Mensen in beginsel goed of slecht?

In beginsel zijn mensen neutraal.
Naar aanleiding van ervaringen, opvoeding en omstandigheden is men in bepaalde situaties goed of slecht. Als die termen al te definiëren zijn (wat goed is voor de één, kan slecht zijn voor de ander, en omgekeerd).

Bij de geboorte is een mens standaard vrienden met elk ander levend wezen.
(kinderen willen bijvoorbeeld spelen met elk ander kind of dier)

Alle haat en angst jegens anderen is naderhand door je ouders, geestelijken en overheid aangeleerd.

Dit verschilt per maatschappij, en binnen een maatschappij ook weer van (sub) samenlevingen.

Mijn ervaring binnen Nederland is bijvoorbeeld dat men in de randstad in beginsel slecht is, maar daar buiten in beginsel goed.

En dan bedoel ik slecht tegenover andere onbekenden, niet per se tegenover intimi. Ik heb vrienden uit Brabant, en het valt me vaak op dat zij opvallend lief en geïnteresseerd / zachtaardig zijn tegenover mijn vrienden uit de randstad. Minder wantrouwend ook.

Maar overall zijn mijn ervaringen met mensen in NL (vreemden dan ) niet positief. Heb altijd het gevoel alsof men alleen maar wat tegen je zegt als ze iets te zeiken hebben. Links gaan staan bij het stoplicht, en dat dan de persoon op de rechterbaan ineens vol het gas open trekt zodra het licht op groen gaat, omdat hij jou er niet voor wil laten. Dat definieert Nederland voor mij Elkaar niets gunnen en enkel wantrouwen.

geen van beide

de mens was eerder dan de bedenksel van woorden en gevoelens

Ligt er volledig aan wat voor verwachting jij hebt van menselijk gedrag. Als je te veel verwachtingen hebt, zul je teleurgesteld worden en mensen als slecht zien. Ik heb persoonlijk weinig verwachtingen, en vind mensen dus al goed zolang ze mij niet slaan, schoppen of uitschelden

Ga er maar vanuit dat vreemden nooit aardig tegen je zullen zijn, tenzij ze iets van je moeten. Waarom zouden ze ook, er zijn zo veel mensen en het is zo pleuris druk overal, moet je ook nog eens attent tegen iedereen gaan zijn.

Beide. Elk mens draagt beide in zich.

Maar als ik een nieuw iemand tegenkom ga ik in eerste instantie van goede intenties uit. En probeer ik altijd open en vriendelijk het contact in te gaan.
Ik denk iig niet snel dat mensen me een oor aan willen naaien, dat is dan ook meestal niet het geval. Maar over het algemeen genomen ben ik prima instaat mijn grenzen te bewaken en aan te geven, dat maakt het makkelijker uit te gaan van goede intenties. Blijkt het toch niet goed te zitten dan is er geen man overboord, jammer, maar niet meer dan dat.

Er zijn uitzonderingen. Heel zeldzaam krijg ik gelijk bij het allereerste contact een negatief gevoel, een echt 'nee' gevoel. En heb geleerd daarnaar te luisteren, want dan komt het gewoon niet goed. Botst het op een nare manier qua persoonlijkheden of blijkt dat persoon niet welwillend te zijn.

Goed. Immers, mensen bepalen zelf wat goed en slecht is en de neiging bestaat om jezelf als goed af te schilderen.

Als ze mij kunnen kwetsen slecht. Anders neutraal.

quote:

Op maandag 7 januari 2019 20:00 schreef TATW het volgende:
Ben benieuwd hoe jullie dat ervaren / zien: is de gemiddelde (onbekende) mens in beginsel goed of slecht?

Merk zelf dat ik best wel wantrouwend ben naar mensen. Mijn uitgangspunt is altijd dat ze iets van je moeten, van jou willen winnen of dat mensen altijd het basisprincipe hebben om af te nemen wat jij hebt omdat het eigen welzijn boven dat van de ander staat, en dat mensen je eigenlijk niets gunnen en elkaar alleen maar het leven moeilijk willen maken / willen zeiken.

Dit is denk ik zo ontstaan uit de sociale omgeving waarin ik ben opgegroeid, en het heeft ook wel weerslag op de manier waarop ik mensen benader. De meeste mensen vind ik in eerste instantie ergerlijk en onbetrouwbaar, totdat ze het tegendeel bewezen hebben. Als een onbekend iemand mij aanspreekt, denk ik ook in eerste instantie ''Flikker op, wat moet je van me''.

Toch maak ik ook wel momenten mee waarop ik denk : mensen zijn toch best tof. Zoals net toen ik in de avondregen mijn hond uitliet en een random persoon een leuk praatje tegen me begon te houden. Dan denk ik weer: volgens mij zijn mensen in de basis gewoon goede mensen.

Hoe zien jullie dit?

Zeer herkenbaar voor velen denk ik. Ik kan zelf helaas weinig logica in mijn houding tegenover de rest van de mensheid halen. Ik "haat" vreemde mensen, ik "walg" van hun aanwezigheid wat zich uit in het feit dat ik niet over straat kan lopen zonder dat ik als gedachten alleen maar scheldwoorden heb en ik beschouw ze bij voorbaat vaak als vijanden of een soort obstakels of als onkruid, maar zodra ergens uit blijkt dat ze wel aardig zijn dan veranderd mijn gevoel ineens en beschouw ik ze als 100x beter dan mezelf. Voor elkaar onbekende mensen belemmeren elkaars leven alleen maar. Ze nemen ruimte in , hebben stomme klote vooroordelen, geven ongevraagd kut advies waar iemand nooit iets aan kan hebben met als doel zichzelf beter te voelen, misbruiken elkaar voor hun eigen gewin, maken fouten of ongelukken, zijn vooral bezig met zichzelf en hun familie/vrienden/partner en mensen met wie ze geen emotionele connectie hebben boeien hen vaak geen hol. En dan heb je natuurlijk ook nog mensen die dat weer aangrijpen om door het feit dat hun eigen houding anders is anderen daarover de les te lezen. Ik weet het niet. Hoe mensen stuntelen in de omgang met elkaar voelt als een treinongeluk om naar te kijken en dat zou nog leuk zijn geweest als ik er zelf ook niet deel van uit had gemaakt, vooral omdat ik zeker 1 van de laatste in de rij ben als het gaat om sociale vaardigheden toen die werden uitgedeeld dus vandaar dat ik zelf altijd degene ben met de minste succes op sociaal gebied. Ik geloof nu nog dat het puur lichamelijk is, want drugs verandert immers alles. Toen ik mdma had gebruikt was ik ervan overtuigd dat de eerste de beste vreemde m'n soulmate was (niet op romantische manier). Ik heb weer een lading supplementen uit het buitenland besteld (niet ali express alhoewel alles waarschijnlijk toch wel daar vandaan zal komen) die de lichamelijke oorzaken van haat jegens vreemden zouden moeten aanpakken en ik hoop dat ze werken en anders dan heb ik pech. Als ze werken plaats ik wel een update.

[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 08-01-2019 06:44:45 ]

quote:

An old Cherokee is teaching his grandson about life:

“A fight is going on inside me,” he said to the boy.

”It is a terrible fight and it is between two wolves. One is evil–he is anger, envy, sorrow, regret, greed, arrogance, self-pity, guilt, resentment, inferiority, lies, false pride, superiority, and ego.”

He continued, “The other is good – he is joy, peace, love, hope, serenity, humility, kindness, benevolence, empathy, generosity, truth, compassion, and faith. The same fight is going on inside you–and inside every other person, too.”

The grandson thought about it for a minute and then asked his grandfather: “Which wolf will win?”

The old Cherokee simply replied, “The one you feed.”

Ik heb helaas wel vertrouwensissues met vreemden ja. Dit ligt overigens grotendeels aan mijzelf, omdat ik geneigd ben om negatieve ervaringen met mensen te onthouden en de positieve als vanzelfsprekend aan te nemen. Ik ben erg beleefd opgevoed en ben daardoor vrij respectvol, voorkomend en gemanierd jegens vreemden. Vreemden zijn dit niet altijd jegens mij, en als zoiets gebeurt, neem ik dat vrij hoog op. Mijn probleem is dat ik dan een negatieve gedraging van één vreemde persoon uitspreid over alle mensen. Maar dat is een denkfout die bij mijzelf ligt

Aan de andere kant moet ik wel toegeven : alles wat ik heb, heb ik van geliefden. Ik heb nog nooit echt iets gehad aan een vreemde/vage kennis. Bij bijvoorbeeld de Turkse cultuur vind ik dit toch wel mooier : die zijn volgens mij royaler naar kennissen, verdere familie, etc.

Afstandelijk maar ook weer wel toegankelijk. Beetje tegenstrijdig maar ik zal altijd vriendelijk zijn tegen mensen die ik niet ken maar wel soort van waakzaam (beetje kat uit de boom kijken eerst) .

Mensen zijn in beginsel goed, denk ik. Maar ik ben in hart en nieren een echte calvinist, dus ik ga er wel vanuit dat een mens ook geneigd is tot alle kwaad.
Oftewel, ik denk dat ieder mens het ook in zich heeft om slecht te worden.

Ik BESCHOUW mensen in beginsel als slecht (wat ik zelf ervaar als mijn rationele kant t.a.v. mensen), maar - met een groot aantal bepaalde beperkingen vanuit die eerste gedachte - ik BEHANDEL mensen in beginsel als goed (wat ik zelf ervaar als mijn emotionele kant t.a.v. mensen). Ik benader mensen doorgaans positief en vriendelijk tot ik reden zie om dat niet meer te zijn/doen. Wel ziet ook mijn 'rationele' kant mensen zelden als écht slecht. Ik zie het slechte van mensen (of andere dieren) meestal als iets wat het gevolg is van een bepaald 'systeem' en/of van hoe de mens/natuur nou éénmaal in elkaar zit, dan van individueel aan te rekenen slechtheid.

Ik ben best wel een misantroop vind ik zelf. Wat ik ergens best raar van mijzelf vind, want mijn slechte ervaringen met andere mensen vallen eigenlijk ontzettend mee. Vooral als ik dat vergelijk met wat ik soms bij/van anderen zie/hoor, heb ik persoonlijk eigenlijk juist best wel veel/weinig positieve/negatieve ervaringen met andere mensen. Maar dat komt denk ik ook omdat ik maar heel weinig mensen echt toelaat in mijn leven, wat dat aangaat (blijkbaar) erg (goed) filter. Aan de ene kant ben ik wel heel positief, maar aan de andere kant erger ik mij ook wel weer heel snel en/of ben ik ook wel weer snel 'teleurgesteld' (a). Soms onredelijk/ongewoon/ongezond snel denk ik wel eens (b). Overigens gelden (a) en (b) evengoed - zo niet meer - als het mijzelf betreft.

[ Bericht 1% gewijzigd door Forbry op 08-01-2019 07:50:20 ]

Ligt er aan wie je voor je hebt.

- Probeer eens normaal te reageren -

[ Bericht 73% gewijzigd door CoolGuy op 08-01-2019 10:18:20 ]

In het beginsel zijn mensen redelijk blanco. Wat ik wel merk is dat zeker kinderen vaak liever zijn, met name om dat dat is hoe wij vaak op kinderen reageren.

Vaak pas wanneer ze met oudere (kut kinderen) in contact komen worden ze gemener. Omdat ze gewoonweg gedrag kopieren. Maar het lijkt me dat als je flink ruzied in het bijzijn van je kind dat die dit ook gauw als normal gaat zien. Oftewel, het ligt vooral aan de ouders.

Toch ga ik vaak van het goede uit omdat je anders ook zwaar ongelukkig zal worden. En je leert met de Jaren wel een goede screening te maken dat je dan niet constant teleurgesteld wordt.

quote:

Op maandag 7 januari 2019 20:49 schreef Yasmin23 het volgende:
Als ze mij kunnen kwetsen slecht. Anders neutraal.

Iedereen kan jou kwetsen, de vraag is wat ze doen. Ben je altijd zo negatief?

quote:

Op maandag 7 januari 2019 20:46 schreef Cause_Mayhem het volgende:

Er zijn uitzonderingen. Heel zeldzaam krijg ik gelijk bij het allereerste contact een negatief gevoel, een echt 'nee' gevoel. En heb geleerd daarnaar te luisteren, want dan komt het gewoon niet goed. Botst het op een nare manier qua persoonlijkheden of blijkt dat persoon niet welwillend te zijn.

Dit dus, dat is iets wat met ervaring komt. En ja soms baal je dan even van wie je hebt leren kennen maar gelukkig kan ik dat zelf gauw achter mij laten. Haat dragen heb je alleen je zelf mee want die ander is jou al lang vergeten.

Dat verschilt per mens. Sommige mensen zijn kut, sommige mensen zijn tof.

quote:

Op maandag 7 januari 2019 20:00 schreef TATW het volgende:
Hoe zien jullie dit?

Ik denk dat een negatieve houding tegenover andere mensen juist voortkomt uit het romantiserend van het idee van 'goed' zijn van anderen..
alsof mensen zomaar uit het niets altruistische wezens zouden zijn.

Ieder mens is in beginsel gewoon gericht op zijn eigen voordeel.. maar dat betekent niet dat men uit is op nadeel voor anderen, integendeel, sociaal gedrag kan juist erg voordelig zijn en vaak is iemand die zich positief en sociaal naar anderen opstelt een stuk sterker dan een pure individualistisch die anderen enkel als bedreiging ziet.

Wel moet je dan ook een zekere eigen kracht hebben, je bewust zijn hoe je tegenover anderen staat en het zelfvertrouwen hebben uit te gaan wat je eigen kracht...
een negatieve instelling komt imho vooral voort uit het gevoel een 'zwakke' positie jegens anderen te hebben

In beginsel egocentrisch. Hoe ze daar mee om (leren) gaan maakt iemand een 'goed' of 'slecht' mens.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2019 07:39 schreef Forbry het volgende:
Ik BESCHOUW mensen in beginsel als slecht (wat ik zelf ervaar als mijn rationele kant t.a.v. mensen), maar - met een groot aantal bepaalde beperkingen vanuit die eerste gedachte - ik BEHANDEL mensen in beginsel als goed (wat ik zelf ervaar als mijn emotionele kant t.a.v. mensen). Ik benader mensen doorgaans positief en vriendelijk tot ik reden zie om dat niet meer te zijn/doen. Wel ziet ook mijn 'rationele' kant mensen zelden als écht slecht. Ik zie het slechte van mensen (of andere dieren) meestal als iets wat het gevolg is van een bepaald 'systeem' en/of van hoe de mens/natuur nou éénmaal in elkaar zit, dan van individueel aan te rekenen slechtheid.

Ik ben best wel een misantroop vind ik zelf. Wat ik ergens best raar van mijzelf vind, want mijn slechte ervaringen met andere mensen vallen eigenlijk ontzettend mee. Vooral als ik dat vergelijk met wat ik soms bij/van anderen zie/hoor, heb ik persoonlijk eigenlijk juist best wel veel/weinig positieve/negatieve ervaringen met andere mensen. Maar dat komt denk ik ook omdat ik maar heel weinig mensen echt toelaat in mijn leven, wat dat aangaat (blijkbaar) erg (goed) filter. Aan de ene kant ben ik wel heel positief, maar aan de andere kant erger ik mij ook wel weer heel snel en/of ben ik ook wel weer snel 'teleurgesteld' (a). Soms onredelijk/ongewoon/ongezond snel denk ik wel eens (b). Overigens gelden (a) en (b) evengoed - zo niet meer - als het mijzelf betreft.

Verder herken ik me hier erg in.

Door mijn ervaringen met mensen in de loop der jaren ben ik denk ik best wel stug / onbenaderbaar voor onbekende mensen.

Tegelijkertijd is er een vriend van mij, een zachtaardige Limburger, die elk persoon met een hele open en vriendelijke / toegankelijke vizier tegemoet treedt. Hij ziet elke vreemde persoon als een nieuwe kans om mensen te leren kennen of iets nieuws te leren. Zo zou ik ook wel wat meer willen zijn.

Ik zal mensen echter niet snel aanspreken, of ''goedemiddag'' zeggen. Heb meer een instelling van : laat me met rust, dan laat ik jou ook met rust.

Het valt me wel op dat de interacties die ik met onbekenden heb, vaak negatief van aard zijn. Dit negatieve contact initieer ik nooit zelf (ik ben meer van geen contact, uit elkanders persoonlijke ruimte blijven), maar wordt (ongevraagd) door deze onbekenden opgestart, bijvoorbeeld:

Ik maak gisteren een avondwandeling om 21:30 's avonds. Het waait, miezert en het is koud. Ik kom al 5 minuten niemand tegen op straat. Op een gegeven moment is het erg donker op straat, en de stoep is slecht van kwaliteit (uitstekende tegels). Ik besluit op de weg te gaan lopen. Betreft een rustig straatje in een woonwijk, en ik loop netjes helemaal rechts. Komt er achter me een fietser aan, die keihard begint tet ringelen op zijn bel, en begint uit het niets een heel probleem te maken dat ik volgens hem ''midden op de weg'' loop. Terwijl ik helemaal rechts loop, en er voor hem zeker een strook van 8 meter vrij was om langs me te fietsen. Maar in plaats van stil langs me te fietsen, besluit die figuur om een heel probleem te gaan maken. Om half 10 in de avond, terwijl het doodstil is op straat, en ik gewoon braaf en stil en niemand lastig vallend een avondwandelingetje aan het maken ben. .

Dit soort ervaringen heb ik wel vaker met mensen. Net toevallig ook nog, toen ik in de auto naar huis reed om 11 uur. Geen auto op de weg, ik rijd netjes de toegestane snelheid. Niemand achter me. Halve minuut later: opeens een VW golf die letterlijk met één meter er tussen in mijn bumper gaat hangen.

Dit zijn wel van die dingen waardoor ik gewoon een hekel heb aan mensen Laat me toch gewoon fucking eens met rust. Doe niemand wat kwaad, maar toch best veel mensen die negativiteit opzoeken of die ongevraagd zich met je bemoeien in negatieve zin.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2019 23:50 schreef LlucMajor het volgende:
Door mijn ervaringen met mensen in de loop der jaren ben ik denk ik best wel stug / onbenaderbaar voor onbekende mensen.

Tegelijkertijd is er een vriend van mij, een zachtaardige Limburger, die elk persoon met een hele open en vriendelijke / toegankelijke vizier tegemoet treedt. Hij ziet elke vreemde persoon als een nieuwe kans om mensen te leren kennen of iets nieuws te leren. Zo zou ik ook wel wat meer willen zijn.

Ik zal mensen echter niet snel aanspreken, of ''goedemiddag'' zeggen. Heb meer een instelling van : laat me met rust, dan laat ik jou ook met rust.

Het valt me wel op dat de interacties die ik met onbekenden heb, vaak negatief van aard zijn. Dit negatieve contact initieer ik nooit zelf (ik ben meer van geen contact, uit elkanders persoonlijke ruimte blijven), maar wordt (ongevraagd) door deze onbekenden opgestart, bijvoorbeeld:

Ik maak gisteren een avondwandeling om 21:30 's avonds. Het waait, miezert en het is koud. Ik kom al 5 minuten niemand tegen op straat. Op een gegeven moment is het erg donker op straat, en de stoep is slecht van kwaliteit (uitstekende tegels). Ik besluit op de weg te gaan lopen. Betreft een rustig straatje in een woonwijk, en ik loop netjes helemaal rechts. Komt er achter me een fietser aan, die keihard begint tet ringelen op zijn bel, en begint uit het niets een heel probleem te maken dat ik volgens hem ''midden op de weg'' loop. Terwijl ik helemaal rechts loop, en er voor hem zeker een strook van 8 meter vrij was om langs me te fietsen. Maar in plaats van stil langs me te fietsen, besluit die figuur om een heel probleem te gaan maken. Om half 10 in de avond, terwijl het doodstil is op straat, en ik gewoon braaf en stil en niemand lastig vallend een avondwandelingetje aan het maken ben. .

Dit soort ervaringen heb ik wel vaker met mensen. Net toevallig ook nog, toen ik in de auto naar huis reed om 11 uur. Geen auto op de weg, ik rijd netjes de toegestane snelheid. Niemand achter me. Halve minuut later: opeens een VW golf die letterlijk met één meter er tussen in mijn bumper gaat hangen.

Dit zijn wel van die dingen waardoor ik gewoon een hekel heb aan mensen Laat me toch gewoon fucking eens met rust. Doe niemand wat kwaad, maar toch best veel mensen die negativiteit opzoeken of die ongevraagd zich met je bemoeien in negatieve zin.

Mja, weet je wat het is met dit soort dingen vaak? Als het overal naar poep stinkt, wordt het ergens toch een keer tijd om eens onder je eigen schoen te kijken. Als je meerdere van dit soort aanvaringen hebt, en de enige constante factor in al die aanvaringen ben jij, dan, tja, zou het daar toch wel iets mee te maken kunnen hebben?

Ik geloof zelf niet zo in dat mensen 'slecht' ter wereld komen. Wel dat ze door omstandigheden naar de slechte kant kunnen doorslaan.

quote:

Op dinsdag 8 januari 2019 08:35 schreef verbijstering het volgende:
In het beginsel zijn mensen redelijk blanco. Wat ik wel merk is dat zeker kinderen vaak liever zijn, met name om dat dat is hoe wij vaak op kinderen reageren.

Vaak pas wanneer ze met oudere (kut kinderen) in contact komen worden ze gemener. Omdat ze gewoonweg gedrag kopieren. Maar het lijkt me dat als je flink ruzied in het bijzijn van je kind dat die dit ook gauw als normal gaat zien. Oftewel, het ligt vooral aan de ouders.

Toch ga ik vaak van het goede uit omdat je anders ook zwaar ongelukkig zal worden. En je leert met de Jaren wel een goede screening te maken dat je dan niet constant teleurgesteld wordt.

[..]

Iedereen kan jou kwetsen, de vraag is wat ze doen. Ben je altijd zo negatief?

[..]

Dit dus, dat is iets wat met ervaring komt. En ja soms baal je dan even van wie je hebt leren kennen maar gelukkig kan ik dat zelf gauw achter mij laten. Haat dragen heb je alleen je zelf mee want die ander is jou al lang vergeten.

Mensen waar ik niet zoveel om geef of niet ken kunnen mij niet kwetsen

quote:

Op maandag 7 januari 2019 20:03 schreef FredvZ het volgende:
Bij de geboorte is een mens standaard vrienden met elk ander levend wezen.
(kinderen willen bijvoorbeeld spelen met elk ander kind of dier)

Alle haat en angst jegens anderen is naderhand door je ouders, geestelijken en overheid aangeleerd.

Zeker geen kinderen opgevoed? Bij de geboorte en daarna zijn kinderen volledig egocentrisch, pakken alles af wat ze zelf willen, slaan er makkelijk op los en gedragen zich als een psychopaat.

Empathie, delen en 'doe een ander niet wat gij niet wil dat u geschied' wordt aangeleerd. Dat is een jaaaarenlang proces.

Ik ben een optimist, ik ga altijd uit van het goede in mensen en situaties. Ik vertrouw mensen tot het tegendeel bewezen is.

Het hangt volledig vd situatie af. Als mensen hebben wat ze nodig hebben, dan zijn ze meesten redelijk 'goed', op een gros onverbeterlijke teringleiers na. Er zijn gewoon echt intens slechte mensen, die bestaan.

Echter, ook de zgn 'goede' mens kan een beest worden indien het nodig is. Als je basisbehoeften niet meer voorzien zijn, dan sla je ook gewoon de buurman z'n kop in als hij wel eten heeft.

Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral.

quote:

Op maandag 7 januari 2019 20:08 schreef -Chakotay- het volgende:
geen van beide

de mens was eerder dan de bedenksel van woorden en gevoelens

Dit.

Goed en slecht zijn sociale constructen die zijn verzonnen door mensen, en daardoor ook subjectief. Je kunt dus niet spreken van 'in beginsel', het staat nooit vast.

Feitelijk bestaat het helemaal niet, dieren denken niet na of ze goed of slecht zijn. Het is gewoon een laag die wij over bepaalde zaken heen gooien om er betekenis aan te geven.

Ik ben van mening dat de mens in principe niet slecht of goed is.
Ervaringen (in combinatie met opvoeding?) zal een mens vormen en dit is voor anderen ter beoordeling.

Wel merk ik, dat mensen steeds meer op zichzelf zijn. Als je iemand goedemorgen/middag zegt die je niet kent, kijken ze je heel raar aan (Manier van: Wat doe jij dan?). Voornamelijk zijn dit mensen die jonger zijn dan dat ik ben (zelf 35). Ouderen geven ook vaker netjes een reactie.

Staan jongere mensen misschien hier niet meer voor open? Of zijn ze helemaal in de digitale wereld verzonken? Je merkt namelijk op bijvoorbeeld een vakantie dat veel mensen open staan voor een gesprek/begroeting.

Maar ik beschouw bijna iedereen als 'goed', op hun eigen manier. Tot het tegendeel is bewezen.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 09:22 schreef Yasmin23 het volgende:

[..]

Mensen waar ik niet zoveel om geef of niet ken kunnen mij niet kwetsen

Mwa tenzij iemand het echt op je voorzien heeft. Van een flinke nare stalker kan iemand goed ziek worden

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 10:10 schreef DaggerOne het volgende:

[..]

Dit.

Goed en slecht zijn sociale constructen die zijn verzonnen door mensen, en daardoor ook subjectief. Je kunt dus niet spreken van 'in beginsel', het staat nooit vast.

Feitelijk bestaat het helemaal niet, dieren denken niet na of ze goed of slecht zijn. Het is gewoon een laag die wij over bepaalde zaken heen gooien om er betekenis aan te geven.

Niet mee eens dat dieren daar niet over nadenken. Bij vrijwel elke (sociale) soort zijn er gedragsregels. Met consequenties als die overschreden worden.

Net als bij ons mensen is dat voor een groot deel aangeleerd gedrag en zie je dat de jongen naarmate ze ouder worden daarin strenger behandeld worden.

Het veulen dat elk paard in de kudde kliert omdat hij wil spelen wordt met zachtheid en geduld behandeld. Maar de jaarling die hetzelfde doet krijgt op zijn lazer en als hij volhard krijgt hij een 'time out', die wordt dan net buiten de kudde gezet en moet wachten tot hij weer toestemming krijgt om terug te komen.
Er wordt ze in oplopende mate geleerd wat gepast gedrag en wat ongepast gedrag is.
En dat soort dingen zie je bij eigenlijk alle sociale soorten.

Wat goed en fout is verschilt van hoe wij dat toepassen/inschalen, maar daar waar een zeker sociaal construct is zijn er gedragsregels. Zonder een zeker en eigen begrip van 'goed' en 'slecht' is er geen sociale cohesie mogelijk.

Ik heb geen idee maar ik ga er vanuit dat men in principe goed wil doen. Maakt het vooral voor jezelf een stuk prettiger.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 10:53 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Niet mee eens dat dieren daar niet over nadenken. Bij vrijwel elke (sociale) soort zijn er gedragsregels. Met consequenties als die overschreden worden.

Net als bij ons mensen is dat voor een groot deel aangeleerd gedrag en zie je dat de jongen naarmate ze ouder worden daarin strenger behandeld worden.

Het veulen dat elk paard in de kudde kliert omdat hij wil spelen wordt met zachtheid en geduld behandeld. Maar de jaarling die hetzelfde doet krijgt op zijn lazer en als hij volhard krijgt hij een 'time out', die wordt dan net buiten de kudde gezet en moet wachten tot hij weer toestemming krijgt om terug te komen.
Er wordt ze in oplopende mate geleerd wat gepast gedrag en wat ongepast gedrag is.
En dat soort dingen zie je bij eigenlijk alle sociale soorten.

Wat goed en fout is verschilt van hoe wij dat toepassen/inschalen, maar daar waar een zeker sociaal construct is zijn er gedragsregels. Zonder een zeker en eigen begrip van 'goed' en 'slecht' is er geen sociale cohesie mogelijk.

Wellicht doen ze dit, maar niet bewust (eerder vanuit instinct en overlevingsdrang). Het verschil met mensen is dat wij er bewust over kunnen nadenken.

Een dier zal als hij bijna doodgaat van de honger bijvoorbeeld een ander dier doden. Is dit goed of fout? Het maakt niet uit want hier denkt het dier niet over na. Het heeft weer iets te eten.

Bij mensen is dit anders, Omdat wij empathie kennen, omdat wij in relatieve welvaart leven en we het kunnen veroorloven om bewuste morele keuzes te maken. Ik zal jou niet doden vanwege eten omdat ik het ook bij de supermarkt kan krijgen. Heb ik echter geen andere keus dan of iemand doden of zelf dood, dan zal de keuze een stuk simpeler zijn. En dit is niet goed noch slecht. Individueel belang staat, als het erop aankomt, altijd voorop. Wat dat betreft zijn we weinig verschillend van dieren.

Conclusie: moreel (goed/slecht) is afhankelijk van welvaart en de eigen situatie, en dus voor iedereen verschillend. Er bestaat dus geen intrinsieke goed of slecht.

[ Bericht 1% gewijzigd door DaggerOne op 09-01-2019 11:49:14 ]

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 11:04 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik heb geen idee maar ik ga er vanuit dat men in principe goed wil doen. Maakt het vooral voor jezelf een stuk prettiger.

Iedereen wil inderdaad iets goeds voor zichzelf doen. Maar het probleem is dat sommige mensen iets goed vinden, want voor andere mensen slecht is.

Bijvoorbeeld: een crimineel die geld nodig heeft en daarom een oud vrouwtje overvalt. Voor hem is dit 'goed', voor haar (en de rest vd maatschappij) is het slecht.

Volgens Rousseau komt een kind op de wereld als tabula rasa. Hij had prachtige theorieën over opvoeding van kinderen. Zijn eigen 5 onbeschreven blaadjes dumpte hij direct in een weeshuis.

Ik denk dat mensen niet in beginsel goed zijn.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 11:52 schreef DaggerOne het volgende:

[..]

Iedereen wil inderdaad iets goeds voor zichzelf doen. Maar het probleem is dat sommige mensen iets goed vinden, want voor andere mensen slecht is.

Bijvoorbeeld: een crimineel die geld nodig heeft en daarom een oud vrouwtje overvalt. Voor hem is dit 'goed', voor haar is het slecht.

Vaak is het veel subtieler in de omgang. Je kunt bij heel veel dingen denken "dat doet hij expres om mij een loer te draaien" of "Hij heeft niet door gehad dat dat voor mij niet zo fijn is" of "Hij zal er vast goede intenties gehad hebben" Ikzelf voel me veel prettiger bij de laatste twee gedachten, en aan de feitelijke situatie veranderd niets, de waarheid zal vast ergens in het midden liggen.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 11:55 schreef loveli het volgende:
Ik denk dat mensen niet in beginsel goed zijn.

Maar ook niet slecht

Een beter woord is, mensen zijn in beginsel individualistisch. Wat goed of slecht is voor hen wordt aan de hand daarvan bepaald.

It's all about conditioning of the mind.

als een mens geen gevoel zou hebben, zou er geen verschil bestaan tussen goed en slecht

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 11:41 schreef DaggerOne het volgende:

Een dier zal als hij bijna doodgaat van de honger bijvoorbeeld een ander dier doden. Is dit goed of fout? Het maakt niet uit want hier denkt het dier niet over na. Het heeft weer iets te eten.

Dat doet een mens ook hoor. We hebben er zelfs een enorme industrie van gemaakt.

En als je een week niet te eten hebt gehad, sla je de buurman's kop ook in als hij een vriezer vol biefstuk heeft staan.

De individuele mens goed
De massa slecht

Ik zal jullie eens even haarfijn vertellen hoe hoe het zit:

de mens is in essentie GOED! Alleen wanneer we op jonge leeftijd die essentie leren inperken, of zelfs regelrecht afdekken (bv. door misbruik, mishandeling, trauma, geweld), dan komt daar een conditioneringsstelsel omheen te zitten om deze essentie (die in feite liefde is) te beschermen. Dat is het ego. Bij de één heeft dat ego een gezonde, beschermende functie (als een verzameling mechanismen), en bij de ander kan het uitgroeien tot een ongezond en zelfs vijandig mechanismestelsel. Die laatste groep kan ronduit slecht en verdorven worden. Dat is echter maar een kleine minderheid.
Het overgrote deel van de mensheid is in de kern goed, ook al heeft ie bepaalde rotte streken (mechanismen) die gericht zijn op eigen voordeel en overleving. Het is slechts de buitenlaag. Een laag dieper zit al de laag die tot bezinning en reflectie leidt. Vaak geldt bij mensen in het dagelijkse leven: grote bek, klein hartje.

Zo, nu weten jullie hoe het zit.

Groeten,
jullie alwetende leraar.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 13:04 schreef Maharski het volgende:
Ik zal jullie eens even haarfijn vertellen hoe hoe het zit:

de mens is in essentie GOED! Alleen wanneer we op jonge leeftijd die essentie leren inperken, of zelfs regelrecht afdekken (bv. door misbruik, mishandeling, trauma, geweld), dan komt daar een conditioneringsstelsel omheen te zitten om deze essentie (die in feite liefde is) te beschermen. Dat is het ego. Bij de één heeft dat ego een gezonde, beschermende functie (als een verzameling mechanismen), en bij de ander kan het uitgroeien tot een ongezond en zelfs vijandig mechanismestelsel. Die laatste groep kan ronduit slecht en verdorven worden. Dat is echter maar een kleine minderheid.
Het overgrote deel van de mensheid is in de kern goed, ook al heeft ie bepaalde rotte streken (mechanismen) die gericht zijn op eigen voordeel en overleving. Het is slechts de buitenlaag. Een laag dieper zit al de laag die tot bezinning en reflectie leidt. Vaak geldt bij mensen in het dagelijkse leven: grote bek, klein hartje.

Zo, nu weten jullie hoe het zit.

Groeten,
jullie alwetende leraar.

Onzin. Een onopgevoed kind is een egoïstische etterbak. Psychopathisch zelfs.
Empathie, inleven in anderen, het is aangeleerd.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 13:07 schreef De_Onnoembare het volgende:
Onzin. Een onopgevoed kind is een egoïstische etterbak. Psychopathisch zelfs.
Empathie, inleven in anderen, het is aangeleerd.

Een 'onopgevoed kind' kent nog niks, heeft nog totaal geen cognitieve vermogens, geeft het lichaam aan: honger-> onmiddellijk moet impuls bevredigd worden. Puur lichamelijk.
Zo'n kind baby (laten we zeggen tot 3e levensjaar) is nog wel één met z'n omgeving, en kent het onderscheid nog niet tussen zichzelf en de ander. Er is nog geen ik vs. de ander, aangezien het nog geen zelfconcept heeft.
Anyway: het heeft nog geen ontwikkeld cognitief vermogen. Het schreeuwen en huilen is maar één aspect van het baby-zijn natuurlijk. Het je lief en nieuwsgierig aankijken is net zo goed deel ervan.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 12:59 schreef De_Onnoembare het volgende:

[..]

Dat doet een mens ook hoor. We hebben er zelfs een enorme industrie van gemaakt.

En als je een week niet te eten hebt gehad, sla je de buurman's kop ook in als hij een vriezer vol biefstuk heeft staan.

Dat is exact wat ik dan ook zeg. Je hebt het niet gelezen volgens mij.

mensen die eigen theorieën bedenken

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 09:16 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Mja, weet je wat het is met dit soort dingen vaak? Als het overal naar poep stinkt, wordt het ergens toch een keer tijd om eens onder je eigen schoen te kijken. Als je meerdere van dit soort aanvaringen hebt, en de enige constante factor in al die aanvaringen ben jij, dan, tja, zou het daar toch wel iets mee te maken kunnen hebben?

Ik geloof zelf niet zo in dat mensen 'slecht' ter wereld komen. Wel dat ze door omstandigheden naar de slechte kant kunnen doorslaan.

Zou kunnen, maar is niet het geval. Ik zeg ook niet dat het vaak voorkomt, zo'n negatieve ervaring. Maar als ik (in het openbaar) in aanraking kom met een vreemde, is het vaak negatief van aard. En ik weet van mijzelf dat ik dit contact nooit initieer. Ook leef ik vrij conflict-vermijdend. Maar zelfs dan kun je conflicten niet vermijden, want sommige mensen zijn conflict zoekend.

In dat opzicht probeer ik ook wel kritisch op mijzelf te zijn hoor. Maar als ik op een laat uur ergens rijd, het is volledig stil op de weg, ik rijd de toegestane snelheid, en er komt opeens uit het niets een auto die enkele tientallen seconden geleden niet zichtbaar was, opeens in je bumper hangen. Tja dan kun je de oorzaak wel bij jezelf zoeken, maar die oorzaak ligt gewoon bij een ander.

Idem met mij voorbeeld van lopen over straat. Het is natuurlijk ook hoe je er tegenaan kijkt: Als ik een persoon in een stil uur van de nacht netjes links of rechts houdend op straat zie wandelen, terwijl ik er makkelijk met mijn fiets langs kan. Ga ik die persoon niet lastig vallen met de mededeling ''Ga eens op de stoep lopen''. Maar sommige andere mensen hebben die neiging wel, om iedereen maar meteen te moeten aanspreken.

Nog zo'n voorbeeld : vorige week liet ik mijn hond uit op het strand. Auto neergezet, hond uit de kofferbak. Hond begint meteen te schijten. Ik was nog bezig met het aandoen van mijn laarzen, zittend op de rand van mijn kofferbak. Schijtzakjes liggen in mijn dashboard, en ik wilde deze (zoals altijd) gaan gebruiken. Komt er opeens een man, recht tegenover me staan, in mijn persoonlijke ruimte. Hij zegt: Opruimen die bende!!! Waarop ik zeg: Pardon meneer, rustig aan, het is 10 seconden gebeurd en ik ben nog mijn laarzen aan het aantrekken, ik ruim het echt wel op. ''IK GA HIER NIET WEG VOORDAT JE HET HEBT OPGERUIMD''.

Tja dat soort dingen, dan denk ik altijd van : Kom op even hee, laat me met rust, ik doe altijd netjes mijn burgerplicht en val nooit (bewust) iemand lastig, maar andersom heb je altijd wel van die mensen die jou het leven zuur willen maken.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 13:49 schreef LlucMajor het volgende:

[..]

Zou kunnen, maar is niet het geval. Ik zeg ook niet dat het vaak voorkomt, zo'n negatieve ervaring. Maar als ik (in het openbaar) in aanraking kom met een vreemde, is het vaak negatief van aard. En ik weet van mijzelf dat ik dit contact nooit initieer. Ook leef ik vrij conflict-vermijdend. Maar zelfs dan kun je conflicten niet vermijden, want sommige mensen zijn conflict zoekend.

In dat opzicht probeer ik ook wel kritisch op mijzelf te zijn hoor. Maar als ik op een laat uur ergens rijd, het is volledig stil op de weg, ik rijd de toegestane snelheid, en er komt opeens uit het niets een auto die enkele tientallen seconden geleden niet zichtbaar was, opeens in je bumper hangen. Tja dan kun je de oorzaak wel bij jezelf zoeken, maar die oorzaak ligt gewoon bij een ander.

Idem met mij voorbeeld van lopen over straat. Het is natuurlijk ook hoe je er tegenaan kijkt: Als ik een persoon in een stil uur van de nacht netjes links of rechts houdend op straat zie wandelen, terwijl ik er makkelijk met mijn fiets langs kan. Ga ik die persoon niet lastig vallen met de mededeling ''Ga eens op de stoep lopen''. Maar sommige andere mensen hebben die neiging wel, om iedereen maar meteen te moeten aanspreken.

Nog zo'n voorbeeld : vorige week liet ik mijn hond uit op het strand. Auto neergezet, hond uit de kofferbak. Hond begint meteen te schijten. Ik was nog bezig met het aandoen van mijn laarzen, zittend op de rand van mijn kofferbak. Schijtzakjes liggen in mijn dashboard, en ik wilde deze (zoals altijd) gaan gebruiken. Komt er opeens een man, recht tegenover me staan, in mijn persoonlijke ruimte. Hij zegt: Opruimen die bende!!! Waarop ik zeg: Pardon meneer, rustig aan, het is 10 seconden gebeurd en ik ben nog mijn laarzen aan het aantrekken, ik ruim het echt wel op. ''IK GA HIER NIET WEG VOORDAT JE HET HEBT OPGERUIMD''.

Tja dat soort dingen, dan denk ik altijd van : Kom op even hee, laat me met rust, ik doe altijd netjes mijn burgerplicht en val nooit (bewust) iemand lastig, maar andersom heb je altijd wel van die mensen die jou het leven zuur willen maken.

Tja, ik weet het niet. Ik heb dit nou nooit, dat mensen zo maar uit het niets tegen me gaan staan praten op een dergelijke manier die jij beschrijft of überhaupt op een negatieve manier benaderen. Ik heb dergelijke ervaringen gewoon niet. Wél op een positieve manier.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 14:04 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Tja, ik weet het niet. Ik heb dit nou nooit, dat mensen zo maar uit het niets tegen me gaan staan praten op een dergelijke manier die jij beschrijft of überhaupt op een negatieve manier benaderen. Ik heb dergelijke ervaringen gewoon niet. Wél op een positieve manier.

Oh dat kan heel goed hoor. Sowieso goed om soms eens bij jezelf stil te staan van : ligt het niet toevallig aan mijzelf? Maar dat het bij mij wel gebeurt en bij jou niet, hoef natuurlijk ook niet meteen te bevestigen dat het wel/niet zo is : het is een persoonlijke ervaring.

Soms heeft het ook te maken met zaken waar je helemaal niets aan kunt doen. Ik was vroeger bijvoorbeeld altijd een kop groter dan de vriendjes waar ik mee om ging (was jong erg lang voor mijn leeftijd). Alleen dat al had zeer veel invloed op de manier waarop ik door volwassenen werd benaderd. Zonder helemaal over vroeger te willen lullen, maar dit soort ervaringen kunnen natuurlijk ook met je uiterlijk, de wijk waar je woont, etc. te maken hebben.