ESF Eurovisie Songfestival
Het Eurovisie Songfestival
Dinsdag 4 februari 2020. De dag die je wist dat zou komen was eindelijk hierrrrrrr! Wij mochten op uitnodiging naar het Hilversumse om een bezoek te brengen aan Eurovision Headquarters. Dé plek waar het allemaal georganiseerd wordt. We hadden een afspraak met Sietse Bakker (Executive Producer Event Eurovision Song Contest 2020) en Babet Verstappen (Head of Communications).
Nadat we halverwege de route hadden afgesproken, daar even wat hadden gedronken en een keer of zes hadden geplast was het dan echt tijd. Op naar het Mediapark, gewapend met een enórme lijst met jullie vragen, een voicerecorder, chocola voor Sietse en Babet (want chocola douzepoints rijmt en dat is vast geen toeval) en een grote glazen pot snoepsleutels (sleutels, OpenUp, weetjewel, daar was ook al over nagedacht). Van de 's ochtends zorgvuldig geföhnde haren was níets meer over, de stortbuien waren genadeloos, dus als enigszins verzopen katten kwamen we aan. Nadat we de portier van het NOS-gebouw een pietsie op zijn zenuwen hadden gewerkt omdat we aan de verkeerde slagboom stonden met de auto (OpenUp die boom!) kwamen we uiteindelijk in de grote hal van het gebouw. Daar werden we al heel snel met een vrolijk "Joehoeeeee! Dames!" opgehaald door Babet.
Allereerst kregen we een rondleiding over de hele afdeling, het epicentrum van Eurovision 2020! Een leegstaande kantine in het NOS-gebouw is na de winst van Duncan omgebouwd tot pop-up kantoor, een groot 'open office' met daarin allemaal aparte eilandjes, vol meubels van steigerhout. Babet durfde het alsnog aan een panty te dragen. Er waren diverse mensen aan het werk, we werden enthousiast gedag gezwaaid. We kwamen langs de plekjes van marketing, design, accreditatie, maar ook langs de plek waar mensen bezig waren met de contacten met delegaties, hotels etcetera. Daar hing onder andere een groot bord met daarop de prints van de tot nu toe bekende deelnemers. Over één van deze deelnemers - Tom Leeb uit Frankrijk - riep Sietse later op de dag "Hoe vaak díe man hier al uit de printer is gekomen, hij zorgt hier voor een tonertekort. Als hij straks gaat repeteren doe ik denk ik de deur maar op slot!" (Wij snappen dat tonertekort wel. Als je hem nog niet hebt gezien, kom onder die steen vandaan en Google hem even. Geen dank.)
Sietse en Babet
Dit tijdelijke Team Eurovision 2020 bestaat uit enthousiaste mensen die, elk met hun eigen specialiteit, ervoor gaan zorgen dat dit dé beste editie ever gaat worden. Al die verschillende talenten en smaken waren zichtbaar tot in het koelkastje bij het keukentje (ja, zelfs dát kregen we te zien!). Babet opende deze: "Iedereen wil z'n eigen soort melk opschuimen. Kijk, hier heb je de havermelk, de sojamelk, de volle melk..." (Trouwens, hiermee willen we vraag 1 van het forum alvast antwoorden: de koffie die is genuttigd - zwart, medium sterk - is prima te doen).
Het kantoor bestaat, naast een klein auditorium (ook gemaakt van steigerhout, met vilten zeteltjes) waar wekelijks het team bijeenkomt voor de laatste updates, uit een drietal vergaderruimtes: Amsterdam, Den Haag en Hilversum. Vernoemd naar de drie Nederlandse steden waar eerdere edities van het Eurovisie Songfestival hebben plaatsgevonden. Samen met Sietse en Babet namen we plaats in de Amsterdam-ruimte.
LEES VERDER IN DE VOLGENDE POST!
[ Bericht 1% gewijzigd door Greys op 12-05-2020 02:39:12 ]
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
DEEL 2
Tijd voor het gesprek! Tijd voor de vragen! Tijd voor Sietse en Babet to #OpenUp!
We weten niet of jullie al mee hadden gelezen in het vragentopic, maar we hebben in het kader van #OpenUp allereerst een paar persoonlijke vragen.
Babet: Ik moest vooral heel erg lachen om de vraag om het telefoonnummer.
Vraag voor allebei: kan je de organisatie van het Songfestival nog een beetje combineren met je privéleven?
Babet: Ja!
Klaagt het thuisfront nog niet?
Babet: Beetje. Mijn zoon van 13 zag dat t-shirt met 'Pleurt op met je Songfestival' en toen zei hij 'Die wil ik hebben!'. Om thuis te dragen. Dus die geeft soms met een knipoog aan dat het wel even genoeg is. Ik heb twee wat oudere kinderen, van 11 en 13, die vinden het wel heel leuk. Ik ben wel vaak tussen 18.00 en 20.00 uur gewoon thuis, dan gaan we eten, en als ze eenmaal in bed liggen dan ga ik weer aan. Zo is het te combineren. Zolang ik goed slaap kan ik veel hebben. En ik slaap goed. Sietse, bij jou is het ietsje anders.
Sietse: Ja. Heel dubbel. In het begin was het natuurlijk met een heel klein team en waren we heel druk. Toen was het even lastig. Op een gegeven moment heb je een team, dan vind je een modus en dan lukte het wel. Dan was ik natuurlijk 's avonds nog weleens wat dingen aan het doen, maar had ik vaak 's avonds en in het weekend tijd voor thuis. En eigenlijk sinds de Kerstvakantie ben ik 's avonds toch wel vaak hier. Ik heb vaak gegeten hier in de kantine, maar dat vind ik op zich fijn, dan blijf je gewoon in de bubble hier. En dan is het weekend en dan probeer ik écht gewoon vrij te houden. Mijn dochter is 2 jaar en een beetje en die wordt dan 's morgens wakker: 'Papa werken?' en dan weet ze al dat ik weg ben. Dus ik vind het wel erg leuk dat als zij 's ochtends wakker wordt dat ik dan ook wakker word, dan kan ik haar toch nog even zien. Maar het vraagt wel iets van het thuisfront ja. Je moet dit niet 10 jaar achter elkaar doen.
Doe je af en toe iets om even helemaal uit de Eurovisie-bubble te komen? Dat je denkt van 'Ik ga nu gewoon éven een weekendje iets heel anders doen?
Sietse: Ja. Gewoon inderdaad iets heel anders doen en eh... nou hebben ze daar thuis niets aan maar ik ben ook een fervent verkiezingen-freak. Dus de hele Amerikaanse verkiezingsactualiteiten, dat vind ik een heerlijke escape van het Songfestival. Dat is natuurlijk éigenlijk ook een beetje een soort festival, want het is ook gewoon een wedstrijd, puntentelling, stemmen en gedoe. Het is the next best thing zeg maar.
Stel, midden in de nacht schrik je wakker en je denkt 'Oh dit idee moet ik niet vergeten voor het Songfestival'. Ligt er dan een kladblok op je nachtkastje? Of zet je het in je telefoon?
Babet: Ik negeer het. Want als ik dingen op ga schrijven en aan ga in mijn hoofd, dan val ik niet meer in slaap.
Sietse: 's Nachts is alles erger. Dus ik probeer dan altijd een soort-van 'Oké, morgen weer'.
Maar als het nou een heel leuk idee is, iets dat je echt niet wilt vergeten?
Sietse: Hahaha. Ik heb géén leuke ideeën 's nachts. Het beste idee 's nachts is om weer te gaan slapen.
Wat is je persoonlijke favoriete Eurovisielied? Dat wilden de fans ook graag weten.
Babet: Ik ben redelijk Songfestival-maagd. Maar bijvoorbeeld KEiiNO van vorig jaar, dat vond ik echt erg leuk. En ook hun nieuwe nummer!
Sietse: Voor mij persoonlijk is Euphoria altijd wel een 'ding' geweest. Toen dat op het podium stond en daarna toen ze had gewonnen, dat voelde echt als een soort keerpunt, een nieuw tijdperk, dit gaat een dikke hit scoren. Het lied van Duncan is voor mij ook heel bijzonder, omdat we daarom hier nu zitten. Dat je dan na zo veel jaar met heel veel up's en downs het uiteindelijk gewoon binnenhaalt en dat dan ineens die vraag waarheid wordt - die vraag die we denk ik allemaal heel lang hebben gehad - namelijk "Als we zouden winnen, hoe zouden we het dan doen in Nederland?" of eigenlijk "hoe zouden ZE het gaan doen?" En opeens zit je zelf in dat team. Dan mag je het zelf gaan bedenken. Dat is wel echt heel bijzonder.
Wat vinden jullie elkaars sterkste punten, waar ligt jullie kracht?
Sietse: Ik ontmoette Babet geloof ik op 20 mei..
Babet: We hebben elkaar al in Tel Aviv gezien!
Sietse: Oh ja in Tel Aviv. Maar toen niet écht gesproken. En toen tijdens de eerste dag hier, 20 mei, toen kwam ik eigenlijk alleen maar even op de koffie. Toen hebben we even gezeten en toen dacht ik meteen "Oh, die is goed". Met communicatie, heel strak, ze heeft álles op de radar. Ik dacht zelfs even "Oh jee, Babet is misschien wel te senior hiervoor, die gaat dit nooit willen, daar is ze te goed voor". Nou, hier zit ze dan!
Babet: Ik heb eigenlijk meteen gezegd "Nou dit lijkt me wel heel interessant".
Je hoefde dus niet heel erg overtuigd te worden?
Sietse: Nee die stond meteen in het schema, die Babet.
Babet: Wat ik heel leuk vind is dat hij heel snel is. Hij schakelt snel. Heeft aan drie woorden genoeg. Het is niet iemand die heel lang twijfelt of overal héél lang over na gaat denken. Ik kan met hem gewoon heel snel werken.
Hij kan goed knopen doorhakken?
(Sietse lacht)
Babet: Nou dat vind ik écht! Hij zet snel een volgende stap. Wat ik ook echt heel tof vind is dat hij mensen heel veel ruimte geeft. Hij heeft twee kanten: hij is een control freak, hij houdt van micro-managen, maar alleen op vrijdag mag hij dat doen tussen eh... welke uren ook alweer?
Sietse: De hele dag! Vrijdag kom ik me met andermans dingen bemoeien.
Babet: De héle dag? Nou in elk geval, hij kan dus micro-managen, maar tegelijkertijd geeft hij mensen - tenminste zo ervaar ik dat - heel veel ruimte om ook met creatieve ideeën te komen. Het is niet zo van "Nee nee nee dat doen we al 18 jaar zo" of "Dat kan niet", dat vind ik fijn. In het begin denk je dat hij dat misschien lastig vindt omdat hij al zo veel heeft gezien. Maar ik vind het heel prettig dat hij echt openstaat voor anderen. Dat is het allerleukste aan het samenwerken.
Ben je zelf muzikaal en zo ja, in welke vorm?
Babet: Nee. Ja. Nou, ik hou heel erg van concertjes.
Sietse: ... (lange nadenkende stilte) .... (nog meer nadenken en een grinnik) ... Neeeee, niet echt...
Oh wij dachten 'nu komt er wat!'
Sietse: Behalve dat ik... een paar pogingen ooit zelf heb gedaan als tekstschrijver op het Nationaal Songfestival.
Wát? Echt? Welke liedjes dan?
Hmmmm... 2004. Toen zaten we in de nationale selectie.
Welk liedje was het dan? Of durf je dat niet te zeggen. Ja toch?
Het werd laatste..
Echt??
Ja echt. The Power of an Angel, van Mary Amora. Het werd aller-, állerlaatste. Maar het was alsnog leuk want ik dacht 'Ik ga dat gewoon een keer proberen'. Het was een hele leuke ervaring. En daarna probeerden we het nog een keer in Polen. Met Leonie, Leonie Kuizenga, de zus van Bert Kuizenga. Met 'Love Is What We All Need'. Dat lied was een soort wiskundige combinatie van eerdere winnaars, we hadden heel systematisch geanalyseerd van 'Hoe zien die liedjes van oud-winnaars er nou uit' en dan kunnen we een nummer maken dat als een soort mixje daarop voortborduurt.
Een soort 'Love Love Peace Peace' dus eigenlijk?
Ja. Precies. Maar dan zonder humor.
HAHAHAHA!
... en dat werd in Polen óók laatste...
Maar we waren er wel. En het was leuk!
(We grinniken allen nog even wat na om deze ontboezemingen)
Het Eurovisie Songfestival organiseren lijkt voor ons - als fans - het hoogst haalbare qua organisatie. Maar is er nog een ander evenement waar je ooit nog aan mee zou willen werken?
Sietse: Ik las van de week dat ze gaan proberen om de Spelen van 2032 naar Nederland te halen en toen zaten wij hier wel even van 'Nou, zo'n opening, dat is best een leuke productie om te doen'. En dan weet je het 7 jaar van tevoren, dus heb je iets meer tijd. Ja, daar zouden we ons wel op willen intekenen denk ik.
Vind je het eigenlijk irritant als er bijvoorbeeld op Twitter - zoals door ons - wordt afgeteld met 'nog 99 dagen tot het Songfestival, nog 98 dagen tot...'?
Sietse: Ik krijg er de zenuwen van. Hahaha! Ik denk dan aan al die dagen en stel je voor dat je 8 uur per dag werkt - sommige dagen minder en de meeste dagen iets meer - en dan denk ik 'hoeveel uur héb ik dan nog, tot de finale?' en dan is het nog 100 dagen keer gemiddeld zeg maar 10 uur, dan hebben we dus nog 1000 uren. En dan moet het er zijn. Dus dat geeft je wel een besef dat tijd heel kostbaar is.
Dus je gaat onze Twitteraccount nu op mute zetten?
Ik ga die aftelgifjes gewoon allemaal liken. Gewoon elke dag.
Babet: Ik krijg er alleen maar zin in. Zo van 'bijnaaaaaa'.
Sietse: Het is een trein en je zit erop en het gaat door. Ik bedoel, shit, we hebben gewoon de loting al gehad! We zijn al met acts bezig, er moet een podium neergezet worden, dat soort dingen.
Die loting was ook echt wel een dingetje he. Het werd ineens zó echt.
Sietse: Ik ben bij al die lotingen geweest, sinds 2007. Dan kom je daar binnen en dan denk je 'Leuk, loting' en dat zelfde zenuwengedoe met die lootjes enzo. Maar als je dan ineens zélf verantwoordelijk bent met het hele team voor zo'n productie, dat voelt toch anders.
Loopt de voicerecorder eigenlijk nog..?
Sietse: Die loopt nog!
Ah gelukkig.
Een paar vragen over het team. Hebben jullie aan teambuilding gedaan? Veel mensen hier in dit grote team kenden elkaar nog niet.
Sietse: Nou ik moet zeggen, de tripjes naar Rotterdam en Maastricht, dat was op zich al teambuilding. Maar het gekke is dat dit hele project gewoon eigenlijk één grote team building exercise is. En het zure is dan dat.. - stel dat je niet wéér wint - dan is dat dus gewoon klaar. Dan valt het allemaal weer uit elkaar. Het heeft iets moois maar ook wel weer iets tragisch.
Met zó veel mensen in een team... hoe hou je alles geheim? Moeten mensen die hier werken een geheimhouding tekenen?
Sietse: Sommige mensen hebben wel een geheimhouding, maar ik denk dat iedereen zich ook goed realiseert dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Iedereen is gewoon heel discreet en professioneel. Dat vind ik heel knap. Alles aan het Songfestival is nieuws. Als Eric van Tijn dan bij Op1 zit en zegt dat hij niks mag zeggen, dan is dát nieuws. Ik vind het knap dat dingen als openingsacts, intervalacts, dat we dat toch best wel stevig onder de pet weten te houden. En dat gaan we ook nog wel even volhouden, hahaha!
We vroegen het omdat de AvroTros de laatste paar jaar best een beetje moeite heeft om één en ander geheim te houden...
Babet: Inzendingen, nummer enzo. Ja.
.. en het is misschien tegenstrijdig om dit te zeggen voor ons als mensen van het Songfestivalforum - want als fans wil je natuurlijk eigenlijk álles weten - maar toch is het af en toe wel zonde als er niet een officiële bekendmaking van iets komt. We gunnen ze dat moment, dat officiële zelf bekendmaken. Dus we zijn best blij dat het hier zo goed lukt om dingen geheim te houden die jullie zelf gewoon nog niet bekend willen maken.
Sietse: Ja, we proberen het. Er kan altijd weleens wat uitlekken en daar moeten we dan ook niet té dramatisch over doen.
Babet: Nou ik maak er wel echt een sportje van hoor. Om alles zo lang mogelijk geheim te houden.
Sietse: Het is inderdaad wel een beetje een sport ja. Bijvoorbeeld dat met de presentatoren. Wij zaten allebei apart van elkaar in de auto op weg naar DWDD. Op een gegeven moment kwamen er appjes en de telefoon ging steeds en ik dacht 'Oh jee, oh jee' en dat voelde als een pan pasta op het vuur zeg maar. Zo'n pan pasta die dan kookt en daar komen op een gegeven moment dan van die bellen uit en dan gaat die deksel kletteren en toen was het op een gegeven moment niet meer te houden en toen was het ook oké. Want iedereen zat toen al in de make-up en we gingen bijna live. Maar ik vond het alsnog knap dat we dat zo lang geheim hebben kunnen houden, met het maken van de foto's, het management, met RTL natuurlijk. Dat we gewoon zonder gêne bij Edsilia thuis naar binnen konden zonder dat er een fotograaf daar in de bosjes lag.
Ik ga even het volgende blokje vragen erdoor rammen. Want we hebben er nog zó veel...
(Babet lacht)
Subtiel zijn we hè?
LEES VERDER IN DE VOLGENDE POST!
Tijd voor het gesprek! Tijd voor de vragen! Tijd voor Sietse en Babet to #OpenUp!
We weten niet of jullie al mee hadden gelezen in het vragentopic, maar we hebben in het kader van #OpenUp allereerst een paar persoonlijke vragen.
Babet: Ik moest vooral heel erg lachen om de vraag om het telefoonnummer.
Vraag voor allebei: kan je de organisatie van het Songfestival nog een beetje combineren met je privéleven?
Babet: Ja!
Klaagt het thuisfront nog niet?
Babet: Beetje. Mijn zoon van 13 zag dat t-shirt met 'Pleurt op met je Songfestival' en toen zei hij 'Die wil ik hebben!'. Om thuis te dragen. Dus die geeft soms met een knipoog aan dat het wel even genoeg is. Ik heb twee wat oudere kinderen, van 11 en 13, die vinden het wel heel leuk. Ik ben wel vaak tussen 18.00 en 20.00 uur gewoon thuis, dan gaan we eten, en als ze eenmaal in bed liggen dan ga ik weer aan. Zo is het te combineren. Zolang ik goed slaap kan ik veel hebben. En ik slaap goed. Sietse, bij jou is het ietsje anders.
Sietse: Ja. Heel dubbel. In het begin was het natuurlijk met een heel klein team en waren we heel druk. Toen was het even lastig. Op een gegeven moment heb je een team, dan vind je een modus en dan lukte het wel. Dan was ik natuurlijk 's avonds nog weleens wat dingen aan het doen, maar had ik vaak 's avonds en in het weekend tijd voor thuis. En eigenlijk sinds de Kerstvakantie ben ik 's avonds toch wel vaak hier. Ik heb vaak gegeten hier in de kantine, maar dat vind ik op zich fijn, dan blijf je gewoon in de bubble hier. En dan is het weekend en dan probeer ik écht gewoon vrij te houden. Mijn dochter is 2 jaar en een beetje en die wordt dan 's morgens wakker: 'Papa werken?' en dan weet ze al dat ik weg ben. Dus ik vind het wel erg leuk dat als zij 's ochtends wakker wordt dat ik dan ook wakker word, dan kan ik haar toch nog even zien. Maar het vraagt wel iets van het thuisfront ja. Je moet dit niet 10 jaar achter elkaar doen.
Doe je af en toe iets om even helemaal uit de Eurovisie-bubble te komen? Dat je denkt van 'Ik ga nu gewoon éven een weekendje iets heel anders doen?
Sietse: Ja. Gewoon inderdaad iets heel anders doen en eh... nou hebben ze daar thuis niets aan maar ik ben ook een fervent verkiezingen-freak. Dus de hele Amerikaanse verkiezingsactualiteiten, dat vind ik een heerlijke escape van het Songfestival. Dat is natuurlijk éigenlijk ook een beetje een soort festival, want het is ook gewoon een wedstrijd, puntentelling, stemmen en gedoe. Het is the next best thing zeg maar.
Stel, midden in de nacht schrik je wakker en je denkt 'Oh dit idee moet ik niet vergeten voor het Songfestival'. Ligt er dan een kladblok op je nachtkastje? Of zet je het in je telefoon?
Babet: Ik negeer het. Want als ik dingen op ga schrijven en aan ga in mijn hoofd, dan val ik niet meer in slaap.
Sietse: 's Nachts is alles erger. Dus ik probeer dan altijd een soort-van 'Oké, morgen weer'.
Maar als het nou een heel leuk idee is, iets dat je echt niet wilt vergeten?
Sietse: Hahaha. Ik heb géén leuke ideeën 's nachts. Het beste idee 's nachts is om weer te gaan slapen.
Wat is je persoonlijke favoriete Eurovisielied? Dat wilden de fans ook graag weten.
Babet: Ik ben redelijk Songfestival-maagd. Maar bijvoorbeeld KEiiNO van vorig jaar, dat vond ik echt erg leuk. En ook hun nieuwe nummer!
Sietse: Voor mij persoonlijk is Euphoria altijd wel een 'ding' geweest. Toen dat op het podium stond en daarna toen ze had gewonnen, dat voelde echt als een soort keerpunt, een nieuw tijdperk, dit gaat een dikke hit scoren. Het lied van Duncan is voor mij ook heel bijzonder, omdat we daarom hier nu zitten. Dat je dan na zo veel jaar met heel veel up's en downs het uiteindelijk gewoon binnenhaalt en dat dan ineens die vraag waarheid wordt - die vraag die we denk ik allemaal heel lang hebben gehad - namelijk "Als we zouden winnen, hoe zouden we het dan doen in Nederland?" of eigenlijk "hoe zouden ZE het gaan doen?" En opeens zit je zelf in dat team. Dan mag je het zelf gaan bedenken. Dat is wel echt heel bijzonder.
Wat vinden jullie elkaars sterkste punten, waar ligt jullie kracht?
Sietse: Ik ontmoette Babet geloof ik op 20 mei..
Babet: We hebben elkaar al in Tel Aviv gezien!
Sietse: Oh ja in Tel Aviv. Maar toen niet écht gesproken. En toen tijdens de eerste dag hier, 20 mei, toen kwam ik eigenlijk alleen maar even op de koffie. Toen hebben we even gezeten en toen dacht ik meteen "Oh, die is goed". Met communicatie, heel strak, ze heeft álles op de radar. Ik dacht zelfs even "Oh jee, Babet is misschien wel te senior hiervoor, die gaat dit nooit willen, daar is ze te goed voor". Nou, hier zit ze dan!
Babet: Ik heb eigenlijk meteen gezegd "Nou dit lijkt me wel heel interessant".
Je hoefde dus niet heel erg overtuigd te worden?
Sietse: Nee die stond meteen in het schema, die Babet.
Babet: Wat ik heel leuk vind is dat hij heel snel is. Hij schakelt snel. Heeft aan drie woorden genoeg. Het is niet iemand die heel lang twijfelt of overal héél lang over na gaat denken. Ik kan met hem gewoon heel snel werken.
Hij kan goed knopen doorhakken?
(Sietse lacht)
Babet: Nou dat vind ik écht! Hij zet snel een volgende stap. Wat ik ook echt heel tof vind is dat hij mensen heel veel ruimte geeft. Hij heeft twee kanten: hij is een control freak, hij houdt van micro-managen, maar alleen op vrijdag mag hij dat doen tussen eh... welke uren ook alweer?
Sietse: De hele dag! Vrijdag kom ik me met andermans dingen bemoeien.
Babet: De héle dag? Nou in elk geval, hij kan dus micro-managen, maar tegelijkertijd geeft hij mensen - tenminste zo ervaar ik dat - heel veel ruimte om ook met creatieve ideeën te komen. Het is niet zo van "Nee nee nee dat doen we al 18 jaar zo" of "Dat kan niet", dat vind ik fijn. In het begin denk je dat hij dat misschien lastig vindt omdat hij al zo veel heeft gezien. Maar ik vind het heel prettig dat hij echt openstaat voor anderen. Dat is het allerleukste aan het samenwerken.
Ben je zelf muzikaal en zo ja, in welke vorm?
Babet: Nee. Ja. Nou, ik hou heel erg van concertjes.
Sietse: ... (lange nadenkende stilte) .... (nog meer nadenken en een grinnik) ... Neeeee, niet echt...
Oh wij dachten 'nu komt er wat!'
Sietse: Behalve dat ik... een paar pogingen ooit zelf heb gedaan als tekstschrijver op het Nationaal Songfestival.
Wát? Echt? Welke liedjes dan?
Hmmmm... 2004. Toen zaten we in de nationale selectie.
Welk liedje was het dan? Of durf je dat niet te zeggen. Ja toch?
Het werd laatste..
Echt??
Ja echt. The Power of an Angel, van Mary Amora. Het werd aller-, állerlaatste. Maar het was alsnog leuk want ik dacht 'Ik ga dat gewoon een keer proberen'. Het was een hele leuke ervaring. En daarna probeerden we het nog een keer in Polen. Met Leonie, Leonie Kuizenga, de zus van Bert Kuizenga. Met 'Love Is What We All Need'. Dat lied was een soort wiskundige combinatie van eerdere winnaars, we hadden heel systematisch geanalyseerd van 'Hoe zien die liedjes van oud-winnaars er nou uit' en dan kunnen we een nummer maken dat als een soort mixje daarop voortborduurt.
Een soort 'Love Love Peace Peace' dus eigenlijk?
Ja. Precies. Maar dan zonder humor.
HAHAHAHA!
... en dat werd in Polen óók laatste...
Maar we waren er wel. En het was leuk!
(We grinniken allen nog even wat na om deze ontboezemingen)
Het Eurovisie Songfestival organiseren lijkt voor ons - als fans - het hoogst haalbare qua organisatie. Maar is er nog een ander evenement waar je ooit nog aan mee zou willen werken?
Sietse: Ik las van de week dat ze gaan proberen om de Spelen van 2032 naar Nederland te halen en toen zaten wij hier wel even van 'Nou, zo'n opening, dat is best een leuke productie om te doen'. En dan weet je het 7 jaar van tevoren, dus heb je iets meer tijd. Ja, daar zouden we ons wel op willen intekenen denk ik.
Vind je het eigenlijk irritant als er bijvoorbeeld op Twitter - zoals door ons - wordt afgeteld met 'nog 99 dagen tot het Songfestival, nog 98 dagen tot...'?
Sietse: Ik krijg er de zenuwen van. Hahaha! Ik denk dan aan al die dagen en stel je voor dat je 8 uur per dag werkt - sommige dagen minder en de meeste dagen iets meer - en dan denk ik 'hoeveel uur héb ik dan nog, tot de finale?' en dan is het nog 100 dagen keer gemiddeld zeg maar 10 uur, dan hebben we dus nog 1000 uren. En dan moet het er zijn. Dus dat geeft je wel een besef dat tijd heel kostbaar is.
Dus je gaat onze Twitteraccount nu op mute zetten?
Ik ga die aftelgifjes gewoon allemaal liken. Gewoon elke dag.
Babet: Ik krijg er alleen maar zin in. Zo van 'bijnaaaaaa'.
Sietse: Het is een trein en je zit erop en het gaat door. Ik bedoel, shit, we hebben gewoon de loting al gehad! We zijn al met acts bezig, er moet een podium neergezet worden, dat soort dingen.
Die loting was ook echt wel een dingetje he. Het werd ineens zó echt.
Sietse: Ik ben bij al die lotingen geweest, sinds 2007. Dan kom je daar binnen en dan denk je 'Leuk, loting' en dat zelfde zenuwengedoe met die lootjes enzo. Maar als je dan ineens zélf verantwoordelijk bent met het hele team voor zo'n productie, dat voelt toch anders.
Loopt de voicerecorder eigenlijk nog..?
Sietse: Die loopt nog!
Ah gelukkig.
Een paar vragen over het team. Hebben jullie aan teambuilding gedaan? Veel mensen hier in dit grote team kenden elkaar nog niet.
Sietse: Nou ik moet zeggen, de tripjes naar Rotterdam en Maastricht, dat was op zich al teambuilding. Maar het gekke is dat dit hele project gewoon eigenlijk één grote team building exercise is. En het zure is dan dat.. - stel dat je niet wéér wint - dan is dat dus gewoon klaar. Dan valt het allemaal weer uit elkaar. Het heeft iets moois maar ook wel weer iets tragisch.
Met zó veel mensen in een team... hoe hou je alles geheim? Moeten mensen die hier werken een geheimhouding tekenen?
Sietse: Sommige mensen hebben wel een geheimhouding, maar ik denk dat iedereen zich ook goed realiseert dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Iedereen is gewoon heel discreet en professioneel. Dat vind ik heel knap. Alles aan het Songfestival is nieuws. Als Eric van Tijn dan bij Op1 zit en zegt dat hij niks mag zeggen, dan is dát nieuws. Ik vind het knap dat dingen als openingsacts, intervalacts, dat we dat toch best wel stevig onder de pet weten te houden. En dat gaan we ook nog wel even volhouden, hahaha!
We vroegen het omdat de AvroTros de laatste paar jaar best een beetje moeite heeft om één en ander geheim te houden...
Babet: Inzendingen, nummer enzo. Ja.
.. en het is misschien tegenstrijdig om dit te zeggen voor ons als mensen van het Songfestivalforum - want als fans wil je natuurlijk eigenlijk álles weten - maar toch is het af en toe wel zonde als er niet een officiële bekendmaking van iets komt. We gunnen ze dat moment, dat officiële zelf bekendmaken. Dus we zijn best blij dat het hier zo goed lukt om dingen geheim te houden die jullie zelf gewoon nog niet bekend willen maken.
Sietse: Ja, we proberen het. Er kan altijd weleens wat uitlekken en daar moeten we dan ook niet té dramatisch over doen.
Babet: Nou ik maak er wel echt een sportje van hoor. Om alles zo lang mogelijk geheim te houden.
Sietse: Het is inderdaad wel een beetje een sport ja. Bijvoorbeeld dat met de presentatoren. Wij zaten allebei apart van elkaar in de auto op weg naar DWDD. Op een gegeven moment kwamen er appjes en de telefoon ging steeds en ik dacht 'Oh jee, oh jee' en dat voelde als een pan pasta op het vuur zeg maar. Zo'n pan pasta die dan kookt en daar komen op een gegeven moment dan van die bellen uit en dan gaat die deksel kletteren en toen was het op een gegeven moment niet meer te houden en toen was het ook oké. Want iedereen zat toen al in de make-up en we gingen bijna live. Maar ik vond het alsnog knap dat we dat zo lang geheim hebben kunnen houden, met het maken van de foto's, het management, met RTL natuurlijk. Dat we gewoon zonder gêne bij Edsilia thuis naar binnen konden zonder dat er een fotograaf daar in de bosjes lag.
Ik ga even het volgende blokje vragen erdoor rammen. Want we hebben er nog zó veel...
(Babet lacht)
Subtiel zijn we hè?
LEES VERDER IN DE VOLGENDE POST!
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
DEEL 3
Sietse wat was voor jou het leukste moment tijdens de voorbereidingen tot nu toe en wat was het minst leuke, op het breken van de Maastrichtse trots na?
Hahaha! Oh deze vraag heb ik gezien ja.
Dus je hebt stiekem al zitten meelezen op het forum wat de vragen zouden worden?
Tuurlijk. Ik vind het écht heel moeilijk om te zeggen wat tot nu toe het leukste was. Het is een aanéénschakeling van leuke dingen. Dat je echt steeds weer denkt 'We zijn dit gewoon aan het dóen met zijn allen!'. De city bids, de stadkeuze, de branding, het thema, podium, de presentoren en het gaat maar door en gaat maar door. Er blijven gewoon steeds weer leuke dingen komen.
Babet: Ja. Maar voor mij toch wel de instart van het filmpje toen om 12.00 uur, het filmpje van de bekendmaking van Rotterdam, dat we met zijn allen daar zaten in de eindregie, dat was wel echt een hoogtepuntje.
Sietse: Wat ik één van de moeilijkste momenten vond was het bellen naar de steden. Want je bent zó met alle egards ontvangen, je hebt een band opgebouwd, het weten dat je één van de twee ongelofelijk gaan teleurstellen. Niet alleen dat team maar ook de stad, de regio, de provincie. Wetende dat het in de media toch een beetje werd neergezet als randstad versus daarbuiten. Maar daar ging het niet over voor ons. Als Ahoy in Maastricht had gestaan en Rotterdam had bijvoorbeeld geen goede venue, dan hadden we misschien wel naar Maastricht gegaan. Dan was de puntentelling wellicht anders uitgevallen. Dus dat bellen was best wel moeilijk.
Wat ook altijd moeilijk is is als je in een heel groot team werkt met heel veel mensen die nog nooit met elkaar gewerkt hebben, dat je dan bij bijna élke creatieve keuze altijd wel iemand hebt die toch liever voor een andere optie was gegaan. Daar ontkom je niet aan.
Dat is toevallig ook onze volgende vraag: moeten er veel compromissen gesloten worden? Is de besluitvorming tot nu toe redelijk unaniem, of is er weleens ruzie of behangplakneigingen?
Sietse: Geen ruzie. Persóónlijk heb ik geen behangplakneigingen, maar dat zou je dan even iedereen hier op de werkvloer moeten vragen, misschien dat ze van mij weleens denken 'Ik plak hem achter het behang'. Verrassend genoeg zijn we het over veel dingen gewoon eens. Bijvoorbeeld de presentatoren. Iedereen die weleens iets gepresenteerd had in Nederland stond geloof ik op de eerste lijst. Dan ga je met elkaar strepen en combineren en puzzelen. Uiteindelijk zaten we daar heel unaniem in als team. Dat voelt goed, dat je zo'n keuze samen maakt. Het thema, daar zaten we ook heel unaniem in. Branding hebben we wel wat discussie over gehad, je gaat echt voor een stijl en maakt een statement en het is ook een kwestie van smaak. Daar heb je dan iets meer discussie over. Maar altijd op zijn Nederlands, dus altijd open en direct en uiteindelijk gewoon zeggen 'Hier gaan we nu voor kiezen' en dat is dan voor iemand die liever voor Plan B of C had gekozen even jammer.
Er is nooit iemand boos weggelopen of teleurgesteld afgedropen?
Sietse: Sowieso is niemand boos weggelopen. Weet je wat het is, het is zó'n groot project. Iedereen die eraan begint die heeft een droom, 'dit wil ik realiseren'. Dat geldt voor ons, dat geldt voor een decor-ontwerper, voor een licht-ontwerper, voor iemand die het perscentrum aankleedt. Dan heb je heel veel ideeën en dan komt daar de begroting naast en dan moet je soms wat dingen schrappen. En dat is dan even moeilijk, maar dat hoort erbij. Dat is ook helemaal niet erg.
Babet: Ik vind echt de sfeer heel goed. Zeker voor zo'n groot project en onder zo'n druk, ik vind dat heel bijzonder om te zien.
Sietse: Dat heb ik weleens anders gezien ja, in diverse landen.
Een beetje enge vraag nu. Mócht er onverhoopt iets gebeuren met Ahoy - stel dat het instort of afbrandt - is er dan een Plan B voor de locatie? Is zo'n Plan B er altijd elk jaar, ook in andere landen?
Sietse: Dat ligt eraan. Vanaf wanneer kan je van Plan B spreken? Als je zegt 'Kunnen we 5 april als we Ahoy ingaan de vrachtwagens bellen en zeggen dat ze toch rechtsaf moeten omdat we toch ergens anders heen moeten' dan nee, zo werkt het niet. Gebeurt er onverhoopt (hij klopt even af onder het tafelblad) eind april iets, terwijl alles al staat in Ahoy, dan is het toch waarschijnlijk einde oefening. Maar dat geldt elk jaar. Zou er nú op dit moment iets gebeuren dan is het ook niet zo dat je meteen een Plan B hebt, maar ik denk wel dat je dan - zoals in '91 geloof ik toen ze van Sanremo naar Rome moesten verhuizen - met iedereen met de schouders eronder kunt redden wat er te redden valt. Maar je doet er natuurlijk alles aan om dat te voorkomen.
Hoe kwamen jullie tot de keuze voor het orkest met jonge talenten? Er waren wat vragen en kritieken her en der in de media over het niet kiezen voor beroepsmuzikanten. Kan je daar iets over zeggen, zodat men de keuze wellicht wat beter begrijpt?
Sietse: Ja. Twee dingen. Zonder meteen allerlei details over die act weg te geven... wat je gaat zien als je straks het hele totaalpakket van al die openings- en intervalacts gaat zien, is dat er een lijn in zit. Die lijn past heel erg bij het thema. Dat we verbindingen leggen tussen verschillende stijlen, verschillende soorten, verschillende mensen, verschillende generaties. Dat zie je bijvoorbeeld ook bij de jonge DJ, die is 15, daar zetten we dan Eric van Tijn bij, de ervaren rot in het vak. Die zetten we samen in een studio en daar komt iets héél bijzonders uit. Dat hebben we op heel veel terreinen geprobeerd. Met die gedachte hebben we ook dat orkest samengesteld. Het zijn jonge mensen, die hebben talent, dat talent verdient het om naar een hoger plan te tillen. Dat past ook bij dit Songfestival en het thema. En ja, we hebben in Nederland natuurlijk ook het Metropole Orkest, legendarisch, óók met het Songfestival natuurlijk, dat hebben ze ook al vaak gedaan. Maar heeft het Metropole dit nodig? Dat kan je je afvragen. Tegelijkertijd vraag je ook van zo'n orkest om in de liveshow te staan, repetities te doen in de weken ervoor, dat is nogal wat. Het Metropole Orkest heeft bijvoorbeeld ook rond 4 en 5 mei allerlei plannen en zij kunnen ook niet zomaar alles laten vallen omdat het Songfestival ineens naar Nederland komt. Dus het is een combinatie van factoren en dan kom je tot deze keuze. Daar staan we achter. En als we bijvoorbeeld wel voor het Metropole Orkest gekozen hadden, of het Rotterdam Philharmonisch, dan waren er weer mensen geweest die hadden gevraagd waarom we jong talent geen kans konden geven. Dus, kan je het altijd goed doen? Ik denk het niet.
Even over de stand-in rehearsals! (Voor degenen die dat niet weten, dat zijn zangers/zangeressen die tijdens de eerste paar repetities de act op het podium uitvoeren zonder dat de echte Eurovisie-artiesten nog in het land zijn, bijvoorbeeld om alvast camerastandpunten etc te kunnen bekijken). Die stand-ins gaan dit jaar ook weer gebruikt worden nemen wij aan?
Sietse: Ja wij gaan met stand-ins werken, daar hebben we 4 dagen voor gepland. Daar hebben we ook weer bijzonder jong talent voor benaderd.
Hoe kom je aan die mensen, waar vind je ze?
Sietse: Erhm... dat gaan we toch niet zeggen, toch? (Sietse kijkt vragend naar Babet)
Babet: Wel waar we ze ongeveer zoeken, toch?
Sietse: ....
Willen jullie even op de gang overleggen?
Sietse: Hahaha. Nee. Zeggen we nog niet. Nee. Nou gewoon, talent, mensen die hier ook weer iets aan hebben. Als het goed is komt het niet online.
Na afloop ook niet?
Nee ik denk het niet. Je haalt dan een beetje van de magie weg. Je wilt Duncan achter de piano zien met die bal, niet iemand uit Israël die je niet kent. Je wilt Sergey Lazarev zélf over dat ding zien klimmen.
Wij vonden die jongen die toen bijvoorbeeld met die kartonnen gitaar stond te Douwe Bobben wel heel leuk om te zien.
Het is leuk om te zien, maar het haalt toch ook iets van de magie weg. De magie van de artiest die daar staat. Sommigen zijn heel goed, anderen zijn iets minder goed.. Dus dat.
Nog heel even over de hosts, daar heb je al gedeeltelijk wat over beantwoord en over gezegd. Jullie hebben bijvoorbeeld ook aan het Songfestivalforum gevraagd 'doe eens een poll'. Jullie wilden weten wat er leefde bij de fans qua presentatoren. In de zomer van vorig jaar riep men op het forum al dat het toch wel heel leuk zou zijn als Edsilia één van de hosts zou worden. Heb je daar echt naar gekeken, naar wat de fans wilden? Want zo voelt het namelijk wel.
Sietse: Zeker. In de eerste plaats omdat.. je kunt veel zeggen over de fan-community, dat er best veel geroepen wordt en dat er soms ook wel kritiek wordt gegeven op bepaalde dingen, maar het zijn ook mensen die een groot hart hebben voor het Songfestival. Mensen die al heel lang nadenken over 'Als we winnen, hoe moeten we het dan doen". Als daar goede ideeën bij zitten dan moet je niet het wiel opnieuw willen uitvinden. Ik vind het belangrijk, want het begint toch bij de fans, die dragen het, die moeten het vuurtje brandend houden in de tijd dat het misschien iets minder leeft. Nou valt dát dit jaar wel mee, maar is het wel goed dat je áltijd dat vuurtje hebt dat brandt.
Op het Songfestivalforum zijn ze dit jaar tot nu toe eigenlijk overal blij mee, met bijna elke beslissing van jullie.
Sietse: No pressure, no pressure...
Wat nemen jullie tijdens de organisatie mee van vorige edities, zowel positief als negatief? Wat wil je echt anders doen?
Babet: Eén van de grote verschillen voor mij is dat wij het niet in een vergaderkamer wilden bedenken. Wij zijn in juli al gestart met een grote ronde door Nederland om te praten met deskundigen, met creatieve mensen.
Sietse: En met die Magic 100, heel breed, heel divers. Ik vind dat wel typisch Nederlands, dat we eerst eens naar elkaar gaan luisteren. Ik denk dat dat ook goed is voor de draagkracht, dat je van alle kanten ideeën meekrijgt. Van een influencer, van jonge tv-producers, maar bijvoorbeeld ook de Minister van Gehandicaptenzaken, die had goeie ideeën op het gebied van toegankelijkheid en inclusiviteit. Er zijn natuurlijk ook ideeën die je krijgt die je níet kunt realiseren, want je kunt niet alles doen en niet iedereen blij maken. Maar het heeft wel geholpen om ons op een aantal thema's op scherp te zetten. En het was ook gewoon heel leuk. Toch?
Het voelt echt als 'Het Songfestival is van ons allemaal'. Jullie zijn ook heel benaderbaar.
Sietse: Ik denk dat we in Nederland - nóg meer dan in andere landen waar in sommige landen de publieke omroep toch een soort staatsomroep-achtige reputatie heeft - echt een publieke omroep hebben. En die is van iedereen. Zeker in Nederland waar we natuurlijk dat ingewikkelde bestel hebben met al die omroepen, is dat gewoon heel leuk met ál die input. Gewoon 'Roep maar'. En daar kwamen hele zinnige ideeën uit. Daar kwam bijvoorbeeld ook uit dat het thema iets moet zijn dat niet opgedrongen voelt, dat het iets is waar je iets mee kán. Dat je dat ook terugziet in de shows. Dat het niet alleen maar een paar woorden zijn waar je niets mee hebt, dat hebben we heel erg meegenomen. Ik vind het leuk dat we een slogan hebben waar je zelf iets achter kunt plakken. Dat is een vertaling van die input.
Oké nu iets over eh... het is een beetje hak-tak qua vragen, sorry hoor.
Als er iets ergs gebeurt met een deelnemende artiest terwijl diegene al in het organiserende land is om deel te gaan nemen - dus niet een verkoudheidje maar diegene breekt bijvoorbeeld twee benen - mag een land dan tijdens de repetitietijd nog een vervanger in laten vliegen?
Sietse: Dat is in de eerste plaats aan de genade van de EBU. Dus het is Jon Ola die daar dan over moet beslissen. Ik denk dat het onwaarschijnlijk is dat je een hele nieuwe artiest invliegt. Maar je zag bijvoorbeeld met Salvador Sobral dat zijn zus de eerste repetities overnam. Ik was toen niet betrokken bij die besluitvorming, maar ik zou me zo kunnen voorstellen dat als hij niet in staat was geweest om uiteindelijk op te treden - wat natuurlijk heel jammer zou zijn geweest - dat zijn zus dan ook het uiteindelijke optreden had gedaan. Zij kon dat prima. Dus in een ander geval ga je dan misschien toch naar een backing-vocal of een componist of tekstschrijver die ook kan optreden. Nood breekt wetten wat dat betreft. Uiteindelijk wil je met iedereen dat Songfestival maken, maar je wilt ook niet dat mensen bij het minste of geringste iemand anders kunnen sturen. Want het is toch een wedstrijd.
Komt er ook dit jaar weer zo'n lollige kaart - waar bij eerdere edities zo veel om te doen was - met wat je allemaal niet mee mag nemen de arena in? Vorige keer waren het onder andere golfballen en winkelwagentjes die niet mee naar binnen mochten tijdens de shows.
Sietse: Hahaha! Ja die doen wij ook. Geen klompen mee naar binnen, geen molens, geen kaas en geen wiet. Nee we hebben gekeken of we die boodschap misschien iets eh... compacter kunnen maken. Iets meer gefocussed op waar het nou eigenlijk om gaat. Ik denk dat het belangrijk is dat mensen snappen waaróm je dingen niet mee naar binnen mag nemen en daar ook gewoon gezond verstand in gebruiken.
Zijn er nog extra dingen die dit jaar niet mee de zaal in mogen? Er zijn weleens vragen over de soms nogal grote vlaggen. Hebben die weleens enorm in de weg gestaan bij een gepland camerashot? Dat je daardoor ineens de artiest niet meer zag?
Sietse: Ik zal het je sterker vertellen: er zijn mensen tijdens de liveshows in de zaal om op aanwijzing van regie en EBU mensen vriendelijk te verzoeken hun vlaggen iets lager te houden als het echt de spuigaten uitloopt. Er zijn natuurlijk al regels voor het formaat van die vlaggen, maar je kunt toch moeilijk iedereen met een meetlint en een schaar aan de poort te checken. Maar als het écht de spuigaten uitloopt en ook echt de competitie in gevaar brengt omdat optredens niet goed in beeld komen, dan wordt er wel ingegrepen. Zoals bijvoorbeeld toen bij Sergey Lazarev met die hele opstelling, dat wil je ZIEN. Dus dan wordt er over de radio geroepen '3 meter voor de catwalk staat iemand met een Spaanse vlag, met een tekst erop, kan iemand daar even snel naartoe'.
In het kader van #OpenUp vroegen we ons af of er dit jaar iets van beelden achter de schermen kunnen komen? Oeh, Sietse je kijkt nu alsof je gaat roepen 'Laat maar dit ga ik niet zeggen'. Zitten we soms op een spoor?
Sietse: Ik ga natuurlijk niet alles zeggen, maar ik kan wel zeggen: het antwoord op je vraag is JA. Backstage is the new frontstage, dus we willen inderdaad meer laten zien wat daar gebeurt, ook om mensen te laten zien wat een enórme operatie het is. We gaan dat gewoon laten zien en dat gaan we op een aantal manieren doen. Daarover binnenkort meer, maar daar hebben we vooral vanuit team Babet maar ook vanuit de showproductie hele gave ideeën over.
Dan nu de vragen over de shows enzo. We zijn nú pas bij de vragen over de shows. Hoe lang hebben we nog...?
Is er al meer bekend over de locatie waar de Openingsceremonie gaat plaatsvinden? Kunnen we al dromen over de artiesten die met watertaxi's bij de Erasmusbrug aankomen?
Sietse: Dromen mag, altijd. Daar zijn in dit stadium natuurlijk concrete ideeën over. Maar zo'n opening is ook toch een beetje van de stad. Dus het is aan Rotterdam om daar uiteindelijk een klap op te geven en dat bekend te maken. Maar de plannen die er nu liggen, ik denk dat het heel bijzonder wordt.
Zo'n openingsceremonie is meestal buiten, houden jullie dan vooraf rekening met het onvoorspelbare Nederlandse weer (wijzend op de regen die op het moment van het interview met bakken uit de hemel valt)?
Sietse: Grappig dat je dat vraagt, want toevallig wordt er as we speak aan het slecht-weer-scenario gesleuteld.
#OpenUp your umbrellas?
(Babet pakt snel haar telefoon om het OpenUp umbrella-idee te noteren. Dus als we die Eurovision-paraplu's met slogan terugzien, dan weten jullie waar het vandaan komt! )
Sietse: Ja, inderdaad, ga je dan met transparante paraplu's werken of met een overkapping of ga je wat buiten is gepland naar binnen verplaatsen? Daar wordt nu druk over nagedacht. Best ingewikkeld!
LEES VERDER IN DE VOLGENDE POST!
Sietse wat was voor jou het leukste moment tijdens de voorbereidingen tot nu toe en wat was het minst leuke, op het breken van de Maastrichtse trots na?
Hahaha! Oh deze vraag heb ik gezien ja.
Dus je hebt stiekem al zitten meelezen op het forum wat de vragen zouden worden?
Tuurlijk. Ik vind het écht heel moeilijk om te zeggen wat tot nu toe het leukste was. Het is een aanéénschakeling van leuke dingen. Dat je echt steeds weer denkt 'We zijn dit gewoon aan het dóen met zijn allen!'. De city bids, de stadkeuze, de branding, het thema, podium, de presentoren en het gaat maar door en gaat maar door. Er blijven gewoon steeds weer leuke dingen komen.
Babet: Ja. Maar voor mij toch wel de instart van het filmpje toen om 12.00 uur, het filmpje van de bekendmaking van Rotterdam, dat we met zijn allen daar zaten in de eindregie, dat was wel echt een hoogtepuntje.
Sietse: Wat ik één van de moeilijkste momenten vond was het bellen naar de steden. Want je bent zó met alle egards ontvangen, je hebt een band opgebouwd, het weten dat je één van de twee ongelofelijk gaan teleurstellen. Niet alleen dat team maar ook de stad, de regio, de provincie. Wetende dat het in de media toch een beetje werd neergezet als randstad versus daarbuiten. Maar daar ging het niet over voor ons. Als Ahoy in Maastricht had gestaan en Rotterdam had bijvoorbeeld geen goede venue, dan hadden we misschien wel naar Maastricht gegaan. Dan was de puntentelling wellicht anders uitgevallen. Dus dat bellen was best wel moeilijk.
Wat ook altijd moeilijk is is als je in een heel groot team werkt met heel veel mensen die nog nooit met elkaar gewerkt hebben, dat je dan bij bijna élke creatieve keuze altijd wel iemand hebt die toch liever voor een andere optie was gegaan. Daar ontkom je niet aan.
Dat is toevallig ook onze volgende vraag: moeten er veel compromissen gesloten worden? Is de besluitvorming tot nu toe redelijk unaniem, of is er weleens ruzie of behangplakneigingen?
Sietse: Geen ruzie. Persóónlijk heb ik geen behangplakneigingen, maar dat zou je dan even iedereen hier op de werkvloer moeten vragen, misschien dat ze van mij weleens denken 'Ik plak hem achter het behang'. Verrassend genoeg zijn we het over veel dingen gewoon eens. Bijvoorbeeld de presentatoren. Iedereen die weleens iets gepresenteerd had in Nederland stond geloof ik op de eerste lijst. Dan ga je met elkaar strepen en combineren en puzzelen. Uiteindelijk zaten we daar heel unaniem in als team. Dat voelt goed, dat je zo'n keuze samen maakt. Het thema, daar zaten we ook heel unaniem in. Branding hebben we wel wat discussie over gehad, je gaat echt voor een stijl en maakt een statement en het is ook een kwestie van smaak. Daar heb je dan iets meer discussie over. Maar altijd op zijn Nederlands, dus altijd open en direct en uiteindelijk gewoon zeggen 'Hier gaan we nu voor kiezen' en dat is dan voor iemand die liever voor Plan B of C had gekozen even jammer.
Er is nooit iemand boos weggelopen of teleurgesteld afgedropen?
Sietse: Sowieso is niemand boos weggelopen. Weet je wat het is, het is zó'n groot project. Iedereen die eraan begint die heeft een droom, 'dit wil ik realiseren'. Dat geldt voor ons, dat geldt voor een decor-ontwerper, voor een licht-ontwerper, voor iemand die het perscentrum aankleedt. Dan heb je heel veel ideeën en dan komt daar de begroting naast en dan moet je soms wat dingen schrappen. En dat is dan even moeilijk, maar dat hoort erbij. Dat is ook helemaal niet erg.
Babet: Ik vind echt de sfeer heel goed. Zeker voor zo'n groot project en onder zo'n druk, ik vind dat heel bijzonder om te zien.
Sietse: Dat heb ik weleens anders gezien ja, in diverse landen.
Een beetje enge vraag nu. Mócht er onverhoopt iets gebeuren met Ahoy - stel dat het instort of afbrandt - is er dan een Plan B voor de locatie? Is zo'n Plan B er altijd elk jaar, ook in andere landen?
Sietse: Dat ligt eraan. Vanaf wanneer kan je van Plan B spreken? Als je zegt 'Kunnen we 5 april als we Ahoy ingaan de vrachtwagens bellen en zeggen dat ze toch rechtsaf moeten omdat we toch ergens anders heen moeten' dan nee, zo werkt het niet. Gebeurt er onverhoopt (hij klopt even af onder het tafelblad) eind april iets, terwijl alles al staat in Ahoy, dan is het toch waarschijnlijk einde oefening. Maar dat geldt elk jaar. Zou er nú op dit moment iets gebeuren dan is het ook niet zo dat je meteen een Plan B hebt, maar ik denk wel dat je dan - zoals in '91 geloof ik toen ze van Sanremo naar Rome moesten verhuizen - met iedereen met de schouders eronder kunt redden wat er te redden valt. Maar je doet er natuurlijk alles aan om dat te voorkomen.
Hoe kwamen jullie tot de keuze voor het orkest met jonge talenten? Er waren wat vragen en kritieken her en der in de media over het niet kiezen voor beroepsmuzikanten. Kan je daar iets over zeggen, zodat men de keuze wellicht wat beter begrijpt?
Sietse: Ja. Twee dingen. Zonder meteen allerlei details over die act weg te geven... wat je gaat zien als je straks het hele totaalpakket van al die openings- en intervalacts gaat zien, is dat er een lijn in zit. Die lijn past heel erg bij het thema. Dat we verbindingen leggen tussen verschillende stijlen, verschillende soorten, verschillende mensen, verschillende generaties. Dat zie je bijvoorbeeld ook bij de jonge DJ, die is 15, daar zetten we dan Eric van Tijn bij, de ervaren rot in het vak. Die zetten we samen in een studio en daar komt iets héél bijzonders uit. Dat hebben we op heel veel terreinen geprobeerd. Met die gedachte hebben we ook dat orkest samengesteld. Het zijn jonge mensen, die hebben talent, dat talent verdient het om naar een hoger plan te tillen. Dat past ook bij dit Songfestival en het thema. En ja, we hebben in Nederland natuurlijk ook het Metropole Orkest, legendarisch, óók met het Songfestival natuurlijk, dat hebben ze ook al vaak gedaan. Maar heeft het Metropole dit nodig? Dat kan je je afvragen. Tegelijkertijd vraag je ook van zo'n orkest om in de liveshow te staan, repetities te doen in de weken ervoor, dat is nogal wat. Het Metropole Orkest heeft bijvoorbeeld ook rond 4 en 5 mei allerlei plannen en zij kunnen ook niet zomaar alles laten vallen omdat het Songfestival ineens naar Nederland komt. Dus het is een combinatie van factoren en dan kom je tot deze keuze. Daar staan we achter. En als we bijvoorbeeld wel voor het Metropole Orkest gekozen hadden, of het Rotterdam Philharmonisch, dan waren er weer mensen geweest die hadden gevraagd waarom we jong talent geen kans konden geven. Dus, kan je het altijd goed doen? Ik denk het niet.
Even over de stand-in rehearsals! (Voor degenen die dat niet weten, dat zijn zangers/zangeressen die tijdens de eerste paar repetities de act op het podium uitvoeren zonder dat de echte Eurovisie-artiesten nog in het land zijn, bijvoorbeeld om alvast camerastandpunten etc te kunnen bekijken). Die stand-ins gaan dit jaar ook weer gebruikt worden nemen wij aan?
Sietse: Ja wij gaan met stand-ins werken, daar hebben we 4 dagen voor gepland. Daar hebben we ook weer bijzonder jong talent voor benaderd.
Hoe kom je aan die mensen, waar vind je ze?
Sietse: Erhm... dat gaan we toch niet zeggen, toch? (Sietse kijkt vragend naar Babet)
Babet: Wel waar we ze ongeveer zoeken, toch?
Sietse: ....
Willen jullie even op de gang overleggen?
Sietse: Hahaha. Nee. Zeggen we nog niet. Nee. Nou gewoon, talent, mensen die hier ook weer iets aan hebben. Als het goed is komt het niet online.
Na afloop ook niet?
Nee ik denk het niet. Je haalt dan een beetje van de magie weg. Je wilt Duncan achter de piano zien met die bal, niet iemand uit Israël die je niet kent. Je wilt Sergey Lazarev zélf over dat ding zien klimmen.
Wij vonden die jongen die toen bijvoorbeeld met die kartonnen gitaar stond te Douwe Bobben wel heel leuk om te zien.
Het is leuk om te zien, maar het haalt toch ook iets van de magie weg. De magie van de artiest die daar staat. Sommigen zijn heel goed, anderen zijn iets minder goed.. Dus dat.
Nog heel even over de hosts, daar heb je al gedeeltelijk wat over beantwoord en over gezegd. Jullie hebben bijvoorbeeld ook aan het Songfestivalforum gevraagd 'doe eens een poll'. Jullie wilden weten wat er leefde bij de fans qua presentatoren. In de zomer van vorig jaar riep men op het forum al dat het toch wel heel leuk zou zijn als Edsilia één van de hosts zou worden. Heb je daar echt naar gekeken, naar wat de fans wilden? Want zo voelt het namelijk wel.
Sietse: Zeker. In de eerste plaats omdat.. je kunt veel zeggen over de fan-community, dat er best veel geroepen wordt en dat er soms ook wel kritiek wordt gegeven op bepaalde dingen, maar het zijn ook mensen die een groot hart hebben voor het Songfestival. Mensen die al heel lang nadenken over 'Als we winnen, hoe moeten we het dan doen". Als daar goede ideeën bij zitten dan moet je niet het wiel opnieuw willen uitvinden. Ik vind het belangrijk, want het begint toch bij de fans, die dragen het, die moeten het vuurtje brandend houden in de tijd dat het misschien iets minder leeft. Nou valt dát dit jaar wel mee, maar is het wel goed dat je áltijd dat vuurtje hebt dat brandt.
Op het Songfestivalforum zijn ze dit jaar tot nu toe eigenlijk overal blij mee, met bijna elke beslissing van jullie.
Sietse: No pressure, no pressure...
Wat nemen jullie tijdens de organisatie mee van vorige edities, zowel positief als negatief? Wat wil je echt anders doen?
Babet: Eén van de grote verschillen voor mij is dat wij het niet in een vergaderkamer wilden bedenken. Wij zijn in juli al gestart met een grote ronde door Nederland om te praten met deskundigen, met creatieve mensen.
Sietse: En met die Magic 100, heel breed, heel divers. Ik vind dat wel typisch Nederlands, dat we eerst eens naar elkaar gaan luisteren. Ik denk dat dat ook goed is voor de draagkracht, dat je van alle kanten ideeën meekrijgt. Van een influencer, van jonge tv-producers, maar bijvoorbeeld ook de Minister van Gehandicaptenzaken, die had goeie ideeën op het gebied van toegankelijkheid en inclusiviteit. Er zijn natuurlijk ook ideeën die je krijgt die je níet kunt realiseren, want je kunt niet alles doen en niet iedereen blij maken. Maar het heeft wel geholpen om ons op een aantal thema's op scherp te zetten. En het was ook gewoon heel leuk. Toch?
Het voelt echt als 'Het Songfestival is van ons allemaal'. Jullie zijn ook heel benaderbaar.
Sietse: Ik denk dat we in Nederland - nóg meer dan in andere landen waar in sommige landen de publieke omroep toch een soort staatsomroep-achtige reputatie heeft - echt een publieke omroep hebben. En die is van iedereen. Zeker in Nederland waar we natuurlijk dat ingewikkelde bestel hebben met al die omroepen, is dat gewoon heel leuk met ál die input. Gewoon 'Roep maar'. En daar kwamen hele zinnige ideeën uit. Daar kwam bijvoorbeeld ook uit dat het thema iets moet zijn dat niet opgedrongen voelt, dat het iets is waar je iets mee kán. Dat je dat ook terugziet in de shows. Dat het niet alleen maar een paar woorden zijn waar je niets mee hebt, dat hebben we heel erg meegenomen. Ik vind het leuk dat we een slogan hebben waar je zelf iets achter kunt plakken. Dat is een vertaling van die input.
Oké nu iets over eh... het is een beetje hak-tak qua vragen, sorry hoor.
Als er iets ergs gebeurt met een deelnemende artiest terwijl diegene al in het organiserende land is om deel te gaan nemen - dus niet een verkoudheidje maar diegene breekt bijvoorbeeld twee benen - mag een land dan tijdens de repetitietijd nog een vervanger in laten vliegen?
Sietse: Dat is in de eerste plaats aan de genade van de EBU. Dus het is Jon Ola die daar dan over moet beslissen. Ik denk dat het onwaarschijnlijk is dat je een hele nieuwe artiest invliegt. Maar je zag bijvoorbeeld met Salvador Sobral dat zijn zus de eerste repetities overnam. Ik was toen niet betrokken bij die besluitvorming, maar ik zou me zo kunnen voorstellen dat als hij niet in staat was geweest om uiteindelijk op te treden - wat natuurlijk heel jammer zou zijn geweest - dat zijn zus dan ook het uiteindelijke optreden had gedaan. Zij kon dat prima. Dus in een ander geval ga je dan misschien toch naar een backing-vocal of een componist of tekstschrijver die ook kan optreden. Nood breekt wetten wat dat betreft. Uiteindelijk wil je met iedereen dat Songfestival maken, maar je wilt ook niet dat mensen bij het minste of geringste iemand anders kunnen sturen. Want het is toch een wedstrijd.
Komt er ook dit jaar weer zo'n lollige kaart - waar bij eerdere edities zo veel om te doen was - met wat je allemaal niet mee mag nemen de arena in? Vorige keer waren het onder andere golfballen en winkelwagentjes die niet mee naar binnen mochten tijdens de shows.
Sietse: Hahaha! Ja die doen wij ook. Geen klompen mee naar binnen, geen molens, geen kaas en geen wiet. Nee we hebben gekeken of we die boodschap misschien iets eh... compacter kunnen maken. Iets meer gefocussed op waar het nou eigenlijk om gaat. Ik denk dat het belangrijk is dat mensen snappen waaróm je dingen niet mee naar binnen mag nemen en daar ook gewoon gezond verstand in gebruiken.
Zijn er nog extra dingen die dit jaar niet mee de zaal in mogen? Er zijn weleens vragen over de soms nogal grote vlaggen. Hebben die weleens enorm in de weg gestaan bij een gepland camerashot? Dat je daardoor ineens de artiest niet meer zag?
Sietse: Ik zal het je sterker vertellen: er zijn mensen tijdens de liveshows in de zaal om op aanwijzing van regie en EBU mensen vriendelijk te verzoeken hun vlaggen iets lager te houden als het echt de spuigaten uitloopt. Er zijn natuurlijk al regels voor het formaat van die vlaggen, maar je kunt toch moeilijk iedereen met een meetlint en een schaar aan de poort te checken. Maar als het écht de spuigaten uitloopt en ook echt de competitie in gevaar brengt omdat optredens niet goed in beeld komen, dan wordt er wel ingegrepen. Zoals bijvoorbeeld toen bij Sergey Lazarev met die hele opstelling, dat wil je ZIEN. Dus dan wordt er over de radio geroepen '3 meter voor de catwalk staat iemand met een Spaanse vlag, met een tekst erop, kan iemand daar even snel naartoe'.
In het kader van #OpenUp vroegen we ons af of er dit jaar iets van beelden achter de schermen kunnen komen? Oeh, Sietse je kijkt nu alsof je gaat roepen 'Laat maar dit ga ik niet zeggen'. Zitten we soms op een spoor?
Sietse: Ik ga natuurlijk niet alles zeggen, maar ik kan wel zeggen: het antwoord op je vraag is JA. Backstage is the new frontstage, dus we willen inderdaad meer laten zien wat daar gebeurt, ook om mensen te laten zien wat een enórme operatie het is. We gaan dat gewoon laten zien en dat gaan we op een aantal manieren doen. Daarover binnenkort meer, maar daar hebben we vooral vanuit team Babet maar ook vanuit de showproductie hele gave ideeën over.
Dan nu de vragen over de shows enzo. We zijn nú pas bij de vragen over de shows. Hoe lang hebben we nog...?
Is er al meer bekend over de locatie waar de Openingsceremonie gaat plaatsvinden? Kunnen we al dromen over de artiesten die met watertaxi's bij de Erasmusbrug aankomen?
Sietse: Dromen mag, altijd. Daar zijn in dit stadium natuurlijk concrete ideeën over. Maar zo'n opening is ook toch een beetje van de stad. Dus het is aan Rotterdam om daar uiteindelijk een klap op te geven en dat bekend te maken. Maar de plannen die er nu liggen, ik denk dat het heel bijzonder wordt.
Zo'n openingsceremonie is meestal buiten, houden jullie dan vooraf rekening met het onvoorspelbare Nederlandse weer (wijzend op de regen die op het moment van het interview met bakken uit de hemel valt)?
Sietse: Grappig dat je dat vraagt, want toevallig wordt er as we speak aan het slecht-weer-scenario gesleuteld.
#OpenUp your umbrellas?
(Babet pakt snel haar telefoon om het OpenUp umbrella-idee te noteren. Dus als we die Eurovision-paraplu's met slogan terugzien, dan weten jullie waar het vandaan komt! )
Sietse: Ja, inderdaad, ga je dan met transparante paraplu's werken of met een overkapping of ga je wat buiten is gepland naar binnen verplaatsen? Daar wordt nu druk over nagedacht. Best ingewikkeld!
LEES VERDER IN DE VOLGENDE POST!
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
DEEL 4
Waarin gaat ESC2020 zich qua shows het meest onderscheiden van eerdere edities? Welke stempel willen jullie echt op deze editie drukken, iets waarvan jullie wellicht hopen dat het ook 'beyond 2020' zal worden meegenomen?
Sietse: In één woord: AUTHENTICITEIT. Dat zit hem in alle aspecten. Dus in wat ik al eerder zei, niet in de gescripte grapjes van de presentatoren maar in iets meer ruimte voor humor on the spot. Dat is een tikkeltje risicovol maar je zag ook bij de loting dat het lukt, ze kúnnen dat.
Dat zit hem in de postcards, waarbij we niet voor landschappen, gebouwen en clichés gaan, maar voor mensen die samen dingen doen. En natuurlijk zie je dan ook iets van een stad, een dorp, een straat. Maar uiteindelijk gaat het om mensen. Dat ga je zien aan het einde van een optreden waar met de camera dan altijd naar de fans voorin de zaal wordt geschakeld. Dat is leuk, dat laat hun enthousiasme zien en dat willen we ook laten zien. Maar… je hebt die héle zaal! En daarin zit een enorm diverse groep aan mensen die ook allemaal andere emoties hebben. Ik wil ook wel een keer opa en oma op de banken laten zien in vak F achterin rij 23, stoel 5. Dat betekent dat je ook in je cameraplan moet nadenken over hoe je het in beeld kan brengen. Daar wordt aan gewerkt. In al die aspecten willen we het menselijker maken. Dat betekent ook dat we enerzijds al die 41 acts de ruimte geven: ‘Gebruik het podium en alles wat het kan, in je voordeel. Dat zijn jouw drie minuten, dat moet je ook helemaal doen zoals je wil. Maar dít is onze ambitie, dat we de mensen ook thuis het gevoel laten geven dat dit live is, dit is in Ahoy’.’
Babet: Je bent er bij.
Sietse: Het hóeft geen videoclip te zijn. Als je een heel goed idee hebt: doen, zeker. Maar dit is ons idee en dan is het aan de delegatie om te bepalen of ze daar in mee willen gaan.
Ik denk dat Edsilia ook daar zo goed bij past, qua echtheid. Zelfs als ze tijdens de liveshow iets roept zoals "Oh mensen ik ben zó zenuwachtig!"
Sietse: Dan gaat iedereen lachen! Ook dat ze Eurovision in Concert doet en dan dus de artiesten al kent. Dat is zó goed.
Aansluitend op wat je vertelde over authenticiteit, dat zagen we ook goed terug in de city host reveal video: echte mensen. Gaan we die beeldvoering, die stijl, ook terugzien in de postcards en zo?
Sietse: Dat aankondigingsfilmpje - het woord filmpje doet eigenlijk geen recht aan wat het is, maar - daar is heel veel tijd en werk en energie in gestoken. Dat kun je niet op die manier 41 keer doen. Maar we zijn wel aan het kijken hoe we de lijn van die beeldtaal, die echtheid, de ultieme mix van wat het Eurovisie Songfestival is en waar Nederland en Rotterdam voor staan, laten terugzien in de video's. We zijn ook met de makers van dat filmpje aan het kijken wat we in de liveshows kunnen doen om dat thema ruimte te geven en de commentatoren ook tijd te geven om daar verder over te praten. Vaak zeggen commentatoren dat ze nergens tijd hebben om een verhaal te vertellen. Die tijd willen we ze dus geven.
Hebben de clubs die de postcards voor hun rekening gaan nemen al bericht gehad?
Sietse (kijkt naar Babet, die met haar hoofd schudt): Voor zover ik weet niet.
Babet: We zitten nog in de verkennende fase.
Sietse: Het is ook best een puzzel want je wilt ook iedereen blij houden.
We hebben zelf onze sjoelclub in Rotterdam aangemeld. Echt! Onze sjoelclub in Rotterdam. In een huiskamercafé op de Kleiweg, Rotterdamser krijg je het niet. Daar waren leuke wat oudere Rotterdamse wijffies die zich de Sjoeligans noemen. Nou, dat was al om te gieren. Ik kwam daar al vaak en we kijken daar altijd met een hele groep het Songfestival op groot scherm. En de Sjoeligans zeiden "kom gastsjoelen" en dat was zó gezellig, we zijn dat vaker gaan doen en we dachten "we melden ons ook aan".
Gaan jullie trouwens ook aandacht besteden aan onze Waddeneilanden maar vooral ook de ABC-eilanden? Want we zijn natuurlijk meer dan alleen Nederland.
(Bij het vermelden van de ABC-eilanden verschijnt een extra brede, alwetende grijns op Sietse's gezicht. We zitten weer op een spoor jongens!)
Sietse: Ik zeg alleen, we zijn ons terdege daarvan bewust. En daar wil ik het graag bij laten.
Oké. Wij noteren een voorzichtig ja'tje.
Volgens Florian Wieder hebben we slechts een klein percentage gezien van de mogelijkheden van het indrukwekkende podium. Kunnen jullie iets prijsgeven over één van die mogelijkheden? Een klein scoopje?
Sietse (denkt even heel hard na): Het uitgangspunt was het Nederlandse [decor, red.] van 1980, 1976, dat bijna een understatement is. Dat je het decor ziet en dat je denkt 'ja, oké'. Maar dat het tijdens de shows meer ruimte geeft om verrast te worden door hoe je het gebruikt en hoe je de verschillende elementen gebruikt. Dat wat we al hebben weggegeven is die B-stage en die deuren waar ook weer dingen achter kunnen gebeuren. Je kan er met licht werken, met rook, met props. Licht dat uit de deuren komt. Die kan je ook in verschillende standen zetten, wat technisch best spannend is want die deuren moeten eerst een stukje naar voren komen en dan kunnen ze pas open want anders gaat dat vast zitten.
Maar we zijn er nu best wel ver in of er... misschien ergens nóg een scherm is.. (hij kijkt nu extra mysterieus). Een soort.. second screen.
Oh!?
Sietse: En waar dan, en hoe...
Babet: Daar gaan we niet op in!
Ik vind dat een prima scoopje! We gaan wel heel de nacht wakker liggen!
Sietse: Als de mensen thuis een second screen hebben, dan moeten we in Ahoy ook een second screen hebben. En wat dat dan precies betekent...
[stilte. Je kunt de breinen van uw reporters horen kraken]
Ja eh, oké! Ik zit al helemaal te bedenken wat het kan zijn, maar..
Sietse: "Die is voor in de auto op weg terug!"
Gaan jullie de puntentelling op een andere manier presenteren? Vorig jaar dachten mensen dat Zweden tweede werd, terwijl het Italië was en was er weinig tot geen aandacht voor de jury- en publiekswinnaars. De gemiddelde kijker vindt dat misschien niet zo boeiend maar veel fans dachten "ach, Noorwegen, ach Noord-Macedonië, ze hadden het wel verdiend".
Sietse: Dit zijn twee vragen.
Eén: We zijn aan het kijken hoe we de mogelijkheden van Ahoy en het decor kunnen gebruiken om de puntentelling de aandacht te geven die het verdient. En hoe we meer de fysieke ruimte hierin kunnen gebruiken.
Ten tweede: als je terugkijkt naar die show is er echt wel een moment tussen het moment dat Duncan wint en we gaan uit de green room en we gaan weer terug naar de presentatoren, dan komt dat resultaat best wel lang in beeld. En dat geeft de commentatoren de tijd om even te duiden, wie werd tweede, wie werd derde, waar is Zweden uiteindelijk geëindigd. Alleen zijn we daar in Nederland in onze hysterie natuurlijk niet aan toegekomen! Dat moment was er wel, maar we waren er niet mee bezig, we waren aan het feestvieren. Dus die ruimte is er wel hoor, maar dat is in Nederland niet goed overgekomen.
(Lachend) Dat is natuurlijk ook omdat Cornald en Jan hysterisch in de commentatorbox aan het juichen waren! Maar het was ook feedback die we van de Magic 100 hebben gekregen, dat het onduidelijk was. In Nederland was de enige boodschap: we hebben gewonnen!
Ook van buitenlandse fans die we volgen hoorden we vaak dat Noorwegen of Noord-Macedonië hun moment van 'shine' werd ontnomen, het was wel een sentiment dat er was. Maar inderdaad, we hebben gewonnen!
Volgende vraag! Gaan de hosts kleding van een Nederlandse ontwerper dragen? Gaat Nederlandse makelij ook doorgevoerd worden in de outfits?
Babet: Ik weet het nog niet precies, behalve dat we nu een Head of Styling hebben, Diek [Pothoven, red.] die ook heel erg kijkt naar Nederlandse ontwerpers.
Sietse: Diek is sowieso betrokken bij de hele styling van alles wat op het podium verschijnt. Wat ik het belangrijkst vind is dat de presentatoren er staan en zich comfortabel voelen. Het klinkt een beetje cliché maar het mag best wat authentieker. En dat mag ook best in hoe de presentatoren zich kleden. In 2003 was het een mooi hoogtepunt, of dieptepunt, het is maar net hoe je het ziet: Renars Kaupers en Marie N in felgekleurde jurken welke op een gegeven moment aan een touwtje het decor in verdwenen. Zet het Youtube-filmpje er maar bij!
Bij dezen dan, Sietse!
Waarin gaat ESC2020 zich qua shows het meest onderscheiden van eerdere edities? Welke stempel willen jullie echt op deze editie drukken, iets waarvan jullie wellicht hopen dat het ook 'beyond 2020' zal worden meegenomen?
Sietse: In één woord: AUTHENTICITEIT. Dat zit hem in alle aspecten. Dus in wat ik al eerder zei, niet in de gescripte grapjes van de presentatoren maar in iets meer ruimte voor humor on the spot. Dat is een tikkeltje risicovol maar je zag ook bij de loting dat het lukt, ze kúnnen dat.
Dat zit hem in de postcards, waarbij we niet voor landschappen, gebouwen en clichés gaan, maar voor mensen die samen dingen doen. En natuurlijk zie je dan ook iets van een stad, een dorp, een straat. Maar uiteindelijk gaat het om mensen. Dat ga je zien aan het einde van een optreden waar met de camera dan altijd naar de fans voorin de zaal wordt geschakeld. Dat is leuk, dat laat hun enthousiasme zien en dat willen we ook laten zien. Maar… je hebt die héle zaal! En daarin zit een enorm diverse groep aan mensen die ook allemaal andere emoties hebben. Ik wil ook wel een keer opa en oma op de banken laten zien in vak F achterin rij 23, stoel 5. Dat betekent dat je ook in je cameraplan moet nadenken over hoe je het in beeld kan brengen. Daar wordt aan gewerkt. In al die aspecten willen we het menselijker maken. Dat betekent ook dat we enerzijds al die 41 acts de ruimte geven: ‘Gebruik het podium en alles wat het kan, in je voordeel. Dat zijn jouw drie minuten, dat moet je ook helemaal doen zoals je wil. Maar dít is onze ambitie, dat we de mensen ook thuis het gevoel laten geven dat dit live is, dit is in Ahoy’.’
Babet: Je bent er bij.
Sietse: Het hóeft geen videoclip te zijn. Als je een heel goed idee hebt: doen, zeker. Maar dit is ons idee en dan is het aan de delegatie om te bepalen of ze daar in mee willen gaan.
Ik denk dat Edsilia ook daar zo goed bij past, qua echtheid. Zelfs als ze tijdens de liveshow iets roept zoals "Oh mensen ik ben zó zenuwachtig!"
Sietse: Dan gaat iedereen lachen! Ook dat ze Eurovision in Concert doet en dan dus de artiesten al kent. Dat is zó goed.
Aansluitend op wat je vertelde over authenticiteit, dat zagen we ook goed terug in de city host reveal video: echte mensen. Gaan we die beeldvoering, die stijl, ook terugzien in de postcards en zo?
Sietse: Dat aankondigingsfilmpje - het woord filmpje doet eigenlijk geen recht aan wat het is, maar - daar is heel veel tijd en werk en energie in gestoken. Dat kun je niet op die manier 41 keer doen. Maar we zijn wel aan het kijken hoe we de lijn van die beeldtaal, die echtheid, de ultieme mix van wat het Eurovisie Songfestival is en waar Nederland en Rotterdam voor staan, laten terugzien in de video's. We zijn ook met de makers van dat filmpje aan het kijken wat we in de liveshows kunnen doen om dat thema ruimte te geven en de commentatoren ook tijd te geven om daar verder over te praten. Vaak zeggen commentatoren dat ze nergens tijd hebben om een verhaal te vertellen. Die tijd willen we ze dus geven.
Hebben de clubs die de postcards voor hun rekening gaan nemen al bericht gehad?
Sietse (kijkt naar Babet, die met haar hoofd schudt): Voor zover ik weet niet.
Babet: We zitten nog in de verkennende fase.
Sietse: Het is ook best een puzzel want je wilt ook iedereen blij houden.
We hebben zelf onze sjoelclub in Rotterdam aangemeld. Echt! Onze sjoelclub in Rotterdam. In een huiskamercafé op de Kleiweg, Rotterdamser krijg je het niet. Daar waren leuke wat oudere Rotterdamse wijffies die zich de Sjoeligans noemen. Nou, dat was al om te gieren. Ik kwam daar al vaak en we kijken daar altijd met een hele groep het Songfestival op groot scherm. En de Sjoeligans zeiden "kom gastsjoelen" en dat was zó gezellig, we zijn dat vaker gaan doen en we dachten "we melden ons ook aan".
Gaan jullie trouwens ook aandacht besteden aan onze Waddeneilanden maar vooral ook de ABC-eilanden? Want we zijn natuurlijk meer dan alleen Nederland.
(Bij het vermelden van de ABC-eilanden verschijnt een extra brede, alwetende grijns op Sietse's gezicht. We zitten weer op een spoor jongens!)
Sietse: Ik zeg alleen, we zijn ons terdege daarvan bewust. En daar wil ik het graag bij laten.
Oké. Wij noteren een voorzichtig ja'tje.
Volgens Florian Wieder hebben we slechts een klein percentage gezien van de mogelijkheden van het indrukwekkende podium. Kunnen jullie iets prijsgeven over één van die mogelijkheden? Een klein scoopje?
Sietse (denkt even heel hard na): Het uitgangspunt was het Nederlandse [decor, red.] van 1980, 1976, dat bijna een understatement is. Dat je het decor ziet en dat je denkt 'ja, oké'. Maar dat het tijdens de shows meer ruimte geeft om verrast te worden door hoe je het gebruikt en hoe je de verschillende elementen gebruikt. Dat wat we al hebben weggegeven is die B-stage en die deuren waar ook weer dingen achter kunnen gebeuren. Je kan er met licht werken, met rook, met props. Licht dat uit de deuren komt. Die kan je ook in verschillende standen zetten, wat technisch best spannend is want die deuren moeten eerst een stukje naar voren komen en dan kunnen ze pas open want anders gaat dat vast zitten.
Maar we zijn er nu best wel ver in of er... misschien ergens nóg een scherm is.. (hij kijkt nu extra mysterieus). Een soort.. second screen.
Oh!?
Sietse: En waar dan, en hoe...
Babet: Daar gaan we niet op in!
Ik vind dat een prima scoopje! We gaan wel heel de nacht wakker liggen!
Sietse: Als de mensen thuis een second screen hebben, dan moeten we in Ahoy ook een second screen hebben. En wat dat dan precies betekent...
[stilte. Je kunt de breinen van uw reporters horen kraken]
Ja eh, oké! Ik zit al helemaal te bedenken wat het kan zijn, maar..
Sietse: "Die is voor in de auto op weg terug!"
Gaan jullie de puntentelling op een andere manier presenteren? Vorig jaar dachten mensen dat Zweden tweede werd, terwijl het Italië was en was er weinig tot geen aandacht voor de jury- en publiekswinnaars. De gemiddelde kijker vindt dat misschien niet zo boeiend maar veel fans dachten "ach, Noorwegen, ach Noord-Macedonië, ze hadden het wel verdiend".
Sietse: Dit zijn twee vragen.
Eén: We zijn aan het kijken hoe we de mogelijkheden van Ahoy en het decor kunnen gebruiken om de puntentelling de aandacht te geven die het verdient. En hoe we meer de fysieke ruimte hierin kunnen gebruiken.
Ten tweede: als je terugkijkt naar die show is er echt wel een moment tussen het moment dat Duncan wint en we gaan uit de green room en we gaan weer terug naar de presentatoren, dan komt dat resultaat best wel lang in beeld. En dat geeft de commentatoren de tijd om even te duiden, wie werd tweede, wie werd derde, waar is Zweden uiteindelijk geëindigd. Alleen zijn we daar in Nederland in onze hysterie natuurlijk niet aan toegekomen! Dat moment was er wel, maar we waren er niet mee bezig, we waren aan het feestvieren. Dus die ruimte is er wel hoor, maar dat is in Nederland niet goed overgekomen.
(Lachend) Dat is natuurlijk ook omdat Cornald en Jan hysterisch in de commentatorbox aan het juichen waren! Maar het was ook feedback die we van de Magic 100 hebben gekregen, dat het onduidelijk was. In Nederland was de enige boodschap: we hebben gewonnen!
Ook van buitenlandse fans die we volgen hoorden we vaak dat Noorwegen of Noord-Macedonië hun moment van 'shine' werd ontnomen, het was wel een sentiment dat er was. Maar inderdaad, we hebben gewonnen!
Volgende vraag! Gaan de hosts kleding van een Nederlandse ontwerper dragen? Gaat Nederlandse makelij ook doorgevoerd worden in de outfits?
Babet: Ik weet het nog niet precies, behalve dat we nu een Head of Styling hebben, Diek [Pothoven, red.] die ook heel erg kijkt naar Nederlandse ontwerpers.
Sietse: Diek is sowieso betrokken bij de hele styling van alles wat op het podium verschijnt. Wat ik het belangrijkst vind is dat de presentatoren er staan en zich comfortabel voelen. Het klinkt een beetje cliché maar het mag best wat authentieker. En dat mag ook best in hoe de presentatoren zich kleden. In 2003 was het een mooi hoogtepunt, of dieptepunt, het is maar net hoe je het ziet: Renars Kaupers en Marie N in felgekleurde jurken welke op een gegeven moment aan een touwtje het decor in verdwenen. Zet het Youtube-filmpje er maar bij!
Bij dezen dan, Sietse!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Dit hoeft dus op zich niet. Maar ze moeten zich er lekker in voelen, ik denk dat we in Nederland hele goede mensen hebben. Uiteindelijk is die keuze ook wel een beetje aan Diek.
Als het gaat om zaken als de openings- en intervalacts, hoe onderzoeken jullie of het aansprekend is van IJsland tot aan Azerbeidzjan?
Sietse: Daar is de reference groep voor. Dat je daar je creatieve ideeën pitcht en dan je input krijgt. Hoe werkt het bij jullie, in de regio, dat is fijne input om te krijgen. Tegelijkertijd: als het je ambitie is om iedereen van IJsland tot Azerbeidzjan en alles wat daar tussen zit te pleasen, dat gaat niet lukken. We willen iets laten zien van talent uit Nederland, met een internationaal sausje, ook internationale allure. En dat moet een brede doelgroep aanspreken. Sommige intervalacts zijn wat meer artistiek, andere zijn heel toegankelijk voor een brede doelgroep. Er is voor elk wat wils. Het kan best zijn dat er mensen zijn die de intervalact van de eerste semi-final helemaal geweldig vinden en bij de tweede denken 'nou, dit is leuk voor iemand anders'. Dat is oké.
Alledrie de presentatoren kunnen zingen. Gaan we dat horen tijdens een van de drie shows?
Sietse: Wie weet. Ik kan het niet uitsluiten. Er wordt natuurlijk nog gepuzzeld, het is 'pas' februari. Maar ook daarvoor geldt dat het natuurlijk moet zijn en authentiek. Love love, peace peace was heel leuk maar dat kun je maar één keer doen. Je moet geen 2.0 proberen want dat gaat niet werken. We krijgen geen Love love, peace peace 2.0.
Het is ook heel goed dat je geen dingen wil herhalen.
Sietse: ... maar wat we wél krijgen ...
(Uw verslaggevers gaan nog wat rechterop zitten en schuiven de voicerecorder nog iets meer naar Sietse)
(Iedereen lacht)
Sietse: Het wordt toch een soort jubileum-editie. En daar gaan we niet zomaar aan voorbij.
Sprak hij veelbetekenend.
Sietse: In de finale gaan we daar aandacht aan besteden. Dat gaan we doen op een manier die laat zien waar we in Nederland goed in zijn.
(Wederom verschijnt de 'ik-licht-een-tipje-van-de-sluier-op-zonder-dat-je-de-bruid-ziet'-glimlach op zijn gezicht. Oké. De man is zó goed in raadsels!)
Babet: Dit is echt Sietse Bakker hè.
Ik vind toch wel dat we al best veel te weten komen!
Sietse: Oh hier kan je een hele uitzending OP1 mee vullen. Ik doe géén eerste letters met hashtag!
Hoe worden de fans die meerdere dagen naar Rotterdam komen begeleid? Komt er een app voor leuke bezienswaardigheden, activiteiten, openbaar vervoer? Wordt dat een soort Eurovision-app of verwijst dat straks naar een Stad Rotterdam-website?
Sietse: Daar wordt nu allemaal over nagedacht. Hoe kunnen we via alle kanalen iedereen straks qua informatie op de hoogte houden? Dat backstage-gevoel. Ook als je niet in Rotterdam bent of niet een accreditatie hebt. Of niet een kaartje hebt, maar toch het gevoel hebt: 'I was there'.
Babet: Dat je meer kan beleven. We gaan heel nauw samenwerken, met EBU en Stad Rotterdam.
Sietse: Ik denk dat dit wel het grootste online team is dat een host broadcaster ooit heeft gehad. We zetten meer op online in dan ooit tevoren.
Tot slot: Kunnen de Nederlandse fans iets doen voor de buitenlandse fans?
Sietse: Ja! Lief zijn voor elkaar. En Open Up! Van de week zag ik een tweet voorbijkomen van iemand. Ze had mensen op het station aangesproken die een koptelefoon op hadden. Ze hadden zich afgesloten en ze vroeg hen naar wat voor muziek ze luisterden. En daar kwamen hele mooie gesprekken uit. Dat vond ik een mooi voorbeeld van hoe je op een heel bijzondere manier in contact kan komen. Als je als Nederlandse fan in Rotterdam bent en je ziet iemand die overduidelijk daar is voor het Songfestival doordat ze uitgedost zijn of met een accreditatie-pas rondlopen; stap erop af, vraag waar ze vandaan komen, vraag wat ze ervan vinden en of je ze kan helpen. Dat zijn de little things. De vrijwilligers zitten er natuurlijk al 100% in. Ik denk dat iedereen dit kan doen. Daar hoef je niet eens fan voor te zijn, je kan ook een Rotterdammer zijn die trots is op zijn stad. Open up to each other.
Sietse heeft ook nog een persoonlijke boodschap voor jullie:
Inmiddels waren we vér over de afgesproken tijd heen, maar alsnog wilden Sietse en Babet ons nog wat tekeningen laten zien. Zo was er een tekening van het podium en de LED-wall en wat dat allemaal kan ("Mogen we hier een foto van maken?" "Hahaha. NEE!") en een heel grote plattegrond met daarop de indeling van de zaal, het perscentrum en diverse andere ruimtes ("Ook geen foto, zeker?" "Hahaha. NEE!"). Die geheimpjes gaan we dus niet prijsgeven maar het ziet er allemaal geweldig uit en dan weten wij nog láng niet alles.
Sietse en Babet, nogmaals héél hartelijk dank voor de fijne middag, voor het feit dat jullie ons heel welkom lieten voelen, voor de spontane uitnodiging voor een ronde 2 en natuurlijk voor jullie kostbare tijd. Wij kijken nu al uit naar de volgende keer en in de tussentijd, héél veel succes met de organisatie. We hebben er alle vertrouwen in dat het een allemachtig mooi feest wordt straks in mei.
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Wauw wat super tof om te lezen! Ben zo benieuwd in mei en ga er helemaal vanuit dat het goed komt.
En wat een werk dit uitschrijven. Respect!
En wat een werk dit uitschrijven. Respect!
Just do it »
Geweldig om te lezen! Een paar van mijn vragen zijn (deels) teruggekomen en de antwoorden daarop zijn beter dan ik had gehoopt. Mijn brein ging ook op volle toeren denken na het lezen van Sietse's antwoord over het podium. Top interview, mooie gevarieerde vragenkeuze, en in een verassend snelle tijd uitgewerkt in tekst. Jammer dat jullie niet stiekem een foto hebben kunnen maken van de podium tekeningen, die wil ik zo graag zien.
Ik kan niet wachten op de tweede vragen ronde!
Ik kan niet wachten op de tweede vragen ronde!
Heel mooi verslag hoor, informatief,grappig, en het las lekker weg! Dat hebben jullie geweldig gedaan 
Ik kan niet wachten om te zien wat ze er in mei van maken. Heb er alle vertrouwen in na dit stuk gelezen te hebben
Ik kan niet wachten om te zien wat ze er in mei van maken. Heb er alle vertrouwen in na dit stuk gelezen te hebben
Op vrijdag 16 oktober 2020 11:18 schreef molloot200 het volgende: De ESF Playlist Hero :Y
Het ESF-playlist topic
Het ESF-playlist topic
Potverdikke wat gaaf, een hele klus al om te lezen. Snap wel dat jullie daar even de tijd voor nodig hadden!
Wat een verslag. Hulde!
Ik ben de kleur MAGENTA
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Je bent openminded, tenzij iets niet in je straatje past. Je houdt van discussiëren, maar hebt natuurlijk altijd gelijk. Als echte dierenliefhebber voer je graag kleine eendjes aan grote honden.
Heel leuk om te lezen dit! Cee, Greys, Sietse en Babet, heel erg bedankt
I'm gonna love you 'til the heavens stop the rain
I'm gonna love you 'til the stars fall from the sky
For you and I
I'm gonna love you 'til the stars fall from the sky
For you and I
Wauw, leuk interview. Lijken we aardige, spontane mensen, die Sietse en Babet. Ik kijk wel uit naar mei zo 
Dank voor alle lieve berichten!
Hebben jullie al vermoedens over wat Sietse bedoelt met dat scherm?
Hebben jullie al vermoedens over wat Sietse bedoelt met dat scherm?
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Ik dacht aan hologrammenquote:Op woensdag 5 februari 2020 20:16 schreef Greys het volgende:
Dank voor alle lieve berichten!
Hebben jullie al vermoedens over wat Sietse bedoelt met dat scherm?
Maar die zie je nooit vanuit de hele zaal mooi gok ik.
I'm gonna love you 'til the heavens stop the rain
I'm gonna love you 'til the stars fall from the sky
For you and I
I'm gonna love you 'til the stars fall from the sky
For you and I
Even snel doorgelezen, maar in ieder geval al mijn complimenten voor dit heel leuke en informatieve verslag! Wát een werk!
Babet en Sietse hebben heel toffe antwoorden gegeven op de vragen. Ik zag ook nog enkele van mezelf voorbijkomen en ben zeer blij ermee! Mooie mix ook tussen serieuzere vragen en wat meer lollige tussendoor. Je proeft gewoon de gezelligheid er doorheen
Morgenmiddag (brak van San Remo en huisarts) zal ik het nog wat grondiger doorlezen en reageren.
Wát een werk!Babet en Sietse hebben heel toffe antwoorden gegeven op de vragen. Ik zag ook nog enkele van mezelf voorbijkomen en ben zeer blij ermee! Mooie mix ook tussen serieuzere vragen en wat meer lollige tussendoor. Je proeft gewoon de gezelligheid er doorheen
Morgenmiddag (brak van San Remo en huisarts) zal ik het nog wat grondiger doorlezen en reageren.
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Ik zit er echt heel erg over te malen nu, maar heb er niet veel verstand vanquote:
Dank voor alle lieve berichten!
Hebben jullie al vermoedens over wat Sietse bedoelt met dat scherm?
Misschien dat het scherm is "uit te klappen" ofzo? Of dat de vloer ook een LED-scherm is (daar konden al jaren projecties op, maar meer echt als een tweede LED-wand).
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Heerlijk om te lezen meiden, vlotte schrijfstijl. Interessante antwoorden, net genoeg om te weinig te weten maar wel erg nieuwsgierig te maken. Ze komen als een erg goed team over allemaal.
En tof als ze de ABC-eilanden meenemen
En tof als ze de ABC-eilanden meenemen
Of een tweede scherm waar je mee backstage kan kijken, dus dat je thuis een tweede scherm kan openen.quote:Op woensdag 5 februari 2020 20:22 schreef Aoibhin het volgende:
[..]
Ik zit er echt heel erg over te malen nu, maar heb er niet veel verstand van
Dat is ook zeker een goede ja! Dat je op mobiel, laptop, etc. extra beelden krijgt tijdens de showquote:
[..]
Of een tweede scherm waar je mee backstage kan kijken, dus dat je thuis een tweede scherm kan openen.
Haakt ook mooi aan bij wat ze zeggen over meer backstage erbij te willen betrekken.
Op dinsdag 2 augustus 2022 22:02 schreef Domnivoor het volgende:
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Jij bent een eindeloze bron van leuke quotes :D
Op woensdag 9 september 2020 20:31 schreef Fred_B het volgende:
Meke is de Hans Wiegel van FOK.
De beste mod die we nooit hebben gehad.
Meke is de Hans Wiegel van FOK.
De beste mod die we nooit hebben gehad.
Wisten jullie dat trouwens, dat Sietse zelf ook liedjes had gemaakt voor het NSF? En wat stóer dat 'ie gewoon zei 'het werd aller- allerlaatste'. Echt #OpenUp, zo lekker eerlijk allemaal.
Echt #OpenUp, zo lekker eerlijk allemaal.
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |