Oke wauw, ik ben heel enthousiast dus verslagje van mijn kant
Eerder dit jaar heb ik de Vestingloop (10k) in Den Bosch gedaan. Dat was mijn allereerste officiële loop en vanwege de hele setting eromheen smaakte dat naar meer. De trainingen die daarop volgde gingen goed. De afstanden werden langer en de tijden werden sneller, waardoor ik geïnspireerd raakte om de HM te gaan doen. Omdat ik een grote voorliefde voor Amsterdam heb, moest en zou mijn eerste HM in Amsterdam plaatsvinden.
Dus de afgelopen maanden flink getraind, maar nooit de afstand zelf getraind, omdat ik mijn eerste HM niet in m'n eentje wilde vieren, maar met een evenement. Mijn verste afstand tot vandaag was 19km.
Ik ben sinds ruim een jaar flink bezig geweest met afvallen, gestopt met roken, gestopt met blowen, dus ik merkte dat het halen van deze HM de zoete beloning zou zijn van alle verslavingen waar ik vanaf ben gekomen. Het werd meer dan een race, het werd een symbool.
Afgelopen nacht tot mijn verbazing goed geslapen en dus met goede moed de trein ingestapt naar Amsterdam Zuid. Daar aangekomen m'n BIB-nummer opgehaald, terwijl de zenuwen door m'n lichaam gierden. Het moest en zou vandaag gebeuren: alle trainingen, alle kilometers van het afgelopen jaar zouden vandaag tot een mooi resultaat moeten leiden. Het doel; binnen 2 uur eindigen!
Opweg naar de startvakken. Ik merkte dat ik erg in mezelf gekeerd was en erg gefocust. Ik voelde me op dat moment onzeker, want ik kreeg dorst en moest plassen. Geen fijne uitgangspositie als je nog moet starten, maar nergens meer heen kunt
Het startschot! We vertrokken en de eerste kilometer was redelijk langzaam. M'n benen voelden niet top en ik begon nerveus te worden. Na 3 kilometer kreeg ik zelfs steken in m'n zij en ik zweette een stuk meer dan dat ik in trainingen deed na 3km. M'n eerste beetje gel nam ik in vlak voor de 5km, zodat ik het met wat isostar drinken weg kon spoelen. Binnen 5 minuten merkte ik dat ik een stuk sneller ging. De kilometers vlogen voorbij, ondanks dat dit het saaiste stuk Amsterdam was. Waar ik normaal rond de 5:30 ren, ging ik nu rond de 5:15, zonder dat het al te veel moeite kostte. Wel had ik erg last van mijn linkerschouder, die ik kennelijk toch in een vervelende houding hield.
Bij km10 trok dat ook weg en nam ik m'n 2e portie gel en genoot ik van alle toeschouwers, bandjes, en het feit dat ik voelde dat ik bezig was met iets speciaals. Ook de volgende kilometers vlogen voor m'n gevoel voorbij. Bij km15 besefte ik me dat ik nog totaal niet moe was, maar dat het einde wel langzaam begon te naderen. Ik wist dat als ik niet nog sneller ging lopen, ik niet alles eruit zou halen wat erin zat. Dus het tempo ging verder omhoog tot rond de 5:00 per km en soms zelfs eronder. Ik begon steeds meer mensen in te halen en er zaten steeds meer wandelaars tussen. Ik voelde me echt zo ontzettend sterk en wist dat m'n doel van 2u ruimschoots gehaald moest worden.
Daar doemde ineens het Rijksmuseum op, prachtig om daar langs te rennen. De drukte langs de weg nam ook toe. Mensen juichten me toe, soms zelfs bij m'n voornaam
dat geeft een enorme boost. Toen het Vondelpark in, waar m'n benen met deze snelheid wel echt zwaar begonnen te voelen. Ik merkte dat ik dit tempo niet heel lang meer vol ging houden, maar met nog 3km te gaan hield ik vol. Wat een verschil met een reguliere training. Daar was het einde in zicht, het Olympisch stadion doemde op en ik besefte me dat dit mijn dag was. Ik heb als een achterlijke nog geprobeerd te sprinten richting de finish om alles eruit te persen en kreeg spontaan kippenvel toen ik over de finish kwam!
Mijn allereerste halve marathon is een feit! en fuck wat ben ik daar trots op!
De tijd die ik gerend heb: 1:51:27, dus ruimschoots m'n doel bereikt
Vervolgens op naar huis, genoten van een biertje en een heerlijke burger besteld. Er zit flink wat spierpijn aan te komen, maar het was het allemaal waard!
Nu lekker nagenieten, niemand kan dit van me afpakken
Cuz I'm Mr. Brightside