Nepverhalen op LinkedIn #13 - BOEIEND!

quote:

Ik zit op verbijsterd op de bank. In mijn armen ligt mijn 3-weken oude baby.

Ik kan niet geloven wat er zojuist gebeurde.

Het afgelopen half jaar op de Zuidas trekt zich voorbij aan m'n gedachten.

Doodmoe ben ik. Ik wilde me zo nodig bewijzen in de nieuwe baan die ik gestart ben. Ondertussen was ik zwanger van mijn tweede zoontje.

En nu ben ik terug van een afspraak met mijn manager. Ze wilde graag snel na de geboorte op kraamvisite komen.

Ik voel me fysiek verre van fit. M'n hoofd zit vol met watten. Toch spreek ik met haar af.

Het eerste half uur is gezellig, mom-talk.

Dan slaat de sfeer plotseling om. Ze wil met me praten over werk.

"You fucked up".

Ik weet niet wat ik hoor. Ben totaal uit het veld geslagen. Blijkbaar heb ik tijdens mijn overdracht steken laten vallen.

Ik heb geen idee waar ze op doelt en vraag om verheldering. Ze verteld dat ze een burn-out heeft. Dat haar praktijk een puinhoop is en dat dat mijn verantwoordelijkheid is.

Ik voel me verslagen. Hoor amper nog wat ze zegt en vlak daarna reken ik af en loop achter de kinderwagen naar huis.

Thuis zit ik verbijsterd op de bank en langzaam begint paniek zich meester van mij te maken.

Ik realiseer me dat ik een tijdelijk contract heb. Was het gesprek dat ik zojuist voerde mijn ontslag?

Er volgen verschillende gesprekken, telefonisch en op kantoor. Deze hele shitshow legt een schaduw over een prachtige kraamtijd.

Ik krijg te horen dat mijn contract verlengd wordt met 4 maanden. Als ik mezelf in die periode kan bewijzen krijg ik alsnog een vast contract, wordt mij toegezegd.

4 maanden lang laat ik zien wat ik in huis heb. Ik krijg een goede beoordeling. Een vast contract lijkt mij een logisch resultaat.

No way. ❌

Ik krijg te horen dat ik "voor de zekerheid" tóch nog een verlening van 2 maanden krijg.

I kid you not.

Zelden heb ik me zo slecht gevoeld. Als een marionet aan een touwtje waar je alles mee kan doen wat je wil.

En toch ben ik intens dankbaar voor dit moment. 🙏🏻

Dit was namelijk het moment dat ik besloot dat never nooit meer iemand anders over mijn lot zou beslissen.

Ik besloot zelf aan het roer te gaan staan en koos voor ondernemerschap. De beste keuze die ik ooit maakte.

Wat was voor jou een ommekeer in je leven? Ik ben benieuwd, laat het me weten👇

#zwangerschapsdverlof #zuidas #ondernemerschap #kraamtijd

quote:

2022 ☑️

Check, check, nog eens check. Dat ik een voorstander van remote werken ben, is geen verrassing meer. Afgelopen jaar klapte ik mijn laptop open en showde ik onze Bastard jas aan:

- Portugal (Lissabon, Nazaré)
- Spanje (Malaga, Mijas)
- Roemenië (Boekarest) sla ik liever over dit jaar..
- Indonesië (Ulluwatu, Ubud, Medewi)
- Nederland (Amsterdam, Den Bosch, Bloemendaal, Utrecht, Vinkeveen, Abcoude...)

Met een goede internetverbinding kom je al een heel eind. Soms ver weg, vaak ook in de buurt en dan toch regelmatig van de Bastards te horen krijgen: 'Thanks Nina, voor deze toffe, nieuwe klus'

Dat geeft mij voldoening.

Hoe en waar ga jij in 2023 voldoening uit je werk halen?

#newyear #work #life #balance #sales #IT #creativity #remote

quote:

Happy New Hair!😊 De beste wensen voor al mijn LinkedIn connecties! Wat heeft dit platform mij veel gebracht vorig jaar:
👉 Een groei van 100% qua connecties!
👉 Bijna 120.000 (!) mensen bereikt met mijn posts
👉 De zomermaanden waren by far het beste qua bereik met augustus als absolute topper qua views: 37.837
👉 Mijn beste post ooit (!) was in juli over het "vrouwenparkeerbord" met ruim 100 reacties en 20.000 mensen bereikt!

Hoe ik bovenstaande dit jaar ga overtreffen? Dat zal je de komende tijd gaan ervaren... 😃 Ik heb er in elk geval erg veel zin in. LET'S GO 💪

quote:

Ik was 30 en woonde net ruim een jaar in München toen ik in één keer last kreeg van een slapende hand…

We waren voor mijn partner een tijd naar Duitsland verhuisd. Ik was die dag alleen thuis.

In eerste instantie maakte ik me nog niet zo druk, een vriendin van mij had ooit eens een slapende voet gekregen door een wervel die klem zat.

Ik had toen zelf nog niet door dat er meer mis was.
Ik was warrig, kon niet goed nadenken en had hoofdpijn.
Ook kon ik niet goed recht lopen, leek wel of ik iets gedronken had. Mijn omgeving maakte zich zorgen en ik besloot toch maar te luisteren.

Eenmaal bij de huisarts dacht hij ook dat het mis was.
Hij vermoedde een herseninfarct, maar mijn leeftijd liet hem twijfelen.
Een ritje naar het ziekenhuis werd gemaakt, ik liet een CT-scan maken. Daar was niets op te zien.

Ze wilden ook wel een MRI-scan maken maar dat zou pas na het weekend kunnen.
Gezien ze niets op de CT-scan zagen werden we weer naar huis gestuurd.

Thuis ging het met het uur minder goed. Ik kon geen letter lezen op papier, ik kon niet meer recht lopen en werd meer en meer verward… Het was mis, dat voelde ik aan alles.

Terug in het ziekenhuis werd ik meteen opgenomen en later die week werd er toch een MRI-scan gemaakt. Gelukkig. Want wat bleek? Ik had een propje gehad in mijn hersenstam.

Het eerste wat ik dacht was: zie je wel, ik ben niet gek!
Ook jonge mensen kan dit overkomen...

De hersenstam is een hele gevaarlijke plek heb ik me toen laten vertellen - sterker nog: de meeste mensen die op deze plek getroffen worden, kunnen het niet meer navertellen…

Gelukkig was ik er nog.
Was ik niet getroffen in mijn spraak of andere vitale delen.
Ik had vooral problemen met mijn evenwicht, concentratie en korte termijn geheugen.
Een lang proces van revalideren in een ‘vreemd’ land begon.

Die dag veranderde voor altijd het perspectief op het leven voor mij.
Ik kon niet meer terug naar een baan die me geen energie meer gaf… Want waarom zou ik mijn waardevolle tijd besteden aan een baan die me geen energie geeft?

Ik wilde doen wat ik leuk vond in de tijd die me gegeven is.
In mijn vrije tijd in München was ik begonnen met het maken van kraamcadeautjes op bestelling en daar wilde ik graag meer van doen. Een eigen webshop starten met allemaal toffe producten, dat zag ik voor me.

Maar dit kon ik niet verder laten groeien dan een hobby door mijn werk.
Waar ik dat voorheen best oké vond, was dat na het hebben van een beroerte niet meer zo.

Ik zette na mijn herstel vrijwel meteen mijn webshop LiefsVanCindy op.
En nu, 5 jaar later, heb ik een prachtig bedrijf staan inclusief personeelsleden en een eigen pand.

Weet je waarom ik dit deel?
Ik ben mijn dromen na gaan jagen na mijn beroerte. Ineens durfde ik de stap te zetten, ervoor te gaan, want wat kon ik eigenlijk echt verliezen?

Wat als jij dat ook gaat doen?
Wat als je je dromen achterna gaat? Wat is dan echt het ergste dat kan gebeuren?

Het is leven is te kort om niet te doen wat je gelukkig maakt🤍

quote:

Op woensdag 4 januari 2023 15:24 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]
Golddigger!

quote:

6 januari 2015

Openbare verkoop

Ik loop met mijn boodschappen de trap op.
Er is een papier op de deur van de buurman geplakt.

‘Eindhoven

Aankondiging
Openbare executoriale verkoop Art. 464 Rv
Op DINSDAG 13 JANUARI 2015 te 12.00 UUR zullen ten laste van (...)
In het openbaar worden verkocht
Meubilair en andere zaken
En wat er verder te koop zal worden aangeboden…’

Ik haal het papier van de deur af
Wat is dit? Heeft de buurman het net overleefd
en ligt hij nog in het ziekenhuis.
Gaan ze volgende week dinsdag
al zijn spullen verkopen?

Ik besluit de volgende ochtend te bellen
‘Goedemorgen met M.’
`Goedemorgen, ik bel over de executieverkoop
bij de heer B op 13 januari.’
‘Ja?’
‘U moet weten dat de heer B op de IC heeft gelegen.
U begrijpt dat hij niet in de gelegenheid was
uw berichten te lezen.
Laat staan een rekening te betalen.
En u gaat nu komende dinsdag
zijn spullen verkopen?' ratel ik emotioneel.

‘Dat is vervelend om te horen,
maar meneer heeft nog een rekening
bij ons openstaan, aan gemeentebelastingen.’

‘Als ik het goed heb begrepen,
ontvangt de heer B
een uitkering en worden daar
door een contactpersoon van de Gemeente Eindhoven
al zijn vaste lasten van betaald.

Hoe kan het zo zijn,
dat meneer een schuld heeft bij diezelfde GEMEENTE Eindhoven?
Werken jullie langs elkaar heen of zo?’

‘Wij volgen een vaste procedure,’ zegt M.
Ik antwoord: 'Meneer is al maanden zo van de wereld
dat zijn post hoog opgestapeld thuis ligt. En mag hij er niet van uitgaan dat zijn contactpersoon bij de Gemeente zijn zaken op orde heeft? Zodat hij NIET nu zijn spullen gaat kwijtraken aan de Gemeente Eindhoven?'
‘Tja,’ zegt M.

‘Om hoeveel schuld
gaat het eigenlijk?’ vraag ik.
‘Het oorspronkelijke bedrag is 250 euro.
Met incassokosten 350 euro.’

‘Dat meent u niet! U gaat voor 250 euro
alle spullen van een doodzieke arme man verkopen. En u overlegt niet even met uw eigen collega’s van Sociale zaken?’

`We volgen de vaste procedure.'
‘Dit is absurd. Meneer gaat er vanuit dat de Gemeente Eindhoven die zijn vaste lasten beheert, ook dit regelt.
Daar hoort toch ook de gemeentebelasting bij?’

Ik bereik mijn kookpunt.
Rustig blijven, Ingrid. Die mevrouw doet ook gewoon haar werk. Maar een beetje menselijkheid zou een hoop leed besparen.

‘Wanneer moet die 350 euro
worden overgemaakt?’ vraag ik
‘Als u het bedrag voor het eind van de week over wil maken.’
‘Komt goed.’ zeg ik.

’s Avonds vertel ik de buurman van de brief op zijn deur. En ik leg hem uit dat hij 350 euro moet overmaken zodat zijn spullen niet verkocht worden.

Hij kijkt hulpeloos naar het papier.
`Ik heb hier geen betaalpas’, zegt hij.
`Waar kan ik pinnen in het ziekenhuis?’

‘Weet je wat, ik schiet het je wel voor’, zeg ik.
‘Dan betaal je me terug als je uit het ziekenhuis bent.’

‘Ja, zegt hij, ‘dan gaan we naar de gemeente
en dan leggen we het uit.’
‘Ik heb het al uitgelegd.
Nu moet je gewoon betalen’.
‘Okay’, zegt hij.

quote:

Maria

Maria was ooit mijn huishoudelijke hulp.
Ik kom haar tegen bij de supermarkt.
Ik zeg hallo en ga verder
met mijn boodschappen.
Eigenlijk wil ik haar iets vragen,
maar ik durf niet goed.

Buiten bij de fiets
kom ik haar een tweede keer tegen.
Ze laat een fles kapot vallen.
Ik help haar de scherven op te rapen.
Nu durf ik het wel te vragen.

‘Maria, zou jij voor mij
voor één keer bij mijn buurman
schoon willen maken?’

‘Ik maak niet meer schoon.’
zegt ze glunderend.
'Ik ben aan het studeren.’

‘Oh, fantastisch,’ zeg ik.
‘Wat doe je?’
Ze vertelt over haar studie.
Ik ben blij voor haar.

`Waarom wil je eigenlijk
dat ik schoonmaak
bij je buurman?’ vraagt ze.

‘Hij ligt in het ziekenhuis.
Ik zou het zo fijn voor hem vinden
als zijn huis een beetje schoon is,
als hij thuis komt deze week.
Hij komt uit Iran. Hij heeft hier geen familie.'

‘Hij is moslim?’
‘Ja’
‘En hij heeft geen vrouw en kinderen?’
'Nee'
‘Dan wil ik wel voor een keer schoonmaken.
Zal ik morgen langskomen?’
‘Oh, wat aardig, dank je!’ zeg ik.
‘Ik app je zo mijn nieuwe adres.’

‘En mijn man kan wel bij hem
op bezoek gaan in het ziekenhuis.
Moslims horen bij zieken
op bezoek te gaan.’
biedt ze dan aan.

‘Dat zou heel fijn zijn.
Dat zou hij enorm waarderen.’ zeg ik.
‘Weet je wat, ik zal het hem vanavond vragen
en dan zal ik je de gegevens appen,
als hij wil dat je man op bezoek komt.'

Ze lacht haar Maria-glimlach.
`Tot morgen!’ zegt ze
en ze stapt op haar fiets.

De buurman vindt het mooi
dat de man van Maria bij hem
op bezoek wil komen.

Dus ik app haar de bezoektijden
en het kamernummer van de buurman.
En de volgende ochtend
staat ze om tien uur bij mij voor de deur.

Ik pak wat schoonmaakspullen
uit mijn keukenkastje,
want ik weet niet wat hij in huis heeft.
‘Waar zal ik eens beginnen?’ vraagt Maria
als ze het appartement bekijkt.

`Wel mooi die woonkamer’ zegt ze.
‘Hij heeft het leuk ingericht zo
voor een man alleen.’

‘Ja, he. Ik stel voor dat je de keuken
en de badkamer eens flink onder handen neemt.
Dat moet genoeg zijn.

Eigenlijk komt hier iedere week de thuiszorg,
maar die mogen niet binnen
als hij in het ziekenhuis ligt.'
Maria begint met de afwas.
En ik breng de lege flessen weg.

Ze wil niets hebben voor haar hulp.
‘Moslims moeten elkaar helpen in nood’,
zegt ze. 'Wat lief, dank je.'

’s Avonds belt ze.
‘Mijn man is op bezoek geweest
bij je buurman,
maar ze lieten hem niet binnen,
omdat hij je buurman niet kende.’

Ik zucht. Ik had mee moeten gaan,
dan had hij wel naar binnen gekund.
'Sorry, Maria, dank je wel
voor de moeite
die jullie hebben gedaan.’

quote:

Op maandag 9 januari 2023 22:41 schreef Lospedrosa het volgende:
De eerste die tegen me zegt “laten we verbinden”
Bijt ik dr strot af.

quote:

Op maandag 9 januari 2023 22:37 schreef Cockwhale het volgende:

[..]
Moslims helpen elkaar
En de rest mag creperen of wat? Onderliggende discriminatie die geprezen wordt in dit kutverhaaltje van die luie kut.

quote:

Op maandag 9 januari 2023 22:58 schreef PotjeSambal het volgende:

[..]
Maarliefst 10 likes binnengehaald