[Vraag wat je wil] aan een jeugdzorg medewerker in het gedwongen kader

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 15:22 schreef trein2000 het volgende:

[..]

Heeft de rechter opdracht gegeven om een rapportage naar de ouders te zenden dan? Want dat lijkt me niet?

De rechter is niet zo specifiek in zijn opdracht hoor. Die geeft aan JR door dat een jongeren begeleid moet worden en gaat er dan vanuit dat JR wel weet wat ze moeten doen. Maar dat deden ze hier dus niet goed, want informatie aan ouders over jjongeren van 16+ valt onder 'derdenverstrekking' en daarvoor hadden ze jouw toestemming moeten vragen.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 15:41 schreef trein2000 het volgende:
Ik vind persoonlijk dat jeugdzorg wel heel verregaande bevoegdheden heeft. Als je het mij vraagt mag het allemaal wel een tandje minder.
Het recht op een persoonlijke levenssfeer is immers ook een grondrecht.
Hoe sta jij daar in?

Wederom graag wat meer uitleg over je vraag.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 15:42 schreef Bosbeetle het volgende:
Je hebt het hier over uithuisplaatsing naar een gezin, is dat altijd zo ook bij de leeftijdscategorie 15-18 zeg maar. Of gaat dan soms de voorkeur naar een begeleid wonen of dergelijke plek? Om vast de stap te maken naar zelfstandig wonen.

Dat is erg afhankelijk van de situatie.
Een 15-18-jarige in een pleeggezin onderbrengen is sowieso ingewikkeld, er zijn weinig gezinnen die daarvoor openstaan. Is ook best een kluif natuurlijk, een boze tiener met een rugzak opvangen.
Groeps- of begeleid wonen of een kamertrainingscentrum is voor de jongeren zelf ook vaak een minder beladen alternatief. Zeker als je het in oerleg kan doen voelt het voor iedereen minder alsof ze uit huis getrokken worden en dat ze zelf de stap mee kunnen maken.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 15:45 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Speaking of rechters, ben je het vaak met ze eens of heb je soms ook zoiets van moet dat nou echt zo?

Er zijn natuurlijk verschillende situaties. Is het een verlenging OTS, een zaak na onderzoek van de Raad, is het een spoedje, is het alleen een OTS of ook een MUHP? Even op een rijtje:

Verlenging OTS -
daar is de uitspraak grotendeels afhankelijk van mijn werk en mijn rapportage daarover. Dat klinkt erg zelfingenomen, ik bedoel er mee dat rechters hun standpunt bepalen aan de hand van wat ik aan informatie aanlever. Daarbij, als ik mijn werk goed doe zijn ouders het eens met een verlenging en is er dus geen strijd daarover in de zittingszaal.

OTSverzoek van de Raad na onderzoek-
daar hoef ik het niet mee eens te zijn. Ik ben dan op de rechtbank om 'de OTS op te halen'. De rechter vraagt mij hooguit een grove lijn te schetsen van wat JB gaat doen op basis van de rapportage van de raad.

Spoedverzoek OTS- of OTS+MUHP
dat gaat vaak telefonisch vanuit de Raad of VT. Aanvraag voor een VOTS is meestal 3 maanden. Als die wordt uitgesproken is het aan mij en mijn team om te onderzoeken hoe de situatie in het gezin is. Binnen twee weken wordt er een zitting gepland waar JB, Raad en ouders/kinderen vanaf 12 hun zegje mogen doen.
Omdat er binnen 2 weken nog meestal niet genoeg duidelijk is geworden wordt over het algemeen in die zitting de VOTS bekrachtigd voor de 3 aangevraagde maanden. Ik heb nog nooit meegemaakt van niet, tenminste.
Wel wordt soms besloten dat de kinderen terug naar huis mogen als JB niet voldoende aannemelijk maakt dat dat nog niet kan. Dat vind ik wel eens ingewikkeld, maar betekent eigenlijk dat ik mijn werk niet goed gedaan heb ...

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 15:50 schreef trein2000 het volgende:

[..]

Ik wil die vraag best nader uitwerken voor je, maar dan zou ik wel graag weten welke punten je nog “onduidelijk” vindt.

Even een schot voor de boeg. Het valt mij op dat zodra ik lees over jeugdzorg zo’n beetje alle waarborgen overboord gaan. De huisarts heeft geen beroepsgeheim meer. De school moet praten. Etc. Ik vind dat zelf heel vergaand, je wordt als kind in de armen gedwongen van iemand die door een figuur in toga is aangesteld.

Ik denk dat in 80% van de gevallen men met veel minder bevoegdheden toe kan. Waarom dan altijd alles verlenen?

Deze vraag zet ik even apart om later op terug te komen, vind je dat goed? Ik heb er namelijk persoonlijk wel een mening over maar wil die niet te veel laten meewegen hier, snap je?

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 16:09 schreef Lunatiek het volgende:
Een kennis van mij is griffier op de rechtbank en doet daar ook jeugdrecht zaken. HIj zegt dat het enorm zwaar werk is, vanwege de vaak heftige zaken die hij te horen krijgt, Soms moet hij ook mee naar het kind heb ik begrepen (hij werkt uiteraard onder geheimhouding van alles, en treedt daarom nooit in details en blijft vaak vaag over de rest).

Hoe werkt dit bij jou? Kun je het werk redelijk van je afzetten? Kun je erover praten met het thuisfront (die kennis heeft een vrouw die ook bij de rechtbank werkt, en kan daar zijn ei kwijt zonder die geheimhouding echt te schenden). Hoe steunt je werkgever je hierin?

Het heeft een poosje geduurd voor ik dat kon. Ik voelde me vreselijk verantwoordelijk voor 'mijn' kinderen, vond het lastig mijn telefoon uit te zetten in het weekend en kon het moeilijk loslaten als ouders (al dan niet expres) de boel traineerden, blokkeerden of moedwillig in de war schopten. Dat heeft me echt wel een half jaar gekost ofzo. Nu lukt het beter, in de vakantie liggen laptop en telefoon op kantoor en vertrouw ik erop dat mijn team een eventuele crisis wel opvangt voor me. (collega's, als jullie hier lezen: jullie zijn geweldig!)

Wat betreft dingen bespreken, ja, ik moet soms echt even stoom afblazen als ik thuis kom. Ik vertel dan over gebeurtenissen in mijn zaken, maar zonder namen ofzo. Ik noem ze dan bijvoorbeeld 'dropjesvader', 'psychomom' of 'stuiterkleuter'. Mijn huisgenoten weten dat ik dat nodig heb en laten me dan gewoon even mopperen. Daarna kan ik dan weer mijn zonnige zelf zijn ☼ _{Overigens moet ik zeggen dat ik tijdens dat mopperen ook wel eens briljante ingeveingen krijg, juist omdat ik ongeremd aan het associeren ben, maar goed, dat is een ander onderwerp.}

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 16:34 schreef Antaris het volgende:
Ik heb zelf geen vraag, maar respect wat je doet voor de maatschappij.
Hulde!

Wat lief, dank je.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 16:10 schreef Franknfurter het volgende:
Ik ben zelf student pedagogiek dus vind dit ontzettend interessant uiteraard. Ik vroeg me af hoe jij (en je collega's, als je daar veel mee praat over dit soort zaken) aankijkt tegen de hervormingen in het jeugdstelsel.

Die zie ik als bezuiniging. Daar wou ik het maar bij laten, als je het niet erg vindt.

Ik hou me verre van beleid en bestuur, van financiële en administratieve dingen. Ik heb in een vorige werkkring ervaren dat dat me teveel kost, me bemoeien met ondernemingsraden en dergelijke zaken. Juist doordat ik toen zowel vanaf de werkvloer zag wat er mis ging als ook van de beleidskant meekreeg hoe moeilijk het was om de vanuit de overheid opgelegde veranderingen door te voeren raakte ik in een spagaat waar ik alleen uit kwam door de organisatie waar ik werkte te verlaten.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 15:50 schreef trein2000 het volgende:

[..]

Ik wil die vraag best nader uitwerken voor je, maar dan zou ik wel graag weten welke punten je nog “onduidelijk” vindt.

Even een schot voor de boeg. Het valt mij op dat zodra ik lees over jeugdzorg zo’n beetje alle waarborgen overboord gaan. De huisarts heeft geen beroepsgeheim meer. De school moet praten. Etc. Ik vind dat zelf heel vergaand, je wordt als kind in de armen gedwongen van iemand die door een figuur in toga is aangesteld.

Ik denk dat in 80% van de gevallen men met veel minder bevoegdheden toe kan. Waarom dan altijd alles verlenen?

Die 'inperking van de privacy' die ouders en kinderen ondervinden hebben ze natuurlijk aan zichzelf te danken. Als er in een eerder stadium meegewerkt was aan vrijwillige hulpverlening (via CJG, jeugdteam, wijkteam, of hoe het in je gemeente ook heet) dan was er geen melding bij de Raad gekomen, geen onderzoek en geen OTSverzoek. Je moet best ver gaan als gezin om een jeugdbschermer te krijgen, dan is er (meestal) echt al wel een heleboel geprobeerd.

Dat gezegd hebbende, is het niet zo dat op het moment dat een JBer aan de slag gaat met een gezin hun hele hebben en houden op straat ligt. Er komt iemand meekijken, zo moet je het eerder zien. Als de JBer zijn of haar werk goed doet, komt er inzicht bij het gezin in wat er 'misgaat' en in het waarom van de OTS en wordt er gezamenlijk gezocht naar een andere manier van met elkaar omgaan. Dat kan best wat tijd kosten en meestal flink wat gesprekken. Die gesprekken kunnen alleen maar effectief gevoerd worden als de JBer alle informatie heeft en ja, soms is daarvoor een privacy-doorbreking nodig van arts, school of trainer. Die mensen zien een andere kant van de situatie dan het gezin zelf ziet en dat kan zeer waardevol zijn.

De aandacht voor privacy in het afgelopen jaar heeft het nog ingewikkelder gemaakt om JBwerk goed te doen. Ouders die de zin van een OTS niet inzien grijpen voortdurend naar de AVG om dingen (niet) te doen. Ook het klachtrecht en het tuchtrecht zorgt ervoor dat JBers soms aarzelen om de stappen te zetten die ze eigenlijk nodig vinden. Als het gezin de rangen sluit, uit loyaliteit of uit boosheid of uit een geschonden privacy-gevoel ontstaat een wij tegen jullie situatie. Er zijn gezinnen die voortdurend afspraken afzeggen, opgestelde veiligheidsplannen niet nakomen, klacht na klacht indienen bij teamleiders en hoofdkantoor of belangrijke informatie achterhouden. De JBer wordt daardoor in een lastige positie gebracht. Wat we het liefst willen is sámen de boel weer op de rit krijgen!

In mijn opleiding zei een docent eens 'Om kinderen in Nederland te beschermen tegen de soms dodelijke terreur van sommige ouders heeft JB niet nog meer diagnostiek nodig, niet nog meer nieuwe regels en ook niet nog een reorganisatie, maar de medewerking van cliënten'. Om die te krijgen is, zéker nu privacy een heet onderwerp is, nog wel het moeilijkst van allemaal.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 17:47 schreef oranjevogel1 het volgende:

[..]

wat moet ik mij daarbij voorstellen?

Google is je vriend ;-)

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 17:58 schreef MissGiraffe het volgende:
Hoeveel procent van de jongeren die geplaatst worden is allochtoon?

Veel minder dan het percentage allochtonen dat onze samenleving kent ...