abonnement bol.com Unibet Coolblue
  maandag 20 mei 2019 @ 18:03:40 #1
481523 verified  VraagWatJeWil
Wat jij wil!
pi_186986995
Welkom bij een nieuw deel van "Vraag wat je wil".

Soms vraag je je wel eens af hoe bepaalde zaken in elkaar steken, hoe zou het zijn om een specifiek beroep te hebben. Wat beweegt mensen met een bijzondere hobby. Daarom hebben wij deze reeks op FOK! in het leven geroepen. Hier bieden wij mensen extra anonieme mogelijkheid om vragen te beantwoorden. De personen die zich kunnen opgeven in dit topic: GC / [Vraag wat je wil]: een inventarisatie. (andere feedback mag ook in dat topic). krijgen toegang tot het VraagWatJeWil account en kunnen via dit account een paar dagen vragen van jullie beantwoorden. Dit account blijft van de persoon totdat het volgende deel in de reeks geopend wordt.

Dit deel kunnen we vragen stellen aan bracha020, zij werkt in de forensische psychiatrie. Dus ben jij benieuwd hoe het zit met mensen die psychische aandoeningen hebben en daardoor in aanraking komen met Justitie vraag het aan haar.

Wacht even totdat de ondervraagde zichzelf introduceert alvorens te reageren.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bosbeetle op 20-05-2019 18:14:03 ]
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
pi_186987898
Een korte introductie:

Met enige regelmaat is de tbs en forensische zorg in Nederland weer volop in het nieuws.
Veel mensen hebben er dan een (vaak zeer uitgesproken) mening over terwijl weinigen er echt iets van weten.
Iedereen vindt er wel iets van.

Ik ben van jongs af aan al enorm geïnteresseerd in alles wat met het menselijk brein en criminaliteit te maken heeft.
Na het afronden van mijn opleiding ben ik als forensisch psycholoog aan de slag gegaan in verschillende instellingen.
Momenteel ben ik werkzaam in een FPC, een forensisch psychiatrisch centrum/tbs-kliniek.

Mijn werkzaamheden zijn nogal complex en niet alles is een-twee-drie uit te leggen.
Ik werk met patiënten die niet uit vrije keuze in de instelling verblijven.
Veel van deze mensen leven met zeer ingewikkelde en meestal meervoudige psychiatrische stoornissen.
Regelmatig zijn er recidives of vertoont iemand delictgerelateerd gedrag.
De mate van autonomie van een patiënt is vaak ook niet duidelijk waardoor alles vaak nogal onoverzichtelijk is.

Beveiliging en behandeling (dingen die vaak met elkaar botsen), agressie, frustratie, onbegrip, constant op je hoede zijn, afwegingen moeten maken, ethiek, diagnostiek, neurobiologie etc.
Maar ook begeleiding en nazorg voor familieleden en partners van patiënten is aan de orde.

Ik vind het leuk en vooral zeer interessant om hier eens wat vragen te beantwoorden.
Dit zal ik de komende paar avonden dan ook zo goed mogelijk proberen te doen.
  Moderator maandag 20 mei 2019 @ 18:58:24 #3
27682 crew  Bosbeetle
terminaal verdwaald
pi_186987975
Hoi en welkom, je hebt een zeer boeiend beroep. Wat ik me afvraag wat is de insteek bij mensen die in een tbs kliniek terecht komen, terugkeer in de maatschappij of zijn er ook mensen waarbij dat echt niet kan?

En als het er op uit draait dat een client altijd in een instelling blijft waar "behandel" je dan nog op? Hun eigen welzijn of richting een hun eigen geestelijk rust?
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
  Moderator / Redactie FP + Sport maandag 20 mei 2019 @ 19:02:18 #4
408813 crew  trein2000
pi_186988075
Naar aanleiding van P. in hoeverre zijn (privacy)rechten van veroordeelden een belemmering voor jullie werk en voor de veiligheidssituatie?
Trots daw veur Twente bint!
We zijn gehaat en asociaal
We zijn de allermooiste club van allemaal
  Frontpage Koningin/Leukste user IRL maandag 20 mei 2019 @ 19:09:56 #5
147316 crew  DJMO
#trut
pi_186988229
Is een tbs-behandeling er standaard op gericht om een dader terug te laten keren in de maatschappij, of zijn er ook gevallen waarbij een terugkeer in de maatschappij bij voorbaat al is uitgesloten?

En in hoeverre houden behandelaars rekening met de impact voor de (familie) van de slachtoffers bij de (her)beoordeling of een tbs-patiënt klaar is om terug te keren in de maatschappij?
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"

Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad
- My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
pi_186988385
quote:
2s.gif Op maandag 20 mei 2019 18:58 schreef Bosbeetle het volgende:
Hoi en welkom, je hebt een zeer boeiend beroep. Wat ik me afvraag wat is de insteek bij mensen die in een tbs kliniek terecht komen, terugkeer in de maatschappij of zijn er ook mensen waarbij dat echt niet kan?

En als het er op uit draait dat een client altijd in een instelling blijft waar "behandel" je dan nog op? Hun eigen welzijn of richting een hun eigen geestelijk rust?
De insteek is altijd om de maatschappij zo veilig mogelijk te houden, dit staat altijd voorop.
Er wordt zorgvuldig gekeken naar wat er mogelijk is met een patiënt, wat er haalbaar is.
Dit wordt in de loop van een traject meestal wel duidelijk.

Soms is een terugkeer in de maatschappij inderdaad helaas niet mogelijk.
In die gevallen zal er dan nog altijd verpleegd worden en dan gaat het o.a. inderdaad om dingen als welzijn.

Tbs spreekt eigenlijk ook alleen van ‘verpleging’ en niet van ’behandeling’, maar dit ligt er natuurlijk wel in besloten.
pi_186988556
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 19:02 schreef trein2000 het volgende:
Naar aanleiding van P. in hoeverre zijn (privacy)rechten van veroordeelden een belemmering voor jullie werk en voor de veiligheidssituatie?
Ik denk dat je het geen belemmeringen kunt noemen.
We werken met bepaalde bevoegdheden, sommige dingen kunnen gewoon niet.
Dit is altijd al zo geweest.
Er wordt zo zorgvuldig mogelijk gekeken naar wat de beste manier is om bepaalde resultaten te boeken.
Dit is in veel beroepen zo.
pi_186988578
Heb je (regelmatig?) te maken met geweld? Zo ja, hoe uit zich dat?

En hoe ziet een dag van een gemiddelde patiënt eruit? Hebben zij een vaste dagbesteding?
pi_186988747
quote:
99s.gif Op maandag 20 mei 2019 19:09 schreef DJMO het volgende:
Is een tbs-behandeling er standaard op gericht om een dader terug te laten keren in de maatschappij, of zijn er ook gevallen waarbij een terugkeer in de maatschappij bij voorbaat al is uitgesloten?

En in hoeverre houden behandelaars rekening met de impact voor de (familie) van de slachtoffers bij de (her)beoordeling of een tbs-patiënt klaar is om terug te keren in de maatschappij?
Het antwoord op het eerste deel van je vraag kun je vinden in mijn antwoord op de vraag van Bosbeetle.

Een terugkeer in de maatschappij is bij voorbaat nooit uitgesloten.
Wel is het soms zo dat behandeling niet lukt en de focus op verpleging komt te liggen.

De familie van slachtoffers krijgt net als de familie van patiënten uitgebreide begeleiding en wordt regelmatig op de hoogte gesteld van de huidige situatie en ontwikkelingen.

Dit doen we samen met andere instellingen.
  Moderator / Redactie FP + Sport maandag 20 mei 2019 @ 19:35:41 #10
408813 crew  trein2000
pi_186988749
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 19:26 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Ik denk dat je het geen belemmeringen kunt noemen.
We werken met bepaalde bevoegdheden, sommige dingen kunnen gewoon niet.
Dit is altijd al zo geweest.
Er wordt zo zorgvuldig mogelijk gekeken naar wat de beste manier is om bepaalde resultaten te boeken.
Dit is in veel beroepen zo.
Nou dan formuleren we de vraag ff anders. Welke bevoegdheden zou je graag willen hebben? En lever het ontbreken daar van wel eens problemen op?
Trots daw veur Twente bint!
We zijn gehaat en asociaal
We zijn de allermooiste club van allemaal
pi_186988797
Ik neem voor het gemak aan dat je mentaal en emotioneel gezien stevig in je schoenen moet staan om je patiënten zo adequaat mogelijk te behandelen en bij te staan.

Waar put jij de kracht uit om iedere dag met opgeheven hoofd zo'n lastige job zo correct mogelijk uit te voeren?
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
pi_186989202
Welke psychische aandoeningen zie je het vaakst voorbij komen? Zijn er aandoeningen bij die je zelfs je ergste vijand niet zou toewensen?

En heb je cliënten (?) waar je oprecht medelijden mee hebt?
Mon 'en!
pi_186989304
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 19:27 schreef QuattroF het volgende:
Heb je (regelmatig?) te maken met geweld? Zo ja, hoe uit zich dat?

En hoe ziet een dag van een gemiddelde patiënt eruit? Hebben zij een vaste dagbesteding?
Geweld komt helaas zeker voor en uit zich meestal in schelden, verbale agressie.
Meestal uit frustratie en onbegrip.
Bijna altijd is dit in het begin van een traject, mensen moeten dingen nog accepteren en zitten vol met allerlei emoties, kunnen het vaak nog geen plek geven.
Ook schoppen en slaan tegen muren en het gooien met voorwerpen komt regelmatig voor.

Fysiek geweld ook maar veel minder.
Wij zijn getraind om signalen te herkennen en kunnen meestal wel aardig inschatten of en hoe een situatie uit de hand kan lopen.

Iedere patiënt heeft een dagbesteding, allerlei dagelijkse activiteiten.
Dit is niet voor iedereen hetzelfde want het is afgestemd op de mogelijkheden en beperkingen van de betreffende patiënt.
De dagbesteding bestaat voornamelijk uit arbeid, sport en recreatie.
Met natuurlijk de nodige pauzes.

Daarnaast zijn er verschillende therapieën en de nodige gesprekken, zowel individueel als in groepsverband.
pi_186989396
Hoe ga je om met de schuldvraag?
Ga je uit van het vonnis?
En als er nog geen vonnis is?

En wat als de cliënt ontkent?
2147483647 angels can dance on the point of a needle.
Add one and they will all turn into devils.
  maandag 20 mei 2019 @ 20:09:57 #15
335133 MichaelScott
fulltime CEO//parttime fluffer
pi_186989455
Hoe wordt er binnen de beroepsgroep omgegaan met "missers"? Worden dat soort zaken überhaupt besproken/geanalyseerd?
Op zaterdag 8 februari 2014 23:39 schreef Slaapscheet het volgende:
Oke, MichaelScott, je bent geweldig. :D
  PR en moderator maandag 20 mei 2019 @ 20:11:25 #16
288245 crew  Moira
Heeft al lang geen punt meer.
pi_186989493
Hoe ga je om met de soms heftige en schrijnende verhalen die je in dossiers leest of van cliënten hoort, over bijv. kindermishandeling en/of seksueel misbruik?

Het kan toch niet anders dan dat je dat soms mee naar huis neemt? Of heb je een manier gevonden om dat thuis los te laten?
En de volgende dag weer op werk de dader van zo’n verhaal in de ogen te kijken.
Op zondag 12 maart 2023 00:29 schreef Nova het volgende:
Haha, Moira heeft gelijk!
pi_186989508
Als een situatie uit de hand loopt en een patiënt fysiek gewelddadig is geworden, wat doe je dan?
Als jonge vrouw ben je dan geen partij voor zo iemand.
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
pi_186989576
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 19:35 schreef trein2000 het volgende:

[..]

Nou dan formuleren we de vraag ff anders. Welke bevoegdheden zou je graag willen hebben? En lever het ontbreken daar van wel eens problemen op?
Ik zou alleen graag in de toekomst kunnen kijken.

Bevoegdheden zeggen niet alles, iemand moet willen meewerken en openstaan voor gesprekken.
Tot een bepaald besef komen en iets van zijn of haar leven willen maken, (nieuwe) kansen en mogelijkheden zien die wij hem voorhouden en soms ook aanreiken.
Dit kun je niet afdwingen met bevoegdheden.

Ik kan wel zeggen dat ik iemand soms zou willen vastpakken en door elkaar zou willen schudden maar zo boek je geen resultaten.
Het is altijd een wisselwerking.
  maandag 20 mei 2019 @ 20:19:05 #19
6990 golfer
Ouwe jongere
pi_186989656
Komt het wel eens voor dat de aanbevelingen/diagnose van het Pieter Baancentrum in het geheel niet overeen komen met jouw eigen inschattingen van een veroordeelde?
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
pi_186989833
quote:
3s.gif Op maandag 20 mei 2019 19:38 schreef FireFox1 het volgende:
Ik neem voor het gemak aan dat je mentaal en emotioneel gezien stevig in je schoenen moet staan om je patiënten zo adequaat mogelijk te behandelen en bij te staan.

Waar put jij de kracht uit om iedere dag met opgeheven hoofd zo'n lastige job zo correct mogelijk uit te voeren?
De kleinste vooruitgang bij iemand die totaal verloren leek te zijn kan zoveel verschil maken en geeft je zoveel terug om samen voor door te knokken.
Iemand weer een doel in zijn of haar leven te geven.
Ik ben gezond maar de mensen waar ik mee werk zijn dat niet of nog niet.
Ik vind dat iedereen een tweede kans verdient.

Dat ik daar een bijdrage aan kan leveren, ook al is die vaak klein is waarom ik dit werk doe.
pi_186989867
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 20:26 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

De kleinste vooruitgang bij iemand die totaal verloren leek te zijn kan zoveel verschil maken en geeft je zoveel terug om samen voor door te knokken.
Iemand weer een doel in zijn of haar leven te geven.
Ik ben gezond maar de mensen waar ik mee werk zijn dat niet of nog niet.
Ik vind dat iedereen een tweede kans verdient.

Dat ik daar een bijdrage aan kan leveren, ook al is die vaak klein is waarom ik dit werk doe.
Respect ^O^
What is my problem with man, you ask? No. I ask you, what was man's problem with me?
pi_186990257
Ik begeleid mensen die "klaar" zijn met een behandeling/traject in de forensische psychiatrie (tbs of psychiatrische behandeling icm rm)

Geregeld komt het voor dat de desbetreffende persoon binnen een x aantal jaar de fout in gaat, in een enkel geval vragen ik en mijn collega's zich af waarom iemand in godsnaam ontslagen is uit een kliniek , zo'n persoon is en blijft een gevaar voor de maatschappij en voor ons als hulpverleners.

Wat ik mij dus afvraag is; Wanneer vind jij iemand uitbehandeld/klaar voor terugkeer in de maatschappij?
pi_186991114
Oh, het is geen anonieme vwjw? :D (ik dacht even dat iemand per ongeluk onder z'n eigen account zat te posten)
Somebody that I used to know
pi_186991635
Weet jij eigenlijk (meestal) wat iemand heeft gedaan?
  Moderator maandag 20 mei 2019 @ 21:31:23 #25
27682 crew  Bosbeetle
terminaal verdwaald
pi_186991876
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 21:06 schreef Postbus100 het volgende:
Oh, het is geen anonieme vwjw? :D (ik dacht even dat iemand per ongeluk onder z'n eigen account zat te posten)
Dit is inderdaad een vwjw die niet anoniem is O+

Mijn excusses dat de beantwoorder niet de TS is dat kan lastig zijn voor mensen die de posts van de TS een kleurtje meegeven. Maar dit was het meest praktisch nu.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
pi_186993660
Ben je bang om neer gestoken te worden?
pi_186994688
Zie je de personen op je werk nog als mensen of als patiënten?
Is het makkelijker te accepteren dat mensen die zulke dingen doen als je denkt dat ze gek zijn?
(in het kort: Hoe menselijk zie je jou cliënten?)
dag
pi_186995671
Wat voor opleiding heb je gedaan? Heb je ook wel eens dat je mensen op FOK! of het dagelijks leven diagnosticeer.
Gino ♥
pi_186995971
Hoe komt een beslissing tot (voorwaardelijke) vrijlating van een tbs-patient tot stand?
(Wie gaat daar over etc.)
pi_186998050
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 19:58 schreef bloempjuh het volgende:
Welke psychische aandoeningen zie je het vaakst voorbij komen? Zijn er aandoeningen bij die je zelfs je ergste vijand niet zou toewensen?

En heb je cliënten (?) waar je oprecht medelijden mee hebt?
Waar ik zelf veel mee te maken heb zijn mensen met een persoonlijkheidsstoornis.
Mensen die geen of weinig inzicht hebben in hoe ze in problemen verzeild blijven raken en daar vooral anderen de schuld van geven.
Vaak is het in hun beleving dan ook de ander of de situatie die moet veranderen.

Op zich is het logisch dat ik hier veel mee te maken heb want deze stoornis komt nu eenmaal veel voor.
Bij ongeveer 10% van de Nederlandse bevolking is hier in meer of mindere mate sprake van en binnen de forensische psychiatrie zien we het steeds vaker.

Omdat ik zelf vooral met mannen werk heb ik in de meeste gevallen te maken met een antisociale-persoonlijkheidsstoornis
(deze stoornis komt in tegenstelling tot b.v. een borderline-persoonlijkheidsstoornis vooral voor bij mannen).
Kenmerken hier zijn o.a. geen respect hebben voor de rechten van anderen, veel agressie en een gebrek aan spijtgevoelens.

Ik wens niemand een aandoening toe, ik geloof niet in vergelding.
Het kan voor wat lucht zorgen en je kunt bepaalde dingen soms beter en sneller een plekje geven maar op den duur zal vaak blijken dat het niet de manier is om iets goed te verwerken en je rust te vinden.

Ik heb in allerlei situaties en uitbarstingen op een bepaalde manier soms wel te doen met mensen.
Ook de geschiedenis en de verhalen erachter zijn vaak triest en moeilijk te begrijpen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bracha020 op 21-05-2019 09:52:02 ]
pi_186998119
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 20:07 schreef jeroen25 het volgende:
Hoe ga je om met de schuldvraag?
Ga je uit van het vonnis?
En als er nog geen vonnis is?

En wat als de cliënt ontkent?
Het woord ‘schuld’ kan verschillende betekenissen hebben in het strafrecht.
Het is nogal omslachtig dit hier even een-twee-drie uit te leggen, misschien kan daar ooit een nieuw topic voor gestart worden en daar lever ik dan met alle plezier mijn bijdrage aan.

De mensen waar ik mee werk lijden vrijwel allemaal aan één of meerdere persoonlijkheidsstoornisen en zijn op een uitzondering na allemaal gedeeltelijk of geheel ontoerekeningsvatbaar voor een bepaald strafbaar feit (daarmee is trouwens niet gezegd dat iemand het niet opzettelijk heeft gedaan).

Deze mensen krijgen na een heel voortraject een vonnis te horen en worden vervolgens als patiënt ‘ter verpleging’ bij ons opgenomen.
Maar wij weten niet wat we in onze schoot geworpen krijgen.
Bij de opname is er vaak al veel informatie uit de dossiers voorhanden maar het is altijd de vraag hoe iemand zal gaan functioneren binnen onze muren en in de groep.
Delict en vonnis zijn daarom in het begin meestal niet meteen aan de orde.

Ook hier geldt: in de loop van een traject worden er binnen de leefgroep manieren gevonden om zo goed mogelijk met elkaar om te gaan, wordt veel duidelijk over het gedrag en de problemen van de patiënt en kan er ook gepraat worden over vonnis en delict.
Tegen die tijd weet men dan meestal ook hoe en op welke manier de beste resultaten te boeken.

Iemand die iets ontkent kan natuurlijk niet gedwongen worden een bekentenis te doen.
In een FPC mag dan wel sprake zijn van dwangverpleging maar dwangbehandeling is nooit aan de orde.
pi_186998183
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 20:09 schreef MichaelScott het volgende:
Hoe wordt er binnen de beroepsgroep omgegaan met "missers"? Worden dat soort zaken überhaupt besproken/geanalyseerd?
‘Missers’ (jouw omschrijving) worden uitgebreid besproken en geanalyseerd.
Overal waar mensen werken worden fouten gemaakt en kunnen en moeten bepaalde dingen anders en beter.
Vaak is de vraag echter hoe, en soms is het gewoon niet haalbaar.

Omdat er meestal veel mensen (verschillende schakels) bij zaken (meestal zeer ingewikkelde) betrokken zijn is dit ook verre van eenvoudig.
De buitenwereld onderschat dit nog wel eens.
Je kunt een patiënt natuurlijk niet aan één of twee mensen toewijzen die overal gespecialiseerd in zijn, alles weten, alles voor hem regelen en alles kunnen en mogen beslissen.
Die mensen bestaan namelijk niet.

Aan de hand van bepaalde onderzoeken en de daaruit voortvloeiende bevindingen wordt er ook altijd uitgebreid onderzoek gedaan op de eigen werkvloer om te kijken of een dergelijke en eventuele toekomstige fout hier voorkomen kan worden.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bracha020 op 21-05-2019 09:59:26 ]
pi_186998324
quote:
1s.gif Op maandag 20 mei 2019 20:11 schreef Moira. het volgende:
Hoe ga je om met de soms heftige en schrijnende verhalen die je in dossiers leest of van cliënten hoort, over bijv. kindermishandeling en/of seksueel misbruik?

Het kan toch niet anders dan dat je dat soms mee naar huis neemt? Of heb je een manier gevonden om dat thuis los te laten?
En de volgende dag weer op werk de dader van zo’n verhaal in de ogen te kijken.
Dit is een vraag die mensen mij vaak stellen en die ik graag beantwoord.

Ik neem dingen soms zeker mee naar huis en vaak is dit niet makkelijk.
Misschien ben ik nog niet ervaren of ‘gehard’ genoeg om dit niet te doen en komt dit nog.
Ik ben uiteraard wel getrained hoe hier op een juiste manier mee om te gaan en te verwerken.

Ik geloof er niet echt in dat er iemand bestaat die dit werk doet en alles in de avonduren maar eventjes helemaal vergeet.
Ik baseer dit ook op verhalen die ik hoor van ervaren collega’s, uiteraard praat je met elkaar over zulke dingen.

Ik kijk een patiënt graag in de ogen omdat ik alleen dan aan de slag kan en er samen met hem iets van kan proberen te maken.
Niet alle mensen kunnen dit en het maakt iemand die het niet kan ook niet minder dan een ander maar dit is wel mijn drijfveer, het is hoe ik in het leven sta.

Wegkijken heeft geen zin, het verandert niet wat is gebeurd en zal zeker geen bijdrage leveren aan een manier om herhaling of meer ellende te voorkomen.
Je kunt dierenleed vreselijk vinden en er niet naar willen kijken, niets te maken willen hebben met mensen die dieren pijnigen maar je kunt het ook vreselijk vinden en er toch iets mee doen.
Zo zie ik dat ook met kindermishandeling/seksueel misbruik (waar jij over schrijft).

De meeste mensen waar ik mee werk lijden aan een zeer complexe stoornis, vaak meerdere stoornissen.
Hebben vaak geen besef van wat ze doen, weten het soms niet eens.
Het menselijk brein is enorm kwetsbaar, een gezond mens kan van het ene op het andere moment en vanuit het niets een ernstig delict begaan.
Jij en ik ook.
Ook mensen die al langer bepaalde dingen uitvreten en waarbij er dus al langer iets speelt zijn vaak ziek en hulpbehoevend.

Sommige mensen worden gewoon ‘slecht’ of ‘gek’ geboren.
Vertonen als kind al allerlei afwijkend gedrag.
Andere mensen functioneren prima en gaan dus vanuit het niets op een willekeurige dag zomaar de fout in.
Krijgen kortsluiting en doen iets wat niemand (zij zelf ook niet) zag aankomen, doen iets vreselijks.
Een ’stoornis’ is dus iets anders dan ‘gek’ of ‘slecht’ zijn maar beide groepen hebben recht op hulp.
Ik werk dus met dit soort mensen.

In Nederland hebben we ooit samen de afspraak gemaakt om mensen die een misdaad hebben begaan (slecht zijn, ziek zijn, afwijken...) niet op te ruimen maar op te sluiten, en indien nodig en mogelijk te behandelen.
We leven in een beschaafd land.
Mensen krijgen bij ons een tweede kans.

De maatregel tbs is verpleging/behandeling, geen straf.
Iemand krijgt onderdak, verzorging en wordt beschouwd als patiënt.
Het doel is deze persoon met zo min mogelijk gevaar weer te laten terugkeren in de maatschappij.
Natuurlijk zijn er ook mensen die heel goed weten waar ze mee bezig zijn en enkel een zware straf verdienen.
De gevangenissen zitten er vol mee.

Ik denk dat mijn gedachtegang ook te maken heeft met bepaalde kennis van het menselijk brein, psychiatrische ziektebeelden en alles wat daarbij komt kijken.
Ik heb er natuurlijk voor gestudeerd en enorm veel tijd ingestoken.

Ook ga je dingen op een iets andere manier bekijken en ervaren wanneer je te maken krijgt met onschuldige en onwetende verscheurde partners of families die jou smeken hun uit te leggen hoe en waarom hun geliefde in hemelsnaam tot een bepaalde daad is gekomen.
Jou vragen of hij/zij ‘beter’ kan worden en jij daar alle juiste antwoorden op moet gaan vinden en geven.

Mensen begrijpen er niets van en hun leven staat totaal op zijn kop.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bracha020 op 21-05-2019 10:14:01 ]
pi_186998786
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 20:12 schreef StateOfMind het volgende:
Als een situatie uit de hand loopt en een patiënt fysiek gewelddadig is geworden, wat doe je dan?
Als jonge vrouw ben je dan geen partij voor zo iemand.
Dergelijke situaties proberen we natuurlijk te allen tijde uit de weg te gaan en liever nog te voorkomen.
Hier zijn we speciaal en zeer intensief voor opgeleid en getrained.
Alles en iedereen is erop gericht om problemen en conflicten met woorden en indien nodig corrigerend gedrag op te lossen.
Meestal is de ervaring ook wel aanwezig om goed in te schatten wat wel en wat niet kan en wie bij wie komt te werken.
Er zal ook altijd rekening worden gehouden met een collega die voor de eerste week meeloopt.

Mocht het onverhoopt toch echt uit de hand lopen dan schieten collega’s elkaar natuurlijk te hulp en daarnaast kan er indien nodig binnen zeer korte tijd een speciaal team ter plaatse zijn om de orde te herstellen.

Belangrijk: als collega’s onderling weten we van elkaar altijd wie er aanwezig zijn op de afdeling, waar ze precies zijn, met wie ze daar zijn, waarom ze daar zijn, hoelang ze daar al zijn en hoelang ze daar gaan zijn.
Wat dat betreft wordt er weinig aan het toeval overgelaten en is er constante concentratie en alertheid.

Over de opmerking ‘Als jonge vrouw ben je dan geen partij voor zo iemand’ (waar je waarschijnlijk doelt op het fysieke) kan ik kort zijn: ik ben in het bezit van een redelijk hoge gradatie in Krav Maga en in principe dus voldoende voorbereid op situaties die me verrassen en alle perken te buiten gaan.

Maar voor fysiek geweld heb ik eigenlijk de minste angst.
Niet alleen omdat ik in staat moet zijn mezelf goed te verdedigen maar vooral omdat alles enorm overzichtelijk en goed geregeld is.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bracha020 op 21-05-2019 10:17:01 ]
  dinsdag 21 mei 2019 @ 14:28:52 #35
30873 Vallon
Life is unpredictable
pi_187003642
Allereerst Kudo's voor TS die het onderwerp belicht.
quote:
0s.gif Op dinsdag 21 mei 2019 08:08 schreef Bracha020 het volgende:
In Nederland hebben we ooit samen de afspraak gemaakt om mensen die een misdaad hebben begaan (slecht zijn, ziek zijn, afwijken...) niet op te ruimen maar op te sluiten, en indien nodig en mogelijk te behandelen.
We leven in een beschaafd land.
Mensen krijgen bij ons een tweede kans
Ik heb zelf ook wat te maken gehad met "welzijns/zorg" waar het (ver)oordelen - het zijn & blijven mensen - not done is. Ik vraag mij wel af hoe vaak een tweede of zelfs een "eerste" kans valide is.

Sommige mensen zijn, zoals TS ergens aangeeft, zo geboren of verworden; en wat je dan ook doet, stront blijft drek. In een verder verleden zouden die mensen zijn opgehangen of verketterd.
Natuurlijk zijn er ook trieste pechvogels die vermalen worden/zijn door een (mis)daad, sommige misdaden zijn daden die elk ander in de ontstane situatie ook zou begaan.

Nu wat opborrelende vragen....

Gebeurd (en hoe vaak) het dat de "verplegers" iemand (weloverwogen) permanent zullen (laten) blijven verplegen ?
Natuurlijk moet je naar buiten toe formeel aangeven dat je ergens aan- of naartoe werkt, terwijl je "intern" wel beter weet dat het forever-and-ever-locked moet zijn. Zijn daar (on)geschreven afspraken of "codes" over ?

Komt er ook wel eens iemand in "behandeling" hebt waarvan je denkt... wat doet die hier.... objectief cq. professioneel gezien, echt niets mee aan de hand ? M.a.w. komen er mensen in de TBS die daar niet thuishoren en hoe ga je daar mee om.

Zijn er ook patiënten die bewust en planmatig afgezonderd worden gehouden ? Kan mij zo voorstellen dat niet elke TBS'er daar a) van gecharmeerd is en b) dat het voor de leefgroep verstorend is.

Zijn/heb je persoonlijke successen waarbij het "systeem" goed uitwerkt, ook voor het welbevinden van de "dader¨"... zijn het betere mensen geworden of is het vooral dat zij hun "gedragingen" wat beter onder controle weten te houden ?

is er wel eens en hoe ga je om met een grote persoonlijke betrokkenheid tijdens of misschien wel na (uit)behandeling ? Mensen blijven mensen met wensen en kan mij zo voorstellen dat er - manipulatief - handig wordt (in)gespeeld op (hoopvolle) verwachtingen van behandelaars.
"On bended knee is no way to be free" Peter R 1954-2021 (©Zapata)
Hegel: "De waarheid is subjectief"
Covid19: "Doctors can’t cure stupid, but at least they can sedate it."
pi_187003767
Ik vraag me eigenlijk af wat je kan doen als je een soort michael panhuis tegenkomt

die terroriseert zijn omgeving, maar wat moet je daar nou mee?
je weet dat ie kompleet op rampkoers zit, de ene na de andere overtreding wordt begaan, maar net op een niveau dat het net geen strafbaar feit is
tokkie plus zeg maar

justititie of de hulpverlening kan daar niets mee, tot dat een of ander sukkel, daar zelf een strafbaar feit op los laat
pi_187003798
quote:
0s.gif Op dinsdag 21 mei 2019 14:28 schreef Vallon het volgende:
Allereerst Kudo's voor TS die het onderwerp belicht.
[..]

Ik heb zelf ook wat te maken gehad met "welzijns/zorg" waar het (ver)oordelen - het zijn & blijven mensen - not done is. Ik vraag mij wel af hoe vaak een tweede of zelfs een "eerste" kans valide is.

Sommige mensen zijn, zoals TS ergens aangeeft, zo geboren of verworden; en wat je dan ook doet, stront blijft drek. In een verder verleden zouden die mensen zijn opgehangen of verketterd.
Natuurlijk zijn er ook trieste pechvogels die vermalen worden/zijn door een (mis)daad, sommige misdaden zijn daden die elk ander in de ontstane situatie ook zou begaan.

Nu wat opborrelende vragen....

Gebeurd (en hoe vaak) het dat de "verplegers" iemand (weloverwogen) permanent zullen (laten) blijven verplegen ?
Natuurlijk moet je naar buiten toe formeel aangeven dat je ergens aan- of naartoe werkt, terwijl je "intern" wel beter weet dat het forever-and-ever-locked moet zijn. Zijn daar (on)geschreven afspraken of "codes" over ?

Komt er ook wel eens iemand in "behandeling" hebt waarvan je denkt... wat doet die hier.... objectief cq. professioneel gezien, echt niets mee aan de hand ? M.a.w. komen er mensen in de TBS die daar niet thuishoren en hoe ga je daar mee om.

Zijn er ook patiënten die bewust en planmatig afgezonderd worden gehouden ? Kan mij zo voorstellen dat niet elke TBS'er daar a) van gecharmeerd is en b) dat het voor de leefgroep verstorend is.

Zijn/heb je persoonlijke successen waarbij het "systeem" goed uitwerkt, ook voor het welbevinden van de "dader¨"... zijn het betere mensen geworden of is het vooral dat zij hun "gedragingen" wat beter onder controle weten te houden ?

is er wel eens en hoe ga je om met een grote persoonlijke betrokkenheid tijdens of misschien wel na (uit)behandeling ? Mensen blijven mensen met wensen en kan mij zo voorstellen dat er - manipulatief - handig wordt (in)gespeeld op (hoopvolle) verwachtingen van behandelaars.
mensen verdienen ook meerdere kansen, maar je moet niet blind en dom zijn, als iemand steeds anderen pijn doet, lijkt mij dat een reden om iemand te beperken

als een sukkel steeds fout gaat maar alleen zichzelf pijn doet, heeft ie hulp nodig
pi_187004456
Hoezo heet dit vraag wat je wil
En als ik vraag heb je een relatie
Dan wordt dat weggehaald

Noem het dan niet vraag wat je wil
  Moderator dinsdag 21 mei 2019 @ 15:59:41 #39
27682 crew  Bosbeetle
terminaal verdwaald
pi_187005182
quote:
0s.gif Op dinsdag 21 mei 2019 15:15 schreef C.L.Werner het volgende:
Hoezo heet dit vraag wat je wil
En als ik vraag heb je een relatie
Dan wordt dat weggehaald

Noem het dan niet vraag wat je wil
Okay je hebt een punt maar ik vond het nogal een offtopic vraag, vooral het jezelf erna aanbieden in het geval het antwoord nee was.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
pi_187005989
Wat is jouw oordeel over het feit dat iedereen zich zomaar psycholoog mag noemen?

Psychiater is een beschermde titel. Met een bordje Psycholoog aan je deur ben je automatisch psycholoog. In Belgie is de titel Psycholoog wel beschermd.
Roses are red, violets are blue. Invalid character '}' at line 32
pi_187007089
Zijn er patiënten die geloven in demonen en boodschappen ontvangen van hen? Hoe gaat u daar mee om?
  dinsdag 21 mei 2019 @ 18:31:30 #42
70514 littledrummergirl
voor uw vrijmibo
pi_187007568
Waar ik wel benieuwd naar ben, heeft je baan iets veranderd aan de manier waarop je naar de samenleving of de mensen om je heen kijkt?

Ben je in vrijetijds situaties soms ook alerter dan anderen of bezig met het labelen van mensen die je tegenkomt?
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
pi_187008118
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 20:19 schreef golfer het volgende:
Komt het wel eens voor dat de aanbevelingen/diagnose van het Pieter Baancentrum in het geheel niet overeen komen met jouw eigen inschattingen van een veroordeelde?
Het komt soms voor dat er diagnoses vanuit andere instellingen of collega's zijn die niet geheel overeenkomen met wat wij op dat moment zien.
Verschillende factoren kunnen daar natuurlijk een rol bij spelen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Bracha020 op 21-05-2019 19:22:13 ]
pi_187008534
quote:
14s.gif Op maandag 20 mei 2019 20:28 schreef FireFox1 het volgende:

[..]

Respect ^O^
High five.
pi_187009677
Ken je het boek 'Ervaring niet vereist', van Léonie Holtes? Wat vind je daarvan? Herken je er iets van?

[ Bericht 12% gewijzigd door Postbus100 op 21-05-2019 20:42:51 ]
Somebody that I used to know
pi_187010194
quote:
0s.gif Op dinsdag 21 mei 2019 18:54 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Het komt soms voor dat er diagnoses vanuit andere instellingen of collega's zijn die niet geheel overeenkomen met wat wij op dat moment zien.
Verschillende factoren kunnen daar natuurlijk een rol bij spelen.
het probleem is, eilandjes, al die verschillende instanties zijn eilandjes

verder vraag ik me af, krijgen jullie geen cursis zelfverdediging, zoals aikido ofzo?
pi_187010575
quote:
1s.gif Op maandag 20 mei 2019 20:40 schreef Brybry het volgende:
Ik begeleid mensen die "klaar" zijn met een behandeling/traject in de forensische psychiatrie (tbs of psychiatrische behandeling icm rm)

Geregeld komt het voor dat de desbetreffende persoon binnen een x aantal jaar de fout in gaat, in een enkel geval vragen ik en mijn collega's zich af waarom iemand in godsnaam ontslagen is uit een kliniek , zo'n persoon is en blijft een gevaar voor de maatschappij en voor ons als hulpverleners.

Wat ik mij dus afvraag is; Wanneer vind jij iemand uitbehandeld/klaar voor terugkeer in de maatschappij?
Eigenlijk verbaast het me dat juist jij als hulpverlener deze vraag stelt.
Misschien weet je dat medewerkers van een FPC of FPA voor enorme dilemma’s komen te staan en vaak moeten ‘kiezen tussen twee kwaden’.
Maar niemand loopt de deur uit voordat echt iedereen het erover eens is dat dit ook daadwerkelijk kan en het recidiverisico dus minimaal is.
Bij dergelijke besluiten zijn hele teams betrokken en niet alleen mensen binnen de forensische zorg.
Uiteindelijk besluit de rechter wat er gaat gebeuren, en hierbij hoeft hij het advies uit een rapportage ook niet te volgen.

Het is onmogelijk om in het algemeen te gaan zeggen wanneer iemand klaar is voor een terugkeer in de maatschappij.
Dit heeft te maken met tientallen kleine en zeer belangrijke details, verschilt enorm per situatie.
Resultaten van allerlei verschillende onderzoeken, testen, therapieën, observaties en gesprekken spelen hierbij een grote rol.
Als hulpverlener ben je misschien ook op de hoogte van de risicotaxatie-instrumenten die we gebruiken.

Je zin ‘Geregeld komt het voor dat de desbetreffende persoon binnen een x aantal jaar de fout in gaat’ vind ik zeer interessant.
Het Nederlandse tbs-systeem geldt ondanks alle negativiteit die de media ons soms wil doen geloven namelijk als één van de meest succesvolle ter wereld.
Ik weet niet met wat voor situaties jij te maken krijgt maar ernstige delicten zijn nog steeds incidenten.
Helaas wel incidenten die vaak mensenlevens kosten, de impact is daarom enorm.
Het veroorzaakt angst en paniek bij de bevolking, roept allerlei emoties op.

Jaarlijks keren er meer dan 50.000 tbs’ers of ex-tbs’ers terug in onze maatschappij (dat is een voetbalstadion vol).
Van al die mensen raken er gemiddeld één a twee per jaar betrokken bij een ernstig incident.
Jij als hulpverlener zou eigenlijk ook moeten weten dat het herhalingsgevaar bij mensen die uit een gevangenis komen en dus geen enkele verpleging of behandeling hebben gehad vele malen groter is, we zien daar veel vaker een terugval.
Tbs loont dus.

Ik heb het al vaker gezegd maar Nederland is sowieso best een gevaarlijk land om in te leven.
Overal om ons heen loert gevaar, het is helemaal niet gelijk onveiliger als er een tbs’er of ex-tbs’er terugkeert.

Per jaar komen er zo’n kleine duizend mensen om in het verkeer.
Er zijn momenteel sterke vermoedens en aanwijzingen dat in Nederlandse ziekenhuizen jaarlijks zo’n 4000 tot 6000 mensen overlijden enkel door behandelfouten en miscommunicatie.
Overal is risico.

Zo’n tweehonderd keer per jaar wordt er in Nederland door een rechter een tbs-vonnis uitgesproken wat betekent dat er op dit moment weer zo’n tweehonderd mensen vrij rondlopen, gewoon tussen jou en mij die binnenkort het misdrijf zullen gaan plegen waarvoor ze de tbs straks opgelegd zullen krijgen.
En zo kan ik nog wel een paar voorbeelden noemen waar je niemand over hoort, gevaar is gewoon overal om ons heen.

Ik praat helemaal niets goed, absoluut niet.
Maar je kunt nu eenmaal niet in de toekomst kijken, je weet nooit zeker wat er met iemand gaat gebeuren.
Sommige mensen zijn onbehandelbaar of vallen na een perfect traject + eindrapportage keihard terug.
Soms weet iemand de boel te misleiden of doet iets wat niemand had verwacht, hij zelf vaak ook niet.

Mensen blijven mensen, zeer kwetsbare wezens.
Helaas is dat de harde realiteit.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bracha020 op 21-05-2019 20:38:05 ]
  dinsdag 21 mei 2019 @ 20:31:19 #48
6990 golfer
Ouwe jongere
pi_187010596
quote:
0s.gif Op dinsdag 21 mei 2019 18:54 schreef Bracha020 het volgende:

Het komt soms voor dat er diagnoses vanuit andere instellingen of collega's zijn die niet geheel overeenkomen met wat wij op dat moment zien.
Verschillende factoren kunnen daar natuurlijk een rol bij spelen.
Wat doe je in zulke gevallen? Meestal wordt het advies van het Pieter Baancentrum opgevolgd door een rechtbank. Wat nou als dat advies niet klopt? Kan je dan afwijken van een opgelegde TBS-veroordeling?
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
pi_187010885
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 21:06 schreef Postbus100 het volgende:
Oh, het is geen anonieme vwjw? :D (ik dacht even dat iemand per ongeluk onder z'n eigen account zat te posten)
Verkeerd gedacht, verkeerde postbus.
pi_187011195
quote:
0s.gif Op maandag 20 mei 2019 21:23 schreef Pinuts het volgende:
Weet jij eigenlijk (meestal) wat iemand heeft gedaan?
We kennen het dossier en weten waar iemand voor veroordeeld is.
Toch kan er soms niet met 100% zekerheid van worden uitgegaan dat iemand iets ook daadwerkelijk heeft gedaan of op een bepaalde manier heeft gedaan.
Ook niet wanneer de persoon in kwestie heeft bekend.

[ Bericht 1% gewijzigd door Bracha020 op 21-05-2019 20:58:54 ]
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')