OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik zou graag, via dit topic, met andere (bewust) alleenstaande moeders/vaders/wensouders in contact willen komen. Om van gedachten te wisselen hoe zij dit traject ervaren, waar ze tegenaan lopen, waar de vragen zitten, waar je nu staat in het traject en welke keuzes je al hebt gemaakt.
Maar eventueel ook ter discussie hoe je omgeving ermee omgaat dat je voor deze route kiest of hebt gekozen.
Welke adviezen kun je meegeven aan diegene die zich verdiepen in dit traject. En wat komt er ook allemaal kijken bij (bewust) alleenstaand ouderschap.
Voor wie het traject al heeft doorstaan zijn er dingen die je vooraf had willen weten die je nu zelf meemaakt.
Wat mij betreft is hier de ruimte voor zowel de bewuste keuze van alleenstaand ouderschap als voor de onbewuste keuze.
Maar eventueel ook ter discussie hoe je omgeving ermee omgaat dat je voor deze route kiest of hebt gekozen.
Welke adviezen kun je meegeven aan diegene die zich verdiepen in dit traject. En wat komt er ook allemaal kijken bij (bewust) alleenstaand ouderschap.
Voor wie het traject al heeft doorstaan zijn er dingen die je vooraf had willen weten die je nu zelf meemaakt.
Wat mij betreft is hier de ruimte voor zowel de bewuste keuze van alleenstaand ouderschap als voor de onbewuste keuze.
Ik ben inmiddels 37 en is inmiddels mijn relatie beëindigd. Na het beëindigen van de vorige relatie heb ik serieus nagedacht over de optie om een bewuste alleenstaande moeder te worden. Maar door omstandigheden toen niet verder mee bezig geweest. Maar een serieuze optie was dat zeker.
En nu ben ik dan 37, heb ik niet meer 10 jaar de tijd om er zeker van te zijn dat ik vanuit een liefdevolle relatie mijn kinderwens in vervulling kan laten gaan en ben ik weer langzaam aan gaan nadenken over het plan om een bewust alleenstaande moeder te worden.
Een ding weet ik zeker en dat is dat ik zeker geen (liefdes)relatie met een man aan wil gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt niet goed en toekomstproof om vanuit die gedachte samen kinderen te krijgen en groot te brengen.
Maar tegelijkertijd voelt het ook direct beangstigend en eng om hiermee bezig te zijn. Sowieso het loslaten van het ideale beeld om dat samen met een liefdevolle partner te doen en er samen voor te gaan.
Nu zijn er natuurlijk een aantal mooie websites om veel informatie op te zoeken en te lezen. Maar zou ook graag met mensen in dezelfde situatie in gesprek raken. Veelal voelt de mogelijkheid om op de beschikbare websites met mensen in gesprek te raken die al een keuze hebben gemaakt voor het bewust alleenstaande ouderschap en ook in welke vorm. Donor/Donor+/Co-ouderschap. En ik zit echt nog in het traject ervoor. Ik heb nog geen definitieve beslissingen genomen.
En nu ben ik dan 37, heb ik niet meer 10 jaar de tijd om er zeker van te zijn dat ik vanuit een liefdevolle relatie mijn kinderwens in vervulling kan laten gaan en ben ik weer langzaam aan gaan nadenken over het plan om een bewust alleenstaande moeder te worden.
Een ding weet ik zeker en dat is dat ik zeker geen (liefdes)relatie met een man aan wil gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt niet goed en toekomstproof om vanuit die gedachte samen kinderen te krijgen en groot te brengen.
Maar tegelijkertijd voelt het ook direct beangstigend en eng om hiermee bezig te zijn. Sowieso het loslaten van het ideale beeld om dat samen met een liefdevolle partner te doen en er samen voor te gaan.
Nu zijn er natuurlijk een aantal mooie websites om veel informatie op te zoeken en te lezen. Maar zou ook graag met mensen in dezelfde situatie in gesprek raken. Veelal voelt de mogelijkheid om op de beschikbare websites met mensen in gesprek te raken die al een keuze hebben gemaakt voor het bewust alleenstaande ouderschap en ook in welke vorm. Donor/Donor+/Co-ouderschap. En ik zit echt nog in het traject ervoor. Ik heb nog geen definitieve beslissingen genomen.
Ik vind het kiezen voor bewust alleen ouderschap tot daar aan toe, maar bewust kiezen voor co ouderschap vind ik nig een stapje verder gaan.
Ervoor kiezen om met een kind te gaan slepen, nig voordat het geboren is. Ik vind dat wat.
Ervoor kiezen om met een kind te gaan slepen, nig voordat het geboren is. Ik vind dat wat.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik begrijp wel wat je zegt. Ik heb zowel de positieve kanten als de minder positieve kanten van dichtbij gezien van gescheiden ouders icm co-ouderschap.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 20:48 schreef Ticootje het volgende:
Ik vind het kiezen voor bewust alleen ouderschap tot daar aan toe, maar bewust kiezen voor co ouderschap vind ik nig een stapje verder gaan.
Ervoor kiezen om met een kind te gaan slepen, nig voordat het geboren is. Ik vind dat wat.
Maar ik denk dat daarin ook nog wel een verschil zit of co-ouderschap gebeurt vanuit scheiding of vanuit bewust alleenstaand ouderschap.
Kinderen die eerst bewust met hun beide ouders liefdevol onder 1 dak hebben geleefd voordat ze op 2 verschillende plekken moesten wonen heeft wel een grotere impact, denk ik, dan voor kinderen die er bewust mee opgroeien.
Maar moet tegelijk wel zeggen dat ik nog niet van dichtbij heb gehoord/gezien hoe kinderen van bewust alleenstaande ouders dat ervaren of hebben ervaren.
Ik vind het zeker wel een goed punt om mee te nemen in welke overweging ook gemaakt gaat worden.
Ik ben bewust alleenstaande moeder van een vijfjarig meisje.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien. Ik heb deze twijfels veel besproken met diverse mensen.
Nadat ik mijn keus gemaakt had en mijn wens was uitgekomen ben ik vanaf het begin af aan eerlijk geweest erover op haar niveau.
Ze lijkt geen vader te missen.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien. Ik heb deze twijfels veel besproken met diverse mensen.
Nadat ik mijn keus gemaakt had en mijn wens was uitgekomen ben ik vanaf het begin af aan eerlijk geweest erover op haar niveau.
Ze lijkt geen vader te missen.
Dankjewel voor je reactie. Fijn om een reactie te lezen van iemand die bewust het traject heeft doorlopen. En een 5-jarige al, wat leuk.quote:
Ik ben bewust alleenstaande moeder van een vijfjarig meisje.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien. Ik heb deze twijfels veel besproken met diverse mensen.
Nadat ik mijn keus gemaakt had en mijn wens was uitgekomen ben ik vanaf het begin af aan eerlijk geweest erover op haar niveau.
Ze lijkt geen vader te missen.
Was voor jou de keuze om je kinderwens in vervulling te laten gaan dmv een donor(+) een makkelijke keuze of heb je ook co-ouderschap overdacht? Fijn dat je iig merkt dat je dochter een vaderrol niet lijkt te missen.
Is het alleenstaand moederschap wat je vooraf ook gedacht had? Of heb je hierin wel dingen over het hoofd gezien?
Ben je lang bezig geweest om bewust hiervoor te kiezen of was het voor jou al heel snel duidelijk dat je het graag alleen wilde doen?
sorry voor de vragen...
Maakt niet uit.
Co-ouderschap heb ik nooit aan gedacht
Dus de manier hoe was een vrij makkelijke keus.
Om echt de stap te nemen ben ik echt wel heel lang mee bezig geweest. Ik ging rammelen rond mijn dertigste. Maar in het begin meer als wens. Toen een nichtje van mij zwanger raakte wist ik echt dat ik het ook wilde en ben ik meer gaan denken over de manier waarop. Maar zelfs toen duurde het nog een jaar voordat ik de knoop doorhakte.
Het alleenstaand ouderschap en sowieso het moeder worden overviel me. Er waren achteraf zoveel dingen die ik gewoon niet voorzien had.
Maar elke dag ben ik nog zo blij met de gemaakte stap.
Co-ouderschap heb ik nooit aan gedacht
Dus de manier hoe was een vrij makkelijke keus.
Om echt de stap te nemen ben ik echt wel heel lang mee bezig geweest. Ik ging rammelen rond mijn dertigste. Maar in het begin meer als wens. Toen een nichtje van mij zwanger raakte wist ik echt dat ik het ook wilde en ben ik meer gaan denken over de manier waarop. Maar zelfs toen duurde het nog een jaar voordat ik de knoop doorhakte.
Het alleenstaand ouderschap en sowieso het moeder worden overviel me. Er waren achteraf zoveel dingen die ik gewoon niet voorzien had.
Maar elke dag ben ik nog zo blij met de gemaakte stap.
Ja dat scheelt dan al wel weer in het maken van een belangrijke keuze, want dan blijft er alleen maar donor(+) over.
Ik zit echt nog in de afweging tussen donor+ of co-ouderschap. Ik kan mij in allebei op een bepaalde manier vinden. Maar ik vind het ook belangrijk om een juiste afweging te maken naar hoe ik er tegen aan kijk naar het opvoeden van kinderen en wat ik ze mee zou willen geven en of ik dat bewust helemaal alleen wil doen vanuit alleen een donor+ of dat het samenspel met een co-ouder mij daarin beter past. Ik zal eens kijken of ik een dezer dagen eens op papier mijn soort van pro/con lijstje kan maken.
Ik ben wel blij dat ik al eens eerder serieuzer nagedacht heb hierover dus het komt niet helemaal als iets 'nieuws' opzetten. Maar moet wel zeggen dat ik het allemaal wel eng vind om die andere stappen te zetten. En vooral ook hoe.
Kun je iets benoemen wat je echt overviel wat je graag vooraf had willen weten?
Fijn dat je nog altijd blij bent met de gemaakte keuze.
Ik zit echt nog in de afweging tussen donor+ of co-ouderschap. Ik kan mij in allebei op een bepaalde manier vinden. Maar ik vind het ook belangrijk om een juiste afweging te maken naar hoe ik er tegen aan kijk naar het opvoeden van kinderen en wat ik ze mee zou willen geven en of ik dat bewust helemaal alleen wil doen vanuit alleen een donor+ of dat het samenspel met een co-ouder mij daarin beter past. Ik zal eens kijken of ik een dezer dagen eens op papier mijn soort van pro/con lijstje kan maken.
Ik ben wel blij dat ik al eens eerder serieuzer nagedacht heb hierover dus het komt niet helemaal als iets 'nieuws' opzetten. Maar moet wel zeggen dat ik het allemaal wel eng vind om die andere stappen te zetten. En vooral ook hoe.
Kun je iets benoemen wat je echt overviel wat je graag vooraf had willen weten?
Fijn dat je nog altijd blij bent met de gemaakte keuze.
Wat voor mijn gevoel nadelen zijn bij (bewust) co ouderschap. De hechting van kleine kinderen. Ze hebben een primaire hechtingsfiguur en daarnaast 1’tot 3 anderen. Maar de nabijheid van de primaire hechtingsfiguur is in de eerste jaren heel belangrijk.
Als die eerste jaren goed zijn dan is het loslaten voor beide partijen (primaire hechtingsfiguur en kind) makkelijker.
Al wisselt het natuurlijk ook per kind/ouder.
Ook een nadeel is de manier waarop je opvoedt. Zit je op een lijn met de co ouder?
Wat mij echt overviel was denk ik niet zo zeer het alleenstaand moeder zijn. Maar het besef van verantwoordelijkheid. Darminfectie combinatie met de eerste zware weken en de slapeloze nachten overviel mij op een manier die ik nooit bedacht had vooraf.
Als die eerste jaren goed zijn dan is het loslaten voor beide partijen (primaire hechtingsfiguur en kind) makkelijker.
Al wisselt het natuurlijk ook per kind/ouder.
Ook een nadeel is de manier waarop je opvoedt. Zit je op een lijn met de co ouder?
Wat mij echt overviel was denk ik niet zo zeer het alleenstaand moeder zijn. Maar het besef van verantwoordelijkheid. Darminfectie combinatie met de eerste zware weken en de slapeloze nachten overviel mij op een manier die ik nooit bedacht had vooraf.
Dat is helemaal niet zo erg. De aanwezigheid van een vader is helemaal niet zo belangrijk als veel mensen denken.quote:
Ik ben bewust alleenstaande moeder van een vijfjarig meisje.
Het moeilijkste van de keus vond ik dus het bewust ervoor kiezen om een kind zonder vader te laten opgroeien.
Omgekeerd wordt het een ander verhaal. Een kind heeft wel een moeder nodig, dat is wel echte noodzaak.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
En TS.
Heel veel sterkte en succes toegewenst.
Heel veel sterkte en succes toegewenst.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Oneens, elk kind heeft mannelijke rolmodellen nodig, het liefst een liefdevolle vader. En vader is net zo belangrijk als een moeder, op een wat andere manier.quote:
[..]
Dat is helemaal niet zo erg. De aanwezigheid van een vader is helemaal niet zo belangrijk als veel mensen denken.
Omgekeerd wordt het een ander verhaal. Een kind heeft wel een moeder nodig, dat is wel echte noodzaak.
Maar een liefdevolle moeder en geen vader is altijd nog beter dan al die kinderen die worden verwaarloosd of mishandeld.
Overigens weet ik niet zo goed wat ik van bewust alleenstaand moederschap vind. Het lijkt soms wel een beetje egocentrisch. Sowieso hoe sommige mensen met kinderen krijgen omgaan.
Maar als je een kind en goede plek, voldoende liefdevolle aandacht en opvoeding kunt geven komt het vast goed.
Als je het alleen soort om je eigen leegte te vullen, je eigen hormonen. Niet doen.
Whatever...
Met dat rolmodel heb je inderdaad gelijk.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 22:34 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Oneens, elk kind heeft mannelijke rolmodellen nodig, het liefst een liefdevolle vader. En vader is net zo belangrijk als een moeder, op een wat andere manier.
Maar een liefdevolle moeder en geen vader is altijd nog beter dan al die kinderen die worden verwaarloosd of mishandeld.
Overigens weet ik niet zo goed wat ik van bewust alleenstaand moederschap vind. Het lijkt soms wel een beetje egocentrisch. Sowieso hoe sommige mensen met kinderen krijgen omgaan.
Maar als je een kind en goede plek, voldoende liefdevolle aandacht en opvoeding kunt geven komt het vast goed.
Als je het alleen soort om je eigen leegte te vullen, je eigen hormonen. Niet doen.
Maar je kunt als kind beter een vader missen dan een moeder missen.
Dat komt omdat vaders/mannen over het algemeen wat afstandelijker zijn.
Ik denk dat je wel bijna een garantie hebt voor psychische problematiek op volwassen leeftijd als je als kind geen moeder en/of moederliefde hebt gehad.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Een kind heeft liefdevolle aandacht nodig. Maakt niet uit van wie, zolang het maar oprecht, langdurig en onvoorwaardelijk is. Geen makkelijke opgave als het niet je eigen kind is. Maar zeker niet onmogelijk.quote:Op vrijdag 15 juni 2018 23:01 schreef Harvest89 het volgende:
[..]
Met dat rolmodel heb je inderdaad gelijk.
Maar je kunt als kind beter een vader missen dan een moeder missen.
Dat komt omdat vaders/mannen over het algemeen wat afstandelijker zijn.
Ik denk dat je wel bijna een garantie hebt voor psychische problematiek op volwassen leeftijd als je als kind geen moeder en/of moederliefde hebt gehad.
Maar we gaan wat offtopic.
Whatever...
Alleenstaand ouderschap is voor de moeder is elk geval wat makkelijker om te realiseren denk ik.
Ik ben zelf geen alleenstaande ouder maar ik zie wel meer haken en ogen aan een co-ouderschap. Met betrekking tot opvoedingsvraagstukken maar ook dat je inderdaad met een kind zou gaan slepen. Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn baby dan een paar dagen bij mij weg zou gaan. (mijn oudere kinderen trouwens ook niet). Als het moet of in geval van een scheiding vind ik het een ander verhaal maar zou daar nooit bewust voor kiezen. Ook omdat ik zelf ook overrompeld werd door het sterke moedergevoel. Iets wat je je vooraf amper voor kunt stellen.
Ik geloof zelf heel erg in het "it takes a village to raise a child". Van een ieder in de omgeving steekt een kind weer dingen op. Mannelijke rolmodellen zijn belangrijk maar kunnen dan ook van anderen in de omgeving van het kind komen. Zeker als je een goed vangnet hebt waar je op terug kunt vallen.
Ik ben zelf geen alleenstaande ouder maar ik zie wel meer haken en ogen aan een co-ouderschap. Met betrekking tot opvoedingsvraagstukken maar ook dat je inderdaad met een kind zou gaan slepen. Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn baby dan een paar dagen bij mij weg zou gaan. (mijn oudere kinderen trouwens ook niet). Als het moet of in geval van een scheiding vind ik het een ander verhaal maar zou daar nooit bewust voor kiezen. Ook omdat ik zelf ook overrompeld werd door het sterke moedergevoel. Iets wat je je vooraf amper voor kunt stellen.
Ik geloof zelf heel erg in het "it takes a village to raise a child". Van een ieder in de omgeving steekt een kind weer dingen op. Mannelijke rolmodellen zijn belangrijk maar kunnen dan ook van anderen in de omgeving van het kind komen. Zeker als je een goed vangnet hebt waar je op terug kunt vallen.
Fijn om al die reacties lezen, het geeft meer dan genoeg extra stof tot nadenken over de vorm waarin ik zit na te denken.
Een van de 'nadelen' van co-ouderschap vind ik ook idd dat mn kindje dan hoe klein (of groot) niet altijd bij mij is. En echt bewust moet 'delen' met de andere ouder.
Maar ik probeer daar ook tegenover te zetten dat, als het ik niet vanuit een liefdesrelatie een gezin kan stichten een kindje bewust een papa heeft en er voor hem/haar is.
Maar je haalt daar wel een mooi punt aan Kyara dat de omgeving ook een rolmodel is voor de opvoeding van je kind. Ik ben mij er van bewust dat omgeving in zn algemeenheid een rol speelt omdat iedereen (kinderen en volwassenen) gevormd wordt door wat je door je omgeving meekrijgt.
In je hoofd probeer je het toch allemaal zo positief mogelijk te schetsen en dan ben ik wel blij met de verhalen van ouders in welke vorm dan ook. Want zolang je zelf geen ouder bent is gewoon heel erg moeilijk voor te stellen.
En ik ben mij er ook erg van bewust dat een kindje krijgen en opvoeden ook veel vraagt en veel kost van een ouder. Maar bedoel met positief schetsen dat ik de ideale situatie probeer voor te stellen in het belang van een kindje.
Een van de 'nadelen' van co-ouderschap vind ik ook idd dat mn kindje dan hoe klein (of groot) niet altijd bij mij is. En echt bewust moet 'delen' met de andere ouder.
Maar ik probeer daar ook tegenover te zetten dat, als het ik niet vanuit een liefdesrelatie een gezin kan stichten een kindje bewust een papa heeft en er voor hem/haar is.
Maar je haalt daar wel een mooi punt aan Kyara dat de omgeving ook een rolmodel is voor de opvoeding van je kind. Ik ben mij er van bewust dat omgeving in zn algemeenheid een rol speelt omdat iedereen (kinderen en volwassenen) gevormd wordt door wat je door je omgeving meekrijgt.
In je hoofd probeer je het toch allemaal zo positief mogelijk te schetsen en dan ben ik wel blij met de verhalen van ouders in welke vorm dan ook. Want zolang je zelf geen ouder bent is gewoon heel erg moeilijk voor te stellen.
En ik ben mij er ook erg van bewust dat een kindje krijgen en opvoeden ook veel vraagt en veel kost van een ouder. Maar bedoel met positief schetsen dat ik de ideale situatie probeer voor te stellen in het belang van een kindje.
Hier ook alleenstaand. Ik weet niet goed of ik onder bewust val.
E haar biologische vader is al weggegaan toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was. Ik heb zelf bewust de keus gemaakt om voor de baby te gaan... dus in die zin...
Hij weet er van. Hij heeft E nooit erkent. Hij betaalt dus geen alimentatie. Hij heeft haar nooit ontmoet. Hij heeft nooit mijn bolle buik gezien. Hij heeft nooit contact gezocht.
Inmiddels is E 3,5 en heeft ze een soort van vader figuur aka mijn beste vriend/ex/fwb - persoon. Die we gewoon regelmatig zien en waar zij papa tegen zegt. Sinds zomer 2015.
In principe heeft ze dus gewoon alleen mij.
Als ik toen wist wat ik nu zou weten had ik niets anders besloten. Althans, niet als het om haar gaat.
Het enige wat me zwaar valt is dat ik écht nooit tijd heb voor mezelf buiten het huis. Ik zou bijvoorbeeld graag willen sporten of naar de zonnebank willen ( liefst beide
) dat gaat niet. Even s'avonds een rondje buiten in het dorp lopen/fietsen terwijl zij op bed ligt ook niet. Jammer maar het is niet anders.
De situatie is prima, alleen zie ik het liefst natuurlijk voor haar een papa en een mama in 1 huis die van elkaar houden. Ik ben 29, dus ik heb nog kans
En voor mezelf eigenlijk ook een beetje.
E haar biologische vader is al weggegaan toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was. Ik heb zelf bewust de keus gemaakt om voor de baby te gaan... dus in die zin...
Hij weet er van. Hij heeft E nooit erkent. Hij betaalt dus geen alimentatie. Hij heeft haar nooit ontmoet. Hij heeft nooit mijn bolle buik gezien. Hij heeft nooit contact gezocht.
Inmiddels is E 3,5 en heeft ze een soort van vader figuur aka mijn beste vriend/ex/fwb - persoon. Die we gewoon regelmatig zien en waar zij papa tegen zegt. Sinds zomer 2015.
In principe heeft ze dus gewoon alleen mij.
Als ik toen wist wat ik nu zou weten had ik niets anders besloten. Althans, niet als het om haar gaat.
Het enige wat me zwaar valt is dat ik écht nooit tijd heb voor mezelf buiten het huis. Ik zou bijvoorbeeld graag willen sporten of naar de zonnebank willen ( liefst beide
) dat gaat niet. Even s'avonds een rondje buiten in het dorp lopen/fietsen terwijl zij op bed ligt ook niet. Jammer maar het is niet anders. De situatie is prima, alleen zie ik het liefst natuurlijk voor haar een papa en een mama in 1 huis die van elkaar houden. Ik ben 29, dus ik heb nog kans
En voor mezelf eigenlijk ook een beetje.
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
Hoe ziet het co ouderschap eruit in jouw ogen? Is dat met een bekende of een vreemde man met een kinderwens die de vaderrol ook op zich gaat nemen. Ik bedoel heb je al een persoon in beeld die de andere ouder zou zijn? Heb je daar al zelf een vertrouwingsband mee?
Voor co-ouderschap kiezen zonder dat je de andere ouder kent zou voor mij geen optie zijn. Ouderschap is zwaar, je moet op elkaar kunnen bouwen, in veel dingen hetzelfde denken om samen een goed duo te vormen voor je kind.
Als je dit samen doet, zou ik dit alleen doen met iemand waar je nu al een goede band mee hebt en waar je op kan bouwen. Je zit echt aan elkaar vast de rest van je leven ondanks dat je geen liefdesrelatie hebt met elkaar.
Samen een kind opvoeden is misschien op bepaalde vlakken nog wel meer een uitdaging dan als je het alleen doet. Hier in huis hebben we 2 visies, 2 meningen en moeten we samen op iets uitkomen.
Succes met het maken van je keuze!
Voor co-ouderschap kiezen zonder dat je de andere ouder kent zou voor mij geen optie zijn. Ouderschap is zwaar, je moet op elkaar kunnen bouwen, in veel dingen hetzelfde denken om samen een goed duo te vormen voor je kind.
Als je dit samen doet, zou ik dit alleen doen met iemand waar je nu al een goede band mee hebt en waar je op kan bouwen. Je zit echt aan elkaar vast de rest van je leven ondanks dat je geen liefdesrelatie hebt met elkaar.
Samen een kind opvoeden is misschien op bepaalde vlakken nog wel meer een uitdaging dan als je het alleen doet. Hier in huis hebben we 2 visies, 2 meningen en moeten we samen op iets uitkomen.
Succes met het maken van je keuze!
♥ J & S
Absurd dat vrouwen zo denken, een kind is geen mode accessoire wat je gewoon even neemt als het je uitkomt.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Ik kan met zekerheid zeggen dat geen enkele bewust(e) (alleenstaande) ouder een kind neemt als modeaccesoire.
Even lafjes in een spoiler alsof het dan anoniemer is
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 22% gewijzigd door Lemijn op 18-06-2018 12:39:39 ]Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dit. Dan ''nemen'' ze doorgaans 3 chihuahua's.quote:
Ik kan met zekerheid zeggen dat geen enkele bewust(e) (alleenstaande) ouder een kind neemt als modeaccesoire.
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
Als we nou met z'n allen gewoon niet op dat soort opmerkingen reageren, dan kunnen we het gewoon inhoudelijk over het onderwerp hebben 
.
Nog even los van het feit dat ik nooit een accessoire zou kiezen die je onderkwijlt, -plast en -spuugt, en je wakker houdt tot je scheel ziet, en die via je lichaam naar buiten komt.
.Nog even los van het feit dat ik nooit een accessoire zou kiezen die je onderkwijlt, -plast en -spuugt, en je wakker houdt tot je scheel ziet, en die via je lichaam naar buiten komt.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De basis moet zijn... oke.. dus wanneer iemand niet succesvol is in de liefde mag die persoon automatisch geen ouder worden omdat hij of zij dus alleen is?quote:
Absurd dat vrouwen zo denken, een kind is geen mode accessoire wat je gewoon even neemt als het je uitkomt.
Een kind heeft een stabiele basis nodig, bestaande uit 2 ouders die elkaar goed kennen en aan kunnen vullen. Die zoals hierboven gezegd een duo vormen.
Natuurlijk kunnen situaties veranderen en kan je daardoor alleenstaande ouder worden, maar dat zijn onverwachte dingen die gebeuren (scheiding, overlijden, geestelijk gehandicapt raken van een ouder). De basis moet, mijn inziens, bestaan uit 2 ouders die 200 procent gaan voor hun gezamenlijke geluk en hun gezamenlijke kind.
Ik denk dat ik voor het grootste gedeelte van de alleenstaande ouder spreek wanneer ik zeg dat ieder het liefst zoiets met z'n tweeen had willen doen. Helaas is dat niet de realiteit. Je kunt prima 1 top ouder hebben die het kind alles geeft wat hij of zij nodig heeft, en al de liefde van de wereld te bieden heeft. En je kunt niet in de toekomst kijken, het hoeft niet permanent te zijn
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
Hoe goed ga je iemand leren kennen zonder er een liefdesrelatie mee aan te gaan om er vervolgens wel een kind mee op te voeden?
Hoe kan je zo iemand überhaupt vinden?
Hoe kan je zo iemand überhaupt vinden?
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
^ Ik denk dan meer aan een ''beste vriend(in)'' of zo?
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
- rondvragen. Onder homoseksuelen is het iets waar mensen meer dan gemiddeld over hebben nagedacht, omdat op een gangbare manier kinderen krijgen niet kan. Dus misschien ben of ken je zo iemand. Maar sowieso open zijn over dat je hiermee bezig bent, en dan blijkt dat er via-via best mensen zijn met wie je er eens over van gedachten kan wisselen.
- www.meerdangewenst.nl. Platform voor holebi's met een kinderwens, maar single hetero-vrouwen weten de weg naar deze site ook goed te vinden.
- www.meerdangewenst.nl. Platform voor holebi's met een kinderwens, maar single hetero-vrouwen weten de weg naar deze site ook goed te vinden.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ik wil nog even reageren op mijn vorige post. Ik heb helemaal niets tegen co of bewust alleenstaand ouderschap. En kan de keuze om de weg t bewandelen me goed voorstellen.
Persoonlijk zou een co ouderschap met een vreemde niet iets zijn wat ik aan zou durven.
Tevens zou je misschien dit traject redelijk snel op willen starten denk ik? Durf je het aan om dan kort de tijd te hebben om iemand te leren kennen als ouder van jullie kind of kan je het proces van starten uitstellen om deze persoon goed te leren kennen.
Dit zijn overigens alleen vragen hoor of eigenlijk dingen die mij te binnen schieten in deze situatie. Waarschijnlijk heb je daar zelf al over nagedacht.
Nogmaals veel succes!
Persoonlijk zou een co ouderschap met een vreemde niet iets zijn wat ik aan zou durven.
Tevens zou je misschien dit traject redelijk snel op willen starten denk ik? Durf je het aan om dan kort de tijd te hebben om iemand te leren kennen als ouder van jullie kind of kan je het proces van starten uitstellen om deze persoon goed te leren kennen.
Dit zijn overigens alleen vragen hoor of eigenlijk dingen die mij te binnen schieten in deze situatie. Waarschijnlijk heb je daar zelf al over nagedacht.
Nogmaals veel succes!
♥ J & S
Dank je Omentielvo
Klaprooss, dat lijken me terechte vragen! Haast maken is meestal af te raden in dit soort gevallen. Ik ben in ieder geval om deze reden relatief vroeg met zoeken begonnen (als in: voordat ik uit elkaar knapte van onrust of afwezige eieren). En dat is maar goed ook, want het heeft me behoed voor onverstandige haast-beslissingen.
Klaprooss, dat lijken me terechte vragen! Haast maken is meestal af te raden in dit soort gevallen. Ik ben in ieder geval om deze reden relatief vroeg met zoeken begonnen (als in: voordat ik uit elkaar knapte van onrust of afwezige eieren). En dat is maar goed ook, want het heeft me behoed voor onverstandige haast-beslissingen.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Oh wauw, fijne en mooie reacties.
Ik ga hier morgen even uitgebreid op reageren. Maar heb ze allemaal gelezen.
Ik ga hier morgen even uitgebreid op reageren. Maar heb ze allemaal gelezen.
quote:
Hoe ziet het co ouderschap eruit in jouw ogen? Is dat met een bekende of een vreemde man met een kinderwens die de vaderrol ook op zich gaat nemen. Ik bedoel heb je al een persoon in beeld die de andere ouder zou zijn? Heb je daar al zelf een vertrouwingsband mee?
Voor co-ouderschap kiezen zonder dat je de andere ouder kent zou voor mij geen optie zijn. Ouderschap is zwaar, je moet op elkaar kunnen bouwen, in veel dingen hetzelfde denken om samen een goed duo te vormen voor je kind.
Als je dit samen doet, zou ik dit alleen doen met iemand waar je nu al een goede band mee hebt en waar je op kan bouwen. Je zit echt aan elkaar vast de rest van je leven ondanks dat je geen liefdesrelatie hebt met elkaar.
Samen een kind opvoeden is misschien op bepaalde vlakken nog wel meer een uitdaging dan als je het alleen doet. Hier in huis hebben we 2 visies, 2 meningen en moeten we samen op iets uitkomen.
Succes met het maken van je keuze!
Ik ben blij met je vragen hoor. Het zijn idd vragen waar ik al over nadenk. En ik zal om die reden ook nooit morgen zwanger willen raken van iemand. Nog los van het feit dat het niet praktisch is momenteel. Ik ben ook niet iemand die op dat vlak impulsieve beslissingen wil en kan nemen. Maar de kinderwens groeit wel.quote:
Ik wil nog even reageren op mijn vorige post. Ik heb helemaal niets tegen co of bewust alleenstaand ouderschap. En kan de keuze om de weg t bewandelen me goed voorstellen.
Persoonlijk zou een co ouderschap met een vreemde niet iets zijn wat ik aan zou durven.
Tevens zou je misschien dit traject redelijk snel op willen starten denk ik? Durf je het aan om dan kort de tijd te hebben om iemand te leren kennen als ouder van jullie kind of kan je het proces van starten uitstellen om deze persoon goed te leren kennen.
Dit zijn overigens alleen vragen hoor of eigenlijk dingen die mij te binnen schieten in deze situatie. Waarschijnlijk heb je daar zelf al over nagedacht.
Nogmaals veel succes!
Voor mij zou het co-ouderschap qua andere ouder eruit zien met iemand die ik nog moet leren kennen (voor mij). Ik heb superlieve vrienden maar dat zijn vrienden waarvan ik ook weet dat dat niet matcht om gezamenlijk een kind op te voeden voor mij. Dus dan moet ik buiten die kringen gaan kijken en daarmee een band op gaan bouwen waarbij het doel is om dezelfde belangen te hebben voor het kind maar dat het ook past op communicatievlak en manier van leven.
Een geitenwollensokkenfiguur ben ik niet dus dat zal ik ook niet zoeken in de andere ouder omdat ik dat wezenlijk verschillend vind in hoe je tegen het leven aan kijkt.
Ik heb nog geen andere ouder gevonden en dus ook nog geen vertrouwensband mee. Dat traject wil ik eigenlijk nu wel echt gaan opstarten ook om te kunnen bedenken of het co-ouderschap het wel voor mij zou kunnen zijn. Want wat ik gisteren ook al aankaartte ik vind het ook wel belangrijk dat mijn kindje ook een echt vaderfiguur kan hebben. Niet ten koste van alles maar wel als het past bij wat ik zoek voor een eventuele co-ouder. En daarnaast ben ik hopelijk naast moeder ook nog de persoon die ik nu ben en is het volledig alleenstaand moederschap daarin nog een stap pittiger omdat je echt alles alleen moet doen. Geen sparingspartner als 2e ouder. Niemand die ook voor je kindje kan zorgen zoals ik ‘t als ouder zou doen. Niemand die net zoveel liefde voor je kindje voelt als jijzelf.
Maar ik kan mijzelf ook zeker wel vinden in een volledig bewust alleenstaande moeder keuze. Juist omdat een co-ouder ook denk ik enorm lastig kan zijn en je altijd, de rest van je leven, samen besluiten moet nemen. Je verandert namelijk niet samen met elkaar mee in het leven en visies kunnen daarin veranderen. En dan kan dat denk ik behoorlijk lastig zijn als je wel samen een kind hebt maar de band met elkaar, vanuit liefde, niet deelt om er samen uit te komen. En hoe doe je dat dan? Want het belang van je kindje is wel altijd hetzelfde maar als ik A zeg/denk en hij B zegt/denkt op termijn dan voelt het (voor nu) fijner om alle beslissingen zelf te mogen en kunnen nemen zonder dat je dan rekening met elkaar hoeft te houden.
Ik zal niet morgen zwanger willen en kunnen zijn. Dat kan op zn vroegst over een klein jaar ivm een geplande operatie. Dus die tijd wil ik ook echt nemen om daarin serieus te onderzoeken welke vorm van alleenstaand moederschap ik wil en of er in die periode iemand mijn pad komt kruisen voor co-ouderschap waarin ik het verder wil verdiepen.
Het is namelijk ook niet zo dat ik over exact een jaar dan zwanger wil zijn. Voor mij is het belangrijk dat als het co-ouderschap zou worden dat ik en de andere ouder zo goed matchen en de tijd er voor hebben genomen dat we er allebei 100% achter staan. En als dat meer dan een jaar kost dan is dat zo. En als dat niet goed voelt dan is dat ook zo en zal co-ouderschap daarin misschien ook geen passende keuze zijn voor mij. En misschien voelt het co-ouderschap daarin voor mij ook wel helemaal niet goed als ik straks meerdere mogelijke co-ouders heb gesproken. Daar zit ik nu middenin mijn voors/tegens voor donor+ en co-ouderschap.
En dit zijn natuurlijk alleen nog maar gedachtekronkels op basis van donor+ vs co-ouderschap. Daarin hangt wat mij betreft nog veel meer vast. Want het is niet bij het maken van de keuze tussen 1 van de 2 van 'doen!' en uitvoeren maar.
Er hangt wat mij betreft ook een groot deel gevoel aan vast en wil ik mij niet alleen laten leiden door de ratio voor welke keuze en hoe. Dus dat geheel als traject is voor mij wel erg belangrijk. Het is niet iets wat ik gisteren bedacht heb zeg maar en nu wil hebben.
Dankjewel Moeraskat en Lemijn en Omentielvo voor jullie verhalen! Heel fijn om te kunnen en mogen lezen!
Wat een zoektocht Mini. Lijkt me erg lastig! Ik weet niet echt of ik iets voor je kan betekenen, mijn situatie is heel anders natuurlijk.
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
Het is ook heel erg lastig. Ook het ideaalplaatje loslaten is daarin lastig. Want, zoals jij schreef, het liefst zou ik dat met een liefdevolle partner willen doen. Maar als dat er niet op tijd in zit om samen aan kinderen te beginnen dan wordt het nu tijd om andere keuzes af te gaan wegen. Want ik wil geen partner waarmee ik denk een liefdesrelatie aan te gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt nog minder goed.quote:Op zondag 17 juni 2018 11:31 schreef Moeraskat het volgende:
Wat een zoektocht Mini. Lijkt me erg lastig! Ik weet niet echt of ik iets voor je kan betekenen, mijn situatie is heel anders natuurlijk.
Wat mij overigens ook heel lastig lijkt in een keuze te maken om bewust alleenstaande moeder te worden is 'kiezen' op papier wie dan 'technisch' gezien vader van het kindje gaat worden. Als dit vanuit een donor(+) rol gaat zijn weet je nog minder van de persoon dan wanneer je dit met een co-ouder dit gaat doen. En wat geef je mee aan je kindje vanuit DNA/karakter.
Wat mij hielp bij het loslaten van dat plaatje was de wetenschap dat ik over tien jaar nog wel kans hebt om een partner te krijgen. Maar een kind dan niet meer. En voor mij betekende dat mijn kinderwens groter was dan het ideaalplaatje.
Ik moet wel zeggen dat voor mij dat ideaalplaatje nooit een hele grote rol heeft gespeeld.
Ik ben dol op de avonden voor mezelf.
Qua keuze donor. Ik heb de kliniek daarin vertrouwt. Zij zochten iemand die matchte qua uiterlijk.
Qua karakter zit altijd veel van nurtere vs nature. En weet ik dat ook tussen broers/zussen (in traditionele gezinnen) onderling veel verschillen kan zitten.
Ik moet wel zeggen dat voor mij dat ideaalplaatje nooit een hele grote rol heeft gespeeld.
Ik ben dol op de avonden voor mezelf.
Qua keuze donor. Ik heb de kliniek daarin vertrouwt. Zij zochten iemand die matchte qua uiterlijk.
Qua karakter zit altijd veel van nurtere vs nature. En weet ik dat ook tussen broers/zussen (in traditionele gezinnen) onderling veel verschillen kan zitten.
Mini, het enige advies dat ik kan geven is: ga met heel veel mensen praten. Ik had dezelfde vragen en twijfels rondom wel/niet co-ouderschap en ik heb veel afspraken gehad. Vooral mannen in hetzelfde traject, gewoon een uurtje in een cafe en praten over wat wil jij, wat wil ik, kan dat eventueel matchen, willen we elkaar nog eens spreken? Ook mensen in wie ik op papier niet gelijk wat zag, gewoon om ervaring op te doen. En andere vrouwen in hetzelfde traject. Daardoor wist ik steeds beter wat ik belangrijk vond, in een potentiële vader, qua flexibiliteit, tijdsverdeling, visie, et cetera.
[ Bericht 28% gewijzigd door Lemijn op 18-06-2018 20:29:29 ]
[ Bericht 28% gewijzigd door Lemijn op 18-06-2018 20:29:29 ]
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Lemijn, vraag voor jou. Hoe doen jullie dat co-ouderschap? Is het echt 50/50? Hoe gaat het met afspraken op KDV/gastouder/school.
Je hoeft niet te antwoorden hoor. Het is vooral nieuwsgierigheid van mijn kant.
Ik had deze optie namelijk helemaal nooit overwogen en vind het mooi hoe jij deze keus hebt gemaakt met de afwegingen die daarbij horen.
Je hoeft niet te antwoorden hoor. Het is vooral nieuwsgierigheid van mijn kant.
Ik had deze optie namelijk helemaal nooit overwogen en vind het mooi hoe jij deze keus hebt gemaakt met de afwegingen die daarbij horen.
De befaamde kop in het zand methode, als je maar gewoon niet luistert en nadenkt dan bestaat er ook geen probleem. Ook veel gebruikt onder gelovigen.quote:
Als we nou met z'n allen gewoon niet op dat soort opmerkingen reageren, dan kunnen we het gewoon inhoudelijk over het onderwerp hebben
Nog even los van het feit dat ik nooit een accessoire zou kiezen die je onderkwijlt, -plast en -spuugt, en je wakker houdt tot je scheel ziet, en die via je lichaam naar buiten komt.
Er is ongetwijfeld een reden waarom je niet succesvol bent in de liefde. Misschien moet je dat eerst op orde brengen in je leven.quote:
[..]
De basis moet zijn... oke.. dus wanneer iemand niet succesvol is in de liefde mag die persoon automatisch geen ouder worden omdat hij of zij dus alleen is?
Behalve dat dit niet in dit topic hoort is het ook nog eens nonsens. Er zitten heel veel mensen te wachten op iemand anders zijn kind. Wie gaat er anders werken voor de AOW, pensioenen en het schrobben van je reet als je 85 bent en alles onder schijt?quote:
Een kind krijgen is sowieso egoistisch. Niemand zit te wachten op jouw kind.
Ok klaar nu.
Dit is een serieus topic. Vanaf nu respectvol ontopic meepraten op een gezellige manier.
Danku.
Dit is een serieus topic. Vanaf nu respectvol ontopic meepraten op een gezellige manier.
Danku.
oh ja dat lijkt mij inderdaad ook lastig. het is niet als of je even een vakantie uitkiest of zo. Maar aan de andere kant, ik ben ook zwanger geworden van iemand ... ja hoe zeg ik dat, ik had liever iemand anders uitgekozen? En dat is tot nu toe ook goed uitgepakt. Ik weet ook niet echt enorm veel van haar biologische vader. We waren amper een jaar samen.quote:
[..]
Het is ook heel erg lastig. Ook het ideaalplaatje loslaten is daarin lastig. Want, zoals jij schreef, het liefst zou ik dat met een liefdevolle partner willen doen. Maar als dat er niet op tijd in zit om samen aan kinderen te beginnen dan wordt het nu tijd om andere keuzes af te gaan wegen. Want ik wil geen partner waarmee ik denk een liefdesrelatie aan te gaan omdat ik een kinderwens heb. Dat voelt nog minder goed.
Wat mij overigens ook heel lastig lijkt in een keuze te maken om bewust alleenstaande moeder te worden is 'kiezen' op papier wie dan 'technisch' gezien vader van het kindje gaat worden. Als dit vanuit een donor(+) rol gaat zijn weet je nog minder van de persoon dan wanneer je dit met een co-ouder dit gaat doen. En wat geef je mee aan je kindje vanuit DNA/karakter.
co-ouder lijkt me dan wel ideaal maar ik denk écht dat dit zo lastig te vinden is
Ik denk dat je echt heel veel tijd moet investeren in mensen leren kennen. ( die hetzelfde willen dan, niet random mannen ). Ben ik het niet helemaal mee eens, je kunt ook net de mensen tegenkomen die niet genoeg bij je passen. En als dat zo is, dan zou ik daar niet bewust zwanger van willen worden.quote:
[..]
Er is ongetwijfeld een reden waarom je niet succesvol bent in de liefde. Misschien moet je dat eerst op orde brengen in je leven.
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
KDV's bezoeken hebben we samen gedaan. Dat zal met scholen straks ook zo gaan. Daar ben ik alleen maar blij mee, dat ik zulke beslissingen niet alleen hoef te nemen. Qua dagelijkse verzorging en ideeën over bijvoeden en veel andere kleine dingen ligt het accent wel bij mij, maar dat is in traditionele gezinnen toch ook vaak zo volgens mij. Dat een moeder meer aandraagt.quote:
Lemijn, vraag voor jou. Hoe doen jullie dat co-ouderschap? Is het echt 50/50? Hoe gaat het met afspraken op KDV/gastouder/school.
Je hoeft niet te antwoorden hoor. Het is vooral nieuwsgierigheid van mijn kant.
Ik had deze optie namelijk helemaal nooit overwogen en vind het mooi hoe jij deze keus hebt gemaakt met de afwegingen die daarbij horen.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
\Nou daar ben ik het niet mee eens hoor. Een kind krijgen omdat je 'rammelt' is natuurlijk niet vanuit het kind gedacht en vooraf ingepland co-ouderschap al helemaal niet. Dat kind komt er dan alleen omdat moeder dat graag wil.quote:
[..]
Behalve dat dit niet in dit topic hoort is het ook nog eens nonsens.
Prrrrr
Wat ik me afvraag, hoe zou een situatie met co-ouderschap eruit zien als bijvoorbeeld de moeder een nieuwe relatie krijgt? Het lijkt me als nieuwe partner lastig dat je in een soort driehoek beland waarin al een andere co-ouder actief betrokken is bij het kind. Het lijkt me dat dat best "buitenspel" achtig kan voelen. Anders dan in bijv een scheidingssituatie.
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Minder jaloezie denk ik, omdat er geen liefdesgevoelens bij komen kijken van de co-ouder.quote:
Wat ik me afvraag, hoe zou een situatie met co-ouderschap eruit zien als bijvoorbeeld de moeder een nieuwe relatie krijgt? Het lijkt me als nieuwe partner lastig dat je in een soort driehoek beland waarin al een andere co-ouder actief betrokken is bij het kind. Het lijkt me dat dat best "buitenspel" achtig kan voelen. Anders dan in bijv een scheidingssituatie.
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
Voortplanting is anders een vrij natuurlijk iets en kan een enorme drang / wens zijn. Of denk je soms dat ze 200 jaar geleden ook alle keuzes enorm aan het overwegen waren steeds. en ''vanuit het kind'' dachten.quote:
[..]
\Nou daar ben ik het niet mee eens hoor. Een kind krijgen omdat je 'rammelt' is natuurlijk niet vanuit het kind gedacht en vooraf ingepland co-ouderschap al helemaal niet. Dat kind komt er dan alleen omdat moeder dat graag wil.
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
Oh daar zat ik nog niet eens aan te denkenquote:
[..]
Minder jaloezie denk ik, omdat er geen liefdesgevoelens bij komen kijken van de co-ouder.
. Meer dat je inbreng over bijvoorbeeld opvoeding van het kind van je vriendin niet/minder van jou hoeft te komen want er is tenslotte een betrokken biologische ouder in het spel. Lijkt me dat je je dan soort van toeschouwer kan voelen. Lijkt me ingewikkeld .
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Dat is toch met alle kinderen zo? De ouders kiezen ervoor om een kind te krijgen, puur en alleen omdat ze dat graag willen.quote:
[..]
\Nou daar ben ik het niet mee eens hoor. Een kind krijgen omdat je 'rammelt' is natuurlijk niet vanuit het kind gedacht en vooraf ingepland co-ouderschap al helemaal niet. Dat kind komt er dan alleen omdat moeder dat graag wil.
Is dat niet gewoon het zelfde principe wanneer mensen gaan scheiden en ze beiden voor het kind zorgen met een regeling? Ik denk dat de nieuwe ''ouder'' dan gewoon zo'n rol krijgt.quote:
[..]
Oh daar zat ik nog niet eens aan te denken
Wat je niet doodt, zorgt er alleen voor dat je vreemd overkomt in intieme situaties.
Ik heb het al een paar keer overgelezen en ik snap het nietquote:
Wat ik me afvraag, hoe zou een situatie met co-ouderschap eruit zien als bijvoorbeeld de moeder een nieuwe relatie krijgt? Het lijkt me als nieuwe partner lastig dat je in een soort driehoek beland waarin al een andere co-ouder actief betrokken is bij het kind. Het lijkt me dat dat best "buitenspel" achtig kan voelen. Anders dan in bijv een scheidingssituatie.
. Je bedoelt dat de nieuwe partner zich buitenspel voelt, of de co-ouder die geen nieuwe relatie aangaat? En waarom dan?edit: ik zie dat je de nieuwe partner bedoelt. Ik zal het even beantwoorden vanuit mezelf. Een nieuwe partner is niet de ouder van het kind. Het kind heeft al 2 ouders. Het is de partner van en we hebben afspraken gemaakt over die persoon niet te snel introduceren etc. Als iemand jarenlang blijft en in huis komt wonen en dergelijke dan krijgt die persoon vanzelf een rol in het leven van het kind, natuurlijk. En dat is prima. Dan is het inderdaad een voordeel dat er geen oud zeer is van een verbroken relatie.
Misschien bedoel je dat je als alleenstaande ook zou kunnen kiezen om het alleen te doen, in de hoop dat er spoedig een partner komt en dat die dan de tweede ouderrol op zich neemt. Kan, maar dat is nogal een gok en een druk op die nieuwe relatie. Ik heb daar niet voor gekozen. Niet in de laatste plaats omdat dat in mijn geval nooit een vaderfiguur voor mijn kind zou opleveren.
.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ik schreef het niet heel duidelijk op maar ik bedoelde het idd zoals in je eerste voorbeeld lemijn 
. Dat lijkt me inderdaad iets wat je vooraf goed moet afstemmen of iig moet weten van elkaar hoe je erin staat. Best complex allemaal, nu ik er zo over nadenk .
Maar tegelijkertijd zo stoer dat mensen het aangaan, tegen conventies in, gewoon omdat ze het zo graag willen
. Dat lijkt me inderdaad iets wat je vooraf goed moet afstemmen of iig moet weten van elkaar hoe je erin staat. Best complex allemaal, nu ik er zo over nadenk .Maar tegelijkertijd zo stoer dat mensen het aangaan, tegen conventies in, gewoon omdat ze het zo graag willen
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Ik lees net een stuk in de Volkskrant magazine van afgelopen 23 juni. “Hoe dan ook een gezin” over singles met een kinderwens. Wie weet kan je het ergens vinden
♥ J & S
Los van dat er genoeg kinderen worden geboren waarbij de ouders dat niet wilden is het ook bewezen dat kinderen met 2 ouders (welke bij elkaar blijven) nogal wat stappen voor hebben op kinderen met een enkele ouder. Dus in die zin in het zeker egoïstischer dan wanneer je dit als stel beslist.quote:
[..]
Dat is toch met alle kinderen zo? De ouders kiezen ervoor om een kind te krijgen, puur en alleen omdat ze dat graag willen.
Thinking about thinking of you. ♫
https://www.volkskrant.nl(...)k-ontstaan~b11cfc7d/quote:
Ik lees net een stuk in de Volkskrant magazine van afgelopen 23 juni. “Hoe dan ook een gezin” over singles met een kinderwens. Wie weet kan je het ergens vinden
Vond ik ook een mooi stuk inderdaad!
Op woensdag 9 september 2020 20:31 en op maandag 13 januari 2025 21:00 schreef Fred_B het volgende:
Meke is de Hans Wiegel van FOK.
De beste mod (die we nooit hebben gehad.)
Meke is de Hans Wiegel van FOK.
De beste mod (die we nooit hebben gehad.)
Maar zit er dan een verschil tussen een bewust alleenstaande of een alleenstaande door een nare oorzaak?quote:Op woensdag 27 juni 2018 14:33 schreef shifto het volgende:
[..]
Los van dat er genoeg kinderen worden geboren waarbij de ouders dat niet wilden is het ook bewezen dat kinderen met 2 ouders (welke bij elkaar blijven) nogal wat stappen voor hebben op kinderen met een enkele ouder. Dus in die zin in het zeker egoïstischer dan wanneer je dit als stel beslist.
Want ze maken dus wel onderscheid in wat voor twee oudergezinnen stappen voor hebben. (Ze moeten bij elkaar blijven).
Dus in die zin zijn alleen de ouders die bij elkaar blijven minder egoïstisch.
Dat zou opgaan als mensen in die toekomst konden kijken, dat kan helaas niet. Je kan met goede hoop en goed geweten met zijn 2 aan kinderen beginnen en dan kan er altijd iets gebeuren. Dat heeft dan ook altijd zijn weerslag op het kind. Echter omdat je dat van te voren niet kan weten begin je er dus minder egoïstisch aan dan dat je al op die voet begint (als enkele ouder).quote:
[..]
Maar zit er dan een verschil tussen een bewust alleenstaande of een alleenstaande door een nare oorzaak?
Want ze maken dus wel onderscheid in wat voor twee oudergezinnen stappen voor hebben. (Ze moeten bij elkaar blijven).
Dus in die zin zijn alleen de ouders die bij elkaar blijven minder egoïstisch.
Ik vind dat mensen moeten doen wat ze willen hoor, maar in je eentje ouder worden doe je niet voor het kind.
Thinking about thinking of you. ♫
Ik zie het anders. Juist omdat je niet in de toekomst kan kijken is elke reden voor en kind egoïstisch.
Ik ben trouwens elke dag blij met mijn egoïstische keus om alleenstaande moeder te worden.
Ik ben trouwens elke dag blij met mijn egoïstische keus om alleenstaande moeder te worden.
Dat mag. Wijzelf beginnen nu pas aan kinderen omdat wij (ik) nu pas het gevoel hebben een kind met een zo goed mogelijke basis op de wereld te kunnen zetten. Ik zou het onverantwoord van mijzelf hebben gevonden om eerder aan kinderen te beginnen. Ik ben er van overtuigd dat die ook wel oud geworden zou zijn, maar nu weet ik zeker dat ik meer te bieden heb en dus een beter leven aan mijn kind kan geven.
Ik snap heel goed dat jij blij bent met je keus, ik hoop dat je kind dat over 20 jaar ook is.
Ik snap heel goed dat jij blij bent met je keus, ik hoop dat je kind dat over 20 jaar ook is.
Thinking about thinking of you. ♫
Dat laatste is de wens van elke ouder denk ik.
Wat betreft de goede basis. Dat is voor elke ouder weer anders. Er bestaat voor mij niet 1 goede basis.
Voor jou was dit het juiste moment. Voor een ander is het liefde en ruimte. Voor mij was de basis ook goed door weer andere redenen.
De basis is voor mij vooral een mening van de (toekomstige) ouder.
[ Bericht 52% gewijzigd door Omentielvo op 27-06-2018 17:01:50 ]
Wat betreft de goede basis. Dat is voor elke ouder weer anders. Er bestaat voor mij niet 1 goede basis.
Voor jou was dit het juiste moment. Voor een ander is het liefde en ruimte. Voor mij was de basis ook goed door weer andere redenen.
De basis is voor mij vooral een mening van de (toekomstige) ouder.
[ Bericht 52% gewijzigd door Omentielvo op 27-06-2018 17:01:50 ]
Klopt maar niemand kan in de toekomst kijken. Anders had ik waarschijnlijk ook andere keuzes gemaakt.quote:
[..]
Los van dat er genoeg kinderen worden geboren waarbij de ouders dat niet wilden is het ook bewezen dat kinderen met 2 ouders (welke bij elkaar blijven) nogal wat stappen voor hebben op kinderen met een enkele ouder. Dus in die zin in het zeker egoïstischer dan wanneer je dit als stel beslist.
Mee eens. Als die goede basis er maar is!quote:
Dat laatste is de wens van elke ouder denk ik.
Wat betreft de goede basis. Dat is voor elke ouder weer anders. Er bestaat voor mij niet 1 goede basis.
Voor jou was dit het juiste moment. Voor een ander is het liefde en ruimte. Voor mij was de basis ook goed door weer andere redenen.
De basis is voor mij vooral een mening van de (toekomstige) ouder.
Maar 2 perfecte ouders is natuurlijk altijd beter dan 1 perfecte ouder.
Niet dat de perfecte ouder bestaat.
Thinking about thinking of you. ♫
Los van dat je niet hoeft te streven naar perfectie, volgens mij is goed al goed genoeg, is uit wetenschappelijk onderzoek al gebleken dat kinderen het niet slechter doen bij bewust alleenstaande moeders dan bij traditionele tweeoudergezinnen.
Er zijn zoveel variabelen die maken of een kind het goed heeft - het aantal ouders en van welk geslacht/ welke geaardheid die zijn, is echt maar een onderdeel daarvan. Dus zeggen dat bewust alleenstaande ouders egoïstisch zijn: ja, open deur. Dat ze het beter zouden kunnen laten in het belang van hun kinderen: onjuist.
Er zijn zoveel variabelen die maken of een kind het goed heeft - het aantal ouders en van welk geslacht/ welke geaardheid die zijn, is echt maar een onderdeel daarvan. Dus zeggen dat bewust alleenstaande ouders egoïstisch zijn: ja, open deur. Dat ze het beter zouden kunnen laten in het belang van hun kinderen: onjuist.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Het is al weer even geleden dat ik hier gereageerd heb. Maar alle vragen, ervaringen en anderszins interessante bijdrages zijn erg waardevol in de brij aan gedachtes die er zijn als je heel bewust nadenkt over solomoederschap (vond ik wel een erg mooie term, aangezien bewust alleenstaand moederschap ook duidt op bewust alleenstaand. Dat is niet voor iedereen, en voor mij iig niet, het geval.).
Ik ben inmiddels een boek aan het lezen dat heet: Geen partner, wel een kinderwens
Een erg fijn boek waarin eigenlijk een hoop vragen, artikelen, onderzoeken maar ook quotes van solomoeders of kinderen van donoren benoemd worden. Ik heb het boek nog niet uit, maar het is nu al de moeite waard vind ik iig.
Ik ben inmiddels ook met wat andere vrouwen in gesprek die in dezelfde fase zitten van het maken van een keuze. En door het ook echt hardop te bespreken merk ik dat de brij aan informatie steeds meer geordend raakt en het ook steeds concreter wordt waar ik voor mijzelf naar toe wil.
Heb wel een poging gewaagd om met donoren in contact te komen maar dat heb ik voor nu weer even geschrapt. Er zaten een paar aparte contacten tussen, waar ik mij op geen enkele manier comfortabel bij voelde.
Wat mij de afgelopen tijd bij mijzelf is opgevallen is dat ik steeds meer merk dat de mogelijke keuze voor co-ouderschap met een wensvader steeds minder bij mij als persoon gaat passen. Ik heb de optie nog niet volledig 'afgeschreven' maar op de voorgrond is hij ook helemaal niet.
Dan blijft er nog de keuze tussen B-donor of C-donor over. B= een donor uit een kliniek waarbij het kindje vanaf zijn/haar 16e de gegevens kan opvragen om contact te leggen. En C= een donor die je zelf zoekt en je vooraf meer weet van je donor en daar in onderling contact afspraken kunt maken hoe je met de donor de toekomst ziet.
Het is een mooi en interessant onderwerp maar toch nog steeds wel erg onderbelicht. Je ziet en leest wel veel meer over de mogelijkheden, met name gericht op de LHBTI-groep. Maar toch minder op de wens van solomoeders die heteroseksueel zijn. In de basis, de keuze van het ouderschap dmv een donor, is het 'natuurlijk' het zelfde. Maar de buitenwereld lijkt het 'normaler' te vinden dat de groep LHBTI normaler is voor de keuze van ouderschap met een donor (want het is niet de standaard man/vrouw relatie) dan een alleenstaande vrouw die kiest voor solomoederschap (ongeacht de achterliggende reden).
ik dacht ik schrijf hier weer even wat weg. Voor mijzelf, voor eventueel meelezende andere vrouwen/mannen die met dezelfde gedachtes en keuzes maken zitten, voor andere geïnteresseerden.
Ik ben inmiddels een boek aan het lezen dat heet: Geen partner, wel een kinderwens
Een erg fijn boek waarin eigenlijk een hoop vragen, artikelen, onderzoeken maar ook quotes van solomoeders of kinderen van donoren benoemd worden. Ik heb het boek nog niet uit, maar het is nu al de moeite waard vind ik iig.
Ik ben inmiddels ook met wat andere vrouwen in gesprek die in dezelfde fase zitten van het maken van een keuze. En door het ook echt hardop te bespreken merk ik dat de brij aan informatie steeds meer geordend raakt en het ook steeds concreter wordt waar ik voor mijzelf naar toe wil.
Heb wel een poging gewaagd om met donoren in contact te komen maar dat heb ik voor nu weer even geschrapt. Er zaten een paar aparte contacten tussen, waar ik mij op geen enkele manier comfortabel bij voelde.
Wat mij de afgelopen tijd bij mijzelf is opgevallen is dat ik steeds meer merk dat de mogelijke keuze voor co-ouderschap met een wensvader steeds minder bij mij als persoon gaat passen. Ik heb de optie nog niet volledig 'afgeschreven' maar op de voorgrond is hij ook helemaal niet.
Dan blijft er nog de keuze tussen B-donor of C-donor over. B= een donor uit een kliniek waarbij het kindje vanaf zijn/haar 16e de gegevens kan opvragen om contact te leggen. En C= een donor die je zelf zoekt en je vooraf meer weet van je donor en daar in onderling contact afspraken kunt maken hoe je met de donor de toekomst ziet.
Het is een mooi en interessant onderwerp maar toch nog steeds wel erg onderbelicht. Je ziet en leest wel veel meer over de mogelijkheden, met name gericht op de LHBTI-groep. Maar toch minder op de wens van solomoeders die heteroseksueel zijn. In de basis, de keuze van het ouderschap dmv een donor, is het 'natuurlijk' het zelfde. Maar de buitenwereld lijkt het 'normaler' te vinden dat de groep LHBTI normaler is voor de keuze van ouderschap met een donor (want het is niet de standaard man/vrouw relatie) dan een alleenstaande vrouw die kiest voor solomoederschap (ongeacht de achterliggende reden).
ik dacht ik schrijf hier weer even wat weg. Voor mijzelf, voor eventueel meelezende andere vrouwen/mannen die met dezelfde gedachtes en keuzes maken zitten, voor andere geïnteresseerden.
Hi MiNi1981,
Ik ben al bijna vier jaar (on)bewust alleenstaande moeder en op dit moment 5 weken zwanger van de tweede.
Mijn oudste is geboren als ‘geluk bij een ongeluk’ so to speak, de tweede nu, is van een C-donor. Ik denk dat ik er ongeveer een jaar, anderhalf jaar over gedaan heb om hem te vinden. Inderdaad zijn er wat viezige en opdringerige types tussen, en mannen die vinden dat je op je knietjes dank moet zeggen omdat ze je willen helpen. Zo iemand komt natuurlijk wel dicht bij je (dwz bij je thuis of iig heb je een of meer keren face to face contact), dus ik vond het heel belangrijk dat ik me comfortabel voelde. Op een gegeven moment werd dàt belangrijker dan het uiterlijk.
Uiteindelijk heb ik ‘mijn’ donor (ook nog met de uiterlijke kenmerken die ik wilde) gevonden op OneWish, eerst afgesproken, toen een donorcontract opgesteld en uiteindelijk de eerste donatie.
In principe is er geen contact, behalve als het kind dat wil en we hebben afgesproken dat er een keer in het jaar een update met foto’s zijn kant opgaat.
Ik ben al bijna vier jaar (on)bewust alleenstaande moeder en op dit moment 5 weken zwanger van de tweede.
Mijn oudste is geboren als ‘geluk bij een ongeluk’ so to speak, de tweede nu, is van een C-donor. Ik denk dat ik er ongeveer een jaar, anderhalf jaar over gedaan heb om hem te vinden. Inderdaad zijn er wat viezige en opdringerige types tussen, en mannen die vinden dat je op je knietjes dank moet zeggen omdat ze je willen helpen. Zo iemand komt natuurlijk wel dicht bij je (dwz bij je thuis of iig heb je een of meer keren face to face contact), dus ik vond het heel belangrijk dat ik me comfortabel voelde. Op een gegeven moment werd dàt belangrijker dan het uiterlijk.
Uiteindelijk heb ik ‘mijn’ donor (ook nog met de uiterlijke kenmerken die ik wilde) gevonden op OneWish, eerst afgesproken, toen een donorcontract opgesteld en uiteindelijk de eerste donatie.
In principe is er geen contact, behalve als het kind dat wil en we hebben afgesproken dat er een keer in het jaar een update met foto’s zijn kant opgaat.
Spannend, tweede al onderweg. Gefeliciteerd! En hoe is het contact met de vader van je eerste kindje, als ik vragen mag?quote:
Hi MiNi1981,
Ik ben al bijna vier jaar (on)bewust alleenstaande moeder en op dit moment 5 weken zwanger van de tweede.
Mijn oudste is geboren als ‘geluk bij een ongeluk’ so to speak, de tweede nu, is van een C-donor. Ik denk dat ik er ongeveer een jaar, anderhalf jaar over gedaan heb om hem te vinden. Inderdaad zijn er wat viezige en opdringerige types tussen, en mannen die vinden dat je op je knietjes dank moet zeggen omdat ze je willen helpen. Zo iemand komt natuurlijk wel dicht bij je (dwz bij je thuis of iig heb je een of meer keren face to face contact), dus ik vond het heel belangrijk dat ik me comfortabel voelde. Op een gegeven moment werd dàt belangrijker dan het uiterlijk.
Uiteindelijk heb ik ‘mijn’ donor (ook nog met de uiterlijke kenmerken die ik wilde) gevonden op OneWish, eerst afgesproken, toen een donorcontract opgesteld en uiteindelijk de eerste donatie.
In principe is er geen contact, behalve als het kind dat wil en we hebben afgesproken dat er een keer in het jaar een update met foto’s zijn kant opgaat.
[ Bericht 2% gewijzigd door Seven. op 22-08-2018 14:32:51 ]
Resistance is futile.
Ik weet niet of mijn verhaal hier past.
Ik heb een paar keer samengewoond en steevast erg ongelukkig geweest in de liefde (dat lag deels aan mezelf). Ik twijfelde altijd aan mijn kinderwens. Ik schommelde tussen 'ik wil een groot gezin' naar 'niet mijn ding' en 'ik ben te jong om het uit te sluiten'.
2,5 jaar geleden ging er weer een relatie voorbij. En toen ontstond ook een nieuwe zelfverzekerdheid, ik voelde ineens dat ik helemaal niet hoefde te wachten op 'de juiste vent' en 'de juiste omstandigheden'. Ik was sowieso wel klaar met relaties, dus ik begon me voor te bereiden op mijn toekomst alleen, en daarin de omstandigheden creëren om zelf een gezinnetje te vormen. Ik heb met mezelf een pact gesloten om de omstandigheden er naar te maken, dus eerst settelen op 1 plek en huis kopen. De goeie baan was op dat moment al een feit. En daarna verder nadenken over de invulling, ik hinkte ook heel erg op twee gedachten tussen co-ouderschap en donor.
Ik ben in het jaar dat daarop volgde vanuit Engeland terug verhuisd naar Nederland, want ik heb hier een sterker vangnet. De baan die ik nu heb, is véél beter dan mijn vorige en deze werkgever is ook veel geschikter voor jonge ouders. Ik bleef wel daten maar alleen met de intentie om te scharrelen. En toen kwam ik mijn partner tegen. Binnen een week was het mij wel duidelijk dat ik met een fantastische kerel te maken heb. En sinds ik met hem ben, weet ik dus hoe een leuke gezonde relatie kan werken. Uiteindelijk dacht ik.. fuck it, ik ga gewoon eerst kijken hoe het voelt om contact te hebben met mogelijke co-ouders, en als dat niet goed voelt, dan kan ik alsnog terugvallen op het donor-plan. Ik heb na mijn terugkeer via meerdangewenst.nl oriënterend contact gehad met een homostel, waar geen klik mee bleek te zijn. Ik heb met een bevriende homo overlegd, zijn partner wilde echter liever een adoptiekind uit China (ook vanwege zijn Chinese afkomst). Ik heb een half jaartje nadat mijn partner en ik elkaar hebben leren kennen, een superleuk huis met 3 slaapkamers gekocht (dat worden er na verbouwing 4). We zijn nu 1,5 jaar samen, hij woont er gewoon bij in en zijn dochters van 10 en 13 hebben allebei hun eigen kamer. Ik heb vanaf het begin open kaart gespeeld, dat ik bezig ben met mijn kinderwens. Hij heeft mij vrij gelaten in de contacten met de eerder genoemde homostellen, en ik heb hem de keuze gelaten of en in hoeverre hij erbij betrokken wilde zijn.
Begin dit jaar gaf hij aan dat hij een 'gewoon' gezin wilde met mij, waarin hij de vaderrol voor zichzelf wil, ware het niet dat hij een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven. Hij is daar heel stellig in, als hij had geweten van zijn afwijking, dan waren zijn dochters er niet geweest. Hij geeft ook aan dat hij zonder genetische afwijking, een biologisch kindje samen met mij zou willen. Dus sindsdien zijn we een beetje aan het rondkijken voor een Deense donor. Ik heb aan hem gevraagd om na te denken over anoniem of niet-anoniem. Ik heb een voorkeur voor niet-anoniem. Hij heeft zelf ook wel eens aangegeven dat hij het liefst een B-donor wil, maar dat was zijn eerste gedachte en deze
Als mijn huisarts volgende week terug is, dan maak ik een afspraak voor een verwijzing naar de fertiliteitskliniek. Met een Deense donor, is er momenteel een wachtlijst van 9 weken (volgens mij 9 weken wachten voor het eerste consult, en dan 9 weken wachten voor de behandeling). Dus hopelijk eind oktober/begin november het eerste consult en dan rond de jaarwisseling beginnen met actief proberen..! Hopelijk gaat het allemaal een beetje volgens dat plan, dan zou ik binnen een jaar of 2 al moeder kunnen zijn. En tegen de verwachting in, samen met een geweldige partner/vader,
Ik heb een paar keer samengewoond en steevast erg ongelukkig geweest in de liefde (dat lag deels aan mezelf). Ik twijfelde altijd aan mijn kinderwens. Ik schommelde tussen 'ik wil een groot gezin' naar 'niet mijn ding' en 'ik ben te jong om het uit te sluiten'.
2,5 jaar geleden ging er weer een relatie voorbij. En toen ontstond ook een nieuwe zelfverzekerdheid, ik voelde ineens dat ik helemaal niet hoefde te wachten op 'de juiste vent' en 'de juiste omstandigheden'. Ik was sowieso wel klaar met relaties, dus ik begon me voor te bereiden op mijn toekomst alleen, en daarin de omstandigheden creëren om zelf een gezinnetje te vormen. Ik heb met mezelf een pact gesloten om de omstandigheden er naar te maken, dus eerst settelen op 1 plek en huis kopen. De goeie baan was op dat moment al een feit. En daarna verder nadenken over de invulling, ik hinkte ook heel erg op twee gedachten tussen co-ouderschap en donor.
Ik ben in het jaar dat daarop volgde vanuit Engeland terug verhuisd naar Nederland, want ik heb hier een sterker vangnet. De baan die ik nu heb, is véél beter dan mijn vorige en deze werkgever is ook veel geschikter voor jonge ouders. Ik bleef wel daten maar alleen met de intentie om te scharrelen. En toen kwam ik mijn partner tegen. Binnen een week was het mij wel duidelijk dat ik met een fantastische kerel te maken heb. En sinds ik met hem ben, weet ik dus hoe een leuke gezonde relatie kan werken. Uiteindelijk dacht ik.. fuck it, ik ga gewoon eerst kijken hoe het voelt om contact te hebben met mogelijke co-ouders, en als dat niet goed voelt, dan kan ik alsnog terugvallen op het donor-plan. Ik heb na mijn terugkeer via meerdangewenst.nl oriënterend contact gehad met een homostel, waar geen klik mee bleek te zijn. Ik heb met een bevriende homo overlegd, zijn partner wilde echter liever een adoptiekind uit China (ook vanwege zijn Chinese afkomst). Ik heb een half jaartje nadat mijn partner en ik elkaar hebben leren kennen, een superleuk huis met 3 slaapkamers gekocht (dat worden er na verbouwing 4). We zijn nu 1,5 jaar samen, hij woont er gewoon bij in en zijn dochters van 10 en 13 hebben allebei hun eigen kamer. Ik heb vanaf het begin open kaart gespeeld, dat ik bezig ben met mijn kinderwens. Hij heeft mij vrij gelaten in de contacten met de eerder genoemde homostellen, en ik heb hem de keuze gelaten of en in hoeverre hij erbij betrokken wilde zijn.
Begin dit jaar gaf hij aan dat hij een 'gewoon' gezin wilde met mij, waarin hij de vaderrol voor zichzelf wil, ware het niet dat hij een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven. Hij is daar heel stellig in, als hij had geweten van zijn afwijking, dan waren zijn dochters er niet geweest. Hij geeft ook aan dat hij zonder genetische afwijking, een biologisch kindje samen met mij zou willen. Dus sindsdien zijn we een beetje aan het rondkijken voor een Deense donor. Ik heb aan hem gevraagd om na te denken over anoniem of niet-anoniem. Ik heb een voorkeur voor niet-anoniem. Hij heeft zelf ook wel eens aangegeven dat hij het liefst een B-donor wil, maar dat was zijn eerste gedachte en deze
Als mijn huisarts volgende week terug is, dan maak ik een afspraak voor een verwijzing naar de fertiliteitskliniek. Met een Deense donor, is er momenteel een wachtlijst van 9 weken (volgens mij 9 weken wachten voor het eerste consult, en dan 9 weken wachten voor de behandeling). Dus hopelijk eind oktober/begin november het eerste consult en dan rond de jaarwisseling beginnen met actief proberen..! Hopelijk gaat het allemaal een beetje volgens dat plan, dan zou ik binnen een jaar of 2 al moeder kunnen zijn. En tegen de verwachting in, samen met een geweldige partner/vader,
Resistance is futile.
Haha, herkenbaar. Vol goede moed aan het co-ouderschap idee beginnen en gaandeweg ontdekken dat het je minder en minder aanspreekt.quote:
Het is al weer even geleden dat ik hier gereageerd heb. Maar alle vragen, ervaringen en anderszins interessante bijdrages zijn erg waardevol in de brij aan gedachtes die er zijn als je heel bewust nadenkt over solomoederschap (vond ik wel een erg mooie term, aangezien bewust alleenstaand moederschap ook duidt op bewust alleenstaand. Dat is niet voor iedereen, en voor mij iig niet, het geval.).
Ik ben inmiddels een boek aan het lezen dat heet: Geen partner, wel een kinderwens
Een erg fijn boek waarin eigenlijk een hoop vragen, artikelen, onderzoeken maar ook quotes van solomoeders of kinderen van donoren benoemd worden. Ik heb het boek nog niet uit, maar het is nu al de moeite waard vind ik iig.
Ik ben inmiddels ook met wat andere vrouwen in gesprek die in dezelfde fase zitten van het maken van een keuze. En door het ook echt hardop te bespreken merk ik dat de brij aan informatie steeds meer geordend raakt en het ook steeds concreter wordt waar ik voor mijzelf naar toe wil.
Heb wel een poging gewaagd om met donoren in contact te komen maar dat heb ik voor nu weer even geschrapt. Er zaten een paar aparte contacten tussen, waar ik mij op geen enkele manier comfortabel bij voelde.
Wat mij de afgelopen tijd bij mijzelf is opgevallen is dat ik steeds meer merk dat de mogelijke keuze voor co-ouderschap met een wensvader steeds minder bij mij als persoon gaat passen. Ik heb de optie nog niet volledig 'afgeschreven' maar op de voorgrond is hij ook helemaal niet.
Dan blijft er nog de keuze tussen B-donor of C-donor over. B= een donor uit een kliniek waarbij het kindje vanaf zijn/haar 16e de gegevens kan opvragen om contact te leggen. En C= een donor die je zelf zoekt en je vooraf meer weet van je donor en daar in onderling contact afspraken kunt maken hoe je met de donor de toekomst ziet.
Het is een mooi en interessant onderwerp maar toch nog steeds wel erg onderbelicht. Je ziet en leest wel veel meer over de mogelijkheden, met name gericht op de LHBTI-groep. Maar toch minder op de wens van solomoeders die heteroseksueel zijn. In de basis, de keuze van het ouderschap dmv een donor, is het 'natuurlijk' het zelfde. Maar de buitenwereld lijkt het 'normaler' te vinden dat de groep LHBTI normaler is voor de keuze van ouderschap met een donor (want het is niet de standaard man/vrouw relatie) dan een alleenstaande vrouw die kiest voor solomoederschap (ongeacht de achterliggende reden).
ik dacht ik schrijf hier weer even wat weg. Voor mijzelf, voor eventueel meelezende andere vrouwen/mannen die met dezelfde gedachtes en keuzes maken zitten, voor andere geïnteresseerden.
Heb je al eens op de website van Cryos gekeken? Ik heb dat een paar maanden geleden voor het eerst gedaan, mijn bek viel open.
. Een vriendin van me is ook via een (Nederlandse) donor in verwachting geraakt via het ziekenhuis in Arnhem. Dus zij mocht niet zelf kiezen, plus wachtlijst en naar nu blijkt: de administratie van dit ziekenhuis is een enorme puinhoop, dus daar wil ik zelf niet naartoe. Ze heeft de biologische vader zelf opgespoord en via zelf-inseminatie heeft ze een tweede kindje met hem gekregen. Ze hebben regelmatig contact met hem, de invulling die zij er aan geven is heel leuk (vind ik).
Resistance is futile.
Jij hebt toch een vriend?quote:
[..]
Haha, herkenbaar. Vol goede moed aan het co-ouderschap idee beginnen en gaandeweg ontdekken dat het je minder en minder aanspreekt.
Heb je al eens op de website van Cryos gekeken? Ik heb dat een paar maanden geleden voor het eerst gedaan, mijn bek viel open.
Een vriendin van me is ook via een (Nederlandse) donor in verwachting geraakt via het ziekenhuis in Arnhem. Dus zij mocht niet zelf kiezen, plus wachtlijst en naar nu blijkt: de administratie van dit ziekenhuis is een enorme puinhoop, dus daar wil ik zelf niet naartoe. Ze heeft de biologische vader zelf opgespoord en via zelf-inseminatie heeft ze een tweede kindje met hem gekregen. Ze hebben regelmatig contact met hem, de invulling die zij er aan geven is heel leuk (vind ik).
Dat klopt. Toen ik hem leerde kennen, had ik mijn leven net omgegooid omdat ik single moeder zou worden, maar daar kwam hij tussendoor fietsen.quote:
We willen graag samen een kindje, maar geen biologische omdat Six. een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven.
Resistance is futile.
quote:
Maakt niet uit.
Co-ouderschap heb ik nooit aan gedacht
Dus de manier hoe was een vrij makkelijke keus.
Om echt de stap te nemen ben ik echt wel heel lang mee bezig geweest. Ik ging rammelen rond mijn dertigste. Maar in het begin meer als wens. Toen een nichtje van mij zwanger raakte wist ik echt dat ik het ook wilde en ben ik meer gaan denken over de manier waarop. Maar zelfs toen duurde het nog een jaar voordat ik de knoop doorhakte.
Het alleenstaand ouderschap en sowieso het moeder worden overviel me. Er waren achteraf zoveel dingen die ik gewoon niet voorzien had.
Maar elke dag ben ik nog zo blij met de gemaakte stap.
Ik ben even benieuwd naar de dingen die je niet aan zag komen?
Resistance is futile.
Oh zo. Ik snap dat hij zijn afwijking niet door wil geven.quote:
[..]
Dat klopt. Toen ik hem leerde kennen, had ik mijn leven net omgegooid omdat ik single moeder zou worden, maar daar kwam hij tussendoor fietsen.
We willen graag samen een kindje, maar geen biologische omdat Six. een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven.
Denemarken nog een optie voor jou? Mijn buurvrouw is ook een BAM en die heeft het via een kliniek in Denemarken gedaan.
Dat is dé optie zelfs. Voordat hij in beeld was, neigde ik meer naar co-ouderschap. Maar natuurlijk wil ik mijn partner het liefst als vaderfiguur.quote:
[..]
Oh zo. Ik snap dat hij zijn afwijking niet door wil geven.
Denemarken nog een optie voor jou? Mijn buurvrouw is ook een BAM en die heeft het via een kliniek in Denemarken gedaan.
Ik wil via Isala kliniek in Zwolle, zij werken samen met Cryos. Vriendin van mij is in de administratieve kutzooi van het ziekenhuis in Arnhem terechtgekomen, dit heeft een grote impact gehad op het leven van haar, haar gezin en ook een enorme impact op de donor.
Trouwens, diegenen die Cryos overwegen: sinds 1 juli is de Deense wetgeving veranderd.
Ik vermoed dus dat thuisinseminatie niet meer tot de mogelijkheden hoort, maar ik wil er toch naar vragen tijdens mijn consult.quote:Verzendt u donorsperma wereldwijd aan particuliere cliënten voor thuisinseminatie?
Cryos International Denmark is een spermabank die valt onder de Deense wetgeving en mag per 1 juli 2018 niet meer leveren aan anderen dan goedgekeurde weefselcentra, vruchtbaarheidsklinieken, ziekenhuisafdelingen en geautoriseerde professionele zorgverleners.
Geen veranderingen voor bezorging aan vruchtbaarheidsklinieken en ziekenhuizen
Na 1 juli 2018 blijft het voor onze privé cliënten gelukkig nog steeds mogelijk om orders en reserveringen bij Cryos te maken om donorsperma te laten bezorgen bij goedgekeurde weefselcentra, vruchtbaarheidsklinieken, ziekenhuisafdelingen en geautoriseerde professionele gezondheidsverzorgers.
Resistance is futile.
Ja dat van het ziekenhuis in Arnhem heb ik ook gelezen. Dat blijft natuurlijk altijd een risico.quote:
[..]
Haha, herkenbaar. Vol goede moed aan het co-ouderschap idee beginnen en gaandeweg ontdekken dat het je minder en minder aanspreekt.
Heb je al eens op de website van Cryos gekeken? Ik heb dat een paar maanden geleden voor het eerst gedaan, mijn bek viel open.
Een vriendin van me is ook via een (Nederlandse) donor in verwachting geraakt via het ziekenhuis in Arnhem. Dus zij mocht niet zelf kiezen, plus wachtlijst en naar nu blijkt: de administratie van dit ziekenhuis is een enorme puinhoop, dus daar wil ik zelf niet naartoe. Ze heeft de biologische vader zelf opgespoord en via zelf-inseminatie heeft ze een tweede kindje met hem gekregen. Ze hebben regelmatig contact met hem, de invulling die zij er aan geven is heel leuk (vind ik).
Niet om het te bagatelliseren, maar het zal mij niets verbazen dat dit op meer plekken het geval zal zijn maar (nog) niet bekend. En dat is, en vind ik ook, een enorm risico.
Ja de Deense website ken ik. Bijzonder hoeveel je vooraf van die donoren kunt weten. Heb je voor je eigen gevoel het wel (iets) meer in de hand. Maar het prijskaartje is er ook naar (natuurlijk).
Ik moet de afspraak met de huisarts nog maken, maar soms voelt het ook wel een beetje als een soort van tikkende tijdbom. Vooral vanuit de gedachte dat het niet bij een eerste of tweede poging direct raak hoeft te zijn.
Maar ik merk ook dat de tijd die ik er voor neem, er over nadenk en er met mensen over praat het vooral steeds concreter wordt en dat is en voelt goed.
Uit nieuwsgierigheid: kan dat niet worden voorkomen met embryoselectie?quote:
We willen graag samen een kindje, maar geen biologische omdat Six. een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven.
Als het moment daar is, dan weet je het wel.quote:
[..]
Ja dat van het ziekenhuis in Arnhem heb ik ook gelezen. Dat blijft natuurlijk altijd een risico.
Niet om het te bagatelliseren, maar het zal mij niets verbazen dat dit op meer plekken het geval zal zijn maar (nog) niet bekend. En dat is, en vind ik ook, een enorm risico.
Ja de Deense website ken ik. Bijzonder hoeveel je vooraf van die donoren kunt weten. Heb je voor je eigen gevoel het wel (iets) meer in de hand. Maar het prijskaartje is er ook naar (natuurlijk).
Ik moet de afspraak met de huisarts nog maken, maar soms voelt het ook wel een beetje als een soort van tikkende tijdbom. Vooral vanuit de gedachte dat het niet bij een eerste of tweede poging direct raak hoeft te zijn.
Maar ik merk ook dat de tijd die ik er voor neem, er over nadenk en er met mensen over praat het vooral steeds concreter wordt en dat is en voelt goed.
Ik heb tot zover alleen uitgebreide profielen bekeken. Het is wel aan de prijs inderdaad...!
Resistance is futile.
Dat weet ik niet. Ik zal het in ieder geval voorleggen bij de dokter.quote:
[..]
Uit nieuwsgierigheid: kan dat niet worden voorkomen met embryoselectie?
Resistance is futile.
Off topic, maar is embryoselectie oid niet mogelijk voor jullie? Of andere vormen van selectie?quote:
Ik weet niet of mijn verhaal hier past.
Ik heb een paar keer samengewoond en steevast erg ongelukkig geweest in de liefde (dat lag deels aan mezelf). Ik twijfelde altijd aan mijn kinderwens. Ik schommelde tussen 'ik wil een groot gezin' naar 'niet mijn ding' en 'ik ben te jong om het uit te sluiten'.
2,5 jaar geleden ging er weer een relatie voorbij. En toen ontstond ook een nieuwe zelfverzekerdheid, ik voelde ineens dat ik helemaal niet hoefde te wachten op 'de juiste vent' en 'de juiste omstandigheden'. Ik was sowieso wel klaar met relaties, dus ik begon me voor te bereiden op mijn toekomst alleen, en daarin de omstandigheden creëren om zelf een gezinnetje te vormen. Ik heb met mezelf een pact gesloten om de omstandigheden er naar te maken, dus eerst settelen op 1 plek en huis kopen. De goeie baan was op dat moment al een feit. En daarna verder nadenken over de invulling, ik hinkte ook heel erg op twee gedachten tussen co-ouderschap en donor.
Ik ben in het jaar dat daarop volgde vanuit Engeland terug verhuisd naar Nederland, want ik heb hier een sterker vangnet. De baan die ik nu heb, is véél beter dan mijn vorige en deze werkgever is ook veel geschikter voor jonge ouders. Ik bleef wel daten maar alleen met de intentie om te scharrelen. En toen kwam ik mijn partner tegen. Binnen een week was het mij wel duidelijk dat ik met een fantastische kerel te maken heb. En sinds ik met hem ben, weet ik dus hoe een leuke gezonde relatie kan werken. Uiteindelijk dacht ik.. fuck it, ik ga gewoon eerst kijken hoe het voelt om contact te hebben met mogelijke co-ouders, en als dat niet goed voelt, dan kan ik alsnog terugvallen op het donor-plan. Ik heb na mijn terugkeer via meerdangewenst.nl oriënterend contact gehad met een homostel, waar geen klik mee bleek te zijn. Ik heb met een bevriende homo overlegd, zijn partner wilde echter liever een adoptiekind uit China (ook vanwege zijn Chinese afkomst). Ik heb een half jaartje nadat mijn partner en ik elkaar hebben leren kennen, een superleuk huis met 3 slaapkamers gekocht (dat worden er na verbouwing 4). We zijn nu 1,5 jaar samen, hij woont er gewoon bij in en zijn dochters van 10 en 13 hebben allebei hun eigen kamer. Ik heb vanaf het begin open kaart gespeeld, dat ik bezig ben met mijn kinderwens. Hij heeft mij vrij gelaten in de contacten met de eerder genoemde homostellen, en ik heb hem de keuze gelaten of en in hoeverre hij erbij betrokken wilde zijn.
Begin dit jaar gaf hij aan dat hij een 'gewoon' gezin wilde met mij, waarin hij de vaderrol voor zichzelf wil, ware het niet dat hij een genetische afwijking heeft die hij niet door wil geven. Hij is daar heel stellig in, als hij had geweten van zijn afwijking, dan waren zijn dochters er niet geweest. Hij geeft ook aan dat hij zonder genetische afwijking, een biologisch kindje samen met mij zou willen. Dus sindsdien zijn we een beetje aan het rondkijken voor een Deense donor. Ik heb aan hem gevraagd om na te denken over anoniem of niet-anoniem. Ik heb een voorkeur voor niet-anoniem. Hij heeft zelf ook wel eens aangegeven dat hij het liefst een B-donor wil, maar dat was zijn eerste gedachte en deze
Als mijn huisarts volgende week terug is, dan maak ik een afspraak voor een verwijzing naar de fertiliteitskliniek. Met een Deense donor, is er momenteel een wachtlijst van 9 weken (volgens mij 9 weken wachten voor het eerste consult, en dan 9 weken wachten voor de behandeling). Dus hopelijk eind oktober/begin november het eerste consult en dan rond de jaarwisseling beginnen met actief proberen..! Hopelijk gaat het allemaal een beetje volgens dat plan, dan zou ik binnen een jaar of 2 al moeder kunnen zijn. En tegen de verwachting in, samen met een geweldige partner/vader,
Schijnt wel veel te kunnen tegenwoordig.
Whatever...
Ja, dat dus... Sorry, ik had niet alles gelezen.quote:
[..]
Uit nieuwsgierigheid: kan dat niet worden voorkomen met embryoselectie?
Whatever...
Ik wist niet eens dat dit al kan, om heel eerlijk te zijn...! Maar eens bespreken met mijn vent.
Resistance is futile.
Hangt heel erg van de afwijking af. En het moet ook betaald worden door de verzekeraar, want het is duur.quote:
Ik wist niet eens dat dit al kan, om heel eerlijk te zijn...! Maar eens bespreken met mijn vent.
https://www.pgdnederland.nl
Whatever...
Verzekering zoek ik uit. IVF wordt vergoed. Een intake in Maastricht, en dan zullen we het weten of dit mogelijk is voor ons.quote:
[..]
Hangt heel erg van de afwijking af. En het moet ook betaald worden door de verzekeraar, want het is duur.
https://www.pgdnederland.nl
Resistance is futile.
Ik heb dit traject 4 keer doorlopen. PGD wordt in principe net als IVF vergoed door de zorgverzekering. Wel met het max. van 3 pogingen per doorgaande zwangerschap van minimaal x weken.quote:
[..]
Verzekering zoek ik uit. IVF wordt vergoed. Een intake in Maastricht, en dan zullen we het weten of dit mogelijk is voor ons.
Mocht jouw aandoening er nog niet bij staan, dan kan het ook dat ze een PGD test specifiek voor jou aandoening gaan ontwikkelen indien dat mogelijk is.
Ik zie nu pas dat dit topic er is.
TS, ik ben een kind van een alleenstaande moeder. Niet bewust alleenstaand, wel bewust moeder Toen zij na haar 30e nog geen goede partner had, wilde ze toch heel erg graag een kindje. Een vriend van een vriendin was al donor bij een kliniek en wilde in dit geval ook wel donor zijn. De afspraak was, geen rechten en geen plichten. Er is altijd contact geweest, al was het niet als vaderfiguur, maar meer als verre vriend.
Een vader in huis heb ik nooit gemist. Mijn moeder was gewoon mijn ouder, meer was ik niet gewend en was ook niet nodig. Een vaderfiguur / rolmodel zag ik wel bij vriendinnetjes thuis maar heb ik nooit gewenst. Ik ben altijd heel erg blij geweest dat ik gewoon weet wie mijn vader is. Ik lijk ook nog eens enorm op hem, en ik denk dat ik me anders altijd afgevraagd zou hebben van wie ik nou mijn genen zou hebben. Er was geen gehei, geen 'wachten tot je oud genoeg bent', er was gewoon altijd duidelijkheid.
Dit kan misschien nog helpen bij je keuze tussen donor B of C. Succes met alles!
Ohja, en my two cents over alleenstaand ouderschap: volgens mij is een kindje sowieso goed af als het heel gewenst is. In één of in twee gezinnen
TS, ik ben een kind van een alleenstaande moeder. Niet bewust alleenstaand, wel bewust moeder
Toen zij na haar 30e nog geen goede partner had, wilde ze toch heel erg graag een kindje. Een vriend van een vriendin was al donor bij een kliniek en wilde in dit geval ook wel donor zijn. De afspraak was, geen rechten en geen plichten. Er is altijd contact geweest, al was het niet als vaderfiguur, maar meer als verre vriend. Een vader in huis heb ik nooit gemist. Mijn moeder was gewoon mijn ouder, meer was ik niet gewend en was ook niet nodig. Een vaderfiguur / rolmodel zag ik wel bij vriendinnetjes thuis maar heb ik nooit gewenst. Ik ben altijd heel erg blij geweest dat ik gewoon weet wie mijn vader is. Ik lijk ook nog eens enorm op hem, en ik denk dat ik me anders altijd afgevraagd zou hebben van wie ik nou mijn genen zou hebben. Er was geen gehei, geen 'wachten tot je oud genoeg bent', er was gewoon altijd duidelijkheid.
Dit kan misschien nog helpen bij je keuze tussen donor B of C. Succes met alles!
Ohja, en my two cents over alleenstaand ouderschap: volgens mij is een kindje sowieso goed af als het heel gewenst is. In één of in twee gezinnen
En hopelijk ben je nu trotse moeder?quote:
[..]
Ik heb dit traject 4 keer doorlopen. PGD wordt in principe net als IVF vergoed door de zorgverzekering. Wel met het max. van 3 pogingen per doorgaande zwangerschap van minimaal x weken.
Mocht jouw aandoening er nog niet bij staan, dan kan het ook dat ze een PGD test specifiek voor jou aandoening gaan ontwikkelen indien dat mogelijk is.
Resistance is futile.
Dankjewel voor je verhaal LadyBlack! Fijn om te lezen hoe jij het als kind van een solomoeder (vind ik na het lezen van een boek hierover een fijner begrip, want idd veel vrouwen zijn niet bewust alleenstaand) hebt ervaren om zonder vaderfiguur op te groeien maar wel gedurende je opvoeding en het ouder worden proces te weten wie je biologische vader is zonder de daaraan hangende rol.quote:
Ik zie nu pas dat dit topic er is.
TS, ik ben een kind van een alleenstaande moeder. Niet bewust alleenstaand, wel bewust moeder
Een vader in huis heb ik nooit gemist. Mijn moeder was gewoon mijn ouder, meer was ik niet gewend en was ook niet nodig. Een vaderfiguur / rolmodel zag ik wel bij vriendinnetjes thuis maar heb ik nooit gewenst. Ik ben altijd heel erg blij geweest dat ik gewoon weet wie mijn vader is. Ik lijk ook nog eens enorm op hem, en ik denk dat ik me anders altijd afgevraagd zou hebben van wie ik nou mijn genen zou hebben. Er was geen gehei, geen 'wachten tot je oud genoeg bent', er was gewoon altijd duidelijkheid.
Dit kan misschien nog helpen bij je keuze tussen donor B of C. Succes met alles!
Ohja, en my two cents over alleenstaand ouderschap: volgens mij is een kindje sowieso goed af als het heel gewenst is. In één of in twee gezinnen
Wat mij momenteel 'afschrikt' in de keuze van een bekende donor is dat ik gelezen heb dat als de donor zelf ook maar een soort van zorgtaak heeft/krijgt, direct of in de toekomst, dit via een rechter voor kan laten komen als de donor toch een soort van contact zou willen meer dan een donor+ is zeg maar.
Nou moet ik eerlijk toegeven dat die gedachte erg gestoeld is bij mij op het hebben van 0 vertrouwen in mannen. Sorry voor de mannelijke meelezer. En ja ik kan dit echt wel iets wat nuanceren voor mijzelf dat niet iedere man zo is. Maar dat gevoel is er nu wel. Dat maakt het iets 'enger'. Want juist wat ik niet wil is een strijd om kinderen. Niet als ik kinderen zou krijgen met een partner waar ik nu zo enorm veel van zou houden maar het later misschien mis gaat (je hoort de vechtscheidingen over de hoofden van kinderen te vaak).
Dat maakt ook dat, na mijn laatste 2 ervaringen (zonder daar verder diep op in te gaan) in relaties, ik de keuze om voor solomoederschap te willen gaan wel heel sterk is. Ook al gun ik mijzelf een partner ooit, nu voelt alles alsof ik dat niet wil. En heb ik altijd gezegd noot een partner te willen om kinderen mee te krijgen.
En om dan te lezen dat je ook een strijd zou kunnen krijgen met een bekende donor (zelf gevonden donor) kwam wel even binnen zeg maar.
Maar tegelijk zou zowel ik als voor mijn kindje het wel fijn vinden om iets meer dan een stukje papier te kennen van een donor. Om daarnaast ook weer als tegenargument te geven dat de zoektocht daarnaar met al die 'aparte' figuren mij ook wel weer daar nog van weghouden....
Toch nog een heel verhaal zo vroeg op de morgen...
Nogmaals dank voor jouw kijk hierop vanuit je eigen ervaring! Heel fijn!
Jij ook bedankt voor je verhaal! Wat fijn dat nr 2 nu onderweg is.quote:
Hi MiNi1981,
Ik ben al bijna vier jaar (on)bewust alleenstaande moeder en op dit moment 5 weken zwanger van de tweede.
Mijn oudste is geboren als ‘geluk bij een ongeluk’ so to speak, de tweede nu, is van een C-donor. Ik denk dat ik er ongeveer een jaar, anderhalf jaar over gedaan heb om hem te vinden. Inderdaad zijn er wat viezige en opdringerige types tussen, en mannen die vinden dat je op je knietjes dank moet zeggen omdat ze je willen helpen. Zo iemand komt natuurlijk wel dicht bij je (dwz bij je thuis of iig heb je een of meer keren face to face contact), dus ik vond het heel belangrijk dat ik me comfortabel voelde. Op een gegeven moment werd dàt belangrijker dan het uiterlijk.
Uiteindelijk heb ik ‘mijn’ donor (ook nog met de uiterlijke kenmerken die ik wilde) gevonden op OneWish, eerst afgesproken, toen een donorcontract opgesteld en uiteindelijk de eerste donatie.
In principe is er geen contact, behalve als het kind dat wil en we hebben afgesproken dat er een keer in het jaar een update met foto’s zijn kant opgaat.
Hoe lang ben je met deze donor in contact geweest alvorens je tot de 'daad' van ZI? bent overgegaan?
OneWish ken ik wel, hoewel (nog) geen lidmaatschap weet ik van het bestaan af.
Wat ik tevens ook weer het 'nadeel' vind van een C-donor. Is dat je moet vertrouwen op hoeveel donaties hij doet bij andere vrouwen.
Maar ja dan kom ik weer even uit dat het vertrouwen in mannen (momenteel) dusdanig beschadigd is dat ik dat lastig vind om in te schatten.
nu echt haasten...
Haal je dan niet twee dingen voor elkaar in je vertrouwen in mannen?quote:
[..]
Jij ook bedankt voor je verhaal! Wat fijn dat nr 2 nu onderweg is.
Hoe lang ben je met deze donor in contact geweest alvorens je tot de 'daad' van ZI? bent overgegaan?
OneWish ken ik wel, hoewel (nog) geen lidmaatschap weet ik van het bestaan af.
Wat ik tevens ook weer het 'nadeel' vind van een C-donor. Is dat je moet vertrouwen op hoeveel donaties hij doet bij andere vrouwen.
Maar ja dan kom ik weer even uit dat het vertrouwen in mannen (momenteel) dusdanig beschadigd is dat ik dat lastig vind om in te schatten.
nu echt haasten...
Resistance is futile.
Nee hoor, er is gewoon geen vertrouwen.quote:
[..]
Haal je dan niet twee dingen voor elkaar in je vertrouwen in mannen?
In alle mannen? Wowquote:
[..]
Nee hoor, er is gewoon geen vertrouwen.
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Niet lullig bedoeld, maar denk je niet dat je daar eerst mee moet dealen, voor je zoiets op je kindje gaat projecteren?quote:
[..]
Nee hoor, er is gewoon geen vertrouwen.
Ik ben van mening dat je wel twee dingen door elkaar haalt. Natuurlijk zijn er wel betrouwbare mannen, alleen in relaties lukt het voor jou niet. Maar met de biologische vader van jouw kindje, zul je dan ook geen liefdesrelatie hebben.
Resistance is futile.
Dan heb je niet goed gelezen. Want ik zeg letterlijk dat ik het gevoel van 0 vertrouwen in mannen prima kan nuanceren dat niet iedere man zo is.quote:
Neemt niet weg dat het vertrouwen wat er nu niet is wel leidend is voor beslissingen die ik vandaag de dag neem passend bij waar je je nu bevindt qua gevoel en gedachtes zolang je alles daarin zelf goed kunt afwegen en nuanceren.
Ja van 3 zelfs. Best een aardig succesverhaal.quote:
[..]
En hopelijk ben je nu trotse moeder?
Bijzondere denkbeelden wel en ik geloof dat ik me niets kan voorstellen bij je beslissingen om die redenquote:
[..]
Dan heb je niet goed gelezen. Want ik zeg letterlijk dat ik het gevoel van 0 vertrouwen in mannen prima kan nuanceren dat niet iedere man zo is.
Neemt niet weg dat het vertrouwen wat er nu niet is wel leidend is voor beslissingen die ik vandaag de dag neem passend bij waar je je nu bevindt qua gevoel en gedachtes zolang je alles daarin zelf goed kunt afwegen en nuanceren.
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Fijn om te horen en fijn voor jou! Als we deze weg inslaan, mag ik je dan eens een pb sturen als ik vragen heb? Mezelf kennende, ik zal er dan vast wel een topic over aanmaken.quote:
[..]
Ja van 3 zelfs. Best een aardig succesverhaal.
Resistance is futile.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |