Dag allemaal.
Tijdje van fokforum af ivm andere bezigheden. Toch voel ik me genoodzaakt om over dit onderwerp e.e.a. uiteen te zetten en de urgentie ervan aan te stippen. We hebben hier namelijk te maken met een zeer ernstige situatie, die snel impact kan hebben op jouw dagelijks leven. Ik maak me ernstige zorgen in ieder geval.
Perspectief Poetin’s Rusland
Rusland zit diep in de problemen. Na 2014 en de uitsluitingen, sanctierondes heeft het van alle problemen nog het meest een economisch en diplomatiek probleem. Het overleeft momenteel door aan te pappen met Europese (vaak rechtse) schaduwfracties en gekke desinformatiecampagnes op sociale media. Totale armoede, kostenintensief, en naar niets leidend. Rusland zit niet langer aan tafel in Europa. Een isolatie zoals gezien bij Noord-Korea dreigt. China zal dit handig uitnutten, waarbij meteen gesnapt moet worden dat op de langere termijn China’s groei en invloed een manifester probleem is dan Rusland dat nu zogenaamd is. Toch is de isolatiepolitiek met name op Rusland gericht en gaat China opvallend genoeg steeds vrijuit.
Het concept wat Poetin voor ogen had (een unie van Lissabon tot Vladivostok) is een oprechte geweest, met oprecht positieve intenties van Rusland als onderdeel van groot Europa. Dat is volledig van tafel. Nu staat het alleen, met wat jaknikkende Sovjet satellieten waarbij de houdbaarheid ook te betwisten is. Rusland is op sterven na dood momenteel.
Economische situatie Rusland
Eenvoudig, erg afhankelijk van gas- en oliebaten. Gezien de “duurzame transitie” geen lang leven beschoren. Dus erg sombere perspectieven. Daarbij is een wegvallen van zowel de investering als de baten uit Nordstream 2 gaspijpleiding een ingrijpende tegenvaller.
Het ziet tegelijkertijd ook haar afzetmarkt voor militair materieel in zwaar weer terecht komen door de recentelijke afzegging van Indonesië voor een handvol SU jachtvliegtuigen. Gezien Indonesië (of welke koper dan ook) bij deze aanschaf door een Amerikaanse wet gesanctioneerd wordt, heeft het gekozen voor een F15 variant gecombineerd met een Dassault product. Dus kennelijk werkt dit sanctiemodel, wat de afzet voor Mikoyan, Sukhoi e.d. ernstig bedreigt.
Het begint zich af te tekenen dat Rusland (los van schuldvraag) export ernstig onder druk staat door Amerikaanse tegenmaatregelen. Om over de dreiging om Rusland van SWIFT af te sluiten nog maar te zwijgen.
Economische belangen VS
De een’s dood is de ander’s brood, zo simpel is het soms. De strijd die de VS leverde tegen Turkije nadat het S400 luchtverdediging kocht, het voorbeeld van hierboven: de VS kan bij elke Russische tekortkoming een tegemoetkoming of compensatie verzorgen. En die strijd voert het vurig en vastberaden, want kennelijk heeft het meer de overhand dan ooit. Zelfs bij de recente gascrisis weet het het spel zo handig te spelen dat het direct LNG (vloeibare gas) ladingen richting Europa verzorgt. Voor Rusland is dit natuurlijk een doodsteek. En de VS weten dit uiteraard, maar er kleven geen negatieve gevolgen voor de VS aan.
Dat heeft er voornamelijk mee te maken dat toegang tot de Amerikaanse consumptiemarkt voor veel handelspartners simpelweg belangrijker is, dan een Russische equivalent. Dus kiezen partijen bijna altijd gedwongen voor een Amerikaans alternatief. Wat dat betreft is Turkije met een S400 aankoop, zelfs als NATO lid een unieke uitzondering.
Het punt is: het kwartje valt bij dit spel bijna altijd in het voordeel van de VS en dat kost Rusland extreem veel geld. Het is duidelijk aan de verliezende hand en gemor aan het persoonlijke adres van Poetin kan nooit lang meer duren: onhoudbaar.
Schriftelijk antwoord eisen
Na de overleggen van vorige week tussen kamp VS en kamp Rusland heeft Rusland gezegd: we verwachten binnen een week schriftelijke bevestiging van het inwilligen van onze vereisten. Dat leidt tot cynisme en sarcasme, want dat is onhaalbaar.
Het punt wat iedereen hierbij over het hoofd ziet, is dat hier een pion wordt verplaatst die niet meer teruggezet kan worden. Wat hierbij een onderschatte rol speelt is de factoren trots, eer, volksaard, achterban, geloofwaardigheid.
In het klein hebben we dit gezien met de Russische reactie op de Turken die de Sukhoi neerhaalden in 2015 en de Amerikaanse reactie in 2018 op het bestormen van de olievelden bij Deir ez Zor in Syrië en in iets mindere mate het incident met de Illusjin in 2018 die door “friendly fire” werd neergehaald na een streek van Israël. Beide situaties stond de totale geloofwaardigheid van Poetin op het spel. Ten eerste tav de Turken, ten tweede de Amerikanen. In beide gevallen reageerde Poetin gelaten en koos voor strategie en diplomatie. Daarin hebben we Poetin leren kennen als een koel strateeg, rationeel handelend bij escalaties. En zichzelf niet beschouwend als nietsontziende supermacht. Hij kent z’n positie en haalt geen gekke streken uit. Niettemin tegelijkertijd leidend tot hoongelach bij alle tegenstanders. Je kunt Poetin dus een oor aannaaien zonder meteen teruggeslagen te worden. Driemaal gezichtsverlies. En daar slaapt en Rus als Poetin slecht van.
Nu eist hij opzichtig schriftelijk antwoord en hij MOET reageren als dat niet komt. Doet hij dat niet, vooral in de reeks van de vorige nederlagen, is hij definitief afgezwakt tot regionale speler. En juist daar zit het gevaar! Hij MOET en ZAL dus reageren om zichzelf te kunnen blijven profileren als hetgeen ze van zichzelf voorstellen: een beer, en supermacht. En dat is extreem gevaarlijk, want ze zijn getart, vernederd en gefrustreerd. Als ze niks doen, is alle roem en faam nu echt weg. Er komt dus een reactie, en die heeft met name Europa te vrezen.
Parallellen met interbellum Duitsland
Hiervoor vrij uitgebreid uiteengezet dat het pakket voor huidig Rusland zwaar verliesgevend is. Dat doet me enigszins denken aan Duitsland die na WO 1 enerzijds opgezadeld werd met “reparatiebetalingen” (Versailles afspraken) en anderzijds met diplomatieke druk en uitsluiting. Het leidde tot hyperinflatie van de D-Mark en grond voor populisme en nationalisme. Laten we die 2 laatste facetten tot een stadium beschouwen wat Rusland nog niet bereikt heeft, maar ik zie de voedingsbodem wel ontstaan met de economische voorspellingen en de diplomatieke positie.
Economische baten VS bij conflict op Europese grond
Een weinig gehoord argument om bezorg over te moeten zijn is de economische voordelen van de VS zodra zich op Europese grond en militair conflict voordoet. Wel eens gehoord van de golden age of kapitalism? Zodra er op Europese grond, in NAVO context, een conflict gaat afspelen gaan de hypothetische vijand (Russen?) heus militaire en zwaar industriele voorzieningen treffen. Alleen al tijdens dit conflict gaat behoefte ontstaan om materieel, grondstoffen, expertise, onderhoud, intelligence -je kunt het zo gek niet bedenken. Dan zijn de VS de partij om Europa hierin te gaan voorzien (wat je met die gastekorten nu ook ziet ontstaan). Dit staat nog los van het herstel achteraf en eventuele financiele ondersteuning daarvan (Marshall hulp constructies). Mijn grootste punt hierbij is dat de VS als partner (of als vader) worden beschouwd door Europa, maar andersom is Europa een afzetmarkt voor de VS en haar eigenaren. Laten we namelijk niet vergeten dat de VS door Wallstreet en aandeelhouders wordt gerund. Niet door een vriendelijke grootvader als Biden of diplomaat als Obama. Die worden namelijk door diezelfde kliek betaald en op missie gestuurd ten bate van haar aandelenkapitaal.
Stel jezelf de fundamentele vraag wat exact de belangen van de VS in Europa zijn? Denk je nou echt dat het ideolisch gedreven is door belangeloos voor Europa te zorgen?
Voorlopige conclusie
Rusland zit diep in de problemen, ze heeft met de eis aan NATO vorige week haar belangrijkste pion naar voren geplaatst en dwingt zichzelf hiermee tot een offensieve stap. Het leidt bovendien al perspectiefloos bestaan, dus wat kan het nog kwijtraken? In alle opzichten heeft Rusland verloren en is het verstoten. Het kan nog maar 1 ding en dat is hetzelfde als interbellum Duitsland: haar bevolking en militaire industrie aanspreken om op die manier af te dwingen waar het meent recht op te hebben. Wat ervoor nodig is, is hyperinflatie en een idioot die dat woord gaat verkondigen.
En Europa is daar mede-schuldig aan doordat het altijd haar stem door de VS heeft laten bepalen waarbij het keuze had voor partnerschap, handel, diplomatie. Voor de VS is elke cheque die niet naar Rusland wordt toegeschreven kassa. En Europa lijkt te apatisch en te naïef dat grote geheel in te zien –Duitsland voorop. Het Nordstream 2 fiasco is exemplarisch en toont Rusland aan dat intenties, afspraken met Europa geen zin heeft omdat de VS dat niet zien zitten. Nu is er amper een relatie en raakt Rusland niets meer kwijt aan Europa als het een grens overschrijdt. Er is niets meer te verliezen.
Europa en Rusland zitten defacto samen in de problemen, met één lachende derde aan de zijlijn en misschien zelfs wel een andere, die in Mantsjoerije kans gaat zien op acquisitie.
Wat kunnen we doen als NL of Europa?
1. In alle redelijkheid heeft Rusland net zo goed als haar afnemer recht op de Nordstream 2 deal. NS2 is de perfecte oplossing voor huidig vraag en aanbod. Dat perspectief moet op tafel blijven en daarmee moeten de entiteiten met elkaar in harmonie. Dat creeërt namelijk een WEDERZIJDSE afhankelijkheid. En door die wederzijdse afhankelijkheid, die we in toenemende mate moeten opbouwen, zijn we tot diplomatie gedwongen -het enige juiste. Daarbij zal Europa nooit mogen toestaan dat de VS haar bedrijven sanctioneert bij het doen van handel met Rusland.
2. Daarbij zullen we het perspectief van Rusland’s historie en daarbij behorend lijden moeten leren snappen. Dat betekent dat we bijvoorbeeld meer rol voor Rusland moeten reserveren bij WO2 herdenkingen. Rusland’s offers en littekens zijn vele malen dieper als die van ons. Bovendien had er dankzij het verweer in het Oostfront nooit een succesvolle landing in Normandië kunnen zijn.
Je kunt daarnaast niet spreken van het “rode gevaar” en koude oorlog-vergelijkingen hanteren omdat Rusland niet langer Sovjetunie is en het Warschauw Pact ontmanteld is. Om die reden vervelen we de Duitsers ook niet met hun Nazi verleden. Rusland heeft voor een Westers marktmodel gekozen en de wens om partnerschap is altijd vrij opzichtig geweest (2000-2014). Pak die draad weer op samen. Als laatst niet vergeten wat voor oorlogen Rusland op eigen grondgebied heeft moeten vechten door Europese indringers. Er voor de Russen historisch gezien wel degelijk een reden om op hun Qui Vive te zijn.
3. Europa doet zaken met Rusland zonder de VS aan tafel. Het is hallucinant dat uitgerekend de VS bepaalt wat Europa economisch mag (NS2 sancties tav Boskalis, Shell als goed voorbeeld). Laat goed tot je inwerken dit besef. Europa leeft in de praktijk onder economisch dictaat van de VS. Lachwekkend.
4. Verdragen tav offensieve wapens opstellen en respecteren. Zonder de VS aan tafel. Europese grond is Europese verdragen.
5. NATO is niet geloofwaardig als Oekraïne lid mag worden en Rusland niet. Impliciet is NATO dus opgericht als militaire alliantie tegen Rusland. Gemakkelijk als dreigend op te vatten, dat Russisch perspectief is terecht. Helemaal als er in Oekraïne een uitbreiding komt van het zgn. AEGIS on shore raketsilo programma wat sterk ondermijnend werkt tav het huidige MAD-principe. Het is veel reëeler om een bondgenootschap aan te gaan met alleen Europese partners die Europese belangen dienen. Of een pan-Europees bondgenootschap die anticiperen op de macht van China. Je kunt ook voor een optie kiezen als "waarnemend lid". Met een onderling op schrift staand akkoord waarbij de breuklijnlanden specifieke militaire afspraken met elkaar hebben. Kijk anders naar de argumenten van Finland en Zweden om van lidmaatschap af te zien. Of zelfs een neutrale Zwitserland positie voor de breuklijnlanden.
6. Luhansk en Donetsk provincien laten stemmen of ze onafhankelijk willen zijn, bij Oekraïne willen horen of bij de Russische Federatie. Oftewel: Balkaniseren. We passen dit concept aan de ene kant gemakkelijk toe bij de voormalig Joegoslavische staten en laten Kosovo zodoende zichzelf afscheiden van Servië. Er is géén enkele reden dit niet in deze breuklijn gebieden toe te passen.
Daarbij kan gesteld worden dat de afscheiding van Krim weliswaar vervelend is voor Oekraïne en de VS (die willen Sevastopol losweken van Rusland), maar het is wel realistisch dat dit betwiste gebied nu tot Rusland behoort. Het is kennelijk toch de wil van de bevolking (de inname kostte slechts 6 doden). Nagorno Karabach hoort nu bij Azerbeidjan en ook die situatie kunnen we kennelijk accepteren -terwijl dit veel bloediger verliep.
Sterkte en voorspoed gewenst de komende tijd.
[ Bericht 1% gewijzigd door Schurkenstaat op 16-01-2022 14:33:24 ]