Soms vraag je je wel eens af hoe bepaalde zaken in elkaar steken, hoe zou het zijn om een specifiek beroep te hebben. Wat beweegt mensen met een bijzondere hobby. Daarom hebben wij deze reeks op FOK! in het leven geroepen. Hier bieden wij mensen extra anonieme mogelijkheid om vragen te beantwoorden. De personen die zich kunnen opgeven in dit topic: GC / [Vraag wat je wil]: een inventarisatie. (andere feedback mag ook in dat topic). krijgen toegang tot het VraagWatJeWil account en kunnen via dit account een paar dagen vragen van jullie beantwoorden. Dit account blijft van de persoon totdat het volgende deel in de reeks geopend wordt.
Dit deel kunnen we vragen stellen aan een iemand die werkt als medewerker gedwongen kader jeugdzorg. Met andere woorden zij is mede verantwoordelijk voor uithuis plaatsing van jongeren. Zijn jullie benieuwd waarom dat dan gebeurt of hoe het zover kan komen, vraag maar raak.
Wacht even totdat de ondervraagde zichzelf introduceerd alvorens te reageren.
Ik hoop dat de boel tegenwoordig beter in orde is, want 30 jaar geleden was je gewoon f#cked als je thuis in de shit zat.
Mijn team en ik voeren opdrachten van de kinderrechter uit; als de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek heeft gedaan en van mening is dat in een gezin de kinderen bedreigd worden in hun ontwikkeling én dat ouders er zelf op dat moment niet genoeg aan (kunnen) doen om die bedreiging af te wenden én de overtuiging is er dat de ouders het op termijn wel weer zelf kunnen, vraagt zij een OnderToezichtStelling (OTS) aan. Als de rechter de Raad volgt (die toetst de drie voorwaarden zoals hierboven en in BW 1:255 beschreven) en de OTS wordt uitgesproken komt het gezin bij ons terecht.
In een ideale situatie is onze taak daarna redelijk afgebakend. Eerste prioriteit is het maken van veiligheidsafspraken, om te zorgen dat de door de raad gestelde bedreigingen voorlopig afgewend kunnen worden. Dat kan door bijvoorbeeld het netwerk (familie, buren, school etc) in te schakelen of spoedhulp in het gezin in te zetten. Als dat is geregeld is de tweede stap: ontdekken welke patronen er liggen. Welke keuzes blijven steeds openieuw gemaakt worden en wat hebben ouders en kinderen nodig om de volgende keer in een zelfde situatie een andere keuze te maken? Als we dat ontdekt hebben (en dat kan echt wel een poosje duren), wordt zorg gezocht die ouders en kinderen kan helpen die omschakeling te maken.
Het netwerk van een gezin wordt zoveel mogelijk in betrokken, omdat die blijvend het gezin kunnen blijven ondersteunen, waar wij als JB slechts passanten zijn. Een jaar, misschien twee jaar OTS en dan zouden ouders en kinderen het weer zonder ons, hoewel vaak nog wel met vrijwillige hulpverlening, moeten kunnen regelen.
Natuurlijk zijn de meeste situaties niet ideaal. Heel vaak blijven gezinnen vastzitten in hun oude patronen, is er nog heel veel verdriet en woede om een moeilijk verlopen scheiding, wil het netwerk rondom een gezin niet meewerken omdat ze boos zijn op de ex of ligt er psychiatrische problematiek ten grondslag aan het onvermogen om het zelf te regelen.
Er zijn veel misverstanden rondom wat JB wel of juist niet doet.
Vraag wat je weten wil en ik zal mijn best doen je te antwoorden.
Ik ben leerkracht basisonderwijs. Van daaruit de volgende vraag. Paar jaar terug heeft een kind uit de bovenbouw aangegeven bang te zijn dat papa de baby doodslaat. Bij navraag bleek dat het betrokken kind en de overige kinderen in het gezin veel geslagen en geschopt worden. Jeugdzorg is op school gekomen, ouders zijn opgetrommeld, gesprek. Na twee weken werd aan school doorgegeven dat de zaak gesloten werd en that's it. Kinderen zij enorm gesloten, wij als leerkrachten krijgen geen beeld vanhoe het nu thuis gaat.Toen ik één van de betrokken ouders aan begin van schooljaar op gesprek kreeg, heb ik er verteld dat ik op de hoogte ben van de interventie. Ik vroeg hoe het nu thuis gaat. "Goed," zei moeder. "Als school ons gewoon had benaderd was die ingreep helemaal niet nodig geweest. "
Wat ik zo ontzettend lastig vind is dat er nul info terugkomt. Geen verslag van het gesprek, geen tips, geen handvatten, geen aandachtspunten. Waarom niet? Als school ben je het dichtste bij de kinderen, je gaat het meest met ze om. Wij zouden toch juíst hierbij betrokken moeten worden?
Voor ons geldt niet de samenstelling van het gezin, maar de veiligheid. Als een kind thuis niet kan zijn omdat het ouders niet lukt om de veiligheid van het kind te garanderen zoeken we, liefst voor zo kort mogelijke tijd, een plek waar het kind kan verblijven tot de situatie stabiel genoeg is om weer naar huis te gaan. Of die veilige plek dan een gezin met 2 moeders, 2 vaders of wat dan ook is, is minder van belang dan het feit dat het op die plek mag zijn en tot rust kan komen.quote:Op vrijdag 4 januari 2019 14:04 schreef oranjevogel1 het volgende:
Waarom plaatsen jullie kinderen in gezinnen met een niet-traditionele samenstelling? Kunnen kinderen zich daar tegen verzetten?
Dat is tenminste de bedoeling en lukt niet altijd. Ten eerste omdat er een schreeuwend tekort is aan pleeggezinnne en wat jij zegt is ook zeker een overweging; er zijn wel eens kinderen, met name pubers, die het heel ingewikkeld vinden om opeens in een gezin met andere waarden dan thuis terecht te komen. Vaak gaat dat niet eens om de 2 vaders of om het geloof wat een pleeggezin aanhangt, maar is het grotendeels loyaliteit.
Een kind kan zich verzetten tegen plaatsing in een gezin en het gebeurt ook wel dat kinderen niets zeggen maar weglopen of enorm herrie schoppen in hun pleeggezin. Meestal is het resultaat dan dat ze naar een groep worden overgeplaatst. Niet ideaal, dat geef ik gelijk toe. Het is soms heel moeilijk om een kind zijn verlangen naar de goedkeuring van zijn ouders minder te laten overheersen over zijn eigen weten dat er werk aan de winkel is, voor iedereen.
Een UHP doen we echt niet zomaar. Meestal gaan plaatsingen buiten het gezin in overleg met iedereen in het gezin en is het bedoeld om apart van elkaar te leren andere paden te kiezen dan de ingesleten routes. Het mooist is het als een kind tijdelijk in het netwerk kan verblijven, bij een oma, tante of de moeder van een vriendje.
Toch is het soms ook nodig om een kind zonder overleg uit huis te halen; het babytje van een cocaineverlsaafde moeder dat niet verzorgd wordt, een jongere die op school heeft laten weten seksueel misbruikt te worden of een tiener die elke keer zijn vader in elkaar slaat. Geen leuk onderdeel van mijn werk.
Als wij een OTS willen afsluiten moeten we de rapportage ter toetsing voorleggen aan de RvdK. Zij beoordelen met name de borging; hoe hebben wij met de collega's in het vrijwillig kader afgesproken dat het gezin verder begeleid gaat worden en hoe wordt daarover gecommuniceerd? De RvdK is daarna ook de instantie die de follow-up doet. Er moeten in de rapportages duidelijke opdrachten staan voor de collega's over wie de RvdK inseint en wanneer.quote:Op vrijdag 4 januari 2019 14:09 schreef Bosbeetle het volgende:
Je zegt nu dat jullie een passant zijn, doen jullie helemaal niet aan followup. Met andere woorden jullie bedenken een methode/beleid wordt er ook na 10/20 gekeken hoe deze kinderen/jongeren het nu ze eenmaal volwassen zijn hebben ervaren, en of het dus wel "goed" gegaan is?
De samenstelling van een gezin kan van invloed zijn voor de veiligheid. Welke waarborgen passen jullie daarvoor toe?quote:
Voor ons geldt niet de samenstelling van het gezin, maar de veiligheid.
Herkenbaar, horen we vaker. Vind ik heel naar!quote:
Interessant.:)
Ik ben leerkracht basisonderwijs. Van daaruit de volgende vraag. Paar jaar terug heeft een kind uit de bovenbouw aangegeven bang te zijn dat papa de baby doodslaat. Bij navraag bleek dat het betrokken kind en de overige kinderen in het gezin veel geslagen en geschopt worden. Jeugdzorg is op school gekomen, ouders zijn opgetrommeld, gesprek. Na twee weken werd aan school doorgegeven dat de zaak gesloten werd en that's it. Kinderen zij enorm gesloten, wij als leerkrachten krijgen geen beeld vanhoe het nu thuis gaat.Toen ik één van de betrokken ouders aan begin van schooljaar op gesprek kreeg, heb ik er verteld dat ik op de hoogte ben van de interventie. Ik vroeg hoe het nu thuis gaat. "Goed," zei moeder. "Als school ons gewoon had benaderd was die ingreep helemaal niet nodig geweest. "
Wat ik zo ontzettend lastig vind is dat er nul info terugkomt. Geen verslag van het gesprek, geen tips, geen handvatten, geen aandachtspunten. Waarom niet? Als school ben je het dichtste bij de kinderen, je gaat het meest met ze om. Wij zouden toch juíst hierbij betrokken moeten worden?
Ten eerste: het zal niet Jeugdzorg geweest zijn die langskwam. Als jullie een melding hebben gedaan (meldcode*) dan zal Veilig Thuis of een gelijksoortige instantie bij julie geweest zijn. Als het kind al bekend was bij het jeugdteam (CJG, wijkteam, geef het beestje maar een naam) dan zal wellicht VT de betrokken jeugdprofessional gevraagd hebben om bij jullie op school te komen. JB is er dan nog niet bij betrokken.
Dat je geen verslag krijgt heeft te maken met de privacy-wetten. Ouders moeten ons toestemming geven om een gespreksverslag aan jullie door te sturen.
Wat ik altijd zelf probeer te doen (maar dan is er al een OTs en dan is de siutatie anders, privacy-gewijs) is met juffen en meesters af te stemmen op welke signalen ze kunnen letten en wat ze kunnen doen als ze zich zorgen maken. In het geval van een OTS mogen professionals van het basisonderwijs namelijk wél zonder toestemming van ouders contact met mij opnemen.
*de meldcode gaat er trouwens vanuit dat je dit al met ouders had besproken. Was dat ook zo? Anders snap ik de reactie van moeder niet.
Ik mag niks meer dan jij. Ik mag dus Veilig Thuis bellen en mijn vermoedens daar delen. Pas als er een gerechtelijke beschikking ligt kan ik andere dingen doen.quote:
Vraag: Stel dat jij als FOK!-user op FOK! een schrijnende situatie voor een gezin/kind voorbij ziet komen en je weet in welke regio zich dit afspeelt (puur hypothetisch), mag en kan je dan ingrijpen, of moet je wachten op een melding van Maatschappelijk Werk of iets dergelijks?
Dit snap ik niet helemaal. Kun je me uitleggen wat je bedoelt?quote:
[..]
De samenstelling van een gezin kan van invloed zijn voor de veiligheid. Welke waarborgen passen jullie daarvoor toe?
Laat ik even met een voorbeeldje komen: stel je hebt 2 pedofielen die graag kinderen willen misbruiken en voor de gelegenheid een gezin vormen. Hoe sluiten jullie die uit?quote:
[..]
Dit snap ik niet helemaal. Kun je me uitleggen wat je bedoelt?
Ja, zal idd Veilig Thuis geweest zijn.quote:
[..]
Herkenbaar, horen we vaker. Vind ik heel naar!
Ten eerste: het zal niet Jeugdzorg geweest zijn die langskwam. Als jullie een melding hebben gedaan (meldcode*) dan zal Veilig Thuis of een gelijksoortige instantie bij julie geweest zijn. Als het kind al bekend was bij het jeugdteam (CJG, wijkteam, geef het beestje maar een naam) dan zal wellicht VT de betrokken jeugdprofessional gevraagd hebben om bij jullie op school te komen. JB is er dan nog niet bij betrokken.
Dat je geen verslag krijgt heeft te maken met de privacy-wetten. Ouders moeten ons toestemming geven om een gespreksverslag aan jullie door te sturen.
Wat ik altijd zelf probeer te doen (maar dan is er al een OTs en dan is de siutatie anders, privacy-gewijs) is met juffen en meesters af te stemmen op welke signalen ze kunnen letten en wat ze kunnen doen als ze zich zorgen maken. In het geval van een OTS mogen professionals van het basisonderwijs namelijk wél zonder toestemming van ouders contact met mij opnemen.
*de meldcode gaat er trouwens vanuit dat je dit al met ouders had besproken. Was dat ook zo? Anders snap ik de reactie van moeder niet.
De melding is gegaan via onze contactpersoon machtsmisbruik en de directie. Ik was indertijd niet direct betrokken bij dit proces. Maar ik geloof niet dat er eerst een gesprek is geweest met ouders. Het was nogal een ad hoc gebeuren herinner ik me. Wellicht is eea niet helemaal verlopen zoals het zou moeten (was voor een vakantie en de baby zou spoedig geboren worden).
Maar ik vind het jammer dat de privacy boven de veiligheid van het kind gaat. Ik snap het wel, maar gevoelsmatig zit het me dwars.
Wat ik ook merk is dat onze contactpersoon en directie heel terughoudend zijn met het doen van een melding. Ze zijn bang dat de deur naar ouders wordt dichtgegooid en dat we dan helemaal niet meer weten wat er daarachter gebeurt. Ik vind dit erg lastig. In het verleden heb ik bij 'verdachte situaties' van kinderen uit mijn klas op eigen initiatief en op persoonlijke titl wel eens gebeld met zo'n meldpunt voor een consutatiegesprek. Echter, van onze nieuwe directie mag dat niet meer. Alles moet via hen verlopen.
Toen moest ik verplicht naar Jeugdzorg en mijn vader ook. Moest ik verplicht een uur aan een wildvreemde allerlei persoonlijke vragen beantwoorden. Ook belden ze mijn mentor, psycholoog, en nog een aantal mensen en werd alles per post verstuurt en al mijn privéuitlatingen (waaronder over alcohol) werden zonder mijn toestemming aan mijn ouders verstuurd.
Is dit niet ongelofelijk zonde van (overheids)geld en tijd?
Waarom is zo'n belachelijke ingreep nodig voor een 17-jarige die trollt op het internet?
Waarom had JZ schijt aan mijn privacy door alle info naar mijn ouders te sturen zonder dat ik er weet van had of er ooit toestemming voor heb gegeven?
Dat doen wij niet zelf. Pleeggezinnen worden gescreend door een pleegzorgorganisatie.quote:
[..]
Laat ik even met een voorbeeldje komen: stel je hebt 2 pedofielen die graag kinderen willen misbruiken en voor de gelegenheid een gezin vormen. Hoe sluiten jullie die uit?
quote:Op vrijdag 4 januari 2019 14:52 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik ben letterlijk een keer opgepakt wegens het trollen op een forum van mijn middelbare school toen ik 17 was.
Jakkes dat is vervelend.quote:
[..]
Ja, zal idd Veilig Thuis geweest zijn.
De melding is gegaan via onze contactpersoon machtsmisbruik en de directie. Ik was indertijd niet direct betrokken bij dit proces. Maar ik geloof niet dat er eerst een gesprek is geweest met ouders. Het was nogal een ad hoc gebeuren herinner ik me. Wellicht is eea niet helemaal verlopen zoals het zou moeten (was voor een vakantie en de baby zou spoedig geboren worden).
Maar ik vind het jammer dat de privacy boven de veiligheid van het kind gaat. Ik snap het wel, maar gevoelsmatig zit het me dwars.
Wat ik ook merk is dat onze contactpersoon en directie heel terughoudend zijn met het doen van een melding. Ze zijn bang dat de deur naar ouders wordt dichtgegooid en dat we dan helemaal niet meer weten wat er daarachter gebeurt. Ik vind dit erg lastig. In het verleden heb ik bij 'verdachte situaties' van kinderen uit mijn klas op eigen initiatief en op persoonlijke titl wel eens gebeld met zo'n meldpunt voor een consutatiegesprek. Echter, van onze nieuwe directie mag dat niet meer. Alles moet via hen verlopen.
Laat het je alsjeblieft niet weerhouden van bellen met Veilig Thuis ofzo, dat mag je namelijk gewoon als individu ook doen om te overleggen en advies in te winnen. Zij hebben vaak ook nog wel een manier om je directie te overtuigen. Plus dat je natuurlijk die meldcode hebt, die bindend geldt voor iedereen die met kinderen werkt!
Is het nadelig/voordelig vanuit jullie positie?
Is het nadelig/voordelig vanuit de positie van de kinderen/ouders?
Denk hierbij aan hoe je informatie kan winnen, en delen met bepaalde partijen zoals het pleeggezin etc etc.
Dan heb je JR gekregen (jeugdreclassering), geen jeugdbeschermer. Lijkt op elkaar, dat is zo, maar is een andere wet.quote:
Ik ben letterlijk een keer opgepakt wegens het trollen op een forum van mijn middelbare school toen ik 17 was. Hitlerplaatjes posten enz. 20 uur taakstraf.
Toen moest ik verplicht naar Jeugdzorg en mijn vader ook. Moest ik verplicht een uur aan een wildvreemde allerlei persoonlijke vragen beantwoorden. Ook belden ze mijn mentor, psycholoog, en nog een aantal mensen en werd alles per post verstuurt en al mijn privéuitlatingen (waaronder over alcohol) werden zonder mijn toestemming aan mijn ouders verstuurd.
Dat weet ik niet, ik lees alleen jouw kant en weet niet wat de overwegingen van JR zijn geweest.quote:Is dit niet ongelofelijk zonde van (overheids)geld en tijd?
Goede vraag. Mag eigenlijk niet, er moet met jou overlegd zjin en als jij geen toestemming geeft moet dat vermeld worden in de rapportage. Het is niet zo dat de rapportage dan niet naar je ouders gaat, trouwens. De opdracht van de rechter gaat boven jouw weigering.quote:Waarom is zo'n belachelijke ingreep nodig voor een 17-jarige die trollt op het internet?
Waarom had JZ schijt aan mijn privacy door alle info naar mijn ouders te sturen zonder dat ik er weet van had of er ooit toestemming voor heb gegeven?
Heeft de rechter opdracht gegeven om een rapportage naar de ouders te zenden dan? Want dat lijkt me niet?quote:
[..]
Dan heb je JR gekregen (jeugdreclassering), geen jeugdbeschermer. Lijkt op elkaar, dat is zo, maar is een andere wet.
[..]
Dat weet ik niet, ik lees alleen jouw kant en weet niet wat de overwegingen van JR zijn geweest.
[..]
Goede vraag. Mag eigenlijk niet, er moet met jou overlegd zjin en als jij geen toestemming geeft moet dat vermeld worden in de rapportage. Het is niet zo dat de rapportage dan niet naar je ouders gaat, trouwens. De opdracht van de rechter gaat boven jouw weigering.
Er is altijd al een meldrecht: professionals hebben een wettelijk meldrecht bij vermoedens van huiselijk geweld en kindermishandeling. (WMO 5.2.6). Daarmee heb je het recht om een melding te doen van vermoedens van huiselijk geweld bij Veilig Thuis of in crisissituaties bij de Raad voor de Kinderbescherming. Hiervoor is geen toestemming nodig van een cliënt of zijn/haar ouders.quote:Op vrijdag 4 januari 2019 14:58 schreef DieselTank het volgende:
Jij weet meer van de nieuwe privacywetgeving dan ik maar; de nieuwe privacy regels en de regels in het algemeen.
Is het nadelig/voordelig vanuit jullie positie?
Is het nadelig/voordelig vanuit de positie van de kinderen/ouders?
Denk hierbij aan hoe je informatie kan winnen, en delen met bepaalde partijen zoals het pleeggezin etc etc.
De nieuwe jeugdwet gaat nog iets verder: in JW 7.3.11. staat dat gezinsvoogden informatie mogen opvragen bij betrokken professionals en dat die dan spreekplicht hebben.
In de praktijk is dat nog wel lastig hoor, want spreekplicht betekent niet dat collega;s altijd alles delen wat ze weten, zij moeten immers nog verder met hun cliënt ...
Het recht op een persoonlijke levenssfeer is immers ook een grondrecht.
Hoe sta jij daar in?
De rechter is niet zo specifiek in zijn opdracht hoor. Die geeft aan JR door dat een jongeren begeleid moet worden en gaat er dan vanuit dat JR wel weet wat ze moeten doen. Maar dat deden ze hier dus niet goed, want informatie aan ouders over jjongeren van 16+ valt onder 'derdenverstrekking' en daarvoor hadden ze jouw toestemming moeten vragen.quote:Op vrijdag 4 januari 2019 15:22 schreef trein2000 het volgende:
[..]
Heeft de rechter opdracht gegeven om een rapportage naar de ouders te zenden dan? Want dat lijkt me niet?
Wederom graag wat meer uitleg over je vraag.quote:
Ik vind persoonlijk dat jeugdzorg wel heel verregaande bevoegdheden heeft. Als je het mij vraagt mag het allemaal wel een tandje minder.
Het recht op een persoonlijke levenssfeer is immers ook een grondrecht.
Hoe sta jij daar in?
Speaking of rechters, ben je het vaak met ze eens of heb je soms ook zoiets van moet dat nou echt zo?quote:
[..]
[..]
De rechter is niet zo specifiek in zijn opdracht hoor. Die geeft aan JR door dat een jongeren begeleid moet worden en gaat er dan vanuit dat JR wel weet wat ze moeten doen. Maar dat deden ze hier dus niet goed, want informatie aan ouders over jjongeren van 16+ valt onder 'derdenverstrekking' en daarvoor hadden ze jouw toestemming moeten vragen.
Dat zou ook mijn vervolgconclusie zijn geweestquote:
[..]
[..]
De rechter is niet zo specifiek in zijn opdracht hoor. Die geeft aan JR door dat een jongeren begeleid moet worden en gaat er dan vanuit dat JR wel weet wat ze moeten doen. Maar dat deden ze hier dus niet goed, want informatie aan ouders over jjongeren van 16+ valt onder 'derdenverstrekking' en daarvoor hadden ze jouw toestemming moeten vragen.
Dat is erg afhankelijk van de situatie.quote:
Je hebt het hier over uithuisplaatsing naar een gezin, is dat altijd zo ook bij de leeftijdscategorie 15-18 zeg maar. Of gaat dan soms de voorkeur naar een begeleid wonen of dergelijke plek? Om vast de stap te maken naar zelfstandig wonen.
Een 15-18-jarige in een pleeggezin onderbrengen is sowieso ingewikkeld, er zijn weinig gezinnen die daarvoor openstaan. Is ook best een kluif natuurlijk, een boze tiener met een rugzak opvangen.
Groeps- of begeleid wonen of een kamertrainingscentrum is voor de jongeren zelf ook vaak een minder beladen alternatief. Zeker als je het in oerleg kan doen voelt het voor iedereen minder alsof ze uit huis getrokken worden en dat ze zelf de stap mee kunnen maken.
Ik wil die vraag best nader uitwerken voor je, maar dan zou ik wel graag weten welke punten je nog “onduidelijk” vindt.quote:
[..]
Wederom graag wat meer uitleg over je vraag.
Even een schot voor de boeg. Het valt mij op dat zodra ik lees over jeugdzorg zo’n beetje alle waarborgen overboord gaan. De huisarts heeft geen beroepsgeheim meer. De school moet praten. Etc. Ik vind dat zelf heel vergaand, je wordt als kind in de armen gedwongen van iemand die door een figuur in toga is aangesteld.
Ik denk dat in 80% van de gevallen men met veel minder bevoegdheden toe kan. Waarom dan altijd alles verlenen?
Er zijn natuurlijk verschillende situaties. Is het een verlenging OTS, een zaak na onderzoek van de Raad, is het een spoedje, is het alleen een OTS of ook een MUHP? Even op een rijtje:quote:
[..]
Speaking of rechters, ben je het vaak met ze eens of heb je soms ook zoiets van moet dat nou echt zo?
Verlenging OTS -
daar is de uitspraak grotendeels afhankelijk van mijn werk en mijn rapportage daarover. Dat klinkt erg zelfingenomen, ik bedoel er mee dat rechters hun standpunt bepalen aan de hand van wat ik aan informatie aanlever. Daarbij, als ik mijn werk goed doe zijn ouders het eens met een verlenging en is er dus geen strijd daarover in de zittingszaal.
OTSverzoek van de Raad na onderzoek-
daar hoef ik het niet mee eens te zijn. Ik ben dan op de rechtbank om 'de OTS op te halen'. De rechter vraagt mij hooguit een grove lijn te schetsen van wat JB gaat doen op basis van de rapportage van de raad.
Spoedverzoek OTS- of OTS+MUHP
dat gaat vaak telefonisch vanuit de Raad of VT. Aanvraag voor een VOTS is meestal 3 maanden. Als die wordt uitgesproken is het aan mij en mijn team om te onderzoeken hoe de situatie in het gezin is. Binnen twee weken wordt er een zitting gepland waar JB, Raad en ouders/kinderen vanaf 12 hun zegje mogen doen.
Omdat er binnen 2 weken nog meestal niet genoeg duidelijk is geworden wordt over het algemeen in die zitting de VOTS bekrachtigd voor de 3 aangevraagde maanden. Ik heb nog nooit meegemaakt van niet, tenminste.
Wel wordt soms besloten dat de kinderen terug naar huis mogen als JB niet voldoende aannemelijk maakt dat dat nog niet kan. Dat vind ik wel eens ingewikkeld, maar betekent eigenlijk dat ik mijn werk niet goed gedaan heb ...
Deze vraag zet ik even apart om later op terug te komen, vind je dat goed? Ik heb er namelijk persoonlijk wel een mening over maar wil die niet te veel laten meewegen hier, snap je?quote:
[..]
Ik wil die vraag best nader uitwerken voor je, maar dan zou ik wel graag weten welke punten je nog “onduidelijk” vindt.
Even een schot voor de boeg. Het valt mij op dat zodra ik lees over jeugdzorg zo’n beetje alle waarborgen overboord gaan. De huisarts heeft geen beroepsgeheim meer. De school moet praten. Etc. Ik vind dat zelf heel vergaand, je wordt als kind in de armen gedwongen van iemand die door een figuur in toga is aangesteld.
Ik denk dat in 80% van de gevallen men met veel minder bevoegdheden toe kan. Waarom dan altijd alles verlenen?
quote:
[..]
Deze vraag zet ik even apart om later op terug te komen, vind je dat goed? Ik heb er namelijk persoonlijk wel een mening over maar wil die niet te veel laten meewegen hier, snap je?
Hoe werkt dit bij jou? Kun je het werk redelijk van je afzetten? Kun je erover praten met het thuisfront (die kennis heeft een vrouw die ook bij de rechtbank werkt, en kan daar zijn ei kwijt zonder die geheimhouding echt te schenden). Hoe steunt je werkgever je hierin?
Hulde!
Kan je daar iets mee en lijdt dat tot verbeterde procedures en meer aandacht?
Het heeft een poosje geduurd voor ik dat kon. Ik voelde me vreselijk verantwoordelijk voor 'mijn' kinderen, vond het lastig mijn telefoon uit te zetten in het weekend en kon het moeilijk loslaten als ouders (al dan niet expres) de boel traineerden, blokkeerden of moedwillig in de war schopten. Dat heeft me echt wel een half jaar gekost ofzo. Nu lukt het beter, in de vakantie liggen laptop en telefoon op kantoor en vertrouw ik erop dat mijn team een eventuele crisis wel opvangt voor me. (collega's, als jullie hier lezen: jullie zijn geweldig!)quote:
Een kennis van mij is griffier op de rechtbank en doet daar ook jeugdrecht zaken. HIj zegt dat het enorm zwaar werk is, vanwege de vaak heftige zaken die hij te horen krijgt, Soms moet hij ook mee naar het kind heb ik begrepen (hij werkt uiteraard onder geheimhouding van alles, en treedt daarom nooit in details en blijft vaak vaag over de rest).
Hoe werkt dit bij jou? Kun je het werk redelijk van je afzetten? Kun je erover praten met het thuisfront (die kennis heeft een vrouw die ook bij de rechtbank werkt, en kan daar zijn ei kwijt zonder die geheimhouding echt te schenden). Hoe steunt je werkgever je hierin?
Wat betreft dingen bespreken, ja, ik moet soms echt even stoom afblazen als ik thuis kom. Ik vertel dan over gebeurtenissen in mijn zaken, maar zonder namen ofzo. Ik noem ze dan bijvoorbeeld 'dropjesvader', 'psychomom' of 'stuiterkleuter'. Mijn huisgenoten weten dat ik dat nodig heb en laten me dan gewoon even mopperen. Daarna kan ik dan weer mijn zonnige zelf zijn ☼ Overigens moet ik zeggen dat ik tijdens dat mopperen ook wel eens briljante ingeveingen krijg, juist omdat ik ongeremd aan het associeren ben, maar goed, dat is een ander onderwerp.
Wat lief, dank je.quote:
Ik heb zelf geen vraag, maar respect wat je doet voor de maatschappij.
Hulde!
Die zie ik als bezuiniging. Daar wou ik het maar bij laten, als je het niet erg vindt.quote:
Ik ben zelf student pedagogiek dus vind dit ontzettend interessant uiteraard. Ik vroeg me af hoe jij (en je collega's, als je daar veel mee praat over dit soort zaken) aankijkt tegen de hervormingen in het jeugdstelsel.
Ik hou me verre van beleid en bestuur, van financiële en administratieve dingen. Ik heb in een vorige werkkring ervaren dat dat me teveel kost, me bemoeien met ondernemingsraden en dergelijke zaken. Juist doordat ik toen zowel vanaf de werkvloer zag wat er mis ging als ook van de beleidskant meekreeg hoe moeilijk het was om de vanuit de overheid opgelegde veranderingen door te voeren raakte ik in een spagaat waar ik alleen uit kwam door de organisatie waar ik werkte te verlaten.
Wat is voor jou de overweging geweest dit werk te gaan doen? Een bewuste keuze of ben je 'erin gerold'?
wat moet ik mij daarbij voorstellen?quote:
Heel begrijpelijk! Welke persoonskenmerken denk je dat alle mensen die bij Jeugdbescherming werken écht moeten bezitten? Dus niet het standaard 'je moet stressbestendig en een teamplayer-rijtje' wat op vacatures staat, maar de echte kwaliteiten die je bij jezelf en collega's ziet?quote:
[..]
Die zie ik als bezuiniging. Daar wou ik het maar bij laten, als je het niet erg vindt.
Ik hou me verre van beleid en bestuur, van financiële en administratieve dingen. Ik heb in een vorige werkkring ervaren dat dat me teveel kost, me bemoeien met ondernemingsraden en dergelijke zaken. Juist doordat ik toen zowel vanaf de werkvloer zag wat er mis ging als ook van de beleidskant meekreeg hoe moeilijk het was om de vanuit de overheid opgelegde veranderingen door te voeren raakte ik in een spagaat waar ik alleen uit kwam door de organisatie waar ik werkte te verlaten.
Die 'inperking van de privacy' die ouders en kinderen ondervinden hebben ze natuurlijk aan zichzelf te danken. Als er in een eerder stadium meegewerkt was aan vrijwillige hulpverlening (via CJG, jeugdteam, wijkteam, of hoe het in je gemeente ook heet) dan was er geen melding bij de Raad gekomen, geen onderzoek en geen OTSverzoek. Je moet best ver gaan als gezin om een jeugdbschermer te krijgen, dan is er (meestal) echt al wel een heleboel geprobeerd.quote:
[..]
Ik wil die vraag best nader uitwerken voor je, maar dan zou ik wel graag weten welke punten je nog “onduidelijk” vindt.
Even een schot voor de boeg. Het valt mij op dat zodra ik lees over jeugdzorg zo’n beetje alle waarborgen overboord gaan. De huisarts heeft geen beroepsgeheim meer. De school moet praten. Etc. Ik vind dat zelf heel vergaand, je wordt als kind in de armen gedwongen van iemand die door een figuur in toga is aangesteld.
Ik denk dat in 80% van de gevallen men met veel minder bevoegdheden toe kan. Waarom dan altijd alles verlenen?
Dat gezegd hebbende, is het niet zo dat op het moment dat een JBer aan de slag gaat met een gezin hun hele hebben en houden op straat ligt. Er komt iemand meekijken, zo moet je het eerder zien. Als de JBer zijn of haar werk goed doet, komt er inzicht bij het gezin in wat er 'misgaat' en in het waarom van de OTS en wordt er gezamenlijk gezocht naar een andere manier van met elkaar omgaan. Dat kan best wat tijd kosten en meestal flink wat gesprekken. Die gesprekken kunnen alleen maar effectief gevoerd worden als de JBer alle informatie heeft en ja, soms is daarvoor een privacy-doorbreking nodig van arts, school of trainer. Die mensen zien een andere kant van de situatie dan het gezin zelf ziet en dat kan zeer waardevol zijn.
De aandacht voor privacy in het afgelopen jaar heeft het nog ingewikkelder gemaakt om JBwerk goed te doen. Ouders die de zin van een OTS niet inzien grijpen voortdurend naar de AVG om dingen (niet) te doen. Ook het klachtrecht en het tuchtrecht zorgt ervoor dat JBers soms aarzelen om de stappen te zetten die ze eigenlijk nodig vinden. Als het gezin de rangen sluit, uit loyaliteit of uit boosheid of uit een geschonden privacy-gevoel ontstaat een wij tegen jullie situatie. Er zijn gezinnen die voortdurend afspraken afzeggen, opgestelde veiligheidsplannen niet nakomen, klacht na klacht indienen bij teamleiders en hoofdkantoor of belangrijke informatie achterhouden. De JBer wordt daardoor in een lastige positie gebracht. Wat we het liefst willen is sámen de boel weer op de rit krijgen!
In mijn opleiding zei een docent eens 'Om kinderen in Nederland te beschermen tegen de soms dodelijke terreur van sommige ouders heeft JB niet nog meer diagnostiek nodig, niet nog meer nieuwe regels en ook niet nog een reorganisatie, maar de medewerking van cliënten'. Om die te krijgen is, zéker nu privacy een heet onderwerp is, nog wel het moeilijkst van allemaal.
Google is je vriend ;-)quote:
[..]
wat moet ik mij daarbij voorstellen?
Veel minder dan het percentage allochtonen dat onze samenleving kent ...quote:
Hoeveel procent van de jongeren die geplaatst worden is allochtoon?
Ja nou, precies!quote:
Als het gezin de rangen sluit, uit loyaliteit of uit boosheid of uit een geschonden privacy-gevoel ontstaat een wij tegen jullie situatie. Er zijn gezinnen die voortdurend afspraken afzeggen, opgestelde veiligheidsplannen niet nakomen, klacht na klacht indienen bij teamleiders en hoofdkantoor of belangrijke informatie achterhouden. De JBer wordt daardoor in een lastige positie gebracht. Wat we het liefst willen is sámen de boel weer op de rit krijgen!
Daar heb ik met ouders van kinderen in mijn klas ook mee te maken. Soms gaat het om leerproblemen, soms gedragsproblemen en soms komen ook opvoedproblemen ter sprake. Het allerbelangrijkte is idd alle neuzen dezelde kant op, we hebben allemaal hetzelfde doel, nl dat het goed gaat met het kind.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dat in jouw positie vele malen ingewikkelder kan zijn dan in de sitiaties die ik meemaak.
Empathisch maar zakelijk, snel kunnen denken en schakelen, door kunnen vragen en durven graven naar wat er onder de eerste antwoorden ligt, dingen in perspectief kunnen zetten voor gezinnen en het allerbelangrijkste: optimistisch en positief kunnen blijven kijken, blijven zoeken naar dingen die wél goed gaan en die uitgebouwd kunnen worden.quote:
[..]
Heel begrijpelijk! Welke persoonskenmerken denk je dat alle mensen die bij Jeugdbescherming werken écht moeten bezitten? Dus niet het standaard 'je moet stressbestendig en een teamplayer-rijtje' wat op vacatures staat, maar de echte kwaliteiten die je bij jezelf en collega's ziet?
Moeders krijgen het voordeel van de twijfel terwijl vaders maar moeten toegeven. Dit speelt momenteel bij bekenden van me en ik krijg aardig wat details mee. Van eerlijke gelijke is absoluut geen sprake en onder andere gemeentefunctionarissen en zelfs mensen binnen BJ erkennen dat het veel voor komt. Is dat een stukje bedrijfscultuur omdat er overwegend vrouwen werken of wordt er echt op gestuurd?
Beide niet. Weet je zeker dat je van beide kanten, zowel vader als moeder, de details meekrijgt?quote:Op vrijdag 4 januari 2019 18:35 schreef Mano_ het volgende:
Hoe kan het zijn dat een belangrijk orgaan als Jeugdzorg mag discrimineren op sekse?
Moeders krijgen het voordeel van de twijfel terwijl vaders maar moeten toegeven. Dit speelt momenteel bij bekenden van me en ik krijg aardig wat details mee. Van eerlijke gelijke is absoluut geen sprake en onder andere gemeentefunctionarissen en zelfs mensen binnen BJ erkennen dat het veel voor komt. Is dat een stukje bedrijfscultuur omdat er overwegend vrouwen werken of wordt er echt op gestuurd?
Ik ben me rot geschrokken, maar we hebben de boel op orde gekregen en het gaat nu goed. Maar wat ik me afvroeg is of dit alleen maar een effectief dreigement is geweest, of dat een psychiater inderdaad de mogelijkheid heeft om een uithuisplaatsing in gang te kunnen zetten?
Nee. Een verzoek tot UHP indienen bij de rechter kan alleen de Raad of de JBer (nou ja, en de burgemeester maar dat gebeurt eigenlijk nooit). Het enige wat een hulpverlener/arts kan doen is melden bij VT of contact opnemen met de hulpverleners die al in het gezin zitten om haar zorgen te delen. En dan is het aan VT om te bepalen of er iets mee moet.quote:
Ik heb met mijn zoon in de situatie gezeten dat zijn psychiater dreigde met het aanvragen van uithuisplaatsing. Hij was toen 10 jaar en ze vond dat wij het als gezin niet aan konden. Ze gaf me toen aan dat we nog circa 1 jaar kregen om de zaak op orde te krijgen voordat hij in de puberteit kwam en dat als ze geen vooruitgang zag dat ze dan uithuisplaatsing zou aanvragen.
Ik ben me rot geschrokken, maar we hebben de boel op orde gekregen en het gaat nu goed. Maar wat ik me afvroeg is of dit alleen maar een effectief dreigement is geweest, of dat een psychiater inderdaad de mogelijkheid heeft om een uithuisplaatsing in gang te kunnen zetten?
Onder-de-gordel actie van je psychiater, vind ik.
Sorry, dit vind ik sensatiezoeken. Je kunt zelf googlen op alles wat er mis is in de jeugdzorg.quote:
Heb je het wel eens vreselijk mis zien gaan? Als in; er werd te láát ingegrepen met gewonden/getraumatiseerden/doden tot gevolg?
Oh sorry, had niet door dat je alleen de ''mooie'' kanten van je beroep wou delen.quote:
[..]
Sorry, dit vind ik sensatiezoeken. Je kunt zelf googlen op alles wat er mis is in de jeugdzorg.
Ja, ik krijg mails en rapporten van beide kanten onder ogen. Moeder hoeft zich niet aan afspraken te houden en vader krijgt dreigende medewerkers aan de deur bij een misverstand. Als je dat aanhaalt bij gesprekken met de OTS-voogd (daar ben ik vaker ook bij aanwezig) dan 'moet je niet conflicten blijven opzoeken' en 'hebben we geen middelen om moeder aan te pakken'.quote:
[..]
Beide niet. Weet je zeker dat je van beide kanten, zowel vader als moeder, de details meekrijgt?
Volgens een aantal contacten die met enige regelmaat zakelijk met BJ te maken hebben is dit geen incident maar zien ze het veel te vaak gebeuren.
Vader kiest er tot nu toe steeds voor het belang van het kind voorop te stellen en heeft nog geen aanklacht ingediend, maar voor wanneer dat niet meer in het geding is ligt er het een en ander klaar.
Maar op jouw afdeling zie je dat dus niet terug. Dat is mooi
Dank je. Dat vermoeden had ik al wel, maar had toen geen puf om dat helemaal uit te zoeken. Ik vind het met terugwerkende kracht ook een onder-de-gordel actie, ja.quote:
[..]
Nee. Een verzoek tot UHP indienen bij de rechter kan alleen de Raad of de JBer (nou ja, en de burgemeester maar dat gebeurt eigenlijk nooit). Het enige wat een hulpverlener/arts kan doen is melden bij VT of contact opnemen met de hulpverleners die al in het gezin zitten om haar zorgen te delen. En dan is het aan VT om te bepalen of er iets mee moet.
Onder-de-gordel actie van je psychiater, vind ik.
Reden van mijn vraag is dat de ex van mijn vriendin een melding had gemaakt over het feit dat ik hun dochter misbruikt zou hebben.
In mijn geval was dat uiteraard onzin en wellicht alleen bedoeld om mij een hak te zetten of zo.
Mijn vriendin moest na die melding wel op gesprek komen bij BJZ waar al snel duidelijk werd dat deze melding gewoon niet klopte.
Er heeft niemand van welke organisatie dan ook maar 1 woord met mij gewisseld en tóch kwam men tot de conclusie dat dit wel een valse melding moest zijn.
Wat nu als die melding wél klopte en mijn vriendin niet zag of wou zien wat er speelt?
Uiteraard zal ik die melding van die ex van mijn vriendin nooit vergeten, het is vreselijk als men zo over je praat.
Mijn vragen nog even op een rijtje:
- Hoe bepalen jullie of een melding wel klopt en het niet uit rancune oid wordt gedaan?
- Is het niet gebruikelijk de vermeende misbruiker ook uit te nodigen voor een gesprek?
- Blijft zo'n melding in de boeken staan ook al was het onterecht?
- Wordt degene die die valse melding deed hier ook nog voor op z'n vingers getikt?
Om hier even op in te hakenquote:
Heb je het wel eens vreselijk mis zien gaan? Als in; er werd te láát ingegrepen met gewonden/getraumatiseerden/doden tot gevolg?
wanneer er iets zo erg mis gaat, kan dat ook grote gevolgen hebben voor de hulpverlener in kwestie. Toen ik maatschappelijk werk studeerde (met minor gedwongen kader), kwam op een gegeven moment de zaak Savanna ter sprake, omdat toen de betrokken gezinsvoogd vervolgd werd. Dat was toen een groot punt van discussie, om een gezinsvoogd verantwoordelijk te houden in zo'n geval. Uiteindelijk kwam er toen volgens mij vrijspraak. Ben zelf uiteindelijk niet in dat werkveld terecht gekomen, maar ben wel benieuwd hoe een hulpverlener hier tegen aan kijkt.
Bedankt voor je reactiequote:
[..]
Om hier even op in te haken
Ben zelf uiteindelijk niet in dat werkveld terecht gekomen, maar ben wel benieuwd hoe een hulpverlener hier tegen aan kijkt.
Dat zeg ik niet hoor, het is meer dat dit precies is waarom ik deze vraagwatjewil wilde doen. Heel vaak zijn het toch eenzijdige verhalen die je hoort en is het onduidelijk wat er nou precies speelt of gespeeld heeft.quote:
[..]
Ja, ik krijg mails en rapporten van beide kanten onder ogen. Moeder hoeft zich niet aan afspraken te houden en vader krijgt dreigende medewerkers aan de deur bij een misverstand. Als je dat aanhaalt bij gesprekken met de OTS-voogd (daar ben ik vaker ook bij aanwezig) dan 'moet je niet conflicten blijven opzoeken' en 'hebben we geen middelen om moeder aan te pakken'.
Volgens een aantal contacten die met enige regelmaat zakelijk met BJ te maken hebben is dit geen incident maar zien ze het veel te vaak gebeuren.
Vader kiest er tot nu toe steeds voor het belang van het kind voorop te stellen en heeft nog geen aanklacht ingediend, maar voor wanneer dat niet meer in het geding is ligt er het een en ander klaar.
Maar op jouw afdeling zie je dat dus niet terug. Dat is mooi
Maar goed, het verschil in benadering van vaders en moeders, dat werkt allebei de kanten op. Dat zien we op onze afdeling zéker ook wel. Wat helpt is zo'n zaak door te spreken met een collega die de casus niet inhoudelijk kent en dan de termen 'zorgouder' en 'andere ouder' te gebruiken.
En wat ook gewoon waar is, in reactie op jouw post, is dat het ont-zet-tend moeilijk is om een ouder te dwingen tot meewerken aan bv omgang met de andere ouder. Een kind uit huis plaatsen omdat het de andere ouder niet ziet is ook niet het beste voor het kind. En ook een kind ophalen terwijl de zorgouder dat niet wil is niet per se de juiste keuze. Soms doen we dan overdrachten via een professional maar dat moet maar net passen in de planning van ouders, natuurlijk. Hele lastige materie hoor, als er écht eentje met zijn hakken in het zand gaat.SPOILER: voorbeeldjes, mag jij raden wie vader en wie moeder isEen zaak waarin de zorgouder het kind 'voor zichzelf wilde houden' en probeerde om de andere ouder uit het leven van de kleine te gummen. De zorgouder vond in dit geval dat JB zich te veel richtte op wat de andere ouder vroeg, partijdig was ("ik zag die knuffel wel!") en niet luisterde naar de feiten. Deze ouder stelde zich heel vijandig en aanvallend op, waardoor het lastig werd om meerzijdig partijdig te blijven.
of
Een ouder met een lastige persoonlijkheid die dusdanig de ingezette hulpverlening tegen zich opzette dat de andere ouder er bijna automatisch uitkwam als de ouder waarmee te werken viel.
Ik vind het maar een lastig dilemma, ik merk dat jij het, logischerwijs, vooral vanuit jou beroep benadert. Ik benader het van de andere kant, 1 rechterlijke beslissing geeft godsgruwelijk veel bevoegdheden aan 1 persoon.quote:
[..]
Die 'inperking van de privacy' die ouders en kinderen ondervinden hebben ze natuurlijk aan zichzelf te danken. Als er in een eerder stadium meegewerkt was aan vrijwillige hulpverlening (via CJG, jeugdteam, wijkteam, of hoe het in je gemeente ook heet) dan was er geen melding bij de Raad gekomen, geen onderzoek en geen OTSverzoek. Je moet best ver gaan als gezin om een jeugdbschermer te krijgen, dan is er (meestal) echt al wel een heleboel geprobeerd.
Dat gezegd hebbende, is het niet zo dat op het moment dat een JBer aan de slag gaat met een gezin hun hele hebben en houden op straat ligt. Er komt iemand meekijken, zo moet je het eerder zien. Als de JBer zijn of haar werk goed doet, komt er inzicht bij het gezin in wat er 'misgaat' en in het waarom van de OTS en wordt er gezamenlijk gezocht naar een andere manier van met elkaar omgaan. Dat kan best wat tijd kosten en meestal flink wat gesprekken. Die gesprekken kunnen alleen maar effectief gevoerd worden als de JBer alle informatie heeft en ja, soms is daarvoor een privacy-doorbreking nodig van arts, school of trainer. Die mensen zien een andere kant van de situatie dan het gezin zelf ziet en dat kan zeer waardevol zijn.
De aandacht voor privacy in het afgelopen jaar heeft het nog ingewikkelder gemaakt om JBwerk goed te doen. Ouders die de zin van een OTS niet inzien grijpen voortdurend naar de AVG om dingen (niet) te doen. Ook het klachtrecht en het tuchtrecht zorgt ervoor dat JBers soms aarzelen om de stappen te zetten die ze eigenlijk nodig vinden. Als het gezin de rangen sluit, uit loyaliteit of uit boosheid of uit een geschonden privacy-gevoel ontstaat een wij tegen jullie situatie. Er zijn gezinnen die voortdurend afspraken afzeggen, opgestelde veiligheidsplannen niet nakomen, klacht na klacht indienen bij teamleiders en hoofdkantoor of belangrijke informatie achterhouden. De JBer wordt daardoor in een lastige positie gebracht. Wat we het liefst willen is sámen de boel weer op de rit krijgen!
In mijn opleiding zei een docent eens 'Om kinderen in Nederland te beschermen tegen de soms dodelijke terreur van sommige ouders heeft JB niet nog meer diagnostiek nodig, niet nog meer nieuwe regels en ook niet nog een reorganisatie, maar de medewerking van cliënten'. Om die te krijgen is, zéker nu privacy een heet onderwerp is, nog wel het moeilijkst van allemaal.
Daar iets tegen doen is onmogelijk, want zelfs je huisarts is niet meer "veilig". Ik snap dat jullie ingrijpen soms noodzakelijk is. Maar ik vraag mij echt af of dat op deze manier, met zeer beperkte waarborgen, zo goed geregeld is.
Het is zeker lastig, daarom is het ook zo belangrijk dat er een organisatie bestaat die zich hier in specialiseert. Des te groter is de teleurstelling als die onpartijdige organisatie toch niet zo onpartijdig lijkt te zijn. Natuurlijk ben ik slechts bij 1 zaak betrokken en betreft het geen familie waardoor ik er wat nuchter in sta, maar je gaan dan wel wat rond vragen en wat ik hoorde stemde me niet echt gerust.quote:
[..]
Dat zeg ik niet hoor, het is meer dat dit precies is waarom ik deze vraagwatjewil wilde doen. Heel vaak zijn het toch eenzijdige verhalen die je hoort en is het onduidelijk wat er nou precies speelt of gespeeld heeft.
Maar goed, het verschil in benadering van vaders en moeders, dat werkt allebei de kanten op. Dat zien we op onze afdeling zéker ook wel. Wat helpt is zo'n zaak door te spreken met een collega die de casus niet inhoudelijk kent en dan de termen 'zorgouder' en 'andere ouder' te gebruiken.En wat ook gewoon waar is, in reactie op jouw post, is dat het ont-zet-tend moeilijk is om een ouder te dwingen tot meewerken aan bv omgang met de andere ouder. Een kind uit huis plaatsen omdat het de andere ouder niet ziet is ook niet het beste voor het kind. En ook een kind ophalen terwijl de zorgouder dat niet wil is niet per se de juiste keuze. Soms doen we dan overdrachten via een professional maar dat moet maar net passen in de planning van ouders, natuurlijk. Hele lastige materie hoor, als er écht eentje met zijn hakken in het zand gaat.SPOILER: voorbeeldjes, mag jij raden wie vader en wie moeder isEen zaak waarin de zorgouder het kind 'voor zichzelf wilde houden' en probeerde om de andere ouder uit het leven van de kleine te gummen. De zorgouder vond in dit geval dat JB zich te veel richtte op wat de andere ouder vroeg, partijdig was ("ik zag die knuffel wel!") en niet luisterde naar de feiten. Deze ouder stelde zich heel vijandig en aanvallend op, waardoor het lastig werd om meerzijdig partijdig te blijven.
of
Een ouder met een lastige persoonlijkheid die dusdanig de ingezette hulpverlening tegen zich opzette dat de andere ouder er bijna automatisch uitkwam als de ouder waarmee te werken viel.
Om een voorbeeld te geven uit 'mijn' situatie:
SPOILERMoeder houdt zich vanaf het opmaken van het ouderschapsplan structureel niet aan afspraken over omgang en andere zaken. Dat noemt men al die tijd 'vervelend', liever hebben ze het er gewoon niet over. Er wordt niet opgetreden en er is geen harde taal naar moeder toe.
Vader had kind 's ochtends niet naar moeder gebracht omdat hij in de veronderstelling was dat de overdracht na het avondeten zou plaatsvinden. Zijn eerste 'overtreding'. Na een telefoontje van moeder staan er twee medewerkers van BJ, zonder dossierkennis en niet betrokken bij de zaak, op de stoep om het kind op te halen. Daarbij dreigden ze meerdere malen met het per direct ontnemen van de ouderlijke macht (moeder en vader hebben een gelijke status wat dat betreft).
Je begrijpt dat dit soort dingen niet goed zijn voor het vertrouwen.
Zoals al eerder gezegd: dat is niet JB maar Veilig Thuis of een gelijksoortige instantie in jouw regio. JB komt pas in beeld ná een uitspraak van de kinderrechter.quote:
Waar ik benieuwd naar ben is hoe jullie bepalen welke melding serieus is en welke onzin is.
Reden van mijn vraag is dat de ex van mijn vriendin een melding had gemaakt over het feit dat ik hun dochter misbruikt zou hebben.
In mijn geval was dat uiteraard onzin en wellicht alleen bedoeld om mij een hak te zetten of zo.
Mijn vriendin moest na die melding wel op gesprek komen bij BJZ waar al snel duidelijk werd dat deze melding gewoon niet klopte.
Er heeft niemand van welke organisatie dan ook maar 1 woord met mij gewisseld en tóch kwam men tot de conclusie dat dit wel een valse melding moest zijn.
Wat nu als die melding wél klopte en mijn vriendin niet zag of wou zien wat er speelt?
Uiteraard zal ik die melding van die ex van mijn vriendin nooit vergeten, het is vreselijk als men zo over je praat.
- dat doet VT, zij hebben daarvoor de expertise in huis.quote:Mijn vragen nog even op een rijtje:
- Hoe bepalen jullie of een melding wel klopt en het niet uit rancune oid wordt gedaan?
- Is het niet gebruikelijk de vermeende misbruiker ook uit te nodigen voor een gesprek?
- Blijft zo'n melding in de boeken staan ook al was het onterecht?
- Wordt degene die die valse melding deed hier ook nog voor op z'n vingers getikt?
- in geval van blijvende vermoedens wordt inderdaad ook de beschuldigde en het kind uitgenodigd
- ja, die staat in het archief van VT. Mocht je gezin alsnog bij de Raad terechtkomen wordt dat ook weer vermeld (uiteraard met de uitkomst erbij)
- dat weet ik niet, goede vraag eigenlijk! Er komt altijd wel een aflsuitgesprek en daarin zal vast worden aangegeven dat dit niet de manier is om wraak te nemen op je ex, maar of het ook juridische gevolgen heeft weet ik eigenlijk niet. Zal dat eens voor je navragen.
WB het afnemen van het gezag, dat kan helemaal niet per direct, daar hoeft vader zich geen zorgen om te maken. Veder kan ik er weinig over zeggen natuurlijk, omdat ik de zaak niet ken.quote:
Het is zeker lastig, daarom is het ook zo belangrijk dat er een organisatie bestaat die zich hier in specialiseert. Des te groter is de teleurstelling als die onpartijdige organisatie toch niet zo onpartijdig lijkt te zijn. Natuurlijk ben ik slechts bij 1 zaak betrokken en betreft het geen familie waardoor ik er wat nuchter in sta, maar je gaan dan wel wat rond vragen en wat ik hoorde stemde me niet echt gerust.
Om een voorbeeld te geven uit 'mijn' situatie: spoiler
Savanna was een keerpunt in de JB.quote:
[..]
Wanneer er iets zo erg mis gaat, kan dat ook grote gevolgen hebben voor de hulpverlener in kwestie. Toen ik maatschappelijk werk studeerde (met minor gedwongen kader), kwam op een gegeven moment de zaak Savanna ter sprake, omdat toen de betrokken gezinsvoogd vervolgd werd. Dat was toen een groot punt van discussie, om een gezinsvoogd verantwoordelijk te houden in zo'n geval. Uiteindelijk kwam er toen volgens mij vrijspraak.
Ben zelf uiteindelijk niet in dat werkveld terecht gekomen, maar ben wel benieuwd hoe een hulpverlener hier tegen aan kijkt.
Een belangrijk gevolg was dat er meer aandacht kwam voor de wijze waarop werknemers (want dat zijn JBers natuurlijk gewoon) beschermd kunnen worden tegen de publieke opinie: Savanna's JBer is persoonlijk aangeklaagd, de uitleg van het OM was ‘vanwege de maatschappelijke onrust die over de zaak ontstaan was’.
Professionals kunnen enorme verantwoordelijkheden dragen, niet alleen JBers doen dat maar iedereen die beslissingen maakt die min of meer direct ingrijpen in iemands leven. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat je, omdat je als hulpverlener grote verantwoordelijkheden draagt voor de privélevens van mensen, ook nog eens vatbaarder bent voor strafrechtelijke vervolging. Voor de JBer als persoon moet gewoon de wet gelden. Je mag niet stelen, niet doden, niet slaan en niet mishandelen. Je mag ook niet iemand helpen om te stelen, doden, slaan, mishandelen. Als je je aan de wet houdt, en aan de beroepscodes, moet dat voldoende zijn. De JBer heeft zich aan de wet gehouden en het persoonlijk vervolgen van Savanna's JBer vond en vind ik dan ook niet terecht.
Inmiddels is er gelukkig het SKJ , met een tuchtraad waar je als JBer op je professioneel handelen kunt worden beoordeeld. Doe of laat je iets wat echt niet klopt, dan raak je 'gewoon' je baan en je registratie kwijt.
quote:
Hoe sta je tegenover regelmatige publiciteit rondom het vaak jarenlang falen van jeugdzorg/recht in veel gevallen?
Kan je daar iets mee en lijdt dat tot verbeterde procedures en meer aandacht?
Sorry, die had ik gemist.quote:
Wil je nog antwoord geven op mijn vraag van 16:51?
Om eerlijk te zijn, net als ik hier geen mening heb over de zaak waar Mano het over heeft, heb ik die ook liever niet over zaken die in de publiciteit komen. Ik weet er gewoon niet genoeg van om er iets van te vinden!
Natuurlijk zijn er collega's die er met de pet naar gooien en niet goed functioneren, die heb je in elke bedrijfstak, natuurljk worden er fouten gemaakt, verkeerde inschattingn gedaan, overhaaste beslissingen genomen of juist niet ingegerepen. Triest, heel erg voor die gezinnen en ook echt niet bevorderlijk voor de gemoedsrust van de betrokken collega's. Ik probeer ervan te leren wat ik niet moet doen.
Dingen die echt heel erg fout gegaan zijn en die naar buiten komen via de media worden op kantoor zeker besproken. Zulke dingen worden dan min of meer opgeslagen in het collectief geheugen, dat wil zeggen als er een vergelijkbare situatie langskomt is er altijd wel ééntje van het team die zo'n voorval ophaalt en dan proberen we om díe fout in elk geval te vermijden.
Met name het stukje wet waarin staat dat collega-hulpverleners spreekplicht hebben als een JBer hen informatie vraagt over een pupil (dus niet over de ouders, want die staan niet onder toezicht) geeft genoeg ruimte aan die hulpverleners om dingen niet te zeggen.quote:
[..]
Ik vind het maar een lastig dilemma, ik merk dat jij het, logischerwijs, vooral vanuit jou beroep benadert. Ik benader het van de andere kant, 1 rechterlijke beslissing geeft godsgruwelijk veel bevoegdheden aan 1 persoon.
Daar iets tegen doen is onmogelijk, want zelfs je huisarts is niet meer "veilig". Ik snap dat jullie ingrijpen soms noodzakelijk is. Maar ik vraag mij echt af of dat op deze manier, met zeer beperkte waarborgen, zo goed geregeld is.
Maarrehm, je klinkt (voor zover dat te lezen is op een scherm) als een ervaringsdeskundige. En niet eentje die erg blij is met de interventies die gedaan zijn.
Ik heb de wettekst er maar even bij gepakt, en er zit inderdaad wel ruimte in. Dus wat dat betreft ging ik er misschien wat hard in. Sorry daar voor.quote:
[..]
Met name het stukje wet waarin staat dat collega-hulpverleners spreekplicht hebben als een JBer hen informatie vraagt over een pupil (dus niet over de ouders, want die staan niet onder toezicht) geeft genoeg ruimte aan die hulpverleners om dingen niet te zeggen.
Gelukkig niet zeg, dat mag ik wel zeggen toch? Maar ik ben wel iemand die een hekel heeft aan moeten en verplichtingen.quote:Maarrehm, je klinkt (voor zover dat te lezen is op een scherm) als een ervaringsdeskundige. En niet eentje die erg blij is met de interventies die gedaan zijn.
Geeft niks, voel me niet persoonlijk aangesproken hoor.quote:
[..]
Ik heb de wettekst er maar even bij gepakt, en er zit inderdaad wel ruimte in. Dus wat dat betreft ging ik er misschien wat hard in. Sorry daar voor.
Zéker mag je dat zeggen! Ik gun het niemand om met ons in aanraking te komen, liever verlies ik mijn baan omdat er geen ongelukkige gezinnen meer zijn.quote:Gelukkig niet zeg, dat mag ik wel zeggen toch?
En dit raakt dan weer aan mijn eerdere reactie: als je bij JB terechtkomt, dan heb je echt al een hoop steken laten vallen en dat moeten heb je dus min of meer aan jezelf te danken.quote:Maar ik ben wel iemand die een hekel heeft aan moeten en verplichtingen.
Dat klinkt gemeen maar me dit bedenken heeft mij in mijn begintijd (zo rond de 80jarige oorlog zeg maar) erg geholpen om de regie in zaken te nemen en te houden.
Denk ook aan nalatigheid!quote:
Je mag niet stelen, niet doden, niet slaan en niet mishandelen.
Een gezin dat zo lang onder de radar was gebleven dat het jongste kindje (toen 2 en geboren in een periode dat moeder bij oma logeerde) nog nooit in een huis had gewoond, alleen in kraakpanden, onder bruggen en bij familie. Dat vond ik wel heel heftig, met name omdat er zó veel mogelijk was geweest, als ouders maar op tijd aan de bel hadden getrokken.quote:
Wat is het meest schrijnende geval wat je hebt meegemaakt?
Alle vijf de kinderen wonen nu in pleeggezinnen, niet allemaal bij elkaar helaas, en doen het goed. Ouders zwerven nog steeds en zeggen niet anders te willen. Beide ouders hebben uiteindelijk vrijwillig het gezag opgegeven en moeder heeft zich gelukkig wel laten steriliseren.
Dat is professionele verantwoordelijkheid, geen persoonlijke. Een JBer kan aangeklaagd worden als hij of zij tijdens een huisbezoek een meisje in een kofferbak vindt met een washandje in haar mond en haar daar gewoon laat liggen, maar niet als dat gebeurt waar hij of zij niet bij is! Net als jij niet vervolgd kan worden als jouw buurvrouw, zonder dat jij het weet en terwijl jij thuis tvkijkt, de mond van haar kind dichttapet zodat hij maar niet huilt!quote:
Zeker wel. Gezinnen waarin ik de OTS na een jaar kan afsluiten, waarin een andere weg in geslagen is en waarbij ik met vertrouwen de begeleiding overdraag aan een jeugdteam of wijkteam. Een kind dat zegt, zonder jeugdzorg had ik nu niet meer thuis gewoond. Een moeder die me bedankt omdat ik haar gevoel verwoord tijdens een netwerkbijeenkomst, waar zij alleen maar zit te knokken tegen de tranen. Een vader die in de rechtzaal tegen de kinderrechter zegt dat hij zó blij is dat er nu iemand is die de moeilijke beslissingen met hem bespreekt. Het is echt wel mooi werk. Niet dat zo geweldig ben, maar omdat ik blij ben dat er een systeem is dat kwetsbare gezinnen steunt en terug rechtop zet.quote:
Vind je het een dankbaar beroep? Met andere woorden, zijn er kinderen/tieners die laten merken heel blij te zijn met jouw inzet? Of misschien zelfs ouders?
Ik draag dan ook geen verantwoordelijkheid voor het gezin van mijn buren. Waarom zou een buschauffeur, kapitein of piloot wel strafrechtelijk vervolgd kunnen worden voor nalatigheid wegens een voorval op hun bus, boot, luchtvaartschip en een jeugdzorg medewerker niet voor een voorval bij een gezin onder hun toezicht?quote:
Net als jij niet vervolgd kan worden
Ook een buschauffeur, een kapitein of piloot is alleen persoonlijk strafbaar als hij tijdens het voorval tegen de wet inging (misdrijf of overtreding vn verbodsbepaling, arbowet artikelen 6 en 16). Wegrijden na een botsing, dronken achter de stuurknuppel zitten, nieuwe matrozen als ontgroening geblinddoekt overboord laten springen, ik zeg maar wat. Een ongeluk dat gebeurt tijdens de dienst waaraan de piloot, kapitein of chauffeur niets of weinig kon doen (een betonblok op de rails, een messentrekker in de bus of een botsing met een electriciteitsdraad) is een professionele verantwoordelijkheid en kan de werknemer dus hooguit zijn baan kosten.quote:
[..]
Ik draag dan ook geen verantwoordelijkheid voor het gezin van mijn buren. Waarom zou een buschauffeur, kapitein of piloot wel strafrechtelijk vervolgd kunnen worden voor nalatigheid wegens een voorval op hun bus, boot, luchtvaartschip en een jeugdzorg medewerker niet voor een voorval bij een gezin onder hun toezicht?
[ Bericht 2% gewijzigd door VraagWatJeWil op 04-01-2019 22:23:05 ]
Nee, dat is veel te kort door de bocht.quote:
is een professionele verantwoordelijkheid en kan de werknemer dus hooguit zijn baan kosten.
Ik wil hier graag met je over kletsen maar niet op dit account, okay? Andere keer.quote:
[..]
Nee, dat is veel te kort door de bocht.
Dankjewel voor je antwoord.quote:
Dingen die echt heel erg fout gegaan zijn en die naar buiten komen via de media worden op kantoor zeker besproken. Zulke dingen worden dan min of meer opgeslagen in het collectief geheugen, dat wil zeggen als er een vergelijkbare situatie langskomt is er altijd wel ééntje van het team die zo'n voorval ophaalt en dan proberen we om díe fout in elk geval te vermijden.
Maar vind jij ook niet dat met name jeugdzorg(nu dus recht...) een aantal jaren lang erg veel negatief in de publiciteit is verschenen en in een groot aantal gevallen gefaald heeft om situaties te verbeteren en zelfs in een aantal gevallen aanwijsbaar verantwoordelijk is geweest bij verslechtering van situaties rondom kinderen?
Absoluut wel. Ik ben dan ook blij met alle protocollen en procedures die er nu zijn waardoor een JBer niet meer zo maar in zijn upje allerlei dingen kan doen of juist laten. Besluiten moeten in het team worden genomen, multidisciplinair (dus met een gedragswetenschapper en een teamleider erbij, en als het nodig is ook een (vertrouwens)arts of een psychiater) en vastgelegd in de rapprtages. Een kinderrechter kijkt zeker na of de besluiten allemaal juridisch kloppend zijn.quote:
[..]
Dankjewel voor je antwoord.
Maar vind jij ook niet dat met name jeugdzorg(nu dus recht...) een aantal jaren lang erg veel negatief in de publiciteit is verschenen en in een groot aantal gevallen gefaald heeft om situaties te verbeteren en zelfs in een aantal gevallen aanwijsbaar verantwoordelijk is geweest bij verslechtering van situaties rondom kinderen?
Er gaat heel veel fout maar gelukkig gaat er nog veel meer goed.
Iets kan juridisch wel allemaal kloppen, maar dat zegt nog niet veel over de gevoelsmatige kant van de gezinnen en/of kinderen.quote:
. Een kinderrechter kijkt zeker na of de besluiten allemaal juridisch kloppend zijn.
Juist dat star vasthouden aan regels en procedures heeft in een aantal gevallen extra schade opgeleverd.
Mensen zijn geen wetboeken.
Lief van je dat je dat zegt, ik vind het ook erg leuk om te vertellen over mijn werk. Vrijwel iedereen heeft een mening over jeugdzorg/jeugdbescherming/jeugdhulpverlening maar de meeste mensen hebben er gelukkig geen ervaring mee.quote:
Bedankt voor al je uitgebreide antwoorden! Heel interessant om te lezen
[ Bericht 14% gewijzigd door VraagWatJeWil op 05-01-2019 11:03:51 ]
Eens.quote:
[..]
Iets kan juridisch wel allemaal kloppen, maar dat zegt nog niet veel over de gevoelsmatige kant van de gezinnen en/of kinderen.
Juist dat star vasthouden aan regels en procedures heeft in een aantal gevallen extra schade opgeleverd.
Mensen zijn geen wetboeken.
ECLI:NL:RBAMS:2018:5487quote:
[..]
Ook een buschauffeur, een kapitein of piloot is alleen persoonlijk strafbaar als hij tijdens het voorval tegen de wet inging (misdrijf of overtreding vn verbodsbepaling, arbowet artikelen 6 en 16). Wegrijden na een botsing, dronken achter de stuurknuppel zitten, nieuwe matrozen als ontgroening geblinddoekt overboord laten springen, ik zeg maar wat. Een ongeluk dat gebeurt tijdens de dienst waaraan de piloot, kapitein of chauffeur niets of weinig kon doen (een betonblok op de rails, een messentrekker in de bus of een botsing met een electriciteitsdraad) is een professionele verantwoordelijkheid en kan de werknemer dus hooguit zijn baan kosten.
Dat onderstreept precies wat ik net zei, dank je!quote:
quote:Een kapitein is belast met de handhaving van de orde aan boord van het schip. Hij dient dat gezag uit te oefenen zolang hij aan boord is van het schip.
Bedankt voor je antwoorden maar hier ben ik serieus nog benieuwd naar.quote:
- dat weet ik niet, goede vraag eigenlijk! Er komt altijd wel een aflsuitgesprek en daarin zal vast worden aangegeven dat dit niet de manier is om wraak te nemen op je ex, maar of het ook juridische gevolgen heeft weet ik eigenlijk niet. Zal dat eens voor je navragen.
Als je het hebt nagevraagd en dit "VraagWatJeWil" account is voor jou niet meer bereikbaar zou je me dan een pm of een dm willen sturen?
Uiteraard hou ik dan je echte nick voor mezelf, zal het nog niet eens aan mijn vriendin vertellen.
Maar ik kan me er maar níet overheen zetten, dat iemand blijkbaar straffeloos zo iets gruwelijks zegt over iemand anders omdat...... Tsja, waarom eigenlijk?
En misschien niet helemaal jouw tak van sport maar ik vraag het toch maar (en heb er begrip voor als je niet antwoordt of kan antwoorden): Heb je wetenschap van dat er in een geval zoals de mijne aangifte is gedaan van laster/smaad en heeft dat ook gevolgen gehad voor degene die de valse aangifte deed?
Ja, ik weet dat je nog eea na gaat vragen maar dit maakt de vraag iets completer.
Nogmaals dank voor je antwoorden, respect voor jouw beroep! Lijkt mij een zwaar beroep.
Hoe is de doorloop binnen jouw sector?quote:
Kom je veel mensen tegen die dit werk al tientallen jaren doen, of vinden mensen dat te zwaar, of zwaaien ze af naar andere beroepen?
En is er genoeg nieuwe aanwas of is er een tekort en worden mensen na hun opleiding gelijk in het diepe gegooid?
Kan ook via mij als je dat fijner vind... DMs of PMs stuur ik door naar de ondervraagde kan eventueel ook tweezijdig anoniem dusquote:
[..]
Bedankt voor je antwoorden maar hier ben ik serieus nog benieuwd naar.
Als je het hebt nagevraagd en dit "VraagWatJeWil" account is voor jou niet meer bereikbaar zou je me dan een pm of een dm willen sturen?
Je gaat er volgende week ergens van horen! Dank aan Bosbeetle voor de oplossing :-)quote:
[..]
Bedankt voor je antwoorden maar hier ben ik serieus nog benieuwd naar.
Als je het hebt nagevraagd en dit "VraagWatJeWil" account is voor jou niet meer bereikbaar zou je me dan een pm of een dm willen sturen?
Uiteraard hou ik dan je echte nick voor mezelf, zal het nog niet eens aan mijn vriendin vertellen.
Maar ik kan me er maar níet overheen zetten, dat iemand blijkbaar straffeloos zo iets gruwelijks zegt over iemand anders omdat...... Tsja, waarom eigenlijk?
En misschien niet helemaal jouw tak van sport maar ik vraag het toch maar (en heb er begrip voor als je niet antwoordt of kan antwoorden): Heb je wetenschap van dat er in een geval zoals de mijne aangifte is gedaan van laster/smaad en heeft dat ook gevolgen gehad voor degene die de valse aangifte deed?
Ja, ik weet dat je nog eea na gaat vragen maar dit maakt de vraag iets completer.
Nogmaals dank voor je antwoorden, respect voor jouw beroep! Lijkt mij een zwaar beroep.
Enorm! Omdat het zo onduidelijk is wat we doen komen nieuwe collega's nnogal eens binnen met een volkomen ander beeld van het werk dan het daadwerkelijk inhoudt. Daarnaast moet je behoorlijk stevig in je mentale schoenen staan om de zaken die je op een dag tegenkomt op je terugreis naar huis van je af te kunnen zetten.quote:
[..]
Hoe is de doorloop binnen jouw sector?
[quote
Kom je veel mensen tegen die dit werk al tientallen jaren doen, of vinden mensen dat te zwaar, of zwaaien ze af naar andere beroepen?
[/quote]
Ik zie op mijn locatie best wat collega's die dit werk als eerste baan hebben gekozen en er na 30 jaar nog zitten. Goede werkgever, veel vrijheid, veel saamhorigheid in de teams. Maar ik zie ook wel veel collega's (met name vrouwen) die in de tijd dat ze gaan trouwen en kindjes krijgen eruit stappen en iets gaan doen waarin niet elke dag de mogelijkheid bestaat dat er om 16u een crisis binnenkomt waardoor je tot middernacht bezig bent.
Er is op papier een inwerkperiode van een half jaar waarin een ervaren collega met jou samen een halve caseload draait (zeg maar 8 á 10 kinderen). In die maanden krijg je ook allerlei interne cursussen en scholingen, want er is geen opleiding echt gericht op ons werk. In de realiteit lukt met name dat mentorschap niet altijd helemaal, als er bijvoorbeeld een heleboel VOTS-en binnenkomen en iedereen vol aan de bak moet. Dan moet je ook als nieuweling (natuurlijk wel met steun van en in overleg met je team, want dat is een standaard gegeven, zoals ik al eerder zei neem je kernbesluiten nooit in je eentje) zélf je lijnen uitzetten. Dat moet je maar net aankunnen als nieuwe collega.quote:En is er genoeg nieuwe aanwas of is er een tekort en worden mensen na hun opleiding gelijk in het diepe gegooid?
Als je zelf in de provincie Utrecht woonde en twijfels had over de thuissituatie van een kind in je omgeving, zou je dan toch een melding bij Veilig Thuis maken?
Poeh dat is wel een erg als-als-als-situatie :-)quote:
In de provincie Utrecht staat Veilig Thuis zacht gezegd ter discussie wegens behoorlijk dubieuze (en bovengemiddeld veel) verwijzingen naar een eigen commercieel onderdeel van de organisatie, en beschuldigingen van een bepaalde arts die onwaar bleken, maar waarop toch verder geborduurd werd.
Als je zelf in de provincie Utrecht woonde en twijfels had over de thuissituatie van een kind in je omgeving, zou je dan toch een melding bij Veilig Thuis maken?
Uhm, op zich uiteindelijk wel denk ik. Liever hulp voor dat kind van een commerciele organisatie die ik zelf misschien niet gekozen zou hebben dan helemaal geen hulp, denk ik dan maar.
Die verhalen; bedoel je dat gedoe over die Munchhausen-by-proxy-dokter? Die mevrouw is inmiddels gelukkig berispt en volgens mij ook uit dienst daar, ik herinner me wel dat er veel over te doen was.
Ja, ik bedoel idd dat gedoe met die Munchhausen by proxy dokter.quote:
[..]
Poeh dat is wel een erg als-als-als-situatie :-)
Uhm, op zich uiteindelijk wel denk ik. Liever hulp voor dat kind van een commerciele organisatie die ik zelf misschien niet gekozen zou hebben dan helemaal geen hulp, denk ik dan maar.
Die verhalen; bedoel je dat gedoe over die Munchhausen-by-proxy-dokter? Die mevrouw is inmiddels gelukkig berispt en volgens mij ook uit dienst daar, ik herinner me wel dat er veel over te doen was.
Punt is dat die zaken wel zijn zijn komen te "vervallen" maar dat Veilig Thuis nog steeds doet alsof ze niet zijn vervallen.
En dan hebben we het idd nog niet over het doorsturen van Ons van WC-eend naar de commerciële tak van Wij van WC-eend.
Veilig Thuis Utrecht is wel zo dubieus bezig dat ik werkelijk niet weet of ik bij twijfel een gezin die ellende zou willen aandoen.
Let wel: bij twijfel.
Even de organisatorische kant/je netwerk
Hoe werkt dat in Nederland? Werk je op gemeentelijk, regionaal, provinciaal of nationaal (lijkt me niet) niveau? Hoeveel van dit soort teams heb je dan (ongeveer) in Nederland? Indien regionaal: hoe groot is zo'n regio ongeveer?
Hoe ziet je netwerk eruit? Je hebt al een aantal genoemd, maar met welke instanties/organisaties heb je veel te maken en met welke schakel je veel? Heb je dan een vaste 'collega' of moet je steeds weer naar de 'vaste lijn' bellen en krijg je een willekeurig persoon aan de lijn? Of werkt het net als in de thuiszorg: met casemanagers?
Ben gewoon benieuwd hoe ik het plaatje/speelveld voor me moet zien.
Kan ik me iets bij voorstellen. Hopelijk kom je niet voor zo'n keuze te staan.quote:
[..]
Ja, ik bedoel idd dat gedoe met die Munchhausen by proxy dokter.
Punt is dat die zaken wel zijn zijn komen te "vervallen" maar dat Veilig Thuis nog steeds doet alsof ze niet zijn vervallen.
En dan hebben we het idd nog niet over het doorsturen van Ons van WC-eend naar de commerciële tak van Wij van WC-eend.
Veilig Thuis Utrecht is wel zo dubieus bezig dat ik werkelijk niet weet of ik bij twijfel een gezin die ellende zou willen aandoen.
Let wel: bij twijfel.
Mijn netwerk; dat zijn de hulpverleners in de regio waar ik werk. Elke stad heeft wel een grote organisatie waar veel jeugdhulp in verzameld is, zoals bijvoorbeeld Enver, Youké of Altra. Ideaal hebben die hulpverleners een contract met de Service Organisatie van de gemeente waar het king woont/onder valt, dat is de meest snelle weg om hulp gefinancierd te krijgen. Als dat zo is dan kan ik de gekozen hulp via een bepaling laten inschrijven en in gang zetten. Is een hulpverlener niet onder contract (dat gebeurt wel eens, soms heb ik een briljante hulpverlener gevonden die helaas niet aan de cijfers achter de komma voldoet die de SO stelt), dan kan ik via een 'nee, tenzij'-regeling (nee, deze hulpverlener wordt niet vergoed, tenzij er écht écht geen andere is die dit kan bieden) vaak alsnog wel de zorg geregeld krijgen.quote:
Leuk dat je dit deelt
Even de organisatorische kant/je netwerk
Hoe werkt dat in Nederland? Werk je op gemeentelijk, regionaal, provinciaal of nationaal (lijkt me niet) niveau? Hoeveel van dit soort teams heb je dan (ongeveer) in Nederland? Indien regionaal: hoe groot is zo'n regio ongeveer?
[quote]
Er zijn twee landelijke organisaties: William Schrikker en het Leger de Heils. Bij de WSG worden vooral ouders met een verstandelijk beperking 'ondergebracht' (dat klinkt oneerbiediger dan ik het bedoel, zij zijn gewoon de organisatie met de meeste kennis op dat vlak), het Leger is met name gericht op gezinnen aan de onderste rand van de samenleving.. Daarnaast zijn er 12 of 13 andere GI's (gecertificeerde instellingen). De GI's in de grote steden werken redelijk lokaal, de andere organisaties regionaal.
[quote]
Hoe ziet je netwerk eruit? Je hebt al een aantal genoemd, maar met welke instanties/organisaties heb je veel te maken en met welke schakel je veel? Heb je dan een vaste 'collega' of moet je steeds weer naar de 'vaste lijn' bellen en krijg je een willekeurig persoon aan de lijn? Of werkt het net als in de thuiszorg: met casemanagers?
Ben gewoon benieuwd hoe ik het plaatje/speelveld voor me moet zien.
In de tijd dat ik dit werk doe is mijn telefoonlijst al een keer vol geweest en heb ik degenen die ik niet meer zo vaak belde in een boekje moeten schrijven. Ik houd het contact met individuele hulpverleners graag warm, zeker als ze goed werk doen, omdat dat een snellere manier is om dingen geregeld te krijgen. Ik neem dan eerst contact op met een werker en als die het gezin ziet zitten ga ik pas de officiele weg via GWer of intakemanager
Alleen in crisisgevallen werkt dat niet altijd, helaas, omdat er gewoon overal te weinig crisisbedden zijn ...
Volgens mij wordt het minimaal 15 jaar bewaard. Een oudpupil was pas 18 geworden en heeft toen verzocht om vernietiging en dat kon toen pas na 15 jaar na afsluiting. Ik weet niet of dat ook de max is, eigenlijk.quote:
Hoelang blijft een dossier over een gezin inzichtelijk, wanneer er een rechtelijke uitspraak is geweest over bijvoorbeeld uit huis plaatsing?
Uit nieuwsgierigheid, was dat verwijder verzoek voor of na de ingangsdatum van de avg en is daarmee nog iets veranderd?quote:
[..]
Volgens mij wordt het minimaal 15 jaar bewaard. Een oudpupil was pas 18 geworden en heeft toen verzocht om vernietiging en dat kon toen pas na 15 jaar na afsluiting. Ik weet niet of dat ook de max is, eigenlijk.
Dat is een mooi aanbod, thanks!quote:
[..]
Kan ook via mij als je dat fijner vind... DMs of PMs stuur ik door naar de ondervraagde kan eventueel ook tweezijdig anoniem dus
Erna. Ik heb geen idee wat er veranderd is in die bizznizz, ik ben niet van de dossierafdeling.quote:
[..]
Uit nieuwsgierigheid, was dat verwijder verzoek voor of na de ingangsdatum van de avg en is daarmee nog iets veranderd?
Morgen weer aan de slag!
Heel erg bedanktquote:
Iedereen dank voor de vragen, ik vond het leuk om te vertellen over mijn erg interessante werk.
Morgen weer aan de slag!
Was er inlevingsvermogen en begrip dan kwam het vaak niet zo ver als het nu gaat (gesloten instellingen propageren voor pubers omdat ze onhandelbaar zouden zijn bijv.. Juist wat meer eigen verantwoordelijkheid en dus kamertraining zou vaak beter helpen).
Jeugdzorg (algemeen) is (was in mijn pubertijd) een troep incomptente doch idealistische idioten die een riedeltje geleerd haddenm Naar het individuele geval/kind kijken boeide niet. Alles over 1 kam. Wel met een paar pareltjes vsn medewerkers er tussen. Als jongere moet je maar het geluk hebben dat zeldzame pareltje te treffen. De meesten die ik kende hadden dat niet.
En die zijn meer kapot gemaakt door incompetente medewerkers in de Jeugdzorg dan dat ze door hen geholpen zijn.
Jeugdzorg
WTF?!quote:
Hoeveel procent van de jongeren die geplaatst worden is allochtoon?
Nou, wat een schat aan Waarheid, ga er werken zou ik zeggenquote:
Hoi!quote:
Jeugdzorg en aanverwanten. Ze maken het vaak erger dan nodig (vanuit het kind gezien).
Was er inlevingsvermogen en begrip dan kwam het vaak niet zo ver als het nu gaat (gesloten instellingen propageren voor pubers omdat ze onhandelbaar zouden zijn bijv.. Juist wat meer eigen verantwoordelijkheid en dus kamertraining zou vaak beter helpen).
Jeugdzorg (algemeen) is (was in mijn pubertijd) een troep incomptente doch idealistische idioten die een riedeltje geleerd haddenm Naar het individuele geval/kind kijken boeide niet. Alles over 1 kam. Wel met een paar pareltjes vsn medewerkers er tussen. Als jongere moet je maar het geluk hebben dat zeldzame pareltje te treffen. De meesten die ik kende hadden dat niet.
En die zijn meer kapot gemaakt door incompetente medewerkers in de Jeugdzorg dan dat ze door hen geholpen zijn.
Jeugdzorg
Ik begrijp helemaal wat je zegt; in de periode van 2000-2010 (ik ga er gezien je registratie in 2009 een beetje vanuit dat die periode ongeveer jouw pubertijd was?) werrden er veel te veel kinderen veel te gemakkelijk uit huis geplaatst, uit angst voor nieuwe excessen. Waarom toen het aantal gelsoten plaatsingen ook omhoogging weet ik niet precies, waarom er op dit moment een stijging te zien is kan ik dan weer wel begrijpen; met de nieuwe jeugdwet en de decentralisatie worden jongeren met problemen nogal eens te lang 'binnengehouden' door het vrijwillig kader. Vooral pubermeisjes die de hele boel op zijn kop zetten maar een lieve glimlach tonen aan de jeugdteammedewerker krijgen ontzettend vaak het voordeel van de twijfel. Op het moment dat die hulpverlener het niet meer weet en zich via beschermtafel of Raad wendt tot de rechter is het best al vaak zo dat er eigenlijk zonder drastische tijdelijke inperking en begrenzing geen redden meer aan is. Zo'n plaatsing duurt liefst zo kort mogelijk en wordt gevolgd door, wat jij al zegt, een zelfstandigheidstraining omdat de oude omgeving meestal de verandering die een puber doormaakt in de twee á drie maanden die hij gesloten zit en intensief behandeld wordt niet kan volgen. Het risico op terugval als het kind weer thuis gaat wonen is dat erg groot.
Het spijt me dat je zo'n nare ervaringen hebt met mijn collega's. Ik doe mijn best om misschien geen pareltje, maar dan toch een glanzend kiezelsteentje te zijn.
En een antwoord van de ondervraagde:quote:
quote:Hoi! Ik ben vandaag even naar VT gelopen om te vragen of en zo ja welke follow-up zij doen na een 'valse' melding, zoals vanNelle vroeg. VT vertelde me dat zij, omdat ze geen onderdeel zijn van de politie, niets kunnen doen in juridische zin.
Wat ze wel doen is bij het afsluiten van zo'n zaak (ze zijn verplicht elke melding aan te nemen en er over te rapporteren) in de brief vermelden dat er een vermoeden is van een lastige relatie tussen melder en gezin, ...
en dat geadviseerd wordt daar actie op te ondernemen. Als het echt de spuigaten uit gaat lopen met meldingen kan VT het gezin verwijzen naar bv het wijkteam om hen te ondersteunen bij het doen van aangifte. VT zelf is aan handen en voeten gebonden.
Nee, dat was wat eerder.quote:
[..]
Hoi!
Ik begrijp helemaal wat je zegt; in de periode van 2000-2010 (ik ga er gezien je registratie in 2009 een beetje vanuit dat die periode ongeveer jouw pubertijd was?) werrden er veel te veel kinderen veel te gemakkelijk uit huis geplaatst, uit angst voor nieuwe excessen. Waarom toen het aantal gelsoten plaatsingen ook omhoogging weet ik niet precies, waarom er op dit moment een stijging te zien is kan ik dan weer wel begrijpen; met de nieuwe jeugdwet en de decentralisatie worden jongeren met problemen nogal eens te lang 'binnengehouden' door het vrijwillig kader. Vooral pubermeisjes die de hele boel op zijn kop zetten maar een lieve glimlach tonen aan de jeugdteammedewerker krijgen ontzettend vaak het voordeel van de twijfel. Op het moment dat die hulpverlener het niet meer weet en zich via beschermtafel of Raad wendt tot de rechter is het best al vaak zo dat er eigenlijk zonder drastische tijdelijke inperking en begrenzing geen redden meer aan is. Zo'n plaatsing duurt liefst zo kort mogelijk en wordt gevolgd door, wat jij al zegt, een zelfstandigheidstraining omdat de oude omgeving meestal de verandering die een puber doormaakt in de twee á drie maanden die hij gesloten zit en intensief behandeld wordt niet kan volgen. Het risico op terugval als het kind weer thuis gaat wonen is dat erg groot.
Het spijt me dat je zo'n nare ervaringen hebt met mijn collega's. Ik doe mijn best om misschien geen pareltje, maar dan toch een glanzend kiezelsteentje te zijn.
Maar dank voor je (sportieve!) reactie op een frustratiepost die getriggerd werd door jouw beroep, maar die uiteraard niks met jou te maken heeft
Helemaal duidelijk.quote:
[..]
En een antwoord van de ondervraagde:
[..]
Bosbeetle bedankt dat je als tussenpersoon bent opgetreden en ondervraagde uiteraard bedankt voor dit duidelijke antwoord.
Watquote:
Ik vroeg me ook af waarom je dat wilde weten eigenlijk. Klopte het antwoord met wat je verwachtte?quote: