Waarom wordt de een werkloos en de ander niet?

- omstandigheden;
- de capiciteiten om met genoemde omstandigheden om te gaan.

Werken moet in je aard liggen

quote:

Op maandag 26 maart 2018 01:41 schreef paddestoelensoep het volgende:
- omstandigheden;
- de capiciteiten om met genoemde omstandigheden om te gaan.

dit.

Wat ik zelf vaak zie in mijn werk is dat mensen onverantwoord met geld om gaan. Huis kopen op je maximale leencapaciteit. Paar kredietjes erbij, financiering van een luxe auto. En dan gebeuren er "live events" en kan dat allemaal niet meer betaald en wordt de spiraal naar beneden ingezet.

Als je een sobere levensstijl hebt kan je dit soort dingen opvangen, en dan kan je ook makkelijker een eenvoudigere baan aannemen om het hoofd boven water te houden. Mensen zetten zich vaak klem door onverantwoorde beslissingen te nemen die goed gaan zolang de vette baan blijft lopen. Maar ze denken nooit na over wat er gebeurd als ze ziek of ontslagen worden, gaan scheiden of er een overlijden van de partner komt.

Enerzijds het gevolg van gemaakte keuzes.
Anderzijds heeft het te maken met geluk/pech.

Keuzes: Wie zijn vaste lasten laag houdt en een buffer heeft, komt niet meteen in financiële problemen als het inkomen tijdelijk achteruit gaat. Wie met zijn leuke goedbetaalde baan aan het eind van de maand al niks over houdt, heeft in de eerste maand dat hij werkloos is meteen een financieel tekort waardoor de neerwaartse spiraal is ingezet.

Dat laatste zorgt voor stress en dat heeft weer negatieve invloed op je relatie en ook op de sollicitaties die je doet.

Stress in de relatie zorgt ook weer voor stress bij de partner op het werk. Daardoor komt partner hoger op het lijstje "die gaat er als eerste uit als we moeten reorganiseren".

Daarnaast is er de factor pech/geluk. Niet iedereen wordt in korte tijd met een reeks gebeurtenissen geconfronteerd die voor veel stress en emoties zorgen. Als je moeder net is overleden, je schoonvader ernstig ziek en je partner zijn baan kwijt is, zie dan zelf nog maar even vrolijk en productief als altijd je werk te doen....

Het is een kwestie van geluk/pech soms maar ook veel niet de realiteit onder ogen willen zien. Op tijd aanpassingen maken, niet hopen dat het goed komt, maar weten wat wel en niet (meer) kan.

Wat helpt is goed inzicht hebben in je financien (dan weet je wat het directe gevolg is), een buffer in spaargeld hebben, van tevoren nadenken over the "what if" en bereid zijn om snel een stap terug te zetten. En inderdaad, zorg voor buffers. Buffers als spaargeld maar ook in lopende uitgaven.

Ik verdien goed, maar het huis is niet het duurste huis wat we kunnen kopen. Het is een prima huis en zorgt ervoor dat we ook nog vet op vakantie kunnen en ons niets hoeven te ontzeggen. Mocht ik werkeloos raken, dan maar even niet vet op vakantie, en dan maar wel even op de aanbiedingen lopen bij de super en geen luxe meer. En als er geen uitzicht is snel op verbetering ( een baan), dan nadenken over verhuizen naar een goedkoper huis.

En ja, je kop erbij houden zakelijk als het persoonlijk tegen zit. Daar zie je mensen of verkeerde beslissingen nemen (met hoop in het hart) of de kop in het zand steken. En dan kan het soms hard gaan. En voor je het weet zit je dan in schulden en de rente en kosten, die blijven je dan de ellende in trekken. Dat is het vaak. Inkomsten-uitgaven worden dan sterk beinvloed door alles van de schulden, en dan blijf je achter de feiten aanlopen.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 02:25 schreef Geerd het volgende:
Werken moet in je aard liggen

quote:

Op maandag 26 maart 2018 08:46 schreef Ivo1985 het volgende:
Enerzijds het gevolg van gemaakte keuzes.
Anderzijds heeft het te maken met geluk/pech.

Daarnaast is er de factor pech/geluk. Niet iedereen wordt in korte tijd met een reeks gebeurtenissen geconfronteerd die voor veel stress en emoties zorgen. Als je moeder net is overleden, je schoonvader ernstig ziek en je partner zijn baan kwijt is, zie dan zelf nog maar even vrolijk en productief als altijd je werk te doen....

Kan ook domweg de tijd/periode zijn (geluk/pech). 30 jaar geleden kostte een huis (omgerekend) 70 - 100.000 ¤'s, kon je amper op krediet kopen en waren de zaken minder ingewikkeld geregeld. Je zat in het ziekenfonds (of niet), had een baan voor het leven bij hetzelfde bedrijf, bouwde pensioen op en ging in een VUT- WAO-achtige regeling als je na je 50-ste niet meer mee kon.

Tegenwoordig alles veel voller, gejaagder, op winstbejag gericht ´n overal zelf voor verantwoordelijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door blomke op 26-03-2018 13:01:28 ]

quote:

Op maandag 26 maart 2018 09:27 schreef HMS het volgende:
En ja, je kop erbij houden zakelijk als het persoonlijk tegen zit. Daar zie je mensen of verkeerde beslissingen nemen (met hoop in het hart) of de kop in het zand steken. En dan kan het soms hard gaan. En voor je het weet zit je dan in schulden en de rente en kosten, die blijven je dan de ellende in trekken. Dat is het vaak. Inkomsten-uitgaven worden dan sterk beinvloed door alles van de schulden, en dan blijf je achter de feiten aanlopen.

Altijd proberen onafhankelijk van schuldeisers te blijven. Dus sowieso nooit iets op krediet kopen, hypotheek zo laag mogelijk (b.v.k. LTV< 0,5) en je uitgaven aanpassen aan je omstandigheden.

Ik vind dit ook wel een interessante vraag.

Begrijp best dat een wat meer geluk in het leven heeft dan de ander. Maar het gaat ook over de keuzes die het individu maakt.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 01:32 schreef Mishu het volgende:
Als ik ‘Een dubbeltje op zijn kant’ of de Quote500 van armoede lees dan is het verhaal: tweeverdieners, koophuis, baan kwijt, andere baan kwijt, ouders overlijden, depressie, relatieproblemen, huis opeten, gedwongen verkoop huis, scheiding, schuldhulpverlening, inmiddels 55+ en een gat in het c.v. dus nooit meer een baan.

Waarom overkomt dit de een wel en de ander niet?

Het is een combinatie van factoren waarvan vette pech wel de grootste is.

Tweeverdieners en koophuis; dat is een vrij veel voorkomende situatie. Niets bijzonders aan zeg maar.

En toen kwam de crisis. Het ene bedrijf kwam wel in de problemen en moest/ging mensen ontslaan, het andere bedrijf niet. Dan heb je geluk als jouw bedrijf dat niet deed en pech als je in een bedrijf werkte waar dat wel gebeurde. Dat is voor een deel afhankelijk van het bedrijf en voor een deel afhankelijk van de sector. En ook weer afhankelijk van de opleiding waar je ooit voor hebt gekozen die ook weer afhankelijk is van de capaciteiten die je had/hebt. Dat is dus grotendeels ook afhankelijk van geluk of pech hebben. Wie had ooit kunnen bedenken dat er massa ontslagen zouden vallen in de zorg bijvoorbeeld?? Dat leek zo'n baanvaste sector.

Veel stellen hebben elkaar leren kennen door de studie of het werk... dan is de kans ook groter dat je beiden in die crisis werkloos raakte. Zouden er echt mensen bestaan die hun relatiepartner kiezen met dat idee in het achterhoofd? Vast niet.

In de crisis die we gehad hebben zijn de meeste problemen ontstaan bij 40 plussers, 45 plussers. Dan ga je ook de leeftijd op dat het overlijden van de ouders vaker gaat voorkomen.

Zelfmoord en depressies komen meer voor in tijden van economische crisis. Geldproblemen leggen een enorme wissel op de geestelijke gesteldheid, meer nog dan het overlijden van een geliefde. Verhuizen (en nog gedwongen ook door die geld problemen) staat op 2. Het is dan een gevolg van en niet een opzichzelfstaand iets. Uit het één volgt het ander.

Niet raar ook dat wanneer je jouw lijstje doorloopt er een scheiding op volgt. Zoveel ellende, bestaansonzekerheid, financiële problemen... dat heeft effect op de relatie. Verwijten naar elkaar, schuldgevoel, gevoel te falen...

Werkgevers schieten gelijk in een Pavlov reactie bij een klein arbeidsgat en schijnen de crisis en de gevolgen daarvan op het individu niet echt te begrijpen. Neem daarnaast leeftijdsdiscriminatie en je kan toch moeilijk meer de schuld van die werkloosheid in de schoenen van die werkloze schuiven.

Dat het de één wel overkomt en de ander niet is dus grotendeels afhankelijk van geluk en keuzes die je gemaakt hebt toen niemand wist dat dit het gevolg zou kunnen zijn.
Geboren worden met een gouden lepel in de mond helpt ook: netwerk via de ouders en zo.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 02:25 schreef Geerd het volgende:
Werken moet in je aard liggen

Dit gaat dus over mensen die waarschijnlijk heel wat meer jaren gewerkt hebben dan jij...

Mensen die gewoon niet willen werken hebben dit probleem niet. Die werken niet of nauwelijks, zitten in een sociale huurwoning met maximale huursubsidie en hebben gelijkgestemden om hen heen die hen niet als een baksteen laten vallen wanneer het hen tegen zit. Hun relatie zal daardoor dus ook niet knappen.

Ik zie ook om me heen dat juist zij die het zich het meeste aantrekken en zo graag weer aan het werk willen, daar ook de meeste moeite mee hebben. De flierefluiters die vrolijk doorgaan met leven, feesten en geld uitgeven, hebben vaak het snelste weer een baan terwijl zij die vol voor die baan gaan hem maar niet krijgen. Wanhoop is niet aantrekkelijk.

Daarom moeten de banken ook leningen aan koppels verbieden, dus maximaal 1 inkomen en het 2e inkomen nooit mee tellen.

Daar gaat het vaak al mis, mensen die samen zijn kunnen meer lenen, waarom? als 1 van de 2 niet verder wilt ontstaan er al (grote) problemen, de hypotheek kan niet meer worden betaald want een gedeelte van het (gezamenlijke) inkomen valt weg.
Daarnaast zie je dat kopers hele hoge eisen stellen, direct een keuken met inbouw voorzieningen, mooie badkamer, mooie toilet, dure vloeren. Kijk eens hoe een doorsnee koopwoning in 1980 opgeleverd werd?

Keukens waren bijna het zelfde als (sociale) huurwoningen, sociale huurwoningen zijn nooit meer veranderd qua luxe, keukens bestaan nog steeds uit een 3/4 lids keukenblok, eenvoudige toilet etc.

Wat is er mis als je een huis koopt (nieuwbouw) en je krijgt een simpel badkamer en simpele keuken? waarom wil men dat nooit?

Als je de vraag omdraait: waarom heeft de 1 succes in het leven en de ander niet?

Succes is datgene wat gebeurt als een kans zich voordoet en iemand er op voorbereid is om hem te pakken. Als de kans zich niet voordoet heeft voorbereiden geen zin, andersom heeft een kans geen meerwaarde als je er niet op voorbereid bent. Voldoe je aan beide voorwaarden ben je vroeg of laat succesvol.

Wat betreft het tegenovergestelde, dat is ook waar denk ik. Falen in het leven = kans * onvoorbereidheid. Als je niet voorbereid bent op een kans (op een probleem) dan is er niks aan de hand zolang die situatie zich niet voordoet. Doet het probleem zich wel voor (baan kwijt raken bijv) dan maakt niet uit als je er op voorbereid bent en bijvoorbeeld een jaarsalaris op je bankrekening hebt staan voor noodgevallen. Voldoe je aan beide voorwaarden dan raak je vroeg of laat in de problemen.

Simpele formules, omvatten wat mij betreft alles.

Globaal gezien komt het denk ik door een soort oogkleppen, je wil je niet verdiepen in wat als het mis gaat en hoe bereid ik mee daarop voor omdat je er vanuit gaat dat het leven voor altijd wel zo doorhobbelt.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:00 schreef Nightquest777 het volgende:
Als je de vraag omdraait: waarom heeft de 1 succes in het leven en de ander niet?

Succes is datgene wat gebeurt als een kans zich voordoet en iemand er op voorbereid is om hem te pakken. Als de kans zich niet voordoet heeft voorbereiden geen zin, andersom heeft een kans geen meerwaarde als je er niet op voorbereid bent. Voldoe je aan beide voorwaarden ben je vroeg of laat succesvol.

Wat betreft het tegenovergestelde, dat is ook waar denk ik. Falen in het leven = kans * onvoorbereidheid. Als je niet voorbereid bent op een kans (op een probleem) dan is er niks aan de hand zolang die situatie zich niet voordoet. Doet het probleem zich wel voor (baan kwijt raken bijv) dan maakt niet uit als je er op voorbereid bent en bijvoorbeeld een jaarsalaris op je bankrekening hebt staan voor noodgevallen. Voldoe je aan beide voorwaarden dan raak je vroeg of laat in de problemen.

Simpele formules, omvatten wat mij betreft alles.

Maar uiteindelijk is domme pech een factor die heel belangrijk is en waar we weinig mee kunnen. Als je arbeidsongeschikt wordt is dat enorm kut en je kunt je daar bijna niet op voorbereiden. ook niet mbt verzekeringen, want die zijn peperduur.

Je hebt natuurlijk wel gelijk dat als je voorbereid bent op diverse zaken, buffers aanhoudt etc, dat je minder snel in een diep gat valt. Maar dat spaargeld is een keer op en tsja, dan wordt het snel lastig.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 08:46 schreef Ivo1985 het volgende:

Dat laatste zorgt voor stress en dat heeft weer negatieve invloed op de sollicitaties die je doet.

Vooral dit!

Men wil vrolijke enthousiaste JONGE mensen hebben

Wat men niet wil zijn oudere mensen die in de rouw zitten en zeer veel financiële stress hebben.

Je uitstraling is gewoon fout als je net iemand verloren hebt dan heeft het geen nut om te solliciteren hoe hard je die baan ook nodig hebt!

quote:

Op maandag 26 maart 2018 12:44 schreef Zwolsboy het volgende:
Daarom moeten de banken ook leningen aan koppels verbieden, dus maximaal 1 inkomen en het 2e inkomen nooit mee tellen.

Daar gaat het vaak al mis, mensen die samen zijn kunnen meer lenen, waarom? als 1 van de 2 niet verder wilt ontstaan er al (grote) problemen, de hypotheek kan niet meer worden betaald want een gedeelte van het (gezamenlijke) inkomen valt weg.

Tja, dan kan in de grote steden dus niemand meer een huis kopen, en huurwoningen zijn er ook niet. Wij moesten dus wel op twee salarissen kopen. Daarbij is mijn man ook nog zzp'er, waar de regels strenger voor zijn / waren, wat ervoor zorgde dat we veel minder hypotheek konden krijgen dan wanneer hij hetzelfde inkomen uit loondienst had gehad. En nu dus een hypotheek hebben die volgens de bank echt onze max is, maar die we makkelijk kunnen betalen, ook zonder HRA, ook nu ik veel minder in loondienst werk, want ook aan het opbouwen als zzp'er.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:09 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Maar uiteindelijk is domme pech een factor die heel belangrijk is en waar we weinig mee kunnen. Als je arbeidsongeschikt wordt is dat enorm kut en je kunt je daar bijna niet op voorbereiden. ook niet mbt verzekeringen, want die zijn peperduur.

Je hebt natuurlijk wel gelijk dat als je voorbereid bent op diverse zaken, buffers aanhoudt etc, dat je minder snel in een diep gat valt. Maar dat spaargeld is een keer op en tsja, dan wordt het snel lastig.

Ik geloof zelf niet zo in pech en geluk, meer in willekeurige gebeurtenissen waar je je op kan voorbereiden.

Arbeidsongeschiktheid is absoluut 1 van de lastigste, maar je kan wel op zijn minst eens kijken naar wat je daar mogelijk aan kan doen om op voor te bereiden. Denk aan hypotheekbescherming (kost mij maar een tientje per maand), zaken die werkgevers aanbieden om te her-integreren etc. Niet dat je moet oververzekeren, maar kijk goed naar welke risico's je loopt en wat je wel en niet aankan.

Daarnaast kan je kijken naar je inboedel, auto etc. Wat is dan het ergste wat er kan gebeuren? inboedel en opstal kan je verzekeren, auto kan je verzekeren of gewoon wat spaargeld achter de hand houden. Netjes afschrijven is een optie, dikke buffer aanhouden sowieso handig. In principe loop je dan 0 kans om echt in de problemen te raken. Mensen die wel in de problemen raken leven gewoon boven hun stand en op het randje van wat ze kunnen. Als er dan 3 dingen tegelijk stuk gaan zitten ze direct klem met persoonlijke leningen etc om het op te lossen.

Als ik dubbeltje op zijn kant kijk dan zie ik eigenlijk alleen mensen die nog NOOIT naar bovenstaande hebben gekeken en vaak veel te veel geld uitgeven aan huisdieren, hobby, zichzelf en/of kinderen. Met een emotionele instelling van 'ik verdien dit toch?? na alle ellende mag ik best wel eens genieten!!1!'.

Van de buitenkant denk je dan' ja het is ook wel zielig dat dr moeder en dr vader vlak na elkaar zijn overleden, ik snap het wel'. Maar 9 van de 10 keer is er al een destructief patroon, en wordt zo'n droevige gebeurtenis als kwaaddoener aangewezen want dat is zoveel makkelijker dan jezelf de schuld geven. Tegen die irrationele houding kan je weinig doen behalve coaching aanbieden.

De paar keer dat ik ‘Een dubbeltje op zijn kant’ gekeken heb, viel het me op dat de mensen niet eens wisten wat er uit ging. Geen overzicht op inkomsten en uitgaven.
Denk dat het daar al bij begint. Weten wat er binnen komt, en wat je waar aan uitgeeft.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 13:58 schreef capricia het volgende:
De paar keer dat ik ‘Een dubbeltje op zijn kant’ gekeken heb, viel het me op dat de mensen niet eens wisten wat er uit ging. Geen overzicht op inkomsten en uitgaven.
Denk dat het daar al bij begint. Weten wat er binnen komt, en wat je waar aan uitgeeft.

Of door de stress opgeven om erna te kijken omdat de situatie te uitzichtloos is.

quote:

Op maandag 26 maart 2018 14:01 schreef Graf..Coudenhove..Kalergi het volgende:

[..]

Of door de stress opgeven om erna te kijken omdat de situatie te uitzichtloos is.

Rekeningen/aanmaningen niet meer openen, ja, dat zag ik vaker in dat soort programma's.

Maar zo moeilijk is het toch niet om te budgetteren?

quote:

Op maandag 26 maart 2018 14:03 schreef capricia het volgende:

[..]

Rekeningen/aanmaningen niet meer openen, ja, dat zag ik vaker in dat soort programma's.

Maar zo moeilijk is het toch niet om te budgetteren?

Voor mensen die kunnen budgetteren is budgetteren inderdaad niet heel moeilijk. Voor de mensen die het niet kunnen is het een stuk lastiger