Depressie & Angst #174 de dagen doorkomen

Ben weer doorverwezen voor hulp, maar zie nu dat er een aanmeldstop geldt voor mijn verzekeraar. Zucht. Het is ook altijd gezeik met de GGZ hè.

Dan kan ik waarschijnlijk pas in 2024 terecht wat betekent dat ik mijn hele eigen risico weer kwijt ben (wat op dit moment best veel geld is voor mij).

Heel mijn leven staat stil nu zolang ik nergens terecht kan. Als ik al ergens terecht kan. En ik word er ook niet jonger op.

[ Bericht 9% gewijzigd door Guanabana op 17-08-2023 15:09:12 ]

quote:

Op donderdag 17 augustus 2023 15:02 schreef Guanabana het volgende:
Ben weer doorverwezen voor hulp, maar zie nu dat er een aanmeldstop geldt voor mijn verzekeraar. Zucht. Het is ook altijd gezeik met de GGZ hè.

Dan kan ik waarschijnlijk pas in 2024 terecht wat betekent dat ik mijn hele eigen risico weer kwijt ben (wat op dit moment best veel geld is voor mij).

Heel mijn leven staat stil nu zolang ik nergens terecht kan. Als ik al ergens terecht kan. En ik word er ook niet jonger op.

Het probleem is niet de GGZ maar de zorgverzekeraar. Meeste zorgverzekeraars hebben wel iets van zorgbemiddeling. Dus gewoon contact opnemen met je zorgverzekeraar en een oplossing eisen.

Desnoods met hulp van je naasten of huisarts.

Mijn huisarts en vrouw hebben ooit flink voor mij de GGZ instelling onder druk gezet voor een bedje.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2023 15:02 schreef Guanabana het volgende:
Ben weer doorverwezen voor hulp, maar zie nu dat er een aanmeldstop geldt voor mijn verzekeraar. Zucht. Het is ook altijd gezeik met de GGZ hè.

Dan kan ik waarschijnlijk pas in 2024 terecht wat betekent dat ik mijn hele eigen risico weer kwijt ben (wat op dit moment best veel geld is voor mij).

Heel mijn leven staat stil nu zolang ik nergens terecht kan. Als ik al ergens terecht kan. En ik word er ook niet jonger op.

Ik zou de verzekeraar bellen of ze ook andere plekken hebben in de buurt zonder aanmeldstop.
Maar wis de wachtlijsten ook niet uit... die zijn vaak ook best lang...

Voel me zwaar depressief vandaag, ergste is dat ik er ook nergens over kan praten, alles wordt gemod.

Ja heb nu net afwijzingsbrief gekregen. Morgen maar weer even bellen met de POH-GGZ wat nu te doen, misschien is er een andere behandelplek. Maar deze was best goed en daar ben ik drie jaar geleden ook al in behandeling geweest dus daar wilde ik eigenlijk wel naar terug.

Pff voel me meteen weer zo wanhopig alsof niks meer zin heeft en alles stilstaat. En ik maak me altijd zorgen om geld.

Vier maanden wachttijd voor intake en dan nog acht voor de behandelstart. Gelukkig voel ik me nu prima, dat scheelt.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2023 15:52 schreef Purrito het volgende:
Voel me zwaar depressief vandaag, ergste is dat ik er ook nergens over kan praten, alles wordt gemod.

Sterkte, je bent in ieder geval niet de enige.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2023 15:59 schreef nostra het volgende:
Vier maanden wachttijd voor intake en dan nog acht voor de behandelstart. Gelukkig voel ik me nu prima, dat scheelt.

Ook absurd zeg. Waar zitten we met z'n allen in joh.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2023 15:53 schreef Guanabana het volgende:
Ja heb nu net afwijzingsbrief gekregen. Morgen maar weer even bellen met de POH-GGZ wat nu te doen, misschien is er een andere behandelplek. Maar deze was best goed en daar ben ik drie jaar geleden ook al in behandeling geweest dus daar wilde ik eigenlijk wel naar terug.

Pff voel me meteen weer zo wanhopig alsof niks meer zin heeft en alles stilstaat. En ik maak me altijd zorgen om geld.

Heb je al contact opgenomen met je zorgverzekeraar? Die moeten toch ook iets kunnen doen?

Voor iets als kanker regelen we van alles zo snel mogelijk. Terwijl een langdurige depressie ook gewoon fucking fataal kan zijn.

Ik weet niet in welke regio je woont. Mocht het in of in de buurt van Zuid Holland zijn. Ik heb hele goede ervaringen met Yulius.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2023 16:45 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]
Heb je al contact opgenomen met je zorgverzekeraar? Die moeten toch ook iets kunnen doen?

Voor iets als kanker regelen we van alles zo snel mogelijk. Terwijl een langdurige depressie ook gewoon fucking fataal kan zijn.

Ik weet niet in welke regio je woont. Mocht het in of in de buurt van Zuid Holland zijn. Ik heb hele goede ervaringen met Yulius.

Nee nog niet, ga morgen wel even met POH waar ik vandaag ook was de opties bespreken.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2023 16:47 schreef Guanabana het volgende:

[..]
Nee nog niet, ga morgen wel even met POH waar ik vandaag ook was de opties bespreken.

Oke, mijn ervaring is dat als jezelf er ook wat druk achter zet er stiekem toch deurtjes open gaan.

En dan bedoel ik niet de zaken erger doen voorkomen ofzo.

Ik heb net een uur lang met therapeut gebeld en dat hielp wel.

Ben vandaag ook begonnen met watervasten, heb ik toch nog enige controle over iets en val ik hopelijk wat af.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2023 16:47 schreef Guanabana het volgende:

[..]
Nee nog niet, ga morgen wel even met POH waar ik vandaag ook was de opties bespreken.

Iets verder gekomen?

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2023 21:05 schreef Discombobulate het volgende:
Ik ben wel benieuwd eigenlijk: wat helpt jullie nou ontzettend erg?

Pillen zodat de scherpe randjes eraf zijn. Daardoor kan ik de zaken doen die mij verder stabiel houden.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2023 21:05 schreef Discombobulate het volgende:
Ik ben wel benieuwd eigenlijk: wat helpt jullie nou ontzettend erg?

Praten, praten en af en toe luisteren.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2023 22:18 schreef JeWa100 het volgende:

[..]
Voor mij dat mijn vriendin eindelijk een keer stil is. We hebben afgesproken dat we niet meer 'discussiëren'. Was ook altijd van haar kant dus voor mij weinig moeite. Maar eindelijk nu wat rust voor mij in plaats van elke keer gezeur en geneuzel. Of zoals zij het zei, ja over de 90% die je goed doet hoeven we het niet te hebben, het gaat om de 10% die je niet goed doet. Blijven wellicht alsnog niet bij elkaar maar in ieder geval is dit een positief iets, eindelijk gewoon geen gezeur terwijl ik alle vaste lasten betaal en alles wat overdag moet gebeuren doe. Sommige vrouwen willen echt alles krijgen en je zit er dan jammer genoeg aan vast vanwege kinderen. Maar goed we gaan zien wat het wordt, op dit moment goed genoeg. Word alweer pissig terwijl ik dit typte, wat een flutleven

Klinkt als een relatie die meer energie kost dan oplevert.

Heb me nu een dag of vier weer flink sterker gevoeld.. Nu het leuke gedeelte... Lorazepam afbouwen.. Te beginnen met de ochtend dosering van 0.5mg te stoppen en aan de lavendel thee gaan

Helaas, ik meld me hier ook maar eens. Ik ben midden 30 en voel me eigenlijk sinds mijn 15e (acne, middelbare school vond ik eng) af en aan goed. Vaker niet goed dan wel helaas. Ik denk niet dat het handig is hier direct mijn hele levensverhaal op te hangen, dan schrijf ik ongeveer een boek.

Ik voel me mentaal erg slecht, zeer neerslachtig. Heb ik nog zin in het leven? Nee. Wil ik dood? Nee, dat ook niet. Ik wil me eindelijk weer eens gelukkig voelen. Vrienden en mijn ouders die dit van me weten, weten dat ik me slecht voel. Collega's en anderen om me heen zien me volgens mij als een op zich prima gelukkig persoon.

Ik trek me dingen helaas heel erg aan. Mijn moeder geeft aan dat ik wel eens hoog sensitief kan zijn, dit is iets wat de huisarts vroeger wel eens aangegeven heeft. Komt er op neer dacht ik misofonie heb (kan slecht tegen bepaalde scherpe geluiden, waardoor ik me snel geïrriteerd voel), heb soms last van verbale woedeaanvallen (afgelopen weekend nog, dat heeft me mijn relatie gekost) en ik vermoed dat ik verslavingsgevoelig ben (wiet, als ik niet blow dan drank, seks, crypto).

Energie heb ik niet iets te ondernemen, ik moet me er gigantisch toe zetten. Dat probeer ik ook, maar de voldoening blijft uit. Ik ervaar de maatschappij als zwaar en heb niet het idee dat ik er echt mijn draai in kan vinden. Ik heb een klushuis gekocht, maar vervang de S gerust met een T en laat de L maar weg. Er moet teveel aan gebeuren en dat heb ik onderschat. Geld om alles te laten doen heb ik niet. In de zomer is het hier gigantisch heet, in de winter ijs- en de ijskoud.

Ergste is denk ik dat ik me erg eenzaam voel. Vrienden heb ik wel, en goeden ook nog wel maar toch voel ik me eenzaam. Alleen thuiskomen, alleen koken, alleen naar bed. Ik ben bang voor de toekomst, dat ik niet weer iemand vind en dat ik alleen eindig. Ik mis mijn ex enorm (relatie kwam 3 jaar geleden tot een eind en duurde ongeveer 2 jaar), met haar had ik zo'n enorm goede klik maar dat heb ik verpest. De dame waar ik de afgelopen 2 jaar mee was, was ruim 11 jaar jonger dan ik. Het was een leuke meid maar toch is dit tot een einde gekomen, een heel verhaal op zich zelf weer.

Ik ben kapot en ik kan niet meer. Mijn leven vanaf jaar 0 tot en met 14 a 15 was leuk. Toen kwam acné, onzekerheid, niet klaar voor de 'grote wereld'. Op een paar goede jaren na voel ik me dus al bijna 20 jaar bijzonder slecht.

Heb meerdere psychologen geprobeerd, de een een beter succes dan een ander. Ik sta nu weer op de wachtlijst, al zo'n 3 of 4 maanden en heb er nog niks van gehoord.

Mijn leven heeft geen basis meer en ik heb geen leuke vooruitzichten. Wie vraagt eens uit het niks hoe ik me voel? Wanneer houdt een relatie eens goed stand bij mij? Ik weet het niet meer..

Ik ben ook maar weer actief van de partij. Recent toegegeven dat het misschien toch weer slim is om een behandeling op te starten en sinds dat moment voelt alles ook gelijk weer 1000 heftiger en zwaarder en sparkt echt niks meer joy.

Gaan we weer.



Ok, ik loog, kat sparkt wel joy.

quote:

Op zondag 20 augustus 2023 14:22 schreef carebaer het volgende:
Helaas, ik meld me hier ook maar eens. Ik ben midden 30 en voel me eigenlijk sinds mijn 15e (acne, middelbare school vond ik eng) af en aan goed. Vaker niet goed dan wel helaas. Ik denk niet dat het handig is hier direct mijn hele levensverhaal op te hangen, dan schrijf ik ongeveer een boek.

Je bent iig geen opgever. Ik denk wel dat je flink aan de slag moet en beslissingen moeten maken. Je maakt je bijvoorbeeld veel zorgen over je huis; kan je dat niet beter verkopen en gaan voor een appartementje?

Je noemt ook dat je met bepaalde psychologen succes had, wat zorgde er bij voor dat het helpend was?

Je lijkt vrij diep te zitten, is een doorverwijzing naar een psychiater niet een idee? Niet dat ik zeg dat je aan de pillen moet, maar gewoon een verkenned consult.

quote:

Op zondag 20 augustus 2023 14:58 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]
Je bent iig geen opgever. Ik denk wel dat je flink aan de slag moet en beslissingen moeten maken. Je maakt je bijvoorbeeld veel zorgen over je huis; kan je dat niet beter verkopen en gaan voor een appartementje?

Je noemt ook dat je met bepaalde psychologen succes had, wat zorgde er bij voor dat het helpend was?

Je lijkt vrij diep te zitten, is een doorverwijzing naar een psychiater niet een idee? Niet dat ik zeg dat je aan de pillen moet, maar gewoon een verkenned consult.

Ik moet inderdaad flink aan de slag en dat betekent vooral mijn eigen leven op de rit krijgen en hierin plezier krijgen.

Mijn huis zou ik kunnen verkopen maar ik ben dusdanig zelf aan het klussen geweest (lees: vooral sloopwerk tot zover) dat dat op dit moment niet realistisch is ivm de hypotheek die er op zit. Het is inmiddels ook wel gewend moet ik zeggen maar ik moet er wel mee verder.

De psycholoog die ik had kon ik goed mee praten en zij kon goed luisteren. Echter, de behandeling werd destijds niet voortgezet omdat ik niet niet meer in het traject paste. Ik kwam er tegen verslaving (wiet), en op den duur was dat klaar. Ik kan het me niet exact meer heugen.

Een psychiater heb ik vorig jaar bijgezeten. Ik kwam niet verder dan 2 of 3 consults. Het was totaal geen match. Bij de eerste ontmoeting ging het letter lijk zo... Ik zat in de wachtkamer. Psycholoog kwam langs en vroeg aan mij: "Ben jij die en dit? Neem maar plaats in die kamer.". Ze stelde zich niet voor. Haar assistent stelde zich niet voor. Ik moest mijn verhaal maar doen. De tweede keer dat ik er kwam zat er nog een stagiair bij. Niemand werd voorgesteld aan elkaar. Alle stoelen waren bezet door de 3 dames en ik moest zelf maar een stoel er bij pakken en werd op een bijzonder verre afstand geplaatst. Verliep erg raar.

Ik weet denk ik wel waar ik aan moet werken:
- Niet meer blowen/roken
- hulp krijgen tegen woede-uitbarstingen (die gebeuren alleen in mijn relaties en met drank op, dus niet meer (teveel) drinken. Dat ging vorig weekend helemaal verkeerd met mijn vriendin.. .
- Daarnaast hobbies vinden die ik leuk vind, ik ga me opgeven voor tennisles.
- Ik heb een tweetal trauma's te verwerken, waarvan eentje is de breuk met mijn vorige ex die na 2 maanden in een nieuwe relatie zat, die kwam heel hard aan.
- Misschien wel de meest lastige wat ik moet bereiken is in het heden gaan leven. Ik blijf gigantisch in het verleden hangen met spijtgevoelens.
- Daarnaast de meest belangrijke is dat ik moet gaan leren waarderen wat ik wel help. Dat is in het verlengde van het vorige punt. Het gras is altijd groener aan de overkant. De meid met wie ik als een na laatste een relatie had had het zo goed met me voor, was zo gek op me en alsnog faalde ik om dat in te zien. Bij de laatste was het ongeveer hetzelfde, zij het in mindere mate. Daar was het grootste probleem vooral de schoonstief-familie.

[ Bericht 11% gewijzigd door carebaer op 20-08-2023 16:21:03 ]

quote:

Op zondag 20 augustus 2023 16:13 schreef carebaer het volgende:
De psycholoog die ik had kon ik goed mee praten en zij kon goed luisteren. Echter, de behandeling werd destijds niet voortgezet omdat ik niet niet meer in het traject paste. Ik kwam er tegen verslaving (wiet), en op den duur was dat klaar. Ik kan het me niet exact meer heugen.

Een psychiater heb ik vorig jaar bijgezeten. Ik kwam niet verder dan 2 of 3 consults. Het was totaal geen match. Bij de eerste ontmoeting ging het letter lijk zo... Ik zat in de wachtkamer. Psycholoog kwam langs en vroeg aan mij: "Ben jij die en dit? Neem maar plaats in die kamer.". Ze stelde zich niet voor. Haar assistent stelde zich niet voor. Ik moest mijn verhaal maar doen. De tweede keer dat ik er kwam zat er nog een stagiair bij. Niemand werd voorgesteld aan elkaar. Alle stoelen waren bezet door de 3 dames en ik moest zelf maar een stoel er bij pakken en werd op een bijzonder verre afstand geplaatst. Verliep erg raar.

Hmm ik zou proberen om toch een andere psychiater te spreken. En schrijf voor jezelf die lijst met waar je aan moet werken op en bespreek het me je behandelaar zodra je er één hebt.

Hier na een paar bijna symptoom vrije dagen gestopt met de Lorazepam (cold turkey na een week of 4) en dat merk ik wel ff.. Even doorbijten maar gok ik.

quote:

Op maandag 21 augustus 2023 14:54 schreef Discombobulate het volgende:

[..]
Mag dat zo maar? Benzos samen met alcohol kunnen de meest verschrikkelijke ontwenningsverschijnselen hebben, tevens schade en potentieel dodelijk.

Vier weken oke, maar er is ook nog zoiets als kindling. In case je dat ooit nog weer gaat gebruiken.

Als je ze gebruikt zoals door de arts is er vaak niet zoveel aan de hand. Ik gebruik ze altijd bij opbouwen/ophogen van antidepressiva. En stop er mee zodra ik merk dat de antidepressiva voldoende is aangeslagen. Voorheen was daar meer dan vier weken nodig, dan kan je beter idd wat langzamer afbouwen.

Maar in dit geval ging het om 2 x 0.5mg per dag.

Benzo's hebben idd een slechte naam, maar dat komt vooral door het verleden waar mensen jarenlang aan die zooi zaten...

Zelfs in de kliniek al meegemaakt dat ze extreem voorzichtig zijn bij het voorschijven van een benzo, zeker bij verslavingsgevoelige personen.

Je moet je ook niet al te bang laten maken door alle horror stories op het internet btw. Wat ik je overigens in het algemeen kan aanraden als ik sommige reacties van je in andere topcis zie .

Pluspuntje van de dag:
Ik voel me zo kut over het werk dat ik vrijwel geen last meer heb van angst (nou ja zoals het eerst was) en hypochondrie

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2023 13:56 schreef Discombobulate het volgende:
Met mij gaat het de laatste dagen weer minder. Vannacht niet echt geslapen, horror dromen over dood en verderf, moord, bloed en weet ik veel wat. Gister hele middag in bed gelegen, vandaag constant somber, angstig en een algeheel paniekgevoel. Ook steeds gevoel dat ik een escape wil, m'n spullen pakken en weg, naar een ander land of weet ik veel wat, maar dat heb ik ook al jaren, alleen nu wel wat sterker.

Denk echt van hoe de fok ga ik het volhouden om gewoon zo door te gaan, te werken, etc. tot m'n fucking 67e.

Wat mij helpt is te blijven beseffen dat in 99% van de gevallen het overgaat. Alleen is dat soms verdomd moeilijk in slechte perioden...

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2023 18:13 schreef Discombobulate het volgende:

[..]
Moet ook nog zo veel andere dingen regelen in het leven. Al die verantwoordelijkheden op zo'n moment. En het kleinste dingetje voelt zo ontzettend lastig. Heb weer zoiets van moet ik m'n leidinggevende inlichten, want straks meld ik me weer ziek, etc., maar dat is ook weer zo'n dingetje. Moet mezelf maar een 'fuck it' mentaliteit en me-time aanleren. Werk is ook deel van het probleem, weet niet wat ik wil, wie ik ben, blablabla. Been breken en even uit de running zijn zal me ook wel goed doen.

Mja, maar even huisarts ofzo en een verwijzing naar een andere psycholoog. Probeer wel even een ander iemand.

Heb je wel eens een psycholoog gehad die je een ook een spreekwoordelijke schop onder je reet kan verkopen? De beste die ik gehad heb waren daartoe in staat. Is wel hard soms maar ook wel nodig (in mijn geval).

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2023 18:34 schreef Discombobulate het volgende:

[..]
Zoals? Noem eens wat voorbeelden dan zeg ik wel of ik ze herken en of ik mezelf er in herken.

Zal morgen een voorbeeld posten.

Hier heb ik geloof ik langzaamaan het ergste van de terugval en staken gehad.

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2023 20:33 schreef MatthijsDJ het volgende:
Hier heb ik geloof ik langzaamaan het ergste van de terugval en staken gehad.

Dat had ik beter niet kunnen zeggen, ineens wat minder met naar bed gaan.. Maar goed herstel kost tijd... Niet te snel willen etc etc.

quote:

Op maandag 21 augustus 2023 15:10 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]
Als je ze gebruikt zoals door de arts is er vaak niet zoveel aan de hand. Ik gebruik ze altijd bij opbouwen/ophogen van antidepressiva. En stop er mee zodra ik merk dat de antidepressiva voldoende is aangeslagen. Voorheen was daar meer dan vier weken nodig, dan kan je beter idd wat langzamer afbouwen.

Maar in dit geval ging het om 2 x 0.5mg per dag.

Benzo's hebben idd een slechte naam, maar dat komt vooral door het verleden waar mensen jarenlang aan die zooi zaten...

Zelfs in de kliniek al meegemaakt dat ze extreem voorzichtig zijn bij het voorschijven van een benzo, zeker bij verslavingsgevoelige personen.

Je moet je ook niet al te bang laten maken door alle horror stories op het internet btw. Wat ik je overigens in het algemeen kan aanraden als ik sommige reacties van je in andere topcis zie .

Bij alle drugs, of middelen die je kan misbruiken als een drug. Gaat het altijd om het woordje 'misbruik'. Benzo's kunnen als medicijn natuurlijk heel goed werken. Maar als je het gaat 'misbruiken', dan kom je in de gevarenzone.

Iemand met epilepsie, kan depakine voorgeschreven krijgen. Maar als ie dat dan gaat combineren met andere middelen, zonder dat te vermelden en hardstikke stoned wordt. Dan is ie die medicatie aan het misbruiken als een drug.

Een genegeerd verzoek om vrij is automatisch goedgekeurd

quote:

Op woensdag 23 augustus 2023 19:34 schreef Discombobulate het volgende:

[..]
Echt? Waar lees je dat?

https://www.fnv.nl/werk-i(...)rlof/vakantiedagen#/

quote:

Op woensdag 23 augustus 2023 08:27 schreef christmastsunami het volgende:

[..]
Bij alle drugs, of middelen die je kan misbruiken als een drug. Gaat het altijd om het woordje 'misbruik'. Benzo's kunnen als medicijn natuurlijk heel goed werken. Maar als je het gaat 'misbruiken', dan kom je in de gevarenzone.

Iemand met epilepsie, kan depakine voorgeschreven krijgen. Maar als ie dat dan gaat combineren met andere middelen, zonder dat te vermelden en hardstikke stoned wordt. Dan is ie die medicatie aan het misbruiken als een drug.

En daar gaat het idd mis, of als dokters het off-label gaan gebruiken zoals Seroquel voor slaap.

Ik slik het ook o.a. voor slaap daar niet van. Maar het is primair voor mijn dwang en andere psychiatrische klachten.

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2023 18:34 schreef Discombobulate het volgende:

[..]
Zoals? Noem eens wat voorbeelden dan zeg ik wel of ik ze herken en of ik mezelf er in herken.

Bijvoorbeeld: Door mijn OCD was ik een pleaser geworden. Wat ervoor zorgde dat ik soms eigen wensen wegcijferen. Bang om bijvoorbeeld mijn vrouw boos te krijgen.

Dus kreeg ik ineens de vraag, wat vind jij leuk dat je vrouw minder leuk vind.

Nou ben ik gek op huisdieren en mijn vrouw niet echt. Dus ik ze: 'nou een aquarium nemen".

Kreeg ik de opdracht om voor de volgende afspraak iig het onderwerp bespreekbaar had gemaakt met mijn vrouw.

Want waar ben je bang voor? Een vrouw die een paar dagen nukkig is.

Dus 's avonds besproken met mijn vrouw en in het weekend had ik een aquarium.

Dit voorbeeld is eentje waar door een schopje wel ging handelen.

Maar het beste voorbeeld vind ik wel hoe mijn laatste psychologe en vrouw me soms aan herinnerde dat ik moest gaan werken aan dingen. Dus ipv op bed liggen echt wat gaan doen. Gewoon de droogheid en hardheid hielpen me.

Nu heb ik me vandaag zelf een schop gegeven. Ik val langzaam van mijn geloof, maar bleef maar twijfelen en angstig. Gedeeltelijk door de terugval maar vooral omdat ik er tegen ging vechten.

Accepteer hoe het nu is, en werk dan aan oplossingen.

En ik had een hekel aan dat woord acceptatie maar het is echt de sleutel.

En ik zal niet zeggen dat ik nooit zal terugvallen of suïcidaal meer worden. Want depressie blijft een sluipmoordenaar.

Vandaag kantoordag, 05:00 op dus ergens bang dat minder slaap me zou nekken..

Maar ondanks moodswings veel beter dan de laatste kantoordag, waarbij ik in paniek naar huis ging.

quote:

Op woensdag 23 augustus 2023 20:02 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]

En ik zal niet zeggen dat ik nooit zal terugvallen of suïcidaal meer worden. Want depressie blijft een sluipmoordenaar.

Bij mensen die een psychose hebben gehad, zeggen ze wel eens dat het littekens na laat.
En soms kan je dat ook zien, Op de een of ander manier hebben ze dan soms bepaalde gezichtstrekjes. Of het komt door een hoge dosering medicatie, maar dat weet ik niet.
Wel dat het vrij algemeen gezegd wordt en een beetje geaccepteerd, alsof dat normaal is.

Maar na zo'n echte depressie, denk ik dat het ook niet helemaal meer hersteld. Dat ook een depressie littekens achterlaat, alleen die zie je dan weer niet in iemands uiterlijk.

Of het gaat over in een lichte chronische depressie, zo'n 'dystyme stoornis'. Maar dat weet ik ook niet.

quote:

Op donderdag 24 augustus 2023 13:00 schreef christmastsunami het volgende:

[..]
Bij mensen die een psychose hebben gehad, zeggen ze wel eens dat het littekens na laat.
En soms kan je dat ook zien, Op de een of ander manier hebben ze dan soms bepaalde gezichtstrekjes. Of het komt door een hoge dosering medicatie, maar dat weet ik niet.
Wel dat het vrij algemeen gezegd wordt en een beetje geaccepteerd, alsof dat normaal is.

Maar na zo'n echte depressie, denk ik dat het ook niet helemaal meer hersteld. Dat ook een depressie littekens achterlaat, alleen die zie je dan weer niet in iemands uiterlijk.

Of het gaat over in een lichte chronische depressie, zo'n 'dystyme stoornis'. Maar dat weet ik ook niet.

Het laat zeker een litteken achter.. als is het maar dat als je een paar slechte dagen hebt; gaat denken van: "Oh God gaan we weer"

Maar geloof ook echt wel dat het ook zijn sporen nalaat in je brein..

quote:

Op donderdag 24 augustus 2023 20:32 schreef Discombobulate het volgende:

[..]

Dan krijg je straks eens een ongeluk en dan denk je bij jezelf van wow, ik heb echt de laatste jaren de beste versie van mezelf geleefd. Nou, nee dus. (Vooral als je de dood al een keer in de ogen hebt gekeken in het verleden.)

Ik denk dat het bij mij meer een dysthyme 'stoornis' is (ik noem het gewoon menselijke variatie, ben niet van dat woordje), want het is eigenlijk al heel wat jaar best wel kut en niet zo zeer een aantal maanden heel erg kut en dan weer even niet.

Ja, ik kom wel wat tekort in in oplossingen denken. Natuurlijk niet de alledaagse dingen, maar echt de levensvragen.Alleen is dat veel moeilijker dan "wil ik een aquarium?" ipv "wat maakt mij een authentiek persoon en hou ik m'n leven daartoe inrichten?"

Tjah die vragen heb ik ook, een soms ook best moeite mee. Maar ik weet wel dat je die vragen nooit echt beantwoord gaat krijgen.

Ik zit in mijn carrière bijvoorbeeld nu in een fase dat ik nog steeds leuk vind wat ik wil doen, maar ik merk wel dat ik andere dingen wil gaan doen. Werk in de IT in een soort van beheerders rol maar wil meer de ontwikkelkant op. Lang genoeg mezelf daar niet goed genoeg voor gevonden; maar ga het nu toch proberen (mochten de ontwikkeling bij mijn werkgever daar de ruimte voor bieden).

Maar als ik je zo hoor klinkt het wel of je idd in een soort van langdurige (milde) depressie zit. Daar heb ik zelf geen ervaring mee. Volgens mij heb je wel coaches die mensen helpen om de antwoorden op jouw vragen te vinden. Alleen zit er ook heel veel onzin en zooi tussen die coaches.

Ik vind het ook gewoon lastig dat het systeem er niet op is ingericht om authentiek te leven. Niks in mijn authentieke behoeftes voorziet in het betalen vd hypotheek.