Belastingdienst toeslagaffaire #9:Nlandse overheid vijand van het volk

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 18:06 schreef ikweethetookniet het volgende:

[..]

Begin dan eens met het rapport te lezen van de enquêtecommissie
Als je dan nog op je stoel zit mag hier posten waarom dat tuig nog niet in de gevangenis zit

Ah je wilt de vraag dus niet beantwoorden. Prima ga ik wel wat anders doen.

Verder goede zaak dat dit aan de kaak gesteld wordt natuurlijk.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 18:05 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Was er ook niet het geval dat de ouders niet fraudeerden maar de dienst waarmee ze in zee gingen wel, is het dan niet gewoon dat de verkeerde gestraft is maar is het dan ook niet zo dat er wel gefraudeerd is (alleen niet door de ouders).

Niet altijd, er zijn ook “eerlijke fouten” gemaakt die door het ontwerp van de wet en uitspraak van RvS buitenproportioneel bestraft werden.

Zoals niet betalen van eigen bijdragen van paar honderd euro wat direct bestraft werd met een vordering van tienduizenden euro’s zonder mogelijkheid tot gespreid betalen etc.

En niemand van hogerhand die daar aan de handrem trok, ook niet toen het werd aangekaart.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 17:57 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik zit helemaal niet in de materie maar is nou de conclusie dat een beetje frauderen of foutjes maken in je administratie moet kunnen omdat het anders niet menselijk is?

En betekt het automatisch ook dat in een nieuw systeem verankerd moet zitten dat je het systeem kunt bespelen en opportunistisch zo dus belasting kunt ontduiken, omdat het systeem anders niet menselijk is.

nee, het betekent dat als je een vergissing maakt je een brief krijgt dat dit gecorrigeerd wordt.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 19:00 schreef sjorsie1982 het volgende:

[..]

nee, het betekent dat als je een vergissing maakt je een brief krijgt dat dit gecorrigeerd wordt.

Dat lijkt me wenselijker ja, of dat je een brief krijgt waarin staat je hebt een fout gemaakt wil je deze corrigeren.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 18:51 schreef Drekkoning het volgende:

[..]

Niet altijd, er zijn ook “eerlijke fouten” gemaakt die door het ontwerp van de wet en uitspraak van RvS buitenproportioneel bestraft werden.

Zoals niet betalen van eigen bijdragen van paar honderd euro wat direct bestraft werd met een vordering van tienduizenden euro’s zonder mogelijkheid tot gespreid betalen etc.

En niemand van hogerhand die daar aan de handrem trok, ook niet toen het werd aangekaart.

Maar hoe is het niet betalen van eigen bijdragen een eerlijke fout? Dat klinkt mij in de oren als als we het er niets van horen is het weer mooi meegenomen. Het is niet meer dan redelijk dat je dan een herinnering krijgt en inderdaad 10000 euro voor het missen van een betaling van 100 euro is natuurlijk moeilijk te verdedigen, maar ik vind het niet betalen van rekeningen eigenlijk ook moeilijk te verdedigen, dat doe je bij de supermarkt ook niet.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 19:03 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Dat lijkt me wenselijker ja, of dat je een brief krijgt waarin staat je hebt een fout gemaakt wil je deze corrigeren.

velen jaren geleden kreeg ik dit een keer van de belastingdienst bij mijn aangifte en toen werd het automatisch gecorrigieerd.

Als ik een buitenlandse naam zou hebben gehad, zou ik een boete hebben gekregen vermoed ik.

[ Bericht 4% gewijzigd door sjorsie1982 op 13-02-2021 19:59:13 ]

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 19:07 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Maar hoe is het niet betalen van eigen bijdragen een eerlijke fout? Dat klinkt mij in de oren als als we het er niets van horen is het weer mooi meegenomen. Het is niet meer dan redelijk dat je dan een herinnering krijgt en inderdaad 10000 euro voor het missen van een betaling van 100 euro is natuurlijk moeilijk te verdedigen, maar ik vind het niet betalen van rekeningen eigenlijk ook moeilijk te verdedigen, dat doe je bij de supermarkt ook niet.

zover ik het mij kan herinneren uit het nieuws waren er ouders die bij een kvd hun kinderen brachten en de kvd dacht dat ze een methode hadden gevonden waardoor ouders hun bijdrage niet hoefden te betalen. Die ouders moesten dan hun digid afgeven en het kvd regelde het zo en stuurde dus geen rekeningen.
Die kvd vroeg de toeslag aan en liet het storten op hun eigen rekening, en diende nepfacturen in bij controles.
Ouders moesten toen de gehele toeslagen terugbetalen en die eigenaren van de kvd vertrokken naar het buitenland en zijn onvindbaar.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 19:07 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Maar hoe is het niet betalen van eigen bijdragen een eerlijke fout? Dat klinkt mij in de oren als als we het er niets van horen is het weer mooi meegenomen. Het is niet meer dan redelijk dat je dan een herinnering krijgt en inderdaad 10000 euro voor het missen van een betaling van 100 euro is natuurlijk moeilijk te verdedigen, maar ik vind het niet betalen van rekeningen eigenlijk ook moeilijk te verdedigen, dat doe je bij de supermarkt ook niet.

Het ging niet om het niet betalen van een rekening, maar bijvoorbeeld een (louche) gastouderbureau dat de ouders helemaal geen eigen bijdrage in rekening bracht

En ja, wettelijk gezien ligt de verantwoordelijkheid bij de ouders, maar dit is enorm complexe wetgeving. Om ze dan te straffen met een vordering van tienduizenden euro’s bij minimagezinnen is natuurlijk buiten alle proporties. Die mensen dacht dat ze alles volgens de regels deden.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 19:03 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Dat lijkt me wenselijker ja, of dat je een brief krijgt waarin staat je hebt een fout gemaakt wil je deze corrigeren.

Nu kregen ouders een brief, met de constatering dat er een onrechtmatigheid was, wat meteen betekende dat je op zijn best een stempel Opzet/grove fout kreeg. Daarom werd bv. de volledige toeslag teruggevorderd.


Doordat ouders dan ergens..... het kenmerk Opzet /grove fout iin hun dossier hadden staan, mochten ze bv geen betalingsregeling treffen met de belastingdienst, enz enz enz. z

Een fout kon bv zijn dat je door onregelmatige werktijden een maandelijks wisselend inkomen had, of wisselende tijden voor de kinderopvang, en dat een keer niet juist had doorgegeven.

Via een Wob-procedure informatie krijgen steeds lastiger voor burgers

Een pagina die grotendeels is zwart gelakt, maar waarop nog wel de woorden 'de', 'het' en 'een' leesbaar zijn. Of het verslag van een geluidsmeting, die door de gemeente gedaan is om vast te stellen of de hinder van een motorbaan boven de wettelijke grenzen komt, is geheel zwart gemaakt. Het zijn twee ridicule voorbeelden van wat burgers meemaken als ze een beroep doen op de Wet Openbaarheid van Bestuur (Wob). De voorbeelden komen vanavond aan bod in Radar.

'Hoewel burgers in Nederland tien tot twintig keer minder Wob-procedures voeren dan in Angelsaksische of Scandinavische landen, behoort Nederland de laatste jaren tot de slechtst scorende landen als het gaat om openheid door de overheid. Zo wordt onze beslistermijn van 56 dagen, toch al een van de traagste ter wereld, in ongeveer tachtig procent van het aantal zaken overschreden', aldus Wob-expert Roger Vleugels. Uit gegevens van de NVWA blijkt dat van de verzoeken die de NVWA in 2020 heeft afgehandeld, de gemiddelde behandeltijd zelfs zeven maanden was. In het overgrote deel van de gevallen werd de wettelijke termijn overschreden.

Burgers die via een Wob-procedure informatie proberen los te krijgen van de overheid voelen zich tegengewerkt, gewantrouwd en niet serieus genomen. Vaak krijgen ze ten onrechte te horen dat documenten geheim zouden zijn, zijn gewist of niet bestaan. Om de burger de informatie te onthouden worden onterechte gronden gebruikt door lokale overheden. Radar laat vanavond enkele ervaringen zien en bespreekt deze met Roger Vleugels en Tweede Kamerlid Renske Leijten.

https://radar.avrotros.nl(...)stiger-voor-burgers/

Het is echt om te in dit land met het openbaar bestuur alles dankzij de Rutte doctrine om elk gefaal weg te lakken om aansprakelijk heid te ontlopen

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 17:59 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Daarom stel ik een vraag om een beetje beter in de materie te komen.

Probeer die vraag dan eens te verwoorden zonder meteen schadelijke aannames te maken.

quote:

Op maandag 15 februari 2021 19:25 schreef probeer het volgende:

[..]

Probeer die vraag dan eens te verwoorden zonder meteen schadelijke aannames te maken.

Er is inmiddels gewoon goed geantwoord hoor

quote:

Op maandag 15 februari 2021 19:30 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Er is inmiddels gewoon goed geantwoord hoor

Fijn dat anderen de moeite hebben genomen om je vooringenomenheid te corrigeren.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 17:59 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Daarom stel ik een vraag om een beetje beter in de materie te komen.

Heel fijn dat je interesse toont natuurlijk, voor mij betekent daadwerkelijk interesse tonen in onbekende materie dat je vraagt om uitleg dmv objectieve en open vragen. Jouw vragen en opmerkingen zijn ietwat suggestief en oordelend van aard en gelet op de heftigheid van deze zaak, de gevolgen alsook het langslepende proces is dat m.i. niet geheel op zijn plaats

Zijn er al mensen opgepakt?

quote:

Op maandag 15 februari 2021 19:39 schreef FYazz het volgende:

[..]

Heel fijn dat je interesse toont natuurlijk, voor mij betekent daadwerkelijk interesse tonen in onbekende materie dat je vraagt om uitleg dmv objectieve en open vragen. Jouw vragen en opmerkingen zijn ietwat suggestief en oordelend van aard en gelet op de heftigheid van deze zaak, de gevolgen alsook het langslepende proces is dat m.i. niet geheel op zijn plaats

Okay dus vragen als "Klopt het als dit en dat dan zus en zo?" dat mag niet dat moet ik dan verwoorden "Hoe zit het met zus en zo met betrekking tot de hypothetische situatie dat dit en dat aan de orde zou zijn?" want die eerste is vooringenomen. Duidelijk ik moet dus elke vraag ontdoen van enige uitleg hoe ik iets begrepen heb en welke kennis ik wellicht ontjuist heb en mag ook geen context geven van de vraag. Ik denk dat de vraag "wat is er precies aan de hand? ook niet uitnodigd tot antwoorden. Nu heb ik wel door mensen een antwoord gekregen, waarvoor dank nog.

quote:

Op maandag 15 februari 2021 20:08 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Okay dus vragen als "Klopt het als dit en dat dan zus en zo?" dat mag niet dat moet ik dan verwoorden "Hoe zit het met zus en zo met betrekking tot de hypothetische situatie dat dit en dat aan de orde zou zijn?" want die eerste is vooringenomen. Duidelijk ik moet dus elke vraag ontdoen van enige uitleg hoe ik iets begrepen heb en welke kennis ik wellicht ontjuist heb en mag ook geen context geven van de vraag. Ik denk dat de vraag "wat is er precies aan de hand? ook niet uitnodigd tot antwoorden. Nu heb ik wel door mensen een antwoord gekregen, waarvoor dank nog.

Ik hoef jou als mod toch niet uit te leggen hoe je tot een open communicatie komt?

Maar blijkbaar wel, want nu doe je het weer. Zie bv. de vetgedrukte zin.
Waarom vul je dit op deze negatieve en ietwat denigrerende wijze in? Geen user heeft deze woorden gebruikt of dit gesuggereerd.
In plaats van zelf (suggestief en oordelend) in te vullen, kun je ook gewoon vragen hoe iets zit of hoe iemand iets bedoelt.

Net als de zin eronder waarin je suggereert dat een open vraag ook niet uitnodigt tot antwoorden. Dat weet je echter niet, je hebt het niet geprobeerd

Maar goed, ik geef je gewoon een tip.
Je moet zelf weten of en wat je ermee doet.

quote:

Op maandag 15 februari 2021 19:40 schreef Wicky030 het volgende:
Zijn er al mensen opgepakt?

Met Ferd Grapperhaus als min van justitie
Faalhaas die zelfs zijn eigen strafblad heeft gewist

quote:

Op maandag 15 februari 2021 20:28 schreef FYazz het volgende:

[..]

Ik hoef jou als mod toch niet uit te leggen hoe je tot een open communicatie komt?

Maar blijkbaar wel, want nu doe je het weer. Zie bv. de vetgedrukte zin.
Waarom vul je dit op deze negatieve en ietwat denigrerende wijze in? Geen user heeft deze woorden gebruikt of dit gesuggereerd.
In plaats van zelf (suggestief en oordelend) in te vullen, kun je ook gewoon vragen hoe iets zit of hoe iemand iets bedoelt.

Net als de zin eronder waarin je suggereert dat een open vraag ook niet uitnodigt tot antwoorden. Dat weet je echter niet, je hebt het niet geprobeerd

Maar goed, ik geef je gewoon een tip.
Je moet zelf weten of en wat je ermee doet.

Okay bedankt voor de tip hierbij mij vraag: hoe zit deze affaire precies in elkaar?

quote:

Op zaterdag 13 februari 2021 17:57 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik zit helemaal niet in de materie maar is nou de conclusie dat een beetje frauderen of foutjes maken in je administratie moet kunnen omdat het anders niet menselijk is?

En betekt het automatisch ook dat in een nieuw systeem verankerd moet zitten dat je het systeem kunt bespelen en opportunistisch zo dus belasting kunt ontduiken, omdat het systeem anders niet menselijk is.

Toch bedoel ik deze vragen niet bevooroordeeld en heb ook gewoon een bevredigend antwoord gehad op de eerste namelijk nee bosbeetle je kunt ook in plaats van een grote boete en criminalisering de fout proberen te herstellen dmv waarschuwingen en hulp. De fout blijft dan niet bestaan.

De tweede vraag is denk ik lastiger maar ook serieus. De vraag is kun je rigide wetgeving zonder of met zo min mogelijk mazen verenigen met de menselijke maat? Of zorgt de menselijke maat automatisch voor een situatie waar die maat weer gebruikt kan worden door onwelwillenden. En hoe zou het er uit moeten zien om zowel fraude tegen te gaan en het voor mensen niet te makkelijk te maken onbedoelde voordelen te krijgen maar wel een eenvoudig begrijpelijk systeem te maken dat niet makkelijk te misbruiken is.

Zijn dat zulke rare vragen?

Laurentien sprak met kinderen van gedupeerden toeslagenaffaire

Prinses Laurentien heeft de afgelopen tijd videogesprekken gehad met kinderen van gedupeerden van de toeslagenaffaire. De gesprekken hebben diepe indruk op haar gemaakt, vertelde ze maandagavond in Jinek.

Laurentien sprak via Zoom met kinderen tussen de 9 en 18 jaar. Vooral het "gepuzzel" waar ze het over hadden, is de prinses bijgebleven. "Dan viel er een blauwe envelop op de mat en dan was er stress. Ze waren de hele tijd aan het puzzelen: van wat gebeurt hier? Ze wisten het jarenlang niet", vertelde Laurentien, die oprichter is van de organisatie Missing Chapter Foundation die ervoor strijdt dat kinderen als gelijkwaardige gesprekspartners meedenken en besluiten.

Toch zijn de kinderen ook hoopvol. "En ze willen deze verhalen delen", zei de prinses. "Ze willen dat Nederland heelt van dit enorme trauma door hun verhalen te horen."
Laurentien is dankbaar dat ze een luisterend oor kan bieden. "En zeker nu. Mijn liefde voor jongerenparticipatie is door corona alleen maar sterker geworden."

https://www.shownieuws.nl(...)den-toeslagenaffaire

De trut wil op tv even shinen dat ze zo goed werk doet
In plaats dat ze nou actie onderneemt en Rutte eens goed de waarheid verteld dat dit niet kan en dat hij haast moet maken met compenseren, nee ze gaat op tv haar beeldvorming bijstellen

‘Duizenden zelfstandigen moesten onterecht toeslag terugbetalen’

Door een fout van de Belastingdienst hebben duizenden Nederlanders onterecht toeslagen moeten terugbetalen. De zogeheten leenbijstand moest uitkeringsgerechtigden aan de WW of bijstand helpen ontsnappen, maar hielp hen juist onbedoeld in de financiële problemen.

Volgens schattingen van het ministerie van Financiën zijn mogelijk 10.000 tot 15.000 Nederlanders in de problemen gekomen door het gebruik van zogeheten leenbijstand (bbz), blijkt uit onderzoek van De Volkskrant. Veel gedupeerden raakten daardoor in de schulden. Slechts een klein deel van hen kreeg schadevergoeding.

Met de leenbijstand konden uitkeringsgerechtigden met een renteloze lening van de overheid een eigen bedrijf starten. Als achteraf uit de jaarcijfers bleek dat ze met hun onderneming niet meer dan de bijstandsnorm hadden verdiend, werd de lening kwijtgescholden.

Boekhoudkundige kronkel
Door een boekhoudkundige kronkel telde de Belastingdienst het kwijtgescholden bedrag op bij het toetsingsinkomen. Daardoor hadden zij in het jaar nadat ze de lening hadden ontvangen op papier plots een veel te hoog inkomen en moesten zij duizenden euro’s aan te veel ontvangen toeslagen terugbetalen.

quote:

Het probleem was al sinds 2010 bekend, blijkt uit jurisprudentie en Kamervragen. Het zou pas tot 2017 duren totdat het euvel werd opgelost.

https://www.ad.nl/economi(...)rugbetalen~ad12b9c0/

En daar hebben ze toen heel veel lessen uitgetrokken zo dat het nooit meer voor zou komen
De beerput is dus nog veel groter en niet alleen beperkt tot de kinderopvang toeslag

quote:

Op zaterdag 20 februari 2021 11:46 schreef ikweethetookniet het volgende:
‘Duizenden zelfstandigen moesten onterecht toeslag terugbetalen’

Door een fout van de Belastingdienst hebben duizenden Nederlanders onterecht toeslagen moeten terugbetalen. De zogeheten leenbijstand moest uitkeringsgerechtigden aan de WW of bijstand helpen ontsnappen, maar hielp hen juist onbedoeld in de financiële problemen.

Volgens schattingen van het ministerie van Financiën zijn mogelijk 10.000 tot 15.000 Nederlanders in de problemen gekomen door het gebruik van zogeheten leenbijstand (bbz), blijkt uit onderzoek van De Volkskrant. Veel gedupeerden raakten daardoor in de schulden. Slechts een klein deel van hen kreeg schadevergoeding.

Met de leenbijstand konden uitkeringsgerechtigden met een renteloze lening van de overheid een eigen bedrijf starten. Als achteraf uit de jaarcijfers bleek dat ze met hun onderneming niet meer dan de bijstandsnorm hadden verdiend, werd de lening kwijtgescholden.

Boekhoudkundige kronkel
Door een boekhoudkundige kronkel telde de Belastingdienst het kwijtgescholden bedrag op bij het toetsingsinkomen. Daardoor hadden zij in het jaar nadat ze de lening hadden ontvangen op papier plots een veel te hoog inkomen en moesten zij duizenden euro’s aan te veel ontvangen toeslagen terugbetalen.
[..]



https://www.ad.nl/economi(...)rugbetalen~ad12b9c0/

En daar hebben ze toen heel veel lessen uitgetrokken zo dat het nooit meer voor zou komen
De beerput is dus nog veel groter en niet alleen beperkt tot de kinderopvang toeslag

Hopelijk gaat Rutte 4 orde op zaken stellen, wat een zooitje bij de Belastingdienst.

quote:

Op zaterdag 20 februari 2021 11:47 schreef Drekkoning het volgende:
Hopelijk gaat Rutte 4 orde op zaken stellen, wat een zooitje bij de Belastingdienst.

Rutte is zelf de oorzaak van het probleem en er is geen budgettaire dekking

Lees en huiver

Deze zzp’ers kwamen diep in de schulden na fouten met toeslagen van de Belastingdienst. Klinkt bekend?

Dit is geen verhaal over de toeslagenaffaire. Het is een verhaal over een ándere affaire met toeslagen. Een regeling die mensen voor de bijstand moest behoeden, hielp duizenden zzp’ers onbedoeld in de schulden. En weer is er een hoofdrol voor Eric Wiebes.

Marloes Hoeks moest haar schuld aflossen, terwijl de ­Belastingdienst erkende dat die on­terecht was. ‘Ik voelde me gevangen.’ ©Eva Roefs

Het was op de eerste verdieping van het Belastingkantoor in Goes dat er iets bij haar knapte. Met haar dossier onder de arm en vol goede moed was Marloes Hoeks (43) ernaartoe gereisd. De Belastingtelefoon had haar maandenlang ‘nee’ verkocht, haar bezwaren waren afgewezen en ze had dwangbevelen gekregen ‘in naam der koningin’, maar ze was ervan overtuigd dat ze hier in dit krappe kantoortje kon laten zien dat die schuld van 5.704 euro een vergissing was.

Ze trof een ambtenaar met ogen vol begrip. Ze legde hem nog eens uit dat er een fout was gemaakt, dat ze recht had gehad op de toeslagen en dat ze haar twee jonge kinderen als alleenwonende moeder met een klein inkomen al genoeg ontzegde. En de Belastingdienst had in een brief nota bene erkend dat haar financiële ellende buiten haar schuld was ontstaan.

De ambtenaar liet haar rustig uitpraten, schoof een doos tissues toe, gevolgd door een formulier – om een betalingsregeling te treffen. Want die schuld mocht dan onterecht zijn en Hoeks en haar gezin tot ver onder het bestaansminimum duwen, zoals ze net had uitgelegd, ze moest ’m wel aflossen, zei de belastingman. Dát was dus het moment dat er iets knapte bij Hoeks en ze in huilen uitbarstte tegenover de nog altijd even begripvol kijkende ambtenaar. ‘Ik voelde me gevangen in het systeem, een slaaf van de Belastingdienst. Ik voelde me niemand.’

Dit is geen verhaal over de toeslagenaffaire, het debacle over de onterechte fraudeverdenkingen tegen tienduizenden ouders met kinderopvangtoeslag waar het kabinet in januari om aftrad. Al is het, verwarrend genoeg, wel een verhaal over een affaire met toeslagen, en over net zo’n moeras aan onrechtvaardige regels, onbuigzame belastingambtenaren en onmachtige rechters waarin de slachtoffers van de toeslagenaffaire kopje onder zijn gegaan. Een verhaal ook met mogelijk duizenden gedupeerden. Én een verhaal waarin Eric Wiebes, destijds staatssecretaris van Financiën, eveneens een hoofdrol speelt.

Een anonieme tip

Dat verhaal begint met een tip die vlak na Nieuwjaar binnenkwam bij de Volkskrant. ‘Helaas moet ik deze brief anoniem versturen omdat ik de gevolgen voor mijn baan niet kan overzien als bekend zou zijn dat ik dit bericht heb verstuurd.’ Was getekend: ‘een zeer betrokken medewerker van de Belastingdienst’.

De belastingambtenaar had zich mateloos geërgerd aan Wiebes’ optreden tijdens het parlementaire onderzoek naar de toeslagenaffaire. ‘Ik kan het niet uitstaan dat Wiebes met krokodillentranen zegt hoe ‘verbijsterend’ en ‘buitengewoon verdrietig’ het onrecht was dat de ouders is aangedaan.’

Want waar Wiebes na zijn aftreden als minister nog volhield dat hij in het geval van de toeslagenaffaire niet had kunnen ontdekken ‘wat ik redelijkerwijs had kunnen weten of doen om dit te voorkomen’, ging die vlieger in het geval van het ‘groot onrecht’ waarop de tipgever doelde niet op. Wiebes had duizenden burgers ‘bewust in de kou laten staan’. Burgers zoals Marloes Hoeks.

‘Ik ben trots op mijn werk’, schreef de anonieme bron aan de Volkskrant. ‘Echter, vanwege dit soort misstanden schaam ik mij er dikwijls voor om voor de overheid te werken.’

Financiële steun

Wat was er gebeurd? In de herfst van 2003 zette Mark Rutte, de toen 36-jarige staatssecretaris van Sociale Zaken, zijn handtekening onder het ‘Besluit bijstandsverlening zelfstandigen 2004’. De Bbz, zoals de financiële steun in beleidsbargoens heet, helpt bijstandsgerechtigden en WW’ers om een bedrijfje te beginnen, zoals een bakkerswinkel of een tekstbureau. Als het ondernemerschap in het begin te weinig geld oplevert om van te leven, kunnen ze hun inkomen via de Bbz maximaal drie jaar lang aanvullen tot bijstandsniveau. Ook tijdelijk in zwaar weer geraakte zelfstandigen kunnen aankloppen voor deze inkomensondersteuning. Ruttes wet was de zoveelste reïncarnatie van een regeling die terugging tot 1937, toen de staat boeren en tuinders te hulp schoot als ze door het mislukken van pak ’m beet de witte kooloogst de eindjes niet meer aan elkaar konden knopen.

Het procedé van de Bbz lijkt op het eerste gezicht simpel. Ondernemers krijgen de aanvulling op hun inkomen in de vorm van een renteloze lening. Blijkt achteraf uit de jaarcijfers dat ze inderdaad niet meer hebben verdiend dan de bijstandsnorm, dan wordt de lening omgezet in een gift.

Er zat echter een addertje onder het gras. Door een boekhoudkundige kronkel telde de Belastingdienst de gift namelijk op bij het toetsingsinkomen dat bepaalt of iemand recht heeft op huurtoeslag, kindgebonden budget en andere toeslagen. De Belastingdienst deed dit over het jaar waarin de Bbz-lening in een gift was omgezet, niet over het jaar waarin de zelfstandigen het geld – dikwijls duizenden euro’s – daadwerkelijk hadden ontvangen. Dit betekende bijvoorbeeld dat iemand wiens in 2011 verstrekte Bbz-lening tijdens het jaar erna was kwijtgescholden, in 2012 plots een abnormaal hoog toetsingsinkomen had.

Het resultaat was een ‘papieren inkomen’, een sprookjesbedrag dat bijna net zo weinig met de werkelijkheid had uit te staan als potten met goud aan het eind van de regenboog. Hun toetsingsinkomen was immers veel hoger dan wat de Bbz-gebruikers in dat jaar echt hadden verdiend. De gevolgen waren niet zo sprookjesachtig: naar schatting 10- tot 15 duizend zzp’ers moesten duizenden euro’s aan zogenaamd onterecht ontvangen zorgtoeslag, huurtoeslag, kinderopvangtoeslag of kindgebonden budget terugbetalen. En zo hielp een regeling die bedoeld was om mensen aan de WW of bijstand te laten ontsnappen hen onbedoeld in de schulden.

Terugvordering

Zoals de Eindhovense freelancefotograaf Femke Cox (42), die door de kredietcrisis haar opdrachten zag verdampen. Toen ze in 2012 onder het bestaansminimum dreigde te raken, bood de gemeenteambtenaar aan haar inkomen aan te vullen met de Bbz. Het leek destijds de manier ‘om wat stress weg te nemen’ bij de alleenstaande moeder, maar deed uiteindelijk precies het tegenovergestelde. ‘In 2014 was alles afgehandeld en kreeg ik ineens een terugvordering. Ik dacht: foutje, moet ik even regelen. Het duurde even voordat ik doorhad dat ik echt een groot probleem had.’

Het probleem was er een met drie nullen. Cox moest ruim 7.000 euro aan toeslagen en inkomstenbelasting terugbetalen. Terwijl ze al moeite genoeg had haar ‘kostje bij elkaar te verdienen’. Ze liet het er niet bij zitten. Ze plande de dagen waarop ze zich in de zaak vastbeet als een militaire operatie. ‘Dan zei ik tegen de kinderen: vandaag heeft mama een k-dag en moeten jullie iets voor jezelf doen. Ik twijfel of ik in die tijd de leukste moeder was, je kon me soms echt opvegen.’

De gemeenteambtenaar voelde zich er zo rot over dat hij Cox vanuit een gemeentepotje 1.200 euro betaalde, maar op enig mededogen van de Belastingdienst hoefde ze niet te rekenen. ‘Je krijgt iemand aan de telefoon die duidelijk een communicatietraining heeft gevolgd. Die probeert je steeds maar af te schepen en heeft het over wetsartikel zus of zo. Ik snap dat ze bij de feiten moesten blijven, maar daar zat iemand met een verhaal – ik.’

Weinig clementie

Het is zoals de Nationale Ombudsman later zou schrijven in een brief aan staatssecretaris Wiebes: ‘Het papieren inkomen levert ernstige betalingsnood op bij betrokkenen. Iedereen constateert dit, maar het probleem blijft bestaan’. Ook rechters zagen het probleem, maar net als in de toeslagenaffaire hoefden gedupeerden in de rechtszaal op weinig clementie te rekenen. Zeker 23 gedupeerden stapten naar de rechter, soms tot de Hoge Raad of de Raad van State aan toe, uit protest over de papieren inkomens en de vele duizenden euro’s aan teruggevorderde toeslagen. In slechts drie gevallen trokken gedupeerden aan het langste eind.

De redenen waarom rechters de getroffenen nul op het rekest gaven, waren soms ronduit krom. Zo erkende de rechtbank Rotterdam in 2015 dat het probleem met de papieren inkomens als een ‘ongewenste uitkomst van een strikte wetstoepassing wordt beschouwd’. Toch oordeelde hij dat de gedupeerde in kwestie haar bijna 1.100 euro schuld moest terugbetalen. ‘Er is wel politieke aandacht voor deze problematiek, maar daar kan de rechtbank niet op vooruitlopen.’ Vergelijkbaar was de redenering van de Raad van State in een zaak uit 2017. Of het toetsingsinkomen dat de Belastingdienst had vastgesteld nu klopte of niet, was irrelevant. Diens woord was nu eenmaal wet, en zolang de Belastingdienst de fout niet herstelde, had de burger geen poot om op te staan.

Het toont eens te meer hoe slecht burgers beschermd zijn onder het bestuursrecht, constateert jurist Peter Kamp van het Zwolse advieskantoor Frankhuis & Twistvliet. ‘Het bestuursrecht is er niet voor de burger. Er is simpelweg geen doorkomen aan als je het als individu opneemt tegen de overheid, want de Belastingdienst of de gemeente krijgt vrijwel altijd gelijk. Dat zie je in de toeslagenaffaire en ook hier weer.’

Veel advocaten wilden hun handen überhaupt niet branden aan de kwestie, merkte Leidenaar Gert Ringenoldus (64). Na een ingrijpende kankeroperatie had hij met behulp van de Bbz geprobeerd zijn tekstbedrijf weer op te starten. De 37 duizend euro die hij over drie jaar ontving, kwam hem op een terugvordering van 6.376 euro aan toeslagen te staan. Hij ging er meerdere malen tegen in bezwaar. En al werden zijn brieven steeds beter – op een gegeven moment repte hij als een halve wetgeleerde zelfs over ‘artikel dit’ en ‘besluit dat’ – ze haalden niets uit.

‘Uiteindelijk kreeg ik van het juridisch loket een briefje voor een advocaat. Ik voelde me twee keer zo groot, ik dacht dat daarmee alles goed zou komen. Maar zodra ik aan de telefoon ‘papieren inkomen’ liet vallen, zei die advocaat: houdt u maar op, procederen heeft geen zin. Dat was een klap in mijn gezicht.’

Gert Ringenoldus ging meermaals in bezwaar, zonder effect. ‘Ik had de mazzel dat ik al op het bestaansminimum zat. Ze wisten: bij Ringenoldus is niks te halen.’ ©Eva Roefs
Ringenoldus kon niet betalen en ‘douwde’ de schuld jarenlang voor zich uit. ‘Ik had de mazzel dat ik al naar de kloten was en op het bestaansminimum zat. Daardoor wisten ze: bij Ringenoldus is niks te halen.’ Toch gingen de problemen hem allerminst in de koude kleren zitten: op zeker moment durfde hij niet eens meer naar zijn brievenbus te kíjken als hij het bellenblok van zijn flat passeerde. De angst voor de deurwaarder werd zo groot dat hij zijn computer en speakers bij de buurman wilde verstoppen tijdens diens kerstvakantie. Toen er geen ontkomen meer aan was, meldde hij zich, moegestreden en depressief, bij de schuldhulpverlening.

Vijftig gedupeerden wendden zich in arren moede tot de Nationale Ombudsman, uit frustratie over de muur waar ze tegenaan liepen. Die schreef eind 2014 een brief aan toenmalig staatssecretaris Wiebes. Hij verzocht Wiebes niet alleen om de bestaande regeling aan te passen om problemen in de toekomst te voorkomen, maar ook om bestaande gevallen met terugwerkende kracht te verlossen van ‘een groot probleem en zware last’, veroorzaakt door een schizofrene overheid, ‘die met de ene hand geeft en de andere neemt’.

Ondertussen had de Arnhemse fotograaf en muzikant Michael Voogsgerd (‘51, maar nog altijd in afwachting van een hitje’) zich de blaren op de vingers getikt over zijn schuld van 7.120 euro. Zijn eerste brief kwam in 2013 terecht in het postvak van oud-PvdA’er Mei Li Vos, die daarop Kamervragen stelde. Toen dat tot niets leidde, wendde hij zich tot CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt, die samen met Renske Leijten van de SP ook de toeslagenaffaire aan het rollen bracht. Omtzigts motie om met een oplossing te komen voor het vraagstuk werd vlak voor het kerstreces van 2016 unaniem aangenomen.

Muzikant Michael Voogsgerd hielp de problemen aankaarten, maar viste bij de schadevergoeding achter het net. ‘Mijn geloof in het systeem heb ik verloren.’ ©Eva Roefs
Blij met een dode mus

Toen Wiebes in 2017 dan eindelijk met een oplossing kwam, bleken veel gedupeerden blij te zijn gemaakt met een dode mus. Dankzij een belastingfoefje waardoor niet langer de ondernemers, maar de gemeenten opdraaiden voor de belasting die de fiscus over de Bbz-gift rekende, zou vanaf Nieuwjaarsdag 2017 niemand nog in de problemen komen door het papieren inkomen. Maar dit was slechts een ‘zeer klein doekje’ voor het bloeden, zoals de tipgever van de Belastingdienst aan de Volkskrant schreef. De regeling gold namelijk niet met terugwerkende kracht. De mensen die al in de schulden zaten, hadden dus pech.

Terugwerkende kracht zou namelijk ‘een onbeheersbaar proces opleveren, resulterend in een stroom van fouten’, schreef staatssecretaris Wiebes in de herfst van 2016 aan de Tweede Kamer. Een wrede logica, vonden de gedupeerden. Wiebes weigerde dus de eerste fouten te repareren – terwijl daardoor mogelijk duizenden mensen in een onbeheersbaar proces van schulden verzeild waren geraakt – uit angst dat een goedmakertje de sluizen open zou zetten voor een tweede stroom van fouten.

De Tweede Kamer zette Wiebes onder druk om toch met zijn hand over het hart te strijken. Maar de staatssecretaris wilde niets weten van schadevergoedingen. ‘In de meest verstrekkende vorm zou dan teruggegaan kunnen worden tot het moment dat de toeslagen zijn ingevoerd (in het jaar 2006)’, schreef Wiebes op vragen van Pieter Omtzigt en Ed Groot (PvdA). Dit zou mogelijk 10- tot 15 duizend verzoeken om schadevergoeding tot gevolg hebben, een strop van 56 miljoen euro. ‘Hiervoor is geen budgettaire dekking.’

Toch wist de Tweede Kamer een jaar later via een motie van Omtzigt gedaan te krijgen dat een deel van de gedupeerden een schadevergoeding kreeg. Alleen was het kabinet niet bereid om verder terug in de tijd te gaan dan 2014, het jaar dat de Nationale Ombudsman bij Wiebes had aangedrongen op een oplossing. Dat de brief van de Ombudsman als ijkpunt diende, was niet alleen arbitrair – het probleem met de papieren inkomens was al zeker sinds 2010 bekend, blijk uit zowel Kamervragen als jurisprudentie – maar ook een hard gelag voor gedupeerden, voor wie de ellende met de Bbz al voor 2014 was begonnen. Zij visten achter het net.

Zo ook Michael Voogsgerd, die de Bbz-problemen juist had helpen aankaarten. Doordat de muzikant leeft rond het bestaansminimum, hoeft hij – net als veel andere gedupeerden – zijn schuld op dit moment niet verder af te lossen. Maar die 7.000 euro hangen nog altijd als een molensteen om zijn nek. De afgelopen jaren liep hij meerdere keren huurtoeslag en teruggave van de inkomstenbelasting mis doordat de Belastingdienst deze verrekende met zijn schuld. ‘Mijn geloof in het systeem heb ik erdoor verloren’, zegt hij. ‘Ik kijk ook geen Nederlands nieuws meer. Het is alsof je relatie uit is en je een bepaald liedje niet meer kunt horen, omdat dat je eraan doet denken.’

Parallellen met de toeslagenaffaire

De zaak vertoont veel parallellen met de toeslagenaffaire, zegt Omtzigt nu. ‘Er lag een rapport van de Ombudsman, daar is jarenlang niks mee gedaan, slachtoffers werden heen en weer gestuurd van het ministerie van Sociale Zaken naar dat van Financiën, de Kamer heeft steeds weer vragen gesteld, de minister heeft er lang over gedaan om met een oplossing te komen en toen kon het weer niet met terugwerkende kracht.’ Ook vergelijkbaar met de toeslagenaffaire is volgens Omtzigt dat de Belastingdienst, toen er eenmaal een compensatieregeling was, nauwelijks moeite heeft gedaan gedupeerden te benaderen die ervoor in aanmerking zouden komen. Veel van de gedupeerden met wie de Volkskrant sprak, zeggen per toeval op de compensatieregeling te zijn gestuit.

Het ministerie van Financiën laat weten dat slachtoffers zich zelf moesten melden ‘omdat de Belastingdienst/Toeslagen in de systemen niet kan zien wie de gedupeerde ondernemers zijn’. Wel is de regeling gecommuniceerd via onder meer gemeentenieuwsbrieven. Dat heeft erin geresulteerd dat 1.169 mensen, onder wie Ringenoldus, zijn gecompenseerd van de naar schatting 10- tot 15 duizend mensen die sinds het begin van het toeslagenstelsel in 2006 gedupeerd zijn. Dat is maar een deel van de 3.000 à 4.500 mensen die vielen onder de compensatieregeling over de jaren 2014, 2015 en 2016. Zij kregen in totaal 2,8 miljoen euro uitgekeerd van de 17 miljoen euro die voor de regeling was begroot. De compensatieregeling is vorig jaar gesloten. Omtzigt gaat Kamervragen stellen over de kwestie.

Toen Marloes Hoeks vorig jaar de Belastingdienst belde om te vragen hoeveel van haar schuld nog openstond, werd ze verwarrend genoeg teruggebeld door een speciaal door de overheid aangestelde zaakwaarnemer die slachtoffers van de toeslagenaffaire moet helpen. Maar Hoeks was bij haar weten helemaal geen slachtoffer van de toeslagenaffaire.

Hoezeer ze dit de zaakwaarnemer ook aan het verstand probeerde te brengen, ze bleef op het verkeerde stapeltje met gedupeerden liggen. Naast uitnodigingen voor therapeutisch bedoelde webinars met ‘toeslagenouders’ kreeg ze in december ook de ‘kerstgift’ van 750 euro voor, zoals de overheid het omschreef, ‘het lange wachten op herstel’ van de toeslagenaffaire. Die heeft ze maar gehouden.

https://www.topics.nl/dez(...)D&utm_content=topics

En en denken dat Rutte dit gaat oplossen

quote:

Op zondag 21 februari 2021 10:00 schreef ikweethetookniet het volgende:

[..]

Rutte is zelf de oorzaak van het probleem en er is geen budgettaire dekking

Lees en huiver

Deze zzp’ers kwamen diep in de schulden na fouten met toeslagen van de Belastingdienst. Klinkt bekend?

Dit is geen verhaal over de toeslagenaffaire. Het is een verhaal over een ándere affaire met toeslagen. Een regeling die mensen voor de bijstand moest behoeden, hielp duizenden zzp’ers onbedoeld in de schulden. En weer is er een hoofdrol voor Eric Wiebes.

Marloes Hoeks moest haar schuld aflossen, terwijl de ­Belastingdienst erkende dat die on­terecht was. ‘Ik voelde me gevangen.’ ©Eva Roefs

Het was op de eerste verdieping van het Belastingkantoor in Goes dat er iets bij haar knapte. Met haar dossier onder de arm en vol goede moed was Marloes Hoeks (43) ernaartoe gereisd. De Belastingtelefoon had haar maandenlang ‘nee’ verkocht, haar bezwaren waren afgewezen en ze had dwangbevelen gekregen ‘in naam der koningin’, maar ze was ervan overtuigd dat ze hier in dit krappe kantoortje kon laten zien dat die schuld van 5.704 euro een vergissing was.

Ze trof een ambtenaar met ogen vol begrip. Ze legde hem nog eens uit dat er een fout was gemaakt, dat ze recht had gehad op de toeslagen en dat ze haar twee jonge kinderen als alleenwonende moeder met een klein inkomen al genoeg ontzegde. En de Belastingdienst had in een brief nota bene erkend dat haar financiële ellende buiten haar schuld was ontstaan.

De ambtenaar liet haar rustig uitpraten, schoof een doos tissues toe, gevolgd door een formulier – om een betalingsregeling te treffen. Want die schuld mocht dan onterecht zijn en Hoeks en haar gezin tot ver onder het bestaansminimum duwen, zoals ze net had uitgelegd, ze moest ’m wel aflossen, zei de belastingman. Dát was dus het moment dat er iets knapte bij Hoeks en ze in huilen uitbarstte tegenover de nog altijd even begripvol kijkende ambtenaar. ‘Ik voelde me gevangen in het systeem, een slaaf van de Belastingdienst. Ik voelde me niemand.’

Dit is geen verhaal over de toeslagenaffaire, het debacle over de onterechte fraudeverdenkingen tegen tienduizenden ouders met kinderopvangtoeslag waar het kabinet in januari om aftrad. Al is het, verwarrend genoeg, wel een verhaal over een affaire met toeslagen, en over net zo’n moeras aan onrechtvaardige regels, onbuigzame belastingambtenaren en onmachtige rechters waarin de slachtoffers van de toeslagenaffaire kopje onder zijn gegaan. Een verhaal ook met mogelijk duizenden gedupeerden. Én een verhaal waarin Eric Wiebes, destijds staatssecretaris van Financiën, eveneens een hoofdrol speelt.

Een anonieme tip

Dat verhaal begint met een tip die vlak na Nieuwjaar binnenkwam bij de Volkskrant. ‘Helaas moet ik deze brief anoniem versturen omdat ik de gevolgen voor mijn baan niet kan overzien als bekend zou zijn dat ik dit bericht heb verstuurd.’ Was getekend: ‘een zeer betrokken medewerker van de Belastingdienst’.

De belastingambtenaar had zich mateloos geërgerd aan Wiebes’ optreden tijdens het parlementaire onderzoek naar de toeslagenaffaire. ‘Ik kan het niet uitstaan dat Wiebes met krokodillentranen zegt hoe ‘verbijsterend’ en ‘buitengewoon verdrietig’ het onrecht was dat de ouders is aangedaan.’

Want waar Wiebes na zijn aftreden als minister nog volhield dat hij in het geval van de toeslagenaffaire niet had kunnen ontdekken ‘wat ik redelijkerwijs had kunnen weten of doen om dit te voorkomen’, ging die vlieger in het geval van het ‘groot onrecht’ waarop de tipgever doelde niet op. Wiebes had duizenden burgers ‘bewust in de kou laten staan’. Burgers zoals Marloes Hoeks.

‘Ik ben trots op mijn werk’, schreef de anonieme bron aan de Volkskrant. ‘Echter, vanwege dit soort misstanden schaam ik mij er dikwijls voor om voor de overheid te werken.’

Financiële steun

Wat was er gebeurd? In de herfst van 2003 zette Mark Rutte, de toen 36-jarige staatssecretaris van Sociale Zaken, zijn handtekening onder het ‘Besluit bijstandsverlening zelfstandigen 2004’. De Bbz, zoals de financiële steun in beleidsbargoens heet, helpt bijstandsgerechtigden en WW’ers om een bedrijfje te beginnen, zoals een bakkerswinkel of een tekstbureau. Als het ondernemerschap in het begin te weinig geld oplevert om van te leven, kunnen ze hun inkomen via de Bbz maximaal drie jaar lang aanvullen tot bijstandsniveau. Ook tijdelijk in zwaar weer geraakte zelfstandigen kunnen aankloppen voor deze inkomensondersteuning. Ruttes wet was de zoveelste reïncarnatie van een regeling die terugging tot 1937, toen de staat boeren en tuinders te hulp schoot als ze door het mislukken van pak ’m beet de witte kooloogst de eindjes niet meer aan elkaar konden knopen.

Het procedé van de Bbz lijkt op het eerste gezicht simpel. Ondernemers krijgen de aanvulling op hun inkomen in de vorm van een renteloze lening. Blijkt achteraf uit de jaarcijfers dat ze inderdaad niet meer hebben verdiend dan de bijstandsnorm, dan wordt de lening omgezet in een gift.

Er zat echter een addertje onder het gras. Door een boekhoudkundige kronkel telde de Belastingdienst de gift namelijk op bij het toetsingsinkomen dat bepaalt of iemand recht heeft op huurtoeslag, kindgebonden budget en andere toeslagen. De Belastingdienst deed dit over het jaar waarin de Bbz-lening in een gift was omgezet, niet over het jaar waarin de zelfstandigen het geld – dikwijls duizenden euro’s – daadwerkelijk hadden ontvangen. Dit betekende bijvoorbeeld dat iemand wiens in 2011 verstrekte Bbz-lening tijdens het jaar erna was kwijtgescholden, in 2012 plots een abnormaal hoog toetsingsinkomen had.

Het resultaat was een ‘papieren inkomen’, een sprookjesbedrag dat bijna net zo weinig met de werkelijkheid had uit te staan als potten met goud aan het eind van de regenboog. Hun toetsingsinkomen was immers veel hoger dan wat de Bbz-gebruikers in dat jaar echt hadden verdiend. De gevolgen waren niet zo sprookjesachtig: naar schatting 10- tot 15 duizend zzp’ers moesten duizenden euro’s aan zogenaamd onterecht ontvangen zorgtoeslag, huurtoeslag, kinderopvangtoeslag of kindgebonden budget terugbetalen. En zo hielp een regeling die bedoeld was om mensen aan de WW of bijstand te laten ontsnappen hen onbedoeld in de schulden.

Terugvordering

Zoals de Eindhovense freelancefotograaf Femke Cox (42), die door de kredietcrisis haar opdrachten zag verdampen. Toen ze in 2012 onder het bestaansminimum dreigde te raken, bood de gemeenteambtenaar aan haar inkomen aan te vullen met de Bbz. Het leek destijds de manier ‘om wat stress weg te nemen’ bij de alleenstaande moeder, maar deed uiteindelijk precies het tegenovergestelde. ‘In 2014 was alles afgehandeld en kreeg ik ineens een terugvordering. Ik dacht: foutje, moet ik even regelen. Het duurde even voordat ik doorhad dat ik echt een groot probleem had.’

Het probleem was er een met drie nullen. Cox moest ruim 7.000 euro aan toeslagen en inkomstenbelasting terugbetalen. Terwijl ze al moeite genoeg had haar ‘kostje bij elkaar te verdienen’. Ze liet het er niet bij zitten. Ze plande de dagen waarop ze zich in de zaak vastbeet als een militaire operatie. ‘Dan zei ik tegen de kinderen: vandaag heeft mama een k-dag en moeten jullie iets voor jezelf doen. Ik twijfel of ik in die tijd de leukste moeder was, je kon me soms echt opvegen.’

De gemeenteambtenaar voelde zich er zo rot over dat hij Cox vanuit een gemeentepotje 1.200 euro betaalde, maar op enig mededogen van de Belastingdienst hoefde ze niet te rekenen. ‘Je krijgt iemand aan de telefoon die duidelijk een communicatietraining heeft gevolgd. Die probeert je steeds maar af te schepen en heeft het over wetsartikel zus of zo. Ik snap dat ze bij de feiten moesten blijven, maar daar zat iemand met een verhaal – ik.’

Weinig clementie

Het is zoals de Nationale Ombudsman later zou schrijven in een brief aan staatssecretaris Wiebes: ‘Het papieren inkomen levert ernstige betalingsnood op bij betrokkenen. Iedereen constateert dit, maar het probleem blijft bestaan’. Ook rechters zagen het probleem, maar net als in de toeslagenaffaire hoefden gedupeerden in de rechtszaal op weinig clementie te rekenen. Zeker 23 gedupeerden stapten naar de rechter, soms tot de Hoge Raad of de Raad van State aan toe, uit protest over de papieren inkomens en de vele duizenden euro’s aan teruggevorderde toeslagen. In slechts drie gevallen trokken gedupeerden aan het langste eind.

De redenen waarom rechters de getroffenen nul op het rekest gaven, waren soms ronduit krom. Zo erkende de rechtbank Rotterdam in 2015 dat het probleem met de papieren inkomens als een ‘ongewenste uitkomst van een strikte wetstoepassing wordt beschouwd’. Toch oordeelde hij dat de gedupeerde in kwestie haar bijna 1.100 euro schuld moest terugbetalen. ‘Er is wel politieke aandacht voor deze problematiek, maar daar kan de rechtbank niet op vooruitlopen.’ Vergelijkbaar was de redenering van de Raad van State in een zaak uit 2017. Of het toetsingsinkomen dat de Belastingdienst had vastgesteld nu klopte of niet, was irrelevant. Diens woord was nu eenmaal wet, en zolang de Belastingdienst de fout niet herstelde, had de burger geen poot om op te staan.

Het toont eens te meer hoe slecht burgers beschermd zijn onder het bestuursrecht, constateert jurist Peter Kamp van het Zwolse advieskantoor Frankhuis & Twistvliet. ‘Het bestuursrecht is er niet voor de burger. Er is simpelweg geen doorkomen aan als je het als individu opneemt tegen de overheid, want de Belastingdienst of de gemeente krijgt vrijwel altijd gelijk. Dat zie je in de toeslagenaffaire en ook hier weer.’

Veel advocaten wilden hun handen überhaupt niet branden aan de kwestie, merkte Leidenaar Gert Ringenoldus (64). Na een ingrijpende kankeroperatie had hij met behulp van de Bbz geprobeerd zijn tekstbedrijf weer op te starten. De 37 duizend euro die hij over drie jaar ontving, kwam hem op een terugvordering van 6.376 euro aan toeslagen te staan. Hij ging er meerdere malen tegen in bezwaar. En al werden zijn brieven steeds beter – op een gegeven moment repte hij als een halve wetgeleerde zelfs over ‘artikel dit’ en ‘besluit dat’ – ze haalden niets uit.

‘Uiteindelijk kreeg ik van het juridisch loket een briefje voor een advocaat. Ik voelde me twee keer zo groot, ik dacht dat daarmee alles goed zou komen. Maar zodra ik aan de telefoon ‘papieren inkomen’ liet vallen, zei die advocaat: houdt u maar op, procederen heeft geen zin. Dat was een klap in mijn gezicht.’

Gert Ringenoldus ging meermaals in bezwaar, zonder effect. ‘Ik had de mazzel dat ik al op het bestaansminimum zat. Ze wisten: bij Ringenoldus is niks te halen.’ ©Eva Roefs
Ringenoldus kon niet betalen en ‘douwde’ de schuld jarenlang voor zich uit. ‘Ik had de mazzel dat ik al naar de kloten was en op het bestaansminimum zat. Daardoor wisten ze: bij Ringenoldus is niks te halen.’ Toch gingen de problemen hem allerminst in de koude kleren zitten: op zeker moment durfde hij niet eens meer naar zijn brievenbus te kíjken als hij het bellenblok van zijn flat passeerde. De angst voor de deurwaarder werd zo groot dat hij zijn computer en speakers bij de buurman wilde verstoppen tijdens diens kerstvakantie. Toen er geen ontkomen meer aan was, meldde hij zich, moegestreden en depressief, bij de schuldhulpverlening.

Vijftig gedupeerden wendden zich in arren moede tot de Nationale Ombudsman, uit frustratie over de muur waar ze tegenaan liepen. Die schreef eind 2014 een brief aan toenmalig staatssecretaris Wiebes. Hij verzocht Wiebes niet alleen om de bestaande regeling aan te passen om problemen in de toekomst te voorkomen, maar ook om bestaande gevallen met terugwerkende kracht te verlossen van ‘een groot probleem en zware last’, veroorzaakt door een schizofrene overheid, ‘die met de ene hand geeft en de andere neemt’.

Ondertussen had de Arnhemse fotograaf en muzikant Michael Voogsgerd (‘51, maar nog altijd in afwachting van een hitje’) zich de blaren op de vingers getikt over zijn schuld van 7.120 euro. Zijn eerste brief kwam in 2013 terecht in het postvak van oud-PvdA’er Mei Li Vos, die daarop Kamervragen stelde. Toen dat tot niets leidde, wendde hij zich tot CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt, die samen met Renske Leijten van de SP ook de toeslagenaffaire aan het rollen bracht. Omtzigts motie om met een oplossing te komen voor het vraagstuk werd vlak voor het kerstreces van 2016 unaniem aangenomen.

Muzikant Michael Voogsgerd hielp de problemen aankaarten, maar viste bij de schadevergoeding achter het net. ‘Mijn geloof in het systeem heb ik verloren.’ ©Eva Roefs
Blij met een dode mus

Toen Wiebes in 2017 dan eindelijk met een oplossing kwam, bleken veel gedupeerden blij te zijn gemaakt met een dode mus. Dankzij een belastingfoefje waardoor niet langer de ondernemers, maar de gemeenten opdraaiden voor de belasting die de fiscus over de Bbz-gift rekende, zou vanaf Nieuwjaarsdag 2017 niemand nog in de problemen komen door het papieren inkomen. Maar dit was slechts een ‘zeer klein doekje’ voor het bloeden, zoals de tipgever van de Belastingdienst aan de Volkskrant schreef. De regeling gold namelijk niet met terugwerkende kracht. De mensen die al in de schulden zaten, hadden dus pech.

Terugwerkende kracht zou namelijk ‘een onbeheersbaar proces opleveren, resulterend in een stroom van fouten’, schreef staatssecretaris Wiebes in de herfst van 2016 aan de Tweede Kamer. Een wrede logica, vonden de gedupeerden. Wiebes weigerde dus de eerste fouten te repareren – terwijl daardoor mogelijk duizenden mensen in een onbeheersbaar proces van schulden verzeild waren geraakt – uit angst dat een goedmakertje de sluizen open zou zetten voor een tweede stroom van fouten.

De Tweede Kamer zette Wiebes onder druk om toch met zijn hand over het hart te strijken. Maar de staatssecretaris wilde niets weten van schadevergoedingen. ‘In de meest verstrekkende vorm zou dan teruggegaan kunnen worden tot het moment dat de toeslagen zijn ingevoerd (in het jaar 2006)’, schreef Wiebes op vragen van Pieter Omtzigt en Ed Groot (PvdA). Dit zou mogelijk 10- tot 15 duizend verzoeken om schadevergoeding tot gevolg hebben, een strop van 56 miljoen euro. ‘Hiervoor is geen budgettaire dekking.’

Toch wist de Tweede Kamer een jaar later via een motie van Omtzigt gedaan te krijgen dat een deel van de gedupeerden een schadevergoeding kreeg. Alleen was het kabinet niet bereid om verder terug in de tijd te gaan dan 2014, het jaar dat de Nationale Ombudsman bij Wiebes had aangedrongen op een oplossing. Dat de brief van de Ombudsman als ijkpunt diende, was niet alleen arbitrair – het probleem met de papieren inkomens was al zeker sinds 2010 bekend, blijk uit zowel Kamervragen als jurisprudentie – maar ook een hard gelag voor gedupeerden, voor wie de ellende met de Bbz al voor 2014 was begonnen. Zij visten achter het net.

Zo ook Michael Voogsgerd, die de Bbz-problemen juist had helpen aankaarten. Doordat de muzikant leeft rond het bestaansminimum, hoeft hij – net als veel andere gedupeerden – zijn schuld op dit moment niet verder af te lossen. Maar die 7.000 euro hangen nog altijd als een molensteen om zijn nek. De afgelopen jaren liep hij meerdere keren huurtoeslag en teruggave van de inkomstenbelasting mis doordat de Belastingdienst deze verrekende met zijn schuld. ‘Mijn geloof in het systeem heb ik erdoor verloren’, zegt hij. ‘Ik kijk ook geen Nederlands nieuws meer. Het is alsof je relatie uit is en je een bepaald liedje niet meer kunt horen, omdat dat je eraan doet denken.’

Parallellen met de toeslagenaffaire

De zaak vertoont veel parallellen met de toeslagenaffaire, zegt Omtzigt nu. ‘Er lag een rapport van de Ombudsman, daar is jarenlang niks mee gedaan, slachtoffers werden heen en weer gestuurd van het ministerie van Sociale Zaken naar dat van Financiën, de Kamer heeft steeds weer vragen gesteld, de minister heeft er lang over gedaan om met een oplossing te komen en toen kon het weer niet met terugwerkende kracht.’ Ook vergelijkbaar met de toeslagenaffaire is volgens Omtzigt dat de Belastingdienst, toen er eenmaal een compensatieregeling was, nauwelijks moeite heeft gedaan gedupeerden te benaderen die ervoor in aanmerking zouden komen. Veel van de gedupeerden met wie de Volkskrant sprak, zeggen per toeval op de compensatieregeling te zijn gestuit.

Het ministerie van Financiën laat weten dat slachtoffers zich zelf moesten melden ‘omdat de Belastingdienst/Toeslagen in de systemen niet kan zien wie de gedupeerde ondernemers zijn’. Wel is de regeling gecommuniceerd via onder meer gemeentenieuwsbrieven. Dat heeft erin geresulteerd dat 1.169 mensen, onder wie Ringenoldus, zijn gecompenseerd van de naar schatting 10- tot 15 duizend mensen die sinds het begin van het toeslagenstelsel in 2006 gedupeerd zijn. Dat is maar een deel van de 3.000 à 4.500 mensen die vielen onder de compensatieregeling over de jaren 2014, 2015 en 2016. Zij kregen in totaal 2,8 miljoen euro uitgekeerd van de 17 miljoen euro die voor de regeling was begroot. De compensatieregeling is vorig jaar gesloten. Omtzigt gaat Kamervragen stellen over de kwestie.

Toen Marloes Hoeks vorig jaar de Belastingdienst belde om te vragen hoeveel van haar schuld nog openstond, werd ze verwarrend genoeg teruggebeld door een speciaal door de overheid aangestelde zaakwaarnemer die slachtoffers van de toeslagenaffaire moet helpen. Maar Hoeks was bij haar weten helemaal geen slachtoffer van de toeslagenaffaire.

Hoezeer ze dit de zaakwaarnemer ook aan het verstand probeerde te brengen, ze bleef op het verkeerde stapeltje met gedupeerden liggen. Naast uitnodigingen voor therapeutisch bedoelde webinars met ‘toeslagenouders’ kreeg ze in december ook de ‘kerstgift’ van 750 euro voor, zoals de overheid het omschreef, ‘het lange wachten op herstel’ van de toeslagenaffaire. Die heeft ze maar gehouden.

https://www.topics.nl/dez(...)D&utm_content=topics

En en denken dat Rutte dit gaat oplossen

Je vriend is op TV in businessclass

Ik ben geen fan van de oplichter Harry maar nu was ie scherp met Wopke, ik moest lachen

[ Bericht 0% gewijzigd door michaelmoore op 21-02-2021 11:57:11 ]