R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dit topic is voor mensen die ook moeite hebben met sociaal contact, en omgaan met andere mensen.
Natuurlijk ook voor mensen die hier geen "last"van hebben , maar toch een nuttige bijdrage kunnen leveren, zonder al te veel af te wijken van het onderwerp
Ik zelf ben vanaf kleins af aan verlegen en een stil persoon.
Om alles kort samen te vatten, ben ik vrienden die ik had kwijt geraakt, en in een "dip"nu die af en toe op een echte depressie begint te lijken.
En voel me erg "unhappy"als ik samen ben met andere mensen, omdat ik me zelf niet wil/durf bloot te geven tegenover anderen.
Toch wil ik wel een"vriendengroep" /vrienden krijgen. Om samen leuke dingen te doen, zoals je met vrienden doet.
Omdat ik me erg ongemakkelijk voel in gelegenheden als ; uitgaan, school,werk . kortom alles met veel mensen. Heb ik nu best wel een probleem.
Het liefst laat ik niet veel los over mezelf, om zo mezelf te beschermen tegen eventuele kwetsbare confrontaties, en/of gesprekken met anderen.
Ik moet dus mezelf meer bloot durven geven,en mezelf niet zo opsluiten. Daar ben ik me bewust van, Alleen hoe ik dit moet oplossen weet ik niet.
Vrienden ben ik kwijt geraakt,(als het ooit vrienden waren?) En zijn niet geinteresseerd meer in mij,
En vaak schuif ik al me problemen af om me uitelijk, terwijl ik weet dat ik niet lelijk ben, maar toch voelt het wel zo. Ik wil alles perfect hebben, en niet "mwoa gaat wel".
Dus misschien ben ik wel perfectionistisch?.
En voel me erg nutteloos en leeg, ik wil een nuttige invulling van me leven, en niet langzaam doorgaan, met eenzaam zijn..
Er hebben vast nog veel meer mensen moeite met sociale contacten, en graag wil ik van hun ervaringen/verhalen/tips horen.
Over hoe ik nu verder moet, en mezelf meer bloot durf te geven en me schaamtes aan de kant zet.
(dit is allemaal verkort op geschreven en mist veel informatie,om het topic een beetje "open"te houden)
Natuurlijk ook voor mensen die hier geen "last"van hebben , maar toch een nuttige bijdrage kunnen leveren, zonder al te veel af te wijken van het onderwerp
Ik zelf ben vanaf kleins af aan verlegen en een stil persoon.
Om alles kort samen te vatten, ben ik vrienden die ik had kwijt geraakt, en in een "dip"nu die af en toe op een echte depressie begint te lijken.
En voel me erg "unhappy"als ik samen ben met andere mensen, omdat ik me zelf niet wil/durf bloot te geven tegenover anderen.
Toch wil ik wel een"vriendengroep" /vrienden krijgen. Om samen leuke dingen te doen, zoals je met vrienden doet.
Omdat ik me erg ongemakkelijk voel in gelegenheden als ; uitgaan, school,werk . kortom alles met veel mensen. Heb ik nu best wel een probleem.
Het liefst laat ik niet veel los over mezelf, om zo mezelf te beschermen tegen eventuele kwetsbare confrontaties, en/of gesprekken met anderen.
Ik moet dus mezelf meer bloot durven geven,en mezelf niet zo opsluiten. Daar ben ik me bewust van, Alleen hoe ik dit moet oplossen weet ik niet.
Vrienden ben ik kwijt geraakt,(als het ooit vrienden waren?) En zijn niet geinteresseerd meer in mij,
En vaak schuif ik al me problemen af om me uitelijk, terwijl ik weet dat ik niet lelijk ben, maar toch voelt het wel zo. Ik wil alles perfect hebben, en niet "mwoa gaat wel".
Dus misschien ben ik wel perfectionistisch?.
En voel me erg nutteloos en leeg, ik wil een nuttige invulling van me leven, en niet langzaam doorgaan, met eenzaam zijn..
Er hebben vast nog veel meer mensen moeite met sociale contacten, en graag wil ik van hun ervaringen/verhalen/tips horen.
Over hoe ik nu verder moet, en mezelf meer bloot durf te geven en me schaamtes aan de kant zet.
(dit is allemaal verkort op geschreven en mist veel informatie,om het topic een beetje "open"te houden)
Je bent al wel een stap in de goede richting. In elk geval weet je wat het probleem is en hoe het is ontstaan.
Maar! wat eraan te doen...... het antwoord is jij! Er is geen medicijn voor wat je in kunt nemen waarna al deze problemen weg zijn. Je zult het stukje voor beetje moeten aanpakken. Echt advies kan ik (en ik denk meedere) dus niet echt gegeven.
"je ergste nachtmerrie is als een vloedgolf je probeert te ontsnappen maar uiteindelijk zul je worden verzwolgen." (ohw wat ben ik weer poetisch) Maar het zegt zoveel als stel niks uit maar ga ervoor, verander vroeg of laat moet het toch wel
Maar! wat eraan te doen...... het antwoord is jij! Er is geen medicijn voor wat je in kunt nemen waarna al deze problemen weg zijn. Je zult het stukje voor beetje moeten aanpakken. Echt advies kan ik (en ik denk meedere) dus niet echt gegeven.
"je ergste nachtmerrie is als een vloedgolf je probeert te ontsnappen maar uiteindelijk zul je worden verzwolgen." (ohw wat ben ik weer poetisch) Maar het zegt zoveel als stel niks uit maar ga ervoor, verander vroeg of laat moet het toch wel
Ik i.p.v van zo gewoon, zo bijzonder gebleven...
ik herken me wel voor een heel groot gedeeltje in je probleem
is de ts toevallig ook enigskind? persoonlijk geef ik altijd het feit dat ik niet zoals de gemiddelde nederlander ben qua gewicht maar er enkele kilo's onderzit
het rare van mijn persoon is dat ik me meestal wel weer heel opvallend kleed, op mijn werk kom ik dus ook niet in de koffiekamer aangezien ik me daar zo ongemakkelijk voel dat ik meer gestressed uit de pauze kom dan dat ik voor de pauze was, dus drink ik maar koffie op een ander plaats waar geen of nauwelijks mensen komen
is de ts toevallig ook enigskind? persoonlijk geef ik altijd het feit dat ik niet zoals de gemiddelde nederlander ben qua gewicht maar er enkele kilo's onderzit
het rare van mijn persoon is dat ik me meestal wel weer heel opvallend kleed, op mijn werk kom ik dus ook niet in de koffiekamer aangezien ik me daar zo ongemakkelijk voel dat ik meer gestressed uit de pauze kom dan dat ik voor de pauze was, dus drink ik maar koffie op een ander plaats waar geen of nauwelijks mensen komen
I presented my feminine side with flowers
She cut the stems and placed them gently down my throat
And these two lips might soon eclipse your brightest hopes
* Saul Wiliiams - 1987
She cut the stems and placed them gently down my throat
And these two lips might soon eclipse your brightest hopes
* Saul Wiliiams - 1987
Goeie OP, toktoktok!
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ga sporten, ga een muziek instrument spelen, etc. Als je een leuke hobby hebt kun je daar vast uuuuuuuuren over praten met iedereen.. Anders wel met sportgenoten/teamgenoten (dat laatste zal wat lastig worden ivm groepsangst met een sport wat je met 2 mensen doet werkt dat wel).
Je zult vast een paar keer keihard op je bek gaan in een gesprek.. maar dat gebeurt iedereen en als het je gebeurt dan ben je dat de volgende dag toch weer vergeten.. en je gesprekspartner al helemaal.
Dus FUCK IT en its your life, doe wat je leuk vindt en trek niks aan van anderen. Gewoon jezelf zijn!
Succes!
[ Bericht 12% gewijzigd door Sport_Life op 12-12-2004 00:15:58 ]
Je zult vast een paar keer keihard op je bek gaan in een gesprek.. maar dat gebeurt iedereen en als het je gebeurt dan ben je dat de volgende dag toch weer vergeten.. en je gesprekspartner al helemaal.
Dus FUCK IT en its your life, doe wat je leuk vindt en trek niks aan van anderen. Gewoon jezelf zijn!
Succes!
[ Bericht 12% gewijzigd door Sport_Life op 12-12-2004 00:15:58 ]
Ik zit dit echt vol verbazing te lezen.. Is het echt zo erg?? .quote:Op zaterdag 11 december 2004 23:52 schreef politrix het volgende:
het rare van mijn persoon is dat ik me meestal wel weer heel opvallend kleed, op mijn werk kom ik dus ook niet in de koffiekamer aangezien ik me daar zo ongemakkelijk voel dat ik meer gestressed uit de pauze kom dan dat ik voor de pauze was, dus drink ik maar koffie op een ander plaats waar geen of nauwelijks mensen komen
.
Schrijf het allemaal eens voor jezelf op in een schrift ofzo, dat helpt wel als je er meer zit (heeft mij wel geholpen). en toch je op een hobby storten zoals sport_life zegt denk ik.
---
And when the leaves fall the land looks more human
it's got me questioning the essence of my farm boy blues
hence, I never wore the fashions of the know-what-I'm-doin'
And when the leaves fall the land looks more human
it's got me questioning the essence of my farm boy blues
hence, I never wore the fashions of the know-what-I'm-doin'
Ik heb in jouw schoenen gestaan. Alleen werd ik echt depressief, na een vakantiebaan waar ik wel met gemak vrienden maakte (weet nog niet hoe dat kon) Eenmaal terug in de Real World werd ik weer eenzaam. Mijn huisarts stuurde me door naar het riagg, waar ik eerst wat individuele therapie heb gehad, en toen in een groep ben "gegooid". Het hele proces heeft 5 jaar geduurd, maar ik ben een ander mens!
Ik ben nooit helemaal ervan af (verlegen, teruggetrokken), maar ik kan het nu bijna altijd wel. Het blijft alleen moeite kosten. De ene keer meer dan de andere keer.
Ga naar je huisarts en vertel hm over je gevoelens en zeg dat je hulp wil. Succes!
Ik ben nooit helemaal ervan af (verlegen, teruggetrokken), maar ik kan het nu bijna altijd wel. Het blijft alleen moeite kosten. De ene keer meer dan de andere keer.
Ga naar je huisarts en vertel hm over je gevoelens en zeg dat je hulp wil. Succes!
uit een aspergernest
Ik herken dit ook heel erg, wat jij beschrijft heb ik 21 jaar van m'n leven gevoeld (ik ben nu 22) en ik zou je niet kunnen vertellen hoe ik dat heb opgelost, want het is wonderbaarlijk genoeg, geleidelijk, vanzelf overgegaan. Ik heb nu een fijne vrienden én kennisenkring en ik heb niet meer het idee dat mensen me raar vinden. Hooguit wat apart
Maar goed, ik begrijp dat je er niet vanuit wil gaan dat het bij jou ook vanzelf overgaat, laat staan dat je er op wil wachten.
Het is te simpel en het is ook eerder genoemd, maar ga erop uit! Muziekschool, sportschool, een cursus, desnoods een café, het zijn allemaal plekken (ok, een cursus is geen plek...) waar je in ieder geval mensen ontmoet. Dan heb je alsnog maar een heel klein stapje gezet, want uiteindelijk moet je zelf contact zoeken én houden. Ik ga er vanuit dat je hier zelf ook wel op was gekomen, het uitvoeren is het moeilijkst.
Heb je geen broers of zussen die jou af en toe op sleeptouw kunnen nemen?
Ik begrijp dat je je in de steek gelaten voelt door vroegere vrienden, maar mijn ervaring is dat het soms heel prettig is om toch zelf weer contact te zoeken. Ik heb vaak meegemaakt dat de reden van de "contactverslapping" heel andere redenen had dan dat de mensen in kwestie me niet meer aardig vonden en soms ontstaat daar dan toch weer erg leuk contact uit.
Zelfvertrouwen is in deze ook heel erg belangrijk en daar kun je aan werken. Ook hier zijn cursussen voor. Nuchtere Hollanders vinden dit snel overdreven, maar hey, als het helpt tegen eenzaamheid, waarom niet?
Je hebt overal een eigen aandeel in, soms moet je er wat harder voor werken en heb je er ook hulp bij nodig. De één is heeft een talent voor muziekmaken, de ander voor wiskunde, de één is slecht in talen, de ander slecht in sociale contacten.
Iemand zonder wiskundeknobbel (een wiskundekuil) neemt bijles, waarom zou je geen "bijles" kunnen nemen voor andere zwakheden?
Ik wens je heel veel succes, ik hoop dat je beetje bij beetje wat makkelijker wordt in de sociale omgang. Leg de lat niet te hoog. Je bent er al aan het werken door het onder ogen te zien, maar verwacht niet dat je binnen een maand een toffe vriendenkring hebt en je nooit meer alleen zal voelen.
Ik wil hier overigens nog even op reageren:
Anti-depressiva zijn geen lolletje, dus ik zou zeggen: probeer het eerst op een andere manier. Maar het kan zeker helpen (natuurlijk wel onder psychiatrische begeleiding).
-edit- Ik zeg wel heel makkelijk: "ga erop uit!", maar dit is duidelijk ook een probleem.
Bekend is dat mensen met een bepaalde fobie of andere hindernis het vanuit een ander perspectief bekijken wanneer het beroepsdeformatie is. Bijvoorbeeld een barman die er normaal niet over peinst tussen twee vechtende kerels te gaan staan, zal dit sneller doen wanneer hij aan het werk is, omdat een van zijn taken nou eenmaal is om rust in de tent te houden.
Wat ik hiermee bedoel; gebruik je interesses. Ben je bijvoorbeeld wild van paarden, ga naar een manege en begin een gesprek over paarden. De kans is groot dat je zo opgaat in hetgeen waar je echt gek op bent, dat je je niet meer bewust bent van het feit dat je normaal gesproken moeite hebt om een conversatie voeren.
Ik wens je in elk geval heel veel succes!
Maar goed, ik begrijp dat je er niet vanuit wil gaan dat het bij jou ook vanzelf overgaat, laat staan dat je er op wil wachten.
Het is te simpel en het is ook eerder genoemd, maar ga erop uit! Muziekschool, sportschool, een cursus, desnoods een café, het zijn allemaal plekken (ok, een cursus is geen plek...) waar je in ieder geval mensen ontmoet. Dan heb je alsnog maar een heel klein stapje gezet, want uiteindelijk moet je zelf contact zoeken én houden. Ik ga er vanuit dat je hier zelf ook wel op was gekomen, het uitvoeren is het moeilijkst.
Heb je geen broers of zussen die jou af en toe op sleeptouw kunnen nemen?
Ik begrijp dat je je in de steek gelaten voelt door vroegere vrienden, maar mijn ervaring is dat het soms heel prettig is om toch zelf weer contact te zoeken. Ik heb vaak meegemaakt dat de reden van de "contactverslapping" heel andere redenen had dan dat de mensen in kwestie me niet meer aardig vonden en soms ontstaat daar dan toch weer erg leuk contact uit.
Zelfvertrouwen is in deze ook heel erg belangrijk en daar kun je aan werken. Ook hier zijn cursussen voor. Nuchtere Hollanders vinden dit snel overdreven, maar hey, als het helpt tegen eenzaamheid, waarom niet?
Je hebt overal een eigen aandeel in, soms moet je er wat harder voor werken en heb je er ook hulp bij nodig. De één is heeft een talent voor muziekmaken, de ander voor wiskunde, de één is slecht in talen, de ander slecht in sociale contacten.
Iemand zonder wiskundeknobbel (een wiskundekuil) neemt bijles, waarom zou je geen "bijles" kunnen nemen voor andere zwakheden?
Ik wens je heel veel succes, ik hoop dat je beetje bij beetje wat makkelijker wordt in de sociale omgang. Leg de lat niet te hoog. Je bent er al aan het werken door het onder ogen te zien, maar verwacht niet dat je binnen een maand een toffe vriendenkring hebt en je nooit meer alleen zal voelen.
Ik wil hier overigens nog even op reageren:
Dat is er wel... Ok, niet al je problemen zijn dan in één klap weg, maar er zijn wel degelijk medicijnen die ondersteuning kunnen bieden bij het oplossen van dit soort problemen. Namelijk anti-depressiva. Het is een misvatting dat deze alleen toegediend worden aan mensen die werkelijk depressief zijn, sterker nog, ik vermoed dat het aantal mensen dat deze medicijnen slikt vanwege depressie kleiner is dan het aantal mensen die het slikt om andere redenen.quote:Op zaterdag 11 december 2004 23:40 schreef jouw_naam het volgende:
Er is geen medicijn voor wat je in kunt nemen waarna al deze problemen weg zijn.
Anti-depressiva zijn geen lolletje, dus ik zou zeggen: probeer het eerst op een andere manier. Maar het kan zeker helpen (natuurlijk wel onder psychiatrische begeleiding).
-edit- Ik zeg wel heel makkelijk: "ga erop uit!", maar dit is duidelijk ook een probleem.
Bekend is dat mensen met een bepaalde fobie of andere hindernis het vanuit een ander perspectief bekijken wanneer het beroepsdeformatie is. Bijvoorbeeld een barman die er normaal niet over peinst tussen twee vechtende kerels te gaan staan, zal dit sneller doen wanneer hij aan het werk is, omdat een van zijn taken nou eenmaal is om rust in de tent te houden.
Wat ik hiermee bedoel; gebruik je interesses. Ben je bijvoorbeeld wild van paarden, ga naar een manege en begin een gesprek over paarden. De kans is groot dat je zo opgaat in hetgeen waar je echt gek op bent, dat je je niet meer bewust bent van het feit dat je normaal gesproken moeite hebt om een conversatie voeren.
Ik wens je in elk geval heel veel succes!
Dan zal zo de straatverlichting wel aan gaan...
Je moet bij een studentenvereniging gaan, helpt echt. En je moet zoiets hebben van als je ergens binnenkomt ik kan iedereen aan. Gewoon met mensen praten en dan verder op het onderwerp ingaan. Vooral niet laten zien dat je je niet goed voelt, je mag best wat arrogant zijn.
Ik herken best veel van TS in mijzelf. Maar bij mij is het niet echt een depressie. Ik heb niet veel vrienden. Ik heb er een paar sporten bij genomen (sinds ik ben gaan studeren in september), maar ik moet zeggen dat dat kwa sociale contacten (nog) niet veel heeft opgeleverd, maar ik ga er nu al wel meer opuit.quote:Op zaterdag 11 december 2004 23:59 schreef Sport_Life het volgende:
Ga sporten, ga een muziek instrument spelen, etc. Als je een leuke hobby hebt kun je daar vast uuuuuuuuren over praten met iedereen.. Anders wel met sportgenoten/teamgenoten (dat laatste zal wat lastig worden ivm groepsangst met een sport wat je met 2 mensen doet werkt dat wel).
Je zult vast een paar keer keihard op je bek gaan in een gesprek.. maar dat gebeurt iedereen en als het je gebeurt dan ben je dat de volgende dag toch weer vergeten.. en je gesprekspartner al helemaal.
Dus FUCK IT en its your life, doe wat je leuk vindt en trek niks aan van anderen. Gewoon jezelf zijn!
Succes!
Volgens mij heeft dit niet heel erg veel zin, want volgens mij is TS net als ik een stil type die niet snel een gesprek met een ander (onbekende) begint. Volgens mij kan het wel goed helpen als je daar al overheen bent en wel al uit jezelf met anderen een gesprek begint.quote:Op zondag 12 december 2004 01:16 schreef Teese het volgende:
Je moet bij een studentenvereniging gaan, helpt echt. En je moet zoiets hebben van als je ergens binnenkomt ik kan iedereen aan. Gewoon met mensen praten en dan verder op het onderwerp ingaan. Vooral niet laten zien dat je je niet goed voelt, je mag best wat arrogant zijn.
al die tips: ga sporten, ga bij een vereniging... Dat is nu juist het moeilijke.... Hij durft niet en als hij er is, kan hij geen contact maken (ik spreek uit ervaring). Hij moet eerst een stuk probleem oplossen, voordat hij kan gaan oefenen in sociale situaties.
uit een aspergernest
ja, nouja ik ben er ondertussen wel aan gewend maar je moet je elke keer weer verantwoorden ten opzichte van mijn baas tijdens functioneringsgesprekkenquote:Op zondag 12 december 2004 00:03 schreef Sport_Life het volgende:
[..]
Ik zit dit echt vol verbazing te lezen.. Is het echt zo erg?? .
bij mij komt het volgens mij gedeeltelijk door het feit dat ik een aantal klote opmerkingen heb gehad van totaal onbekende mensen (collegas die erbij kwamen door een fusie) over mijn postuur
mensen die ik nog nooit had gezien en komen met een opmerking zonder zich zelfs eerst maar even voor te stellen
aangezien die opmerkingen me nog meer onzeker maken moet ik voor mezelf kiezen en me dan maar afzonderen
I presented my feminine side with flowers
She cut the stems and placed them gently down my throat
And these two lips might soon eclipse your brightest hopes
* Saul Wiliiams - 1987
She cut the stems and placed them gently down my throat
And these two lips might soon eclipse your brightest hopes
* Saul Wiliiams - 1987
Je moet juist gewoon bij een vereniging gaan en het gewoon doen ik durfde ook niet maar nu ik erbij zit vind ik het geweldig. Als je niks durft kom je nergens, vat dit niet verkeerd op.
Omdat je niet weet hoe je het precies moet aanpakken en omdat je zelf al zegt dat je verlegen bent, lijkt me een assertiviteitscursus goed voor je. Ik weet dat er eentje in Driebergen gegeven wordt. Misschien heb je er wat aan.
Cogito ergo sum * R. Descartes
ik heb op internet gezocht naar assertiviteitscursus-en maar ik voel me niet echt aangesproken als ik naar de "begrippen"van zo'n cursus kijk. En buiten dat is zo'n cursus rond de 700 euro!
Dan leer je het toch alleen? Een stuk schrijven en deze voordragen aan een zaal vol mensen en dan vragen beantwoorden en applaus ontvangen. Ach, die cursussen zijn ook voornamelijk voor je zelfredzaamheid in het bedrijfsleven bestemd, dat soort sociale omgang. Bedrijfscultuur heeft de omgangsvormen van mensen grotendeels bepaald. Vriendengroepen doen tegenwoordig ook excusies en dergelijke georganiseerde uitjes, zie de populairiteit van fokmeetings. Andersom is het ook het geval; wij hebben een kroegbar op het werk en worden regelmatig door klanten uit eten gevraagd, alsof ze vrienden van je willen worden. Tja, je zou er voor open kunnen staan, of niet...
herken het een beetje. Ben ook heel erg verlegen tegen bepaalde personen. Ik heb nu wel een vriendenkring opgebouwd waar ik me ook goed in voel. Ik geef me ook nooit helemaal bloot aan hun, alleen maar aan een aantal zeer goede vrienden waar ik me echt lekker bij voel.
Ik zat altijd op een sport wat ik erg leuk vond (voetbal) maar op latere leeftijd werden de andere mensen gewoon weg irritant en niet leuk meer. Daardoor ben ik er ook afgegaan. In sport hoef je niet altijd leuke mensen te vinden.
Het is beter als je gaat kijken wat je interesse is en daarin verder zoekt. Je moet je eigen soort
ontdekken als het ware.
Ik zat altijd op een sport wat ik erg leuk vond (voetbal) maar op latere leeftijd werden de andere mensen gewoon weg irritant en niet leuk meer. Daardoor ben ik er ook afgegaan. In sport hoef je niet altijd leuke mensen te vinden.
Het is beter als je gaat kijken wat je interesse is en daarin verder zoekt. Je moet je eigen soort
ontdekken als het ware.
-=)Anime Addicted(=- More is never ENOUGH
Ligt eraan welke sport! Ik heb eerst 7 jaar gehockeyd en ben gestopt toen het team uit elkaar viel en niet meer leuk werd. Toen ben k gaan klimmen en daarbij ben je niet verplicht met bepaalde mensen om te gaan zegmaar. Zo heb ik nu een aardige kenissen kring daar (stuk of 20 mensen) waarvan het met het grootste deel altijd wel super gezellig is .quote:Op maandag 13 december 2004 21:46 schreef ThaStinger het volgende:
herken het een beetje. Ben ook heel erg verlegen tegen bepaalde personen. Ik heb nu wel een vriendenkring opgebouwd waar ik me ook goed in voel. Ik geef me ook nooit helemaal bloot aan hun, alleen maar aan een aantal zeer goede vrienden waar ik me echt lekker bij voel.
Ik zat altijd op een sport wat ik erg leuk vond (voetbal) maar op latere leeftijd werden de andere mensen gewoon weg irritant en niet leuk meer. Daardoor ben ik er ook afgegaan. In sport hoef je niet altijd leuke mensen te vinden.
Het is beter als je gaat kijken wat je interesse is en daarin verder zoekt. Je moet je eigen soort
ontdekken als het ware.
Bij fitness bijvoorbeeld zou dit dus ook van toepassing kunnen zijn.. .
Waarschijnlijk zijn dat gewoon grapjes.quote:Op zondag 12 december 2004 11:11 schreef politrix het volgende:
[..]
ja, nouja ik ben er ondertussen wel aan gewend maar je moet je elke keer weer verantwoorden ten opzichte van mijn baas tijdens functioneringsgesprekken
bij mij komt het volgens mij gedeeltelijk door het feit dat ik een aantal klote opmerkingen heb gehad van totaal onbekende mensen (collegas die erbij kwamen door een fusie) over mijn postuur
mensen die ik nog nooit had gezien en komen met een opmerking zonder zich zelfs eerst maar even voor te stellen
aangezien die opmerkingen me nog meer onzeker maken moet ik voor mezelf kiezen en me dan maar afzonderen
Niet zo serieus nemen dus
ik had dat ook .
Is gelukkig wel een heel stuk minder als vroeger .
Is gelukkig wel een heel stuk minder als vroeger .
I'm sick of all this pooping stuff i'm getting my buttcheeks pierced together .
Bij mij lag het iets anders, voetbalde altijd redelijk hoog (selectie) maar ik kon gewoon niet met hetquote:Op maandag 13 december 2004 21:52 schreef Sport_Life het volgende:
[..]
Ligt eraan welke sport! Ik heb eerst 7 jaar gehockeyd en ben gestopt toen het team uit elkaar viel en niet meer leuk werd. Toen ben k gaan klimmen en daarbij ben je niet verplicht met bepaalde mensen om te gaan zegmaar. Zo heb ik nu een aardige kenissen kring daar (stuk of 20 mensen) waarvan het met het grootste deel altijd wel super gezellig is .
Bij fitness bijvoorbeeld zou dit dus ook van toepassing kunnen zijn.. .
overgrote deel opschieten en die moesten mij altijd hebben. Best wel wat mensen vonden het jammer dat ik er af was gegaan maar vond het gewoon niet leuk meer. Door die incidenten ben ik
daarna meer gesloten geweest, kon ook gewoon geen sporten beoefenen.
Nu is het gelukkig weer wat minder. Heb ook gefitnessed (incl andere sporten ) en leuke mensen ontmoet. Ook door werk en uitgaan.
Heb gewoon veel minder de angst op mn bek te gaan en ik heb gewoon betere vrienden. Voel me veel beter daardoor.
-=)Anime Addicted(=- More is never ENOUGH
Ik zie nu paar mensen die hetzelfde zeggen hebben meegemaakt, en waarbij het weer goed is gekomen.
Maar hoe is dat goed gekomen dan?, ik ben echt helemaal radeloos nu , en zie echt geen oplossing.
Maar hoe is dat goed gekomen dan?, ik ben echt helemaal radeloos nu , en zie echt geen oplossing.
Je bent nou eenmaal wie je bent en dat zou je moeten accepteren. Ik voel me ook niet altijd even prettig met mensen om me heen. Ik heb een hoop vrienden en kennisen maar soms heb ik totaal geen zin om met ze af te spreken. Dan heb ik echt zo iets van: waarom niet? het is 9 van de 10 keer gezellig, maar soms voel ik me zeer ongemakkelijk. Je zou het echt moeten accepteren en jezelf voorop te stellen. Er is niemand die je er bij kan helpen.quote:Op dinsdag 14 december 2004 00:29 schreef toktoktok het volgende:
Ik zie nu paar mensen die hetzelfde zeggen hebben meegemaakt, en waarbij het weer goed is gekomen.
Maar hoe is dat goed gekomen dan?, ik ben echt helemaal radeloos nu , en zie echt geen oplossing.
maar jij heb die vrienden en kennisen, Ik heb constant een rot gevoel met mensen om me heen(om het ff kortaf te zeggen). Maar ik heb toch de drang om sociaal te zijn.quote:Op dinsdag 14 december 2004 00:37 schreef Eliminator20 het volgende:
[..]
Je bent nou eenmaal wie je bent en dat zou je moeten accepteren. Ik voel me ook niet altijd even prettig met mensen om me heen. Ik heb een hoop vrienden en kennisen maar soms heb ik totaal geen zin om met ze af te spreken. Dan heb ik echt zo iets van: waarom niet? het is 9 van de 10 keer gezellig, maar soms voel ik me zeer ongemakkelijk. Je zou het echt moeten accepteren en jezelf voorop te stellen. Er is niemand die je er bij kan helpen.
De drang is er iig, rest komt vanzelf.. denk ik .
Gewoon ff wat gaan ondernemen waar je zelf trots op kan zijn ofzo. En andere ook.
. Gewoon ff wat gaan ondernemen waar je zelf trots op kan zijn ofzo. En andere ook.
Ik zou toch echt beginnen met zelfvertrouwen kweken. Dat kan als je iets gaat doe waar je echt enthousiast over bent. Dan kom je iig mensen tegen, met wie je over dat onderwerp kunt praten. Dat scheelt enorm veel. In zo'n groep durfde ik ook voor 200 man te praten....(slik, )
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
ik ben nu op een punt dat ik nergens meer echt enthousiast van kan worden.quote:Op dinsdag 14 december 2004 00:56 schreef krakkemieke het volgende:
Ik zou toch echt beginnen met zelfvertrouwen kweken. Dat kan als je iets gaat doe waar je echt enthousiast over bent. Dan kom je iig mensen tegen, met wie je over dat onderwerp kunt praten. Dat scheelt enorm veel. In zo'n groep durfde ik ook voor 200 man te praten....(slik, )
Volgens mij is in een keer in het diepe springen niet functineel. Het lijkt me slim om een soort van korte termijn doelen voor ogen te houden, bijvoorbeeld: de komende maand moet een keer in de kantine eten en het verdragen dat ik me daar ongemakkelijk bij voel, dat soort dingen.
Verder denk ik dat je moet bedenken waarom je het zo moeilijk vindt het contact aan te gaan. Waarom durf je je niet bloot te geven? Wat denk je dat er dan gebeurd en waarom denk je dat? Zou er ook iets anders kunnen gebeuren? En nu je niets aan de mensen vertelt over jezelf, denk je dat ze dan nu geen mening over je vormen?
En misschien kun je eens kijken hoe andere mensen sociaal contact hebben. Wat ze zeggen, hoe ze een gesprek aan de gang houden, enz. Een beetje afkijken kan nooit kwaad
Verder denk ik dat je moet bedenken waarom je het zo moeilijk vindt het contact aan te gaan. Waarom durf je je niet bloot te geven? Wat denk je dat er dan gebeurd en waarom denk je dat? Zou er ook iets anders kunnen gebeuren? En nu je niets aan de mensen vertelt over jezelf, denk je dat ze dan nu geen mening over je vormen?
En misschien kun je eens kijken hoe andere mensen sociaal contact hebben. Wat ze zeggen, hoe ze een gesprek aan de gang houden, enz. Een beetje afkijken kan nooit kwaad
Nu hebben mensen vast wel een mening over me, maar kunnen me op niks echt afkraken, omdat ze weinig over me weten. En dat geeft weer een soort veilig gevoel.quote:Op dinsdag 14 december 2004 18:04 schreef annabelle het volgende:
Volgens mij is in een keer in het diepe springen niet functineel. Het lijkt me slim om een soort van korte termijn doelen voor ogen te houden, bijvoorbeeld: de komende maand moet een keer in de kantine eten en het verdragen dat ik me daar ongemakkelijk bij voel, dat soort dingen.
Verder denk ik dat je moet bedenken waarom je het zo moeilijk vindt het contact aan te gaan. Waarom durf je je niet bloot te geven? Wat denk je dat er dan gebeurd en waarom denk je dat? Zou er ook iets anders kunnen gebeuren? En nu je niets aan de mensen vertelt over jezelf, denk je dat ze dan nu geen mening over je vormen?
En misschien kun je eens kijken hoe andere mensen sociaal contact hebben. Wat ze zeggen, hoe ze een gesprek aan de gang houden, enz. Een beetje afkijken kan nooit kwaad
Als ze me echt leren kennen, ben ik bang om gekwetst te worden, En ik trek me altijd heel erg aan als iemand kritiek op me levert en heb geen zin meer om daarover in te moeten zitten, dus trek ik me zo erg terug.
"vroeger"Toen ik "mezelf"was toen was ik zo'n buitenbeentje, die alles maar pikte en en kreeg ik ook veel kritiek, en dat raakt me altijd erg, dus nu laat ik niemand me leren kennen, Dan kan ik ook niet gekwetst worden.
Maar doordat afstandelijke gedrag van me, mis ik mensen om me heen, dus zit nu in de knoop als het ware met mezelf.
Ik was vroeger eigenlijk ook altijd het mikpunt. Die dingen doen erg zeer maar je moet je zelf er ook tegen verzetten. Heb het altijd over me heen laten komen
tot zelfs een vriend zo erg ver ging dat ik gewoon buiten zin was en die gast in elkaar
geslagen heb. Heb hem daarna wel geholpen maar nadien hield ik me ook stil en liet niemand
mn wereldje binnen.
Later heb ik door nieuwe scholen wat mensen gevonden die me accepteerde en waarmee
ik lekker kon omgaan. Die vriendschap is alleen maar meer gegroeid. Ze interesseren zich in mij
en ik in hun.
Je moet je zelf zijn, gewoon proberen mee te praten met de anderen. De hoogte peilen wat hun leuk vinden en misschien stuit je wel op het zelfde onderwerp. Gewoon lachen en beetje geinen
met je collega's en vrienden.
Als je lacht helpt het veel en je voelt jezelf er ook beter door. Je geeft ook een positief signaal door
naar de anderen. Zo is het bij mij goed gekomen, ben ook nooit meer het doelwit geweest en heb gewoon goeie vrienden.
Ik luister graag muziek en hierdoor sleep ik me ook door een groot deel van het jaar in. Ik kan altijd bij mn vrienden terecht en voel me nu lekker en gelukkig.
Trouwens ik heb nog niet echt een mening over je Die kan ik pas bouwen als
iemand ontmoet heb.
tot zelfs een vriend zo erg ver ging dat ik gewoon buiten zin was en die gast in elkaar
geslagen heb. Heb hem daarna wel geholpen maar nadien hield ik me ook stil en liet niemand
mn wereldje binnen.
Later heb ik door nieuwe scholen wat mensen gevonden die me accepteerde en waarmee
ik lekker kon omgaan. Die vriendschap is alleen maar meer gegroeid. Ze interesseren zich in mij
en ik in hun.
Je moet je zelf zijn, gewoon proberen mee te praten met de anderen. De hoogte peilen wat hun leuk vinden en misschien stuit je wel op het zelfde onderwerp. Gewoon lachen en beetje geinen
met je collega's en vrienden.
Als je lacht helpt het veel en je voelt jezelf er ook beter door. Je geeft ook een positief signaal door
naar de anderen. Zo is het bij mij goed gekomen, ben ook nooit meer het doelwit geweest en heb gewoon goeie vrienden.
Ik luister graag muziek en hierdoor sleep ik me ook door een groot deel van het jaar in. Ik kan altijd bij mn vrienden terecht en voel me nu lekker en gelukkig.
Trouwens ik heb nog niet echt een mening over je Die kan ik pas bouwen als
iemand ontmoet heb.
-=)Anime Addicted(=- More is never ENOUGH
Ik zie veel punten uit je openingspost waarvan ik ook last heb, ofja last... eerst niet, maar nu begint het me echt in de weg te zitten.
Ik kan bv op mijn werk goed met klanten omgaan, zeer goed eigenlijk, maar met uitgaan ofzo ben ik altijd erg stil en rustig.
School, uitgaan in de stad, of gewoon simpel overdag door de stad lopen.. ik voel me constant bedreigd en ongemakkelijk.
Gelukkig kan ik wel erg goed opschieten met mijn vrienden, dat is tenminste iets...
Maar ik heb ook vaak dat ik het gevoel heb van "als ik nu weg ga, zal niemand mij missen..." ik haat dit
Ik moet nu naar een kinder-psycholoog voor gesrpekken vanwegen mijn erg slechte concentratie en planning. Ik leef erg ongeregeld en kom bijna altijd en overal te laat.
Goed uit mijn woorden komen kan ik ook niet, niet dat ik niet durf, maar simpelweg omdat ik niet weet wat ik bv. tegen een meisje zou moeten zeggen als ik met haar alleen ben. Ik laat nooit mijn gevoelens vrij, als ik verliefd op iemand ben zal diegene het ook nooit te weten komen, terwijl ik al een paar keer heb gehad dat ik hierdoor echt leuke meisjes ben misgelopen.
Ik heb trouwens ook geen idee waar mijn leven naartoe gaat... ik weet geen beroep wat ik zou willen uitoefenen...nix
Kort gezegt, "I'm not living, I'm just killing time"
Sorry voor het ongemakkelijk lezen van deze text, maar het moest er ff uit.
Ik kan bv op mijn werk goed met klanten omgaan, zeer goed eigenlijk, maar met uitgaan ofzo ben ik altijd erg stil en rustig.
School, uitgaan in de stad, of gewoon simpel overdag door de stad lopen.. ik voel me constant bedreigd en ongemakkelijk.
Gelukkig kan ik wel erg goed opschieten met mijn vrienden, dat is tenminste iets...
Maar ik heb ook vaak dat ik het gevoel heb van "als ik nu weg ga, zal niemand mij missen..." ik haat dit
Ik moet nu naar een kinder-psycholoog voor gesrpekken vanwegen mijn erg slechte concentratie en planning. Ik leef erg ongeregeld en kom bijna altijd en overal te laat.
Goed uit mijn woorden komen kan ik ook niet, niet dat ik niet durf, maar simpelweg omdat ik niet weet wat ik bv. tegen een meisje zou moeten zeggen als ik met haar alleen ben. Ik laat nooit mijn gevoelens vrij, als ik verliefd op iemand ben zal diegene het ook nooit te weten komen, terwijl ik al een paar keer heb gehad dat ik hierdoor echt leuke meisjes ben misgelopen.
Ik heb trouwens ook geen idee waar mijn leven naartoe gaat... ik weet geen beroep wat ik zou willen uitoefenen...nix
Kort gezegt, "I'm not living, I'm just killing time"
Sorry voor het ongemakkelijk lezen van deze text, maar het moest er ff uit.
Het lijkt me verstandig om eerste te bedenken wat je nu eigenlik wilt bereiken voor je iets gaat doen. Mij is namelijk niet echt duidelijk wat je wilt, en als dat voor jou zelf ook geldt ben je simpelweg doelloos bezig..
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Die gedachten gang van jou herken ik echt heel erg!,quote:Op dinsdag 14 december 2004 21:23 schreef -Muse- het volgende:
Ik zie veel punten uit je openingspost waarvan ik ook last heb, ofja last... eerst niet, maar nu begint het me echt in de weg te zitten.
Ik kan bv op mijn werk goed met klanten omgaan, zeer goed eigenlijk, maar met uitgaan ofzo ben ik altijd erg stil en rustig.
School, uitgaan in de stad, of gewoon simpel overdag door de stad lopen.. ik voel me constant bedreigd en ongemakkelijk.
Gelukkig kan ik wel erg goed opschieten met mijn vrienden, dat is tenminste iets...
Maar ik heb ook vaak dat ik het gevoel heb van "als ik nu weg ga, zal niemand mij missen..." ik haat dit
Ik moet nu naar een kinder-psycholoog voor gesrpekken vanwegen mijn erg slechte concentratie en planning. Ik leef erg ongeregeld en kom bijna altijd en overal te laat.
Goed uit mijn woorden komen kan ik ook niet, niet dat ik niet durf, maar simpelweg omdat ik niet weet wat ik bv. tegen een meisje zou moeten zeggen als ik met haar alleen ben. Ik laat nooit mijn gevoelens vrij, als ik verliefd op iemand ben zal diegene het ook nooit te weten komen, terwijl ik al een paar keer heb gehad dat ik hierdoor echt leuke meisjes ben misgelopen.
Ik heb trouwens ook geen idee waar mijn leven naartoe gaat... ik weet geen beroep wat ik zou willen uitoefenen...nix
Kort gezegt, "I'm not living, I'm just killing time"
Sorry voor het ongemakkelijk lezen van deze text, maar het moest er ff uit.
Ik snap alleen niet waarom je naar een kinder<-psycholoog gaat als je uit 1984 komt, maar dat zal wel goed zitten?
Vooral je stukje dat je tijdens uitgaan,school,stad constant bedreigd voelt dat herken ik ook erg!.
En doordat ik vroeger zo erg over me heen heb laten lopen heb ik ook best veel haat opgebouwd tegen bepaalde mensen.. terwijl hun zelf waarschijnlijk van niks weten.
Ik weet ook niet wat ik wil/kan bereiken , en denk daar ook over na, En ja dan ben je eigenlijk doeloos bezig. Maar wat doe je eraan?quote:Op dinsdag 14 december 2004 21:23 schreef heiden6 het volgende:
Het lijkt me verstandig om eerste te bedenken wat je nu eigenlik wilt bereiken voor je iets gaat doen. Mij is namelijk niet echt duidelijk wat je wilt, en als dat voor jou zelf ook geldt ben je simpelweg doelloos bezig..
* -Xerxes- trekt een fles wijn open en zet Digital Analog Band opquote:Op zaterdag 11 december 2004 23:59 schreef Sport_Life het volgende:
doe wat je leuk vindt
Er iets aan doen? Waaraan? Je richt je op het probleem.quote:Op dinsdag 14 december 2004 22:04 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Ik weet ook niet wat ik wil/kan bereiken , en denk daar ook over na, En ja dan ben je eigenlijk doeloos bezig. Maar wat doe je eraan?
Probeer een doel te stellen waar je naartoe werkt.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ik ben 20, en een kinderpsycholoog is t/m 18 jaar. Maar als je naar een psychiater gaat, dan wordt daar een report van gemaakt, en kunnen bedrijven dat bij sollicitaties nazoeken. Het zou dus invloed "kunnen" hebben op mijn toekomstige werk.quote:Op dinsdag 14 december 2004 21:57 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Die gedachten gang van jou herken ik echt heel erg!,
Ik snap alleen niet waarom je naar een kinder<-psycholoog gaat als je uit 1984 komt, maar dat zal wel goed zitten?
Vooral je stukje dat je tijdens uitgaan,school,stad constant bedreigd voelt dat herken ik ook erg!.
En doordat ik vroeger zo erg over me heen heb laten lopen heb ik ook best veel haat opgebouwd tegen bepaalde mensen.. terwijl hun zelf waarschijnlijk van niks weten.
Daarom adviseerde mijn huisarts mij dus om naar een kinder-spycholoog te gaan ipv naar een psychiater.
Als ik vragen mag, Wat vraagt en zegt zo'n psychiator precies tegen je?quote:Op dinsdag 14 december 2004 22:15 schreef -Muse- het volgende:
[..]
Ik ben 20, en een kinderpsycholoog is t/m 18 jaar. Maar als je naar een psychiater gaat, dan wordt daar een report van gemaakt, en kunnen bedrijven dat bij sollicitaties nazoeken. Het zou dus invloed "kunnen" hebben op mijn toekomstige werk.
Daarom adviseerde mijn huisarts mij dus om naar een kinder-spycholoog te gaan ipv naar een psychiater.
En heb je al "resultaten" ?
Nog niet, de eerste afspraken zijn gemaakt, en ik heb al een soort van intro-gesprek gehad.
Ik heb ook ADHD en ADD, en de psycholoog is meer daarvoor bedoeld, maar aangezien mijn adhd en add ervoor zorgen dat ik mijjn leven niet kan orderen, dingen vergeet en ik zegmaar in mijn "eigen wereldje" leef, moet de psycholoog mij daarmee helpen.
Ik heb ook ADHD en ADD, en de psycholoog is meer daarvoor bedoeld, maar aangezien mijn adhd en add ervoor zorgen dat ik mijjn leven niet kan orderen, dingen vergeet en ik zegmaar in mijn "eigen wereldje" leef, moet de psycholoog mij daarmee helpen.
Zou je na je 1e gesprek met die psycholoog weer wat willen posten?, ik ben wel benieuwd hoe dat nou precies gaat.quote:Op dinsdag 14 december 2004 22:34 schreef -Muse- het volgende:
Nog niet, de eerste afspraken zijn gemaakt, en ik heb al een soort van intro-gesprek gehad.
Ik heb ook ADHD en ADD, en de psycholoog is meer daarvoor bedoeld, maar aangezien mijn adhd en add ervoor zorgen dat ik mijjn leven niet kan orderen, dingen vergeet en ik zegmaar in mijn "eigen wereldje" leef, moet de psycholoog mij daarmee helpen.
Je zou ook een topic kunnen openen hier en "verslag"geven over hoe het er nou echt aan toe gaat bij een psycholoog. Het lijkt mij in iedergeval best boeiend, en ik denk dat nog wel veel meer mensen het boeiend zullen vinden.
Maar dat moet je zelf weten hoor.
Ik denk dat het belangrijk is om in te zien dat je jezelf zeker niet aan iedereen bloot moet geven. Jij bepaalt zelf wat andere mensen over/van jou te weten komen. Het aanleggen van sociale contacten kan (zoals al eerder genoemd) goed op sportclubs, studentenvereniging, etc etc. Maar de stap daartoe zetten is vrij groot. Misschien moet je eens met 1 persoon die je goed kent iets ondernemen (café, sporten). Dat lijkt me minder bedreigend dan met een grote groep. Heb je contact met iemand waarmee je zoiets kunt ondernemen?quote:Op zaterdag 11 december 2004 23:30 schreef toktoktok het volgende:
En voel me erg "unhappy"als ik samen ben met andere mensen, omdat ik me zelf niet wil/durf bloot te geven tegenover anderen.
Toch wil ik wel een"vriendengroep" /vrienden krijgen. Om samen leuke dingen te doen, zoals je met vrienden doet.
Jouw 'probleem' is dat je jezelf ongemakkelijk voelt in veel gelegenheden. Waarom voel je jezelf ongemakkelijk? Omdat je het niet fijn vindt om daar te zijn of omdat je niet goed weet wat je moet zeggen tegen mensen die je kent? Probeer dat duidelijk te krijgen. In het eerste geval is een café op dit moment geen plek voor jou. In het tweede geval ligt het lastiger. Je wilt niet gekwetst worden, dus moet je het gewoon (qua gespreksstof) houden op gesprekken over het weer, nieuws van de dag, enz. enz. En het is niet alleen aan jou om een conversatie gaande te houden. Vraag me wel af wat voor mensen dat waren die je gekwetst hebben (iig geen vrienden). Collega's? Wat voor soort opmerkingen kreeg je dan te horen als ik vragen mag?
Je neigt idd naar perfectionisme. Houd goed in het oog dat niemand perfect is. Wat andere mensen niet willen vertellen, houden zij ook verborgen. Vertel wat je wilt vertellen en meer niet. Het heeft geen zin om dingen af te schuiven op je uiterlijk (ook al weet je dat zelf ook). Daar ben je zelf niet mee gebaat. Probeer eens een oefening voor de spiegel te doen waarbij je naar jezelf kijkt en jezelf een compliment geeft. Dat zou kunnen helpen om jezelf te overtuigen en om jezelf sterker te maken (klinkt gek, i know)quote:En vaak schuif ik al me problemen af om me uitelijk, terwijl ik weet dat ik niet lelijk ben, maar toch voelt het wel zo. Ik wil alles perfect hebben, en niet "mwoa gaat wel".
Dus misschien ben ik wel perfectionistisch?.
Waar ben je goed in? Wat vind je leuk om te doen? Waar je goed in bent, kun je vaak ook over vertellen. In datzelfde 'veld' zijn meer mensen, dus een simpele opmerking is gauw gemaakt, waardoor er iig een begin gemaakt is.quote:En voel me erg nutteloos en leeg, ik wil een nuttige invulling van me leven, en niet langzaam doorgaan, met eenzaam zijn..
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
Hmm daar heb ik problemen mee....quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:01 schreef legovogel het volgende:
Waar ben je goed in? Wat vind je leuk om te doen? Waar je goed in bent, kun je vaak ook over vertellen. In datzelfde 'veld' zijn meer mensen, dus een simpele opmerking is gauw gemaakt, waardoor er iig een begin gemaakt is.
Ik heb eigenlijk niets waar ik echt 'goed' in ben, en ik zou zo ook niets kunnen verzinnen waar ik goed in wil of kan worden.
Ik doe wel aan sport,en heb/had iemand met wie ik als het eens mee zat nog iets kon doen.quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:01 schreef legovogel het volgende:
[..]
Ik denk dat het belangrijk is om in te zien dat je jezelf zeker niet aan iedereen bloot moet geven. Jij bepaalt zelf wat andere mensen over/van jou te weten komen. Het aanleggen van sociale contacten kan (zoals al eerder genoemd) goed op sportclubs, studentenvereniging, etc etc. Maar de stap daartoe zetten is vrij groot. Misschien moet je eens met 1 persoon die je goed kent iets ondernemen (café, sporten). Dat lijkt me minder bedreigend dan met een grote groep. Heb je contact met iemand waarmee je zoiets kunt ondernemen?
Jouw 'probleem' is dat je jezelf ongemakkelijk voelt in veel gelegenheden. Waarom voel je jezelf ongemakkelijk? Omdat je het niet fijn vindt om daar te zijn of omdat je niet goed weet wat je moet zeggen tegen mensen die je kent? Probeer dat duidelijk te krijgen. In het eerste geval is een café op dit moment geen plek voor jou. In het tweede geval ligt het lastiger. Je wilt niet gekwetst worden, dus moet je het gewoon (qua gespreksstof) houden op gesprekken over het weer, nieuws van de dag, enz. enz. En het is niet alleen aan jou om een conversatie gaande te houden. Vraag me wel af wat voor mensen dat waren die je gekwetst hebben (iig geen vrienden). Collega's? Wat voor soort opmerkingen kreeg je dan te horen als ik vragen mag?
[..]
Je neigt idd naar perfectionisme. Houd goed in het oog dat niemand perfect is. Wat andere mensen niet willen vertellen, houden zij ook verborgen. Vertel wat je wilt vertellen en meer niet. Het heeft geen zin om dingen af te schuiven op je uiterlijk (ook al weet je dat zelf ook). Daar ben je zelf niet mee gebaat. Probeer eens een oefening voor de spiegel te doen waarbij je naar jezelf kijkt en jezelf een compliment geeft. Dat zou kunnen helpen om jezelf te overtuigen en om jezelf sterker te maken (klinkt gek, i know)
[..]
Waar ben je goed in? Wat vind je leuk om te doen? Waar je goed in bent, kun je vaak ook over vertellen. In datzelfde 'veld' zijn meer mensen, dus een simpele opmerking is gauw gemaakt, waardoor er iig een begin gemaakt is.
En ging dus ook heeel afentoe uit, omdat ik het wel proberen wou, en dacht dat ik gewoon even aan de sfeer zou moeten wennen. Maar ik voel me er echt ongemakkelijk, en vermaak me niet, maar ben aan het wachten tot ik weer kan gaan.
(dit lijdt trouwens al tot raare opmerkingen van andere zoals; Ga je nooit uit dan??!!, om zulke dingen kan ik al over in zitten)
Opzich durf ik ook wel een praatje te maken met iemand over onderwerpen als het weer enzo; maar als je het bij dat praatje voor zeker wil laten dan doe ik dat wel, maar het gaat op het laatst over meer persoonlijke dingen, en dan gaan mensen je beoordelen daarop, En dan loop ik vast zeg maar.
Op je vraag wat ik te horen kreeg van andere(dat waren glasgenoten).. Nou eigenljik wil ik het niet zeggen, maar het waren dingen over hoe ik eruit zag, dat ik niks was zeg maar. Of me proberen uit te dagen omdat ik geen grote bek had tegen andere. Getreiterd worden, op school continu om je heen zitten kijken, op te letten of andere weer rot gingen doen, opmerkingen maken, en ook slaan gingen , maar verder wil ik het er niet over hebben eigenlijk.
Proberen meer van je af te bijten! Het is niet de bedoeling dat andere mensen jou als 'pispaal' gebruiken om zelf populair te willen zijn. Schijt aan die hufters!quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:19 schreef toktoktok het volgende:
Op je vraag wat ik te horen kreeg van andere(dat waren glasgenoten).. Nou eigenljik wil ik het niet zeggen, maar het waren dingen over hoe ik eruit zag, dat ik niks was zeg maar. Of me proberen uit te dagen omdat ik geen grote bek had tegen andere. Getreiterd worden, op school continu om je heen zitten kijken, op te letten of andere weer rot gingen doen, opmerkingen maken, en ook slaan gingen , maar verder wil ik het er niet over hebben eigenlijk.
Als je jezelf er niet thuisvoelt, moet je er gewoon niet heen gaan. Ik sta in sommige cafés ook niet fijn een biertje te drinken. Maar dat heeft er meestal mee te maken dat ik in dat specifieke café niet thuishoor of gewoon een K-dag heb. Als jij je in wat voor café dan ook niet lekker voelt, moet je gewoon niet uitgaan. Waarom zou je uitgaan? Alleen om andere mensen te plezieren of omdat het sociaal wenselijk is? Waarom jezelf kwellen?quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:19 schreef toktoktok het volgende:
[quote]
Maar ik voel me er echt ongemakkelijk, en vermaak me niet, maar ben aan het wachten tot ik weer kan gaan.(dit lijdt trouwens al tot raare opmerkingen van andere zoals; Ga je nooit uit dan??!!, om zulke dingen kan ik al over in zitten)
Inzitten over opmerkingen van anderen is niet nodig. Mensen die zo triest zijn kun je het beste negeren. Soms is het goed om gewoon weg te lopen (als je niet meer weet wat je moet zeggen of doen). Een antwoord (als het over uitgaan gaat) in de trant van: " ik vind het geen leuk café" of "mag ik zelf bepalen wat ik leuk vind?" zet de toon en maakt ook voldoende duidelijk. Waarom moet je jezelf trouwens verantwoorden over wat je niet wil doen? Laat niet met je sollen en probeer dat soort mensen gewoon te negeren. Soms kun je mensen zelfs beter een grote mond geven, zodat ze weten waar ze thuishoren.
Waarom zouden mensen je beoordelen als je persoonlijke dingen verteld? Ben je bang dat mensen je beoordelen, omdat het in het verleden gebeurd is of gebeurd het nog steeds? Ik heb een heel normaal beeld van je, dus ik snap niet goed waarom mensen je zouden beoordelen over wat je vertelt (als het persoonlijk wordt). Dat moet dan wel een speciaal type mens (lees: eng/raar) zijn. Vertellen ze dat ook heel direct tegen je? Heb je die vervelende ervaring met veel mensen? En zijn dat (on)bekende mensen? Anders ga je met de verkeerde mensen om denk ik zo. Jij moet mensen om je heen hebben die je in je waarde laten en respect hebben voor je individuele keuzes en voor de unieke persoon die je bent.quote:Opzich durf ik ook wel een praatje te maken met iemand over onderwerpen als het weer enzo; maar als je het bij dat praatje voor zeker wil laten dan doe ik dat wel, maar het gaat op het laatst over meer persoonlijke dingen, en dan gaan mensen je beoordelen daarop, En dan loop ik vast zeg maar.
Je hoeft niet in details te treden hoor. Ook hier geldt: je vertelt wat je wilt vertellen. Het zijn duidelijk de verkeerde klasgenoten. Ze zijn op zoek zijn naar een pispaal (zoals ik vroeger op de basisschool ook een pispaal was) en helaas ben jij dat. Gebeurd dat nu nog steeds? ik weet niet hoe oud je bent en wat je nu doet (school/werk), maar is er geen vertrouwenspersoon waarmee je dat kunt bepraten?quote:Op je vraag wat ik te horen kreeg van andere(dat waren glasgenoten).. Nou eigenljik wil ik het niet zeggen, maar het waren dingen over hoe ik eruit zag, dat ik niks was zeg maar. Of me proberen uit te dagen omdat ik geen grote bek had tegen andere. Getreiterd worden, op school continu om je heen zitten kijken, op te letten of andere weer rot gingen doen, opmerkingen maken, en ook slaan gingen , maar verder wil ik het er niet over hebben eigenlijk.
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
ik ben nu 18, en zit op school. Ik ben nu geen pispaaltje omdat ik me zo afstandelijk gedraag, en eigenlijk met niemand echt contact heb. Ben meer een buitenbeentje, maar geen pispaaltje.quote:Op dinsdag 14 december 2004 23:39 schreef legovogel het volgende:
[..]
Als je jezelf er niet thuisvoelt, moet je er gewoon niet heen gaan. Ik sta in sommige cafés ook niet fijn een biertje te drinken. Maar dat heeft er meestal mee te maken dat ik in dat specifieke café niet thuishoor of gewoon een K-dag heb. Als jij je in wat voor café dan ook niet lekker voelt, moet je gewoon niet uitgaan. Waarom zou je uitgaan? Alleen om andere mensen te plezieren of omdat het sociaal wenselijk is? Waarom jezelf kwellen?
Inzitten over opmerkingen van anderen is niet nodig. Mensen die zo triest zijn kun je het beste negeren. Soms is het goed om gewoon weg te lopen (als je niet meer weet wat je moet zeggen of doen). Een antwoord (als het over uitgaan gaat) in de trant van: " ik vind het geen leuk café" of "mag ik zelf bepalen wat ik leuk vind?" zet de toon en maakt ook voldoende duidelijk. Waarom moet je jezelf trouwens verantwoorden over wat je niet wil doen? Laat niet met je sollen en probeer dat soort mensen gewoon te negeren. Soms kun je mensen zelfs beter een grote mond geven, zodat ze weten waar ze thuishoren.
[..]
Waarom zouden mensen je beoordelen als je persoonlijke dingen verteld? Ben je bang dat mensen je beoordelen, omdat het in het verleden gebeurd is of gebeurd het nog steeds? Ik heb een heel normaal beeld van je, dus ik snap niet goed waarom mensen je zouden beoordelen over wat je vertelt (als het persoonlijk wordt). Dat moet dan wel een speciaal type mens (lees: eng/raar) zijn. Vertellen ze dat ook heel direct tegen je? Heb je die vervelende ervaring met veel mensen? En zijn dat (on)bekende mensen? Anders ga je met de verkeerde mensen om denk ik zo. Jij moet mensen om je heen hebben die je in je waarde laten en respect hebben voor je individuele keuzes en voor de unieke persoon die je bent.
[..]
Je hoeft niet in details te treden hoor. Ook hier geldt: je vertelt wat je wilt vertellen. Het zijn duidelijk de verkeerde klasgenoten. Ze zijn op zoek zijn naar een pispaal (zoals ik vroeger op de basisschool ook een pispaal was) en helaas ben jij dat. Gebeurd dat nu nog steeds? ik weet niet hoe oud je bent en wat je nu doet (school/werk), maar is er geen vertrouwenspersoon waarmee je dat kunt bepraten?
Er zal vast op school wel iemand rondlopen die zich vertrouwenspersoon noemt, maar dat betekent niet dat ik hem vertrouw, En ik ga zulke dingen ook niet met hun bespreken, Dat getreiter was ook op me vorige school.
En over dat persoonlijke dingen",
Ik bedoel daarmee, als je heel oppervlakkig contact heb dan kan je niet echt geraakt worden, ookal wordt er kritiek op me geleverd.
Als mensen meer van je weten, dan leren ze je zwakke, en sterke kanten kennen, En weet je hoe je mensen "neer kunt halen".
bijv, als ik weet dat jij 10 keer gezakt ben voor je rijbewijs zal je dat liever niet aan andere vertellen omdat ze je er om kunnen uitlachen, en jij vindt het heust wel vervelend dat je 10 keer gezakt ben dus schaam je je er wel voor.
Zo ongeveer bedoel ik dat, dus daarom klap ik zeg maar dicht als mensen "persoonlijk"worden, en wordt nogal afstandelijk en dan verbreek ik ook liever het contact want ik wil niet mezelf weer beschamend, getreiterd, gekwetst voelen.
Maar ik merk nu dat je niet zo kan leven omdat je niet jezelf kan gaan afschermen voor mensen, dus nu heb ik eigenlijk een muur om me heen staan waardoor ik niemand toe laat.
Ik hoop dat ik het zo goed uitgelegd heb.
[ Bericht 15% gewijzigd door toktoktok op 14-12-2004 23:53:10 ]
Ik zeg ook niet dat je met een vertrouwenspersoon moet gaan praten. Maar het is de overweging waard om met iemand over je problemen op school te praten. Een vertrouwenspersoon gaat echt niet roddelen over je. Er bestaat zoiets als een zwijgplicht. En je zal toch een keer iemand moeten vertrouwen.
Als je buitenbeentje bent, is het lastig om zomaar in contact te komen met klasgenoten. Maar een deel ligt toch bij jezelf. Als je jezelf vreemd/apart gedraagt (wat ik niet kan beoordelen), kunnen mensen daar vreemd op reageren. Als je gewoon niks over jezelf vertelt, hebben mensen ook weinig om over te oordelen (behalve dan dat je nergens bijhoort). Probleem is dat je in een cirkel zit en er op deze manier ook moeilijk uit komt.
Ik heb er geen problemen mee om te vertellen dat ik iets lomps gedaan heb. Als mensen daar grappig over willen doen, moeten ze dat zelf weten. Een gezonde dosis zelfspot biedt uitkomst in veel situaties.
Ik snap wat je bedoelt als je zegt dat je niet geraakt kan worden als je oppervlakkig contact hebt. Als ik je verhaal lees, ben je meerdere malen door mensen gekwetst. Dat maakt het moeilijk om weer in de goedheid van mensen te geloven. Maar daar zul je toch enigzins open voor moeten staan.
Niet alle mensen proberen je neer te halen als ze meer van je weten. Je bent in aanraking met teveel verkeerde mensen geweest en dat is een deel van het probleem. Wel eens gedacht om over te stappen naar een andere school?
Als je buitenbeentje bent, is het lastig om zomaar in contact te komen met klasgenoten. Maar een deel ligt toch bij jezelf. Als je jezelf vreemd/apart gedraagt (wat ik niet kan beoordelen), kunnen mensen daar vreemd op reageren. Als je gewoon niks over jezelf vertelt, hebben mensen ook weinig om over te oordelen (behalve dan dat je nergens bijhoort). Probleem is dat je in een cirkel zit en er op deze manier ook moeilijk uit komt.
Ik heb er geen problemen mee om te vertellen dat ik iets lomps gedaan heb. Als mensen daar grappig over willen doen, moeten ze dat zelf weten. Een gezonde dosis zelfspot biedt uitkomst in veel situaties.
Ik snap wat je bedoelt als je zegt dat je niet geraakt kan worden als je oppervlakkig contact hebt. Als ik je verhaal lees, ben je meerdere malen door mensen gekwetst. Dat maakt het moeilijk om weer in de goedheid van mensen te geloven. Maar daar zul je toch enigzins open voor moeten staan.
Niet alle mensen proberen je neer te halen als ze meer van je weten. Je bent in aanraking met teveel verkeerde mensen geweest en dat is een deel van het probleem. Wel eens gedacht om over te stappen naar een andere school?
Cynicism is an unpleasant way of saying the truth - Lillian Hellman (1905 - 1984) -
|
|
