HSP, hooggevoeligheid

quote:

Op donderdag 9 december 2004 14:25 schreef DarkElf het volgende:
en dan? dan heb je zo'n boek gelezen... je herkent een hoop (wat imho veel mensen hebben met hsp)....

ga je naar een arts, label je jezelf, ga je erover praten met mensen die het label hebben?

of is het enkel om jezelf te snappen en gewoon door te gaan met wie je was?

't Is niet helemaal waar wat je zegt, denk ik, over dat herkennen. Ik heb dingen uit m'n jeugd vergeleken met die uit het boek. Toen ik heel jong was, had ik al de kenmerken. Ik neem aan dat ik toen geen invloed erop had. Het is dus enkel om m'n persoonlijkheid beter te leren kennen. Er staan vast bruikbare ideeën in het boek waarmee ik beter kan omgaan met de situaties. Ik ga dus niet naar een arts of met andere mensen praten.

ik vroeg me gewoon af wat iemand zijn doel is als dat boek gelezen is en er conclusies getrokken zijn Was ik benieuwd naar.

_{en over dat herkennen dat is altijd een soort twistpunt natuurlijk, waarin veel mensen verschillende meningen hebben}

quote:

Op donderdag 9 december 2004 14:25 schreef DarkElf het volgende:
en dan? dan heb je zo'n boek gelezen... je herkent een hoop (wat imho veel mensen hebben met hsp)....

ga je naar een arts, label je jezelf, ga je erover praten met mensen die het label hebben?

of is het enkel om jezelf te snappen en gewoon door te gaan met wie je was?

Ik vind overigens dat je alle recht hebt om kritisch te zijn, is waarschijnlijk alleen maar goed. Ik krijg echter in dit topic het gevoel dat alle 'tegenstanders' van de term HSP alle mensen die het idee hebben dat ze er last van hebben over 1 kam scheren. Jullie willen een label, hokjes, dokters blablabla
Zo zit het niet voor iedereen, ik denk dat de meeste mensen het ervaren als het het laatste wat je zegt: je begrijpt hierdoor beter waarom je soms verdrietig, boos, of juist heel hyper bent. En door te begrijpen waardoor iets gebeurt kun je er ook makkelijker mee omgaan of, indien nodig, iets aan doen. Voor mij geldt dus dat laatste, ik snap het beter en weet nu dat ik moet werken aan het minder negatief interpreteren van prikkels en mn zelfvertrouwen opnieuw op moet bouwen.
Ik beschouw het als positief dat mensen aan zichzelf werken, in welk opzicht dan ook.

Overigens is het misschien iets om te kijken naar deze website (voor de mensen die het nog niet kennen):
Hooggevoelig

Je hart luchten, tips, links etc.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 14:33 schreef DarkElf het volgende:
ik vroeg me gewoon af wat iemand zijn doel is als dat boek gelezen is en er conclusies getrokken zijn Was ik benieuwd naar.

_{en over dat herkennen dat is altijd een soort twistpunt natuurlijk, waarin veel mensen verschillende meningen hebben}

Dat snapte ik wel Ik kan slechts voor mezelf praten, maar ik heb 't niet gekocht om mee te doen met de grote massa

quote:

Op donderdag 9 december 2004 14:27 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Het punt is dat het grote geheel (zie het als de natuur, etc) gewoon al mooi is, maar wij mensen, vooral en al eerder gezegd, in het Westen, moeten en willen zoveel. Wat heel logisch is, maar vaak strookt dat gewoon niet met wie wij van binnen zijn. We willen verder komen, hebben ambities, willen een mooi huis, goeie baan, veel vrienden, gelukkig zijn in de liefde, mooie auto voor de deur, etc etc. En vooral zo normaal mogelijk zijn en zo veel mogelijk geaccepteerd worden door de omgeving.

Tja, maar als tegenwoordig dan alles zo snel gaat en je daarbij ook nog je uiterste best doet om het allemaal bij te blijven benen (voor je omgeving), dan kan dat weleens tegenvallen. Zie de vele burn-outs, de vele gevoelige kinderen en noem maar op. Ik vind dat niet vreemd hoor, sowieso de burn-outs niet en sowieso niet dat tt kinderen steeds wijzer lijken te worden. Ik zie het toch wel een beetje als een soort evolutie. Maar wat wil je met al die mensen op deze aardbol, steeds en steeds verder en steeds meer. Integraties etc.

De ellende zit hem dan misschien in deze ogenschijnlijke snelheid van de maatschappij op klein gebied en de wereld op grote schaal. Het mooie is juist dat er zoveel (informatie) beschikbaar is, steeds meer en zoveel mensen weten zoveel. Over intelligentie gesproken, sommige showen er niet mee, sommige zijn gewoon intelligent, sommige woorden, inzichten van mensen..prachtig. En dat van Tibet (de boeddha's, het spirituele) t/m een nuchtere boer..allemaal wijsheid.

Maargoed, over vervuiling.
Lijkt mij dat vervuiling een vorm is van creatie, het wordt gecreeërd en dan is het er, het is er niet opeens zomaar. Net als ellende. En hoe, wat en waarom? Tja, dat is misschien de vraag waarop we zelf soms niet eens het antwoord op weten. Maar we gaan wel door ermee. Vreemd, maar wel logisch gezien die snelheid weer.
[..]

Weinig idd, als je er zelf niet mee vooruitkomt.
Dan zou het wel een dooddoener zijn. Maargoed, je bent zelf zo verstandig om voorbij de labels een conclusies en/of gewoon opmerkingen te kijken. Jij weet immers wat je voelt en al dan niet daarmee gelijker tijd wie je bent. Maar beiden en alles is en blijft handig om op te pakken en in acht te nemen.
[..]


Tja, zonder zouden we hier niet eens kunnen discussieëren .
De wortel van ons bestaan. Net als de zon (en de maan en de sterren etc ).
Zucht..Ik wou dat ik een vogel was. Lijkt me zo mooi, jezelf gewoon mee laten voeren op de wind, de stilte, maar ook weer het geluid, en dat allemaal vanuit een ander gezichtspunt. Wat een luxe.

_{ok, ik ga weer de filosofische kant op, ik hou maar op}

Sorry dat ik niet zo goed kan quoten, zelfs na al die posts hier, heb ik het quoten nog steeds niet onder de knie. Ben nogal lui soms zo te zien

Mensen verliezen hun ware IK door teveel eisen te stellen aan zaken die niet belangrijk zijn? Maar dat komt ook door de hectische maatschappij waar alles draait op kopen en verkopen. Consumptiemaatschappij.

Maar verder, wat is broodnodig? Brood, melk, de schijf van 5. Alcohol om te relaxen. Een dak boven je hoofd. Dat is simpel. Mensen om je heen, maar dat hoort niet bij produceren, die kun je vanzelf om je heen krijgen zonder geld te hoeven hebben.

De wereld gaat te snel vaak inderdaad, en ik ben zelf niet eens een bomenknuffelaar. De wereld gaat sneller dan de mensheid het kan bijbenen waardoor inderdaad onnodige spanningsvelden ontstaan die zorgen voor stress.

En wie weet zorgt die stress juist voor dat opvangen van al die impulsen. Dat er teveel onnodige impulsen op mensen afkomen. Hier een verplichte vergadering, daar een verplichting, bankzaken regelen. Bureaucratie overal, 1000 formulieren invullen voor 1 simpel iets te bereiken. Op een gegeven moment stroomt de emmer over en krijg je zoals die film van Michael Douglas dat je doordraait wanneer je in de file staat voor de 1000ste keer.

Maar daar gaat het topic niet over Dit is erg offtopic maar toch heeft veel ellende te maken met iets dat mensen zelf gecreeerd hebben inderdaad. Een wereld die niet stil kan staan en blijft doorgaan totdat het uiteindelijk voor iedereen teveel is.

Zelf zou ik ook wel eens een adelaar willen zijn voor de afwisseling. Maar liever wil ik een paar jaar op vakantie zonder stress, zittend op het terras met een boek en whiskey of bier. En dan geen mensen om me heen die zichzelf opjagen. Zelfs op de vakanties die ik gehad heb, werd ik gestressed van anderen, omdat ze zonodig geen rust konden inlassen in hun handelen. Ze moesten zo snel mogelijk van punt A naar punt B.

Pure rust. Dan zijn er vanzelf ook geen impulsen meer die ik moet verwerken. Want daar draait het immers om, teveel impulsen. En 99 procent van die impulsen zijn zinloos. Noodzakelijk kwaad gecreerd door een kapitalistisch ingestelde wereld.

Het is allemaal zo moeilijk gemaakt, terwijl het zo makkelijk kan. Ik heb het al vaker gezegd, in principe zou het geen slecht plan zijn om helemaal opnieuw te beginnen. Alles dat bestaat opnieuw regelen. Door mensen die verstand hebben van organiseren en welzijn. Gewoon alles door de papier versnipperaar en mensen aan de macht zetten die weten wat ze doen en wat goed is.

Maar zo gaat dat niet, nu zitten van die jan lullen op de foute plek die voor nog meer ellende zorgen.

A l l e s, v e r t r a g e n.......

Behalve internet

[ Bericht 3% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 14:50:48 ]

quote:

Op donderdag 9 december 2004 14:37 schreef Ilske het volgende:


Ik beschouw het als positief dat mensen aan zichzelf werken, in welk opzicht dan ook.

Oh absoluut, vind ik ook. Werken aan jezelf, een beter begrip voor jezelf
vinden zorgt ervoor denk ik dat je ook zekerder van jezelf kan worden.

alleen bestaat er een risico denk ik als je zelf allerlei boeken en ervaringen gaat
lezen en daar met jezelf van alles bij bedenkt; dát zijn mijn bedenkingen altijd met dat
soort dingen, niet alleen bij hsp.

jezelf labelen bijvoorbeeld terwijl je niets eens helemaal weet of dat nodig is, in het verleden hier op fok zag je dat best vaak voorkomen en ik denk dat iemand dan gaat leven met een idee waarvan niet eens zeker is of dat wel klopt; dát vindt ik het "gevaar' van zelfhulpboeken

quote:

Op donderdag 9 december 2004 14:45 schreef DarkElf het volgende:

[..]

alleen bestaat er een risico denk ik als je zelf allerlei boeken en ervaringen gaat
lezen en daar met jezelf van alles bij bedenkt; dát zijn mijn bedenkingen altijd met dat
soort dingen, niet alleen bij hsp.

Dat zou dan neerkomen op een soort van psychologische hypochondrie: 'dat heb ik ook, zo ben ik ook'

Het zou heel goed mogelijk zijn, daar heb je gelijk in, maar ik denk dat het mogelijk ontaarden in een dusdanige reactie puur gebaseerd is op het karakter van die persoon. Ik denk gewoon dat dat in je moet zitten. Persoonlijk heb ik die manier van denken niet (anders had ik, gezien mijn studie en patientencontacten tot nu toe, alle ziekten al zo'n beetje).
Dit is voor mij de 1e karakterbeschrijving die ik tegenkwam die echt bij me paste, en ik ga ervanuit dat het ook bij deze zal blijven hoor!

daarom zeg ik ook dat aan jezelf werken prima is, maar dat er mi een risico is wat natuurlijk niet voor iedereen geldt alleen wat wel ook onderkend "moet" worden...

quote:

Op donderdag 9 december 2004 14:25 schreef DarkElf het volgende:
en dan? dan heb je zo'n boek gelezen... je herkent een hoop (wat imho veel mensen hebben met hsp)....

ga je naar een arts, label je jezelf, ga je erover praten met mensen die het label hebben?

of is het enkel om jezelf te snappen en gewoon door te gaan met wie je was?

De reden waarom ik zo'n boek zou willen lezen is inderdaad om meer inzicht te verkrijgen en vervolgens door te gaan met wie je bent, terwijl je aan sommige trekken wat probeert te veranderen en andere accepteert.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 14:39 schreef Dromenvanger het volgende:
Dromenvanger met een helemaal niet zo dromerige visie, maar juist best nuchter

Zo dank voor je mooie aanvulling.
En idd, gaat wel wat offtopic. Al is die ellende misschien juist iets waar we wat van kunnen leren. Je hebt het over impulsen, zoveel impulsen inderdaad. Het doet mij denken aan een onrustige orkaan die overal een vernietigende omgeving achterlaat. Echter is het meer blijk van aanwezigheid (en over lucht gesproken, je ziet hem niet of amper, maar zijn kracht is er niet minder om). Goed, in de orkaan zelf is ook een rustpunt, het oog genaamd als ik het goed heb. Ik zie dat dan dat als je in het oog zit, wat me sowieso een onwijze belevenis lijkt en erg symbolisch ergens, de impulsen, hoe sterk ook, aanschouwt, maar dat je er zelf niet (meer) in zit, maar nu gewoon bent en het niet laat leiden, verwarring van de orkaan.

En stiekem denk ik dat het rustpunt in elk mens zit, de kern van de mens.
De mens als een orkaan, al dan niet expres, al dan niet zelf gecreeërd door de mens, een steeds groter wordende orkaan of allemaal orkaantjes, steeds meer op zijn dak nemende ellende, alles neemt het mee en alles neemt het in zich op, inclusief al die overweldigende impulsen, ellende en problemen. Echter in die orkaan zit het rustpunt en vandaar uit is het gewoon en vandaar uit kan het beschouwen en aanschouwen, zonder dat het zichzelf teniet doet en/of vernietigd. Integendeel, daar is het en daar is het pas echt zoals het zou moeten zijn. Stilte of een stille plek, in de drukte om je heen. Dat is de kern en het moraal (van dit verhaal).

oh, wat ga ik weer ver , terug naar HSP maar.

[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 09-12-2004 15:08:45 ]

quote:

Op donderdag 9 december 2004 15:01 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Zo dank voor je mooie aanvulling.
En idd, gaat wel wat offtopic. Al is die ellende misschien juist iets waar we wat van kunnen leren. Je hebt het over impulsen, zoveel impulsen inderdaad. Het doet mij denken aan een onrustige orkaan die overal een vernietigende omgeving achterlaat. Echter is het meer blijk van aanwezigheid (en over lucht gesproken, je ziet hem niet of amper, maar zijn kracht is er niet minder om). Goed, in de orkaan zelf is ook een rustpunt, het oog genaamd als ik het goed heb. Ik zie dat dan dat als je in het oog zit, wat me sowieso een onwijze belevenis lijkt en erg symbolisch ergens, de impulsen, hoe sterk ook, aanschouwt, maar dat je je zelf niet (meer) in zit.

En stiekem denk ik dat het rustpunt in elk mens zit, de kern van de mens.
De mens als een orkaan, al dan niet expres, al dan niet zelf gecreeërd door de mens, een steeds groter wordende orkaan of allemaal orkaantjes, steeds meer op zijn dak nemende ellende, alles neemt het mij en alles neemt het in zich op, inclusief al die overweldigende impulsen, ellende en problemen. Echter in die orkaan zit het rustpunt en vandaar uit is het gewoon en vandaar uit kan het beschouwen en aanschouwen, zonder dat het zichzelf teniet doet en/of vernietigd. Integendeel, daar is het en daar is het pas echt zoals het zou moeten zijn. Stilte of een stille plek, in de drukte om je heen. Dat is de kern en het moraal (van dit verhaal).

oh, wat ga ik weer ver , terug naar HSP maar.

Nou je slaat de spijker goed op de kop.

De kunst is om in de chaos te gedijen maar wanneer mensen en instanties je van alle kanten ergens heen proberen te trekken of te duwen, dan wordt je al snel uit je middelpunt gehaald. En dan vraag je niet eens erom.

Stel je voelt je helemaal rustig en relaxed en de telefoon gaat, het is een of andere instantie die wat van je moet of zomaar een kennis die lastig gaat doen. Dan ben je meteen ongewild uit je element gehaald, en dat gebeurt nog vaak genoeg jammer genoeg.

Maar goed, daar gaat het topic niet over. Of wel? Of is het een samenhang van omstandigheden?

Factor X + Factor Y plus een mengsel van dit = alles waar je niet om vraagt en toch op je bord krijgt.

Relaxen...hmmmm...ik gun mezelf vaak niet eens tijden om te relaxen, en dan heb ik op dit moment een bestaan van een nihilist

Zo nu laat ik het topic ook maar ff met rust. Hoewel het toch allemaal met elkaar te maken heeft dat zorgt voor 1 geheel.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 15:10 schreef Dromenvanger het volgende:

De kunst is om in de chaos te gedijen maar wanneer mensen en instanties je van alle kanten ergens heen proberen te trekken of te duwen, dan wordt je al snel uit je middelpunt gehaald. En dan vraag je niet eens erom.

De kunst is om dan, want ergens kunnen dit juist oefeningen of testen voor jezelf zijn , om daar sterk in te blijven en/of hoe ga je daar mee om. Je zou je erdoor kunnen laten meeslepen, zit je weer in de kracht van de orkaan, ongevraagd en ongewild waarschijnlijk, je kan er ook voor kiezen om erin te blijven, bij jezelf en evengoed het allemaal aanschouwen. Beide partijen tevreden en wie weet leren de instanties zelf er nog wat van, want zoals je zelf al zei, bureaucratie, en dat is ook maar een creatie.

quote:

Stel je voelt je helemaal rustig en relaxed en de telefoon gaat, het is een of andere instantie die wat van je moet. Dan ben je meteen ongewild uit je element gehaald, en dat gebeurt nog vaak genoeg jammer genoeg.

Tja, maar dat is het leven .
De omgeving en aangezien je 9hier gewoon) bent, je jezelf niet kan afzonderen altijd, is het handig(er) om daar dan ook met het beste gevoel ermee om te gaan. Dus zonder irritatie, of wat dan ook. Je hebt nog altijd zelf de keuze om je uit je element te laten halen (ook dat doe je onbewust zelf) of om er in te blijven en er het beste van te maken.

quote:

Maar goed, daar gaat het topic niet over. Of wel? Of is het een samenhang van omstandigheden?

Hehe, ik weet het ook niet, soms lijkt alles idd met elkaar te maken te hebben.
Samenhang van omstandigheden, en soms valt alles bij elkaar en soms weer alles uit elkaar. Dat is het mooie, soms teleurstellende, soms het verdrietige van het leven. Maar leerzaam is het altijd wel.

quote:

Factor X + Factor Y plus een mengsel van dit = alles waar je niet om vraagt en toch op je bord krijgt.

Daar zouden we een compleet ander topic over kunnen wijden, want daar valt nog wel veel voor te zeggen, denk ik. Soms krijg je dingen juist op je bord, zal vast iets met ontwikkeling en/of groei te maken hebben, dus wie weet vraag en wil je het onbewust dan wel. Anders zou je misschien ook niet verder kunnen komen.

quote:

Relaxen...hmmmm...ik gun mezelf vaak niet eens tijden om te relaxen, en dan heb ik op dit moment een bestaan van een nihilist

Och, ik heb even het tegenovergestelde, zo druk momenteel en ondertussen geniet ik van de stilte. En zo probeer ik de drukte een tegenstand te bieden (maar zodrekt duik in de boeken , hoognodig). Maar ook daar ben je mens voor denk ik, al heb ik ook weer alles ongeveer gedaan, behalve datgene wat ik eigenlijk moet doen (leren), maar toch ga ik ook zodrekt nog even lekker mijn (kunst :")) kerstboompje optuigen.

Misschien ben jij zo gewoon en is dit jouw manier, als je echt rust wilt en/of al dan niet soms, zou je kunnen zoeken naar tips ed. Vast wel manieren, weet het zeker .

Minder haasten is een manier om tot rust te komen Sweetgirly, onthaasten van alles, en dat heb ik volgens mij compleet zelf in de hand als ik het goed heb. Minder snel lopen, minder snel denken, minder snel eten, minder snel drinken. Alles minder snel. Zelfs minder snel opstaan, dus niet meteen het bed uitspringen wanneer de wekker gaat, eerst 10 keer uitrekken en dan pas de eerste voet buiten het koude bed zetten. Vervolgens na het opstaan 3 kniebuigingen maken, want dat is een tip die ze in coffeeshops geven. Wie weet leer ik het nog wel

En over die instanties die bellen, rustig blijven zou inderdaad een optie zijn. De rust zelver zijn, totaal niet gestressed raken van niets, alles aankunnen op een tempo dat aantrekkelijk is om mee te leven.
Onthaasten. Volgens mij heeft de startpagina daar een dochter pagina van gemaakt Maar die hebben voor alles wel een sub-categorie daar.

En wat op het bord komt, volgens mij komt het toch als het komt. Het gaat zoals het gaat, zo stond een keer geschreven op een dodenprent van een man. Die man zei : "Het gaat zoals het gaat" En toen was hij de pijp uit.

En om maar ff ontopic te gaan Door alles minder snel te doen, zal het gevoel dat alles te snel op me af komt, misschien ook afnemen. En wie weet kan ik me beter concentreren door alles minder snel te doen. En dat ik dan rust heb in mijn kop. Puur door in een rustiger vaarwater te belanden en vervolgens verder te gaan op die rustige manier

[ Bericht 8% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 16:08:32 ]

quote:

Op donderdag 9 december 2004 16:03 schreef Dromenvanger het volgende:

En om maar ff ontopic te gaan Door alles minder snel te doen, zal het gevoel dat alles te snel op me af komt, misschien ook afnemen. En wie weet kan ik me beter concentreren door alles minder snel te doen. En dat ik dan rust heb in mijn kop. Puur door in een rustiger vaarwater te belanden en vervolgens verder te gaan op die rustige manier

En wie weet gaat alles dan nog sneller en makkelijker ook .
Serieus, elk mens heeft rust nodig wat dat betreft, en vooral de tijd nodig om af en toe even pas op de plaats te maken, waar ben ik, wie ben ik, etc. Dat altijd maar doorgaan, met het ene been al in de toekomst zitten en met de gedachtes nog in het verleden, schiet gewoon soms niet op.

Ruimte nemen en maken voor jezelf is gewoon zo belangrijk, en daar mag jezelf best even op nummer 1 voor zetten. Sterker, dat moet ook. Over concentratie, wou net nog in het ander topic daarover reageren, eigenlijk heb ik geen concentratieprobleem, het is meer dat ik me besef dat er gewoon zoveel andere leuke dingen zijn die mijn interesse hebben, that's it. Al moet ik zeggen dat ik wel tijden heb dat ik over meer concentratie beschik.

Wat jij zegt alles minder snel doen, is ook een vorm van concentratie (dansen is wat dat betreft zo'n goeie), en daarbij een vorm dat je weet wat je doet, je bent bewust van wat je doet. En door die aandacht die je er (automatisch) aan geeft, kan je er (idd) al vanzelf rustiger en relaxter van worden. Geen drugs voor nodig .

Ach, het leven is gewoon allemaal mooi soms.
Erg gehaast, maar daarom hou ik wel van de winters ook weer, tijd voor bezinning, wat tijd voor mezelf etc. En nog even iets over je nick: je kan dromen proberen te vangen, maar als je pas op de plaats maakt, komen ze misschien vanzelf naar je toe.

Gewoon algemeen, leuke nick om er even mee te goochelen .

't Is alleen soms best moeilijk om 'het wat rustiger aan de doen.'
Het is inderdaad zo dat je het zelf in de hand hebt hoe snel e.d. je alles doet, maar dat geldt niet op alle gebieden. Soms is dat gewoon niet mogelijk en moet je je aanpassen aan het tempo van anderen.

quote:

Op donderdag 9 december 2004 16:24 schreef Natalie het volgende:
't Is alleen soms best moeilijk om 'het wat rustiger aan de doen.'
Het is inderdaad zo dat je het zelf in de hand hebt hoe snel e.d. je alles doet, maar dat geldt niet op alle gebieden. Soms is dat gewoon niet mogelijk en moet je je aanpassen aan het tempo van anderen.

Ja klopt, het kan idd ook best moeilijk zijn. Ben zelf ook (nog) lerende daarin.
En idd, kan het gewoon moeilijk zijn in de hedendaagse maatschappij, we leven nou eenmaal niet in Tibet ofzo, of zoals in die reclame van 'Malibu, seriously taking easy ', ofzo. Geweldig.

Want zelf moet ik ook zoveel van mezelf (perfectionistisch) en ik presteer het om de spanning altijd weer tot ongekende hoogtes op te bouwen, waardoor ik vervolgens bij voorbaat al bijna lichamelijk uitgeput ben, terwijl ik nog niet eens begonnen ben. Al weet ik daar steeds beter mee om te gaan, mijn energiereserve weet ik gelukkig nu goed en optijd aan te vullen, kost niet eens veel tijd, maar wel nodig en vind het ook nodig af en toe. Anders kan je me oprapen bij wijze van. Heb ik en niemand niet wat aan. Gelukkig besef ik dit dus dan weer optijd en moet en ga ik door, maja aan de andere kant presteer ik volgens mij zelf stiekem gewoon beter onder druk ofzo.

Punt is wel dat het niet prettig is als je iets met tegenzin doet. Als je jezelf voorbij gaat lopen.
Naja, zag het al herkenbaar in dit topic voorbij komen ook. Als de druk groot is, maakt het alleen nog maar vervelender als je jezelf er niet prettig bij voelt, heb ik althans. Dan wil ik het liefst ook verdwijnen (wat ik soms dan ook weleens heb gedaan en/of gewoon doe). Ik probeer ook de balans te vinden, sowieso first things first, prioriteiten idd, al eerder genoemd, etc en het moet wel leuk blijven natuurlijk. Er zijn altijd dingen die minder leuk zijn, maja daar het beste van maken en jezelf ook 100% voor geven, scheelt al wat.

Wat ik wel denk, als mensen er echt geregeld last van hebben, is het soms beter om even een goeie time-out te nemen, en dan ook een echte goeie, ipv constant weer tegen dezelfde muur te blijven lopen.

Ik leef zelf eigenlijk echt met de dag, steeds meer, tot op de minuut af.
Situaties vallen niet te veranderen, altijd komt er wel iets bij en/of iets tussen, dat heb ik ondertussen wel ervaren. En naja misschien ben ik ook wel een eigenwijs hoor en heb en volg ik gewoon ergens mijn eigen tempo, vooral wanneer ik zoiets heb 'en nou raak ik mezelf kwijt', 'ho, tot hier en niet verder', alhoewel ging ik dan nog door. Maar probeer nu mijn tempo in acht te houden en die idd ook wel zoveel mogelijk te laten aansluiten op het vereiste tempo wanneer nodig wordt geacht. Want ik kan wel snel zijn als het moet . Ik geniet en leer onderweg alleen nogal veel, hoort er kennelijk bij ofzo.

_{maar zo ga ik dan ook echt wat doen , soms kan je de spanning ook teveel opbouwen, oa 4 tentamens (boeken) leren in één week tijd en ondertussen ben ik rustig a/h fokken ..ik hou het weer spannend zo..oh oh}

Het leven zou in principe vanzelf moeten gaan, die gedachte houdt me bezig vaker. Het leven zou vanzelf moeten gaan. Maar wanneer gaat het leven vanzelf? Zodra je ....nou..vul maar in.

Het leven gaat vanzelf zodra er geen files meer zijn, het leven gaat vanzelf zodra je niet meer zoveel hoeft te denken bij alles wat je doet, het leven gaat vanzelf zodra alles vlot verloopt. Het leven gaat vanzelf als je kunt zeggen, ik voel me niet meer levend. Het leven op zich vormt al voor stress. Wie weet gaat het leven pas vanzelf als je dood bent.

En dan is de dood niet eens dood als, dood. Maar dan krijgt de dood een hele andere betekenis.

Dit zat ff in mijn hoofd. Dat het leven pas vanzelf gaat als het leven afsterft zoals het leven zich altijd heeft laten zien. Dat gedachtes niet meer bestaan ook, gedachtes vind ik sowieso onzinnig en overbodig. Gedachtes komen bij mij over als een vloek. Moet erbij vermelden dat ik de laatste tijd niet meer zoveel gedachtes heb, dus hier doet de dood al zijn intrede

Ik zeg vaker van : "Ik ben helder, voel me fris" En dan voel ik me als in de zevende hemel. Totaal geen gedachtes. Maar dat gevoel houdt nooit lang aan. Hoewel het toch geregeld voorkomt.

Totaal geen gedachtes, dat komt over als....zweven. Op die momenten heb ik ook nergens last van in principe. Behalve een negatief saldo op de bank

zouden jullie kunnen proberen om wat meer ontopic te gaan ipv stress/onthaasten en allerlei filosofische gedachtes?

Okey

Okey

quote:

Op donderdag 9 december 2004 16:55 schreef sweetgirly het volgende:

Wat ik wel denk, als mensen er echt geregeld last van hebben, is het soms beter om even een goeie time-out te nemen, en dan ook een echte goeie, ipv constant weer tegen dezelfde muur te blijven lopen.

Helemaal mee eens
Alleen 'helpt' dat maar tijdelijk. Niet structueel.

Oké, even wat minder onthaastend/gestressed nu

Wat ik in mijn omgeving heb gemerkt is dat men vooral blij (en zelfs opgelucht) is dat ze weten wat 'er met me is'. Dat klinkt wat zwaar, maar ik weet ze snel even niet hoe ik het anders moet omschrijven. Ik heb me lang 'anders' gevoeld omdat ik -in vergelijking met de mensen om me heen- zo erg gevoelig reageerde op alles. En mijn ouders merkten ook aan me dat ik niet goed in mijn vel zat. Ze konden er alleen hun vinger niet opleggen en hebben lang gedacht (net als ik) dat er lichamelijk iets niet goed zat.
En die gedachte is zowel voor mij, als voor hun niet prettig geweest.
En wat is het dan heerlijk om te horen (en nu lezen) dat je niet de enige bent. Ook dát klinkt zws weer zwaar, maar zo voelde het wel op dat moment.
Ik was gewoon lekker een normaal mens, en er mankeerde niets aan me. En dat heeft me veel goed gedaan.