Depressie & Angst #167 dikke knuffel voor iedereen hier!

quote:

Op donderdag 3 september 2020 09:17 schreef Nijna het volgende:

[..]

Medicatie is geen tovermiddel, maakt het niet ineens goed.
Het kan wel een steuntje in de rug zijn.
Toen ik het goede antidepressivum kreeg (was best even zoeken), werd het echt een stuk minder donker en van daaruit kon ik wel weer verder ofzo.
Ik slik nu geen AD meer, heb een hele lage dosering antipsychotica om prikkels te dempen (bijkomend voordeel is dat ik er slaperig van wordt, dus ik neem het 's avonds), dat scheelt behoorlijk.

Medicatie kan wel een zoektocht zijn, als het een niet werkt, zegt dat niet automatisch dat het andere ook niet werkt.

Wat Nijna zegt. Medicatie kan helpen om weer energie te krijgen/het dragelijker maken om er uit te klimmen. En het kan even zoeken zijn. Maar zeker bij diepe kwesties zul je hulp nodig hebben. Ik in ieder geval om dingen af te sluiten en mezelf in de toekomst te beschermen. En wil daarbij niet alleen bij de gratie van antidepressiva leven.

Medicatie kan de rust creëren om aan het daadwerkelijke probleem te werken.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Naar zeg. Die hypochondrie herken ik. Maar ga je dan op gegeven moment niet ook denken: het is steeds niks, dus zal het wel niet ernstig zijn? Of krijg je steeds andere symptomen? Ja ik herken ook wel dat ik het gevoel heb mijn leven te verdoen maar tegelijkertijd wat jij schrijft dat het toch allemaal onbelangrijk is uiteindelijk want we gaan toch dood. Ik heb zelf gelukkig nog niet zo’n ernstige depressie als dat jij hebt. Welke medicijnen gebruikte je?

Ja, de symptomen zijn iedere keer anders, want de symptomen waar ik last van had ben ik altijd na 2 weken wel overheen. Dan blijkt het allemaal niet door te zetten of gewoon over te gaan. Ondertussen is het patroon ook wel behoorlijk herkenbaar, dus zie ik het gewoon als 2 weken uitzitten. Maar iedere keer is het weer zo realistisch, het lukt gewoon niet om het op de momenten zelf van me af te zetten.

Medicatie was anti-depressiva, welke variant weet ik niet meer. De diagnose was een dysthyme stoornis. Maar mijn handen en voeten werden heel klam en ik kon mijn benen niet meer stil houden, heel onrustig in mijn lichaam. Ik was zo klaar met die bijwerkingen dat ik me er liever zelf doorheen ging bijten, ondanks dat de wereld wel mooier voelde met het spul op. De medicijnen hielpen me kort in te zien dat de wereld ook mooi kan zijn, met dat beeld heb ik me er toen zelf doorheen getrokken. Ondanks dat het dus troep is, heeft het medicijn heeft me op een andere manier wel geholpen, dus maar goed dat ik het geprobeerd heb.

Herkenbaar, dat uitzitten! Hier ook dhysthymie, dus ook het besef dat de dalen blijven komen maar ook weer zullen gaan.

Of medicatie DE oplossing gaat zijn zal wel niet, denk dat DE oplossing niet bestaat.

Merk wel dat ik me meer en meer aan het isoleren ben en beetje bij beetje meer hoop verlies, er lijkt langzaam maar 1 uitweg te zijn, het werkt erg vernauwend alsof ik vast zit en die uitweg lijkt een stuk aangenamer te lijken dan zo door te gaan. Hier heb ik het ook met psych overgehad uiteraard en hoe serieus hun het nemen weet ik niet, heb iig aangegeven dat ik een plan heb en ben daar gewoon eerlijk tegenover hun.

In mijn prive omgeving weet niemand dit ook, ik speel wel een soort gevaarlijk dubbel leven zo.

Tijdje terug had ik nog een date/scharrel maar die heeft zich ook afgemeld, ik denk dat ze door naar een ander is want ze was al aan het appen met iemand. En gelijk heeft ze want het is nu niet altijd een pretje om bij mij te zijn. Maarja we hadden duidelijk afgesproken dat het toch niks ging worden tussen ons dus.(en ben daar ook totaal niet opzoek na of klaar voor)
En het maakt me ook niet uit, verder afgevlakt als dit kan bijna niet

Ik meen het serieus dat als ik zeg dat als ze nu aan de deur staan OF ze zeggen je hebt de jackpot van 20 miljoen gewonnen OF heel je familie is omgekomen bij een auto ongeluk. En dan meen ik echt dat het me het beide niet interesseert en of geen gevoel bij heb. En dat zullen mensen mischien niet geloven maar dat is echt zo.
En het is dit numb gevoel waardoor je er oa ook echt een keer echt klaar mee bent en ook natuurlijk schuldig voelt.

Maar beetje bij beetje steeds minder contact, mss ook steeds meer het contact met de realiteit kwijt. Ben mezelf kwijt en weet dat ik die oude ik ook echt nooit meer ga vinden.
Zo weinig verbinding met alles, alles zo nutteloos vinden en nergens voldoening uit halen, zelfs muziek is niet te luisteren en kan geen eens wat simpels kijken op tv. Ben er ook totaal niet bij met mijn hoofd door die totale vermoeidheid en desinteresse, pff wat is dit heftig en ook nog eens oersaai, en dan moet je het nog geheim houden ook.

Ja ik kan een halfuurtje gaan hardlopen buiten. En dan?
Ik kan wat meer groente en fruit eten ja. En dan?
Altijd dat. En dan gevoel
En nu?

Medicatie twijfelde ik altijd over en langdure therapie ook en evt trauma therapie had de psych het over. Maar alles lijkt al opgegeven het is een gevecht waar ik al niet maar aan mee doe, buiten mijn macht om, ik ben niet de vijand, het is al verloren. Ik voel me levend dood. Al maanden, jaren. Ik probeer zoveel mogelijk te slapen, maar de vermoeidheid/uitgeputheid is er zo 1 die je niet bijgeslapen krijgt.

Ik had laatst voor weer in maanden weer een droom ofja nachtmerrie ivm gebrek aan REM slaap al bijna in jaren geen droom gehad (letterlijk en figuurlijk)
Maar ik werd dus wakker uit de nachtmerrie en meestal ben je dan opgelucht; oef gelukkig een nachtmerrie. Niet in mijn geval, van nachtmerrie de volgende nachtmerrie in.


Maar ergens voel ik toch een soort verplichtheid om iig nog medicatie en bijv langdure therapie of trauma therapie of ik hoorde iets van emdr te proberen.. verplicht tegenover mijn familie, niet meer voor mezelf. Heb mezelf al opgegeven.

Als je onder de grond ligt kan je geen medicatie meer proberen.
Dus dat lijkt een laatst soort slotoffensief te worden.

We gaan maar weer eens terug naar bed
Proberen te slapen zzzz

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 11:49 schreef Papaap het volgende:
Ik moet heel even mijn verhaal kwijt hier...ik heb al meer dan een jaar last van hartkloppingen, beroerd voelen, paniek, angst, alles bij elkaar. Eind vorig jaar uitgebreid onderzocht door cardioloog met een echo en een holteronderzoek, veel overslagen gezien, onschuldig volgens de cardioloog. Bloed ook allemaal goed. Ik ben 37.

Vanaf 2002 al last van paniek en angst, maar nu de laatste jaren extra, ondanks 20 mg Paroxetine.

Psychologische hulp gehad eind vorig jaar, maar nu ga ik echt zo diep.

Begin 2020 een heftige huwelijkscrisis doorstaan die tot mei duurde. Onnoemelijk veel stress. Daarna gaan minderen met antidepressiva, maar dat gaf veel meer angst. Een maandje terug pleegde mijn broer zelfmoord, waarvan ik de vondst van zijn lichaam van dichtbij heb meegemaakt. In december 2015 overleed mijn pa plotseling door zijn hart op zijn zeventigste, ook heftige impact.

Vorige week nog nagekeken door de huisarts, hartfilmpje gemaakt, niks te vinden natuurlijk. Bloeddruk prima, laag zelfs. Overstap gemaakt naar een andere antidepressiva. Afgelopen donderdag gestart van Paroxetine naar Escitalopram. Maar ik voel me zo slecht de hele dag, zo onnoemelijk slecht met druk op mn borst en pijn in mijn bovenrug en constante angst.

Ik kan nergens meer van genieten en zit continu met mijn hart in mijn hoofd, continu bezig met:
- Ik heb Colitis, en IBD brengt een verhoogd risico op hart en vaatziekten
- Ik beweeg niet zo veel, verhoogt het risico nog meer (ik fiets per dag 15 minuten op de spinning-bike en probeer elke dag minimaal 20 minuten te wandelen)
- Ik drink af en toe een biertje, verhoogt het risico verder

En in mijn hoofd is het helemaal helder. Ik heb zo'n druk/pijn op de borst door een dichtgeslibte ader, maar de huisarts zegt dat ik echt psychische hulp moet hebben.

Pff ik trek de dagen zo, zo enorm slecht, even van me af praten.

Heftig verhaal, sterkte!

Ik herken het een beetje. Ik ben een paar jaar geleden naar de huisarts gegaan omdat ik ook een gigantische druk op mijn borst had, hartkloppingen etc. Na een uitgebreid onderzoek kwam hij tot de conclusie: je bent kerngezond, maar je hebt wat wij noemen: Acute Stress Stoornis.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:39 schreef Papaap het volgende:
Ja zeker! Dat was heel fijn om zoveel begrip te krijgen, en om te horen dat het voor hen ook heel erg moeilijk is zo'n situatie, al is dat niets vergeleken bij de getroffen nabestaanden, toch steunt het wel.

Gelukkig maar. Goed om te lezen.

quote:

Lachen is gezond hoor haha. Er zal misschien een stukje herkenbaarheid voor je in zitten

Nou vreemd genoeg dat niet, want de psychologen die ik had kwamen altijd juist wel vriendelijk over. Maar dat maakte de behandeling helaas niet beter wanneer deze niet werkte.

quote:

Precies, dat begrepen wij als familie ook niet helemaal. Er komt nog een gesprek over een maand hierover, dan zal ik er eens op doorvragen.

Oke goed van je. Ik ben benieuwd naar het antwoord.

quote:

Dat is waar. Daarom wacht ik er eventjes mee tot we in wat rustiger vaarwater zijn met alle afhandeling. Zelfmoord van een familielid of iemand die dichtbij je staat is zo zinloos voor mijn gevoel, ik wil er toch zin aan geven, ik denk dat het daar in de kern vandaan komt. Aan de andere kant weet ik ook dat hij nu geen angst meer heeft en dat zijn psychisch lijden voorbij is. Maar dat had wellicht ook zonder zelfmoord gekund, al zou hij steevast geroepen hebben van niet.

Ja dat is verstandig. Je kan helaas niet in iemands hoofd kijken en je weet ook nooit of je broer door bepaalde behandelingen wel zou zijn opgeknapt. Maar er zijn helaas nog heel erg veel mensen met treatment resistent depression, die zelf al alles geprobeerd hebben (of een paar dingen en er is geen budget meer om verdere dingen te proberen en ze leggen zich erbij neer, wat van een depressief persoon te verwachten valt). Nu is er weinig verantwoordelijkheid, als de behandeling niet werkt of er is geen budget en ze willen daarom niet (verder) behandelen wordt de schuld al snel bij de client neergelegd. Helaas is dat ook bij lichamelijke aandoeningen vaak zo. Het meest kwalijke vind ik dat er zo snel overheen wordt gestapt dat er geen onderscheid te maken valt of iemand iets wil omdat diegene niet beter weet vanwege ziekte en zonder ziekte anders had gewild of dat de beslissing niet door de ziekte komt.

quote:

Ik wordt trillend wakker, als een plank. Ook voel ik me niet lekker (en dat is een understatement, het voelt alsof je dood gaat), wat de angst verder versterkt, als in beroerd voelen. Verder geen verschijnselen zoals misselijkheid of pijn ofzo. Gewoon een allesvernietigend beroerd gevoel.

Wat gek. Ik heb zo’n heftige paniekaanval gelukkig nog nooit ervaren, alleen dat het zwart werd voor mijn ogen maar geen andere lichamelijke klachten. Wat ik zelf heel interessant vind is dat bepaalde drugs en andere stoffen bekend staan als veroorzakers van paniekaanvallen, zoals bijvoorbeeld yohimbine. Het wordt gebruikt als model voor paniekaanvallen. https://en.m.wikipedia.org/wiki/Anxiogenic
Van daaruit kan ook worden gezocht naar een medicijn.

quote:

Het is bij mij ietsje complexer. Ik zat aan de paroxetine, was vanaf juni af aan het bouwen van 30 mg naar 10 mg in augustus, daarna ben ik overgestapt naar escitalopram. Ik slikte paroxetine al 13 jaar voor precies die angsten, ze hebben 10 jaar goed gewerkt maar de laatste 3 jaar lijkt het minder te gaan werken ofzo. De huisarts zegt dat dat niet kan maar ik heb dat idee echt.

Wat voor argument gaf de huisarts ervoor dat het niet kon? Als je veel hebt meegemaakt worden je angsten ook groter en dan lijkt het me logisch dat een medicijn wat eerst voldoende was later dat niet meer is maar goed. zoveel heb je nog niet geprobeerd volgens mij. Het is even afwachten of citalopram gaat werken dat heeft denk ik tijd nodig misschien wel een maand of langer anders zou ik echt vragen of je weer iets anders mag proberen.

quote:

Op donderdag 3 september 2020 11:18 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Ja, de symptomen zijn iedere keer anders, want de symptomen waar ik last van had ben ik altijd na 2 weken wel overheen. Dan blijkt het allemaal niet door te zetten of gewoon over te gaan. Ondertussen is het patroon ook wel behoorlijk herkenbaar, dus zie ik het gewoon als 2 weken uitzitten. Maar iedere keer is het weer zo realistisch, het lukt gewoon niet om het op de momenten zelf van me af te zetten.

Medicatie was anti-depressiva, welke variant weet ik niet meer. De diagnose was een dysthyme stoornis. Maar mijn handen en voeten werden heel klam en ik kon mijn benen niet meer stil houden, heel onrustig in mijn lichaam. Ik was zo klaar met die bijwerkingen dat ik me er liever zelf doorheen ging bijten, ondanks dat de wereld wel mooier voelde met het spul op. De medicijnen hielpen me kort in te zien dat de wereld ook mooi kan zijn, met dat beeld heb ik me er toen zelf doorheen getrokken. Ondanks dat het dus troep is, heeft het medicijn heeft me op een andere manier wel geholpen, dus maar goed dat ik het geprobeerd heb.

Ik snap wat je bedoelt. Het menselijk lichaam is nu eenmaal kwetsbaar want er zijn zo ontzettend veel ziektes of aandoeningen die je kunt krijgen. Het moet echt een verschil worden in mindset van: ik moet altijd direct iets signaleren en ingrijpen voordat het te laat is naar: als ik alleen maar met angst bezig ben heb ik geen leven, het is vroeg genoeg om me zorgen te maken als het echt niet anders kan. Dat laatste probeer ik ook en het lukt vaak wel aardig maar dan krijg ik soms ineens weer van die vage klachten die jij hebt en dan ben ik ook altijd gelijk bang dat het iets is waar je binnen 24 uur of binnen enkele dagen onvermijdelijk aan overlijdt ook al zijn er helemaal niet zulke duidelijke symptomen. Dus helaas snap ik wat je bedoeld en heb ik er ook nog geen oplossing voor.

Logisch dat je met de medicijnen was gestopt met zulke bijwerkingen, maar wat zei je arts ervan dan? Hoeveel verschillende medicijnen heb je mogen uitproberen?


Ik lees hier veel dat mensen last hebben van 1 hoofdklacht of 2, depressie en angst. Zijn er ook mensen die herkennen dat ze verschillende roulerende klachten hebben? Ik heb verschillende moduleren met elk eigen problemen en als het ene probleem weg is dan komt een andere ervoor in de plaats waardoor ik me nooit voor 100% goed voel.
Ik heb altijd wel 1 van deze dingen:
-angst voor allerlei dingen waaronder dus ziektes
- vermoeidheid/lusteloosheid (wordt verergerd door slaaptekort uiteraard dus daar probeer ik op te letten), voor maar heel weinig dingen enthousiasme op kunnen brengen
- afleiding
niet doen wat ik gepland had en mijn tijd verspillen oa door op Fok te zitten of nutteloze youtube filmpjes te kijken, dromerigheid en heel lang voor me uitstaren, gevolgd door frustratie/boosheid. Dit heb ik vaak wanneer ik eindelijk van mijn vermoeidheid of angst af ben en denk: “Nu kan ik eindelijk productief zijn!” Not. Soms gepaard met chaos in het hoofd, onrust in het lichaam, teveel tegelijk willen en daardoor niks doen, in uiterste geval grandioze ideeen of wanen? dat men camera’s in mijn huis heeft opgehangen enz.
- cognitieve problemen
Verwarring, geen beslissingen kunnen maken, niet weten in welke volgorde ik taken moet uitvoeren, overweldigd gevoel, achteraf opdrachten die ik heb gemaakt bekijken en denken “huh wat heb ik in vredesnaam gedacht toen ik dit schreef er klopt niets van#8221;, leeg hoofd op negatieve manier of juist dwangmatige gedachten (dat ik iets moet doen wat tegenovergestelde van wat ik eigenlijk wil en dat ik het niet uit mn hoofd krijg totdat ik het heb gedaan of gilles de la tourette achtige gedachten)
- Sociale problemen: als kluizenaar leven, moeite met weten hoe ik goed op anderen moet reageren en gesprekken op gang houden, constant piekeren over hoe anderen over mij denken, gebrek aan empathie en connectie, veel wantrouwen naar anderen, soms denken dat anderen krankzinnig zijn terwijl er geen hele duidelijke aanleiding voor is
Zijn er meerderen die herkennen dat als 1 psychisch probleem weg is er direct wel weer een andere voor in de plaats komt?

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 04-09-2020 17:09:43 ]

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 11:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Ik lees hier veel dat mensen last hebben van 1 hoofdklacht of 2, depressie en angst. Zijn er ook mensen die herkennen dat ze verschillende roulerende klachten hebben? Ik heb verschillende moduleren met elk eigen problemen en als het ene probleem weg is dan komt een andere ervoor in de plaats waardoor ik me nooit voor 100% goed voel.
Ik heb altijd wel 1 van deze dingen:
-angst voor allerlei dingen waaronder dus ziektes
- vermoeidheid/lusteloosheid (wordt verergerd door slaaptekort uiteraard dus daar probeer ik op te letten), voor maar heel weinig dingen enthousiasme op kunnen brengen
- afleiding
niet doen wat ik gepland had en mijn tijd verspillen oa door op Fok te zitten of nutteloze youtube filmpjes te kijken, dromerigheid en heel lang voor me uitstaren, gevolgd door frustratie/boosheid. Dit heb ik vaak wanneer ik eindelijk van mijn vermoeidheid of angst af ben en denk: “Nu kan ik eindelijk productief zijn!” Not. Soms gepaard met chaos in het hoofd, onrust in het lichaam, teveel tegelijk willen en daardoor niks doen, in uiterste geval grandioze ideeen of wanen? dat men camera’s in mijn huis heeft opgehangen enz.
- cognitieve problemen
Verwarring, geen beslissingen kunnen maken, niet weten in welke volgorde ik taken moet uitvoeren, overweldigd gevoel, achteraf opdrachten die ik heb gemaakt bekijken en denken “huh wat heb ik in vredesnaam gedacht toen ik dit schreef er klopt niets van#8221;, leeg hoofd op negatieve manier of juist dwangmatige gedachten (dat ik iets moet doen wat tegenovergestelde van wat ik eigenlijk wil en dat ik het niet uit mn hoofd krijg totdat ik het heb gedaan of gilles de la tourette achtige gedachten)
- Sociale problemen: als kluizenaar leven, moeite met weten hoe ik goed op anderen moet reageren en gesprekken op gang houden, constant piekeren over hoe anderen over mij denken, gebrek aan empathie en connectie, veel wantrouwen naar anderen, soms denken dat anderen krankzinnig zijn terwijl er geen hele duidelijke aanleiding voor is
Zijn er meerderen die herkennen dat als 1 psychisch probleem weg is er direct wel weer een andere voor in de plaats komt?

Als ik dit zo lees, denk ik eerder aan wat een psycholoog mij eens vroeg: Durf je wel vrolijk, blij en optimistisch te zijn?
Die vraag sloeg eigenlijk in als een bom, ik voel me al mijn hele leven redelijk klote, door verschillende redenen.
Geef mij 1000 positieve dingen, 1 negatief iets.. en dat negatieve heb ik meteen te pakken. Alsof ik er extra voelspreitje voor heb.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:35 schreef Burner82 het volgende:
Als ik dit zo lees, denk ik eerder aan wat een psycholoog mij eens vroeg: Durf je wel vrolijk, blij en optimistisch te zijn?
Die vraag sloeg eigenlijk in als een bom, ik voel me al mijn hele leven redelijk klote, door verschillende redenen.
Geef mij 1000 positieve dingen, 1 negatief iets.. en dat negatieve heb ik meteen te pakken. Alsof ik er extra voelspreitje voor heb.

Ja maar wat als je het niet durft dan? Wat is dan de volgende stap?
Deels is dat denk ik waar want als je je slecht voelt dan val je wat minder diep wanneer het ineens nog slechter gaat, maar aangezien het altijd nog slechter kan en het feit dat je je eerder ook slecht voelde de situatie niet veel beter maakt wanneer je je nog slechter voelt, maakt het nog niet helemaal logisch.
Ja klopt dat heb ik ook daarom focus ik mij iedere dag bewust ook op de positieve dingen

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja maar wat als je het niet durft dan? Wat is dan de volgende stap?
Deels is dat denk ik waar want als je je slecht voelt dan val je wat minder diep wanneer het ineens nog slechter gaat, maar aangezien het altijd nog slechter kan en het feit dat je je eerder ook slecht voelde de situatie niet veel beter maakt wanneer je je nog slechter voelt, maakt het nog niet helemaal logisch.
Ja klopt dat heb ik ook daarom focus ik mij iedere dag bewust ook op de positieve dingen

Dat is het moeilijke ja.Ik heb de afgelopen dagen/weken grote beslissingen genomen (post ik dadelijk). Maar soms is het ook gewoon de knop omzetten..

Enn.. vandaag weer veel te onproductieve dag gehad, haat het zo erg, kan wel janken van boosheid maar dat heeft ook geen zin
Dus maar even relativeren, in het grotere geheel boeit het niks

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:47 schreef Burner82 het volgende:
Dat is het moeilijke ja.Ik heb de afgelopen dagen/weken grote beslissingen genomen (post ik dadelijk). Maar soms is het ook gewoon de knop omzetten..

Nouja als het gewoon de knop omzetten is dan zijn psychiaters/psychologen overbodig.
Goed dat je iig grote beslissingen heb genomen, ben benieuwd.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:52 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Enn.. vandaag weer veel te onproductieve dag gehad, haat het zo erg, kan wel janken van boosheid maar dat heeft ook geen zin
Dus maar even relativeren, in het grotere geheel boeit het niks
[..]

Nouja als het gewoon de knop omzetten is dan zijn psychiaters/psychologen overbodig.
Goed dat je iig grote beslissingen heb genomen, ben benieuwd.

Zij kunnen het niet voor je doen natuurlijk.Je zult het zelf moeten doen.

In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:55 schreef Burner82 het volgende:
Zij kunnen het niet voor je doen natuurlijk.Je zult het zelf moeten doen.

Waarom kun je dan niet gewoon alles zelf?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

Goed om te lezen!

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

Gaaf, ervaringsdeskundige! Mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd.
Lijkt mij misschien ooit ook nog wel eens iets, mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd, maar ik zou niet bij de ggz willen.
Ik zou het graag op een andere plek willen gebruiken.
Er is wel een organisatie waarvan ik vind dat ze hele toffe dingen doen, meer op het vlak van kennis delen. Zoiets lijkt me wel bijzonder.

Mijn vorige huisarts schoof dat idee van ervaringsdeskundige van tafel, want misschien moest ik er niet zo mee bezig zijn. Maar ik denk dat het me wel iets zou kunnen opleveren.

Maar ooit... nu eerst maar de focus op waar we nu mee bezig zijn qua behandeling. Misschien als het lukt om wat aardiger voor mezelf te zijn, dat ik ook ooit wel zover kom dat ik het durf te proberen.
Want op het moment vind ik vooral dat als ik ergens aan begin, ik het ook moet afmaken. En misschien is dat niet de goede insteek om ergens aan te beginnen.
De intentie om het af te maken moet er wel zijn, maar misschien moet ik niet de lat gelijk zo hoog leggen dat ik aan het begin al 1000% zeker moet weten dat het moet lukken...

Vandaag weer gesprek gehad, toen ik iets probeerde te doen met het gesprek en dat niet liep zoals ik bedacht had werd ik eigenlijk een beetje moedeloos.... Net spelletje gedaan en nu op naar bed, morgen is er weer een dag.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom kun je dan niet gewoon alles zelf?

Ik denk dat mensen dat wel kunnen, maar soms hebben ze ondersteuning, of een schop nodig.
En "het systeem" is gewoon verrot. 2 jaar geleden ging ik naar GGZ omdat het niet lekker ging.Ik heb nog niks.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:14 schreef Nijna het volgende:

[..]

Gaaf, ervaringsdeskundige! Mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd.
Lijkt mij misschien ooit ook nog wel eens iets, mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd, maar ik zou niet bij de ggz willen.
Ik zou het graag op een andere plek willen gebruiken.
Er is wel een organisatie waarvan ik vind dat ze hele toffe dingen doen, meer op het vlak van kennis delen. Zoiets lijkt me wel bijzonder.

Mijn vorige huisarts schoof dat idee van ervaringsdeskundige van tafel, want misschien moest ik er niet zo mee bezig zijn. Maar ik denk dat het me wel iets zou kunnen opleveren.

Maar ooit... nu eerst maar de focus op waar we nu mee bezig zijn qua behandeling. Misschien als het lukt om wat aardiger voor mezelf te zijn, dat ik ook ooit wel zover kom dat ik het durf te proberen.
Want op het moment vind ik vooral dat als ik ergens aan begin, ik het ook moet afmaken. En misschien is dat niet de goede insteek om ergens aan te beginnen.
De intentie om het af te maken moet er wel zijn, maar misschien moet ik niet de lat gelijk zo hoog leggen dat ik aan het begin al 1000% zeker moet weten dat het moet lukken...

Vandaag weer gesprek gehad, toen ik iets probeerde te doen met het gesprek en dat niet liep zoals ik bedacht had werd ik eigenlijk een beetje moedeloos.... Net spelletje gedaan en nu op naar bed, morgen is er weer een dag.

Nice! Naja, de opleiding begint in September.. Dus ik heb nog een jaar. Dat zal ik ook nodig hebben denk ik.
Maar, tijdens de opleiding zelf leer je ook veel over jezelf, maar dat moet je wel aan kunnen.
En ervaringsdeskundige, dat moet je liggen. Ik heb een achtergrond in lerarenopleidingen en SPH. Dus ik wilde die kant altijd wel op. Uiteindelijk in de logistiek terecht gekomen, waar ik goed was en blijven hangen. Na alle ellende wil ik toch wel weer terug naar "iets met mensen". En Ervaringsdeskundige, lijkt me een mooie middenweg.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 11:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

- afleiding
niet doen wat ik gepland had en mijn tijd verspillen oa door op Fok te zitten of nutteloze youtube filmpjes te kijken, dromerigheid en heel lang voor me uitstaren, gevolgd door frustratie/boosheid. Dit heb ik vaak wanneer ik eindelijk van mijn vermoeidheid of angst af ben en denk: “Nu kan ik eindelijk productief zijn!” Not. Soms gepaard met chaos in het hoofd, onrust in het lichaam, teveel tegelijk willen en daardoor niks doen, in uiterste geval grandioze ideeen of wanen? dat men camera’s in mijn huis heeft opgehangen enz.

Heb je niet ook 'gewoon' een zekere mate van internetverslaving?

Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:33 schreef Modus het volgende:

[..]

Heb je niet ook 'gewoon' een zekere mate van internetverslaving?

Ik vind internetverslaving te makkelijk. we hebben al maanden een redelijke lockdown, ik kan mijn beste vriend niet gewoon ff knuffelen zoals we deden. Mensen zitten thuis, vooral mensen problemen. En het sociale contact wordt afgenomen. Studie heeft uitgewezen dat de lockdown echt verschrikkelijk was voor mensen binnen de GGZ. Overheids-advies is ook: GGZ moet doorgaan! Al is het in verminderde vorm, minder mensen per groep, maar laat het doorgaan!

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

Waarom ben je van de AD af? Dat lijkt me de grootste vraag. En wat is je leeftijdsgroep?
Negatieve gedachtes zijn er, je moet ze een plek kunnen geven, al is het 5 seconden per keer. Komende 5 seconden ga ik naar de keuken, en drink water, komende 5 seconde 5 seconden ga ik terug lopen...Dat heeft mij geholpen in de ergste momenten.

Positief blijven, naja, daar kan niemand in helpen helaas. Hoogstens je bljven wijzen op positieve dingen!
En we delen het, omdat gewoon soms anoniem alles eruit gooien, goed werkt. Voor mij iig!

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:15 schreef Burner82 het volgende:
Ik denk dat mensen dat wel kunnen, maar soms hebben ze ondersteuning, of een schop nodig.
En "het systeem" is gewoon verrot. 2 jaar geleden ging ik naar GGZ omdat het niet lekker ging.Ik heb nog niks.

Een schop krijg je al van iedereen, daarin is de GGz overbodig denk ik.
Ondersteuning...maar wat valt er dan precies nog te ondersteunen als iemand het zelf moet doen?
Waarom krijgen degenen die het minste doen het meest betaald? Normaal gesproken krijgt de meest verantwoordelijke voor de oplossing van het probleem betaald.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:33 schreef Modus het volgende:
Heb je niet ook 'gewoon' een zekere mate van internetverslaving?

Oh, is dat gewoon? Heb jij ook een internetverslaving? Ben je nu boos op jezelf dat je op Fok dit soort dingen typte terwijl je dat eigenlijk helemaal niet had willen doen?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:59 schreef Burner82 het volgende:
Ik vind internetverslaving te makkelijk. we hebben al maanden een redelijke lockdown, ik kan mijn beste vriend niet gewoon ff knuffelen zoals we deden. Mensen zitten thuis, vooral mensen problemen. En het sociale contact wordt afgenomen. Studie heeft uitgewezen dat de lockdown echt verschrikkelijk was voor mensen binnen de GGZ. Overheids-advies is ook: GGZ moet doorgaan! Al is het in verminderde vorm, minder mensen per groep, maar laat het doorgaan!

Ja, tijdens corona is het internet nog belangrijker geworden. Ik heb zelf eigenlijk altijd wel contact gehad met familie en vrienden, maar dan met anderhalvr meter afstand en/of mondkapje/handen wassen/handschoenen. Maar ik heb dan ook nog nooit coronaklachten gehad gelukkig. Ik kom zo min mogelijk op drukke plaatsen.
En idd, bedrijfleven vindt ook allerlei oplossingen, dan moet dat ook gewoon mogelijk zijn voor GGZ

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

Wat goed Burner, blij voor je. En fijn dat je tegen die POH (en je date) bent aangelopen, de goede mensen tegenkomen kan zeker helpen (ook al had je het eerder gewild). Knap dat je die opleiding Ervaringskundige gaat doen. Hopelijk brengt het je inderdaad bij een invulling die echt bij je past. Weet nog dat ik hier in april er helemaal doorheen voor het eerst postte, fijn hoe je toen reageerde en me moed inspraak,nog eens expliciet credits daarvoor:)

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oh, is dat gewoon? Heb jij ook een internetverslaving? Ben je nu boos op jezelf dat je op Fok dit soort dingen typte terwijl je dat eigenlijk helemaal niet had willen doen?
[..]

Er stond niet voor niets 'gewoon', tussen aanhalingstekens. Het was op geen enkele manier judgmental bedoeld.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:14 schreef Nijna het volgende:

[..]

Gaaf, ervaringsdeskundige! Mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd.
Lijkt mij misschien ooit ook nog wel eens iets, mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd, maar ik zou niet bij de ggz willen.
Ik zou het graag op een andere plek willen gebruiken.
Er is wel een organisatie waarvan ik vind dat ze hele toffe dingen doen, meer op het vlak van kennis delen. Zoiets lijkt me wel bijzonder.

Mijn vorige huisarts schoof dat idee van ervaringsdeskundige van tafel, want misschien moest ik er niet zo mee bezig zijn. Maar ik denk dat het me wel iets zou kunnen opleveren.

Maar ooit... nu eerst maar de focus op waar we nu mee bezig zijn qua behandeling. Misschien als het lukt om wat aardiger voor mezelf te zijn, dat ik ook ooit wel zover kom dat ik het durf te proberen.
Want op het moment vind ik vooral dat als ik ergens aan begin, ik het ook moet afmaken. En misschien is dat niet de goede insteek om ergens aan te beginnen.
De intentie om het af te maken moet er wel zijn, maar misschien moet ik niet de lat gelijk zo hoog leggen dat ik aan het begin al 1000% zeker moet weten dat het moet lukken...

Vandaag weer gesprek gehad, toen ik iets probeerde te doen met het gesprek en dat niet liep zoals ik bedacht had werd ik eigenlijk een beetje moedeloos.... Net spelletje gedaan en nu op naar bed, morgen is er weer een dag.

Nijna, misschien helpt het als je ergens mee wil starten er vooral op te letten en te selecteren dat je iets zo leuk vindt dat je er energie van krijgt (al vooraf) en dat je jezelf hardop ruimte geeft. Je moet dit niet afmaken, je wil dit echt graag doen en daardoor komt dat afmaken eigenlijk vanzelf in beeld. En eis ook niet van je zelf dat je NU iets vindt om te starten, je mag er ook in stapjes naar toe werken. Dit soort overwegingen heeft mij erg geholpen bij een loopbaanswitch 3 jaar geleden. Wees lief voor jezelf en dag voor dag,zeker nu je nog met je diepste zelf bezig bent.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:43 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Wat goed Burner, blij voor je. En fijn dat je tegen die POH (en je date) bent aangelopen, de goede mensen tegenkomen kan zeker helpen (ook al had je het eerder gewild). Knap dat je die opleiding Ervaringskundige gaat doen. Hopelijk brengt het je inderdaad bij een invulling die echt bij je past. Weet nog dat ik hier in april er helemaal doorheen voor het eerst postte, fijn hoe je toen reageerde en me moed inspraak,nog eens expliciet credits daarvoor:)

Thnx! Ik kom niet verder dan dat, Thnx!

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

Anderen zeiden het al,je moet er (vaak) wel echt actief mee bezig zijn. Na mijn 1e depressie heeft mij een techniek om andere gedachten te verzamelen en die naast de negatieve gedachten te zetten erg geholpen. Stel je bent erg zenuwachtig dat je fouten gaat maken, dan kun je door bewust andere gedachten op te zoeken daarnaast zetten dat het normaal is om zenuwachtig te zijn bij iets nieuws, dat vrijwel geen enkele fout fataal is, en daarmee de kracht van de negatieve gedachte afzwakken. Bij mij zit de depressie nu ook echt op andere onderdelen, helaas heb ik daar nog minder antwoorden.

Edit: Corona is daarnaast ook wel echt een bijzondere omstandigheid, fijn dat sommigen zeggen dat dit bijzonder is dat we dit meemaken, maar van mij had het niet gehoeven. Ben niet zo bang om ziek te worden en materieel mis ik weinig, mis alleen bepaalde muziekoptredens en het huggen met mijn 2 beste maten,vooral omdat er veel gebeurd is qua ziektes, worstelingen en we allemaal wel behoefte hebben om elkaar te steunen en daar gemeenschappelijke interesse zit. Dus zeker niet vreemd als corona meespeelt wat mij betreft,het is er elke 5 minuten bij wijze van spreken.

[ Bericht 15% gewijzigd door GrumpyOldMan op 04-09-2020 23:14:48 ]

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

Ik denk dat corona zeker een flinke invloed heeft...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Sterkte

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:56 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Nijna, misschien helpt het als je ergens mee wil starten er vooral op te letten en te selecteren dat je iets zo leuk vindt dat je er energie van krijgt (al vooraf) en dat je jezelf hardop ruimte geeft. Je moet dit niet afmaken, je wil dit echt graag doen en daardoor komt dat afmaken eigenlijk vanzelf in beeld. En eis ook niet van je zelf dat je NU iets vindt om te starten, je mag er ook in stapjes naar toe werken. Dit soort overwegingen heeft mij erg geholpen bij een loopbaanswitch 3 jaar geleden. Wees lief voor jezelf en dag voor dag,zeker nu je nog met je diepste zelf bezig bent.

Ik heb al vaker zitten googlen en denken wat ik zou willen. Ervaringsdeskundige of iets dergelijks blijft wel terugkomen, maar ligt er heel erg aan in welke vorm.
Iets van laborant lijkt me ook leuk, maar dat wat ik vond waren vooral voltijds opleidingen en dat zie ik niet zitten.
Gelukkig is er financieel geen noodzaak om op stel en sprong iets te gaan doen, mijn man heeft een goede baan. Maar voor mijzelf zou ik het op den duur wel willen.
Ook omdat ik er denk ik toch wat meer het gevoel van krijg dat ik ertoe doe.

Ik ben hier wel al jaren over aan het nadenken, maar er is altijd wel wat (wellicht ben ik gewoon aan het uitstellen) en ik blijf een beetje hangen. Maar ik denk dat dit in mijn gesprekken ook nog wel aan bod gaat komen...

Voor nu niet teveel haast, het hoeft inderdaad niet NU.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom kun je dan niet gewoon alles zelf?

Het helpt als iemand een boom kan aanwijzen in een chaotisch woud.
Bij die boom kan je dan starten ipv te blijven staren naar gigantisch veel bomen en niet weten waar te beginnen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 08:02 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik denk dat corona zeker een flinke invloed heeft...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Sterkte
[..]

Ik heb al vaker zitten googlen en denken wat ik zou willen. Ervaringsdeskundige of iets dergelijks blijft wel terugkomen, maar ligt er heel erg aan in welke vorm.
Iets van laborant lijkt me ook leuk, maar dat wat ik vond waren vooral voltijds opleidingen en dat zie ik niet zitten.
Gelukkig is er financieel geen noodzaak om op stel en sprong iets te gaan doen, mijn man heeft een goede baan. Maar voor mijzelf zou ik het op den duur wel willen.
Ook omdat ik er denk ik toch wat meer het gevoel van krijg dat ik ertoe doe.

Ik ben hier wel al jaren over aan het nadenken, maar er is altijd wel wat (wellicht ben ik gewoon aan het uitstellen) en ik blijf een beetje hangen. Maar ik denk dat dit in mijn gesprekken ook nog wel aan bod gaat komen...

Voor nu niet teveel haast, het hoeft inderdaad niet NU.

Ervaringsdeskundige is een deeltijdopleiding. 1 dag in de week naar school.
Maar je zult dan zelf ook wel goed in je schoenen moeten staan. Daarom dat ik volgend jaar begin (jammer dat er geen februari instroom is, maar ja). Dan heb ik nog een jaar om alles op de rit te krijgen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:16 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Het helpt als iemand een boom kan aanwijzen in een chaotisch woud.
Bij die boom kan je dan starten ipv te blijven staren naar gigantisch veel bomen en niet weten waar te beginnen.

Precies dit. Iedereen moet het zelf doen, maar dat betekent niet dat je het alleen hoeft te doen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:16 schreef Lenny77 het volgende:
Het helpt als iemand een boom kan aanwijzen in een chaotisch woud.
Bij die boom kan je dan starten ipv te blijven staren naar gigantisch veel bomen en niet weten waar te beginnen.

Ja leuke vergelijking, maar wat is die boom dan in dit geval en wat is het woud? Beetje enorm vaag dit.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 11:19 schreef Burner82 het volgende:
Precies dit. Iedereen moet het zelf doen, maar dat betekent niet dat je het alleen hoeft te doen.

Zelf is toch alleen? Ik snap dit echt niet.
Oke, dus je moet het dus zelf doen. Maw je bent zelf verantwoordelijk en niemand anders.
Maar je kunt ook tijd en (verzekerings)geld verspillen zodat iemand jou voor spek en bonen kan ondersteunen, terwijl jijzelf kennelijk de eindverantwoordelijke blijft en de meeste moeite moet doen om je probleem op te lossen, terwijl niemand jou daar dan geld voor geeft.
Fijn dus dat dit mogelijk is, de vraag waarom iemand dat zou willen wordt er alleen niet mee beantwoordt.

Uiteindelijk ben jij de gene die geachtepatronen en manieren van handelen moet veranderen. Dat is moeilijk en bij moeilijke dingen kun en mag je gewoon hulp vragen en krijg je dat soms ook ongevraagd.

Zelf is zeker niet alleen.

- ik moet zelf mn nieuwe auto kopen, maar ik kan wel advies vragen bij mensen met verstand van zaken waar ik mn keuze op moet baseren
- ik moet zelf afvallen door minder te eten en meer te sporten. Ik kan echter wel vragen of mensen me het makkelijker willen maken door me geen kinderbuenoos aan te bieden en ik kan het sporten leuker maken door mensen mee te vragen.
- ik moet zelf mijn financiën op orde brengen, maar ik kan wel advies vragen hoe anderen dat doen. Ik kan standaard budget spreadsheets downloaden die anderen hebben geupload en tips vragen

Dus ja, je moet zelf het werk doen, maar je hebt heel veel mogelijkheden om onderweg hulp te vragen en te krijgen. Als je er voor open staat hoeft het niet alleen. Het wiel is al uitgevonden, bepaalde stappen hoef je niet zelf te maken.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:04 schreef DancingPhoebe het volgende:
Uiteindelijk ben jij de gene die geachtepatronen en manieren van handelen moet veranderen. Dat is moeilijk en bij moeilijke dingen kun en mag je gewoon hulp vragen en krijg je dat soms ook ongevraagd.

Zelf is zeker niet alleen.

- ik moet zelf mn nieuwe auto kopen, maar ik kan wel advies vragen bij mensen met verstand van zaken waar ik mn keuze op moet baseren
- ik moet zelf afvallen door minder te eten en meer te sporten. Ik kan echter wel vragen of mensen me het makkelijker willen maken door me geen kinderbuenoos aan te bieden en ik kan het sporten leuker maken door mensen mee te vragen.
- ik moet zelf mijn financiën op orde brengen, maar ik kan wel advies vragen hoe anderen dat doen. Ik kan standaard budget spreadsheets downloaden die anderen hebben geupload en tips vragen

Dus ja, je moet zelf het werk doen, maar je hebt heel veel mogelijkheden om onderweg hulp te vragen en te krijgen. Als je er voor open staat hoeft het niet alleen. Het wiel is al uitgevonden, bepaalde stappen hoef je niet zelf te maken.

In het geval van de GGZ was er in mijn geval nou niet bepaald een wiel uitgevonden🙄het was een beetje van ehhh misschien heb je dat oh nee toch dat nee nou dan weten wij het ook niet we kunnen je helemaal niet echt helpen doeiii maar daar hadden ze iets van 4 jaar voor nodig om dat door te hebben.

Ik zie niet in hoe dat met het feit dat je het niet alleen hoeft te doen te maken heeft?

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:09 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik zie niet in hoe dat met het feit dat je het niet alleen hoeft te doen te maken heeft?

Nou, dan zie je wel erg weinig in of dan wil je het gewoon helemaal niet inzien volgens mij.
Als mensen jouw tijd verspillen en dan zeggen dat ze je niet kunnen helpen, dan moet je het toch uiteindelijk alsnog alleen doen? Ze hebben dan alleen in de tussentijd je tijd verspild waardoor je het nog niet alleen hebt kunnen oplossen.
Maar anderen kunnen ze blijkbaar wel gewoon goed helpen en het lag allemaal aan mij, dus ik houd wel weer mn bek dicht. 😒

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou, dan zie je wel erg weinig in of dan wil je het gewoon helemaal niet inzien volgens mij.
Als mensen jouw tijd verspillen en dan zeggen dat ze je niet kunnen helpen, dan moet je het toch uiteindelijk alsnog alleen doen? Ze hebben dan alleen in de tussentijd je tijd verspild waardoor je het nog niet alleen hebt kunnen oplossen.
Maar anderen kunnen ze blijkbaar wel gewoon goed helpen en het lag allemaal aan mij, dus ik houd wel weer mn bek dicht. 😒

Wat je ook zelf kunt doen is minder als een slachtoffer communiceren. Ook wanneer je een slachtoffer bent is het zelden helpend om vooruit te komen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 14:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja leuke vergelijking, maar wat is die boom dan in dit geval en wat is het woud? Beetje enorm vaag dit.

Nou, jij hebt een een paar posts geplaatst over vermoeidheid, nutteloos, internet, vergooide tijd, schuldig voelen,.. Maar ook bv over aseksualiteit, boosheid enz. Dat is je woud. Je bent niet gelukkig maar je zou niet weten waar te beginnen, het zijn zoveel rotbomen en je bent boos en verbitterd.
Dan is het prettig als er iemand is die met jou even rondkijkt in je woud en een boom uitkiest. En daar gaan jullie samen eens aan werken. Daarna een andere boom,..

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou, dan zie je wel erg weinig in of dan wil je het gewoon helemaal niet inzien volgens mij.
Als mensen jouw tijd verspillen en dan zeggen dat ze je niet kunnen helpen, dan moet je het toch uiteindelijk alsnog alleen doen? Ze hebben dan alleen in de tussentijd je tijd verspild waardoor je het nog niet alleen hebt kunnen oplossen.
Maar anderen kunnen ze blijkbaar wel gewoon goed helpen en het lag allemaal aan mij, dus ik houd wel weer mn bek dicht. 😒

Weet je, ik heb slechte ervaringen met veel dingen of mensen gehad. Waar het bij anderen wel gelukt is. Is dat dan iemands schuld?
Jij kan alleen maar afbraak doen aan de GGZ en niets anders.
Ja natuurlijk gaat het daar ook eens vreselijk mis. Maar dat kan ook tijdens een gewone routine operatie. En dat is echt shit als dat gebeurt.
Maar het is niet fair om een hele organisatie af te kraken omdat het bij jou niet lukte.
En ik weet niet of het hier in R&P wel zo handig is. Er komen mensen met hulpvragen en als de eerste post eentje van jou zou zijn, geven ze het misschien wel helemaal op terwijl zij gewoon wel geholpen hadden kunnen worden.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:15 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wat je ook zelf kunt doen is minder als een slachtoffer communiceren. Ook wanneer je een slachtoffer bent is het zelden helpend om vooruit te komen.

Ja, dat zou ik kunnen doen ja. Maar jij hebt geen idee wat ik zelf doe om vooruit te komen en het interesseert je ook niet waarom ik volgens jou als slachtoffer communiceer omdat je me liever gelijk bekritiseert dan je verdiept in mijn achterliggende redenen dus wat moet ik hier nou mee?

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 16:38 schreef Lenny77 het volgende:
Nou, jij hebt een een paar posts geplaatst over vermoeidheid, nutteloos, internet, vergooide tijd, schuldig voelen,.. Maar ook bv over aseksualiteit, boosheid enz. Dat is je woud. Je bent niet gelukkig maar je zou niet weten waar te beginnen, het zijn zoveel rotbomen en je bent boos en verbitterd.
Dan is het prettig als er iemand is die met jou even rondkijkt in je woud en een boom uitkiest. En daar gaan jullie samen eens aan werken. Daarna een andere boom,..

Ja dat klopt inderdaad. Maar hoe kom je erbij dat ik zelf geen prioriteiten kan stellen en daarnaar handelen op het gebied van het werken aan het verminderen van mijn psychologische problemen? Want dat ik niet weet waar ik moet beginnen is soms bij praktische taken die in een bepaalde volgorde moeten. Niet bij het werken aan mijn psychologische problemen, daarin kan ik wel bepalen wat eerst moet. En ik ben iedere dag concreet met een paar, dus niet teveel , dingen bezig.
Weet je hoe ze dat bij de GGZ deden? Ten eerste onderzochten ze me bijna alleen maar, dus ze kwamen al niet eens tot “wat moet eerst”. Want ze beschouwden alles wat niet met autisme te maken had als onbelangrijk. Alles dus, want autisme was mijn probleem niet, uiteindelijk had ik toch waarschijnlijk weer geen autisme en ook ging het niet in op de dingen die jij beschrijft. Dus ik ben bij de GGZ niet eens aan het samen werken eraan toegekomen!

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 16:43 schreef Lenny77 het volgende:
Weet je, ik heb slechte ervaringen met veel dingen of mensen gehad. Waar het bij anderen wel gelukt is. Is dat dan iemands schuld?
Jij kan alleen maar afbraak doen aan de GGZ en niets anders.
Ja natuurlijk gaat het daar ook eens vreselijk mis. Maar dat kan ook tijdens een gewone routine operatie. En dat is echt shit als dat gebeurt.
Maar het is niet fair om een hele organisatie af te kraken omdat het bij jou niet lukte.
En ik weet niet of het hier in R&P wel zo handig is. Er komen mensen met hulpvragen en als de eerste post eentje van jou zou zijn, geven ze het misschien wel helemaal op terwijl zij gewoon wel geholpen hadden kunnen worden.

Het lijkt wel alsof jij mij wilt ontmoedigen mijn mening te uiten door emotionele manipulatie.
Waarom zou de injectienaald theorie dat men klakkeloos zonder zelf nadenken mijn posts voor absolute waarheid aanneemt ineens exclusief voor mijn posts gelden als dat ook niet voor andere media uitingen geldt? En dan ook nog eens alleen voor mijn posts, en niet voor die van anderen!
Want na elke negatieve post van mij volgen er wel 3 of meer die de GGZ juist verheerlijken en mij afkraken. Bijna niemand is het met mij eens, dus als de ene geen zin heeft doet een ander het wel, er is nu wel aangetoond dat mensen hier nooit te beroerd zijn mij zo snel mogelijk tegen te spreken. Dus als die radeloze persoon door mij dacht “laat ik geen hulp zoeken, want geeninspiratie1235 raadt het af!” Dan verandert de mening van deze uiterst beinvloedbare persoon binnen een paar minuten direct weer in “I love de GGZ, laat ik mij direct aanmelden, ze zijn mijn redding 💕”. Dus wat is dan precies nog het probleem als ik vragen mag?

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 05-09-2020 17:36:12 ]

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 17:24 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja, dat zou ik kunnen doen ja. Maar jij hebt geen idee wat ik zelf doe om vooruit te komen en het interesseert je ook niet waarom ik volgens jou als slachtoffer communiceer omdat je me liever gelijk bekritiseert dan je verdiept in mijn achterliggende redenen dus wat moet ik hier nou mee?
[..]

Ja dat klopt inderdaad. Maar hoe kom je erbij dat ik zelf geen prioriteiten kan stellen en daarnaar handelen op het gebied van het werken aan het verminderen van mijn psychologische problemen? Want dat ik niet weet waar ik moet beginnen is soms bij praktische taken die in een bepaalde volgorde moeten. Niet bij het werken aan mijn psychologische problemen, daarin kan ik wel bepalen wat eerst moet. En ik ben iedere dag concreet met een paar, dus niet teveel , dingen bezig.
Weet je hoe ze dat bij de GGZ deden? Ten eerste onderzochten ze me bijna alleen maar, dus ze kwamen al niet eens tot “wat moet eerst”. Want ze beschouwden alles wat niet met autisme te maken had als onbelangrijk. Alles dus, want autisme was mijn probleem niet, uiteindelijk had ik toch waarschijnlijk weer geen autisme en ook ging het niet in op de dingen die jij beschrijft. Dus ik ben bij de GGZ niet eens aan het samen werken eraan toegekomen!
[..]

Het lijkt wel alsof jij mij wilt ontmoedigen mijn mening te uiten door emotionele manipulatie.
Waarom zou de injectienaald theorie dat men klakkeloos zonder zelf nadenken mijn posts voor absolute waarheid aanneemt ineens exclusief voor mijn posts gelden als dat ook niet voor andere media uitingen geldt? En dan ook nog eens alleen voor mijn posts, en niet voor die van anderen!
Want na elke negatieve post van mij volgen er wel 3 of meer die de GGZ juist verheerlijken en mij afkraken. Bijna niemand is het met mij eens, dus als de ene geen zin heeft doet een ander het wel, er is nu wel aangetoond dat mensen hier nooit te beroerd zijn mij zo snel mogelijk tegen te spreken. Dus als die radeloze persoon door mij dacht “laat ik geen hulp zoeken, want geeninspiratie1235 raadt het af!” Dan verandert de mening van deze uiterst beinvloedbare persoon binnen een paar minuten direct weer in “I love de GGZ, laat ik mij direct aanmelden, ze zijn mijn redding 💕”. Dus wat is dan precies nog het probleem als ik vragen mag?

Je weet wat ze.zeggen over aannames he?

Benader zaken eens open ipv vol aannames. Ik heb totaal geen mening over je en heb ook geen idee waar je dat op baseert. We zouden een compleet ander gesprek hebben zonder die aannames.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:23 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ervaringsdeskundige is een deeltijdopleiding. 1 dag in de week naar school.
Maar je zult dan zelf ook wel goed in je schoenen moeten staan. Daarom dat ik volgend jaar begin (jammer dat er geen februari instroom is, maar ja). Dan heb ik nog een jaar om alles op de rit te krijgen.

Ik had inderdaad al wel eens opgezocht en ik geloof niet dat ik nu al zo ver ben. Misschien ook wel nooit kom.
Eerst dat waar ik nu mee bezig ben, beter in mijn vel komen te zitten.
En een modus vinden die beter werkt voor mij dan het alsmaar dom doorgaan waar ik nu de neiging toe heb.

Ik ben er blij mee dat er iemand meekijkt en vragen stelt die me ook vanuit andere hoeken ernaar laat kijken.
Ik heb ook het gevoel dat ik nu iemand heb getroffen die de juiste vragen stelt, het zijn in elk geval vragen waar ik iets mee kan soort van.
Lost het nog niet op, maar wie weet is dit een begin.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 17:59 schreef DancingPhoebe het volgende:
Je weet wat ze.zeggen over aannames he?

Benader zaken eens open ipv vol aannames. Ik heb totaal geen mening over je en heb ook geen idee waar je dat op baseert. We zouden een compleet ander gesprek hebben zonder die aannames.

Je had net anders nog wel een mening over mij, dat ik me alleen maar als een slachtoffer gedraag en daardoor mijn eigen probleem creeer.
Kun je wel zeggen dat je dit uit mijn tekst haalt, maar waarom zou ik dan niet mogen aannemen dat je mij alleen iets wilt verwijten als dat ook het enige is wat je post.
We zouden ook een ander gesprek hebben als jij bijvoorbeeld alleen al de vraag had gesteld WAAROM ik me als slachtoffer opstel en denk dat ik zo vooruit kom ipv het alleen te constateren. Of je definitie van vooruitkomen te geven en je argumenten waarom als een slachtoffer opstellen dat precies verhindert.
Wat voor ander gesprek zouden we volgens jou dan gehad kunnen hebben als ik minder aannames had gedaan. Wat had ik volgens jou dan moeten antwoorden?

[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 05-09-2020 18:26:44 ]

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 18:19 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Je had net anders nog wel een mening over mij, dat ik me alleen maar als een slachtoffer gedraag en daardoor mijn eigen probleem creeer.
Kun je wel zeggen dat je dit uit mijn tekst haalt, maar waarom zou ik dan niet mogen aannemen dat je mij alleen iets wilt verwijten als dat ook het enige is wat je post.
We zouden ook een ander gesprek hebben als jij bijvoorbeeld alleen al de vraag had gesteld WAAROM ik me als slachtoffer opstel en denk dat ik zo vooruit kom ipv het alleen te constateren. Of je definitie van vooruitkomen te geven en je argumenten waarom als een slachtoffer opstellen dat precies verhindert.
Wat voor ander gesprek zouden we volgens jou dan gehad kunnen hebben als ik minder aannames had gedaan. Wat had ik volgens jou dan moeten antwoorden?

- Je geeft aan dat je niet begrijpt wat bedoelt wordt met het zelf moeten doen, maar toch hulp kunnen vragen/gebruiken/ontvangen.
- Ik tik daar een paar voorbeelden van.
- Je reageert niet op wat ik typ, maar replyt met een rant tegen de GGZ.
- Ik reageer met iets als, he daar hebben we het toch niet over?
- jij reageert met een soort aangevallen rant waarin je ook nog een doinkhameropjehoofdbenjegek smiley gebruikt en in de slachtofferrol kruipt met weeeeh ik hou mn bek wel dicht, boehoehoe

Vind je dit zelf een constructieve manier van communiceren over wat je dwars zit, je problemen en iemand die de tijd neemt om je voorbeelden te geven bij iets wat je aangeeft niet te begrijpen?

Jij boeit me echt niet, ik ken je niet, als jij over een jaar op exact hetzelfde punt zit als nu, slaap ik er geen minuut minder om. En toch nam ik de tijd om te reageren. Omdat ik je struggle begrijp en deels deel. Nu gaat dit om een heel klein iets, maar ik denk dat het tekenend is voor je manier van reageren. Daar moet je naar kijken als je het blijkbaar zelf niet redt en hulp nodig hebt. Hulp komt nooit in een voor jou op maat gemaakt pakketje, maar in de vorm van "dit hebben mensen nou eenmaal te bieden". Je kunt het afwijzen, of je kunt het meenemen in je gedachten op zoek naar verbetering. Niet alles wat iedereen zegt zal jou helpen, niet alles wat anderen hebben meegemaakt is 1 op 1 op jou toepasbaar. Maar er kunnen punten inzitten waar je wel wat aan hebt, tips die een klein onderdeel van je grote probleem kunnen tackelen, manieren van denken die jou net een stapje verder kunnen helpen, of je op het spoor van iets behulpzaams kunnen brengen.

Ipv er op die manier naar te kijken, kies jij er om wat voor reden voor om een tantrum te krijgen en mensen vijandig van je af te duwen. Kan. Misschien werkt het voor je.

Wat voor mij uiteindelijk het meest helpend is geweest is een besef dat werkelijk waar niemand mij iets verplicht is. Dat het voor het grotere plaatje en bijna iedereen op de wereld geen reet uitmaakt waar ik over een jaar ben. En of ik er over een jaar überhaupt nog ben. Dat niemand mij iets verplicht is. Dat klinkt superkut, maar daar hoort ook het besef bij, dat allesallesalles wat ik dus wel krijg van mensen mooi meegenomen is. En toen ik er op die manier naar ging kijken voelde ik me niet meer in van alles tekort gedaan, maar juist een bofkont met alles en iedereen wat ik wel om me heen had verzameld en wat ik wel van die mensen kreeg en krijg. En ook dat ik dus achter meer dingen zelf aan moet / zelf mn verantwoordelijkheid moet nemen, omdat een ander het niet voor me gaat doen - ONDANKS dat ik dus wel mensen om me heen heb die me zullen steunen bij de dingen die ik besluit te doen.

quote:

Op zondag 6 september 2020 11:37 schreef DancingPhoebe het volgende:
- Je geeft aan dat je niet begrijpt wat bedoelt wordt met het zelf moeten doen, maar toch hulp kunnen vragen/gebruiken/ontvangen.
- Ik tik daar een paar voorbeelden van.
- Je reageert niet op wat ik typ, maar replyt met een rant tegen de GGZ.
- Ik reageer met iets als, he daar hebben we het toch niet over?

Die rant tegen de GGZ was een reactie op wat jij typte. Jij wilde het daarmee verduidelijken, dus ik gaf aan waarom die vergelijkingen in mijn geval niet klopten.

quote:

- jij reageert met een soort aangevallen rant waarin je ook nog een doinkhameropjehoofdbenjegek smiley gebruikt en in de slachtofferrol kruipt met weeeeh ik hou mn bek wel dicht, boehoehoe

Vind je dit zelf een constructieve manier van communiceren over wat je dwars zit, je problemen en iemand die de tijd neemt om je voorbeelden te geven bij iets wat je aangeeft niet te begrijpen?

nou blijkbaar niet zo. Maar voor wie constructief bedoel je? Voor jou of voor mij?
Jij vergeleek de werkwijze van de GGZ met heel ander soort dingen om het voor mij te verduidelijke.

quote:

Jij boeit me echt niet, ik ken je niet, als jij over een jaar op exact hetzelfde punt zit als nu, slaap ik er geen minuut minder om.

Logisch, maar dan had ik toch wel gewoon gelijk met mijn aanname?

quote:

En toch nam ik de tijd om te reageren. Omdat ik je struggle begrijp en deels deel. Nu gaat dit om een heel klein iets, maar ik denk dat het tekenend is voor je manier van reageren. Daar moet je naar kijken als je het blijkbaar zelf niet redt en hulp nodig hebt.

Het komt over alsof jij van tevoren toen je het bericht postte zoiets als dit in je hoofd had van hoe het moest zijn en niet anders:
Ik begrijp iets niet > jij legt het uit > ik ben het er helemaal mee eens en ik snap het ineens wel en bedank jou waardoor het voor jou niet als verspilde tijd voelde.
Omdat ik niet zo reageerde, voelt het voor jou wel als verspilde tijd waardoor je mij nu een verkeerde manier van reageren en ondankbaarheid verwijt.
Ik heb inderdaad niet gezegd bedankt voor de verduidelijking, misschien had ik dat wel moeten doen ondanks dat het voor mij niet zo voelde omdat je inderdaad tijd eraan hebt verspild.
Maar ik ga niet zeggen dat ik erdoor ben geholpen omdat ik het gevoel heb dat jij mij dwingt me erdoor geholpen te voelen terwijl dat niet zo is. Want het voelde als een soort zoveelste promotiefolder voor de GGZ die ik hier al heel veel vaker dan me lief is heb gelezen.
1 waarvan ik dus vond dat die niet klopte, maar daarvoor stond jij totaal niet open.
Je negeerde dat omdat je alleen 1x iets wilde verduidelijken en verder alleen nog reageren om de schuld bij mij te leggen, maar blijkbaar niet verder erover na wou denken omdat je jouw mening over de GGZ die je geweldig vindt wat ze ook doen en over mij die je maar de ondankbare instandhouder van al mijn problemen vindt al klaar had.

quote:

Hulp komt nooit in een voor jou op maat gemaakt pakketje, maar in de vorm van "dit hebben mensen nou eenmaal te bieden". Je kunt het afwijzen, of je kunt het meenemen in je gedachten op zoek naar verbetering. Niet alles wat iedereen zegt zal jou helpen, niet alles wat anderen hebben meegemaakt is 1 op 1 op jou toepasbaar. Maar er kunnen punten inzitten waar je wel wat aan hebt, tips die een klein onderdeel van je grote probleem kunnen tackelen, manieren van denken die jou net een stapje verder kunnen helpen, of je op het spoor van iets behulpzaams kunnen brengen.

Ipv er op die manier naar te kijken, kies jij er om wat voor reden voor om een tantrum te krijgen en mensen vijandig van je af te duwen. Kan. Misschien werkt het voor je.

Dut is dus weer een kritiek op mij van het soort dat ik al tot in ten treure heb gehoord zij het op een iets andere manier omschreven in de zin van dat je het kennelijk nog wel acceptabel vindt als ik niet klakkeloos overneem wat anderen zeggen maar er mijn eigen dingen uithaal. Maar ik moet er wel altijd direct iets uithalen waarmee ik onmiddellijk geholpen ben anders vind je me vijandig. Ik wilde gewoon meer informatie en dat het ook klopte met mijn ervaring en niet overkwam als een promotiefolder voor de GGZ. Misschien heb ik dat inderdaad op een verkeerde manier overgebracht. Maar jij doet net alsof mensen die hulp nodig hebben al per definitie vijandig zijn alleen maar omdat ze zich niet geholpen voelen en kritisch doorvragen omdat je tot de kern ergens van wil komen en het zat bent om steeds afgescheept te worden met kluitje in het riet is iets anders dan vijandig.

quote:

Wat voor mij uiteindelijk het meest helpend is geweest is een besef dat werkelijk waar niemand mij iets verplicht is. Dat het voor het grotere plaatje en bijna iedereen op de wereld geen reet uitmaakt waar ik over een jaar ben. En of ik er over een jaar überhaupt nog ben. Dat niemand mij iets verplicht is. Dat klinkt superkut, maar daar hoort ook het besef bij, dat allesallesalles wat ik dus wel krijg van mensen mooi meegenomen is. En toen ik er op die manier naar ging kijken voelde ik me niet meer in van alles tekort gedaan, maar juist een bofkont met alles en iedereen wat ik wel om me heen had verzameld en wat ik wel van die mensen kreeg en krijg. En ook dat ik dus achter meer dingen zelf aan moet / zelf mn verantwoordelijkheid moet nemen, omdat een ander het niet voor me gaat doen - ONDANKS dat ik dus wel mensen om me heen heb die me zullen steunen bij de dingen die ik besluit te doen.

Ik neem aan dat je hierin dus doelt op de GGZ mensen of jou zelf die ik niet voldoende dankbaar ben.
Het komt over alsof jij wanneer je zou worden opgenomen in de kliniek van de GGZ en ze je 10x een schop onder je kont zouden geven en verder niks je het nog gelaten en dankbaar zou accepteren. Prima als dat jouw instelling is, maar er zijn nu eenmaal mensen die andere eisen eraan stellen en minder snel tevreden zijn.
En zich ook niet echt meer geholpen voelen als ze van buitenaf gedwongen worden om zich te voelen alsof hun psychologische problemen weg zijn, terwijl ze dat niet zijn. Of om tegen zichzelf te zeggen dat het allemaal hun eigen schuld is en degene die daarvoor betaald wordt er nul verantwoordelijkheid in toebedelen.
Oh nee dat mocht ook niet, want denken dat iets allemaal mijn eigen schuld is dat is weer teveel slachtofferrol.
Ik moet dus precies hetzelfde gaan denken als jij, eerder ben je niet tevreden.
Dat gaat denk ik nooit gebeuren maar in ieder geval bedankt dat je jouw tijd aan mijn irritante zelfveroorzaakte problemen hebt verspild.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 06-09-2020 20:18:20 ]

quote:

Op zondag 6 september 2020 20:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Die rant tegen de GGZ was een reactie op wat jij typte. Jij wilde het daarmee verduidelijken, dus ik gaf aan waarom die vergelijkingen in mijn geval niet klopten.
[..]

Jij noemt iets over dingen alleen doen icm hulp erbij krijgen, maar zelf de verantwoording houden. Ik geef antwoord. Jouw reactie is opnieuw een rant tegen de GGZ.

quote:

nou blijkbaar niet zo. Maar voor wie constructief bedoel je? Voor jou of voor mij?

Voor jou, jij lijkt ergens mee te zitten/iets onduidelijk te vinden. Iemand legt uit, jij reageert vanuit je eigen irritaties en niet perse op het gezegde. Dat maakt het niet uitnodigend om verdere energie in iemand te steken of nog eens een. poging te doen.

quote:

Jij vergeleek de werkwijze van de GGZ met heel ander soort dingen om het voor mij te verduidelijke.
[..]

Logisch, maar dan had ik toch wel gewoon gelijk met mijn aanname?
[..]

Even kwijt over welke aanname je het hier hebt

quote:

Het komt over alsof jij van tevoren toen je het bericht postte zoiets als dit in je hoofd had van hoe het moest zijn en niet anders:
Ik begrijp iets niet > jij legt het uit > ik ben het er helemaal mee eens en ik snap het ineens wel en bedank jou waardoor het voor jou niet als verspilde tijd voelde.
Omdat ik niet zo reageerde, voelt het voor jou wel als verspilde tijd waardoor je mij nu een verkeerde manier van reageren en ondankbaarheid verwijt.
Ik heb inderdaad niet gezegd bedankt voor de verduidelijking, misschien had ik dat wel moeten doen ondanks dat het voor mij niet zo voelde omdat je inderdaad tijd eraan hebt verspild.

Vooringenomenheid/aanname. Ik reageer niet in de verwachting dat het op een bepaalde manier gaat vallen, laat staan dat ik daar op mik. Again, je lijkt iets niet te begrijpen, ik verduidelijk. De boel spint een imo rare kant op. Die hele vooringenomenheid tegen jou (of tegen het gesprek oid) verzin je er zelf bij en daar baseer je je reactie weer op. Overigens zie ik het niet als verspilde moeite omdat je met dit gesprek mijn punt, over op een bepaalde vooringenomen manier reageren en dus zelf voor een bepaalde toon in het gespreksverloop kiest, bewijst

quote:

Maar ik ga niet zeggen dat ik erdoor ben geholpen omdat ik het gevoel heb dat jij mij dwingt me erdoor geholpen te voelen terwijl dat niet zo is.

Logisch dat je dat niet zegt, maar ik dwing je nergens toe

quote:

Want het voelde als een soort zoveelste promotiefolder voor de GGZ die ik hier al heel veel vaker dan me lief is heb gelezen.

Invulling van jouw kant.

quote:

1 waarvan ik dus vond dat die niet klopte, maar daarvoor stond jij totaal niet open.
Je negeerde dat omdat je alleen 1x iets wilde verduidelijken en verder alleen nog reageren om de schuld bij mij te leggen, maar blijkbaar niet verder erover na wou denken omdat je jouw mening over de GGZ die je geweldig vindt

Vind ik niet.

quote:

wat ze ook doen en over mij die je maar de ondankbare instandhouder van al mijn problemen vindt al klaar had.
[..]

Dut is dus weer een kritiek op mij van het soort dat ik al tot in ten treure heb gehoord zij het op een iets andere manier omschreven in de zin van dat je het kennelijk nog wel acceptabel vindt als ik niet klakkeloos overneem wat anderen zeggen maar er mijn eigen dingen uithaal. Maar ik moet er wel altijd direct iets uithalen waarmee ik onmiddellijk geholpen ben anders vind je me vijandig.

Je moet niets. Dat zegt ook helemaal niemand.

quote:

Ik wilde gewoon meer informatie en dat het ook klopte met mijn ervaring en niet overkwam als een promotiefolder voor de GGZ. Misschien heb ik dat inderdaad op een verkeerde manier overgebracht. Maar jij doet net alsof mensen die hulp nodig hebben al per definitie vijandig zijn alleen maar omdat ze zich niet geholpen voelen en kritisch doorvragen omdat je tot de kern ergens van wil komen en het zat bent om steeds afgescheept te worden met kluitje in het riet is iets anders dan vijandig.
[..]

Again aannames en invulling waar je op reageert. Niet op wat er wordt gezegd.

quote:

Ik neem aan dat je hierin dus doelt op de GGZ mensen of jou zelf die ik niet voldoende dankbaar ben.

Gelukkig geef je het zelf al aan, aanname.

quote:

Het komt over alsof jij wanneer je zou worden opgenomen in de kliniek van de GGZ en ze je 10x een schop onder je kont zouden geven en verder niks je het nog gelaten en dankbaar zou accepteren. Prima als dat jouw instelling is, maar er zijn nu eenmaal mensen die andere eisen eraan stellen en minder snel tevreden zijn.

Ook weer niet zo gezegd, dikke laag vooringenomenheid over mijn reactie gelegd en daarop gereageerd ipv wat gezegd wordt. Ik ben een aantal keer behandeld voor ik een passende behandeling trof waar ik ook echt mee geholpen was. Maar ook in die behandeling moest ik zelf alsnog het werk doen en vooral kijken naar wat ik anders moest doen. En om daar te komen moest ik ten eerste zelf het werk doen door open zijn en dingen te delen waar ik helemaal geen zin in had en ten tweede ook zelf de regie moest blijven houden en aan moest blijven geven wat voor mij wel werkte en niet.

quote:

En zich ook niet echt meer geholpen voelen als ze van buitenaf gedwongen worden om zich te voelen alsof hun psychologische problemen weg zijn, terwijl ze dat niet zijn. Of om tegen zichzelf te zeggen dat het allemaal hun eigen schuld is en degene die daarvoor betaald wordt er nul verantwoordelijkheid in toebedelen.
Oh nee dat mocht ook niet, want denken dat iets allemaal mijn eigen schuld is dat is weer teveel slachtofferrol.
Ik moet dus precies hetzelfde gaan denken als jij, eerder ben je niet tevreden.

Opnieuw, je moet niets, niemand zegt dat. Iemand geeft aan iets anders te zien, een andere invalshoek, misschien heb je er iets aan, kun je er iets mee, misschien niet. All good.

quote:

Dat gaat denk ik nooit gebeuren maar in ieder geval bedankt dat je jouw tijd aan mijn irritante zelfveroorzaakte problemen hebt verspild.

Och kindeke toch:

[ Bericht 1% gewijzigd door DancingPhoebe op 06-09-2020 22:27:39 ]

Godverkutklotequote

quote:

Op zondag 6 september 2020 22:18 schreef DancingPhoebe het volgende:
Jij noemt iets over dingen alleen doen icm hulp erbij krijgen, maar zelf de verantwoording houden. Ik geef antwoord. Jouw reactie is opnieuw een rant tegen de GGZ.

Zoals ik al zei was die rant een reactie op wat jij schreef, zoals ik uitlegde. Als jij schrijft dat men door hulp niet meer het wiel uit hoeft te vinden omdat je advies krijgt, dan reageer ik er zo op omdat het voor mij niet voelde alsof ik advies kreeg en ook niet alsof iemand het wiel al voor mij had uitgevonden.

quote:

Voor jou, jij lijkt ergens mee te zitten/iets onduidelijk te vinden. Iemand legt uit, jij reageert vanuit je eigen irritaties en niet perse op het gezegde. Dat maakt het niet uitnodigend om verdere energie in iemand te steken of nog eens een. poging te doen.

Ik reageerde dus wel op het gezegde maar als jij dat niet zo wilt zien ook goed.

quote:

Even kwijt over welke aanname je het hier hebt

Over dat mijn probleem je toch niet interesseerde. Jij begon eerder over dat dit een aanname was.

quote:

Vooringenomenheid/aanname. Ik reageer niet in de verwachting dat het op een bepaalde manier gaat vallen, laat staan dat ik daar op mik. Again, je lijkt iets niet te begrijpen, ik verduidelijk. De boel spint een imo rare kant op. Die hele vooringenomenheid tegen jou (of tegen het gesprek oid) verzin je er zelf bij en daar baseer je je reactie weer op. Overigens zie ik het niet als verspilde moeite omdat je met dit gesprek mijn punt, over op een bepaalde vooringenomen manier reageren en dus zelf voor een bepaalde toon in het gespreksverloop kiest, bewijst

Ja maar jij zelf toch ook. Iedereen doet aannames de 1 meer of minder maar niemand is compleet blanco qua vooroordelen . Je hebt ergens nou eenmaal een gevoel bij ook al klopt dat niet altijd. Je kunt mij niet gaan verwijten dat ik geen robot ben als je dat zelf ook niet bent.

quote:

Logisch dat je dat niet zegt, maar ik dwing je nergens toe

Nee, je reageert alleen maar boos/beledigend als je het er niet mee eens bent.
Dwingen was ook niet het goede woord, misschien is sociale druk beter.
Maar goed als jij aangeeft dat je niet boos bent of je mij niet probeert te manipuleren ook goed whatever. Ik ken jouw gevoelens niet dus dan ga ik niet zeggen dat het wel zo is.

quote:

Invulling van jouw kant.

Ok

quote:

Vind ik niet.

Maar ik heb je er ook nog niks negatiefs over zien schrijven in deze discussie.

quote:

Je moet niets. Dat zegt ook helemaal niemand.

Nee maar men laat het doorschemeren.

quote:

Again aannames en invulling waar je op reageert. Niet op wat er wordt gezegd.

Ok

quote:

Gelukkig geef je het zelf al aan, aanname.

Ja

quote:

Ook weer niet zo gezegd, dikke laag vooringenomenheid over mijn reactie gelegd en daarop gereageerd ipv wat gezegd wordt. Ik ben een aantal keer behandeld voor ik een passende behandeling trof waar ik ook echt mee geholpen was. Maar ook in die behandeling moest ik zelf alsnog het werk doen en vooral kijken naar wat ik anders moest doen. En om daar te komen moest ik ten eerste zelf het werk doen door open zijn en dingen te delen waar ik helemaal geen zin in had en ten tweede ook zelf de regie moest blijven houden en aan moest blijven geven wat voor mij wel werkte en niet.

Ik lees alleen maar hoe jij je eigen probleem op moest lossen en anderen daarvoor betaald kregen. Wat was nou het daadwerkelijke advies of de manier waarop anderen het wiel voor jou hadden uitgevonden?

quote:

Opnieuw, je moet niets, niemand zegt dat. Iemand geeft aan iets anders te zien, een andere invalshoek, misschien heb je er iets aan, kun je er iets mee, misschien niet. All good.

Nou ja dat neem ik maar aan dan he?

quote:

Och kindeke toch:

Justin Timberlake - Cry Me A River (Official)

Ik houd van dit nummer

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-09-2020 10:19:04 ]

Ok. Namaste.

Ik merk dat ik ook echt een probleem met eten heb. Niet alleen de hoeveelheid, die is al heel laag namelijk.

Maar ook de smaken. Ik had pasta gemaakt, met pijn en moeite. Een gerecht wat eerst wel smaakte, en 2x besteld om een keer te kijken hoe het smaakte , 1x indiaas en 1x indonesisch eten. en elke keer na 2 happen smaakt het gewoon werkelijk nergens meer naar. En ik zit ook nog eens meteen vol.
Kan net zo goed droog brood eten.

En dan weer een schuld gevoel want in veel landen hebben ze nauwelijks eten
Zo is de cirkel rond en het blijft het gevecht ook bezig.

Psych had het ook nog over lotgenoten groepen maar weet niet of ik daar zo voor te porren ben.

Het gekke is ook dat het lijkt, ofja voelt alsof ik vanaf mijn geboorte al depressief ben geweest, en dat ik zo ook nog (of erger) ga zijn de rest van mijn leven, terwijl ik ergens wel weet dat dat niet zo is.

Maar ik merk het verschil met een dipje en zware depressie wel duidelijk nu.
Met een dipje heb je nog een verleden en een toekomst, hierbij niet (voor het gevoel) alles lijkt grijs verleden heden tot toekomst. Van leven naar overleven.
En dan heeft je overgrootvader nog in WW2 gevochten en lukt het jezelf nauwelijks om van je bed naar de badkamer te gaan.

Over ad zou ik nog gaan spreken met de psych en ha. Maar heb wel gelezen dat de bijwerkingen ook geen pretje zijn en dat daarom ook veel mensen stoppen met ad. En het liefst begin ik er toch niet aan want je moest het wel een jaar innemen +- en het liefst neem ik geen medicijnen. Maar mischien heb ik geen keus meer.

Heb ook het idee dat ik daar wel een keer uitgepraat ben, het steeds maar oprakelen en herkauwen. Dadelijk doorverwezen worden en wéér je verhaal opnieuw kunnen doen.

Van hemel naar hel gegaan in een paar jaar, geen idee hoe er werkelijk uit te komen maar we gaan nog even door.