De rechtszaak van Michael P, Anne Faber #6

quote:

'Michael P. botste met scooter tegen Anne Faber op'

Moordverdachte Michael P. heeft aan de politie verklaard hoe hij Anne Faber is tegengekomen. Hij zou, toen hij met zijn scooter op pad was, tegen haar op zijn gebotst.

Na deze botsing, op 29 september in de buurt van de Aventurijnkliniek waar P. verbleef, zou er een woordenwisseling zijn ontstaan waarna P. de 25-jarige Utrechtse onder bedreiging van een mes zou hebben verkracht en uiteindelijk vermoord.

P. was op dat moment, zoals het AD al eerder meldde, met de scooter op inbrekerspad. Anne Faber was op die bewuste 29 september vanuit haar woonplaats Utrecht een eindje gaan fietsen, toen plots het weer omsloeg.

Ook heeft P. tijdens politieverhoren niet aangegeven spijt te hebben van zijn daad, meldt De Telegraaf op basis van bronnen.

Het AD meldde eerder al dat P. het lichaam van Anne Faber eerst op een andere plek had verborgen en pas later in de auto van zijn moeder naar Zeewolde bracht. Daar werd op 12 oktober het lichaam van Faber uiteindelijk op aanwijzing van verdachte P. gevonden.

quote:

Het OM vermoedt dat Michael P. de Utrechtse Anne Faber verkrachtte voor hij haar om het leven bracht. Na haar dood heeft hij haar met de auto naar Zeewolde gebracht. P. moet binnenkort een persoonlijkheidsonderzoek ondergaan bij het Pieter Baan Centrum.

Op basis van de onderzoeksbevindingen is volgens het OM nu de verdenking dat P. Anne van haar vrijheid heeft beroofd, verkracht en om het leven heeft gebracht. Hoe dat precies is gebeurd kan nog niet met zekerheid worden vastgesteld en wordt nog onderzocht. In de auto die P. tot zijn beschikking had zijn bloedsporen van Anne aangetroffen.

De 25-jarige Anne Faber uit Utrecht verdween op vrijdagavond 29 september, toen ze niet meer thuis kwam na een fietstocht in de regio Utrecht. Anne vertrok rond 17.00 uur, toen het nog zonnig was. Die avond sloeg het weer om en kwam Anne kwam in een hoosbui terecht en is die avond op P. gestuit. De veroordeelde zedendelinquent verbleef in het kader van een resocialisatietraject bij de forensisch psychiatrische kliniek Altrecht Aventurijn. In 2012 werd hij in hoger beroep veroordeeld tot een celstraf van twaalf jaar, omdat hij twee minderjarige meisjes onder dreiging van een nepwapen had verkracht.

P. kwam in beeld bij de politie nadat zijn dna werd aangetroffen op de jas van Anne. Die werd door een voorbijganger gevonden op een fietspad bij Huis ter Heide. Later werd haar fiets gevonden in een vijver in Huis ter Heide, net als haar tas die even verderop lag. Na zijn aanhouding zat P. ruim twee weken in zogeheten beperking, wat betekent dat hij alleen contact mocht hebben met zijn advocaat. Die beperking is nu opgeheven.

Op 10 januari is de eerste zitting in de zaak. Dat is een zogeheten pro forma zitting, waarbij beide partijen hun onderzoekswensen bekend maken. De zaak wordt dan niet inhoudelijk behandeld.

https://www.ad.nl/binnenland/michael-p-wordt-verdacht-van-moord-en-verkrachting-anne-faber~ac77f7d6/

quote:

zaterdag 26 mei 2018 08:33 schreef Ryan3 het volgende:
Aangrijpende reportage over Wim Faber, vader van Anne, die onderzoek deed naar hoe de rechtsgang verliep tegen verdachte in eerder delict:

Wim Faber deed eigen onderzoek naar de moord op zijn dochter: 'Ik zoek de pijn op die Anne heeft ervaren'

Faber stelt hierbij vast dat de voorzitter van het gerechtshof, prof. mr. dr. Rinus Otte, die de straf verlaagde van Michael P. van 16 naar 11 jaar wrs wel het eea te verwijten valt. Zie deze passage uit artikel:

[..]

Het moet realistischer en goedkoper, geen deskundigen met particuliere mening, klassieke opsluiting, als dat niet lukt moeten we treuren om het afglijden van iemand, niet meer dan dat en okee, staat wel haaks op maatschappelijke verlangen naar meer veiligheid.

What the...

quote:

Gefaald

Van der Winkel reageerde vandaag met een ongebruikelijk lange reactie op de kritiek van Wim Faber. Hij verwerpt het verwijt dat de rechtsgang in 2012 heeft gefaald, omdat de rechters van het hof niet alleen besloten om Michael P. geen tbs met dwangverpleging op te leggen, maar ook de gevangenisstraf van zestien jaar waartoe de rechtbank hem veroordeelde te verlagen naar twaalf.

Volgens Van der Winkel was dat weliswaar aanzienlijk lager dan de straf die de rechtbank oplegde, maar nog steeds relatief hoog als P.'s leeftijd (20) in aanmerking nam en zijn beperkte strafblad. Bovendien konden de rechters geen tbs opleggen, omdat er door deskundigen geen stoornis kon worden vastgesteld.
Stoornis

Volgens Faber hebben de rechters zich onvoldoende ingespannen om aanwijzingen te vinden voor een stoornis, ,,terwijl er zoveel signalen waren die verontrustend waren. Ik zie die inspanning nergens. Ik ben ervan overtuigd dat men met een actievere houding andere conclusies had getrokken."

Faber vindt dat het hof ten onrechte geen deskundigen nader heeft ondervraagd op de zitting. Ook zegt hij het onbegrijpelijk te vinden dat verklaringen buiten beschouwing werden gelaten van getuigen die Michael P. hoorden zeggen dat hij ,,trots" was op zijn daad, en ,,dat een droom was uitgekomen."
Vooringenomen

Volgens Faber hebben alle drie rechters die het oordeel velden gefaald, maar bij voorzitter Rinus Otte denkt hij zelfs aan vooringenomenheid. In artikelen die Otte schreef en in debatten, gaf hij er meermalen blijk van geen groot fan te zijn van het tbs-systeem. Rapporten van gedragsdeskundigen neemt hij niet of nauwelijks serieus, aldus Faber. Hij noemt het ,,particuliere meningen."

Volgens Faber duidt dat erop dat Otte de rapportage van de Reclassering van 2012 waarin stond dat er sprake was van een hoog gevaar voor herhaling, niet of nauwelijks serieus neemt, ,,of tenminste niet naar waarde inschat. En als dat zo is, dan heeft hij alle schijn tegen. Kunt u mij uitleggen hoe zo iemand rechter kan zijn?"
https://www.telegraaf.nl/(...)ie-hof-onbevredigend

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 11:56 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Dit is tijdens de behandeling van de rechtszaak al naar voren gekomen. Er is een bepaald fonds wat geld uitkeert aan slachtoffers van geweldsmisdrijven. Vervolgens verhaalt dat fonds het geld op de veroordeelde (en dat zal Met betalingstermijnen werken). Maar dader en slachtoffer hebben dus niets met elkaar te maken, en slachtoffer is dus niet afhankelijk van de vermogendheid van de dader.