OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
quote:Op dinsdag 5 maart 2024 12:40 schreef ToT het volgende:
Hier is het sinds vorige week officieel: Mini-ToT heeft autisme.
Voor mij absoluut geen verrassing overigens, net als voor de instanties waar we tot nu toe gelopen hebben en zijn lerares & klassenassistenten.
quote:
Ik weet dat dit topic over ASS gaat en niet over andere issues, maar aangezien ik hier meer kennis verwacht te vinden dan elders, toch deze vraag hier:
Hoe vind je een goede behandelaar voor een 9-jarige met een obsessieve compulsieve stoornis? Onze dochter heeft inmiddels bij twee verschillende psychologen gelopen, begrijpt hoe het werkt en wat ze zou moeten doen, maar ze heeft gewoon de kracht niet om dag in dag uit tegen haar OCS te vechten. En dat snap ik heel goed, het is ook zo zwaar. Ze lijdt er echt onder, en het heeft ook impact op de rest van het gezin (waaronder haar broertje met ASS). De reguliere kinderpsychologen kunnen niets anders bieden dan meer van hetzelfde. Waar vind ik een echte expert, welke wegen moet ik bewandelen? Hoop dat iemand hier iets weet.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Misschien heeft @silliegirl tips voor waar je zo iemand kan vinden? Lastig zegquote:
en wat Lemijn en Nijna zeggen lijken me goede tips ook.
Haha, thanks!quote:
Ja het was direct al duidelijk; zijn lievelingsspeelgoed was altijd zijn tandenborstel waarmee hij zat te klapperen.
Ook heeft hij vele maanden lang zijn armen als ruitenwissers gebruikt na "De wissers van de bus gaan heen en weer" enzo.
Hij heeft ook tijdenlang alleen maar met een autootje over de grond heen en weer gereden enzo.
Hij heeft veel obsessies met herhalingen.
Maar hij is suuuuuuper blij, lief en intelligent!
Amsel, ik werk bij een organisatie in Amsterdam die een hele afdeling 'dwang, angst en tics' heeft (en een bijbehorende expertisecentrum), dus met veel specialistische kennis op dit gebied. Ik heb er zelf niet zoveel kaas van gegeten, dus ik weet ook niet of er dichter bij jullie ook zoiets zit, maar als je geïnteresseerd bent kan ik je wel wat informatie toesturen.
in de haak.
Welkomquote:
[..]
Haha, thanks!
Ja het was direct al duidelijk; zijn lievelingsspeelgoed was altijd zijn tandenborstel waarmee hij zat te klapperen.
Ook heeft hij vele maanden lang zijn armen als ruitenwissers gebruikt na "De wissers van de bus gaan heen en weer" enzo.
Hij heeft ook tijdenlang alleen maar met een autootje over de grond heen en weer gereden enzo.
Hij heeft veel obsessies met herhalingen.
Maar hij is suuuuuuper blij, lief en intelligent!
Fake it till you make it...
Wel grappig; hij gaat therapie krijgen voor de standaard zinnetjes die hij altijd overal gebruikt, hij moet leren alternatieve woorden en zinnen te gebruiken.
Echt, ik wou dat dit soort therapieën 45 jaar geleden of zo al bekend waren! 
Ik heb Asperger en ADD met hyperactieve kenmerken en heb altijd stopwoordjes en -zinnetjes gehad, tot grote frustratie van mensen om me heen! 
Echt, ik wou dat dit soort therapieën 45 jaar geleden of zo al bekend waren! Ik heb Asperger en ADD met hyperactieve kenmerken en heb altijd stopwoordjes en -zinnetjes gehad, tot grote frustratie van mensen om me heen!
Dank voor jullie reacties! Ze helpen Al was het alleen maar om m'n gedachten te organiseren en bepaalde dingen onder woorden te brengen. Morgen ga ik verder lezen en stappen zetten.
Onze lieve 7-jarige ASS'er huilde vanavond heel hard met z'n zus mee. "Want als zij verdrietig is voel ik dat ook!" Heerlijk joch met zo'n groot hart
Welkom @ToT!
Al was het alleen maar om m'n gedachten te organiseren en bepaalde dingen onder woorden te brengen. Morgen ga ik verder lezen en stappen zetten.Onze lieve 7-jarige ASS'er huilde vanavond heel hard met z'n zus mee. "Want als zij verdrietig is voel ik dat ook!" Heerlijk joch met zo'n groot hart
Welkom @ToT!
.
Thanks!quote:
Dank voor jullie reacties! Ze helpen
Onze lieve 7-jarige ASS'er huilde vanavond heel hard met z'n zus mee. "Want als zij verdrietig is voel ik dat ook!" Heerlijk joch met zo'n groot hart
Welkom @:Tot!
Gisteren gestopt met de reguliere logopedie; het manneke raakte steeds meer en meer overstuur als we er naar toe gingen; hij heeft er een ongelooflijke hekel aan.
Hopelijk begint de nieuwe, goede therapie snel.
Hij begint inmiddels langzaam te begrijpen dat klasgenootjes niet altijd tijd hebben om na school met hem te spelen, ook al zouden ze graag willen. (Moeten naar de opvang enzo.)
Het is erg teleurstellend dat op de maandag vrijwel alle klasgenootjes naar de opvang moeten, maar eentje heeft meestal wel de mogelijkheid en zin om samen te spelen met hem. En als die niet kan of wil, dan is het tenminste ook duidelijk; het is zij en anders niemand. Op andere dagen ligt het anders, op 3 dagen kan vrijwel iedereen wel en dan is het een kwestie van kijken wie tijd en zin heeft.
Maar het is wel ff een tijdje best rot geweest dat hij steeds teleurgesteld was. Hij wilde het op een gegeven moment ook niet meer vragen; hij kon niet begrijpen waarom het niet kon.
Ook toen alle meisjes van de klas naar een verjaardag gingen en hij niet mee mocht; ja het was een meidenfeestje. (Hij speelt buiten schooltijd het liefst alleen met meisjes.) Daarom vond hij feestjes ineens maar stom!
Oh, en laatst had hij iets nieuws gehoord wat hij heel stom vond: "Nee is nee".
Een woord wat zichzelf betekent? Daar kon hij echt niks mee!
Die uitspraak vond hij erg dom en frustrerend,
Toen heb ik het maar ff uitgelegd wat er mee bedoeld werd.
Het is erg teleurstellend dat op de maandag vrijwel alle klasgenootjes naar de opvang moeten, maar eentje heeft meestal wel de mogelijkheid en zin om samen te spelen met hem. En als die niet kan of wil, dan is het tenminste ook duidelijk; het is zij en anders niemand.
Op andere dagen ligt het anders, op 3 dagen kan vrijwel iedereen wel en dan is het een kwestie van kijken wie tijd en zin heeft. Maar het is wel ff een tijdje best rot geweest dat hij steeds teleurgesteld was. Hij wilde het op een gegeven moment ook niet meer vragen; hij kon niet begrijpen waarom het niet kon.
Ook toen alle meisjes van de klas naar een verjaardag gingen en hij niet mee mocht; ja het was een meidenfeestje.
(Hij speelt buiten schooltijd het liefst alleen met meisjes.) Daarom vond hij feestjes ineens maar stom! Oh, en laatst had hij iets nieuws gehoord wat hij heel stom vond: "Nee is nee".
Een woord wat zichzelf betekent? Daar kon hij echt niks mee!
Die uitspraak vond hij erg dom en frustrerend,Toen heb ik het maar ff uitgelegd wat er mee bedoeld werd.
Wat goed dat je me tagt!quote:
[..]
Misschien heeft @:silliegirl tips voor waar je zo iemand kan vinden? Lastig zeg
@Amsel, ik denk dat ik met je mee kan denken (ik ben zelf GZ-psycholoog kind&jeugd). Wil je me even een prive bericht sturen met waar je al in zorg bent geweest en wat ze hebben gedaan? Dan ga ik even op speurtocht voor je!
Allemaal bedankt voor het meedenken Vandaag met de huisarts gesproken, we krijgen weer een doorverwijzing en mogen zelf aangeven bij welke instantie we terecht willen. Volgende week gaan we een rondje bellen om te vragen hoe lang de wachtlijsten overal zijn, want dat is ook wel iets om mee te nemen in de afweging.
Vandaag met de huisarts gesproken, we krijgen weer een doorverwijzing en mogen zelf aangeven bij welke instantie we terecht willen. Volgende week gaan we een rondje bellen om te vragen hoe lang de wachtlijsten overal zijn, want dat is ook wel iets om mee te nemen in de afweging.
Nou, we gaan voor degene met de langste wachtlijst Maar waar we wel verwachten de benodigde expertise te vinden.
En vandaag ook een gesprek gehad met de nieuwe BSO van de jongste, zodat ze weten wat voor jochie het is. Het is een hele leuke sport-BSO met veel mannelijke medewerkers. Hij gaat er 1x per week heen en vindt het geweldig Komt compleet overprikkeld thuis natuurlijk, maar dat is het in dit geval wel waard 
Maar waar we wel verwachten de benodigde expertise te vinden. En vandaag ook een gesprek gehad met de nieuwe BSO van de jongste, zodat ze weten wat voor jochie het is. Het is een hele leuke sport-BSO met veel mannelijke medewerkers. Hij gaat er 1x per week heen en vindt het geweldig
Komt compleet overprikkeld thuis natuurlijk, maar dat is het in dit geval wel waard
Hebben jullie dinsdag het Klokhuis gezien over autisme? Mooie aflevering. Jongste wil hem met de klas bekijken zodat ze hem beter begrijpen
Ja, hier hebben ze de aflevering ook in de klas bekeken (zoon zit op sbo). Mijn zoon lijkt alleen nog niet te beseffen of hij wil niet beseffen dat hij autisme heeft. Knap dat jouw zoon dat al wel kan!quote:
Hebben jullie dinsdag het Klokhuis gezien over autisme? Mooie aflevering. Jongste wil hem met de klas bekijken zodat ze hem beter begrijpen
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
Ik moet het nog terugkijken met de meiden. Ben erg benieuwd! Slim om het ook in de klas te kijken. Hier laatst een spreekbeurt gedaan over autisme, dat hielp ook wel.
Welke leeftijd hebben jullie kinderen voor de aflevering van klokhuis?
Ik denk dat bijna 5 te jong is. Hij weet ook niet dat hij autisme heeft.
Hij heeft wel ooit gezegd dat als hij in groep 3 zit hij naar een normale school gaat. 🥹 hebben we uiteraard wel een gesprekje over gehad. Maar hij hoort veel van de oudere kinderen in de taxi.
Ik denk dat bijna 5 te jong is. Hij weet ook niet dat hij autisme heeft.
Hij heeft wel ooit gezegd dat als hij in groep 3 zit hij naar een normale school gaat. 🥹 hebben we uiteraard wel een gesprekje over gehad. Maar hij hoort veel van de oudere kinderen in de taxi.
Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk
Dat is heel persoonlijk natuurlijk, we hebben mijn zoon direct psycho educatie gegeven met 6 jaar.
Dat is echt veel en veel vroeger dan ze het normaal geven maar hij was daar enorm aan toe.
Hij was toen hij 5 was al enorm bezig met hoe anders hij was dan anderen en voelde zich een slecht en dom dus voor ons was het echt nodig. Als je niet helemaal weet wat er nodig is dan is eventueel bespreken met behandelaars ook een optie als je denkt dat meer kennis over de diagnose gewenst is.
Dat is echt veel en veel vroeger dan ze het normaal geven maar hij was daar enorm aan toe.
Hij was toen hij 5 was al enorm bezig met hoe anders hij was dan anderen en voelde zich een slecht en dom dus voor ons was het echt nodig. Als je niet helemaal weet wat er nodig is dan is eventueel bespreken met behandelaars ook een optie als je denkt dat meer kennis over de diagnose gewenst is.
Ja ik denk dat hij nu nog te jong is. Hij heeft echt nog niet door wat autisme is en dat hij dat heeft.
Komt wel steeds vaker in situaties aangeven bij ons dat hij het te druk vindt en dat vind ik al super.
Heb 3 weken geleden eindelijk de formulieren en vragenlijst ingevuld voor de dubbele kinderbijslag. Vandaag bericht dat we het gaan krijgen. Confronterend wel maar ook fijn.
Komt wel steeds vaker in situaties aangeven bij ons dat hij het te druk vindt en dat vind ik al super.
Heb 3 weken geleden eindelijk de formulieren en vragenlijst ingevuld voor de dubbele kinderbijslag. Vandaag bericht dat we het gaan krijgen. Confronterend wel maar ook fijn.
Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk
Ik weet niet eens meer hoe oud ze was toen we het vertelden, volgens mij zijn we er vanaf het begin af aan vrij open over geweest. Ze was volgens mij (bijna) 5 toen ze de diagnose kreeg.
Inmiddels 16...
Inmiddels 16...
Fake it till you make it...
Voor degenen met een kind op het speciaal onderwijs: hoe ging het verkrijgen van de toelaatbaarheidsverklaring in zijn werk? We zijn nog niet zo ver, maar beginnen wel langzaam in die richting te denken, want de 7-jarige loopt steeds meer vast op school en zit steeds vaker thuis. En er blijkt redelijk in de buurt een school voor kinderen met autisme te zitten die op papier heel goed overkomt, dus wie weet wordt dat op een gegeven moment wel een optie.
Toen mijn zoon naar het speciaal onderwijs ging moest dat nog via een indicatie. Echt een stapel formulieren, diagnoses, toestanden en een eerste afwijzing omdat één formulier ontbrak. Let wel, hij was op dat moment al bijna 9 maanden opgenomen in het UMC voor zijn gedragsproblemen. Na ons bezwaarschrift plus het ontbrekende formulier kreeg hij alsnog de indicatie. Vlak daarna kwam de wet Passend Onderwijs en moest er elke paar jaar een toelaatbaarheidsverklaring komen. Dat werd volledig geregeld door school. In mijn herinnering hoefden wij niet eens een handtekening te zetten. Sterker nog, ik had een keer het samenwerkingsverband gebeld omdat ik een vraag had over de toelaatbaarheidsverklaring en ze waren nog net niet verontwaardigd dat ik als ouder contact opnam.quote:
Voor degenen met een kind op het speciaal onderwijs: hoe ging het verkrijgen van de toelaatbaarheidsverklaring in zijn werk? We zijn nog niet zo ver, maar beginnen wel langzaam in die richting te denken, want de 7-jarige loopt steeds meer vast op school en zit steeds vaker thuis. En er blijkt redelijk in de buurt een school voor kinderen met autisme te zitten die op papier heel goed overkomt, dus wie weet wordt dat op een gegeven moment wel een optie.
Ik vond dat overigens wel een verademing van het passend onderwijs; dat ik niet meer al die formulieren en toestanden moest invullen. Eigenlijk werd het voor ons pas weer spannend toen de school aangaf dat ze geen verlenging meer aan wilden vragen omdat ze vonden dat hij rijp was om de overstap naar regulier onderwijs te maken.
Aan de andere kant ben je dus nu wel heel afhankelijk van je huidige school. Ik hoor wel eens verhalen dat scholen moeilijk doen om een tlv aan te vragen, maar dat heb ik alleen van horen zeggen. Ga snel en tijdig in gesprek met de school, dat is dus de enige tip die ik kan geven. Maar dat doen jullie ongetwijfeld al.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Tlv ging hier ook vanzelf. Kregen wij meer ter informatie. Dat is zo'n beetje het enige waar we zelf niks voor hoefden te doen.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Wat vervelend dat je kind vaak thuis zit. Dat lijkt me zwaar voor jullie allemaal. Hebben jullie goed contact met de huidige school? Zij kunnen een TLV aanvragen bij het samenwerkingsverband. Je kan ook de school die je op het oog hebt eens bellen, maar het wisselt of ze openstaan voor rondleidingen die ouders op eigen kracht aanvragen.quote:
Voor degenen met een kind op het speciaal onderwijs: hoe ging het verkrijgen van de toelaatbaarheidsverklaring in zijn werk? We zijn nog niet zo ver, maar beginnen wel langzaam in die richting te denken, want de 7-jarige loopt steeds meer vast op school en zit steeds vaker thuis. En er blijkt redelijk in de buurt een school voor kinderen met autisme te zitten die op papier heel goed overkomt, dus wie weet wordt dat op een gegeven moment wel een optie.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Hier was het proces heel makkelijk tot SO onderwijs aangaf dat ze hem niet eens willen.
Hij zat te lang en te veel thuis en dat vonden ze een enorm risico wat ze niet wilde lopen.
Dus hij staat nog ingeschreven bij oude school ookal heeft hij daar alleen groep 1 normaal doorlopen (en eigenlijk ook niet echt want dat was een lockdowncovid 2020/2021 schooljaar.)
Ik zou dus vooral zo snel mogelijk de overstap maken tot je tussen wal en schip beland zoals hier het geval is.
Hij zat te lang en te veel thuis en dat vonden ze een enorm risico wat ze niet wilde lopen.
Dus hij staat nog ingeschreven bij oude school ookal heeft hij daar alleen groep 1 normaal doorlopen (en eigenlijk ook niet echt want dat was een lockdowncovid 2020/2021 schooljaar.)
Ik zou dus vooral zo snel mogelijk de overstap maken tot je tussen wal en schip beland zoals hier het geval is.
Wat raar zeg. Dit zou voor mij dan wel een reden zijn om rechtstreeks contact op te nemen met het samenwerkingsverband.quote:Op dinsdag 16 april 2024 11:50 schreef Budabuddumbam het volgende:
Hier was het proces heel makkelijk tot SO onderwijs aangaf dat ze hem niet eens willen.
Hij zat te lang en te veel thuis en dat vonden ze een enorm risico wat ze niet wilde lopen.
Dus hij staat nog ingeschreven bij oude school ookal heeft hij daar alleen groep 1 normaal doorlopen (en eigenlijk ook niet echt want dat was een lockdowncovid 2020/2021 schooljaar.)
Ik zou dus vooral zo snel mogelijk de overstap maken tot je tussen wal en schip beland zoals hier het geval is.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Bij de meesten zul je terugverwezen worden. Wij hebben ook rechtstreeks contact gezocht (omdat we juist af wilden van het SO) maar dat was toch echt de bedoeling niet. (Oh wacht, ik lees nu terug, dat heb jij dus ook zo ervaren, best gek, want je bent als ouders dan dus wel echt overgeleverd aan school en als je tegen iets aanloopt kom je vaak niet veel verder.)quote:
[..]
Wat raar zeg. Dit zou voor mij dan wel een reden zijn om rechtstreeks contact op te nemen met het samenwerkingsverband.
Verder idd wat Lemijn zegt, de huidige school kan contact opnemen met het samenwerkingsverband . Dat is vermoedelijk de weg die je toch zult moeten gaan want SO neemt (over het algemeen) een kind idd niet aan zonder TLV en die wordt afgegeven door een basischool.
***
Even hulde aan de artsen en het verpleegteam van het MST. Die dvooraf al duidelijk uitleg gaven over wat ze gingen doen ondanks dat het een spoedoperatie was. En waar standaard op de kamer kaartjes liggen voor op de deur over verplegen in een prikkelarme omgeving!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ja, maar hier begreep ik dat er een tlv is toegekend en dat het SO weigert. Op dat moment is het Samenwerkingsverband wel aan zet. Ik heb in de ondersteuningsplanraad van het SWV gezeten en daar kwamen dit soort zaken wel aan de orde.quote:
[..]
Bij de meesten zul je terugverwezen worden. Wij hebben ook rechtstreeks contact gezocht (omdat we juist af wilden van het SO) maar dat was toch echt de bedoeling niet. (Oh wacht, ik lees nu terug, dat heb jij dus ook zo ervaren, best gek, want je bent als ouders dan dus wel echt overgeleverd aan school en als je tegen iets aanloopt kom je vaak niet veel verder.)
Verder idd wat Lemijn zegt, de huidige school kan contact opnemen met het samenwerkingsverband . Dat is vermoedelijk de weg die je toch zult moeten gaan want SO neemt (over het algemeen) een kind idd niet aan zonder TLV en die wordt afgegeven door een basischool.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik heb een kind met een tlv dat ook niemand wil omdat het te lang niet op school geweest is en niet in staat is naar school te gaan (wat niet wil zeggen dat er geen les gevolgd kan worden).quote:
Hier was het proces heel makkelijk tot SO onderwijs aangaf dat ze hem niet eens willen.
Hij zat te lang en te veel thuis en dat vonden ze een enorm risico wat ze niet wilde lopen.
Zo erg voor jullie, we leven mee hoor, jeetje zeg, dat is toch ook wat. Nee bij ons moet je niet zijn.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Wat voor operatie moest er gebeuren @Troel? Fijn dat het goed is gegaan!
School is bezig om het samenwerkingsverband erbij te betrekken. Enerzijds wil ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het goed gaat op deze school. In de basis heeft hij het er namelijk wel naar z'n zin. Maar anderzijds vraag ik me af wat we hem aandoen door hem elke dag naar een plek te sturen waar hij zo overprikkeld raakt dat hij zich er vaak ziek door voelt.
Ik neem aan dat school eerst moet aantonen dat er bepaalde stappen gezet zijn voordat zo'n verklaring er kan komen? Dan hebben we sowieso nog wel een weg te gaan. Ik vind het maar lastig
School is bezig om het samenwerkingsverband erbij te betrekken. Enerzijds wil ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het goed gaat op deze school. In de basis heeft hij het er namelijk wel naar z'n zin. Maar anderzijds vraag ik me af wat we hem aandoen door hem elke dag naar een plek te sturen waar hij zo overprikkeld raakt dat hij zich er vaak ziek door voelt.
Ik neem aan dat school eerst moet aantonen dat er bepaalde stappen gezet zijn voordat zo'n verklaring er kan komen? Dan hebben we sowieso nog wel een weg te gaan. Ik vind het maar lastig
Weet je wat het is, @Amsel Het veranderen is een grote stap. Omdat het een verandering en een proces van acceptatie is. Maar vaak zijn kinderen (en hun ouders) heel blij als de stap eenmaal gezet is. Omdat er dan veel meer rust is.
Ga vooral in gesprek met school en laat hen dingen vastleggen. Op het moment dat het niet meer gaat, duurt het altijd (te) lang om de toestemming te krijgen voor een overstap.
Ga vooral in gesprek met school en laat hen dingen vastleggen. Op het moment dat het niet meer gaat, duurt het altijd (te) lang om de toestemming te krijgen voor een overstap.
Wat zegt school daar dan over @Amsel? Hoe vinden zij het nu gaan op school? Ze moeten inderdaad aantonen dat ze handelingsverlegen zijn. Afhankelijk van de problematiek kan er nog best een trucendoos opengetrokken worden voordat ze op dat punt zijn.
Bij ons duurde het wel een tijdje maar de uiteindelijke aanvraag ging gemakkelijk. Het was zo geregeld en de SBO-school was ook zo akkoord.
Ik vond de overstap ook best wel een ding want mijn zoon had het er naar zijn zin, maar op het sbo voelt hij zich een stuk meer ontspannen. Voor onszelf heeft het ook veel rust gebracht.
Bij ons duurde het wel een tijdje maar de uiteindelijke aanvraag ging gemakkelijk. Het was zo geregeld en de SBO-school was ook zo akkoord.
Ik vond de overstap ook best wel een ding want mijn zoon had het er naar zijn zin, maar op het sbo voelt hij zich een stuk meer ontspannen. Voor onszelf heeft het ook veel rust gebracht.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
Met die trucendoos zijn ze nu bezig inderdaad. En het samenwerkingsverband wordt betrokken zodat dat gestructureerd gebeurt en vastgelegd wordt. School werkt enorm goed mee, de juffen doen echt hun best. Maar hij staat meerdere keren per uur aan hun bureau met buikpijn, keelpijn, oorpijn, misselijkheid. En op maandag (start van de week) en vrijdag (dan start de dag met gym) krijgen we hem vaak niet eens naar school. Dit speelt al een tijd.quote:
Wat zegt school daar dan over @:Amsel? Hoe vinden zij het nu gaan op school? Ze moeten inderdaad aantonen dat ze handelingsverlegen zijn. Afhankelijk van de problematiek kan er nog best een trucendoos opengetrokken worden voordat ze op dat punt zijn.
Misschien komt het allemaal zo ver niet en vindt hij zijn draai weer. Maar als ik zie hoe het op die speciale school gaat, zou dat wel heel goed bij hem passen. Standaard instroommomenten zijn na de zomer- en de kerstvakantie, dus ik denk dat we het balletje op school eens gaan opgooien. En dan zien we wel hoe het gaat lopen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Amsel op 16-04-2024 20:58:07 ]
We kwamen via de spoed binnen met een gedraaide balquote:Op dinsdag 16 april 2024 18:53 schreef Amsel het volgende:
Wat voor operatie moest er gebeuren @:Troel? Fijn dat het goed is gegaan!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Het samenwerkingsverband zitten we echt super vaak mee om de tafel, als niemand hem wil hebben dan houdt het eigenlijk ook wel een beetje op. Hij is te autistisch voor het ene en te hoog iq voor het ander en zo is er altijd wel weer iets waarom iets niet door kan gaan. Of geen plek en aanmeldstop of te jong.. Dan blijft er niet veel over en tjah ik kan de plekken helaas niet creëren.quote:
[..]
Wat raar zeg. Dit zou voor mij dan wel een reden zijn om rechtstreeks contact op te nemen met het samenwerkingsverband.
Hij zit nu op een dagbesteding met vooral als hoop hem wat meer zelfvertrouwen te geven na het schooltrauma.
En het ontwikkelen van wat meer sociale vaardigheden etc.
Ik vind het een fijne plek, maar ik vind wel dat het systeem ons enorm tekort heeft gedaan.
Oh neequote:Op dinsdag 16 april 2024 20:38 schreef Troel het volgende:
[..]
We kwamen via de spoed binnen met een gedraaide bal
Dat klinkt heel pijnlijk 
Wat fijn dat hij voor nu een fijne plek heeft. Maar zo zou het niet moeten gaan inderdaadquote:Op dinsdag 16 april 2024 20:39 schreef Budabuddumbam het volgende:
Hij zit nu op een dagbesteding met vooral als hoop hem wat meer zelfvertrouwen te geven na het schooltrauma.
En het ontwikkelen van wat meer sociale vaardigheden etc.
Ik vind het een fijne plek, maar ik vind wel dat het systeem ons enorm tekort heeft gedaan.
De tijd gaat helaas heel snel bij dergelijke aanvragen, dus ik zou er zeker eens over beginnen bij school, als je zelf denkt dat het een goede optie is.quote:
Standaard instroommomenten zijn na de zomer- en de kerstvakantie, dus ik denk dat we het balletje op school eens gaan opgooien. En dan zien we wel hoe het gaat lopen.
Wat naar dat hij zich letterlijk ziek voelt door school.quote:
Wat voor operatie moest er gebeuren @:Troel? Fijn dat het goed is gegaan!
School is bezig om het samenwerkingsverband erbij te betrekken. Enerzijds wil ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het goed gaat op deze school. In de basis heeft hij het er namelijk wel naar z'n zin. Maar anderzijds vraag ik me af wat we hem aandoen door hem elke dag naar een plek te sturen waar hij zo overprikkeld raakt dat hij zich er vaak ziek door voelt.
Ik neem aan dat school eerst moet aantonen dat er bepaalde stappen gezet zijn voordat zo'n verklaring er kan komen? Dan hebben we sowieso nog wel een weg te gaan. Ik vind het maar lastig
Kan school niet nog iets anders bieden? Kortere of minder dagen, meer ontprikkeltijd enzo?
Misschien op de dag dat hij start met gym, later beginnen, ik noem maar wat.
Ik weet niet of jullie kunnen ontdekken wat de meeste energie kost of overprikkeling geeft en daar naar handelen.
Voor zover ik weer moet een school aangeven (en kunnen aantonen) handelingsverlegen te zijn om een tlv aan te kunnen vragen.
Althans dat was toen onze oudste overstapte.
Overigens was er gelukkig de nodige documentatie beschikbaar en is het allemaal heel vlot gegaan hier (veel sneller dan verwacht).
Dat was van regulier VO naar andere reguliere VO school, maar dan wel in een van de autismeklassen, was tlv voor nodig. Wat ik begreep verlengd school dat zelf elk schooljaar.
Kind vind school nog altijd een noodzakelijk kwaad, maar het is minder belastend dan de vorige school. En ik heb de indruk dat ze hier daadwerkelijk weten wat ze doen.
Fake it till you make it...
Ennnnn hij is weer thuis vandaag 
School wil alles proberen wat nodig is, maar tot nu toe werkt het allemaal niet. Het is ook heel moeilijk om er nou de vinger op te leggen wat de overprikkeling veroorzaakt. Eigenlijk denk ik gewoon dat het het hele concept van school is Hij geeft zelf aan dat hij het liefst in een glazen hokje in de klas zou willen zitten zodat hij niks hoort en niet gestoord wordt, maar wel bij de klas hoort 
Anyway, vandaag in ieder geval die andere school gebeld met de vraag of we eens kunnen komen kijken. Even telefoontje terug afwachten.
De afweging is ook: moeten we hem leren doorzetten in een omgeving die voor hem zo lastig is (want hij moet nou eenmaal leren functioneren in een een neurotypische omgeving), of bieden we hem een fijne omgeving (want het is op andere vlakken al lastig zat).
Maargoed, we lopen zo al heel ver op de zaken vooruit. Maar het is fijn om hier even hardop te kunnen nadenken en met jullie van gedachten te wisselen
School wil alles proberen wat nodig is, maar tot nu toe werkt het allemaal niet. Het is ook heel moeilijk om er nou de vinger op te leggen wat de overprikkeling veroorzaakt. Eigenlijk denk ik gewoon dat het het hele concept van school is
Hij geeft zelf aan dat hij het liefst in een glazen hokje in de klas zou willen zitten zodat hij niks hoort en niet gestoord wordt, maar wel bij de klas hoort Anyway, vandaag in ieder geval die andere school gebeld met de vraag of we eens kunnen komen kijken. Even telefoontje terug afwachten.
De afweging is ook: moeten we hem leren doorzetten in een omgeving die voor hem zo lastig is (want hij moet nou eenmaal leren functioneren in een een neurotypische omgeving), of bieden we hem een fijne omgeving (want het is op andere vlakken al lastig zat).
Maargoed, we lopen zo al heel ver op de zaken vooruit. Maar het is fijn om hier even hardop te kunnen nadenken en met jullie van gedachten te wisselen
Als ik het zo lees zou ik eerder geneigd zijn naar meer aangepast onderwijs voor 'm. Hij kan dan evengoed nog in allerlei contexten oefenen met functioneren in overwegend neurotypische omgevingen lijkt me.
in de haak.
Heeft je kind weleens ergotherapie gehad? De ergotherapeut kan uitzoeken waar de overprikkeling precies vandaan komt. Is natuurlijk geen wondermiddel.
Mijn zoon zit op speciaal onderwijs cluster 4 en hij zit daar heel erg op zijn plek.
Ik zie het zo, als je volwassen bent wordt je ook niet gedwongen om met > 25 kinderen in een kleine ruimte te zitten urenlang voor je werk. Kan je banen uitkiezen in een omgeving die voor jou werkt.
Mijn zoon zit op speciaal onderwijs cluster 4 en hij zit daar heel erg op zijn plek.
Ik zie het zo, als je volwassen bent wordt je ook niet gedwongen om met > 25 kinderen in een kleine ruimte te zitten urenlang voor je werk. Kan je banen uitkiezen in een omgeving die voor jou werkt.
Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk
Als ik kijk naar wat voor mij werkt (heb zelf autisme), zou ik hem eerst een fijne omgeving bieden waarin hij zichzelf en zn grenzen, behoeften en gezonde coping kan leren kennen, met mensen die hem begrijpen en daarbij kunnen helpen. En pas daarná is er ruimte, veiligheid en vertrouwen om te kunnen oefenen in voor hem minder prettige omgevingen. Het is al moeilijk zat dat de hele wereld is ingericht op niet-autisme.quote:
Ennnnn hij is weer thuis vandaag
School wil alles proberen wat nodig is, maar tot nu toe werkt het allemaal niet. Het is ook heel moeilijk om er nou de vinger op te leggen wat de overprikkeling veroorzaakt. Eigenlijk denk ik gewoon dat het het hele concept van school is
Anyway, vandaag in ieder geval die andere school gebeld met de vraag of we eens kunnen komen kijken. Even telefoontje terug afwachten.
De afweging is ook: moeten we hem leren doorzetten in een omgeving die voor hem zo lastig is (want hij moet nou eenmaal leren functioneren in een een neurotypische omgeving), of bieden we hem een fijne omgeving (want het is op andere vlakken al lastig zat).
Maargoed, we lopen zo al heel ver op de zaken vooruit. Maar het is fijn om hier even hardop te kunnen nadenken en met jullie van gedachten te wisselen
Doorzetten... ik zou ermee oppassen.quote:
Ennnnn hij is weer thuis vandaag
School wil alles proberen wat nodig is, maar tot nu toe werkt het allemaal niet. Het is ook heel moeilijk om er nou de vinger op te leggen wat de overprikkeling veroorzaakt. Eigenlijk denk ik gewoon dat het het hele concept van school is
Anyway, vandaag in ieder geval die andere school gebeld met de vraag of we eens kunnen komen kijken. Even telefoontje terug afwachten.
De afweging is ook: moeten we hem leren doorzetten in een omgeving die voor hem zo lastig is (want hij moet nou eenmaal leren functioneren in een een neurotypische omgeving), of bieden we hem een fijne omgeving (want het is op andere vlakken al lastig zat).
Maargoed, we lopen zo al heel ver op de zaken vooruit. Maar het is fijn om hier even hardop te kunnen nadenken en met jullie van gedachten te wisselen
Steeds op je tenen moeten lopen omdat je "moet leren functioneren" in een omgeving die niet past, kan je ook opbreken. Je gaat ook niet iemand zonder benen in een trappenhuis zetten en zeggen: toe maar ga maar naar boven, want je moet gewoon functioneren in deze omgeving, anderen doen dat immers ook...
Ik denk dat je eerst spanning kwijt moet om uberhaupt te kunnen functioneren in een omgeving die minder aansluit bij wat je nodig hebt. Als je ontspannen(ner) bent gaat dat makkelijker, maar als je al steeds tegen overprikkeling aan zit, dan ga je zo weer in standje overprikkeld. Merk ik bij mezelf (ik heb ook ass).
wat @_flore zegt dus eigenlijk.
Fake it till you make it...
Wat fijn!quote:
Kind vind school nog altijd een noodzakelijk kwaad, maar het is minder belastend dan de vorige school. En ik heb de indruk dat ze hier daadwerkelijk weten wat ze doen.
Snap ik. We willen hem ook niet dwingen om steeds naar een plek te gaan waar hij zich zo rot voelt. Maar omdat de eerste paar jaar op school zonder problemen verliepen, zijn we best wel overvallen door de issues die dit schooljaar zijn opgekomen (hij is op autisme getest vanwege zijn gedrag thuis, op school leek alles toen nog prima te gaan). Dus ergens denk ik nog steeds "zou dit tijdelijk zijn en weer goed kunnen komen?", terwijl steeds meer het besef komt dat het allemaal toch moeilijker voor hem is dan we dachtenquote:
[..]
Doorzetten... ik zou ermee oppassen.
Steeds op je tenen moeten lopen omdat je "moet leren functioneren" in een omgeving die niet past, kan je ook opbreken.
Gisteren hadden buurmeisjes een draagbare radio naar buiten genomen met muziek van DJ Paul Elstak waar ze op zaten te dansen.
Ze kwamen aan de deur om te vragen of Mni-ToT ook mee wilde doen, dus ik zei: “Mini-ToT, de meisjes hebben buiten muziek! Leuk, kun je mooi meedoen met hen!”
En hij rende meteen enthousiast naar boven om zijn speelgoed keyboard op te halen.
Ik riep nog: “Nee ze maken niet zelf muziek, ze hebben een radio met muziek waarop je kunt dansen!”, maar het was te laat: super blij kwam hij met zijn keyboardje aangezet en ging naar buiten!
Door het raam zag ik dat het hem duidelijk werd dat de situatie helemaal anders was dan hij in gedachten had en even later kwam hij aardig overstuur aan de deur, met zijn keyboard in zijn hand die vrolijke deuntjes speelde met kwekkende eendjes enzo. (Lag echt niet aan de meisjes overigens, die reageerden gewoon normaal op de situatie en legden hem uit dat dat niet was wat ze bedoelden.)
Nee, dat vrolijke gekwek past niet echt bij DJ Paul Elstak…
Ik moest hem behoorlijk lang knuffelen voor hij over die klap heen was.
Toen hij naar bed moest, was hij helemaal enthousiast en in een super malle bui!
Maar zo zie je maar weer: ZEER duidelijk zeggen wat er letterlijk aan de hand is zodat de verwachtingen juist zijn!
Ze kwamen aan de deur om te vragen of Mni-ToT ook mee wilde doen, dus ik zei: “Mini-ToT, de meisjes hebben buiten muziek! Leuk, kun je mooi meedoen met hen!”
En hij rende meteen enthousiast naar boven om zijn speelgoed keyboard op te halen.
Ik riep nog: “Nee ze maken niet zelf muziek, ze hebben een radio met muziek waarop je kunt dansen!”, maar het was te laat: super blij kwam hij met zijn keyboardje aangezet en ging naar buiten!
Door het raam zag ik dat het hem duidelijk werd dat de situatie helemaal anders was dan hij in gedachten had en even later kwam hij aardig overstuur aan de deur, met zijn keyboard in zijn hand die vrolijke deuntjes speelde met kwekkende eendjes enzo.
(Lag echt niet aan de meisjes overigens, die reageerden gewoon normaal op de situatie en legden hem uit dat dat niet was wat ze bedoelden.)Nee, dat vrolijke gekwek past niet echt bij DJ Paul Elstak…
Ik moest hem behoorlijk lang knuffelen voor hij over die klap heen was.
Toen hij naar bed moest, was hij helemaal enthousiast en in een super malle bui!
Maar zo zie je maar weer: ZEER duidelijk zeggen wat er letterlijk aan de hand is zodat de verwachtingen juist zijn!
Ach @ToT dat is lastig hè, als het anders gaat dan ze verwachten en het niet lukt om om te schakelen. Daar lopen we hier vaak ook tegenaan.
Echt he!quote:
Ach @:ToT dat is lastig hè, als het anders gaat dan ze verwachten en het niet lukt om om te schakelen. Daar lopen we hier vaak ook tegenaan.
En zijn superlieve, spontane kinderlijke naïviteit vind ik echt om bij weg te smelten, maar met leeftijdsgenootjes kan dat ook wel problemen opleveren omdat die op een heel andere manier denken en spelen.
Op school is hij best populair omdat hij zo enthousiast en grappig is, maar ik hoor nu ook geluiden dat sommige kinderen die hij leuk vindt, niet met hem willen spelen omdat hij irritant zou zijn.
Ja spelregels volgen enzo is hij geen kei in, en tegen zijn verlies kunnen is ook een dingetje; in zijn hoofdje wint hij altijd alles!
Weet je, met mijn jaren ervaring ga ik soms nog regelmatig de boot in. Ik weet zelf dat ik er echt niet tegen kan als er ineens wat anders op tafel staat dan gepland. Erg leuk bij een familieweekend
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En toch flik ik dit af en toe bij mijn eigen kinderen, wetende dat met name de jongste er ook moeite mee heeft. Maar dan is dat omdat de puf op is, er iets niet was in de winkel, of zoiets. En dan voel ik me ook elke keer weer zo stom
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:
Weet je, met mijn jaren ervaring ga ik soms nog regelmatig de boot in. Ik weet zelf dat ik er echt niet tegen kan als er ineens wat anders op tafel staat dan gepland. Erg leuk bij een familieweekendOchSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En toch flik ik dit af en toe bij mijn eigen kinderen, wetende dat met name de jongste er ook moeite mee heeft. Maar dan is dat omdat de puf op is, er iets niet was in de winkel, of zoiets. En dan voel ik me ook elke keer weer zo stom
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
@Troel Super herkenbaar. Niet perse dit voorbeeld, wel dat je dingen waar je niet tegen kan alsnog je kinderen "aandoet".
Super herkenbaar. Niet perse dit voorbeeld, wel dat je dingen waar je niet tegen kan alsnog je kinderen "aandoet".
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Ik vind het vooral moeilijk om me steeds te realiseren dat de dingen die ik leuk vind en waarvan ik energie krijg, voor hen helemaal niet altijd zo leuk zijn. Ik wil pretparken, klimparken, vrijmarkten, festivals, avontuur, mensen om me heen. Maar dat is voor de rest van mijn gezin vaak toch echt anders. En ik weet het heus wel, maar soms vergeet ik het gewoon, en dan is het weer zo'n teleurstelling als het niet gaat.
En het ergste voor mij is dat ik zo vaak teleurgesteld ben dat ik bij alle dingen die ik vroeger leuk vond inmiddels vervelende associaties heb en er zelf geen lol meer in kan hebben. Bijvoorbeeld feestdagen zoals Kerst, pretparken inderdaad en vooral vakanties. En zelfs nu dat geen issue meer is, kan ik er niet meer van genieten.quote:
Ik vind het vooral moeilijk om me steeds te realiseren dat de dingen die ik leuk vind en waarvan ik energie krijg, voor hen helemaal niet altijd zo leuk zijn. Ik wil pretparken, klimparken, vrijmarkten, festivals, avontuur, mensen om me heen. Maar dat is voor de rest van mijn gezin vaak toch echt anders. En ik weet het heus wel, maar soms vergeet ik het gewoon, en dan is het weer zo'n teleurstelling als het niet gaat.
Ik merk nu wel heel goed dat ik mezelf kwijt ben geraakt in de zorg voor mijn zoon. Toen ik er middenin zat was het niet zo erg, maar nu vreet het aan me. En het is zo makkelijk gezegd om gewoon weer dingen te gaan doen en te genieten, maar het lukt me niet. Weer opnieuw afspreken met vrienden en naar verjaardagen gaan was al een enorme opgave en veel verder ben ik niet gekomen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Meer OT: ik had vorige week een gesprek met mijn zoon omdat hij totaal stil is gevallen en niks meer doet. Dus ik probeerde hem te motiveren en zei dat hij het te snel opgaf en wegloopt en dat hij moet proberen door te zetten, ook al is het moeilijk.
En toen werd hij weer ouderwets agressief boos en riep me toe dat hij jarenlang op het UMC en op school geleerd had om weg te lopen bij moeilijke situaties en dat nu iedereen roept dat hij niet weg moet lopen.
Ik schrok ervan. Niet alleen vanwege zijn uitbarsting, maar ook omdat hij eigenlijk gelijk heeft. We hebben hem al die jaren geleerd dat hij weg moest lopen bij moeilijke situaties omdat hij zo enorm en gevaarlijk agressief kon worden en nu hij dat volledig heeft geïnternaliseerd krijgt hij een andere boodschap.
Ik had ook niet direct een antwoord, ook omdat ik schrok van zijn uitbarsting.
Ja, professionele hulpverlening zou eigenlijk weer moeten, maar hoe krijg ik hem zover?
En toen werd hij weer ouderwets agressief boos en riep me toe dat hij jarenlang op het UMC en op school geleerd had om weg te lopen bij moeilijke situaties en dat nu iedereen roept dat hij niet weg moet lopen.
Ik schrok ervan. Niet alleen vanwege zijn uitbarsting, maar ook omdat hij eigenlijk gelijk heeft. We hebben hem al die jaren geleerd dat hij weg moest lopen bij moeilijke situaties omdat hij zo enorm en gevaarlijk agressief kon worden en nu hij dat volledig heeft geïnternaliseerd krijgt hij een andere boodschap.
Ik had ook niet direct een antwoord, ook omdat ik schrok van zijn uitbarsting.
Ja, professionele hulpverlening zou eigenlijk weer moeten, maar hoe krijg ik hem zover?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Goedemorgen allen,
Lurk al wat langer in dit topic maar wil er zelf ook graag in gaan bijdragen (Fokken gaat bij mij echter met ups & downs).
Wij hebben 2 dochters, 6 en 2. De oudste heeft sinds 1,5 jaar de diagnose ADHD en sinds (heel kort) ook autisme.
Ze heeft veel woede aanvallen die tot 3-4 uur lang kunnen zijn, al jarenlang. Zeker savonds. Ze wordt dan aggressief (alleen naar ons, haar ouders, toe)
Wij zijn uiteraard al jaren onde begeleiding en de juiste hulp aan het zoeken en zijn ons nu aan het voorbereiden op de klinische opname die volgende week gaat starten.
We hebben het haar gisteren verteld en ze reageerde er zakelijk op, wij hebben er denk ik meer moeite meer dan zij heeft. Echter hebben we veel vertrouwen in de kliniek en woongroep.
Zijn er mensen die ervaring hebben met het Herlaarhof in Vught?
Lurk al wat langer in dit topic maar wil er zelf ook graag in gaan bijdragen (Fokken gaat bij mij echter met ups & downs).
Wij hebben 2 dochters, 6 en 2. De oudste heeft sinds 1,5 jaar de diagnose ADHD en sinds (heel kort) ook autisme.
Ze heeft veel woede aanvallen die tot 3-4 uur lang kunnen zijn, al jarenlang. Zeker savonds. Ze wordt dan aggressief (alleen naar ons, haar ouders, toe)
Wij zijn uiteraard al jaren onde begeleiding en de juiste hulp aan het zoeken en zijn ons nu aan het voorbereiden op de klinische opname die volgende week gaat starten.
We hebben het haar gisteren verteld en ze reageerde er zakelijk op, wij hebben er denk ik meer moeite meer dan zij heeft. Echter hebben we veel vertrouwen in de kliniek en woongroep.
Zijn er mensen die ervaring hebben met het Herlaarhof in Vught?
Op dinsdag 25 februari 2020 12:55 schreef Pumpalov het volgende:
een beetje zo'n lichtgetinte inteeltkop als dat filosoofert heeft.
een beetje zo'n lichtgetinte inteeltkop als dat filosoofert heeft.
Probeer hem duidelijk te maken dat in sommige situaties het ene geldt en in andere weer wat anders.quote:
Meer OT: ik had vorige week een gesprek met mijn zoon omdat hij totaal stil is gevallen en niks meer doet. Dus ik probeerde hem te motiveren en zei dat hij het te snel opgaf en wegloopt en dat hij moet proberen door te zetten, ook al is het moeilijk.
En toen werd hij weer ouderwets agressief boos en riep me toe dat hij jarenlang op het UMC en op school geleerd had om weg te lopen bij moeilijke situaties en dat nu iedereen roept dat hij niet weg moet lopen.
Ik schrok ervan. Niet alleen vanwege zijn uitbarsting, maar ook omdat hij eigenlijk gelijk heeft. We hebben hem al die jaren geleerd dat hij weg moest lopen bij moeilijke situaties omdat hij zo enorm en gevaarlijk agressief kon worden en nu hij dat volledig heeft geïnternaliseerd krijgt hij een andere boodschap.
Ik had ook niet direct een antwoord, ook omdat ik schrok van zijn uitbarsting.
Ja, professionele hulpverlening zou eigenlijk weer moeten, maar hoe krijg ik hem zover?
Met school en andere belangrijke zaken moet je gewoon doorzetten.
In sociale situaties en conflicten is het misschien handiger om soms even weg te gaan als hij merkt dat het mis gaat.
Ik snap wel dat dit idd echt een dingetje kan zijn, ja.
Dat weten is iets anders dan daar ook naar kunnen handelen.quote:
[..]
Probeer hem duidelijk te maken dat in sommige situaties het ene geldt en in andere weer wat anders.
Met school en andere belangrijke zaken moet je gewoon doorzetten.
In sociale situaties en conflicten is het misschien handiger om soms even weg te gaan als hij merkt dat het mis gaat.
Ik snap wel dat dit idd echt een dingetje kan zijn, ja.
En dit is wat ik het lastigste vind aan dit topic autisme is een enorm breed spectrum.
Je advies is goed bedoeld maar slaat bij sommige hier echt de plank mis, doorzetten is niet oneindig en sommige van onze kinderen hebben het echt al jaren elke dag geprobeerd tot trauma aan toe.
Alles in deze wereld is een sociale situatie. En alles verlangt doorzetten
ik voel soms selfs een beetje jaloezie als jij of anderen dingen posten in dit topic.
Mijn kind kan niet naar buiten en kan niet naar school en praat niet met klasgenootjes of buurmeisjes.
Mijn kind sluit zich op boven onder de dekens als er buiten een muziekje aan staat.
Mijn kind is in pure paniek door bijvoorbeeld wind of harde regen.
En waar het ene kind meer in het begin zit van het spectrum tikt een ander kind het einde aan.
quote:
[..]
Dat weten is iets anders dan daar ook naar kunnen handelen.
En dit is wat ik het lastigste vind aan dit topic autisme is een enorm breed spectrum.
Je advies is goed bedoeld maar slaat bij sommige hier echt de plank mis, doorzetten is niet oneindig en sommige van onze kinderen hebben het echt al jaren elke dag geprobeerd tot trauma aan toe.
Alles in deze wereld is een sociale situatie. En alles verlangt doorzetten
ik voel soms selfs een beetje jaloezie als jij of anderen dingen posten in dit topic.
Mijn kind kan niet naar buiten en kan niet naar school en praat niet met klasgenootjes of buurmeisjes.
Mijn kind sluit zich op boven onder de dekens als er buiten een muziekje aan staat.
Mijn kind is in pure paniek door bijvoorbeeld wind of harde regen.
En waar het ene kind meer in het begin zit van het spectrum tikt een ander kind het einde aan.
Oefffff dat is wel heel extreem dan, ja.En inderdaad, die paraplu-term waar alles nu onder geschoven is doet aandoeningen vaak erg onrecht aan.
Ikzelf krijg ook wel eens te horen: "Ach, we hebben allemaal wel iets van autisme in ons, dus dat jij dat labeltje hebt, zegt helemaal niks!"
Het is voor hem denk ik niet duidelijk dat er een verschil zit tussen opgeven en weglpen omdat het moeilijk is, of opgeven en weglopen omdat je anders agressief wordt. maar wellicht heeft hij er echt last van dat als het niet lukt dat hij inderdaad agressief wordt. Ik zou willen dat ik de oplossing voo rje had hoe jehem aan hulp kunt krijgen. Wellicht iets van een mentor ofzo? Geen idee of hij daar uberhaupt voor opens taat.quote:
Meer OT: ik had vorige week een gesprek met mijn zoon omdat hij totaal stil is gevallen en niks meer doet. Dus ik probeerde hem te motiveren en zei dat hij het te snel opgaf en wegloopt en dat hij moet proberen door te zetten, ook al is het moeilijk.
En toen werd hij weer ouderwets agressief boos en riep me toe dat hij jarenlang op het UMC en op school geleerd had om weg te lopen bij moeilijke situaties en dat nu iedereen roept dat hij niet weg moet lopen.
Ik schrok ervan. Niet alleen vanwege zijn uitbarsting, maar ook omdat hij eigenlijk gelijk heeft. We hebben hem al die jaren geleerd dat hij weg moest lopen bij moeilijke situaties omdat hij zo enorm en gevaarlijk agressief kon worden en nu hij dat volledig heeft geïnternaliseerd krijgt hij een andere boodschap.
Ik had ook niet direct een antwoord, ook omdat ik schrok van zijn uitbarsting.
Ja, professionele hulpverlening zou eigenlijk weer moeten, maar hoe krijg ik hem zover?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik krijg daar altijd zulke kromme tenen van en merk dat ik nu regelmatig terugzeg dat we ook allemaal wel een beetje zwanger zijn als we een dikke buik hebben (maar daar kwets ik mogelijk ook weer een andere doelgroep mee, terwijl dat niet mijn intentie is).quote:
[..]
En inderdaad, die paraplu-term waar alles nu onder geschoven is doet aandoeningen vaak erg onrecht aan.
Ikzelf krijg ook wel eens te horen: "Ach, we hebben allemaal wel iets van autisme in ons, dus dat jij dat labeltje hebt, zegt helemaal niks!"
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik kan er langzaam maar zeker wel beter mee omgaan; het toont desinteresse aan van degene die het zegt. Sommigen komen echt direct daar mee op de proppen zonder verder naar je te luisteren.quote:
[..]
Ik krijg daar altijd zulke kromme tenen van en merk dat ik nu regelmatig terugzeg dat we ook allemaal wel een beetje zwanger zijn als we een dikke buik hebben (maar daar kwets ik mogelijk ook weer een andere doelgroep mee, terwijl dat niet mijn intentie is).
Met zulke figuren ben ik dan ook heel snel klaar. Het komt zo oppervlakkig over.
quote:
Weet je, met mijn jaren ervaring ga ik soms nog regelmatig de boot in. Ik weet zelf dat ik er echt niet tegen kan als er ineens wat anders op tafel staat dan gepland. Erg leuk bij een familieweekendHerkenbaar, niet persé de situatie, maar wel dingen doen waarvan je weet dat het niet werkt...SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En toch flik ik dit af en toe bij mijn eigen kinderen, wetende dat met name de jongste er ook moeite mee heeft. Maar dan is dat omdat de puf op is, er iets niet was in de winkel, of zoiets. En dan voel ik me ook elke keer weer zo stom
Uiteindelijk zijn we toch ook maar gewoon mensen he...
En mijn kind is niet een exacte kopie van mij (gelukkig
Maar er zijn dingen waarvan ik weet dat ik haar er geen plezier mee doe (en dat is een understatement), waar ik dan wel vaker dan mijn man bereid ben om mee te buigen.
Bijvoorbeeld familiebezoek... als de oudste de keuze heeft dan gaat ze nooit mee.
Nou is dat geen optie, vinden wij, maar ik heb regelmatig discussies met mijn man over of ze wel of niet mee moet.
En ik begrijp zijn beweegredenen, maar ik begrijp mijn kind ook. En ik voel fysiek hoe ongemakkelijk ze zich voelt, waardoor ik ook de tijd zit af te tellen tot we naar huis gaanIk denk dat mijn man dat zou herkennen... nog steeds niet gillend weggerend. Maar een vrouw en kind met ass is vast een flinke uitdaging.quote:
Ik vind het vooral moeilijk om me steeds te realiseren dat de dingen die ik leuk vind en waarvan ik energie krijg, voor hen helemaal niet altijd zo leuk zijn. Ik wil pretparken, klimparken, vrijmarkten, festivals, avontuur, mensen om me heen. Maar dat is voor de rest van mijn gezin vaak toch echt anders. En ik weet het heus wel, maar soms vergeet ik het gewoon, en dan is het weer zo'n teleurstelling als het niet gaat.
@livelink, wat ingewikkeld.
Wel knap dat hij het zo kan verwoorden, maar ik kan me ook indenken dat als je alles zo binnen moet houden door weg te lopen, dat aan je gaat vreten.
Misschien kan je erop terugkomen dat je schrok van zijn opmerking, maar dat het je aan het denken heeft gezet en hij wel een punt heeft.
Dat hij eigenlijk heel goed doet wat hij geleerd heeft, maar misschien wel iets te goed...
Ik heb geen tips om hem zo ver te krijgen dat hij zelf hulp wil, zolang hij zelf het nut er niet van inziet of niet wil kan je niet zoveel vrees ik...
Heb je een idee of hij het wel prima vindt zoals het nu is? Of zijn er wel dingen die hij anders zou willen, want in dat laatste geval zou je daar misschien op in kunnen haken.
Of zou hij open staan voor een maatje? Ik weet dat ze hier wel maatjesprojecten hebben, maar ook daar moeten ze voor open staan natuurlijk.
Sterkte
@Filosoofert, geen ervaring, wel sterkteFake it till you make it...
Idem... of dat ze zeggen: nou dan is het zeker autisme-light of ja maar je bent toch sociaal?quote:
[..]
Ik krijg daar altijd zulke kromme tenen van en merk dat ik nu regelmatig terugzeg dat we ook allemaal wel een beetje zwanger zijn als we een dikke buik hebben (maar daar kwets ik mogelijk ook weer een andere doelgroep mee, terwijl dat niet mijn intentie is).
Ik zeg tegenwoordig: ik DOE sociaal, ik BEN het niet
. En inderdaad wat Troel hierboven zegt...
Mensen zijn gewoon kortzichtig, ze zien niks aan de buitenkant. Je zit niet heen en weer wiegend voor de wasmachine, je praat dus het zal wel meevallen.
Fake it till you make it...
Je hebt gelijk hoor. Mijn kind heeft allerlei diagnoses gehad, van ODD tot Angsstoornis niet anders gespecificeerd tot McDD en uiteindelijk dus terechtgekomen in de overkoepelende ASS. En terugkijkend was McDD spot on. En dat is weer zo anders dan klassiek autisme of Asperger of zo. Maar ja, je wilt op elk niveau toch wel je verhaal kwijt. Ik hoop dat jij je toch ook vrij voelt om mee te praten als je dat zou willen, want dit klinkt ook ontzettend zwaar. Voor mij heeft het altijd wel geholpen in ieder gevalquote:
[..]
Dat weten is iets anders dan daar ook naar kunnen handelen.
En dit is wat ik het lastigste vind aan dit topic autisme is een enorm breed spectrum.
Je advies is goed bedoeld maar slaat bij sommige hier echt de plank mis, doorzetten is niet oneindig en sommige van onze kinderen hebben het echt al jaren elke dag geprobeerd tot trauma aan toe.
Alles in deze wereld is een sociale situatie. En alles verlangt doorzetten
ik voel soms selfs een beetje jaloezie als jij of anderen dingen posten in dit topic.
Mijn kind kan niet naar buiten en kan niet naar school en praat niet met klasgenootjes of buurmeisjes.
Mijn kind sluit zich op boven onder de dekens als er buiten een muziekje aan staat.
Mijn kind is in pure paniek door bijvoorbeeld wind of harde regen.
En waar het ene kind meer in het begin zit van het spectrum tikt een ander kind het einde aan.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik vind jullie allemaal heel verwelkomend hoor <3 en ik snap heel erg goed dat je iets bekijkt vanuit je eigen kind en referentiekader ik vind het alleen vooral voor mijzelf heel moeilijk ik vat dingen misschien soms wat heftiger op uit jaloezie/afgunst ik struggle gewoon zelf heel erg met hoe anderen mensen autisme zien en ervaren en de breedheid van het spectrum. En ik wil ook helemaal niet altijd maar de zeur zijn/voelen die dan aankomt met ik wou dat mijn kind zus of zo kon en ik wil ook zeker niet jullie ervaringen en struggles te niet doen.Want ook een goed functionerende level 1 heeft zo zijn eigen struggles en verdriet en problemen
En ik snap aan de ene kant wel dat mensen het goed bedoelen, maar je hebt er zo weinig aan.
En ik struggle ook gewoon idd heel erg met hoe onzichtbaar zijn struggles zijn en als het wel zichtbar is hoe mensen verlangen dat hij maar gewoon weet hoe er mee om te gaan.
Bijvoorbeeld als we door de regen en de wind fietsen en ik niet kan stoppen en schuilen ergens en ik zeg de gehele rit tegen hem; ik heb controle over de fiets, de wind is niet te sterk voor mij, de regen is niet te hard ik kan alles nog goed zien, alles gaat goed alles gaat echt gewoon goed ( ) terwijl hij met de handen over zijn oren en ogen dicht voorovergebogen in de bakfiets heen en weer wiegt.
Ik snap wel dat mensen denken dat ik echt out of my mind ben als ik dat doe maar anders krijg ik hem niet thuis.
En dan dacht ik wel van was het maar zichtbaar zodat mensen iig nog een beetje begrip konden zoeken.
(maar misschien werkt dat ook wel weer niet zo als het wel zichtbaar was 
)
Ik vind het heel fijn dat we autisme meer zien als een spectrum, maar ik heb soms gewoon echt het gevoel dat mijn kind zelfs binnen zijn eigen diagnose nog moet vechten en boksen om daarin zich ook te voldoen aan wat mensen verwachten. Alsof hij ook binnen zijn eigen diagnose niet voldoet aan wat mensen verwachten van hem
Ja preciesquote:
[..]
En inderdaad, die paraplu-term waar alles nu onder geschoven is doet aandoeningen vaak erg onrecht aan.
Ikzelf krijg ook wel eens te horen: "Ach, we hebben allemaal wel iets van autisme in ons, dus dat jij dat labeltje hebt, zegt helemaal niks!"
En ik snap aan de ene kant wel dat mensen het goed bedoelen, maar je hebt er zo weinig aan.
En ik struggle ook gewoon idd heel erg met hoe onzichtbaar zijn struggles zijn en als het wel zichtbar is hoe mensen verlangen dat hij maar gewoon weet hoe er mee om te gaan.
Bijvoorbeeld als we door de regen en de wind fietsen en ik niet kan stoppen en schuilen ergens en ik zeg de gehele rit tegen hem; ik heb controle over de fiets, de wind is niet te sterk voor mij, de regen is niet te hard ik kan alles nog goed zien, alles gaat goed alles gaat echt gewoon goed (
) terwijl hij met de handen over zijn oren en ogen dicht voorovergebogen in de bakfiets heen en weer wiegt.Ik snap wel dat mensen denken dat ik echt out of my mind ben als ik dat doe maar anders krijg ik hem niet thuis.
En dan dacht ik wel van was het maar zichtbaar zodat mensen iig nog een beetje begrip konden zoeken.
(maar misschien werkt dat ook wel weer niet zo als het wel zichtbaar was
)Ik vind het heel fijn dat we autisme meer zien als een spectrum, maar ik heb soms gewoon echt het gevoel dat mijn kind zelfs binnen zijn eigen diagnose nog moet vechten en boksen om daarin zich ook te voldoen aan wat mensen verwachten. Alsof hij ook binnen zijn eigen diagnose niet voldoet aan wat mensen verwachten van hem
Het klinkt alsof hij echt helemaal in de knoop zit. En geen andere oplossing weet dan doen wat hij geleerd heeft: weglopen bij iets wat moeilijk voelt omdat hij niet 'mag' ontploffen en onmacht niet mag laten zien. Ik snap hem wel, dat hij helemaal is stilgevallen. Want hij heeft in feite niet echt geleerd met moeilijke dingen om te gaan, er is hem alleen geleerd ongewenst gedrag niet meer te vertonen. Wat superverdrietig is natuurlijk, want nu zit hij er alleen mee.quote:
Meer OT: ik had vorige week een gesprek met mijn zoon omdat hij totaal stil is gevallen en niks meer doet. Dus ik probeerde hem te motiveren en zei dat hij het te snel opgaf en wegloopt en dat hij moet proberen door te zetten, ook al is het moeilijk.
En toen werd hij weer ouderwets agressief boos en riep me toe dat hij jarenlang op het UMC en op school geleerd had om weg te lopen bij moeilijke situaties en dat nu iedereen roept dat hij niet weg moet lopen.
Ik schrok ervan. Niet alleen vanwege zijn uitbarsting, maar ook omdat hij eigenlijk gelijk heeft. We hebben hem al die jaren geleerd dat hij weg moest lopen bij moeilijke situaties omdat hij zo enorm en gevaarlijk agressief kon worden en nu hij dat volledig heeft geïnternaliseerd krijgt hij een andere boodschap.
Ik had ook niet direct een antwoord, ook omdat ik schrok van zijn uitbarsting.
Ja, professionele hulpverlening zou eigenlijk weer moeten, maar hoe krijg ik hem zover?
Als je hem dit uitlegt, misschien begrijpt hij dan zelf ook wel dat hulp hem misschien kan helpen nieuwe oplossingen te vinden? En als je dit uitlegt geef je hem tegelijkertijd erkenning voor waar hij dus zo boos over is: dat hem iets (af)geleerd is wat hem nu niet helpt, maar dat hij wel altijd onwijs zijn best heeft gedaan om het goed te doen.
[ Bericht 1% gewijzigd door _flore op 02-05-2024 12:11:59 ]
Welkom hier. Ik heb geen ervaring met de Herlaarhof in Vught, maar mijn zoon is wel 9 maanden opgenomen geweest in een woongroep van het UMC. Dat was dan van zondagmiddag t/m vrijdagmiddag. Zaterdag was hij dan de hele dag bij ons. Hij heeft het daar fijn gehad na de eerste moeilijke week. Heel gestructureerd. Elk kwartier was ingepland en er waren geen verrassingen.quote:
Goedemorgen allen,
Lurk al wat langer in dit topic maar wil er zelf ook graag in gaan bijdragen (Fokken gaat bij mij echter met ups & downs).
Wij hebben 2 dochters, 6 en 2. De oudste heeft sinds 1,5 jaar de diagnose ADHD en sinds (heel kort) ook autisme.
Ze heeft veel woede aanvallen die tot 3-4 uur lang kunnen zijn, al jarenlang. Zeker savonds. Ze wordt dan aggressief (alleen naar ons, haar ouders, toe)
Wij zijn uiteraard al jaren onde begeleiding en de juiste hulp aan het zoeken en zijn ons nu aan het voorbereiden op de klinische opname die volgende week gaat starten.
We hebben het haar gisteren verteld en ze reageerde er zakelijk op, wij hebben er denk ik meer moeite meer dan zij heeft. Echter hebben we veel vertrouwen in de kliniek en woongroep.
Zijn er mensen die ervaring hebben met het Herlaarhof in Vught?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat ontzettend moeilijk Buda en Livelink
Hier ook regelmatig onbegrip over de diagnose en inderdaad de term autisme-light is hier ook al gevallen. Vooral mijn schoonouders hebben de neiging om het te bagatelliseren. Ik snap wel waar het vandaan komt en zeker als ik de vervalen van Livelink en Buda lees dan valt het ook ontzettend mee. Maar tegelijkertijd hebben we die diagnoses ook niet bij een pakje boter gekregen en zeker van directe familie vind ik dat toch best irritant.
Hier ook regelmatig onbegrip over de diagnose en inderdaad de term autisme-light is hier ook al gevallen. Vooral mijn schoonouders hebben de neiging om het te bagatelliseren. Ik snap wel waar het vandaan komt en zeker als ik de vervalen van Livelink en Buda lees dan valt het ook ontzettend mee. Maar tegelijkertijd hebben we die diagnoses ook niet bij een pakje boter gekregen en zeker van directe familie vind ik dat toch best irritant.
Precies ook voor jullie is die diagnose er niet zomaar en dan is het heel stom als mensen het gewoon zo wegwuiven.
Waar je kind ook zit op het spectrum de diagnose is er met een reden.
En voor een kind is het ook altijd lastig om anders te zijn op wat voor manier dan ook.
Waar je kind ook zit op het spectrum de diagnose is er met een reden.
En voor een kind is het ook altijd lastig om anders te zijn op wat voor manier dan ook.
Ah ja, hier is het de nieuwe vrouw van vader die meer verstand van de kinderen heeft dan de onderzoekersquote:
Wat ontzettend moeilijk Buda en Livelink
Hier ook regelmatig onbegrip over de diagnose en inderdaad de term autisme-light is hier ook al gevallen. Vooral mijn schoonouders hebben de neiging om het te bagatelliseren. Ik snap wel waar het vandaan komt en zeker als ik de vervalen van Livelink en Buda lees dan valt het ook ontzettend mee. Maar tegelijkertijd hebben we die diagnoses ook niet bij een pakje boter gekregen en zeker van directe familie vind ik dat toch best irritant.
Ze is inmiddels al wel wat bijgedraaid, maar er zijn dingen stukgemaakt die ben ik bang niet meer goed komen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
We hebben de overeenkomst dat we allemaal ouder zijn van een kind met ass en tegen bepaalde dingen aanlopen, alleen zijn die dingen voor iedereen verschillend.quote:
Ik vind jullie allemaal heel verwelkomend hoor <3 en ik snap heel erg goed dat je iets bekijkt vanuit je eigen kind en referentiekader ik vind het alleen vooral voor mijzelf heel moeilijk ik vat dingen misschien soms wat heftiger op uit jaloezie/afgunst ik struggle gewoon zelf heel erg met hoe anderen mensen autisme zien en ervaren en de breedheid van het spectrum. En ik wil ook helemaal niet altijd maar de zeur zijn/voelen die dan aankomt met ik wou dat mijn kind zus of zo kon en ik wil ook zeker niet jullie ervaringen en struggles te niet doen.Want ook een goed functionerende level 1 heeft zo zijn eigen struggles en verdriet en problemen
[..]
Ja precies
En ik snap aan de ene kant wel dat mensen het goed bedoelen, maar je hebt er zo weinig aan.
En ik struggle ook gewoon idd heel erg met hoe onzichtbaar zijn struggles zijn en als het wel zichtbar is hoe mensen verlangen dat hij maar gewoon weet hoe er mee om te gaan.
Bijvoorbeeld als we door de regen en de wind fietsen en ik niet kan stoppen en schuilen ergens en ik zeg de gehele rit tegen hem; ik heb controle over de fiets, de wind is niet te sterk voor mij, de regen is niet te hard ik kan alles nog goed zien, alles gaat goed alles gaat echt gewoon goed (
Ik snap wel dat mensen denken dat ik echt out of my mind ben als ik dat doe maar anders krijg ik hem niet thuis.
En dan dacht ik wel van was het maar zichtbaar zodat mensen iig nog een beetje begrip konden zoeken.
(maar misschien werkt dat ook wel weer niet zo als het wel zichtbaar was
Ik vind het heel fijn dat we autisme meer zien als een spectrum, maar ik heb soms gewoon echt het gevoel dat mijn kind zelfs binnen zijn eigen diagnose nog moet vechten en boksen om daarin zich ook te voldoen aan wat mensen verwachten. Alsof hij ook binnen zijn eigen diagnose niet voldoet aan wat mensen verwachten van hem
Mijn kind is heel anders dan jouw kind als ik zo lees, wij lopen tegen heel andere dingen aan, maar ik vind het wel fijn dat je uitspreekt dat je het soms lastig vind om te lezen hoe het dan bij anderen gaat.
Ik denk dat ik dat wel herken, maar ik heb het dan meer dat ik van ouders van oud klasgenootjes van mijn oudste hoor over bijbaantjes en vriendengroepen enzo en ik me dan realiseer dat mijn kind toch echt heel anders is en gewoon nog niet zo ver is qua ontwikkeling. Ik vind dat confronterend en soms ook wel verdrietig.
En soms frustrerend... het is vakantie en ze zit alleen maar op haar kamer te gamen, is slecht naar buiten te krijgen en ik moet bekennen dat ik er de energie niet voor heb om er alsmaar aan te trekken. Want het is ook gewoon een 16 jarige puber en die geeft ook tegengas.
Fake it till you make it...
quote:
Ik vind jullie allemaal heel verwelkomend hoor <3 en ik snap heel erg goed dat je iets bekijkt vanuit je eigen kind en referentiekader ik vind het alleen vooral voor mijzelf heel moeilijk ik vat dingen misschien soms wat heftiger op uit jaloezie/afgunst ik struggle gewoon zelf heel erg met hoe anderen mensen autisme zien en ervaren en de breedheid van het spectrum. En ik wil ook helemaal niet altijd maar de zeur zijn/voelen die dan aankomt met ik wou dat mijn kind zus of zo kon en ik wil ook zeker niet jullie ervaringen en struggles te niet doen.Want ook een goed functionerende level 1 heeft zo zijn eigen struggles en verdriet en problemen
[..]
Ja precies
En ik snap aan de ene kant wel dat mensen het goed bedoelen, maar je hebt er zo weinig aan.
En ik struggle ook gewoon idd heel erg met hoe onzichtbaar zijn struggles zijn en als het wel zichtbar is hoe mensen verlangen dat hij maar gewoon weet hoe er mee om te gaan.
Bijvoorbeeld als we door de regen en de wind fietsen en ik niet kan stoppen en schuilen ergens en ik zeg de gehele rit tegen hem; ik heb controle over de fiets, de wind is niet te sterk voor mij, de regen is niet te hard ik kan alles nog goed zien, alles gaat goed alles gaat echt gewoon goed (
Ik snap wel dat mensen denken dat ik echt out of my mind ben als ik dat doe maar anders krijg ik hem niet thuis.
En dan dacht ik wel van was het maar zichtbaar zodat mensen iig nog een beetje begrip konden zoeken.
(maar misschien werkt dat ook wel weer niet zo als het wel zichtbaar was
Ik vind het heel fijn dat we autisme meer zien als een spectrum, maar ik heb soms gewoon echt het gevoel dat mijn kind zelfs binnen zijn eigen diagnose nog moet vechten en boksen om daarin zich ook te voldoen aan wat mensen verwachten. Alsof hij ook binnen zijn eigen diagnose niet voldoet aan wat mensen verwachten van hem
Pfff heftig zeg. Ja ik snap wat je bedoelt. Wat een situatie....
quote:
ik vind het alleen vooral voor mijzelf heel moeilijk ik vat dingen misschien soms wat heftiger op uit jaloezie/afgunst ik struggle gewoon zelf heel erg met hoe anderen mensen autisme zien en ervaren en de breedheid van het spectrum. En ik wil ook helemaal niet altijd maar de zeur zijn/voelen die dan aankomt met ik wou dat mijn kind zus of zo kon
Knap hoe je dat verwoordt. En herkenbaar (op een ander vlak dan).
Hier is inmiddels de kogel door de kerk: het is beter als onze 7-jarige naar het speciaal onderwijs gaat, naar een school voor kinderen met autisme. School voert (in goed overleg met ons, we zijn enorm blij met alles wat ze voor hem en ons doen) de druk op om zo snel mogelijk een tlv te krijgen. Doel is om hem na de zomervakantie op de nieuwe school te laten starten, maar dat wordt heel krap, en de school die we op het oog hebben lijkt vol te zitten. Als we nog een half schooljaar moeten wachten, moet er een tussentijdse oplossing komen, want 'gewoon' naar school gaat niet meer.
Ik ben opgelucht en verdrietig tegelijk. Verdrietig dat ons lieve jochie het zo moeilijk heeft dat het niet meer gaat. Maar ook opgelucht dat we de knoop doorgehakt hebben en dat hij (hopelijk) naar een school kan waar hij zich een stuk prettiger voelt.
Ik ben opgelucht en verdrietig tegelijk. Verdrietig dat ons lieve jochie het zo moeilijk heeft dat het niet meer gaat. Maar ook opgelucht dat we de knoop doorgehakt hebben en dat hij (hopelijk) naar een school kan waar hij zich een stuk prettiger voelt.
Ach Amsel, wat een moeilijke en tegelijkertijd onontkoombare beslissing (zoals je het vertelt). Je gaat voor wat voor je zoon het beste is en ik hoop dat er snel een plek voor hem is waar hij zich thuis voelt, gezien, begrepen en geaccepteerd wordt zodat hij kan groeien.quote:
Hier is inmiddels de kogel door de kerk: het is beter als onze 7-jarige naar het speciaal onderwijs gaat, naar een school voor kinderen met autisme. School voert (in goed overleg met ons, we zijn enorm blij met alles wat ze voor hem en ons doen) de druk op om zo snel mogelijk een tlv te krijgen. Doel is om hem na de zomervakantie op de nieuwe school te laten starten, maar dat wordt heel krap, en de school die we op het oog hebben lijkt vol te zitten. Als we nog een half schooljaar moeten wachten, moet er een tussentijdse oplossing komen, want 'gewoon' naar school gaat niet meer.
Ik ben opgelucht en verdrietig tegelijk. Verdrietig dat ons lieve jochie het zo moeilijk heeft dat het niet meer gaat. Maar ook opgelucht dat we de knoop doorgehakt hebben en dat hij (hopelijk) naar een school kan waar hij zich een stuk prettiger voelt.
Sterkte voor nu
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Amsel, sterkte. Hopelijk lukt het om volgend schooljaar gelijk ergens te starten, en vindt hij daar zijn eigen plekje.
Hopelijk lukt het om volgend schooljaar gelijk ergens te starten, en vindt hij daar zijn eigen plekje.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Och Amsel, een moeilijke, maar wel dappere keuze. Ik hoop met je mee dat hij daar volgend schooljaar mag starten!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
@Amsel, moeilijke keuze, maar ook wel goed denk ik. Hopelijk gaat het toch nog vlot en kan hij volgend schooljaar starten
Fake it till you make it...
Wat fijn dat de knoop is doorgehakt, en dingen in gang gezet zijn. Ik hoop dat er snel een goede plek beschikbaar is, en je niet eerst nog een overbruggingsoplossing moet zien te regelen.quote:
Hier is inmiddels de kogel door de kerk: het is beter als onze 7-jarige naar het speciaal onderwijs gaat, naar een school voor kinderen met autisme. School voert (in goed overleg met ons, we zijn enorm blij met alles wat ze voor hem en ons doen) de druk op om zo snel mogelijk een tlv te krijgen. Doel is om hem na de zomervakantie op de nieuwe school te laten starten, maar dat wordt heel krap, en de school die we op het oog hebben lijkt vol te zitten. Als we nog een half schooljaar moeten wachten, moet er een tussentijdse oplossing komen, want 'gewoon' naar school gaat niet meer.
Ik ben opgelucht en verdrietig tegelijk. Verdrietig dat ons lieve jochie het zo moeilijk heeft dat het niet meer gaat. Maar ook opgelucht dat we de knoop doorgehakt hebben en dat hij (hopelijk) naar een school kan waar hij zich een stuk prettiger voelt.
in de haak.
Op welke momenten gaan de ass-gerelateerde gedragingen over jullie eigen persoonlijke grenzen heen en hoe ga je daarmee om?
Ik bracht gisteren L's schone beddengoed voor haar naar boven dat zij op de keukentafel had laten liggen. (Ze wilde het zelf mee naar boven nemen zodat de schoonmaakster daarmee de volgende dag haar bed kon verschonen maar vergat het. )
Ik kreeg ontzettend op m'n kop want ik wéét toch dat ze het niet fijn vindt als ik aan haar schone beddengoed zit?!
Ik heb veel ruimte voor haar eigenaardigheden in de meest letterlijke en positieve zin van het woord, maar hier heb ik een grens getrokken. Ik ben immers ook degene die het beddengoed heeft gewassen en gevouwen en de schoonmaakster heeft het ook nog in dr handen als ze dr bed verschoont.
Op zo'n moment laat ik haar dus duidelijk weten dat daar mijn persoonlijke grens ligt en 'gek genoeg' lijkt ze zich daar dan erg goed toe te te verhouden. Haar boosheid verdwijnt sneller en ze blijft minder lang hangen in een verwijtende houding dan wanneer ik meega in haar weerstand.
Herkenbaar?
[ Bericht 0% gewijzigd door -Spring op 21-05-2024 16:42:10 ]
Ik bracht gisteren L's schone beddengoed voor haar naar boven dat zij op de keukentafel had laten liggen. (Ze wilde het zelf mee naar boven nemen zodat de schoonmaakster daarmee de volgende dag haar bed kon verschonen maar vergat het. )
Ik kreeg ontzettend op m'n kop want ik wéét toch dat ze het niet fijn vindt als ik aan haar schone beddengoed zit?!
Ik heb veel ruimte voor haar eigenaardigheden in de meest letterlijke en positieve zin van het woord, maar hier heb ik een grens getrokken. Ik ben immers ook degene die het beddengoed heeft gewassen en gevouwen en de schoonmaakster heeft het ook nog in dr handen als ze dr bed verschoont.
Op zo'n moment laat ik haar dus duidelijk weten dat daar mijn persoonlijke grens ligt en 'gek genoeg' lijkt ze zich daar dan erg goed toe te te verhouden. Haar boosheid verdwijnt sneller en ze blijft minder lang hangen in een verwijtende houding dan wanneer ik meega in haar weerstand.
Herkenbaar?
[ Bericht 0% gewijzigd door -Spring op 21-05-2024 16:42:10 ]
Op zich herkenbaar met een toevoeging. Mijn persoonlijke grenzen zijn op zich altijd hetzelfde en zeer bekend. Mijn man heeft fluctuerende grenzen; wat hij de ene keer goed vindt kan op een ander moment een grens zijn, afhankelijk van hoe hij zichzelf voelt. En daar reageert mijn zoon heel slecht en heftig op. Ik doe het zelf ook nog wel eens fout als ik echt aan mijn tax zit en ik heb het direct door wanneer ik fout zat want dan reageert hij enorm emotioneel. Dus persoonlijke grenzen geen enkel probleem, maar wel graag duidelijk en voorspelbaar.
[ Bericht 0% gewijzigd door livelink op 21-05-2024 17:23:52 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door livelink op 21-05-2024 17:23:52 ]
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Herkenbaar. Hier zit het probleem momenteel vooral met 2 ass-ers die niet goed met elkaars ass-gerelateerde gedragingen overweg kunnen waardoor de vlam zeer regelmatig in de pan slaat. Dus ik heb eigenlijk ook nog geen goede manier gevonden om dat in goede banen te leiden helaas.
Ai, dat lijkt me inderdaad een uitdaging op zich.quote:
Herkenbaar. Hier zit het probleem momenteel vooral met 2 ass-ers die niet goed met elkaars ass-gerelateerde gedragingen overweg kunnen waardoor de vlam zeer regelmatig in de pan slaat. Dus ik heb eigenlijk ook nog geen goede manier gevonden om dat in goede banen te leiden helaas.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Herkennen jullie ook het dwingende? Of is dat meer een karaktereigenschap?
L (huilend): "Ik kan vandaag niet naar school want de joggingbroek die ik gisteren in de was heb gedaan is nog steeds niet droog."
Ik: "Dan doe je een spijkerbroek aan."
L (huilgillend): "Dat KAN niet want dat voelt alsof ik gevangen zit! Ik KAN niet naar school! Wat moet ik doen?! Zeg jij het maar want zo kan ik niet naar school!"
Ik: Ik heb nog wel een joggingbroek in de kast. Pak die maar."
L: "Dat KAN niet want die is roze en ik heb alleen nog maar zwarte onderbroeken!" Zeg jij maar wat ik moet doen, maar zo kan ik NIET naar school. En nu ben ik nog te laat ook. Kun je me brengen en halen?"
Ik: "Nee, ik ben geen taxi."
L: Stapt boos en huilend op dr fiets in de joggingbroek die ze nog nat uit de droger heeft gevist.
Dit kon ze als kleuter ook doen, maar ze lijkt er bij momenten weer helemaal in terug te vallen terwijl ze daar best een 'ontwikkeling' in had doorgemaakt.
Ze is ook ongesteld atm, dus het is ws een combi van hormonen en het slecht kunnen dealen met druk en situaties waar ze weinig controle over heeft.
Ik haat zulke ochtenden.
[ Bericht 1% gewijzigd door -Spring op 22-05-2024 11:43:46 ]
L (huilend): "Ik kan vandaag niet naar school want de joggingbroek die ik gisteren in de was heb gedaan is nog steeds niet droog."
Ik: "Dan doe je een spijkerbroek aan."
L (huilgillend): "Dat KAN niet want dat voelt alsof ik gevangen zit! Ik KAN niet naar school! Wat moet ik doen?! Zeg jij het maar want zo kan ik niet naar school!"
Ik: Ik heb nog wel een joggingbroek in de kast. Pak die maar."
L: "Dat KAN niet want die is roze en ik heb alleen nog maar zwarte onderbroeken!" Zeg jij maar wat ik moet doen, maar zo kan ik NIET naar school. En nu ben ik nog te laat ook. Kun je me brengen en halen?"
Ik: "Nee, ik ben geen taxi."
L: Stapt boos en huilend op dr fiets in de joggingbroek die ze nog nat uit de droger heeft gevist.
Dit kon ze als kleuter ook doen, maar ze lijkt er bij momenten weer helemaal in terug te vallen terwijl ze daar best een 'ontwikkeling' in had doorgemaakt.
Ze is ook ongesteld atm, dus het is ws een combi van hormonen en het slecht kunnen dealen met druk en situaties waar ze weinig controle over heeft.
Ik haat zulke ochtenden.
[ Bericht 1% gewijzigd door -Spring op 22-05-2024 11:43:46 ]
Ja, ongesteld zijn maakt dingen wel altijd erger en dramatischer. Maar dat dwingende herken ik minder, zal inderdaad vast een variatie in persoonlijkheid/temperament zijn.
in de haak.
@-Spring, Dirk is net zo. Onze ochtenden en avonden lopen ook vaak op dit gedrag uit.
Helemaal deze week is het elke dag raak. Het is feestweek op school (bestaat 25 jaar) dus de hele week "leuke" workshops en activiteiten en niks geen normaal programma. En vrijdag sluiten ze af met schoolreis. Is het al maandag?
Onze ochtenden en avonden lopen ook vaak op dit gedrag uit. Helemaal deze week is het elke dag raak. Het is feestweek op school (bestaat 25 jaar) dus de hele week "leuke" workshops en activiteiten en niks geen normaal programma. En vrijdag sluiten ze af met schoolreis. Is het al maandag?
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Dat is fijn om te weten; dan ga ik er strenger op sturen.quote:
Ja, ongesteld zijn maakt dingen wel altijd erger en dramatischer. Maar dat dwingende herken ik minder, zal inderdaad vast een variatie in persoonlijkheid/temperament zijn.
Mijn moeder heeft die eigenschap ook: actief iemand iets verwijten als ze in paniek is omdat er vervelende dingen gebeuren waar ze geen controle over heeft. Ik vind dat een ontzettend vervelende eigenschap.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |