Zedendelinquenten

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 18:19 schreef Filosoofert het volgende:
Naja ik denk dat het een ziekte is, die gevoelens kun je natuurlijk niet uitschakelen. Echter weet je wel wat je kinderen aandoet, dus praktisch kun (en mag) je niets met die gevoelens.

Ik heb ooit een documentaire gezien over een vent die hulp probeerde te zoeken, maar kon nergens terecht in Nederland. Toen hij na 5 jaar werd opgepakt voor kinderporno, was hij opgelucht dat hij vastzat voor hij zelf daadwerkelijk iets had gedaan.

Maaaaarrre...
Ik heb een dochter van bijna 3, en dan speelt mijn gevoel meer mee. Als iemand haar aanraakt dan loopt dat niet goed af voor hem (of haar? Gebeurt dat ook?). Ik weet niet hoe, maar ik verzin dan wel iets.

Ook al kan die vent er "niets aan doen"...

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 18:45 schreef Lucky_Strike het volgende:
Interessant topic.

Vraag 1.
Ja, ik heb een idee wat TBS inhoudt. Ik heb criminologie gestudeerd en heb daarbij o.a. de vakken forensische psychologie en forensische psychiatrie gevolgd. Ik heb een rondleiding gehad op De Kijvelanden en kom nog steeds regelmatig op het terrein waar die kliniek staat. Ik ben ook vrij goed bekend met een forensisch Fact-team.
Ik zou niet weten wat er verbeterd moet worden aan de verpleging. Ik geloof in best practices en in wetenschap. Ik beschik niet meer over de juiste kennis van jouw vak.

Ik blijf het wel nog steeds onbegrijpelijk vinden dat er naast TBS gevangenisstraffen opgelegd worden. Ik gok dat er nog steeds weinig ruimte is voor psychiatrische zorg in gevangenissen. Dat is iets dat zeker moet verbeteren.

Vraag 2
Geestelijke pijn is net zo werkelijk en pijnlijk als lichamelijke pijn. Het moet verschrikkelijk zijn om zoiets te ervaren. Ik denk dat je continu doodsbang bent en een enorme zelfhaat ontwikkelt. Ook als de pedofiele weer weg gaan, kan je jezelf waarschijnlijk nooit meer vertrouwen.

Vraag 3.
Ik hoop dat ik mijn partner kan steunen als hij pedofiele gevoelens zou hebben, mits hij er geen actie op onderneemt uiteraard. Maar er zomaar overheen stappen lijkt me enorm moeilijk en er is nooit een garantie dat dat lukt.

Misschien is het handig als je een linkje naar je oude topic in deze openingspost zet.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 19:12 schreef Lucky_Strike het volgende:

[..]

Thanks. Maar het is makkelijk praten vanaf de zijlijn natuurlijk. Wie weet hoe ik zou reageren als ik er echt mee in aanraking zou komen.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 19:29 schreef Generationalpha het volgende:
Heftig topic. Mijn mening komt redelijk overeen met @:Lucky_Strike al zou ik wel willen zeggen dat een partner met pedofiele gevoelens voor mij gewoon een no-go is. Klinkt misschien onempathisch maar dat gaat mij gewoon te ver.

Heb je er trouwens een verklaring voor dat mannen veel vaker pedofiel zijn dan vrouwen?

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 21:05 schreef AgentS het volgende:
Pedo's horen niet in de samenleving. Maakt me niet uit hoe ver ze gaan, ik vind ze walgelijk en als ik er achterkom kap ik de relatie meteen af.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 21:10 schreef AgentS het volgende:

[..]

Iedereen met een aantrekkingskracht tot kinderen. Ik snap dat een man een volledig fysiek ontwikkelde 16jarige sexy kan vinden, maar een kind van 6...

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 23:06 schreef Filosoofert het volgende:

[..]

Tsja, goed punt.

Maar dat is het nu juist met gevoelens, die hoeven niet rationeel te zijn

Behandeling/opsluiting lijkt mij een logisch gevolg ja.

Wellicht is chemische castratie een optie? Als iemand echt niet kan "genezen" (geaardheid is immers niet te behandelen) is het misschien een humaner alternatief dan levenslang in een kliniek?

Al weet ik niets over de gevolgen van chemische castratie, het zal wel het een en ander aan risicos en/of neveneffecten hebben

quote:

Op zondag 19 juli 2020 09:29 schreef Vimbavimba het volgende:
Je hebt toch ook pedofielen die op volwassenen en op kinderen vallen? En pedofielen die alleen op kinderen vallen?

Ik snap het gewoon niet, want je kunt nooit een gelijkwaardige relatie opbouwen met een kind. Het lijkt me niet dat je met een kind de hypotheek kan bespreken. Bepaalde abstractie ontwikkelt zich ook vanaf 15 jaar dacht ik. En met seks ook, kinderen zijn er pas op latere leeftijd aan toe.

quote:

Op maandag 20 juli 2020 17:08 schreef Brybry het volgende:
Leuk dat je hier weer even aanwezig bent, ondanks onze flinke clashes

Ik maak een duidelijk onderscheid tussen pedoseksuelen en pedofielen, die laatste kunnen weinig doen aan die gevoelens, pas wanneer je ernaar gaat handelen ben je fout.

Een partner met pedofiele gevoelens zou ik never nooit accepteren , ik heb dan ook kinderen en die wil ik niet in gevaar brengen.

quote:

Op maandag 20 juli 2020 17:16 schreef Brybry het volgende:

[..]

Jij werkt binnen, en ik werk buiten. Twee verschillende perspectieven

Wat mij opviel, je schreef dat uit onderzoek blijkt dat pedofielen en pedoseksuelen gemiddeld lager scoren op een IQ test. Zit daar dan nog een groot verschil tussen pedoseksuelen en pedofielen ?

En hebben pedoseksuelen vaker dan gemiddeld een anti-sociale persoonlijkheidsstoornisstoornis?

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 05:07 schreef Iskek het volgende:
Pardon?

Als iemand die al jaren werkt met zedendelinquenten... vind ik jouw "hoi ik moet van mijn opleiding een onderzoekje doen en dit is de makkelijkste weg hihi! en de combo met dat pedofilie vaak door ernstige lichamelijke gebreken veroorzaakt wordt.. "

Kind waar heb je het over. Exact van welke lichamelijke beperkingen wordt je pedo. Kun je het onderbouwen?

Je snapt het overduidelijk niet.

Mensen zoals jou heeft de maatschappij geen kwarktas aan als we dit probleem willen tackelen.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 11:19 schreef Cockwhale het volgende:
Ik denk dat de oorzaak van pedofilie niet per se het één of ander hoeft te zijn. Desalniettemin, denk ik dat het in geen geval een daadwerkelijk aangeboren voorkeur is. Misschien dat bepaalde biologische factoren de kans vergroten, maar specifiek pedofiel zijn, omdat je brein een bepaalde constructie heeft? Nah, dat klinkt allesbehalve logisch. Bij de "klassieke" pedofiel speelt categorisch denken en betekenisgeving een grote rol, anders zou een persoon met dwerggroei ook voldoen aan de eisen van de "klassieke" pedofiel. Psychische klachten en/of een 'ander' moreel vanwege bepaalde ervaringen, die al dan wel of niet traumatisch zijn geweest, lijkt mij een logischere verklaring.

Daarnaast moet je je afvragen tot in hoeverre 'de potentiële' aantrekking tot een kind per definitie onnatuurlijk is (puur instinctief gezien). Daarmee doel ik niet het specifiek uitzoeken van kinderen, maar de mogelijkheid dat een kind aantrekkelijk kan zijn voor een volwassene. Dan heb je het eerder over aantrekking tot een "vorm" en eventueel de bijhorende ervaring van dat moment. (dit heeft allemaal niets te maken met goedkeuring, overigens). Wanneer je het categorisch denken toepast (18 is volwassen, etc), kom je eigenlijk niet tot de essentie. Deze laatste alinea is overigens niet van toepassing op de "klassieke" pedofiel, die specifiek naar kinderen zoekt, waarschijnlijk niet alleen vanwege het fysieke uiterlijk, maar ook vanwege de mentale capaciteit van een kind.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 07:54 schreef ZarB het volgende:
Zedendelinquentie is veel meer dan alleen pedoseksuele delicten, dus de vraagstelling "hoe denkt met over zedendelinquentie" is in dit geval veel te breed aangezien je het alleen lijkt te willen toespitsen op pedoseksuele delicten en/of kindermisbruik (aangezien niet elk kindermisbruik pedoseksueel van aard hoeft te zijn).

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 18:21 schreef Insert-Nickname-Here het volgende:
Interessant onderwerp, dus ook "even" reageren. Eerst maar eens de gestelde vragen beantwoorden.

Heb je een beeld van de verpleging van deze mensen binnen het Nederlandse tbs-stelsel?

Het beeld wat de gemiddelde Nederlander zoals ik zonder enige opleiding in psychologie vaak heeft is het beeld wat de media ons voorspiegelt. Erg inhoudelijk zijn ze meestal in de nieuwsberichten niet over de werkwijzes in een tbs kliniek/instelling. Zonder iemand in familie/vriendenkring die werkzaam is in deze richting zullen we het vaak toch van de media moeten hebben, behalve als men uit interesse zelf allerhande informatie gaat vergaren.

In sommige gevallen wordt pedofilie en pedoseksueel gedrag niet veroorzaakt door stoornissen maar door een ernstige lichamelijk oorzaak...

Deze lichamelijke oorzaak op latere leeftijd kan ook ontstaan door bijvoorbeeld trauma aan de hersenen door ongeval, ziekte of een andere aandoening waar iemand niets aan kan doen. De oorzaak kan in gevallen ook een aangeboren afwijking aan het lichaam zijn. Het blijft vreselijk als iemand zo veranderd in zijn gedachtegang en gedrag, hopelijk kunnen mensen die dicht bij zo iemand staan op tijd hulp inroepen om erger te voorkomen. Ik kan me niets voorstellen bij de innerlijke tweestrijd en psychische pijn die deze mensen moeten ervaren, maar het moet verschrikkelijk zijn en een helse opgave om die zonder professionele hulp te overwinnen.


Niet iedere pedofiel of pedoseksueel is een persoon zonder familie en/of vrienden. Denk jij dat je anders gaat denken wanneer iemand waar jij van houdt de persoon in kwestie is of denk je dat je dan nog steeds bij je oude standpunten zal (kunnen) blijven?

Dit is toch wel het betere psychologische denkwerk. Het gaat tenslotte om familie, of een vriend/bekende die seksuele gevoelens heeft voor minderjarigen. Vertrouw je zo iemand nog, en al helemaal in de buurt van je eigen kinderen? Of kap je alle contact met iemand die je misschien je hele leven lang al kent zonder pardon af vanwege zijn gevoelens? En kan je daarna nog wel met jezelf door een deur als je zo iemand zonder pardon op straat hebt gezet, of ben je toch menselijk en probeer je die persoon op alle manieren te helpen om niet over de rand te vallen. Moeilijk vraagstuk, waar je denk ik alleen een antwoord voor jezelf op zal vinden als zoiets je overkomt.

Ik zag daarna zo hier en daar nog wat interessante opmerkingen voorbij komen. Er is volgens mij wel degelijk een grijs gebied wanneer iemand pedofiele gevoelens heeft of niet. Is die persoon die bij toeval een knappe, 16 jarige te schaars geklede aantrekkelijke vrouw die over straat loopt pedofiel of zijn het zijn normale menselijke gevoelens? Het gaat tenslotte om gevoelens op dat moment, en over die ene specifieke jonge vrouw waarschijnlijk omdat ze er zo luchtig gekleed bijloopt.

We mogen blij zijn met het systeem voor hulp aan uitbehandelde patiënten zoals het er nu is. Beter om mensen door professionals via een sociale kring aan te sturen dan het systeem wat ze in de VS hanteren. Daar moet iedere zedendelinquent zich laten registreren als zodanig op het adres waar die persoon woont. Die informatie is dan weer vrijelijk op te vragen door mensen uit die buurt, of mensen die daarheen willen verhuizen zodat ze weten wat er in hun wijk speelt. Zo hebben mensen die hun straf hebben uitgezeten, of hun behandeling met succes hebben afgerond, alsnog geen mogelijkheid om een nieuwe start te kunnen maken.

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 10:55 schreef 01100101 het volgende:
Je vraagstellingen zijn nogal tegenstrijdig. Van de ene kant wil je een beeld krijgen wat mensen in het algemeen denken over TBS'ers, waar ik uit opmaak dat je het over alle soorten misdaden hebt. Ook wil je in de eerste vraag weten wat eventueel verbeterd zou kunnen worden. Van de andere kant, richten de overige vragen zich specifiek op pedofilie en wat men daar nou van vindt. Lijkt mij wel een aandachtspunt om verder uit te werken, want ik ga er vanuit dat je in je artikel slechts één onderwerp gaat bespreken.

quote:

Alleen bij die gedachte begint mijn bloed al te koken. Ik zou niet voor mezelf in staan en heel plat gezegd zou ik met liefde de cel in gaan voor moord als dat betekent dat ik degene die één van mijn kinderen heeft misbruikt hoogstpersoonlijk om kan leggen / voor de rest van het leven kan mankeren.

quote:

Beetje flauw antwoord, maar kun je deze vraag wat aanscherpen? Ik denk namelijk dat je iets anders wilt weten dan wat je vraagt. Want psychisch leiden is anders dan fysieke pijn. Of het ene erger is dan het andere hangt weer van de oorzaak af. Ik vind depressie lastig te vergelijken met een verbrijzeld been om maar een dwarsstraat te noemen

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 11:14 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Dat je niet door andermans gedrag beïnvloed wordt durf ik te betwijfelen.
Normaal gesproken is erg situatie afhankelijk.

Als iemand jou niets aan heeft gedaan is het ‘makkelijk’ om dit te zeggen.
Dan kan je het van een afstand bekijken.

Makkelijk tussen haakjes omdat sommige dingen je nogsteeds schokken zonder dat het persoonlijk is.
Maar het wordt heel andere koek als het jouw kind is of jij het bent die lange jaren van moeizame heling voor zich heeft om de littekens die nooit meer zullen verdwijnen een plaats te geven.

Je bent een gezegend mens als je werkelijk denkt dat wat een ander doet jou nooit zal beïnvloeden

quote:

Op maandag 27 juli 2020 08:35 schreef 01100101 het volgende:
Dit zal mij niet in dank worden afgenomen, maar ik ga het toch in het topic neerpennen. Ik heb het idee dat TS met heel andere motieven opereert dan ze ons doet voorkomen. Ze komt iets te gelikt over voor iemand die in deze branche werkt. Laat ik het zo zeggen, de idealen - nul oordeel over de patient, altijd neutraal zijn in de interacties tussen de patiënt en justitie/slachtoffers, puur kijkend naar het welzijn van de patient - wat je van iemand zou verwachten die in die branche zit, maar waarvan ieder mens weet dat altijd in deze modus operandi staan, ook buiten de rechtszaal of buiten het bijzijn van de patiënt in kwestie, bijna onhaalbaar is. Professionals in de TBS-zorg zijn ten slotte ook mensen met gevoelens.

Dan het onderzoek voor dit artikel. Voorop gesteld ben ik geen expert in de psychiatrische zorg, maar wel weet ik hoe het proces voor het schrijven van een artikel in een vakmagazine/wetenschappelijk tijdschrift verloopt, zij het in een andere branche. Die procedure is namelijk redelijk universeel en de manier waarop TS het poneert doet mij dan ook vermoeden dat dat niet de doelstelling is. Wanneer vraagstellingen of proefvraagstellingen aan respondenten worden uitgezonden, is het onderwerp normaal gesproken al afgebakend tot één onderwerp. De TS presenteert twee onderwerpen en houdt er nogal een vage doelstelling in de OP op na. Petje af voor de mensen die hier uitgebreid reageren, maar ik denk, of beter gezegd ik vrees, dat we de antwoorden van users in een andere vorm gaan terugzien zoals een vice artikel of iets in vergelijkbare richting.

quote:

Op maandag 27 juli 2020 14:42 schreef AgLarrr het volgende:

[..]

Dan snap ik eerlijk gezegd niet hoe jij je werk kunt doen. Vergelding kent vele vormen. Binnen ons huidige sociale contract hebben we het recht op vergelding bij de staat neergelegd. Maar er vindt wel degelijk iets van vergelding plaats. Het is tenslotte ook het strafrecht, niet waar.
Jij stelt niet aan vergelding te doen, maar jij werkt binnen het systeem wat wij hebben opgetuigd dat in opdracht van de samenleving vergelding verzorgt. En niet zomaar het systeem, nota bene dat deel van het systeem waar de meest beladen gevallen belanden.
Niet aan vergelding doen? Jij brengt de maatschappelijk geaccepteerde vorm van vergelding elke dag in praktijk door naar je werk te gaan. Je zegt zelf ook dat je niet bezig bent met beter maken maar met verzorgen. Anders gezegd: die mensen worden buiten de samenleving gehouden als straf, jij moet die straf op een humane manier invullen. Maar dat die mensen daar voor straf zitten, als vergelding voor iets wat ze gedaan hebben, staat buiten kijf.

Dan ben ik wel nieuwsgierig hoe je dat rijmt als iemand die niet in vergelding gelooft?
[..]

Ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen tegen mensen die dit in alle stelligheid beweren. Fijn voor je? Het wordt over het algemeen neergezet als iets dat moreel goed is, ethisch zuiver, misschien zelfs verheven. Daardoor vind ik het ook ongeloofwaardig. Alle mensen zijn feilbaar, we hebben allemaal een donkere kant. Het vraagt enkel de juiste omstandigheden om die aan de oppervlakte te brengen.

NB: Ik zou nog eens na denken over je uitspraak dat het gedrag van een ander jou niet beïnvloed. Het lijkt me onmogelijk, je leeft als mens toch in interactie met je medemens. Zo ben je in de geestelijke gezondheidszorg terecht gekomen. Denk je niet dat daar een correlatie zit met wat je hebt meegemaakt?

quote:

Op woensdag 29 juli 2020 10:51 schreef Watuntrik het volgende:
Is er ooit psychologisch onderzoek gedaan naar seksuele perversie in het algemeen? Met de nadruk op perversie als andere wijze dan ... (Normaal)

Immers kent seksuele voorliefde, of noem het zich aangetrokken voelen tot, vele vormen. Hoe en in welke fase van het leven zou zich zoiets kunnen ontwikkelen en waarom? Is het allemaal maar aangeboren of ligt hier een sociaal maatschappelijke en mogelijk zelfs een opvoedkundige factor ten grondslag?

Kan me wel ergens een voorstelling maken dat dit in veel gevallen niet aangeboren is.. Maar zulke geaardheid zich ontwikkeld uit een sociale maatschappelijke belemmering en dan door de persoon in kwestie ervaren wordt als de weg van de minste weerstand om aan zijn/haar gerief te komen.

quote:

Op zondag 2 augustus 2020 19:27 schreef Doggo2 het volgende:
1. Mijn beeld van tbs is wat ik heb gezien in documentaires. Een soort woongroep, maar wel met cellen die op slot kunnen. Er is dagbesteding en er zijn taken. Ook zijn er geloof ik individuele gesprekken en groepsgesprekken onder begeleiding van een psycholoog (of vergelijkbare functie). De duur dat patiënten er zitten is voor onbepaalde tijd.
Aangezien ik zelf in een beschermde woonvorm heb gewoond (geen tbs ;-) ), kan ik me voorstellen hoe een bepaalde groepsdynamiek kan ontstaan als je op een kluitje zit met mensen met een diagnose. Ook kan ik me voorstellen hoe het is, als begeleiders en verpleging dingen voor je gaan bepalen. De frustraties die er bij komen kijken etc.
Jouw vraag: wat kan er anders? Ik heb geen idee, want ik weet niet hoe het er daar concreet aan toe gaat. Als ik kijk naar mijn ervaring binnen beschermd wonen kijk, waren er vooral problemen vanwege bezuinigingen door de regering. Ik vraag me af of er op tbs ook veel bezuinigd wordt? In ieder geval hadden de bezuinigingen een grote negatieve invloed op de sfeer en werd problematiek van sommige cliënten erger. Er waren bijvoorbeeld heel veel wisselingen in begeleiding, niemand had echt tijd voor je. Als het er net zo aan toe gaat bij tbs kan ik me voorstellen dat problematiek verergerd ipv verminderd. Maar ja, ik heb geen idee of bij jullie dit ook speelt.

2. Ik vind dat psychische pijn zeker niet onder doet voor lichamelijke pijn. Naar mijn mening is psychische pijn heftiger, maar dat is dus persoonlijk. Ik vind het erger om eenzaam of depressief te zijn dan om lichamelijke pijn te hebben. Al denk ik ook dat lichamelijke pijn psychische pijn kan veroorzaken.

3. Voor je laatste vraag ben ik denk ik niet de juiste persoon om antwoord te geven. Aangezien ik ervaring heb met pedofielen vanuit elk perspectief. (Ik sta dus niet op een afstandje)
Ik ben zelf slachtoffer geweest van een pedoseksueel die uiteindelijk ook tbs opgelegd heeft gekregen. Ik heb eigenlijk totaal geen mening of gevoel over deze man, raar maar waar.

Mijn tweede ervaring is dat ik een kennis/vriend had die pedofiel is. Hij had gewoon een normale relatie, en geen kwaad in de zin. Hij had last van depressies en eenzaamheid. Ik heb nooit slecht over hem gedacht, want hij had niks verkeerd gedaan. Daar ben ik vrij simpel in. Ik ben iemand die vaak dingen neemt zoals ze zijn. De haat en heksenjachten kan ik me ook niet in vinden. Het gevoel van extreme walging heb ik gewoon niet als ik met hem spreek. Ik heb ook geen walging voor degene die mij misbruikt heeft, maar misschien komt dat omdat ik zijn hele achtergrond ken wat wel het een en ander verklaart.