Crisis

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 12:14 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

Sorry, maar dat geloof ik niet. Ik wil best geloven dat jij denkt dat je afspraken en regels consequent toepast voor je hele huishouden.
Maar in vrijwel al je posts heb je het over ‘onze kinderen’ en ‘haar zoon’. Haar zoon kreeg je erbij toen je 11 (?) jaar geleden en relatie met haar aanging. Al helemaal als de biologische vader geen gezag heeft.

Jullie oudste zoon stond aan de bakermat van jullie gezin. Hij is er al langer bij dan de jongere kinderen.

Gezien jullie verleden en zijn problematiek zal hij niet de gemakkelijkste zijn in de omgang.

Maar zolang jij hem als haar kind blijft zien en niet jullie kind, gaat hij zich nooit geaccepteerd voelen. Hoe hard je ook roept dat voor iedereen dezelfde regels gelden. Gaat hij alleen maar harder tegenaan schoppen, want hij hoort er toch al niet bij dus hij heeft weinig te verliezen.

Het is toch ook gewoon haar kind? Regels gelden er overal, waarom moeten er voor deze jongen uitzonderingen worden gemaakt? Dat de biologische vader geen gezag heeft wil niet zeggen dat ts dat wel heeft.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 13:29 schreef lunko1979 het volgende:
Eigenlijk vind ik 3 dingen belangrijk voor de puberleeftijd; Dat hij vrienden heeft, dat hij een baantje heeft en daarmee de waarde van geld leert, en dat hij naar school gaat. Om heel kort te gaan.

Als je daar van uitgaat, dan maakt het m.i. niet uit wat hij met zijn overige tijd doet, zolang hij er niet de wet mee overtreed.

Onzin want net loop je nog te zeuren over zn rookgedrag...

Ik zie je nu al als ontzettend zeurend figuur.. Ik denk dat het kind dat nog tig keer erger ervaart..
Heb je hobby's en vrienden waar je je ei in kwijt kan?

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 12:02 schreef JeSuisDroppie het volgende:

[..]

Waarom kunnen er geen voorwaarden en regels zijn voor stiefkinderen zoals deze er ook zijn voor de andere kinderen?

Ik heb geen idee waar je dit vandaan haalt.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 12:06 schreef lunko1979 het volgende:

[..]

Wat niet? Dat hij zich aan onze thuisgeldende regeltjes moet houden? Als hij de keuken rommelig achter laat, dat hij dit op moet ruimen?

Dat je hem helemaal niet wil, maar alleen tolereert omdat hij nu eenmaal de zoon is van je vrouw...

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 13:59 schreef JaniesBrownie het volgende:

[..]

Dat je hem helemaal niet wil, maar alleen tolereert omdat hij nu eenmaal de zoon is van je vrouw...

Zoals ik het lees is het een draak van een kind, dat heeft niets te maken met hem niet willen maar meer vanwege het feit dat ts een prettige leefomgeving en omgang voor zichzelf en de andere gezinsleden wil. De jongen is een grote stoorzender in zijn ogen en geef hem eens ongelijk. Overal gelden nou eenmaal regels. En hij krijgt in deze wel heel erg de zwarte piet toegespeeld. Moeders doet er kennelijk niet zoveel aan terwijl het nota bene haar kind is.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 14:09 schreef lunko1979 het volgende:
Dat roken is niet ideaal, maar dat verbied ik hem niet, sterker nog ik zeg daar nooit iets over. Ik kan me alleen niet voorstellen dat ik mijn kinderen geld ga geven om sigaretten te halen. Als ze gaan roken prima, maar er dan ook voor werken.

Welke selectiviteit? Ik begrijp dat niet.

Oh dus ze moeten helemaal niet met geld leren omgaan.. Jij bepaalt wat ze ermee moeten doen..

Je kinderen EN de puber... Die selectiviteit

Je praat er het hele topic over alsof het een hondje is...

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 14:07 schreef Poesje_Mauw77 het volgende:

[..]

Zoals ik het lees is het een draak van een kind, dat heeft niets te maken met hem niet willen maar meer vanwege het feit dat ts een prettige leefomgeving en omgang voor zichzelf en de andere gezinsleden wil. De jongen is een grote stoorzender in zijn ogen en geef hem eens ongelijk. Overal gelden nou eenmaal regels. En hij krijgt in deze wel heel erg de zwarte piet toegespeeld. Moeders doet er kennelijk niet zoveel aan terwijl het nota bene haar kind is.

Zelfs als dat zo is, staat TS nu voor een ultimatum want hij lijkt zijn vriendin (en de moeder van zijn andere twee kinderen, dus naar ik aanneem een groot deel van die prettige leefomgeving die hij wilt behouden) niet te behouden zonder haar zoon.

Dan kan hij dus kiezen voor 1) met dezelfde instelling doorgaan, uiteindelijk geen vriendin meer hebben en die prettige leefomgeving voor zijn andere kinderen alsnog flink verstoord zien worden, of 2) zijn instelling aanpassen en er iets van proberen te maken (met zijn vriendin, en uiteindelijk hopelijk ook zijn stiefzoon).

Waar bij keuze voor 1, waarschijnlijk de eerste en belangrijkste stap is om met zijn vriendin op één lijn te komen. Het liefst een zeer pro-actieve, met professionele ondersteuning (al is het alleen maar voor jullie zelf).

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 14:09 schreef lunko1979 het volgende:
Dat roken is niet ideaal, maar dat verbied ik hem niet, sterker nog ik zeg daar nooit iets over. Ik kan me alleen niet voorstellen dat ik mijn kinderen geld ga geven om sigaretten te halen. Als ze gaan roken prima, maar er dan ook voor werken.

Welke selectiviteit? Ik begrijp dat niet.

Dat hij in jouw ogen niet gelijkwaardig is aan je andere kinderen.

Zelfs als jij dat niet ziet, vrijwel iedereen in dit topic denkt het op basis van een handjevol posts al te zien. En veel belangrijker, je vriendin denkt het te zien en dat heeft gevolgen voor jullie relatie. Dat vereist dan toch actie? Van een ander soort dan wat je tot nu toe hebt laten zien (en wat je dus mede in deze situatie heeft doen belanden)?

Ze zegt echt bijna letterlijk 'als jij op deze manier doorgaat (mbt de behandeling van mijn zoon) dan gaat onze relatie geen stand houden'. I mean ..

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 14:33 schreef lunko1979 het volgende:

[..]

Ja daar houd ik rekening mee, maar autisme is een ongrijpbaar iets. Ik denk dat hij tot best veel in staat is. Alleen schort het aan doorzettingsvermogen. Zijn moeder denkt dat hij een hele grote autist is, en ik denk dat dat meevalt, dat hij iets mankeert is duidelijk. De waarheid ligt vermoedelijk ergens in het midden.

Maar wat jullie dénken doet er niet zo veel toe. Zo lang jij je niet kunt verplaatsen in zijn belevingswereld, kun je nog zo veel denken, maar blijf je de plank misslaan. En dat geldt ook voor zijn moeder.

Serieus, regel professionele hulp. Accepteer voor nu die jongen zoals hij is, met zijn stoornis, en ga werken aan een positieve relatie, hoe moeilijk ook. Hij is ook jouw 'zoon'! En van daaruit ga je kijken naar wat hij daadwerkelijk kán in plaats van jouw denkbeeld van wat hij moet kunnen op te dringen en te handelen wanneer dat niet lukt.

Heb je al eens gedacht aan een burn out bij hem? Of een depressie? Sleep m eens naar de specialisten voor handvatten, zoek hulp.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 12:20 schreef lunko1979 het volgende:

[..]

Die jongen is 17, volgens mij spelen "normale" kinderen dan ook niet meer met ouders. Zijn moeder gamet ook niet met hem. Is daar een rol voor mij weggelegd? Zou zijn moeder dat niet eerder moeten doen dan? Sterker nog, beneden staat een Wii en daar wordt met regelmaat samen op gegamed. Als er een bordspel wordt gedaan doe ik dat met hem en zijn vrienden.
Wij willen dat hij mee kan draaien binnen de maatschappij. Waarom hebben al zijn kennissen/vrienden wel een bijbaan en hij niet? We stellen echt geen absurde eisen.

kinderen willen altijd tijd met hun ouders en gezien worden. Of ze nu 7, 17 of 37 zijn
Ik ga nog steeds dingen doen alleen met mijn moeder en vind dat fijn.
Je bent niet klaar omdat ie 17 is (En wat is 17 in hemelsnaam? Nog steeds een kind, al doen ze alsof ze volwassen zijn)
Maak positief contact. Zie hem. Gamen kan een ingang zijn

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 13:44 schreef probeer het volgende:

[..]

Je zegt echt letterlijk:
[..]

Voor wat (ruimte voor hem om er te zijn, om deel van het gezin te mogen zijn, om van jou liefde te krijgen, om gelijkwaardig te zijn aan je biologische kinderen, om door jou geaccepteerd te worden) hoort wat (dat hij jou accepteert, dat hij zich houdt aan jullie voorwaarden, dat hij na een ruzie op de door jou gewenste manier handelt).

En tsja ... het mag je hopelijk inmiddels toch wel duidelijk zijn dat hij er dan dus niet voor lijkt te kiezen om te voldoen aan wat jij van hem vraagt. Daarom dus mijn observatie dat je huidige aanpak en achterliggende manier van denken niet lijkt te werken. En mijn (en van velen hier) gevolgtrekking dat het dat in de toekomst dan ook niet zal doen.

Het is imo al hartstikke veelzeggend dat je hem constant 'de puber' noemt, in plaats van naar hem te refereren als volwaardig persoon, of zelfs gebruik te maken van enige voornaamwoorden die een onderlinge relatie aanduiden (bv mijn stiefzoon, onze zoon, zijn moeder, etc.). Je ontmenselijkt hem al in je teksten naar ons. Want 'duiding' in dit topic naar ons is belangrijker of zo. Alsof wij hier geen normaal Nederlands begrijpen en elk ander R&P-topic met normaal taalgebruik voor de doorsnee lezer een ware worsteling met onbegrip is. En dan kan je wel zeggen dat je dat in het echt natuurlijk niet doet, maar het geeft wel degelijk aan hoe je hem ziet. Er zit een enorme afstandelijkheid in. Iets wat blijkbaar zijn moeder, jouw vriendin, op enig niveau ook niet ontgaan is, en me dunkt dat hij het (al dan niet onbewust) ook wel door heeft.
[..]

En dat komt echt niet puur en alleen door die ene suggestie die jij onderling naar haar maakte over er een dag of wat 'het huis niet meer in komen'.

Toevoeging: Ik vind je verwachtingen / voorwaarden / huisregels an sich ook helemaal niet onrechtvaardig, onredelijk of te veel gevraagd hoor. Bedtijd, met geld om leren gaan, studie, een stukje algemene waardering/respect richting ouders (puberen daargelaten), dikke prima, hartstikke normaal. Maar in zijn geval dus blijkbaar erg onrealistisch. Omdat hij pubert. Omdat hij ondanks dat hij bijna volwassen is waarschijnlijk de emotionele en sociale ontwikkeling heeft van iemand die toch nog wat jonger is. Omdat hij waarschijnlijk de afgelopen 10 jaar geen gezonde relatie met een ouderfiguur gehad heeft (wellicht zijn moeder, gedeeltelijk. Al staat zijn bio-vader daar dan weer recht tegenover). En dan kan jij wel met dezelfde instelling door willen blijven gaan, maar praktijk wijst uit dat dat niet werkt en dan zal jij als de volwassene/ouder toch degene moeten zijn die zijn instelling/aanpak bijstelt. En dat staat dan nog eigenlijk helemaal los van je vriendin en haar rol en invloed (die vanzelfsprekend erg groot is, of hoort te zijn).

Goeie post

quote:

Op woensdag 16 oktober 2019 22:46 schreef lunko1979 het volgende:
Ik en partner zitten al een tijdje in een soort van huwelijkscrisis.

Niet dat het zo slecht loopt tussen ons, al zijn er altijd verbeterpunten.

Als zij aangeeft te overwegen de relatie te verbreken, dan loopt het misschien slechter dan je denkt of zou willen toegeven.

Ik lees hieronder vooral over je stiefzoon en de situatie rondom hem. Dat kan logischerwijs een zware wissel trekken op jullie relatie, maar door hem zo de focus te geven laat je je geliefde misschien wel pijnlijk duidelijk merken dat hij niet het probleem en dus ook niet ook de oplossing kan zijn. Je praat over hem tegen haar en wat zij direct zegt over de relatie met jou is hier riant ondergeschikt aan zo te lezen.

quote:

Haar zoon, (puber/autist,) zorgt voor spanningen bij de overigen, (bij mij, onze 2 kinderen van nog geen 10 en mijn partner.)

Haar zoon heeft omdat hij zijn zin niet kreeg, al meerdere doodsverwensingen naar ons hoofd geslingerd en uitgemaakt voor dingen, die ik niet wens te herhalen. Vandaag was ik volgens hem een niemand, en hoopte hij dat ik een verkeersongeluk kom te overlijden.

Heftige situatie en niet verwonderlijk dat je emotioneel reageert. Ik vraag me wel af in hoeverre het alleen gaat om zijn zin niet krijgen. Is hij ivm zijn autisme misschien niet ook enigszins gehecht aan bepaalde dingen, situaties en structuren? Doorbreek je een bepaalde gewoonte niet ineens, die voor een soort kortsluiting kan zorgen, omdat het op een bepaalde manier aan zijn basis tornt?

quote:

Vervolgens is hij naar zijn vader vertrokken. Voorgaande voorvallen kwam zoonlief terug als het hem uitkwam(lees; hij had zelf een reden om naar 'huis' te komen vanwege een feestje van een vriend ofzo. Hij zegt +/- sorry en daarmee was de kous af. ik heb tegen mijn partner gezegd dat zoonlief er niet inkomt als het hem goed uitkomt, maar wacht ÷/- een week. Om hem te laten voelen dat wat hij dit x gedaan heeft, echt niet kan.

Ik snap je gedachte erachter, maar komt zo een boodschap ook daadwerkelijk zo over? Als hij gewoon is tussen de huizen heen en weer te kunnen gaan, snijd je hem misschien eerder af van een waardevolle gewoontetrouw dan dat hij het als straf ervaart? Als hij daar lekker zijn gang kan gaan enzo, straf je hem niet echt en laat je hem eigenlijk zijn verantwoordelijkheden ontlopen.

Daarnaast trek jij een strakke scheidslijn naar je partner. Begrijpelijk aan een kant, maar vanuit haar snap ik ook wel dat zij geen teamgevoel ervaart op deze manier.

quote:

Gek genoeg denkt mijn partner daar heel anders over, die heeft het over dat ze haar kind niet op straat laat staan. (wat ik ook niet zei) Maar intussen lijkt het ook dat ze besloten heeft, mij te verlaten.

Omdat ik geen ruimte in mijn leven voor haar zoon heb. Ik heb geen ruimte voor mensen die mij meermaals schofferen en doodwensen, en nota bene veel voor gedaan heb.
Maar goed, ik heb niet gezegd dat zoonlief op straat moet staan, ik heb alleen gezegd dat als hij naar huis wenst te komen, we dat een paar dagen uit kunnen stellen zodat hij er geen belang meer bij heeft.

Je was misschien minder verrast geweest als je het beter besproken had met je partner. Nu stel je haar voor een soort ultimatum, wat ook een sterk signaal af kan geven in hoeverre je openstaat voor haar kant.
Op straat is dan misschien ook overdrachtelijker bedoelt, want voor haar gevoel staat hij op straat als zij hem niet binnen laat en dat staat los van zijn eventuele alternatieven. Dat kan zijn hoe zij het ervaart en zolang jij geen begrip lijkt te tonen voor hoe zij een en ander ervaart, benadruk je die gapende kloof tussen jullie. Omgekeerd zal ze zich ook minder uitgenodigd voelen tot inleven in jouw situatie zo, als je voor haar gevoel ook niet in haar in wil leven. (Laat staan haar zoon)

quote:

Op dit moment baal ik vooral voor mijn kinderen, want die gun ik geen leven met gescheiden ouders, en voor mijn ouders die deze ellende wellicht nog mee moeten maken.

Ik weet eigenlijk niet goed wat het punt van deze topic is. Mss ben ik toch radelozer dan ik dacht.

Ben ik nu zo onredelijk? Iemand tips/tricks?

Ik denk dat je emoties hier niet helemaal onredelijk zijn, maar dat je wel een beetje moet oppassen dat ze niet zo de overhand nemen in je uiten en handelen dat anderen zoals je partner minder tot geen ruimte meer ervaren.

Het gaat mij ook te ver dat mensen hier suggereren dat je als niet bio-ouder niets te zeggen zou hebben. Je bent een verzorger als het goed is en dat al geruime tijd onder één dak, dan lijkt het mij zelfs ongezond als je niets in de melk te brokkelen zou hebben. Dat is echter niet hetzelfde als gelijk moeten krijgen, komen we zo op terug.

Ook lijkt het mij niet raar om te willen dat hij een baantje zoekt en zelfstandiger leert te worden. Echter denk ik dat je door de psychosociale problematiek ook sterk rekening moet houden dat zijn ontwikkeling anders was, is en zal zijn. Hem voor jouw gevoel zijn gang laten gaan is misschien niet per se debet aan zijn puberneigingen, want wie weet ontwikkelt hij zich sowieso trager. Bot gezegd, misschien heeft hij vooralsnog gewoon niet de tools in hoofd en handen om te snappen dat als zijn speeltjes (sigaretten en andere vrijheden) afgepakt worden hij zelf aan de bak kan en ook moet. Als hij dat overzicht normaliter al niet heeft, dan heeft hij het waarschijnlijk ook niet sneller te pakken als je zijn gewoontes onder hem vandaan trekt en hem in het diepe gooit.

Sterker nog, je faciliteert misschien angst en motief om juist zo lang mogelijk aan de huidige situatie vast te willen houden. Zeker als je bedenkt dat er buitenshuis misschien ook wel flinke veranderingen op komst lijken. Als hij 18 wordt verandert zijn juridische status (als hij dat door heeft is de toegang tot huis ontzeggen misschien extra explosief).
En hoe zit het met zijn school? Zit hij daar tegen het einde aan? Dan verandert zijn dagelijkse leven en sociale netwerk straks enorm. Vragen als vervolgopleiding en wel of niet thuis blijf wonen etc., komen die al weleens ter sprake? Is het niet vanuit hemzelf, misschien hoort hij dan wel een en ander om zich heen.

En dan zit je nog met je geliefde en jullie kinderen..
Wat me opvalt is dat je hier wel aangeeft dat je het het ergste voor jullie kinderen vindt, maar je vraagt niet hoe je het voor hen makkelijker zou kunnen maken. Ze krijgen hier een ondergeschikte rol. Je spreekt vooral verbazing uit over je partners standpunt en wil benadrukken dat het verder wel redelijk zou lopen, maar zeg je daarmee niet juist dat je haar gevoelens ook niet zo serieus neemt? Ondanks dat ze nota bene zegt te overwegen de relatie en jullie gezin te willen verbreken en terwijl jij je net zo goed klote voelt omdat je voor je gevoel te weinig begrip ervaart.
Ik hoop voor jou dat dit gewoon emotioneel je hart luchten is om goed stoom af te kunnen blazen. Heel begrijpelijk en af en toe broodnodig. Maar als jij dat doet, dan zal je de ander dat ook moeten gunnen. Gelukkig hoef je het niet per se eens te worden om je toch gehoord te kunnen voelen en vice versa. Alleen hoe ervaren jullie dat?

Ga eens in gesprek over hoe jullie samen meer een front kunnen vormen. Wat heeft zij nodig om niet de stekker eruit te hoeven trekken ten behoeve van haar zoon (en haarzelf, want wellicht ben jij niet de enige die zich onbegrepen en niet gesteund voelt)? Wat heb jij nodig om enige rust te kunnen waarborgen voor jullie kinderen? Hoe zouden jullie willen dat de ander reageert, ook al verschillen jullie van mening?
Hoe reageren jullie in stressvolle situaties? Moet de een eerst stoom af blazen? Bespreek hoe een time out aan te geven en ga dan pas in gesprek samen hoe jullie er tegen aan kijken en waarom. Probeer daar dan een middenweg in te zoeken samen. Houd het functioneel en praktisch door te kijken naar hoe jullie bepaalde dingen willen zien en voor elkaar zouden willen krijgen.
Zeker met een anders in elkaar zittend kind is het niet altijd handig vanuit je eigen logica en emoties een verwachtingspatroon aan te willen houden.. Kijk naar kleinere stappen en hapklare brokken. Blijven uitnodigen kan bloedvermoeiend zijn, maar door kortsluiting actief te helpen voorkomen kun je wellicht wel meer harmonie en meewerkendheid genereren. Is het niet bij stiefzoon, dan hopelijk wel bij de rest en dat is reuze belangrijk voor een gezinsbasis.

Voor jou lijkt me een belangrijk thema hoe jij begrip kan ervaren als zij anders reageert dan jou zou willen mbt haar zoon. Dat zij in een andere aanpak gelooft betekent niet per se dat ze jou en jouw gevoelens niet serieus neemt. Het kan helpen dat nog eens goed door te spreken, zodat je niet blijft hangen in het idee van een zogenaamde tweestrijd waarin ze nooit voor jou lijkt te kiezen zolang ze niet mee gaat in jouw plan van aanpak.
Je stiefzoon als competitie zien is geen gezonde situatie, voor niemand. En in willen zetten op partij kiezen kan heel verleidelijk zijn, maar dat is niet hoe je je gezin samen houdt. Zeker niet als je stiefzoon vooral jouw partner als betrouwbare waarde heeft en jullie gezamenlijke kinderen jou ook nog hebben. Vergeet niet: jij bent de volwassene en hij is haar (zorgen)kind, ook al is ie bijna 18 enzo, dus dat is geen goede wedstrijd waarbij er alleen maar verliezers zullen zijn.

Ook als je stiefzoon geen hulp wil, dan nog kunnen jullie samen die wel aannemen. Al is het alleen maar voor jullie zelf en hoe jullie met elkaar omgaan. Misschien kun je ook eens een balletje opgooien in OUD, waar meer (stief)ouders met autistische kinderen zullen zijn.

Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 11:31 schreef lunko1979 het volgende:

[..]

Ik vind het lastig om iemand die mij meerdere malen dood wenst, schoffeert en weet ik veel wat doet, en dat ook met zijn bloedeigen moeder doet. Om daar liefde voor te tonen.

Daarnaast accepteert hij mij niet, en ik kan niet genoeg zeggen dat er wel ruimte voor hem is. Maar wel onder onze voorwaarden.

Het is ook lastig om liefdevol met iemand om te gaan die je doodwenst en behandelt op de manier waarop jullie zoon dat doet, ik vind het heel herkenbaar, ik heb zelf een autistische zoon die zo'n beetje hetzelfde gedrag vertoonde als jullie oudste zoon toen hij die leeftijd had. Hij heeft een paar jaar het gezin geterroriseerd met mijn zijn gescheld en agressie. Mijn voordeel is/was dat zijn vader en ik wel samen waren en het voor elkaar kregen om samen één lijn te trekken, dat is zo belangrijk, voor je zoon, maar vooral voor jullie relatie.

Je neemt alles te persoonlijk denk ik, zijn gedrag is niet specifiek tegen jou gericht, maar tegen de mensen die hem na staan, blijkbaar is de jongen heel ongelukkig in zijn situatie en uit hij dit op deze manier, wat niet betekent dat jullie alles maar goed hoeven te vinden, want je zoon heeft juist duidelijke grenzen en regels nodig.

Misschien is het een goed idee om met je zoon af te spreken dat als hij naar zijn vader "vlucht" dit dan voor een bepaald aantal dagen is, dan weet je zoon wat er van hem verwacht wordt, weten jullie wat je kan verwachten en hebben jullie even lucht.

Ik wens jullie heel veel sterkte.

Wat een triest topic

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 13:46 schreef Poesje_Mauw77 het volgende:

[..]

Het is toch ook gewoon haar kind? Regels gelden er overal, waarom moeten er voor deze jongen uitzonderingen worden gemaakt? Dat de biologische vader geen gezag heeft wil niet zeggen dat ts dat wel heeft.

Dennis? Ben jij dat?

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 16:25 schreef Deisyy het volgende:

[..]

Het is ook lastig om liefdevol met iemand om te gaan die je doodwenst en behandelt op de manier waarop jullie zoon dat doet, ik vind het heel herkenbaar, ik heb zelf een autistische zoon die zo'n beetje hetzelfde gedrag vertoonde als jullie oudste zoon toen hij die leeftijd had. Hij heeft een paar jaar het gezin geterroriseerd met mijn zijn gescheld en agressie. Mijn voordeel is/was dat zijn vader en ik wel samen waren en het voor elkaar kregen om samen één lijn te trekken, dat is zo belangrijk, voor je zoon, maar vooral voor jullie relatie.

Je neemt alles te persoonlijk denk ik, zijn gedrag is niet specifiek tegen jou gericht, maar tegen de mensen die hem na staan, blijkbaar is de jongen heel ongelukkig in zijn situatie en uit hij dit op deze manier, wat niet betekent dat jullie alles maar goed hoeven te vinden, want je zoon heeft juist duidelijke grenzen en regels nodig.

Misschien is het een goed idee om met je zoon af te spreken dat als hij naar zijn vader "vlucht" dit dan voor een bepaald aantal dagen is, dan weet je zoon wat er van hem verwacht wordt, weten jullie wat je kan verwachten en hebben jullie even lucht.

Ik wens jullie heel veel sterkte.

Herkenbaar, Deissy. Ik heb groene sneeuw gezien met mijn ASSpuber. Maar toen ik het bekeek zoals het (volgens sommige studies dan) is, namelijk dat een autistisch brein extreem mannelijk is en daarmee minder empathisch en dat in de pubertijd een jongetje een overdosis testosteron krijgt waardoor hij sowieso al minder geneigd is om zaken vanuit andermans standpunt te bezien kon ik er mee omgaan. Ik heb honderden malen in mezelf tot zesmiljoentachtig geteld voor ik reageerde en hem talloze malen uitgelegd wat zijn reactie deed met mij en wat dat 'in de grote boze buitenwereld' voor gevolgen zou kunnen hebben.

Jouw voorstel over het maken van afspraken heb ik ergens eerder ook al gedaan: moeder en vader moeten duidelijk maken aan kind wat acceptabel is en wat niet, pas daarná kan stiefvader zijn regels gaan doorvoeren.

[ Bericht 0% gewijzigd door mspoez op 17-10-2019 20:52:31 ]

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 20:36 schreef mspoez het volgende:

[..]

Dennis? Ben jij dat?

He, verrek. Kan haast niet missen.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 20:36 schreef mspoez het volgende:

[..]

Dennis? Ben jij dat?

Denk het niet... jongen, geen jong.
En pohi klopt ook niet, te weinig topics gestart

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 20:45 schreef saparmurat_niyazov het volgende:

[..]

He, verrek. Kan haast niet missen.

100% zeker

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 20:49 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

Denk het niet... jongen, geen jong.
En pohi klopt ook niet, te weinig topics gestart

Jong = kind, niet jongen.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 20:53 schreef mspoez het volgende:

[..]

Jong = kind, niet jongen.

Of misschien is het hem wel. Maar daar is TS niet mee geholpen.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 21:02 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

Of misschien is het hem wel. Maar daar is TS niet mee geholpen.

Laten we maar weer ontopic gaan idd.

quote:

Op woensdag 16 oktober 2019 22:46 schreef lunko1979 het volgende:
Omdat ik geen ruimte in mijn leven voor haar zoon heb. Ik heb geen ruimte voor mensen die mij meermaals schofferen en doodwensen, en nota bene veel voor gedaan heb.

Dat is ergens je goed recht, anderzijds is het misschien beter om minder het gevecht met hem aan te gaan.

Hier heb je het al over 'haar zoon' en jullie kinderen. Misschien blijkt die tweedeling ook wel onbewust in je uitstraling naar hem toe en de manier waarop je hem benadert. Kinderen zijn daar ontzettend gevoelig voor.

Misschien ziet hij jou - niet helemaal onterecht wellicht - wel als degene die zijn moeder en hem heel erg uit elkaar drijven en voelt hij zich ontzettend ongewenst. Dat heeft heel veel impact. Terwijl hij al e.e.a. achter de rug heeft gok ik waar hij al niet echt mee overweg kan en voelt hij zich daar bovenop ook nog eens ongewenst...

Het is en blijft wel haar zoon. Vaak is structureel grensoverschrijdend gedrag van kinderen een signaal dat er achter de voordeur iets niet goed gaat. Zou het überhaupt wel veilig voor hem voelen? En zo nee, kun je zorgen dat het dat wel wordt?

Hij is denk ik niet degene die in beweging moet komen, dat ben jij en voor een deel je partner.

[ Bericht 0% gewijzigd door Xa1pt op 17-10-2019 21:32:18 ]

De puper, het kind.
Je praat behoorlijk afstandelijk en denigrerend over hem.

Whatever the case, met zijn huidige aanpak drijft hij zijn vrouw alleen maar verder weg. En zijn stiefzoon is ze met succes uit elkaar aan het drijven.

Dan kan TS wel gelijk willen krijgen, maar het gaat hem niet aan de door hem gewenste uitkomst brengen.

Kinderen hebben stabiele ouders nodig, moeder én vader.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 11:19 schreef lunko1979 het volgende:
Bloeden is een figure of speech, op de blaren zitten idem. Alsof ie zijn billen echt heeft verbrandt.
Ik heb al talloze keren aangegeven dat er voor hem wel ruimte is, maar dat hij het uit komt praten omdat ie een half uur later een feestje heeft, en dus een slaapplek moet hebben komt over als puur eigenbelang. Familietherapie hebben we gehad, jaren geleden, daar is niet veel uitgekomen.

Hij accepteert mijn rol niet, en lapt alle hele normale regels aan zijn laars.

Hij heeft een lange tijd aangegeven niet te kunnen werken omdat (insert smoes). Hij kon geen krantjes gooien, want stel dat er iemand met hem ging praten. Vakkenvuller idem. Ik heb altijd aangegeven dat hij het wel kon maar simpelweg niet wilde, want autisme.

Afgelopen week gaf hij aan niet te gaan werken voor ¤ 3.50 per uur want zo weinig. Sowieso doordeweeks ging hij naar school en dan ging hij 's avonds echt niet werken, en in het weekend gaat hij naar zijn vader en gaat hij dus echt niet werken. Dat hij met pakkies peuken in de tuin staat a ¤ 8,00 de stuk.....

Waarom 7 en 17 dezelfde regels hebben? Dat geldt voor iedereen, als ik te hard rijd krijg ik een boete. Oorzaak -> gevolg -> consequentie.

Er zijn ook mensen die hun tekortkoming uitbuiten. slechte resultaten op school ligt aan autisme, niet dat hij tot 4 uur 's nachts Netflix ligt te kijken. Snel geirriteerd zijn de volgende dag -> autisme.

Toen we samen gingen wonen, was er nog geen autisme vastgesteld. Dat ik daarna in familietherapie ben geweest, bijeenkomsten heb bijgewoond en boeken heb gelezen is een feit.

Dat ik hem aan het slopen ben lijkt me onjuist.

Ik ben het met je eens. Ik vind de reacties in dit topic heel raar. Het kan best zijn dat je afstandelijk overkomt maar schelden enz. goedpraten en alles met de mantel der liefde bedekken omdat hij een beperking heeft , geen moeite doen om regels te hoeven handhaven want hij is toch een puber tja... Dan kan zelfs ik een kind opvoeden, als het zo makkelijk is.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 23:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik ben het met je eens. Ik vind de reacties in dit topic heel raar. Het kan best zijn dat je afstandelijk overkomt maar schelden enz. goedpraten en alles met de mantel der liefde bedekken omdat hij een beperking heeft , geen moeite doen om regels te hoeven handhaven want hij is toch een puber tja... Dan kan zelfs ik een kind opvoeden, als het zo makkelijk is.

Het punt is dat veel erop wijst dat TS zelf (samen met de andere volwassenen: de moeder en de bioogische vader) de oorzaak van het gedrag van de puber is. En dat ze volharden in hun mislukte opvoeding, zodat de boel blijft escaleren. De puber is daar het slachtoffer van, de reacties van de puber zijn gezien die achtergrond volkomen voorspelbaar. Het is wat dat betreft goed dat de moeder een eind aan de relatie wil maken, dat kan de puber nog een veilig thuis bieden, anders escaleert dit makkelijk verder naar drugsmisbruik (heroïne) en gerelateerde ellende, of zelfmoordpogingen en zo.
Maar ja TS vind regeltjes en zijn eigen kinderen meer gunnen belangrijker dan het leven van zijn stiefzoon die alleen maar geld kost.

TS die een puber met een stoornis aan de drugs helpt omdat hij regels wilt handhaven

Only on the foks

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 03:11 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Het punt is dat veel erop wijst dat TS zelf (samen met de andere volwassenen: de moeder en de bioogische vader) de oorzaak van het gedrag van de puber is. En dat ze volharden in hun mislukte opvoeding, zodat de boel blijft escaleren. De puber is daar het slachtoffer van, de reacties van de puber zijn gezien die achtergrond volkomen voorspelbaar. Het is wat dat betreft goed dat de moeder een eind aan de relatie wil maken, dat kan de puber nog een veilig thuis bieden, anders escaleert dit makkelijk verder naar drugsmisbruik (heroïne) en gerelateerde ellende, of zelfmoordpogingen en zo.
Maar ja TS vind regeltjes en zijn eigen kinderen meer gunnen belangrijker dan het leven van zijn stiefzoon die alleen maar geld kost.

Ja die stiefzoon heeft toch twee ouders? Degene die hier de grootste steken laten vallen zijn de biologische ouders.

quote:

Op donderdag 17 oktober 2019 12:20 schreef lunko1979 het volgende:

[..]

Die jongen is 17, volgens mij spelen "normale" kinderen dan ook niet meer met ouders. Zijn moeder gamet ook niet met hem. Is daar een rol voor mij weggelegd? Zou zijn moeder dat niet eerder moeten doen dan? Sterker nog, beneden staat een Wii en daar wordt met regelmaat samen op gegamed. Als er een bordspel wordt gedaan doe ik dat met hem en zijn vrienden.
Wij willen dat hij mee kan draaien binnen de maatschappij. Waarom hebben al zijn kennissen/vrienden wel een bijbaan en hij niet? We stellen echt geen absurde eisen.

Wat een tenenkrommende reactie dit. Je bent alles in hokjes aan het plaatsen.

- Een jongen van 17 hoort niet te gamen met zijn ouders (wtf?), heb je wel door dat je je kind dus gewoon "abnormaal" noemt als hij wel met zijn ouders zou gamen? Het lijkt mij fantastisch om samen met mn zoontje over een paar jaar samen te gamen, leuk toch??
- Zijn moeder gamet niet met hem, dus ik hoef dat ook niet te doen. Je bent toch verdomme zijn "vader"? Verschuil je niet elke keer achter het feit dat het niet jouw echte kind is, je bent gewoon zijn vader, punt.
- Een jongen van 17 hoort een bijbaan te hebben, want iedereen om hem heen heeft het ook.

Je probeert een kind van 17 te vormen naar jouw beeld van hoe een 17-jarige moet zijn. Je hebt het zelfs over eisen die je stelt. Uberhaupt het woordje eisen stellen aan je kind.. Het enige wat jij als ouder kunt doen is je kind bewust maken van het nut van bepaalde dingen, zoals werken voor eigen geld, maar je kunt dat niet van hem eisen.

Verder krijg ik de indruk dat je je echt alleen maar irriteert aan je pleegkind en alleen maar bezig bent met de irritatiepunten eruit te pikken (geen baantje, roken etc.).. Zoek de gezamenlijke interesses op, praat er over met je zoon wat hij graag wil en ga leuke dingen doen om de band te verbeteren/versterken. Dat is je nummer 1 prio, de rest komt vanzelf.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 05:35 schreef Poesje_Mauw77 het volgende:

[..]

Ja die stiefzoon heeft toch twee ouders? Degene die hier de grootste steken laten vallen zijn de biologische ouders.

De ene is zelf niet ok zo te lezen (en bemoeit zich niet met de opvoeding) en de andere woont samen met TS. Ik vraag me af of de moeder het eens is met die regels, of dat ze onder druk van TS heeft toegestemd.

Als TS niks met de opvoeding heeft te maken, heeft de puber natuurlijk ook niks met de door TS opgelegde regels te maken.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 09:46 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

De ene is zelf niet ok zo te lezen (en bemoeit zich niet met de opvoeding) en de andere woont samen met TS. Ik vraag me af of de moeder het eens is met die regels, of dat ze onder druk van TS heeft toegestemd.

Als TS niks met de opvoeding heeft te maken, heeft de puber natuurlijk ook niks met de door TS opgelegde regels te maken.

Natuurlijk heeft de jongen zich aan de regels te houden die in het huis van ts gelden. Vreemd dat gewoon ronduit vervelend gedrag door de mantel der liefde moet worden bedekt.
Dat de vader zich niet met de opvoeding bemoeit is niet ts zijn pakkie an.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 09:40 schreef iScream. het volgende:

[..]

Wat een tenenkrommende reactie dit. Je bent alles in hokjes aan het plaatsen.

- Een jongen van 17 hoort niet te gamen met zijn ouders (wtf?), heb je wel door dat je je kind dus gewoon "abnormaal" noemt als hij wel met zijn ouders zou gamen? Het lijkt mij fantastisch om samen met mn zoontje over een paar jaar samen te gamen, leuk toch??
- Zijn moeder gamet niet met hem, dus ik hoef dat ook niet te doen. Je bent toch verdomme zijn "vader"? Verschuil je niet elke keer achter het feit dat het niet jouw echte kind is, je bent gewoon zijn vader, punt.
- Een jongen van 17 hoort een bijbaan te hebben, want iedereen om hem heen heeft het ook.

Je probeert een kind van 17 te vormen naar jouw beeld van hoe een 17-jarige moet zijn. Je hebt het zelfs over eisen die je stelt. Uberhaupt het woordje eisen stellen aan je kind.. Het enige wat jij als ouder kunt doen is je kind bewust maken van het nut van bepaalde dingen, zoals werken voor eigen geld, maar je kunt dat niet van hem eisen.

Verder krijg ik de indruk dat je je echt alleen maar irriteert aan je pleegkind en alleen maar bezig bent met de irritatiepunten eruit te pikken (geen baantje, roken etc.).. Zoek de gezamenlijke interesses op, praat er over met je zoon wat hij graag wil en ga leuke dingen doen om de band te verbeteren/versterken. Dat is je nummer 1 prio, de rest komt vanzelf.

Oh ja aan je eigen kind kun je jezelf niet dood ergeren natuurlijk
Natuurlijk wel, maar tegen je eigen kind door bloed kun je gewoon boos worden als het nodig is, het stiefkind verdient kennelijk een speciale behandeling. Ik had allang mijn handen er vanaf getrokken en had vooral zijn moeder aan haar kop gezeurd dat ze haar zoon op moet voeden. Hoe zouden jullie het zelf vinden als je verplicht een draak van een kind mee moet opvoeden? En daar helemaal niks voor terug krijgt.

Sinds wanneer moet je iets terugkrijgen van je kinderen? Je hebt er toch zelf voor gekozen? Sinds wanneer zijn er voorwaarden aan het verzorgen van een kind? Telt net vooral bij een kind onvoorwaardelijke liefde niet? Sinds wanneer telt zelfs bij kinderen: bijt niet in de hand die je voedt? Man man...
En ja, het is niet zijn kind, maar hij heeft voor haar en dus voor hem gekozen en woont al 11 jaar bij hem.
Maar die jongen voelt perfect dat hij toch niet zo heel gewenst is door ts. Waarschijnlijk is dat al heel lang geleden begonnen toen zijn eigen kindjes er kwamen en toen hij zag hoe hij hun omging. En toen heeft hij als jong kind al conclusies getrokken. Met zijn ASS kan en kon hij dit ook niet plaatsen en kan/kon hij zich niet op een gezonde manier uiten en nu ben je aan het punt belandt dat de emmer over gaat lopen.
Oh en over dat baantje... Laat die jongen toch met rust! Als hij meer geld wil zal hij zelf wel iets gaan zoeken. Bijbaantjes zijn ook zo Nederlands he . Hier in België is dat helemaal niet zo. Je gaat in de zomervakantie een maand werken en verdient daar erg goed je geld (2500-3000 euro als je slim zoekt naar een fabriek met posten) waar je het hele jaar mee door kan.
Ik dacht zelfs dat ze zakgeld als een recht voor kinderen wilden maken? En hij krijgt geen zakgeld als 17-jarige! Geen wonder dat er ruzie is over een paar euro! Als hij een paar euro zou hebben, zou hij zelf kunnen leren hoe ermee om te gaan, met veel vallen en opstaan!

Ik kan het allemaal niet zo goed verwoorden maar ik voel de frustratie van die jongen tot hier! En dan ts die gelijk een klein kind er tegenop zit te schoppen! Jij bent de volwassene, de persoon zonder ASS! Gebruik je verstand man.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 10:17 schreef Poesje_Mauw77 het volgende:
Hoe zouden jullie het zelf vinden als je verplicht een draak van een kind mee moet opvoeden? En daar helemaal niks voor terug krijgt.

Het is een verplichting die je vrijwillig aangaat toen je met de moeder ging samenwonen. Omdat je met je stiefkind in één huis woont, ben je medeverantwoordelijk voor de opvoeding, in elk geval je gedrag en je uitgesproken opvattingen zullen het kind helpen vormen, of je wilt of niet. Als het een draak van een kind wordt, is dat deels ook de schuld van jouw aanwezigheid. Bovendien heb je de taak je partner in de opvoeding te steunen, dat is tenminste het idee van samenleven.
Je kunt er veel voor terug krijgen als je er emotioneel in investeert, namelijk een leuk kind (die jou als vader gaat zien en je later trouw zal zijn als je bejaard en hulpbehoevend bwnt), een fijn gezin, een tevreden partner, een omgeving die ziet dat je een goede vader bent.

Het is veelzeggend dat de moeder haar oudste kind wil redden (en de twee jongere misschien ook) door bij TS weg te willen. Dat laat al enigszins zien waar het probleem zit.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 10:12 schreef Poesje_Mauw77 het volgende:

[..]

Natuurlijk heeft de jongen zich aan de regels te houden die in het huis van ts gelden. Vreemd dat gewoon ronduit vervelend gedrag door de mantel der liefde moet worden bedekt.
Dat de vader zich niet met de opvoeding bemoeit is niet ts zijn pakkie an.

Natuurlijk niet. TS mag/wil zich immers niet met de opvoding bemoeien. Dan heb je dus geen macht om regels op te leggen of te handhaven: dat grijpt allemaal in op de opvoeding.
Als bij TS thuis dat duidelijk is uitgesproken ("ik ben je vader niet" en dergelijke), is er een machtsvacuüm waar de puber misbruik van maakt, maar tevens het slachtoffer van is, want zonder de afstandelijke rol van TS was het waarschijnlijk nooit zover gekomen. Puber had een warm thuis en onvoorwaardelijke liefde nodig van ouders, kreeg dat niet bij de scheiding, en kreeg dat nog minder van zijn stiefvader.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 10:43 schreef Lenny77 het volgende:
Sinds wanneer moet je iets terugkrijgen van je kinderen? Je hebt er toch zelf voor gekozen? Sinds wanneer zijn er voorwaarden aan het verzorgen van een kind? Telt net vooral bij een kind onvoorwaardelijke liefde niet? Sinds wanneer telt zelfs bij kinderen: bijt niet in de hand die je voedt? Man man...
En ja, het is niet zijn kind, maar hij heeft voor haar en dus voor hem gekozen en woont al 11 jaar bij hem.
Maar die jongen voelt perfect dat hij toch niet zo heel gewenst is door ts. Waarschijnlijk is dat al heel lang geleden begonnen toen zijn eigen kindjes er kwamen en toen hij zag hoe hij hun omging. En toen heeft hij als jong kind al conclusies getrokken. Met zijn ASS kan en kon hij dit ook niet plaatsen en kan/kon hij zich niet op een gezonde manier uiten en nu ben je aan het punt belandt dat de emmer over gaat lopen.
Oh en over dat baantje... Laat die jongen toch met rust! Als hij meer geld wil zal hij zelf wel iets gaan zoeken. Bijbaantjes zijn ook zo Nederlands he . Hier in België is dat helemaal niet zo. Je gaat in de zomervakantie een maand werken en verdient daar erg goed je geld (2500-3000 euro als je slim zoekt naar een fabriek met posten) waar je het hele jaar mee door kan.
Ik dacht zelfs dat ze zakgeld als een recht voor kinderen wilden maken? En hij krijgt geen zakgeld als 17-jarige! Geen wonder dat er ruzie is over een paar euro! Als hij een paar euro zou hebben, zou hij zelf kunnen leren hoe ermee om te gaan, met veel vallen en opstaan!

Ik kan het allemaal niet zo goed verwoorden maar ik voel de frustratie van die jongen tot hier! En dan ts die gelijk een klein kind er tegenop zit te schoppen! Jij bent de volwassene, de persoon zonder ASS! Gebruik je verstand man.

Ja, laten we die jongen vooral nog meer verwennen en totaal niet voorbereiden op een normaal functioneren in de maatschappij.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 10:53 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Natuurlijk niet. TS mag/wil zich immers niet met de opvoding bemoeien. Dan heb je dus geen macht om regels op te leggen of te handhaven: dat grijpt allemaal in op de opvoeding.
Als bij TS thuis dat duidelijk is uitgesproken ("ik ben je vader niet" en dergelijke), is er een machtsvacuüm waar de puber misbruik van maakt, maar tevens het slachtoffer van is, want zonder de afstandelijke rol van TS was het waarschijnlijk nooit zover gekomen. Puber had een warm thuis en onvoorwaardelijke liefde nodig van ouders, kreeg dat niet bij de scheiding, en kreeg dat nog minder van zijn stiefvader.

Je hebt een verschil tussen regels in het huis waarin je leeft en je hebt regels die te maken hebben met je opvoeding. Je hoeft het echt niet te pikken als iemand, wie dan ook, je in je eigen huis verrot scheld omdat hij geen geld krijgt om zijn eigen hobby te bekostigen terwijl hij te lamlendig is om een poot uit te steken in de vorm van een bijbaan, hou toch gauw op zeg. Dat jij je als een deurmat wil laten gebruiken door ieder figuur die uit zijn plaat gaat is niet TS zijn probleem.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 10:53 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Natuurlijk niet. TS mag/wil zich immers niet met de opvoding bemoeien. Dan heb je dus geen macht om regels op te leggen of te handhaven: dat grijpt allemaal in op de opvoeding.
Als bij TS thuis dat duidelijk is uitgesproken ("ik ben je vader niet" en dergelijke), is er een machtsvacuüm waar de puber misbruik van maakt, maar tevens het slachtoffer van is, want zonder de afstandelijke rol van TS was het waarschijnlijk nooit zover gekomen. Puber had een warm thuis en onvoorwaardelijke liefde nodig van ouders, kreeg dat niet bij de scheiding, en kreeg dat nog minder van zijn stiefvader.

Ja is allemaal heel vervelend voor het kind, maar degenen die hem zo gemaakt hebben zijn toch echt zijn ouders. Waarom probeer je ts de schuld in de schoenen te schuiven. Kind heeft kennelijk een moeder die over 0 opvoedkundige kwaliteiten beschikt en een vader die zo mogelijk nog triester is maar in jouw ogen is het allemaal de schuld van ts. Hoor jij ook hoe krom dat klinkt? Dat je voor een vrouw met kind hebt gekozen wil niet zeggen dat je een wandelende pinautomaat en tevens boksbal hoeft te zijn in je eigen huis waar jouw regels gelden.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 11:03 schreef JeSuisDroppie het volgende:

[..]

Je hebt een verschil tussen regels in het huis waarin je leeft en je hebt regels die te maken hebben met je opvoeding. Je hoeft het echt niet te pikken als iemand, wie dan ook, je in je eigen huis verrot scheld omdat hij geen geld krijgt om zijn eigen hobby te bekostigen terwijl hij te lamlendig is om een poot uit te steken in de vorm van een bijbaan, hou toch gauw op zeg. Dat jij je als een deurmat wil laten gebruiken door ieder figuur die uit zijn plaat gaat is niet TS zijn probleem.

Dit dus. De rol van de moeder vind ook maar een slap excuus voor een moeder.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 11:53 schreef Poesje_Mauw77 het volgende:

[..]

Ja is allemaal heel vervelend voor het kind, maar degenen die hem zo gemaakt hebben zijn toch echt zijn ouders. Waarom probeer je ts de schuld in de schoenen te schuiven. Kind heeft kennelijk een moeder die over 0 opvoedkundige kwaliteiten beschikt en een vader die zo mogelijk nog triester is maar in jouw ogen is het allemaal de schuld van ts. Hoor jij ook hoe krom dat klinkt? Dat je voor een vrouw met kind hebt gekozen wil niet zeggen dat je een wandelende pinautomaat en tevens boksbal hoeft te zijn in je eigen huis waar jouw regels gelden.

TS is al 11 jaar de mede-opvoeder. Dus er zijn drie mensen die er opvoedkundig niet helemaal lekker in zitten.

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 11:55 schreef miss_sly het volgende:

[..]

TS is al 11 jaar de mede-opvoeder. Dus er zijn drie mensen die er opvoedkundig niet helemaal lekker in zitten.

En pa en ma vinden het wel best allemaal dus nu is ts de kwaaie piet?

quote:

Op vrijdag 18 oktober 2019 12:00 schreef Poesje_Mauw77 het volgende:

[..]

En pa en ma vinden het wel best allemaal dus nu is ts de kwaaie piet?

Nee, dat zijn ze met drieen.

Buiten dat klinkt TS in dit topic ontzettend liefdeloos als het om zijn stiefzoon gaat. Dat is wel verkeerd en mede reden voor een slechte verstandhouding met de stiefzoon En dat heeft ook echt wel invloed op het gedrag van de stiefzoon, die tevens puber is.