Neoliberalisme wat houdt het in? #28

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 00:24 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Tegelijkertijd wordt er in deze topicreeks bovenmatig veel belang gehecht aan lijstjes van allerlei bronnen als Nederland er negatief (of minder positief) uitspringt, of wanneer de Scandinavische landen boven ons staan. Vaak gaat dit dan gepaard met teksten zoals 'Nederland glijdt af', of 'Nederland bananenrepubliek'.

Het lijkt mij vreemd als mensen in de Nederland, met geheel verschillende politieke standpunten, allemaal hun standpunt bewezen achten, op grond van hetzelfde gegeven. In ieder geval hebben de meer gelukkige landen geen rudimentaire verzorgingsstaat.

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 22:18 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Er zal altijd wel iemand ongelukkig zijn in de gelukkigste landen en er is ook altijd wel iemand in die landen te vinden zijn die het einde der tijden zal voorspellen vanwege het neoliberalisme, de immigranten of liberale waarden.

Neoliberalen kunnen, volgens hun eigen leer, niets met een geluksindex. Een geluksindex is in strijd met het neoliberale dogma, dat een interpersoonlijk vergelijk onmogelijk is. Een cijfer voor de mate van geluk in een land, is alleen mogelijk als je de geluksgevoelens van de bewoners kunt samenstellen tot 1 getal. Daarvoor zou je deze geluksgevoelens onder 1 noemer moeten kunnen brengen (onmogelijk volgens het dogma). Geen mens kan, volgens de neoliberalen, iets met de subjectiviteit van de ander. Iemand die ongelukkig is in een neoliberaal land, moet niet zeiken. Het is dus raar als neoliberalen gaan schermen met een geluksindex. Worüber man nicht sprechen kann darüber soll man schweigen.

quote:

Op vrijdag 1 november 2019 12:26 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Rare gedachtenkronkel. Dus omdat neoliberalen (zogenaamd dan, hè?) geluk niet kunnen vangen in een getal, mag een neoliberaal niet schermen met een geluksindex. Trekken we dat door, dan zou dat betekenen dat een sociaal-democraat of socialist niet mag schermen met welvaart per capita, omdat dit getal iemand van een rode signatuur weer niets zegt.

Nee, het betreft een expliciet neoliberaal dogma:

een interpersoonlijk vergelijk is onmogelijk.

Daarop berust de stelling dat Pareto optimaal het maximaal haalbare is. Met een sociale nutsfunctie daarbovenuit komen is uitgesloten. Herverdeling is onverdedigbaar. Het sluit net zo goed een geluksindex uit. Je kunt in de logica niet van twee walletjes eten.

quote:

Volgens mij doen we er beter aan dat iedereen mag schermen met elk getal, naar gelang men wil, zolang die bronnen maar opvraagbaar en uitlegbaar zijn. De meeste neoliberale en sociaal-democratische landen zijn welvarend en gelukkig, vaak doordat de combinatie van kapitalisme en democratie het meeste geluk voor de grootste groep mensen met zich mee brengt. Autocraten, dictaturen, communistische oorden en feodale landen komen er aanmerkelijk slechter vanaf.

Het probleem met losse getallen is dat het losse feiten zijn. Losse feiten zijn niet objectief, omdat de wereld niet objectief bestaat uit losse feiten. Dat is radicaal contextloos. Sterker, radicaal logicaloos. Een los feit bewijst, op zichzelf genomen, niets.

quote:

Op vrijdag 1 november 2019 23:13 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Onwaar, Pareto efficientie gaat niet uit van de onmogelijkheid of onverdedigbaarheid van herverdeling, je haalt nu zwakke pareto optima en sterke pareto optima door elkaar. Als je niet verder kunt herverdelen dan dat het de samenleving slechter af maakt voor de toegenomen verbetering voor de individuen waar je de verdeling voor op zet, is dat niet hetzelfde als bepleiten dat geen enkele herverdeling verdedigbaar is. Ik kan bijvoorbeeld best zeggen dat het Pareto-optimaal is om een deel van de top 50% af te nemen, om daarmee de venijnige kantjes van armoede weg te nemen voor de armste 50% van de bevolking. Sterker nog, sociaal-democraten baseren zich ten dele op Pareto-efficientie als het gaat om de prijs van gelijkheid, met dien verstande dat een Pareto-maximale verdeling niet een maximale maatschappelijke opbrengst zal resulteren, omdat een maximaal gewogen surplus is niet gelijk aan een maximaal ongewogen surplus.

Dat je in de logica niet van twee walletjes kunt eten (je kan niet in hoog-dimensionele criteria eenzijdig optimaliseren als het aankomt op geluk en welvaart) zegt dus ook dat sociaaldemocraten met als impliciete doelstelling een maximale maatschappelijke opbrengst dit niet kunnen nastreven als dit voor een Pareto-inefficiënte verdeling zorgt? Volgens mij zoeken zowel neoliberalen als sociaal-democraten op dezelfde efficiente frontier naar een optimale situatie, maar vinden ze die bij een verschillende verdeling tussen welvaart en maatschappelijke opbrengst.

De neoliberalen zijn voor de sterke variant. Zij gaan uit van marktspelers die samen een non-cooperatief spelen. Gaan overleggen over de zwakke variant, en wat daarin redelijk is, zijn extra regels of afspraken, die je op een collectief niveau moet maken (een regulerende overheid) en dat is nu juist uit den boze (het verstoort de incentives/ het prijsmechanisme / marktwerking). Deze sterke variant leidt wel tot de uitsluiting van herverdeling, en daarmee wordt het eigendomsrecht absoluut (een hartewens van veel neoliberalen / libertariers).

quote:

[..]

Volgens mij zegt ook niemand hier: Nederland scoort goed op X, daarmee is bewezen dat Nederland het beste land ter wereld is. Wat wordt beargumenteerd door personen aan de linker en rechterzijde van het politieke spectrum is dat bepaalde landen op een breed scala aan lijstjes (meerdere getallen en meerdere losse feiten) goed scoren, waarmee niet direct de causaliteit wordt aangetoond tussen vrijheid, welvaart, geluk, welzijn, (sociale zekerheid) en als afhankelijke variabele de staatsinrichting van een land, maar waaruit wel een bepaalde correlatie wordt gevonden tussen landen die een hoog GDP per capita hebben, een zekere mate van sociale zekerheid, een kapitalistisch stelsel en een democratie en landen die goed scoren op tal van positieve onafhankelijke variabelen.

Dat klopt, en komt uit de sociale wetenschappen. Maar de neoliberalen trekken zich niets aan van de wetenschap. Zij ontwerpen het marktmodel (een managementmodel) axiomatisch. Een voorbeeld van zo'n axioma stelt dat er geen interpersoonlijk vergelijk mogelijk is. De Nobelprijswinnaar Amartya Sen heeft veel werk gemaakt van het argumenteren tegen juist dit axioma. De neoliberalen waren zijn opponenten.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 01-11-2019 23:43:13 ]

quote:

Op vrijdag 1 november 2019 23:49 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Als je neoliberalen ziet als uitsluitend libertariers die zich volledig willen onttrekken aan het sociale contract van een samenleving, inclusief herverdeling, dan is de groep wel heel erg nauw vastgesteld en heeft de neoliberale beweging ontzettend weinig gerealiseerd sinds de opkomst van Reagan/Thatcher in de jaren '80. De Westerse neoliberalen en de Nederlandse stroming van het neoliberalisme gaat uit van een bepaalde verzorgingsstaat/participatiesamenleving, waarmee afspraken of extra regels vanuit een centrale planner of een democratie niet uit den boze zijn en waarbij het prijsmechanisme van marktdenken niet zaligmakend is, slechts dat prijsmechanismen meer prevaleren onder het neoliberalisme, dan in andere vormen van economische systemen. Stellen dat de sterke pareto variant het ideaal is van de neoliberaal, is gelijk aan stellen dat geen enkele sociaal-democraat voor een pareto-efficiëntie is, want pareto-efficientie doet de sociaal-democraat niets als het zorgt voor ongelijkheid of minder dan volledige herverdeling. Dit terwijl een hoop sociaal-democraten en socialisten erkennen dat in sommige gevallen de toegenomen marginale belastingdruk niet opweegt tegen de afname van de pareto-efficiëntie, ondanks dat het een hogere maatschappelijke welvaart tot gevolg kan hebben. Veel moderne socialisten en sociaal-democraten willen rijken niet zwaarder belasten als dit de armen niet ten goede komt, ondanks dat de maatschappelijke ongelijkheid zal terugdringen. Beide stellingen zijn volgens mij moeilijk te bewijzen en duwen de neoliberaal en de sociaaldemocraat in de uiterste hoekjes van de vlakverdeling van de hoog-dimensionele verdelingen. De verschillen zijn zo groot niet.

Het neoliberalisme is geen praktijk, maar een ideologie, Deze (markt)ideologie is de inspiratiebron van de neoliberalen wereldwijd. In 1980 hebben de neoliberalen niet overal een coup gepleegd en een dictator geinstaleerd (alleen in Chili), die de ideologie letterlijk heeft vertaald in een praktijk (misschien was er in Rusland in 1990 zo'n poging). Dat klopt.

De neoliberalen waren lange tijd in een euforie stemming. In eigen kring verkondigde men de marktideologie en haar dogma's als harde waarheden. Deze dogma's zijn deels overgenomen door de libertariers, die een continuering zijn van de harde kern van de neoliberalen, onder een andere naam.

Er is veel bereikt in de sfeer van macht (een overdracht naar private partijen). Handelsverdragen hebben bedrijven een eigen platform gegeven waarmee de landsgrenzen voor hen zijn weggepoetst (ze kunnen daardoor landen tegen elkaar uitspelen). Een eigen rechtbank die hen beschermd tegen overheden (door hun ISDS op te nemen in alle handelsverdragen) is nog niet gelukt,

De financiele sector heeft een shadowbanking wereld ontwikkeld, waarin de rol van de overheid steeds geringer wordt. Investeringen lopen niet meer via spaarders, maar via onderpand. Het grootste onderpand ter wereld is het huizenbezit onder de bevolking. Hypotheken kunnen verpakt worden (Residential Morgage Backed Securities) en deze pakketten kunnen dienen als een vervanging van staatsobligaties op de balansen van de dealers ('synthetische staatsobligaties'). Zo komt de shadowbanking wereld losser van de overheid (markets all the way down). Facebook wil de Libra introduceren (let op de naam keuze), een nieuwe munteenheid, los van de overheid / centrale bank. Deze beweging gaat nog steeds door.

Er is ook veel geprivatiseerd en gedereguleerd. Het flexwerk is geintroduceerd. Private partijen zijn overgegaan tot het opzetten van marktplaatsen (zoals Uber) die een regulerende rol spelen, als ware ze de nieuwe overheid.

quote:

[..]

Het voorbeeld van de Nobelprijswinnaar is anekdotisch en daarmee geen onderbouwing voor het feit dat neoliberalen anti-wetenschappelijk zijn, net zo min als dat de Nobelprijswinnaar Milton Friedman een bewijs is dat neoliberalen zich altijd op de wetenschap berusten. Sterker nog, merkwaardig dat je hier wil stellen dat neoliberalen een axiomatisch marktmodel ontwerpen, gebaseerd op eerdere axioma's, dit model inhoudelijk consistent is, maar neoliberalen gelijktijdig zich niets aantrekken van de wetenschap. Het zou eenvoudig moeten zijn een gat te schieten in de deductie van neoliberalen, maar dat is in meer dan 28 topics van 300 posts per stuk nog niet gelukt.

Het is geen anekdotisch bewijs, A. Sen heeft een serieus debat gevoerd met de neoliberalen over dit thema (ethiek versus Pareto optimaal). De neoliberalen kiezen zelfbewust voor een axiomatisch deductieve methode. Dus niet voor een experimentele. In die zin treden zij buiten de wetenschap, en is het ideologie (politiek filosofisch / politiek economisch).

[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 02-11-2019 01:46:09 ]

quote:

Op zaterdag 2 november 2019 00:36 schreef GSbrder het volgende:
is er een economische of politieke filosofie die het experimentele heeft gevolgd, of baseert elke politieke stroming zich op axioma's?

Alle politieke bewegingen doen dat. In het geval van de neoliberalen is er echter zo'n sterke link met de economie, dat het neoliberalisme niet gezien wordt als een politieke ideologie, maar als wetenschap. Het is geen wetenschap.

quote:

Op zaterdag 2 november 2019 00:45 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Ik wil best mee dat een politieke stroming geen wetenschap is. Maar je argument staat nu op het feit dat alle/veel neoliberalen de neoliberale boodschap volgen alsof het wetenschappelijk bewezen is, terwijl het (net als veel ideologieën) niet of nauwelijks falsificeerbaar is. Wil niet zeggen dat alles wat neoliberalen geloven onwaar is, net zoals niet alles wat sociaaldemocraten geloven onwaar is.

Dat volgt daar ook niet uit. Waarom het onwaar is, kun je o.a. teruglezen in deze topic-reeks.

De onderliggende ideologie is ook geen raadsel. Alleen, in het publieke debat is de formele neoliberale leer nooit uiteengezet. Toch speelt deze leer een belangrijke rol in allerlei formele omgevingen, die vorm geven aan de economie en de samenleving. Inmiddels is het neoliberalisme al over haar hoogtepunt heen. Veel mensen geloven er niet meer zo in. Veel van de neoliberale zienswijze en haar implementatie is over de hoofden van de bevolking heen gegaan (of achter hun rug om). Niks gemerkt.

quote:

Op zaterdag 2 november 2019 16:17 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Dit lijkt in tegenspraak met elkaar. Als het een ideologie is, die niet is uitgelegd aan de bevolking, over haar piek heen, maar tegelijkertijd een bedreiging is voor de Westerse samenleving en een belangrijke rol heeft in formele omgevingen, wat is het dan? Dus het is zowel stiekem en in achterkamertjes beklonken, als dominant in het denken en handelen van de burgerbevolking, als over haar hoogtepunt heen? Klinkt een beetje als de rooms-katholieke kerk, op deze manier.

De ideologie kwam tot de gewone bevolking in de vorm van een slap aftreksel, propaganda:
- alles is een markt
- alles is een keuze
- alles is je eigen verantwoordelijkheid
etc ...
Dat is niet hetzelfde als de formele leer. De ins en outs van de axiomatische leer kennen alleen de mensen die zich daarin hebben verdiept.

Zo kwam het dus tot ons. Je mocht niet zeggen dat het ideologie was, je mocht niet zeggen dat het populisme was, het was de waarheid. Volgens de moderne mediawetten is propaganda ook het hoogst haalbare (gegeven het domme klootjesvolk). Ook liet de politiek zich leiden door de opvattingen van James Buchanan (politiek beschouwd als een markt):

quote:

James Buchanan is considered the architect of public choice theory. In fact, his work within Public Choice earned him the Nobel Prize in Economic Science in 1986. Public choice theory focuses on people's decision making process within the political realm. Buchanan used both the fields of economics and political science to help develop Public Choice. The same principles used to interpret people's decisions in a market setting are applied to voting, lobbying, campaigning, and even candidates. Buchanan maintains that a person's first instinct is to make their decisions based upon their own self-interest. Buchanan explains public choice theory as "politics without romance" because, he says, many of the promises made in politics are intended to appear concerned with the interest of others, but in reality are the products of selfish ulterior motives. According to this view, political decisions, on both sides of the voting booth, are rarely made with the intention of helping anyone but the one making the decision. Buchanan argues that by analyzing the behaviors of voters and politicians that their actions could become easily predicted.

https://en.wikipedia.org/(...)Public_choice_theory

Niet alleen is de ideologie nooit duidelijk aan de bevolking uitgelegd, ook het beleid en de praktijk speelde zich grotendeels achter de schermen af. Neem het monetarisme van Milton Friedman (het financiele deel van de neoliberale ideologie). Dat gaat uit van een kringloop van geld, waarin geld (bij benadering) een behouden grootheid is. Dat was in de tijd van de goudstandaard het geval. Toen de goudstandaard werd vervangen door fiatgeld kon je eindeloos geld bijdrukken. De monetaristen bepleitte (in een kritiek op Keynes) voor een geldbeleid waarin de geldhoeveelheid gelijke tred houdt met de reele economische groei, om inflatie te voorkomen. De overheid moest dus niet teveel geld creeeren / obligaties uitgeven. Punt.

Dit idee is gedurende in de neoliberale periode vanaf 1980 tot de kredietcrisis uitgedragen. Maar zo werkte het geldsysteem allang niet meer. De geldhoeveelheid wordt bepaald door private dealers, die hun balansen kunnen laten groeien en krimpen. Voor de kredietcrisis groeide de geldhoeveelheid in Nederland met 10% per jaar (huizen duurder, hypotheken hoger). Op de middelbare school werd daarentegen leerlingen geleerd dat de investeringssom gelijk is aan de spaarsom (de wet van Say). Je kon op de universiteit in economie afstuderen, en ook niet beter weten, hoewel het al decennia lang niet meer zo werkt. En toen de kredietcrisis kwam, bleek er ook nog een hele shadowbank wereld te bestaan, waar niemand van wist.

Of neem de ISDS in de handelsverdragen als NAFTA en de handelsverdragen die men wilde afsluiten (TTP, TTIP, etc..). Dat is een heel nieuw instituut, dat na het afsluiten van deze multinationale handelsverdragen nauwelijks meer te beinvloeden valt door individuele deelnemende landen. Een eigen rechtssysteem, dat bedrijven moet compenseren, voor ieder nadeel dat overheidsbeleid met zich meebrengt. Die wilde men invoeren zonder ergens over te lullen (handels is goed, punt).

Dat de bevolking de ins en outs van de neoliberale leer niet kennen, noch weet wat de politiek daarmee deed, noch wat private partijen er in de praktijk mee deden, is kenmerkend aan de hele neoliberale periode (anti-democratisch). Zelfs mensen, die relevante specialistische opleidingen volgden, stonden bloot aan ideologische propaganda en werden erdoor misleid. En toen de kredietcrisis kwam, heeft men in Nederland nog jarenlang geprobeerd alle kritiek de kop in te drukken. Neoliberalisme was een woord, dat alleen populistische gekken gebruiken (en die je daaraan herkent).

Kortom, de neoliberalen hadden een nieuw managementsysteem ontworpen, gebaseerd op de marktlogica. Dat is vanaf 1980 over de (westerse) wereld uitgerold (The Washington Consensus) en met veel propaganda doorgedrukt (zie het OP voor het soort discussies waartoe dat leidde).

Pas sinds een jaar of vijf is er een publiek debat over mogelijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 03-11-2019 16:31:45 ]

quote:

Een Brits geval van sado-populisme

Een man komt aan de macht met wilde beloften, en voert vervolgens een beleid dat precies die mensen pijn doet die op hem hebben gestemd – met instemming van henzelf. Donald Trump? Het is ook best een aardige typering van de Britse premier Boris Johnson. Zeker nu via de Financial Times een plan van zijn kabinet is uitgelekt waarin ruimte wordt gemaakt voor een verregaand gedereguleerd Verenigd Koninkrijk na de Brexit.

Het document stelt volgens de FT dat er „ruimte is voor interpretatie” van het gelijke speelveld dat het VK en de EU afspreken wanneer de Britten de EU eenmaal hebben verlaten. Het VK kan dan na verloop van tijd allerlei standaards gaan verlagen - van arbeidsvoorwaarden tot milieu en belastingen - om zo te concurreren met het continent.

Er is al langer een naam voor deze strategie: Singapore-on-Thames – hetgeen overigens best een belediging is voor Singapore. Het VK wordt in dit geval een gedereguleerd eiland voor de Europese kust. De Duitse bondskanselier Merkel vreest er voor. Ook de Franse president Macron houdt hier rekening mee.

Voor de Britse Leave-stemmer belooft het allemaal weinig goeds. Er bestond al een vermoeden over wie hij of zij nu eigenlijk is. Begin dit jaar gaf uit een uitgebreid onderzoek in het European Journal of Political Economy uitsluitsel. De typische Brexiteer is over het algemeen wat ouder, ‘wit’ (zoals dat tegenwoordig heet), laag opgeleid, moeilijk bemiddelbaar, niet erg gezond en vaak afhankelijk van sociale voorzieningen. De Leave-stemmer is, kortom, de eerste die lijdt onder de moeilijke tijden die aanbreken na de Brexit. En al helemaal onder de afbraak van de zekerheden die van het VK een gedereguleerd goedkoopte-eiland moet maken.

[...]

quote:

WeWork, of: hoe je in twee maanden 35 miljard aan waarde kunt verliezen

Het bedrijf was tot voor kort de hoogst gewaardeerde Amerikaanse onderneming zonder beursnotering. Op het hoogtepunt schatten investeerders de waarde ervan op 47 miljard dollar, omgerekend 42 miljard euro. Zoals vaker bij snelgroeiende unicorns (start-ups die meer dan een miljard dollar waard zijn) zat een beursgang in de planning. Oprichter Adam Neumann droomde tegenover vrienden al hardop van een toekomst als ’s werelds eerste biljardair, schreef The Wall Street Journal.

Het liep anders. WeWork staat sinds deze maand bekend als het bedrijf dat binnen twee maanden bijna 40 miljard dollar (35 miljard euro) aan waarde verloor. Oprichter Neumann vertrok, en duizenden werknemers dreigen nu hun baan te verliezen. De beursgang is geschrapt. Sterker: de vraag is of WeWork nog wel toekomst heeft – en zo ja, in welke vorm.

Hoe kon dit gebeuren?

quote:

Ruimtereis naar de aarde

Ligt onze toekomst op aarde of in de ruimte? Dat was de hamvraag in het gesprek tussen de optimist en de pessimist. Alle grote problemen van de wereld passeerden, zoals klimaatverandering, bevolkingsgroei, infectieziekten en milieuvervuiling.

De optimist begon: toegegeven, de uitdagingen zijn enorm, maar ze zijn oplosbaar, althans in principe. Er is geen natuurwet die ons verbiedt schone, duurzame energie voor iedereen te ontwikkelen. Zeker met de schat aan natuurlijke bronnen, bovenal de onuitputtelijke zon. Verder laten de cijfers zien dat de wereldbevolking uiteindelijk zal krimpen. Als een zeker welzijnsniveau is bereikt, krijgen mensen minder kinderen. Vergeet ook de zegeningen van nanotechnologie, bio-engineering en kunstmatige intelligentie niet. Hiermee kunnen we slimmere steden bouwen en het milieu ontzien. Kijk eens hoe de vervuiling uit het verleden is aangepakt. Er is hoop!

De pessimist luisterde hoofdschuddend naar dit betoog. Voor hem was het kristalhelder. Dit gaan we nooit redden. De honger naar energie en welvaart en economische groei is niet te stuiten. De rest van de mensheid wil ook auto’s, airconditioning en vliegvakanties. De aarde is eenvoudigweg te klein om deze vraag aan te kunnen. Er is maar één uitweg en wel omhoog. De ruimte in. Uiteindelijk gaat de mensheid wonen in gigantische ruimtesteden. Metropolen als enorme satellieten die zich baden in de overvloedige zonne-energie, zonder enige zorg over broeikasgassen of vervuiling.

[...]

Het twistgesprek tussen de optimist en de pessimist over de eindbestemming van de mensheid was amusant, ware het niet dat dit twee van de rijkste mensen ter wereld betrof. Vertegenwoordigers van de groeiende groep megarijke individuen die niet alleen een verreikende visie hebben, maar ook de financiële slagkracht om deze waar te maken. Het grote verschil met de jaren zestig is niet dat er nu geen ambitieuze toekomstdromen zijn over een betere wereld, op aarde of in de ruimte. Het zijn echter niet langer de dromen van naties, maar van welvarende burgers.

Vooral in de kringen van technologie-entrepreneurs brandt het raketvuur heftig. Men probeert elkaar de loef af te steken in deze nieuwe ruimterace. Door de ongekende concentratie van rijkdom worden de beslissingen over de bestemming van ons allen steeds meer door een kleine bovenlaag genomen. ’s Werelds twintig rijkste miljardairs bezaten volgens het tijdschrift Forbes in 2018 een gecombineerd vermogen van 1,2 biljoen dollar. Dat is goed voor vier complete Apolloprogramma’s. Betaald uit eigen zak.

Ik weet niet hoe u erover denkt, maar een bestaan in een anonieme ruimtestad met een keer per jaar een bezoek aan natuurpark De Aarde trekt mij niet bijzonder aan. Daar ben ik te optimistisch voor. Misschien moeten we, geïnspireerd door de maanlanding, een nieuw ambitieus doel stellen: een miljardair laten landen op planeet aarde.

quote:

'SyRI is eerste stap naar controlesamenleving'

De landsadvocate is vijf minuten bezig met haar pleidooi als schrijver Tommy Wieringa stilletjes lacht. ,,SyRI is zowel in de Tweede als Eerste Kamer als hamerstuk gepasseerd", zegt landsadvocate Cécile Bitter. ,,Zo evident was het dus voor het parlement dat dit nodig is."

Wieringa (tevens columnist bij NRC) is een van de acht partijen die de staat der Nederlanden voor de rechter hebben gedaagd om het Systeem Risico Indicatie (SyRI) een halt toe te roepen. Het risicoprofileringssysteem moet fraude met sociale voorzieningen helpen opsporen door gegevens van burgers in allerlei overheidsdatabases te koppelen en er een algoritme op los te laten.

De acht partijen, aangevoerd door het Nederlands Juristen Comité voor de Mensenrechten, stellen dat SyRI in strijd is met privacy-grondrechten en vrezen voor meer van dit soort koppeldrang. ,,SyRI is slechts de eerste stap richting de vervolmaking van de controlesamenleving", zo stelt hun advocaat Anton Ekker. Dat Wieringa - en een deel van de volle publieke tribune - moet lachen, is omdat de landsadvocate een geheel eigen draai geeft aan de parlementaire geschiedenis.

SyRI werd namelijk in 2013 als hamerstuk - dus zonder debat - door het parlement geloodst. Tweede Kamerleden zagen de nu controversiële wet over het hoofd. In NRC blikten zij daar dinsdag met enige gêne op terug. ,,Mensen zaten gewoon niet op te letten", zo vatte voormalig Kamerlid Astrid Oosenbrug (PvdA) het samen.

[...]

[ Bericht 40% gewijzigd door deelnemer op 03-11-2019 16:15:21 ]