F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Ja, het is ook een illusie, omdat je die pathways, door (aangeleerde) denkwijzen zelf creeert. Dus inderdaad is het een illusie dat het bestaat, zolang je er naar luistert, en er waarde aan hecht, dan bestaat het wel, maar eigenlijk ook weer niet. Het is een soort zelfde iets als een hologram, die bestaat ook, maar als je de projector uitzet is het ook weg en bestaat het niet meer.quote:Op zondag 10 maart 2024 11:03 schreef CharlesKinbote het volgende:
Mijk is waarschijnlijk iemand die na de uitdrukking "ga op je hurken zitten" gehoord te hebben naarstig op zoek gaat naar zijn hurken.
Wanneer mensen het over "ego" hebben is dat een metafoor voor bepaalde aspecten van de beleving van de werkelijkheid, bepaalde verlangens die te maken hebben met de ervaring een substantieel persoon te zijn die voortduurt in de tijd. Die dingen bestaan allemaal niet zonder de taal, zoals Ali terecht uitwijst.
De New Age-psychose wordt weer eens mooi duidelijk: het ego is een illusie, maar tegelijkertijd is het oppermachtig en de oorzaak van alle kwaad in de wereld. Kies er één. In mijn ogen poneer je iets dat in eerste instantie helemaal niet substantieel bestaat.
Binnen de boeddhistische fenomenologie wordt hier volgens mij veel reëeler naar gekeken. Je hebt skandha's, en die stromen door elkaar waardoor de indruk wordt gewekt dat er een 'ik' of een 'ego' is. Maar zij maken niet de fout om die illusie te reïficeren (tot een ding te maken) en hem vervolgens proberen te ondermijnen. Dat is vechten tegen windmolens.
Met de rest van de post ben ik het eens, goeie bijdrage om misvatting te voorkomen hier.
Edit, beetje jammer van de poging tot flame verder, maargoed, if people try to bring you down they're already below you, zo zei iemand, dunno meer wie, ook te lui om google te zoeken. Good busy.
As above, so below.
Het gevoel dat je een gescheiden, onafhankelijke, entiteit bent is een illusie. Het is letterlijk niet realistisch, zoals de organismen niet gescheiden zijn van de aarde, de aarde niet gescheiden van het universum. Het is één verbonden realiteit.
Het ego heeft geen vrije wil.
Het ego heeft geen vrije wil.
Het ego is een illusie, dus die kan niets beslissen. Een illusie heeft geen macht.quote:Op zondag 10 maart 2024 12:03 schreef Mijk het volgende:
[..]
Dit vind ik wel een interessante, tell more?
Hiermee zeg je dus eigenlijk dat niemand op aarde een vrije wil heeft.quote:
[..]
Het ego is een illusie, dus die kan niets beslissen. Een illusie heeft geen macht.
As above, so below.
Klopt, God doet alles.quote:Op zondag 10 maart 2024 12:07 schreef Mijk het volgende:
[..]
Hiermee zeg je dus eigenlijk dat niemand op aarde een vrije wil heeft.
Vervolg
Babylon
Na de vloed lezen we dat de nakomelingen van Noach zich vermenigvuldigen, maar het kwaad is duidelijk niet uitgeroeid, de corruptie was ook zijn familie aanwezig (wellicht waren zijn zonen getrouwd met een van de kinderen der ongerechtigeid, of was de invloed van het kwaad al te sterk geweest in hun leven, dit wordt niet expliciet beschreven). Zo lezen we dat Cham de vader van Kanaän, een van Noachs zonen, 'de naaktheid van zijn vader zag'. Volgens veel theologen wordt dit geïnterpreteerd als dat hij seksuele handelingen met zijn dronken, slapende vader had verricht. Daarom reageerde Noach door Chams zoon te vervloeken. Kanaän werd uiteindelijk een van de vaders van de stammen die in het land Kanaän zouden wonen en ernstige zondaars werden, met kinderoffers en dergelijke. We zien steeds hoe corrupt gedrag en zonde steeds wordt doorgegeven via familielijnen en tot volledige volkeren leidt die in totale afgoderij leven.
Op een gegeven moment wordt een man genaamd Nimrod een groot leider in Sumerië. Hij wordt een 'groot jager voor de Heer' genoemd. Hiermee wordt bedoeld dat hij een groot koning (koningen en de jacht waren nauw met elkaar verbonden) en rebel tegen God was.
Genesis 10:8En Cusj verwekte Nimrod; die begon een geweldenaar op de aarde te worden.
9Hij was een geweldig jager voor het aangezicht van de HEERE; daarom wordt gezegd: Als Nimrod, een geweldig jager voor het aangezicht van de HEERE.
10Het begin van zijn koninkrijk bestond uit Babel, Erech, Akkad en Kalne in het land Sinear.
Babel (of Babylon) was een van de steden onder zijn macht:
Genesis 11:1Heel de aarde had één taal en eendere woorden.
2En het gebeurde, toen zij naar het oosten trokken, dat zij een vlakte in het land Sinear vonden. Daar gingen zij wonen.
3En zij zeiden allen tegen elkaar: Kom, laten wij kleiblokken maken en die goed bakken! En de kleiblokken dienden hun tot steen en het asfalt diende hun tot leem.
4En zij zeiden: Kom, laten wij voor ons een stad bouwen, en een toren waarvan de top in de hemel reikt, en laten we voor ons een naam maken, anders worden wij over heel de aarde verspreid!
Wat vond God van dit project?
5Toen daalde de HEERE neer om de stad en de toren te zien die de mensenkinderen aan het bouwen waren,
6en de HEERE zei: Zie, zij vormen één volk en hebben allen één taal. Dit is het begin van wat zij gaan doen, en nu zal niets van wat zij zich voornemen te doen, voor hen onmogelijk zijn.
7Kom, laten Wij neerdalen en laten Wij hun taal daar verwarren, zodat zij geen van allen elkaars taal zullen begrijpen.
8 Zo verspreidde de HEERE hen vandaar over heel de aarde, en zij hielden op met het bouwen van de stad.
9Daarom gaf men haar de naam Babel; want daar verwarde de HEERE de taal van heel de aarde, en vandaar verspreidde de HEERE hen over heel de aarde.
God was er dus niet zo blij mee. Waarom niet?
Dit project Babylon was een poging om te voorkomen dat de 'mens zich zou verspreiden'. Het was een poging om de mensheid te verenigen onder één macht, terwijl God juist had gezegd: vermenigvuldig en vul heel de aarde.
Genesis 9:1Toen zegende God Noach en zijn zonen en Hij zei tegen hen: Wees vruchtbaar, word talrijk en vervul de aarde!
Maar deze macht was niet onderworpen aan God. Het was een project van de kinderen der ongehoorzaamheid.
God stak hier een stokje voor, omdat als dit project zou slagen, hetzelfde zou gebeuren als voor de vloed: de hele mensheid zou opnieuw corrupt raken en zijn eigen vernietiging over zichzelf uitroepen.
Het woord 'Babel' bestaat uit 'bab' en 'el', oftewel 'poort' en 'god'. Het is een poort naar God. Maar welke God? Niet God de schepper, maar een andere God. Babylon werd daarom een profetisch symbool voor een afvallige combinatie van staatsmacht + religie die zich niet onderwerpt aan de instructies, geboden en wil van God, maar een alternatieve weg naar God biedt, die de mens zelf kiest. Hier zien we dus opnieuw de geest van Kaïn die zich in de mensheid vestigt.
Babylon betekent ook 'verwarring', omdat God er de talen verwarde.
De toren was een uiting van menselijke trots en arrogantie, het idee dat de mens onafhankelijk van God kan leven , dat 'niets van wat zij zichzelf voornemen te doen, voor hen onmogelijk zal lijken'. Volgens sommige bronnen bouwden ze de toren ook om te voorkomen dat God hen opnieuw met een vloed zou kunnen vernietigen, terwijl Gd een verbond had gesloten, oftewel belofte gedaan, om dit nooit meer opnieuw te doen. Maar deze mensen wilden niets van God weten, ze wilden hun eigen ding doen, op hun manier, en de verlangens van hun hart nastreven zonder acht te slaan op de God die hen het leven had gegeven.
Babylon werd met deze hooghartigheid, waarin de mens onafhankelijk van God wil leven, en menselijke inspanningen, capaciteiten, trots etc. worden verheerlijkt door middel van grootste projecten met een religieuze connotatie die direct indruist tegen God, een symbool en archetype voor de grote afvalligheid waarbij de mens zelf voor God probeert te spelen. Deze Babylonische filosofie zou zich geleidelijk aan opnieuw over de wereld verspreiden, net zoals voor de vloed.
In latere profeties zullen we zien dat Babylon veelvuldig wordt gebruikt om naar deze spirituele afvalligheid te verwijzen, en dat de kenmerken ervan ook steeds terugkomen in de wereldmachten die door de bijbel worden aangewezen als de moderne spirituele opvolgers van 'Babylon'.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 10-03-2024 12:24:59 ]
Babylon
Na de vloed lezen we dat de nakomelingen van Noach zich vermenigvuldigen, maar het kwaad is duidelijk niet uitgeroeid, de corruptie was ook zijn familie aanwezig (wellicht waren zijn zonen getrouwd met een van de kinderen der ongerechtigeid, of was de invloed van het kwaad al te sterk geweest in hun leven, dit wordt niet expliciet beschreven). Zo lezen we dat Cham de vader van Kanaän, een van Noachs zonen, 'de naaktheid van zijn vader zag'. Volgens veel theologen wordt dit geïnterpreteerd als dat hij seksuele handelingen met zijn dronken, slapende vader had verricht. Daarom reageerde Noach door Chams zoon te vervloeken. Kanaän werd uiteindelijk een van de vaders van de stammen die in het land Kanaän zouden wonen en ernstige zondaars werden, met kinderoffers en dergelijke. We zien steeds hoe corrupt gedrag en zonde steeds wordt doorgegeven via familielijnen en tot volledige volkeren leidt die in totale afgoderij leven.
Op een gegeven moment wordt een man genaamd Nimrod een groot leider in Sumerië. Hij wordt een 'groot jager voor de Heer' genoemd. Hiermee wordt bedoeld dat hij een groot koning (koningen en de jacht waren nauw met elkaar verbonden) en rebel tegen God was.
Genesis 10:8En Cusj verwekte Nimrod; die begon een geweldenaar op de aarde te worden.
9Hij was een geweldig jager voor het aangezicht van de HEERE; daarom wordt gezegd: Als Nimrod, een geweldig jager voor het aangezicht van de HEERE.
10Het begin van zijn koninkrijk bestond uit Babel, Erech, Akkad en Kalne in het land Sinear.
Babel (of Babylon) was een van de steden onder zijn macht:
Genesis 11:1Heel de aarde had één taal en eendere woorden.
2En het gebeurde, toen zij naar het oosten trokken, dat zij een vlakte in het land Sinear vonden. Daar gingen zij wonen.
3En zij zeiden allen tegen elkaar: Kom, laten wij kleiblokken maken en die goed bakken! En de kleiblokken dienden hun tot steen en het asfalt diende hun tot leem.
4En zij zeiden: Kom, laten wij voor ons een stad bouwen, en een toren waarvan de top in de hemel reikt, en laten we voor ons een naam maken, anders worden wij over heel de aarde verspreid!
Wat vond God van dit project?
5Toen daalde de HEERE neer om de stad en de toren te zien die de mensenkinderen aan het bouwen waren,
6en de HEERE zei: Zie, zij vormen één volk en hebben allen één taal. Dit is het begin van wat zij gaan doen, en nu zal niets van wat zij zich voornemen te doen, voor hen onmogelijk zijn.
7Kom, laten Wij neerdalen en laten Wij hun taal daar verwarren, zodat zij geen van allen elkaars taal zullen begrijpen.
8 Zo verspreidde de HEERE hen vandaar over heel de aarde, en zij hielden op met het bouwen van de stad.
9Daarom gaf men haar de naam Babel; want daar verwarde de HEERE de taal van heel de aarde, en vandaar verspreidde de HEERE hen over heel de aarde.
God was er dus niet zo blij mee. Waarom niet?
Dit project Babylon was een poging om te voorkomen dat de 'mens zich zou verspreiden'. Het was een poging om de mensheid te verenigen onder één macht, terwijl God juist had gezegd: vermenigvuldig en vul heel de aarde.
Genesis 9:1Toen zegende God Noach en zijn zonen en Hij zei tegen hen: Wees vruchtbaar, word talrijk en vervul de aarde!
Maar deze macht was niet onderworpen aan God. Het was een project van de kinderen der ongehoorzaamheid.
God stak hier een stokje voor, omdat als dit project zou slagen, hetzelfde zou gebeuren als voor de vloed: de hele mensheid zou opnieuw corrupt raken en zijn eigen vernietiging over zichzelf uitroepen.
Het woord 'Babel' bestaat uit 'bab' en 'el', oftewel 'poort' en 'god'. Het is een poort naar God. Maar welke God? Niet God de schepper, maar een andere God. Babylon werd daarom een profetisch symbool voor een afvallige combinatie van staatsmacht + religie die zich niet onderwerpt aan de instructies, geboden en wil van God, maar een alternatieve weg naar God biedt, die de mens zelf kiest. Hier zien we dus opnieuw de geest van Kaïn die zich in de mensheid vestigt.
Babylon betekent ook 'verwarring', omdat God er de talen verwarde.
De toren was een uiting van menselijke trots en arrogantie, het idee dat de mens onafhankelijk van God kan leven , dat 'niets van wat zij zichzelf voornemen te doen, voor hen onmogelijk zal lijken'. Volgens sommige bronnen bouwden ze de toren ook om te voorkomen dat God hen opnieuw met een vloed zou kunnen vernietigen, terwijl Gd een verbond had gesloten, oftewel belofte gedaan, om dit nooit meer opnieuw te doen. Maar deze mensen wilden niets van God weten, ze wilden hun eigen ding doen, op hun manier, en de verlangens van hun hart nastreven zonder acht te slaan op de God die hen het leven had gegeven.
Babylon werd met deze hooghartigheid, waarin de mens onafhankelijk van God wil leven, en menselijke inspanningen, capaciteiten, trots etc. worden verheerlijkt door middel van grootste projecten met een religieuze connotatie die direct indruist tegen God, een symbool en archetype voor de grote afvalligheid waarbij de mens zelf voor God probeert te spelen. Deze Babylonische filosofie zou zich geleidelijk aan opnieuw over de wereld verspreiden, net zoals voor de vloed.
In latere profeties zullen we zien dat Babylon veelvuldig wordt gebruikt om naar deze spirituele afvalligheid te verwijzen, en dat de kenmerken ervan ook steeds terugkomen in de wereldmachten die door de bijbel worden aangewezen als de moderne spirituele opvolgers van 'Babylon'.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 10-03-2024 12:24:59 ]
Vervolg
Even een woord tussendoor.
Ik kan me voorstellen dat velen verwachtten dat dit topic over Nostradamus-achtige voorspellingen zou gaan, zoals 'over x jaar gebeurt dit'.
Hoewel de bijbel ook dit soort profeties bevat, komen die pas later voor. Om die profeties fatsoenlijk te kunnen duiden, is het essentieel om de basisbeginselen van de bijbel te begrijpen. Ik probeer nu dus het grotere plaatje te schetsen van het conflict tussen goed en kwaad, van twee kampen en hun karakteristieken. Dan zullen het taalgebruik, de verwijzingen, symbolen enz. van latere profeties beter te begrijpen zijn.
Verder zijn al deze verhalen profetisch in de zin dat ze lessen leren over wat de toekomst volgens de bijbel in petto heeft. Ze maken duidelijk wat er achter de schermen, op spiritueel vlak plaatsvindt, hoe dat betrekking heeft op ons eigen leven, en hoe spirituele tendensen de menselijke geschiedenis hebben vormgegeven. Want alles wat voor de mensen toen relevant was, is dat ook voor ons. Wij zitten wat dat betreft allemaal in hetzelfde schuitje, staan bloot aan dezelfde verleidingen, hebben last van dezelfde tendensen en invloeden.
Wat we tot nu toe hebben gezien is dat er twee kampen zijn ontstaan: Gods kinderen die de rechtvaardigheid zoeken, en de kinderen van ongehoorzaamheid die hun eigen verlangens achternalopen en God alleen willen dienen op een manier die hen zelf goed uitkomt, maar die zich weigeren te onderwerpen aan Gods vereisten.
Deze kinderen van ongehoorzaamheid verspreiden zich in veel grotere getalen dan Gods kinderen, en een specifieke categorie daarvan heeft de autoriteit van God gekregen om te heersen in de wereld om het kwaad nog min of meer in bedwang te houden, te reguleren.
Tegelijkertijd bestaat het verlangen bij de kinderen der ongehoorzaamheid om Gods kinderen te doden. Er is altijd een spanningsveld tussen de twee, en als deze 'Kaïn' de kans krijgt, slaat hij de rechtvaardige Abel dood.
God echter heeft een messias beloofd, en die messias zal geboren moeten worden uit Zijn kinderen. Daarom verkiest God steeds specifieke individuen uit de naties, gaat er een verbond mee aan en zegent die, opdat uit die linie uiteindelijk de messias geboren kan worden. We hebben al die personen vanaf Adam niet behandeld, maar na Noach was de volgende persoon die God opriep om Hem te volgen Abraham, toen nog Abram genaamd.
Abraham
Na de vloed, Babel en de verspreiding van de volkeren over de aarde, was het tijd voor God om de beloofde messias te laten komen.
Daarvoor keerde God zich tot Abraham.
Kennis over deze komende messias diende verspreid te worden onder de volkeren. Het zou geen zin hebben gehad als er een messias was gekomen waar niemand had op had gewacht, die door niemand zou worden herkend, waar niemand over had gehoord, en waar de kennis over door niemand zou worden verspreid.
Daarom nam God het initiatief om een volk voor zichzelf te verkiezen dat Zijn geboden in acht zou nemen, kennis over Zijn komst zou verspreiden, en Hem uiteindelijk in haar midden ontvangen.
Via dit volk zou God ook zijn liefde en zegeningen kunnen laten zien, grote indruk maken op de omliggende volkeren, hen tot bekering kunnen bewegen. Door Gods geboden in de praktijk te brengen, zou ieder volk moeten erkennen dat hun manier van leven, de geboden van God, vreugde en vrede brengen. Door God te verheerlijken, zouden deze volkeren kunnen worden gemotiveerd om zich te bekeren van hun afgoden en zich tot de ware God te bekeren. En dus uiteindelijk ook de messias te omarmen als ultieme uiting van Gods genade en hoop voor de toekomst.
God keerde zich hiervoor tot Abraham. Abrahams leven is als één groot profetisch of typologisch verhaal, waarin een hele reeks spirituele waarheden in praktische gebeurtenissen uiteen worden gezet en voorzegd. Abraham zelf speelt hierin vaak de rol van de messias zelf, of de rol van God. Deze verhalen geven ons dus een kijkje in de geest van God en de daden van de messias. Ze helpen ons te begrijpen wat de beweegredenen van hun handelen zijn, en wat er op spiritueel vlak nu eigenlijk gebeurt, wat voor ons de relevantie van hun daden is.
Enkele van deze profetische/typologische elementen zijn:
- Abraham die op weg is naar het beloofde land
- Abraham die tegen alle verwachtingen en hoop in een zoon krijgt
- Abraham die met God onderhandelt over het lot van Sodom en Gomorra
- Abraham die zelf de strijd aangaat met Sodom en Gomorra
Het zou te veel werk zijn om hier een gedetailleerd verhaal van alle relevante profetische elementen in het leven van Abraham te geven, dus ik richt me nu op de wat mij betreft belangrijkste: de geboorte van Abrahams zoon.
God had aan Abraham beloofd dat hij een talrijk nageslacht zou krijgen, terwijl hij tot dan toe kinderloos was:
Genesis 15
1Na deze dingen kwam het woord van de HEERE tot Abram in een visioen: Wees niet bevreesd, Abram, Ik ben voor u een schild, uw loon zeer groot.
2Toen zei Abram: Heere HEERE, wat zult U mij dan geven, aangezien ik kinderloos heenga en de bezitter van mijn huis deze Eliëzer uit Damascus zal zijn?
3Verder zei Abram: Zie, mij hebt U geen nageslacht gegeven, en zie, iemand die in mijn huis geboren is, zal mijn erfgenaam zijn.
4Maar zie, het woord van de HEERE kwam tot hem: Deze man zal uw erfgenaam niet zijn, maar iemand die uit uw eigen lichaam voortkomt, die zal uw erfgenaam zijn.
5Toen leidde Hij hem naar buiten en zei: Kijk toch naar de hemel en tel de sterren, als u ze kunt tellen. En Hij zei tegen hem: Zo talrijk zal uw nageslacht zijn.
6 En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Later kwam God kwam letterlijk bij Abraham langs om een hapje te eten en verkondigde het volgende:
Genesis 18:10 En Hij zei: Ik zal over een jaar zeker bij u terugkomen; en zie, dan zal Sara, uw vrouw, een zoon hebben! Sara hoorde dat bij de ingang van de tent, die achter Hem was.
Abraham en Sarah waren allebei oud (Sara was 90 jaar oud). Daarom geloofden ze niet dat Sara een kind zou baren, dus in plaats daarvan gaf Sara haar dienstmeid aan Abraham. Daaruit werd Ismaël geboren. Dit leidde tot jaloesie en anderen problemen, en Ismaël en zijn moeder werden uiteindelijk weggestuurd.
Uiteindelijk werd Sara wel degelijk zwanger. Hier komen we dus voor het eerst het element van een miraculeuze geboorte tegen. Abrahams zoon werd Isaac genoemd.
Maar wat deed God vervolgens? Hij riep Abraham op om zijn eigen zoon te offeren.
1En het gebeurde na deze dingen dat God Abraham op de proef stelde. Hij zei tegen hem: Abraham! Hij zei: Zie, hier ben ik.
2Hij zei: Neem toch uw zoon, uw enige, die u liefhebt, Izak, ga naar het land Moria, en offer hem daar als brandoffer op een van de bergen die Ik u noemen zal.
Izaak wordt Abrahams 'enige zoon' genoemd. Dat was hij natuurlijk niet. Maar het idee van de 'eniggeboren zoon' die geofferd zou worden, is essentieel omdat het betrekking had op de messias, de eniggeboren zoon van God, die God liefheeft.
Hoe kon Abraham een talrijk nageslacht krijgen als hij zijn enige ware zoon moest opofferen?
Had God ooit eerder opgeroepen tot het offeren van de eigen kinderen, zoals de heidenen deden?
Toch besloot Abraham te doen wat hem werd opgedragen:
Genesis 22
3Toen stond Abraham 's morgens vroeg op, zadelde zijn ezel, nam twee van zijn knechten met zich mee, en Izak, zijn zoon. Hij kloofde hout voor het brandoffer, stond op en ging naar de plaats die God hem genoemd had.
Dit is een interessante tekst. Waarom deze specifieke details? We komen ze later opnieuw tegen met betrekking tot de messias:
1En toen zij Jeruzalem naderden en in Bethfagé bij de Olijfberg gekomen waren, zond Jezus twee discipelen uit en zei tegen hen:
2Ga het dorp in dat voor u ligt, en u zult meteen een ezelin vinden die vastgebonden is, en een veulen bij haar; maak ze los en breng ze bij Mij.
3En als iemand iets tegen u zegt, moet u zeggen dat de Heere ze nodig heeft, en hij zal ze meteen sturen.
Twee knechten, een ezel en de Heer.
Ze kwamen op hun bestemming op de derde dag:
4Op de derde dag sloeg Abraham zijn ogen op, en hij zag die plaats in de verte.
Net als messias, die de derde dag zou worden gekruisigd:
Lukas 13:32En Hij zei tegen hen: Ga heen en zeg die vos: Zie, Ik drijf demonen uit en verricht genezingen, vandaag en morgen, en op de derde dag word Ik voleindigd.
33Intussen moet Ik heden en morgen en de dag daarna reizen. Het gaat immers niet aan dat een profeet omkomt buiten Jeruzalem.
Abraham legt het hout voor het brandoffer op zijn zoon Izaak:
6Daarop nam Abraham het hout voor het brandoffer en legde dat op zijn zoon Izak. Hijzelf nam het vuur en het mes in zijn hand. Zo gingen zij beiden samen.
Ook de messias droeg het hout van zijn eigen offer op zich:
Johannes 19:17 En terwijl Hij Zijn kruis droeg, ging Hij de stad uit naar de plaats die Schedelplaats genoemd wordt en in het Hebreeuws Golgotha.
En waar werden zowel Izaak als de messias geofferd? Op de berg Moria. De berg Moria is de tegenwoordige tempelberg in Jeruzalem, waar wat we nu Golgotha noemen net buiten ligt. Dus ruwweg dezelfde locatie.
De bijbel is doorspekt van dit soort verwijzingen. Allemaal puur toeval? Expres later door de evangelisten in hun verhalen geschreven? Dat moet iedereen voor zichzelf bepalen.
Izak vraagt zich af waar het brandoffer is:
7Toen sprak Izak tot zijn vader Abraham en zei: Mijn vader! Hij zei: Zie, hier ben ik, mijn zoon. Hij zei: Zie, hier is het vuur en het hout, maar waar is het lam voor het brandoffer?
8Abraham zei: God zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer, mijn zoon. Zo gingen zij beiden samen.
Dit is een van de krachtigste statements in het oude testament over de komende messias. Het laat duidelijk zien dat het God is die het noodzakelijke offer brengt. En dat offer is zijn zoon. Abraham speelt duidelijk de rol van God de Vader, en Izaak van Jezus Gods zoon.
Het offer dat God zal voorzien, is een 'lam'. Zoals we in Genesis 3 lazen, maakte God kleding van dierenhuiden om Adam en Eva te kleden en hun naaktheid te bedekken. Abel bracht offers uit zijn kudde. Ook Noach bracht offers van reine dieren, waaronder lammeren. Het lam werd het centrale symbool voor de onschuldige messias die als enige zoon van God zou worden geofferd voor de mensheid.
Wanneer Abraham klaar is om de daad bij het woord te voegen, wordt hij gestopt en treffen ze een ram aan dat met zijn hoofd in de struiken vastzit:
12Toen zei Hij: Steek uw hand niet uit naar de jongen en doe hem niets, want nu weet Ik dat u godvrezend bent en uw zoon, uw enige, Mij niet onthouden hebt.
13Toen sloeg Abraham zijn ogen op en keek om, en zie, achter hem zat een ram met zijn hoorns verstrikt in het struikgewas. Abraham ging erheen, nam die ram en offerde hem als brandoffer in de plaats van zijn zoon.
14En Abraham gaf die plaats de naam: De HEERE zal erin voorzien. Daarom wordt heden ten dage gezegd: Op de berg van de HEERE zal erin voorzien worden.
Hij hoefde uiteindelijk zijn zoon dus niet daadwerkelijk te doden. Maar door zijn bereidheid om het wel te doen, bleek dat Abraham er vertrouwen in had dat God zijn zoon ook uit de dood zou opwekken. Dus Abrahams zoon zou niet alleen sterven, maar ook uit de dood opstaan, essentieel element van wat de messias later ook zou doen.
Doordat Abraham deze ultieme test van zijn geloof en vertrouwen succesvol had doorstaan (na eerst vele malen te hebben gefaald in andere situaties), kon hij daadwerkelijk de vader worden van Gods volk dat op basis van datzelfde vertrouwen én gehoorzaamheid diende te leven:
16Hij zei: Ik zweer bij Mijzelf, spreekt de HEERE: Omdat u dit gedaan hebt en Mij uw zoon, uw enige, niet onthouden hebt,
17zal Ik u zeker rijk zegenen en uw nageslacht zeer talrijk maken, als de sterren aan de hemel en als het zand dat aan de oever van de zee is. Uw nageslacht zal de poort van zijn vijanden in bezit hebben.
18En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden, omdat u Mijn stem gehoorzaam geweest bent.
Abraham wordt later ook wel de 'vader van het geloof' genoemd.
In Genesis 15 lazen we:
6 En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Dus opnieuw zien we dat het geloof, het vertrouwen in wat God zegt en gehoorzaamheid op basis daarvan, hetgeen is wat God op de eerste plaats van de mens verwacht om de gebroken vertrouwensrelatie te herstellen. Dat is wat tot 'gerechtigheid' wordt gerekend: vertrouwen in hetgeen God voor ons kan doen, en niet het vertrouwen in wat wij bereid zijn om voor God te doen. Abraham geloofde tegen alle hoop en redelijkheid in dat God zijn belofte waar zou maken. Paulus haalt dit aan in Romeinen 4 om te illustreren wat rechtvaardigheid uit het geloof is:
17zoals geschreven staat: Ik heb u tot een vader van vele volken gemaakt. Dit was hij tegenover Hem in Wie hij geloofd heeft, namelijk God, Die de doden levend maakt, en de dingen die niet zijn, roept alsof zij er waren.
18En hij heeft tegen alles in gehoopt en geloofd dat hij een vader van vele volken zou worden, overeenkomstig wat gezegd was: Zo zal uw nageslacht zijn.
Deze gebeurtenissein het leven van Abraham vormen een profetische illustratie van het verlossende werk van God zijn Zijn zoon, zijn messias, die zou worden geofferd voor de mensheid en uit de dood zou opstaan, en dat geloof in deze dood en wederopstanding essentieel is om onderdeel uit te maken van Gods volk, dat rijk wordt gezegend door God en uiteindelijk het beloofde land, het hemelse Kanaän, de nieuwe aarde, zal erven.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 10-03-2024 14:24:22 ]
Even een woord tussendoor.
Ik kan me voorstellen dat velen verwachtten dat dit topic over Nostradamus-achtige voorspellingen zou gaan, zoals 'over x jaar gebeurt dit'.
Hoewel de bijbel ook dit soort profeties bevat, komen die pas later voor. Om die profeties fatsoenlijk te kunnen duiden, is het essentieel om de basisbeginselen van de bijbel te begrijpen. Ik probeer nu dus het grotere plaatje te schetsen van het conflict tussen goed en kwaad, van twee kampen en hun karakteristieken. Dan zullen het taalgebruik, de verwijzingen, symbolen enz. van latere profeties beter te begrijpen zijn.
Verder zijn al deze verhalen profetisch in de zin dat ze lessen leren over wat de toekomst volgens de bijbel in petto heeft. Ze maken duidelijk wat er achter de schermen, op spiritueel vlak plaatsvindt, hoe dat betrekking heeft op ons eigen leven, en hoe spirituele tendensen de menselijke geschiedenis hebben vormgegeven. Want alles wat voor de mensen toen relevant was, is dat ook voor ons. Wij zitten wat dat betreft allemaal in hetzelfde schuitje, staan bloot aan dezelfde verleidingen, hebben last van dezelfde tendensen en invloeden.
Wat we tot nu toe hebben gezien is dat er twee kampen zijn ontstaan: Gods kinderen die de rechtvaardigheid zoeken, en de kinderen van ongehoorzaamheid die hun eigen verlangens achternalopen en God alleen willen dienen op een manier die hen zelf goed uitkomt, maar die zich weigeren te onderwerpen aan Gods vereisten.
Deze kinderen van ongehoorzaamheid verspreiden zich in veel grotere getalen dan Gods kinderen, en een specifieke categorie daarvan heeft de autoriteit van God gekregen om te heersen in de wereld om het kwaad nog min of meer in bedwang te houden, te reguleren.
Tegelijkertijd bestaat het verlangen bij de kinderen der ongehoorzaamheid om Gods kinderen te doden. Er is altijd een spanningsveld tussen de twee, en als deze 'Kaïn' de kans krijgt, slaat hij de rechtvaardige Abel dood.
God echter heeft een messias beloofd, en die messias zal geboren moeten worden uit Zijn kinderen. Daarom verkiest God steeds specifieke individuen uit de naties, gaat er een verbond mee aan en zegent die, opdat uit die linie uiteindelijk de messias geboren kan worden. We hebben al die personen vanaf Adam niet behandeld, maar na Noach was de volgende persoon die God opriep om Hem te volgen Abraham, toen nog Abram genaamd.
Abraham
Na de vloed, Babel en de verspreiding van de volkeren over de aarde, was het tijd voor God om de beloofde messias te laten komen.
Daarvoor keerde God zich tot Abraham.
Kennis over deze komende messias diende verspreid te worden onder de volkeren. Het zou geen zin hebben gehad als er een messias was gekomen waar niemand had op had gewacht, die door niemand zou worden herkend, waar niemand over had gehoord, en waar de kennis over door niemand zou worden verspreid.
Daarom nam God het initiatief om een volk voor zichzelf te verkiezen dat Zijn geboden in acht zou nemen, kennis over Zijn komst zou verspreiden, en Hem uiteindelijk in haar midden ontvangen.
Via dit volk zou God ook zijn liefde en zegeningen kunnen laten zien, grote indruk maken op de omliggende volkeren, hen tot bekering kunnen bewegen. Door Gods geboden in de praktijk te brengen, zou ieder volk moeten erkennen dat hun manier van leven, de geboden van God, vreugde en vrede brengen. Door God te verheerlijken, zouden deze volkeren kunnen worden gemotiveerd om zich te bekeren van hun afgoden en zich tot de ware God te bekeren. En dus uiteindelijk ook de messias te omarmen als ultieme uiting van Gods genade en hoop voor de toekomst.
God keerde zich hiervoor tot Abraham. Abrahams leven is als één groot profetisch of typologisch verhaal, waarin een hele reeks spirituele waarheden in praktische gebeurtenissen uiteen worden gezet en voorzegd. Abraham zelf speelt hierin vaak de rol van de messias zelf, of de rol van God. Deze verhalen geven ons dus een kijkje in de geest van God en de daden van de messias. Ze helpen ons te begrijpen wat de beweegredenen van hun handelen zijn, en wat er op spiritueel vlak nu eigenlijk gebeurt, wat voor ons de relevantie van hun daden is.
Enkele van deze profetische/typologische elementen zijn:
- Abraham die op weg is naar het beloofde land
- Abraham die tegen alle verwachtingen en hoop in een zoon krijgt
- Abraham die met God onderhandelt over het lot van Sodom en Gomorra
- Abraham die zelf de strijd aangaat met Sodom en Gomorra
Het zou te veel werk zijn om hier een gedetailleerd verhaal van alle relevante profetische elementen in het leven van Abraham te geven, dus ik richt me nu op de wat mij betreft belangrijkste: de geboorte van Abrahams zoon.
God had aan Abraham beloofd dat hij een talrijk nageslacht zou krijgen, terwijl hij tot dan toe kinderloos was:
Genesis 15
1Na deze dingen kwam het woord van de HEERE tot Abram in een visioen: Wees niet bevreesd, Abram, Ik ben voor u een schild, uw loon zeer groot.
2Toen zei Abram: Heere HEERE, wat zult U mij dan geven, aangezien ik kinderloos heenga en de bezitter van mijn huis deze Eliëzer uit Damascus zal zijn?
3Verder zei Abram: Zie, mij hebt U geen nageslacht gegeven, en zie, iemand die in mijn huis geboren is, zal mijn erfgenaam zijn.
4Maar zie, het woord van de HEERE kwam tot hem: Deze man zal uw erfgenaam niet zijn, maar iemand die uit uw eigen lichaam voortkomt, die zal uw erfgenaam zijn.
5Toen leidde Hij hem naar buiten en zei: Kijk toch naar de hemel en tel de sterren, als u ze kunt tellen. En Hij zei tegen hem: Zo talrijk zal uw nageslacht zijn.
6 En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Later kwam God kwam letterlijk bij Abraham langs om een hapje te eten en verkondigde het volgende:
Genesis 18:10 En Hij zei: Ik zal over een jaar zeker bij u terugkomen; en zie, dan zal Sara, uw vrouw, een zoon hebben! Sara hoorde dat bij de ingang van de tent, die achter Hem was.
Abraham en Sarah waren allebei oud (Sara was 90 jaar oud). Daarom geloofden ze niet dat Sara een kind zou baren, dus in plaats daarvan gaf Sara haar dienstmeid aan Abraham. Daaruit werd Ismaël geboren. Dit leidde tot jaloesie en anderen problemen, en Ismaël en zijn moeder werden uiteindelijk weggestuurd.
Uiteindelijk werd Sara wel degelijk zwanger. Hier komen we dus voor het eerst het element van een miraculeuze geboorte tegen. Abrahams zoon werd Isaac genoemd.
Maar wat deed God vervolgens? Hij riep Abraham op om zijn eigen zoon te offeren.
1En het gebeurde na deze dingen dat God Abraham op de proef stelde. Hij zei tegen hem: Abraham! Hij zei: Zie, hier ben ik.
2Hij zei: Neem toch uw zoon, uw enige, die u liefhebt, Izak, ga naar het land Moria, en offer hem daar als brandoffer op een van de bergen die Ik u noemen zal.
Izaak wordt Abrahams 'enige zoon' genoemd. Dat was hij natuurlijk niet. Maar het idee van de 'eniggeboren zoon' die geofferd zou worden, is essentieel omdat het betrekking had op de messias, de eniggeboren zoon van God, die God liefheeft.
Hoe kon Abraham een talrijk nageslacht krijgen als hij zijn enige ware zoon moest opofferen?
Had God ooit eerder opgeroepen tot het offeren van de eigen kinderen, zoals de heidenen deden?
Toch besloot Abraham te doen wat hem werd opgedragen:
Genesis 22
3Toen stond Abraham 's morgens vroeg op, zadelde zijn ezel, nam twee van zijn knechten met zich mee, en Izak, zijn zoon. Hij kloofde hout voor het brandoffer, stond op en ging naar de plaats die God hem genoemd had.
Dit is een interessante tekst. Waarom deze specifieke details? We komen ze later opnieuw tegen met betrekking tot de messias:
1En toen zij Jeruzalem naderden en in Bethfagé bij de Olijfberg gekomen waren, zond Jezus twee discipelen uit en zei tegen hen:
2Ga het dorp in dat voor u ligt, en u zult meteen een ezelin vinden die vastgebonden is, en een veulen bij haar; maak ze los en breng ze bij Mij.
3En als iemand iets tegen u zegt, moet u zeggen dat de Heere ze nodig heeft, en hij zal ze meteen sturen.
Twee knechten, een ezel en de Heer.
Ze kwamen op hun bestemming op de derde dag:
4Op de derde dag sloeg Abraham zijn ogen op, en hij zag die plaats in de verte.
Net als messias, die de derde dag zou worden gekruisigd:
Lukas 13:32En Hij zei tegen hen: Ga heen en zeg die vos: Zie, Ik drijf demonen uit en verricht genezingen, vandaag en morgen, en op de derde dag word Ik voleindigd.
33Intussen moet Ik heden en morgen en de dag daarna reizen. Het gaat immers niet aan dat een profeet omkomt buiten Jeruzalem.
Abraham legt het hout voor het brandoffer op zijn zoon Izaak:
6Daarop nam Abraham het hout voor het brandoffer en legde dat op zijn zoon Izak. Hijzelf nam het vuur en het mes in zijn hand. Zo gingen zij beiden samen.
Ook de messias droeg het hout van zijn eigen offer op zich:
Johannes 19:17 En terwijl Hij Zijn kruis droeg, ging Hij de stad uit naar de plaats die Schedelplaats genoemd wordt en in het Hebreeuws Golgotha.
En waar werden zowel Izaak als de messias geofferd? Op de berg Moria. De berg Moria is de tegenwoordige tempelberg in Jeruzalem, waar wat we nu Golgotha noemen net buiten ligt. Dus ruwweg dezelfde locatie.
De bijbel is doorspekt van dit soort verwijzingen. Allemaal puur toeval? Expres later door de evangelisten in hun verhalen geschreven? Dat moet iedereen voor zichzelf bepalen.
Izak vraagt zich af waar het brandoffer is:
7Toen sprak Izak tot zijn vader Abraham en zei: Mijn vader! Hij zei: Zie, hier ben ik, mijn zoon. Hij zei: Zie, hier is het vuur en het hout, maar waar is het lam voor het brandoffer?
8Abraham zei: God zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer, mijn zoon. Zo gingen zij beiden samen.
Dit is een van de krachtigste statements in het oude testament over de komende messias. Het laat duidelijk zien dat het God is die het noodzakelijke offer brengt. En dat offer is zijn zoon. Abraham speelt duidelijk de rol van God de Vader, en Izaak van Jezus Gods zoon.
Het offer dat God zal voorzien, is een 'lam'. Zoals we in Genesis 3 lazen, maakte God kleding van dierenhuiden om Adam en Eva te kleden en hun naaktheid te bedekken. Abel bracht offers uit zijn kudde. Ook Noach bracht offers van reine dieren, waaronder lammeren. Het lam werd het centrale symbool voor de onschuldige messias die als enige zoon van God zou worden geofferd voor de mensheid.
Wanneer Abraham klaar is om de daad bij het woord te voegen, wordt hij gestopt en treffen ze een ram aan dat met zijn hoofd in de struiken vastzit:
12Toen zei Hij: Steek uw hand niet uit naar de jongen en doe hem niets, want nu weet Ik dat u godvrezend bent en uw zoon, uw enige, Mij niet onthouden hebt.
13Toen sloeg Abraham zijn ogen op en keek om, en zie, achter hem zat een ram met zijn hoorns verstrikt in het struikgewas. Abraham ging erheen, nam die ram en offerde hem als brandoffer in de plaats van zijn zoon.
14En Abraham gaf die plaats de naam: De HEERE zal erin voorzien. Daarom wordt heden ten dage gezegd: Op de berg van de HEERE zal erin voorzien worden.
Hij hoefde uiteindelijk zijn zoon dus niet daadwerkelijk te doden. Maar door zijn bereidheid om het wel te doen, bleek dat Abraham er vertrouwen in had dat God zijn zoon ook uit de dood zou opwekken. Dus Abrahams zoon zou niet alleen sterven, maar ook uit de dood opstaan, essentieel element van wat de messias later ook zou doen.
Doordat Abraham deze ultieme test van zijn geloof en vertrouwen succesvol had doorstaan (na eerst vele malen te hebben gefaald in andere situaties), kon hij daadwerkelijk de vader worden van Gods volk dat op basis van datzelfde vertrouwen én gehoorzaamheid diende te leven:
16Hij zei: Ik zweer bij Mijzelf, spreekt de HEERE: Omdat u dit gedaan hebt en Mij uw zoon, uw enige, niet onthouden hebt,
17zal Ik u zeker rijk zegenen en uw nageslacht zeer talrijk maken, als de sterren aan de hemel en als het zand dat aan de oever van de zee is. Uw nageslacht zal de poort van zijn vijanden in bezit hebben.
18En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden, omdat u Mijn stem gehoorzaam geweest bent.
Abraham wordt later ook wel de 'vader van het geloof' genoemd.
In Genesis 15 lazen we:
6 En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Dus opnieuw zien we dat het geloof, het vertrouwen in wat God zegt en gehoorzaamheid op basis daarvan, hetgeen is wat God op de eerste plaats van de mens verwacht om de gebroken vertrouwensrelatie te herstellen. Dat is wat tot 'gerechtigheid' wordt gerekend: vertrouwen in hetgeen God voor ons kan doen, en niet het vertrouwen in wat wij bereid zijn om voor God te doen. Abraham geloofde tegen alle hoop en redelijkheid in dat God zijn belofte waar zou maken. Paulus haalt dit aan in Romeinen 4 om te illustreren wat rechtvaardigheid uit het geloof is:
17zoals geschreven staat: Ik heb u tot een vader van vele volken gemaakt. Dit was hij tegenover Hem in Wie hij geloofd heeft, namelijk God, Die de doden levend maakt, en de dingen die niet zijn, roept alsof zij er waren.
18En hij heeft tegen alles in gehoopt en geloofd dat hij een vader van vele volken zou worden, overeenkomstig wat gezegd was: Zo zal uw nageslacht zijn.
Deze gebeurtenissein het leven van Abraham vormen een profetische illustratie van het verlossende werk van God zijn Zijn zoon, zijn messias, die zou worden geofferd voor de mensheid en uit de dood zou opstaan, en dat geloof in deze dood en wederopstanding essentieel is om onderdeel uit te maken van Gods volk, dat rijk wordt gezegend door God en uiteindelijk het beloofde land, het hemelse Kanaän, de nieuwe aarde, zal erven.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 10-03-2024 14:24:22 ]
Ik heb 1 prangende vraag die in mij opkomt, als ik over de schaamte van Adam en Eva lees.
Waarom worden wij mensen geboren zonder schaamte, voor onze naaktheid.
Waarom is dit in de moderne mens slechts aangeleerd gedrag?
Het staat er als of het logisch is dat Adam en Eva zich schaamde voor hun naaktheid, maar zo logisch vind ik dat niet.
Waarom worden wij mensen geboren zonder schaamte, voor onze naaktheid.
Waarom is dit in de moderne mens slechts aangeleerd gedrag?
Het staat er als of het logisch is dat Adam en Eva zich schaamde voor hun naaktheid, maar zo logisch vind ik dat niet.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Dit soort lappen tekst toch echt he-le-maal niemand man.quote:
Vervolg
Even een woord tussendoor.
Ik kan me voorstellen dat velen verwachtten dat dit topic over Nostradamus-achtige voorspellingen zou gaan, zoals 'over x jaar gebeurt dit'.
Hoewel de bijbel ook dit soort profeties bevat, komen die pas later voor. Om die profeties fatsoenlijk te kunnen duiden, is het essentieel om de basisbeginselen van de bijbel te begrijpen. Ik probeer nu dus het grotere plaatje te schetsen van het conflict tussen goed en kwaad, van twee kampen en hun karakteristieken. Dan zullen het taalgebruik, de verwijzingen, symbolen enz. van latere profeties beter te begrijpen zijn.
Verder zijn al deze verhalen profetisch in de zin dat ze lessen leren over wat de toekomst volgens de bijbel in petto heeft. Ze maken duidelijk wat er achter de schermen, op spiritueel vlak plaatsvindt, hoe dat betrekking heeft op ons eigen leven, en hoe spirituele tendensen de menselijke geschiedenis hebben vormgegeven. Want alles wat voor de mensen toen relevant was, is dat ook voor ons. Wij zitten wat dat betreft allemaal in hetzelfde schuitje, staan bloot aan dezelfde verleidingen, hebben last van dezelfde tendensen en invloeden.
Wat we tot nu toe hebben gezien is dat er twee kampen zijn ontstaan: Gods kinderen die de rechtvaardigheid zoeken, en de kinderen van ongehoorzaamheid die hun eigen verlangens achternalopen en God alleen willen dienen op een manier die hen zelf goed uitkomt, maar die zich weigeren te onderwerpen aan Gods vereisten.
Deze kinderen van ongehoorzaamheid verspreiden zich in veel grotere getalen dan Gods kinderen, en een specifieke categorie daarvan heeft de autoriteit van God gekregen om te heersen in de wereld om het kwaad nog min of meer in bedwang te houden, te reguleren.
Tegelijkertijd bestaat het verlangen bij de kinderen der ongehoorzaamheid om Gods kinderen te doden. Er is altijd een spanningsveld tussen de twee, en als deze 'Kaïn' de kans krijgt, slaat hij de rechtvaardige Abel dood.
God echter heeft een messias beloofd, en die messias zal geboren moeten worden uit Zijn kinderen. Daarom verkiest God steeds specifieke individuen uit de naties, gaat er een verbond mee aan en zegent die, opdat uit die linie uiteindelijk de messias geboren kan worden. We hebben al die personen vanaf Adam niet behandeld, maar na Noach was de volgende persoon die God opriep om Hem te volgen Abraham, toen nog Abram genaamd.
Abraham
Na de vloed, Babel en de verspreiding van de volkeren over de aarde, was het tijd voor God om de beloofde messias te laten komen.
Daarvoor keerde God zich tot Abraham.
Kennis over deze komende messias diende verspreid te worden onder de volkeren. Het zou geen zin hebben gehad als er een messias was gekomen waar niemand had op had gewacht, die door niemand zou worden herkend, waar niemand over had gehoord, en waar de kennis over door niemand zou worden verspreid.
Daarom nam God het initiatief om een volk voor zichzelf te verkiezen dat Zijn geboden in acht zou nemen, kennis over Zijn komst zou verspreiden, en Hem uiteindelijk in haar midden ontvangen.
Via dit volk zou God ook zijn liefde en zegeningen kunnen laten zien, grote indruk maken op de omliggende volkeren, hen tot bekering kunnen bewegen. Door Gods geboden in de praktijk te brengen, zou ieder volk moeten erkennen dat hun manier van leven, de geboden van God, vreugde en vrede brengen. Door God te verheerlijken, zouden deze volkeren kunnen worden gemotiveerd om zich te bekeren van hun afgoden en zich tot de ware God te bekeren. En dus uiteindelijk ook de messias te omarmen als ultieme uiting van Gods genade en hoop voor de toekomst.
God keerde zich hiervoor tot Abraham. Abrahams leven is als één groot profetisch of typologisch verhaal, waarin een hele reeks spirituele waarheden in praktische gebeurtenissen uiteen worden gezet en voorzegd. Abraham zelf speelt hierin vaak de rol van de messias zelf, of de rol van God. Deze verhalen geven ons dus een kijkje in de geest van God en de daden van de messias. Ze helpen ons te begrijpen wat de beweegredenen van hun handelen zijn, en wat er op spiritueel vlak nu eigenlijk gebeurt, wat voor ons de relevantie van hun daden is.
Enkele van deze profetische/typologische elementen zijn:
- Abraham die op weg is naar het beloofde land
- Abraham die tegen alle verwachtingen en hoop in een zoon krijgt
- Abraham die met God onderhandelt over het lot van Sodom en Gomorra
- Abraham die zelf de strijd aangaat met Sodom en Gomorra
Het zou te veel werk zijn om hier een gedetailleerd verhaal van alle relevante profetische elementen in het leven van Abraham te geven, dus ik richt me nu op de wat mij betreft belangrijkste: de geboorte van Abrahams zoon.
God had aan Abraham beloofd dat hij een talrijk nageslacht zou krijgen, terwijl hij tot dan toe kinderloos was:
Genesis 15
1Na deze dingen kwam het woord van de HEERE tot Abram in een visioen: Wees niet bevreesd, Abram, Ik ben voor u een schild, uw loon zeer groot.
2Toen zei Abram: Heere HEERE, wat zult U mij dan geven, aangezien ik kinderloos heenga en de bezitter van mijn huis deze Eliëzer uit Damascus zal zijn?
3Verder zei Abram: Zie, mij hebt U geen nageslacht gegeven, en zie, iemand die in mijn huis geboren is, zal mijn erfgenaam zijn.
4Maar zie, het woord van de HEERE kwam tot hem: Deze man zal uw erfgenaam niet zijn, maar iemand die uit uw eigen lichaam voortkomt, die zal uw erfgenaam zijn.
5Toen leidde Hij hem naar buiten en zei: Kijk toch naar de hemel en tel de sterren, als u ze kunt tellen. En Hij zei tegen hem: Zo talrijk zal uw nageslacht zijn.
6 En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Later kwam God kwam letterlijk bij Abraham langs om een hapje te eten en verkondigde het volgende:
Genesis 18:10 En Hij zei: Ik zal over een jaar zeker bij u terugkomen; en zie, dan zal Sara, uw vrouw, een zoon hebben! Sara hoorde dat bij de ingang van de tent, die achter Hem was.
Abraham en Sarah waren allebei oud (Sara was 90 jaar oud). Daarom geloofden ze niet dat Sara een kind zou baren, dus in plaats daarvan gaf Sara haar dienstmeid aan Abraham. Daaruit werd Ismaël geboren. Dit leidde tot jaloesie en anderen problemen, en Ismaël en zijn moeder werden uiteindelijk weggestuurd.
Uiteindelijk werd Sara wel degelijk zwanger. Hier komen we dus voor het eerst het element van een miraculeuze geboorte tegen. Abrahams zoon werd Isaac genoemd.
Maar wat deed God vervolgens? Hij riep Abraham op om zijn eigen zoon te offeren.
1En het gebeurde na deze dingen dat God Abraham op de proef stelde. Hij zei tegen hem: Abraham! Hij zei: Zie, hier ben ik.
2Hij zei: Neem toch uw zoon, uw enige, die u liefhebt, Izak, ga naar het land Moria, en offer hem daar als brandoffer op een van de bergen die Ik u noemen zal.
Izaak wordt Abrahams 'enige zoon' genoemd. Dat was hij natuurlijk niet. Maar het idee van de 'eniggeboren zoon' die geofferd zou worden, is essentieel omdat het betrekking had op de messias, de eniggeboren zoon van God, die God liefheeft.
Hoe kon Abraham een talrijk nageslacht krijgen als hij zijn enige ware zoon moest opofferen?
Had God ooit eerder opgeroepen tot het offeren van de eigen kinderen, zoals de heidenen deden?
Toch besloot Abraham te doen wat hem werd opgedragen:
Genesis 22
3Toen stond Abraham 's morgens vroeg op, zadelde zijn ezel, nam twee van zijn knechten met zich mee, en Izak, zijn zoon. Hij kloofde hout voor het brandoffer, stond op en ging naar de plaats die God hem genoemd had.
Dit is een interessante tekst. Waarom deze specifieke details? We komen ze later opnieuw tegen met betrekking tot de messias:
1En toen zij Jeruzalem naderden en in Bethfagé bij de Olijfberg gekomen waren, zond Jezus twee discipelen uit en zei tegen hen:
2Ga het dorp in dat voor u ligt, en u zult meteen een ezelin vinden die vastgebonden is, en een veulen bij haar; maak ze los en breng ze bij Mij.
3En als iemand iets tegen u zegt, moet u zeggen dat de Heere ze nodig heeft, en hij zal ze meteen sturen.
Twee knechten, een ezel en de Heer.
Ze kwamen op hun bestemming op de derde dag:
4Op de derde dag sloeg Abraham zijn ogen op, en hij zag die plaats in de verte.
Net als messias, die de derde dag zou worden gekruisigd:
Lukas 13:32En Hij zei tegen hen: Ga heen en zeg die vos: Zie, Ik drijf demonen uit en verricht genezingen, vandaag en morgen, en op de derde dag word Ik voleindigd.
33Intussen moet Ik heden en morgen en de dag daarna reizen. Het gaat immers niet aan dat een profeet omkomt buiten Jeruzalem.
Abraham legt het hout voor het brandoffer op zijn zoon Izaak:
6Daarop nam Abraham het hout voor het brandoffer en legde dat op zijn zoon Izak. Hijzelf nam het vuur en het mes in zijn hand. Zo gingen zij beiden samen.
Ook de messias droeg het hout van zijn eigen offer op zich:
Johannes 19:17 En terwijl Hij Zijn kruis droeg, ging Hij de stad uit naar de plaats die Schedelplaats genoemd wordt en in het Hebreeuws Golgotha.
En waar werden zowel Izaak als de messias geofferd? Op de berg Moria. De berg Moria is de tegenwoordige tempelberg in Jeruzalem, waar wat we nu Golgotha noemen net buiten ligt. Dus ruwweg dezelfde locatie.
De bijbel is doorspekt van dit soort verwijzingen. Allemaal puur toeval? Expres later door de evangelisten in hun verhalen geschreven? Dat moet iedereen voor zichzelf bepalen.
Izak vraagt zich af waar het brandoffer is:
7Toen sprak Izak tot zijn vader Abraham en zei: Mijn vader! Hij zei: Zie, hier ben ik, mijn zoon. Hij zei: Zie, hier is het vuur en het hout, maar waar is het lam voor het brandoffer?
8Abraham zei: God zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer, mijn zoon. Zo gingen zij beiden samen.
Dit is een van de krachtigste statements in het oude testament over de komende messias. Het laat duidelijk zien dat het God is die het noodzakelijke offer brengt. En dat offer is zijn zoon. Abraham speelt duidelijk de rol van God de Vader, en Izaak van Jezus Gods zoon.
Het offer dat God zal voorzien, is een 'lam'. Zoals we in Genesis 3 lazen, maakte God kleding van dierenhuiden om Adam en Eva te kleden en hun naaktheid te bedekken. Abel bracht offers uit zijn kudde. Ook Noach bracht offers van reine dieren, waaronder lammeren. Het lam werd het centrale symbool voor de onschuldige messias die als enige zoon van God zou worden geofferd voor de mensheid.
Wanneer Abraham klaar is om de daad bij het woord te voegen, wordt hij gestopt en treffen ze een ram aan dat met zijn hoofd in de struiken vastzit:
12Toen zei Hij: Steek uw hand niet uit naar de jongen en doe hem niets, want nu weet Ik dat u godvrezend bent en uw zoon, uw enige, Mij niet onthouden hebt.
13Toen sloeg Abraham zijn ogen op en keek om, en zie, achter hem zat een ram met zijn hoorns verstrikt in het struikgewas. Abraham ging erheen, nam die ram en offerde hem als brandoffer in de plaats van zijn zoon.
14En Abraham gaf die plaats de naam: De HEERE zal erin voorzien. Daarom wordt heden ten dage gezegd: Op de berg van de HEERE zal erin voorzien worden.
Hij hoefde uiteindelijk zijn zoon dus niet daadwerkelijk te doden. Maar door zijn bereidheid om het wel te doen, bleek dat Abraham er vertrouwen in had dat God zijn zoon ook uit de dood zou opwekken. Dus Abrahams zoon zou niet alleen sterven, maar ook uit de dood opstaan, essentieel element van wat de messias later ook zou doen.
Doordat Abraham deze ultieme test van zijn geloof en vertrouwen succesvol had doorstaan (na eerst vele malen te hebben gefaald in andere situaties), kon hij daadwerkelijk de vader worden van Gods volk dat op basis van datzelfde vertrouwen én gehoorzaamheid diende te leven:
16Hij zei: Ik zweer bij Mijzelf, spreekt de HEERE: Omdat u dit gedaan hebt en Mij uw zoon, uw enige, niet onthouden hebt,
17zal Ik u zeker rijk zegenen en uw nageslacht zeer talrijk maken, als de sterren aan de hemel en als het zand dat aan de oever van de zee is. Uw nageslacht zal de poort van zijn vijanden in bezit hebben.
18En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden, omdat u Mijn stem gehoorzaam geweest bent.
Abraham wordt later ook wel de 'vader van het geloof' genoemd.
In Genesis 15 lazen we:
6 En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Dus opnieuw zien we dat het geloof, het vertrouwen in wat God zegt en gehoorzaamheid op basis daarvan, hetgeen is wat God op de eerste plaats van de mens verwacht om de gebroken vertrouwensrelatie te herstellen. Dat is wat tot 'gerechtigheid' wordt gerekend: vertrouwen in hetgeen God voor ons kan doen, en niet het vertrouwen in wat wij bereid zijn om voor God te doen. Abraham geloofde tegen alle hoop en redelijkheid in dat God zijn belofte waar zou maken. Paulus haalt dit aan in Romeinen 4 om te illustreren wat rechtvaardigheid uit het geloof is:
17zoals geschreven staat: Ik heb u tot een vader van vele volken gemaakt. Dit was hij tegenover Hem in Wie hij geloofd heeft, namelijk God, Die de doden levend maakt, en de dingen die niet zijn, roept alsof zij er waren.
18En hij heeft tegen alles in gehoopt en geloofd dat hij een vader van vele volken zou worden, overeenkomstig wat gezegd was: Zo zal uw nageslacht zijn.
Deze gebeurtenissein het leven van Abraham vormen een profetische illustratie van het verlossende werk van God zijn Zijn zoon, zijn messias, die zou worden geofferd voor de mensheid en uit de dood zou opstaan, en dat geloof in deze dood en wederopstanding essentieel is om onderdeel uit te maken van Gods volk, dat rijk wordt gezegend door God en uiteindelijk het beloofde land, het hemelse Kanaän, de nieuwe aarde, zal erven.
Sowieso, wat is het nut van dit topic (los van de offtopic zijwegen die weer ingeslagen worden)...
Je wil niemand overtuigen, staat er ook niet voor open voor om tegengeluid te krijgen, waarom het dan op een forum neerplempen dat voor discussies bedoeld is.
Het heeft nogal een hoog 'als ik dit opschrijf komt er weer een vinkje achter mijn naam in het boek van god'-gehalte.
Ik weet niet of het zuiver aangeleerd is. Als baby of klein kind ben je je er natuurlijk niet zo bewust van, dat komt pas later. Adam en Eva waren volwassenen.quote:
Ik heb 1 prangende vraag die in mij opkomt, als ik over de schaamte van Adam en Eva lees.
Waarom worden wij mensen geboren zonder schaamte, voor onze naaktheid.
Waarom is dit in de moderne mens slechts aangeleerd gedrag?
Het staat er als of het logisch is dat Adam en Eva zich schaamde voor hun naaktheid, maar zo logisch vind ik dat niet.
De schaamte lijkt ook meer jegens God te zijn geweest, omdat zij God vreesden:
10En hij zei: Ik hoorde Uw stem in de hof en ik werd bevreesd, want ik ben naakt; daarom verborg ik mij.
Verder kun je alles natuurlijk ook weer afleren. Ik denk niet dat onze ervaring vandaag de dag 1-op-1 te vergelijken is met die van hen toen. Zij kwamen vanuit een status van perfecte onschuld in een status van schuld, en blijkbaar had dat voor hen onmiddellijke gevolgen voor de kijk op hun eigen lichaam en voorkomen voor God.
Ik denk dat onze schaamte ook meer betrekking heeft op de schuld en schaamte die we kunnen voelen over ons gedrag, als we iets verkeerds doen en dat aan het licht komt.
Dat moet wel als God alwetend is.quote:
Heeft God niet alles voorzien, ook het kwade?
Ok, dan moet Hij dan toch niet straffen? Imo straft de mens zichzelf.quote:
[..]
Dat moet wel als God alwetend is.
Dat heb ik nu al een aantal keer gezegd. Men vraagt steeds waarom ik in de bijbel geloof boven andere religieuze geschriften of geloven. Dit is mijn gedeeltelijke antwoord. Ik denk dat ik er uiteindelijk maar een boekje van ga maken en het uitgeven. Ik heb nergens gezegd dat je niet kritsch mag zijn hoor.quote:
[..]
Dit soort lappen tekst toch echt he-le-maal niemand man.
Sowieso, wat is het nut van dit topic (los van de offtopic zijwegen die weer ingeslagen worden)...
Je wil niemand overtuigen, staat er ook niet voor open voor om tegengeluid te krijgen, waarom het dan op een forum neerplempen dat voor discussies bedoeld is.
Het heeft nogal een hoog 'als ik dit opschrijf komt er weer een vinkje achter mijn naam in het boek van god'-gehalte.
Dat het lange teksten zijn, is onvermijdelijk. Ik hoop dat het voor anderen wel interessant is.
Zo zie ik dat eigenlijk ook. God waarschuwt steeds wat de gevolgen van bepaalde keuzes zijn. Dus de mens roept tot op zekere hooge zijn eigen lot over zichzelf uit. God neemt die gevolgen niet op magische wijze weg. Net als dat als je elke dag McDonald's eet, je daar op een gegeven moment goed ziek van kunt worden of doodgaan. Dat is dan niet Gods straf, maar je eigen schuld. Echter zit de mens gevangen in een lichaam dat zich van nature niet aan God wil onderwerpen. Dus uit genade en compassie heeft God het noodzakelijke gedaan om de mens van zichzelf, en dus het kwaad in de mens, te redden.quote:
[..]
Ok, dan moet Hij dan toch niet straffen? Imo straft de mens zichzelf.
Ik zou verwachten dat als ik mij schaam voor het eten van een appel dat ik uit schaamte die appel zou verstoppen of iets dergelijks.quote:
[..]
Ik weet niet of het zuiver aangeleerd is. Als baby of klein kind ben je je er natuurlijk niet zo bewust van, dat komt pas later. Adam en Eva waren volwassenen.
De schaamte lijkt ook meer jegens God te zijn geweest, omdat zij God vreesden:
10En hij zei: Ik hoorde Uw stem in de hof en ik werd bevreesd, want ik ben naakt; daarom verborg ik mij.
Verder kun je alles natuurlijk ook weer afleren. Ik denk niet dat onze ervaring vandaag de dag 1-op-1 te vergelijken is met die van hen toen. Zij kwamen vanuit een status van perfecte onschuld in een status van schuld, en blijkbaar had dat voor hen onmiddellijke gevolgen voor de kijk op hun eigen lichaam en voorkomen voor God.
Ik denk dat onze schaamte ook meer betrekking heeft op de schuld en schaamte die we kunnen voelen over ons gedrag, als we iets verkeerds doen en dat aan het licht komt.
Schaamte voor onze naaktheid is aangeleerd, dat is gewoon niet iets dat we van nature hebben.
Daar mee wil niet gelijk standvastig zeggen dat alle schaamte is aangeleerd, daar voor zijn emoties een te complex geheel.
Maar dit heeft wel gevolgen voor wat wordt uitgelegd als erfzonde, ook daar zie ik geen vanzelfsprekendheid of logica.
Het hele verhaal begint met een grote aanname.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
[Foutje]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Ik denk niet dat ze zich specifiek schaamden voor dat eten (of het een appel is, is niet duidelijk trouwens), maar het feit dat ze hadden gegeten leidde tot een shift in hun hele ervaring als mens. Het schuldgevoel zat ineens in hun psyche. Hun goede verstandhouding met God was kapot, onschuld was in schuld veranderd, en dat leidde tot allerlei nare gevoelens (en ook onmiddellijk tot het beschuldigen van een ander voor hun eigen daden).quote:
[..]
Ik zou verwachten dat als ik mij schaam voor het eten van een appel dat ik uit schaamte die appel zou verstoppen of iets dergelijks.
Schaamte voor onze naaktheid is aangeleerd, dat is gewoon niet iets dat we van nature hebben.
Daar mee wil nemen niet gelijk standvastig zeggen dat alle schaamte is aangeleerd, daar voor zijn emoties een te complex geheel.
Maar dit heeft wel gevolgen voor wat wordt uitgelegd als erfzonde, ook daar zie ik geen vanzelfsprekendheid of logica.
'Erfzonde' is simpelweg het concept dat de gevallen menselijke natuur van Adam aan zijn nageslacht wordt doorgegeven en ieder mens dus een natuurlijke neiging om te zondigen heeft.
Dat blijkt nergens uit.quote:
[..]
'Erfzonde' is simpelweg het concept dat de gevallen menselijke natuur van Adam aan zijn nageslacht wordt doorgegeven en ieder mens dus een natuurlijke neiging om te zondigen heeft.
Dat is puur een concept van uit geloof. In werkelijkheid weten we prima dat we dit soort eigenschappen niet overerven.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Wat mij betreft blijkt dat uit het feit dat iedereen zondigt.quote:
[..]
Dat blijkt nergens uit.
Dat is puur een concept van uit geloof. In werkelijkheid weten we prima dat we dit soort eigenschappen niet overerven.
Zondigen is 'ongerechtigheid' of 'overtreding van Gods wet'. Gods wet is liefde.
Aangezien iedereen weleens wat onrechtvaardigs, liefdeloos of in overtreding van Gods wet doet, is het voor mij een self-evident truth.
Als men geboren zou worden zonder neiging om te zondigen, zouden mensen die dingen niet doen en perfect gehoorzaam aan God leven. Dat doet niemand.
Gedrag is niet in te delen in 2 categorieën.quote:
[..]
Wat mij betreft blijkt dat uit het feit dat iedereen zondigt.
Zondigen is 'ongerechtigheid' of 'overtreding van Gods wet'. Gods wet is liefde.
Aangezien iedereen weleens wat onrechtvaardigs, liefdeloos of in overtreding van Gods wet doet, is het voor mij een self-evident truth.
Als men geboren zou worden zonder neiging om te zondigen, zouden mensen die dingen niet doen en perfect gehoorzaam aan God leven. Dat doet niemand.
Iets is niet 100% goed of 100% fout.
Zo logisch is het niet.
Ik ben niet zondig.
Ik ben liefdevol maar kan in mij liefde net zo makkelijk onbewust een ander tekort doen.
Een mens wordt ook niet voor geprogrammeerd geboren, met kennis en regeltjes ingebakken.
[ Bericht 2% gewijzigd door dop op 10-03-2024 17:00:05 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Dat kan natuurlijk wel als je een meetlat hebt. Die meetlat is Gods wet.quote:
[..]
Gedrag is niet in te delen in 2 categorieën.
Iets is niet 100% goed of 100% fout.
Zo logisch is het niet.
Ik ben niet zondig.
Ik ben liefdevol maar kan in mij liefde net zo makkelijk onbewust een ander tekort doen.
Er zijn natuurlijk allerlei redenen te geven waarom we doen wat we doen: slechte jeugd, genen, slechte invloeden, enzovoorts. Maar dat wil niet zeggen dat als je dat gedrag naast de meetlat legt, niet vast te stellen is of het aan de wet voldoet of niet. Alle oorzaken en redenen en excuses ervoor daargelaten. Dat kun je verzachtende omstandigheden noemen of iets dergelijks, maar een overtreding van de wet is een overtreding van de wet.
Verder zijn we er ons vaak niet eens van bewust waar ons eigen gedrag nu eigenlijk vandaan komt. Wat onze verborgen motieven zijn. Die weten we gewoon niet. Soms denken we goed te doen, maar is het uiteindelijk nog steeds iets wat in ons eigen belang is.
Punt is uiteindelijk dat God compassie voor ons heeft en ons wil herstellen, genezen.
Je moet het niet zien als een stok om mee te slaan. Maar als we niet toe kunnen geven dat we niet aan Gods hoge eisen voldoen, is er ook geen verbetering mogelijk. En ik denk dat je het met me eens bent dat de wereld heel wat verbetering kan gebruiken. En jij en ik ook. Niemand is perfect.
God heeft dus 100% compassie voor ons, maar is ook 100% rechtvaardig. Hij houdt ons niet onschuldig, maar was bereid om zelf de prijs te betalen die nodig was om ons van onszelf, onze schuld, te redden.
ik ben niet geboren met wetten en regeltjes in gebakken of geprogrammeerd.quote:
[..]
Dat kan natuurlijk wel als je een meetlat hebt. Die meetlat is Gods wet.
Er zijn natuurlijk allerlei redenen te geven waarom we doen wat we doen: slechte jeugd, genen, slechte invloeden, enzovoorts. Maar dat wil niet zeggen dat als je dat gedrag naast de meetlat legt, niet vast te stellen is of het aan de wet voldoet of niet. Alle oorzaken en redenen en excuses ervoor daargelaten. Dat kun je verzachtende omstandigheden noemen of iets dergelijks, maar een overtreding van de wet is een overtreding van de wet.
Verder zijn we er ons vaak niet eens van bewust waar ons eigen gedrag nu eigenlijk vandaan komt. Wat onze verborgen motieven zijn. Die weten we gewoon niet. Soms denken we goed te doen, maar is het uiteindelijk nog steeds iets wat in ons eigen belang is.
Punt is uiteindelijk dat God compassie voor ons heeft en ons wil herstellen, genezen.
Je moet het niet zien als een stok om mee te slaan. Maar als we niet toe kunnen geven dat we niet aan Gods hoge eisen voldoen, is er ook geen verbetering mogelijk. En ik denk dat je het met me eens bent dat de wereld heel wat verbetering kan gebruiken. En jij en ik ook. Niemand is perfect.
En als ik de Bijbel lees zie ik ook niet bepaald een perfecte meetlat die tot een perfecte wereld maakt.
Ik zie ook geen perfecte god.
Ik ben ook niet het perfecte wezen met het perfecte bewustzijn. Die lat kun je van niemand verwachten en niemand opleggen.
Dat zou tiranniek zijn.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Je hebt een geweten neem ik aan. Dat informeert je tot op zekere hoogte wel over Gods wetten.quote:
[..]
ik ben niet geboren met wetten en regeltjes in gebakken of geprogrammeerd.
De rest kun je inderdaad later leren. Dat is het probleem niet. We krijgen de tijd om dingen te leren.
Dat kan. Ik begrijp alleen niet zo goed waarom dat zo is, aangezien ik me geen hogere, perfectere meetlat kan voorstellen dan onzelfzuchtige naastenliefde, puur altruïsme.quote:En als ik de Bijbel lees zie ik ook niet bepaald een perfecte meetlat die tot een perfecte wereld maakt.
Ik zie ook geen perfecte god.
niet ieders geweten zegt het zelfde in alle situaties. Je kunt geen geweten hebben over wat je niet weet of niet is geleerdquote:
[..]
Je hebt een geweten neem ik aan. Dat informeert je tot op zekere hoogte wel over Gods wetten.
Leven van uit schuld, en het aanmeten van schuld en zonde is verre van liefde, en de perfecte meetlat.quote:De rest kun je inderdaad later leren. Dat is het probleem niet. We krijgen de tijd om dingen te leren.
[..]
Dat kan. Ik begrijp alleen niet zo goed waarom dat zo is, aangezien ik me geen hogere, perfectere meetlat kan voorstellen dan onzelfzuchtige naastenliefde, puur altruïsme.
Altruïsme is ook vergeving om niet. Dat concept is in de bijbel ver te zoeken.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Dat klopt, maar iedereen heeft denk ik wel een aangeboren idee van wat rechtvaardig is en wat niet, wat eerlijk is en wat niet. Vooral als onszelf onrecht wordt aangedaan.quote:
[..]
niet ieders geweten zegt het zelfde in alle situaties. Je kunt geen geweten hebben over wat je niet weet of niet is geleerd
Als Christen leef je dan ook niet vanuit schuld, maar vanuit vergeving van schuld. Zodra je vergeving hebt ontvangen, is je schuld ook vergeven. Dan kun je je concentreren op goed doen en loop je niet met een juk op je schouders.quote:Leven van uit schuld, en het aanmeten van schuld en zonde is verre van liefde, en de perfecte meetlat.
Altruïsme is ook vergeving om niet. Dat concept is in de bijbel ver te zoeken.
In de bijbelse verlossingsleer betaal je niet voor je eigen schuld. Dus je wordt wel degelijk vergeven om niet.
God zelf heeft de prijs voor onze zonden betaald.
Had hij dat ook niet kunnen doen en ons dan vergeven?
Dan had Hij net zo goed ook geen wet of standaarden kunnen hebben. Maar dan heeft het kwaad de vrije loop. Dat is zinloos.
Vergeving om niet is iemand vergeven zonder dat hij of zij daar om moet vragen.quote:
[..]
Dat klopt, maar iedereen heeft denk ik wel een aangeboren idee van wat rechtvaardig is en wat niet, wat eerlijk is en wat niet. Vooral als onszelf onrecht wordt aangedaan.
[..]
Als Christen leef je dan ook niet vanuit schuld, maar vanuit vergeving van schuld. Zodra je vergeving hebt ontvangen, is je schuld ook vergeven. Dan kun je je concentreren op goed doen en loop je niet met een juk op je schouders.
In de bijbelse verlossingsleer betaal je niet voor je eigen schuld. Dus je wordt wel degelijk vergeven om niet.
God zelf heeft de prijs voor onze zonden betaald.
Had hij dat ook niet kunnen doen en ons dan vergeven?
Dan had Hij net zo goed ook geen wet of standaarden kunnen hebben. Maar dan heeft het kwaad de vrije loop. Dat is zinloos.
Zonder daar direct een prijs tegen over te zetten.
Als jij mij slaat, mag ik best boos worden, maar er hoeft geen vergelding te zijn, ik kan ook niet terug slaan en je vertellen wat het met me doet als je mij slaat. Om je vervolgens gewoon te vergeven zonder sorry of excuses, van jouw kant. Ik eer je lot niets meer en niets minder.
Ik heb het vertrouwen dat je mij gehoord hebt en de volgende keer mogelijk een andere keuze maakt.
Kijk om je heen vergelding is bepaald geen succes.
Ik snap best dat we weten regels en straffen hebben, daar heb ik geen moeite mee, maar de vergelding op zichzelf is geen oplossing.
En de vraag om vergeving ook niet.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Hoe je zelf met dit soort situaties omgaat, moet je zelf weten.quote:
[..]
Vergeving om niet is iemand vergeven zonder dat hij of zij daar om moet vragen.
Zonder daar direct een prijs tegen over te zetten.
Als jij mij slaat, mag ik best boos worden, maar er hoeft geen vergelding te zijn, ik kan ook niet terug slaan en je vertellen wat het met me doet als je mij slaat. Om je vervolgens gewoon te vergeven zonder sorry of excuses, van jouw kant. Ik eer je lot niets meer en niets minder.
Ik heb het vertrouwen dat je mij gehoord hebt en de volgende keer mogelijk een andere keuze maakt.
Kijk om je heen vergelding is bepaald geen succes.
Ik snap best dat we weten regels en straffen hebben, daar heb ik geen moeite mee, maar de vergelding op zichzelf is geen oplossing.
En de vraag om vergeving ook niet.
Het verschil met deze voorbeelden is dat de vergeving die we vragen in ons eigen belang is, en niet zozeer in het belang van God.
Als we zondigen, leidt dat tot de dood.
Vergeving van zonden is nodig om ons van de dood te redden.
Niet omdat God ons straft, maar omdat we onszelf van God hebben verwijderen door te zondigen. En dus van de bron van het leven.
Je moet zelf ook weer verenigd willen worden met God voordat je die vergeving kunt ontvangen. En uiteraard verwacht God ook dat we stoppen met datzelfde gedrag. Anders heeft vergeving geen zin.
Wij mensen kunnen prima fouten maken en daar van leren om vervolgens nooit meer de zelfde fout te maken.quote:
[..]
Hoe je zelf met dit soort situaties omgaat, moet je zelf weten.
Het verschil met deze voorbeelden is dat de vergeving die we vragen in ons eigen belang is, en niet zozeer in het belang van God.
Als we zondigen, leidt dat tot de dood.
Vergeving van zonden is nodig om ons van de dood te redden.
Niet omdat God ons straft, maar omdat we onszelf van God hebben verwijderen door te zondigen. En dus van de bron van het leven.
Je moet zelf ook weer verenigd willen worden met God voordat je die vergeving kunt ontvangen. En uiteraard verwacht God ook dat we stoppen met datzelfde gedrag. Anders heeft vergeving geen zin.
Die kans heeft God Adam en Eva nooit gegeven.
En de vergeving ook niet.
Er was helemaal geen sprake van altruïsme en vergeving om niet.
De bijbel leert juist het omgekeerde. Het betalen van een prijs en dat vergeving om niet onmogelijk is.
Dat is dus niet perfect liefde opoffering en altruïsme.
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
