Met 1 oom hoef ik geen contact meer. Ik kreeg volgens mij het volgende als antwoord op de rouwkaart/uitvaartuitnodiging "Gecondoleerd, wij kunnen niet". Niet meer op gereageerd ook.quote:Op maandag 28 oktober 2019 18:38 schreef Rijstebuiltje het volgende:
Och, wat heftig!
Ik ben zelf ook (bijna) jong weduwe geweest.
Ik heb 2 vragen voor je:
Uit eigen ervaring weet ik dat een vrij heftige levensgebeurtenis invloed kan hebben op het contact met familie en vriendenkring. Zo zijn wij mensen kwijtgeraakt. Hoe is dat bij jou?
Er is een warme band, maar eigenlijk niet zo veel contact. In de laatste periode van het leven van mijn vriendin was er wel heel veel contact, daarvoor eigenlijk ook niet, want dat ging voornamelijk via haar. Ben wel uitgenodigd voor kerst en ik was laatst op de verjaardag van hun oma.quote:Hoe is het contact nu met je (toenmalige) schoonfamilie?
Wel goed eigenlijk. Ik werk weer bijna fulltime. Ik heb mijn werk vrij snel weer opgepakt ook, een week na de uitvaart zat ik weer voor een paar uur per dag op mijn werk. Al zal het nog wel even duren voordat ik weer volledig belastbaar ben.quote:Op maandag 28 oktober 2019 18:41 schreef o.us2.0 het volgende:
Heftig verhaal dit
In het kader van vraag maar raak: hoe is het nu met je? Hoe beleef je het rouwproces tot dusver? Geloof je dat je nog kan binden aan een nieuwe partner in de toekomst of gaat dat nooit meer gebeuren?
"Je kan altijd bellen" "Laat maar weten als je wilt mee-eten". Dat soort opmerkingen. Want als ik een uur lang huilend op de bank lig ga ik echt niet iemand bellen om daar aan tafel te gaan zitten om mijn hart te luchten.quote:Op maandag 28 oktober 2019 18:42 schreef bloempjuh het volgende:
Mijn hemel, ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt (en hebt gevoeld). Maar wat ongelooflijk stoer dat je meedoet aan VWJW.
Vraag: Welke opmerking(en) van je omgeving ben je na deze afgelopen tijd k*tsbeu? Welke (goedbedoelde) adviezen zijn echt compleet zinloos?
Dit kom ik niet echt tegen eigenlijk, iedereen in mijn omgeving kent het verhaal ondertussen wel. Ik herken wel het stukje van de leeftijd, dat maakt mij inziens ook niet zoveel uit. Maar dat is een lastig onderwerp.quote:^Mijn vader overleed toen hij 40 was (en mijn moeder was ook 40, toen) en zij was na een jaar echt helemaal klaar met mensen die tegen haar zeiden: "Wat erg. Want hij was zo jóng!", vooral omdat de mensen die dat zeiden geen idee hadden dat leeftijd echt geen zak uitmaakt als de liefde van je leven overlijdt.
Daar zat een jaar tussen. Ergo, ze wist al heel lang dat mocht die situatie zich ooit voordoen, dat ze zelf wilde kiezen. En eerlijk is eerlijk, die laatste dagen/weken (want omdat ze jong was duurde het wel even voordat het op een natuurlijke manier zou gaan) zijn voor niemand van enige toegevoegde waarde.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:08 schreef KolonelBroodje het volgende:
Heel naar, sterkte!
Hoelang zat er tussen het moment dat ze besloten had om voor euthanasie te kiezen en de daadwerkelijke datum? En met name: hoe leef je daarna toe?
Bezoek van vrienden en familie. En ze was ook hartstikke zwak door een gebrek aan voeding, dus ze was veel aan het rusten. De laatste 5 weken heeft ze sowieso alleen maar op bed gelegen en af en toe in de rolstoel ergens naar toe. De laatste 3 weken is ze het bed ook nauwelijks uit geweest.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:12 schreef Ferdii het volgende:
hoe hebben jullie de dagen gevuld tussen de beslissing om voor euthenasie te kiezen en het daadwerkelijke moment?
Nee, wel het boek van Femke van der Laan. En nu lees ik het boek "Als de man verliest" van Tim Overdiek.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:14 schreef flipsen het volgende:
Heftige vwjw weer...
Heb je het boek van Kluun gelezen en zo ja, wat vond je ervan?
Nee. Nooit. Dat ze het de eerste keer kreeg (dus voor mij) was ze een beetje aan het daten/scharrelen met een jongen die haar meteen dumpte/niets meer liet horen toen ze ziek werd. Dat vond ze zo verschrikkelijk. En ik zag hoe veel steun ze aan mij had in die periode. Ik heb mezelf vanaf het begin van het eind (om het zo maar te noemen) voorgenomen om wat er ook gebeurde er voor haar te zijn.quote:Heb je wel eens gedacht om het bijltje erbij neer te gooien tijdens haar ziekte? Zo ja, hoe kijk je daar nu op terug?
Nee. De meeste mensen denken "Ze waren pas 2 jaar samen, dat maakt het erger"quote:Denk je wel eens dat mensen denken "ach, ze waren pas 2 jaar samen, dan is het niet zo erg" of iets in die geest?
Nee. Wel voorzichtige plannen maar toen werd ze ziek. Tijdens de chemo's waren we er wel mee bezig, maar er waren wat praktische bezwaren. Ik wilde niet naar de stad, zij wilde niet naar het dorp. En de stad was redelijk onbetaalbaar.quote:Woonden jullie samen?
quote:Sterkte, je mag me overigens niet bellen en als je mee wil eten boek je eerst maar een reis naar Argentinie bij me
Neuh, niets van dat.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:29 schreef V1z0R het volgende:
Met de dood zo voor ogen kan ik mij voorstellen dat je net iets extremer bent in je keuzes.
Zijn er dingen die ze heeft gedaan waarbij je zelf twijfels had maar toch hebt laten doen?
Een huilend kind in de winkel een schop verkopen, bejaarden zeggen dat ze moeten opschieten omdat ze nog maar weinig tijd heeft. Zoiets.
Laatst ook gehoord. Is de euthanasie van de patiënt op haar verzoek een weekje uitgesteld omdat er nog een familiedag tussen zat (klinkt voor de buitenwacht misschien nogal absurdistisch, maar wie het hele verhaal kende snapte het wel).quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:17 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Wat wel grappig/luguber/bizar was, was dat de huisarts vroeg wanneer we het dan zouden willen. Om vervolgens haar agenda te pakken om het in te plannen want ze kon op paar momenten ivm spreekuren/bezoeken aan andere mensen etc etc. Logisch, maar wel enigszins apart om zo de dood te plannen.
Alsof je dat mee kan nemen in je grafkist.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:31 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Laatst ook gehoord. Is de euthanasie van de patiënt op haar verzoek een weekje uitgesteld omdat er nog een familiedag tussen zat (klinkt voor de buitenwacht misschien nogal absurdistisch, maar wie het hele verhaal kende snapte het wel).
(hoe) zorg je dan voor jezelf? (kom je überhaupt aan jezelf toe?)quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:26 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
[..]
Nee. Nooit. Dat ze het de eerste keer kreeg (dus voor mij) was ze een beetje aan het daten/scharrelen met een jongen die haar meteen dumpte/niets meer liet horen toen ze ziek werd. Dat vond ze zo verschrikkelijk. En ik zag hoe veel steun ze aan mij had in die periode. Ik heb mezelf vanaf het begin van het eind (om het zo maar te noemen) voorgenomen om wat er ook gebeurde er voor haar te zijn.
[..]
Waarom ook nietquote:Op maandag 28 oktober 2019 19:31 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Laatst ook gehoord. Is de euthanasie van de patiënt op haar verzoek een weekje uitgesteld omdat er nog een familiedag tussen zat (klinkt voor de buitenwacht misschien nogal absurdistisch, maar wie het hele verhaal kende snapte het wel).
Had je uiteindelijk niet liever dat ze op een natuurlijke dood zou sterven ?quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:17 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Daar zat een jaar tussen. Ergo, ze wist al heel lang dat mocht die situatie zich ooit voordoen, dat ze zelf wilde kiezen. En eerlijk is eerlijk, die laatste dagen/weken (want omdat ze jong was duurde het wel even voordat het op een natuurlijke manier zou gaan) zijn voor niemand van enige toegevoegde waarde.
Maar tussen het moment van definitief aanvragen tot de uitvoering zat... 2 weken? Op vrijdag hadden we het gesprek met de huisarts, op maandagavond kwam de tweede huisarts langs (om te checken of het gerechtvaardigd is) en volgens mij was het woensdag een week later zover.
Wat wel grappig/luguber/bizar was, was dat de huisarts vroeg wanneer we het dan zouden willen. Om vervolgens haar agenda te pakken om het in te plannen want ze kon op paar momenten ivm spreekuren/bezoeken aan andere mensen etc etc. Logisch, maar wel enigszins apart om zo de dood te plannen.
Ik denk dat er een reden was waarom het 2 maanden duurde voordat ik weer een beetje energie over hadquote:Op maandag 28 oktober 2019 19:33 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
(hoe) zorg je dan voor jezelf? (kom je überhaupt aan jezelf toe?)
Nee. Want zoals ik hierboven al aangaf, de laatste dagen voordat je overlijd als je elke dag zwakker wordt zijn voor niemand goed. Dan kan je maar beter zelf de touwtjes in handen hebben.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:35 schreef Geytenbeekje het volgende:
[..]
Had je uiteindelijk niet liever dat ze op een natuurlijke dood zou sterven ?
In haar geval waren we het punt van wonderen allang voorbij.quote:Menselijk gesproken kan het misschien niet maar er kan altijd een wonder gebeuren.
Bang is niet het goede woord. Ze was er nog niet aan toe, maar wel klaar voor. Met andere woorden, ze wilde nog van alles en nog wat doen maar had er ook vrede mee dat dat nou eenmaal niet kon.quote:
Bedanktquote:Op maandag 28 oktober 2019 20:08 schreef Granqvist het volgende:
Ik heb geen vraag maar wil wel even zeggen dat ik het verdrietig voor je vind, en dapper dat je mee doet met VWJW
Nee. Hoefde niet voor ons allebei.quote:Op maandag 28 oktober 2019 20:35 schreef Panthera1984 het volgende:
Wow, doet me erg denken aan soortgelijke situatie van een jonge vrouw (29 jaar), die ook pas iets van twee jaar met haar vriend was. Echter zijn zij nog, toen het al een aflopende zaak was, getrouwd.
Heb je overwogen om dat nog te doen?
Half jaar geleden is ze overleden, anderhalf jaar geleden ongeveer begon het.quote:Op maandag 28 oktober 2019 20:47 schreef Roosgeluk het volgende:
mooi onderwerp en ik vind je moedig om er over te spreken. Hoe lang terug heeft zich dit afgespeeld?
Veel met vrienden gesproken ja. Met mijn beste vriend is het contact nu eigenlijk wat bekoelt, ik kan er met hem niet goed over praten. Waar dat aan ligt weet ik niet.quote:Kon je in die periode zelf bij iemand terecht? En ook daarna, heb je een boezemvriend oid?
Of gesprekken bij een psycholoog?
ivm met hoe de uitzaaiingen waren lag ze een tijdje in het ziekenhuis om te kijken of bepaalde medicijnen aansloegen, zoals eerder gezegt kon ze niet meer eten wat dus nogal een probleem was. Als ze wel kon eten kon ze een chemokuur doen om wat maanden toe te voegen. Maar omdat die medicijnen niet aansloegen betekende dat ook dat er eigenlijk niets meer mogelijk was. En dat zorgde eigenlijk voor verlichting bij ons. Want de keus tussen wel of geen chemo meer nemen is ook vrij lastig.quote:Hoe heb je het moment ervaren dat het verdikt viel in de spreekkamer dat er geen behandeling meer mogelijk was?
Ze heeft zelf veel uitgezocht, dat was prettig want dan weet je dat het naar haar zin is. En ze was een redelijke controlfreak dus het uitzoeken gaf haar ook rust. Maar op een gegeven moment boeide het haar ook niet echt meer.quote:Hebben jullie samen haar uitvaart in elkaar gestoken, heeft zij nog veel zelf uitgezocht van bloemen/muziek/kaartje ed? Hoe heb je dat proces ervaren?
Gecremeerd. Uitstrooien doen we volgend jaar.quote:Is ze begraven of gecremeerd en uitgestrooid?
Ze is in mijn huis gestorven ja. Soms kijk ik naar de hoek van de kamer waar het bed stond en moet ik even slikken, maar daar blijft het bij.quote:Op maandag 28 oktober 2019 20:55 schreef Irritatie100 het volgende:
Ik las dat ze vanwege praktische bezwaren uiteindelijk bij jou is komen wonen. Dan gok ik dat ze ook in jouw huis gestorven is? Associeer je jouw huis dan nu niet te veel met de dood/woon je er nu nog prettig?
Die staat bij mij thuis. En dat weten we ja, maar ivm herkenbaarheid hou ik dat voor me. En eigenlijk mag het ook niet op de plek waar ze uitgestrooit wilt worden. Maar zoals de vrouw in het ziekenhuis die de maaltijden rondbracht altijd zei, wat niet mag is dubbel zo leuk. En dan schoof ze ook mij een maaltijd toe. (als je er een paar maanden achter elkaar om de haverklap zit begin je het personeel te kennen )quote:Op maandag 28 oktober 2019 21:05 schreef Roosgeluk het volgende:
half jaar, wat kort terug nog.
Een goeie klik hebben met je psyg is zo belangrijk, net zo belangrijk is de methode/type therapie past.
Waar is haar urn op het moment? En weten jullie al waar jullie haar willen uitstrooien? Nog een bijzondere plek of bijzondere dag?
Hier kan ik ivm herkenbaarheid niet al te veel over kwijt. Met haar ouders was om diverse redenen geen contact. Haar broer & zus kwamen geregeld over de vloer. Ik ben een paar keer van huis geweest toen of haar zus, stiefzus, stiefmoeder of vriendinnen hier waren, maar het liefst was ik gewoon thuis. Immers voelde niemand zo goed aan wat ze wilde als ik. En echt rust heb je toch niet als je ergens anders bent. Ik ging hooguit even op mijn eigen kamer zitten of boodschappen doen zodat ze tijd alleen met het bezoek had.quote:Omdat ze nog zo jong was, vond je het moeilijk om haar te moeten delen met haar ouders in de laatste weken? Of juist fijn om te kunnen delen? Even een verlichting of prettig dat ze even bij haar waren en jij even je handen vrij had?
Vanwege de wat lastige situatie met haar ouders is de erfenis nogal een gedoe. Mede daarom ben ik geen erfgenaam. En om eerlijk te zijn wil ik dat ook niet. Haar geld is niet mijn geld. We hadden geen huis samen, dus mijn vaste lasten zijn niet omhoog gegaan nu ik alleen ben.quote:Op maandag 28 oktober 2019 21:14 schreef RamboDirk het volgende:
Hoe is de erfenis geregeld? Ben je erfgenaam?
Ik ben nogal eigenwijs, dus iedereen die er wat van vind mag dat lekker voor zich houden. Tenzij het goedbedoeld en onderbouwt advies is. Er zijn niet zo veel mensen die mij dat kunnen geven.quote:Op maandag 28 oktober 2019 21:19 schreef Laysa het volgende:
Wat ontzettend verdrietig en wat mooi hoe jullie samen naar het einde zijn gegaan.
Uit eigen ervaring weet ik dat men vindt (jaja echt waar) dat je na een jaar toch maar eens met een professioneel iemand moet gaan praten.
Nou grootste gelul wat er is.
Precies. En die tijd ga ik nemen. Al doe ik nu niet zo heel veel. Dat komt nog wel. Bedankt.quote:Rouwen heeft tijd nodig.En ieder neemt daar zijn eigen tijd in.
Je bent je liefde kwijt dus neem maar lekker de tijd.
Je merkt vanzelf wel wanneer je er in ben blijven hangen, maar dat is dan een zorg van dan..
Je hebt gezorgd en jezelf weg gecijferd met liefde.
Nu mag je tijd voor jezelf nemen.
Heel veel sterkte!
Het is niet allemaal kommer en kwel hoor. We hebben genoeg gelachen.quote:Op maandag 28 oktober 2019 21:21 schreef Roosgeluk het volgende:
De plek gewoon lekker voor je zelf houden, hebben wij niets aan dat het exact in bos x of plaats y is. Maar fijn dat er een mooi plekje uitgezocht is.
En wat een heerlijk mens die van de maaltijden (en lief en zorgzaam dat ze je ook een bordje toeschoof). Zijn zo van die lichtpuntjes en lach momentjes in zo'n periode.
Bedankt.quote:Op maandag 28 oktober 2019 21:21 schreef bitterbal het volgende:
Wat erg Heb geen vraag voor je maar wens je veel sterkte.
Ik hoop het niet nee, want dat zou ik mezelf niet vergeten.quote:Op maandag 28 oktober 2019 21:33 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:
Waarschijnlijk is dit iets wat je nooit vergeten zal.
Tsja. Accepteren dat het niet anders is en doorgaan. En proberen om je niet te druk te maken over zaken waar je geen invloed op hebt.quote:Hoe ging je met de machteloosheid om, dat je neem ik aan wel iets wil doen maar eigenlijk ook weer niks kan doen. Lijkt me lastig om dan positief te blijven.
Bedankt voor het aanbodquote:Op maandag 28 oktober 2019 21:39 schreef robdriessen het volgende:
@:VWJW, het is of ik mijn eigen verhaal lees, met net iets andere leeftijden.
Als je ooit met een lotgenoot wilt praten, steun nodig hebt, een luisterend oor, een schouder, wat dan ook, PM me.
Daar ga ik wel van uit. Ik ben er van overtuigd dat dit een ervaring is (geweest) die me een beter mens maakt.quote:Sterkte. Vroeg of laat kun je een steeds groter deel van dit hoofdstuk een plekje geven.
Ze hebben ook heel veel geholpen hoor. In de periode voordat ze bij mij kwam was vanzelfsprekend de motivatie om het huishouden te doen lager dan normaal en was het dus een beetje een rommeltje. Toen eenmaal bleek dat ze niet meer naar haar eigen huis kon stonden er in no time een paar vriendinnen bij mij thuis om de boel op te ruimen en schoon te maken. En toen we tussendoor een weekendje weg waren hadden ze weer de boel opgeruimt en schoongemaakt.quote:Op maandag 28 oktober 2019 22:06 schreef Meke het volgende:
Ik zie vooral veel dingen die niet helpend waren voor jou/jullie. Ben nu benieuwd; wat voor hulp was welkom en hoe konden vrienden er het beste zijn?
(Of zit het hem vooral in het feit dat het loze woorden waren, bijv het je kunt altijd mee-eten? Had je ze liever met een portie lasagne op de stoep gehad? )
Dat ben ik met je eens. Al praat ik het liefst met mensen die het hele verhaal kennen (want dat staat hier nog lang niet). En uiteindelijk moet je het toch alleen doen.quote:Op maandag 28 oktober 2019 22:13 schreef Againzender het volgende:
Ik heb geen vraag, alles is heel herkenbaar voor mij (mijn vrouw is vorig jaar overleden).
Goed dat je hier met je verhaal komt, ookal is het wat anoniem, maar praten is praten, en praten is goed. Dat is bij mij in ieder geval zo.
Ik hou het in gedachte. Thanks.quote:Sterkte. En ook bij mij geldt: mocht je denken dat het helpt met deze lotgenoot te praten, DM maar
Naja toen ze eenmaal uitbehandeld was was daar weinig mogelijkheid meer toe. Daarvoor hebben we wel nog wat dingen gedaan. En in haar palliatieve fase ook nog wel wat uitjes. Maar niet echt een bucketlist afgewerkt.quote:Op maandag 28 oktober 2019 22:31 schreef Miniem het volgende:
Had ze een een soort bucketlist van dingen die ze nog graag wilde doen voor ze dood ging? Zoja wat en heb je dat kunnen doen?
Ze had geen begeleide euthanasie hoor. De arts heeft de handelingen gedaan.quote:Verder dacht ik dat begeleide euthanasie in NL niet toegestaan is? Of alleen uitzonderingen?
Een datingapp.quote:Op maandag 28 oktober 2019 23:28 schreef Keep_Walking het volgende:
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Nee. Lijkt me ook heel gek als mensen dat als keurmerk zienquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 00:15 schreef Gustaf86 het volgende:
Wat heftig. Ik heb een vraag die ongepast over kan komen. En misschien is het nog te vroeg.
Ik heb gezien bij oudere mannen dat andere vrouwen in de rij stonden voor een weduwnaar. Alsof het een kwaliteitskeurmerk voor een 'goede man' was. Ervaar jij dat ook?
Toch wel 1 vraag.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 07:08 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Een datingapp.
[..]
Nee. Lijkt me ook heel gek als mensen dat als keurmerk zien
Klopt. Op de tweede date. Dat boeide me niet zo. Het was iig niet iets geweest waar ik me door tegen liet houden.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 08:11 schreef bitterbal het volgende:
[..]
Toch wel 1 vraag.
Toen jullie begonnen te daten heeft ze denk ik wel verteld dat ze al eerder kanker heeft gehad. Heb je toen niet angst gevoeld dat het terug zou komen of twijfel door te daten?
Nee/nauwelijks.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 08:47 schreef ViviRAWRS het volgende:
Je vertelde dat de mevrouw die in het ziekenhuis de maaltijden uitdeelde op een positieve manier het verschil maakte. Heb je het bij je vrouw ook andersom meegemaakt? Dus zorgverleners die met een opmerking de plank volledig misgeslagen hebben, of die een kans hebben laten liggen om het allemaal nét wat praktischer of comfortabeler te maken voor haar?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.I'm surrounded by morons!
TRV plannen/geboekt 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Nederland
TRV 2023: Bangkok, Los Angeles, Nederland/Belgie, Denemarken, Noord-Noorwegen, Londen, Thailand, Nederland, Gdansk, Nederland, Japan
TRV 2022: Los Angeles, New York, Nederland, Los Angeles, Nederland/Duitsland/Belgie, Noord-Noorwegen, Nederland, UK
quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:15 schreef Fogel het volgende:
Allereerst: sterkte verder!
Ik zag hierboven ergens dat de as volgend jaar uitgestrooid gaat worden, misschien heb ik over een antwoord heengelezen maar waarom dan pas? De verjaardag og sterfdag markeren misschien? Of op een hele speciale plek?Op haar sterfdag ja. En op een speciale plek ook.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Hoe oud ben je nu?quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:31 schreef Fem_LittleLady het volgende:
Heel veel sterkte, heb zelf de route ook gelopen, ik was zelf 26 toen mijn man overleed. Hoe is nu je relatie met haar familie?
Stukken beter dan een urn op een niet-speciale plekquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:30 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Op haar sterfdag ja. En op een speciale plek ook.
Oh had er overheen gelezen, ben zelf nu 37quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:35 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Hoe oud ben je nu?
En het antwoord staat hier: GC / [Vraag wat je wil] aan een jonge weduwnaar
Precies. En een aantal mensen willen nog een zakje as om in een eigen urn te stoppen of op een eigen plek uit te strooien.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:36 schreef Fogel het volgende:
[..]
Stukken beter dan een urn op een niet-speciale plek
Heb jij nog veel contact met je schoonfamilie?quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:36 schreef Fem_LittleLady het volgende:
[..]
Oh had er overheen gelezen, ben zelf nu 37
Nee gelukkig niet maar laat ik zo zeggen, 11 jaar na zijn overlijden weten ze weer een nieuw kinderachtig dieptepunt te behalen.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:39 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Heb jij nog veel contact met je schoonfamilie?
Jammer zijn dat soort dingen. Ik hoor dat wel van meer lotgenoten.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:43 schreef Fem_LittleLady het volgende:
[..]
Nee gelukkig niet maar laat ik zo zeggen, 11 jaar na zijn overlijden weten ze weer een nieuw kinderachtig dieptepunt te behalen.
Klopt, hoorde het gister zelfs nog van de medewerker van de gemeente. Heel triest allemaal en het geeft een hoop stressquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:47 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Jammer zijn dat soort dingen. Ik hoor dat wel van meer lotgenoten.
Ik weet dat jij niet het onderwerp van het topic bent, maar van dit soort dingen word ik dan toch weer heel nieuwsgierig. Wat kun je 11 jaar na dato nog eens als dieptepunt bewerkstelligen?quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:43 schreef Fem_LittleLady het volgende:
[..]
Nee gelukkig niet maar laat ik zo zeggen, 11 jaar na zijn overlijden weten ze weer een nieuw kinderachtig dieptepunt te behalen.
dmquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 09:55 schreef LuNaTiC het volgende:
[..]
Ik weet dat jij niet het onderwerp van het topic bent, maar van dit soort dingen word ik dan toch weer heel nieuwsgierig. Wat kun je 11 jaar na dato nog eens als dieptepunt bewerkstelligen?
ik denk dat het als een soort van ultieme trouw of toewijding wordt gezien. Als je in zo'n situatie bij je partner blijft dan moet je wel een catch zijn. Zoietsquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 07:08 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Nee. Lijkt me ook heel gek als mensen dat als keurmerk zien
Of je bent een emotioneel wrak gewordenquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 11:34 schreef littledrummergirl het volgende:
[..]
ik denk dat het als een soort van ultieme trouw of toewijding wordt gezien. Als je in zo'n situatie bij je partner blijft dan moet je wel een catch zijn. Zoiets
Emotioneel wrak hoeft nog niet eens, maar je kan je best een scenario indenken waarbij een potentiële partner je niet 'wilt delen' met je overleden ex-vriendin. Ik heb ooit bijna gedatet met een weduwe waarvan de partner ook overleden was aan kanker. Ik merkte aan alles dat ze daar nog niet overheen was, en dat snap ik ook heel goed.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 11:40 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Of je bent een emotioneel wrak geworden
Overigens ben ik sowieso een catch
Ik reageer wat kort ivm werk.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 11:47 schreef LuNaTiC het volgende:
[..]
Emotioneel wrak hoeft nog niet eens, maar je kan je best een scenario indenken waarbij een potentiële partner je niet 'wilt delen' met je overleden ex-vriendin. Ik heb ooit bijna gedatet met een weduwe waarvan de partner ook overleden was aan kanker. Ik merkte aan alles dat ze daar nog niet overheen was, en dat snap ik ook heel goed.
Ik weet alleen niet of ik goed had kunnen omgaan met haar partner nog zichtbaar overal in huis. Foto's, een nagedachtenis op zijn verjaardag of sterfdag. (ze had ook nog 2 kinderen, dus dat was nog lastiger natuurlijk omdat die hun papa zijn verloren).
Je kunt ook niet verwachten dat iemand dat loslaat, want die heeft ook niet de keuze gemaakt om weg te gaan, maar ik vond het voor mezelf wel belangrijk om een relatie aan te gaan met iemand die gewoon helemaal vers exclusief voor mij kon gaan zonder verdere binding met iemand anders. Zeker als dat ook echt haar grote liefde is. Hoe kun je daar dan tegen opboksen...
Een collega hier op werk die ook weduwe is heeft dan weer een andere weduwnaar ontmoet en het grappige daarvan is dat ze dat dus allebei dan weer niet uitmaakt, omdat ze dat en elkaar ook zo begrijpen. Dus foto's van hun ex-partners hangen/staan nog door hun huizen. En ze vinden dat niet gek en vinden het ook niet nodig om het te verwijderen. Vond ik wel een heel mooi idee.
Maar zelf had ik het niet gekund. Misschien onzekerheid of lafheid van mijn kant, maar het leek me lastig.
Uiteindelijk niet eens tot een date gekomen want het bloedde vanzelf dood en ik denk op dat moment dat het überhaupt niet iets had kunnen worden, maar moest er even aan terugdenken adhv deze opmerkingen
Thanks, ergens voelde het wel heel egoïstisch. Echt van dat gevoel de enige te willen zijn, en niet het idee te hebben met een andere grote liefde te moeten concurreren (waar je niet tegen op kunt, want per definitie 'concurreer' je dan met de meest dierbare en perfecte versie van iemand).quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 12:48 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ik reageer wat kort ivm werk.
Als ik een nieuwe relatie krijg moet zij wel kunnen accepteren dat ze naast mijn overleden vriendin staat. Als ze dat niet kan past ze niet bij mij. Of ik niet bij haar.
En dat maakt jou niet laf of onzeker, maar eerder eerlijk/moedig door iemand geen valse hoop te geven.
Geen probleem om hier op te reageren, maar dat doe ik als ik thuis ben.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 13:23 schreef GereDathan het volgende:
Als eerste wil ik je veel sterkte wensen, wat een heftig verhaal. Ik heb wel het idee dat je positief in het leven staat, met ongetwijfeld de nodige downs, en hoop dat je gaandeweg de tijd het allemaal een plaatsje kunt geven.
Misschien dat er mensen op hun handen zitten, maar ik gooi het maar gewoon in de groep. Hoe ga je in een dergelijk proces om met intimiteit? Zeker een prille relatie loopt nog over van de romantiek welke zich uit in knuffelen, kussen en vrijen. Hoe gingen jullie / ging jij hiermee om in dit proces? Ik kan mij zo voorstellen dat het in het begin allemaal nog wel bestaat, maar als je leest en ziet wat chemo's met mensen doet kan dat niet tot het eind toe rozengeur en maneschijn zijn.
Maar de andere kant is dat de mens (zeker de gezonde van de 2) ook behoeftes heeft. Of dat nu een knuffel, een kus of verdere intimiteit is ligt een beetje aan jezelf als persoon. Ga je zoiets niet heel erg missen en je heel erg eenzaam voelen?
Ik kom daar een beetje op nav het boek van Kluun. Ik begreep hem ergens wel, maar vond het persoonlijk niet netjes naar zijn zieke partner toe. Maar we zijn niet allemaal als Kluun denk ik, dus ik ben benieuwd hoe zoiets in zijn werk gaat.
Mocht je niet willen antwoorden, even goede vrienden. Voel je vooral niet bezwaard.
Voor het hele gebeuren was dat zoals bij de meeste mensen is als je net een relatie hebt, je trekt te pas en te onpas de kleren van het lijfquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 13:23 schreef GereDathan het volgende:
Als eerste wil ik je veel sterkte wensen, wat een heftig verhaal. Ik heb wel het idee dat je positief in het leven staat, met ongetwijfeld de nodige downs, en hoop dat je gaandeweg de tijd het allemaal een plaatsje kunt geven.
Misschien dat er mensen op hun handen zitten, maar ik gooi het maar gewoon in de groep. Hoe ga je in een dergelijk proces om met intimiteit? Zeker een prille relatie loopt nog over van de romantiek welke zich uit in knuffelen, kussen en vrijen. Hoe gingen jullie / ging jij hiermee om in dit proces? Ik kan mij zo voorstellen dat het in het begin allemaal nog wel bestaat, maar als je leest en ziet wat chemo's met mensen doet kan dat niet tot het eind toe rozengeur en maneschijn zijn.
Maar de andere kant is dat de mens (zeker de gezonde van de 2) ook behoeftes heeft. Of dat nu een knuffel, een kus of verdere intimiteit is ligt een beetje aan jezelf als persoon. Ga je zoiets niet heel erg missen en je heel erg eenzaam voelen?
Ik kom daar een beetje op nav het boek van Kluun. Ik begreep hem ergens wel, maar vond het persoonlijk niet netjes naar zijn zieke partner toe. Maar we zijn niet allemaal als Kluun denk ik, dus ik ben benieuwd hoe zoiets in zijn werk gaat.
Mocht je niet willen antwoorden, even goede vrienden. Voel je vooral niet bezwaard.
Daar is toch niets mis mee? Ik zou ook niet weten of ik wel met een weduwe zou willen zijn. Overigens geloof ik dat je met meerdere mensen een klik kan hebben zoals ik met haar had. Want het zou toch wel heel toevallig zijn als alle stelletjes een match zijn waarvan er maar 1 op aarde bestaat. Op elke potje past een deksel, maar er zijn een hoop dezelfde deksels die passen. En andersom. Anders zouden er veel meer mensen vrijgezel zijn.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 13:00 schreef LuNaTiC het volgende:
[..]
Thanks, ergens voelde het wel heel egoïstisch. Echt van dat gevoel de enige te willen zijn, en niet het idee te hebben met een andere grote liefde te moeten concurreren (waar je niet tegen op kunt, want per definitie 'concurreer' je dan met de meest dierbare en perfecte versie van iemand).
Maar dat is inderdaad ook wat je zegt: er loopt ongetwijfeld een persoon bij die daar wel heel goed mee om kan gaan en dat absoluut geen probleem vindt. Gevalletje van beter bij elkaar passen.
Ik heb ergens gelezen dat je als vuistregel kan gebruiken dat je de helft van de tijd waarin je elkaar kende nodig hebt om daar klaar voor te zijn.quote:Ik vond het sowieso al echt heel tof en moedig dat ze 2 jaar nadat het gebeurd was, de 'markt' weer op ging. Ik zou zelf niet weten hoe lang dat bij mij zou duren als het me zou overkomen.
Ik zou niet weten hoe ik ze anders moet noemenquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 17:05 schreef UIO_AMS het volgende:
Mooie [Vraag Wat Je Wil] dit. Respect voor de openheid waarmee je hier vragen beantwoord.
Heb niet hetzelfde meegemaakt, maar mijn vriendin balanceerde een tijd lang op de rand van de dood dus een aantal zaken is herkenbaar. Met name het overnachten in het ziekenhuis bij je geliefde en af en toe wat te eten krijgen van de voedselverzorgers (is dat hun functienaam???).
Geen vraag dus voor je. Alleen dus een woord van dank. Bedankt voor het delen van je ervaringen.
Dank je wel voor je uitgebreide antwoord. Het beschrijft hoe ik het in gedachten had als mij zo iets verschrikkelijks zou overkomen. Kluun is duidelijk de uitzondering in deze (voor wat er dan van waar is natuurlijk).quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 16:52 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Voor het hele gebeuren was dat zoals bij de meeste mensen is als je net een relatie hebt, je trekt te pas en te onpas de kleren van het lijf
Sowieso na de operatie moest ze enige weken rusten voordat ze überhaupt weer iets mocht. In de eerste 2 weken mocht ze zelfs niets in keukenkastjes zetten, pakken drinken tillen etc etc. En dus ook zeker geen seks. Voor de duidelijkheid, het was een bijzonder zware en lange operatie.
En eigenlijk op het moment dat ze weer enigszins vit was begonnen de chemo's en gebeurde er op het gebied van seks eigenlijk vrij weinig. Dat ging gewoon niet. Maar om eerlijk te zijn, ik had die behoefte ook niet. Er waren wel belangrijkere dingen dan dat. Mijn behoeftes op dat vlak waren al bevredigt als we "gewoon" even met z'n tweeën in bed lag te knuffelen. Of samen op de bank zitten. En zo ook in de situatie dat ze eenmaal bij mij thuis was, dan kwam ik even bij haar in bed liggen. Of een beetje handjes vasthouden/elkaar aanraken.
Maar van daadwerkelijk seks is er nauwelijks sprake geweest. Eigenlijk alleen in de situatie nadat de chemo's klaar waren totdat ze weer ziek werd. Of misschien in haar "goede" week tijdens de chemo's (ze had om de 3 weken chemo. 2 weken was ze doodziek, 1 week kon ze dan weer net wat en dan was het weer chemotijd). Maar dat weet ik eigenlijk niet zo goed meer.
Ik moet ook zeggen dat ik het gemist aan seks totaal niet belangrijk vind en vond in deze situatie. Intimiteit door bij elkaar te kunnen zijn wel, en dat was er genoeg. Wat is er mooier dan dat je merkt dat iemand helemaal tot rust komt als ze tegen je aan kruipt?
De verpleegsters keken wel een keer gek op toen ze even binnen kwamen om wat te vragen en wij lepeltje lepeltje in het ziekenhuisbed lagen. Met kleding aan en zonder intenties voor de duidelijkheid.
Toen ik even later op m'n sokken koffie ging halen kreeg ik wel te horen dat ik me er al goed thuisvoelde
Alle administratie deed haar broer gelukkig.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 17:14 schreef Lunatiek het volgende:
Wat heb je na het overlijden nog moeten regelen? Had zij zelf alles al in orde? En aangezien jullie niet officieel samen waren, kon je wel wat doen of was dat aan jaar familie? (Overlijden doorgeven aan instanties, uitvaart regelen, verzekeringen doen, regelingen stopzetten, abonnementen opzeggen, de hele administratieve rompslomp).
Geen idee of hij een uitzondering was of dat wij dat waren. Ik had er simpelweg de tijd, energie en bovenal de behoefte niet voor/aan. En ik ben monogaam.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 17:15 schreef GereDathan het volgende:
[..]
Dank je wel voor je uitgebreide antwoord. Het beschrijft hoe ik het in gedachten had als mij zo iets verschrikkelijks zou overkomen. Kluun is duidelijk de uitzondering in deze (voor wat er dan van waar is natuurlijk).
Zo veel apparatuur had ze opzich ook weer niet, maar elk snoertje zit toch maar weer in de weg.quote:Heel mooi dat zelfs een simpele aanraking (die vast niet altijd simpel was door alle medische apparatuur) zoveel bracht. Zo te lezen gaf het haar ook de rust die ze zo nodig had.
Oh dit geloof ik ook zeker, en inmiddels meer dan ooit (sterker nog, dacht ik vroeger echt strict monogaam te zijn, ik neig het laatste jaar steeds meer polyamorie (niet praktiserende, omdat mn vriendin wel echt volstrekt monogaam is en niet wilt delen ).quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 16:57 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Overigens geloof ik dat je met meerdere mensen een klik kan hebben zoals ik met haar had. Want het zou toch wel heel toevallig zijn als alle stelletjes een match zijn waarvan er maar 1 op aarde bestaat. Op elke potje past een deksel, maar er zijn een hoop dezelfde deksels die passen. En andersom. Anders zouden er veel meer mensen vrijgezel zijn.
Maaltijdverzorgers hoor ik net. Klinkt beter.quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 17:14 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Ik zou niet weten hoe ik ze anders moet noemen
Moet je wel een vraag stellenquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 17:24 schreef LuNaTiC het volgende:
[..]
Oh dit geloof ik ook zeker, en inmiddels meer dan ooit (sterker nog, dacht ik vroeger echt strict monogaam te zijn, ik neig het laatste jaar steeds meer polyamorie (niet praktiserende, omdat mn vriendin wel echt volstrekt monogaam is en niet wilt delen ).
Dat was dus echt destijds (jaar of 3-4 geleden tot ik mn huidige vriendin leerde kennen) hoe ik het beleefde.
Anyway, back to you
Managertaalquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 17:28 schreef UIO_AMS het volgende:
[..]
Maaltijdverzorgers hoor ik net. Klinkt beter.
Voedingsassistentesquote:Op dinsdag 29 oktober 2019 17:28 schreef UIO_AMS het volgende:
[..]
Maaltijdverzorgers hoor ik net. Klinkt beter.
0quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 20:55 schreef No239SquadronRAF het volgende:
Hoeveel privéberichten van FOK!sters heb je naar aanleiding van dit topic gekregen?
Bedankt!quote:Op dinsdag 29 oktober 2019 20:11 schreef Doedezemaar het volgende:
Oh en ik kwam een uitdelen aan de TS en natuurlijk aan Rob en Againzender
Wat een heftig verhaal. Als ik er alleen maar aan denk dat het ons zou overkomen krijg ik al een brok in mijn keel.quote:Op maandag 28 oktober 2019 18:32 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Hoi!
Ik ben een man van rond de 30. Ik ben een half jaar geleden mijn vriendin verloren. We hadden bijna 2 jaar een relatie waarvan 1 jaar vooral in het teken stond van van haar ziekte (kanker). Na in eerste instantie een succesvolle operatie en chemotherapie was het teruggekomen en bleek al snel dat ze uitbehandeld was. Ze heeft uiteindelijk dmv euthanasie zelf beslist wanneer ze overleed. Voordat we elkaar kende had ze het al 2 keer eerder gehad.
Ik ben benieuwd naar jullie vragen! Ik ga proberen om zo eerlijk mogelijk antwoord te geven, waar ik geen antwoord op wil/kan geven zal ik dat ook duidelijk aangeven.
Dat hoor ik wel vaker.quote:Op woensdag 30 oktober 2019 10:46 schreef ronaz het volgende:
[..]
Wat een heftig verhaal. Als ik er alleen maar aan denk dat het ons zou overkomen krijg ik al een brok in mijn keel.
De avond was ik vooral blij dat iedereen op een gegeven moment het huis uit was, want onze beide families kwamen langs en dat waren er bij elkaar nogal wat. Ik weet eigenlijk niet zo goed meer wat ik 's avonds gedaan heb eigenlijk. Ik gok nog wat biertjes bovenop mijn reeds gedronken whisky stapelenquote:Wat ik me afvraag; hadden jullie iets van een 'bucket list'? Zo nee, ook niet overwogen? Waarom wel/niet? Zo ja, wat heeft het jullie gebracht?
Zie dat dit al is gevraagd.
Hoe heb je de eerste dag en nacht zonder haar doorgebracht? Drong het feit al direct door omdat je op een gekozen moment afscheid nam?
Niet zo veel. Spijtig dat ze ziek was geweest en nog spijtiger dat ze weer ziek werd. Vanwaar deze vraag?quote:Op woensdag 30 oktober 2019 11:03 schreef CaVaBien het volgende:
Heftig om dit mee te maken. Veel sterkte.
Het is niet helemaal vergelijkbaar, maar ben 2 jaar geleden een vriend verloren aan kanker. Hij overleed binnen een jaar en was nog maar 26 jaar.
Ik snap dat leeftijd niets zegt, maar ik vind het toch erger als het iemand overkomt die nog in de bloei van zijn leven zit.
Ik heb een paar vragen:
- Wat vond jouw familie ervan dat je samen was met iemand die ziek was?
Ja, een kast vol met kaarten, boeken, glazen, een beer, flessen wijn en andere spullen. Dat staat pontificaal in mijn woonkamer en daar blijft het de komende maanden/jaren staan. Een nieuwe relatie moet het maar kunnen handelen dat er een foto van mij met iemand anders hangt en dat er naast haar altijd iemand anders in mijn hart zit.quote:- Heb je foto's/ spullen thuis die van haar zijn? En wat doe je ermee als je later een nieuwe relatie krijgt?
Moeilijke vraag wilde ik zeggen, maar dat is het niet. Ja. Ondanks dat het me een hoop gekost heeft heeft het me meer opgeleverdquote:- Zou je als je alles opnieuw mocht doen, weer voor deze situatie hebben gekozen of zou je er niet aan beginnen?
Zeker. Hoe precies weet ik eigenlijk niet want . Ik ben in ieder geval botter geworden in een gedachtes, opmerking en gedrag. Ook ben ik in bepaalde opzichten er geen prettiger mensen op geworden. Er zijn vast ook dingen waarin ik er wel op positieve manier op vooruitgegaan ben maar die moet ik nog ontdekken. Nu heb ik vandaag ook wel een beetje een kutdag dus dan sta ik er sowieso wat negatiever inquote:- Ben je zelf veranderd door deze gebeurtenis en zo ja, op welke manier?
Als ouder wil je natuurlijk dat je kind (hoe oud hij/zij ook is) een fijn leven heeft en geen nare gebeurtenissen meemaakt.quote:Op woensdag 30 oktober 2019 17:20 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Niet zo veel. Spijtig dat ze ziek was geweest en nog spijtiger dat ze weer ziek werd. Vanwaar deze vraag?
[..]
Ja, een kast vol met kaarten, boeken, glazen, een beer, flessen wijn en andere spullen. Dat staat pontificaal in mijn woonkamer en daar blijft het de komende maanden/jaren staan. Een nieuwe relatie moet het maar kunnen handelen dat er een foto van mij met iemand anders hangt en dat er naast haar altijd iemand anders in mijn hart zit.
[..]
Moeilijke vraag wilde ik zeggen, maar dat is het niet. Ja. Ondanks dat het me een hoop gekost heeft heeft het me meer opgeleverd
[..]
Zeker. Hoe precies weet ik eigenlijk niet want . Ik ben in ieder geval botter geworden in een gedachtes, opmerking en gedrag. Ook ben ik in bepaalde opzichten er geen prettiger mensen op geworden. Er zijn vast ook dingen waarin ik er wel op positieve manier op vooruitgegaan ben maar die moet ik nog ontdekken. Nu heb ik vandaag ook wel een beetje een kutdag dus dan sta ik er sowieso wat negatiever in
En ik ben ondanks dat ik het niet wil zijn en eigenlijk nooit uitspreek toch jaloers op mensen waarbij het wel voor de wind gaat. Die samenwonen, kinderen krijgen, studies volgen of mooie dingen op 't werk doen.
Wat is naar en wat is goed? Ik ben nog steeds blij dat ik een relatie met haar gehad heb.quote:Op woensdag 30 oktober 2019 22:06 schreef CaVaBien het volgende:
[..]
Als ouder wil je natuurlijk dat je kind (hoe oud hij/zij ook is) een fijn leven heeft en geen nare gebeurtenissen meemaakt.
Het is anders als je partner ineens ziek wordt tijdens een relatie. Maar jouw partner was al ziek geweest (en ik vermoed dat het bekend was dat er een vergrote kans was dat het weer terugkwam). Dus dan weet je als ouder dat je kind bewust ervoor kiest om nare gebeurtenissen mee te maken.
Sorry ik weet niet zo goed hoe ik het anders kan formuleren. Ik hoop dat het niet kwetsend overkomt.
Nog een vraag: denk je dat je de relatie romantiseert/mooier maakt in gedachten, omdat ze er niet meer is?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |