Dankjewel,
Caroline
hier een site waar wat info te vinden is, lijkt mij een goede site..
http://home.wxs.nl/~braam/miskraam.html
Heel veel sterkte meisje...
Een miskraam meldt zich vaak via vaginale bloedingen, die donker kunnen zijn of klonten of slijm bevatten. Buik- en rugpijn zijn ook voortekenen. Maar deze symptomen hoeven niet altijd een miskraam te betekenen! Het is wel onvermijdelijk als er een voortdurend bloedverlies is met ontsluiting (onvermijdelijke abortus). De baarmoeder kan zich ledigen, waarna de baarmoederwand zich sluit en de bloeding ophoudt (volledige abortus). Bij een gedeeltelijke lediging van de baarmoeder blijft de baarmoedermond open en gaat de bloeding door. Let ook op bij plotselinge, hevige buikpijn tussen de vijfde en tiende week van de zwangerschap. Dit kan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap betekenen (in de eileiders) en is levensbedreigend. Raadpleeg dan meteen uw arts.
Bij een miskraam gaat het soms om een embryo, die zich niet goed ontwikkelt. Een misvorming in de baarmoeder of een infectieziekte kan ook een miskraam veroorzaken. Als een kindje na 16 of 20 weken wordt geboren, spreekt men over een ontijdige geboorte, een late foetusdood of doodgeboorte. Vaak kan ook geen duidelijke oorzaak voor een miskraam worden gevonden. Vrouwen boven de 40 hebben verhoogde kans op miskramen, net als vrouwen die zwanger worden na een behandeling wegens verminderde vruchtbaarheid of onvruchtbaarheid. Twee- of meerlingzwangerschappen hebben verhoogde kans fout te gaan, en zwangerschappen met een gebrekkige placenta.
Bron: http://www.gezondheidsplein.nl/
Op fok is een topic waar al een hoop mensen hun ervaringen opgeschreven hebben:
Zwanger... en dan gaat het mis....
Ikzelf heb vorig jaar ook een miskraam gehad met 9 weken zwangerschap (22 mei 2002). Dit begon met bloedverlies (15 meiop mijn 4e trouwdag) en een week later is "het"er dus uitgekomen. Ik heb het zelf niet kunnen opvangen en ben een dag later zelfs nog gecuretteerd in het ziekenhuis omdat het nog niet helemaal schoon was. Ik had met het eerste bloedverlies verder helemaal geen klachten, alleen toen het echt loskwam had ik heftige weeën.
Het sneller zwanger zijn is in mijn geval dus wel gelukt. Ik had na een week of 6 weer een menstruatie en eind augustus was ik weer zwanger, en op 22 mei!!! is dus Sven geboren.
[Dit bericht is gewijzigd door easy-going op 23-10-2003 16:21]
Ik wist met 10 weken dat het kindje niet meer leefde, heb besloten om het spontaan te laten gebeuren vond dat het meest natuurlijke. We waren op vakantie in Zeeland twee weken later. Ik verloor 's avonds wat slijm en de volgende dag kreeg ik krampaanvallen (mini weeen) en verloor ik veel bloed. Heel veel bloed zal ik maar zeggen. Zoveel dat na contact met mijn eigen huisarts overlegd werd dat ik toch maar naar het ziekenhuis moest. Hier ben ik alsnog gecurreteerd. Voor mij was het mooi dat ik 30 geleden in datzelfde ziekenhuis geboren was. De cirkel was rond.
Ik vond het die dag allemaal niet fijn, ik bleef bloedproppen verliezen en had koppijn.
Ieder maakt hierin zijn eigen keuze, belangrijker is hoe je er hierna mee omgaat. Ik ben er te makkelijk mee omgegaan en kreeg later een klap. Het is natuurlijk niet te vergelijken met het verhaal hierboven van 30 weken, maar toch ook m,ijn pijn was daar. Inmiddels heb ik een prachtige dochter en is nummer 2 onderweg.
Veel sterkte met je verlies.
Als je eraan toe bent, kijk dan even in dit topic: Bewust alleenstaand ouderschap
O, ik zie net dat je daar al gepost hebt.
Een andere mogelijkheid is een mailinglist, die ik opgericht heb, voor Bewust Alleenstaande Moeders. Een hele fijne lijst, waar veel vrouwen lid van zijn die op dezelfde manier als jij zwanger zijn geworden. Ook zitten er - helaas - mensen bij die een miskraam hebben gehad. Ik denk dat je er veel herkenning kunt vinden. Als je meer wilt weten, mail me dan maar. Mijn e-mailadres staat in mijn profiel.
Nogmaals sterkte!
En als we het er dan toch over hebben, Moussy en Phileine hebben mij virtueel door de nachten heengesleept.
Lieve schatten, dank jullie wel! Zonder jullie had ik het een stuk zwaarder gehad
Ook mijn verhaal staat in het eerder genoemde topic.
Ik heb #2 ook maar geopend om verder te praten over dit onderwerp.
quote:sorry, dit topic bestond al ... Zwanger.. en dan gaat het mis 2
Op donderdag 23 oktober 2003 20:00 schreef melonovy het volgende:
Ik heb #2 ook maar geopend om verder te praten over dit onderwerp.
Ik heb eind augustus met 11 weken een miskraam gehad. Het begon bij mij op een vrijdagavond met bloedverlies, niet heel veel, maar wel continue zonder krampen of pijn. Volgende ochtend naar de huisarts die nog wel hoop had omdat de baarmoedermond gesloten was, ik zelf was er al van overtuigd dat het mis was.
Zaterdagnacht kreeg ik echt erge krampen met veel bloedverlies en veel grote stolsels. De pijn was overigens wel heftiger dan ik verwacht had, ik begrijp wel waarom ze het mini-weeen noemen. Een warme kruik en warme douche hielpen wel een beetje.
De heftige krampen hebben denk ik zo'n 3 uur geduurd, toen was het over. De volgende ochtend ging ik plassen en floepte de vruchtzak eruit. Een stuk groter dan ik dacht (met 'aanhangsel' toch wel zo'n 15cm).
Ik heb er wel naar gekeken, maar ik heb niet echt een vruchtje gezien, het leek meer gevuld met bloed. Weet overigens ook niet of er een vruchtje in heeft gezeten, heb geen echo gehad van tevoren zoals jij. Ik heb het wel in een potje gedaan omdat ik dacht de verloskundige het misschien nog wilde zien (die vond dit overigens niet nodig).
Het klinkt misschien gek maar ik was ook wel een beetje trots, zo van: er is wel degelijk iets gegroeid in mij. Heb het ook nog aan een vriendin laten zien (mijn vriend zat in het buitenland), was voor mij toch wel belangrijk dat iemand anders het ook gezien heeft.
Ik heb nog zo'n dag of 10 licht bloedverlies gehad. Verder meteen weer een normale cyclus.
Het verdriet is inmiddels wel een stuk minder, maar af en toe heb ik er nog wel last van. Het heeft mij wel geholpen het verhaal regelmatig te vertellen. Een erg goed boek vond ik: "Als je zwangerschap misloopt" van M. van Buuren en W. Braam. Echt een aanrader.
Ik probeer gewoon weer zwanger te raken, nog niet gelukt (zie ook topic wachten op een tweede streepje). Geloof niet dat je extra snel zwanger kan worden helaas.
Pffff...... het is een beetje een lang verhaal geworden. Maar ja, het is ook wel iets ingrijpends.
edit - zowel de vk als de gynaecoloog hadden het vruchtje graag willen zien, het was het eerste waar ze naar vroegen, maar ik heb er geen seconde bij stilgestaan om dat te bewaren.
Ik zou wel veel meer willen zeggen, maar er is niet veel zinnigs meer wat ik erover zou weten te zeggen.
Ik begrijp uit je verhaal dat je erg graag moeder wilt worden, en dat herken ik, want ik wil ook erg graag vader worden. Dus begrijp ik dat wat er nu is misgegaan je veel pijn moet doen.
Post hier als je wilt nog even hoe het verder met je gaat. Met het verwerken van deze gebeurtenis, en hopelijk ook met het opnieuw zwanger worden.
(Niet dat ik nieuwsgierig ben, maar ik wil wel graag alles weten )
Ik ben vooral heel verdrietig als ik thuis ben, dan realiseer ik me dat ik hier donderdagochtend vrolijk en zwanger wegging en 2 uur later "ontzwangerd" weer thuiskwam met het slechte nieuws.
Dan kijk ik even op het forum en lees jullie reakties, telkens weer en dat doet me goed.
Ik merk dat de steun heel fijn is, en ook de ervaringen van anderen. Een verloskundige zegt namelijk gewoon: het komt vanzelf wel, het is gewoon een iets zwaardere menstruatie, met iets meer kramp dan normaal. Maar dankzij jullie verhalen ben ik wat beter voorbereid nu, anders was ik me helemaal suf geschrokken van weeën, bloedverlies etc.
En ik ben alleen natuurlijk, dus dan zou dat helemaal vreselijk schrikken zijn geweest, zo in je eentje.
Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn keuze (curettage of wachten op spontane miskraam) en ander dingen.
Nogmaals: dank voor jullie lieve reakties en blijf vooral schrijven, het helpt me echt!
Ik ben inmiddels ook benieuwd naar andere dingen, zoals:
de reakties van jullie omgeving, had je veel steun aan je man/vriend, kreeg je vaak "dooddoeners" te horen. Kon je ook later nog je verhaal aan mensen kwijt, of was het niet meer bespreekbaar?
Hoe lang duurde je verdriet, wat voor dingen maakten je extra verdrietig?
Wilde je de echo aan mensen laten zien en wilden die mensen het laten zien?
Heb je het vruchtje begraven?
Als je daar nog wat over wilt delen: heel graag!
Groetjes en vast bedankt!
Caroline
Over je vragen: ik heb het vruchtje door de WC gespoeld. Voelde geen behoefte om het te begraven, had ook niet echt het idee dat het een kindje was. Het was toch nog wel erg abstract, had ook nog geen echo gehad.
Mijn omgeving heeft eigenlijk alleen maar goed gereageerd, geen dooddoeners gehoord. Ik ben soms wel verbaasd geweest over mijn eigen reactie. Af en toe overviel het verdriet me op momenten dat ik het zelf niet verwachtte. De laatste keer was, echt heel stom, toen Kim van Kooten dat gouden kalf won en zei dat ze zwanger was. Ik was gelijk in tranen....
Als positieve noot: inmiddels ben ik weer zwanger (2 maanden na de miskraam), dus misschien klopt die stelling dat je eerder zwanger wordt na een MK toch.....
quote:Dat had ik toen ik hoorde dat Laurentrien (nee, geen typfout) weer zwanger was. Ik had net gemerkt dat ik een MK kreeg en ik was de vorige keer ook tegelijk met haar zwanger.
Op donderdag 30 oktober 2003 22:13 schreef Xeliana het volgende:
Hoi Caroline, hoe is het nu met je?
Af en toe overviel het verdriet me op momenten dat ik het zelf niet verwachtte. De laatste keer was, echt heel stom, toen Kim van Kooten dat gouden kalf won en zei dat ze zwanger was. Ik was gelijk in tranen....
quote:Eigenlijk best wel, de "het is beter zo" en "je bent nog jong genoeg" og meer jaren tussen de kindjes hebben zitten is beter" hebben we flink vaak gehoord. Daarnaast hadden wij het nadeel dat veel mensen op de hoogte waren van de zwangerschap, donderdgas was de miskraam geconstateerd en ons dochtertje was zaterdags jarig, om de stemming niet op de miskraam te "gooien" hadden we het niemand verder verteld op schoonmoeder lief na dat we bezig waren met een miskraam. Dus op de verjaardag zelf continu vragen over de zwangerschap etc etc (we hebben het niet lang volgehouden, s'avonds is het alsnog verteld, maar goed ook, want het ging compleet mis, hevig bloedverlies etc etc en 24 uur later lag ik in het ziekenhuis.
Op zondag 26 oktober 2003 01:57 schreef Caroline38 het volgende:
de reakties van jullie omgeving, had je veel steun aan je man/vriend, kreeg je vaak "dooddoeners" te horen.
quote:hier wel als ik dat zou willen en er zijn misschien nog wel wat inetvrienden die het ook niet erg vinden, maar familie niet echt, die vinden dat het leven doorgaat en ondanks dat de uitgerekende datum in zicht is moet ik het achter melaten, aldus
Kon je ook later nog je verhaal aan mensen kwijt, of was het niet meer bespreekbaar?
quote:Lang, ben erg lang boos geweest en nu de datum nadert weer verdreitig. Heb mijn zinnen nu ook gezet op een nieuwe zwangerschap en hoop echt dat het me lukt met een positieve test in mijn handen te staan op de uitgerekende datum. Het lijkt me zo eng gevoel dan helemaal niets te hebben, leeg te zijn. Kadootjes die we al hadden gekregen aan truitjes, zwembroekjes (ze gingen uit van een knul) en andere verhaaltjes. Mensen die omtrendt mijn datum zijn uitgerekend die vertellen hoe de zwangerschap gaat is ook nog steeds k*t
Hoe lang duurde je verdriet, wat voor dingen maakten je extra verdrietig?
quote:we hebben geen echo meegekregen naar huis, dus konden het niet laten zien.
Wilde je de echo aan mensen laten zien en wilden die mensen het laten zien?
quote:heb dus een spoedcurretage gehad dus kon niets begraven, wel hebben we vergeetmenietjes uitgezaaid.
Heb je het vruchtje begraven?
Als een vlindertje zo klein
groeide jij in mij
Nu ben jij
het vlindertje
van mijn gedachten
Veel sterkte met het meemaken van je miskraam of je beslissing om tot curettage over te gaan en de verwerking van dit alles
quote:Hier moet ik zelfs al steeds bij stil staan. Mijn zusje was 28 december uitgerekend, en bij haar is het met 8-9 weken misgegaan. Althans, toen werd het geconstateerd, maar het bleek dat het vruchtje al met minder dan 6 weken was gestopt met ontwikkelen.
Op vrijdag 31 oktober 2003 09:55 schreef Knorretje het volgende:...die vinden dat het leven doorgaat en ondanks dat de uitgerekende datum in zicht is moet ik het achter melaten, aldus
Lang, ben erg lang boos geweest en nu de datum nadert weer verdreitig.
Wat lief dat jullie zo geïnteresseerd zijn! Hier dan de update, het is een ongelooflijk verhaal geworden.
Gevoelsmatig wilde ik gewoon afwachten, maar daar er een familielid van me op sterven lag in het buitenland heb ik op een gegeven moment toch een (spoed)afspraak gemaakt voor curettage. Tegen mijn gevoel in, maar ik wilde absoluut niet naar het buitenland met de kans op een miskraam daar.
Dinsdag zou ik voor curettage gaan, maar zondag overleed het familielid al en de begrafenis is in die landen de volgende dag, dus maandag. Zwaar wikken en wegen zondag en toch vertrokken. Miskraam begon meteen na de begrafenis maandag en zette flink door in vliegtuig terug. Uiteindelijk een loodzware nacht gehad met weeën, veel bloedverlies, met spoed naar ziekenhuis.
Gelukkig was ik dus net op tijd terug in Nederland. En geen curettage nodig gehad, moeder natuur heeft het gered, maar ternauwernood ...
Voel me nu slap (lichamelijk) en leeg en soms ineens heel verdrietig.
Het is ook iets wat je moet verwerken, het zien van zo'n klein mensje, 3 cm groot, maar alles erop en eraan, ik kon de vingertjes tellen.
Dan is het ineens veel meer je kindje dan vóór het eruit kwam.
Het is nu voor onderzoek bij de patholoog, maar ik kan het eind deze week ophalen en ga het dan begraven.
En ik was dus zwanger van een donor en heb de miskraam dus alleen gedaan. Voelde aan de ene kant goed, aan de andere kant realiseer je je dan wel dat een relatie toch wel erg fijn zou zijn. Gewoon een lieve, warme arm om je heen.
Groeten,
Caroline
Ik hoop dat je lichamelijk snel weer opknapt en heel veel sterkte met de verdere verwerking.
Wat een toestand zeg, en dan ook nog eens allemaal tegelijk.
Toch denk dat het prettiger is dat je kindje spontaan is gekomen, dan dat het met curretage wordt weggehaald, voor de verwerking lijkt me dat fijner.
Ik hoop voor je dat er een oorzaak gevonden kan worden, maar waarschijnlijk is er niet veel te achterhalen, hou daar maar rekening mee.
Heel veel sterkte ermee!
ja daar heb je helemaal gelijk in, het is ook meer voor mijn beeldvorming bedoelt... het is vooral heel erg voor haar omdat juist zij het zo graag wil en er al zo lang mee bezig is... ik weet dat veel mensen nu denken ach het was maar 6 weken, dat was de wetenschappijle kant die ik nu even wilde weten... pffff... dank je voor je bericht.quote:Op vrijdag 24 december 2004 11:59 schreef miss_sly het volgende:
toscane, belangrijk denk ik als je haar wilt steunen is minder de wetenschappelijke kant (hoe ver is de ontwikkeling van dit kindje enz.) maar hoe zij het ervaart. Zij zal het niet voelen alsof ze een kindje van amper 1 cm. verliest, maar ze verliest haar kindje. Ze verliest deze kans, ze verliest de toekomst zoals ze die zag toen ze wist dat ze zwanger was, zelfs al is dat maar heel kort geweest.
Natuurlijk is het voor jouw beeldvorming prettig te weten waar het feitelijk om gaat, maar gevoelsmatig is het zeer wel mogelijk dat die feitjes er voor je vriendin niets toe doen.
Idem..quote:Op donderdag 23 oktober 2003 18:54 schreef Yfke het volgende:
Wil je alleen heel veel sterkte toewensen..........
quote:Op woensdag 29 december 2004 13:33 schreef Martineke het volgende:
heel veel sterkte en kracht toegwenst deze tijd Annemieken neem de tijd die je ervoor nodig hebt, miskraam is een behoorlijke aanslag op je gevoel en emoties e.d. het is toch wel even je "toekomst" die je uit aant stippelen was, die nu ineens weg valt
het is niet niks hoor.
dikke knuffel for you
quote:Op woensdag 29 december 2004 17:27 schreef miss_sly het volgende:
Annemiek, je hoeft niet sterk te zijn en door te zetten. Wees lief voor jezelf en sta jezelf toe verdrietig en 'zwak' te zijn, want het verlies van je kindje is iets waarvan je heel erg verdrietig mag worden! Ik vind het niet zwak als je daardoor niet flink en sterk bent.
Ik heb destijds ook een hele tijd gedaan alsof ik sterk was en gewoon verder ging, maar ineens haalde het verdriet me alsnog in, en moest ik alsnog verwerken dat ik mijn kindje en mijn toekomst zoals ik die had gedroomd, verloren had. Zelfs nu heb ik nog wel eens een dip, maar het wordt draaglijker en korter.
Voor nu, heel veel sterkte, het lijkt me echt vreselijk om te moeten wachten tot het over is
En als je je er beter van voelt of je denkt dat het helpt met verwerken, kun je hier neerzetten wat je voelt!
quote:Op donderdag 30 december 2004 11:17 schreef kevin33 het volgende:
Sterkte
Gisteravond zijn wij (Annemiek en ik) het vruchtje verloren. Niet herkenbaar, maar wel heel duidelijk dat dit toch echt het vruchtje was. Wij zijn erg blij dat wij dit nog als afsluiting in het oude jaar heb kunnen doen, zodat wij dit nieuwe jaar "schoon" kunnen beginnen.quote:Op zaterdag 1 januari 2005 15:22 schreef bixister het volgende:
annemiek, jij bent inmiddels dus ook het vruchtje verloren... sterkte ermee. was het nog duidelijk te herkennen zoals je gehoopt had?
Ja, dat is wat ik ook wilde zeggen even. Ik ben er ook erg mee bezig geweest aangezien m'n moeder vrij veel miskramen heeft gehad (ik geloof een stuk of 6, ze heeft het er niet vaak over) en een doodgeboorte met 6 maanden. Stefan's moeder heeft ook in ieder geval 1 miskraam gehad. Maar dan heb je dus zelf niet een grotere kans op dit soort dingen. Niet dat dit wat veranderd aan wat er nu gebeurt is natuurlijk. Djeez en Ingrid: veel sterkte!quote:Op zaterdag 1 januari 2005 18:56 schreef Merisse het volgende:
3. Jullie hebben nauwelijks meer kans als iemand anders op een nog een miskraam. Miskramen zijn volgens mij alleen erfelijk als er sprake zou zijn van een chromosomenafwijking (wat zeer zeldzaam is).
Ik ben nog niet bij de ha geweest. Maandag probeer ik meteen een afspraak te maken. Ik geloof dat een echo bij 6 weken weinig nut heeft, maar weet dit niet zeker.quote:Op zaterdag 1 januari 2005 10:32 schreef heavenswoman het volgende:
Djeez en ingrid ... zijn jullie wel naar een dokter ofzo geweest voor een echo ofzo... (of heeft dat geen zin bij 6 weken?)
Mijn nichtje heeft vorige week een flinke bloeding gehad met stolsels en ook een prop die erg groot was en waarvan ze dacht dat dat haar kindje was .... ze zijn snachts naar het ziekenhuis gegaan en hebben een echo gehad.... alles bleek in orde.
Ik wil jullie geen valse hoop geven en vaak is je eigen gevoel het juiste gevoel, maar laat het toch eens uitzoeken ?
Over wel of geen kinderen meer moet je nu direkt misschien nog niet nadenken, eerst dit !!
Sterkte allebei, hoop dat jullie veel steun aan elkaar hebben
Hoi Ingrid,quote:Op zondag 2 januari 2005 01:16 schreef Ingrid19 het volgende:
Iemand enig idee hoe lang je er last van blijft houden? Van het vloeien en de buikpijn en krampen?
Ok. Ik moest van de vervangende ha sowieso deze week naar mijn eigen ha. Dus maak ik meteen een afspraak voor morgen, hebben we dat ook weer gehad.quote:Op zondag 2 januari 2005 12:50 schreef danosa het volgende:
Ik heb een ook een natuurlijke miskraam gehad. Dit was met ongeveer 10 weekjes oud. Na het verliezen van het vruchtje op maandag heb ik tot vrijdag last gehad van krampen en vloeien. Dit is belangrijk om de baarmoeder weer schoon te maken. In mijn geval kwam vrijdag nog het nageboorte eruit, hierna was het snel over. Na een 1e miskraam doet een HA niets hoor Ingrid. Alleen als je blijft vloeien gaan ze kijken of er niet iets is blijven zitten in de baarmoeder.
Heel veel sterkte Ingrid en Annemiek!
Dan ga ik aleve maar gebruiken, want de krampen doen wel erg veel pijn op het moment.quote:Op zondag 2 januari 2005 20:21 schreef Merisse het volgende:
Bij mij was het steeds een zware menstruatie, veel stolsels en flinke krampen en bloedverlies maar met een dag of 8 over. Gewoon een pijnstiller pakken Ingrid. Bij mij is de eerste keer in het ziekenhuis een inwendige echo gedaan waarop ze konden zien dat mijn baarmoeder helaas leeg was.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |