R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik en partner zitten al een tijdje in een soort van huwelijkscrisis.
Niet dat het zo slecht loopt tussen ons, al zijn er altijd verbeterpunten.
Haar zoon, (puber/autist,) zorgt voor spanningen bij de overigen, (bij mij, onze 2 kinderen van nog geen 10 en mijn partner.)
Haar zoon heeft omdat hij zijn zin niet kreeg, al meerdere doodsverwensingen naar ons hoofd geslingerd en uitgemaakt voor dingen, die ik niet wens te herhalen. Vandaag was ik volgens hem een niemand, en hoopte hij dat ik een verkeersongeluk kom te overlijden.
Vervolgens is hij naar zijn vader vertrokken. Voorgaande voorvallen kwam zoonlief terug als het hem uitkwam(lees; hij had zelf een reden om naar 'huis' te komen vanwege een feestje van een vriend ofzo. Hij zegt +/- sorry en daarmee was de kous af. ik heb tegen mijn partner gezegd dat zoonlief er niet inkomt als het hem goed uitkomt, maar wacht ÷/- een week. Om hem te laten voelen dat wat hij dit x gedaan heeft, echt niet kan.
Gek genoeg denkt mijn partner daar heel anders over, die heeft het over dat ze haar kind niet op straat laat staan. (wat ik ook niet zei) Maar intussen lijkt het ook dat ze besloten heeft, mij te verlaten.
Omdat ik geen ruimte in mijn leven voor haar zoon heb. Ik heb geen ruimte voor mensen die mij meermaals schofferen en doodwensen, en nota bene veel voor gedaan heb.
Maar goed, ik heb niet gezegd dat zoonlief op straat moet staan, ik heb alleen gezegd dat als hij naar huis wenst te komen, we dat een paar dagen uit kunnen stellen zodat hij er geen belang meer bij heeft.
Op dit moment baal ik vooral voor mijn kinderen, want die gun ik geen leven met gescheiden ouders, en voor mijn ouders die deze ellende wellicht nog mee moeten maken.
Ik weet eigenlijk niet goed wat het punt van deze topic is. Mss ben ik toch radelozer dan ik dacht.
Ben ik nu zo onredelijk? Iemand tips/tricks?
Niet dat het zo slecht loopt tussen ons, al zijn er altijd verbeterpunten.
Haar zoon, (puber/autist,) zorgt voor spanningen bij de overigen, (bij mij, onze 2 kinderen van nog geen 10 en mijn partner.)
Haar zoon heeft omdat hij zijn zin niet kreeg, al meerdere doodsverwensingen naar ons hoofd geslingerd en uitgemaakt voor dingen, die ik niet wens te herhalen. Vandaag was ik volgens hem een niemand, en hoopte hij dat ik een verkeersongeluk kom te overlijden.
Vervolgens is hij naar zijn vader vertrokken. Voorgaande voorvallen kwam zoonlief terug als het hem uitkwam(lees; hij had zelf een reden om naar 'huis' te komen vanwege een feestje van een vriend ofzo. Hij zegt +/- sorry en daarmee was de kous af. ik heb tegen mijn partner gezegd dat zoonlief er niet inkomt als het hem goed uitkomt, maar wacht ÷/- een week. Om hem te laten voelen dat wat hij dit x gedaan heeft, echt niet kan.
Gek genoeg denkt mijn partner daar heel anders over, die heeft het over dat ze haar kind niet op straat laat staan. (wat ik ook niet zei) Maar intussen lijkt het ook dat ze besloten heeft, mij te verlaten.
Omdat ik geen ruimte in mijn leven voor haar zoon heb. Ik heb geen ruimte voor mensen die mij meermaals schofferen en doodwensen, en nota bene veel voor gedaan heb.
Maar goed, ik heb niet gezegd dat zoonlief op straat moet staan, ik heb alleen gezegd dat als hij naar huis wenst te komen, we dat een paar dagen uit kunnen stellen zodat hij er geen belang meer bij heeft.
Op dit moment baal ik vooral voor mijn kinderen, want die gun ik geen leven met gescheiden ouders, en voor mijn ouders die deze ellende wellicht nog mee moeten maken.
Ik weet eigenlijk niet goed wat het punt van deze topic is. Mss ben ik toch radelozer dan ik dacht.
Ben ik nu zo onredelijk? Iemand tips/tricks?
Lijkt me belangrijk dat je geliefde met de vader van haar kind afspraken maakt over hoe de beide huizen gebruikt kunnen worden: is het naar keuze van het kind waar hij slaapt en verblijft of hebben de ouders daar ook nog iets over te zeggen? Op dit moment lijkt, uit jouw verhaal, dat hij de lakens uitdeelt en dat is volgens mij niet helemaal de bedoeling.
Zolang die afspraken er niet zijn is het niet aan jou om hem de toegang tot zijn huis te ontzeggen.
Zolang die afspraken er niet zijn is het niet aan jou om hem de toegang tot zijn huis te ontzeggen.
Prrrrr
Dat ze hem niet zomaar buiten de deur houdt snap ik wel. Daar zullen eerst duidelijke afspraken over gemaakt moeten worden.
Kan ze wel grenzen stellen en consequenties verbinden als die grenzen overschreden worden?
Kan ze wel grenzen stellen en consequenties verbinden als die grenzen overschreden worden?
Overigens vind ik dit wel een heftige. Je hebt ooit voor haar gekozen en hij hoort daarbij. Deal with it.quote:Op woensdag 16 oktober 2019 22:46 schreef lunko1979 het volgende:
Omdat ik geen ruimte in mijn leven voor haar zoon heb.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
De vader van haar kind is 40+ en woont bij zijn ouders thuis. Is niet gediagnosticeerd maar heeft wel degelijk 'ergens' last van.
Afspraken tussen die 2 lukt al een tijdje niet.
Heb mijn partner vertelt dat haar zoon haar als deurmat gebruikt. Verrotschelden, doodwensen, roepen dat het een slechte opvoeding was en vervolgens alles met de mantel der liefde bedekken, en dooooorr...
Ik vind dat zo iemand best even mag bloeden, onze 2 kinderen krijgen deze bagger gewoon mee. En wat houden die er aan over, of wat pikken ze er van op?
Afspraken tussen die 2 lukt al een tijdje niet.
Heb mijn partner vertelt dat haar zoon haar als deurmat gebruikt. Verrotschelden, doodwensen, roepen dat het een slechte opvoeding was en vervolgens alles met de mantel der liefde bedekken, en dooooorr...
Ik vind dat zo iemand best even mag bloeden, onze 2 kinderen krijgen deze bagger gewoon mee. En wat houden die er aan over, of wat pikken ze er van op?
Je hebt het over een kind, hoor. 'Geen ruimte voor hem'. 'Hij mag wel even bloeden'. Kom op zeg, wat als eentje van jou zelf straks ook een horrorpuber wordt die nachtjes wegblijft en met pupillen als jetsers om acht uur 's morgens thuiskomt? Laat je hem dan ook een weekje afkoelen?quote:Op woensdag 16 oktober 2019 23:04 schreef lunko1979 het volgende:
De vader van haar kind is 40+ en woont bij zijn ouders thuis. Is niet gediagnosticeerd maar heeft wel degelijk 'ergens' last van.
Afspraken tussen die 2 lukt al een tijdje niet.
Heb mijn partner vertelt dat haar zoon haar als deurmat gebruikt. Verrotschelden, doodwensen, roepen dat het een slechte opvoeding was en vervolgens alles met de mantel der liefde bedekken, en dooooorr...
Ik vind dat zo iemand best even mag bloeden, onze 2 kinderen krijgen deze bagger gewoon mee. En wat houden die er aan over, of wat pikken ze er van op?
Prrrrr
Maar dat zeg ik ook niet, maar ik vind het ronduit debiel dat meneer weer binnen kan lopen omdat school weer begint. Je kunt niet iemand een mes in zijn ribben steken en met een simpele "sorry" alles teniet doen.quote:
Dat ze hem niet zomaar buiten de deur houdt snap ik wel. Daar zullen eerst duidelijke afspraken over gemaakt moeten worden.
Kan ze wel grenzen stellen en consequenties verbinden als die grenzen overschreden worden?
[..]
Overigens vind ik dit wel een heftige. Je hebt ooit voor haar gekozen en hij hoort daarbij. Deal with it.
Maar: kan ze wel grenzen stellen en consequenties verbinden als die grenzen overschreden worden?
Of boeit het haar niet wat ze naar haar hoofd krijgt?
Of boeit het haar niet wat ze naar haar hoofd krijgt?
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Als het lastig wordt dan vlucht hij in plaats van problemen op te lossen. Een weekje bloeden staat gelijk aan op de blaren zitten.quote:
[..]
Je hebt het over een kind, hoor. 'Geen ruimte voor hem'. 'Hij mag wel even bloeden'. Kom op zeg, wat als eentje van jou zelf straks ook een horrorpuber wordt die nachtjes wegblijft en met pupillen als jetsers om acht uur 's morgens thuiskomt? Laat je hem dan ook een weekje afkoelen?
Ik als "bonus"vader hoef toch niet zo maar alles te pikken? Die "snotneus" bedreigt zijn moeder en mij waar onze kinderen bij zijn. En dan moet ik respect opbrengen en hem normaal behandelen. Ik ben ook gewoon een mens met gevoelens en emoties.
Dat ben ik er iig wel mee opgeschoten, ik moet met mijn partner een duidelijke lijn hebben, hoe lossen we dit op.quote:
Maar: kan ze wel grenzen stellen en consequenties verbinden als die grenzen overschreden worden?
Of boeit het haar niet wat ze naar haar hoofd krijgt?
De laatste keren kwam ik thuis van werk en was alles al opgelost.
Volgens mij moet je partner een duidelijke lijn hebben met de vader van haar zoon, jij bent in deze niet echt een partij.,quote:
[..]
Dat ben ik er iig wel mee opgeschoten, ik moet met mijn partner een duidelijke lijn hebben, hoe lossen we dit op.
Prrrrr
Bijna 18, mede daardoor begrijp ik het ook niet goed.quote:
Hoe oud is de zoon van je vriendin?
Vader heeft geen gezag, dus die heeft letterlijk niks te zeggen. Over een maand of is hij 18 en kan hij gaan en staan waar hij wil.
Hij heeft een laag iq, desondanks lijkt hij slim genoeg om niet definitief bij zijn vader in te trekken.
Eens.quote:
[..]
Volgens mij moet je partner een duidelijke lijn hebben met de vader van haar zoon, jij bent in deze niet echt een partij.,
Blijkbaar komt dit gedrag niet uit de lucht vallen en is dit vaker gebeurd.quote:
[..]
Dat ben ik er iig wel mee opgeschoten, ik moet met mijn partner een duidelijke lijn hebben, hoe lossen we dit op.
De laatste keren kwam ik thuis van werk en was alles al opgelost.
Klinkt als rijkelijk laat eerlijk gezegd als je nu nog een puber bijna volwassene moet gaan opvoeden.
(de leeftijd kwam tijdens het typen door)Mwah zijn kinderen zitten er ook tussen en hebben er ook last van. Bovendien heeft hij al gezegd dat daar geen afspraken mee te maken zijn.quote:
[..]
Volgens mij moet je partner een duidelijke lijn hebben met de vader van haar zoon, jij bent in deze niet echt een partij.,
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Hij heeft niks te maken met de opvoeding van haar oudste. Hij is niet zijn vader en heeft er dus gewoon niks over te zeggen. TS maakt ook gewoon duidelijk onderscheid tussen de zoon van zijn vriendin en de kinderen van hun samen. Dit is iets wat een kind heel duidelijk merkt en dat heeft 9/10x een negatief effect op de relaties onderling.quote:
[..]
Blijkbaar komt dit gedrag niet uit de lucht vallen en is dit vaker gebeurd.
Klinkt als rijkelijk laat eerlijk gezegd als je nu nog een puber bijna volwassene moet gaan opvoeden.
[..]
Mwah zijn kinderen zitten er ook tussen en hebben er ook last van. Bovendien heeft hij al gezegd dat daar geen afspraken mee te maken zijn.
Ja; hij kan dus beslissingen maken voor zijn kinderen, bijvoorbeeld door ervoor te kiezen dan maar even met die kinderen weg te gaan, Hij kan het echt niet maken om voor zijn geliefde te besluiten dat die dan zoon maar buiten de deur moet houden. Niet zijn kind, niet zijn beslissing.quote:
[..]
Mwah zijn kinderen zitten er ook tussen en hebben er ook last van. Bovendien heeft hij al gezegd dat daar geen afspraken mee te maken zijn.
Prrrrr
3 maanden terug werden er ook doodsverwensingen geuit.
Voor de beeldvorming, we wonen al 11 jaar samen, en ken de puber vanaf zijn 4/5 jaar.
Ik ben meer vader voor hem, dan zijn vader. Alleen zijn vader is meer een maatje, eten tijdens 3 weken zomervakantie alleen mac/shoarma/pizza. En als hij weekends naar papa gaat dan gaat vanaf binnenkomst de computer aan. Gamen ze tot de volgende ochtend, worden wakker in de middag avond en gamen weer verder. Tot zover de opvoeding van vader.
Voor de beeldvorming, we wonen al 11 jaar samen, en ken de puber vanaf zijn 4/5 jaar.
Ik ben meer vader voor hem, dan zijn vader. Alleen zijn vader is meer een maatje, eten tijdens 3 weken zomervakantie alleen mac/shoarma/pizza. En als hij weekends naar papa gaat dan gaat vanaf binnenkomst de computer aan. Gamen ze tot de volgende ochtend, worden wakker in de middag avond en gamen weer verder. Tot zover de opvoeding van vader.
quote:
[..]
Bijna 18, mede daardoor begrijp ik het ook niet goed.
Vader heeft geen gezag, dus die heeft letterlijk niks te zeggen. Over een maand of is hij 18 en kan hij gaan en staan waar hij wil.
Hij heeft een laag iq, desondanks lijkt hij slim genoeg om niet definitief bij zijn vader in te trekken.
Klinkt alsof de situatie jullie boven d doet groeit. Er zijn instanties die hierbij kunnen helpen natuurlijm
Eenzijdig besluiten dat ie er niet meer in komt lijkt me in ieder geval niet handig en los van of je 'gelijk' hebt of niet snap ik wel dat je vriendin zich daarmee ook een soort van aangevallen voelt en alsof ze moet kiezen voor haar zoon. Je pakt het gewoon niet heel handig aan om dat zo als een soort van feit op te werpen
Eenzijdig besluiten dat ie er niet meer in komt lijkt me in ieder geval niet handig en los van of je 'gelijk' hebt of niet snap ik wel dat je vriendin zich daarmee ook een soort van aangevallen voelt en alsof ze moet kiezen voor haar zoon. Je pakt het gewoon niet heel handig aan om dat zo als een soort van feit op te werpen
Je bent zijn vader niet en dat zul je ook nooit worden.quote:
3 maanden terug werden er ook doodsverwensingen geuit.
Voor de beeldvorming, we wonen al 11 jaar samen, en ken de puber vanaf zijn 4/5 jaar.
Ik ben meer vader voor hem, dan zijn vader. Alleen zijn vader is meer een maatje, eten tijdens 3 weken zomervakantie alleen mac/shoarma/pizza. En als hij weekends naar papa gaat dan gaat vanaf binnenkomst de computer aan. Gamen ze tot de volgende ochtend, worden wakker in de middag avond en gamen weer verder. Tot zover de opvoeding van vader.
Maar oké, je zorgt dus al 11jaar voor die jongen. Het is pas sinds kort dat hij zich agressief gedraagt naar jullie?
Ik vind dat je houding tov de zoon van je vriendin, waar je al 11 jaar voor zorgt, wel erg achterdochtig en beschuldigend. Die jongen heeft hulp nodig, een stabiele basis. Niet een stiefvader die wel even denkt te kunnen vertellen dat hij niet welkom is thuis.quote:
Het stoort me dat als je zo respectloos bent, en met een nihile sorry, gewoon weer door kunt gaan. Dat voelt oprecht als een nederlaag. Terwijl ik een prima eigen zaak heb, en hij nu 55% van de 100% aanwezig op niveau 1, daarnaast weigert hij bijbaantjes want dat vindt hij niks, maar heeft wel geld om te roken.🤷♂️
Je voelt zijn gedrag als jouw falen en daar moet hij voor boeten, lees ik dat zo goed?quote:
Het stoort me dat als je zo respectloos bent, en met een nihile sorry, gewoon weer door kunt gaan. Dat voelt oprecht als een nederlaag. Terwijl ik een prima eigen zaak heb, en hij nu 55% van de 100% aanwezig op niveau 1, daarnaast weigert hij bijbaantjes want dat vindt hij niks, maar heeft wel geld om te roken.🤷♂️
Prrrrr
