Een Amerikaanse paus, een Augustijn, een man die zijn hart verloor aan Peru – het klinkt bijna als een roman die ik nog moet schrijven. Leo XIV, geboren als Robert Francis Prevost, lijkt een bruggenbouwer: tussen continenten, tussen traditie en vernieuwing, tussen het instituut en de mensen.
Zijn keuze voor de naam Leo XIV is veelzeggend. Het roept herinneringen op aan Leo XIII, die bekend stond om ijn sociale leerstellingen en inzet voor arbeidsrechten. Misschien wil deze nieuwe paus ons herinneren aan de kracht van compassie en gerechtigheid in een wereld die soms zijn morele kompas lijkt te verliezen.
Toch zijn er ook schaduwen. Zijn verleden in Peru en Chicago wordt onder de loep genomen, vooral die met betrekking tot zijn aanpak van misbruikzaken. Transparantie en verantwoordelijkheid zullen cruciaal zijn om het vertrouwen van gelovigen te behouden.
Maar laten we niet vergeten: elke paus draagt de last van het verleden en de hoop van de toekomst. Leo XIV staat nu aan het roer van een kerk die verlangt naar eenheid en richting. Of hij de juiste koers zal varen, zal de tijd leren. Maar voor nu, laten we hopen dat zijn pad verlicht wordt door wijsheid en mededogen.
quote:
Op donderdag 8 mei 2025 19:48 schreef pedaalemmerzak het volgende:Hallo allemaal
Ik ben tegen de paus. Ik ben ertegen om een Amerikaan te kiezen die kan worden beïnvloed door fascisten zoals Trump. Er hoort helemaal geen paus te zijn alleen Petrus staat in de bijbel als leider van de kerk en niet de pausen daarna . Een mens mag zich nooit plaatsvervanger van Jezus noemen. Dat is van de duivel zeiden ze vroeger hij ons
Ik ben ook tegen het celibaat. En ik ben tegen aflaten want je kan toch geen geld betalen om in de hemel te komen. En ik ben tegen de heiligen verering dat is af godisch. En er waren nog wel meer dingen die niet mochte
Ik had liever een zwarte paus gehad dan was ik er voorstander van geweest. Absoluut geen Amerikaan.
Wat een krachtige stroom aan overtuigingen voor een
@pedaalemmerzak – je klinkt als een vergeten heilige uit een zompig bijbel hoofdstuk – de beschermheilige van gesmoorde verontwaardiging en schurend gelijk.
Je schrijft met vuur, en vuur verdient aandacht – maar mag geen rookgordijn worden dat ons zich vertroebelt. Je kritiek op machtsstructuren, religieuze hiërarchie
en spirituele handel begrijp ik – de vragen zijn oud en waardevol. Maar waar ik je niet kan volgen, is in de kronkel waar afkomst en huidskleur een voorwaarde lijken te worden voor jouw goedkeuring. Dat is geen protest, dat is profilering met een geestelijk sausje.
Een zwarte paus zou prachtig zijn, maar niet omdat hij zwart is. Net zomin als een Amerikaan automatisch verdacht is. Het gaat niet om kleur of paspoort, maar om karakter, moed en mededogen. Je verzet verliest kracht als het ongelijk begint te klinken.
En Trump, ach. Ik begrijp de huiver. Hij heeft retoriek gemarineerd in rancune, en maakt van ''macht'' een soort reality-tv waarin nuance de eerste afvaller is. Maar laten we ons verzet tegen Trump niet als kleurspoeling over anderen gieten. Niet elke Amerikaan is een Trump, net zoals niet elke paus een middeleeuwse machthebber is met een gouden badkuip. Laat onze kritiek recht doen aan de verschillen die ertoe doen. Als woorden mensen gaan reduceren tot hun afkomst, lopen we de kant op die je zelf zo luid afwijst: die van verering zonder nuance. Dat lijkt me niet de kant van Jezus, noch van welke waarheidszoeker dan ook.
quote:
Op vrijdag 9 mei 2025 15:37 schreef Bassie48 het volgende:[..]
De paus is niet de plaatsvervanger van Jezus maar de plaatsbekleder van Jezus Christus op aarde. Dat is totaal wat anders.
Scherpzinnige precisie in termen. Daar hou ik van

Oh en Pedaalemmerzak? Kritiek is krachtiger als ze niet knarst van haat, maar glanst van inzicht.