Waarom wordt de een werkloos en de ander niet?

- omstandigheden;
- de capiciteiten om met genoemde omstandigheden om te gaan.

Werken moet in je aard liggen

quote:

Op maandag 26 maart 2018 01:41 schreef paddestoelensoep het volgende:
- omstandigheden;
- de capiciteiten om met genoemde omstandigheden om te gaan.

dit.

Wat ik zelf vaak zie in mijn werk is dat mensen onverantwoord met geld om gaan. Huis kopen op je maximale leencapaciteit. Paar kredietjes erbij, financiering van een luxe auto. En dan gebeuren er "live events" en kan dat allemaal niet meer betaald en wordt de spiraal naar beneden ingezet.

Als je een sobere levensstijl hebt kan je dit soort dingen opvangen, en dan kan je ook makkelijker een eenvoudigere baan aannemen om het hoofd boven water te houden. Mensen zetten zich vaak klem door onverantwoorde beslissingen te nemen die goed gaan zolang de vette baan blijft lopen. Maar ze denken nooit na over wat er gebeurd als ze ziek of ontslagen worden, gaan scheiden of er een overlijden van de partner komt.

Enerzijds het gevolg van gemaakte keuzes.
Anderzijds heeft het te maken met geluk/pech.

Keuzes: Wie zijn vaste lasten laag houdt en een buffer heeft, komt niet meteen in financiële problemen als het inkomen tijdelijk achteruit gaat. Wie met zijn leuke goedbetaalde baan aan het eind van de maand al niks over houdt, heeft in de eerste maand dat hij werkloos is meteen een financieel tekort waardoor de neerwaartse spiraal is ingezet.

Dat laatste zorgt voor stress en dat heeft weer negatieve invloed op je relatie en ook op de sollicitaties die je doet.

Stress in de relatie zorgt ook weer voor stress bij de partner op het werk. Daardoor komt partner hoger op het lijstje "die gaat er als eerste uit als we moeten reorganiseren".

Daarnaast is er de factor pech/geluk. Niet iedereen wordt in korte tijd met een reeks gebeurtenissen geconfronteerd die voor veel stress en emoties zorgen. Als je moeder net is overleden, je schoonvader ernstig ziek en je partner zijn baan kwijt is, zie dan zelf nog maar even vrolijk en productief als altijd je werk te doen....

Het is een kwestie van geluk/pech soms maar ook veel niet de realiteit onder ogen willen zien. Op tijd aanpassingen maken, niet hopen dat het goed komt, maar weten wat wel en niet (meer) kan.

Wat helpt is goed inzicht hebben in je financien (dan weet je wat het directe gevolg is), een buffer in spaargeld hebben, van tevoren nadenken over the "what if" en bereid zijn om snel een stap terug te zetten. En inderdaad, zorg voor buffers. Buffers als spaargeld maar ook in lopende uitgaven.

Ik verdien goed, maar het huis is niet het duurste huis wat we kunnen kopen. Het is een prima huis en zorgt ervoor dat we ook nog vet op vakantie kunnen en ons niets hoeven te ontzeggen. Mocht ik werkeloos raken, dan maar even niet vet op vakantie, en dan maar wel even op de aanbiedingen lopen bij de super en geen luxe meer. En als er geen uitzicht is snel op verbetering ( een baan), dan nadenken over verhuizen naar een goedkoper huis.

En ja, je kop erbij houden zakelijk als het persoonlijk tegen zit. Daar zie je mensen of verkeerde beslissingen nemen (met hoop in het hart) of de kop in het zand steken. En dan kan het soms hard gaan. En voor je het weet zit je dan in schulden en de rente en kosten, die blijven je dan de ellende in trekken. Dat is het vaak. Inkomsten-uitgaven worden dan sterk beinvloed door alles van de schulden, en dan blijf je achter de feiten aanlopen.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 02:25 schreef Geerd het volgende:
Werken moet in je aard liggen

quote:

Op maandag 26 maart 2018 08:46 schreef Ivo1985 het volgende:
Enerzijds het gevolg van gemaakte keuzes.
Anderzijds heeft het te maken met geluk/pech.

Daarnaast is er de factor pech/geluk. Niet iedereen wordt in korte tijd met een reeks gebeurtenissen geconfronteerd die voor veel stress en emoties zorgen. Als je moeder net is overleden, je schoonvader ernstig ziek en je partner zijn baan kwijt is, zie dan zelf nog maar even vrolijk en productief als altijd je werk te doen....

Kan ook domweg de tijd/periode zijn (geluk/pech). 30 jaar geleden kostte een huis (omgerekend) 70 - 100.000 ¤'s, kon je amper op krediet kopen en waren de zaken minder ingewikkeld geregeld. Je zat in het ziekenfonds (of niet), had een baan voor het leven bij hetzelfde bedrijf, bouwde pensioen op en ging in een VUT- WAO-achtige regeling als je na je 50-ste niet meer mee kon.

Tegenwoordig alles veel voller, gejaagder, op winstbejag gericht ´n overal zelf voor verantwoordelijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door blomke op 26-03-2018 13:01:28 ]

quote:

Op maandag 26 maart 2018 09:27 schreef HMS het volgende:
En ja, je kop erbij houden zakelijk als het persoonlijk tegen zit. Daar zie je mensen of verkeerde beslissingen nemen (met hoop in het hart) of de kop in het zand steken. En dan kan het soms hard gaan. En voor je het weet zit je dan in schulden en de rente en kosten, die blijven je dan de ellende in trekken. Dat is het vaak. Inkomsten-uitgaven worden dan sterk beinvloed door alles van de schulden, en dan blijf je achter de feiten aanlopen.

Altijd proberen onafhankelijk van schuldeisers te blijven. Dus sowieso nooit iets op krediet kopen, hypotheek zo laag mogelijk (b.v.k. LTV< 0,5) en je uitgaven aanpassen aan je omstandigheden.

Ik vind dit ook wel een interessante vraag.

Begrijp best dat een wat meer geluk in het leven heeft dan de ander. Maar het gaat ook over de keuzes die het individu maakt.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 01:32 schreef Mishu het volgende:
Als ik ‘Een dubbeltje op zijn kant’ of de Quote500 van armoede lees dan is het verhaal: tweeverdieners, koophuis, baan kwijt, andere baan kwijt, ouders overlijden, depressie, relatieproblemen, huis opeten, gedwongen verkoop huis, scheiding, schuldhulpverlening, inmiddels 55+ en een gat in het c.v. dus nooit meer een baan.

Waarom overkomt dit de een wel en de ander niet?

Het is een combinatie van factoren waarvan vette pech wel de grootste is.

Tweeverdieners en koophuis; dat is een vrij veel voorkomende situatie. Niets bijzonders aan zeg maar.

En toen kwam de crisis. Het ene bedrijf kwam wel in de problemen en moest/ging mensen ontslaan, het andere bedrijf niet. Dan heb je geluk als jouw bedrijf dat niet deed en pech als je in een bedrijf werkte waar dat wel gebeurde. Dat is voor een deel afhankelijk van het bedrijf en voor een deel afhankelijk van de sector. En ook weer afhankelijk van de opleiding waar je ooit voor hebt gekozen die ook weer afhankelijk is van de capaciteiten die je had/hebt. Dat is dus grotendeels ook afhankelijk van geluk of pech hebben. Wie had ooit kunnen bedenken dat er massa ontslagen zouden vallen in de zorg bijvoorbeeld?? Dat leek zo'n baanvaste sector.

Veel stellen hebben elkaar leren kennen door de studie of het werk... dan is de kans ook groter dat je beiden in die crisis werkloos raakte. Zouden er echt mensen bestaan die hun relatiepartner kiezen met dat idee in het achterhoofd? Vast niet.

In de crisis die we gehad hebben zijn de meeste problemen ontstaan bij 40 plussers, 45 plussers. Dan ga je ook de leeftijd op dat het overlijden van de ouders vaker gaat voorkomen.

Zelfmoord en depressies komen meer voor in tijden van economische crisis. Geldproblemen leggen een enorme wissel op de geestelijke gesteldheid, meer nog dan het overlijden van een geliefde. Verhuizen (en nog gedwongen ook door die geld problemen) staat op 2. Het is dan een gevolg van en niet een opzichzelfstaand iets. Uit het één volgt het ander.

Niet raar ook dat wanneer je jouw lijstje doorloopt er een scheiding op volgt. Zoveel ellende, bestaansonzekerheid, financiële problemen... dat heeft effect op de relatie. Verwijten naar elkaar, schuldgevoel, gevoel te falen...

Werkgevers schieten gelijk in een Pavlov reactie bij een klein arbeidsgat en schijnen de crisis en de gevolgen daarvan op het individu niet echt te begrijpen. Neem daarnaast leeftijdsdiscriminatie en je kan toch moeilijk meer de schuld van die werkloosheid in de schoenen van die werkloze schuiven.

Dat het de één wel overkomt en de ander niet is dus grotendeels afhankelijk van geluk en keuzes die je gemaakt hebt toen niemand wist dat dit het gevolg zou kunnen zijn.
Geboren worden met een gouden lepel in de mond helpt ook: netwerk via de ouders en zo.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 02:25 schreef Geerd het volgende:
Werken moet in je aard liggen

Dit gaat dus over mensen die waarschijnlijk heel wat meer jaren gewerkt hebben dan jij...

Mensen die gewoon niet willen werken hebben dit probleem niet. Die werken niet of nauwelijks, zitten in een sociale huurwoning met maximale huursubsidie en hebben gelijkgestemden om hen heen die hen niet als een baksteen laten vallen wanneer het hen tegen zit. Hun relatie zal daardoor dus ook niet knappen.

Ik zie ook om me heen dat juist zij die het zich het meeste aantrekken en zo graag weer aan het werk willen, daar ook de meeste moeite mee hebben. De flierefluiters die vrolijk doorgaan met leven, feesten en geld uitgeven, hebben vaak het snelste weer een baan terwijl zij die vol voor die baan gaan hem maar niet krijgen. Wanhoop is niet aantrekkelijk.

Daarom moeten de banken ook leningen aan koppels verbieden, dus maximaal 1 inkomen en het 2e inkomen nooit mee tellen.

Daar gaat het vaak al mis, mensen die samen zijn kunnen meer lenen, waarom? als 1 van de 2 niet verder wilt ontstaan er al (grote) problemen, de hypotheek kan niet meer worden betaald want een gedeelte van het (gezamenlijke) inkomen valt weg.
Daarnaast zie je dat kopers hele hoge eisen stellen, direct een keuken met inbouw voorzieningen, mooie badkamer, mooie toilet, dure vloeren. Kijk eens hoe een doorsnee koopwoning in 1980 opgeleverd werd?

Keukens waren bijna het zelfde als (sociale) huurwoningen, sociale huurwoningen zijn nooit meer veranderd qua luxe, keukens bestaan nog steeds uit een 3/4 lids keukenblok, eenvoudige toilet etc.

Wat is er mis als je een huis koopt (nieuwbouw) en je krijgt een simpel badkamer en simpele keuken? waarom wil men dat nooit?

Als je de vraag omdraait: waarom heeft de 1 succes in het leven en de ander niet?

Succes is datgene wat gebeurt als een kans zich voordoet en iemand er op voorbereid is om hem te pakken. Als de kans zich niet voordoet heeft voorbereiden geen zin, andersom heeft een kans geen meerwaarde als je er niet op voorbereid bent. Voldoe je aan beide voorwaarden ben je vroeg of laat succesvol.

Wat betreft het tegenovergestelde, dat is ook waar denk ik. Falen in het leven = kans * onvoorbereidheid. Als je niet voorbereid bent op een kans (op een probleem) dan is er niks aan de hand zolang die situatie zich niet voordoet. Doet het probleem zich wel voor (baan kwijt raken bijv) dan maakt niet uit als je er op voorbereid bent en bijvoorbeeld een jaarsalaris op je bankrekening hebt staan voor noodgevallen. Voldoe je aan beide voorwaarden dan raak je vroeg of laat in de problemen.

Simpele formules, omvatten wat mij betreft alles.

Globaal gezien komt het denk ik door een soort oogkleppen, je wil je niet verdiepen in wat als het mis gaat en hoe bereid ik mee daarop voor omdat je er vanuit gaat dat het leven voor altijd wel zo doorhobbelt.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:00 schreef Nightquest777 het volgende:
Als je de vraag omdraait: waarom heeft de 1 succes in het leven en de ander niet?

Succes is datgene wat gebeurt als een kans zich voordoet en iemand er op voorbereid is om hem te pakken. Als de kans zich niet voordoet heeft voorbereiden geen zin, andersom heeft een kans geen meerwaarde als je er niet op voorbereid bent. Voldoe je aan beide voorwaarden ben je vroeg of laat succesvol.

Wat betreft het tegenovergestelde, dat is ook waar denk ik. Falen in het leven = kans * onvoorbereidheid. Als je niet voorbereid bent op een kans (op een probleem) dan is er niks aan de hand zolang die situatie zich niet voordoet. Doet het probleem zich wel voor (baan kwijt raken bijv) dan maakt niet uit als je er op voorbereid bent en bijvoorbeeld een jaarsalaris op je bankrekening hebt staan voor noodgevallen. Voldoe je aan beide voorwaarden dan raak je vroeg of laat in de problemen.

Simpele formules, omvatten wat mij betreft alles.

Maar uiteindelijk is domme pech een factor die heel belangrijk is en waar we weinig mee kunnen. Als je arbeidsongeschikt wordt is dat enorm kut en je kunt je daar bijna niet op voorbereiden. ook niet mbt verzekeringen, want die zijn peperduur.

Je hebt natuurlijk wel gelijk dat als je voorbereid bent op diverse zaken, buffers aanhoudt etc, dat je minder snel in een diep gat valt. Maar dat spaargeld is een keer op en tsja, dan wordt het snel lastig.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 08:46 schreef Ivo1985 het volgende:

Dat laatste zorgt voor stress en dat heeft weer negatieve invloed op de sollicitaties die je doet.

Vooral dit!

Men wil vrolijke enthousiaste JONGE mensen hebben

Wat men niet wil zijn oudere mensen die in de rouw zitten en zeer veel financiële stress hebben.

Je uitstraling is gewoon fout als je net iemand verloren hebt dan heeft het geen nut om te solliciteren hoe hard je die baan ook nodig hebt!

quote:

Op maandag 26 maart 2018 12:44 schreef Zwolsboy het volgende:
Daarom moeten de banken ook leningen aan koppels verbieden, dus maximaal 1 inkomen en het 2e inkomen nooit mee tellen.

Daar gaat het vaak al mis, mensen die samen zijn kunnen meer lenen, waarom? als 1 van de 2 niet verder wilt ontstaan er al (grote) problemen, de hypotheek kan niet meer worden betaald want een gedeelte van het (gezamenlijke) inkomen valt weg.

Tja, dan kan in de grote steden dus niemand meer een huis kopen, en huurwoningen zijn er ook niet. Wij moesten dus wel op twee salarissen kopen. Daarbij is mijn man ook nog zzp'er, waar de regels strenger voor zijn / waren, wat ervoor zorgde dat we veel minder hypotheek konden krijgen dan wanneer hij hetzelfde inkomen uit loondienst had gehad. En nu dus een hypotheek hebben die volgens de bank echt onze max is, maar die we makkelijk kunnen betalen, ook zonder HRA, ook nu ik veel minder in loondienst werk, want ook aan het opbouwen als zzp'er.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:09 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Maar uiteindelijk is domme pech een factor die heel belangrijk is en waar we weinig mee kunnen. Als je arbeidsongeschikt wordt is dat enorm kut en je kunt je daar bijna niet op voorbereiden. ook niet mbt verzekeringen, want die zijn peperduur.

Je hebt natuurlijk wel gelijk dat als je voorbereid bent op diverse zaken, buffers aanhoudt etc, dat je minder snel in een diep gat valt. Maar dat spaargeld is een keer op en tsja, dan wordt het snel lastig.

Ik geloof zelf niet zo in pech en geluk, meer in willekeurige gebeurtenissen waar je je op kan voorbereiden.

Arbeidsongeschiktheid is absoluut 1 van de lastigste, maar je kan wel op zijn minst eens kijken naar wat je daar mogelijk aan kan doen om op voor te bereiden. Denk aan hypotheekbescherming (kost mij maar een tientje per maand), zaken die werkgevers aanbieden om te her-integreren etc. Niet dat je moet oververzekeren, maar kijk goed naar welke risico's je loopt en wat je wel en niet aankan.

Daarnaast kan je kijken naar je inboedel, auto etc. Wat is dan het ergste wat er kan gebeuren? inboedel en opstal kan je verzekeren, auto kan je verzekeren of gewoon wat spaargeld achter de hand houden. Netjes afschrijven is een optie, dikke buffer aanhouden sowieso handig. In principe loop je dan 0 kans om echt in de problemen te raken. Mensen die wel in de problemen raken leven gewoon boven hun stand en op het randje van wat ze kunnen. Als er dan 3 dingen tegelijk stuk gaan zitten ze direct klem met persoonlijke leningen etc om het op te lossen.

Als ik dubbeltje op zijn kant kijk dan zie ik eigenlijk alleen mensen die nog NOOIT naar bovenstaande hebben gekeken en vaak veel te veel geld uitgeven aan huisdieren, hobby, zichzelf en/of kinderen. Met een emotionele instelling van 'ik verdien dit toch?? na alle ellende mag ik best wel eens genieten!!1!'.

Van de buitenkant denk je dan' ja het is ook wel zielig dat dr moeder en dr vader vlak na elkaar zijn overleden, ik snap het wel'. Maar 9 van de 10 keer is er al een destructief patroon, en wordt zo'n droevige gebeurtenis als kwaaddoener aangewezen want dat is zoveel makkelijker dan jezelf de schuld geven. Tegen die irrationele houding kan je weinig doen behalve coaching aanbieden.

De paar keer dat ik ‘Een dubbeltje op zijn kant’ gekeken heb, viel het me op dat de mensen niet eens wisten wat er uit ging. Geen overzicht op inkomsten en uitgaven.
Denk dat het daar al bij begint. Weten wat er binnen komt, en wat je waar aan uitgeeft.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:58 schreef capricia het volgende:
De paar keer dat ik ‘Een dubbeltje op zijn kant’ gekeken heb, viel het me op dat de mensen niet eens wisten wat er uit ging. Geen overzicht op inkomsten en uitgaven.
Denk dat het daar al bij begint. Weten wat er binnen komt, en wat je waar aan uitgeeft.

Of door de stress opgeven om erna te kijken omdat de situatie te uitzichtloos is.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 14:01 schreef Graf..Coudenhove..Kalergi het volgende:

[..]

Of door de stress opgeven om erna te kijken omdat de situatie te uitzichtloos is.

Rekeningen/aanmaningen niet meer openen, ja, dat zag ik vaker in dat soort programma's.

Maar zo moeilijk is het toch niet om te budgetteren?

quote:

Op maandag 26 maart 2018 14:03 schreef capricia het volgende:

[..]

Rekeningen/aanmaningen niet meer openen, ja, dat zag ik vaker in dat soort programma's.

Maar zo moeilijk is het toch niet om te budgetteren?

Voor mensen die kunnen budgetteren is budgetteren inderdaad niet heel moeilijk. Voor de mensen die het niet kunnen is het een stuk lastiger

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:30 schreef Bleie het volgende:

[..]

Tja, dan kan in de grote steden dus niemand meer een huis kopen, en huurwoningen zijn er ook niet. Wij moesten dus wel op twee salarissen kopen. Daarbij is mijn man ook nog zzp'er, waar de regels strenger voor zijn / waren, wat ervoor zorgde dat we veel minder hypotheek konden krijgen dan wanneer hij hetzelfde inkomen uit loondienst had gehad. En nu dus een hypotheek hebben die volgens de bank echt onze max is, maar die we makkelijk kunnen betalen, ook zonder HRA, ook nu ik veel minder in loondienst werk, want ook aan het opbouwen als zzp'er.

Dat klopt dan wordt het lastig te betalen, maar dan dalen de huizenprijzen wel naar een niveau wat 1 salaris kan dragen. ofwel minder risico het 2e inkomen geeft dan veel (extra) vrije ruimte om te sparen en luxe, valt die weg 0,00 problemen, das nu wel anders.
Als je nu al ziet dat mensen zielig doen als de HRA zou verdwijnen ondanks de hele lage rente, waarom zou je kopen als je alleen met HRA kan betalen? hoe ziek ben je dan in je hoofd.

Is er ergens een overzicht van welke type huishoudens er echt in de problemen kwamen bij de afgelopen financiële crisis?
Ik vraag me namelijk af of dat wel die zgn tweeverdieners met een idem hypotheek waren. Of dat het juist die groepen mensen waren die toch al aan de onderkant van de ladder stonden.

Bij Dubbeltje op zijn kant tussen 2010 en 2012 waren koppels met of zonder kinderen waar best grote bedragen binnen kwamen, netto tussen de 2500 en 5000 euro... en alsnog kwamen ze niet rond, er waren zelfs gevallen daar die van 5000 netto naar 2500 zakte en zichzelf arm en minima voelde... Annamarie van Gaal gaf aan dat ze er veel beter voor stonden dan een doorsnee Nederlander, en Ja maar 2 jaarlijks met het gezin naar de Efteling doet heel Nederland dachten ze dan

Helemaal ziek vond ik dat ze niet door hadden hoeveel schuld ze hadden en elke dag die je niet betaald de schuld juist groter werd, en dat waren geen bedragen van een paar duizend euro maar echt schulden van een BMW auto prijs.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:43 schreef Nightquest777 het volgende:

[..]

Ik geloof zelf niet zo in pech en geluk, meer in willekeurige gebeurtenissen waar je je op kan voorbereiden.

Arbeidsongeschiktheid is absoluut 1 van de lastigste, maar je kan wel op zijn minst eens kijken naar wat je daar mogelijk aan kan doen om op voor te bereiden. Denk aan hypotheekbescherming (kost mij maar een tientje per maand), zaken die werkgevers aanbieden om te her-integreren etc. Niet dat je moet oververzekeren, maar kijk goed naar welke risico's je loopt en wat je wel en niet aankan.

Daarnaast kan je kijken naar je inboedel, auto etc. Wat is dan het ergste wat er kan gebeuren? inboedel en opstal kan je verzekeren, auto kan je verzekeren of gewoon wat spaargeld achter de hand houden. Netjes afschrijven is een optie, dikke buffer aanhouden sowieso handig. In principe loop je dan 0 kans om echt in de problemen te raken. Mensen die wel in de problemen raken leven gewoon boven hun stand en op het randje van wat ze kunnen. Als er dan 3 dingen tegelijk stuk gaan zitten ze direct klem met persoonlijke leningen etc om het op te lossen.

Als ik dubbeltje op zijn kant kijk dan zie ik eigenlijk alleen mensen die nog NOOIT naar bovenstaande hebben gekeken en vaak veel te veel geld uitgeven aan huisdieren, hobby, zichzelf en/of kinderen. Met een emotionele instelling van 'ik verdien dit toch?? na alle ellende mag ik best wel eens genieten!!1!'.

Van de buitenkant denk je dan' ja het is ook wel zielig dat dr moeder en dr vader vlak na elkaar zijn overleden, ik snap het wel'. Maar 9 van de 10 keer is er al een destructief patroon, en wordt zo'n droevige gebeurtenis als kwaaddoener aangewezen want dat is zoveel makkelijker dan jezelf de schuld geven. Tegen die irrationele houding kan je weinig doen behalve coaching aanbieden.

Er zit zeker een stuk eigen verantwoording in. Echter jezelf overal tegen verzekeren, dan spaar je ook niet wat extra voor je pensioen. Uiteindelijk heb je gelijk dat je met een buffer en wat verstandigheid kunt voorkomen dat je bij wat tegenslag meteen diep in de put raakt.

Echter het leven heeft mij inmiddels ook wel geleerd dat je soms maar heel weinig controle hebt over wat je gebeurt. Beetje mazzel hebben is wel nodig soms.

In Nederland hoef je inderdaad niet failliet te gaan odf in de schuldsanering te komen. Maar je zult in sommige gevallen behoorlijk zuinig moeten zijn om rond te komen, ookal raak je door omstandigheden veel kwijt. Arbeidsongeschikt/gehandicapt of chronisch ziek worden is het grootste risico. Helaas worden deze mensen niet echt goed geholpen, er wordt ook te veel misbruik van gemaakt, wat weer zorgt dat het vangnet niet te royaal en strikt in de toewijzing wordt.

Ik begrijp de vraag in de TT niet helemaal, je wordt meestal werkloos als je wordt ontslagen. En als je daarna geen werk meer kunt vinden dan ben je OF te oud OF te laaggeschoold OF misschien zelfs te hooggeschoold. Volgens mij willen de mensen die ontslagen zijn zo snel mogelijk weer werk vinden.

Als het dan niet lukt, dan krijg je eerst WW dan bijstand en als het laatste gebeurt dan ben je al snel door al je geld heen, al heb je een buffer.

Wat betreft dubbeltje op zijn kant, dan zijn natuurlijk de uitzonderingen: mensen die niet met geld kunnen omgaan, etc. voor zo een programma is het niet interessant om 'normale' werklozen met niet zoveel geld te volgen dan kijkt er geen hond.

Inderdaad mensen die niet met geld omgaan en alleen voor de "happy" flow gaan.
Zelfde als met een leaseauto, snap nooit zo goed dat mensen een 3e van hun salaris aan een blik uitgeven.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 01:32 schreef Mishu het volgende:
Als ik ‘Een dubbeltje op zijn kant’ of de Quote500 van armoede lees dan is het verhaal: tweeverdieners, koophuis, baan kwijt, andere baan kwijt, ouders overlijden, depressie, relatieproblemen, huis opeten, gedwongen verkoop huis, scheiding, schuldhulpverlening, inmiddels 55+ en een gat in het c.v. dus nooit meer een baan.

Waarom overkomt dit de een wel en de ander niet?

Ha, dit is precies hoe het met m'n ouders ging. Crisis heeft ze weinig goeds gedaan. Maar waarom, geen idee. Was spaargeld maar uiteindelijk is dat ook gewoon op.

Het is een dunne scheidslijn. Eén van de partners hoeft maar ziek te worden en je leven gaat er heel anders uit zien.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:43 schreef Nightquest777 het volgende:

[..]

Ik geloof zelf niet zo in pech en geluk, meer in willekeurige gebeurtenissen waar je je op kan voorbereiden.

Arbeidsongeschiktheid is absoluut 1 van de lastigste, maar je kan wel op zijn minst eens kijken naar wat je daar mogelijk aan kan doen om op voor te bereiden. Denk aan hypotheekbescherming (kost mij maar een tientje per maand), zaken die werkgevers aanbieden om te her-integreren etc. Niet dat je moet oververzekeren, maar kijk goed naar welke risico's je loopt en wat je wel en niet aankan.

Daarnaast kan je kijken naar je inboedel, auto etc. Wat is dan het ergste wat er kan gebeuren? inboedel en opstal kan je verzekeren, auto kan je verzekeren of gewoon wat spaargeld achter de hand houden. Netjes afschrijven is een optie, dikke buffer aanhouden sowieso handig. In principe loop je dan 0 kans om echt in de problemen te raken. Mensen die wel in de problemen raken leven gewoon boven hun stand en op het randje van wat ze kunnen. Als er dan 3 dingen tegelijk stuk gaan zitten ze direct klem met persoonlijke leningen etc om het op te lossen.

Als ik dubbeltje op zijn kant kijk dan zie ik eigenlijk alleen mensen die nog NOOIT naar bovenstaande hebben gekeken en vaak veel te veel geld uitgeven aan huisdieren, hobby, zichzelf en/of kinderen. Met een emotionele instelling van 'ik verdien dit toch?? na alle ellende mag ik best wel eens genieten!!1!'.

Van de buitenkant denk je dan' ja het is ook wel zielig dat dr moeder en dr vader vlak na elkaar zijn overleden, ik snap het wel'. Maar 9 van de 10 keer is er al een destructief patroon, en wordt zo'n droevige gebeurtenis als kwaaddoener aangewezen want dat is zoveel makkelijker dan jezelf de schuld geven. Tegen die irrationele houding kan je weinig doen behalve coaching aanbieden.

Kijk eens goed naar de voorwaarden van jouw “ hypotheekbescherming “ dan zal je er achter komen dat zij de UWV norm aanhouden ( moet je terminaal zijn ) en maar een bepaalde periode ( 2 jaar ) betalen.

Ben nu boven de veertig. In mijn vriendengroep zijn al een paar met hartinfarcten, kanker en echtscheiding( dat kost ook een hoop ). Van mooie huizen naar 2 kamer appartementen.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:07 schreef thekolere het volgende:
Ben nu boven de veertig. In mijn vriendengroep zijn al een paar met hartinfarcten, kanker en echtscheiding( dat kost ook een hoop ). Van mooie huizen naar 2 kamer appartementen.

Dat zijn net van die dingen waar je heel moeilijk je leven op kunt voorbereiden: Ziektes.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:19 schreef capricia het volgende:
Dat zijn net van die dingen waar je heel moeilijk je leven op kunt voorbereiden: Ziektes.

Gezond leven: niet roken en (bijna) niet drinken. Je laten testen (bloedwaarden) op afwijkingen, sporten…. denk dat je al gauw op 50% preventie zit door je levensstijl te optimaliseren.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:07 schreef thekolere het volgende:
Ben nu boven de veertig. In mijn vriendengroep zijn al een paar met hartinfarcten, kanker en echtscheiding( dat kost ook een hoop ). Van mooie huizen naar 2 kamer appartementen.

Hier ook: burn-out in het onderwijs, ontslag door reorganisatie, echtscheiding, geen ambitie om er weer op te komen.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:26 schreef blomke het volgende:

[..]

Gezond leven: niet roken en (bijna) niet drinken. Je laten testen (bloedwaarden) op afwijkingen, sporten…. denk dat je al gauw op 50% preventie zit door je levensstijl te optimaliseren.

Hoe vaak laat jij je bloed testen dan?
Ik heb geen klachten, dus dat doe ik eigenlijk nooit.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:31 schreef capricia het volgende:

[..]

Hoe vaak laat jij je bloed testen dan?
Ik heb geen klachten, dus dat doe ik eigenlijk nooit.

2x per jaar, omdat ik erfelijk "belast" ben (ook zonder klachten) en dagelijks medicatie slik. Waardoor ik 100 kan worden (in theorie) .

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:50 schreef blomke het volgende:

[..]

2x per jaar, omdat ik erfelijk "belast" ben en dagelijks medicatie slik. Waardoor ik 100 kan worden (in theorie) .

Ja, okay. Dan begrijp ik dat. Logisch.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:51 schreef capricia het volgende:
Ja, okay. Dan begrijp ik dat. Logisch.

Bovendien loop ik tegen de 60 en dan wordt nogal eens bloeddruk, cholesterol en PSA preventief opgenomen/getest. Maar als 40-er zou je dat niet direct hoeven moeten doen.

Gewoon aanmelden als bloeddonor bij Sanquin. Die kunnen het goed gebruiken, jij hebt er als donor waarschijnlijk amper last van, en als kers op de taart meteen wat testjes.

(serieus best leuk, om dan na verloop van tijd een beeld te hebben van je bloeddruk, hartslag en Hb-waardes)

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:07 schreef thekolere het volgende:
Ben nu boven de veertig. In mijn vriendengroep zijn al een paar met hartinfarcten, kanker en echtscheiding( dat kost ook een hoop ). Van mooie huizen naar 2 kamer appartementen.

Liever dat dan vanaf je geboorte al gehandicapt zijn, zie het voor je je krijgt zuurstof tekort bij je geboorte en spasme terwijl je hersens goed zijn je hele leven op een 2 kamer (huur)flatje met een baan bij de sociale werkplek. Das pas oneerlijk.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 15:04 schreef thekolere het volgende:
Kijk eens goed naar de voorwaarden van jouw “ hypotheekbescherming “ dan zal je er achter komen dat zij de UWV norm aanhouden ( moet je terminaal zijn ) en maar een bepaalde periode ( 2 jaar ) betalen.

Ehh wat? Waarom denk je dat ik de voorwaarden niet ken en pretendeer je te weten wat voor verzekeringsvoorwaarden ik heb? Als je het toch wilt weten: 'ze' betalen mijn hypotheek twee jaar door als ik minimaal 35% arbeidsongeschikt raak. Staat niks over UWV bij, er hoeft ook helemaal geen sprake van werkeloosheid te zijn.

En wat wil je verder met deze opmerking bereiken? Aangeven dat beschermen van hypotheek geen zin heeft? Als jij dat van mening bent dan doe je het toch niet? Ik lig niet wakker van dat tientje in de maand en toch weer een risico stukje afgedekt waar ik zelf geen grip op heb - volgens mij relevant voor dit topic.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 14:12 schreef capricia het volgende:
Is er ergens een overzicht van welke type huishoudens er echt in de problemen kwamen bij de afgelopen financiële crisis?
Ik vraag me namelijk af of dat wel die zgn tweeverdieners met een idem hypotheek waren. Of dat het juist die groepen mensen waren die toch al aan de onderkant van de ladder stonden.

In mijn ervaring zit het wel een beetje over het hele spectrum. Ik heb hopeloze zaken meegemaakt met enorme schuldproblematiek van mensen die samen bruto een ton per jaar verdienden tot de mensen met een klotebaantje in de koekjesfabriek. Cijfers heb ik niet, maar er valt in mijn beleving niet echt een peil te trekken op socio-economische omstandigheden.

Wat ik wel in vrijwel alle gevallen zie is een te uitbundige levensstijl en geen rekening houden met de kans dat er iets mis gaat. Mensen die over het algemeen echt te laat aan de bel trekken en het gierend uit de hand hebben laten lopen. Werkloosheid is vaak een probleem. Langdurige ziekte, de bekende scheidingen, maar vaak ook gewoon onverantwoord schulden maken en leven op te grote voet. Als je dan een grote teruggang in inkomen krijgt, dan zit je binnen enkele maanden diep in de stront. Sommigen lukt dat zelfs zonder teruggang in inkomen.

Wat ik vaak zie zijn mensen die te lang op een functie zitten waarbij de tijd langzaam hun concurentiepositie op de markt slechter maakt.

Dan bedoel ik mensen die op hun 50e werk doen, wat eigenlijk ook door een 25 jarige gedaan kan worden. Ze hebben misschien 30 jaar ervaring, terwijl 10 jaar ervaring ruim voldoende is m het werk goed uit te voeren.

Of werk waarvan je weet dat machines het langzaam maar zeker gaan overnemen. Ook veel managers, die al 20 jaar op hetzelfde niveau in de organisatie blijven, terwijl het bedrijf ook mensen van 30 aanneemt voor een vergelijkbare functie.

Dan moet je je eigenlijk al voorbereiden, want reken er maar op dat je bij de eerstvolgende reorganisatie eruit ligt. En begin maar niet over de grote bek die sommige figuren hebben, terwijl ze in zo’n positie zitten.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 06:24 schreef VanAvesaat het volgende:
Wat ik zelf vaak zie in mijn werk is dat mensen onverantwoord met geld om gaan. Huis kopen op je maximale leencapaciteit. Paar kredietjes erbij, financiering van een luxe auto. En dan gebeuren er "live events" en kan dat allemaal niet meer betaald en wordt de spiraal naar beneden ingezet.

Als je een sobere levensstijl hebt kan je dit soort dingen opvangen, en dan kan je ook makkelijker een eenvoudigere baan aannemen om het hoofd boven water te houden. Mensen zetten zich vaak klem door onverantwoorde beslissingen te nemen die goed gaan zolang de vette baan blijft lopen. Maar ze denken nooit na over wat er gebeurd als ze ziek of ontslagen worden, gaan scheiden of er een overlijden van de partner komt.

Dit.

Ik heb collega's die al in paniek raken als de maandelijkse salarisbetaling een keer een paar dagen later is. Maar ze hebben wel 2 auto's, 3 katten, gaan 2x per jaar op vakantie en lunchen zeer regelmatig buiten de deur. Dan heb je je prioriteiten dus echt verkeerd liggen vind ik. Zorg eerst eens voor een goede buffer en denk dan pas aan niet noodzakelijke uitgaven.

Ik vind dat gezond financieel gedrag wat meer positief gestimuleerd zou mogen worden. Bijvoorbeeld in de vorm van belastingkorting als je een bepaald percentage van je inkomen spaart / als buffer hebt staan ten opzichte van je vaste lasten.

- Doorzettingsvermogen
Het vermogen om zaken op te vangen en vooral door te bikkelen
- Persoonlijk inzicht
Ken je valkuilen en weet die te tackelen. Weet ook waar je kan verbeteren
- Anticiperen
Behoeft denk ik geen uitleg
- Netwerk
Weet dat niet alles alleen opgeknapt hoeft te worden. Verkeer je in zwaar weer, weet dat er ook mensen zijn in je omgeving en dat ze heus kunnen ondersteunen. Indien je je baan kwijt raakt, indien je om een sollicitatiegesprek vervoer nodig hebt, wanneer je financiën een deuk opgelopen heeft.. Ik weet dat ik in zo'n laatste geval naar mn ouders toe kan. Heeft te maken met wederzijdse openheid. Toen ik net een huis gekocht had liet mn auto me in de steek. Kostte me maandelijks mn buffer + extra. Met een investering die in een paar maanden terugbetaald is, heb ik een degelijke auto gekocht. Heeft me veel gedoe bespaard + een lening...
- Common sense
Boerenverstand. Je weet dat er zwarte dagen (kunnen) komen. Wees voorbereid
- Inzicht/zelfkennis
Zegt genoeg?
- Rationeel denken niet emotioneel
Wanneer er iets gebeurd, zet alles op een rij en ga niet gelijk bij de pakkeneer zitten

Zo kan ik wel doorgaan. Bovenal: ga niet boven jezelf uitstijgen, doe normaal, laat die polsstok liggen en leef naar je eigen kunnen en zet indien nodig de tering naar de nering. Knokken. Weet dat die toffe splinternieuwe auto van de buren of van de privé of van de zakelijke lease komt. Een normaal mens (ja dat vind ik) koopt (indien <30/35 met kinderen) niet zomaar een auto van 30/40k. Die Volvo kost gewoon bijtelling. Dus doe niet zo jaloers.

Zorg.
Voor.
Inzicht!

Daarmee bedoel ik dan: Wanneer beiden in de WW vallen moet je ook je leven nog kunnen leven. Financiële druk doet teveel met je, je kan niet helder nadenken en vooral niet fatsoenlijk solliciteren.

https://www.rtlz.nl/life/(...)-toekomst-in-de-stad

Dit ook he, maakt mensen gewoon kapot...