Wat naar dat het zo slecht gaat ... Is er een crisisdienst of behandelaar wie je aan de mouw kan trekken? Heel erg veel sterktequote:Op woensdag 28 november 2018 19:03 schreef Catnip het volgende:
Hallo allemaal,
Sorry soms post ik wat, en dan een hele lange tijd niet.
Heeft een van jullie ervaring met positieve en negatieve overdracht?
Overigens gaat het fucked up, ik voel me verschrikkelijk kut, depressief, en ik heb het gevoel dat ik gewoon een soort uit elkaar barst van de negatieve emoties. Mijn omgeving lijkt het eigenlijk amper door te hebben. En als ik zeg dat het niet gaat dan word er ook niet echt op gereageerd. Meestal reageren ze pas als het echt mis gaat. Dat wil ik voorkomen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
quote:Op zondag 25 november 2018 21:35 schreef summer2bird het volgende:
[..]Maar lieve meid, dat is behoorlijk heftig. Daar mag je best verdrietig om zijn. Ik hoop oprecht dat 2019 voor jou en je moeder en zusje een veel beter jaar worden.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Zoek maar een aanleiding uit haha.ROBODEMONS..................|:(
Wauw... ik heb echt veel respect voor jouw instelling!quote:Op woensdag 28 november 2018 19:49 schreef Morrigan het volgende:
Overigens wil ik ook even mijn ding kwijt. Ik wordt gewoon depressief om niks. Ik wordt super blij om niks. Heb geen trauma's of nare dingen meegemaakt. Het is gewoon een donkere wolk die zo af en toe komt.
En ik weet gewoon dat dit de rest van mijn leven zo zal blijven, want dit heb ik al vanaf mijn 18e. Het is wel dat ik bij mijn laatste depressie, waar ik nog een beetje in hang, veel makkelijker kan handelen, omdat ik het gewoon geaccepteerd heb. Dan maar een periode niet koken en lekker veel op bed liggen (ik blijf nog wel werken en dat helpt ook wel). Het gaat tenslotte toch wel weer voorbij. Ik ga me er ook niet schuldig over voelen.
Thanks en nee, ik vind het helemaal niet erg. Komt bij dat ik alleen woon en me voor niemand hoef te verantwoorden. Verder is het ook een instelling wat met de jaren is ontwikkeld. Het boeit me gewoon niet meer. Niet dat ik dood wil. Het is meer dat ik de verwachting van het leven heb bijgesteld.quote:Op woensdag 28 november 2018 19:52 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Wauw... ik heb echt veel respect voor jouw instelling!
En een depressie of depressieve klachten hebben te maken met de biochemische processen in je hoofd. Dit kan verstoord worden door het een of ander, en soms hebben mensen gewoon ongelofelijke pech.
Goed dat je blijft werken... vind je het vervelend dat je niet kookt en veel op ligt ligt?
Sterkte en schuldig voelen is idd nergens voor nodig.
Ik maak nogmaals een buiging voor je! Ik heb echt diep respect voor hoe je ermee omgaat. En als bijstellen realistisch is, is het heel erg sterk van je. Die fases gaan inderdaad weer voorbij en dan word je ook wel weer actiever.quote:Op woensdag 28 november 2018 20:18 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Thanks en nee, ik vind het helemaal niet erg. Komt bij dat ik alleen woon en me voor niemand hoef te verantwoorden. Verder is het ook een instelling wat met de jaren is ontwikkeld. Het boeit me gewoon niet meer. Niet dat ik dood wil. Het is meer dat ik de verwachting van het leven heb bijgesteld.
En het klopt dat het bij mij biochemisch is. Dat hebben de huisarts en psychiater ook al verteld. Mijn methode om met een depressie om te gaan zal dan ook niet werken voor iemand die depressief is geworden door een gebeurtenis. Ook een reden dat de deeltijd thearie die ik volgde voor mensen met een persoonlijkheidstoornis, ik had de diagnose borderline gekregen vanwege mijn stemmingswisselingen, niet echt hielp.
Voor mij hoef je echt niet te buigen hoor. Ik heb ook veel respect hoe jij met je situatie omgaat. Van mezelf weet ik dat hulp zoeken echt moeilijk is. Toen ik een aantal jaar geleden vroeg om een mini-opname, was dat al een overwinning voor mij. Zelfs al had ik telefoon op recept, iets blokkeerde me om er gebruik van te maken.quote:Op woensdag 28 november 2018 20:27 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik maak nogmaals een buiging voor je! Ik heb echt diep respect voor hoe je ermee omgaat. En als bijstellen realistisch is, is het heel erg sterk van je. Die fases gaan inderdaad weer voorbij en dan word je ook wel weer actiever.
Nee ik snap dat zulke therapie niet bij je aanslaat. Gebruik je wel medicatie?
Vragen om een mini-opname is ook een hele grote stap en overwinning. Hulpvragen is ook erg lastig... Bij mezelf weet ik nooit in te schatten wanneer het weer zover is en wanneer ik het nodig hebquote:Op woensdag 28 november 2018 21:19 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Voor mij hoef je echt niet te buigen hoor. Ik heb ook veel respect hoe jij met je situatie omgaat. Van mezelf weet ik dat hulp zoeken echt moeilijk is. Toen ik een aantal jaar geleden vroeg om een mini-opname, was dat al een overwinning voor mij. Zelfs al had ik telefoon op recept, iets blokkeerde me om er gebruik van te maken.
Uiteraard heb ik wel het 'geluk' dat ik geen kinderwens heb. Dat maakt het accepteren van een iets afwijkende levensstijl wel wat makkelijker. Want ik weet van mezelf dat ik niet instaat ben om een kind op te voeden. Een huisdier is al te veel gevraagd.
Verder slik ik antipsychoticum.
quote:Op woensdag 28 november 2018 19:33 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dit kan misschien een trigger zijn, dus even in een spoilerIk wil hiervoor wel even uit lurkstand komen . Een paar jaar geleden heeft een vriendin van mijn partner suicide gepleegd en dat was een heel heftige periode voor mij, terwijl ik het meisje 1x ontmoet had en toen amper met haar had gepraat. Het is gewoon zo’n rauwe fase waar je dan doorheen gaat, juist als je het zelf heel erg herkent. Ik schaamde me daar destijds behoorlijk voor, de aandacht hoorde naar de familie en vrienden te gaan vond ik. Maar ik heb het natuurlijk lang en breed besproken met mijn therapeut en toen ben ik tot de conclusie gekomen dat je eigen heftige emoties mogen bestaan naast de heftige emoties van de nabestaanden.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
dank. Nu hoef ik eigenlijk niks mee te typen.quote:Op donderdag 29 november 2018 10:00 schreef Franknfurter het volgende:
[..]
Ik wil hiervoor wel even uit lurkstand komen . Een paar jaar geleden heeft een vriendin van mijn partner suicide gepleegd en dat was een heel heftige periode voor mij, terwijl ik het meisje 1x ontmoet had en toen amper met haar had gepraat. Het is gewoon zo’n rauwe fase waar je dan doorheen gaat, juist als je het zelf heel erg herkent. Ik schaamde me daar destijds behoorlijk voor, de aandacht hoorde naar de familie en vrienden te gaan vond ik. Maar ik heb het natuurlijk lang en breed besproken met mijn therapeut en toen ben ik tot de conclusie gekomen dat je eigen heftige emoties mogen bestaan naast de heftige emoties van de nabestaanden.
Eerst even een dikke knuffel voor jou! En dank je wel . Goed dat je het besproken hebt! En is de rauwheid bij jou weer gezakt?quote:Op donderdag 29 november 2018 10:00 schreef Franknfurter het volgende:
[..]
Ik wil hiervoor wel even uit lurkstand komen . Een paar jaar geleden heeft een vriendin van mijn partner suicide gepleegd en dat was een heel heftige periode voor mij, terwijl ik het meisje 1x ontmoet had en toen amper met haar had gepraat. Het is gewoon zo’n rauwe fase waar je dan doorheen gaat, juist als je het zelf heel erg herkent. Ik schaamde me daar destijds behoorlijk voor, de aandacht hoorde naar de familie en vrienden te gaan vond ik. Maar ik heb het natuurlijk lang en breed besproken met mijn therapeut en toen ben ik tot de conclusie gekomen dat je eigen heftige emoties mogen bestaan naast de heftige emoties van de nabestaanden.
Je hebt gelijk...quote:Op donderdag 29 november 2018 10:06 schreef Lonaa het volgende:
[..]
dank. Nu hoef ik eigenlijk niks mee te typen.
Eigenlijk vind ik het zelf meer dan logisch dat wat voor overlijden dan ook iets triggert bij jezelf. Het is nou eenmaal een hele heftige gebeurtenis vol emotie. Met eigenlijk altijd wel ergens een herkenning. Het herkennen van dat verdriet of die pijn, en zelfs dat betrekken op jezelf, maakt je alleen maar een gevoelig mens, in mjn ogen. En daar is niks mis mee.
Pijn en verdriet komt in alle soorten en maten, en om allerlei redenen.
De rauwheid was wel snel gezakt ja, vooral door het gesprek met mijn therapeut destijds. Gewoon even jezelf nu gunnen dat je emoties mag voelen en ze vooral niet opkroppen! Hier kom je ook wel weer doorheenquote:Op donderdag 29 november 2018 12:31 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Eerst even een dikke knuffel voor jou! En dank je wel . Goed dat je het besproken hebt! En is de rauwheid bij jou weer gezakt?
Oh ik kom hier zeker doorheen. Het is gewoon lastig dat ik haar kende via de kliniek (meerdere malen samen een tijd opgesloten gezeten en een goede klik) en haar dochter is een goede vriendin van me. Dat maakt het gewoon ingewikkeld.quote:Op donderdag 29 november 2018 20:21 schreef Franknfurter het volgende:
[..]
De rauwheid was wel snel gezakt ja, vooral door het gesprek met mijn therapeut destijds. Gewoon even jezelf nu gunnen dat je emoties mag voelen en ze vooral niet opkroppen! Hier kom je ook wel weer doorheen
quote:Op zondag 25 november 2018 21:35 schreef summer2bird het volgende:
[..]Wat een naar jaar heb je gehad .SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Zoek maar een aanleiding uit haha.
Vreemde situatie in je laatste zin, dat hoort toch niet te gebeuren? Lijkt me ook geen prettige woonomgeving meer dan.Hey.quote:Op woensdag 28 november 2018 19:03 schreef Catnip het volgende:
Hallo allemaal,
Sorry soms post ik wat, en dan een hele lange tijd niet.
Heeft een van jullie ervaring met positieve en negatieve overdracht?
Overigens gaat het fucked up, ik voel me verschrikkelijk kut, depressief, en ik heb het gevoel dat ik gewoon een soort uit elkaar barst van de negatieve emoties. Mijn omgeving lijkt het eigenlijk amper door te hebben. En als ik zeg dat het niet gaat dan word er ook niet echt op gereageerd. Meestal reageren ze pas als het echt mis gaat. Dat wil ik voorkomen.
Ik heb geen ervaring met wat je noemt, weet ook niet wat je ermee bedoelt.
Wie reageert er niet als je zegt dat het niet gaat? Mensen uit je directe omgeving of ook hulpverleners (als je die hebt)? Wat denk je dat je van jezelf en van anderen nodig hebt om te voorkomen dat het 'echt misgaat'?Why are you wearing that stupid man suit?
Dat is ook echt het nadeel aan psychische dingen. Je kan zelf soms geen eens uit leggen 'wat' er aan de hand is.quote:Op donderdag 29 november 2018 21:09 schreef kuolema het volgende:
Sterkte CotS. Ik kan me voorstellen dat dat heel confronterend is op verschillende manieren.
[..]
Wat een naar jaar heb je gehad .
Vreemde situatie in je laatste zin, dat hoort toch niet te gebeuren? Lijkt me ook geen prettige woonomgeving meer dan.
[..]
Hey.
Ik heb geen ervaring met wat je noemt, weet ook niet wat je ermee bedoelt.
Wie reageert er niet als je zegt dat het niet gaat? Mensen uit je directe omgeving of ook hulpverleners (als je die hebt)? Wat denk je dat je van jezelf en van anderen nodig hebt om te voorkomen dat het 'echt misgaat'?
Naja.. je kan vergelijken met elke biochemische aandoening (bijvoorbeeld diabetes, zie je ook niet gelijk), alleen is dit neurologisch gelegen.quote:Op donderdag 29 november 2018 22:25 schreef Newssworld het volgende:
[..]
Dat is ook echt het nadeel aan psychische dingen. Je kan zelf soms geen eens uit leggen 'wat' er aan de hand is.
Als je been gebroken is, en in het gips zit dan is het gewoon heel duidelijk, dat is met dit wel iets anders.
Dank je welquote:Op donderdag 29 november 2018 21:09 schreef kuolema het volgende:
Sterkte CotS. Ik kan me voorstellen dat dat heel confronterend is op verschillende manieren.
Ja kloptquote:Op donderdag 29 november 2018 22:31 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Naja.. je kan vergelijken met elke biochemische aandoening (bijvoorbeeld diabetes, zie je ook niet gelijk), alleen is dit neurologisch gelegen.
Dat is waar...quote:Op donderdag 29 november 2018 22:35 schreef Newssworld het volgende:
[..]
Ja klopt
Maar het voorbeeldje van been in het gips bedoel ik dat de omgeving eerder begrip kan tonen (soms zien mensen het als aanstellen, psychische dingen) en kunnen helpen, en er ook nog is een duidelijke tijd aan vast zit wanneer het over is.
Sorry voor de late reactie, dit is geen mobielfoktopic voor mij, dus soms duurt het evenquote:Op woensdag 21 november 2018 12:35 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik heb even tijd genomen alles te laten bezinken.
Ik ben dit helemaal met je eens. En toch vind ik het lastiger gedaan dan gezegd.
Wat momenteel vooral nog speelt is dat ik moeite heb met loslaten van negatieve oude sentimenten naar mensen. Dat houdt me echt een beetje tegen om wat andere mensen te zoeken. En maakt me regelmatig gewoon stikchagrijnig.
Ik zit momenteel halve dagen na te denken over een vervelende en pijnlijke situatie van anderhalf jaar geleden (iemand die ik in mijn vriendenkring introduceerde, populair werd, vervolgens mij de kring uit werkte, en de groep die nu doet of de neus bloedt) terwijl ik daar alleen mezelf mee heb en ik zoveel gelukkiger zou zijn als ik er niet zoveel mee bezig was.
Maar ergens lukt het niet het los te laten, ik kan het maar niet verkroppen en het doet nog steeds pijn dat mensen die me erg dierbaar waren me gevoelsmatig zo hebben laten vallen. Ik heb op verschillende manieren geprobeerd 't los te laten, zelfs op een goede manier aan degenen die open staan voor een gesprek uitgelegd wat het met me gedaan had en dat ik zoiets niet had laten gebeuren als de situatie andersom was. Daar kwam weinig op terug.Ook in mijn therapie heb ik het besproken en er een sessie aan besteed.
Ik baal ervan dat ik steeds weer in m'n hoofd zit te herhalen hoe ik wel niet die mensen even een hatelijk veeg uit de pan zal geven. Het ze betaald zetten ofzo. Terwijl ik helemaal zo niet wil zijn maar ook gewoon niet goed weet wat ik kan doen dit goed los te laten en niet continue hatelijke gedachten te hebben.
Ik denk wel echt dat het oplossen van dit niet los kunnen laten ook een goed leermoment is om in de toekomst andere, beter passende vriendschappen aan te kunnen gaan en te behouden.
Heb je ondertussen al iets gehoord? Is wel heel slecht geregeld. Alsin, ziekte is voor iedereen kut, maar het zou wel fijn zijn als ze dat wat beter kunnen opvangen.quote:Op vrijdag 30 november 2018 22:49 schreef Droopie het volgende:
Heeft mijn Praktijk ondersteuner na 5 maanden ziekte gewoon weer een ziekte.
Na 2 afspraken is de 3e afspraak tot nader order weer verzet.
Zeg ik tegen die assistente ja maar mijn afbouwschema dan?
Ja daar bellen we nog over (ze moeten nu nog terugbellen )
Heel naar om te horen. Hopelijk lukt het je toch om door te zetten.quote:Op maandag 3 december 2018 14:36 schreef julius123 het volgende:
Wat een kutziekte is dit toch.
Ik sta op het punt om op te geven, na alle behandelingen die eventjes iets rust geven maar daarna komt alles glashard weer terug.
Na het beginnen met gebruiken van medicijnen en weer afbouwen tot 8x toe. Ik heb het gevoel dat niks meer werkt of gaat werken. Ik wil me niet meer zo voelen.
Je hebt het gevoel dat niets werkt, maar schrijft ook dikgedrukte - behandelingen die wel even rust geven. Wat voor behandelingen bedoel je daarmee?quote:Op maandag 3 december 2018 14:36 schreef julius123 het volgende:
Wat een kutziekte is dit toch.
Ik sta op het punt om op te geven, na alle behandelingen die eventjes iets rust geven maar daarna komt alles glashard weer terug.
Na het beginnen met gebruiken van medicijnen en weer afbouwen tot 8x toe. Ik heb het gevoel dat niks meer werkt of gaat werken. Ik wil me niet meer zo voelen.
Ik had even een hele slechte dag eergisteren, maar ik heb allerlei therapieën gevolg(EMDR tegen ptsd, CGT, groepstherapie, dagbehandeling) En ondertussen ook meerdere medicijnen geprobeerd, steeds afbouwen is een hel. Bedankt voor de steun iigquote:Op dinsdag 4 december 2018 20:55 schreef kuolema het volgende:
[..]
Je hebt het gevoel dat niets werkt, maar schrijft ook dikgedrukte - behandelingen die wel even rust geven. Wat voor behandelingen bedoel je daarmee?
Houd vol Ik weet hoe het voelt.
Ik ben zelf vandaag maar gaan bellen met de assistente met de opmerking ik ga van 4x per dag 2mg naar 3x per dag 2mg. Ik hoor het wel als het niet goed is.quote:Op dinsdag 4 december 2018 17:37 schreef Myraela het volgende:
[..]
Heb je ondertussen al iets gehoord? Is wel heel slecht geregeld. Alsin, ziekte is voor iedereen kut, maar het zou wel fijn zijn als ze dat wat beter kunnen opvangen.
[..]
Volgens mij heb jij het meer andersom.. Dat je zo heel af en toe wel eens een dag hebt dat je jezelf niet haat. Je hebt al zoveel overleefd en daar mag je al zo belachelijk trots op zijn! Geen enkele reden om jezelf te haten eigenlijk . Wat is er aan de hand dat je je nu zo voelt?quote:Op donderdag 6 december 2018 15:14 schreef ChildoftheStars het volgende:
Pffffft... soms heb je zo van die dagen dat je jezelf intens haat. Ik kan mezelf even niet aan
Dank je welquote:Op donderdag 6 december 2018 15:24 schreef Franknfurter het volgende:
[..]
Volgens mij heb jij het meer andersom.. Dat je zo heel af en toe wel eens een dag hebt dat je jezelf niet haat. Je hebt al zoveel overleefd en daar mag je al zo belachelijk trots op zijn! Geen enkele reden om jezelf te haten eigenlijk . Wat is er aan de hand dat je je nu zo voelt?
Les geleerd voor de volgende keer dan, geen tekenles en vrienden achter elkaar! Zo leer je steeds weer een beetje meer hoe je voor jezelf kunt zorgen . Morgen is een nieuwe dag oke, dan ga je weer gewoon netjes goed voor jezelf zorgen en mag je daar ook weer fouten in maken. Je kunt het!quote:Op donderdag 6 december 2018 15:30 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dank je wel
Ik ben gewoon een beetje oververmoeid en dat irriteert me. Gisteren had ik en tekenles (wat voor mij al pittig is) en daarna vrienden. Dat is was niet slim en vandaag betaal ik de prijs daarvoor. Ik ben enkel naar de apotheek geweest en verder niks gedaan.
En eten gaat vandaag niet goed. En de zelfzorg gaat al een paar dagen niet goed. En de hele ochtend liggen dommelen in bed en nog steeds moe. Gewoon bleh.
Dat is genoeg gemopperd. Morgen ga ik lekker een cadeau voor een vriendin maken en lekker knutselen...
En nu lief zijn voor mezelf: veel thee, series en gezellig de kerstlichtjes aan... alles wat ik fijn vind. Misschien zo even de empowering dichtbundeltjes erbij pakken
Die les had ik al geleerd, alleen door Sinterklaas kwam het even zo uit.quote:Op donderdag 6 december 2018 15:38 schreef Franknfurter het volgende:
[..]
Les geleerd voor de volgende keer dan, geen tekenles en vrienden achter elkaar! Zo leer je steeds weer een beetje meer hoe je voor jezelf kunt zorgen . Morgen is een nieuwe dag oke, dan ga je weer gewoon netjes goed voor jezelf zorgen en mag je daar ook weer fouten in maken. Je kunt het!
Herkenbaar... dat je eigenlijk wel weet dat het niet handig is en het dan toch maar doet omdat het "niet anders kan".quote:Op donderdag 6 december 2018 16:26 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Die les had ik al geleerd, alleen door Sinterklaas kwam het even zo uit.
Dank je wel
Meestal is nee bij mij ook echt wel nee op de woensdag en vrijdag. Ik vond het alleen heel erg naar dat ik geen Sinterklaas zou vieren, voor het eerst in mijn leven en dat voelde best eenzaam aan. Sowieso vind ik december een beetje moeilijk. Dus daarom een ja teveelquote:Op vrijdag 7 december 2018 11:35 schreef Nijna het volgende:
[..]
Herkenbaar... dat je eigenlijk wel weet dat het niet handig is en het dan toch maar doet omdat het "niet anders kan".
Althans, ik plan dan tegen beter weten dingen in, omdat het "niet anders kan". Kan wel anders, ik kan ook nee zeggen, maar dat is nog een punt(je) van oefening....
Ah, zo te zien heb jij het nee zeggen beter onder de knie al .quote:Op vrijdag 7 december 2018 11:51 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Meestal is nee bij mij ook echt wel nee op de woensdag en vrijdag. Ik vond het alleen heel erg naar dat ik geen Sinterklaas zou vieren, voor het eerst in mijn leven en dat voelde best eenzaam aan. Sowieso vind ik december een beetje moeilijk. Dus daarom een ja teveel
Hopelijk krijg je het snel onder de knie om nee te zeggen
Hahaha, door vallen en opstaan geleerd. Alleen het blijft wel met enorme schuldgevoelens, maar als ik moet kiezen tussen een psychose/manie of schuldgevoel, dan weet ik het wel.quote:Op vrijdag 7 december 2018 13:26 schreef Nijna het volgende:
[..]
Ah, zo te zien heb jij het nee zeggen beter onder de knie al .
Was het Sint vieren wel gezellig? Dat scheelt dan misschien een beetje.
En soms heb je van die dagen dat het gewoon niet wil, nou ja, dan maar een baaldag en de dag erna weer met een schone lei beginnen.
Dat klinkt als een heel zware maand voor jequote:December is ook niet mijn favoriete maand, ik heb er moeite mee dat iedereen van alles van je lijkt te verwachten omdat het zogenaamd "zo hoort". En dat je erop aangekeken wordt als je je grenzen aangeeft.
En de kinderen moe, aan vakantie toe en een schoolprogramma vol met allerlei anders dan anders dingen. Best leuk, maar het is zoveel achter elkaar dat ik altijd weer blij ben als ze in januari weer naar school gaan en we weer in een normaal ritme komen .
Jezelf ongelukkig voelen is ook niet erg.quote:Op vrijdag 7 december 2018 16:46 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik voel me zo zo zo zo ongelukkig
Momenteel doe ik alles wat ik leuk vind. Mijn huis is netjes en rustig. Ik heb een sociaal leven, iedereen staat voor me klaar (ik ben echt een enorm gezegend mens!)... en mijn hart is kapot. (vrijwilligers)werk wordt me nog afgeraden. Komende week ga ik een abo op de bieb regelen, zodat ik elke dag wat informatiefs kan lezen over interessante onderwerpen... Alleen elke avond ben ik moe en stort ik een beetje in.
Naja... er komen hopelijk betere momenten aan. Het is nu gewoon even moeilijk... Komt vast wel goed.... naar buiten gaan is zo'n uitdaging momenteel. Ik heb sterk de neiging om de hele dag maar binnen in mijn pyjama te zitten (al heb ik nu wel als doel om elke werkdag naar buiten te gaan: boodschappen, apotheek, vrienden en clubjes. Maar gemakkelijk is het niet).quote:Op vrijdag 7 december 2018 17:16 schreef scrupuleus het volgende:
[..]
Jezelf ongelukkig voelen is ook niet erg.
Daarmee leren uithouden is best moeilijk...
Probeer uit te gaan als daar jouw behoefte ligt, maar gewoon om buiten te zijn en niet omdat je iets informatiefs zou moeten lezen.
Angst mag er zijn, vlucht er niet voor.
Wees wat liever voor jezelf
Dat klinkt heel erg verstandig in mijn oren. Feestdagen moeten inderdaad je niet je nek kosten. Niet alleen omwille je gezin, maar vooral omwille jezelf. Veel sterkte en lief zijn voor jezelf (ja jij ook )quote:Op vrijdag 7 december 2018 17:36 schreef Nijna het volgende:
Dank je CotS.
Ik denk dat we nu de feestdagen niet al te vol hebben gestopt, het is ook niet dat ik het niet gezellig vind, maar het kost me veel energie.
En ik heb het er niet voor over dat mijn gezin er nog een week van kan meegenieten dat ik over mijn grenzen ben gegaan.
Dank je wel Ik doe echt mijn best.quote:Wat naar dat je je zo ongelukkig voelt. Mag ik zeggen dat ik het wel goed vind dat je toch wel dingen doet, je huis netjes en rustig hebt, mensen om je heen hebt.
Dat doe je toch maar wel.
En het is niet zo dat je je niet ongelukkig zou mogen voelen als je doet wat je leuk vindt enzovoort... je kan "gezegend" zijn (wanneer ben je eigenlijk gezegend...) en je toch ongelukkig voelen. En misschien voel je je dan juist nog wel ongelukkiger, als je het gevoel hebt dat je gezegend bent en je toch zo voelt. Ik sluit me aan bij scrupulus, probeer wat liever te zijn voor jezelf!
VInd je het echt raar dat je moe bent? Je blijft maar rennen en lijkt te weinig rust te nemen. Nu weer een abo op de bieb “om elke dag wat informatiefs te lezen”. Is het niet beter om eens een beetje pas op de plaats te maken?quote:Op vrijdag 7 december 2018 16:46 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik voel me zo zo zo zo ongelukkig
Momenteel doe ik alles wat ik leuk vind. Mijn huis is netjes en rustig. Ik heb een sociaal leven, iedereen staat voor me klaar (ik ben echt een enorm gezegend mens!)... en mijn hart is kapot. (vrijwilligers)werk wordt me nog afgeraden. Komende week ga ik een abo op de bieb regelen, zodat ik elke dag wat informatiefs kan lezen over interessante onderwerpen... Alleen elke avond ben ik moe en stort ik een beetje in.
Dat valt echt heel erg mee. Twee sociale afspraken in de week, twee clubjes en that's it. Ik doe echt een pas op de plaats en dat is juist zo moeilijk Ik heb vier bezette dagdelen in de week maar... Voor de rest knutsel ik, lees ik, kijk series en het huishouden.quote:Op vrijdag 7 december 2018 18:42 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
VInd je het echt raar dat je moe bent? Je blijft maar rennen en lijkt te weinig rust te nemen. Nu weer een abo op de bieb “om elke dag wat informatiefs te lezen”. Is het niet beter om eens een beetje pas op de plaats te maken?
Zal ik je iets geks vertellen, dat zou voor mij al te veel zijn, zoveel verplichtingen in de week. Ik heb een vaste afspraak ‘s avonds en een sociale afspraak op een andere dag die niet iedere week doorgaat, en daarmee zit ik al aan mijn tax met vaste sociale verplichtingen. Heb er nu nog een training bij de komende 15 weken, maar merk dat ik het best veel vind.quote:Op vrijdag 7 december 2018 18:47 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dat valt echt heel erg mee. Twee sociale afspraken in de week, twee clubjes en that's it. Ik doe echt een pas op de plaats en dat is juist zo moeilijk Ik heb vier bezette dagdelen in de week maar... Voor de rest knutsel ik, lees ik, kijk series en het huishouden.
Dat's de vinger op de zere plek... Ik probeer het echt te doen, maar het is extreem moeilijk... Momenteel heb ik het doel elke dag tandenpoetsen, en als dat goed gaat douchen erbij etc. En ondertussen hopen dat ik weer bij de Intensive Home Treatment terecht kan, totdat ik bij het FACT terecht kanquote:Op vrijdag 7 december 2018 18:42 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
VInd je het echt raar dat je moe bent? Je blijft maar rennen en lijkt te weinig rust te nemen. Nu weer een abo op de bieb “om elke dag wat informatiefs te lezen”. Is het niet beter om eens een beetje pas op de plaats te maken?
Thuisblijven is echt niet erg. Wel aankleden, douchen, tandenpoetsen natuurlijk (en gezond koken), maar het helemaal niet erg om een paar dagen per week je terug te trekken.
Dat is niet gek en dat weet je ook En training erbij en werk... dat is al heel erg veelquote:Op vrijdag 7 december 2018 18:50 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Zal ik je iets geks vertellen, dat zou voor mij al te veel zijn, zoveel verplichtingen in de week. Ik heb een vaste afspraak ‘s avonds en een sociale afspraak op een andere dag die niet iedere week doorgaat, en daarmee zit ik al aan mijn tax met vaste sociale verplichtingen. Heb er nu nog een training bij de komende 15 weken, maar merk dat ik het best veel vind.
Ja, ik werk overdag (ben wel veel alleen thuis aan het werk), maar jij werkt ook: aan jezelf. Dat is een meer dan fulltime job.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |