R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wat is dit dan voor reactiequote:Op dinsdag 21 juli 2020 05:07 schreef Iskek het volgende:
Pardon?
Als iemand die al jaren werkt met zedendelinquenten... vind ik jouw "hoi ik moet van mijn opleiding een onderzoekje doen en dit is de makkelijkste weg hihi! en de combo met dat pedofilie vaak door ernstige lichamelijke gebreken veroorzaakt wordt.. "
Kind waar heb je het over. Exact van welke lichamelijke beperkingen wordt je pedo. Kun je het onderbouwen?
Je snapt het overduidelijk niet.
Mensen zoals jou heeft de maatschappij geen kwarktas aan als we dit probleem willen tackelen.
Wees blij dat er mensen zijn die zulke ‘zieken’ behandelen, ondersteunen en signaleren om erger te voorkomen.
i'm black, i'm white, i'm a facking zebra
Ik denk dat de oorzaak van pedofilie niet per se het één of ander hoeft te zijn. Desalniettemin, denk ik dat het in geen geval een daadwerkelijk aangeboren voorkeur is. Misschien dat bepaalde biologische factoren de kans vergroten, maar specifiek pedofiel zijn, omdat je brein een bepaalde constructie heeft? Nah, dat klinkt allesbehalve logisch. Bij de "klassieke" pedofiel speelt categorisch denken en betekenisgeving een grote rol, anders zou een persoon met dwerggroei ook voldoen aan de eisen van de "klassieke" pedofiel. Psychische klachten en/of een 'ander' moreel vanwege bepaalde ervaringen, die al dan wel of niet traumatisch zijn geweest, lijkt mij een logischere verklaring.
Daarnaast moet je je afvragen tot in hoeverre 'de potentiële' aantrekking tot een kind per definitie onnatuurlijk is (puur instinctief gezien). Daarmee doel ik niet het specifiek uitzoeken van kinderen, maar de mogelijkheid dat een kind aantrekkelijk kan zijn voor een volwassene. Dan heb je het eerder over aantrekking tot een "vorm" en eventueel de bijhorende ervaring van dat moment. (dit heeft allemaal niets te maken met goedkeuring, overigens). Wanneer je het categorisch denken toepast (18 is volwassen, etc), kom je eigenlijk niet tot de essentie. Deze laatste alinea is overigens niet van toepassing op de "klassieke" pedofiel, die specifiek naar kinderen zoekt, waarschijnlijk niet alleen vanwege het fysieke uiterlijk, maar ook vanwege de mentale capaciteit van een kind.
Daarnaast moet je je afvragen tot in hoeverre 'de potentiële' aantrekking tot een kind per definitie onnatuurlijk is (puur instinctief gezien). Daarmee doel ik niet het specifiek uitzoeken van kinderen, maar de mogelijkheid dat een kind aantrekkelijk kan zijn voor een volwassene. Dan heb je het eerder over aantrekking tot een "vorm" en eventueel de bijhorende ervaring van dat moment. (dit heeft allemaal niets te maken met goedkeuring, overigens). Wanneer je het categorisch denken toepast (18 is volwassen, etc), kom je eigenlijk niet tot de essentie. Deze laatste alinea is overigens niet van toepassing op de "klassieke" pedofiel, die specifiek naar kinderen zoekt, waarschijnlijk niet alleen vanwege het fysieke uiterlijk, maar ook vanwege de mentale capaciteit van een kind.
Wat een fijne reactie.quote:
Pardon?
Als iemand die al jaren werkt met zedendelinquenten... vind ik jouw "hoi ik moet van mijn opleiding een onderzoekje doen en dit is de makkelijkste weg hihi! en de combo met dat pedofilie vaak door ernstige lichamelijke gebreken veroorzaakt wordt.. "
Kind waar heb je het over. Exact van welke lichamelijke beperkingen wordt je pedo. Kun je het onderbouwen?
Je snapt het overduidelijk niet.
Mensen zoals jou heeft de maatschappij geen kwarktas aan als we dit probleem willen tackelen.
Om te beginnen schrijf ik niet dat ik ‘van mijn opleiding een onderzoekje moet doen’.
Dit kan ook niet want mijn studententijd ligt al een paar jaartjes achter me.
Als je mijn inleiding iets beter zou hebben gelezen had je kunnen zien dat het antwoord op je vraag al terug te vinden is in het ‘VraagWatJeWil’ topic.
Het linkje (dit heb ik speciaal op verzoek van wat users hierboven geplaatst) kun je aanklikken.
Daarnaast reageer ik normaliter niet op dit soort reacties maar bij hoge uitzondering wil ik het wel een keer in het kort samenvatten: het is bij een parafilie zoals pedofilie, zeker wanneer deze voor het eerst op latere leeftijd tot uiting komt, van belang om een lichamelijke oorzaak uit te sluiten.
Dit ook i.v.m. een eventueel strafproces.
Sommige lichamelijke ziekten kunnen namelijk leiden tot een vermindering van het beheersen van seksueel gedrag. Denk aan een frontotemporale dementie (FTD), een hersentumor of hersentrauma.
Operaties bij mensen met pedofiele gevoelens komen regelmatig en ook steeds vaker voor (neurobiologie).
In veruit de meeste gevallen zijn dit operaties bij mannen die van de een op andere dag deze gevoelens ervaren en waarbij vervolgens een tumor in de orbitofrontale cortex (OFC) wordt gevonden (de OFC is het gedeelte in de hersenen dat betrokken is bij processen zoals emotieregulatie, motiverende aspecten van planning en gedrag en het anticiperen op beloning en straf).
Wanneer na een operatie deze tumor (deels) is verwijderd verdwijnen de pedofiele gevoelens zo goed als altijd.
Soms komen de gevoelens terug en blijkt de tumor weer gegroeid te zijn.
Ook kan er een tumor of andere afwijking aanwezig zijn in de amygdala (een klein hersengebied diep in het brein dat ook betrokken is bij emotionele processen).
Er is behoorlijk veel bewijs voor een verminderd volume van deze amygdala bij mensen met pedofiele gevoelens en agressief gedrag.
Vaak is er ook sprake van door hersenschade of medicijnen veroorzaakt afwijkend seksueel gedrag.
Een voorbeeld van medicijnen waarbij een zeer sterke toename van (afwijkend) seksueel gedrag kan voorkomen zijn dopamine-agonisten die worden gebruikt bij de behandeling van de ziekte van Parkinson.
Dank je voor het uitgebreid delen van je gedachten hierover.quote:
Ik denk dat de oorzaak van pedofilie niet per se het één of ander hoeft te zijn. Desalniettemin, denk ik dat het in geen geval een daadwerkelijk aangeboren voorkeur is. Misschien dat bepaalde biologische factoren de kans vergroten, maar specifiek pedofiel zijn, omdat je brein een bepaalde constructie heeft? Nah, dat klinkt allesbehalve logisch. Bij de "klassieke" pedofiel speelt categorisch denken en betekenisgeving een grote rol, anders zou een persoon met dwerggroei ook voldoen aan de eisen van de "klassieke" pedofiel. Psychische klachten en/of een 'ander' moreel vanwege bepaalde ervaringen, die al dan wel of niet traumatisch zijn geweest, lijkt mij een logischere verklaring.
Daarnaast moet je je afvragen tot in hoeverre 'de potentiële' aantrekking tot een kind per definitie onnatuurlijk is (puur instinctief gezien). Daarmee doel ik niet het specifiek uitzoeken van kinderen, maar de mogelijkheid dat een kind aantrekkelijk kan zijn voor een volwassene. Dan heb je het eerder over aantrekking tot een "vorm" en eventueel de bijhorende ervaring van dat moment. (dit heeft allemaal niets te maken met goedkeuring, overigens). Wanneer je het categorisch denken toepast (18 is volwassen, etc), kom je eigenlijk niet tot de essentie. Deze laatste alinea is overigens niet van toepassing op de "klassieke" pedofiel, die specifiek naar kinderen zoekt, waarschijnlijk niet alleen vanwege het fysieke uiterlijk, maar ook vanwege de mentale capaciteit van een kind.
Zedendelinquentie is veel meer dan alleen pedoseksuele delicten, dus de vraagstelling "hoe denkt met over zedendelinquentie" is in dit geval veel te breed aangezien je het alleen lijkt te willen toespitsen op pedoseksuele delicten en/of kindermisbruik (aangezien niet elk kindermisbruik pedoseksueel van aard hoeft te zijn).
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Dat klopt, het had ook ‘pedoseksuele zedendelinquenten’ moeten zijn, maar omdat de vragen die ik stel wel duidelijk maken welke groep ik bedoel heb ik dit niet veranderd.quote:
Zedendelinquentie is veel meer dan alleen pedoseksuele delicten, dus de vraagstelling "hoe denkt met over zedendelinquentie" is in dit geval veel te breed aangezien je het alleen lijkt te willen toespitsen op pedoseksuele delicten en/of kindermisbruik (aangezien niet elk kindermisbruik pedoseksueel van aard hoeft te zijn).
Het is ook een klein automatisme omdat de zedendelinquenten waar ik mee werk binnen de forensische psychiatrie zo goed als altijd pedoseksueel zijn.
Dank voor je oplettendheid.
Interessant onderwerp, dus ook "even" reageren. Eerst maar eens de gestelde vragen beantwoorden.
Heb je een beeld van de verpleging van deze mensen binnen het Nederlandse tbs-stelsel?
Het beeld wat de gemiddelde Nederlander zoals ik zonder enige opleiding in psychologie vaak heeft is het beeld wat de media ons voorspiegelt. Erg inhoudelijk zijn ze meestal in de nieuwsberichten niet over de werkwijzes in een tbs kliniek/instelling. Zonder iemand in familie/vriendenkring die werkzaam is in deze richting zullen we het vaak toch van de media moeten hebben, behalve als men uit interesse zelf allerhande informatie gaat vergaren.
In sommige gevallen wordt pedofilie en pedoseksueel gedrag niet veroorzaakt door stoornissen maar door een ernstige lichamelijk oorzaak...
Deze lichamelijke oorzaak op latere leeftijd kan ook ontstaan door bijvoorbeeld trauma aan de hersenen door ongeval, ziekte of een andere aandoening waar iemand niets aan kan doen. De oorzaak kan in gevallen ook een aangeboren afwijking aan het lichaam zijn. Het blijft vreselijk als iemand zo veranderd in zijn gedachtegang en gedrag, hopelijk kunnen mensen die dicht bij zo iemand staan op tijd hulp inroepen om erger te voorkomen. Ik kan me niets voorstellen bij de innerlijke tweestrijd en psychische pijn die deze mensen moeten ervaren, maar het moet verschrikkelijk zijn en een helse opgave om die zonder professionele hulp te overwinnen.
Niet iedere pedofiel of pedoseksueel is een persoon zonder familie en/of vrienden. Denk jij dat je anders gaat denken wanneer iemand waar jij van houdt de persoon in kwestie is of denk je dat je dan nog steeds bij je oude standpunten zal (kunnen) blijven?
Dit is toch wel het betere psychologische denkwerk. Het gaat tenslotte om familie, of een vriend/bekende die seksuele gevoelens heeft voor minderjarigen. Vertrouw je zo iemand nog, en al helemaal in de buurt van je eigen kinderen? Of kap je alle contact met iemand die je misschien je hele leven lang al kent zonder pardon af vanwege zijn gevoelens? En kan je daarna nog wel met jezelf door een deur als je zo iemand zonder pardon op straat hebt gezet, of ben je toch menselijk en probeer je die persoon op alle manieren te helpen om niet over de rand te vallen. Moeilijk vraagstuk, waar je denk ik alleen een antwoord voor jezelf op zal vinden als zoiets je overkomt.
Ik zag daarna zo hier en daar nog wat interessante opmerkingen voorbij komen. Er is volgens mij wel degelijk een grijs gebied wanneer iemand pedofiele gevoelens heeft of niet. Is die persoon die bij toeval een knappe, 16 jarige te schaars geklede aantrekkelijke vrouw die over straat loopt pedofiel of zijn het zijn normale menselijke gevoelens? Het gaat tenslotte om gevoelens op dat moment, en over die ene specifieke jonge vrouw waarschijnlijk omdat ze er zo luchtig gekleed bijloopt.
We mogen blij zijn met het systeem voor hulp aan uitbehandelde patiënten zoals het er nu is. Beter om mensen door professionals via een sociale kring aan te sturen dan het systeem wat ze in de VS hanteren. Daar moet iedere zedendelinquent zich laten registreren als zodanig op het adres waar die persoon woont. Die informatie is dan weer vrijelijk op te vragen door mensen uit die buurt, of mensen die daarheen willen verhuizen zodat ze weten wat er in hun wijk speelt. Zo hebben mensen die hun straf hebben uitgezeten, of hun behandeling met succes hebben afgerond, alsnog geen mogelijkheid om een nieuwe start te kunnen maken.
Heb je een beeld van de verpleging van deze mensen binnen het Nederlandse tbs-stelsel?
Het beeld wat de gemiddelde Nederlander zoals ik zonder enige opleiding in psychologie vaak heeft is het beeld wat de media ons voorspiegelt. Erg inhoudelijk zijn ze meestal in de nieuwsberichten niet over de werkwijzes in een tbs kliniek/instelling. Zonder iemand in familie/vriendenkring die werkzaam is in deze richting zullen we het vaak toch van de media moeten hebben, behalve als men uit interesse zelf allerhande informatie gaat vergaren.
In sommige gevallen wordt pedofilie en pedoseksueel gedrag niet veroorzaakt door stoornissen maar door een ernstige lichamelijk oorzaak...
Deze lichamelijke oorzaak op latere leeftijd kan ook ontstaan door bijvoorbeeld trauma aan de hersenen door ongeval, ziekte of een andere aandoening waar iemand niets aan kan doen. De oorzaak kan in gevallen ook een aangeboren afwijking aan het lichaam zijn. Het blijft vreselijk als iemand zo veranderd in zijn gedachtegang en gedrag, hopelijk kunnen mensen die dicht bij zo iemand staan op tijd hulp inroepen om erger te voorkomen. Ik kan me niets voorstellen bij de innerlijke tweestrijd en psychische pijn die deze mensen moeten ervaren, maar het moet verschrikkelijk zijn en een helse opgave om die zonder professionele hulp te overwinnen.
Niet iedere pedofiel of pedoseksueel is een persoon zonder familie en/of vrienden. Denk jij dat je anders gaat denken wanneer iemand waar jij van houdt de persoon in kwestie is of denk je dat je dan nog steeds bij je oude standpunten zal (kunnen) blijven?
Dit is toch wel het betere psychologische denkwerk. Het gaat tenslotte om familie, of een vriend/bekende die seksuele gevoelens heeft voor minderjarigen. Vertrouw je zo iemand nog, en al helemaal in de buurt van je eigen kinderen? Of kap je alle contact met iemand die je misschien je hele leven lang al kent zonder pardon af vanwege zijn gevoelens? En kan je daarna nog wel met jezelf door een deur als je zo iemand zonder pardon op straat hebt gezet, of ben je toch menselijk en probeer je die persoon op alle manieren te helpen om niet over de rand te vallen. Moeilijk vraagstuk, waar je denk ik alleen een antwoord voor jezelf op zal vinden als zoiets je overkomt.
Ik zag daarna zo hier en daar nog wat interessante opmerkingen voorbij komen. Er is volgens mij wel degelijk een grijs gebied wanneer iemand pedofiele gevoelens heeft of niet. Is die persoon die bij toeval een knappe, 16 jarige te schaars geklede aantrekkelijke vrouw die over straat loopt pedofiel of zijn het zijn normale menselijke gevoelens? Het gaat tenslotte om gevoelens op dat moment, en over die ene specifieke jonge vrouw waarschijnlijk omdat ze er zo luchtig gekleed bijloopt.
We mogen blij zijn met het systeem voor hulp aan uitbehandelde patiënten zoals het er nu is. Beter om mensen door professionals via een sociale kring aan te sturen dan het systeem wat ze in de VS hanteren. Daar moet iedere zedendelinquent zich laten registreren als zodanig op het adres waar die persoon woont. Die informatie is dan weer vrijelijk op te vragen door mensen uit die buurt, of mensen die daarheen willen verhuizen zodat ze weten wat er in hun wijk speelt. Zo hebben mensen die hun straf hebben uitgezeten, of hun behandeling met succes hebben afgerond, alsnog geen mogelijkheid om een nieuwe start te kunnen maken.
Ook jij bedankt voor je (uitgebreide) reactie.quote:
Interessant onderwerp, dus ook "even" reageren. Eerst maar eens de gestelde vragen beantwoorden.
Heb je een beeld van de verpleging van deze mensen binnen het Nederlandse tbs-stelsel?
Het beeld wat de gemiddelde Nederlander zoals ik zonder enige opleiding in psychologie vaak heeft is het beeld wat de media ons voorspiegelt. Erg inhoudelijk zijn ze meestal in de nieuwsberichten niet over de werkwijzes in een tbs kliniek/instelling. Zonder iemand in familie/vriendenkring die werkzaam is in deze richting zullen we het vaak toch van de media moeten hebben, behalve als men uit interesse zelf allerhande informatie gaat vergaren.
In sommige gevallen wordt pedofilie en pedoseksueel gedrag niet veroorzaakt door stoornissen maar door een ernstige lichamelijk oorzaak...
Deze lichamelijke oorzaak op latere leeftijd kan ook ontstaan door bijvoorbeeld trauma aan de hersenen door ongeval, ziekte of een andere aandoening waar iemand niets aan kan doen. De oorzaak kan in gevallen ook een aangeboren afwijking aan het lichaam zijn. Het blijft vreselijk als iemand zo veranderd in zijn gedachtegang en gedrag, hopelijk kunnen mensen die dicht bij zo iemand staan op tijd hulp inroepen om erger te voorkomen. Ik kan me niets voorstellen bij de innerlijke tweestrijd en psychische pijn die deze mensen moeten ervaren, maar het moet verschrikkelijk zijn en een helse opgave om die zonder professionele hulp te overwinnen.
Niet iedere pedofiel of pedoseksueel is een persoon zonder familie en/of vrienden. Denk jij dat je anders gaat denken wanneer iemand waar jij van houdt de persoon in kwestie is of denk je dat je dan nog steeds bij je oude standpunten zal (kunnen) blijven?
Dit is toch wel het betere psychologische denkwerk. Het gaat tenslotte om familie, of een vriend/bekende die seksuele gevoelens heeft voor minderjarigen. Vertrouw je zo iemand nog, en al helemaal in de buurt van je eigen kinderen? Of kap je alle contact met iemand die je misschien je hele leven lang al kent zonder pardon af vanwege zijn gevoelens? En kan je daarna nog wel met jezelf door een deur als je zo iemand zonder pardon op straat hebt gezet, of ben je toch menselijk en probeer je die persoon op alle manieren te helpen om niet over de rand te vallen. Moeilijk vraagstuk, waar je denk ik alleen een antwoord voor jezelf op zal vinden als zoiets je overkomt.
Ik zag daarna zo hier en daar nog wat interessante opmerkingen voorbij komen. Er is volgens mij wel degelijk een grijs gebied wanneer iemand pedofiele gevoelens heeft of niet. Is die persoon die bij toeval een knappe, 16 jarige te schaars geklede aantrekkelijke vrouw die over straat loopt pedofiel of zijn het zijn normale menselijke gevoelens? Het gaat tenslotte om gevoelens op dat moment, en over die ene specifieke jonge vrouw waarschijnlijk omdat ze er zo luchtig gekleed bijloopt.
We mogen blij zijn met het systeem voor hulp aan uitbehandelde patiënten zoals het er nu is. Beter om mensen door professionals via een sociale kring aan te sturen dan het systeem wat ze in de VS hanteren. Daar moet iedere zedendelinquent zich laten registreren als zodanig op het adres waar die persoon woont. Die informatie is dan weer vrijelijk op te vragen door mensen uit die buurt, of mensen die daarheen willen verhuizen zodat ze weten wat er in hun wijk speelt. Zo hebben mensen die hun straf hebben uitgezeten, of hun behandeling met succes hebben afgerond, alsnog geen mogelijkheid om een nieuwe start te kunnen maken.
Je vraagstellingen zijn nogal tegenstrijdig. Van de ene kant wil je een beeld krijgen wat mensen in het algemeen denken over TBS'ers, waar ik uit opmaak dat je het over alle soorten misdaden hebt. Ook wil je in de eerste vraag weten wat eventueel verbeterd zou kunnen worden. Van de andere kant, richten de overige vragen zich specifiek op pedofilie en wat men daar nou van vindt. Lijkt mij wel een aandachtspunt om verder uit te werken, want ik ga er vanuit dat je in je artikel slechts één onderwerp gaat bespreken.
Best wel creepy topic dit.
Het verschilt per persoon, sommigen zijn zelf in hun jeugd zwaar misbruikt. Maar dan nog doe je het toch een ander niet aan?
Kennelijk zijn ze helemaal doorgedraaid.
Ik kan geen enkel begrip opbrengen voor de daden, walgelijk, misschien een heel klein beetje als ze echt ernstige psychologische problemen hebben maar als het echt criminelen zijn verdienen ze hun straf en is slechte jeugd geen excuus want zo wordt het doorgegeven.
Ik vind dat er meer geinvesteerd moet worden in biochemische oplossingen voor hun aandoening want je hebt toch dingen als testosteron blockers enz misschien helpt dat. Dat ze het niet willen tja. Die kinderen/volwassenen aan wie ze zich vergrepen wilden hun ook niet.
Het verschilt per persoon, sommigen zijn zelf in hun jeugd zwaar misbruikt. Maar dan nog doe je het toch een ander niet aan?
Kennelijk zijn ze helemaal doorgedraaid.Ik kan geen enkel begrip opbrengen voor de daden, walgelijk, misschien een heel klein beetje als ze echt ernstige psychologische problemen hebben maar als het echt criminelen zijn verdienen ze hun straf en is slechte jeugd geen excuus want zo wordt het doorgegeven.
Ik vind dat er meer geinvesteerd moet worden in biochemische oplossingen voor hun aandoening want je hebt toch dingen als testosteron blockers enz misschien helpt dat. Dat ze het niet willen tja. Die kinderen/volwassenen aan wie ze zich vergrepen wilden hun ook niet.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Vind dit moeilijk
Als het over tbs’ers gaat mbt dit onderwerp gaat het over mensen die al stevig over de schreef zijn gegaan.
Ik vind een pedofiel niet vergelijkbaar met iemand die kinderen heeft misbruikt, of dat nu een pedoseksueel is of vanuit andere ellende dat heeft gedaan.
Iemand die zo over de schreef is gegaan zou eigenlijk nooit meer onbeheerd in de maatschappij moeten komen.
Iemand met problematiek die niet over de schreef is gegaan heeft hulp en steun nodig. Zodat iemand normaal kan blijven functioneren.
Als het over tbs’ers gaat mbt dit onderwerp gaat het over mensen die al stevig over de schreef zijn gegaan.
Ik vind een pedofiel niet vergelijkbaar met iemand die kinderen heeft misbruikt, of dat nu een pedoseksueel is of vanuit andere ellende dat heeft gedaan.
Iemand die zo over de schreef is gegaan zou eigenlijk nooit meer onbeheerd in de maatschappij moeten komen.
Iemand met problematiek die niet over de schreef is gegaan heeft hulp en steun nodig. Zodat iemand normaal kan blijven functioneren.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Ik heb geen enkel beeld, maar op het moment dat jij spreekt over verpleging en niet over behandeling dan ga ik er vanuit dat er gewerkt wordt aan mitigatie en niet aan oplossing. Dat zegt in mijn beleving een hoop over hoe er tegen de oorzaken van pedoseksualiteit/pedofilie wordt aangekeken.quote:
Heb je een beeld van de verpleging van deze mensen binnen het Nederlandse tbs-stelsel? (ik gebruik de term ‘verpleging’ omdat, zoals ik in het genoemde topic heb uitgelegd, tbs eigenlijk alleen spreekt van verpleging en niet van behandeling).
Wat denk jij dat er hier anders kan en waarom zou dit volgens jou anders kunnen?
Hoe denk je dat dit gerealiseerd kan worden en wat zal er volgens jou dan verbeteren?
Voor mij is dat dele eigenlijk cruciaal hoe ik tegen de problematiek aankijk. Is dit een hardware of een software probleem - zogezegd. Misschien is het niet zo binair, is er sprake van beide of leidt het één in combinatie met (nare) ervaringen tot het ander (bepaalde software triggert latente hardware, oid).
Ik vind alle gevallen schrijnend, maar kijk wel anders tegen hard- en software gevallen aan. Als het een hardware probleem is dan is er geen genezing of oplossing. Dan lijkt mij begeleiding / verpleging een logische route Het lijkt me ook een humane route. Aan je hardware configuratie kun je niets doen - dat is pech hebben. Ik vind dat wij als samenleving je dan in een menswaardig bestaan moeten voorzien, maar wel met oog voor de risico's voor anderen. Zeker als er sprake is van handelingen, zal dit toch een beperking in de bewegingsvrijheid moeten betekenen.
Software is anders. Daar zit ook een element van pech in (je zult maar voldoende shit meemaken om pedoseksueel 'te worden'), maar daar voor mijn gevoel meer een element van zelfverantwoordelijkheid in. Over software heb je misschien zelf ook (enige) controle, maar daar is mogelijk ook een oplossing voor handen. Daar zou iets van 'genezing' wel aan de orde kunnen zijn. Toch zou ik hier in termen van straffen het e.e.a. zwaarder mee willen laten wegen, hoewel ik me besef dat dat ergens onrechtvaardig is omdat ik me niet voor kan stellen dat iemand zich bewust ontwikkelt richting pedoseksualiteit.
NB: Aangezien de kern van het huidige TBS beleid verpleging is, lijkt me dat het probleem dus in de basis als een hardware issue beschouwd wordt.
Ja, dat vind ik wel anders. Zie hierboven.quote:In sommige gevallen wordt pedofilie en pedoseksueel gedrag niet veroorzaakt door stoornissen maar door een ernstige lichamelijk oorzaak (ook dit is terug te vinden in mijn topic). Een gezond iemand kan van de een op andere dag merken dat hij bepaalde gevoelens krijgt voor kinderen. Vind jij de pijn die deze mensen lijden (niemand vraagt om gevoelens voor kinderen) een ander soort pijn dan andere pijnen die ook ontstaan door een lichamelijke oorzaak? En waarom?
Natuurlijk ga ik anders denken. Ik zou die persoon direct als een acute bedreiging voor mijn kinderen beschouwen, ook als er in het gedrag geen enkele aanleiding voor is. Ik zou deze op zijn minst bij mijn gezin weghouden. In de één op één relatie zou ik het bespreekbaar kunnen maken denk ik, ik zou ook niet direct alle contact stopzetten. Zeker als het om een hardware probleem gaat is het schrijnend.quote:Denk jij dat je anders gaat denken wanneer iemand waar jij van houdt de persoon in kwestie is of denk je dat je dan nog steeds bij je oude standpunten zal (kunnen) blijven?
Dit overigens allemaal op voorwaarde dat er zich geen praktische 'incidenten' hebben voor gedaan. Alleen bij die gedachte begint mijn bloed al te koken. Ik zou niet voor mezelf in staan en heel plat gezegd zou ik met liefde de cel in gaan voor moord als dat betekent dat ik degene die één van mijn kinderen heeft misbruikt hoogstpersoonlijk om kan leggen / voor de rest van het leven kan mankeren.
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Ik vond je Q&A sessie heel interessant om te lezen, goede en open antwoorden over je werk. Ik ben zelf sociale & organisatiepsycholoog, maar werk in een hele andere sector. Als overweging bij jouw drie vragen:
Heb je een beeld van de verpleging van deze mensen binnen het Nederlandse tbs-stelsel?
Ik heb een paar documentaires gezien over een longstay afdeling. En een kennis van mij heeft er een blauwe maandag gewerkt. Verder alleen de dikke koppen in de krant als een ex-TBS'er toch weer de fout in gaat. Ik denk zelf dat de zedendelinquenten, waar jij het in deze context over hebt, in beginsel niet te "genezen" zijn omdat ze, als je het heel kil (en wellicht cynisch) in puur biologische zin bekijkt, niet "ziek" zijn. Wij als samenleving hebben gelukkig met elkaar gesteld dat pedofilie en pedoseksualiteit verwerpelijk zijn. Het sociale stigma en maatschappelijke verstoting lijken mij een belangrijke bron van lijden bij deze mensen. Geen idee hoe dat bijvoorbeeld in het oude Griekenland lag, om maar even te refereren aan de "bakermat" van de pederastie.
En dat is dan ook weer het tragische hiervan. Om mensen te kunnen behandelen moet je ze dus eigenlijk aanpraten dat ze ziek zijn, tegen een van hun sterkste drives, seksualiteit. Ik geloof niet dat je daar ooit volledig in zult slagen. En daarom zal een TBS-behandeling ook nooit 100% effectief of risico vrij kunnen zijn.
Wat denk jij dat er hier anders kan en waarom zou dit volgens jou anders kunnen?
Ik vind niet dat het zo slecht gaat. Je kunt de recidivecijfers ongetwijfeld met steeds betere behandelmethoden nog verder omlaag krijgen. Maar ik denk dat we al heel dichtbij een situatie zitten waarin we (vrijwel) geen risico nemen. En de volgende stap zou zijn dat een zedendelinquent uberhaupt nooit meer vrijkomt. Mijn onderbuikt zegt, laten we dat doen. Mijn verstand zegt dat een samenleving die dat gedachtengoed adopteert op een gegeven moment niet zo fijn meer is om in te leven.
In sommige gevallen wordt pedofilie en pedoseksueel gedrag niet veroorzaakt door stoornissen maar door een ernstige lichamelijk oorzaak (ook dit is terug te vinden in mijn topic). Een gezond iemand kan van de een op andere dag merken dat hij bepaalde gevoelens krijgt voor kinderen. Vind jij de pijn die deze mensen lijden (niemand vraagt om gevoelens voor kinderen) een ander soort pijn dan andere pijnen die ook ontstaan door een lichamelijke oorzaak?
Beetje flauw antwoord, maar kun je deze vraag wat aanscherpen? Ik denk namelijk dat je iets anders wilt weten dan wat je vraagt. Want psychisch leiden is anders dan fysieke pijn. Of het ene erger is dan het andere hangt weer van de oorzaak af. Ik vind depressie lastig te vergelijken met een verbrijzeld been om maar een dwarsstraat te noemen.
Niet iedere pedofiel of pedoseksueel (pedofilie en pedoseksualiteit zijn twee van elkaar te onderscheiden begrippen, en in mijn topic heb ik uitgelegd hoe mensen zoals jij en ik onze bijdrage kunnen leveren om ervoor te zorgen dat zo min mogelijk pedofielen in een pedoseksueel veranderen) is een persoon zonder familie en/of vrienden.
Veel van deze mensen leven een ogenschijnlijk normaal leven met een gezin, hebben een partner en kinderen die van hun houden.
Denk jij dat je anders gaat denken wanneer iemand waar jij van houdt de persoon in kwestie is of denk je dat je dan nog steeds bij je oude standpunten zal (kunnen) blijven?
Dat is een lastige omdat pedoseksualiteit een gevoel van walging oproept. En dat is een hele nare associatie bij mensen (of in het algemeen). Dat in combinatie met het sociale stigma maakt dat ik vrees dat het einde relatie / vriendschap / familieband zou zijn. Zeker aangezien ik zelf een kind heb.
[ Bericht 2% gewijzigd door Avondmens op 24-07-2020 17:59:14 ]
Heb je een beeld van de verpleging van deze mensen binnen het Nederlandse tbs-stelsel?
Ik heb een paar documentaires gezien over een longstay afdeling. En een kennis van mij heeft er een blauwe maandag gewerkt. Verder alleen de dikke koppen in de krant als een ex-TBS'er toch weer de fout in gaat. Ik denk zelf dat de zedendelinquenten, waar jij het in deze context over hebt, in beginsel niet te "genezen" zijn omdat ze, als je het heel kil (en wellicht cynisch) in puur biologische zin bekijkt, niet "ziek" zijn. Wij als samenleving hebben gelukkig met elkaar gesteld dat pedofilie en pedoseksualiteit verwerpelijk zijn. Het sociale stigma en maatschappelijke verstoting lijken mij een belangrijke bron van lijden bij deze mensen. Geen idee hoe dat bijvoorbeeld in het oude Griekenland lag, om maar even te refereren aan de "bakermat" van de pederastie.
En dat is dan ook weer het tragische hiervan. Om mensen te kunnen behandelen moet je ze dus eigenlijk aanpraten dat ze ziek zijn, tegen een van hun sterkste drives, seksualiteit. Ik geloof niet dat je daar ooit volledig in zult slagen. En daarom zal een TBS-behandeling ook nooit 100% effectief of risico vrij kunnen zijn.
Wat denk jij dat er hier anders kan en waarom zou dit volgens jou anders kunnen?
Ik vind niet dat het zo slecht gaat. Je kunt de recidivecijfers ongetwijfeld met steeds betere behandelmethoden nog verder omlaag krijgen. Maar ik denk dat we al heel dichtbij een situatie zitten waarin we (vrijwel) geen risico nemen. En de volgende stap zou zijn dat een zedendelinquent uberhaupt nooit meer vrijkomt. Mijn onderbuikt zegt, laten we dat doen. Mijn verstand zegt dat een samenleving die dat gedachtengoed adopteert op een gegeven moment niet zo fijn meer is om in te leven.
In sommige gevallen wordt pedofilie en pedoseksueel gedrag niet veroorzaakt door stoornissen maar door een ernstige lichamelijk oorzaak (ook dit is terug te vinden in mijn topic). Een gezond iemand kan van de een op andere dag merken dat hij bepaalde gevoelens krijgt voor kinderen. Vind jij de pijn die deze mensen lijden (niemand vraagt om gevoelens voor kinderen) een ander soort pijn dan andere pijnen die ook ontstaan door een lichamelijke oorzaak?
Beetje flauw antwoord, maar kun je deze vraag wat aanscherpen? Ik denk namelijk dat je iets anders wilt weten dan wat je vraagt. Want psychisch leiden is anders dan fysieke pijn. Of het ene erger is dan het andere hangt weer van de oorzaak af. Ik vind depressie lastig te vergelijken met een verbrijzeld been om maar een dwarsstraat te noemen.
Niet iedere pedofiel of pedoseksueel (pedofilie en pedoseksualiteit zijn twee van elkaar te onderscheiden begrippen, en in mijn topic heb ik uitgelegd hoe mensen zoals jij en ik onze bijdrage kunnen leveren om ervoor te zorgen dat zo min mogelijk pedofielen in een pedoseksueel veranderen) is een persoon zonder familie en/of vrienden.
Veel van deze mensen leven een ogenschijnlijk normaal leven met een gezin, hebben een partner en kinderen die van hun houden.
Denk jij dat je anders gaat denken wanneer iemand waar jij van houdt de persoon in kwestie is of denk je dat je dan nog steeds bij je oude standpunten zal (kunnen) blijven?
Dat is een lastige omdat pedoseksualiteit een gevoel van walging oproept. En dat is een hele nare associatie bij mensen (of in het algemeen). Dat in combinatie met het sociale stigma maakt dat ik vrees dat het einde relatie / vriendschap / familieband zou zijn. Zeker aangezien ik zelf een kind heb.
[ Bericht 2% gewijzigd door Avondmens op 24-07-2020 17:59:14 ]
Wanneer je niet helemaal goed leest zoals jij kan het inderdaad tegenstrijdig lijken.quote:
Je vraagstellingen zijn nogal tegenstrijdig. Van de ene kant wil je een beeld krijgen wat mensen in het algemeen denken over TBS'ers, waar ik uit opmaak dat je het over alle soorten misdaden hebt. Ook wil je in de eerste vraag weten wat eventueel verbeterd zou kunnen worden. Van de andere kant, richten de overige vragen zich specifiek op pedofilie en wat men daar nou van vindt. Lijkt mij wel een aandachtspunt om verder uit te werken, want ik ga er vanuit dat je in je artikel slechts één onderwerp gaat bespreken.
Ik wil niet weten ‘wat mensen in het algemeen denken over tbs-ers’.
Zoals ik aangeef, en de titel van het topic ook luidt, gaat het hier om zedendelinquenten.
Dit is misschien wel interessant voor een nieuw topic.quote:Alleen bij die gedachte begint mijn bloed al te koken. Ik zou niet voor mezelf in staan en heel plat gezegd zou ik met liefde de cel in gaan voor moord als dat betekent dat ik degene die één van mijn kinderen heeft misbruikt hoogstpersoonlijk om kan leggen / voor de rest van het leven kan mankeren.
Een topic over emoties.
Zelf doe ik niet aan vergelding, ik geloof er ook niet in.
Het gedrag van een ander zal mijn gedrag dan ook nooit beïnvloeden.
Ik zal nooit dingen doen die ik normaal gesproken niet doe.
Ik oordeel niet. Ik probeer altijd eerst zoveel mogelijk kennis te vergaren, achtergrond.
Daarna probeer ik me in iemands situatie te verplaatsen en dingen, voor zover mogelijk, van zijn/haar kant te bekijken.
Hoe moeilijk dat soms ook is.
Nee hoor, ik vraag wat ik wil weten en je geeft ook een duidelijk antwoord.quote:Beetje flauw antwoord, maar kun je deze vraag wat aanscherpen? Ik denk namelijk dat je iets anders wilt weten dan wat je vraagt. Want psychisch leiden is anders dan fysieke pijn. Of het ene erger is dan het andere hangt weer van de oorzaak af. Ik vind depressie lastig te vergelijken met een verbrijzeld been om maar een dwarsstraat te noemen
Zelf vind ik dat (zoals eerder in dit topic ook al door iemand geschreven werd) geestelijke pijn net zo werkelijk en pijnlijk als lichamelijke pijn kan zijn.
Zedendeliquent is nogal een groot containerbegrip waaronder ook mannen als Michael P., mensenhandelaren betrokken in de prositutie of jongens die aan groepsverkrachtingen meedoen vallen. Vandaar ook mijn opmerking.quote:
[..]
Wanneer je niet helemaal goed leest zoals jij kan het inderdaad tegenstrijdig lijken.
Ik wil niet weten ‘wat mensen in het algemeen denken over tbs-ers’.
Zoals ik aangeef, en de titel van het topic ook luidt, gaat het hier om zedendelinquenten.
Edit: Al geef ik toe dat ik mijn vorige post wat onduidelijk heb geformuleerd.
Maar GEESTELIJK pijn doen wordt niet bestraft .............quote:
[..]
Zelf vind ik dat (zoals eerder in dit topic ook al door iemand geschreven werd) geestelijke pijn net zo werkelijk en pijnlijk als lichamelijke pijn kan zijn.
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Dat je niet door andermans gedrag beïnvloed wordt durf ik te betwijfelen.quote:
[..]
Dit is misschien wel interessant voor een nieuw topic.
Een topic over emoties.
Zelf doe ik niet aan vergelding, ik geloof er ook niet in.
Het gedrag van een ander zal mijn gedrag dan ook nooit beïnvloeden.
Ik zal nooit dingen doen die ik normaal gesproken niet doe.
Ik oordeel niet. Ik probeer altijd eerst zoveel mogelijk kennis te vergaren, achtergrond.
Daarna probeer ik me in iemands situatie te verplaatsen en dingen, voor zover mogelijk, van zijn/haar kant te bekijken.
Hoe moeilijk dat soms ook is.
Normaal gesproken is erg situatie afhankelijk.
Als iemand jou niets aan heeft gedaan is het ‘makkelijk’ om dit te zeggen.
Dan kan je het van een afstand bekijken.
Makkelijk tussen haakjes omdat sommige dingen je nogsteeds schokken zonder dat het persoonlijk is.
Maar het wordt heel andere koek als het jouw kind is of jij het bent die lange jaren van moeizame heling voor zich heeft om de littekens die nooit meer zullen verdwijnen een plaats te geven.
Je bent een gezegend mens als je werkelijk denkt dat wat een ander doet jou nooit zal beïnvloeden
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Volgens mij zou ik er heel veel moeite mee hebben als ik een pedofiel of pedoseksueel zou kennen in mijn directe omgeving. Als in, heel eufemistisch gezegd, een beschermende rol te spelen voor de rest van mijn gezin.
Een kleine voorgeschiedenis: Mijn oom kon niet van m'n zusje afblijven, hij is hiervoor veroordeeld, dat was zo'n dertig jaar geleden. Misschien dat mijn beeld van dergelijke aandoeningen een beetje gekleurd is.
Het komt op mij nogal geitenwollensokken over. dat 'we moeten ze zien als mensen' en 'wat zou je doen als je eigen kind een pedofiel blijkt?' Maargoed, ik ben nogal zwart-wit, als je het hebt verpest in de maatschappij, en het is overduidelijk dat het komt door een kronkel in je hoofd, dan is het wmb game over. Niet dat 'misschien kunnen we hem/haar nog eens loslaten', gewoon intensief behandelen, 24/7 monitoren, meldplicht, gebiedsverbod, dat soort dingen. Heel misschien zou je een soort sociaal plan kunnen opzetten met een eigen woning, werk, hobby's enzo, maar dan mag de aandacht nooit verslappen.
Een kleine voorgeschiedenis: Mijn oom kon niet van m'n zusje afblijven, hij is hiervoor veroordeeld, dat was zo'n dertig jaar geleden. Misschien dat mijn beeld van dergelijke aandoeningen een beetje gekleurd is.
Het komt op mij nogal geitenwollensokken over. dat 'we moeten ze zien als mensen' en 'wat zou je doen als je eigen kind een pedofiel blijkt?' Maargoed, ik ben nogal zwart-wit, als je het hebt verpest in de maatschappij, en het is overduidelijk dat het komt door een kronkel in je hoofd, dan is het wmb game over. Niet dat 'misschien kunnen we hem/haar nog eens loslaten', gewoon intensief behandelen, 24/7 monitoren, meldplicht, gebiedsverbod, dat soort dingen. Heel misschien zou je een soort sociaal plan kunnen opzetten met een eigen woning, werk, hobby's enzo, maar dan mag de aandacht nooit verslappen.
Echte elektriciëns gebruiken geen jokari.
Zoals ik al schreef werk ik met mensen die de meest vreselijke dingen hebben gedaan.quote:
[..]
Dat je niet door andermans gedrag beïnvloed wordt durf ik te betwijfelen.
Normaal gesproken is erg situatie afhankelijk.
Als iemand jou niets aan heeft gedaan is het ‘makkelijk’ om dit te zeggen.
Dan kan je het van een afstand bekijken.
Makkelijk tussen haakjes omdat sommige dingen je nogsteeds schokken zonder dat het persoonlijk is.
Maar het wordt heel andere koek als het jouw kind is of jij het bent die lange jaren van moeizame heling voor zich heeft om de littekens die nooit meer zullen verdwijnen een plaats te geven.
Je bent een gezegend mens als je werkelijk denkt dat wat een ander doet jou nooit zal beïnvloeden
Ik weet tot in het kleinste detail waarom deze mensen bij ons verblijven.
Als mijn gedrag hierdoor zou veranderen zou ik dit werk absoluut niet kunnen doen.
Zo simpel werkt het.
Privé werkt dit bij mij eigenlijk net zo, al van kleins af aan.
In mijn jeugd is iemand waar ik zielsveel van hield om het leven gebracht.
Ondanks het grote verdriet heb ik nooit haatgevoelens gekend, ik vroeg me alleen maar af hoe iemand tot zo’n daad kon komen.
Dat is ook het moment geweest waarop ik wist wat ik later wilde gaan doen.
Veel vriendinnen begrepen niet hoe ik met de meeste uiteenlopende situaties omging.
Zo ben ik in mijn allereerste relatie een keer flink in elkaar geslagen door mijn toenmalige vriendje.
Ik ben weggelopen, enkel omdat ik niet geslagen wilde worden.
De dag erop heb ik hem gebeld en gevraagd hoe het met hem ging.
Zijn reactie was: ‘waarom ben je niet boos en scheld je me niet uit?’.
Waarop ik hem vertelde dat dat was omdat ik wist dat ik niets fout had gedaan.
Ik had hem namelijk niet de kleinste aanleiding gegeven om zo over de schreef te gaan dus er moest iets met hem aan de hand zijn.
Samen zijn we hulp voor hem gaan zoeken.
Ik probeer me altijd in de ander te verplaatsen.
Oordelen zonder kennis te hebben van andermans situatie is niet aan mijn besteed.
Komt bij dat veel mensen die wel bepaalde haatgevoelens koesteren n.a.v. een bepaalde gebeurtenis dingen op den duur ook anders gaan zien.
Het komt bij ons voor dat familie van dader en slachtoffer elkaar ontmoeten en elkaars verhaal horen.
Vaak nemen dingen dan een totaal andere wending en ontstaat er enig begrip.
Voor mij hoeven mensen niet gelijk begrip voor elkaar te hebben.
Wat ik wel graag zou zien is dat mensen minder zouden oordelen en zich eerst eens zouden verdiepen in oorzaken en achtergronden.
Dit zal mij niet in dank worden afgenomen, maar ik ga het toch in het topic neerpennen. Ik heb het idee dat TS met heel andere motieven opereert dan ze ons doet voorkomen. Ze komt iets te gelikt over voor iemand die in deze branche werkt. Laat ik het zo zeggen, de idealen - nul oordeel over de patient, altijd neutraal zijn in de interacties tussen de patiënt en justitie/slachtoffers, puur kijkend naar het welzijn van de patient - wat je van iemand zou verwachten die in die branche zit, maar waarvan ieder mens weet dat altijd in deze modus operandi staan, ook buiten de rechtszaal of buiten het bijzijn van de patiënt in kwestie, bijna onhaalbaar is. Professionals in de TBS-zorg zijn ten slotte ook mensen met gevoelens.
Dan het onderzoek voor dit artikel. Voorop gesteld ben ik geen expert in de psychiatrische zorg, maar wel weet ik hoe het proces voor het schrijven van een artikel in een vakmagazine/wetenschappelijk tijdschrift verloopt, zij het in een andere branche. Die procedure is namelijk redelijk universeel en de manier waarop TS het poneert doet mij dan ook vermoeden dat dat niet de doelstelling is. Wanneer vraagstellingen of proefvraagstellingen aan respondenten worden uitgezonden, is het onderwerp normaal gesproken al afgebakend tot één onderwerp. De TS presenteert twee onderwerpen en houdt er nogal een vage doelstelling in de OP op na. Petje af voor de mensen die hier uitgebreid reageren, maar ik denk, of beter gezegd ik vrees, dat we de antwoorden van users in een andere vorm gaan terugzien zoals een vice artikel of iets in vergelijkbare richting.
Dan het onderzoek voor dit artikel. Voorop gesteld ben ik geen expert in de psychiatrische zorg, maar wel weet ik hoe het proces voor het schrijven van een artikel in een vakmagazine/wetenschappelijk tijdschrift verloopt, zij het in een andere branche. Die procedure is namelijk redelijk universeel en de manier waarop TS het poneert doet mij dan ook vermoeden dat dat niet de doelstelling is. Wanneer vraagstellingen of proefvraagstellingen aan respondenten worden uitgezonden, is het onderwerp normaal gesproken al afgebakend tot één onderwerp. De TS presenteert twee onderwerpen en houdt er nogal een vage doelstelling in de OP op na. Petje af voor de mensen die hier uitgebreid reageren, maar ik denk, of beter gezegd ik vrees, dat we de antwoorden van users in een andere vorm gaan terugzien zoals een vice artikel of iets in vergelijkbare richting.
Dan snap ik eerlijk gezegd niet hoe jij je werk kunt doen. Vergelding kent vele vormen. Binnen ons huidige sociale contract hebben we het recht op vergelding bij de staat neergelegd. Maar er vindt wel degelijk iets van vergelding plaats. Het is tenslotte ook het strafrecht, niet waar.quote:
[..]
Zelf doe ik niet aan vergelding, ik geloof er ook niet in.
Jij stelt niet aan vergelding te doen, maar jij werkt binnen het systeem wat wij hebben opgetuigd dat in opdracht van de samenleving vergelding verzorgt. En niet zomaar het systeem, nota bene dat deel van het systeem waar de meest beladen gevallen belanden.
Niet aan vergelding doen? Jij brengt de maatschappelijk geaccepteerde vorm van vergelding elke dag in praktijk door naar je werk te gaan. Je zegt zelf ook dat je niet bezig bent met beter maken maar met verzorgen. Anders gezegd: die mensen worden buiten de samenleving gehouden als straf, jij moet die straf op een humane manier invullen. Maar dat die mensen daar voor straf zitten, als vergelding voor iets wat ze gedaan hebben, staat buiten kijf.
Dan ben ik wel nieuwsgierig hoe je dat rijmt als iemand die niet in vergelding gelooft?
Ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen tegen mensen die dit in alle stelligheid beweren. Fijn voor je? Het wordt over het algemeen neergezet als iets dat moreel goed is, ethisch zuiver, misschien zelfs verheven. Daardoor vind ik het ook ongeloofwaardig. Alle mensen zijn feilbaar, we hebben allemaal een donkere kant. Het vraagt enkel de juiste omstandigheden om die aan de oppervlakte te brengen.quote:Ik oordeel niet. Ik probeer altijd eerst zoveel mogelijk kennis te vergaren, achtergrond.
Daarna probeer ik me in iemands situatie te verplaatsen en dingen, voor zover mogelijk, van zijn/haar kant te bekijken.
Hoe moeilijk dat soms ook is.
NB: Ik zou nog eens na denken over je uitspraak dat het gedrag van een ander jou niet beïnvloed. Het lijkt me onmogelijk, je leeft als mens toch in interactie met je medemens. Zo ben je in de geestelijke gezondheidszorg terecht gekomen. Denk je niet dat daar een correlatie zit met wat je hebt meegemaakt?
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Bedankt voor je input.quote:Op maandag 27 juli 2020 08:35 schreef 01100101 het volgende:
Dit zal mij niet in dank worden afgenomen, maar ik ga het toch in het topic neerpennen. Ik heb het idee dat TS met heel andere motieven opereert dan ze ons doet voorkomen. Ze komt iets te gelikt over voor iemand die in deze branche werkt. Laat ik het zo zeggen, de idealen - nul oordeel over de patient, altijd neutraal zijn in de interacties tussen de patiënt en justitie/slachtoffers, puur kijkend naar het welzijn van de patient - wat je van iemand zou verwachten die in die branche zit, maar waarvan ieder mens weet dat altijd in deze modus operandi staan, ook buiten de rechtszaal of buiten het bijzijn van de patiënt in kwestie, bijna onhaalbaar is. Professionals in de TBS-zorg zijn ten slotte ook mensen met gevoelens.
Dan het onderzoek voor dit artikel. Voorop gesteld ben ik geen expert in de psychiatrische zorg, maar wel weet ik hoe het proces voor het schrijven van een artikel in een vakmagazine/wetenschappelijk tijdschrift verloopt, zij het in een andere branche. Die procedure is namelijk redelijk universeel en de manier waarop TS het poneert doet mij dan ook vermoeden dat dat niet de doelstelling is. Wanneer vraagstellingen of proefvraagstellingen aan respondenten worden uitgezonden, is het onderwerp normaal gesproken al afgebakend tot één onderwerp. De TS presenteert twee onderwerpen en houdt er nogal een vage doelstelling in de OP op na. Petje af voor de mensen die hier uitgebreid reageren, maar ik denk, of beter gezegd ik vrees, dat we de antwoorden van users in een andere vorm gaan terugzien zoals een vice artikel of iets in vergelijkbare richting.
Ik begrijp eigenlijk niet waarom je denkt dat dit je niet in dank zal worden afgenomen.
Reacties als deze zijn heel menselijk en normaal, je bent echt niet de enige die zo denkt.
Zoals ik al schreef oordeelt een rechter.
Ik wil niet op de stoel van een rechter gaan zitten en dit geldt zeker ook voor mijn collega’s.
Een rechter wil en gaat ook niet op onze stoel zitten.
Wanneer wij zouden gaan oordelen zonder kennis van zaken te hebben lopen we al heel snel tegen een hoge muur op, en dat maakt dit werk onmogelijk.
Als jij wilt functioneren binnen deze wereld moet een van je karaktereigenschappen zijn dat je niet oordeelt, zo simpel is het.
Waarmee ik niet wil zeggen dat een mens die dit wel doet een minder of slechter mens is, helemaal niet.
Het is nogal een misvatting van je om het hebben van gevoelens te linken aan oordelen.
Uiteraard hebben wij als ‘professionals‘ in een FPC gevoelens.
Dit wil echter niet zeggen dat we ook maar gelijk moeten oordelen.
Ieder mens heeft gevoelens maar niet ieder mens oordeelt, heel veel mensen die gelijk tot de conclusie komen dat ze juist niet moeten gaan oordelen, ik heb al een voorbeeldje gegeven uit mijn verleden.
Ik denk dat je echt een beetje teveel van je eigen karakter en gedrag uitgaat.
Als jij in het dagelijks leven oordeelt zonder kennis van zaken te hebben weet je ten eerste al dat dit werk niets voor jou is.
Daarnaast zul je sowieso niet door de selectie komen omdat de focus nogal op deze dingen ligt.
Maar zoals ik dus al schreef ben ik me er heel goed van bewust dat dit reacties kan oproepen vanuit de buitenwereld.
Het is ook niet nieuw, het gebeurt eigenlijk dagelijks en het is erg begrijpelijk.
Ik schrijf nergens dat ik ‘niet bezig ben met beter maken maar met verzorgen’.quote:
[..]
Dan snap ik eerlijk gezegd niet hoe jij je werk kunt doen. Vergelding kent vele vormen. Binnen ons huidige sociale contract hebben we het recht op vergelding bij de staat neergelegd. Maar er vindt wel degelijk iets van vergelding plaats. Het is tenslotte ook het strafrecht, niet waar.
Jij stelt niet aan vergelding te doen, maar jij werkt binnen het systeem wat wij hebben opgetuigd dat in opdracht van de samenleving vergelding verzorgt. En niet zomaar het systeem, nota bene dat deel van het systeem waar de meest beladen gevallen belanden.
Niet aan vergelding doen? Jij brengt de maatschappelijk geaccepteerde vorm van vergelding elke dag in praktijk door naar je werk te gaan. Je zegt zelf ook dat je niet bezig bent met beter maken maar met verzorgen. Anders gezegd: die mensen worden buiten de samenleving gehouden als straf, jij moet die straf op een humane manier invullen. Maar dat die mensen daar voor straf zitten, als vergelding voor iets wat ze gedaan hebben, staat buiten kijf.
Dan ben ik wel nieuwsgierig hoe je dat rijmt als iemand die niet in vergelding gelooft?
[..]
Ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen tegen mensen die dit in alle stelligheid beweren. Fijn voor je? Het wordt over het algemeen neergezet als iets dat moreel goed is, ethisch zuiver, misschien zelfs verheven. Daardoor vind ik het ook ongeloofwaardig. Alle mensen zijn feilbaar, we hebben allemaal een donkere kant. Het vraagt enkel de juiste omstandigheden om die aan de oppervlakte te brengen.
NB: Ik zou nog eens na denken over je uitspraak dat het gedrag van een ander jou niet beïnvloed. Het lijkt me onmogelijk, je leeft als mens toch in interactie met je medemens. Zo ben je in de geestelijke gezondheidszorg terecht gekomen. Denk je niet dat daar een correlatie zit met wat je hebt meegemaakt?
Als ik alleen maar zou verzorgen dan zouden al mijn patiënten op de long-stay afdeling terecht komen.
Ik denk dat je beter moet lezen of het eerder genoemde topic (beter) moet gaan doornemen.
Ook vind ik het interessant dat je zelf woorden kiest als ‘verheven‘, ‘ethisch zuiver‘, ‘moreel goed‘.
Woorden die ik liever niet gebruik.
Dat ‘dingen over het algemeen zo worden neergezet.’
Vervolgens zeg je dat je daardoor bepaalde dingen ongeloofwaardig vindt.
Het is toch echt je eigen kijk op dingen.
Ik zet dingen in ieder geval niet op die manier neer en ik ken heel veel mensen die dat ook niet doen.
Dus dat ‘algemene’ herken ik niet echt.
Het praten over het hebben of missen van bepaalde karaktereigenschappen is voor veel mensen niet hetzelfde als praten over goed en fout.
|
|
