Depressie & Angst #154 Op naar de winter...

quote:

Op maandag 19 november 2018 08:32 schreef aeque het volgende:

[..]

Welke verwachtingen bedoel je dan? Die van jezelf?

Aan wat ik mag verwachten qua eenzaamheid. Als je mensen zelf wegduwt en vriendschappen afkapt mag je dan wel klagen dat je eenzaam bent?

Ik ben denk ik een beetje lastig met sociale contacten. Alsin, ik erger mezelf snel aan de mensen die me heen zijn, vind mensen snel stom, of heb het idee dat ze me niet goed behandelen. En dan neem ik afstand.

Ik heb het idee dat het deels komt omdat ik een groot deel van mijn vriendenkring aan het ontgroeien ben. Hun manier van communiceren is wat stil komen te staan qua ontwikkeling en ik kan me er enorm aan ergeren dat alles op een in mijn ogen erg onvolwassen manier gaat. Plus een overdreven focus op een gedeelde hobby en een specifieke manier waarop men vind dat die bedreven moet worden. Van die groep heb ik wat afstand genomen.

Nu heb ik het laatste jaar in veel meer vriendschappen dat het rommelt. Ik erger me aan eigenschappen, vind het lastig die irritaties los te laten en zit ergens maar te hopen dat ik leukere mensen tegenkom die 'normaal' en gezellig doen. Ik mis wat dat betreft echt mensen waarmee ik bepaalde dingen kan delen.

Terwijl als ik naar mezelf kijk ik zelf helemaal niet zo'n goede vriendin ben voor anderen. Ik ben niet altijd aardig voor mensen, zie bovenstaande. Ik kan best hard sneren naar mensen die zich in mijn ogen onvolwassen gedragen.

Dus eigenlijk kort gezegd: ik heb de afgelopen tijd heel wat afgekapt omdat ik gevoelsmatig een groep mensen ontgroeid ben. Dat brengt wat eenzaamheid met zich mee. Maar ik twijfel of ik niet te onverdraagzaam ben. En of ik het wel verdien gezien mijn eigen grilligheid, en of ik het allemaal wel zo juist zie.

quote:

Op maandag 19 november 2018 08:17 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik weet het niet... misschien wel. Eigenlijk is er in het weekend weinig anders dan door de week... Het kan ook toeval zijn natuurlijk. Dat ik net het even moeilijk heb op het moment dat er sprake is van weekend.

Eenzaamheid is een rot gevoel En redelijkheid hoort niet bij gevoelens. Je voelt wat je voelt. Een hele dikke knuffel

Ja dat kan natuurlijk ook. Ik vind weekenden wel altijd anders voelen aan doordeweeks. Kalmer, maar ook echt leger.

quote:

Op maandag 19 november 2018 10:07 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Aan wat ik mag verwachten qua eenzaamheid. Als je mensen zelf wegduwt en vriendschappen afkapt mag je dan wel klagen dat je eenzaam bent?

Ik ben denk ik een beetje lastig met sociale contacten. Alsin, ik erger mezelf snel aan de mensen die me heen zijn, vind mensen snel stom, of heb het idee dat ze me niet goed behandelen. En dan neem ik afstand.

Ik heb het idee dat het deels komt omdat ik een groot deel van mijn vriendenkring aan het ontgroeien ben. Hun manier van communiceren is wat stil komen te staan qua ontwikkeling en ik kan me er enorm aan ergeren dat alles op een in mijn ogen erg onvolwassen manier gaat. Plus een overdreven focus op een gedeelde hobby en een specifieke manier waarop men vind dat die bedreven moet worden. Van die groep heb ik wat afstand genomen.

Nu heb ik het laatste jaar in veel meer vriendschappen dat het rommelt. Ik erger me aan eigenschappen, vind het lastig die irritaties los te laten en zit ergens maar te hopen dat ik leukere mensen tegenkom die 'normaal' en gezellig doen. Ik mis wat dat betreft echt mensen waarmee ik bepaalde dingen kan delen.

Terwijl als ik naar mezelf kijk ik zelf helemaal niet zo'n goede vriendin ben voor anderen. Ik ben niet altijd aardig voor mensen, zie bovenstaande. Ik kan best hard sneren naar mensen die zich in mijn ogen onvolwassen gedragen.

Dus eigenlijk kort gezegd: ik heb de afgelopen tijd heel wat afgekapt omdat ik gevoelsmatig een groep mensen ontgroeid ben. Dat brengt wat eenzaamheid met zich mee. Maar ik twijfel of ik niet te onverdraagzaam ben. En of ik het wel verdien gezien mijn eigen grilligheid, en of ik het allemaal wel zo juist zie.

Ik trap even voor jou op de rem nu.
Dat je, door wat dan ook, geen aansluiting voelt, is niet jouw fout. Ik heb het vermoeden dat je een heel ander leven hebt dan de mensen om je heen. En soms ontgroeien mensen elkaar gewoon. Als het niet meer klikt, ga je je sneller ergeren. Je hebt behoefte aan X en krijgt dat niet. En ondertussen zie je de rest wel tevreden zijn.
Geef jezelf niet zo keihard de schuld

quote:

Op maandag 19 november 2018 10:10 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ja dat kan natuurlijk ook. Ik vind weekenden wel altijd anders voelen aan doordeweeks. Kalmer, maar ook echt leger.

Ik denk ook door de kliniek een negatieve associatie met weekenden opgebouwd te hebben. Het is ook deels omdat je de weekenden leuk moet vinden. Iedereen is blij als het weekend is, en ik niet. Daarnaast heb ik op woensdag en vrijdag leuke clubjes en val dan zo in het niet.

quote:

Op maandag 19 november 2018 10:02 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

het moment dat ik besloot niet meer naar Oud en Nieuw-feestjes te gaan, was voor mij een verlichting. Ineens vind ik het gewoon een leuke avond
En met kerst zit ik altijd bij mijn moeder, ongedwongen, gezellig en fijn (gewoon even verwendaagjes

Probeer die druk van "ik moet blij zijn" los te laten. Doe gewoon wat je hart je ingeeft. Wil je naar feestjes, dan ga je naar een feest. Als je dat niet wil, doe je dat gewoon niet. Probeer die sociale druk los te laten

Meest klote is gewoon dat bijna al m'n oude vrienden nog steeds in een relatie zitten of in een grote stad wonen en ik juist net terug was verhuisd (met ex om gezinnetje te starten) naar een kleinere en rustigere stad met weinig jongere mensen.

quote:

Op maandag 19 november 2018 10:22 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik denk ook door de kliniek een negatieve associatie met weekenden opgebouwd te hebben. Het is ook deels omdat je de weekenden leuk moet vinden. Iedereen is blij als het weekend is, en ik niet. Daarnaast heb ik op woensdag en vrijdag leuke clubjes en val dan zo in het niet.

Ja dat herken ik ook wel, iedereen kijkt uit naar het weekend, maar ik heb wisselende werktijden, vind het juist maar een leeg tijdvak. En het idee dat iedereen dan wel leuke dingen doet is vervelend, gevoel dat je er niet bij hoort of er alleen voor staat.

quote:

Op maandag 19 november 2018 11:16 schreef EasyLife het volgende:

[..]

Meest klote is gewoon dat bijna al m'n oude vrienden nog steeds in een relatie zitten of in een grote stad wonen en ik juist net terug was verhuisd (met ex om gezinnetje te starten) naar een kleinere en rustigere stad met weinig jongere mensen.

Dat is ook gewoon behoorlijk naar in mijn vriendenkring ik ben ik de enige bewust vrijgezel en dat maakt dingen soms wel lastig.Ik herken dat wel.

quote:

Op maandag 19 november 2018 11:22 schreef EasyLife het volgende:

[..]

Ja dat herken ik ook wel, iedereen kijkt uit naar het weekend, maar ik heb wisselende werktijden, vind het juist maar een leeg tijdvak. En het idee dat iedereen dan wel leuke dingen doet is vervelend, gevoel dat je er niet bij hoort of er alleen voor staat.

Ik werk of studeer niet (beetje teveel rommel in mijn hoofd) en dan verwacht ik dat het weekend heel anders is, maar dat is dan niet zo

quote:

Op maandag 19 november 2018 11:26 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat is ook gewoon behoorlijk naar in mijn vriendenkring ik ben ik de enige bewust vrijgezel en dat maakt dingen soms wel lastig.Ik herken dat wel.

[..]

Ik werk of studeer niet (beetje teveel rommel in mijn hoofd) en dan verwacht ik dat het weekend heel anders is, maar dat is dan niet zo

Ik woon best wel dicht bij scholen en de sportschool enzo en een klein bedrijventerreintje en als ik dan doordeweeks met de hond loop of gewoon uit het raam kijk dan is er altijd van alles te doen en fietsen overal mensen.

In het weekend voelt het dood en de sportschool laat open en vroeg dicht, scholen dicht, beetje verlaten boel, vroeger niet erg, was ik toch brak, maar nu ben ik altijd van 07:00 tot 23:00 klaarwakker en heb niks te doen en niemand om naartoe te gaan.

Ook heb ik vlak na de relatiebreuk heel lang bijna niks gegeten of slecht gegeten en ben toen flauw gevallen (nare val van de trap), in ziekenhuis beland en mocht toen 3 maanden niet meer rijden, dat heeft de afgelopen tijd nog geisoleerder gemaakt, kan nergens even snel heen. Gelukkig duurt dat nog 2 weekjes.

quote:

Op maandag 19 november 2018 10:20 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik trap even voor jou op de rem nu.
Dat je, door wat dan ook, geen aansluiting voelt, is niet jouw fout. Ik heb het vermoeden dat je een heel ander leven hebt dan de mensen om je heen. En soms ontgroeien mensen elkaar gewoon. Als het niet meer klikt, ga je je sneller ergeren. Je hebt behoefte aan X en krijgt dat niet. En ondertussen zie je de rest wel tevreden zijn.
Geef jezelf niet zo keihard de schuld

Die is wel raak.

quote:

Op maandag 19 november 2018 11:37 schreef EasyLife het volgende:

[..]

Ik woon best wel dicht bij scholen en de sportschool enzo en een klein bedrijventerreintje en als ik dan doordeweeks met de hond loop of gewoon uit het raam kijk dan is er altijd van alles te doen en fietsen overal mensen.

In het weekend voelt het dood en de sportschool laat open en vroeg dicht, scholen dicht, beetje verlaten boel, vroeger niet erg, was ik toch brak, maar nu ben ik altijd van 07:00 tot 23:00 klaarwakker en heb niks te doen en niemand om naartoe te gaan.

Ook heb ik vlak na de relatiebreuk heel lang bijna niks gegeten of slecht gegeten en ben toen flauw gevallen (nare val van de trap), in ziekenhuis beland en mocht toen 3 maanden niet meer rijden, dat heeft de afgelopen tijd nog geisoleerder gemaakt, kan nergens even snel heen. Gelukkig duurt dat nog 2 weekjes.

Dat herken ik wel...
Wat heftig dat je zo slecht voor jezelf gezorgd hebt... Ik hoop dat je dat steeds een beetje beter lukt...
Die stilte en rust herken ik wel idd... dat is lastig... maar het is wel belangrijk dat een mens die rust heeft. Even bijkomen van alle hectiek in de week.

Veel sterkte

quote:

Op maandag 19 november 2018 11:43 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Die is wel raak.

Sorry

Eigenlijk sinds de laatste keer dat ik in het zkh belandde, voel ik me ongelooflijk slecht. En dat maakt alles ongelooflijk moeilijk. Ik wil er graag over praten. Alleen ik wil mijn omgeving niet tot last zijn en ik wil niet dat ze mij zat worden. Het maakt me heel erg verdrietig. Ik wil gewoon even geknuffeld worden, beetje comfort. Ik zit er zo alleen mee... Ik kan niet eens uitleggen wat me dwars zit, maar niks lukt. Ik zorg slecht voor mezelf (eten, drinken, douchen, tandenpoetsen...). En ik weet dat ik nog minimaal zes weken het op deze manier volhouden, voordat ik bij het fact terecht kan.

Het lukt me ook niet goed om thuis wat leuks te doen. Ik heb teveel keus... Nu ik dit typ, weet ik wat ik moet doen. 1 knutsel. De rest aan de kant. En stukje bij beetje alles afmaken... Pronkrol en kleed knopen. De rest even weg. En als dat klaar is pronkrol en weer wat anders ernaast... maar ik word er niet gelukkig van

Nou... geen kleedknopen, maar alle kerstknutsels

quote:

Op maandag 19 november 2018 11:57 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat herken ik wel...
Wat heftig dat je zo slecht voor jezelf gezorgd hebt... Ik hoop dat je dat steeds een beetje beter lukt...
Die stilte en rust herken ik wel idd... dat is lastig... maar het is wel belangrijk dat een mens die rust heeft. Even bijkomen van alle hectiek in de week.

Veel sterkte

[..]

Sorry

Geen sorry zeggen.

Dankjewel... 't maakt het voor mij ineens een behapbaar ding.

Alsin, niemand doet iets fout, er is geen eng rot conflict waar ik vanalles mee moet of juist van weg moet lopen. Ik ben simpelweg veranderd en een kant op gegaan die niet meer goed matcht met de mensen om me heen. En dat is niemands schuld.

Die realisatie geeft me ruimte om een oplossing te zoeken voor het daadwerkelijke ding waar ik tegenaan loop. En dat is dat ik me soms eenzaam voel omdat ik niet zoveel mensen heb die bepaalde dingen vergelijkbaar hebben en de mensen met wie ik nog omga vaak zo ver van me afstaan dat ik er niets meer mee kan.

quote:

Op maandag 19 november 2018 12:43 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Geen sorry zeggen.

Dankjewel... 't maakt het voor mij ineens een behapbaar ding.

Alsin, niemand doet iets fout, er is geen eng rot conflict waar ik vanalles mee moet of juist van weg moet lopen. Ik ben simpelweg veranderd en een kant op gegaan die niet meer goed matcht met de mensen om me heen. En dat is niemands schuld.

Die realisatie geeft me ruimte om een oplossing te zoeken voor het daadwerkelijke ding waar ik tegenaan loop. En dat is dat ik me soms eenzaam voel omdat ik niet zoveel mensen heb die bepaalde dingen vergelijkbaar hebben en de mensen met wie ik nog omga vaak zo ver van me afstaan dat ik er niets meer mee kan.

Gelukkig maar.
Uhm, ik weet niet of het iets voor jou is, maar misschien opzoek naar lotgenoten? Gewoon mensen die jouw verhaal begrijpen en een zelfde soort leven hebben? Dan kun je misschien ook beter handelen dat de mensen die je nu kent, niet meemaken wat jij meemaakt. Je hoeft niet al je oude contacten verbreken, vaak helpt het al als je af en toe kan praten met iemand die echt begrijpt wat je bedoelt en voelt. Het is zo maar een gooi hoor
Of een clubje met een gelijksoortige hobby (zo zit ik bij handwerk/knutselclubjes), dan heb je wel overeenkomst, maar zit je niet altijd met zieke mensen? Clubjes helpen bij mij enorm in het minder eenzaam voelen

Mevrouw, met mensen (vrienden, relatie) moet het wmb kloppen en anders maar niet. Ik wil geen partner die "beste wat ik kon vinden" is en ook geen vrienden. De mensen die ik om me heen verzamel moet ik me goed bij voelen. Consequentie is soms alleen of vrijgezel (of beide) zijn. Dat is dus een keuze. Ga je voor hoe-dan-ook-gezelschap of goed-gezelschap-of-anders-niet.

Vanuit de gedachte bij het laatste voelt alleen zijn minde4 ellendig heb ik gemerkt.

Ik vind het soms best lastig, dat het voor mensen die geen ervaring hebben met een angststoornis, zo onwijs lastig is om te begrijpen hoe het is. Ik kan daar niet boos om worden, want ik wist het een half jaar geleden ook niet. Maar het is soms wel heel frustrerend. Herkennen mensen dat? Of weten mensen een duidelijke vergelijking waardoor mensen het wel kunnen begrijpen?

Dit weekend bijvoorbeeld een gesprek met m'n schoonzus. En dan zegt ze bijvoorbeeld dat ik misschien gewoon moet accepteren dat ik zulke angsten gewoon de rest van m'n leven zal hebben. En dat zij ook in de war was na een verhuizing, of ook soms zulke gedachten heeft dat ze niet te ver van de uitgang wil zitten bij een concert vanwege aanslagen. En van zulke vergelijking kan ik dan zo enorm balen.

Ik ken normale angst, dit is geen normale angst. Dit is echt niet iets waar ik mee ga leren leven, dit is iets wat ik gewoon ga overwinnen. Hier valt ook niet mee te leven. We hebben het niet over een plekje bij een concert. We hebben het over boodschappen doen, autorijden, met vrienden afspreken, naar de bios gaan, werken of zelfs gewoon buiten lopen. Bij alles. Er komt nog niet eens een angstgedachte in me op, alleen m'n lichaam is wel elke keer weer van slag.

Zeg gewoon niet dat het zo blijft of normaal is, terwijl ik elke dag juist alles doe om er vanaf te komen.

quote:

Op dinsdag 20 november 2018 11:39 schreef Myraela het volgende:
Ik vind het soms best lastig, dat het voor mensen die geen ervaring hebben met een angststoornis, zo onwijs lastig is om te begrijpen hoe het is. Ik kan daar niet boos om worden, want ik wist het een half jaar geleden ook niet. Maar het is soms wel heel frustrerend. Herkennen mensen dat? Of weten mensen een duidelijke vergelijking waardoor mensen het wel kunnen begrijpen?

Dit weekend bijvoorbeeld een gesprek met m'n schoonzus. En dan zegt ze bijvoorbeeld dat ik misschien gewoon moet accepteren dat ik zulke angsten gewoon de rest van m'n leven zal hebben. En dat zij ook in de war was na een verhuizing, of ook soms zulke gedachten heeft dat ze niet te ver van de uitgang wil zitten bij een concert vanwege aanslagen. En van zulke vergelijking kan ik dan zo enorm balen.

Ik ken normale angst, dit is geen normale angst. Dit is echt niet iets waar ik mee ga leren leven, dit is iets wat ik gewoon ga overwinnen. Hier valt ook niet mee te leven. We hebben het niet over een plekje bij een concert. We hebben het over boodschappen doen, autorijden, met vrienden afspreken, naar de bios gaan, werken of zelfs gewoon buiten lopen. Bij alles. Er komt nog niet eens een angstgedachte in me op, alleen m'n lichaam is wel elke keer weer van slag.

Zeg gewoon niet dat het zo blijft of normaal is, terwijl ik elke dag juist alles doe om er vanaf te komen.

Dit is inderdaad enorm frustrerend... Ik heb er groot respect voor dat je door blijft knokken! Dikke knuffel;

Myra, ignorance is bliss en mensen die eens wat vaker zouden moeten denken ipv kwaken heb je overal. Shake it off, focus je op je herstel ipv energie aan dommies te verspillen.

@myraela: mogelijk bedoelt ze het aardig en wil ze je steunen en vermoedelijk heeft ze jouw angsten niet willen bagetalliseren maar juist willen aangeven dat ze he begrijpt. Dat jouw angst de hare niet is doet niets af aan de vermoedelijke intentie.

quote:

Op dinsdag 20 november 2018 12:43 schreef Tinkepink het volgende:
@myraela: mogelijk bedoelt ze het aardig en wil ze je steunen en vermoedelijk heeft ze jouw angsten niet willen bagetalliseren maar juist willen aangeven dat ze he begrijpt. Dat jouw angst de hare niet is doet niets af aan de vermoedelijke intentie.

Ik denk dat dit dus ook zo is, Myraela. Maar ik snap wel dat het kan overkomen als bagatelliseren.

Verder heeft ze wel een punt wat “accepteren” betreft. Ik heb zelf ook een angststoornis en dat is heel erg lastig. Maar hoe meer ik mij ertegen verweer of probeer weg te stoppen.. hoe erger het wordt. Terwijl als ik het gewoon wat meer accepteer.. dan wordt het op een of andere manier minder. Ik maak de angst zeg maar niet erger dan het al is.

Ik heb hiervoor ook specifiek therapie voor gehad. Dat was acceptance and commitment therapy.

Misschien is dat een aanrader voor jou?

Ik vind het echter inderdaad heel irritant als mensen doen alsof die angst heel simpel in elkaar steekt of denken dat ik er volledig controle over heb, terwijl dat helemaal niet zo is.

Gelukkig heb ik nu alleen maar mensen om mij heen die er volledig begrip en geduld voor hebben En mensen die dat meer lastig vinden, daar hou ik afstand van. Mijn familie vind het wel soms lastig, want bij hen uit het PTST anders. Daarnaast heb ik ook nog last van een complexe vorm ervan. Maar ook zij hebben gelukkig veel begrip ervoor en ook best wel veel geduld.

quote:

Op dinsdag 20 november 2018 12:43 schreef Tinkepink het volgende:
@myraela: mogelijk bedoelt ze het aardig en wil ze je steunen en vermoedelijk heeft ze jouw angsten niet willen bagetalliseren maar juist willen aangeven dat ze he begrijpt. Dat jouw angst de hare niet is doet niets af aan de vermoedelijke intentie.

Dat denk ik ook wel. Twijfel ook niet aan de goede intenties. Het is denk ik vooral dat ik mijn omgeving een stukje herkenning mis. En ze willen het wel begrijpen, maar dat lukt ze maar tot een bepaald niveau. Is verder ook niet erg. Ze geven me verder wel veel ruimte en hebben geduld.

quote:

Op dinsdag 20 november 2018 18:50 schreef -Phineas- het volgende:
Verder heeft ze wel een punt wat “accepteren” betreft. Ik heb zelf ook een angststoornis en dat is heel erg lastig. Maar hoe meer ik mij ertegen verweer of probeer weg te stoppen.. hoe erger het wordt. Terwijl als ik het gewoon wat meer accepteer.. dan wordt het op een of andere manier minder. Ik maak de angst zeg maar niet erger dan het al is.

Ik heb hiervoor ook specifiek therapie voor gehad. Dat was acceptance and commitment therapy.

Wat houdt die therapie ongeveer in?

Ik weet zelf eigenlijk niet zo goed of ik het niet accepteer. Wanneer accepteer je het niet? Ik accepteer wel dat ik een angststoornis heb, maar ik accepteer niet dat het zo blijft. Ik geef mezelf extra rust, maar blijf ook bewust situaties opzoeken waarin ik me gespannen voel. Ik spreek dat op zo'n moment ook gewoon uit, dus hoef dat ook niet te verbergen voor m'n omgeving. Dus heb verder het gevoel dat ik het wel toelaat en accepteer.

Accepteren vind ik altijd zo'n vaag begrip

Weinig vaags aan imo. Jezelf goed genoeg vinden mét al je mindere en klotekanten. Wil niet zeggen dat je niet moet/mag/kan proberen te zoeken naar verbetering, maar dat je jezelf niet kwalijk neemt dat je die glitch hebt.

quote:

Op dinsdag 20 november 2018 19:56 schreef DancingPhoebe het volgende:
Weinig vaags aan imo. Jezelf goed genoeg vinden mét al je mindere en klotekanten. Wil niet zeggen dat je niet moet/mag/kan proberen te zoeken naar verbetering, maar dat je jezelf niet kwalijk neemt dat je die glitch hebt.

Acceptatie is dus gelijk aan al die zelf-termen (zelfvertrouwen, zelfrespect etc. etc. etc.)?

quote:

Op dinsdag 20 november 2018 20:00 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Acceptatie is dus gelijk aan al die zelf-termen (zelfvertrouwen, zelfrespect etc. etc. etc.)?

Hmmm, lastige. Geen keiharde nee, maar ook weer geen ja.

quote:

Op dinsdag 20 november 2018 20:01 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Hmmm, lastige. Geen keiharde nee, maar ook weer geen ja.

Dat gevoel had ik nou bij jouw bericht
maar goed, I get the point

quote:

Op dinsdag 20 november 2018 19:56 schreef DancingPhoebe het volgende:
Weinig vaags aan imo. Jezelf goed genoeg vinden mét al je mindere en klotekanten. Wil niet zeggen dat je niet moet/mag/kan proberen te zoeken naar verbetering, maar dat je jezelf niet kwalijk neemt dat je die glitch hebt.

Dat leerde ik bij schematherapie ook, je probeert je gebreken te repareren en welke onherstelbaar zijn maar te accepteren en een plekje geven.
Niet alles is oplosbaar

quote:

Op maandag 19 november 2018 19:46 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gelukkig maar.
Uhm, ik weet niet of het iets voor jou is, maar misschien opzoek naar lotgenoten? Gewoon mensen die jouw verhaal begrijpen en een zelfde soort leven hebben? Dan kun je misschien ook beter handelen dat de mensen die je nu kent, niet meemaken wat jij meemaakt. Je hoeft niet al je oude contacten verbreken, vaak helpt het al als je af en toe kan praten met iemand die echt begrijpt wat je bedoelt en voelt. Het is zo maar een gooi hoor
Of een clubje met een gelijksoortige hobby (zo zit ik bij handwerk/knutselclubjes), dan heb je wel overeenkomst, maar zit je niet altijd met zieke mensen? Clubjes helpen bij mij enorm in het minder eenzaam voelen

Ik ben hier wel over aan het nadenken. Lotgenoten mogelijk, maar ook gewoon wat andere mensen om me heen zoeken is denk ik geen verkeerd idee.

quote:

Op maandag 19 november 2018 20:00 schreef DancingPhoebe het volgende:
Mevrouw, met mensen (vrienden, relatie) moet het wmb kloppen en anders maar niet. Ik wil geen partner die "beste wat ik kon vinden" is en ook geen vrienden. De mensen die ik om me heen verzamel moet ik me goed bij voelen. Consequentie is soms alleen of vrijgezel (of beide) zijn. Dat is dus een keuze. Ga je voor hoe-dan-ook-gezelschap of goed-gezelschap-of-anders-niet.

Vanuit de gedachte bij het laatste voelt alleen zijn minde4 ellendig heb ik gemerkt.

Ik heb even tijd genomen alles te laten bezinken.

Ik ben dit helemaal met je eens. En toch vind ik het lastiger gedaan dan gezegd.

Wat momenteel vooral nog speelt is dat ik moeite heb met loslaten van negatieve oude sentimenten naar mensen. Dat houdt me echt een beetje tegen om wat andere mensen te zoeken. En maakt me regelmatig gewoon stikchagrijnig.

Ik zit momenteel halve dagen na te denken over een vervelende en pijnlijke situatie van anderhalf jaar geleden (iemand die ik in mijn vriendenkring introduceerde, populair werd, vervolgens mij de kring uit werkte, en de groep die nu doet of de neus bloedt) terwijl ik daar alleen mezelf mee heb en ik zoveel gelukkiger zou zijn als ik er niet zoveel mee bezig was.

Maar ergens lukt het niet het los te laten, ik kan het maar niet verkroppen en het doet nog steeds pijn dat mensen die me erg dierbaar waren me gevoelsmatig zo hebben laten vallen. Ik heb op verschillende manieren geprobeerd 't los te laten, zelfs op een goede manier aan degenen die open staan voor een gesprek uitgelegd wat het met me gedaan had en dat ik zoiets niet had laten gebeuren als de situatie andersom was. Daar kwam weinig op terug.Ook in mijn therapie heb ik het besproken en er een sessie aan besteed.

Ik baal ervan dat ik steeds weer in m'n hoofd zit te herhalen hoe ik wel niet die mensen even een hatelijk veeg uit de pan zal geven. Het ze betaald zetten ofzo. Terwijl ik helemaal zo niet wil zijn maar ook gewoon niet goed weet wat ik kan doen dit goed los te laten en niet continue hatelijke gedachten te hebben.

Ik denk wel echt dat het oplossen van dit niet los kunnen laten ook een goed leermoment is om in de toekomst andere, beter passende vriendschappen aan te kunnen gaan en te behouden.

Mevrouw_voor_jou, je bevindt je in een hele lastige situatie als ik het zo lees. Ergens merk ik best herkenning, in zoverre dat er ook in een oude vriendenkring van mij dingen zijn gebeurd waar ik niet goed mee om kon gaan. Snerende opmerkingen richting mij, geen begrip voor situaties waar ik inzat, zonder mij afspreken omdat ik toch niet mee zou willen en daar dan over napraten in de groeps app, etc. Ik kwam uiteindelijk geregeld bijzonder emotioneel terug van een afspraak met die groep en heb er dan ook voor gekozen mij uit deze groep terug te trekken.

Ik heb deze vrienden in het kort medegedeeld waar ik mee kampte en aangegeven dat ik onze wegen wilde laten scheiden. Zo geschiedde. Echter heeft het er ook voor gezorgd dat ik nu juist beter contact heb met een aantal mensen individueel uit deze groep. Het probleem bleek hem uiteindelijk ook juist in dat groepsverband te zitten, in kliekjes kunnen mensen opeens heel anders zijn dan één op één.

Net als jij bleef ik enorm hangen in wat er was gebeurd en wat dat met mij deed, ik kon dat geen plekje geven. Dat is mij pas gelukt toen ik het contact definitief heb verbroken en daarmee bewust voor mijzelf durfde te kiezen. Dat gaf zo'n ademruimte, dat ik automatisch ook beter kon relativeren omdat het emotioneel niet meer zo dichtbij kwam. Vanaf dat moment ben ik mij ook gaan richten op die mensen die mij wel echt dierbaar zijn en met wie ik fijne vriendschappen heb opgebouwd, daar was nu namelijk ook weer meer ruimte voor. Ik ontdekte eigenlijk ook pas op dat moment dat ik onnodig had vastgehouden aan dat clubje van vroeger, uit angst dat ik door het breken van banden zou breken met een stukje van mijzelf, afstand zou doen van iets waar ik spijt van zou krijgen, maar het tegendeel bleek waar.

Jij geeft aan ook afstand te hebben genomen, maar ik kan niet helemaal uit je bericht opmaken of dat een definitieve afstand is of dat je alleen een stapje terug hebt gezet. In dat laatste geval zou je misschien moeten afwegen of het contact jou nog wat brengt. Als dat niet het geval is, of althans dat het je niets positiefs brengt, is het misschien beter voor je om voor jezelf te kiezen en een punt te zetten achter die groep. Misschien is er dan, net als bij mij, nog wel mogelijkheid om contact te houden met individuen uit die groep en is dat contact opeens wel prettiger omdat de negatieve personen er niet meer aan vast hangen. Het zou je misschien meer ruimte geven in je hoofd om op die manier ook makkelijker emotioneel afstand te nemen van de situatie. Want als ik het zo hoor, zijn die mensen je kostbare energie helemaal niet waard. En hopelijk kan je dan ook weer het vertrouwen opbouwen om vriendschappen aan te gaan met mensen die jou wel waard zijn.

Even OT...

Maar vandaag had ik echt zo'n goede dag. Lekker rustig geklungeld. Beetje uitgeslapen. Huishouden gedaan, vanavond een vriendinnetje langs... Eigenlijk voel ik me vandaag wel goed

(buiten al mijn gemopper wilde ik ook even wat positiefs delen)

quote:

Op donderdag 22 november 2018 16:03 schreef ChildoftheStars het volgende:
Even OT...

Maar vandaag had ik echt zo'n goede dag. Lekker rustig geklungeld. Beetje uitgeslapen. Huishouden gedaan, vanavond een vriendinnetje langs... Eigenlijk voel ik me vandaag wel goed

(buiten al mijn gemopper wilde ik ook even wat positiefs delen)

quote:

Op donderdag 22 november 2018 16:03 schreef ChildoftheStars het volgende:
Even OT...

Maar vandaag had ik echt zo'n goede dag. Lekker rustig geklungeld. Beetje uitgeslapen. Huishouden gedaan, vanavond een vriendinnetje langs... Eigenlijk voel ik me vandaag wel goed

(buiten al mijn gemopper wilde ik ook even wat positiefs delen)

Super om te horen

En wat ook een hele overwinning is, ik had vandaag maar 600kcal op (banaan, plakje ontbijtkoek en een schaaltje kwart met rommeltjes erin). Dus ik heb even extra kcalrijk gekookt (met noten en bomboe/kruidenmengsel en kokosmelk, en een naanbroodje) om dat recht te trekken. En straks nog even wat extra's. Dus niet een "yeah eetstoornisdag" maar een "gewoon genoeg dag"

quote:

Op donderdag 22 november 2018 19:50 schreef ChildoftheStars het volgende:
En wat ook een hele overwinning is, ik had vandaag maar 600kcal op (banaan, plakje ontbijtkoek en een schaaltje kwart met rommeltjes erin). Dus ik heb even extra kcalrijk gekookt (met noten en bomboe/kruidenmengsel en kokosmelk, en een naanbroodje) om dat recht te trekken. En straks nog even wat extra's. Dus niet een "yeah eetstoornisdag" maar een "gewoon genoeg dag"

Goed dat je het recht aan het trekken ben

Maar niet vreemd dat je in de middag honger kreeg.
Het kacheltje moet wel branden.

quote:

Op donderdag 22 november 2018 19:53 schreef Sarabi het volgende:

[..]

Goed dat je het recht aan het trekken ben

Maar niet vreemd dat je in de middag honger kreeg.
Het kacheltje moet wel branden.

Nee, dat is elke middag zo. Normaal eet ik twee boterhammen en dat is prima. Alleen rond een uur of drie/vier krijg ik weer trek

Vandaag had ik helemaal geen honger, maar ik eet toch maar wat, zodat ik niet ga wennen aan te weinig eten

quote:

Op donderdag 22 november 2018 19:56 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Nee, dat is elke middag zo. Normaal eet ik twee boterhammen en dat is prima. Alleen rond een uur of drie/vier krijg ik weer trek

Vandaag had ik helemaal geen honger, maar ik eet toch maar wat, zodat ik niet ga wennen aan te weinig eten

Ah dan had ik je post vanmiddag verkeerd begrepen

Hai. Lang niet meer gepost. Maar laatste tijd gaat niet zo goed. Het is zo'n ontzettend kutjaar geweest.
Ik wordt misschien op de crisis opgenomen ff afwachten. Woon nog wel beschermd maar weet niet of ze mij aan kunnen op dit moment.

quote:

Op zondag 25 november 2018 13:35 schreef summer2bird het volgende:
Hai. Lang niet meer gepost. Maar laatste tijd gaat niet zo goed. Het is zo'n ontzettend kutjaar geweest.
Ik wordt misschien op de crisis opgenomen ff afwachten. Woon nog wel beschermd maar weet niet of ze mij aan kunnen op dit moment.

Oh wat ongelooflijk naar voor je *dikke knuffel
Ik hoop echt dat je de hulp krijgt die je nodig hebt!

Deze week was zwaar. Paar keer 113 gebeld. Paar donkere momenten gehad.
Ik slaap heel slecht. Ik heb spierpijn en buikpijn. Eet haast niks. Steeds moeten huilen. Bah.

quote:

Op zondag 25 november 2018 13:38 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Oh wat ongelooflijk naar voor je *dikke knuffel
Ik hoop echt dat je de hulp krijgt die je nodig hebt!

Dankje. Ik hoop het ook.

quote:

Op zondag 25 november 2018 13:35 schreef summer2bird het volgende:
Hai. Lang niet meer gepost. Maar laatste tijd gaat niet zo goed. Het is zo'n ontzettend kutjaar geweest.
Ik wordt misschien op de crisis opgenomen ff afwachten. Woon nog wel beschermd maar weet niet of ze mij aan kunnen op dit moment.

Hé summer wat kut dat het nu zo gaat. Is er een aanleiding voor? Het ging een tijdje best redelijk toch? Sterkte anyway.

quote:

Op zondag 25 november 2018 20:26 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Hé summer wat kut dat het nu zo gaat. Is er een aanleiding voor? Het ging een tijdje best redelijk toch? Sterkte anyway.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Zoek maar een aanleiding uit haha.

Soms heb ik het gevoel dat ik in een soap zit en de camera's gewoon niet zie

quote:

Op zondag 25 november 2018 21:36 schreef summer2bird het volgende:
Soms heb ik het gevoel dat ik in een soap zit en de camera's gewoon niet zie

Als de truman show, maar dan eentje met een hele boosaardige regisseur.
Nou je zit inderdaad wel in de hoek waar de klappen zitten, heel veel sterkte

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 25 november 2018 21:35 schreef summer2bird het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Zoek maar een aanleiding uit haha.

Ja never mind. Duidelijk. Fucked up.
Heb je zicht op andere woonplek?

quote:

Op zondag 25 november 2018 22:04 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ja never mind. Duidelijk. Fucked up.
Heb je zicht op andere woonplek?

We gaan in december bij 2 andere plekken kijken dus ben benieuwd.

Ik heb moeite met mezelf, met de dagen, met het niet opvullen van de leegte met dingen die eigenlijk niet werken, maar wel fijn zijn.