R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Face it, de enige die het woord 'bijzonder' steeds blijft gebruiken ben jij zelf.quote:Op maandag 6 december 2004 23:46 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
En ook dit hebben zoveel meer mensen, althans ik hoop het.
Weet je wat het is, ik hou dus zelf ook helemaal niet van hokjes, ik ben er zelfs wat bang voor. Waarom? Omdat ik het gevoel, laat ik het nu maar eens eerlijk zeggen, kan krijgen alsof mensen dan bang van mij kunnen worden. Ja, hilarisch ik weet het, maar zo werkt het volgens mij gewoon soms. Helaas. Ok, ik kan een clown zijn, dat wel. Maar bij dit soort dingen, vertel ik het liefst soms eigenlijk niet eens, ik ga twijfelen dan, etc.
Daarbij bij deze, strijd ik dus ook ergens dat het allemaal maar gewoon zo normaal mogelijk is en idd niet bijzonder, niente, niks, nada. Maar anderen doen altijd zo moeilijk en/of maken je wel anders en/of laten je wel anders voelen en dan kom ik zelf weer tot de conclusie dat het wel degelijk anders/raar/apart etc wordt gezien. Snapt. Zelfs in dit topic gebeurt het weer. Uitleg etc. en bam, hokje. Ik wil daar dus ook niet in zitten.
En bij deze trek ik hem dus hard, keihard af en plak alle stickers met 'bijzonder' of wat dan ook op bij mensen die normaal zijn en dan kan ik eindelijk eens mezelf zijn..hehe, wat een opluchting zou dat zijn. Pffff.
Nu duik ik weer in mijn clownspak, want zover is het namelijk nog lang niet.
Iedereen met een kritische noot in dit topic geeft juist aan dat het helemaal niet zo vreemd is dat mensen verschillen in hoe gevoelig zij zijn. Het enige dat raar wordt gevonden, is de drang van sommige mensen om overal een etiket op te plakken.
Ok, nog één aanvulling op mezelf.
Het puur op straat gaan, gewoon hoe ik ben, mezelf er niet voor schamen om wie of wat ik ben.
Tja, erg, ik heb mezelf jaren lang verborgen gehouden, triest he .
Laat ik niet overdrijven, ik had mijn oh, zo goede momenten en ik mag echt niet klagen.
Maar opeens ging het ergens mis en toen begon ik mezelf te verschuilen en al. Het voelde hoe ik was niet geaccepteerd, ik was jaja te gevoelig. En nog wat tig dingetjes die mij begonnen te breken en evenzo liep alles even de spuigaten uit wat dat betreft, onverklaarbaar. Ik brak, gelukkig was dat niet het einde, maar pas het begin .
En die glimlach is groot, heel groot.
en nu hou ik op
Mijne is al uit, ik heb hem uitgetrokken.quote:Op maandag 6 december 2004 23:46 schreef sweetgirly het volgende:
Nu duik ik weer in mijn clownspak, want zover is het namelijk nog lang niet.
Het puur op straat gaan, gewoon hoe ik ben, mezelf er niet voor schamen om wie of wat ik ben.
Tja, erg, ik heb mezelf jaren lang verborgen gehouden, triest he .
.Laat ik niet overdrijven, ik had mijn oh, zo goede momenten en ik mag echt niet klagen.
Maar opeens ging het ergens mis en toen begon ik mezelf te verschuilen en al. Het voelde hoe ik was niet geaccepteerd, ik was jaja te gevoelig. En nog wat tig dingetjes die mij begonnen te breken en evenzo liep alles even de spuigaten uit wat dat betreft, onverklaarbaar. Ik brak, gelukkig was dat niet het einde, maar pas het begin .
.En die glimlach is groot, heel groot.
en nu hou ik op
Als jij en de anderen waarvan sommige wat op tilt sloegen het normaal vinden, dan ja, dan ben ik en zijn alle 'bijzondere' gemaakte mensen normaal. Maar ik heb er mijn twijfels bij.quote:Op maandag 6 december 2004 23:57 schreef _Boo_ het volgende:
Face it, de enige die het woord 'bijzonder' steeds blijft gebruiken ben jij zelf.
Het topic wordt immers volgespamd met reacties die meer getuigen van disrespect dan respect.
Die drang komt onder andere voort uit onbegrip, makkelijkheid, laksheid, etc, dat is de onderliggende kern, het onderliggende probleem is acceptatie.
Maargoed, bij deze ben ik en zijn mijn mede-bijzondere mensen allemaal normaal.
Wat een opluchting .
.wat denk je zelf?
Wat ik denk, we zijn allemaal bijzonder!
We zien het alleen (vaak) zelf niet, stelletje mafketels.
En kijk een ander doet het niet voor je.
Mensen zijn zeer goed om vooral te zeggen dat je niet bijzonder bent, daar zijn mensen erg goed in, te pas en te onpas willen ze het overal verkondigen, maar ondertussen wel blabla. Vind je het gek al die labeltjes, mensen onderdrukken hun kern en hun ziel gewoon. Sukkels nogmaals. En zowat iedereen werkt er gezellig aan mee.
'Doe maar normaal, dan doe je gek al genoeg'.
Juist, en wat is normaal volgens de standaard moot?
Normaal, is toch gewoon normaal, of je nou soms een beetje anders bent of niet.
Wat boeit het toch allemaal. Gradaties in normaalheid, jij bent iets normaler dan dat jij dat bent.
Goed, ik hou erover op.
Bij deze haal ik mijn toverstok tevoorschijn, en tover ik iedereen eens en voor altijd tot bijzonder.
Geen gezeur en gemiep meer. Maar doe eens normaal zeg, dan ben je al bijzonder genoeg!
Mensen zijn zeer goed om vooral te zeggen dat je niet bijzonder bent, daar zijn mensen erg goed in, te pas en te onpas willen ze het overal verkondigen, maar ondertussen wel blabla. Vind je het gek al die labeltjes, mensen onderdrukken hun kern en hun ziel gewoon. Sukkels nogmaals. En zowat iedereen werkt er gezellig aan mee.
'Doe maar normaal, dan doe je gek al genoeg'.
Juist, en wat is normaal volgens de standaard moot?
Normaal, is toch gewoon normaal, of je nou soms een beetje anders bent of niet.
Wat boeit het toch allemaal. Gradaties in normaalheid, jij bent iets normaler dan dat jij dat bent.
Goed, ik hou erover op.
Bij deze haal ik mijn toverstok tevoorschijn, en tover ik iedereen eens en voor altijd tot bijzonder.
Geen gezeur en gemiep meer. Maar doe eens normaal zeg, dan ben je al bijzonder genoeg!
HSP is bijzonder? Iets om te benijden? Iets om trots op te zijn?
Lezend in dit topic begin ik te vermoeden dan veel mensen vooral denken dat het leuk is om HSP te zijn. Want dat is nogal bijzonder. Je komt schijnbaar met meer weg als je met je HSP-labeltje kunt wapperen. Goed excuus om eens niet te werken, right?
Maar nu de half-empty: veruit de meeste hoogsensitieve personen willen juist níet zogenaamd bijzonder zijn. Door enigszins anders te reageren dan mensen om je heen doen val je namelijk snel 'buiten de groep'. En als er íets is wat HSP's angst aan jaagt dan is het wel 'buitenstaander zijn', want dan val je nóg meer op. Dus wat zie je vaak gebeuren? Ze zetten een masker op en proberen zich te gedragen zoals de rest. Niet om zozeer bij die groep te horen, maar vooral om niet op te vallen.
Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat mensen die HSP gediagnoticeerd zijn tere zieltjes zijn. Want ik kan me voorstellen dat dit mogelijk de verkregen indruk is.
Het enige wat ik probeer te zeggen is dat het soms verrekte moeilijk is om in een redelijk harde omgeving als waarin we nu leven, een rugzak gevoel met je mee te torsen.
Alleen hoe reageren mensen op je als je lekker jezelf bent als HSP-zijnde? Je krijgt meer dan eens naar je hoofd geslingerd dat je een neurootje bent, overgevoelig, een zenuwpees, onzeker tot en met en noem het maar op. Dat blijkt ook maar weer eens uit dit topic.
Mensen die niet weten wat HSP precies inhoudt óf hoe het is om HSP te zijn, vinden vaak de je irreële angsten hebt en snappen niet waarom je je daar niet overheen kunt zetten net zoals iedereen.
Weet je wat ik dénk dat hoog senstitieve mensen het liefst willen? Geaccepteerd worden mét die rugzak vol gevoel.
Laat ze maar eens lekker neurotisch zijn. Willen ze op zaterdagmiddag eens niet de stad in: laat ze lekker thuis blijven zonder erover te vallen.
Imho is hooggevoelig zijn niet bijzonder (als in: benijdbaar), maar gewoon deel van het mens-zijn. We zijn allemaal een beetje veschillend en 1 op de 5 is gewoon wat gevoeliger dan de rest. Niets vreemds aan. Het is Normaal
Alleen 1 op de 5 blijft een minderheid, en dus is het te verwachten dat je vaak in situaties terecht komt waarin je anders reageert dat andere mensen om je heen. En ja, dat wil nog wel eens wat onbegrip kweken.
Dus bijzonder? Nee.
Gewoon menselijk, net als iedereen.
Lezend in dit topic begin ik te vermoeden dan veel mensen vooral denken dat het leuk is om HSP te zijn. Want dat is nogal bijzonder. Je komt schijnbaar met meer weg als je met je HSP-labeltje kunt wapperen. Goed excuus om eens niet te werken, right?
Maar nu de half-empty: veruit de meeste hoogsensitieve personen willen juist níet zogenaamd bijzonder zijn. Door enigszins anders te reageren dan mensen om je heen doen val je namelijk snel 'buiten de groep'. En als er íets is wat HSP's angst aan jaagt dan is het wel 'buitenstaander zijn', want dan val je nóg meer op. Dus wat zie je vaak gebeuren? Ze zetten een masker op en proberen zich te gedragen zoals de rest. Niet om zozeer bij die groep te horen, maar vooral om niet op te vallen.
Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat mensen die HSP gediagnoticeerd zijn tere zieltjes zijn. Want ik kan me voorstellen dat dit mogelijk de verkregen indruk is.
Het enige wat ik probeer te zeggen is dat het soms verrekte moeilijk is om in een redelijk harde omgeving als waarin we nu leven, een rugzak gevoel met je mee te torsen.
Alleen hoe reageren mensen op je als je lekker jezelf bent als HSP-zijnde? Je krijgt meer dan eens naar je hoofd geslingerd dat je een neurootje bent, overgevoelig, een zenuwpees, onzeker tot en met en noem het maar op. Dat blijkt ook maar weer eens uit dit topic.
Mensen die niet weten wat HSP precies inhoudt óf hoe het is om HSP te zijn, vinden vaak de je irreële angsten hebt en snappen niet waarom je je daar niet overheen kunt zetten net zoals iedereen.
Weet je wat ik dénk dat hoog senstitieve mensen het liefst willen? Geaccepteerd worden mét die rugzak vol gevoel.
Laat ze maar eens lekker neurotisch zijn. Willen ze op zaterdagmiddag eens niet de stad in: laat ze lekker thuis blijven zonder erover te vallen.
Imho is hooggevoelig zijn niet bijzonder (als in: benijdbaar), maar gewoon deel van het mens-zijn. We zijn allemaal een beetje veschillend en 1 op de 5 is gewoon wat gevoeliger dan de rest. Niets vreemds aan. Het is Normaal
Alleen 1 op de 5 blijft een minderheid, en dus is het te verwachten dat je vaak in situaties terecht komt waarin je anders reageert dat andere mensen om je heen. En ja, dat wil nog wel eens wat onbegrip kweken.
Dus bijzonder? Nee.
Gewoon menselijk, net als iedereen.
(Un)masking for the greater good.
Thanx, heel mooi stuk.
Dat gaat dwars tegen je gevoel en tegen jezelf in en het helpt toch niet, want hoezeer je ook normaal probeert te doen, althans ik heb het geprobeerd, anders blijf je toch wel. Tenminste hoe meer ik juist normaler probeerde te doen, om maar juist niet op te vallen, hoe meer ik juist opviel en toen ging het een beetje mis . Werkte nogal frustrerend.
Maar dat was achteraf gezien dus juist wel goed .
Idd, en dat werkt dus juist niet, heb ik gemerkt.quote:Op dinsdag 7 december 2004 09:49 schreef Natalie het volgende:
Ze zetten een masker op en proberen zich te gedragen zoals de rest. Niet om zozeer bij die groep te horen, maar vooral om niet op te vallen.
Dat gaat dwars tegen je gevoel en tegen jezelf in en het helpt toch niet, want hoezeer je ook normaal probeert te doen, althans ik heb het geprobeerd, anders blijf je toch wel. Tenminste hoe meer ik juist normaler probeerde te doen, om maar juist niet op te vallen, hoe meer ik juist opviel en toen ging het een beetje mis . Werkte nogal frustrerend.
Maar dat was achteraf gezien dus juist wel goed .
Zijn er psychologen die zich er aan wagen de diagnose HSP te stellen?
Als je de verhalen op internet leest van mensen met HSP hebben zij allemaal zelf de diagnose HSP gesteld met behulp van de stellingen van Aron.
Als je de verhalen op internet leest van mensen met HSP hebben zij allemaal zelf de diagnose HSP gesteld met behulp van de stellingen van Aron.
Ja, hier zit er eentje bij wie de diagnose HSP door een psycholoog is vastgesteld.quote:Op dinsdag 7 december 2004 11:52 schreef _Boo_ het volgende:
Zijn er psychologen die zich er aan wagen de diagnose HSP te stellen?
Als je de verhalen op internet leest van mensen met HSP hebben zij allemaal zelf de diagnose HSP gesteld met behulp van de stellingen van Aron.
[ Bericht 0% gewijzigd door Natalie op 07-12-2004 13:59:01 (typefoutje) ]
(Un)masking for the greater good.
Er wordt idd vaak gesteld dat dit 'modeverschijnselen' zouden zijn.quote:Op maandag 6 december 2004 16:37 schreef _Boo_ het volgende:
Hoogbegaafdheid, ADHD, Borderline, Dyslexie, HSP, what's next..
Dat denk ik echter niet. Men is tegenwoordig alleen beter in het meer specificeren van allerlei eigenschappen van mensen (let wel, ik zeg bewust niet 'stoornissen' ).
Hebben deze labels nut? Sosm wél voor de persoon in kwestie denk ik. Het kan je wat meer handvatten geven om zo goed mogelijk te functioneren. Inzicht in hoe je in elkaar zit.
Maar op zich heb je daar niet altijd een label voor nodig.
Als je jezelf een beetje kent, weet je ook hoe je het beste voor jezelf zorgt.
Biancavia, is er voor jou wezenlijk iets veranderd sinds je 'gelabeled' bent? Ben je nu ineens gevoeliger, bijzonderder, moeilijker, leuker, complexer, whatever? Nee toch?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
schilder uzelf dan eens levendigquote:Op dinsdag 7 december 2004 12:31 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik schilder m'n eigen suf...
We blijven ons verzetten! En weten doen we niks...
en niet alles tegelijk....quote:Op dinsdag 7 december 2004 12:39 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Het is een kwestie van geven en nemen, he.
We blijven ons verzetten! En weten doen we niks...
Mee eens.quote:Op dinsdag 7 december 2004 12:32 schreef Moonah het volgende:
Maar op zich heb je daar niet altijd een label voor nodig.
Als je jezelf een beetje kent, weet je ook hoe je het beste voor jezelf zorgt.
Yeah, leuk, weer een boel dramaqueens en aandachtshoeren erbij. Godverdomme, krijg het eens écht moeilijk en ga dan zeiken. Ze hadden je net zo goed kunnen diagnostiseren als mens.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Een gevalletje HSP, da's duidelijk..quote:Op woensdag 8 december 2004 01:32 schreef nozem het volgende:
Yeah, leuk, weer een boel dramaqueens en aandachtshoeren erbij. Godverdomme, krijg het eens écht moeilijk en ga dan zeiken. Ze hadden je net zo goed kunnen diagnostiseren als mens.
...dass wir fliegen.
quote:Op woensdag 8 december 2004 01:32 schreef nozem het volgende:
Ze hadden je net zo goed kunnen diagnostiseren als mens.
Ik weet vrij zeker dat de HSP-kliek mij redelijk snel die diagnose zou geven ja. Ik hou het vooralsnog op een zeer hardnekkige weltschmerz.quote:Op woensdag 8 december 2004 01:41 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Een gevalletje HSP, da's duidelijk..
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Hmmm, toch ken ik een paar mensen die het wel ECHT moeilijk hebben of hebben gehad en die HSP hebben. Dan is HSP misschien niet het grootste probleem, maar het komt er wel bij.quote:Op woensdag 8 december 2004 01:32 schreef nozem het volgende:
Yeah, leuk, weer een boel dramaqueens en aandachtshoeren erbij. Godverdomme, krijg het eens écht moeilijk en ga dan zeiken. Ze hadden je net zo goed kunnen diagnostiseren als mens.
Ik heb het zelf ook erg moeilijk gehad en ik neem HSP ook serieus.
Vergelijking: ik heb het zelf heel erg moeilijk gehad en ik ben bang voor de tandarts. Moet ik dan ook niet zeiken omdat ik het eerst maar eens moeilijk moet krijgen?
Carpe diem
Ja, en dat is ook precies het hele punt. Mens-zijn.quote:Op woensdag 8 december 2004 01:32 schreef nozem het volgende:
Yeah, leuk, weer een boel dramaqueens en aandachtshoeren erbij. Godverdomme, krijg het eens écht moeilijk en ga dan zeiken. Ze hadden je net zo goed kunnen diagnostiseren als mens.
Maar ik vraag me af of jij beseft dat niet iedereen mens precies hetzelfde in elkaar zit.
Oh, dat weet je wel? Kijk, dan zijn we alweer een stapje dichterbij.
Dus dan zijn we het erover eens dat bepaalde mensen gevoeliger zijn dan anderen?
Toppie
Nou, kijk als we dan al zover zijn: kun je dan ook accepteren en respecteren dat niet iedereen gelijk is op alle vlakken die het gecompliceerde mens-zijn met zich meebrengt?
Ja?
Nou, kijk, dan is dit ook weer opgelost
En daar hebben we geen enkel scheldwoord voor nodig gehad. 't Is echt niet zo moeilijk, hoor
(Un)masking for the greater good.
niet ieder mensen zit hetzelfde in elkaar, de een is gevoeliger dan de ander, de een heeft daar meer hinder van dan de ander maar er zijn massa's mensen die dagelijks maskers opzetten om goed een dag door te komen
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Precies. Maar ik vraag me af: heb je in dit hele topic érgens gelezen dat HSP inhoudt dat je minder menselijk bent?quote:
Idd. Dat staat nergens.
Dus als ík dat niet heb gezegd, en ook geen van de andere sensitieve mensen in dit topic dat heeft beweerd: waar komt die dat hele beeld vandaan?
Juist, bij de mensen die om het hardst roepen dat HSP onzin is en daarbij dus feitelijk ontkennen dat er zoiets bestaat als het hebben van veel gevoel in je lijf. Terwijl dit laatste toch echt allemaal héél menselijk is, right?
Dus waar ligt nu het hele probleem?
[ Bericht 0% gewijzigd door Natalie op 08-12-2004 10:16:56 (taalfoutje) ]
(Un)masking for the greater good.
Is een denigrerende kleuterschool-toon aanslaan in een discussie ook een symptoom van hooggevoeligheid?quote:Op woensdag 8 december 2004 09:55 schreef Natalie het volgende:
Maar ik vraag me af of jij beseft dat niet iedereen mens precies hetzelfde in elkaar zit.
Oh, dat weet je wel? Kijk, dan zijn we alweer een stapje dichterbij.
Dus dan zijn we het erover eens dat bepaalde mensen gevoeliger zijn dan anderen?
Toppie
Nou, kijk als we dan al zover zijn: kun je dan ook accepteren en respecteren dat niet iedereen gelijk is op alle vlakken die het gecompliceerde mens-zijn met zich meebrengt?
Ja?
Nou, kijk, dan is dit ook weer opgelost
En daar hebben we geen enkel scheldwoord voor nodig gehad. 't Is echt niet zo moeilijk, hoor
Ik heb nog niemand in dit topic gezien die ontkent dat er een verschil is in gevoeligheid van mensen.quote:Op woensdag 8 december 2004 10:03 schreef Natalie het volgende:
[..]
Precies. Maar ik vraag me af: heb je in dit hele topic érgens gelezen dat HSP inhoudt dat je minder menselijk bent?
Idd. Dat staat nergens.
Dus als ík dat niet heb gezegd, en ook geen van de andere sensitieve mensen in dit topic dat heeft beweerd: waar komt die dat hele beeld vandaan?
Juist, bij de mensen die om het hardst roepen dat HSP onzin is en daarbij dus feitelijk ontkennen dat er zoiets bestaat als het hebben van veel gevoel in je lijf. Terwijl dit laatste toch echt allemaal héél menselijk is, right?
Dus waar ligt nu het hele probleem?
Met logisch nadenken kom je daar ook wel op uit, daar zijn echt geen namen voor nodig zoals HSP.
Dat is denk ik ook waar zoveel mensen moe van worden, niet het feit dat de een gevoeliger is dan de ander, maar het feit dat die persoon zich zelf een label opplakt of een label op laat plakken. Vooral uitspraken als 'mijn leven als HSP-er' zoals ik die lees op sites over hooggevoeligheid zijn om te
Slechte kleuterjuf als ze zo tegen d'r kinderen praat.quote:Op woensdag 8 december 2004 19:20 schreef thaleia het volgende:
een denigrerende kleuterschool-toon
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ja, dat was ook mijn vraagquote:Op dinsdag 7 december 2004 12:32 schreef Moonah het volgende:
Biancavia, is er voor jou wezenlijk iets veranderd sinds je 'gelabeled' bent? Ben je nu ineens gevoeliger, bijzonderder, moeilijker, leuker, complexer, whatever? Nee toch?
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Dat zegt ze toch niet?quote:
quote:De bedoeling van dit topic is niet een discussie aan te gaan zwengelen over HSP zelf, wie het heeft, of iedereen het heeft, of het een hype is enzovoorts.
Het is ook niet de bedoeling dat het een 'diagnose' topic is, want HSP is geen ziekte of aandoening, het is iets wat je hebt.
Wat ik wel met dit topic wil, is verhalen van anderen horen. Hoe ga je om met je hooggevoeligheid / overgevoeligheid / hypergevoeligheid (of hoe je het ook noemen wilt), in relaties, werk enzovoorts.
Waar zie jij een denigerende kleuterschooltoon?quote:Op woensdag 8 december 2004 19:20 schreef thaleia het volgende:
Is een denigrerende kleuterschool-toon aanslaan in een discussie ook een symptoom van hooggevoeligheid?
Zie het als een dosis van je eigen medicijn. 't Is namelijk een zelfde soort toon als jij aanslaat. Bitter, hè?
't Verschil is dat mijn stekeltjes niet meteen overeind gaan staan. Knap hè, voor zo'n HSPtje
(Un)masking for the greater good.
En dús mag het niet gevraagd wordenquote:
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ja dat is waarquote:Op woensdag 8 december 2004 19:30 schreef _Boo_ het volgende:
[..]
Dat is denk ik ook waar zoveel mensen moe van worden, niet het feit dat de een gevoeliger is dan de ander, maar het feit dat die persoon zich zelf een label opplakt of een label op laat plakken. Vooral uitspraken als 'mijn leven als HSP-er' zoals ik die lees op sites over hooggevoeligheid zijn om te
Mensen met een terminale ziekte die zichzelf zien als anders, ja daar heb ik wel respect voor die hebben natuurlijk ook een heel ander leven dan hun gezonde medemensen, die hebben recht van spreken (als ze zichzelf als anders beschouwen en zo labelen want dat is gewoon zo), Maar mensen die wat gevoeliger zijn die zijn echt no way bijzonder. en hebben echt geen heel ander leven dan 'de rest' die wel helemaal hetzelfde is natuurlijk
---
And when the leaves fall the land looks more human
it's got me questioning the essence of my farm boy blues
hence, I never wore the fashions of the know-what-I'm-doin'
And when the leaves fall the land looks more human
it's got me questioning the essence of my farm boy blues
hence, I never wore the fashions of the know-what-I'm-doin'
Aan dat laatste heb ik idd ook een hekel. We zijn allemaal gewoon mensen. Laat ons lekkerquote:Op woensdag 8 december 2004 19:30 schreef _Boo_ het volgende:
Ik heb nog niemand in dit topic gezien die ontkent dat er een verschil is in gevoeligheid van mensen.
Met logisch nadenken kom je daar ook wel op uit, daar zijn echt geen namen voor nodig zoals HSP.
Dat is denk ik ook waar zoveel mensen moe van worden, niet het feit dat de een gevoeliger is dan de ander, maar het feit dat die persoon zich zelf een label opplakt of een label op laat plakken. Vooral uitspraken als 'mijn leven als HSP-er' zoals ik die lees op sites over hooggevoeligheid zijn om te
Waar ik me wel enigszins aan erger is dat sommigen in dit topic (nee, geen flame) het lijken te doen voorkomen of het leuk om zo hyper te reageren op sommige dingen. En da's veelal dus niet het geval. En dat sommigen er de draak mee steken of het nodig vinden om er lollig over te doen, dat werkt natuurlijk alleen maar averechts, en bovendien erg onnodig.
Maar goed, weet je wat het is: ieder mens zit anders in elkaar. Laten we dat gewoon eens lekker accepteren en klaar zijn we.
(Un)masking for the greater good.
Ahumquote:Op woensdag 8 december 2004 19:51 schreef Natalie het volgende:
't Verschil is dat mijn stekeltjes niet meteen overeind gaan staan.
Bedoel het niet slecht, hoor. 't Is meer dat het niet mijn bedoeling was om als een kleuterschooljuf over te komen. Mocht dat zo op je overgekomen zijn: sorry.quote:
(Un)masking for the greater good.
Ik zeg niet dat mensen die gevoeliger zijn, niet bijzonder zijn, maar je maakt het allemaal wel heel erg bijzonder als je over je eigen leven spreekt als het leven van HSP-er. Je persoonlijkheid beslaat hopelijk wel wat meer dan die hooggevoeligheid.quote:Op woensdag 8 december 2004 19:56 schreef Zero2Nine het volgende:
[..]
Ja dat is waar
Mensen met een terminale ziekte die zichzelf zien als anders, ja daar heb ik wel respect voor die hebben natuurlijk ook een heel ander leven dan hun gezonde medemensen, die hebben recht van spreken (als ze zichzelf als anders beschouwen en zo labelen want dat is gewoon zo), Maar mensen die wat gevoeliger zijn die zijn echt no way bijzonder. en hebben echt geen heel ander leven dan 'de rest' die wel helemaal hetzelfde is natuurlijk
Verder vind ik een terminale ziekte inderdaad totaal niet met HSP te vergelijken qua ernst, true.
Jawel, maar waarom vraag je het? Natuurlijk zal ze nee antwoorden.quote:Op woensdag 8 december 2004 19:53 schreef Moonah het volgende:
[..]
En dús mag het niet gevraagd worden
Snap de meeste reacties in dit topic ook niet, gezeur over etiketjes en andere onzin, ze wil gewoon ervaringen horen.
Feit dat ze nu ervaringen vraagt, nav het geplakte labeltje, impliceert dat er kennelijk iets veranderd is.quote:Op woensdag 8 december 2004 20:08 schreef Murray het volgende:
[..]
Jawel, maar waarom vraag je het? Natuurlijk zal ze nee antwoorden.
Snap de meeste reacties in dit topic ook niet, gezeur over etiketjes en andere onzin, ze wil gewoon ervaringen horen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
thaleia is nu eenmaal erg gevoelig voor die dingen.quote:Op woensdag 8 december 2004 20:03 schreef Natalie het volgende:
[..]
Bedoel het niet slecht, hoor. 't Is meer dat het niet mijn bedoeling was om als een kleuterschooljuf over te komen. Mocht dat zo op je overgekomen zijn: sorry.
We blijven ons verzetten! En weten doen we niks...
Het gaat erom dat IEDER mens een rijk emotioneel leven heeft. En de een is gevoeliger dan de ander en die term vind ik voldoende: gevoelig. Ik begrijp niet waarom daar het etiket ''HSP'' op geplakt moet worden, alsof het een stoornis is, of alsof je daarmee bijzonder bent. Net zoals je hele sociale mensen hebt en iets minder sociale mensen, dan hoef je toch niet ineens sociale mensen het etiket ESP (enorm sociaal persoon) op te plakken? En er boeken over te gaan schrijven met de titel ''Mijn leven met ESP''? Ik vind het gewoon onnodig er een naam aan te geven. Gevoeligheid is namelijk een EIGENSCHAP die iedereen in meer of mindere mate heeft en geen afwijkingquote:Op woensdag 8 december 2004 10:03 schreef Natalie het volgende:
[..]
Precies. Maar ik vraag me af: heb je in dit hele topic érgens gelezen dat HSP inhoudt dat je minder menselijk bent?
Idd. Dat staat nergens.
Dus als ík dat niet heb gezegd, en ook geen van de andere sensitieve mensen in dit topic dat heeft beweerd: waar komt die dat hele beeld vandaan?
maar dat is idd het hele eieren eten Xennia, de laatste jaren worden, imho, veel labels uitgevonden die vooral om karaktereigenschappen gaan en niet zozeer om een stoornis en voor mijn gevoel is dit er 1 van.
Misschien geldt dat wel voor de meeste labels die er zijn, met uitzondering bijv van de labels die een lading dekken waarmee iemand gewoon echt nauwelijks tot niet kan functioneren.
Misschien geldt dat wel voor de meeste labels die er zijn, met uitzondering bijv van de labels die een lading dekken waarmee iemand gewoon echt nauwelijks tot niet kan functioneren.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Nou en? Mag ik geen kritische vraag stellen over het nut van een topic als deze?quote:
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
KVS-erquote:Op woensdag 8 december 2004 22:32 schreef SEMTEX het volgende:
[..]
Nou en? Mag ik geen kritische vraag stellen over het nut van een topic als deze?
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Typische uiting van het MLG-syndroom.quote:Op woensdag 8 december 2004 23:01 schreef milagro het volgende:
KVS-er
Ik heb het ook maar ik reageer later op de dag wel wat uitgebreider, ben moe.
"For the thing I greatly feared has come upon me. And what I dreaded has happened to me. I am not at ease, nor am I quiet; I have no rest, for trouble comes." Job 3:25,26
't Maakt je een mens. Niets meer en niets minder. Maar wat mij stoort is het 'gevoelig zijn' zo moeilijk geaccepeerd lijkt te worden. Alsof het niet meer mag in deze tijd. Als een gevoelig persoon eens (in de ogen van anderen) overdreven emotioneel reageert, dan wordt het vrij snel als een teer zieltje gezien. En dát vind ik juist zo'n onzin.quote:Op woensdag 8 december 2004 22:25 schreef Xennia het volgende:
Het gaat erom dat IEDER mens een rijk emotioneel leven heeft. En de een is gevoeliger dan de ander en die term vind ik voldoende: gevoelig. Ik begrijp niet waarom daar het etiket ''HSP'' op geplakt moet worden, alsof het een stoornis is, of alsof je daarmee bijzonder bent.
Accepteer dat de ene persoon de andere niet is (op welk vlak dan ook) zónder te daar een oordeel (zielig, teer, neuroot e.d.) aanvast te plakken, en je bent klaar. Dan kunnen al die labeltjes ook meteen de deur uit. Overigens denk ik dat de naam HSP in het leven is geroepen om bepaalde karaktereigenschappen onder één naam te verenigen, en niet om als label dienst te doen.
(Met 'je' doel ik in het algemeen, niet speciaal op jou, Xennia. Even voor de duidelijkheid )
Dat weet ik maar al te goed. Dat is wat ik in de hele topic ook al duidelijk probeer te maken. Maar toch lijken er nog een aantal mensen te zijn die dénken dat het 'dragen van het labeltje HSP' die persoon een soort 'voorkeurspositie' geeft ofzo. Terwijl dat natuurlijk niet is waar het om gaat en het ook niet zo ervaren wordt.quote:Net zoals je hele sociale mensen hebt en iets minder sociale mensen, dan hoef je toch niet ineens sociale mensen het etiket ESP (enorm sociaal persoon) op te plakken? En er boeken over te gaan schrijven met de titel ''Mijn leven met ESP''? Ik vind het gewoon onnodig er een naam aan te geven. Gevoeligheid is namelijk een EIGENSCHAP die iedereen in meer of mindere mate heeft en geen afwijking
Vraagt men zich wel eens af of mensen die HSP's genoemd worden eigenlijk zelf wel blij zijn met dat label?
(Un)masking for the greater good.
Mijn mening is hier en daar al verkondigd in dit topic, maar ik wil toch nog even mijn ei kwijt.
Het etiket HSP (welk etiket dan ook) is voor mensen die zich graag bijzonder willen voelen. Het heeft totaal geen realiteitswaarde. Jazeker, ik ben ook erg gevoelig, maar ik weiger me zo'n etiket op te plakken. Net alsof mensen je daardoor maar wat moeten ontzien.
HSP is een verzinsel van een doorgeflipte Amerikaanse psychologe.
Datzelfde geldt overigens voor de zogenaamde Indigo-kinderen. Kinderen bij wie de diagnose ADHD gesteld is, maar die eigenlijk hun zin moeten krijgen, want het zijn kinderen gezonden door God Waar gaat het heen met deze wereld
Het etiket HSP (welk etiket dan ook) is voor mensen die zich graag bijzonder willen voelen. Het heeft totaal geen realiteitswaarde. Jazeker, ik ben ook erg gevoelig, maar ik weiger me zo'n etiket op te plakken. Net alsof mensen je daardoor maar wat moeten ontzien.
HSP is een verzinsel van een doorgeflipte Amerikaanse psychologe.
Datzelfde geldt overigens voor de zogenaamde Indigo-kinderen. Kinderen bij wie de diagnose ADHD gesteld is, maar die eigenlijk hun zin moeten krijgen, want het zijn kinderen gezonden door God Waar gaat het heen met deze wereld
Niet meer actief op Fok!
is het dan werkelijk zo dat mensen die gevoelig zijn niet geaccepteerd worden?
ja als de hele dag van slag bent en huilt bij van alles ok maar verder is dat toch gewoon iets wat bij iemand hoort (karaktereigenschap)...
ja als de hele dag van slag bent en huilt bij van alles ok maar verder is dat toch gewoon iets wat bij iemand hoort (karaktereigenschap)...
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Dan gebruik je dat label toch niet? Ja, vrij simpel, niemand weet verder dat jij HSP bent, tenzij je het zelf van de daken loopt te schreeuwen.quote:Op donderdag 9 december 2004 10:30 schreef Natalie het volgende:
't Maakt je een mens. Niets meer en niets minder. Maar wat mij stoort is het 'gevoelig zijn' zo moeilijk geaccepeerd lijkt te worden. Alsof het niet meer mag in deze tijd. Als een gevoelig persoon eens (in de ogen van anderen) overdreven emotioneel reageert, dan wordt het vrij snel als een teer zieltje gezien. En dát vind ik juist zo'n onzin.
Accepteer dat de ene persoon de andere niet is (op welk vlak dan ook) zónder te daar een oordeel (zielig, teer, neuroot e.d.) aanvast te plakken, en je bent klaar. Dan kunnen al die labeltjes ook meteen de deur uit. Overigens denk ik dat de naam HSP in het leven is geroepen om bepaalde karaktereigenschappen onder één naam te verenigen, en niet om als label dienst te doen.
(Met 'je' doel ik in het algemeen, niet speciaal op jou, Xennia. Even voor de duidelijkheid )
Dat weet ik maar al te goed. Dat is wat ik in de hele topic ook al duidelijk probeer te maken. Maar toch lijken er nog een aantal mensen te zijn die dénken dat het 'dragen van het labeltje HSP' die persoon een soort 'voorkeurspositie' geeft ofzo. Terwijl dat natuurlijk niet is waar het om gaat en het ook niet zo ervaren wordt.
Vraagt men zich wel eens af of mensen die HSP's genoemd worden eigenlijk zelf wel blij zijn met dat label?
Daar is ook waar mijn "idee over voorkeursposities" vandaan komt, dat mensen ermee gaan schermen, er interessant over gaan lopen doen. Boeken schrijven, op tv komen vertellen, dat soort onzin. Het zijn, zoals al heel veel mensen (mijzelf inclusief) hebben gezegd, menselijke eigenschappen die bij de een meer en bij de ander minder zijn ontwikkeld. Zoals ik eerder ook intelligentie, emotie en gevoeligheid voor het paranormale noemde. Niks om trots op te zijn, niks om interessant over te doen, niks om extra zielig mee te zijn, gewoon mens. Zoals je zelf ook zegt.
Er zijn met dit soort dingen altijd mensen die er gewoon normaal mee leven, die hun leven inrichten zoals dat het beste voelt en die het label nooit zullen noemen. Vergelijking: over acteurs wordt gezegd dat degenen met écht talent altijd down to earth blijven, maar degenen die dénken talent te hebben divagedrag gaan vertonen. Met dit soort eigenschappen is het naar mijn idee ook zo dat het meerendeel (waarvan de helft meestal niet eens "last" heeft van dit soort karaktertrekken) het gebruikt het om interessant over te komen of aandacht te krijgen. Daarom heb ik een hekel aan labels en al helemaal een hekel aan zelf-gelabelde personen. Het wekt vooroordelen (waarvan ik er zelf ook een paar tentoon heb gesteld) en het zorgt ervoor dat mensen die echt hinder ondervinden niet geloofd worden omdat er een hoop fakers op de markt te vinden zijn.
Ow, en even voor de duidelijkheid, met betrekking tot je opmerking over dat je niet gevoelig mag zijn, dat geldt niet alleen voor gevoeligheid, maar bijvoorbeeld ook voor intelligentie. Zodra je een beetje slimmer bent dan de rest van de wereld, moet je dat vooral niet laten merken, omdat het arrogant is. Zodra je een beetje dommer bent, val je al helemaal buiten de boot. Alles wat maar buiten de grijze massa van het gemiddelde valt is iets waar men over struikelt. Met al die dingen kun je maar beter gewoon je leventje leiden zoals jou goeddunkt, en dat kan ook prima. Maar er mee lopen showen, dat wordt niet echt gewaardeerd.
Kwestie van jezelf leren afsluiten, gaat niet 1,2,3 maar is zeker mogelijk door jezelf te leren kennen. Zelf heb ik het ook gehad en bij mij gaat het steeds beter nu. Ik heb de klep dicht gedraaid beetje bij beetje zodat mijn energie in mezelf blijft zitten en niet via allerlei uitgangen naar buiten vloeit.
Tevens vang ik ook energie van anderen niet meer zo heftig op. Hoewel ik wanneer ik met een grotere groep mensen in een kamer moet zitten voor een paar uur, vanzelf weer rare verschijnselen krijg die me nerveus en moe maken. Dan ben ik blij dat ik weer alleen buiten sta met de rust om me heen.
Tis niet makkelijk om je eigen geest en ziel te kennen maar met een beetje moeite hier en daar lukt dat wel. Anderen kunnen je amper helpen immers het is jou lichaam en jou geest, welke complex in elkaar kunnen zitten.
Succes ermee
Tevens vang ik ook energie van anderen niet meer zo heftig op. Hoewel ik wanneer ik met een grotere groep mensen in een kamer moet zitten voor een paar uur, vanzelf weer rare verschijnselen krijg die me nerveus en moe maken. Dan ben ik blij dat ik weer alleen buiten sta met de rust om me heen.
Tis niet makkelijk om je eigen geest en ziel te kennen maar met een beetje moeite hier en daar lukt dat wel. Anderen kunnen je amper helpen immers het is jou lichaam en jou geest, welke complex in elkaar kunnen zitten.
Succes ermee
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik kan me eigenlijk in beide verhalen (Natalie en Innovative) wel vinden. Het is in mijn ogen zeker niet goed om overal maar een label aan te hangen en dit van de daken te schreeuwen en er interessant mee te lopen doen. Wat ik echter wel ervaren heb is dat de uitleg erover wel heel prettig is. Ik weet niet of ik volledig voldoe aan de 'criteria' voor het zijn van HSP, maar het geeft me wel veel inzicht in wie ik ben. Punt is alleen dat bij mij echt alleen de mensen in mijn meest naaste omgeving het weten, en dat ook puur om enigszins te snappen wat er soms met me is.
Het merendeel van de tijd probeer ik er zo goed mogelijk mee om te gaan en er niet in weg te zakken. Wat ik alleen wel lastig vind is het punt wat Innovative noemt: intelligentie. Dit zorgt ervoor dat je maar moeilijk geaccepteerd wordt, en dat icm HSP-achtige trekjes....niet echt heel fijn.
Dit alles neemt niet weg dat ik er gewoon goed mee bezig ben, ik probeer de 'dimmer' op de inkomende prikkels en op mijn eigen emoties te zetten. Kortom: ik hoef niet in een hokje, zolang ik zelf maar begrijp wat er is en waarom, en dat ik er zelf wat aan kan doen.
@ Dromenvanger: well done, nog tips?
Het merendeel van de tijd probeer ik er zo goed mogelijk mee om te gaan en er niet in weg te zakken. Wat ik alleen wel lastig vind is het punt wat Innovative noemt: intelligentie. Dit zorgt ervoor dat je maar moeilijk geaccepteerd wordt, en dat icm HSP-achtige trekjes....niet echt heel fijn.
Dit alles neemt niet weg dat ik er gewoon goed mee bezig ben, ik probeer de 'dimmer' op de inkomende prikkels en op mijn eigen emoties te zetten. Kortom: ik hoef niet in een hokje, zolang ik zelf maar begrijp wat er is en waarom, en dat ik er zelf wat aan kan doen.
@ Dromenvanger: well done, nog tips?
[i]Als je iets loslaat heb je 2 handen om iets aan te pakken[/i]
Zelf doe ik dat ook niet, hoor.quote:Op donderdag 9 december 2004 10:49 schreef innovative het volgende:
Dan gebruik je dat label toch niet? Ja, vrij simpel, niemand weet verder dat jij HSP bent, tenzij je het zelf van de daken loopt te schreeuwen.
Maar ik merk dat er nog wel eens klakkeloos vanuit gagaan wordt dat men zelf blij is met dat labeltje.
Precies, maar dat valt nog niet altijd mee. Iemand die bijvoorbeeld erg slim is, die zou zichzelf wel eens tekort kunnen doen door zich 'dommer voor te doen dan ie is'. Maar dat lijkt soms wel het verwachtingspartroon. Want je zegt zelf al: men wil niet buiten dat grijze gebied vallen.quote:Ow, en even voor de duidelijkheid, met betrekking tot je opmerking over dat je niet gevoelig mag zijn, dat geldt niet alleen voor gevoeligheid, maar bijvoorbeeld ook voor intelligentie. Zodra je een beetje slimmer bent dan de rest van de wereld, moet je dat vooral niet laten merken, omdat het arrogant is. Zodra je een beetje dommer bent, val je al helemaal buiten de boot. Alles wat maar buiten de grijze massa van het gemiddelde valt is iets waar men over struikelt. Met al die dingen kun je maar beter gewoon je leventje leiden zoals jou goeddunkt, en dat kan ook prima. Maar er mee lopen showen, dat wordt niet echt gewaardeerd.
Zo een iemand zou idd het beste zichzelf kunnen zijn. Maar dat valt niet altijd mee. Je hebt namelijk niet alleen met jezelf te maken, maar ook met je omgeving. Dus vergt dat toch altijd een zekere mate van aanpassen, wat goed is. Maar er is een grens.
(Un)masking for the greater good.
Ik zit nog midden in dat proces. Hoop dat mij het ook spoedig lukt om me af te sluiten voor bepaalde dingen.quote:Op donderdag 9 december 2004 10:55 schreef Dromenvanger het volgende:
Kwestie van jezelf leren afsluiten, gaat niet 1,2,3 maar is zeker mogelijk door jezelf te leren kennen. Zelf heb ik het ook gehad en bij mij gaat het steeds beter nu. Ik heb de klep dicht gedraaid beetje bij beetje zodat mijn energie in mezelf blijft zitten en niet via allerlei uitgangen naar buiten vloeit.
Tevens vang ik ook energie van anderen niet meer zo heftig op. Hoewel ik wanneer ik met een grotere groep mensen in een kamer moet zitten voor een paar uur, vanzelf weer rare verschijnselen krijg die me nerveus en moe maken. Dan ben ik blij dat ik weer alleen buiten sta met de rust om me heen.
(Un)masking for the greater good.
Het is een proces, wie weet gaat het vanzelf wel beter. Voorheen sloot ik me continu af voor alles, toen kwam een tijd dat ik open stond voor alles, en toen ben ik gaan oefenen met technieken om weer af te sluiten. Maar dat was geen oefenen, gewoon meer concentreren op mezelf, de aandacht niet op de omgeving vestigen maar op mijn eigen gedachtenpatroon.quote:Op donderdag 9 december 2004 12:00 schreef Natalie het volgende:
[..]
Ik zit nog midden in dat proces. Hoop dat mij het ook spoedig lukt om me af te sluiten voor bepaalde dingen.
Teveel gesloten is niet fijn omdat je dan alles mis loopt, teveel open is niet fijn omdat je alles te hard meemaakt, de concentratie verliest en ook weer van alles mis loopt. De gulden middenweg is beter. Dan leef je wel 100 procent maar dan niet met 10000 impulsen die je moet verwerken.
Ach, tis maar een fase. Dat zeggen ze wel eens. Just a silly fase.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
He, ik vind dit trouwens toch wel een beetje vreemd, naja ik zie vaker dingen dus anders dan ze misschien bedoeld worden. Maar nu heb ik zoiets van: 'waarom doen wat anderen zeggen'. Wat ik denk, daar krijg je dus al die problemen van. Er zijn mensen die het niet accepteren, de mensen die niet geaccepteerd worden en/of dat (aan)voelen, gaan zich daardoor anders voordoen dan ze zijn, mensen vallen nog meer buiten het bootje, de andere mensen gaan (juist zelf) die mensen nog meer in hokjes plaatsen ('zie je wel, het bewijs'), maakt niet uit wat voor hokje, maar iig die niet van 'normaal hokje' en het cirkeltje is rond.quote:Op donderdag 9 december 2004 10:49 schreef innovative het volgende:
Dan gebruik je dat label toch niet? Ja, vrij simpel, niemand weet verder dat jij HSP bent, tenzij je het zelf van de daken loopt te schreeuwen.
Wat ik vind, als het normale juist als zo 'goed' wordt gezien en bijna een vereiste is/wordt en is geworden, dan betekent dat automatisch dat mensen, situaties, etc die daarbuiten vallen direct geplaatst worden in iets wat niet normaal is, niet aan dat vereiste voldoet en het (idd) wel slecht zal zijn. En dan slecht in de zin van: 'doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg'.
Wat ik dus vind, dat als er een hokje 'normaal' is, om het zo maar te zeggen, dat je dus automatisch andere hokjes krijgt. En dat lijkt me dus niet zo handig. De meeste waren er al over uit dat iedereen uniek is, bijzonder op zijn eigen unieke manier, waarom dan toch nog een grijs en veilig middengebeid nemen met de naam 'normaal' erop. Is dat niet juist iets, wat zeer verwarrend kan werken en waarmee juist de onderscheid zo in het leven wordt geroepen? Lijkt mij wel, laat staan dat mensen, zelfs een hele hoop mensen die gewoon maar wat normaal zijn, zich anders voor gaan doen.
Want wie zegt wat normaal is?
Als iedereen zijn mond houdt, ben je dan normaal?
Als je jezelf onderdrukt, ben je dan normaal? Als je niet uitkomt voor wat je voelt, ben je dan normaal?
Mij lijkt dat juist erg vreemd.
Maargoed, als dat in de categorie normaal valt, dan ben ik iig blij dat ik er (niet) meer in val.
Wat een gedoe. En ik benoem mezelf ook niet tot iets, ten eerste is daar al geen beginnen meer aan, met al die kenmerken, ten tweede weet ik (idd) zelf dondersgoed hoe ik in elkaar steek, maar ook hoe ik niet in elkaar steek. En dat hebben juist meerdere mensen die hier al dan niet vertoeven, dunkt mij. Is dat een probleem, nee, wel als er een probleem van gemaakt wordt.
Maar daar heb ik dan één zin voor en dat is: 'laat mij even lekker (mezelf zijn)'.
Jah, maar als dat jezelf zijn ook ellende met zich meebrengt? Dan is het vaak zoeken naar oorzaken over het hoe en wat. Ik vind een label en sticker ook erg makkelijk, mij proberen ze ook van alle kanten te labelen, maar ik hecht geen waarde aan dat label. Ik heb gewoon een lichaam en geest gekregen zonder gebruiksaanwijzing en moet zorgen dat het in orde komt.
Nu zeggen ze dit en dat, en proberen ze me naast 100.000 anderen te plaatsen met het labeltje "zus en zo" terwijl mijn klachten anders zijn dan de rest, het hele verloop van factoren is anders gegaan, is ook logisch omdat ik een totaal ander leven heb. Dat labelen is makkelijk voor hulpverleners, zodat ze minder werk hoeven te doen. Laten we 100.000 mensen in pot X stoppen, kunnen we ze allemaal op dezelfde manier behandelen en ze volstoppen met dezelfde medicatie. Ik krijg dus medicatie tegen gedachtes, kun je ook opvatten als hoog sensitief, dat ik gedachtenstromen heb die uit alle windhoeken komen, die medicatie is wel goed. Maar nog steeds vraag ik me af, waarom moet ik iets dat natuurlijk ontstaat onderdrukken met pillen. Waarom is het niet mogelijk om zelf boven die gedachtes te staan? Gedachtes onderdrukken met pillen, komt zo raar over op de een of andere manier, alsof je een auto op melk laat lopen.
Ik vertik het in ieder geval om mezelf een sticker op het voorhoofd te plakken. Ik zoek zelf wel uit waar shit vandaan komt, en dat lukt me goed moet ik zeggen Ik moet toegeven dat problemen uit het verleden samen gaan met bepaalde eigenschappen van het labeltje, maar dat is zo globaal te noemen dat het niet eens de moeite van het bekijken waard is.
En ieder mens is uniek, dat is in bepaalde mate inderdaad zo. Ik ben blij dat ik niet 100 procent op anderen lijk. Stel je voor we zijn allemaal robots, dat zou te gek zijn in de negatieve zin van het woord.
Nu zeggen ze dit en dat, en proberen ze me naast 100.000 anderen te plaatsen met het labeltje "zus en zo" terwijl mijn klachten anders zijn dan de rest, het hele verloop van factoren is anders gegaan, is ook logisch omdat ik een totaal ander leven heb. Dat labelen is makkelijk voor hulpverleners, zodat ze minder werk hoeven te doen. Laten we 100.000 mensen in pot X stoppen, kunnen we ze allemaal op dezelfde manier behandelen en ze volstoppen met dezelfde medicatie. Ik krijg dus medicatie tegen gedachtes, kun je ook opvatten als hoog sensitief, dat ik gedachtenstromen heb die uit alle windhoeken komen, die medicatie is wel goed. Maar nog steeds vraag ik me af, waarom moet ik iets dat natuurlijk ontstaat onderdrukken met pillen. Waarom is het niet mogelijk om zelf boven die gedachtes te staan? Gedachtes onderdrukken met pillen, komt zo raar over op de een of andere manier, alsof je een auto op melk laat lopen.
Ik vertik het in ieder geval om mezelf een sticker op het voorhoofd te plakken. Ik zoek zelf wel uit waar shit vandaan komt, en dat lukt me goed moet ik zeggen Ik moet toegeven dat problemen uit het verleden samen gaan met bepaalde eigenschappen van het labeltje, maar dat is zo globaal te noemen dat het niet eens de moeite van het bekijken waard is.
Ik moet toegeven dat problemen uit het verleden samen gaan met bepaalde eigenschappen van het labeltje, maar dat is zo globaal te noemen dat het niet eens de moeite van het bekijken waard is.En ieder mens is uniek, dat is in bepaalde mate inderdaad zo. Ik ben blij dat ik niet 100 procent op anderen lijk. Stel je voor we zijn allemaal robots, dat zou te gek zijn in de negatieve zin van het woord.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Dan vraag ik me af waar (al) die ellende dan vandaan komt .quote:Op donderdag 9 december 2004 13:40 schreef Dromenvanger het volgende:
Jah, maar als dat jezelf zijn ook ellende met zich meebrengt?
Precies!quote:Stel je voor we zijn allemaal robots, dat zou te gek zijn in de negatieve zin van het woord.
Het zit je allemaal niet mee he, Sweetgirly. Als troost een plaatje van wat poesjes:quote:Op donderdag 9 december 2004 13:32 schreef sweetgirly het volgende:
Wie weet zit die ellende in het grote geheel van alles? In de massa-energie of hoe je dat ook kunt noemen. Dat er ergens wir-wars zijn en vervuiling en nog meer. En dan kun je daarna gaan afvragen waar die vervuiling vandaan komt.quote:Op donderdag 9 december 2004 13:44 schreef sweetgirly het volgende:
Dan vraag ik me af waar (al) die ellende dan vandaan komt .
Kijk ze kunnen bij mij wel zeggen dat mijn problemen genetisch zijn bepaald, maar wat schiet ik daar mee op? Het zit gedeeltelijk in mijn genen, nou, vertel mij dan maar wat dat precies inhoudt
Het zit in de lucht volgens mij, het hangt overal en nergens rond, het dwaalt en dwaalt.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Uhmquote:Op donderdag 9 december 2004 13:44 schreef zodiakk het volgende:
Het zit je allemaal niet mee he, Sweetgirly. Als troost een plaatje van wat poesjes:
[afbeelding]
Dank je wel hoor!
Ik babbel wel eens wat teveel, dat weet ik, maar het gaat goed hoor .
Al zou idd een klein poesje of gewoon een kat uit het asiel erg leuk zijn, maar dat komt nog wel.
kost tt allemaal zoveel
Nu ik nadenk over vervuilde gedachtes krijg ik spontaan braak-neigingen. Ergens zit iets in de atmospheer dat mijn hoofd vervuild. Wie weet had ik die sigaret niet moeten roken net
Maar het gaat dus niet zozeer over vervuilde gedachtes, het gaat ook erom dat je open staat en andere energien opvangt. Dat heeft niets met vervuiling te maken volgens mij. Hoewel dat open staan ook als ongewenst en ongevraagd gezien kan worden.
Moeilijk. Waarom hebben ze dit niet nader onderzocht in een labaratorium?
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ondertussen zijn we een paar dagen verder en heb ik het befaamde boek over HSP van Elaine Aron gelezen.
Hoog Sensitieve Personen, hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt. Elaine N. Aron.
Vrij duidelijk allemaal, wat ze schrijft. Dat mag overigens ook wel na jarenlang onderzoek.
Waar ik echter zeer de kriebels van krijg, is het gebruik van zinnen als “Wij, als HSP, blahblah’.
Alsof het een aparte subgroep van mensen is ofzo.
Ik zie het liever zo:
Je hebt mensen die goed kunnen tekenen, en mensen die dat niet zo goed kunnen.
Je hebt mensen die van dieren houden, en mensen die daar minder om geven.
Je hebt mensen die getalenteerd zijn in muziek maken, en mensen die dat niet zo zijn.
Je hebt mensen die ontzettend kunnen lachen om Spongebob, en mensen die er geen hol aan vinden.
Je hebt mensen die intelligent zijn, en mensen die zwakbegaafd zijn.
En zo dus ook:
Je hebt mensen die erg gevoelig zijn, en mensen die wat minder gevoelig zijn.
Nu kun je dus de term ‘overgevoelig’ gebruiken. De associaties bij deze term zijn echter nogal negatief. Zwak, labiel, aanstellerij enzovoorts.
Neem nu de term ‘hooggevoelig’. Hiermee worden meer positieve dingen geassocieerd, zoals andere mensen kunnen aanvoelen, een neus hebben voor fijne dingen, mooie kleuren, subtiele signalen aanvoelen enzovoorts.
Hierom denk ik dat het beter zou zijn een neutrale term als ‘erg gevoelig’, ‘heel gevoelig’ of ‘gevoeliger’ te gebruiken. Helaas is de term HSP nu al ‘ingeburgerd’ en wordt het inderdaad gebruikt als mooi etiketje om op iemand die erg gevoelig is te plakken.
Wat houdt die gevoeligheid in, volgens mevrouw Aron?
Hm, klinkt logisch, toch? Maar wat is dan de oorzaak dat de ene mens gevoeliger is dan de ander?
Ook in de dierenwereld bestaan er gevoeligere en minder gevoelige dieren. Ook dit is weer met onderzoek aangetoond. Het is dus niet zo dat het een specifieke menselijke eigenschap betreft.
Maar hoe zit het nou precies met die oorzaak?
Volgens het onderzoek van Aron hangt het waarschijnlijk samen met serotonine. Er volgt een relaas over de werking ervan in de hersenen, over neurotransmitters, overprikkeling en samenhang met depressies.
Het komt er min of meer op neer, dat mensen die erg gevoelig zijn een laag serotoninegehalte hebben.
Hoog Sensitieve Personen, hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt. Elaine N. Aron.
Vrij duidelijk allemaal, wat ze schrijft. Dat mag overigens ook wel na jarenlang onderzoek.
Waar ik echter zeer de kriebels van krijg, is het gebruik van zinnen als “Wij, als HSP, blahblah’.
Alsof het een aparte subgroep van mensen is ofzo.
Ik zie het liever zo:
Je hebt mensen die goed kunnen tekenen, en mensen die dat niet zo goed kunnen.
Je hebt mensen die van dieren houden, en mensen die daar minder om geven.
Je hebt mensen die getalenteerd zijn in muziek maken, en mensen die dat niet zo zijn.
Je hebt mensen die ontzettend kunnen lachen om Spongebob, en mensen die er geen hol aan vinden.
Je hebt mensen die intelligent zijn, en mensen die zwakbegaafd zijn.
En zo dus ook:
Je hebt mensen die erg gevoelig zijn, en mensen die wat minder gevoelig zijn.
Nu kun je dus de term ‘overgevoelig’ gebruiken. De associaties bij deze term zijn echter nogal negatief. Zwak, labiel, aanstellerij enzovoorts.
Neem nu de term ‘hooggevoelig’. Hiermee worden meer positieve dingen geassocieerd, zoals andere mensen kunnen aanvoelen, een neus hebben voor fijne dingen, mooie kleuren, subtiele signalen aanvoelen enzovoorts.
Hierom denk ik dat het beter zou zijn een neutrale term als ‘erg gevoelig’, ‘heel gevoelig’ of ‘gevoeliger’ te gebruiken. Helaas is de term HSP nu al ‘ingeburgerd’ en wordt het inderdaad gebruikt als mooi etiketje om op iemand die erg gevoelig is te plakken.
Wat houdt die gevoeligheid in, volgens mevrouw Aron?
quote:HSP’s nemen erg veel in zich op – subtiele signalen die anderen niet oppikken. Maar wat anderen als normaal beschouwen, zoals harde muziek of mensenmassa’s, kan hoogst stimulerend en daardoor stressvol zijn voor HSP’s. […] Het feit dat sensitiviteit een karaktereigenschap van ons is, betekent dat we ook voorzichtig zijn, in onszelf gekeerd en meer tijd alleen nodig hebben. Omdat mensen zonder deze eigenschap (de meerderheid) dat niet begrijpen, beschouwen ze ons als timide, verlegen, zwak, of – de grootste aller zonder – ongezellig.
Hm, klinkt logisch, toch? Maar wat is dan de oorzaak dat de ene mens gevoeliger is dan de ander?
Het bewijs hiervoor is geleverd door onderzoek onder eeneiige tweelingen. Wel is het zo dat de omstandigheden de gevoeligheid kunnen laten toe- of afnemen.quote:Sommigen van jullie vragen zich misschien af of deze eigenschap echt aangeboren is, vooral als je je een periode herinnert waarin je sensitiveit leek op te komen of toe te nemen. In de meeste gevallen is sensitiviteit aangeboren.
Ook in de dierenwereld bestaan er gevoeligere en minder gevoelige dieren. Ook dit is weer met onderzoek aangetoond. Het is dus niet zo dat het een specifieke menselijke eigenschap betreft.
Maar hoe zit het nou precies met die oorzaak?
Volgens het onderzoek van Aron hangt het waarschijnlijk samen met serotonine. Er volgt een relaas over de werking ervan in de hersenen, over neurotransmitters, overprikkeling en samenhang met depressies.
Het komt er min of meer op neer, dat mensen die erg gevoelig zijn een laag serotoninegehalte hebben.
Ja, die met de ballen in de bek.
Wat zegt mevrouw Aron dat mensen die erg gevoelig zijn nu kunnen doen tegen de negatieve aspecten van die gevoeligheid?
En Biancavia, ga je nu in therapie? Medicijnen slikken? Spiritueel worden?
Wel, voor allen geldt in mijn geval ‘been there, done that’.
Mevrouw Aron gaat er even vanuit dat vrijwel iedereen die erg gevoelig is maar een rotjeugd vol met trauma’s moet hebben gehad. Gelukkig geldt dat niet bepaald voor mij. Zo heb ik heel wat uurtjes zitten praten met een psychiater, maar er kwam simpelweg ‘niets’ uit. Ik was depressief, maar ik had er simpelweg geen reden voor om depressief te zijn.
Medicijnen. Prozac. De bijwerkingen waren voor mij erger dan de positieve werkingen. Na een half jaartje ofzo ben ik er dan ook uit eigen beweging mee gestopt. Rigoreus. Afbouwen? Welnee. Ik heb me een paar dagen heel bijzonder gevoeld. :’)
Spiritualiteit. Ja, daar ben ik wel mee bezig. Vooral een jaar of twee terug. Veel gelezen, over van alles en nog wat. Ondertussen heb ik voor mezelf wel een mooi beeld in elkaar gezet hoe ‘alles’ in elkaar zit en daar heb ik ook vrede mee.
Maar Biancavia, wat voor concreets kun jij nu doen aan het feit dat je zo gevoelig bent?
Goede vraag. Kern van mijn relaas.
Acceptatie.
Accepteren dat ik tijd voor mezelf nodig heb. Dat wist ik altijd al, dat nam ik ook altijd al. Echter, het liefste zou ik gewoon na een werkdag even boodschappen gaan doen, huis poetsen, gezellig bij mijn ouders eten, vervolgens bij vrienden op bezoek gaan, en vooral lekker laat naar bed.
Dit kan ik ook allemaal doen hoor. Makkelijk. Geen probleem. Mits de dag erna de wekker niet om 6 uur afgaat. Want als ik dan zo twee dagen achter elkaar leef, dan is het echt op. Dan kun je me letterlijk opvegen. Dus, als de dag erna de wekker wèl om 6 uur gaat, dan moet ik ervoor zorgen dat ik die avond ervoor niet heel veel inspannende dingen doe. Bij voorkeur om 21 uur naar bed ga. En dat is nog wel eens moeilijk, want ik wil wèl die sociale contacten houden met iedereen.
En daar moet ik dus nog een balans in zien te vinden, werk, school, huishouden, sociaal leven en tijd voor mezelf. En ik moet dus accepteren dat het voor mij blijkbaar niet is weggelegd dat ik al die aspecten op een hoog pitje door kan laten draaien, en dan moet ik prioriteiten gaan stellen. Op dit moment zou dat dus bijvoorbeeld mijn stage zijn. Dit gaat dus ten koste van andere aspecten, en dat moet ik accepteren. En dat is moeilijk.
En dan zou ik weer met dezelfde vraag kunnen komen die ik in mijn OP gesteld heb.
Zozo, dat is nogal wat.quote:Ervan uitgaande dat je een van de vele HSP’s bent met een moeilijke jeugd of een moeilijk huidig leven, gaan we nu je alternatieve op een rijtje zetten.
De ‘taart’ van helingsmethoden kan op allerlei manieren verdeeld worden. […] Maar we kunnen de lading goed dekken door de taart te verdelen in vier grote stukken:
- cognitieve gedragstherapie
- interpersoonlijk
- fysiek
- spiritueel
Cognitieve gedragstherapie
[…] Als je worstelt met stress op het werk, een scheiding of familieproblemen, zul je worden geholpen om deze ervaringen zodanig in een nieuw kader te plaatsen dat er meer feiten en inzichten worden toegevoegd die je helpen ermee om te gaan. […]
Interpersoonlijk
[…] Jij en je therapeut werken samen aan je gevoelens over de therapeut, andere relaties, je persoonlijke levensgeschiedenis, je dromen, en wat er ook maar bovenkomt. Je zult niet alleen leren van wat er wordt besproken; je zult ook leren hoe je dit soort innerlijk werk zelfstandig kunt doen. […]
Fysiek
Onder de fysieke benadering scharen we lichaamsbeweging, betere eetgewoonten of voorzichtig zijn met voedselallergieën, acupressuur, kruidensupplementen, massage, tai-ji, yoga, Rolfing, bio-energetica, danstherapie en natuurlijk alle medicijnen, vooral anti-depressiva en antistress-pillen. […]
Spiritueel
Onder spirituele benaderingen vallen alle dingen die mensen doen om het niet-materiële aspect van zichzelf en hun wereld te onderzoeken. Spirituele benaderingswijzen bieden ons troost met hun boodschap dat er echt meer in het leven zit dan wij kunnen zien. Ze helen de wonden die we in deze wereld oplopen of maken ze draaglijker. Ze vertellen ons dat we niet in deze situatie gevangenzitten, dat er nog meer is. Misschien ligt er zelfs een bepaald plan aan dit alles ten grondslag, een doel. […]
En Biancavia, ga je nu in therapie? Medicijnen slikken? Spiritueel worden?
Wel, voor allen geldt in mijn geval ‘been there, done that’.
Mevrouw Aron gaat er even vanuit dat vrijwel iedereen die erg gevoelig is maar een rotjeugd vol met trauma’s moet hebben gehad. Gelukkig geldt dat niet bepaald voor mij. Zo heb ik heel wat uurtjes zitten praten met een psychiater, maar er kwam simpelweg ‘niets’ uit. Ik was depressief, maar ik had er simpelweg geen reden voor om depressief te zijn.
Medicijnen. Prozac. De bijwerkingen waren voor mij erger dan de positieve werkingen. Na een half jaartje ofzo ben ik er dan ook uit eigen beweging mee gestopt. Rigoreus. Afbouwen? Welnee. Ik heb me een paar dagen heel bijzonder gevoeld. :’)
Spiritualiteit. Ja, daar ben ik wel mee bezig. Vooral een jaar of twee terug. Veel gelezen, over van alles en nog wat. Ondertussen heb ik voor mezelf wel een mooi beeld in elkaar gezet hoe ‘alles’ in elkaar zit en daar heb ik ook vrede mee.
Maar Biancavia, wat voor concreets kun jij nu doen aan het feit dat je zo gevoelig bent?
Goede vraag. Kern van mijn relaas.
Acceptatie.
Accepteren dat ik tijd voor mezelf nodig heb. Dat wist ik altijd al, dat nam ik ook altijd al. Echter, het liefste zou ik gewoon na een werkdag even boodschappen gaan doen, huis poetsen, gezellig bij mijn ouders eten, vervolgens bij vrienden op bezoek gaan, en vooral lekker laat naar bed.
Dit kan ik ook allemaal doen hoor. Makkelijk. Geen probleem. Mits de dag erna de wekker niet om 6 uur afgaat. Want als ik dan zo twee dagen achter elkaar leef, dan is het echt op. Dan kun je me letterlijk opvegen. Dus, als de dag erna de wekker wèl om 6 uur gaat, dan moet ik ervoor zorgen dat ik die avond ervoor niet heel veel inspannende dingen doe. Bij voorkeur om 21 uur naar bed ga. En dat is nog wel eens moeilijk, want ik wil wèl die sociale contacten houden met iedereen.
En daar moet ik dus nog een balans in zien te vinden, werk, school, huishouden, sociaal leven en tijd voor mezelf. En ik moet dus accepteren dat het voor mij blijkbaar niet is weggelegd dat ik al die aspecten op een hoog pitje door kan laten draaien, en dan moet ik prioriteiten gaan stellen. Op dit moment zou dat dus bijvoorbeeld mijn stage zijn. Dit gaat dus ten koste van andere aspecten, en dat moet ik accepteren. En dat is moeilijk.
En dan zou ik weer met dezelfde vraag kunnen komen die ik in mijn OP gesteld heb.
Ik weet echter dat ik zelf die balans moet kunnen vinden. En ja, het helpt wel dat ik weet dat het komt doordat ik blijkbaar gevoeliger kan reageren dan andere mensen. En dat ik daar absoluut niet alleen in sta. En dat het niet betekent dat ik zwakker of beter ben dan andere mensen. Maar dat het gewoon iets van mij is dat ik moet accepteren.quote:Wat ik wel met dit topic wil, is verhalen van anderen horen. Hoe ga je om met je hooggevoeligheid / overgevoeligheid / hypergevoeligheid (of hoe je het ook noemen wilt), in relaties, werk enzovoorts.
Zelf ben ik dus in de problemen gekomen met mijn stage. Mijn stage, school, sociaal leven en tijd voor mezelf, het was gewoon niet meer in balans. Ik vind het ook heel moeilijk om die balans weer terug te vinden.
Ja, die met de ballen in de bek.
Lama...
Heel verhaal.
In ieder geval is anti depressiva niet de oplossing tegen een natuurlijk verschijnsel.
[ Bericht 38% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 14:15:38 ]
Heel verhaal.
In ieder geval is anti depressiva niet de oplossing tegen een natuurlijk verschijnsel.
[ Bericht 38% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 14:15:38 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Dat er een naam is voor zoiets
Sorry, ik heb nog niet het hele topic doorgelezen, maar voor zover ik het wel heb gelezen kan ook ik me vinden in de 'verschijnselen'; maar iedereen wel een beetje denk ik?
Sorry, ik heb nog niet het hele topic doorgelezen, maar voor zover ik het wel heb gelezen kan ook ik me vinden in de 'verschijnselen'; maar iedereen wel een beetje denk ik?
Tap tap tap
Ben zelf op dit moment bezig in het boek, omdat ik vermoed dat ik ook HSP'er ben (om deze term even te gebruiken). Het stoort me ook dat zij zo schrijft. Ik zie 't meer als een handige eigenschap, die op bepaalde momenten vervelend is.quote:Op donderdag 9 december 2004 13:59 schreef Biancavia het volgende:
Ondertussen zijn we een paar dagen verder en heb ik het befaamde boek over HSP van Elaine Aron gelezen.
Hoog Sensitieve Personen, hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt. Elaine N. Aron.
Vrij duidelijk allemaal, wat ze schrijft. Dat mag overigens ook wel na jarenlang onderzoek.
Waar ik echter zeer de kriebels van krijg, is het gebruik van zinnen als “Wij, als HSP, blahblah’.
Alsof het een aparte subgroep van mensen is ofzo.
maar als ik het goed begrijp is het iets waar je dmv herkenning en boeken lezen zelf van bepaalt dat je het wel eens kan hebben of hebt of ga ik nu te kort door de bocht?
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Kán hebben inderdaad. Ik stel uiteraard geen diagnose, maar als je 19 van de 23 kenmerken hebt (zoals ik), heb je veel kans 't te zijn. Ik lees 't ter kennisgeving aan mezelf, waarschijnlijk steek ik er weer wat van op.quote:Op donderdag 9 december 2004 14:20 schreef DarkElf het volgende:
maar als ik het goed begrijp is het iets waar je dmv herkenning en boeken lezen zelf van bepaalt dat je het wel eens kan hebben of hebt of ga ik nu te kort door de bocht?
en dan? dan heb je zo'n boek gelezen... je herkent een hoop (wat imho veel mensen hebben met hsp)....
ga je naar een arts, label je jezelf, ga je erover praten met mensen die het label hebben?
of is het enkel om jezelf te snappen en gewoon door te gaan met wie je was?
ga je naar een arts, label je jezelf, ga je erover praten met mensen die het label hebben?
of is het enkel om jezelf te snappen en gewoon door te gaan met wie je was?
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Het punt is dat het grote geheel (zie het als de natuur, etc) gewoon al mooi is, maar wij mensen, vooral en al eerder gezegd, in het Westen, moeten en willen zoveel. Wat heel logisch is, maar vaak strookt dat gewoon niet met wie wij van binnen zijn. We willen verder komen, hebben ambities, willen een mooi huis, goeie baan, veel vrienden, gelukkig zijn in de liefde, mooie auto voor de deur, etc etc. En vooral zo normaal mogelijk zijn en zo veel mogelijk geaccepteerd worden door de omgeving.quote:Op donderdag 9 december 2004 13:48 schreef Dromenvanger het volgende:
Wie weet zit die ellende in het grote geheel van alles? In de massa-energie of hoe je dat ook kunt noemen. Dat er ergens wir-wars zijn en vervuiling en nog meer. En dan kun je daarna gaan afvragen waar die vervuiling vandaan komt.
Tja, maar als tegenwoordig dan alles zo snel gaat en je daarbij ook nog je uiterste best doet om het allemaal bij te blijven benen (voor je omgeving), dan kan dat weleens tegenvallen. Zie de vele burn-outs, de vele gevoelige kinderen en noem maar op. Ik vind dat niet vreemd hoor, sowieso de burn-outs niet en sowieso niet dat tt kinderen steeds wijzer lijken te worden. Ik zie het toch wel een beetje als een soort evolutie. Maar wat wil je met al die mensen op deze aardbol, steeds en steeds verder en steeds meer. Integraties etc.
De ellende zit hem dan misschien in deze ogenschijnlijke snelheid van de maatschappij op klein gebied en de wereld op grote schaal. Het mooie is juist dat er zoveel (informatie) beschikbaar is, steeds meer en zoveel mensen weten zoveel. Over intelligentie gesproken, sommige showen er niet mee, sommige zijn gewoon intelligent, sommige woorden, inzichten van mensen..prachtig. En dat van Tibet (de boeddha's, het spirituele) t/m een nuchtere boer..allemaal wijsheid.
Maargoed, over vervuiling.
Lijkt mij dat vervuiling een vorm is van creatie, het wordt gecreeërd en dan is het er, het is er niet opeens zomaar. Net als ellende. En hoe, wat en waarom? Tja, dat is misschien de vraag waarop we zelf soms niet eens het antwoord op weten. Maar we gaan wel door ermee. Vreemd, maar wel logisch gezien die snelheid weer.
Weinig idd, als je er zelf niet mee vooruitkomt.quote:Kijk ze kunnen bij mij wel zeggen dat mijn problemen genetisch zijn bepaald, maar wat schiet ik daar mee op? Het zit gedeeltelijk in mijn genen, nou, vertel mij dan maar wat dat precies inhoudt
Dan zou het wel een dooddoener zijn. Maargoed, je bent zelf zo verstandig om voorbij de labels en conclusies en/of gewoon opmerkingen te kijken. Jij weet immers wat je voelt en al dan niet daarmee gelijker tijd wie je bent. Maar beiden en alles is en blijft handig om op te pakken en in acht te nemen.
quote:Het zit in de lucht volgens mij, het hangt overal en nergens rond, het dwaalt en dwaalt.
Tja, zonder zouden we hier niet eens kunnen discussieëren .
De wortel van ons bestaan. Net als de zon (en de maan en de sterren etc ).
Zucht..Ik wou dat ik een vogel was. Lijkt me zo mooi, jezelf gewoon mee laten voeren op de wind, de stilte, maar ook weer het geluid, en dat allemaal vanuit een ander gezichtspunt. Wat een luxe.
ok, ik ga weer de filosofische kant op, ik hou maar op
Darkelf stelt goede vragen
Ik denk dat het herkenning is wanneer je pas in het begin traject zit van het gebeuren. Dat wanneer je weet wat je hebt, zoals ik dat dus al jaren weet, zo'n boek niet meer nodig is of zoiets in die richting.
Maar dan spreek ik niet voor mezelf, ik heb via via op internet gelezen toen. Nu ik minder last heb van die ellende heb ik ook minder behoefte om de hele dag ernaar te zoeken.
Ik denk dat het herkenning is wanneer je pas in het begin traject zit van het gebeuren. Dat wanneer je weet wat je hebt, zoals ik dat dus al jaren weet, zo'n boek niet meer nodig is of zoiets in die richting.
Maar dan spreek ik niet voor mezelf, ik heb via via op internet gelezen toen. Nu ik minder last heb van die ellende heb ik ook minder behoefte om de hele dag ernaar te zoeken.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
't Is niet helemaal waar wat je zegt, denk ik, over dat herkennen. Ik heb dingen uit m'n jeugd vergeleken met die uit het boek. Toen ik heel jong was, had ik al de kenmerken. Ik neem aan dat ik toen geen invloed erop had. Het is dus enkel om m'n persoonlijkheid beter te leren kennen. Er staan vast bruikbare ideeën in het boek waarmee ik beter kan omgaan met de situaties. Ik ga dus niet naar een arts of met andere mensen praten.quote:Op donderdag 9 december 2004 14:25 schreef DarkElf het volgende:
en dan? dan heb je zo'n boek gelezen... je herkent een hoop (wat imho veel mensen hebben met hsp)....
ga je naar een arts, label je jezelf, ga je erover praten met mensen die het label hebben?
of is het enkel om jezelf te snappen en gewoon door te gaan met wie je was?
ik vroeg me gewoon af wat iemand zijn doel is als dat boek gelezen is en er conclusies getrokken zijn Was ik benieuwd naar.
en over dat herkennen dat is altijd een soort twistpunt natuurlijk, waarin veel mensen verschillende meningen hebben
en over dat herkennen dat is altijd een soort twistpunt natuurlijk, waarin veel mensen verschillende meningen hebben
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Ik vind overigens dat je alle recht hebt om kritisch te zijn, is waarschijnlijk alleen maar goed. Ik krijg echter in dit topic het gevoel dat alle 'tegenstanders' van de term HSP alle mensen die het idee hebben dat ze er last van hebben over 1 kam scheren. Jullie willen een label, hokjes, dokters blablablaquote:Op donderdag 9 december 2004 14:25 schreef DarkElf het volgende:
en dan? dan heb je zo'n boek gelezen... je herkent een hoop (wat imho veel mensen hebben met hsp)....
ga je naar een arts, label je jezelf, ga je erover praten met mensen die het label hebben?
of is het enkel om jezelf te snappen en gewoon door te gaan met wie je was?
Zo zit het niet voor iedereen, ik denk dat de meeste mensen het ervaren als het het laatste wat je zegt: je begrijpt hierdoor beter waarom je soms verdrietig, boos, of juist heel hyper bent. En door te begrijpen waardoor iets gebeurt kun je er ook makkelijker mee omgaan of, indien nodig, iets aan doen. Voor mij geldt dus dat laatste, ik snap het beter en weet nu dat ik moet werken aan het minder negatief interpreteren van prikkels en mn zelfvertrouwen opnieuw op moet bouwen.
Ik beschouw het als positief dat mensen aan zichzelf werken, in welk opzicht dan ook.
Overigens is het misschien iets om te kijken naar deze website (voor de mensen die het nog niet kennen):
Hooggevoelig
Je hart luchten, tips, links etc.
[i]Als je iets loslaat heb je 2 handen om iets aan te pakken[/i]
Dat snapte ik wel Ik kan slechts voor mezelf praten, maar ik heb 't niet gekocht om mee te doen met de grote massaquote:Op donderdag 9 december 2004 14:33 schreef DarkElf het volgende:
ik vroeg me gewoon af wat iemand zijn doel is als dat boek gelezen is en er conclusies getrokken zijn Was ik benieuwd naar.
en over dat herkennen dat is altijd een soort twistpunt natuurlijk, waarin veel mensen verschillende meningen hebben
Sorry dat ik niet zo goed kan quoten, zelfs na al die posts hier, heb ik het quoten nog steeds niet onder de knie. Ben nogal lui soms zo te zienquote:Op donderdag 9 december 2004 14:27 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Het punt is dat het grote geheel (zie het als de natuur, etc) gewoon al mooi is, maar wij mensen, vooral en al eerder gezegd, in het Westen, moeten en willen zoveel. Wat heel logisch is, maar vaak strookt dat gewoon niet met wie wij van binnen zijn. We willen verder komen, hebben ambities, willen een mooi huis, goeie baan, veel vrienden, gelukkig zijn in de liefde, mooie auto voor de deur, etc etc. En vooral zo normaal mogelijk zijn en zo veel mogelijk geaccepteerd worden door de omgeving.
Tja, maar als tegenwoordig dan alles zo snel gaat en je daarbij ook nog je uiterste best doet om het allemaal bij te blijven benen (voor je omgeving), dan kan dat weleens tegenvallen. Zie de vele burn-outs, de vele gevoelige kinderen en noem maar op. Ik vind dat niet vreemd hoor, sowieso de burn-outs niet en sowieso niet dat tt kinderen steeds wijzer lijken te worden. Ik zie het toch wel een beetje als een soort evolutie. Maar wat wil je met al die mensen op deze aardbol, steeds en steeds verder en steeds meer. Integraties etc.
De ellende zit hem dan misschien in deze ogenschijnlijke snelheid van de maatschappij op klein gebied en de wereld op grote schaal. Het mooie is juist dat er zoveel (informatie) beschikbaar is, steeds meer en zoveel mensen weten zoveel. Over intelligentie gesproken, sommige showen er niet mee, sommige zijn gewoon intelligent, sommige woorden, inzichten van mensen..prachtig. En dat van Tibet (de boeddha's, het spirituele) t/m een nuchtere boer..allemaal wijsheid.
Maargoed, over vervuiling.
Lijkt mij dat vervuiling een vorm is van creatie, het wordt gecreeërd en dan is het er, het is er niet opeens zomaar. Net als ellende. En hoe, wat en waarom? Tja, dat is misschien de vraag waarop we zelf soms niet eens het antwoord op weten. Maar we gaan wel door ermee. Vreemd, maar wel logisch gezien die snelheid weer.
[..]
Weinig idd, als je er zelf niet mee vooruitkomt.
Dan zou het wel een dooddoener zijn. Maargoed, je bent zelf zo verstandig om voorbij de labels een conclusies en/of gewoon opmerkingen te kijken. Jij weet immers wat je voelt en al dan niet daarmee gelijker tijd wie je bent. Maar beiden en alles is en blijft handig om op te pakken en in acht te nemen.
[..]
Tja, zonder zouden we hier niet eens kunnen discussieëren .
De wortel van ons bestaan. Net als de zon (en de maan en de sterren etc ).
Zucht..Ik wou dat ik een vogel was. Lijkt me zo mooi, jezelf gewoon mee laten voeren op de wind, de stilte, maar ook weer het geluid, en dat allemaal vanuit een ander gezichtspunt. Wat een luxe.
ok, ik ga weer de filosofische kant op, ik hou maar op
Mensen verliezen hun ware IK door teveel eisen te stellen aan zaken die niet belangrijk zijn? Maar dat komt ook door de hectische maatschappij waar alles draait op kopen en verkopen. Consumptiemaatschappij.
Maar verder, wat is broodnodig? Brood, melk, de schijf van 5. Alcohol om te relaxen. Een dak boven je hoofd. Dat is simpel. Mensen om je heen, maar dat hoort niet bij produceren, die kun je vanzelf om je heen krijgen zonder geld te hoeven hebben.
De wereld gaat te snel vaak inderdaad, en ik ben zelf niet eens een bomenknuffelaar. De wereld gaat sneller dan de mensheid het kan bijbenen waardoor inderdaad onnodige spanningsvelden ontstaan die zorgen voor stress.
En wie weet zorgt die stress juist voor dat opvangen van al die impulsen. Dat er teveel onnodige impulsen op mensen afkomen. Hier een verplichte vergadering, daar een verplichting, bankzaken regelen. Bureaucratie overal, 1000 formulieren invullen voor 1 simpel iets te bereiken. Op een gegeven moment stroomt de emmer over en krijg je zoals die film van Michael Douglas dat je doordraait wanneer je in de file staat voor de 1000ste keer.
Maar daar gaat het topic niet over Dit is erg offtopic maar toch heeft veel ellende te maken met iets dat mensen zelf gecreeerd hebben inderdaad. Een wereld die niet stil kan staan en blijft doorgaan totdat het uiteindelijk voor iedereen teveel is.
Zelf zou ik ook wel eens een adelaar willen zijn voor de afwisseling. Maar liever wil ik een paar jaar op vakantie zonder stress, zittend op het terras met een boek en whiskey of bier. En dan geen mensen om me heen die zichzelf opjagen. Zelfs op de vakanties die ik gehad heb, werd ik gestressed van anderen, omdat ze zonodig geen rust konden inlassen in hun handelen. Ze moesten zo snel mogelijk van punt A naar punt B.
Pure rust. Dan zijn er vanzelf ook geen impulsen meer die ik moet verwerken. Want daar draait het immers om, teveel impulsen. En 99 procent van die impulsen zijn zinloos. Noodzakelijk kwaad gecreerd door een kapitalistisch ingestelde wereld.
Het is allemaal zo moeilijk gemaakt, terwijl het zo makkelijk kan. Ik heb het al vaker gezegd, in principe zou het geen slecht plan zijn om helemaal opnieuw te beginnen. Alles dat bestaat opnieuw regelen. Door mensen die verstand hebben van organiseren en welzijn. Gewoon alles door de papier versnipperaar en mensen aan de macht zetten die weten wat ze doen en wat goed is.
Maar zo gaat dat niet, nu zitten van die jan lullen op de foute plek die voor nog meer ellende zorgen.
A l l e s, v e r t r a g e n.......
Behalve internet
[ Bericht 3% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 14:50:48 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
quote:Op donderdag 9 december 2004 14:37 schreef Ilske het volgende:
[.
Zo zit het niet voor iedereen, ik denk dat de meeste mensen het ervaren als het het laatste wat je zegt: je begrijpt hierdoor beter waarom je soms verdrietig, boos, of juist heel hyper bent. En door te begrijpen waardoor iets gebeurt kun je er ook makkelijker mee omgaan of, indien nodig, iets aan doen. Voor mij geldt dus dat laatste, ik snap het beter en weet nu dat ik moet werken aan het minder negatief interpreteren van prikkels en mn zelfvertrouwen opnieuw op moet bouwen.
Ik beschouw het als positief dat mensen aan zichzelf werken, in welk opzicht dan ook.
Ik ben het volledig met je eens.
Ja, die met de ballen in de bek.
Oh absoluut, vind ik ook. Werken aan jezelf, een beter begrip voor jezelfquote:Op donderdag 9 december 2004 14:37 schreef Ilske het volgende:
Ik beschouw het als positief dat mensen aan zichzelf werken, in welk opzicht dan ook.
vinden zorgt ervoor denk ik dat je ook zekerder van jezelf kan worden.
alleen bestaat er een risico denk ik als je zelf allerlei boeken en ervaringen gaat
lezen en daar met jezelf van alles bij bedenkt; dát zijn mijn bedenkingen altijd met dat
soort dingen, niet alleen bij hsp.
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Wat voor dingen bedoel je dan?quote:Op donderdag 9 december 2004 14:45 schreef DarkElf het volgende:
alleen bestaat er een risico denk ik als je zelf allerlei boeken en ervaringen gaat
lezen en daar met jezelf van alles bij bedenkt;
Ja, die met de ballen in de bek.
jezelf labelen bijvoorbeeld terwijl je niets eens helemaal weet of dat nodig is, in het verleden hier op fok zag je dat best vaak voorkomen en ik denk dat iemand dan gaat leven met een idee waarvan niet eens zeker is of dat wel klopt; dát vindt ik het "gevaar' van zelfhulpboeken
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Dat zou dan neerkomen op een soort van psychologische hypochondrie: 'dat heb ik ook, zo ben ik ook'quote:Op donderdag 9 december 2004 14:45 schreef DarkElf het volgende:
[..]
alleen bestaat er een risico denk ik als je zelf allerlei boeken en ervaringen gaat
lezen en daar met jezelf van alles bij bedenkt; dát zijn mijn bedenkingen altijd met dat
soort dingen, niet alleen bij hsp.
Het zou heel goed mogelijk zijn, daar heb je gelijk in, maar ik denk dat het mogelijk ontaarden in een dusdanige reactie puur gebaseerd is op het karakter van die persoon. Ik denk gewoon dat dat in je moet zitten. Persoonlijk heb ik die manier van denken niet (anders had ik, gezien mijn studie en patientencontacten tot nu toe, alle ziekten al zo'n beetje).
Dit is voor mij de 1e karakterbeschrijving die ik tegenkwam die echt bij me paste, en ik ga ervanuit dat het ook bij deze zal blijven hoor!
[i]Als je iets loslaat heb je 2 handen om iets aan te pakken[/i]
Niet iedereen die zelfhulpboeken leest is zo instabiel dat ze niet meer kunnen relativeren en zichzelf in zo'n zelfopgeplakt etiket verliezen. Dat is denk ik maar een klein percentage.quote:Op donderdag 9 december 2004 14:48 schreef DarkElf het volgende:
jezelf labelen bijvoorbeeld terwijl je niets eens helemaal weet of dat nodig is, in het verleden hier op fok zag je dat best vaak voorkomen en ik denk dat iemand dan gaat leven met een idee waarvan niet eens zeker is of dat wel klopt; dát vindt ik het "gevaar' van zelfhulpboeken
De rest kan zo'n boek lezen, het laten bezinken, de belangrijke dingen voor zichzelf eruit halen inclusief tips en zijn leven, of een bepaald aspect daarvan, daar ook serieus mee verbeteren.
Ja, die met de ballen in de bek.
daarom zeg ik ook dat aan jezelf werken prima is, maar dat er mi een risico is wat natuurlijk niet voor iedereen geldt alleen wat wel ook onderkend "moet" worden...
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
De reden waarom ik zo'n boek zou willen lezen is inderdaad om meer inzicht te verkrijgen en vervolgens door te gaan met wie je bent, terwijl je aan sommige trekken wat probeert te veranderen en andere accepteert.quote:Op donderdag 9 december 2004 14:25 schreef DarkElf het volgende:
en dan? dan heb je zo'n boek gelezen... je herkent een hoop (wat imho veel mensen hebben met hsp)....
ga je naar een arts, label je jezelf, ga je erover praten met mensen die het label hebben?
of is het enkel om jezelf te snappen en gewoon door te gaan met wie je was?
Zo dank voor je mooie aanvulling.quote:Op donderdag 9 december 2004 14:39 schreef Dromenvanger het volgende:
Dromenvanger met een helemaal niet zo dromerige visie, maar juist best nuchter
En idd, gaat wel wat offtopic. Al is die ellende misschien juist iets waar we wat van kunnen leren. Je hebt het over impulsen, zoveel impulsen inderdaad. Het doet mij denken aan een onrustige orkaan die overal een vernietigende omgeving achterlaat. Echter is het meer blijk van aanwezigheid (en over lucht gesproken, je ziet hem niet of amper, maar zijn kracht is er niet minder om). Goed, in de orkaan zelf is ook een rustpunt, het oog genaamd als ik het goed heb. Ik zie dat dan dat als je in het oog zit, wat me sowieso een onwijze belevenis lijkt en erg symbolisch ergens, de impulsen, hoe sterk ook, aanschouwt, maar dat je er zelf niet (meer) in zit, maar nu gewoon bent en het niet laat leiden, verwarring van de orkaan.
En stiekem denk ik dat het rustpunt in elk mens zit, de kern van de mens.
De mens als een orkaan, al dan niet expres, al dan niet zelf gecreeërd door de mens, een steeds groter wordende orkaan of allemaal orkaantjes, steeds meer op zijn dak nemende ellende, alles neemt het mee en alles neemt het in zich op, inclusief al die overweldigende impulsen, ellende en problemen. Echter in die orkaan zit het rustpunt en vandaar uit is het gewoon en vandaar uit kan het beschouwen en aanschouwen, zonder dat het zichzelf teniet doet en/of vernietigd. Integendeel, daar is het en daar is het pas echt zoals het zou moeten zijn. Stilte of een stille plek, in de drukte om je heen. Dat is de kern en het moraal (van dit verhaal).
oh, wat ga ik weer ver , terug naar HSP maar.
, terug naar HSP maar.[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 09-12-2004 15:08:45 ]
Nou je slaat de spijker goed op de kop.quote:Op donderdag 9 december 2004 15:01 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Zo dank voor je mooie aanvulling.
En idd, gaat wel wat offtopic. Al is die ellende misschien juist iets waar we wat van kunnen leren. Je hebt het over impulsen, zoveel impulsen inderdaad. Het doet mij denken aan een onrustige orkaan die overal een vernietigende omgeving achterlaat. Echter is het meer blijk van aanwezigheid (en over lucht gesproken, je ziet hem niet of amper, maar zijn kracht is er niet minder om). Goed, in de orkaan zelf is ook een rustpunt, het oog genaamd als ik het goed heb. Ik zie dat dan dat als je in het oog zit, wat me sowieso een onwijze belevenis lijkt en erg symbolisch ergens, de impulsen, hoe sterk ook, aanschouwt, maar dat je je zelf niet (meer) in zit.
En stiekem denk ik dat het rustpunt in elk mens zit, de kern van de mens.
De mens als een orkaan, al dan niet expres, al dan niet zelf gecreeërd door de mens, een steeds groter wordende orkaan of allemaal orkaantjes, steeds meer op zijn dak nemende ellende, alles neemt het mij en alles neemt het in zich op, inclusief al die overweldigende impulsen, ellende en problemen. Echter in die orkaan zit het rustpunt en vandaar uit is het gewoon en vandaar uit kan het beschouwen en aanschouwen, zonder dat het zichzelf teniet doet en/of vernietigd. Integendeel, daar is het en daar is het pas echt zoals het zou moeten zijn. Stilte of een stille plek, in de drukte om je heen. Dat is de kern en het moraal (van dit verhaal).
oh, wat ga ik weer ver , terug naar HSP maar.
De kunst is om in de chaos te gedijen maar wanneer mensen en instanties je van alle kanten ergens heen proberen te trekken of te duwen, dan wordt je al snel uit je middelpunt gehaald. En dan vraag je niet eens erom.
Stel je voelt je helemaal rustig en relaxed en de telefoon gaat, het is een of andere instantie die wat van je moet of zomaar een kennis die lastig gaat doen. Dan ben je meteen ongewild uit je element gehaald, en dat gebeurt nog vaak genoeg jammer genoeg.
Maar goed, daar gaat het topic niet over. Of wel? Of is het een samenhang van omstandigheden?
Factor X + Factor Y plus een mengsel van dit = alles waar je niet om vraagt en toch op je bord krijgt.
Relaxen...hmmmm...ik gun mezelf vaak niet eens tijden om te relaxen, en dan heb ik op dit moment een bestaan van een nihilist
Zo nu laat ik het topic ook maar ff met rust. Hoewel het toch allemaal met elkaar te maken heeft dat zorgt voor 1 geheel.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
De kunst is om dan, want ergens kunnen dit juist oefeningen of testen voor jezelf zijn , om daar sterk in te blijven en/of hoe ga je daar mee om. Je zou je erdoor kunnen laten meeslepen, zit je weer in de kracht van de orkaan, ongevraagd en ongewild waarschijnlijk, je kan er ook voor kiezen om erin te blijven, bij jezelf en evengoed het allemaal aanschouwen. Beide partijen tevreden en wie weet leren de instanties zelf er nog wat van, want zoals je zelf al zei, bureaucratie, en dat is ook maar een creatie.quote:Op donderdag 9 december 2004 15:10 schreef Dromenvanger het volgende:
De kunst is om in de chaos te gedijen maar wanneer mensen en instanties je van alle kanten ergens heen proberen te trekken of te duwen, dan wordt je al snel uit je middelpunt gehaald. En dan vraag je niet eens erom.
Tja, maar dat is het leven .quote:Stel je voelt je helemaal rustig en relaxed en de telefoon gaat, het is een of andere instantie die wat van je moet. Dan ben je meteen ongewild uit je element gehaald, en dat gebeurt nog vaak genoeg jammer genoeg.
De omgeving en aangezien je 9hier gewoon) bent, je jezelf niet kan afzonderen altijd, is het handig(er) om daar dan ook met het beste gevoel ermee om te gaan. Dus zonder irritatie, of wat dan ook. Je hebt nog altijd zelf de keuze om je uit je element te laten halen (ook dat doe je onbewust zelf) of om er in te blijven en er het beste van te maken.
Hehe, ik weet het ook niet, soms lijkt alles idd met elkaar te maken te hebben.quote:Maar goed, daar gaat het topic niet over. Of wel? Of is het een samenhang van omstandigheden?
Samenhang van omstandigheden, en soms valt alles bij elkaar en soms weer alles uit elkaar. Dat is het mooie, soms teleurstellende, soms het verdrietige van het leven. Maar leerzaam is het altijd wel.
Daar zouden we een compleet ander topic over kunnen wijden, want daar valt nog wel veel voor te zeggen, denk ik. Soms krijg je dingen juist op je bord, zal vast iets met ontwikkeling en/of groei te maken hebben, dus wie weet vraag en wil je het onbewust dan wel. Anders zou je misschien ook niet verder kunnen komen.quote:Factor X + Factor Y plus een mengsel van dit = alles waar je niet om vraagt en toch op je bord krijgt.
Och, ik heb even het tegenovergestelde, zo druk momenteel en ondertussen geniet ik van de stilte. En zo probeer ik de drukte een tegenstand te bieden (maar zodrekt duik in de boeken , hoognodig). Maar ook daar ben je mens voor denk ik, al heb ik ook weer alles ongeveer gedaan, behalve datgene wat ik eigenlijk moet doen (leren), maar toch ga ik ook zodrekt nog even lekker mijn (kunst :")) kerstboompje optuigen.quote:Relaxen...hmmmm...ik gun mezelf vaak niet eens tijden om te relaxen, en dan heb ik op dit moment een bestaan van een nihilist
Misschien ben jij zo gewoon en is dit jouw manier, als je echt rust wilt en/of al dan niet soms, zou je kunnen zoeken naar tips ed. Vast wel manieren, weet het zeker .
Minder haasten is een manier om tot rust te komen Sweetgirly, onthaasten van alles, en dat heb ik volgens mij compleet zelf in de hand als ik het goed heb. Minder snel lopen, minder snel denken, minder snel eten, minder snel drinken. Alles minder snel. Zelfs minder snel opstaan, dus niet meteen het bed uitspringen wanneer de wekker gaat, eerst 10 keer uitrekken en dan pas de eerste voet buiten het koude bed zetten. Vervolgens na het opstaan 3 kniebuigingen maken, want dat is een tip die ze in coffeeshops geven. Wie weet leer ik het nog wel
En over die instanties die bellen, rustig blijven zou inderdaad een optie zijn. De rust zelver zijn, totaal niet gestressed raken van niets, alles aankunnen op een tempo dat aantrekkelijk is om mee te leven.
Onthaasten. Volgens mij heeft de startpagina daar een dochter pagina van gemaakt Maar die hebben voor alles wel een sub-categorie daar.
En wat op het bord komt, volgens mij komt het toch als het komt. Het gaat zoals het gaat, zo stond een keer geschreven op een dodenprent van een man. Die man zei : "Het gaat zoals het gaat" En toen was hij de pijp uit.
En om maar ff ontopic te gaan Door alles minder snel te doen, zal het gevoel dat alles te snel op me af komt, misschien ook afnemen. En wie weet kan ik me beter concentreren door alles minder snel te doen. En dat ik dan rust heb in mijn kop. Puur door in een rustiger vaarwater te belanden en vervolgens verder te gaan op die rustige manier
[ Bericht 8% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 16:08:32 ]
En over die instanties die bellen, rustig blijven zou inderdaad een optie zijn. De rust zelver zijn, totaal niet gestressed raken van niets, alles aankunnen op een tempo dat aantrekkelijk is om mee te leven.
Onthaasten. Volgens mij heeft de startpagina daar een dochter pagina van gemaakt Maar die hebben voor alles wel een sub-categorie daar.
En wat op het bord komt, volgens mij komt het toch als het komt. Het gaat zoals het gaat, zo stond een keer geschreven op een dodenprent van een man. Die man zei : "Het gaat zoals het gaat" En toen was hij de pijp uit.
En om maar ff ontopic te gaan Door alles minder snel te doen, zal het gevoel dat alles te snel op me af komt, misschien ook afnemen. En wie weet kan ik me beter concentreren door alles minder snel te doen. En dat ik dan rust heb in mijn kop. Puur door in een rustiger vaarwater te belanden en vervolgens verder te gaan op die rustige manier
[ Bericht 8% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 16:08:32 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
En wie weet gaat alles dan nog sneller en makkelijker ook .quote:Op donderdag 9 december 2004 16:03 schreef Dromenvanger het volgende:
En om maar ff ontopic te gaan Door alles minder snel te doen, zal het gevoel dat alles te snel op me af komt, misschien ook afnemen. En wie weet kan ik me beter concentreren door alles minder snel te doen. En dat ik dan rust heb in mijn kop. Puur door in een rustiger vaarwater te belanden en vervolgens verder te gaan op die rustige manier
Serieus, elk mens heeft rust nodig wat dat betreft, en vooral de tijd nodig om af en toe even pas op de plaats te maken, waar ben ik, wie ben ik, etc. Dat altijd maar doorgaan, met het ene been al in de toekomst zitten en met de gedachtes nog in het verleden, schiet gewoon soms niet op.
Ruimte nemen en maken voor jezelf is gewoon zo belangrijk, en daar mag jezelf best even op nummer 1 voor zetten. Sterker, dat moet ook. Over concentratie, wou net nog in het ander topic daarover reageren, eigenlijk heb ik geen concentratieprobleem, het is meer dat ik me besef dat er gewoon zoveel andere leuke dingen zijn die mijn interesse hebben, that's it. Al moet ik zeggen dat ik wel tijden heb dat ik over meer concentratie beschik.
Wat jij zegt alles minder snel doen, is ook een vorm van concentratie (dansen is wat dat betreft zo'n goeie), en daarbij een vorm dat je weet wat je doet, je bent bewust van wat je doet. En door die aandacht die je er (automatisch) aan geeft, kan je er (idd) al vanzelf rustiger en relaxter van worden. Geen drugs voor nodig .
Ach, het leven is gewoon allemaal mooi soms.
Erg gehaast, maar daarom hou ik wel van de winters ook weer, tijd voor bezinning, wat tijd voor mezelf etc. En nog even iets over je nick: je kan dromen proberen te vangen, maar als je pas op de plaats maakt, komen ze misschien vanzelf naar je toe.
Gewoon algemeen, leuke nick om er even mee te goochelen .
't Is alleen soms best moeilijk om 'het wat rustiger aan de doen.'
Het is inderdaad zo dat je het zelf in de hand hebt hoe snel e.d. je alles doet, maar dat geldt niet op alle gebieden. Soms is dat gewoon niet mogelijk en moet je je aanpassen aan het tempo van anderen.
Het is inderdaad zo dat je het zelf in de hand hebt hoe snel e.d. je alles doet, maar dat geldt niet op alle gebieden. Soms is dat gewoon niet mogelijk en moet je je aanpassen aan het tempo van anderen.
(Un)masking for the greater good.
Ja klopt, het kan idd ook best moeilijk zijn. Ben zelf ook (nog) lerende daarin.quote:Op donderdag 9 december 2004 16:24 schreef Natalie het volgende:
't Is alleen soms best moeilijk om 'het wat rustiger aan de doen.'
Het is inderdaad zo dat je het zelf in de hand hebt hoe snel e.d. je alles doet, maar dat geldt niet op alle gebieden. Soms is dat gewoon niet mogelijk en moet je je aanpassen aan het tempo van anderen.
En idd, kan het gewoon moeilijk zijn in de hedendaagse maatschappij, we leven nou eenmaal niet in Tibet ofzo, of zoals in die reclame van 'Malibu, seriously taking easy ', ofzo. Geweldig.
Want zelf moet ik ook zoveel van mezelf (perfectionistisch) en ik presteer het om de spanning altijd weer tot ongekende hoogtes op te bouwen, waardoor ik vervolgens bij voorbaat al bijna lichamelijk uitgeput ben, terwijl ik nog niet eens begonnen ben. Al weet ik daar steeds beter mee om te gaan, mijn energiereserve weet ik gelukkig nu goed en optijd aan te vullen, kost niet eens veel tijd, maar wel nodig en vind het ook nodig af en toe. Anders kan je me oprapen bij wijze van. Heb ik en niemand niet wat aan. Gelukkig besef ik dit dus dan weer optijd en moet en ga ik door, maja aan de andere kant presteer ik volgens mij zelf stiekem gewoon beter onder druk ofzo.
Punt is wel dat het niet prettig is als je iets met tegenzin doet. Als je jezelf voorbij gaat lopen.
Naja, zag het al herkenbaar in dit topic voorbij komen ook. Als de druk groot is, maakt het alleen nog maar vervelender als je jezelf er niet prettig bij voelt, heb ik althans. Dan wil ik het liefst ook verdwijnen (wat ik soms dan ook weleens heb gedaan en/of gewoon doe). Ik probeer ook de balans te vinden, sowieso first things first, prioriteiten idd, al eerder genoemd, etc en het moet wel leuk blijven natuurlijk. Er zijn altijd dingen die minder leuk zijn, maja daar het beste van maken en jezelf ook 100% voor geven, scheelt al wat.
Wat ik wel denk, als mensen er echt geregeld last van hebben, is het soms beter om even een goeie time-out te nemen, en dan ook een echte goeie, ipv constant weer tegen dezelfde muur te blijven lopen.
Ik leef zelf eigenlijk echt met de dag, steeds meer, tot op de minuut af.
Situaties vallen niet te veranderen, altijd komt er wel iets bij en/of iets tussen, dat heb ik ondertussen wel ervaren. En naja misschien ben ik ook wel een eigenwijs hoor en heb en volg ik gewoon ergens mijn eigen tempo, vooral wanneer ik zoiets heb 'en nou raak ik mezelf kwijt', 'ho, tot hier en niet verder', alhoewel ging ik dan nog door. Maar probeer nu mijn tempo in acht te houden en die idd ook wel zoveel mogelijk te laten aansluiten op het vereiste tempo wanneer nodig wordt geacht. Want ik kan wel snel zijn als het moet . Ik geniet en leer onderweg alleen nogal veel, hoort er kennelijk bij ofzo.
maar zo ga ik dan ook echt wat doen , soms kan je de spanning ook teveel opbouwen, oa 4 tentamens (boeken) leren in één week tijd en ondertussen ben ik rustig a/h fokken ..ik hou het weer spannend zo..oh oh
, soms kan je de spanning ook teveel opbouwen, oa 4 tentamens (boeken) leren in één week tijd en ondertussen ben ik rustig a/h fokken
Het leven zou in principe vanzelf moeten gaan, die gedachte houdt me bezig vaker. Het leven zou vanzelf moeten gaan. Maar wanneer gaat het leven vanzelf? Zodra je ....nou..vul maar in.
Het leven gaat vanzelf zodra er geen files meer zijn, het leven gaat vanzelf zodra je niet meer zoveel hoeft te denken bij alles wat je doet, het leven gaat vanzelf zodra alles vlot verloopt. Het leven gaat vanzelf als je kunt zeggen, ik voel me niet meer levend. Het leven op zich vormt al voor stress. Wie weet gaat het leven pas vanzelf als je dood bent.
En dan is de dood niet eens dood als, dood. Maar dan krijgt de dood een hele andere betekenis.
Dit zat ff in mijn hoofd. Dat het leven pas vanzelf gaat als het leven afsterft zoals het leven zich altijd heeft laten zien. Dat gedachtes niet meer bestaan ook, gedachtes vind ik sowieso onzinnig en overbodig. Gedachtes komen bij mij over als een vloek. Moet erbij vermelden dat ik de laatste tijd niet meer zoveel gedachtes heb, dus hier doet de dood al zijn intrede
Ik zeg vaker van : "Ik ben helder, voel me fris" En dan voel ik me als in de zevende hemel. Totaal geen gedachtes. Maar dat gevoel houdt nooit lang aan. Hoewel het toch geregeld voorkomt.
Totaal geen gedachtes, dat komt over als....zweven. Op die momenten heb ik ook nergens last van in principe. Behalve een negatief saldo op de bank
Het leven gaat vanzelf zodra er geen files meer zijn, het leven gaat vanzelf zodra je niet meer zoveel hoeft te denken bij alles wat je doet, het leven gaat vanzelf zodra alles vlot verloopt. Het leven gaat vanzelf als je kunt zeggen, ik voel me niet meer levend. Het leven op zich vormt al voor stress. Wie weet gaat het leven pas vanzelf als je dood bent.
En dan is de dood niet eens dood als, dood. Maar dan krijgt de dood een hele andere betekenis.
Dit zat ff in mijn hoofd. Dat het leven pas vanzelf gaat als het leven afsterft zoals het leven zich altijd heeft laten zien. Dat gedachtes niet meer bestaan ook, gedachtes vind ik sowieso onzinnig en overbodig. Gedachtes komen bij mij over als een vloek. Moet erbij vermelden dat ik de laatste tijd niet meer zoveel gedachtes heb, dus hier doet de dood al zijn intrede
Ik zeg vaker van : "Ik ben helder, voel me fris" En dan voel ik me als in de zevende hemel. Totaal geen gedachtes. Maar dat gevoel houdt nooit lang aan. Hoewel het toch geregeld voorkomt.
Totaal geen gedachtes, dat komt over als....zweven. Op die momenten heb ik ook nergens last van in principe. Behalve een negatief saldo op de bank
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
zouden jullie kunnen proberen om wat meer ontopic te gaan ipv stress/onthaasten en allerlei filosofische gedachtes?
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Okey
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Okey
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Helemaal mee eensquote:Op donderdag 9 december 2004 16:55 schreef sweetgirly het volgende:
Wat ik wel denk, als mensen er echt geregeld last van hebben, is het soms beter om even een goeie time-out te nemen, en dan ook een echte goeie, ipv constant weer tegen dezelfde muur te blijven lopen.
Alleen 'helpt' dat maar tijdelijk. Niet structueel.
Oké, even wat minder onthaastend/gestressed nu
Wat ik in mijn omgeving heb gemerkt is dat men vooral blij (en zelfs opgelucht) is dat ze weten wat 'er met me is'. Dat klinkt wat zwaar, maar ik weet ze snel even niet hoe ik het anders moet omschrijven. Ik heb me lang 'anders' gevoeld omdat ik -in vergelijking met de mensen om me heen- zo erg gevoelig reageerde op alles. En mijn ouders merkten ook aan me dat ik niet goed in mijn vel zat. Ze konden er alleen hun vinger niet opleggen en hebben lang gedacht (net als ik) dat er lichamelijk iets niet goed zat.
En die gedachte is zowel voor mij, als voor hun niet prettig geweest.
En wat is het dan heerlijk om te horen (en nu lezen) dat je niet de enige bent. Ook dát klinkt zws weer zwaar, maar zo voelde het wel op dat moment.
Ik was gewoon lekker een normaal mens, en er mankeerde niets aan me. En dat heeft me veel goed gedaan.
(Un)masking for the greater good.
quote:Op donderdag 9 december 2004 17:16 schreef Dromenvanger het volgende:
Totaal geen gedachtes, dat komt over als....zweven. Op die momenten heb ik ook nergens last van in principe. Behalve een negatief saldo op de bank
Zelfhumor is ok, ole ole .
Darkelf, ja is goed, sorry .
Volgens mij ligt het aan de tijd van het jaar (oeps, ja zo kan ik ook wel door blijven gaan idd).
Geldproblemen zorgen ook voor hoog sensitiviteit, met 20 miljoen kun je gaan en staan waar je wilt. Zit je vol gedachtes en sta je open, dan vlieg je toch gewoon ff naar India.quote:Op donderdag 9 december 2004 17:50 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Zelfhumor is ok, ole ole .
Darkelf, ja is goed, sorry .
Volgens mij ligt het aan de tijd van het jaar (oeps, ja zo kan ik ook wel door blijven gaan idd).
Problemen Overal problemen... waarom is het een fucking hell on earth. Waarom niet gewoon iedereen 30 miljoen euro zakgeld per week zonder te werken
[ Bericht 32% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 18:09:53 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
|
|
