abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_185989716







Hier verder... :)

Algemeen

http://www.ggz.nl - Algemene hulpverlening

• De Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) maakt zich al 30 jaar sterk voor mensen met autisme en hun ouders.
Ons doel is de maatschappelijke positie van kinderen en volwassenen met autisme te versterken. Wij proberen een bijdrage te leveren aan de vermindering of de oplossing van de problemen waar kinderen en volwassenen met autisme mee te maken hebben: www.autisme.nl

• Het LNA stimuleert aangepast onderwijs en goede ondersteuning voor leerlingen met autisme in het regulier en speciaal basisonderwijs, voorgezet onderwijs en beroepsonderwijs door deskundigheidsbevordering en uitwisseling van kennis en ervaring.

In iedere regio zijn steunpunten autisme ingericht, die scholen ondersteuning bieden in de vorm van consultatie, voorlichting, scholing en regionale samenwerking. Inmiddels zijn er 64 van deze regionale steunpunten autisme. De regionale steunpunten autisme worden gecoördineerd door het LNA en komen regelmatig bijeen om expertise en innovatie op het gebied van autisme uit te wisselen: www.landelijknetwerkautisme.nl

• Het convenant Autisme is een landelijke afspraak met als doel vanuit een gezamenlijk aanpak van convenantpartners de zorg en ondersteuning aan mensen met autisme te verbeteren. Op de website
staan de samenwerkingsverbanden per regio met een contactpersoon en interessante links naar andere websites: www.convenantautisme.nl

• MEE is een organisatie voor mensen met een beperking. De organisatie is verspreid over heel Nederland. MEE adviseert, ondersteunt en wijst de weg. U kunt hier terecht met vragen op het gebied van onderwijs, opvoeding, wonen, werken, sociale voorzieningen, inkomen, vervoer en vrije tijd: www.mee.nl

• PAS Nederland is een belangenvereniging voor normaal begaafde volwassenen met autisme: www.pasnederland.nl

• Het Autisme Info Centrum is een informatie- en documentatiecentrum voor (ouders en partners van) mensen met autisme. De centra worden bemand door vrijwilligers: www.autismeinfocentrum.nl

• Doel van het ’Hoofdkwartier’ is het vergroten van begrip voor mensen met autisme. Het is daarom van groot belang veel mensen in de gelegenheid worden gesteld het hoofd te bezoeken: www.stapindewereldvan.nl

• Amerikaanse site over steun aan familie en vrienden van mensen met Asperger: www.faaas.org

• Amerikaanse site met wetenschappelijk nieuws rond autisme: www.sciencedaily.com/news/mind_brain/autism

• Engelstalige site met een overzicht van de specifieke kenmerken van autisme bij vrouwen:
http://www.help4aspergers.com/pb/wp_a58d4f6a/wp_a58d4f6a.html

Regionale sites/initiatieven

• De Sarr (expertise centrum autisme zhz) is een specialistisch autismeteam, onderdeel van Parnassia Bavo Groep, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg (GGZ). De Sarr is HKZ gecertificeerd.
De Sarr houdt zich specifiek bezig met hulpverlening aan personen met een autisme spectrum stoornis en hun omgeving: www.sarr.nl/

• REC Oost Nederland is een samenwerkingsverband van een aantal scholen voor Speciaal Onderwijs en Voortgezet Speciaal Onderwijs voor kinderen met gedragsproblemen- of psychiatrische problemen, ontwikkelingsstoornissen (autisme-spectrum-stoornissen e.d.), veelal in samenhang met andere problemen. Voor plaatsing op één van de REC-scholen of voor een rugzakje heeft u een indicatie nodig: www.recoost.nl

• Het Dr Leo Kannerhuis (www.leokannerhuis.nl) heeft samen met de RINO groep, Rivierduinen (Centrum Autisme Leiden), Amarant Tilburg, de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) en Sint Marie Eindhoven het initiatief genomen tot de oprichting van het KAN (Kenniscentrum Autisme Nederland). Dit initiatief heeft geleid tot een samenwerkingsovereenkomst. Doel van de samenwerking binnen het KAN is Kennisontwikkeling, netwerkontwikkeling, kennisoverdracht en zorgvernieuwing op het gebied van Autisme in Nederland: www.kcan.nl

• Inhaut is een bedrijf gespecialiseerd in informatieverwerking bij mensen met autisme. Er is ook een forum waar mensen samen met anderen over van alles kunnen praten. Geschikt voor mensen met autisme, ouders met een kind met autisme, hulpverleners, kortom, voor iedereen die met autisme te maken heeft: http://forum.inhaut.nl

Een paar sites om eens te bekijken

http://www.autivision.nl

http://autisme-pdd-nos.startpagina.nl/

http://autisme.startpagina.nl/

http://www.pdd-nos.nl/

http://www.autsider.net Online community, met informatie over autismestoornissen en PDD-NOS

http://www.autismecentraal.nl

Wil je een site of iets plaatsen in de OP? Doe het door de OP via de wiki aan te passen.
Geen idee hoe dat moet, vragen mag altijd. En we helpen graag!

Geen zin om serieus te zijn en gewoon ff lekker te kletsen met lotgenoten ga dan naar ons IRC kanaal: http://irc.tweakers.net/pdd
Snap je niet hoe je erin komt..vraag maar raak!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



De Verenigde Naties hebben 2 april uitgeroepen tot Wereld Autisme Dag (World Autism Awareness Day), een dag waarop autisme wereldwijd in de schijnwerpers staat. Deze dag is bedoeld om iedereen bewust te maken van wat autisme eigenlijk is.

[ Bericht 2% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 03-04-2019 10:07:19 ]
  Moderator dinsdag 2 april 2019 @ 14:25:59 #2
245701 crew  naatje_1
Naatzipiraat
pi_185989726
Heh, jammer, geen autismedag TT :+
Hier schreef Aoibhin het volgende: Beter autist in de kist dan een feestje gemist w/ *O*
pi_185989770
quote:
14s.gif Op dinsdag 2 april 2019 14:25 schreef naatje_1 het volgende:
Heh, jammer, geen autismedag TT :+
Oh, is het dat? Ga ik de OP aanpassen :)
pi_185989863
quote:
14s.gif Op dinsdag 2 april 2019 14:25 schreef naatje_1 het volgende:
Heh, jammer, geen autismedag TT :+
Ja gefeliciteerd nog!

Heb mezelf op een thuiswerkdag getracteerd, kan ik er tenminste van genieten :)
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
pi_186007436
quote:
0s.gif Op dinsdag 2 april 2019 08:45 schreef Koettie het volgende:

[..]

Ik lees soms mee en zag dit. Ik ervaar dat die combi hier heel lastig is. Vriend is meerdere keren kneiter depressief geweest, randje opname. Eerste ook in de kindertijd. Vorig jaar januari weer slechter dus meteen aan de bel getrokken. Doorverwezen maar nergens kon hij terecht. Hij had een pddnos diagnose. In Dec via psyq het traject in voor nieuwe diagnose want pddnos bestaat niet meer en ze wisten niet wat ze met hem aanmoeten qua behandeling. Uitkomst, autisme, add en begaafd maar geen stap dichter bij hulp, nu weer op een wachtlijst. Na 15 maanden. Gelukkig is de depressie weer geklaard maar als er niets veranderd blijft dat terugkeren natuurlijk.

Uiteindelijk heb ik zelf via de Wmo een soort levenscoach geregeld die ervaring heeft met autisme en dat is wel prettig. Ook omdat ze mij als partner een hoop dingen uit handen neemt.

Ik hoop dat jou ervaringen beter zijn! En hoor ze ook graag. Miss ook iets voor vriend.
Dank :) Dit is wel een beetje waar ik bang voor ben en lang niet de noodzaak vond om hulp te vragen. Het ene komt (bij mij) voort uit het ander, en het voedt elkaar zodat het lastig is om tot een oplossing te komen als de hulpverlener zich vooral op één deel richt.

quote:
0s.gif Op dinsdag 2 april 2019 10:58 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ja, ervaring.
Ik kreeg mijn diagnose pas toen ik in de 30 was. De depressie was al veel eerder bekend (en ook nog wat andere niet kloppende diagnoses gehad onderweg). Ik denk dat ik vanaf een jaar of 16 in de hulpverlening heb gelopen.
Uiteindelijk zijn ze bij mij aan ass gaan denken, omdat mijn dochter die diagnose kreeg.

Er viel heel veel op zijn plek. Daar was mijn depressie niet mee weg. Dat is uiteindelijk (en na veel zoeken en proberen) met medicatie opgeklaard. (dit is een zeer korte versie van een heel lang verhaal ;) )
En intussen doe ik het weer zonder medicatie.

Is Jonx/Lentis niet van Autisme Team Noord-Nederland?
Ik denk dat je daar dan prima op zijn plek zou zijn. Misschien staat de depressie op de voorgrond nu, maar dat zit toch verweven met je pdd-nos/ass. En ik denk dat het een voordeel kan zijn als het ass stukje ook in beeld is.

Als ik terugkijk dan denk ik dat ik oa depressief ben geworden door jarenlange overvraging.
En ik merk nog steeds dat ik in drukke perioden, veel wankeler ben qua stemming.
Maar als ik op tijd aan de rem trek, dan stabiliseert dat ook wel weer.

Ik vraag me af of je inzicht hebt in je pdd-nos. Wat betekent dat voor jou, waar loop je tegenaan?
Hoe gaat het, hoe functioneer je?
Want je kan het allemaal wel doen, maar als je daarvoor constant over je eigen grenzen gaat bijvoorbeeld, dan zou dat invloed kunnen hebben op je stemming. Waarmee ik niet wil zeggen dat het bij jou net zo werkt als bij mij hoor...
Weet je al wanneer je terecht kan?

Fijne autismedag allemaal!
Nou ja, ik ben er al ruim 20 jaar van bewust wat mijn beperkingen zijn, en daar leef ik ook naar. Ik kan in beperkte mate sociaal functioneren, maar niet 'fulltime' zodat ik maatschappelijk net niet mee kan draaien. Afgezien van het vrij typische niet goed om kunnen gaan met druk, onduidelijkheid en nieuwe situaties, ben ik ook heel slecht met emoties en andere mensen in het algemeen. Dat zorgt ervoor dat zodra ik veel sociaal moet functioneren, wat voor mij wezenlijk een constant spel is van omgaan met onduidelijkheden, ik snel door mijn energie en ook mijn vermogen om met mensen om te gaan heen ben. Dus het volgen van een opleiding lukte niet, het vinden van werk lukt niet (een cv-gat van zo'n 12 jaar en geen diploma helpt ook niet ;) ) en het vormen van relaties gaat ook niet.
In het begin was dit niet zo'n probleem (ik zit sinds 2006 of zo in de WAJONG en woon sinds 2007 alleen/zelfstandig), maar het gebrek aan (vermogen tot) die dingen is gaandeweg erg demotiverend gaan werken en leidt tot steeds lastiger wordende periodes van depressie en frustratie. Voor mijn gevoel is wat ik nu doe, mijn uiterste kunnen; daar kan ik in fluctueren maar dat kan ik zelf regelen omdat ik heel weinig verplichtingen heb. Dus zodra ik een poging tot werken doe, zit ik al heel snel aan die grens (en die komt dan heel abrupt) waardoor ik onderhand ook geen motivatie meer heb om opnieuw ergens proberen te beginnen. Om soortgelijke redenen zit ik ook niet bij een club of zo. Bijna alles doe ik (al jaren) alleen. Het probleem is dus dat mijn grenzen dusdanig laag zijn dat het botst met het hebben van een enigszins bevredigend bestaan; gaandeweg zijn mijn ambities en motivaties erdoor ook verdwenen. En als ik wel meer probeer te doen, loop ik inderdaad tegen 'overvraging' aan met hetzelfde effect.

Jonx/Lentis is inderdaad van Autisme Team Noord-nederland. Wachttijd is nu 230 dagen of zo :+
pi_186007826
quote:
0s.gif Op woensdag 3 april 2019 12:29 schreef Dingest het volgende:

[..]

Dank :) Dit is wel een beetje waar ik bang voor ben en lang niet de noodzaak vond om hulp te vragen. Het ene komt (bij mij) voort uit het ander, en het voedt elkaar zodat het lastig is om tot een oplossing te komen als de hulpverlener zich vooral op één deel richt.
[..]


Het is heel lastig. Het zou fijn zijn als de zorg wat holistischer was maarja. Helaas pindakaas. Het is ook ingewikkeld allemaal. Vriend heeft een enorm disharmonisch profiel. Hij wordt op het ene deel ondervraagt en tegelijk op een ander deel overvraagt. Daarnaast heeft hij zich sociaal gedrag heel goed aangeleerd dus mensen merken de moeite niet die hij moet doen om mee te komen, wat weer frustrerend is.

Die coach doet dat wel trouwens, die gaat gewoon met hem mee ipv een plan op te leggen oid.
pi_186047698
Ik heb zelf geen autisme, maar mijn moeder waarschijnlijk wel. Die adviseerde mij om dingen te tekenen als ik haar iets wil uitleggen.

Misschien kunnen jullie met dit advies ook je voordeel doen. Als het jezelf niet lukt om van alle gedachten en indrukken in je hoofd een geheel plaatje te maken, kunnen andere mensen jullie misschien helpen door het visueel te maken met bijvoorbeeld foto's en tekeningen.
pi_186048757
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 april 2019 12:29 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik heb zelf geen autisme, maar mijn moeder waarschijnlijk wel. Die adviseerde mij om dingen te tekenen als ik haar iets wil uitleggen.

Misschien kunnen jullie met dit advies ook je voordeel doen. Als het jezelf niet lukt om van alle gedachten en indrukken in je hoofd een geheel plaatje te maken, kunnen andere mensen jullie misschien helpen door het visueel te maken met bijvoorbeeld foto's en tekeningen.
Dat doe ik zeker. Voordeel van deze aanpak is ook dat je dan op het papier kan richten en geen oogcontact hoeft te maken :Y
Mon 'en!
pi_186049017
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 april 2019 13:44 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Dat doe ik zeker. Voordeel van deze aanpak is ook dat je dan op het papier kan richten en geen oogcontact hoeft te maken :Y
kan je hiermee ook zelf dingen visueel maken? Als je iets niet helemaal begrijpt, dat je dan foto's gaat zoeken of het probeert te tekenen en dat je zodoende het totaalplaatje wel in je hoofd kan zien?
pi_186050143
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 april 2019 14:02 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

kan je hiermee ook zelf dingen visueel maken? Als je iets niet helemaal begrijpt, dat je dan foto's gaat zoeken of het probeert te tekenen en dat je zodoende het totaalplaatje wel in je hoofd kan zien?
Ik gebruik het in gesprekken. Schemaatjes, veel pijlen en tekeningetjes.. en dan: "klopt het als ik denk dat A hier is, dan B daar..?" etc

:Y
Mon 'en!
pi_186144614
Op aandringen van mijn omgeving ben ik vorig jaar oktober naar de huisarts gegaan voor een verwijzing naar een diagnostisch traject betreffende ASS. Na een lange wachtijd ben ik in februari aan een reeks gesprekken begonnen, over mijzelf van kindertijd tot het heden. Daaruit is deze week de conclusie getrokken dat ik inderdaad ASS heb. Ik was zelf best wel verrast door deze conclusie. Ik herken in de omschrijving van ASS een aantal punten, maar een aantal punten ook niet. De GZ-psycholoog geeft echter aan dat er in mijn geval duidelijk sprake is van ASS.

Ik ben 35 jaar, woon bij mijn moeder, altijd al gedaan, en sinds enige jaren probeer ik aan een vaste baan te komen. Dat lukt helaas steeds maar niet. :{ Mijn ASS belemmert mij daar behoorlijk in.

Al vanaf de kleutertijd ben ik erg op mijzelf gericht. Zo vertelde mijn moeder dat ik op de kleuterschool altijd alleen zat te spelen achter de stoel van de juf, en dat ik nooit met andere kinderen speelde. In de rest van mijn schooltijd heeft zich dat voortgezet. Niet dat ik nooit met leeftijdsgenoten omging, maar ik ontwikkelde geen vriendschapsband zoals NT mensen die wel schijnen te hebben. Uit de verhalen van mijn moeder begrijp ik dat leeftijdsgenoten wel geprobeerd hebben mij tot vriend te maken, maar ik heb die signalen simpelweg zelden opgepikt. En pikte ik die signalen wel op, dan wist ik niet wat ik er mee moest doen.

Dan zijn er mijn fascinaties. Al sinds mijn kindertijd kan ik uren bezig zijn met het bestuderen van landkaarten, encyclopedieen en meteorologische fenomenen. Uit mijn hoofd kan ik het volledige Nederlandse spoorwegen- en snelwegennetwerk uittekenen, vaak inclusief stations en knooppunten. Ik graas stelselmatig Wikipedia af. En van meteorologische fenomenen als stormen, onweerssituaties en vorstperiodes weet ik vaak precies wanneer en met welke karakteristieken deze in de afgelopen eeuw plaats hebben gevonden. Als het even kan vertel ik daar aan andere mensen enthousiast over, ook als deze mensen daar eigenlijk helemaal niet naar luisteren of impliciete signalen afgeven dat zij daar geen behoefte aan hebben.

Om terug te komen op mijn zoektocht naar een vaste baan. Na het VWO heb ik een aantal studies gevolgd. Ik heb daar een niet-afgeronde bachelorstudie, een afgeronde bachelorstudie en een niet-afgeronde masterstudie aan overgehouden. Bij mijn masterstudie heb ik alle vakken afgerond met een 8,7 gemiddeld, maar het is mij nooit gelukt de scriptie af te ronden. Ik kan intensief met de details bezig zijn maar daardoor het bredere doel uit het oog verliezen. Ook lukt het mij niet om zelfstandig en gestructureerd te werken. Beide punten hebben er voor gezorgd dat ik jarenlang met mijn scriptie bezig ben geweest zonder eindresultaat.

Het zijn deze punten die mij ook belemmeren in het vinden van een vaste baan. Ik heb een werkgever nodig die veel structuur biedt, maar waarbij het werk intellectueel uitdagend genoeg is om mij te blijven boeien. Veel organisaties zijn hier helaas niet op ingericht. Zo heb ik bij een vrij grote werkgever, met zo'n 3000 personen aan personeel, een stage gedaan als data-analist. De stage paste inhoudelijk erg goed bij mij, maar vanwege de flexibele werkplekken (Wie heeft dat bedacht? ;( ), de onduidelijke stageopdacht en de grote organisatie, is het toch helemaal mis gegaan. Ik vermoed dat dit een gevolg is van mijn ASS.

Ik heb mij nu aangemeld bij een stichting die zich specifiek richt op mensen met ASS. Het idee is dat ik bij deze stichting een opleiding ga volgen als ICT'er en datawetenschapper. Na het afronden van deze opleiding word ik gedetacheerd bij werkgevers die zich bij de stichting hebben aangemeld. Ik hoef dan nooit meer zelf te solliciteren, de stichting geeft begeleiding aan de werkgever over hoe om te gaan met mensen met ASS en ik krijg van de stichting begeleiding over hoe om te gaan met ASS in een werksituatie. Ik ben benieuwd. :)
pi_186145069
Nog een toevoeging. Ik heb tot halverwege vorig jaar ongeveer 1,5 jaar lang een coach gehad, nog voordat ik dus de diagnose ASS had. Zij kon mij veel uitleggen over hoe NT mensen functioneren. Ze heeft mij bijvoorbeeld uitgelegd wat mensen zoeken in een vriendschap, waarom mensen praten over hun gevoelens, hoe ik kan reageren op mensen als zij een vraag stellen waar ik geen antwoord op wil geven of als mensen bijvoorbeeld boos op mij worden. Voor al deze situaties heeft zij schema's uitgetekend waardoor er mij veel dingen duidelijk zijn geworden over NT mensen. Voordat ik deze schema's had kon ik in huilen uitbarsten of zomaar weglopen als mensen boos op mij werden of vragen wilden stellen waar ik geen antwoord op wilde geven. Het gaat nu steeds iets beter om daar mee om te gaan omdat ik op die schema's terug kan vallen. ^O^
pi_186153241
Welkom ParelDuiker!
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_186155191
Dankjewel, Nijnja.
pi_186155372
Nu, een paar dagen na de diagnose ASS, begin ik steeds meer aan mijzelf te twijfelen. Ik vraag mij af of ik bepaalde kenmerken van ASS niet zie bij mijzelf terwijl andere mensen die wel bij mij zien. Dat vind ik een beangstigende gedachte. Binnenkort krijg ik nog een verslag van de GZ-psycholoog waarin ze gedetailleerder uitlegt hoe zij in het team tot hun conclusies gekomen zijn. Hopelijk levert dat meer duidelijkheid op.
pi_186186091
Ik kan niet slapen en zit nu over ASS te lezen. Ik heb wat vragen waar ik geen antwoord op kan vinden. Ik wil ze daarom even hier stellen:

• Ik fotografeer graag. Ik maak dan graag foto’s van industriële objecten, vervoersmiddelen, meteorologische fenomenen, steden en architectuur. Mensen aan wie ik de foto’s laat zien valt het dan wel eens op dat er bijna nooit mensen op mijn foto’s staan. Ook op mijn vakantiefoto’s staan bijna nooit mensen. Ik zie mensen als storende factoren in mijn foto’s, al komt misschien ook door de onderwerpen die ik doorgaans fotografeer.

• Een ander punt is mijn taalgebruik. In gesprekken met andere mensen, of als ik weet dat er andere mensen in de buurt zijn, gebruik ik altijd nette en correcte woorden. Als ik alleen ben kan ik soms echter flinke scheldbuien hebben. Dat geeft dan een gevoel van opluchting, ook al weet ik dat het niet netjes is. Bijvoorbeeld als er iets mis gaat tijdens activiteiten die ik verricht, als ik in de auto zit en iemand gebruikt geen richtingaanwijzer, of als sommige spullen op een andere plek staan dan waar ik ze eerder had gezet.

Herkennen jullie of enkelen van jullie zich hierin?
pi_186188709
@ParelDuiker
Niet al je karaktereigenschappen en je hobby's komen door ASS hè. Ook niet-ASS mensen kunnen van het fotograferen van objecten houden, en ik denk dat niet schelden in het openbaar iets is wat veel mensen er in hun opvoeding wel ingeramd krijgen ;)

Ik probeer het als volgt te zien (sorry als ik het wat wazig uitleg):

Iedereen is een mengsel van karaktereigenschappen en gewoontes en dingen waarvan hij houdt en niet houdt enzovoort. Een deel daarvan komt door hoe je brein in elkaar zit. Een deel komt door wat je in je opvoeding hebt meegekregen en wat je in je leven meegemaakt hebt. Je opvoeding en ervaringen kunnen sommige karaktereigenschappen versterken of verzwakken, bijvoorbeeld ben ik extra gehecht aan planning omdat m'n moeder super-gepland is en ben ik door gepest te zijn wat voorzichtiger in de omgang.

Nou kunnen er dingen in je leven zijn waar je tegenaan loopt. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je zoals ik heel bang wordt van als dingen niet volgens planning lopen. Je reactie is anders dan die van de gemiddelde mens, en je hebt er last van. Dan kan een psychiater naar al die dingen waar je last van hebt kijken, en proberen uit te vinden in welk plaatje die passen. Misschien komen ze vooral doordat wat je in je leven hebt meegemaakt je onhandige karaktereigenschappen heeft versterkt: dat is een persoonlijkheidsstoornis. Misschien komt het doordat je brein wat anders bedraad is waardoor sommige dingen gewoon minder goed lukken (en andere veel beter): dat is bijvoorbeeld autisme, of ADHD.

Zo'n diagnose is een verklaring voor wat er niet lekker loopt, en het is een handvat voor je behandelaars zodat ze weten waar te beginnen met helpen. Het is niet dat je nu een typische autist/ADHDer/borderliner/narcist/whatever bent ineens. Je bent altijd een uniek mengsel van karaktereigenschappen en opvoeding en ervaringen.

Het kan dat later tijdens de behandeling andere problemen naar boven komen die niet in je diagnose passen. Dan kunnen ze die diagnose altijd nog aanpassen. Bij mij werd bijvoorbeeld eerst gedacht aan autisme, toen aan een dwangstoornis, en nu weer aan autisme. De dwangstoornis-trekken bleken niet zo sterk, maar de autisme-trekken kregen ze er niet zomaar uit in therapie.

Dus wat ik wil zeggen: niet al je dingen zijn autistendingen. Wellicht worden niet al je struikelblokken verklaard door autisme. Dat is niet erg. De grootste struikelblokken zullen wel door autisme komen, dus dan kun je die nu gaan aanpakken. De andere komen later wel. En de dingen die geen probleem zijn: wat maakt het uit waardoor ze komen? Het zijn dingen die bij jou horen, prima toch? Iedereen is anders.

Andere mensen zien jou altijd anders dan je jezelf ziet. Ik zie mezelf bijvoorbeeld als lomp, terwijl andere mensen zeggen dat ik heel voorzichtig ben. Het is wel interessant om het er met mensen over te hebben hoe zij jou zien, zodat je kunt uitvinden of jouw zelfbeeld klopt.

Waarschijnlijk werkt jouw hoofd anders dan dat van andere mensen, maar dat heb je niet zomaar door, omdat je niet in het hoofd van andere mensen kunt kijken. Maar je kunt er wel naar vragen. Dan kun je erachter komen welke van jouw gedachtepatronen misschien afwijken van die van andere mensen. En je kunt zelf beslissen welke (die van hen of die van jou) beter is, en trainen om het op die manier te doen als dat nuttig lijkt. Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat niet iedereen 's nachts in bed gesprekken voor de volgende dag oefent, en ben ik aan het uitproberen of mijn dag net zo goed lukt als ik niet de halve avond met de gesprekken van morgen bezig ben ;)

Hoop dat dit enigszins te volgen was. Het zal wel een enorme lap tekst zijn :')
pi_186200608
quote:
1s.gif Op zaterdag 13 april 2019 10:56 schreef Tele6 het volgende:
Ik probeer het als volgt te zien (sorry als ik het wat wazig uitleg):
Ik vind het een duidelijk en interessant verhaal. Dankjewel!

quote:
Iedereen is een mengsel van karaktereigenschappen en gewoontes en dingen waarvan hij houdt en niet houdt enzovoort. Een deel daarvan komt door hoe je brein in elkaar zit. Een deel komt door wat je in je opvoeding hebt meegekregen en wat je in je leven meegemaakt hebt. Je opvoeding en ervaringen kunnen sommige karaktereigenschappen versterken of verzwakken, bijvoorbeeld ben ik extra gehecht aan planning omdat m'n moeder super-gepland is en ben ik door gepest te zijn wat voorzichtiger in de omgang.

Nou kunnen er dingen in je leven zijn waar je tegenaan loopt. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je zoals ik heel bang wordt van als dingen niet volgens planning lopen. Je reactie is anders dan die van de gemiddelde mens, en je hebt er last van. Dan kan een psychiater naar al die dingen waar je last van hebt kijken, en proberen uit te vinden in welk plaatje die passen. Misschien komen ze vooral doordat wat je in je leven hebt meegemaakt je onhandige karaktereigenschappen heeft versterkt: dat is een persoonlijkheidsstoornis. Misschien komt het doordat je brein wat anders bedraad is waardoor sommige dingen gewoon minder goed lukken (en andere veel beter): dat is bijvoorbeeld autisme, of ADHD.
Aha, dat vind ik een interessant onderscheid. Ik merk dat ik daar de laatste dagen veel over heb nagedacht zonder dat ik eigenlijk wist dat je dit onderscheid kon maken. Ik vraag mij dan af of bepaald gedragskenmerk er altijd al was, of dat ik dat gedragskenmerk pas later ontwikkeld heb. Dat haakt dus eigenlijk aan op het onderscheid dat je beschrijft.

quote:
Zo'n diagnose is een verklaring voor wat er niet lekker loopt, en het is een handvat voor je behandelaars zodat ze weten waar te beginnen met helpen. Het is niet dat je nu een typische autist/ADHDer/borderliner/narcist/whatever bent ineens. Je bent altijd een uniek mengsel van karaktereigenschappen en opvoeding en ervaringen.

Het kan dat later tijdens de behandeling andere problemen naar boven komen die niet in je diagnose passen. Dan kunnen ze die diagnose altijd nog aanpassen. Bij mij werd bijvoorbeeld eerst gedacht aan autisme, toen aan een dwangstoornis, en nu weer aan autisme. De dwangstoornis-trekken bleken niet zo sterk, maar de autisme-trekken kregen ze er niet zomaar uit in therapie.
Dus ik moet de huidige diagnose dan eigenlijk als een soort startpunt zien. Het is een soort best guess op basis van de gesprekken die tot nu toe met mij en met mensen uit mijn omgeving over mij gevoerd zijn. Echter, men kan later tijdens de behandeling nog tot andere inzichten komen waardoor de eerder getrokken conclusie weer kan worden aangepast of juist beter onderbouwd kan worden. Daar zit wat in, de psychologen en psychiaters zijn ook niet alziend en alwetend natuurlijk. Ik zou dat denk ik wel erg verwarrend vinden, want ik kan doorgaans niet zo goed met veranderende inzichten omgaan.

quote:
Dus wat ik wil zeggen: niet al je dingen zijn autistendingen. Wellicht worden niet al je struikelblokken verklaard door autisme. Dat is niet erg. De grootste struikelblokken zullen wel door autisme komen, dus dan kun je die nu gaan aanpakken. De andere komen later wel. En de dingen die geen probleem zijn: wat maakt het uit waardoor ze komen? Het zijn dingen die bij jou horen, prima toch? Iedereen is anders.
Dat is wel een pragmatische kijk op de zaak ja. Ik ga dat ook maar eens proberen. Rustig blijven en gewoon kijk naar de dingen die nu niet goed gaan en hoe die verbeterd kunnen worden.

quote:
Andere mensen zien jou altijd anders dan je jezelf ziet. Ik zie mezelf bijvoorbeeld als lomp, terwijl andere mensen zeggen dat ik heel voorzichtig ben. Het is wel interessant om het er met mensen over te hebben hoe zij jou zien, zodat je kunt uitvinden of jouw zelfbeeld klopt.

Waarschijnlijk werkt jouw hoofd anders dan dat van andere mensen, maar dat heb je niet zomaar door, omdat je niet in het hoofd van andere mensen kunt kijken. Maar je kunt er wel naar vragen. Dan kun je erachter komen welke van jouw gedachtepatronen misschien afwijken van die van andere mensen. En je kunt zelf beslissen welke (die van hen of die van jou) beter is, en trainen om het op die manier te doen als dat nuttig lijkt.
Ik vind dat echt heel erg moeilijk. Ik heb wel eens geprobeerd om anderen te vragen hoe zij naar mij kijken of hoe zij met problemen om gaan, maar dan klap ik helemaal dicht. Het is nog nooit gelukt. Ik raak helemaal in paniek, kan geen samenhangende zinnen meer formuleren en kan alleen nog maar voor mij uit staren. In het stukje hierboven had je het over struikelblokken, dit is er duidelijk een.

quote:
Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat niet iedereen 's nachts in bed gesprekken voor de volgende dag oefent, en ben ik aan het uitproberen of mijn dag net zo goed lukt als ik niet de halve avond met de gesprekken van morgen bezig ben ;)
Aha, dat is wel heel herkenbaar, en het is dan vast ook verwarrend als het gesprek anders gaat dan je de avond van te voren had ingeschat?

quote:
Hoop dat dit enigszins te volgen was. Het zal wel een enorme lap tekst zijn :')
Ging prima. ^O^
  zaterdag 13 april 2019 @ 23:46:38 #19
423997 Lunatiek
RadicaalFilosoof
pi_186201044
@ParelDuiker je zit in die onderzoeken omdat je een probleem hebt dat je graag opgelost wilt hebben, niet om te checken of je een voorbeeldige autist bent. Die diagnose is niet voor jóu bedoelt, maar voor degenen die gaan helpen. Die moeten immers zo goed mogelijk weten hoe jij in elkaar zit, alleen dan kunnen ze je het beste helpen.

Bij de chirurg krijg je ook een diagnose en ook die kan bijgesteld worden na nauwkeurig onderzoek en zelfs na de operatie (denk aan "een tumor" en na onderzoek "een goedardige tumor - u heeft geen kanker".)

Het idee is dat autisten gewone mensen zijn die gewoon hun ding kunnen blijven doen na de diagnose, maar op bepaalde punten bijgestuurd worden zodat hun problemen verminderen. En voor dat bijsturen is het handig te weten of het stuur links of rechts zit bij jou, zeg maar.
pi_186219440
@ParelDuiker wat fijn dat je wat aan mijn verhaal had!

Over het aan mensen vragen: wat ik wel eens doe is mensen appen of mailen erover. Dan kan ik wat makkelijker formuleren wat ik bedoel. Bijvoorbeeld heb ik m'n stagebegeleider gemaild over wat ik zou kunnen veranderen aan de manier waarop ik mensen dingen uitleg, en wat er nu al goed aan is. Dan kon ik een tijd nadenken over wat ik precies wilde weten, en werd het geen drama van gemompel en gestamel.

Inderdaad brengt het me dan nogal van slag als het gesprek niet volgens verwachting gaat. M'n psycholoog vraagt inmiddels dus aan het begin van ieder gesprek wat ik vandaag verwacht te doen, en dan kan ze me op een iets kalmere manier naar een ander gespreksonderwerp krijgen als dat moet :D en ze vertelt vaak aan het eind van een afspraak over de plannen voor volgende keren. Superfijn O+ het kan enorm helpen om dat soort dingen te durven uitspreken (heeft bij mij ook véél moeite gekost)
pi_186221026
De praktijkondersteuner bij de huisarts heeft mij vrijdag maar doorverwezen naar Lentis; niet voor het autisme-deel, maar voor het depressie-deel (wachttijd is ook veel korter). De depressieklachten komen weliswaar voort uit (de beperkingen door) het ASS-deel, maar dat was wel altijd een niveau waar ik redelijk zelfstandig (binnen mijn eigen grenzen) op kon functioneren. En dat lukt nu niet meer. Er valt wat voor te zeggen dat het ook nuttig kan zijn om te kijken of het ASS-deel misschien toch eens behandeld moet worden - daar is alleen in mijn jeugd met matig succes wat aan gedaan - maar dat lijkt voor mij nu meer een 'rennen voordat je weer kunt lopen'-scenario.
pi_186224937
quote:
1s.gif Op zaterdag 13 april 2019 23:46 schreef Lunatiek het volgende:
-verhaal-
Dankjewel! Dat is denk ik inderdaad de manier hoe je tegenaan moet kijken. Ik merk dat dit al een stuk beter gaat nu ik van de eerste schrik bekomen ben.

quote:
0s.gif Op zondag 14 april 2019 20:35 schreef Tele6 het volgende:
@:ParelDuiker wat fijn dat je wat aan mijn verhaal had!

Over het aan mensen vragen: wat ik wel eens doe is mensen appen of mailen erover. Dan kan ik wat makkelijker formuleren wat ik bedoel. Bijvoorbeeld heb ik m'n stagebegeleider gemaild over wat ik zou kunnen veranderen aan de manier waarop ik mensen dingen uitleg, en wat er nu al goed aan is. Dan kon ik een tijd nadenken over wat ik precies wilde weten, en werd het geen drama van gemompel en gestamel.
Schrijven geeft inderdaad prettig veel tijd om na te denken en om zinnen te formuleren. Geen mensen om je heen die je verwachtingsvol aankijken in aanloop naar het antwoord dat komen gaat, maar je kunt rustig de tijd nemen om je gedachten tot een coherente vorm te gieten. Internetforums zijn echt een uitvinding wat dat betreft. :D

Ik vind het wel wat raar om in brieven en mails met mijn nabije omgeving te communiceren over mijn gevoel en persoon. Andere mensen kunnen dat zo makkelijk, gewoon in een gesprek. ;( Aan de andere kant, beter iets dan helemaal niets natuurlijk. Ik ga het proberen.

quote:
Inderdaad brengt het me dan nogal van slag als het gesprek niet volgens verwachting gaat. M'n psycholoog vraagt inmiddels dus aan het begin van ieder gesprek wat ik vandaag verwacht te doen, en dan kan ze me op een iets kalmere manier naar een ander gespreksonderwerp krijgen als dat moet :D en ze vertelt vaak aan het eind van een afspraak over de plannen voor volgende keren. Superfijn O+ het kan enorm helpen om dat soort dingen te durven uitspreken (heeft bij mij ook véél moeite gekost)
Dat is een hele prettige afspraak. Dat was ook ongeveer de aanpak van mijn coach toen ik daar nog bij liep.
pi_186237365
quote:
0s.gif Op zondag 14 april 2019 21:34 schreef Dingest het volgende:
De praktijkondersteuner bij de huisarts heeft mij vrijdag maar doorverwezen naar Lentis; niet voor het autisme-deel, maar voor het depressie-deel (wachttijd is ook veel korter). De depressieklachten komen weliswaar voort uit (de beperkingen door) het ASS-deel, maar dat was wel altijd een niveau waar ik redelijk zelfstandig (binnen mijn eigen grenzen) op kon functioneren. En dat lukt nu niet meer. Er valt wat voor te zeggen dat het ook nuttig kan zijn om te kijken of het ASS-deel misschien toch eens behandeld moet worden - daar is alleen in mijn jeugd met matig succes wat aan gedaan - maar dat lijkt voor mij nu meer een 'rennen voordat je weer kunt lopen'-scenario.
En wellicht dat ze het ass-deel wel meenemen... misschien scheelt het wachttijd als je via deze kant binnenkomt.
Aan de ene kant goed denk ik om te kijken naar dat wat je nu belemmert, maar ik denk dat het ook goed is om te kijken of het een niet verband houdt met het ander.
Sterkte!

Soms realiseer je je ineens hoe ass je beperkt in bepaalde dingen... ik denk dat ik het me vorige week al realiseerde, maar dat vandaag iemand me heeft geholpen om de puzzelstukjes op zn plek te leggen. Ik snap nu waarom ik me zo verdrietig voelde vorige week en het was heel fijn dat iemand mij uit kon leggen waarom...
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_186257046
Ik kan echt niet meer wachten tot ik met de psycho-educatie start, dus ik heb maar het volgende boek aangeschaft: Autismespectrumstoornissen bij volwassenen. Het boek heeft veel positieve recensies en heeft een solide wetenschappelijke onderbouwing, dus ik verwacht er het nodige uit te leren.

[ Bericht 0% gewijzigd door ParelDuiker op 16-04-2019 20:28:42 ]
pi_186259905
quote:
7s.gif Op dinsdag 16 april 2019 20:21 schreef ParelDuiker het volgende:
Ik kan echt niet meer wachten tot ik met de psycho-educatie start, dus ik heb maar het volgende boek aangeschaft: Autismespectrumstoornissen bij volwassenen. Het boek heeft veel positieve recensies en heeft een solide wetenschappelijke onderbouwing, dus ik verwacht er het nodige uit te leren.
Ik ben benieuwd wat je ervan vindt. Misschien koop ik het dan ook wel.

Wanneer start jouw psycho-educatie?

Ik ben doorverwezen naar een plek waar ze dat ook doen, en heb over ruim een week daar de intake. (Net nu mijn huidige psycholoog en ik elkaar een beetje door beginnen te krijgen ;( maar ja)
pi_186271977
quote:
0s.gif Op dinsdag 16 april 2019 21:43 schreef Tele6 het volgende:
Wanneer start jouw psycho-educatie?
Dat weet ik nog niet, ik heb nog geen datum doorgekregen. Vandaar ook dat ik dat boek maar gekocht heb. Maar ik neem aan dat ik daar binnenkort wel een brief over krijg.

quote:
Ik ben doorverwezen naar een plek waar ze dat ook doen, en heb over ruim een week daar de intake. (Net nu mijn huidige psycholoog en ik elkaar een beetje door beginnen te krijgen ;( maar ja)
Wel fijn dat je in ieder geval weet wanneer het gaat beginnen. Dan kan je er tenminste naar toe leven.

Wat betreft de wisselende hulpverleners, dat is denk ik iets waar je niet echt aan ontkomt. Iedere hulpverlener heeft weer zo zijn of haar specialisatie. Ik moet overigens zeggen dat ik daar nooit zo'n last van heb. Hulpverleners zijn voor mij mensen die ik een beetje op afstand weet te plaatsen; ik kan zelf bepalen wanneer ik afspreek en ik heb er verder geen echte persoonlijke band mee. Dat scheelt voor mij veel want dan durf ik veel meer te vertellen en te bespreken. Ik zie ze eigenlijk als een soort aanvulling op mijn eigen brein op terreinen waarop dat brein bij mij zelf niet helemaal goed functioneert. En tegen jezelf durf je natuurlijk wel veel te vertellen. Zo zie ik het een beetje. :)

Ik heb wel een eigen coach. Zij heeft mij in het verleden heel goed geholpen door bijvoorbeeld schema's te maken met hoe ik op mensen die zich wel in mijn eigen omgeving bevinden kan reageren. Haar eigen zoon is ook autistisch dus daarom wist ze ook veel praktische tips te geven. Zij was overigens ook de eerste met wie ik contact op heb durven nemen over de ASS-diagnose die ik vorige week had gekregen. Ik kan altijd bij haar terecht, dat is wel een fijn idee.

Dus misschien is dat een tip voor je? Dan ben je minder afhankelijk van de specialistische hulpverleners van de GGz-instelling. Als je haar naam wil hebben kan ik je die wel in een DM sturen.
pi_186273307
Over wisselende hulpverleners: Ik dacht hier niet over te hoeven meepraten, omdat ik nu al een jaar een mooi groepje hulpverleners om me heen heb. Tot vandaag, dus. Mijn psychiater gaat weg. En dat vind ik echt heel stom. Natuurlijk mag hij dat zelf beslissen, maar ik heb na een jaar eindelijk een redelijke band met die kerel.

Niet tof. :N
Mon 'en!
pi_186273327
quote:
0s.gif Op woensdag 17 april 2019 13:37 schreef ParelDuiker het volgende:

[..]

Dat weet ik nog niet, ik heb nog geen datum doorgekregen. Vandaar ook dat ik dat boek maar gekocht heb. Maar ik neem aan dat ik daar binnenkort wel een brief over krijg.
[..]

Wel fijn dat je in ieder geval weet wanneer het gaat beginnen. Dan kan je er tenminste naar toe leven.

Wat betreft de wisselende hulpverleners, dat is denk ik iets waar je niet echt aan ontkomt. Iedere hulpverlener heeft weer zo zijn of haar specialisatie. Ik moet overigens zeggen dat ik daar nooit zo'n last van heb. Hulpverleners zijn voor mij mensen die ik een beetje op afstand weet te plaatsen; ik kan zelf bepalen wanneer ik afspreek en ik heb er verder geen echte persoonlijke band mee. Dat scheelt voor mij veel want dan durf ik veel meer te vertellen en te bespreken. Ik zie ze eigenlijk als een soort aanvulling op mijn eigen brein op terreinen waarop dat brein bij mij zelf niet helemaal goed functioneert. En tegen jezelf durf je natuurlijk wel veel te vertellen. Zo zie ik het een beetje. :)

Ik heb wel een eigen coach. Zij heeft mij in het verleden heel goed geholpen door bijvoorbeeld schema's te maken met hoe ik op mensen die zich wel in mijn eigen omgeving bevinden kan reageren. Haar eigen zoon is ook autistisch dus daarom wist ze ook veel praktische tips te geven. Zij was overigens ook de eerste met wie ik contact op heb durven nemen over de ASS-diagnose die ik vorige week had gekregen. Ik kan altijd bij haar terecht, dat is wel een fijn idee.

Dus misschien is dat een tip voor je? Dan ben je minder afhankelijk van de specialistische hulpverleners van de GGz-instelling. Als je haar naam wil hebben kan ik je die wel in een DM sturen.
Wat jammer dat je daar nog niks over hebt gehoord :*

Het is vooral dat ik m'n eigen gebruiksaanwijzing slecht ken, en de psycholoog lijkt die wel wat door te gaan hebben. Te weten wat ze moet doen om te voorkomen dat ik de kluts kwijtraak in een gesprek, in te schatten wanneer ik me oprecht goed voel of wanneer ik me alleen heel graag goed wíl voelen. Met een nieuwe psych begint weer heel dat uitproberen, vastlopen, aftasten, gedoe met misverstanden, enzovoort.

Ik heb ook geen persoonlijke band met haar, dat niet. Ze is gewoon iemand die me helpt als ik er niet uitkom, inderdaad. :)

Wat fijn van je coach! O+
Als het goed is krijg ik er binnenkort ook eentje, en ook een die raad weet met autisme :) dus dat is ook wel heel fijn.
pi_186293478
quote:
0s.gif Op woensdag 17 april 2019 14:57 schreef Tele6 het volgende:

[..]

Het is vooral dat ik m'n eigen gebruiksaanwijzing slecht ken, en de psycholoog lijkt die wel wat door te gaan hebben. Te weten wat ze moet doen om te voorkomen dat ik de kluts kwijtraak in een gesprek, in te schatten wanneer ik me oprecht goed voel of wanneer ik me alleen heel graag goed wíl voelen. Met een nieuwe psych begint weer heel dat uitproberen, vastlopen, aftasten, gedoe met misverstanden, enzovoort.
Hmmm, daar zeg je wat, zo had ik er nog niet naar gekeken. Ik vind het zelf nog wel eens lastig om mijn eigen gevoel te identificeren. Niet dat ik mijn gevoel niet opmerk, maar ik kan er soms geen woord aan vastkoppelen. Het helpt dan wel als de hulpverlener veel doorvraagt en stap voor stap duidelijk probeert te krijgen wat mijn gevoel écht is, bijvoorbeeld door het in een schema uit te tekenen. Helaas doet niet iedereen dat en zelf denk ik er vaak pas aan om dat te vertellen als de sessie al voorbij is ( 8)7 ). Als de hulpverlener je beter kent kan hij of zij er aan denken om dat te doen al voor dat ik er zelf aan denk om het te zeggen.

quote:
Wat fijn van je coach! O+
Als het goed is krijg ik er binnenkort ook eentje, en ook een die raad weet met autisme :) dus dat is ook wel heel fijn.
Heel fijn! Hopelijk gaat hij of zij je goed bevallen. ^O^
pi_186293859
Ik heb dit boek inmiddels uit: Autismespectrumstoornissen bij volwassenen. Ik vond het een interessant boek. Eerst volgt een uitleg over waar autisme vermoedelijk vandaan komt. Men dacht altijd dat het in grote mate erfelijk was, maar inmiddels blijkt toch dat omgevingsfactoren waarschijnlijk ook een belangrijke rol spelen. Daarna volgt een overzicht van de theorieën over wat autisme is en waarom het belemmerend kan werken in het dagelijks leven. Daarna volgt aan de hand van de DSM-V een uitleg over hoe autisme geïdentificeerd kan worden. Ten slotte volgt een aantal hoofdstukken over de uitwerking van autisme in de praktijk.

Wat ik fijn vond is dat alles onderbouwd is met wetenschappelijke bronnen. Ik ben zelf nogal sceptisch en met wetenschappelijke brongebruik ben ik eerder overtuigd. Ook heb ik door het boek wel geleerd dat autisme bij mijzelf nog wel meevalt in vergelijking met ernstiger gevallen en dat het soms misschien zelfs wel prettig is autisme te hebben. Ik heb zelf vooral problemen met wederkerigheid, het doorgronden van relaties (Wil ik dat eigenlijk wel? :P In het boek las ik dat mensen zonder autisme daar de hele dag mee bezig zijn. Ik moet er niet aan denken!), het uiten van emoties en perfectionisme. Maar er zijn ook gevallen waarin mensen bijvoorbeeld alle taal letterlijk nemen, heel snel overprikkeld raken en bijna niks meer kunnen doen. En wat ik ook fijn vind is dat je het boek door andere mensen kunt laten lezen zodat je zelf die uitleg niet hoeft te geven.
pi_186295447
Oh dat klinkt wel interessant @ParelDuiker :Y

Erfelijkheid en omgeving zijn natuurlijk ook lastig te onderscheiden, want mensen met dezelfde genen als jij zijn vaak dichtbij je dus dan deel je ook de omgeving :+

Die overprikkeling merk ik helaas wel, hoewel ik het niet zo erg heb dat ik niks meer kan. Relaties ben ik dan weer iets beter in, al kan dat ook zijn omdat m'n halve omgeving in meer of mindere mate autistisch is :D
Doen mensen dat echt, de hele dag bezig zijn met relaties? Wat zijn ze dan aan het proberen te doorgronden? Ik geloof dat ik alleen met relaties bezig ben als ik ofwel blij erover zit te wezen ofwel als ik denk dat ik het verkloot heb en zit te bedenken hoe ik dat repareer :')
pi_186295497
quote:
0s.gif Op donderdag 18 april 2019 14:25 schreef ParelDuiker het volgende:

[..]

Hmmm, daar zeg je wat, zo had ik er nog niet naar gekeken. Ik vind het zelf nog wel eens lastig om mijn eigen gevoel te identificeren. Niet dat ik mijn gevoel niet opmerk, maar ik kan er soms geen woord aan vastkoppelen. Het helpt dan wel als de hulpverlener veel doorvraagt en stap voor stap duidelijk probeert te krijgen wat mijn gevoel écht is, bijvoorbeeld door het in een schema uit te tekenen. Helaas doet niet iedereen dat en zelf denk ik er vaak pas aan om dat te vertellen als de sessie al voorbij is ( 8)7 ). Als de hulpverlener je beter kent kan hij of zij er aan denken om dat te doen al voor dat ik er zelf aan denk om het te zeggen.
[..]

Heel fijn! Hopelijk gaat hij of zij je goed bevallen. ^O^
Ja, dat met gevoel herkennen heb ik ook. Wat mij helpt is om te denken aan de vier basisemoties bang, boos, blij en bedroefd. Dan bepaal ik eerst bij welke van die vier mijn gevoel in de buurt zit. En aan de hand daarvan probeer ik het uit te leggen.
Bijvoorbeeld: ik ben boos en bedroefd omdat ik had verwacht dat a zou gebeuren en er gebeurde b. Okee, misschien heet dat teleurstelling. Misschien ergernis. Misschien gewoon een vaag mengsel :+
pi_186299451
Psycho educatie vond ik echt geniaal. Heb echt dubbel gelegen om de overeenkomsten tussen ons , terwijl iedereen zo anders was qua uiterlijk, interesse, positie in de samenleving, leeftijd.
We liepen allemaal tegen dezelfde dingen aan in het leven.
pi_186339340
quote:
0s.gif Op maandag 15 april 2019 19:49 schreef Nijna het volgende:

[..]

En wellicht dat ze het ass-deel wel meenemen... misschien scheelt het wachttijd als je via deze kant binnenkomt.
Aan de ene kant goed denk ik om te kijken naar dat wat je nu belemmert, maar ik denk dat het ook goed is om te kijken of het een niet verband houdt met het ander.
Sterkte!

Soms realiseer je je ineens hoe ass je beperkt in bepaalde dingen... ik denk dat ik het me vorige week al realiseerde, maar dat vandaag iemand me heeft geholpen om de puzzelstukjes op zn plek te leggen. Ik snap nu waarom ik me zo verdrietig voelde vorige week en het was heel fijn dat iemand mij uit kon leggen waarom...
Oh, maar dat met elkaar verband houdt staat buiten kijf; ik zit in een sociaal isolement, kan geen relaties vormen, en heb geen toekomstperspectieven als gevolg van mijn stoornis ;) Dat leverde wel eens een dipje op, maar in de regel kon ik er mee leven en mijn dag mee doorkomen en mijzelf tot dingen te blijven motiveren.
Die dipjes zijn echter frequenter, langer en zwaarder geworden; enige motivatie en de meeste energie voor dingen is onderhand volledig verdwenen, en de rest wordt overheerst door sombere gedachten of leegte. Nu doe ik nog wel dingen, maar dat is puur om ergens mee bezig te zijn - plezier is eruit en het kost enorme moeite en energie om mij ertoe te zetten. Daar weet ik niet hoe ermee om te gaan, en dat zijn toch echt depressie-klachten en geen ASS-klachten :P

Op zich niet vreemd dat je daar pas later achterkomt. Op het moment dat je iets overkomt dat bij anderen als 'gewoon' werkt en min of meer passief/automatisch herkent en verwerkt wordt, maar bij jou 'actief' verwerkt moet worden ben je vooral bezig met hoe om te gaan met de emotie of situatie en niet meteen met waarom je die situatie zo ervaart of er zo op reageert. Vooral als het iets betreft dat klein of niet zo belangrijk lijkt - en voor de meeste mensen dat vaak ook zo is - maar voor jou toch een grotere impact in verwerking blijkt te hebben. Soms kost het wat tijd om de grootte van die impact te achterhalen.
pi_186345336
quote:
0s.gif Op donderdag 18 april 2019 16:54 schreef Tele6 het volgende:
Oh dat klinkt wel interessant @:ParelDuiker :Y

Erfelijkheid en omgeving zijn natuurlijk ook lastig te onderscheiden, want mensen met dezelfde genen als jij zijn vaak dichtbij je dus dan deel je ook de omgeving :+
Met omgevingsfactoren wordt in dit geval gedoeld op de omstandigheden in de baarmoeder als het kind er in groeit. Heeft de moeder bijvoorbeeld veel last van stress of tekorten aan voedingsstoffen tijdens de zwangerschap, dan kan dat gevolgen hebben voor hoe het kind zich ontwikkeld.

quote:
[..]

Doen mensen dat echt, de hele dag bezig zijn met relaties? Wat zijn ze dan aan het proberen te doorgronden? Ik geloof dat ik alleen met relaties bezig ben als ik ofwel blij erover zit te wezen ofwel als ik denk dat ik het verkloot heb en zit te bedenken hoe ik dat repareer :')
Niet de hele dag in de zin van dat men er de hele dag aan denkt of over praat. Maar als 'gewone mensen' met andere 'gewone mensen' praten is dat heel vaak wel een van de gespreksonderwerpen die passeren. Strookt overigens ook wel met ik zelf waarneem, bijvoorbeeld bij familiebezoek, tussen collega's of als ik met vrienden ben. Mijn gedachten dwalen dan doorgaans af; nog maar eens koffie of bier gaan halen, naar buiten kijken of afd(w)alen in eigen gedachtengangen. Totdat het weer over een onderwerp gaat waar ik wel over mee kan praten.

[ Bericht 0% gewijzigd door ParelDuiker op 21-04-2019 13:43:52 ]
pi_186345469
quote:
0s.gif Op donderdag 18 april 2019 20:55 schreef Duveldrinker het volgende:
Psycho educatie vond ik echt geniaal. Heb echt dubbel gelegen om de overeenkomsten tussen ons , terwijl iedereen zo anders was qua uiterlijk, interesse, positie in de samenleving, leeftijd.
We liepen allemaal tegen dezelfde dingen aan in het leven.
Dat klinkt wel als leuk en leerzaam. Ben wel benieuwd naar de strategieën die men heeft ontwikkeld om met sociale situaties om te gaan.
pi_186355896
quote:
14s.gif Op zondag 21 april 2019 13:39 schreef ParelDuiker het volgende:

[..]

Dat klinkt wel als leuk en leerzaam. Ben wel benieuwd naar de strategieën die men heeft ontwikkeld om met sociale situaties om te gaan.
Niet veel. Ik heb ook cursus plannen en organiseren gedaan. Daar val ik wel eens op terug wanneer grip op de realiteit kwijt raak. Door overmatig zuipen en dan ga ik overleven. Terug naar de basis met dag schema werken en weekplanning. Dat is mega zwaar maar na een week ben je weer terug op aarde. Sociaal zal ik nooit heel sterk worden. Dat heb ik geaccepteerd.
pi_186357456
quote:
0s.gif Op zondag 21 april 2019 23:38 schreef Duveldrinker het volgende:

[..]

Niet veel. Ik heb ook cursus plannen en organiseren gedaan. Daar val ik wel eens op terug wanneer grip op de realiteit kwijt raak. Door overmatig zuipen en dan ga ik overleven. Terug naar de basis met dag schema werken en weekplanning. Dat is mega zwaar maar na een week ben je weer terug op aarde. Sociaal zal ik nooit heel sterk worden. Dat heb ik geaccepteerd.
Aha, dat valt weer tegen dan. Ik had wel gedacht dat, zeker de meer succesvolle mensen met autistische trekjes, daar mooie strategieën voor zouden hebben ontwikkeld. Plannen en organiseren vind ik zelf ook erg lastig. Ik heb wel eens met weekplanningen gewerkt, maar dat liep vaak binnen een dag alweer mis. Dat motiveert mij dan ook niet om met planningen te werken. :{ Het helpt mij wel dat ik bij mijn moeder woon, zij kookt tenminste iedere dag op tijd. :@
pi_186357494
quote:
0s.gif Op maandag 22 april 2019 01:48 schreef ParelDuiker het volgende:

[..]

Aha, dat valt weer tegen dan. Ik had wel gedacht dat, zeker de meer succesvolle mensen met autistische trekjes, daar mooie strategieën voor zouden hebben ontwikkeld. Plannen en organiseren vind ik zelf ook erg lastig. Ik heb wel eens weekplanningen gewerkt, maar dat liep vaak binnen een dag alweer mis. Dat motiveert mij dan ook niet om met planningen te werken. :{ Het helpt mij wel dat ik bij mijn moeder woon, zij kookt tenminste iedere dag op tijd. :@
Ja dat is wel lekker , ik kook alles zelf. Ik vind komen ook heerlijk. Maar het kost wel veel geld en energie.
pi_186361160
quote:
0s.gif Op maandag 22 april 2019 01:48 schreef ParelDuiker het volgende:

[..]

Aha, dat valt weer tegen dan. Ik had wel gedacht dat, zeker de meer succesvolle mensen met autistische trekjes, daar mooie strategieën voor zouden hebben ontwikkeld. Plannen en organiseren vind ik zelf ook erg lastig. Ik heb wel eens met weekplanningen gewerkt, maar dat liep vaak binnen een dag alweer mis. Dat motiveert mij dan ook niet om met planningen te werken. :{ Het helpt mij wel dat ik bij mijn moeder woon, zij kookt tenminste iedere dag op tijd. :@
Realistische planningen maken is ook gewoon heel erg moeilijk. Ik maak m'n planningen telkens weer te vol en dan ben ik na een paar dagen uitgeput. :')
Ik hoop in m'n behandeling of van de begeleider die ik krijg nog te leren wat een goede planning is. Ik heb nu wel soort van geaccepteerd dat ik geen goede planningen maak, en dat het daardoor komt dat ik me er niet aan kan houden. Een goede planning geeft ook wat ruimte om rustiger aan te doen of om wat anders te gaan doen als dat beter uitkomt, en dan is het makkelijker om je aan de planning te houden. :)
pi_186361193
quote:
0s.gif Op maandag 22 april 2019 01:54 schreef Duveldrinker het volgende:

[..]

Ja dat is wel lekker , ik kook alles zelf. Ik vind komen ook heerlijk. Maar het kost wel veel geld en energie.
Ja, koken is wel fijn om te doen. Ik vind vooral alles snijden fijn, alles klaarleggen voordat het in de pan gaat. Groenten in allemaal kleurtjes O+
Wat bij mij helpt is om voor tussen de middag te koken en dan 's avonds brood te eten. Helaas gaat dat niet echt met studie/werk, maar in vakanties en zo is dat wel mijn favoriete manier. Tussen de middag heb ik nog energie om lekker te koken, en je kunt vaak voor de middag ook wel een stevige maaltijd gebruiken. :)
pi_186397880
quote:
0s.gif Op maandag 22 april 2019 12:12 schreef Tele6 het volgende:

[..]

Realistische planningen maken is ook gewoon heel erg moeilijk. Ik maak m'n planningen telkens weer te vol en dan ben ik na een paar dagen uitgeput. :')
Ik hoop in m'n behandeling of van de begeleider die ik krijg nog te leren wat een goede planning is. Ik heb nu wel soort van geaccepteerd dat ik geen goede planningen maak, en dat het daardoor komt dat ik me er niet aan kan houden. Een goede planning geeft ook wat ruimte om rustiger aan te doen of om wat anders te gaan doen als dat beter uitkomt, en dan is het makkelijker om je aan de planning te houden. :)
Ik vind het vooral lastig om mij aan de planning te houden. Ik weet inmiddels aardig in te schatten hoeveel tijd dagelijkse activiteiten mij kosten; boodschappen doen, eten koken, schoonmaken, douchen/tandenpoetsen, enzovoort. Dat is denk ik de basis van plannen, correct inschatten hoe lang activiteiten duren. Maar als ik dan een planning gemaakt heb en ik moet deze inpassen naast werk en hobby's gaat het meestal mis. Dan ben ik zo intensief met een vraagstuk dat mij bezig houdt bezig dat ik het moeilijk vind dat te onderbreken voor de toch saaie praktische (maar noodzakelijke) taken in mijn planning, als ik er al aan denk om dat te doen.

quote:
0s.gif Op maandag 22 april 2019 12:15 schreef Tele6 het volgende:

[..]

Ja, koken is wel fijn om te doen. Ik vind vooral alles snijden fijn, alles klaarleggen voordat het in de pan gaat. Groenten in allemaal kleurtjes O+
Wat bij mij helpt is om voor tussen de middag te koken en dan 's avonds brood te eten. Helaas gaat dat niet echt met studie/werk, maar in vakanties en zo is dat wel mijn favoriete manier. Tussen de middag heb ik nog energie om lekker te koken, en je kunt vaak voor de middag ook wel een stevige maaltijd gebruiken. :)
Is in best veel landen heel gebruikelijk om dat zo te doen. Nederland is maar gek met 's avonds warm eten. :P Ik hou er ook van om te koken en ik ben sowieso dol op eten. Maar meestal eet ik gewoon brood en fruit als ik zelf voor mijn eten moet zorgen, dat is snel en makkelijk. En ik weet dan ook zeker dat ik er niet teveel tijd mee kwijt ben. Eigenlijk uit een soort zelfbescherming dus.
pi_186402703
quote:
0s.gif Op woensdag 24 april 2019 14:57 schreef ParelDuiker het volgende:

[..]

Ik vind het vooral lastig om mij aan de planning te houden. Ik weet inmiddels aardig in te schatten hoeveel tijd dagelijkse activiteiten mij kosten; boodschappen doen, eten koken, schoonmaken, douchen/tandenpoetsen, enzovoort. Dat is denk ik de basis van plannen, correct inschatten hoe lang activiteiten duren. Maar als ik dan een planning gemaakt heb en ik moet deze inpassen naast werk en hobby's gaat het meestal mis. Dan ben ik zo intensief met een vraagstuk dat mij bezig houdt bezig dat ik het moeilijk vind dat te onderbreken voor de toch saaie praktische (maar noodzakelijke) taken in mijn planning, als ik er al aan denk om dat te doen.
[..]
Zou het helpen om wekkers te zetten? Ik vind was ophangen bijvoorbeeld vervelend, en het komt altijd slecht uit met de andere dingen die ik doe, want je kunt niet echt beïnvloeden hoe lang de wasmachine nodig heeft. Ik zet een timer voor iets langer dan dat de wasmachine waarschijnlijk bezig is, en spreek met mezelf af dat ik was ga ophangen als de timer gaat. Door het gepiep van de timer (vaak ook op een andere plek dan waar ik op dat moment ben) word ik toch al uit mijn bezigheid gehaald, dus dan kan ik maar net zo goed even was gaan ophangen. :)
pi_186402779
quote:
0s.gif Op woensdag 24 april 2019 14:57 schreef ParelDuiker het volgende:

[..]

Is in best veel landen heel gebruikelijk om dat zo te doen. Nederland is maar gek met 's avonds warm eten. :P Ik hou er ook van om te koken en ik ben sowieso dol op eten. Maar meestal eet ik gewoon brood en fruit als ik zelf voor mijn eten moet zorgen, dat is snel en makkelijk. En ik weet dan ook zeker dat ik er niet teveel tijd mee kwijt ben. Eigenlijk uit een soort zelfbescherming dus.
Brood en fruit is ook best een prima maaltijd voor een keer toch?

Ik reken altijd ruim de tijd voor koken, eten en afwassen/opruimen. Meestal van 17:00 tot 19:00. Omdat ik vaak kook en vaak dezelfde gerechten maak, lukt het wel om in een halfuur of zo iets bereid te hebben. Als ik tijd overhoud, ga ik de keuken wat beter schoonmaken nadat ik de afwas heb gedaan :)
Ik kan je aanraden om gewoon ruim tijd in te plannen en het dan maar te proberen. En maak het jezelf makkelijk ;)
pi_186436136
@Tele6 , dat zijn goede tips ^O^ en het laatste stukje komt natuurlijk aan op mijn zelfdiscipline. Dus niet de wekker uitzetten en weer verder gaan waar ik mee bezig was, maar ook werkelijk de taak op de planning uit gaan voeren.

Ik hoop dat de GGz alhier snel weer contact opneemt, want ik doe dat soort dingen wel graag in samenspraak met begeleiding. Ik had eind vorige week gebeld of er al schot in de zaak zit voor wat betreft het op het papier zetten van de diagnose en de planning van het vervolgtraject. Ze zijn er mee bezig, aldus de secretaresse. Hmmm. :{ Ik merk ondertussen dat mijn perfectionisme en dwangmatige handelingen ook weer toenemen (eigenlijk heb ik daar nu meer last van dan van de typisch 'autistische dingen', als zal het daar wel mee samenhangen), dus hopelijk komt er toch snel een plekje in een behandeltraject beschikbaar komt. Ik heb niet voor de lol die diagnose aangevraagd.
pi_186441627
Wat ik wel apart vind. Uit het boek van Annelies Spek begrijp dat ik dat autisme vermoedelijk deels voort komt uit een sterkere zintuiglijke prikkeling dan gemiddeld en doordat deze zintuiglijke informatie slechter gefilterd wordt. Doordat mensen met autisme dus meer informatie tot zich krijgen raken zij sneller overprikkeld waardoor bijvoorbeeld sociale situaties gedeeltelijk of geheel vermeden worden. Zo luidt de theorie.

Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.

Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?

Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
pi_186441747
quote:
11s.gif Op vrijdag 26 april 2019 18:30 schreef ParelDuiker het volgende:
Wat ik wel apart vind. Uit het boek van Annelies Spek begrijp dat ik dat autisme vermoedelijk deels voort komt uit een sterkere zintuiglijke prikkeling dan gemiddeld en doordat deze zintuiglijke informatie slechter gefilterd wordt. Doordat mensen met autisme dus meer informatie tot zich krijgen raken zij sneller overprikkeld waardoor bijvoorbeeld sociale situaties gedeeltelijk of geheel vermeden worden. Zo luidt de theorie.

Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.

Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?

Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
Haha, ja, goede. Ik ben zo'n autist die metal luistert :D

Je hoeft natuurlijk niet alle kenmerken te hebben om autisme te hebben. Ik heb zelf bijvoorbeeld vooral last van prikkels van dingen die ik aanraak (ik ben heel kritisch op het materiaal van m'n kleding) en van warmte/kou (douchen). Maar smaak, geluid, zicht, geur gaan allemaal wel. Zo zal het bij iedereen anders zijn :)

Edit over concerten: mijn ervaring is dat concerten (in tegenstelling tot festivals) best goed te doen zijn als je je een beetje voorbereidt. Ik ben nu een paar keer naar een concert geweest en dan houd ik rekening met:
- oordoppen mee
- van tevoren navragen hoe het daar gaat, wat er gaat gebeuren, hoe het er ongeveer uitziet, wat ik aan zal doen, wanneer dingen gebeuren
- samen met iemand gaan (ik heb het geluk dat m'n smaak deels overlapt met die van m'n broer)
- dag erna niks plannen

[ Bericht 9% gewijzigd door Tele6 op 26-04-2019 18:43:04 ]
pi_186441792
quote:
0s.gif Op vrijdag 26 april 2019 13:01 schreef ParelDuiker het volgende:
@:Tele6 , dat zijn goede tips ^O^ en het laatste stukje komt natuurlijk aan op mijn zelfdiscipline. Dus niet de wekker uitzetten en weer verder gaan waar ik mee bezig was, maar ook werkelijk de taak op de planning uit gaan voeren.

Ik hoop dat de GGz alhier snel weer contact opneemt, want ik doe dat soort dingen wel graag in samenspraak met begeleiding. Ik had eind vorige week gebeld of er al schot in de zaak zit voor wat betreft het op het papier zetten van de diagnose en de planning van het vervolgtraject. Ze zijn er mee bezig, aldus de secretaresse. Hmmm. :{ Ik merk ondertussen dat mijn perfectionisme en dwangmatige handelingen ook weer toenemen (eigenlijk heb ik daar nu meer last van dan van de typisch 'autistische dingen', als zal het daar wel mee samenhangen), dus hopelijk komt er toch snel een plekje in een behandeltraject beschikbaar komt. Ik heb niet voor de lol die diagnose aangevraagd.
Ik hoop het ook voor je. Sowieso mogen ze wel wat duidelijker communiceren over dat soort dingen, juist de mensen die naar de GGZ toekomen hebben dat nodig ;)

Mag ik vragen wat voor dwangmatige handelingen jij hebt?
pi_186441850
quote:
11s.gif Op vrijdag 26 april 2019 18:30 schreef ParelDuiker het volgende:
Wat ik wel apart vind. Uit het boek van Annelies Spek begrijp dat ik dat autisme vermoedelijk deels voort komt uit een sterkere zintuiglijke prikkeling dan gemiddeld en doordat deze zintuiglijke informatie slechter gefilterd wordt. Doordat mensen met autisme dus meer informatie tot zich krijgen raken zij sneller overprikkeld waardoor bijvoorbeeld sociale situaties gedeeltelijk of geheel vermeden worden. Zo luidt de theorie.

Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.

Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?

Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
Misschien omdat je dat bewust opzoekt en 1 ding is want een evenement lijkt je te druk
FOK! is net een groot tijdschrift
pi_186443128
quote:
11s.gif Op vrijdag 26 april 2019 18:30 schreef ParelDuiker het volgende:
Wat ik wel apart vind. Uit het boek van Annelies Spek begrijp dat ik dat autisme vermoedelijk deels voort komt uit een sterkere zintuiglijke prikkeling dan gemiddeld en doordat deze zintuiglijke informatie slechter gefilterd wordt. Doordat mensen met autisme dus meer informatie tot zich krijgen raken zij sneller overprikkeld waardoor bijvoorbeeld sociale situaties gedeeltelijk of geheel vermeden worden. Zo luidt de theorie.

Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.

Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?

Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
Wat ik denk:
Zelfgekozen prikkels zijn heel veel beter te verdragen of verwerken dan niet zelfgekozen prikkels.
En soms zijn prikkels misschien wel veel, maar is het de overprikkeling wel waard.
Stel dat je naar een concert gaat van een artiest die je tof vindt, dan heb je plezier en is de drukte misschien beter te verdragen. En anders is het het wellicht ook gewoon waard om er dan een dag of meerdere dagen moe/uitgeteld van te zijn. Want je hebt plezier gehad.
Maar als je je door een overvolle supermarkt moet manoeuvreren, dan levert dat je veel minder op. Goed, je voorraadkast is weer gevuld, maar (als ik voor mijzelf spreek) leuk is het niet.
Mama van 2 lieve meiden :)
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')