Vervolg
Even een woord tussendoor.
Ik kan me voorstellen dat velen verwachtten dat dit topic over Nostradamus-achtige voorspellingen zou gaan, zoals 'over x jaar gebeurt dit'.
Hoewel de bijbel ook dit soort profeties bevat, komen die pas later voor. Om die profeties fatsoenlijk te kunnen duiden, is het essentieel om de basisbeginselen van de bijbel te begrijpen. Ik probeer nu dus het grotere plaatje te schetsen van het conflict tussen goed en kwaad, van twee kampen en hun karakteristieken. Dan zullen het taalgebruik, de verwijzingen, symbolen enz. van latere profeties beter te begrijpen zijn.
Verder zijn al deze verhalen profetisch in de zin dat ze lessen leren over wat de toekomst volgens de bijbel in petto heeft. Ze maken duidelijk wat er achter de schermen, op spiritueel vlak plaatsvindt, hoe dat betrekking heeft op ons eigen leven, en hoe spirituele tendensen de menselijke geschiedenis hebben vormgegeven. Want alles wat voor de mensen toen relevant was, is dat ook voor ons. Wij zitten wat dat betreft allemaal in hetzelfde schuitje, staan bloot aan dezelfde verleidingen, hebben last van dezelfde tendensen en invloeden.
Wat we tot nu toe hebben gezien is dat er twee kampen zijn ontstaan: Gods kinderen die de rechtvaardigheid zoeken, en de kinderen van ongehoorzaamheid die hun eigen verlangens achternalopen en God alleen willen dienen op een manier die hen zelf goed uitkomt, maar die zich weigeren te onderwerpen aan Gods vereisten.
Deze kinderen van ongehoorzaamheid verspreiden zich in veel grotere getalen dan Gods kinderen, en een specifieke categorie daarvan heeft de autoriteit van God gekregen om te heersen in de wereld om het kwaad nog min of meer in bedwang te houden, te reguleren.
Tegelijkertijd bestaat het verlangen bij de kinderen der ongehoorzaamheid om Gods kinderen te doden. Er is altijd een spanningsveld tussen de twee, en als deze 'Kaïn' de kans krijgt, slaat hij de rechtvaardige Abel dood.
God echter heeft een messias beloofd, en die messias zal geboren moeten worden uit Zijn kinderen. Daarom verkiest God steeds specifieke individuen uit de naties, gaat er een verbond mee aan en zegent die, opdat uit die linie uiteindelijk de messias geboren kan worden. We hebben al die personen vanaf Adam niet behandeld, maar na Noach was de volgende persoon die God opriep om Hem te volgen Abraham, toen nog Abram genaamd.
Abraham
Na de vloed, Babel en de verspreiding van de volkeren over de aarde, was het tijd voor God om de beloofde messias te laten komen.
Daarvoor keerde God zich tot Abraham.
Kennis over deze komende messias diende verspreid te worden onder de volkeren. Het zou geen zin hebben gehad als er een messias was gekomen waar niemand had op had gewacht, die door niemand zou worden herkend, waar niemand over had gehoord, en waar de kennis over door niemand zou worden verspreid.
Daarom nam God het initiatief om een volk voor zichzelf te verkiezen dat Zijn geboden in acht zou nemen, kennis over Zijn komst zou verspreiden, en Hem uiteindelijk in haar midden ontvangen.
Via dit volk zou God ook zijn liefde en zegeningen kunnen laten zien, grote indruk maken op de omliggende volkeren, hen tot bekering kunnen bewegen. Door Gods geboden in de praktijk te brengen, zou ieder volk moeten erkennen dat hun manier van leven, de geboden van God, vreugde en vrede brengen. Door God te verheerlijken, zouden deze volkeren kunnen worden gemotiveerd om zich te bekeren van hun afgoden en zich tot de ware God te bekeren. En dus uiteindelijk ook de messias te omarmen als ultieme uiting van Gods genade en hoop voor de toekomst.
God keerde zich hiervoor tot Abraham. Abrahams leven is als één groot profetisch of typologisch verhaal, waarin een hele reeks spirituele waarheden in praktische gebeurtenissen uiteen worden gezet en voorzegd. Abraham zelf speelt hierin vaak de rol van de messias zelf, of de rol van God. Deze verhalen geven ons dus een kijkje in de geest van God en de daden van de messias. Ze helpen ons te begrijpen wat de beweegredenen van hun handelen zijn, en wat er op spiritueel vlak nu eigenlijk gebeurt, wat voor ons de relevantie van hun daden is.
Enkele van deze profetische/typologische elementen zijn:
- Abraham die op weg is naar het beloofde land
- Abraham die tegen alle verwachtingen en hoop in een zoon krijgt
- Abraham die met God onderhandelt over het lot van Sodom en Gomorra
- Abraham die zelf de strijd aangaat met Sodom en Gomorra
Het zou te veel werk zijn om hier een gedetailleerd verhaal van alle relevante profetische elementen in het leven van Abraham te geven, dus ik richt me nu op de wat mij betreft belangrijkste: de geboorte van Abrahams zoon.
God had aan Abraham beloofd dat hij een talrijk nageslacht zou krijgen, terwijl hij tot dan toe kinderloos was:
Genesis 15
1Na deze dingen kwam het woord van de HEERE tot Abram in een visioen: Wees niet bevreesd, Abram, Ik ben voor u een schild, uw loon zeer groot.
2Toen zei Abram: Heere HEERE, wat zult U mij dan geven, aangezien ik kinderloos heenga en de bezitter van mijn huis deze Eliëzer uit Damascus zal zijn?
3Verder zei Abram: Zie, mij hebt U geen nageslacht gegeven, en zie, iemand die in mijn huis geboren is, zal mijn erfgenaam zijn.
4Maar zie, het woord van de HEERE kwam tot hem: Deze man zal uw erfgenaam niet zijn, maar iemand die uit uw eigen lichaam voortkomt, die zal uw erfgenaam zijn.
5Toen leidde Hij hem naar buiten en zei: Kijk toch naar de hemel en tel de sterren, als u ze kunt tellen. En Hij zei tegen hem: Zo talrijk zal uw nageslacht zijn.
6 En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Later kwam God kwam letterlijk bij Abraham langs om een hapje te eten en verkondigde het volgende:
Genesis 18:10 En Hij zei: Ik zal over een jaar zeker bij u terugkomen; en zie, dan zal Sara, uw vrouw, een zoon hebben! Sara hoorde dat bij de ingang van de tent, die achter Hem was.
Abraham en Sarah waren allebei oud (Sara was 90 jaar oud). Daarom geloofden ze niet dat Sara een kind zou baren, dus in plaats daarvan gaf Sara haar dienstmeid aan Abraham. Daaruit werd Ismaël geboren. Dit leidde tot jaloesie en anderen problemen, en Ismaël en zijn moeder werden uiteindelijk weggestuurd.
Uiteindelijk werd Sara wel degelijk zwanger. Hier komen we dus voor het eerst het element van een miraculeuze geboorte tegen. Abrahams zoon werd Isaac genoemd.
Maar wat deed God vervolgens? Hij riep Abraham op om zijn eigen zoon te offeren.
1En het gebeurde na deze dingen dat God Abraham op de proef stelde. Hij zei tegen hem: Abraham! Hij zei: Zie, hier ben ik.
2Hij zei: Neem toch uw zoon, uw enige, die u liefhebt, Izak, ga naar het land Moria, en offer hem daar als brandoffer op een van de bergen die Ik u noemen zal.
Izaak wordt Abrahams 'enige zoon' genoemd. Dat was hij natuurlijk niet. Maar het idee van de 'eniggeboren zoon' die geofferd zou worden, is essentieel omdat het betrekking had op de messias, de eniggeboren zoon van God, die God liefheeft.
Hoe kon Abraham een talrijk nageslacht krijgen als hij zijn enige ware zoon moest opofferen?
Had God ooit eerder opgeroepen tot het offeren van de eigen kinderen, zoals de heidenen deden?
Toch besloot Abraham te doen wat hem werd opgedragen:
Genesis 22
3Toen stond Abraham 's morgens vroeg op, zadelde zijn ezel, nam twee van zijn knechten met zich mee, en Izak, zijn zoon. Hij kloofde hout voor het brandoffer, stond op en ging naar de plaats die God hem genoemd had.
Dit is een interessante tekst. Waarom deze specifieke details? We komen ze later opnieuw tegen met betrekking tot de messias:
1En toen zij Jeruzalem naderden en in Bethfagé bij de Olijfberg gekomen waren, zond Jezus twee discipelen uit en zei tegen hen:
2Ga het dorp in dat voor u ligt, en u zult meteen een ezelin vinden die vastgebonden is, en een veulen bij haar; maak ze los en breng ze bij Mij.
3En als iemand iets tegen u zegt, moet u zeggen dat de Heere ze nodig heeft, en hij zal ze meteen sturen.
Twee knechten, een ezel en de Heer.
Ze kwamen op hun bestemming op de derde dag:
4Op de derde dag sloeg Abraham zijn ogen op, en hij zag die plaats in de verte.
Net als messias, die de derde dag zou worden gekruisigd:
Lukas 13:32En Hij zei tegen hen: Ga heen en zeg die vos: Zie, Ik drijf demonen uit en verricht genezingen, vandaag en morgen, en op de derde dag word Ik voleindigd.
33Intussen moet Ik heden en morgen en de dag daarna reizen. Het gaat immers niet aan dat een profeet omkomt buiten Jeruzalem.
Abraham legt het hout voor het brandoffer op zijn zoon Izaak:
6Daarop nam Abraham het hout voor het brandoffer en legde dat op zijn zoon Izak. Hijzelf nam het vuur en het mes in zijn hand. Zo gingen zij beiden samen.
Ook de messias droeg het hout van zijn eigen offer op zich:
Johannes 19:17 En terwijl Hij Zijn kruis droeg, ging Hij de stad uit naar de plaats die Schedelplaats genoemd wordt en in het Hebreeuws Golgotha.
En waar werden zowel Izaak als de messias geofferd? Op de berg Moria. De berg Moria is de tegenwoordige tempelberg in Jeruzalem, waar wat we nu Golgotha noemen net buiten ligt. Dus ruwweg dezelfde locatie.
De bijbel is doorspekt van dit soort verwijzingen. Allemaal puur toeval? Expres later door de evangelisten in hun verhalen geschreven? Dat moet iedereen voor zichzelf bepalen.
Izak vraagt zich af waar het brandoffer is:
7Toen sprak Izak tot zijn vader Abraham en zei: Mijn vader! Hij zei: Zie, hier ben ik, mijn zoon. Hij zei: Zie, hier is het vuur en het hout, maar waar is het lam voor het brandoffer?
8Abraham zei: God zal Zichzelf voorzien van het lam voor het brandoffer, mijn zoon. Zo gingen zij beiden samen.
Dit is een van de krachtigste statements in het oude testament over de komende messias. Het laat duidelijk zien dat het God is die het noodzakelijke offer brengt. En dat offer is zijn zoon. Abraham speelt duidelijk de rol van God de Vader, en Izaak van Jezus Gods zoon.
Het offer dat God zal voorzien, is een 'lam'. Zoals we in Genesis 3 lazen, maakte God kleding van dierenhuiden om Adam en Eva te kleden en hun naaktheid te bedekken. Abel bracht offers uit zijn kudde. Ook Noach bracht offers van reine dieren, waaronder lammeren. Het lam werd het centrale symbool voor de onschuldige messias die als enige zoon van God zou worden geofferd voor de mensheid.
Wanneer Abraham klaar is om de daad bij het woord te voegen, wordt hij gestopt en treffen ze een ram aan dat met zijn hoofd in de struiken vastzit:
12Toen zei Hij: Steek uw hand niet uit naar de jongen en doe hem niets, want nu weet Ik dat u godvrezend bent en uw zoon, uw enige, Mij niet onthouden hebt.
13Toen sloeg Abraham zijn ogen op en keek om, en zie, achter hem zat een ram met zijn hoorns verstrikt in het struikgewas. Abraham ging erheen, nam die ram en offerde hem als brandoffer in de plaats van zijn zoon.
14En Abraham gaf die plaats de naam: De HEERE zal erin voorzien. Daarom wordt heden ten dage gezegd: Op de berg van de HEERE zal erin voorzien worden.
Hij hoefde uiteindelijk zijn zoon dus niet daadwerkelijk te doden. Maar door zijn bereidheid om het wel te doen, bleek dat Abraham er vertrouwen in had dat God zijn zoon ook uit de dood zou opwekken. Dus Abrahams zoon zou niet alleen sterven, maar ook uit de dood opstaan, essentieel element van wat de messias later ook zou doen.
Doordat Abraham deze ultieme test van zijn geloof en vertrouwen succesvol had doorstaan (na eerst vele malen te hebben gefaald in andere situaties), kon hij daadwerkelijk de vader worden van Gods volk dat op basis van datzelfde vertrouwen én gehoorzaamheid diende te leven:
16Hij zei: Ik zweer bij Mijzelf, spreekt de HEERE: Omdat u dit gedaan hebt en Mij uw zoon, uw enige, niet onthouden hebt,
17zal Ik u zeker rijk zegenen en uw nageslacht zeer talrijk maken, als de sterren aan de hemel en als het zand dat aan de oever van de zee is. Uw nageslacht zal de poort van zijn vijanden in bezit hebben.
18En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden, omdat u Mijn stem gehoorzaam geweest bent.
Abraham wordt later ook wel de 'vader van het geloof' genoemd.
In Genesis 15 lazen we:
6 En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Dus opnieuw zien we dat het geloof, het vertrouwen in wat God zegt en gehoorzaamheid op basis daarvan, hetgeen is wat God op de eerste plaats van de mens verwacht om de gebroken vertrouwensrelatie te herstellen. Dat is wat tot 'gerechtigheid' wordt gerekend: vertrouwen in hetgeen God voor ons kan doen, en niet het vertrouwen in wat wij bereid zijn om voor God te doen. Abraham geloofde tegen alle hoop en redelijkheid in dat God zijn belofte waar zou maken. Paulus haalt dit aan in Romeinen 4 om te illustreren wat rechtvaardigheid uit het geloof is:
17zoals geschreven staat: Ik heb u tot een vader van vele volken gemaakt. Dit was hij tegenover Hem in Wie hij geloofd heeft, namelijk God, Die de doden levend maakt, en de dingen die niet zijn, roept alsof zij er waren.
18En hij heeft tegen alles in gehoopt en geloofd dat hij een vader van vele volken zou worden, overeenkomstig wat gezegd was: Zo zal uw nageslacht zijn.
Deze gebeurtenissein het leven van Abraham vormen een profetische illustratie van het verlossende werk van God zijn Zijn zoon, zijn messias, die zou worden geofferd voor de mensheid en uit de dood zou opstaan, en dat geloof in deze dood en wederopstanding essentieel is om onderdeel uit te maken van Gods volk, dat rijk wordt gezegend door God en uiteindelijk het beloofde land, het hemelse Kanaän, de nieuwe aarde, zal erven.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ali_Kannibali op 10-03-2024 14:24:22 ]