Toch is deze term in de volksmond bekender, bij deze aangegeven dat dit de medisch verkeerde term is maar de TT laat ik toch zo.quote:Op woensdag 4 september 2019 19:45 schreef Seam het volgende:
Kunnen we aub de titel wel aanpassen naar postpartum depressie? Iedere depressie is postnataal (na de geboorte).
Depressies komen wel meer voor in mijn familie. Tot dan heb ik niet eerder die diagnose gehad.quote:Op woensdag 4 september 2019 19:38 schreef Meridiaan het volgende:
Met psychotische kenmerken schrijf je... Welke psychotische kenmerken had je dan?
Komt het ook in je familie voor? (geen idee of PND iets erfelijks kan zijn)
De psychotische kenmerken slopen er langzaam maar duidelijk in. Ik genoot volop van de kraamtijd, borstvoeding ging in tegenstelling bij ons eerste kind probleemloos, ik was super gelukkig. Op een gegeven moment werd ik angstiger, om onbenullige dingen raakte ik al in paniek.quote:Op woensdag 4 september 2019 19:39 schreef Me_dusa het volgende:
Kun en wil je iets vertellen over de psychotische kenmerken die jij zelf ervaart?
Op zich heb je gelijk, maar laat dit aan Bosbeetle over.quote:Op woensdag 4 september 2019 19:45 schreef Seam het volgende:
Kunnen we aub de titel wel aanpassen naar postpartum depressie? Iedere depressie is postnataal (na de geboorte).
Ik ben altijd vrij hard voor mijzelf geweest, dus hield alles grotendeels voor mijzelf onder het mom van niet klagen, gewoon doorgaan. Pas toen ik echt bang was dat ik de realiteit ging verliezen heb ik onze huisarts gebeld. Ik vergeet dat moment nooit meer, ik belde rond 16.30 u en de vrouw van de huisarts (assistente van de praktijk) zei letterlijk dat ze niemand kon bereiken en dat ik maandag moest terugbellen. Na een kwartier belde ze terug dat ik een recept Haldol moest ophalen en dat een van de huisartsen maandags bij mij langs kwam. Ik zei dan moet ik zeker stoppen met de borstvoeding? Ja zei ze, daar schrijf ik ook wat voor voor, dat werd dus Parlodel. Toen mijn man de recepten moest halen heb ik pas een gedeelte van mijn klachten opgebiecht. Ik heb nog nooit zo'n ellendig weekend gehad. Ik kwijlde, mijn borsten leken wel van klei en ik voelde mij een moorddadig wezen en was bang om elk moment de controle te verliezen. Maandag kwam de vrouwelijke huisarts langs en zij schakelde het Riagg, specialistische thuiszorg etc in. Bij het Riagg heb ik mijn diagnose gehad van een psychiater, die in tegenstelling tot mijn huisarts veel begrip toonde voor mijn situatie. Zijn vrouw was zelf ook pas bevallen.quote:Op woensdag 4 september 2019 19:55 schreef Meridiaan het volgende:
Hoe snel merkte je omgeving dat je 'anders' was? En hoe werd dat aan je benoemd?
Ik heb mij zeer lange tijd schuldig gevoeld naar mijn kinderen en het gevoel dat ik een paar jaar heb gefaald als moeder. Pas na vele jaren en de nodige gesprekken met psychologen later is dit schuldgevoel pas afgenomen.quote:Op woensdag 4 september 2019 20:05 schreef Bosbeetle het volgende:
Kijk je hierdoor ook anders naar je kind en hoe zit het met je kind uit je eerdere zwangerschap?
Dat moet ook een behoorlijke opgave geweest zijn, fijn dat de school begrip had. Ben je ook wel eens onbegrip tegen gekomen?quote:Op woensdag 4 september 2019 20:14 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Ik stond erop onze oudste zelf naar de kleuterschool te brengen (op 300 m van ons huis).
Nee, ik heb nooit minder gevoelens gehad voor mijn kind. Daar prijs ik mijzelf gelukkig om. Omdat er toch een bepaald 'risico' was is mijn moeder 3 maanden bij ons in huis geweest.quote:Op woensdag 4 september 2019 20:05 schreef Questular het volgende:
Heb je door deze depressie ook het idee dat de band met je kind minder sterk is dan bv die van je partner met je kind? In mijn nabije omgeving hebben we te maken gehad met een dergelijke depressie waardoor de moeder een hele tijd geen gevoelens heeft gehad voor het kind. Het kind trekt veel meer naar de vader tot grote irritatie/ teleurstelling van de moeder. Wat niet echt bevorderlijk is voor de relatie.
Eigenlijk alleen bij mijn toenmalige mannelijke huisarts (meer zijn assisterende vrouw) en de apotheker die nors reageerde toen ik vroeg of ik na het stoppen van de Haldol de borstvoeding weer op gang zou kunnen brengen.quote:Op woensdag 4 september 2019 20:17 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Dat moet ook een behoorlijke opgave geweest zijn, fijn dat de school begrip had. Ben je ook wel eens onbegrip tegen gekomen?
Hoe lang heeft de depressie geduurd ongeveer? Je praat hier over jaren. Betreft dat het schuldgevoel of de depressie zelf?quote:Op woensdag 4 september 2019 20:14 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ik heb mij zeer lange tijd schuldig gevoeld naar mijn kinderen en het gevoel dat ik een paar jaar heb gefaald als moeder. Pas na vele jaren en de nodige gesprekken met psychologen later is dit schuldgevoel pas afgenomen.
Hoe belabberd ik mij ook voelde, ik stond erop onze oudste zelf naar de kleuterschool te brengen (op 300 m van ons huis). De schoolleiding was gelukkig begripvol en maakte er geen probleem van als we iets later waren.
Beiden, mijn kinderen zijn nu beide volwassen en ik heb er recent met ze zelf over kunnen spreken. Dat heeft mij goed gedaan, het voelde als een soort bedrog als moeder. Ik heb overigens mijn kinderen (en man en mijn familie) niet alles tot in de kleinste details verteld omdat ik dit te confronterend voor ze vind. Mijn hulpverleners weten alle ins en outs van mijn klachten, en dat vind ik genoeg.quote:Op woensdag 4 september 2019 21:08 schreef livelink het volgende:
[..]
Hoe lang heeft de depressie geduurd ongeveer? Je praat hier over jaren. Betreft dat het schuldgevoel of de depressie zelf?
Dank je!quote:
Dat weekend was voor mij ook de hel. Ik denk dat als ik dezelfde dag/avond een hulpverlener had kunnen spreken die mij mijn 'ziekte' fatsoenlijk had kunnen uitleggen had het mijn gezin veel verdriet bespaard.quote:Op woensdag 4 september 2019 21:42 schreef loveli het volgende:
Was het anders gelopen als je direct een begripvolle huisarts had gehad en niet een heel weekend moest wachten? Dat weekend lijkt mij de hel.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
quote:Op woensdag 4 september 2019 21:58 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Dat weekend was voor mij ook de hel. Ik denk dat als ik dezelfde dag/avond een hulpverlener had kunnen spreken die mij mijn 'ziekte' fatsoenlijk had kunnen uitleggen had het mijn gezin veel verdriet bespaard.
Details onder spoiler.Vreselijk. Lijkt me zo eng.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Met terugwerkende kracht word ik boos op je huisarts.Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hoeveel kinderen heb je nou eigenlijk? Mixed signals in je topic.quote:Op woensdag 4 september 2019 19:37 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Een korte introductie :
Getrouwd, 1 kindje van 4,
Bewaar je energie maar voor mensen die het wel verdienen 😉quote:Op woensdag 4 september 2019 22:31 schreef livelink het volgende:
[..]
Vreselijk. Lijkt me zo eng.
Met terugwerkende kracht word ik boos op je huisarts.
Ja, er zijn veel dingen op hun plaats gevallen voor ze. Ik heb altijd geprobeerd mijn kinderen heel ver van mijn depressie te houden. Dus bij een klotedag, had mamma hoofdpijn en als ze zagen dat ik had gehuild, had mamma een zielig filmpje gekeken. Mijn kinderen moeten er wat van hebben meegekregen, maar ik heb mijn best gedaan om dit tot een minimum te beperken.quote:Op woensdag 4 september 2019 23:03 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Jemig wat een waardeloze huisarts was dat.
En wat fijn dat je er nu toch met je kinderen over hebt kunnen praten.
Hebben ze er ooit iets van gemerkt? Of zijn er dingen die nu beter voor ze op hun plek vielen?
2 kinderen, mijn oudste was 4 toen zijn broertje geboren werd.quote:Op woensdag 4 september 2019 23:47 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Hoeveel kinderen heb je nou eigenlijk? Mixed signals in je topic.
Nee, ik doe dat om duidelijk het verschil tussen die 2 aan te geven. Ik had misschien beter over huisarts A en huisarts B kunnen noemen. De huisarts waar ik naar toe ben gegaan is een hele begripvolle en lieve man, dus het heeft niets mer het geslacht te maken maar met de persoon.quote:Op donderdag 5 september 2019 00:35 schreef squatt3r het volgende:
Ik vind het mooi dat je dit deelt. Hoop dat ik deze vragen mag stellen en antwoord krijg:
- Je benoemt het geslacht van je huisartsen steeds, is dat omdat je het idee hebt dat er een samenhang is tussen hun geslacht, hun handelen en je tevredenheid daarover,
Het is niet aan mij om andere mensen hierop te beoordelen. Mensen zijn complexe wezens.quote:- Heb je andere mensen ontmoet met dezelfde klachten en wel eens het idee gehad dat het aanstelleritis was, nepklachten om meer vrij te krijgen of gebrek aan zin om het kind op te voeden en hiermee de mensen die deze klachten wel ervaren benadelen?
Eigenlijk best wel geschrokken, maar ook onwennig om ermee om te gaan. Op zich ben ik altijd assertief en goedgebekt van nature en daar past een depressie niet vanzelfsprekend bij.quote:-Hoe was de reactie van je omgeving?
Ja, ik heb dat overwogen maar mijn man wil(de) dat niet.quote:Op donderdag 5 september 2019 00:36 schreef squatt3r het volgende:
Laatste vraag indirect gerelateerd aan dit topic: je wilde kinderen, heb je ooit overwogen te adopteren of pleeggezin te zijn ipv per se (biologisch) eigen kinderen te willen?
Wat beschouw je als een gemiddelde opvoeding?quote:Op donderdag 5 september 2019 00:39 schreef squatt3r het volgende:
Nu echt de allerlaatste: je schreef dat je je schuldig had gevoeld omdat je dacht gefaald te hebben en er nu anders over te denken. Maar klopt de hypothese dat je kind(eren) geen gemiddelde opvoeding in die jaren hebben ervaren? Dat de leraar te laat komen accepteerde lijkt dat te illustreren. Je kinderen hadden te maken met gedragingen die niet gemiddeld zijn. Zou je daar ook positieve kanten van kunnen zien? (Dat ze gewend zijn aan afwijking etc)
Hoe reageerden zij daarop, wat gaven zij aan ervaren te hebben?quote:Op woensdag 4 september 2019 21:40 schreef VraagWatJeWil het volgende:
en ik heb er recent met ze zelf over kunnen spreken.
Aaah, ik dacht dat je jezelf voorstelde. Maar je zei: ik had een kindje van vier en toen werd ik zwanger. Nu snap ik hetquote:Op woensdag 4 september 2019 23:47 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Hoeveel kinderen heb je nou eigenlijk? Mixed signals in je topic.
Oja? Hoe ontstaat dat dan?quote:Op donderdag 5 september 2019 09:06 schreef kovenant het volgende:
niet om dit topic te downplayen aangezien wij thuis er ook mee te maken hebben gehad, maar voor de mensen die dit niet wisten je kan als man ook een postnatale depressie ontwikkelen.
combinatie van factoren.quote:
Zo, heftig.quote:Op donderdag 5 september 2019 09:16 schreef kovenant het volgende:
[..]
combinatie van factoren.
voor mij was het acceptatie van nieuwe rol als vader van een kind waarvoor ik dacht klaar te zijn wat nog niet helemaal het geval was.
het overlijden van een naaste tijdens de tweede kraamdag.
huilbaby.
en kindje zat vanaf dag 1 in het gips met been.
uiteindelijk door ontwikkeld in Post traumatisch stress stoornis.
De term postnataal/postpartum geeft vooral aan wanneer het ontstaat (al blijkt dat niet altijd te kloppen, achteraf gezien kan de depressie ook al tijdens de zwangerschap begonnen zijn). Het onderscheid met een toevallige reguliere depressie kort na de bevalling is inderdaad niet te maken (behalve misschien achteraf). Ik denk wel dat het nuttig is dat er een aparte term voor is en dat die algemeen bekend is. Vroeger dacht men dat alle vrouwen dolgelukkig op een roze wolk zaten na de geboorte van hun kind, dus was de drempel hoger om hulp te vragen en te krijgen.quote:Op donderdag 5 september 2019 09:22 schreef Postbus100 het volgende:
wat is het verschil tussen een post'natale' (=postpartum blijkbaar) depressie en een 'gewone' depressie? Een depressie ontstaat door een combinatie aan factoren, en dat kan dus ook een geboorte zijn. Vanwaar de aparte aanduiding, waarom noemt men het niet gewoon een depressie? Zitten daar nog verschillen in.
Daaraan gerelateerd dacht ik namelijk altijd dat een postnatale depressie te maken had met hormonen en alles, vandaar dat ik verbaasd ben dat het ook bij mannen kan ontstaan. Dus blijkbaar toch niet (alleen) hormonen. Dus dat roept de vraag op waarin het verschilt van de reguliere depressie.
Ze gaf aan dat haar kinderen inmiddels volwassen zijn. POP-poli's bestaan nog niet zo lang. Als ik haar verhaal zo lees had ze vooral in de acute fase beter geholpen moeten worden, dus voordat ze bij een behandelaar terecht kon.quote:Op donderdag 5 september 2019 10:11 schreef Tink89 het volgende:
TS: is er bij jullie in de buurt een pop-poli? En was je daar misschien beter geholpen, denk je?
Helder, dankquote:Op donderdag 5 september 2019 10:45 schreef ViviRAWRS het volgende:
De term postnataal/postpartum geeft vooral aan wanneer het ontstaat (al blijkt dat niet altijd te kloppen, achteraf gezien kan de depressie ook al tijdens de zwangerschap begonnen zijn). Het onderscheid met een toevallige reguliere depressie kort na de bevalling is inderdaad niet te maken (behalve misschien achteraf). Ik denk wel dat het nuttig is dat er een aparte term voor is en dat die algemeen bekend is. Vroeger dacht men dat alle vrouwen dolgelukkig op een roze wolk zaten na de geboorte van hun kind, dus was de drempel hoger om hulp te vragen en te krijgen.
Ik weet het niet. Mijn beide kinderen zijn gediagnosticeerd met ADHD in hun kindertijd dus moest ik zowiezo daar rekening mee houden.quote:Op donderdag 5 september 2019 08:12 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Denk je dat je kind er schade aan heeft ondervonden
Zij hebben er duidelijk moeite mee dat hun moeder deze verdietige periode heeft gehad, ik begrijp dat maar wil niet dat ze daar zelf nog verdriet om hebben of 'rekening' met mij gaan houden. Het leven gaat door, ze moeten hun eigen leven oo de rit krijgen en dat is in deze tijd lastig genoeg.quote:Op donderdag 5 september 2019 08:27 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Hoe reageerden zij daarop, wat gaven zij aan ervaren te hebben?
Ik hoop hiermee in ieder geval 'iemand' te helpen om hun verhaal te doen.quote:Op donderdag 5 september 2019 08:43 schreef B.ertha het volgende:
Wauw, wat goed dat je zo'n heftig verhaal deelt!
Ik was duidelijk meer in mijzelf gekeerd, mijn spontaniteit en humor waren ver te zoeken. Mijn man heeft het ook zwaar gehad, hij is geen 'prater' en ging dus maar van alles doen om het mij naar de zin te maken. Als ik dan bijv opperde dat ik mettertijd de open haard uit de woonkamer zou willen hebben, ging hij direct met een moker de schouw wegslopen, terwijl dat van mij niet hoefde, ik had behoefte aan rust. Pas jaren later hebben we er uitgebreid samen over gesproken en gehuild. Mijn man vond het vreselijk dat ik langere tijd apathisch ben geweest, dit is de eerste maanden het ergst geweest ook door de antipsychotica, ik zat letterlijk kwijlend op de bank en verzorgde mij zelf amper. Dat was voor mijn man moeilijk om toe te moeten zien. Maar we zijn er doorheen gekomen.quote:- Hoe denk je dat mensen jou hebben ervaren die jij niet hebt ingelicht? Was het aan je te zien, gedroeg je je anders etc.?
In periodes van stress kan ik pseudo - hallicinaties krijgen. Dit gaat overigens de laatste 4 jaar goed, maar ik weet dat ik die 'gevoeligheid' bij mij draag.quote:- Je schrijft dat je er nog altijd last van hebt/gevoelig voor bent. Hoe belemmert het je nu nog? Hoe uit zich dat? Voel je het aankomen en kun je het dan in de kiem smoren of lig je er dan weer helemaal af?
Ik denk dat elk mens uniek is en ook de mate van klachten die ze tijdens een Postnatale depressie ervaren. De psychotische kenmerken maakten het niet gemakkelijk, maar het lijkt mij vreselijk om te moeten ervaren geen liefde voor je kind te hebben of geen behoefte te hebben aan de moederlijke zorgplicht. 'Leed' kun je niet met elkaar vergelijken.quote:- Weet je of jouw verhaal 'gemiddeld' is voor vrouwen met PND of had jij het heel zwaar te pakken?
Ik kon al die tijd thuis blijven wonen, omdat mijn moeder bij ons in huis kwam wonen voor enkele maanden. De weekenden als mijn man vrij was, ging ze dan naar huis. Alle scherpe messen en scharen waren in die tijd opgeborgen. De dagbehandeling noemden ze wel een opname maar ik mocht gewoontthuis slapen, deze dagbehandeling duurde ruim een jaar. Daarna heb ik nog een tijdje in een andere groep van 1 hele dag therapie gevolgd.quote:- Begrijp ik nou goed dat je wel al die tijd thuis hebt gewoond? (Je spreekt over middagen) Was er ooit sprake van opname en waarom wel/niet?
Ik heb dit niet expliciet nagevraagd, maar ik heb zijn vragende gezichtje als hij mijn tranen ontdekte nog steeds op mijn netvlies staan. Ik zal dit toch nog eens met hem bespreken.quote:- Heeft je oudste er herinneringen aan?
Ik heb veel verschillende 'oorzaken' en neven-diagnoses voorbij horen komen.quote:- Is er een reden dat jij dit hebt gekregen? Kunnen ze dat überhaupt zeggen?
Dat kan zeker, elke belangrijke levensgebeurtenis kan een depressie uitlokken.quote:Op donderdag 5 september 2019 09:06 schreef kovenant het volgende:
niet om dit topic te downplayen aangezien wij thuis er ook mee te maken hebben gehad, maar voor de mensen die dit niet wisten je kan als man ook een postnatale depressie ontwikkelen.
Ik denk zelf dat er een aparte benaming voor is omdat het zo expliciet na een bevalling voorkomt en daardoor een grote impact heeft op het genieten van je baby en het gezinsleven.quote:Op donderdag 5 september 2019 09:22 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Zo, heftig.
(zit ondertussen ook even te googlen en kom dit tegen: https://www.rtlnieuws.nl/(...)het-bestaat-hormonen )
Jouw verhaal en degene in de bijlage, en misschien ook wel het verhaal van deze TS, doet bij mij de vraag rijzen: wat is het verschil tussen een post'natale' (=postpartum blijkbaar) depressie en een 'gewone' depressie? Een depressie ontstaat door een combinatie aan factoren, en dat kan dus ook een geboorte zijn. Vanwaar de aparte aanduiding, waarom noemt men het niet gewoon een depressie? Zitten daar nog verschillen in.
Daaraan gerelateerd dacht ik namelijk altijd dat een postnatale depressie te maken had met hormonen en alles, vandaar dat ik verbaasd ben dat het ook bij mannen kan ontstaan. Dus blijkbaar toch niet (alleen) hormonen. Dus dat roept de vraag op waarin het verschilt van de reguliere depressie.
Edit: ik hoef er eigenlijk geen antwoord op. Was meer een filosofische vraag die ik voor mezelf opwerp.
Die vraag is in de OP al beantwoord: ja.quote:
Ah sorry overheen gelezen, mijn vriendin had last van de toeschietreflex. Toen we daar achter kwamen na 3 maanden, dat afgebouwd en ging het gelukkig snel beter met haar.quote:Op donderdag 5 september 2019 13:17 schreef Tink89 het volgende:
[..]
Die vraag is in de OP al beantwoord: ja.
Zoals een mede-user al aangaf, in mijn tijd waren er nog geen pop-poli"s en om eerlijk te zeggen wist ik tot nu ook niet van het bestaan af. Vind het een hele goede ontwikkeling!quote:Op donderdag 5 september 2019 10:11 schreef Tink89 het volgende:
Volgens mijn gyn en de pop-poli hier is het verschil vooral dat een ppd (postpartum inderdaad) te maken heeft met je hormoonhuishouding en de komst van een baby.
Geen idee hoe zwart-wit dat is....
TS: is er bij jullie in de buurt een pop-poli? En was je daar misschien beter geholpen, denk je? Ik merk dat de doorverwijzing daarnaartoe hier in het ziekenhuis bij de gynaecoloog heel makkelijk gaat en dat mijn huisarts er ook niet al te ingewikkeld over doet, maar dat een goede vriendin zo ongeveer moest smeken of ze daarheen mocht 'omdat ze niet ernstig genoeg was'. Hoe denk jij erover: zou dat zo laagdrempelig mogelijk moeten zijn? En is er nog winst te behalen qua patientvoorlichting? Ik wist door andere factoren van de pop-poli af, maar echt bekendheid wordt er hier niet aan gegeven...
Nog een vraag: zou je zelf kersverse moeders kunnen en willen ondersteunen? Door bijv voorlichting te geven of een facebookgroep te starten ofzo?
Ik hoop dat jullie hier iets mee kunnen ❤️quote:Op donderdag 5 september 2019 10:57 schreef chaos2305 het volgende:
Ik vindt het heel knap dat je dit hier durft aan te geven, Mijn vrouw heeft na de geboorte van onze zoon hetzelfde gehad, na 1,5 - 2 jaar was ze weer "beter" verklaard. Uiteindelijk een paar jaar later (na 2 miskramen waarbij ze na de 2e weer psychotische klachten kreeg) is ze gediagnosticeerd met PTSS en een Bi polaire (type 2) stoornis.
Heftig verhaal en zeer herkenbaar
Ja, ik gaf borstvoeding en vond dat echt heerlijk, geniet momentjes tussen moeder en kind. Tot ik na 12 weken moest stoppen met borstvoeding vanwege de anti-psychotica. Vind dat nog steeds jammer.quote:
Tegenwoordig is de start met antipsychotica niet meer automatisch het einde van de borstvoeding. Het hangt wel af van de soort en de dosering, en de voorschrijvend arts moet er natuurlijk ook achter staan. Daar heb je voor jezelf van destijds niks aan, maar misschien wel fijn om te weten dat ze nu vaak meer proberen mee te denken of het wél kan in plaats van het rigoureus af te kappen.quote:Op donderdag 5 september 2019 13:30 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Ja, ik gaf borstvoeding en vond dat echt heerlijk, geniet momentjes tussen moeder en kind. Tot ik na 12 weken moest stoppen met borstvoeding vanwege de anti-psychotica. Vind dat nog steeds jammer.
Ik vind dat erg fijn om te horen, dank je!quote:Op donderdag 5 september 2019 13:44 schreef ViviRAWRS het volgende:
[..]
Tegenwoordig is de start met antipsychotica niet meer automatisch het einde van de borstvoeding. Het hangt wel af van de soort en de dosering, en de voorschrijvend arts moet er natuurlijk ook achter staan. Daar heb je voor jezelf van destijds niks aan, maar misschien wel fijn om te weten dat ze nu vaak meer proberen mee te denken of het wél kan in plaats van het rigoureus af te kappen.
Ik vind dat een grof schandaal, ik geef dan ook altijd het advies om een GGZ GZ psycholoog te zoeken.quote:Op donderdag 5 september 2019 14:10 schreef spectrumanalyser het volgende:
Bij een depressie kan een psycholoog een rol spelen. Tot op de dag van vandaag mag iedereen zichzelf psycholoog noemen. het is geen beschermde titel. Een kamertje vrijmaken, kinderen naar de opvang, bordje aan de deur en beginnen maar.
Wat is jouw oordeel over het feit dat elke man of vrouw voor psycholoog mag spelen?
Ben je het ermee eens dat een amateur-psycholoog problemen kan verergeren?
Je bedoelt een GZ-psycholoog neem ik aan, ingeschreven in BIG-register?quote:Op donderdag 5 september 2019 14:23 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ik vind dat een grof schandaal, ik geef dan ook altijd het advies om een GGZ psycholoog te zoeken.
Ondeskundige hulp beschouw ik als kwakzalverij.
Graag gedaan,quote:Op donderdag 5 september 2019 15:26 schreef -marz- het volgende:
Dank voor het delen van je verhaal hier.
[..]
Excuses, ik bedoel inderdaad GZ psycholoog!quote:Je bedoelt een GZ-psycholoog neem ik aan, ingeschreven in BIG-register?
(In de GGZ werken juist relatief veel zgn. basispsychologen, dus zonder registratie)
Vertel gerust wat je kwijt wil hoor, ik zie dat niet als topic kaap. Vind het juist fijn als een ander ook zijn verhaal kwijt kan. Het kan iemand zoveel 'lucht' geven om dit te kunnen vertellen!quote:Op donderdag 5 september 2019 09:16 schreef kovenant het volgende:
[..]
combinatie van factoren.
voor mij was het acceptatie van nieuwe rol als vader van een kind waarvoor ik dacht klaar te zijn wat nog niet helemaal het geval was.
het overlijden van een naaste tijdens de tweede kraamdag.
huilbaby.
en kindje zat vanaf dag 1 in het gips met been.
uiteindelijk door ontwikkeld in Post traumatisch stress stoornis.
dit gaat geen topic kaap worden trouwens, heb ik ook geen behoefte aan
Je hersenen maken ook deel uit van je lichaam. Of is dat niet wat je bedoelt?quote:Op donderdag 5 september 2019 15:43 schreef dagobertE6 het volgende:
Zat het uiteindelijk tussen de oren of was het echt lichamelijk?
ik heb het gelukkig goed kunnen afsluiten, behalve een klein stukje van PTSD.quote:Op donderdag 5 september 2019 15:44 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Vertel gerust wat je kwijt wil hoor, ik zie dat niet als topic kaap. Vind het juist fijn als een ander ook zijn verhaal kwijt kan. Het kan iemand zoveel 'lucht' geven om dit te kunnen vertellen!
quote:Op donderdag 5 september 2019 15:46 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Je hersenen maken ook deel uit van je lichaam. Of is dat niet wat je bedoelt?
Dat lijkt mij heel vervelend, heb je wel eens EMDR geprobeerd? Bij mij heeft dat goed geholpen.quote:Op donderdag 5 september 2019 15:51 schreef kovenant het volgende:
[..]
ik heb het gelukkig goed kunnen afsluiten, behalve een klein stukje van PTSD.
als ik lig te slapen en ik hoor in mn slaap een baby huilen ( <1 jaar oud) dan word ik badend in zweet wakker.
ik slaap door alles heen, ook mn eigen kinderen maar dat niet....
+1quote:Op donderdag 5 september 2019 16:27 schreef ViviRAWRS het volgende:
[..]
Het blijft lastig voor mensen om psychiatrische ziekten als volwaardige ziekten te beschouwen. Als iemand een ziekte van de nieren of de schildklier heeft, dan worden ze écht niet gevraagd of ze zich dat misschien ingebeeld hebben of zo.
Dit!quote:Op donderdag 5 september 2019 16:27 schreef ViviRAWRS het volgende:
[..]
Het blijft lastig voor mensen om psychiatrische ziekten als volwaardige ziekten te beschouwen. Als iemand een ziekte van de nieren of de schildklier heeft, dan worden ze écht niet gevraagd of ze zich dat misschien ingebeeld hebben of zo.
Voor de geboorte van mijn jongste zoon heb ik nooit psychotische gedachtes gehadof zo'n extreme somberheid ervaren. Volgens mij heeft de geboorte inderdaad het een en ander getriggerd, maar misschien was er anders op een later tijdstip evengoed een depressie ontstaan.quote:Op donderdag 5 september 2019 17:35 schreef Burner82 het volgende:
Ik heb het meeste wel gelezen, maar niet alles. Ik heb wel 1 vraag. Ik snap de term/het etiket post natale depressie wel, maar als je erop terug kijkt, zat dat er niet eerder al, ook icm de psychotische gedachtes? En was de geboorte niet de trigger?
Had je somberheid en psychotische gedachtes los van elkaar, of vielen ze samen? En hoe lang duurde dat dan?quote:Op donderdag 5 september 2019 17:54 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Voor de geboorte van mijn jongste zoon heb ik nooit psychotische gedachtes gehadof zo'n extreme somberheid ervaren. Volgens mij heeft de geboorte inderdaad het een en ander getriggerd, maar misschien was er anders op een later tijdstip evengoed een depressie ontstaan.
Het begon met angst en sombere gedachtes, dat werden langzaam waanideeën met depressieve gedachtes en toen kwamen de psychotische klachten. De klachten waren in de week voordat ik aan de bel trok vol continue aanwezig. Door de anti-psychotica en de anti-depressiva werden de klachten na verloop van tijd minder. Maar het heeft jaren geduurd voordat ik 'klachtenvrij' was.quote:Op donderdag 5 september 2019 17:56 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Had je somberheid en psychotische gedachtes los van elkaar, of vielen ze samen? En hoe lang duurde dat dan?
Ik kijk heel soms nog naar foto's van mijn kinderen uit die tijd, ik vind dat best wel confronterend. Sommige situaties herken ik ook niet, terwijl ik toch zelf de foto heb gemaakt. Het groene groeiboekje heb ik redelijk bij gehouden, dus daar vind ik veel 'weetjes' uit de babytijd terug.quote:Op donderdag 5 september 2019 20:22 schreef Meridiaan het volgende:
- Kijk je wel eens foto's terug van die periode?
- Heeft je man ook begeleiding gehad in die periode?
Ik heb echt een fantastische kraamtijd gehad, alles verliep voorspoedig, pas na enkele weken kwamen de serieuze klachten.quote:Op donderdag 5 september 2019 23:15 schreef loveli het volgende:
Zijn er signalen geweest waardoor je omgeving had kunnen weten dat je hulp nodig had?
In de periode dat de kraamhulp er was, had ik nergens last van. Ik heb mijn kraamhulp later nog een bedankbrief geschreven omdat ik mede door haar wel terug kon kijken op een leuke kraamtijd, ik heb toen een lieve brief terug gehad. Enkele jaren geleden kwam ik haar bij toeval tegen toen ik op kraamvisite was bij een nicht, we herkenden elkaar gelijk terwijl er toch bijna 20 jaar voorbij was. Nadat de kraamhulp weg was, ging het gewoon goed. Mijn man werkte 6 dagen per week en ik was gewoon druk bezig met de kinderen naar bed brengen of borstvoeding te geven als hij 's avonds thuis was. Dus hij had ook weinig om op te merken, ook omdat ik mijn beginnende klachten voor mijzelf hield.quote:Ik heb ooit een filmpje gezien hoe je herkent dat iemand verdrinkt. Heel anders en minder opvallend dan wat je zou verwachten. Zijn er signalen die een hulpverlener (kraamzorg) of naaste had kunnen oppikken als ze zich ervan bewust waren dat het alarmbellen waren?
Kraamtranen duren een paar dagen, een depressie duurt beduidend langer en gaat veel dieper. Achteraf bekeken waren mijn toegenomen irreëele angsten een signaal dat het verkeerd ging.quote:Dus of het verschil tussen gewone hormonen/kraamtranen en een postnatale depressie te herkennen is als je weet waarop je moet letten.
Voor mij was het een combi van alles wat je noemt, maar dat kan voor iedereen anders zijn.quote:Op vrijdag 6 september 2019 00:14 schreef Posergoth6667 het volgende:
Ik heb al vaker hierover gehoord. Is dit een gevolg van een grote verschuiving in je hormoon huishouding, een gevolg van de geboorte wat (bij gebrek aan een betere omschrijving) schokkend kan zijn, onderliggende problemen, een combinatie hiervan of heel iets anders?
In mijn dagbehandeling heb ik er over leren praten.quote:Ik vind het knap dat je hierover kunt praten.
Off-topic, maar kan hier niet omheen...quote:Op vrijdag 6 september 2019 12:59 schreef sjoemie1985 het volgende:
Ik weet niet of je gelovig bent of gelovig opgevoed?
Maar ik als christen denk al gouw dat als je stemmen hoort die je tot bepaalde gedachtes brengen zoals suïcide dat het demonische machten zijn die je op al die rare gedachten brengt.
Heb je daar ook wel eens bij stil gestaan in die periode?
En of gedacht om het "hoger" op te zoeken?
Ik ben niet religieus opgevoed, maar denk wel dat er meer is 'tussen hemel en aarde'.quote:Op vrijdag 6 september 2019 12:59 schreef sjoemie1985 het volgende:
Ik weet niet of je gelovig bent of gelovig opgevoed?
Maar ik als christen denk al gouw dat als je stemmen hoort die je tot bepaalde gedachtes brengen zoals suïcide dat het demonische machten zijn die je op al die rare gedachten brengt.
Heb je daar ook wel eens bij stil gestaan in die periode?
En of gedacht om het "hoger" op te zoeken?
In de dagbehandeling heb ik inderdaad veel nare verhalen gehoord van mensen die door de emotionele en fysieke mishandeling hun streng religieuze ouders zwaar getraumatiseerd zijn geraakt. Begrijp mij goed, ik gun ieder zijn religie maar een 'religieus' leven is geen garantie voor een veilig nestje thuis.quote:Op vrijdag 6 september 2019 13:30 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Off-topic, maar kan hier niet omheen...
Ik heb meer mensen gezien die een depressie of een angst-stoornis hebben ontwikkeld door zo een "christelijke" opvoeding, dan dat mensen daadwerkelijk bezeten waren.
De dynamiek in het leven verandert zowiezo als men kinderen krijgt, maar ik heb niet echt vrienden verloren of zo.quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:00 schreef Rozevla het volgende:
Merk je dat vrienden weggevallen zijn of je minder opzoeken ?
Ik heb zelf namelijk een kennis met een depressie en merk dat ik er na een periode van bijna 2 jaar geen zin meer in heb om het aan te horen en der zoveel mogelijk ontwijk op verjaardagen etc.
Ik zocht meestal externe motivatie, heb jij nog iets of iemand aan je dagbehandeling overgehouden, waar je veel aan had?quote:Op vrijdag 6 september 2019 13:54 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ik ben niet religieus opgevoed, maar denk wel dat er meer is 'tussen hemel en aarde'.
Als je in zo'n situatie zit hoop je wel op een reddende engel, maar in de praktijk blijkt dat dat je die hulp zelf moet zoeken en aan jezelf moet werken.
Nee.quote:Op donderdag 5 september 2019 15:46 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Je hersenen maken ook deel uit van je lichaam. Of is dat niet wat je bedoelt?
Technisch gezien is het placebo effect ook gewoon lichamelijk...quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:17 schreef dagobertE6 het volgende:
[..]
Nee.
Was het tussen je oren (placebo effect) of kreeg je echt depressie vanwege je lichamelijke stoffen?
De goede kant van psycho-somatisch.quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:19 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Technisch gezien is het placebo effect ook gewoon lichamelijk...
Was er ook middelen gebruik, of echt alleen de depressie?quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:04 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
De dynamiek in het leven verandert zowiezo als men kinderen krijgt, maar ik heb niet echt vrienden verloren of zo.
Ik vermoed door een hormonaal disbalans, doorgemaakte traumas en een 'gedrogeerde' bevalling.quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:17 schreef dagobertE6 het volgende:
[..]
Nee.
Was het tussen je oren (placebo effect) of kreeg je echt depressie vanwege je lichamelijke stoffen?
Ik rook en drink niet (nooit gedaan toen, nu hooguit 3 glazen per jaar) en gebruikte geen overige 'genotmiddelen'. Alleen de medicatie die de artsen voorschreven voor de post natale depressie en de daaruit voortvloeiende klachten. Voor en tijdens mijn zwangerschap ook geen medicijnen gebruikt, hooguit een paracetamol.quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:29 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Was er ook middelen gebruik, of echt alleen de depressie?
Dat maakt het wel een stuk "makkelijker"!quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:39 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ik rook en drink niet (nooit gedaan toen, nu hooguit 3 glazen per jaar) en gebruikte geen overige 'genotmiddelen'. Alleen de medicatie die de artsen voorschreven voor de post natale depressie en de daaruit voortvloeiende klachten. Voor en tijdens mijn zwangerschap ook geen medicijnen gebruikt, hooguit een paracetamol.
Hoe bedoel je dat?quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:44 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Dat maakt het wel een stuk "makkelijker"!
Een middelenverslaving kan je snel terugtrekken in een depressie, omdat die verslaving heel hard roept tot gebruik. En door gebruik voed je weer de depressie. Daarom dat het "makkelijker" is. Ik zeg absoluut niet dat het makkelijk is of zo, voor de goede orde.quote:
Oh ik dacht dat je op de paracetamol doelde ;-)quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:58 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Een middelenverslaving kan je snel terugtrekken in een depressie, omdat die verslaving heel hard roept tot gebruik. En door gebruik voed je weer de depressie. Daarom dat het "makkelijker" is. Ik zeg absoluut niet dat het makkelijk is of zo, voor de goede orde.
Ja ik heb heel veel 'inzichten' gekregen die tot op de dag van vandaag nog zeer waardevol zijn.quote:Op vrijdag 6 september 2019 14:15 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Ik zocht meestal externe motivatie, heb jij nog iets of iemand aan je dagbehandeling overgehouden, waar je veel aan had?
Je zult daar idd wel zelf actief naar moeten zoeken.
Ja, kan snel gaan dan, met middelen erbij. Mooi dat je dat niet had!quote:Op vrijdag 6 september 2019 15:05 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Oh ik dacht dat je op de paracetamol doelde ;-)
Nee met middelen gebruik had het verhaal wel anders gelopen, denk dat een opname dan zeker op zijn plek was geweest. Zou er niet aan moeten denken wat er was gebeurd als ik mijn psychotische beelden had weg willen drinken!
Dat snap ik, maar ook qua mensen er wat aan gehad? Of spreek je niemand meer van je dagbehandeling?quote:Op vrijdag 6 september 2019 15:07 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ja ik heb heel veel 'inzichten' gekregen waar ik tot op de dag van vandaag nog zeer waardevol zijn.
Ja, die mensen hebben mij juist die inzichten helpen vormen. Zo voelde ik mij een zeer slecht mens, doordat je intens alles met elkaar deelt zie je hoe dit mechanisme met negatief denken over jezelf werkt en voel je dat je misschien helemaal niet zo slecht bent als je zelf denkt. De dagbehandeling is nu bijna 20 jaar terug, ik heb met enkelen contact gehouden maar dat is de laatste jaren verwaterd. Maar vergeten doe ik ze zeker niet.quote:Op vrijdag 6 september 2019 15:13 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Dat snap ik, maar ook qua mensen er wat aan gehad? Of spreek je niemand meer van je dagbehandeling?
quote:Op vrijdag 6 september 2019 15:22 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ja, die mensen hebben mij juist die inzichten helpen vormen. Zo voelde ik mij een zeer slecht mens, doordat je intens alles met elkaar deelt zie je hoe dit mechanisme met negatief denken over jezelf werkt en voel je dat je misschien helemaal niet zo slecht bent als je zelf denkt. De dagbehandeling is nu bijna 20 jaar terug, ik heb met enkelen contact gehouden maar dat is de laatste jaren verwaterd. Maar vergeten doe ik ze zeker niet.
Zo een behandeling kan inderdaad wel heftig zijn, je leert wel nadenken over je eigen gedrag. Hoe oud was je toen je die behandeling deed? Was het echt gespitst op depressie (die behandeling bestaan tegenwoordig niet meer geloof ik..)quote:Op vrijdag 6 september 2019 15:22 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ja, die mensen hebben mij juist die inzichten helpen vormen. Zo voelde ik mij een zeer slecht mens, doordat je intens alles met elkaar deelt zie je hoe dit mechanisme met negatief denken over jezelf werkt en voel je dat je misschien helemaal niet zo slecht bent als je zelf denkt. De dagbehandeling is nu bijna 20 jaar terug, ik heb met enkelen contact gehouden maar dat is de laatste jaren verwaterd. Maar vergeten doe ik ze zeker niet.
Ik was 30 jaar bij aanvang. Het was een vorm van cognitieve therapie in combi met creatieve - en bewegings therapie (dat heette anders, deed mij aan gymnastiek denken maar soms ook zeer confronterend) Volgens mij bestaan dit soort groepen nog steeds.quote:Op vrijdag 6 september 2019 15:51 schreef Burner82 het volgende:
[..]
[..]
Zo een behandeling kan inderdaad wel heftig zijn, je leert wel nadenken over je eigen gedrag. Hoe oud was je toen je die behandeling deed? Was het echt gespitst op depressie (die behandeling bestaan tegenwoordig niet meer geloof ik..)
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |