan vragen beantwoorden en applaus ontvangen. Ach, die cursussen zijn ook voornamelijk voor je zelfredzaamheid in het bedrijfsleven bestemd, dat soort sociale omgang. Bedrijfscultuur heeft de omgangsvormen van mensen grotendeels bepaald. Vriendengroepen doen tegenwoordig ook excusies en dergelijke georganiseerde uitjes, zie de populairiteit van fokmeetings. Andersom is het ook het geval; wij hebben een kroegbar op het werk en worden regelmatig door klanten uit eten gevraagd, alsof ze vrienden van je willen worden. Tja, je zou er voor open kunnen staan, of niet...
herken het een beetje. Ben ook heel erg verlegen tegen bepaalde personen. Ik heb nu wel een vriendenkring opgebouwd waar ik me ook goed in voel. Ik geef me ook nooit helemaal bloot aan hun, alleen maar aan een aantal zeer goede vrienden waar ik me echt lekker bij voel.
Ik zat altijd op een sport wat ik erg leuk vond (voetbal) maar op latere leeftijd werden de andere mensen gewoon weg irritant en niet leuk meer. Daardoor ben ik er ook afgegaan. In sport hoef je niet altijd leuke mensen te vinden.
Het is beter als je gaat kijken wat je interesse is en daarin verder zoekt. Je moet je eigen soort
ontdekken als het ware.
Ik zat altijd op een sport wat ik erg leuk vond (voetbal) maar op latere leeftijd werden de andere mensen gewoon weg irritant en niet leuk meer. Daardoor ben ik er ook afgegaan. In sport hoef je niet altijd leuke mensen te vinden.
Het is beter als je gaat kijken wat je interesse is en daarin verder zoekt. Je moet je eigen soort
ontdekken als het ware.
-=)Anime Addicted(=- More is never ENOUGH
Ligt eraan welke sport! Ik heb eerst 7 jaar gehockeyd en ben gestopt toen het team uit elkaar viel en niet meer leuk werd. Toen ben k gaan klimmen en daarbij ben je niet verplicht met bepaalde mensen om te gaan zegmaar. Zo heb ik nu een aardige kenissen kring daar (stuk of 20 mensen) waarvan het met het grootste deel altijd wel super gezellig is .quote:Op maandag 13 december 2004 21:46 schreef ThaStinger het volgende:
herken het een beetje. Ben ook heel erg verlegen tegen bepaalde personen. Ik heb nu wel een vriendenkring opgebouwd waar ik me ook goed in voel. Ik geef me ook nooit helemaal bloot aan hun, alleen maar aan een aantal zeer goede vrienden waar ik me echt lekker bij voel.
Ik zat altijd op een sport wat ik erg leuk vond (voetbal) maar op latere leeftijd werden de andere mensen gewoon weg irritant en niet leuk meer. Daardoor ben ik er ook afgegaan. In sport hoef je niet altijd leuke mensen te vinden.
Het is beter als je gaat kijken wat je interesse is en daarin verder zoekt. Je moet je eigen soort
ontdekken als het ware.
Bij fitness bijvoorbeeld zou dit dus ook van toepassing kunnen zijn.. .
Waarschijnlijk zijn dat gewoon grapjes.quote:Op zondag 12 december 2004 11:11 schreef politrix het volgende:
[..]
ja, nouja ik ben er ondertussen wel aan gewend maar je moet je elke keer weer verantwoorden ten opzichte van mijn baas tijdens functioneringsgesprekken
bij mij komt het volgens mij gedeeltelijk door het feit dat ik een aantal klote opmerkingen heb gehad van totaal onbekende mensen (collegas die erbij kwamen door een fusie) over mijn postuur
mensen die ik nog nooit had gezien en komen met een opmerking zonder zich zelfs eerst maar even voor te stellen
aangezien die opmerkingen me nog meer onzeker maken moet ik voor mezelf kiezen en me dan maar afzonderen
Niet zo serieus nemen dus
ik had dat ook .
Is gelukkig wel een heel stuk minder als vroeger .
Is gelukkig wel een heel stuk minder als vroeger .
I'm sick of all this pooping stuff i'm getting my buttcheeks pierced together .
Bij mij lag het iets anders, voetbalde altijd redelijk hoog (selectie) maar ik kon gewoon niet met hetquote:Op maandag 13 december 2004 21:52 schreef Sport_Life het volgende:
[..]
Ligt eraan welke sport! Ik heb eerst 7 jaar gehockeyd en ben gestopt toen het team uit elkaar viel en niet meer leuk werd. Toen ben k gaan klimmen en daarbij ben je niet verplicht met bepaalde mensen om te gaan zegmaar. Zo heb ik nu een aardige kenissen kring daar (stuk of 20 mensen) waarvan het met het grootste deel altijd wel super gezellig is .
Bij fitness bijvoorbeeld zou dit dus ook van toepassing kunnen zijn.. .
overgrote deel opschieten en die moesten mij altijd hebben. Best wel wat mensen vonden het jammer dat ik er af was gegaan maar vond het gewoon niet leuk meer. Door die incidenten ben ik
daarna meer gesloten geweest, kon ook gewoon geen sporten beoefenen.
Nu is het gelukkig weer wat minder. Heb ook gefitnessed (incl andere sporten ) en leuke mensen ontmoet. Ook door werk en uitgaan.
Heb gewoon veel minder de angst op mn bek te gaan en ik heb gewoon betere vrienden. Voel me veel beter daardoor.
-=)Anime Addicted(=- More is never ENOUGH
Ik zie nu paar mensen die hetzelfde zeggen hebben meegemaakt, en waarbij het weer goed is gekomen.
Maar hoe is dat goed gekomen dan?, ik ben echt helemaal radeloos nu , en zie echt geen oplossing.
Maar hoe is dat goed gekomen dan?, ik ben echt helemaal radeloos nu , en zie echt geen oplossing.
Je bent nou eenmaal wie je bent en dat zou je moeten accepteren. Ik voel me ook niet altijd even prettig met mensen om me heen. Ik heb een hoop vrienden en kennisen maar soms heb ik totaal geen zin om met ze af te spreken. Dan heb ik echt zo iets van: waarom niet? het is 9 van de 10 keer gezellig, maar soms voel ik me zeer ongemakkelijk. Je zou het echt moeten accepteren en jezelf voorop te stellen. Er is niemand die je er bij kan helpen.quote:Op dinsdag 14 december 2004 00:29 schreef toktoktok het volgende:
Ik zie nu paar mensen die hetzelfde zeggen hebben meegemaakt, en waarbij het weer goed is gekomen.
Maar hoe is dat goed gekomen dan?, ik ben echt helemaal radeloos nu , en zie echt geen oplossing.
maar jij heb die vrienden en kennisen, Ik heb constant een rot gevoel met mensen om me heen(om het ff kortaf te zeggen). Maar ik heb toch de drang om sociaal te zijn.quote:Op dinsdag 14 december 2004 00:37 schreef Eliminator20 het volgende:
[..]
Je bent nou eenmaal wie je bent en dat zou je moeten accepteren. Ik voel me ook niet altijd even prettig met mensen om me heen. Ik heb een hoop vrienden en kennisen maar soms heb ik totaal geen zin om met ze af te spreken. Dan heb ik echt zo iets van: waarom niet? het is 9 van de 10 keer gezellig, maar soms voel ik me zeer ongemakkelijk. Je zou het echt moeten accepteren en jezelf voorop te stellen. Er is niemand die je er bij kan helpen.
De drang is er iig, rest komt vanzelf.. denk ik .
Gewoon ff wat gaan ondernemen waar je zelf trots op kan zijn ofzo. En andere ook.
. Gewoon ff wat gaan ondernemen waar je zelf trots op kan zijn ofzo. En andere ook.
Ik zou toch echt beginnen met zelfvertrouwen kweken. Dat kan als je iets gaat doe waar je echt enthousiast over bent. Dan kom je iig mensen tegen, met wie je over dat onderwerp kunt praten. Dat scheelt enorm veel. In zo'n groep durfde ik ook voor 200 man te praten....(slik, )
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
ik ben nu op een punt dat ik nergens meer echt enthousiast van kan worden.quote:Op dinsdag 14 december 2004 00:56 schreef krakkemieke het volgende:
Ik zou toch echt beginnen met zelfvertrouwen kweken. Dat kan als je iets gaat doe waar je echt enthousiast over bent. Dan kom je iig mensen tegen, met wie je over dat onderwerp kunt praten. Dat scheelt enorm veel. In zo'n groep durfde ik ook voor 200 man te praten....(slik, )
Volgens mij is in een keer in het diepe springen niet functineel. Het lijkt me slim om een soort van korte termijn doelen voor ogen te houden, bijvoorbeeld: de komende maand moet een keer in de kantine eten en het verdragen dat ik me daar ongemakkelijk bij voel, dat soort dingen.
Verder denk ik dat je moet bedenken waarom je het zo moeilijk vindt het contact aan te gaan. Waarom durf je je niet bloot te geven? Wat denk je dat er dan gebeurd en waarom denk je dat? Zou er ook iets anders kunnen gebeuren? En nu je niets aan de mensen vertelt over jezelf, denk je dat ze dan nu geen mening over je vormen?
En misschien kun je eens kijken hoe andere mensen sociaal contact hebben. Wat ze zeggen, hoe ze een gesprek aan de gang houden, enz. Een beetje afkijken kan nooit kwaad
Verder denk ik dat je moet bedenken waarom je het zo moeilijk vindt het contact aan te gaan. Waarom durf je je niet bloot te geven? Wat denk je dat er dan gebeurd en waarom denk je dat? Zou er ook iets anders kunnen gebeuren? En nu je niets aan de mensen vertelt over jezelf, denk je dat ze dan nu geen mening over je vormen?
En misschien kun je eens kijken hoe andere mensen sociaal contact hebben. Wat ze zeggen, hoe ze een gesprek aan de gang houden, enz. Een beetje afkijken kan nooit kwaad
Nu hebben mensen vast wel een mening over me, maar kunnen me op niks echt afkraken, omdat ze weinig over me weten. En dat geeft weer een soort veilig gevoel.quote:Op dinsdag 14 december 2004 18:04 schreef annabelle het volgende:
Volgens mij is in een keer in het diepe springen niet functineel. Het lijkt me slim om een soort van korte termijn doelen voor ogen te houden, bijvoorbeeld: de komende maand moet een keer in de kantine eten en het verdragen dat ik me daar ongemakkelijk bij voel, dat soort dingen.
Verder denk ik dat je moet bedenken waarom je het zo moeilijk vindt het contact aan te gaan. Waarom durf je je niet bloot te geven? Wat denk je dat er dan gebeurd en waarom denk je dat? Zou er ook iets anders kunnen gebeuren? En nu je niets aan de mensen vertelt over jezelf, denk je dat ze dan nu geen mening over je vormen?
En misschien kun je eens kijken hoe andere mensen sociaal contact hebben. Wat ze zeggen, hoe ze een gesprek aan de gang houden, enz. Een beetje afkijken kan nooit kwaad
Als ze me echt leren kennen, ben ik bang om gekwetst te worden, En ik trek me altijd heel erg aan als iemand kritiek op me levert en heb geen zin meer om daarover in te moeten zitten, dus trek ik me zo erg terug.
"vroeger"Toen ik "mezelf"was toen was ik zo'n buitenbeentje, die alles maar pikte en en kreeg ik ook veel kritiek, en dat raakt me altijd erg, dus nu laat ik niemand me leren kennen, Dan kan ik ook niet gekwetst worden.
Maar doordat afstandelijke gedrag van me, mis ik mensen om me heen, dus zit nu in de knoop als het ware met mezelf.
Ik was vroeger eigenlijk ook altijd het mikpunt. Die dingen doen erg zeer maar je moet je zelf er ook tegen verzetten. Heb het altijd over me heen laten komen
tot zelfs een vriend zo erg ver ging dat ik gewoon buiten zin was en die gast in elkaar
geslagen heb. Heb hem daarna wel geholpen maar nadien hield ik me ook stil en liet niemand
mn wereldje binnen.
Later heb ik door nieuwe scholen wat mensen gevonden die me accepteerde en waarmee
ik lekker kon omgaan. Die vriendschap is alleen maar meer gegroeid. Ze interesseren zich in mij
en ik in hun.
Je moet je zelf zijn, gewoon proberen mee te praten met de anderen. De hoogte peilen wat hun leuk vinden en misschien stuit je wel op het zelfde onderwerp. Gewoon lachen en beetje geinen
met je collega's en vrienden.
Als je lacht helpt het veel en je voelt jezelf er ook beter door. Je geeft ook een positief signaal door
naar de anderen. Zo is het bij mij goed gekomen, ben ook nooit meer het doelwit geweest en heb gewoon goeie vrienden.
Ik luister graag muziek en hierdoor sleep ik me ook door een groot deel van het jaar in. Ik kan altijd bij mn vrienden terecht en voel me nu lekker en gelukkig.
Trouwens ik heb nog niet echt een mening over je Die kan ik pas bouwen als
iemand ontmoet heb.
tot zelfs een vriend zo erg ver ging dat ik gewoon buiten zin was en die gast in elkaar
geslagen heb. Heb hem daarna wel geholpen maar nadien hield ik me ook stil en liet niemand
mn wereldje binnen.
Later heb ik door nieuwe scholen wat mensen gevonden die me accepteerde en waarmee
ik lekker kon omgaan. Die vriendschap is alleen maar meer gegroeid. Ze interesseren zich in mij
en ik in hun.
Je moet je zelf zijn, gewoon proberen mee te praten met de anderen. De hoogte peilen wat hun leuk vinden en misschien stuit je wel op het zelfde onderwerp. Gewoon lachen en beetje geinen
met je collega's en vrienden.
Als je lacht helpt het veel en je voelt jezelf er ook beter door. Je geeft ook een positief signaal door
naar de anderen. Zo is het bij mij goed gekomen, ben ook nooit meer het doelwit geweest en heb gewoon goeie vrienden.
Ik luister graag muziek en hierdoor sleep ik me ook door een groot deel van het jaar in. Ik kan altijd bij mn vrienden terecht en voel me nu lekker en gelukkig.
Trouwens ik heb nog niet echt een mening over je Die kan ik pas bouwen als
iemand ontmoet heb.
-=)Anime Addicted(=- More is never ENOUGH
Ik zie veel punten uit je openingspost waarvan ik ook last heb, ofja last... eerst niet, maar nu begint het me echt in de weg te zitten.
Ik kan bv op mijn werk goed met klanten omgaan, zeer goed eigenlijk, maar met uitgaan ofzo ben ik altijd erg stil en rustig.
School, uitgaan in de stad, of gewoon simpel overdag door de stad lopen.. ik voel me constant bedreigd en ongemakkelijk.
Gelukkig kan ik wel erg goed opschieten met mijn vrienden, dat is tenminste iets...
Maar ik heb ook vaak dat ik het gevoel heb van "als ik nu weg ga, zal niemand mij missen..." ik haat dit
Ik moet nu naar een kinder-psycholoog voor gesrpekken vanwegen mijn erg slechte concentratie en planning. Ik leef erg ongeregeld en kom bijna altijd en overal te laat.
Goed uit mijn woorden komen kan ik ook niet, niet dat ik niet durf, maar simpelweg omdat ik niet weet wat ik bv. tegen een meisje zou moeten zeggen als ik met haar alleen ben. Ik laat nooit mijn gevoelens vrij, als ik verliefd op iemand ben zal diegene het ook nooit te weten komen, terwijl ik al een paar keer heb gehad dat ik hierdoor echt leuke meisjes ben misgelopen.
Ik heb trouwens ook geen idee waar mijn leven naartoe gaat... ik weet geen beroep wat ik zou willen uitoefenen...nix
Kort gezegt, "I'm not living, I'm just killing time"
Sorry voor het ongemakkelijk lezen van deze text, maar het moest er ff uit.
Ik kan bv op mijn werk goed met klanten omgaan, zeer goed eigenlijk, maar met uitgaan ofzo ben ik altijd erg stil en rustig.
School, uitgaan in de stad, of gewoon simpel overdag door de stad lopen.. ik voel me constant bedreigd en ongemakkelijk.
Gelukkig kan ik wel erg goed opschieten met mijn vrienden, dat is tenminste iets...
Maar ik heb ook vaak dat ik het gevoel heb van "als ik nu weg ga, zal niemand mij missen..." ik haat dit
Ik moet nu naar een kinder-psycholoog voor gesrpekken vanwegen mijn erg slechte concentratie en planning. Ik leef erg ongeregeld en kom bijna altijd en overal te laat.
Goed uit mijn woorden komen kan ik ook niet, niet dat ik niet durf, maar simpelweg omdat ik niet weet wat ik bv. tegen een meisje zou moeten zeggen als ik met haar alleen ben. Ik laat nooit mijn gevoelens vrij, als ik verliefd op iemand ben zal diegene het ook nooit te weten komen, terwijl ik al een paar keer heb gehad dat ik hierdoor echt leuke meisjes ben misgelopen.
Ik heb trouwens ook geen idee waar mijn leven naartoe gaat... ik weet geen beroep wat ik zou willen uitoefenen...nix
Kort gezegt, "I'm not living, I'm just killing time"
Sorry voor het ongemakkelijk lezen van deze text, maar het moest er ff uit.
Het lijkt me verstandig om eerste te bedenken wat je nu eigenlik wilt bereiken voor je iets gaat doen. Mij is namelijk niet echt duidelijk wat je wilt, en als dat voor jou zelf ook geldt ben je simpelweg doelloos bezig..
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Die gedachten gang van jou herken ik echt heel erg!,quote:Op dinsdag 14 december 2004 21:23 schreef -Muse- het volgende:
Ik zie veel punten uit je openingspost waarvan ik ook last heb, ofja last... eerst niet, maar nu begint het me echt in de weg te zitten.
Ik kan bv op mijn werk goed met klanten omgaan, zeer goed eigenlijk, maar met uitgaan ofzo ben ik altijd erg stil en rustig.
School, uitgaan in de stad, of gewoon simpel overdag door de stad lopen.. ik voel me constant bedreigd en ongemakkelijk.
Gelukkig kan ik wel erg goed opschieten met mijn vrienden, dat is tenminste iets...
Maar ik heb ook vaak dat ik het gevoel heb van "als ik nu weg ga, zal niemand mij missen..." ik haat dit
Ik moet nu naar een kinder-psycholoog voor gesrpekken vanwegen mijn erg slechte concentratie en planning. Ik leef erg ongeregeld en kom bijna altijd en overal te laat.
Goed uit mijn woorden komen kan ik ook niet, niet dat ik niet durf, maar simpelweg omdat ik niet weet wat ik bv. tegen een meisje zou moeten zeggen als ik met haar alleen ben. Ik laat nooit mijn gevoelens vrij, als ik verliefd op iemand ben zal diegene het ook nooit te weten komen, terwijl ik al een paar keer heb gehad dat ik hierdoor echt leuke meisjes ben misgelopen.
Ik heb trouwens ook geen idee waar mijn leven naartoe gaat... ik weet geen beroep wat ik zou willen uitoefenen...nix
Kort gezegt, "I'm not living, I'm just killing time"
Sorry voor het ongemakkelijk lezen van deze text, maar het moest er ff uit.
Ik snap alleen niet waarom je naar een kinder<-psycholoog gaat als je uit 1984 komt, maar dat zal wel goed zitten?
Vooral je stukje dat je tijdens uitgaan,school,stad constant bedreigd voelt dat herken ik ook erg!.
En doordat ik vroeger zo erg over me heen heb laten lopen heb ik ook best veel haat opgebouwd tegen bepaalde mensen.. terwijl hun zelf waarschijnlijk van niks weten.
Ik weet ook niet wat ik wil/kan bereiken , en denk daar ook over na, En ja dan ben je eigenlijk doeloos bezig. Maar wat doe je eraan?quote:Op dinsdag 14 december 2004 21:23 schreef heiden6 het volgende:
Het lijkt me verstandig om eerste te bedenken wat je nu eigenlik wilt bereiken voor je iets gaat doen. Mij is namelijk niet echt duidelijk wat je wilt, en als dat voor jou zelf ook geldt ben je simpelweg doelloos bezig..
* -Xerxes- trekt een fles wijn open en zet Digital Analog Band opquote:Op zaterdag 11 december 2004 23:59 schreef Sport_Life het volgende:
doe wat je leuk vindt
Er iets aan doen? Waaraan? Je richt je op het probleem.quote:Op dinsdag 14 december 2004 22:04 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Ik weet ook niet wat ik wil/kan bereiken , en denk daar ook over na, En ja dan ben je eigenlijk doeloos bezig. Maar wat doe je eraan?
Probeer een doel te stellen waar je naartoe werkt.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ik ben 20, en een kinderpsycholoog is t/m 18 jaar. Maar als je naar een psychiater gaat, dan wordt daar een report van gemaakt, en kunnen bedrijven dat bij sollicitaties nazoeken. Het zou dus invloed "kunnen" hebben op mijn toekomstige werk.quote:Op dinsdag 14 december 2004 21:57 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Die gedachten gang van jou herken ik echt heel erg!,
Ik snap alleen niet waarom je naar een kinder<-psycholoog gaat als je uit 1984 komt, maar dat zal wel goed zitten?
Vooral je stukje dat je tijdens uitgaan,school,stad constant bedreigd voelt dat herken ik ook erg!.
En doordat ik vroeger zo erg over me heen heb laten lopen heb ik ook best veel haat opgebouwd tegen bepaalde mensen.. terwijl hun zelf waarschijnlijk van niks weten.
Daarom adviseerde mijn huisarts mij dus om naar een kinder-spycholoog te gaan ipv naar een psychiater.
Als ik vragen mag, Wat vraagt en zegt zo'n psychiator precies tegen je?quote:Op dinsdag 14 december 2004 22:15 schreef -Muse- het volgende:
[..]
Ik ben 20, en een kinderpsycholoog is t/m 18 jaar. Maar als je naar een psychiater gaat, dan wordt daar een report van gemaakt, en kunnen bedrijven dat bij sollicitaties nazoeken. Het zou dus invloed "kunnen" hebben op mijn toekomstige werk.
Daarom adviseerde mijn huisarts mij dus om naar een kinder-spycholoog te gaan ipv naar een psychiater.
En heb je al "resultaten" ?
Nog niet, de eerste afspraken zijn gemaakt, en ik heb al een soort van intro-gesprek gehad.
Ik heb ook ADHD en ADD, en de psycholoog is meer daarvoor bedoeld, maar aangezien mijn adhd en add ervoor zorgen dat ik mijjn leven niet kan orderen, dingen vergeet en ik zegmaar in mijn "eigen wereldje" leef, moet de psycholoog mij daarmee helpen.
Ik heb ook ADHD en ADD, en de psycholoog is meer daarvoor bedoeld, maar aangezien mijn adhd en add ervoor zorgen dat ik mijjn leven niet kan orderen, dingen vergeet en ik zegmaar in mijn "eigen wereldje" leef, moet de psycholoog mij daarmee helpen.
Zou je na je 1e gesprek met die psycholoog weer wat willen posten?, ik ben wel benieuwd hoe dat nou precies gaat.quote:Op dinsdag 14 december 2004 22:34 schreef -Muse- het volgende:
Nog niet, de eerste afspraken zijn gemaakt, en ik heb al een soort van intro-gesprek gehad.
Ik heb ook ADHD en ADD, en de psycholoog is meer daarvoor bedoeld, maar aangezien mijn adhd en add ervoor zorgen dat ik mijjn leven niet kan orderen, dingen vergeet en ik zegmaar in mijn "eigen wereldje" leef, moet de psycholoog mij daarmee helpen.
Je zou ook een topic kunnen openen hier en "verslag"geven over hoe het er nou echt aan toe gaat bij een psycholoog. Het lijkt mij in iedergeval best boeiend, en ik denk dat nog wel veel meer mensen het boeiend zullen vinden.
Maar dat moet je zelf weten hoor.
Ik denk dat het belangrijk is om in te zien dat je jezelf zeker niet aan iedereen bloot moet geven. Jij bepaalt zelf wat andere mensen over/van jou te weten komen. Het aanleggen van sociale contacten kan (zoals al eerder genoemd) goed op sportclubs, studentenvereniging, etc etc. Maar de stap daartoe zetten is vrij groot. Misschien moet je eens met 1 persoon die je goed kent iets ondernemen (café, sporten). Dat lijkt me minder bedreigend dan met een grote groep. Heb je contact met iemand waarmee je zoiets kunt ondernemen?quote:Op zaterdag 11 december 2004 23:30 schreef toktoktok het volgende:
En voel me erg "unhappy"als ik samen ben met andere mensen, omdat ik me zelf niet wil/durf bloot te geven tegenover anderen.
Toch wil ik wel een"vriendengroep" /vrienden krijgen. Om samen leuke dingen te doen, zoals je met vrienden doet.
Jouw 'probleem' is dat je jezelf ongemakkelijk voelt in veel gelegenheden. Waarom voel je jezelf ongemakkelijk? Omdat je het niet fijn vindt om daar te zijn of omdat je niet goed weet wat je moet zeggen tegen mensen die je kent? Probeer dat duidelijk te krijgen. In het eerste geval is een café op dit moment geen plek voor jou. In het tweede geval ligt het lastiger. Je wilt niet gekwetst worden, dus moet je het gewoon (qua gespreksstof) houden op gesprekken over het weer, nieuws van de dag, enz. enz. En het is niet alleen aan jou om een conversatie gaande te houden. Vraag me wel af wat voor mensen dat waren die je gekwetst hebben (iig geen vrienden). Collega's? Wat voor soort opmerkingen kreeg je dan te horen als ik vragen mag?
Je neigt idd naar perfectionisme. Houd goed in het oog dat niemand perfect is. Wat andere mensen niet willen vertellen, houden zij ook verborgen. Vertel wat je wilt vertellen en meer niet. Het heeft geen zin om dingen af te schuiven op je uiterlijk (ook al weet je dat zelf ook). Daar ben je zelf niet mee gebaat. Probeer eens een oefening voor de spiegel te doen waarbij je naar jezelf kijkt en jezelf een compliment geeft. Dat zou kunnen helpen om jezelf te overtuigen en om jezelf sterker te maken (klinkt gek, i know)quote:En vaak schuif ik al me problemen af om me uitelijk, terwijl ik weet dat ik niet lelijk ben, maar toch voelt het wel zo. Ik wil alles perfect hebben, en niet "mwoa gaat wel".
Dus misschien ben ik wel perfectionistisch?.
Waar ben je goed in? Wat vind je leuk om te doen? Waar je goed in bent, kun je vaak ook over vertellen. In datzelfde 'veld' zijn meer mensen, dus een simpele opmerking is gauw gemaakt, waardoor er iig een begin gemaakt is.quote:En voel me erg nutteloos en leeg, ik wil een nuttige invulling van me leven, en niet langzaam doorgaan, met eenzaam zijn..
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
Hmm daar heb ik problemen mee....quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:01 schreef legovogel het volgende:
Waar ben je goed in? Wat vind je leuk om te doen? Waar je goed in bent, kun je vaak ook over vertellen. In datzelfde 'veld' zijn meer mensen, dus een simpele opmerking is gauw gemaakt, waardoor er iig een begin gemaakt is.
Ik heb eigenlijk niets waar ik echt 'goed' in ben, en ik zou zo ook niets kunnen verzinnen waar ik goed in wil of kan worden.
Ik doe wel aan sport,en heb/had iemand met wie ik als het eens mee zat nog iets kon doen.quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:01 schreef legovogel het volgende:
[..]
Ik denk dat het belangrijk is om in te zien dat je jezelf zeker niet aan iedereen bloot moet geven. Jij bepaalt zelf wat andere mensen over/van jou te weten komen. Het aanleggen van sociale contacten kan (zoals al eerder genoemd) goed op sportclubs, studentenvereniging, etc etc. Maar de stap daartoe zetten is vrij groot. Misschien moet je eens met 1 persoon die je goed kent iets ondernemen (café, sporten). Dat lijkt me minder bedreigend dan met een grote groep. Heb je contact met iemand waarmee je zoiets kunt ondernemen?
Jouw 'probleem' is dat je jezelf ongemakkelijk voelt in veel gelegenheden. Waarom voel je jezelf ongemakkelijk? Omdat je het niet fijn vindt om daar te zijn of omdat je niet goed weet wat je moet zeggen tegen mensen die je kent? Probeer dat duidelijk te krijgen. In het eerste geval is een café op dit moment geen plek voor jou. In het tweede geval ligt het lastiger. Je wilt niet gekwetst worden, dus moet je het gewoon (qua gespreksstof) houden op gesprekken over het weer, nieuws van de dag, enz. enz. En het is niet alleen aan jou om een conversatie gaande te houden. Vraag me wel af wat voor mensen dat waren die je gekwetst hebben (iig geen vrienden). Collega's? Wat voor soort opmerkingen kreeg je dan te horen als ik vragen mag?
[..]
Je neigt idd naar perfectionisme. Houd goed in het oog dat niemand perfect is. Wat andere mensen niet willen vertellen, houden zij ook verborgen. Vertel wat je wilt vertellen en meer niet. Het heeft geen zin om dingen af te schuiven op je uiterlijk (ook al weet je dat zelf ook). Daar ben je zelf niet mee gebaat. Probeer eens een oefening voor de spiegel te doen waarbij je naar jezelf kijkt en jezelf een compliment geeft. Dat zou kunnen helpen om jezelf te overtuigen en om jezelf sterker te maken (klinkt gek, i know)
[..]
Waar ben je goed in? Wat vind je leuk om te doen? Waar je goed in bent, kun je vaak ook over vertellen. In datzelfde 'veld' zijn meer mensen, dus een simpele opmerking is gauw gemaakt, waardoor er iig een begin gemaakt is.
En ging dus ook heeel afentoe uit, omdat ik het wel proberen wou, en dacht dat ik gewoon even aan de sfeer zou moeten wennen. Maar ik voel me er echt ongemakkelijk, en vermaak me niet, maar ben aan het wachten tot ik weer kan gaan.
(dit lijdt trouwens al tot raare opmerkingen van andere zoals; Ga je nooit uit dan??!!, om zulke dingen kan ik al over in zitten)
Opzich durf ik ook wel een praatje te maken met iemand over onderwerpen als het weer enzo; maar als je het bij dat praatje voor zeker wil laten dan doe ik dat wel, maar het gaat op het laatst over meer persoonlijke dingen, en dan gaan mensen je beoordelen daarop, En dan loop ik vast zeg maar.
Op je vraag wat ik te horen kreeg van andere(dat waren glasgenoten).. Nou eigenljik wil ik het niet zeggen, maar het waren dingen over hoe ik eruit zag, dat ik niks was zeg maar. Of me proberen uit te dagen omdat ik geen grote bek had tegen andere. Getreiterd worden, op school continu om je heen zitten kijken, op te letten of andere weer rot gingen doen, opmerkingen maken, en ook slaan gingen , maar verder wil ik het er niet over hebben eigenlijk.
Proberen meer van je af te bijten! Het is niet de bedoeling dat andere mensen jou als 'pispaal' gebruiken om zelf populair te willen zijn. Schijt aan die hufters!quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:19 schreef toktoktok het volgende:
Op je vraag wat ik te horen kreeg van andere(dat waren glasgenoten).. Nou eigenljik wil ik het niet zeggen, maar het waren dingen over hoe ik eruit zag, dat ik niks was zeg maar. Of me proberen uit te dagen omdat ik geen grote bek had tegen andere. Getreiterd worden, op school continu om je heen zitten kijken, op te letten of andere weer rot gingen doen, opmerkingen maken, en ook slaan gingen , maar verder wil ik het er niet over hebben eigenlijk.
Als je jezelf er niet thuisvoelt, moet je er gewoon niet heen gaan. Ik sta in sommige cafés ook niet fijn een biertje te drinken. Maar dat heeft er meestal mee te maken dat ik in dat specifieke café niet thuishoor of gewoon een K-dag heb. Als jij je in wat voor café dan ook niet lekker voelt, moet je gewoon niet uitgaan. Waarom zou je uitgaan? Alleen om andere mensen te plezieren of omdat het sociaal wenselijk is? Waarom jezelf kwellen?quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:19 schreef toktoktok het volgende:
[quote]
Maar ik voel me er echt ongemakkelijk, en vermaak me niet, maar ben aan het wachten tot ik weer kan gaan.(dit lijdt trouwens al tot raare opmerkingen van andere zoals; Ga je nooit uit dan??!!, om zulke dingen kan ik al over in zitten)
Inzitten over opmerkingen van anderen is niet nodig. Mensen die zo triest zijn kun je het beste negeren. Soms is het goed om gewoon weg te lopen (als je niet meer weet wat je moet zeggen of doen). Een antwoord (als het over uitgaan gaat) in de trant van: " ik vind het geen leuk café" of "mag ik zelf bepalen wat ik leuk vind?" zet de toon en maakt ook voldoende duidelijk. Waarom moet je jezelf trouwens verantwoorden over wat je niet wil doen? Laat niet met je sollen en probeer dat soort mensen gewoon te negeren. Soms kun je mensen zelfs beter een grote mond geven, zodat ze weten waar ze thuishoren.
Waarom zouden mensen je beoordelen als je persoonlijke dingen verteld? Ben je bang dat mensen je beoordelen, omdat het in het verleden gebeurd is of gebeurd het nog steeds? Ik heb een heel normaal beeld van je, dus ik snap niet goed waarom mensen je zouden beoordelen over wat je vertelt (als het persoonlijk wordt). Dat moet dan wel een speciaal type mens (lees: eng/raar) zijn. Vertellen ze dat ook heel direct tegen je? Heb je die vervelende ervaring met veel mensen? En zijn dat (on)bekende mensen? Anders ga je met de verkeerde mensen om denk ik zo. Jij moet mensen om je heen hebben die je in je waarde laten en respect hebben voor je individuele keuzes en voor de unieke persoon die je bent.quote:Opzich durf ik ook wel een praatje te maken met iemand over onderwerpen als het weer enzo; maar als je het bij dat praatje voor zeker wil laten dan doe ik dat wel, maar het gaat op het laatst over meer persoonlijke dingen, en dan gaan mensen je beoordelen daarop, En dan loop ik vast zeg maar.
Je hoeft niet in details te treden hoor. Ook hier geldt: je vertelt wat je wilt vertellen. Het zijn duidelijk de verkeerde klasgenoten. Ze zijn op zoek zijn naar een pispaal (zoals ik vroeger op de basisschool ook een pispaal was) en helaas ben jij dat. Gebeurd dat nu nog steeds? ik weet niet hoe oud je bent en wat je nu doet (school/werk), maar is er geen vertrouwenspersoon waarmee je dat kunt bepraten?quote:Op je vraag wat ik te horen kreeg van andere(dat waren glasgenoten).. Nou eigenljik wil ik het niet zeggen, maar het waren dingen over hoe ik eruit zag, dat ik niks was zeg maar. Of me proberen uit te dagen omdat ik geen grote bek had tegen andere. Getreiterd worden, op school continu om je heen zitten kijken, op te letten of andere weer rot gingen doen, opmerkingen maken, en ook slaan gingen , maar verder wil ik het er niet over hebben eigenlijk.
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
ik ben nu 18, en zit op school. Ik ben nu geen pispaaltje omdat ik me zo afstandelijk gedraag, en eigenlijk met niemand echt contact heb. Ben meer een buitenbeentje, maar geen pispaaltje.quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:39 schreef legovogel het volgende:
[..]
Als je jezelf er niet thuisvoelt, moet je er gewoon niet heen gaan. Ik sta in sommige cafés ook niet fijn een biertje te drinken. Maar dat heeft er meestal mee te maken dat ik in dat specifieke café niet thuishoor of gewoon een K-dag heb. Als jij je in wat voor café dan ook niet lekker voelt, moet je gewoon niet uitgaan. Waarom zou je uitgaan? Alleen om andere mensen te plezieren of omdat het sociaal wenselijk is? Waarom jezelf kwellen?
Inzitten over opmerkingen van anderen is niet nodig. Mensen die zo triest zijn kun je het beste negeren. Soms is het goed om gewoon weg te lopen (als je niet meer weet wat je moet zeggen of doen). Een antwoord (als het over uitgaan gaat) in de trant van: " ik vind het geen leuk café" of "mag ik zelf bepalen wat ik leuk vind?" zet de toon en maakt ook voldoende duidelijk. Waarom moet je jezelf trouwens verantwoorden over wat je niet wil doen? Laat niet met je sollen en probeer dat soort mensen gewoon te negeren. Soms kun je mensen zelfs beter een grote mond geven, zodat ze weten waar ze thuishoren.
[..]
Waarom zouden mensen je beoordelen als je persoonlijke dingen verteld? Ben je bang dat mensen je beoordelen, omdat het in het verleden gebeurd is of gebeurd het nog steeds? Ik heb een heel normaal beeld van je, dus ik snap niet goed waarom mensen je zouden beoordelen over wat je vertelt (als het persoonlijk wordt). Dat moet dan wel een speciaal type mens (lees: eng/raar) zijn. Vertellen ze dat ook heel direct tegen je? Heb je die vervelende ervaring met veel mensen? En zijn dat (on)bekende mensen? Anders ga je met de verkeerde mensen om denk ik zo. Jij moet mensen om je heen hebben die je in je waarde laten en respect hebben voor je individuele keuzes en voor de unieke persoon die je bent.
[..]
Je hoeft niet in details te treden hoor. Ook hier geldt: je vertelt wat je wilt vertellen. Het zijn duidelijk de verkeerde klasgenoten. Ze zijn op zoek zijn naar een pispaal (zoals ik vroeger op de basisschool ook een pispaal was) en helaas ben jij dat. Gebeurd dat nu nog steeds? ik weet niet hoe oud je bent en wat je nu doet (school/werk), maar is er geen vertrouwenspersoon waarmee je dat kunt bepraten?
Er zal vast op school wel iemand rondlopen die zich vertrouwenspersoon noemt, maar dat betekent niet dat ik hem vertrouw, En ik ga zulke dingen ook niet met hun bespreken, Dat getreiter was ook op me vorige school.
En over dat persoonlijke dingen",
Ik bedoel daarmee, als je heel oppervlakkig contact heb dan kan je niet echt geraakt worden, ookal wordt er kritiek op me geleverd.
Als mensen meer van je weten, dan leren ze je zwakke, en sterke kanten kennen, En weet je hoe je mensen "neer kunt halen".
bijv, als ik weet dat jij 10 keer gezakt ben voor je rijbewijs zal je dat liever niet aan andere vertellen omdat ze je er om kunnen uitlachen, en jij vindt het heust wel vervelend dat je 10 keer gezakt ben dus schaam je je er wel voor.
Zo ongeveer bedoel ik dat, dus daarom klap ik zeg maar dicht als mensen "persoonlijk"worden, en wordt nogal afstandelijk en dan verbreek ik ook liever het contact want ik wil niet mezelf weer beschamend, getreiterd, gekwetst voelen.
Maar ik merk nu dat je niet zo kan leven omdat je niet jezelf kan gaan afschermen voor mensen, dus nu heb ik eigenlijk een muur om me heen staan waardoor ik niemand toe laat.
Ik hoop dat ik het zo goed uitgelegd heb.
[ Bericht 15% gewijzigd door toktoktok op 14-12-2004 23:53:10 ]
Ik zeg ook niet dat je met een vertrouwenspersoon moet gaan praten. Maar het is de overweging waard om met iemand over je problemen op school te praten. Een vertrouwenspersoon gaat echt niet roddelen over je. Er bestaat zoiets als een zwijgplicht. En je zal toch een keer iemand moeten vertrouwen.
Als je buitenbeentje bent, is het lastig om zomaar in contact te komen met klasgenoten. Maar een deel ligt toch bij jezelf. Als je jezelf vreemd/apart gedraagt (wat ik niet kan beoordelen), kunnen mensen daar vreemd op reageren. Als je gewoon niks over jezelf vertelt, hebben mensen ook weinig om over te oordelen (behalve dan dat je nergens bijhoort). Probleem is dat je in een cirkel zit en er op deze manier ook moeilijk uit komt.
Ik heb er geen problemen mee om te vertellen dat ik iets lomps gedaan heb. Als mensen daar grappig over willen doen, moeten ze dat zelf weten. Een gezonde dosis zelfspot biedt uitkomst in veel situaties.
Ik snap wat je bedoelt als je zegt dat je niet geraakt kan worden als je oppervlakkig contact hebt. Als ik je verhaal lees, ben je meerdere malen door mensen gekwetst. Dat maakt het moeilijk om weer in de goedheid van mensen te geloven. Maar daar zul je toch enigzins open voor moeten staan.
Niet alle mensen proberen je neer te halen als ze meer van je weten. Je bent in aanraking met teveel verkeerde mensen geweest en dat is een deel van het probleem. Wel eens gedacht om over te stappen naar een andere school?
Als je buitenbeentje bent, is het lastig om zomaar in contact te komen met klasgenoten. Maar een deel ligt toch bij jezelf. Als je jezelf vreemd/apart gedraagt (wat ik niet kan beoordelen), kunnen mensen daar vreemd op reageren. Als je gewoon niks over jezelf vertelt, hebben mensen ook weinig om over te oordelen (behalve dan dat je nergens bijhoort). Probleem is dat je in een cirkel zit en er op deze manier ook moeilijk uit komt.
Ik heb er geen problemen mee om te vertellen dat ik iets lomps gedaan heb. Als mensen daar grappig over willen doen, moeten ze dat zelf weten. Een gezonde dosis zelfspot biedt uitkomst in veel situaties.
Ik snap wat je bedoelt als je zegt dat je niet geraakt kan worden als je oppervlakkig contact hebt. Als ik je verhaal lees, ben je meerdere malen door mensen gekwetst. Dat maakt het moeilijk om weer in de goedheid van mensen te geloven. Maar daar zul je toch enigzins open voor moeten staan.
Niet alle mensen proberen je neer te halen als ze meer van je weten. Je bent in aanraking met teveel verkeerde mensen geweest en dat is een deel van het probleem. Wel eens gedacht om over te stappen naar een andere school?
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
het gaat er niet eens zozeer om, om iets te vinden waar je goed in bent. Het gaat erom dat je jezelf lekker voelt bij wat je doet en dat je jezelf kunt zijn. Wat vind je leuk om mee bezig te zijn? Sport, Muziek, ....? Ook al ga je gewoon fietsen of wandelen in de vrije natuur.quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:16 schreef -Muse- het volgende:
[..]
Hmm daar heb ik problemen mee....
Ik heb eigenlijk niets waar ik echt 'goed' in ben, en ik zou zo ook niets kunnen verzinnen waar ik goed in wil of kan worden.
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
Je gaat er meteen van uit dat als je jezelf bloot geeft, dat een negatief effect zal hebben, waarom denk je dat? Zou het niet kunnen dat als jij meer van jezelf laat zien dat je dan niet meteen op je zwakke punten wordt gepakt maar dat mensen juist je goede kanten zien? Wat maakt dat jij denkt dat als mensen je leren kennen ze niet meer in je geinteresseerd zijn? Ik denk dat je daar eens over na moet denken
Dat is precies wat ik bedoel
Je gaat er nu al vanuit dat iedereen 'slecht' is en ze je neer zullen halen op wat je vertelt en dus je zwakke punten tegen je zullen gebruiken. Probeer dat los te laten. Anders kom je niet echt verder.
Door jezelf in bepaalde mate bloot te geven kom je dichter bij andere mensen. Als jij niks over jezelf verteld, vertellen zij ook niks. Op die manier blijft het contact altijd oppervlakkig.
Je gaat er nu al vanuit dat iedereen 'slecht' is en ze je neer zullen halen op wat je vertelt en dus je zwakke punten tegen je zullen gebruiken. Probeer dat los te laten. Anders kom je niet echt verder.
Door jezelf in bepaalde mate bloot te geven kom je dichter bij andere mensen. Als jij niks over jezelf verteld, vertellen zij ook niks. Op die manier blijft het contact altijd oppervlakkig.
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
dat voorbeeld van een rijbewijs maken ze maar even grapjes over. In mijn vriendenkring
zit ook iemand die pas na 3x geslaagd is. Heeft ie ook vaak zat te horen gehad maar
hij vond het niet erg. Na een tijdje houdt het wel op en anders zegt hij het ook wel tegen ons.
Bedoel niet iedereen die je zwaktes en sterktes kent wilt je meteen omlaag brengen. Je moet ook
leren vertrouwen te hebben in mensen. Net zoals legovogel al zegt, als je zo denkt kom je natuurlijk
nooit onder de mensen en maak je geen vrienden.
zit ook iemand die pas na 3x geslaagd is. Heeft ie ook vaak zat te horen gehad maar
hij vond het niet erg. Na een tijdje houdt het wel op en anders zegt hij het ook wel tegen ons.
Bedoel niet iedereen die je zwaktes en sterktes kent wilt je meteen omlaag brengen. Je moet ook
leren vertrouwen te hebben in mensen. Net zoals legovogel al zegt, als je zo denkt kom je natuurlijk
nooit onder de mensen en maak je geen vrienden.
-=)Anime Addicted(=- More is never ENOUGH
Ik kreeg een lekke rechterachterband toen ik net 2 minuten onderweg was (ongelooflijk maar waar). Gelukkig kon ik een dag later opnieuw op. Daar kun je (geloof me) veel meer grappen over maken dan over 10x je rijexamen af moeten leggen.
Als jij mensen durft te vertrouwen, durven mensen jou te vertrouwen.
Als jij mensen durft te vertrouwen, durven mensen jou te vertrouwen.
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
hey gosert!!! (je bent een man toch?)quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:46 schreef toktoktok het volgende:
[..]
ik ben nu 18, en zit op school. Ik ben nu geen pispaaltje omdat ik me zo afstandelijk gedraag, en eigenlijk met niemand echt contact heb. Ben meer een buitenbeentje, maar geen pispaaltje.
Er zal vast op school wel iemand rondlopen die zich vertrouwenspersoon noemt, maar dat betekent niet dat ik hem vertrouw, En ik ga zulke dingen ook niet met hun bespreken, Dat getreiter was ook op me vorige school.
En over dat persoonlijke dingen",
Ik bedoel daarmee, als je heel oppervlakkig contact heb dan kan je niet echt geraakt worden, ookal wordt er kritiek op me geleverd.
Als mensen meer van je weten, dan leren ze je zwakke, en sterke kanten kennen, En weet je hoe je mensen "neer kunt halen".
bijv, als ik weet dat jij 10 keer gezakt ben voor je rijbewijs zal je dat liever niet aan andere vertellen omdat ze je er om kunnen uitlachen, en jij vindt het heust wel vervelend dat je 10 keer gezakt ben dus schaam je je er wel voor.
Zo ongeveer bedoel ik dat, dus daarom klap ik zeg maar dicht als mensen "persoonlijk"worden, en wordt nogal afstandelijk en dan verbreek ik ook liever het contact want ik wil niet mezelf weer beschamend, getreiterd, gekwetst voelen.
Maar ik merk nu dat je niet zo kan leven omdat je niet jezelf kan gaan afschermen voor mensen, dus nu heb ik eigenlijk een muur om me heen staan waardoor ik niemand toe laat.
Ik hoop dat ik het zo goed uitgelegd heb.
Ik heb ook zoiets gehad denk ik, ben inmiddels 20 bijna 21 en ik ben dr overheen ik voel goed (nouja niet helemaal, maar dat komt door mn 3e studie waar ik al weer geen pest aan vind en geen motivatie voor kan vinden... magoed... ONTOPIC!
Op de middelbare school probeerde deze jongen vriendjes te maken in de nieuwe klas waar niemand in zat die ik kende. Dat lukte niet, ik werd gepest! De reden? Ik was naief en te aardig tegen iedereen. En dat kan niet in de brugklas.
Ik ben van mijn fiets afgetrapt voor lul gezet etc etc in de 2e 3e ging dat door, maar ergens besef ik dat ik altijd wel in mezelf bleef gelozen en niet vond dat er iets mis was met mij (ik ben een heel eigenwijs persoon en op dat punt was dat iets positiefs). 4e en 5e werd er normaal met me omgegaan en af en toe krijg je nog wel eens een kut opmerking, maar ik was idd ook buitenbeentje ik hoorde nergens echt bij.. en het beviel me! Ik wilde er niet bijhoren.
Toen mn 1e en 2e studie... 2 jaar op 2 verschillende scholen... en dat heeft me gered!
Met mn ervaringen die ik had van mn middelbare school loopbaan ging ik de 1e studie in! Ik beging weer fouten! En weer lag ik niet helemaal in de groep... en mensen deden lullig tegen me, maar er waren ook mensen waar ik het wel goed mee kon vinden! De studie beviel niet, dus ik stopte!
2e studie, ik had weer een aantal ervaringe meegenomen uit de vorige studie! Dit keer had ik veelal positieve contacten en leuke mensen om me heen die ook ergens weer nerd waren! Een aantal mensen konden me nog wel hebben, maar ik ging steeds meer van me af bijten!
Nu heb ik enkel positieve mensen op school en ik heb er misschien wel 2 echte vrienden aan over gehouden en zeker een stuk of 10 goeie kennissen! En ik voel me zeker niet meer de minste!
Ik snap heel erg waarom je niet te persoonlijk wilt worden! En dat is ook de kunst! Je moet proberen eerst die andere personen uit te horen en gewoon wel gezellig te praten over bullshit! Maar je moet een tikje arrogant blijven ze niet alles vertellen over jezelf. Je vertrouwen in de medemens is weg, dat moet je toch zien terug te krijgen. Als je laat zien dat ze je niet kunnen hebben en dat je beter weet en niet naief bent dan zal je sneller worden geaccepteerd!
En wat ook helpt is een sport doen, het hielp mij aan mn zelfvertrouwen en vooral een positief zelfbeeld! Een hele goede sport om mee te beginnen als je groepsangst hebt en je wilt toch mensen leren kennen is Taekwondo!
Dat doe ik nu een jaar! Martial arts hebben te maken met etiketten en wederzijds respect! Je word er sterker van je krijgt conditie en je voelt je prettiger is mijn ervaring, niet omdat je iemand op zn bek kunt rammen, maar omdat je een sport doet! Bij ons zit een heel dikke vrouw die weg gepest is van de sportschool en je hoeft bij ons geen negatief woord te zeggen over een ander want je kan oprotten!
Oh ik lees net dat je al een sport doet, hmm nouja denk er toch ff over na Enneh ik lees net iets over uitgaan, dat je daar totaal geen lol in hebt! Ik herken het! Zelf vond ik het ook niets, nu vind ik het wel steeds leuker worden!
Hoop dat het je iets helpt! Sterkte er mee iig!
Groeten,
Roland
Nee, dat is niet echt mijn ding... Ik neuk liever!
ww
en meer kan ik er eigenlijk niet van maken nu.
nee, het gaat niet.quote:Op zaterdag 18 december 2004 23:51 schreef Teese het volgende:
Al goede vorderingen gemaakt TokTOk door onze adviezen?
en meer kan ik er eigenlijk niet van maken nu.
Ik herken dat ook wel.quote:Op dinsdag 14 december 2004 00:38 schreef toktoktok het volgende:
[..]
maar jij heb die vrienden en kennisen, Ik heb constant een rot gevoel met mensen om me heen(om het ff kortaf te zeggen). Maar ik heb toch de drang om sociaal te zijn.
Ik ben altijd bezig mezelf af te vragen hoe ik overkom in mijn gedrag naar die ander toe.
Vooral als het om nieuwe contacten gaat, en dan vooral met vrouwen...
Die ander hoeft niet eens te zeggen hoe die over mij denkt, ik heb mijn eigen negatieve mening al klaar.Is bij mij ook kwestie van zelfvertrouwen, zit hierzelf erg mee in de maag.Om eens spontaan en vrolijk een leuke meid te ontmoeten is voor mij onmogelijk zoals ik me nu voel.Denk er zelf hard over na om zo'n cursus "zelfvertrouwen"te gaan volgen.Baat het niet, dan schaad het ook niet...Zou ook erg leuk zijn om een soort van "chatclubje" te organiseren voor lotgenoten.Chatten is laagdrempelig, je kan iemand ontmoeten, en ervaringen uitwisselen...
Doe ff normaal
MHUUUUUUHAAAAAAAAHAAAAAAHquote:Op zondag 12 december 2004 00:50 schreef PanPan het volgende:
Ik herken dit ook heel erg, wat jij beschrijft heb ik 21 jaar van m'n leven gevoeld (ik ben nu 22)
GIRO 800800
Notoire_Gek, als jij niet anders kan reageren dan met domme uitroepen en smilies, doe dan de moeite svp niet...
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Jij vindt het normaal dat een baby van 2 jaar last heeft met het leggen van sociale contactenquote:Op zondag 19 december 2004 18:52 schreef Copycat het volgende:
Notoire_Gek, als jij niet anders kan reageren dan met domme uitroepen en smilies, doe dan de moeite svp niet...
GIRO 800800
Het gaat mij er niet om of je iets wel of niet normaal vindt, het gaat er mij om dat je op een normale wijze probeert te reageren.
Zoals je bijvoorbeeld nu doet .
Zoals je bijvoorbeeld nu doet .
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ja sorry, ik raak m'n bewustzijn soms kwijt als ik zulke kolder lees. Het duurt dan een paar minuten tot ik m'n ademhaling weer onder controle heb.quote:Op zondag 19 december 2004 18:59 schreef Copycat het volgende:
Het gaat mij er niet om of je iets wel of niet normaal vindt, het gaat er mij om dat je op een normale wijze probeert te reageren.
Zoals je bijvoorbeeld nu doet .
GIRO 800800
quote:Op zondag 19 december 2004 18:55 schreef Notoire_Gek het volgende:
[..]
Jij vindt het normaal dat een baby van 2 jaar last heeft met het leggen van sociale contacten
denk dat het belangrijk is dat je zelf ook intresse hebt in andere mensen. Ik heb een tijd gehad dat ik gewoon schijt had aan alles en iedereen en totaal niet geinteresseerd was in mensen. Niet dat ik dan onaardig was ofzo maar het intreseerde me gewoon niet.
Verder moet je jezelf denk ik ook wel open durven op te stellen, tja je kan dan op je bek gaan.
voor de rest oefening baart kunst en niet in die schulp blijven zitten.
Verder moet je jezelf denk ik ook wel open durven op te stellen, tja je kan dan op je bek gaan.
voor de rest oefening baart kunst en niet in die schulp blijven zitten.
tvp
ik zal vanavond ook een verhaal plaatsen over mij.
ik zelf ben ook vrij gesloten.
ik zal vanavond ook een verhaal plaatsen over mij.
ik zelf ben ook vrij gesloten.
To finish first, you first have to finish!
Next race: See you 12 march 2006 Gulf Air Bahrain Grand Prix, Manama
AFC Ajax 4 ever
Next race: See you 12 march 2006 Gulf Air Bahrain Grand Prix, Manama
AFC Ajax 4 ever
ik ben dan wel 16, maar ik zie wel wat dingen van herkenning. ik ga niet uit, omdat ik me niet prettig en ongemakkelijk voel bij zoveel mensen, in school loop ik nooit de grote trap af tussen alle leerlingen, ik loop veel liever de kleine gangetjes omweggetjes, ik voel me zo naar als ik van lokaal naar lokaal moet lopen! ik heb wel 1 beste vriendin, en wel wat vrienden, maar echt echt ga ik er niet mee om. ik voel me heel vaak super onzeker, en heb er altijd moeite mee om mezelf te zijn, en om mij op mijn gemak te voelen bij mensen.. heel naar. ik heb geen reden om onzeker te zijn zeggen ze als ze naar mij kijken. toch voel ik mij dik, en niet mooi. ik loop nu bij een spychiater onder andere door deze onzekerheid maar ook omdat ik thuis daardoor veel problemen heb. nu zegt mijn pschyiater dat ik adhd heb, heb er medicijnen voor gekregen, maar nu lijd ik aan slapeloosheid en ga ik al anderhalveweek niet naar school. wat zeer verkeerd is omdat ik dit jaar moet halen, ben vorig jaar ook blijven zitten. alles word alleen maar erger.
ik hoop dat alles op mijn 18e veranderd. ik wil dan meteen uit huis, als het goed heb ik dan mijn havo diploma, en dan wil ik reizen. mijn hele leven reizen en nieuwe mensen ontmoeten, want ik ben wel een sociaal persoon, lief tegen iedereen, en altijd een glimlach en er zijn voor anderen.
en toch, nu ben ik 16 en voel ik mij vandaag weer diep ongelukkig.. en niemand die het snapt!
ik weet niet of ik dit hier had moeten plaatsen, maar wou het gewoon ff kwijt!
ik hoop dat alles op mijn 18e veranderd. ik wil dan meteen uit huis, als het goed heb ik dan mijn havo diploma, en dan wil ik reizen. mijn hele leven reizen en nieuwe mensen ontmoeten, want ik ben wel een sociaal persoon, lief tegen iedereen, en altijd een glimlach en er zijn voor anderen.
en toch, nu ben ik 16 en voel ik mij vandaag weer diep ongelukkig.. en niemand die het snapt!
ik weet niet of ik dit hier had moeten plaatsen, maar wou het gewoon ff kwijt!
Raar is zo gek nog niet.. Ik dus ook niet..
Nou weet je, jij bent pas 16 dus nog niks aan de hand. Volgens mij loop je bij de verkeerde psycholoog. Ze gooien tegenwoordig alles op adhd, zou uit kijken met die medicijnen. Voor de rest heb je geen steun bij je familie?quote:Op maandag 20 december 2004 16:21 schreef kreeftje het volgende:
verhaal
ik voel mij eigenlijk wel fijn bij hem, ik kan goed met hem praten,quote:Op maandag 20 december 2004 16:40 schreef ASroma het volgende:
[..]
Nou weet je, jij bent pas 16 dus nog niks aan de hand. Volgens mij loop je bij de verkeerde psycholoog. Ze gooien tegenwoordig alles op adhd, zou uit kijken met die medicijnen. Voor de rest heb je geen steun bij je familie?
tja mijn familie wat moet k daar nou van zeggen. mijn pa houdt niet van mij, dat heeft hij gisteren wel gezegd (gister aan tafel gesprek waarom het zo fout ging) dat deed veel pijn om te horen, mijn eigen pa houdt niet meer van mij. mijn moe en ik zitten op 2 zeer verschillende golflengtes! zo erg, dat is niet normaal. over alles denken we alles. daar kan ik geen steun bij vinden. mijn andere familie leden ook niet zo, ik ben het buitenbeentje van de familie..
Raar is zo gek nog niet.. Ik dus ook niet..
je bent dus enigs kind? stel dat je broers of zussen hebt misschien dat je daar wel steun bij kan vinden aangezien die waarschijnlijk meer op jou golflengte zitten. Hoevaak ga je naar die psycholoog? misschien moet je meer sessie doen. Mijn zus heeft bij een vrouwelijk psycholoog gelopen, eerst bij een man maar dat vond ze maar niks. En die vrouw heeft haar echt heel erg geholpen. Maar als je bij hem fijn voelt moet je natuurlijk daar blijvenquote:Op maandag 20 december 2004 16:47 schreef kreeftje het volgende:
[..]
ik voel mij eigenlijk wel fijn bij hem, ik kan goed met hem praten,
tja mijn familie wat moet k daar nou van zeggen. mijn pa houdt niet van mij, dat heeft hij gisteren wel gezegd (gister aan tafel gesprek waarom het zo fout ging) dat deed veel pijn om te horen, mijn eigen pa houdt niet meer van mij. mijn moe en ik zitten op 2 zeer verschillende golflengtes! zo erg, dat is niet normaal. over alles denken we alles. daar kan ik geen steun bij vinden. mijn andere familie leden ook niet zo, ik ben het buitenbeentje van de familie..
mijn broer heeft dezelfde geestelijke ziekte als mijn vader pddnos, en hem zie ik toch bijna niet, hij is aan de drugs, rookt, en heeft nu al 2 strafbladen. nu lijkt het eindelijk de goede kant op te gaan! daar zoek ik het liever niet, en het is er ook niet te vinden.
mijn kleinere broertje, 14. zo'n lieverd! heeft nooit problemen gehad, word er nu heel erg de dupe van de ruzies die ik maak met mijn ouders en mijn depresiviteit. van hem hou ik super veel, en hij zit er onwijs mee, laat ik daar ook maar niet steun bij zoeken.
mijn kleinere broertje, 14. zo'n lieverd! heeft nooit problemen gehad, word er nu heel erg de dupe van de ruzies die ik maak met mijn ouders en mijn depresiviteit. van hem hou ik super veel, en hij zit er onwijs mee, laat ik daar ook maar niet steun bij zoeken.
Raar is zo gek nog niet.. Ik dus ook niet..
misschien moet je je hulp dan halen bij een hulp-organisatie voor als je problemen thuis hebt. Laat je leven niet verpesten doordat je nu een mindere tijd hebt. Bedoel er komen nog heel veel (positieve) jaren aan en die moet je wel goed benutten en die ga je nuttig benutten . Niet door bijvoorbeeld van school te gaan of wat dan ook.
we hebben de organisatie family first in huis gekregen, aangezien ik van huis weggelopen was en daarna niet meer thuis wou wonen. de conclusie: het gaat niet lekker thuis omdat het zo slecht met mij gaat,. ook ging het na die hulp wat beter, maar intussen gaat het weer helemaal verkeerd..
Raar is zo gek nog niet.. Ik dus ook niet..
Ik herken heel veel van de problemen van de TS. Ik bleef zo tegen dezelfde problemen aanlopen dat ik ben moeten stoppen met mn studie/stage en bij een psycholoog ben terecht gekomen, deze stelde bij mij de diagnose: ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Nu wil ik niemand hier iets aan praten maar voor de gene die zich aangesproken voelen; kijk hier eens http://www.moeilijkemensen.nl/info/OPS1.html
Bij deze stoornis is het geen kwestie van maar even bij een sport gaan of een cafe inlopen om meer sociaal contact te krijgen, hier komt meer bij kijken.
Nu wil ik niemand hier iets aan praten maar voor de gene die zich aangesproken voelen; kijk hier eens http://www.moeilijkemensen.nl/info/OPS1.html
Bij deze stoornis is het geen kwestie van maar even bij een sport gaan of een cafe inlopen om meer sociaal contact te krijgen, hier komt meer bij kijken.
ondanks je problemen, probeer ze niet de rest van je leven te verprutsen. Er moet nog zoveel komen voor je!quote:Op maandag 20 december 2004 17:19 schreef kreeftje het volgende:
we hebben de organisatie family first in huis gekregen, aangezien ik van huis weggelopen was en daarna niet meer thuis wou wonen. de conclusie: het gaat niet lekker thuis omdat het zo slecht met mij gaat,. ook ging het na die hulp wat beter, maar intussen gaat het weer helemaal verkeerd..
maar wat op dit moment doen?quote:Op maandag 20 december 2004 17:26 schreef ASroma het volgende:
[..]
ondanks je problemen, probeer ze niet de rest van je leven te verprutsen. Er moet nog zoveel komen voor je!
Raar is zo gek nog niet.. Ik dus ook niet..
Ja dat herken ik helemaal, en iemand anders had het er al eens over dat het op een "ontwijkende persoonlijkheidsstoornis"leek.quote:Op maandag 20 december 2004 17:24 schreef morgaine21 het volgende:
Ik herken heel veel van de problemen van de TS. Ik bleef zo tegen dezelfde problemen aanlopen dat ik ben moeten stoppen met mn studie/stage en bij een psycholoog ben terecht gekomen, deze stelde bij mij de diagnose: ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Nu wil ik niemand hier iets aan praten maar voor de gene die zich aangesproken voelen; kijk hier eens http://www.moeilijkemensen.nl/info/OPS1.html
Bij deze stoornis is het geen kwestie van maar even bij een sport gaan of een cafe inlopen om meer sociaal contact te krijgen, hier komt meer bij kijken.
Goed dat je het zegt eig!..
Maar wat nu? is het bij jou minder geworden?, of slechter? vertel aub wat.
d
ik ben "benieuwd"quote:Op maandag 20 december 2004 14:55 schreef JPM01 het volgende:
tvp
ik zal vanavond ook een verhaal plaatsen over mij.
ik zelf ben ook vrij gesloten.
Ik heb lang getwijfeld of ik hier iets zou posten, maar probeer het nu toch maar.
Ik herken in ieder geval bijna alles van de TS. Ik heb al heel lang een sociaal fobie/ sociale angst. Ik heb wel vrienden/vriendinnen gehad, maar die wilden op een gegeven moment niks meer met me te maken hebben. Toen ben ik helemaal alleen overgebleven vanaf m'n 13de ongeveer. Ik ben nu 18.
De angst is hierdoor ook erger geworden, en ook doordat ik nog een tijdje gepest ben. Ik heb geen vriendinnen meer, op school heb ik wel een beetje contact met mensen.. maar dat blijft heel oppervlakkig. Af en toe maak ik eens een praatje met iemand, maar daar blijft het ook bij. De meeste tijd zeg ik helemaal niks. En daarom vinden de meeste mensen me ook echt raar En dat helpt ook niet echt.
Ik ben nu al ongeveer een jaar in therapie hiervoor, maar dat schiet niet echt op. Ik begin steeds meer te beseffen dat eigenlijk niemand me hier goed mee kan helpen, ik moet het echt zelf doen. Maar de angst is gewoon te groot.
Toch wil ik echt dat het beter zal worden, want ik moet er niet aan denken om de rest van mijn leven zo eenzaam te zijn.
Maar nu ga ik toch bijna alle contacten met mensen uit de weg, omdat het gewoon echt niet lukt. Ik kom niet uit mijn woorden en ik weet helemaal niks te zeggen.
De meeste mensen zeggen altijd dat je het gewoon moet doen, bijvoorbeeld uitgaan, en dan zou het allemaal vanzelf gaan. Maar uitgaan vind ik echt vreselijk, dus als ik daar ben voel ik me harstikke ongemakkelijk, en het gaat dus ook niet vanzelf. Het is volgens mij ook niet goed om meteen in het diepe te springen want dan gaat het gegarandeerd mis. Dus zou het in kleine stapjes moeten gaan, maar zelfs dat is ontzettend moeilijk
Ik herken in ieder geval bijna alles van de TS. Ik heb al heel lang een sociaal fobie/ sociale angst. Ik heb wel vrienden/vriendinnen gehad, maar die wilden op een gegeven moment niks meer met me te maken hebben. Toen ben ik helemaal alleen overgebleven vanaf m'n 13de ongeveer. Ik ben nu 18.
De angst is hierdoor ook erger geworden, en ook doordat ik nog een tijdje gepest ben. Ik heb geen vriendinnen meer, op school heb ik wel een beetje contact met mensen.. maar dat blijft heel oppervlakkig. Af en toe maak ik eens een praatje met iemand, maar daar blijft het ook bij. De meeste tijd zeg ik helemaal niks. En daarom vinden de meeste mensen me ook echt raar En dat helpt ook niet echt.
Ik ben nu al ongeveer een jaar in therapie hiervoor, maar dat schiet niet echt op. Ik begin steeds meer te beseffen dat eigenlijk niemand me hier goed mee kan helpen, ik moet het echt zelf doen. Maar de angst is gewoon te groot.
Toch wil ik echt dat het beter zal worden, want ik moet er niet aan denken om de rest van mijn leven zo eenzaam te zijn.
Maar nu ga ik toch bijna alle contacten met mensen uit de weg, omdat het gewoon echt niet lukt. Ik kom niet uit mijn woorden en ik weet helemaal niks te zeggen.
De meeste mensen zeggen altijd dat je het gewoon moet doen, bijvoorbeeld uitgaan, en dan zou het allemaal vanzelf gaan. Maar uitgaan vind ik echt vreselijk, dus als ik daar ben voel ik me harstikke ongemakkelijk, en het gaat dus ook niet vanzelf. Het is volgens mij ook niet goed om meteen in het diepe te springen want dan gaat het gegarandeerd mis. Dus zou het in kleine stapjes moeten gaan, maar zelfs dat is ontzettend moeilijk
Wat je ook doet, doe alsof het de bedoeling was...
quote:Op maandag 20 december 2004 17:42 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Ja dat herken ik helemaal, en iemand anders had het er al eens over dat het op een "ontwijkende persoonlijkheidsstoornis"leek.
Goed dat je het zegt eig!..
Maar wat nu? is het bij jou minder geworden?, of slechter? vertel aub wat.
[ Bericht 57% gewijzigd door morgaine21 op 21-12-2004 21:42:15 (verhaal weggehaald) ]
ik ben blij dat je het toch maar gepost heb, ik herken echt alles gewoon wat je zegt, ik had het ook zelf wel kunnen typen.quote:Op maandag 20 december 2004 21:14 schreef Santjuh het volgende:
Ik heb lang getwijfeld of ik hier iets zou posten, maar probeer het nu toch maar.
Ik herken in ieder geval bijna alles van de TS. Ik heb al heel lang een sociaal fobie/ sociale angst. Ik heb wel vrienden/vriendinnen gehad, maar die wilden op een gegeven moment niks meer met me te maken hebben. Toen ben ik helemaal alleen overgebleven vanaf m'n 13de ongeveer. Ik ben nu 18.
De angst is hierdoor ook erger geworden, en ook doordat ik nog een tijdje gepest ben. Ik heb geen vriendinnen meer, op school heb ik wel een beetje contact met mensen.. maar dat blijft heel oppervlakkig. Af en toe maak ik eens een praatje met iemand, maar daar blijft het ook bij. De meeste tijd zeg ik helemaal niks. En daarom vinden de meeste mensen me ook echt raar En dat helpt ook niet echt.
Ik ben nu al ongeveer een jaar in therapie hiervoor, maar dat schiet niet echt op. Ik begin steeds meer te beseffen dat eigenlijk niemand me hier goed mee kan helpen, ik moet het echt zelf doen. Maar de angst is gewoon te groot.
Toch wil ik echt dat het beter zal worden, want ik moet er niet aan denken om de rest van mijn leven zo eenzaam te zijn.
Maar nu ga ik toch bijna alle contacten met mensen uit de weg, omdat het gewoon echt niet lukt. Ik kom niet uit mijn woorden en ik weet helemaal niks te zeggen.
De meeste mensen zeggen altijd dat je het gewoon moet doen, bijvoorbeeld uitgaan, en dan zou het allemaal vanzelf gaan. Maar uitgaan vind ik echt vreselijk, dus als ik daar ben voel ik me harstikke ongemakkelijk, en het gaat dus ook niet vanzelf. Het is volgens mij ook niet goed om meteen in het diepe te springen want dan gaat het gegarandeerd mis. Dus zou het in kleine stapjes moeten gaan, maar zelfs dat is ontzettend moeilijk
En ik heb ook lang getwijfels of ik dit topic wel zou openen, omdat ik al zo een gesloten iemand ben, en dan ga ik hier me hart luchten
Als ik mensen hier zie posten en ze zeggen dat je ze ook "dat" hebben, dan geloof ik het nooit zo erg, en denk ik , ja maar het is niet zoals ik het heb. Maar bij jouw post heb ik wel het idee dat je toch wel erg lijkt te hebben waar ik ook last van heb. , Behalve dat ik nu niet in een theraphie zit, en ik dat waarschijnlijk ook nooit zal doen.
Ik weet zelf ook niet hoe ik het moet oplossen, en eigenlijk zie ik het ook nooit goed komen(ja klinkt dramatisch) ,maar het wordt juist steeds erger.
Toen die link gepost werd over "ontwijkende persoonlijkheidsstoornis" herkende ik ook alles, en voel voormezelf eigenlijk wel dat "dat" het gewoon is waar ik last van heb.
Maar daar schiet ik nog niks mee op natuurlijk, het gaat er niet over door.
Maar nu zit ik echt me tijd te verdoen, en voel me radeloos, maar dan ook echt radeloos.
De dagen vliegen ook voorbij, ik snap er gewoon niks meer van. Hoe moet ik dit nou aanpakken, kan ik dit wel aanpakken?
Ik kan me ook goed voorstellen dat je niet in therapie wil gaan. Ik heb het ook pas gedaan toen ik erg gepest werd en echt heel veel mensen op me hadden ingepraat dat het echt beter was.
Tot nu toe heb ik eigenlijk nog meer gehad aan de verhalen van anderen op internet, dan aan al die gesprekken in therapie.
Niet dat het al beter gaat, maar een hoop dingen worden wel duidelijk als ik er over lees.
Toch ga ik door met de therapie, baat het niet schaadt het niet. Want ik wil er echt iets aan proberen te doen, hoe ontzettend moeilijk het ook gaat worden. Want ik heb verhalen gelezen van mensen rond de 30 die het nog steeds hebben, en dat lijkt me echt vreselijk.
In mijn eentje lukt het me denk ik niet om dit op te lossen, ik vind het heel knap als mensen dat wel kunnen want het is echt moeilijk.
[ Bericht 4% gewijzigd door Santjuh op 20-12-2004 22:50:49 ]
Tot nu toe heb ik eigenlijk nog meer gehad aan de verhalen van anderen op internet, dan aan al die gesprekken in therapie.
Niet dat het al beter gaat, maar een hoop dingen worden wel duidelijk als ik er over lees.
Toch ga ik door met de therapie, baat het niet schaadt het niet. Want ik wil er echt iets aan proberen te doen, hoe ontzettend moeilijk het ook gaat worden. Want ik heb verhalen gelezen van mensen rond de 30 die het nog steeds hebben, en dat lijkt me echt vreselijk.
In mijn eentje lukt het me denk ik niet om dit op te lossen, ik vind het heel knap als mensen dat wel kunnen want het is echt moeilijk.
[ Bericht 4% gewijzigd door Santjuh op 20-12-2004 22:50:49 ]
Wat je ook doet, doe alsof het de bedoeling was...
Wat je allemaal tot nu toe hebt gepost komt me wel bekend voor. Ik was/ben ook zo. Toen ik nog in VWO4 zat had ik één vriend waarmee ik goed kon opschieten, maar ook echt heel erg goed. We konden uren blijven praten over dingen die we allebei interessant vonden. Echter, hij zat op het VMBO en ging het volgende schooljaar dus weg. Gevolg: Ik sta nu bij de mensen van mijn klas iedere pauze, ik zeg zo goed als niks, laten we het gemiddeld zetten op 20 woorden per pauze. Dat kwam me ook nogal de keel uit, een oplossing had ik niet. Dat jaar (VWO 5) ben ik dus blijven zitten omdat ik zeg maar geen plek in de klas had, niet goed met de lessen kon meedoen, en ook nog eens een zwaar medicijn heb moeten nemen waardoor mijn punten nog verder omlaag waren gegaan. Nu, nog steeds VWO5, zit ik in een andere klas, weliswaar een wat betere, ik heb in principe mijn eigen positie in de klas, ik kan met degenen die evt. naast me zitten wel goed opschieten, en in principe heeft niemand iets tegen mij. Dit geeft (voor mij) een goed gevoel, ik volg nu heel goed lessen, en haal goede punten. Overigens begin ik nu steeds meer contact met mijn nieuwe klas te krijgen, waardoor het allemaal nog wat beter word.quote:Op maandag 20 december 2004 22:38 schreef Santjuh het volgende:
Ik kan me ook goed voorstellen dat je niet in therapie wil gaan. Ik heb het ook pas gedaan toen ik erg gepest werd en echt heel veel mensen op me hadden ingepraat dat het echt beter was.
Tot nu toe heb ik eigenlijk nog meer gehad aan de verhalen van anderen op internet, dan aan al die gesprekken in therapie.
Niet dat het al beter gaat, maar een hoop dingen worden wel duidelijk als ik er over lees.
Toch ga ik door met de therapie, baat het niet schaadt het niet. Want ik wil er echt iets aan proberen te doen, hoe ontzettend moeilijk het ook gaat worden. Want ik heb verhalen gelezen van mensen rond de 30 die het nog steeds hebben, en dat lijkt me echt vreselijk.
In mijn eentje lukt het me denk ik niet om dit op te lossen, ik vind het heel knap als mensen dat wel kunnen want het is echt moeilijk.
Maar nou, wat (naar mijn mening) mijn grootste probleem was is dat ik teveel verwachtte van mezelf, ik wou graag zoals anderen zijn. Nu ben ik nog steeds zoals toen, heb toch een goed gevoel op school, ik zeg nog steeds bijna niks tegen anderen eigenlijk, ik luister nu altijd muziek in pauzes en lees een boek ofzo. Die vriend die ik vroeger had in VWO 4 heb ik nog steeds als beste vriend, we zien elkaar nog altijd minstens 1x in de 2 weken en we praten iedere dag wat over msn. Hoezo lukt het wel zo goed met het ene persoon en niet met het ander...? Wat ik vind is dat je mensen moet vinden met dezelfde interesses, de interesses van de meeste mensen op mijn school zijn alleen maar dingen, die mij in principe weinig tot niks interesseren: uitgaan, hopeloos meisjes versieren, zuipen, je kapotwerken, een zo druk mogelijk leven hebben, ed.
Nou kun je inderdaad zeggen: "ja, maar ik ken helemaal niemand met dezelfde interesses en die kom je ook niet zomaar tegen ", klopt. Daarom moet je eigenlijk snel je middelbare school afmaken, toch maar sommige negatieve dingen accepteren (ja dat kan heel lastig zijn) en dan een opleiding doen die jij ontzettend leuk vind, daar kom je wel mensen tegen waar je het goed mee kunt hebben, tenminste, hoor ik van heel veel anderen
nou post ik eigenlijk weer teveel over mezelf... iets wat ik liever niet doe...
Edit: Overigens, geloof niet alles wat hier gezegd word, en vooral niet alles wat ik zeg, want je moet gewoon doen het beste is voor jezelf, wij hebben geen 100% beeld van jouw gedachtes/situatie, dus gebruik enig advies hier hoogstens als richtlijn (geld voor meerdere mensen in dit topic wel )
[ Bericht 6% gewijzigd door The-Sorcerer op 21-12-2004 00:06:32 ]
Even een tvp-tje.. Dit moet ik morgen eens helemaal doorlezen... Herkenbaar
honesty won't bring you the world, but it can certainly bring you my heart
Dan ben je hier aan goeie adres man! Ik denk dat 75% van de fokkers hier ook last van hebbenquote:Op zaterdag 11 december 2004 23:30 schreef toktoktok het volgende:
Dit topic is voor mensen die ook moeite hebben met sociaal contact, en omgaan met andere mensen.
Natuurlijk ook voor mensen die hier geen "last"van hebben , maar toch een nuttige bijdrage kunnen leveren, zonder al te veel af te wijken van het onderwerp
Ik zelf ben vanaf kleins af aan verlegen en een stil persoon.
Om alles kort samen te vatten, ben ik vrienden die ik had kwijt geraakt, en in een "dip"nu die af en toe op een echte depressie begint te lijken.
En voel me erg "unhappy"als ik samen ben met andere mensen, omdat ik me zelf niet wil/durf bloot te geven tegenover anderen.
Toch wil ik wel een"vriendengroep" /vrienden krijgen. Om samen leuke dingen te doen, zoals je met vrienden doet.
Omdat ik me erg ongemakkelijk voel in gelegenheden als ; uitgaan, school,werk . kortom alles met veel mensen. Heb ik nu best wel een probleem.
Het liefst laat ik niet veel los over mezelf, om zo mezelf te beschermen tegen eventuele kwetsbare confrontaties, en/of gesprekken met anderen.
Ik moet dus mezelf meer bloot durven geven,en mezelf niet zo opsluiten. Daar ben ik me bewust van, Alleen hoe ik dit moet oplossen weet ik niet.
Vrienden ben ik kwijt geraakt,(als het ooit vrienden waren?) En zijn niet geinteresseerd meer in mij,
En vaak schuif ik al me problemen af om me uitelijk, terwijl ik weet dat ik niet lelijk ben, maar toch voelt het wel zo. Ik wil alles perfect hebben, en niet "mwoa gaat wel".
Dus misschien ben ik wel perfectionistisch?.
En voel me erg nutteloos en leeg, ik wil een nuttige invulling van me leven, en niet langzaam doorgaan, met eenzaam zijn..
Er hebben vast nog veel meer mensen moeite met sociale contacten, en graag wil ik van hun ervaringen/verhalen/tips horen.
Over hoe ik nu verder moet, en mezelf meer bloot durf te geven en me schaamtes aan de kant zet.
(dit is allemaal verkort op geschreven en mist veel informatie,om het topic een beetje "open"te houden)
nou wat een feest ,quote:Op dinsdag 21 december 2004 14:34 schreef Tecpin het volgende:
[..]
Dan ben je hier aan goeie adres man! Ik denk dat 75% van de fokkers hier ook last van hebben
m.a.w natuurlijk niet
ik zal met de kerstdagen wel even mijn verhaal kwijt, tis een behoorlijk drukke weekquote:
To finish first, you first have to finish!
Next race: See you 12 march 2006 Gulf Air Bahrain Grand Prix, Manama
AFC Ajax 4 ever
Next race: See you 12 march 2006 Gulf Air Bahrain Grand Prix, Manama
AFC Ajax 4 ever
Volgens mij is dat ook een probleem van mij. Ik ben altijd een verlegen en stil persoon geweest, maar heb wel behoeft aan sociaal contact. Veel van de punten van dat OPS herken ik wel in mezelf. Ik ben in september met mijn studie begonnen, maar behalve wat mensen met wie ik samen projecten heb gedaan, ken ik eigenlijk niemand van mij studie. Maar voor een college in de hal, staan altijd wel wat mensen, maar ik stap nooit op iemand af om een praatje te maken. Hetzelfde heb ik ook met de sportverenigingen waar ik lid van ben, ik ga nooit gewoon effe een praatje met iemand maken.quote:Op zondag 19 december 2004 22:38 schreef ASroma het volgende:
denk dat het belangrijk is dat je zelf ook intresse hebt in andere mensen. Ik heb een tijd gehad dat ik gewoon schijt had aan alles en iedereen en totaal niet geinteresseerd was in mensen. Niet dat ik dan onaardig was ofzo maar het intreseerde me gewoon niet.
Verder moet je jezelf denk ik ook wel open durven op te stellen, tja je kan dan op je bek gaan.
voor de rest oefening baart kunst en niet in die schulp blijven zitten.
Uit niks doenquote:Op woensdag 22 december 2004 01:15 schreef Apekoek het volgende:
als ik vragen mag, hoe ziet je weekend invulling eruit(op dit moment)?
beter dat ze daar iets aan willen gaan doen, dan zo verder te gaan.quote:Op woensdag 22 december 2004 02:08 schreef The-Sorcerer het volgende:
Best wel veel mensen die dit soort problemen hebben.
nee eigenlijk niet.quote:Op donderdag 23 december 2004 01:07 schreef The-Sorcerer het volgende:
Heb je nou hélemaal geen vrienden?
OP leest als een kloon van mezelf. Niet dat ik onzeker ben of zo maar wat moet ik in godsnaam met andere mensen?
Fok! presents
GOOD MOD, BAD MOD
starring Sizzler & Sidekick
nu in POL
GOOD MOD, BAD MOD
starring Sizzler & Sidekick
nu in POL
|
|
