R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat weet ik nog niet, ik heb nog geen datum doorgekregen. Vandaar ook dat ik dat boek maar gekocht heb. Maar ik neem aan dat ik daar binnenkort wel een brief over krijg.quote:
Wel fijn dat je in ieder geval weet wanneer het gaat beginnen. Dan kan je er tenminste naar toe leven.quote:Ik ben doorverwezen naar een plek waar ze dat ook doen, en heb over ruim een week daar de intake. (Net nu mijn huidige psycholoog en ik elkaar een beetje door beginnen te krijgenmaar ja)
Wat betreft de wisselende hulpverleners, dat is denk ik iets waar je niet echt aan ontkomt. Iedere hulpverlener heeft weer zo zijn of haar specialisatie. Ik moet overigens zeggen dat ik daar nooit zo'n last van heb. Hulpverleners zijn voor mij mensen die ik een beetje op afstand weet te plaatsen; ik kan zelf bepalen wanneer ik afspreek en ik heb er verder geen echte persoonlijke band mee. Dat scheelt voor mij veel want dan durf ik veel meer te vertellen en te bespreken. Ik zie ze eigenlijk als een soort aanvulling op mijn eigen brein op terreinen waarop dat brein bij mij zelf niet helemaal goed functioneert. En tegen jezelf durf je natuurlijk wel veel te vertellen. Zo zie ik het een beetje.
Ik heb wel een eigen coach. Zij heeft mij in het verleden heel goed geholpen door bijvoorbeeld schema's te maken met hoe ik op mensen die zich wel in mijn eigen omgeving bevinden kan reageren. Haar eigen zoon is ook autistisch dus daarom wist ze ook veel praktische tips te geven. Zij was overigens ook de eerste met wie ik contact op heb durven nemen over de ASS-diagnose die ik vorige week had gekregen. Ik kan altijd bij haar terecht, dat is wel een fijn idee.
Dus misschien is dat een tip voor je? Dan ben je minder afhankelijk van de specialistische hulpverleners van de GGz-instelling. Als je haar naam wil hebben kan ik je die wel in een DM sturen.
Over wisselende hulpverleners: Ik dacht hier niet over te hoeven meepraten, omdat ik nu al een jaar een mooi groepje hulpverleners om me heen heb. Tot vandaag, dus. Mijn psychiater gaat weg. En dat vind ik echt heel stom. Natuurlijk mag hij dat zelf beslissen, maar ik heb na een jaar eindelijk een redelijke band met die kerel.
Niet tof.
Niet tof.
Mon 'en!
Wat jammer dat je daar nog niks over hebt gehoordquote:Op woensdag 17 april 2019 13:37 schreef ParelDuiker het volgende:
[..]
Dat weet ik nog niet, ik heb nog geen datum doorgekregen. Vandaar ook dat ik dat boek maar gekocht heb. Maar ik neem aan dat ik daar binnenkort wel een brief over krijg.
[..]
Wel fijn dat je in ieder geval weet wanneer het gaat beginnen. Dan kan je er tenminste naar toe leven.
Wat betreft de wisselende hulpverleners, dat is denk ik iets waar je niet echt aan ontkomt. Iedere hulpverlener heeft weer zo zijn of haar specialisatie. Ik moet overigens zeggen dat ik daar nooit zo'n last van heb. Hulpverleners zijn voor mij mensen die ik een beetje op afstand weet te plaatsen; ik kan zelf bepalen wanneer ik afspreek en ik heb er verder geen echte persoonlijke band mee. Dat scheelt voor mij veel want dan durf ik veel meer te vertellen en te bespreken. Ik zie ze eigenlijk als een soort aanvulling op mijn eigen brein op terreinen waarop dat brein bij mij zelf niet helemaal goed functioneert. En tegen jezelf durf je natuurlijk wel veel te vertellen. Zo zie ik het een beetje.
Ik heb wel een eigen coach. Zij heeft mij in het verleden heel goed geholpen door bijvoorbeeld schema's te maken met hoe ik op mensen die zich wel in mijn eigen omgeving bevinden kan reageren. Haar eigen zoon is ook autistisch dus daarom wist ze ook veel praktische tips te geven. Zij was overigens ook de eerste met wie ik contact op heb durven nemen over de ASS-diagnose die ik vorige week had gekregen. Ik kan altijd bij haar terecht, dat is wel een fijn idee.
Dus misschien is dat een tip voor je? Dan ben je minder afhankelijk van de specialistische hulpverleners van de GGz-instelling. Als je haar naam wil hebben kan ik je die wel in een DM sturen.
Het is vooral dat ik m'n eigen gebruiksaanwijzing slecht ken, en de psycholoog lijkt die wel wat door te gaan hebben. Te weten wat ze moet doen om te voorkomen dat ik de kluts kwijtraak in een gesprek, in te schatten wanneer ik me oprecht goed voel of wanneer ik me alleen heel graag goed wíl voelen. Met een nieuwe psych begint weer heel dat uitproberen, vastlopen, aftasten, gedoe met misverstanden, enzovoort.
Ik heb ook geen persoonlijke band met haar, dat niet. Ze is gewoon iemand die me helpt als ik er niet uitkom, inderdaad.
Wat fijn van je coach!
Als het goed is krijg ik er binnenkort ook eentje, en ook een die raad weet met autisme
dus dat is ook wel heel fijn.
Hmmm, daar zeg je wat, zo had ik er nog niet naar gekeken. Ik vind het zelf nog wel eens lastig om mijn eigen gevoel te identificeren. Niet dat ik mijn gevoel niet opmerk, maar ik kan er soms geen woord aan vastkoppelen. Het helpt dan wel als de hulpverlener veel doorvraagt en stap voor stap duidelijk probeert te krijgen wat mijn gevoel écht is, bijvoorbeeld door het in een schema uit te tekenen. Helaas doet niet iedereen dat en zelf denk ik er vaak pas aan om dat te vertellen als de sessie al voorbij is (quote:
[..]
Het is vooral dat ik m'n eigen gebruiksaanwijzing slecht ken, en de psycholoog lijkt die wel wat door te gaan hebben. Te weten wat ze moet doen om te voorkomen dat ik de kluts kwijtraak in een gesprek, in te schatten wanneer ik me oprecht goed voel of wanneer ik me alleen heel graag goed wíl voelen. Met een nieuwe psych begint weer heel dat uitproberen, vastlopen, aftasten, gedoe met misverstanden, enzovoort.
). Als de hulpverlener je beter kent kan hij of zij er aan denken om dat te doen al voor dat ik er zelf aan denk om het te zeggen.Heel fijn! Hopelijk gaat hij of zij je goed bevallen.quote:Wat fijn van je coach!
Als het goed is krijg ik er binnenkort ook eentje, en ook een die raad weet met autisme
Ik heb dit boek inmiddels uit: Autismespectrumstoornissen bij volwassenen. Ik vond het een interessant boek. Eerst volgt een uitleg over waar autisme vermoedelijk vandaan komt. Men dacht altijd dat het in grote mate erfelijk was, maar inmiddels blijkt toch dat omgevingsfactoren waarschijnlijk ook een belangrijke rol spelen. Daarna volgt een overzicht van de theorieën over wat autisme is en waarom het belemmerend kan werken in het dagelijks leven. Daarna volgt aan de hand van de DSM-V een uitleg over hoe autisme geïdentificeerd kan worden. Ten slotte volgt een aantal hoofdstukken over de uitwerking van autisme in de praktijk.
Wat ik fijn vond is dat alles onderbouwd is met wetenschappelijke bronnen. Ik ben zelf nogal sceptisch en met wetenschappelijke brongebruik ben ik eerder overtuigd. Ook heb ik door het boek wel geleerd dat autisme bij mijzelf nog wel meevalt in vergelijking met ernstiger gevallen en dat het soms misschien zelfs wel prettig is autisme te hebben. Ik heb zelf vooral problemen met wederkerigheid, het doorgronden van relaties (Wil ik dat eigenlijk wel?
In het boek las ik dat mensen zonder autisme daar de hele dag mee bezig zijn. Ik moet er niet aan denken!), het uiten van emoties en perfectionisme. Maar er zijn ook gevallen waarin mensen bijvoorbeeld alle taal letterlijk nemen, heel snel overprikkeld raken en bijna niks meer kunnen doen. En wat ik ook fijn vind is dat je het boek door andere mensen kunt laten lezen zodat je zelf die uitleg niet hoeft te geven.
Wat ik fijn vond is dat alles onderbouwd is met wetenschappelijke bronnen. Ik ben zelf nogal sceptisch en met wetenschappelijke brongebruik ben ik eerder overtuigd. Ook heb ik door het boek wel geleerd dat autisme bij mijzelf nog wel meevalt in vergelijking met ernstiger gevallen en dat het soms misschien zelfs wel prettig is autisme te hebben. Ik heb zelf vooral problemen met wederkerigheid, het doorgronden van relaties (Wil ik dat eigenlijk wel?
In het boek las ik dat mensen zonder autisme daar de hele dag mee bezig zijn. Ik moet er niet aan denken!), het uiten van emoties en perfectionisme. Maar er zijn ook gevallen waarin mensen bijvoorbeeld alle taal letterlijk nemen, heel snel overprikkeld raken en bijna niks meer kunnen doen. En wat ik ook fijn vind is dat je het boek door andere mensen kunt laten lezen zodat je zelf die uitleg niet hoeft te geven.
Oh dat klinkt wel interessant @ParelDuiker 
Erfelijkheid en omgeving zijn natuurlijk ook lastig te onderscheiden, want mensen met dezelfde genen als jij zijn vaak dichtbij je dus dan deel je ook de omgeving
Die overprikkeling merk ik helaas wel, hoewel ik het niet zo erg heb dat ik niks meer kan. Relaties ben ik dan weer iets beter in, al kan dat ook zijn omdat m'n halve omgeving in meer of mindere mate autistisch is
Doen mensen dat echt, de hele dag bezig zijn met relaties? Wat zijn ze dan aan het proberen te doorgronden? Ik geloof dat ik alleen met relaties bezig ben als ik ofwel blij erover zit te wezen ofwel als ik denk dat ik het verkloot heb en zit te bedenken hoe ik dat repareer
Erfelijkheid en omgeving zijn natuurlijk ook lastig te onderscheiden, want mensen met dezelfde genen als jij zijn vaak dichtbij je dus dan deel je ook de omgeving
Die overprikkeling merk ik helaas wel, hoewel ik het niet zo erg heb dat ik niks meer kan. Relaties ben ik dan weer iets beter in, al kan dat ook zijn omdat m'n halve omgeving in meer of mindere mate autistisch is
Doen mensen dat echt, de hele dag bezig zijn met relaties? Wat zijn ze dan aan het proberen te doorgronden? Ik geloof dat ik alleen met relaties bezig ben als ik ofwel blij erover zit te wezen ofwel als ik denk dat ik het verkloot heb en zit te bedenken hoe ik dat repareer
Ja, dat met gevoel herkennen heb ik ook. Wat mij helpt is om te denken aan de vier basisemoties bang, boos, blij en bedroefd. Dan bepaal ik eerst bij welke van die vier mijn gevoel in de buurt zit. En aan de hand daarvan probeer ik het uit te leggen.quote:
[..]
Hmmm, daar zeg je wat, zo had ik er nog niet naar gekeken. Ik vind het zelf nog wel eens lastig om mijn eigen gevoel te identificeren. Niet dat ik mijn gevoel niet opmerk, maar ik kan er soms geen woord aan vastkoppelen. Het helpt dan wel als de hulpverlener veel doorvraagt en stap voor stap duidelijk probeert te krijgen wat mijn gevoel écht is, bijvoorbeeld door het in een schema uit te tekenen. Helaas doet niet iedereen dat en zelf denk ik er vaak pas aan om dat te vertellen als de sessie al voorbij is (
[..]
Heel fijn! Hopelijk gaat hij of zij je goed bevallen.
Bijvoorbeeld: ik ben boos en bedroefd omdat ik had verwacht dat a zou gebeuren en er gebeurde b. Okee, misschien heet dat teleurstelling. Misschien ergernis. Misschien gewoon een vaag mengsel
Psycho educatie vond ik echt geniaal. Heb echt dubbel gelegen om de overeenkomsten tussen ons , terwijl iedereen zo anders was qua uiterlijk, interesse, positie in de samenleving, leeftijd.
We liepen allemaal tegen dezelfde dingen aan in het leven.
We liepen allemaal tegen dezelfde dingen aan in het leven.
Oh, maar dat met elkaar verband houdt staat buiten kijf; ik zit in een sociaal isolement, kan geen relaties vormen, en heb geen toekomstperspectieven als gevolg van mijn stoornisquote:
[..]
En wellicht dat ze het ass-deel wel meenemen... misschien scheelt het wachttijd als je via deze kant binnenkomt.
Aan de ene kant goed denk ik om te kijken naar dat wat je nu belemmert, maar ik denk dat het ook goed is om te kijken of het een niet verband houdt met het ander.
Sterkte!
Soms realiseer je je ineens hoe ass je beperkt in bepaalde dingen... ik denk dat ik het me vorige week al realiseerde, maar dat vandaag iemand me heeft geholpen om de puzzelstukjes op zn plek te leggen. Ik snap nu waarom ik me zo verdrietig voelde vorige week en het was heel fijn dat iemand mij uit kon leggen waarom...
Dat leverde wel eens een dipje op, maar in de regel kon ik er mee leven en mijn dag mee doorkomen en mijzelf tot dingen te blijven motiveren.Die dipjes zijn echter frequenter, langer en zwaarder geworden; enige motivatie en de meeste energie voor dingen is onderhand volledig verdwenen, en de rest wordt overheerst door sombere gedachten of leegte. Nu doe ik nog wel dingen, maar dat is puur om ergens mee bezig te zijn - plezier is eruit en het kost enorme moeite en energie om mij ertoe te zetten. Daar weet ik niet hoe ermee om te gaan, en dat zijn toch echt depressie-klachten en geen ASS-klachten
Op zich niet vreemd dat je daar pas later achterkomt. Op het moment dat je iets overkomt dat bij anderen als 'gewoon' werkt en min of meer passief/automatisch herkent en verwerkt wordt, maar bij jou 'actief' verwerkt moet worden ben je vooral bezig met hoe om te gaan met de emotie of situatie en niet meteen met waarom je die situatie zo ervaart of er zo op reageert. Vooral als het iets betreft dat klein of niet zo belangrijk lijkt - en voor de meeste mensen dat vaak ook zo is - maar voor jou toch een grotere impact in verwerking blijkt te hebben. Soms kost het wat tijd om de grootte van die impact te achterhalen.
Met omgevingsfactoren wordt in dit geval gedoeld op de omstandigheden in de baarmoeder als het kind er in groeit. Heeft de moeder bijvoorbeeld veel last van stress of tekorten aan voedingsstoffen tijdens de zwangerschap, dan kan dat gevolgen hebben voor hoe het kind zich ontwikkeld.quote:
Oh dat klinkt wel interessant @:ParelDuiker
Erfelijkheid en omgeving zijn natuurlijk ook lastig te onderscheiden, want mensen met dezelfde genen als jij zijn vaak dichtbij je dus dan deel je ook de omgeving
Niet de hele dag in de zin van dat men er de hele dag aan denkt of over praat. Maar als 'gewone mensen' met andere 'gewone mensen' praten is dat heel vaak wel een van de gespreksonderwerpen die passeren. Strookt overigens ook wel met ik zelf waarneem, bijvoorbeeld bij familiebezoek, tussen collega's of als ik met vrienden ben. Mijn gedachten dwalen dan doorgaans af; nog maar eens koffie of bier gaan halen, naar buiten kijken of afd(w)alen in eigen gedachtengangen. Totdat het weer over een onderwerp gaat waar ik wel over mee kan praten.quote:[..]
Doen mensen dat echt, de hele dag bezig zijn met relaties? Wat zijn ze dan aan het proberen te doorgronden? Ik geloof dat ik alleen met relaties bezig ben als ik ofwel blij erover zit te wezen ofwel als ik denk dat ik het verkloot heb en zit te bedenken hoe ik dat repareer
[ Bericht 0% gewijzigd door ParelDuiker op 21-04-2019 13:43:52 ]
Dat klinkt wel als leuk en leerzaam. Ben wel benieuwd naar de strategieën die men heeft ontwikkeld om met sociale situaties om te gaan.quote:
Psycho educatie vond ik echt geniaal. Heb echt dubbel gelegen om de overeenkomsten tussen ons , terwijl iedereen zo anders was qua uiterlijk, interesse, positie in de samenleving, leeftijd.
We liepen allemaal tegen dezelfde dingen aan in het leven.
Niet veel. Ik heb ook cursus plannen en organiseren gedaan. Daar val ik wel eens op terug wanneer grip op de realiteit kwijt raak. Door overmatig zuipen en dan ga ik overleven. Terug naar de basis met dag schema werken en weekplanning. Dat is mega zwaar maar na een week ben je weer terug op aarde. Sociaal zal ik nooit heel sterk worden. Dat heb ik geaccepteerd.quote:Op zondag 21 april 2019 13:39 schreef ParelDuiker het volgende:
[..]
Dat klinkt wel als leuk en leerzaam. Ben wel benieuwd naar de strategieën die men heeft ontwikkeld om met sociale situaties om te gaan.
Aha, dat valt weer tegen dan. Ik had wel gedacht dat, zeker de meer succesvolle mensen met autistische trekjes, daar mooie strategieën voor zouden hebben ontwikkeld. Plannen en organiseren vind ik zelf ook erg lastig. Ik heb wel eens met weekplanningen gewerkt, maar dat liep vaak binnen een dag alweer mis. Dat motiveert mij dan ook niet om met planningen te werken.quote:
[..]
Niet veel. Ik heb ook cursus plannen en organiseren gedaan. Daar val ik wel eens op terug wanneer grip op de realiteit kwijt raak. Door overmatig zuipen en dan ga ik overleven. Terug naar de basis met dag schema werken en weekplanning. Dat is mega zwaar maar na een week ben je weer terug op aarde. Sociaal zal ik nooit heel sterk worden. Dat heb ik geaccepteerd.
Het helpt mij wel dat ik bij mijn moeder woon, zij kookt tenminste iedere dag op tijd. 
Ja dat is wel lekker , ik kook alles zelf. Ik vind komen ook heerlijk. Maar het kost wel veel geld en energie.quote:
[..]
Aha, dat valt weer tegen dan. Ik had wel gedacht dat, zeker de meer succesvolle mensen met autistische trekjes, daar mooie strategieën voor zouden hebben ontwikkeld. Plannen en organiseren vind ik zelf ook erg lastig. Ik heb wel eens weekplanningen gewerkt, maar dat liep vaak binnen een dag alweer mis. Dat motiveert mij dan ook niet om met planningen te werken.
Realistische planningen maken is ook gewoon heel erg moeilijk. Ik maak m'n planningen telkens weer te vol en dan ben ik na een paar dagen uitgeput.quote:
[..]
Aha, dat valt weer tegen dan. Ik had wel gedacht dat, zeker de meer succesvolle mensen met autistische trekjes, daar mooie strategieën voor zouden hebben ontwikkeld. Plannen en organiseren vind ik zelf ook erg lastig. Ik heb wel eens met weekplanningen gewerkt, maar dat liep vaak binnen een dag alweer mis. Dat motiveert mij dan ook niet om met planningen te werken.
Ik hoop in m'n behandeling of van de begeleider die ik krijg nog te leren wat een goede planning is. Ik heb nu wel soort van geaccepteerd dat ik geen goede planningen maak, en dat het daardoor komt dat ik me er niet aan kan houden. Een goede planning geeft ook wat ruimte om rustiger aan te doen of om wat anders te gaan doen als dat beter uitkomt, en dan is het makkelijker om je aan de planning te houden.
Ja, koken is wel fijn om te doen. Ik vind vooral alles snijden fijn, alles klaarleggen voordat het in de pan gaat. Groenten in allemaal kleurtjesquote:
[..]
Ja dat is wel lekker , ik kook alles zelf. Ik vind komen ook heerlijk. Maar het kost wel veel geld en energie.
Wat bij mij helpt is om voor tussen de middag te koken en dan 's avonds brood te eten. Helaas gaat dat niet echt met studie/werk, maar in vakanties en zo is dat wel mijn favoriete manier. Tussen de middag heb ik nog energie om lekker te koken, en je kunt vaak voor de middag ook wel een stevige maaltijd gebruiken.
Ik vind het vooral lastig om mij aan de planning te houden. Ik weet inmiddels aardig in te schatten hoeveel tijd dagelijkse activiteiten mij kosten; boodschappen doen, eten koken, schoonmaken, douchen/tandenpoetsen, enzovoort. Dat is denk ik de basis van plannen, correct inschatten hoe lang activiteiten duren. Maar als ik dan een planning gemaakt heb en ik moet deze inpassen naast werk en hobby's gaat het meestal mis. Dan ben ik zo intensief met een vraagstuk dat mij bezig houdt bezig dat ik het moeilijk vind dat te onderbreken voor de toch saaie praktische (maar noodzakelijke) taken in mijn planning, als ik er al aan denk om dat te doen.quote:
[..]
Realistische planningen maken is ook gewoon heel erg moeilijk. Ik maak m'n planningen telkens weer te vol en dan ben ik na een paar dagen uitgeput.
Ik hoop in m'n behandeling of van de begeleider die ik krijg nog te leren wat een goede planning is. Ik heb nu wel soort van geaccepteerd dat ik geen goede planningen maak, en dat het daardoor komt dat ik me er niet aan kan houden. Een goede planning geeft ook wat ruimte om rustiger aan te doen of om wat anders te gaan doen als dat beter uitkomt, en dan is het makkelijker om je aan de planning te houden.
Is in best veel landen heel gebruikelijk om dat zo te doen. Nederland is maar gek met 's avonds warm eten.quote:
[..]
Ja, koken is wel fijn om te doen. Ik vind vooral alles snijden fijn, alles klaarleggen voordat het in de pan gaat. Groenten in allemaal kleurtjes
Wat bij mij helpt is om voor tussen de middag te koken en dan 's avonds brood te eten. Helaas gaat dat niet echt met studie/werk, maar in vakanties en zo is dat wel mijn favoriete manier. Tussen de middag heb ik nog energie om lekker te koken, en je kunt vaak voor de middag ook wel een stevige maaltijd gebruiken.
Ik hou er ook van om te koken en ik ben sowieso dol op eten. Maar meestal eet ik gewoon brood en fruit als ik zelf voor mijn eten moet zorgen, dat is snel en makkelijk. En ik weet dan ook zeker dat ik er niet teveel tijd mee kwijt ben. Eigenlijk uit een soort zelfbescherming dus.
Zou het helpen om wekkers te zetten? Ik vind was ophangen bijvoorbeeld vervelend, en het komt altijd slecht uit met de andere dingen die ik doe, want je kunt niet echt beïnvloeden hoe lang de wasmachine nodig heeft. Ik zet een timer voor iets langer dan dat de wasmachine waarschijnlijk bezig is, en spreek met mezelf af dat ik was ga ophangen als de timer gaat. Door het gepiep van de timer (vaak ook op een andere plek dan waar ik op dat moment ben) word ik toch al uit mijn bezigheid gehaald, dus dan kan ik maar net zo goed even was gaan ophangen.quote:
[..]
Ik vind het vooral lastig om mij aan de planning te houden. Ik weet inmiddels aardig in te schatten hoeveel tijd dagelijkse activiteiten mij kosten; boodschappen doen, eten koken, schoonmaken, douchen/tandenpoetsen, enzovoort. Dat is denk ik de basis van plannen, correct inschatten hoe lang activiteiten duren. Maar als ik dan een planning gemaakt heb en ik moet deze inpassen naast werk en hobby's gaat het meestal mis. Dan ben ik zo intensief met een vraagstuk dat mij bezig houdt bezig dat ik het moeilijk vind dat te onderbreken voor de toch saaie praktische (maar noodzakelijke) taken in mijn planning, als ik er al aan denk om dat te doen.
[..]
Brood en fruit is ook best een prima maaltijd voor een keer toch?quote:
[..]
Is in best veel landen heel gebruikelijk om dat zo te doen. Nederland is maar gek met 's avonds warm eten.
Ik reken altijd ruim de tijd voor koken, eten en afwassen/opruimen. Meestal van 17:00 tot 19:00. Omdat ik vaak kook en vaak dezelfde gerechten maak, lukt het wel om in een halfuur of zo iets bereid te hebben. Als ik tijd overhoud, ga ik de keuken wat beter schoonmaken nadat ik de afwas heb gedaan
Ik kan je aanraden om gewoon ruim tijd in te plannen en het dan maar te proberen. En maak het jezelf makkelijk
@Tele6 , dat zijn goede tips en het laatste stukje komt natuurlijk aan op mijn zelfdiscipline. Dus niet de wekker uitzetten en weer verder gaan waar ik mee bezig was, maar ook werkelijk de taak op de planning uit gaan voeren.
Ik hoop dat de GGz alhier snel weer contact opneemt, want ik doe dat soort dingen wel graag in samenspraak met begeleiding. Ik had eind vorige week gebeld of er al schot in de zaak zit voor wat betreft het op het papier zetten van de diagnose en de planning van het vervolgtraject. Ze zijn er mee bezig, aldus de secretaresse. Hmmm. Ik merk ondertussen dat mijn perfectionisme en dwangmatige handelingen ook weer toenemen (eigenlijk heb ik daar nu meer last van dan van de typisch 'autistische dingen', als zal het daar wel mee samenhangen), dus hopelijk komt er toch snel een plekje in een behandeltraject beschikbaar komt. Ik heb niet voor de lol die diagnose aangevraagd.
en het laatste stukje komt natuurlijk aan op mijn zelfdiscipline. Dus niet de wekker uitzetten en weer verder gaan waar ik mee bezig was, maar ook werkelijk de taak op de planning uit gaan voeren.Ik hoop dat de GGz alhier snel weer contact opneemt, want ik doe dat soort dingen wel graag in samenspraak met begeleiding. Ik had eind vorige week gebeld of er al schot in de zaak zit voor wat betreft het op het papier zetten van de diagnose en de planning van het vervolgtraject. Ze zijn er mee bezig, aldus de secretaresse. Hmmm.
Ik merk ondertussen dat mijn perfectionisme en dwangmatige handelingen ook weer toenemen (eigenlijk heb ik daar nu meer last van dan van de typisch 'autistische dingen', als zal het daar wel mee samenhangen), dus hopelijk komt er toch snel een plekje in een behandeltraject beschikbaar komt. Ik heb niet voor de lol die diagnose aangevraagd.
Wat ik wel apart vind. Uit het boek van Annelies Spek begrijp dat ik dat autisme vermoedelijk deels voort komt uit een sterkere zintuiglijke prikkeling dan gemiddeld en doordat deze zintuiglijke informatie slechter gefilterd wordt. Doordat mensen met autisme dus meer informatie tot zich krijgen raken zij sneller overprikkeld waardoor bijvoorbeeld sociale situaties gedeeltelijk of geheel vermeden worden. Zo luidt de theorie.
Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.
Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?
Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.
Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?
Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
Haha, ja, goede. Ik ben zo'n autist die metal luistertquote:Op vrijdag 26 april 2019 18:30 schreef ParelDuiker het volgende:
Wat ik wel apart vind. Uit het boek van Annelies Spek begrijp dat ik dat autisme vermoedelijk deels voort komt uit een sterkere zintuiglijke prikkeling dan gemiddeld en doordat deze zintuiglijke informatie slechter gefilterd wordt. Doordat mensen met autisme dus meer informatie tot zich krijgen raken zij sneller overprikkeld waardoor bijvoorbeeld sociale situaties gedeeltelijk of geheel vermeden worden. Zo luidt de theorie.
Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.
Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?
Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
Je hoeft natuurlijk niet alle kenmerken te hebben om autisme te hebben. Ik heb zelf bijvoorbeeld vooral last van prikkels van dingen die ik aanraak (ik ben heel kritisch op het materiaal van m'n kleding) en van warmte/kou (douchen). Maar smaak, geluid, zicht, geur gaan allemaal wel. Zo zal het bij iedereen anders zijn
Edit over concerten: mijn ervaring is dat concerten (in tegenstelling tot festivals) best goed te doen zijn als je je een beetje voorbereidt. Ik ben nu een paar keer naar een concert geweest en dan houd ik rekening met:
- oordoppen mee
- van tevoren navragen hoe het daar gaat, wat er gaat gebeuren, hoe het er ongeveer uitziet, wat ik aan zal doen, wanneer dingen gebeuren
- samen met iemand gaan (ik heb het geluk dat m'n smaak deels overlapt met die van m'n broer)
- dag erna niks plannen
[ Bericht 9% gewijzigd door Tele6 op 26-04-2019 18:43:04 ]
Ik hoop het ook voor je. Sowieso mogen ze wel wat duidelijker communiceren over dat soort dingen, juist de mensen die naar de GGZ toekomen hebben dat nodigquote:
@:Tele6 , dat zijn goede tips
Ik hoop dat de GGz alhier snel weer contact opneemt, want ik doe dat soort dingen wel graag in samenspraak met begeleiding. Ik had eind vorige week gebeld of er al schot in de zaak zit voor wat betreft het op het papier zetten van de diagnose en de planning van het vervolgtraject. Ze zijn er mee bezig, aldus de secretaresse. Hmmm.
Mag ik vragen wat voor dwangmatige handelingen jij hebt?
Misschien omdat je dat bewust opzoekt en 1 ding is want een evenement lijkt je te drukquote:
Wat ik wel apart vind. Uit het boek van Annelies Spek begrijp dat ik dat autisme vermoedelijk deels voort komt uit een sterkere zintuiglijke prikkeling dan gemiddeld en doordat deze zintuiglijke informatie slechter gefilterd wordt. Doordat mensen met autisme dus meer informatie tot zich krijgen raken zij sneller overprikkeld waardoor bijvoorbeeld sociale situaties gedeeltelijk of geheel vermeden worden. Zo luidt de theorie.
Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.
Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?
Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
FOK! is net een groot tijdschrift
Wat ik denk:quote:
Wat ik wel apart vind. Uit het boek van Annelies Spek begrijp dat ik dat autisme vermoedelijk deels voort komt uit een sterkere zintuiglijke prikkeling dan gemiddeld en doordat deze zintuiglijke informatie slechter gefilterd wordt. Doordat mensen met autisme dus meer informatie tot zich krijgen raken zij sneller overprikkeld waardoor bijvoorbeeld sociale situaties gedeeltelijk of geheel vermeden worden. Zo luidt de theorie.
Nu ben ik echter een best wel grote muziekfan. Ik kan de hele dag door muziek luisteren en luister ook graag naar muziek tijdens mijn werkzaamheden. Doorgaans is dat op laag volume, maar bij een goed nummer zet ik het volume ook graag hoger. Ik luister dan meestal naar elektronische muziek, en dat varieert dan van mainstream dancemuziek uit de jaren '90 tot aan de meer intense muziekstromingen als techno en gabber/hardcore. Ook lees ik op andere plekken op het internet dat heel wat mensen met autisme bijvoorbeeld naar stevige metalmuziek luisteren.
Hoe valt dat te rijmen met het verhaal van overprikkeling?
Ik ben overigens nooit naar een muziekevenement geweest, dat lijkt mij dan weer teveel drukte. Aan de andere kant voel ik mij af en toe wel eens eenzaam dat ik mijn muziek nooit met andere mensen kan delen. De mensen die ik ken vinden 'mijn muziek' niet leuk en de mensen die 'mijn muziek' wel leuk vinden ontmoet ik weer nooit omdat ik niet naar muziekevenementen ga.
Zelfgekozen prikkels zijn heel veel beter te verdragen of verwerken dan niet zelfgekozen prikkels.
En soms zijn prikkels misschien wel veel, maar is het de overprikkeling wel waard.
Stel dat je naar een concert gaat van een artiest die je tof vindt, dan heb je plezier en is de drukte misschien beter te verdragen. En anders is het het wellicht ook gewoon waard om er dan een dag of meerdere dagen moe/uitgeteld van te zijn. Want je hebt plezier gehad.
Maar als je je door een overvolle supermarkt moet manoeuvreren, dan levert dat je veel minder op. Goed, je voorraadkast is weer gevuld, maar (als ik voor mijzelf spreek) leuk is het niet.
Mama van 2 lieve meiden :)
