R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo.
Heb je zelf een persoonlijkheidsstoornis of ken je iemand met een persoonlijkheidsstoornis?
Of heb je vermoedens dat je er een hebt?
Hier kun je het allemaal kwijt.
Beknopte omschrijving van een persoonlijkheidsstoornis:
Een persoonlijkheidsstoornis is een langdurig patroon van afwijkende emoties en opvattingen.
Veel persoonlijkheidsstoornissen komen tot ontwikkeling door traumatische ervaringen in combinatie met erfelijke gevoeligheid.
Korte omschrijving van de verschillende persoonlijkheidsstoornissen (deze informatie komt van trimbos.nl, mens-en-samenleving.infonu.nl, psyonline.nl en psyq.nl):
.
Cluster A (vreemd en/of excentriek):
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
[quote]Paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een paranoïde persoonlijkheidsstoornis zijn wantrouwend. Ze hebben een vastomlijnde manier van denken en handleen op basis van achterdochtige ideeën over anderen. Ze zijn ervan overtuigd dat hun visie op de wereld de juiste is en voelen zich bedreigd als anderen het anders zien. Ze zijn vaak koppig, ook als hun standpunt onjuist is. Dit kan soms op een waanidee lijken.
Verder voelen zij zich vaak kwetsbaar. Dit roept angst op. Die angst proberen ze te verminderen door te zoeken naar een oorzaak buiten zichzelf. De dreiging die zij voelen zetten zij om in woede om hun angst te verminderen.[/quote]
Schizoïde persoonlijkheidsstoornis
[quote]De schizoïde persoonlijkheidsstoornis (SPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis gedragen zich afstandelijk en hebben moeite om emoties te uiten. Ze leggen moeilijk contact en zijn vaak verlegen, teruggetrokken en stil. Ook doen zij veel dingen alleen en wonen vaak alleen.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis halen weinig plezier uit activiteiten. Soms compenseren ze een gebrek aan contact met een rijke fantasiewereld. Over het algemeen is er geen sprake van verlies van contact met de werkelijkheid.[/quote]
Schizotypische persoonlijkheidsstoornis
[quote]De schizotypische persoonlijkheidsstoornis (STPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis gedragen zich in de ogen van anderen vaak bizar. Abnormale oogbewegingen en motorisch disfunctioneren zijn kenmerkend. Zij voelen zich ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen en zijn wantrouwend. Zij hebben merkwaardige ideeën en overtuigingen.[/quote]
.
Cluster B (dramatisch, emotioneel en/of impulsief):
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
[quote]De antisociale persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis met als belangrijkste kenmerk instabiliteit in denken, voelen en gedrag.
Hierdoor kan iemand stemmingswisselingen krijgen, instabiele relaties met anderen hebben, zich impulsief en antisociaal gedragen en snelle behoeftenbevrediging najagen.
De antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASP) is één van de 10 persoonlijkheidsstoornissen en hoort tot de Cluster B persoonlijkheidsstoornissen.[/quote]
Borderline persoonlijkheidsstoornis
[quote]Borderline persoonlijkheidsstoornis (kortweg: borderline) kenmerkt zich door sterke wisselingen in stemmingen, gedachten en gedrag.
Mensen met borderline zijn enorm impulsief, denken vaak zwart-wit, reageren extreem. Relaties zijn moeilijk te onderhouden, en wisselen ook sterk.
Er worden geen verschillende typen borderline persoonlijkheidsstoornissen onderscheiden.
Mensen met borderline kunnen echter wel verschillen in de mate waarin ze bepaald gedrag vertonen (zoals extraversie, neuroticisme).[/quote]
Theatrale persoonlijkheidsstoornis
[quote]Mensen met een theatrale persoonlijkheidsstoornis vallen op door hun kleurrijk, extravert en dramatisch gedrag. Het zijn zeer emotionele mensen, die moeite hebben om lange diepgaande relaties aan te gaan. Zij staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Ook hebben ze de neiging om door middel van uiterlijk vertoon te verleiden of de aandacht op te eisen.
Vragen om aandacht is het centrale thema van deze ziekte. Wanneer een lijder aan de stoornis niet in het middelpunt van de belangstelling staat, voelt hij zich al gauw ongemakkelijk. Hij gaat dan opvallend of seksueel uitdagend gedrag vertonen. Zijn gevoelsuitingen maken een oppervlakkige indruk, maar worden op een hoogdravende manier gebracht. Door vage bewoordingen en overdrijvingen doet de patiënt zich interessanter voor dan hij in feite is. Hij kan makkelijk in huilen uitbarsten of kwaad worden wanneer hij niet de aandacht en complimentjes krijgt waarop hij denkt recht te hebben. Zo'n woedeaanval duurt meestal niet lang. [/quote]
Narcistische persoonlijkheidsstoornis
[quote]Deze mensen vinden zichzelf veel beter dan andere mensen. Ze vinden alleen zichzelf belangrijk en interesseren zich weinig in het lot van anderen. Wel willen ze graag dat andere mensen hen goed en belangrijk vinden.Deze mensen willen graag de macht hebben. Vaak kom je ze tegen in hoge posities in bijvoorbeeld het bedrijfsleven of de politiek. Hier is deze karaktertrek op een bepaalde manier handig. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld honderden mensen zonder schuldgevoel ontslaan.
[/quote]
.
Cluster C (angstig en/of gespannen):
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
[quote]De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS) wordt gekenmerkt door extreme verlegenheid en buitensporige angst voor afwijzing, vernedering of kritiek. Veel mensen vinden het eng om iemand aan te spreken of voelen zich onzeker in onbekende situaties. Wanneer deze angst zo extreem wordt dat iemand zich geheel terugtrekt en nergens aan meedoet zou er sprake kunnen zijn van een ontwijkende of vermijdende persoonlijkheidsstoornis. [/quote]
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis
[quote]De afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) wordt gekenmerkt door een buitengewone afhankelijkheid ten opzichte van anderen. Iedereen vindt het wel eens fijn verzorgd te worden of hulp te krijgen bij moeilijke beslissingen. Wanneer iemand altijd maar bevestiging nodig heeft, niet alleen kan zijn en altijd hulp en geruststelling nodig heeft om een besluit te nemen, zou er wel eens sprake kunnen zijn van een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.[/quote]
Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis
[quote]Mensen met deze stoornis houden van orde en regelmaat. Vaak willen ze alles op hun eigen manier doen. Ze zijn willen alles zo goed mogelijk doen, hierdoor kunnen ze moeilijk beslissen maken. Dit perfectionisme gaat zover dat er veel te veel tijd in hun werk gaat zitten. Ze kunnen zo de deadline niet altijd halen. Bovendien hebben deze mensen moeite met het tonen en uiten van hun emoties.
Deze stoornis is iets anders dan de obsessief-compulsieve stoornis.
Vaak denken deze mensen ook dat hun manier de enige is; ze kunnen moeilijk een advies van iemand anders aannemen. [/quote]
.
P.S.: liever geen reacties over de zogenaamde labeltjescultuur, want met die reacties ben ik nu wel een beetje klaar en ze zijn bovendien beledigend tegenover psychiatrisch patienten.
En hier verder...
Heb je zelf een persoonlijkheidsstoornis of ken je iemand met een persoonlijkheidsstoornis?
Of heb je vermoedens dat je er een hebt?
Hier kun je het allemaal kwijt.
Beknopte omschrijving van een persoonlijkheidsstoornis:
Een persoonlijkheidsstoornis is een langdurig patroon van afwijkende emoties en opvattingen.
Veel persoonlijkheidsstoornissen komen tot ontwikkeling door traumatische ervaringen in combinatie met erfelijke gevoeligheid.
Korte omschrijving van de verschillende persoonlijkheidsstoornissen (deze informatie komt van trimbos.nl, mens-en-samenleving.infonu.nl, psyonline.nl en psyq.nl):
.
Cluster A (vreemd en/of excentriek):
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
[quote]Paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een paranoïde persoonlijkheidsstoornis zijn wantrouwend. Ze hebben een vastomlijnde manier van denken en handleen op basis van achterdochtige ideeën over anderen. Ze zijn ervan overtuigd dat hun visie op de wereld de juiste is en voelen zich bedreigd als anderen het anders zien. Ze zijn vaak koppig, ook als hun standpunt onjuist is. Dit kan soms op een waanidee lijken.
Verder voelen zij zich vaak kwetsbaar. Dit roept angst op. Die angst proberen ze te verminderen door te zoeken naar een oorzaak buiten zichzelf. De dreiging die zij voelen zetten zij om in woede om hun angst te verminderen.[/quote]
Schizoïde persoonlijkheidsstoornis
[quote]De schizoïde persoonlijkheidsstoornis (SPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis gedragen zich afstandelijk en hebben moeite om emoties te uiten. Ze leggen moeilijk contact en zijn vaak verlegen, teruggetrokken en stil. Ook doen zij veel dingen alleen en wonen vaak alleen.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis halen weinig plezier uit activiteiten. Soms compenseren ze een gebrek aan contact met een rijke fantasiewereld. Over het algemeen is er geen sprake van verlies van contact met de werkelijkheid.[/quote]
Schizotypische persoonlijkheidsstoornis
[quote]De schizotypische persoonlijkheidsstoornis (STPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis gedragen zich in de ogen van anderen vaak bizar. Abnormale oogbewegingen en motorisch disfunctioneren zijn kenmerkend. Zij voelen zich ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen en zijn wantrouwend. Zij hebben merkwaardige ideeën en overtuigingen.[/quote]
.
Cluster B (dramatisch, emotioneel en/of impulsief):
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
[quote]De antisociale persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis met als belangrijkste kenmerk instabiliteit in denken, voelen en gedrag.
Hierdoor kan iemand stemmingswisselingen krijgen, instabiele relaties met anderen hebben, zich impulsief en antisociaal gedragen en snelle behoeftenbevrediging najagen.
De antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASP) is één van de 10 persoonlijkheidsstoornissen en hoort tot de Cluster B persoonlijkheidsstoornissen.[/quote]
Borderline persoonlijkheidsstoornis
[quote]Borderline persoonlijkheidsstoornis (kortweg: borderline) kenmerkt zich door sterke wisselingen in stemmingen, gedachten en gedrag.
Mensen met borderline zijn enorm impulsief, denken vaak zwart-wit, reageren extreem. Relaties zijn moeilijk te onderhouden, en wisselen ook sterk.
Er worden geen verschillende typen borderline persoonlijkheidsstoornissen onderscheiden.
Mensen met borderline kunnen echter wel verschillen in de mate waarin ze bepaald gedrag vertonen (zoals extraversie, neuroticisme).[/quote]
Theatrale persoonlijkheidsstoornis
[quote]Mensen met een theatrale persoonlijkheidsstoornis vallen op door hun kleurrijk, extravert en dramatisch gedrag. Het zijn zeer emotionele mensen, die moeite hebben om lange diepgaande relaties aan te gaan. Zij staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Ook hebben ze de neiging om door middel van uiterlijk vertoon te verleiden of de aandacht op te eisen.
Vragen om aandacht is het centrale thema van deze ziekte. Wanneer een lijder aan de stoornis niet in het middelpunt van de belangstelling staat, voelt hij zich al gauw ongemakkelijk. Hij gaat dan opvallend of seksueel uitdagend gedrag vertonen. Zijn gevoelsuitingen maken een oppervlakkige indruk, maar worden op een hoogdravende manier gebracht. Door vage bewoordingen en overdrijvingen doet de patiënt zich interessanter voor dan hij in feite is. Hij kan makkelijk in huilen uitbarsten of kwaad worden wanneer hij niet de aandacht en complimentjes krijgt waarop hij denkt recht te hebben. Zo'n woedeaanval duurt meestal niet lang. [/quote]
Narcistische persoonlijkheidsstoornis
[quote]Deze mensen vinden zichzelf veel beter dan andere mensen. Ze vinden alleen zichzelf belangrijk en interesseren zich weinig in het lot van anderen. Wel willen ze graag dat andere mensen hen goed en belangrijk vinden.Deze mensen willen graag de macht hebben. Vaak kom je ze tegen in hoge posities in bijvoorbeeld het bedrijfsleven of de politiek. Hier is deze karaktertrek op een bepaalde manier handig. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld honderden mensen zonder schuldgevoel ontslaan.
[/quote]
.
Cluster C (angstig en/of gespannen):
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
[quote]De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS) wordt gekenmerkt door extreme verlegenheid en buitensporige angst voor afwijzing, vernedering of kritiek. Veel mensen vinden het eng om iemand aan te spreken of voelen zich onzeker in onbekende situaties. Wanneer deze angst zo extreem wordt dat iemand zich geheel terugtrekt en nergens aan meedoet zou er sprake kunnen zijn van een ontwijkende of vermijdende persoonlijkheidsstoornis. [/quote]
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis
[quote]De afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) wordt gekenmerkt door een buitengewone afhankelijkheid ten opzichte van anderen. Iedereen vindt het wel eens fijn verzorgd te worden of hulp te krijgen bij moeilijke beslissingen. Wanneer iemand altijd maar bevestiging nodig heeft, niet alleen kan zijn en altijd hulp en geruststelling nodig heeft om een besluit te nemen, zou er wel eens sprake kunnen zijn van een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.[/quote]
Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis
[quote]Mensen met deze stoornis houden van orde en regelmaat. Vaak willen ze alles op hun eigen manier doen. Ze zijn willen alles zo goed mogelijk doen, hierdoor kunnen ze moeilijk beslissen maken. Dit perfectionisme gaat zover dat er veel te veel tijd in hun werk gaat zitten. Ze kunnen zo de deadline niet altijd halen. Bovendien hebben deze mensen moeite met het tonen en uiten van hun emoties.
Deze stoornis is iets anders dan de obsessief-compulsieve stoornis.
Vaak denken deze mensen ook dat hun manier de enige is; ze kunnen moeilijk een advies van iemand anders aannemen. [/quote]
.
P.S.: liever geen reacties over de zogenaamde labeltjescultuur, want met die reacties ben ik nu wel een beetje klaar en ze zijn bovendien beledigend tegenover psychiatrisch patienten.
En hier verder...
@PabstBlueRibbon, wat zou ik niet anders willen doen? Dit hele leven gaat nergens heen. Twee weken geleden had ik een oud klasgenote op bezoek en zelfs toen wilde ik al op dezelfde trein stappen als haar. Puur om de hele situatie hier te ontvluchten.
Ik mis een hoop dingen in mijn leven. De aansluiting met mensen. Het vertrouwen hebben in
mensen. Momenteel duw ik iedereen weg, aangezien de meeste mensen mij toch niet mogen. Ik kan ze niet langer uitstaan, maar ik wil ze ook niet missen.
Continue beloftes die worden gebroken door mensen en instanties. Het is niets meer dan één grote leugen en ik blijf er ook nog in geloven.
Ik mis een hoop dingen in mijn leven. De aansluiting met mensen. Het vertrouwen hebben in
mensen. Momenteel duw ik iedereen weg, aangezien de meeste mensen mij toch niet mogen. Ik kan ze niet langer uitstaan, maar ik wil ze ook niet missen.
Continue beloftes die worden gebroken door mensen en instanties. Het is niets meer dan één grote leugen en ik blijf er ook nog in geloven.
soooo, da's mooi!
Mogen de meeste mensen je niet of denk je dat? En omdat ja dat denkt, duw je ze weg.quote:Op dinsdag 26 december 2017 09:52 schreef LordofLeaves het volgende:
@PabstBlueRibbon, wat zou ik niet anders willen doen? Dit hele leven gaat nergens heen. Twee weken geleden had ik een oud klasgenote op bezoek en zelfs toen wilde ik al op dezelfde trein stappen als haar. Puur om de hele situatie hier te ontvluchten.
Ik mis een hoop dingen in mijn leven. De aansluiting met mensen. Het vertrouwen hebben in
mensen. Momenteel duw ik iedereen weg, aangezien de meeste mensen mij toch niet mogen. Ik kan ze niet langer uitstaan, maar ik wil ze ook niet missen.
Continue beloftes die worden gebroken door mensen en instanties. Het is niets meer dan één grote leugen en ik blijf er ook nog in geloven.
Als je mensen tijdelijk niet kunt uitstaan, dan kan je er ook voor kiezen ze even iets minder te zien en spreken en andersom als je ze mist.
Veel mensen gaan niet zomaar weg. Zelfs als dat zo voelt.
Hoop dat je je de rest van de dag wat beter voelt. Zeker op zo’n mooie zonnige kerstdag als vandaag.
Ben gewoon klaar met een hoop mensen. Ik hoef ze niet meer te zien noch te spreken. Het doet me niks meer of ze nog leven of sterven. Al het hele jaar hoor ik mooie praatjes, maar niemand die een belofte nakomt. Ik ben veel te naïef of te lief/aardig geweest.quote:Op dinsdag 26 december 2017 12:22 schreef Asil het volgende:
[..]
Mogen de meeste mensen je niet of denk je dat? En omdat ja dat denkt, duw je ze weg.
Als je mensen tijdelijk niet kunt uitstaan, dan kan je er ook voor kiezen ze even iets minder te zien en spreken en andersom als je ze mist.
Veel mensen gaan niet zomaar weg. Zelfs als dat zo voelt.
Hoop dat je je de rest van de dag wat beter voelt. Zeker op zo’n mooie zonnige kerstdag als vandaag.
soooo, da's mooi!
Wat voor beloftes? Dat ze langskomen maar nooit komen?quote:
[..]
Ben gewoon klaar met een hoop mensen. Ik hoef ze niet meer te zien noch te spreken. Het doet me niks meer of ze nog leven of sterven. Al het hele jaar hoor ik mooie praatjes, maar niemand die een belofte nakomt. Ik ben veel te naïef of te lief/aardig geweest.
Bijvoorbeeld.quote:
[..]
Wat voor beloftes? Dat ze langskomen maar nooit komen?
soooo, da's mooi!
Maar oke als we dat voorbeeld aanhouden. Mensen stellen dat ze komen maar ze komen niet. Jij vindt dat gedrag niet leuk, dat is begrijpelijk. Een andere vraag is dan van maak jij dergelijke beloftes en kom je die ook niet na? Hoevaak ga jij naar die personen toe zelf?
Dat is het dus. Ik kom iedere belofte na. Het probleem is ook dat ik teveel waarde hecht aan loyaliteit.quote:
Maar oke als we dat voorbeeld aanhouden. Mensen stellen dat ze komen maar ze komen niet. Jij vindt dat gedrag niet leuk, dat is begrijpelijk. Een andere vraag is dan van maak jij dergelijke beloftes en kom je die ook niet na? Hoevaak ga jij naar die personen toe zelf?
soooo, da's mooi!
Oke nou ja uh heb je een stoornis? Bedoel daar gaat dit topic om. Misschien dat als je dat hebt het wat duidelijker kan maken voor mij waarom het alsnog een beetje misgaat zeg maarquote:
[..]
Dat is het dus. Ik kom iedere belofte na. Het probleem is ook dat ik teveel waarde hecht aan loyaliteit.
Borderline persoonlijkheidsstoornis.quote:
[..]
Oke nou ja uh heb je een stoornis? Bedoel daar gaat dit topic om. Misschien dat als je dat hebt het wat duidelijker kan maken voor mij waarom het alsnog een beetje misgaat zeg maar
soooo, da's mooi!
Oke nou ja je zal vast zelf wel genoeg dingen daarover gelezen hebben en gehoord hebben van anderen. Is er iets wat jij, vanuit een derde persoon gezien, zou kunnen bedenken waarom hen zo reageren? Dus puur vanuit logica gedacht en je emoties even achterwege latende in dat gedachte-experimentje.quote:
[..]
Borderline persoonlijkheidsstoornis.
Oh jawel, dat het hun niet langer interesseert.quote:
[..]
Oke nou ja je zal vast zelf wel genoeg dingen daarover gelezen hebben en gehoord hebben van anderen. Is er iets wat jij, vanuit een derde persoon gezien, zou kunnen bedenken waarom hen zo reageren? Dus puur vanuit logica gedacht en je emoties even achterwege latende in dat gedachte-experimentje.
soooo, da's mooi!
Oke maar ook nog andere mogelijke redenen? Zoals dat ze bijvoorbeeld aardig willen doen door niet gewoon hard te zeggen dat ze niet willen komen, maar beleefd zeggen dat ze komen en dan smoesjes gebruiken op het moment (of dat ze echt niet kunnen trouwens en jij het onevenredig erg vindt)? Of dat je gewoon veel vraagt zonder het door te hebben? Of agressief kan reageren als ze wel zouden zeggen dat ze de eerste tijd niet kunnen komen? Wat dan ook..quote:
[..]
Oh jawel, dat het hun niet langer interesseert.
Waarom zouden ze langs willen komen? Het leven heeft mij aan alle kanten ingehaald. Ik doe er voor hen niet meer toe.quote:
[..]
Oke maar ook nog andere mogelijke redenen? Zoals dat ze bijvoorbeeld aardig willen doen door niet gewoon hard te zeggen dat ze niet willen komen, maar beleefd zeggen dat ze komen en dan smoesjes gebruiken op het moment (of dat ze echt niet kunnen trouwens en jij het onevenredig erg vindt)? Of dat je gewoon veel vraagt zonder het door te hebben? Of agressief kan reageren als ze wel zouden zeggen dat ze de eerste tijd niet kunnen komen? Wat dan ook..
soooo, da's mooi!
Allereerst je bent zeker niet de enige die ervan baalt wanneer iemand zegt dat hij/zij iets met je wilt afspreken en vervolgens wordt dat niet nagekomen. Ik denk dat 95% van de mensen in Nederland dit meemaakt. Ziekte van de tijd. Iedereen is druk druk druk ... beter gezegd iedereen is met zichzelf bezig. Niet omdat mensen zo graag egoïstisch willen zijn maar omdat ze het ook daadwerkelijk druk hebben. Er wordt de laatste tijd heel wat van je geëist. Loop door de stad en kijk om je heen ... heel veel mensen zijn opgejaagd en opgefokt.
Maar als je een hechtingsstoornis hebt, doet dit behoorlijk veel pijn. Want je wordt namelijk geraakt in het gevoel van afwijzing en eenzaamheid wat je al had als kind en wat ook veel heeft bijgedragen in het niet goed kunnen reguleren van emoties.
Maar geluk moet je toch echt uit jezelf halen en niet bij een ander.
Probeer concrete plannen en ambities te maken met wat je zou willen bereiken in 2018. Geen doelen als "dan moet ik een sociaal netwerk hebben opgebouwd" of "dan moet ik gelukkig zijn in de liefde". Laat ook niet alles afhangen van of een therapie die je misschien gaat doen wel of niet aanslaat.
Ga een studie volgen bij de LOI of ga naar de sportschool aan je lichaam werken. Probeer een oude hobby op te pakken of iets waardoor je altijd gepassioneerd was weer aanwakkeren. Whatever. Doe iets concreets. Iets wat bij jou past en wat jou een goed gevoel geeft. Hiermee krijg je het gevoel dat er nog zoveel te bereiken is in het leven.
Maar als je een hechtingsstoornis hebt, doet dit behoorlijk veel pijn. Want je wordt namelijk geraakt in het gevoel van afwijzing en eenzaamheid wat je al had als kind en wat ook veel heeft bijgedragen in het niet goed kunnen reguleren van emoties.
Maar geluk moet je toch echt uit jezelf halen en niet bij een ander.
Probeer concrete plannen en ambities te maken met wat je zou willen bereiken in 2018. Geen doelen als "dan moet ik een sociaal netwerk hebben opgebouwd" of "dan moet ik gelukkig zijn in de liefde". Laat ook niet alles afhangen van of een therapie die je misschien gaat doen wel of niet aanslaat.
Ga een studie volgen bij de LOI of ga naar de sportschool aan je lichaam werken. Probeer een oude hobby op te pakken of iets waardoor je altijd gepassioneerd was weer aanwakkeren. Whatever. Doe iets concreets. Iets wat bij jou past en wat jou een goed gevoel geeft. Hiermee krijg je het gevoel dat er nog zoveel te bereiken is in het leven.
Weet je wat het is met een hoop mensen? Die hebben het selectief druk. Ze weten donders goed voor wie ze tijd en ruimte willen maken en dan komen ze zelf tot de conclusie dat er een aantal mensen niet meer in hun "bomvolle" agenda passen. Statusjagers die zichzelf alleen maar met statusjagers willen omringen. Ik vind het inmiddels niet erg meer hoor. Ik zit er niet meer mee, alleen moeten ze niet raar opkijken dat ze vanzelf een keer de deksel op de neus krijgen.quote:
Allereerst je bent zeker niet de enige die ervan baalt wanneer iemand zegt dat hij/zij iets met je wilt afspreken en vervolgens wordt dat niet nagekomen. Ik denk dat 95% van de mensen in Nederland dit meemaakt. Ziekte van de tijd. Iedereen is druk druk druk ... beter gezegd iedereen is met zichzelf bezig. Niet omdat mensen zo graag egoïstisch willen zijn maar omdat ze het ook daadwerkelijk druk hebben. Er wordt de laatste tijd heel wat van je geëist. Loop door de stad en kijk om je heen ... heel veel mensen zijn opgejaagd en opgefokt.
Maar als je een hechtingsstoornis hebt, doet dit behoorlijk veel pijn. Want je wordt namelijk geraakt in het gevoel van afwijzing en eenzaamheid wat je al had als kind en wat ook veel heeft bijgedragen in het niet goed kunnen reguleren van emoties.
Maar geluk moet je toch echt uit jezelf halen en niet bij een ander.
Probeer concrete plannen en ambities te maken met wat je zou willen bereiken in 2018. Geen doelen als "dan moet ik een sociaal netwerk hebben opgebouwd" of "dan moet ik gelukkig zijn in de liefde". Laat ook niet alles afhangen van of een therapie die je misschien gaat doen wel of niet aanslaat.
Ga een studie volgen bij de LOI of ga naar de sportschool aan je lichaam werken. Probeer een oude hobby op te pakken of iets waardoor je altijd gepassioneerd was weer aanwakkeren. Whatever. Doe iets concreets. Iets wat bij jou past en wat jou een goed gevoel geeft. Hiermee krijg je het gevoel dat er nog zoveel te bereiken is in het leven.
Ik heb geen concrete plannen voor 2018. Het enige wat ik doe, is het allemaal over mij heen te laten komen en scherp te blijven. Therapie volgen doe ik niet meer, het leidde nergens meer heen. Sporten vind ik saai en zonde van m'n (teveel vrije) tijd. Voor een studie vind ik mijzelf te oud en het geld is er ook niet.
soooo, da's mooi!
Dat eerste stukje is een aanname die jij maakt. Hoe weet jij zeker dat het klopt? Als het klopt, dan moet je je toch eens afvragen waarom jij met dat soort lui omgaat. Voel jij je niet goed genoeg om met mensen om te gaan die jij wel kunnen waarderen om wie jij bent?quote:
[..]
Weet je wat het is met een hoop mensen? Die hebben het selectief druk. Ze weten donders goed voor wie ze tijd en ruimte willen maken en dan komen ze zelf tot de conclusie dat er een aantal mensen niet meer in hun "bomvolle" agenda passen. Statusjagers die zichzelf alleen maar met statusjagers willen omringen. Ik vind het inmiddels niet erg meer hoor. Ik zit er niet meer mee, alleen moeten ze niet raar opkijken dat ze vanzelf een keer de deksel op de neus krijgen.
Ik heb geen concrete plannen voor 2018. Het enige wat ik doe, is het allemaal over mij heen te laten komen en scherp te blijven. Therapie volgen doe ik niet meer, het leidde nergens meer heen. Sporten vind ik saai en zonde van m'n (teveel vrije) tijd. Voor een studie vind ik mijzelf te oud en het geld is er ook niet.
Als jij dit soort problemen met iedereen hebt, dan moet je de oorzaak in jezelf zoeken. En waarschijnlijk vrees je dat je niet leuk genoeg bent. Maar wat je zelf al schreef, je bent je ook bang om je aan mensen te hechten, dus dan geef je daarvoor ook non-verbale signalen af. Misschien durven ze jou niet te benaderen omdat ze bang zijn jou daarmee van streek te maken. Ze kunnen niet in je hoofd kijken en voelen wat jij voelt.
Als je teveel vrije tijd hebt, kan je best wel wat opofferen voor sporten. Begin klein. Ga 1x per week bodypumpen ofzo. Of als een sportschool je helemaal niet trekt, dan zijn er nog zoveel andere sporten zoals voetbal, volleybal, etc.
Niet elke studie is duur. Soms kunnen mensen die in de bijstand ofzo zitten zelfs in aanmerking komen voor vergoeding.
Doe iets. Je bent toch 35 ofzo? Dat is echt niet te oud. Ga denken in mogelijkheden en perspectieven. Ik zeg niet dat het allemaal makkelijk is, maar er is echt wel wat te doen aan jouw problemen. En als therapie niks voor jou is, dan kan je het ook op een andere manier.
Dat het statusjagers zijn, maak je er zelf van. Hoe weet je of dat klopt?quote:
[..]
Weet je wat het is met een hoop mensen? Die hebben het selectief druk. Ze weten donders goed voor wie ze tijd en ruimte willen maken en dan komen ze zelf tot de conclusie dat er een aantal mensen niet meer in hun "bomvolle" agenda passen. Statusjagers die zichzelf alleen maar met statusjagers willen omringen. Ik vind het inmiddels niet erg meer hoor. Ik zit er niet meer mee, alleen moeten ze niet raar opkijken dat ze vanzelf een keer de deksel op de neus krijgen.
En als het klopt, wil jij wel met mensen omgaan die geen tijd in jou willen steken?
Los daarvan - iedereen gaat selectief met zijn tijd om. Dat doe je zelf ook.
Heb je geen dagbesteding? Zo nee, dan zou ik er wel één gaan zoeken. Van helemaal niets doen wordt niemand beter.quote:
[..]
Ik heb geen concrete plannen voor 2018. Het enige wat ik doe, is het allemaal over mij heen te laten komen en scherp te blijven. Therapie volgen doe ik niet meer, het leidde nergens meer heen. Sporten vind ik saai en zonde van m'n (teveel vrije) tijd. Voor een studie vind ik mijzelf te oud en het geld is er ook niet.
Qua studie ga ik nu een heel groot - maar waar cliché schrijven: je bent nooit te oud om te leren! Bovendien staat het -mits je een beetje een goede studie uitkiest- ook leuk op je CV, ik weet niet of je werkt en wat je aan opleidingen hebt afgerond ?
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Heb mij voorgenomen om het in 2018 helemaal anders te gaan doen. Aan een hoop mensen in m'n directe omgeving ga ik geen aandacht meer spenderen. Vind het allemaal veel teveel stress en te vermoeiend worden.
Momenteel werk ik niet meer en ik zie dat ook niet meer gebeuren. Sinds de zomer van '17 ben ik door het UWV wel weer goedgekeurd, maar er is nog niks concreets gebeurt. Heb wat dingen aangekaart wat ik wel leuk zou vinden om te doen, maar daar is inmiddels een streep door heengezet. De kans is groot dat ik ergens in een sociale werkplaats eindig en daar heb ik wel vrede mee. Het is nu eenmaal niet anders. Dat zal dus wel m'n dagbesteding gaan worden, hoe pijnlijk en triest dat ook klinkt.
Momenteel werk ik niet meer en ik zie dat ook niet meer gebeuren. Sinds de zomer van '17 ben ik door het UWV wel weer goedgekeurd, maar er is nog niks concreets gebeurt. Heb wat dingen aangekaart wat ik wel leuk zou vinden om te doen, maar daar is inmiddels een streep door heengezet. De kans is groot dat ik ergens in een sociale werkplaats eindig en daar heb ik wel vrede mee. Het is nu eenmaal niet anders. Dat zal dus wel m'n dagbesteding gaan worden, hoe pijnlijk en triest dat ook klinkt.
soooo, da's mooi!
Het klinkt niet triest maar snap dat je het pijnlijk vindt. Ik heb zelf ook tijdelijk ergens gewerkt met behoud van uitkering. Dat is toch vreemd omdat je hetzelfde werk doet als de collega’s die wel volledig verdienen.quote:
Heb mij voorgenomen om het in 2018 helemaal anders te gaan doen. Aan een hoop mensen in m'n directe omgeving ga ik geen aandacht meer spenderen. Vind het allemaal veel teveel stress en te vermoeiend worden.
Momenteel werk ik niet meer en ik zie dat ook niet meer gebeuren. Sinds de zomer van '17 ben ik door het UWV wel weer goedgekeurd, maar er is nog niks concreets gebeurt. Heb wat dingen aangekaart wat ik wel leuk zou vinden om te doen, maar daar is inmiddels een streep door heengezet. De kans is groot dat ik ergens in een sociale werkplaats eindig en daar heb ik wel vrede mee. Het is nu eenmaal niet anders. Dat zal dus wel m'n dagbesteding gaan worden, hoe pijnlijk en triest dat ook klinkt.
Maar voor jezelf is het wel goed. Het houdt je bezig. Je hebt een dagdoel. Misschien geeft t je zelfs een voldaan gevoel als je thuis komt, zelfs als het niet in je straatje past, maar gewoon omdat je bezig bent geweest.
En dat geeft je misschien ook weer een beter gevoel over je zelf. En misschien doe je er nog nieuwe contacten/vrienden op.
Uiteindelijk is alles mogelijk
en elke nieuwe dag kan weer een betere zijn.
We zien wel wat er volgend jaar gaat gebeuren. Het word pompen of verzuipen, alles of niets.quote:
[..]
Het klinkt niet triest maar snap dat je het pijnlijk vindt. Ik heb zelf ook tijdelijk ergens gewerkt met behoud van uitkering. Dat is toch vreemd omdat je hetzelfde werk doet als de collega’s die wel volledig verdienen.
Maar voor jezelf is het wel goed. Het houdt je bezig. Je hebt een dagdoel. Misschien geeft t je zelfs een voldaan gevoel als je thuis komt, zelfs als het niet in je straatje past, maar gewoon omdat je bezig bent geweest.
En dat geeft je misschien ook weer een beter gevoel over je zelf. En misschien doe je er nog nieuwe contacten/vrienden op.
Uiteindelijk is alles mogelijk
soooo, da's mooi!
Okeequote:
[..]
We zien wel wat er volgend jaar gaat gebeuren. Het word pompen of verzuipen, alles of niets.
Waarom?quote:
Het word pompen of verzuipen, alles of niets.
Ik zal het moeten doen met de weinige kansen die mij worden aangeboden. Als het volgend jaar weer niks word, dan weet ik voor mezelf genoeg.quote:
soooo, da's mooi!
Antisociale persoonlijkheidsstoornis, maar van de therapeut kan ik over een paar weken stoppen met therapie.
Vertel daar eens wat meer over.quote:
Antisociale persoonlijkheidsstoornis, maar van de therapeut kan ik over een paar weken stoppen met therapie.
soooo, da's mooi!
Geen mogelijkheid om zelf nieuwe kansen te creëren?quote:
[..]
Ik zal het moeten doen met de weinige kansen die mij worden aangeboden. Als het volgend jaar weer niks word, dan weet ik voor mezelf genoeg.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Precies dit wilde ik zeggenquote:
[..]
Geen mogelijkheid om zelf nieuwe kansen te creëren?
Verder vind ik je negatief overkomen Lord. Ik weet niet of dat enkel nu zo is omdat je in een dergelijke bui bent of dat het altijd jouw gedachtegang is.
Ik weet natuurlijk niet hoe jouw leven eruit ziet maar er worden hier tips gegeven die best nuttig zijn.
quote:
[..]
Vertel daar eens wat meer over.
Ik ga er niet heel diep in omdat ik zelf ook echt totaal niet geïnteresseerd ben hierin.quote:
[..]
Vertel daar eens wat meer over.
Even een opheldering om te beginnen: Antisociale persoonlijkheidsstoornis is geen sociopathie, punt.
Ik lieg in het echte leven gewoon heel erg vaak en zie doorgaans geen problemen in illegale activiteiten waar geen slachtoffers ontstaan. Ook heb ik moeite met het volgen van sociale normen. (wat is wel en niet gepast) Daarom zit ik in therapie. Ik leer vooral om emoties na te bootsen in gepaste situaties, dus heel simplistisch: Lachen bij een grap en niet lachen wanneer in het nieuws komt te staan dat iemand vermoord is.
Het grootste puntje imo is de verveling. Je verveeld je gewoon bijna altijd wat ertoe kan lijden dat je vreemde dingen gaat doen. M'n vriend heeft me ook een tijdje geholpen met mijn impulsieve gedrag. Ik ben gewoon geneigd om heel snel iets te doen zonder over de consequenties na te denken,
Ik vind het niet echt een stoornis, mja.
Als je illegale activiteiten doet waarbij geen slachtoffers ontstaan dan is het naar mijn idee ook niet erg. Maar vaak zijn er indirect slachtoffers die je niet als slachtoffers ziet.. daarom is het ook illegaal o.a. Zoals drugs, je kan denken dat je mensen helpt maar je helpt ze de vernieling in. Ik denk dat als het je zo gemeld wordt dat er wel slachtoffers ontstaan je het ook wel snapt, maar in het algemeen kost het gewoon wat denktijd misschien om dat echt te realiseren.
Verder kon ik vroeger ook lachen op rotten.com en om mensen die met een bazooka dood werden geexplodeerd. Zegt niet direct dat er wat mis met je is. Maar als je heel veel dingen hebt die speciaal zijn dan heb je nou eenmaal zeer waarschijnlijk wel een stoornis. En ja daar kan je je niet in vinden omdat je het juist als normaal ervaart. Net als dat niemand van zichzelf denkt dat hij of zij dom is, terwijl je weet dat gewoon bijna 50% dommer dan gemiddeld is in de praktijk.
Misschien iets doen tegen je verveling?
Verder kon ik vroeger ook lachen op rotten.com en om mensen die met een bazooka dood werden geexplodeerd. Zegt niet direct dat er wat mis met je is. Maar als je heel veel dingen hebt die speciaal zijn dan heb je nou eenmaal zeer waarschijnlijk wel een stoornis. En ja daar kan je je niet in vinden omdat je het juist als normaal ervaart. Net als dat niemand van zichzelf denkt dat hij of zij dom is, terwijl je weet dat gewoon bijna 50% dommer dan gemiddeld is in de praktijk.
Misschien iets doen tegen je verveling?
Sociopatie is weldegelijk een antisociale persoonlijkheidsstoornis, een antisociale persoonlijkheidsstoornis is echter niet altijd sociopatie.quote:
[..]
[..]
Ik ga er niet heel diep in omdat ik zelf ook echt totaal niet geïnteresseerd ben hierin.
Even een opheldering om te beginnen: Antisociale persoonlijkheidsstoornis is geen sociopathie, punt.
Ik lieg in het echte leven gewoon heel erg vaak en zie doorgaans geen problemen in illegale activiteiten waar geen slachtoffers ontstaan. Ook heb ik moeite met het volgen van sociale normen. (wat is wel en niet gepast) Daarom zit ik in therapie. Ik leer vooral om emoties na te bootsen in gepaste situaties, dus heel simplistisch: Lachen bij een grap en niet lachen wanneer in het nieuws komt te staan dat iemand vermoord is.
Het grootste puntje imo is de verveling. Je verveeld je gewoon bijna altijd wat ertoe kan lijden dat je vreemde dingen gaat doen. M'n vriend heeft me ook een tijdje geholpen met mijn impulsieve gedrag. Ik ben gewoon geneigd om heel snel iets te doen zonder over de consequenties na te denken,
Ik vind het niet echt een stoornis, mja.
Ik vermoed ergens dat je nu vooral in een dip zit vanwege de feestdagen en oud & nieuw. Ik vind dat ook moeilijke tijden. Elk jaar beloof ik mezelf dat het volgend jaar allemaal beter is en elk jaar constateer ik dat ik nog in hetzelfde patroon zit en mij een gigantische loser voel. Dus als dat bij jou ook het geval is ... je bent dus niet de enige.quote:
[..]
Ik zal het moeten doen met de weinige kansen die mij worden aangeboden. Als het volgend jaar weer niks word, dan weet ik voor mezelf genoeg.
Ik weet dat het verdomd moeilijk is. Maar probeer in ieder geval overwicht te krijgen op je negatieve gedachten. Uitspraken als "volgend jaar moet het allemaal goed komen en zo niet dan maak ik er een eind aan" gaan je NIET! helpen. Je saboteert jezelf met dat soort ideeën. Dit soort negatieve gedachten komen vanzelf in je hoofd, dus ik ga je niet zeggen dat je deze gedachten niet mag hebben. Maar wat je wel in de hand hebt, is kiezen of je je erdoor laat leiden of niet.
Je zal vaak genoeg in het leven op je bek gaan. Zoals de meeste mensen. Maar uiteindelijk moet je opstaan en doorgaan. Je bent nog jong. Als je fysiek gezond bent, heb je nog kansen zat in het leven. Dat je het niet zo voelt, wilt niet zeggen dat ze er ook niet zijn.
Ik zou niet weten hoe. Mijn jobcoach vertelde mij doodleuk dat ik niet geschikt was voor het keurslijf. Nee, dat wil je horen als mens.quote:
[..]
Geen mogelijkheid om zelf nieuwe kansen te creëren?
soooo, da's mooi!
Kun je er verder prima mee leven, op de verveling na?quote:
[..]
[..]
Ik ga er niet heel diep in omdat ik zelf ook echt totaal niet geïnteresseerd ben hierin.
Even een opheldering om te beginnen: Antisociale persoonlijkheidsstoornis is geen sociopathie, punt.
Ik lieg in het echte leven gewoon heel erg vaak en zie doorgaans geen problemen in illegale activiteiten waar geen slachtoffers ontstaan. Ook heb ik moeite met het volgen van sociale normen. (wat is wel en niet gepast) Daarom zit ik in therapie. Ik leer vooral om emoties na te bootsen in gepaste situaties, dus heel simplistisch: Lachen bij een grap en niet lachen wanneer in het nieuws komt te staan dat iemand vermoord is.
Het grootste puntje imo is de verveling. Je verveeld je gewoon bijna altijd wat ertoe kan lijden dat je vreemde dingen gaat doen. M'n vriend heeft me ook een tijdje geholpen met mijn impulsieve gedrag. Ik ben gewoon geneigd om heel snel iets te doen zonder over de consequenties na te denken,
Ik vind het niet echt een stoornis, mja.
soooo, da's mooi!
Indirecte slachtoffers kunnen vaak niet traceren wie de dader was, dus dat is niet heel erg vind ik.quote:
Als je illegale activiteiten doet waarbij geen slachtoffers ontstaan dan is het naar mijn idee ook niet erg. Maar vaak zijn er indirect slachtoffers die je niet als slachtoffers ziet.. daarom is het ook illegaal o.a. Zoals drugs, je kan denken dat je mensen helpt maar je helpt ze de vernieling in. Ik denk dat als het je zo gemeld wordt dat er wel slachtoffers ontstaan je het ook wel snapt, maar in het algemeen kost het gewoon wat denktijd misschien om dat echt te realiseren.
Verder kon ik vroeger ook lachen op rotten.com en om mensen die met een bazooka dood werden geexplodeerd. Zegt niet direct dat er wat mis met je is. Maar als je heel veel dingen hebt die speciaal zijn dan heb je nou eenmaal zeer waarschijnlijk wel een stoornis. En ja daar kan je je niet in vinden omdat je het juist als normaal ervaart. Net als dat niemand van zichzelf denkt dat hij of zij dom is, terwijl je weet dat gewoon bijna 50% dommer dan gemiddeld is in de praktijk.
Misschien iets doen tegen je verveling?
Natuurlijk is er niet meteen iets mis met je als je daarom moet lachen. ASPS is ook niks mis mee vind ik, want sociale normen en maatschappelijk belang zijn geen morele verplichting. Intelligentie en domheid zijn meetbaar, moreel maatschappelijk belang is niet meetbaar.
Je moet gekwalificeerd zijn voor alle punten om eventueel je therapie verzekerd te krijgen.
Het is niet zo dat je gewoon een film kan kijken tegen de verveling. Je kunt het niet stoppen, tenzij je iets heel impulsief gaat doen. (In mijn geval dan)quote:
Misschien iets doen tegen je verveling?
Sociopathie wordt niet meer gebruikt in de medische wereld omdat het heel subjectief is.quote:
[..]
Sociopatie is weldegelijk een antisociale persoonlijkheidsstoornis, een antisociale persoonlijkheidsstoornis is echter niet altijd sociopatie.
Vroeger wel problemen mee gehad, maar door therapie is dit nu wel prima. Ik manipuleer soms nog steeds mensen door leugens te vertellen die mij goed zouden doen, maar niet meer zoals vroeger waarbij ik een hoop vriendschappen verloren had.quote:
[..]
Kun je er verder prima mee leven, op de verveling na?
Ik voel me geen loser. Heb meer het gevoel dat ik compleet zit vastgeroest in patronen en gedachten. Die typische borderline gedachten, waardoor ik mezelf en mijn directe omgeving blijf saboteren.quote:
[..]
Ik vermoed ergens dat je nu vooral in een dip zit vanwege de feestdagen en oud & nieuw. Ik vind dat ook moeilijke tijden. Elk jaar beloof ik mezelf dat het volgend jaar allemaal beter is en elk jaar constateer ik dat ik nog in hetzelfde patroon zit en mij een gigantische loser voel. Dus als dat bij jou ook het geval is ... je bent dus niet de enige.
Ik weet dat het verdomd moeilijk is. Maar probeer in ieder geval overwicht te krijgen op je negatieve gedachten. Uitspraken als "volgend jaar moet het allemaal goed komen en zo niet dan maak ik er een eind aan" gaan je NIET! helpen. Je saboteert jezelf met dat soort ideeën. Dit soort negatieve gedachten komen vanzelf in je hoofd, dus ik ga je niet zeggen dat je deze gedachten niet mag hebben. Maar wat je wel in de hand hebt, is kiezen of je je erdoor laat leiden of niet.
Je zal vaak genoeg in het leven op je bek gaan. Zoals de meeste mensen. Maar uiteindelijk moet je opstaan en doorgaan. Je bent nog jong. Als je fysiek gezond bent, heb je nog kansen zat in het leven. Dat je het niet zo voelt, wilt niet zeggen dat ze er ook niet zijn.
Ik weet wel dat ik het veel beter kan en ergens ook moet doen. Misschien mis ik wel de aanmoediging van een dierbare. Iemand die mij kan aanjagen. Een figuurlijke schop onder de kont zou wel fijn zijn.
Ik ga er geen einde aan maken, dat heb ik ook nooit gezegd.
soooo, da's mooi!
Ergens komt het mij bekend voor...quote:
[..]
Vroeger wel problemen mee gehad, maar door therapie is dit nu wel prima. Ik manipuleer soms nog steeds mensen door leugens te vertellen die mij goed zouden doen, maar niet meer zoals vroeger waarbij ik een hoop vriendschappen verloren had.
soooo, da's mooi!
Mensen zeggen zoveel.quote:
[..]
Ik zou niet weten hoe. Mijn jobcoach vertelde mij doodleuk dat ik niet geschikt was voor het keurslijf. Nee, dat wil je horen als mens.
Jij leeft nog altijd je eigen leven met je eigen keuzes. Daarbij weet je zelf ook wel dat je geschikt bent voor vanalles. Je kan en bent veel meer dan je nu doet overkomen.
Als de bui straks voorbij is, zie je dat zelf ook wel weer.
X
I know. Vond het maar een rare uitspraak van dat mens. Ik moest maar voor een vrij beroep kiezen of zzp'er worden. Dus ik vroeg aan haar: " Heb jij een goed idee dan?' Daar had ze dan weer geen antwoord op. Ik word er soms moedeloos van. Maar goed... ik geef niet op.quote:
[..]
Mensen zeggen zoveel.
Jij leeft nog altijd je eigen leven met je eigen keuzes. Daarbij weet je zelf ook wel dat je geschikt bent voor vanalles. Je kan en bent veel meer dan je nu doet overkomen.
Als de bui straks voorbij is, zie je dat zelf ook wel weer.
X
soooo, da's mooi!
Ik zit nu dit liedje te luisteren. Classic house-nummer met mooie melodie, maar vooral de lyrics slaan nu helemaal op hoe ik mij nu voel. Simpele maar zeer rake lyrics.
Pffff... om het nog maar ff tragischer te maken. Ik zocht zojuist op Discogs naar meer informatie over deze track. De zangeres heet Delline Bass en daar is het ook niet echt bepaald goed mee afgelopen.
lees maar
lees maar
Het wordt niet meer gebruikt, maar wat vroeger sociopathie werd genoemd, valt nu onder AsPS. Stellen dat AsPS geen sociopathie is, is nogal kort door de bocht.quote:
[..]
Sociopathie wordt niet meer gebruikt in de medische wereld omdat het heel subjectief is.
Waarom wil je zo graag voorkomen dat mensen denken dat AsPS sociopathie is? Waarom wilde je dat zo graag 'ophelderen'?
hallo iedereen,
ondertussen ben ik in opname gegaan in het klinaziekenhuis te brasschaat. tis best heavy maar kheb al veel geleerd, namelijk dat ik psychisch nog goed af ben, als jullie begrijpen wat ik bedoel. ben nu even thuis nav oudjaar en moet morgenavond terug. mn hart breekt als ik me bedenk dat ik mn vriend weer moet achterlaten maar 't is voor een goed doel zullen we maar zeggen
ondertussen ben ik in opname gegaan in het klinaziekenhuis te brasschaat. tis best heavy maar kheb al veel geleerd, namelijk dat ik psychisch nog goed af ben, als jullie begrijpen wat ik bedoel. ben nu even thuis nav oudjaar en moet morgenavond terug. mn hart breekt als ik me bedenk dat ik mn vriend weer moet achterlaten maar 't is voor een goed doel zullen we maar zeggen
a spiritual person is a strong person who feels deep emotions
Waarom zit je daar, als ik vragen mag?quote:
hallo iedereen,
ondertussen ben ik in opname gegaan in het klinaziekenhuis te brasschaat. tis best heavy maar kheb al veel geleerd, namelijk dat ik psychisch nog goed af ben, als jullie begrijpen wat ik bedoel. ben nu even thuis nav oudjaar en moet morgenavond terug. mn hart breekt als ik me bedenk dat ik mn vriend weer moet achterlaten maar 't is voor een goed doel zullen we maar zeggen
soooo, da's mooi!
om uit te zoeken of ik borderline heb en blijkt nu dat ik er effectief kenmerken van heb en omdat men denkt dat ik een psychose heb gehad. verder moet ik ook nog wat dingen uit mn verleden verwerkenquote:
[..]
Waarom zit je daar, als ik vragen mag?
a spiritual person is a strong person who feels deep emotions
Wauw, dat is nogal wat. Dan wens ik je heel veel succes!quote:
[..]
om uit te zoeken of ik borderline heb en blijkt nu dat ik er effectief kenmerken van heb en omdat men denkt dat ik een psychose heb gehad. verder moet ik ook nog wat dingen uit mn verleden verwerken
En je weet dat hier de deur altijd openstaat.
soooo, da's mooi!
Wat gaat dat inhouden? Heb je daar al een idee van?quote:
[..]
om uit te zoeken of ik borderline heb en blijkt nu dat ik er effectief kenmerken van heb en omdat men denkt dat ik een psychose heb gehad. verder moet ik ook nog wat dingen uit mn verleden verwerken
ondertussen terug thuis van opname. blijkt dat mijn 'probleem' is dat ik te zwart-wit denk. naja, ik vind da geen probleem maar mn omgeving wel 
wel veel fijne mensen leren kennen en veel over mezelf geleerd
wel veel fijne mensen leren kennen en veel over mezelf geleerd
a spiritual person is a strong person who feels deep emotions
Mooi, hopelijk blijft het de goede kant opgaan.quote:
ondertussen terug thuis van opname. blijkt dat mijn 'probleem' is dat ik te zwart-wit denk. naja, ik vind da geen probleem maar mn omgeving wel
soooo, da's mooi!
Lekker late reactie van mij..quote:
[..]
I know. Vond het maar een rare uitspraak van dat mens. Ik moest maar voor een vrij beroep kiezen of zzp'er worden. Dus ik vroeg aan haar: " Heb jij een goed idee dan?' Daar had ze dan weer geen antwoord op. Ik word er soms moedeloos van. Maar goed... ik geef niet op.
Maar dat is inderdaad om moedeloos van te worden. Zie je jezelf ook zo?
Ik zou er geloof ik gek van worden, het UWV enzo. Lijkt me veel stress met zich meebrengen.
Ik zie mezelf als mezelf. Mij doet het niet veel meer wat er door het UWV word gezegd. Sterker nog, zij twijfelen ook niet aan mij. Ik denk dat ze het zelf ook doorhebben hoe lastig het is om voor volk zoals ik een passende baan te vinden. Op den duur zullen we vast samen wel iets vinden dat passend is. Ik geloof er weer in.quote:
[..]
Lekker late reactie van mij..
Maar dat is inderdaad om moedeloos van te worden. Zie je jezelf ook zo?
Ik zou er geloof ik gek van worden, het UWV enzo. Lijkt me veel stress met zich meebrengen.
soooo, da's mooi!
Bah heb werkstress. Ben aan het reïntegreren maar het loopt niet echt zoals ik zou willen. Ik heb het gevoel onderschat te worden en dat ik klein gehouden word. Ik geef steeds aan dat het goed met me gaat, met argumenten erbij. Mijn collega’s zien dat het goed/beter gaat, mijn behandelaren zien het.
Echter behandelen mijn manager, leidinggevenden en de bedrijfsarts me alsof ik uiterst breekbaar ben. Dat heb ik ook aangegeven waarop zij vinden dat ik te optimistisch ben. Ik vind het niet eerlijk.
Echter behandelen mijn manager, leidinggevenden en de bedrijfsarts me alsof ik uiterst breekbaar ben. Dat heb ik ook aangegeven waarop zij vinden dat ik te optimistisch ben. Ik vind het niet eerlijk.
Wat voor argumenten geven zij dan?quote:
Bah heb werkstress. Ben aan het reïntegreren maar het loopt niet echt zoals ik zou willen. Ik heb het gevoel onderschat te worden en dat ik klein gehouden word. Ik geef steeds aan dat het goed met me gaat, met argumenten erbij. Mijn collega’s zien dat het goed/beter gaat, mijn behandelaren zien het.
Echter behandelen mijn manager, leidinggevenden en de bedrijfsarts me alsof ik uiterst breekbaar ben. Dat heb ik ook aangegeven waarop zij vinden dat ik te optimistisch ben. Ik vind het niet eerlijk.
soooo, da's mooi!
Die hebben ze niet. Ik krijg op alles alleen het antwoord dat ze voorzichtig willen zijn met me.quote:
[..]
Wat voor argumenten geven zij dan?
Wel begrijpelijk tot op een bepaalde hoogte. Maar wat schieten ze er mee op? Het lijkt mij voor jou niet bepaald motiverend.quote:
[..]
Die hebben ze niet. Ik krijg op alles alleen het antwoord dat ze voorzichtig willen zijn met me.
soooo, da's mooi!
Precies wat ik gezegd heb..quote:
[..]
Wel begrijpelijk tot op een bepaalde hoogte. Maar wat schieten ze er mee op? Het lijkt mij voor jou niet bepaald motiverend.
Denk dat ze bang zijn voor een terugval, terwijl ik me op dit moment totaal niet zo voel. Maarja, ik moet het er mee doen geloof ik.
Zoals ik al eerder zei; ik kan ze niet helemaal ongelijk geven. Het is inderdaad een kwestie van even aan zien en hopelijk kun je later in het jaar meer uren draaien of meer doen op het werk.quote:
[..]
Precies wat ik gezegd heb..
Denk dat ze bang zijn voor een terugval, terwijl ik me op dit moment totaal niet zo voel. Maarja, ik moet het er mee doen geloof ik.
soooo, da's mooi!
Zit er steeds meer over na te denken. Ik heb een totale onzinnige en overbodige eetverslaving en ik weet niet waarom.
soooo, da's mooi!
Heb je dr iets van hulp voor?quote:
Zit er steeds meer over na te denken. Ik heb een totale onzinnige en overbodige eetverslaving en ik weet niet waarom.
Een eetverslaving is echt rot... heeft zoveel invloed op hoe je je voelt.
Ik zou niet weten hoe ik er hulp voor zou kunnen krijgen. Sterker nog, ik weet geeneens waarom ik dit doe.quote:
[..]
Heb je dr iets van hulp voor?
Een eetverslaving is echt rot... heeft zoveel invloed op hoe je je voelt.
soooo, da's mooi!
Omdat het lekker is en je er een (tijdelijk) goed gevoel van krijgt? Net als met alle verslavingen. En voor alle verslavingen is hulp te krijgen, als je dat zou willenquote:
[..]
Ik zou niet weten hoe ik er hulp voor zou kunnen krijgen. Sterker nog, ik weet geeneens waarom ik dit doe.
Heel rot ja, maar er zijn heeeeel veel mensen met (onzichtbare) eetstoornissen of eetproblemen.quote:
[..]
Ik zou niet weten hoe ik er hulp voor zou kunnen krijgen. Sterker nog, ik weet geeneens waarom ik dit doe.
Ik zelf heb zo ongeveer de meeste docu's wel gezien over anorexia, boulimia en binge eating disorders.
Er zijn veel gemeenschappelijke dingen in die dingen.
Wellicht is het eens interessant om te kijken of te lezen erover. Niet omdat je nu ineens een eetstoornis zou hebben, maar wellicht geeft het je inzichten of herken je wat.
En probeer echt naar de oorzaak ipv gedragingen te kijken.
(Idem voor onderwerp verslavingen algemeen)
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Emoties of innerlijke inrust wegeten perhabs?quote:
Zit er steeds meer over na te denken. Ik heb een totale onzinnige en overbodige eetverslaving en ik weet niet waarom.
Wat houdt je vermeende eetverslaving in? Hoeveel weeg je? Hoe ziet jouw eetpatroon eruit?
Ik geloof je dat je je eetpatroon zorgelijk vind, maar haal jezelf niet nog meer problemen op de hals door er een 'eetverslaving' bij te halen, want dan krijg je juist het idee dat je nog meer geestelijk gestoord bent.
Hoe ziet jouw leven er op het moment uit? Heb je geregeld sociale contacten? Zit er structuur en regelmaat in je leven? Zijn er dingen in je leven waaraan jij plezier beleeft?
Als je daarin iets positief kan veranderen, kan het best zijn dat je eetpatroon als vanzelf ook verandert.
Gaf het mij maar een goed gevoel. Ik vind het walgelijk en beschamend.quote:
[..]
Omdat het lekker is en je er een (tijdelijk) goed gevoel van krijgt? Net als met alle verslavingen. En voor alle verslavingen is hulp te krijgen, als je dat zou willen
Ja, ik moet er ook meer info over opzoeken. Dit is niet meer gezond.quote:
[..]
Heel rot ja, maar er zijn heeeeel veel mensen met (onzichtbare) eetstoornissen of eetproblemen.
Ik zelf heb zo ongeveer de meeste docu's wel gezien over anorexia, boulimia en binge eating disorders.
Er zijn veel gemeenschappelijke dingen in die dingen.
Wellicht is het eens interessant om te kijken of te lezen erover. Niet omdat je nu ineens een eetstoornis zou hebben, maar wellicht geeft het je inzichten of herken je wat.
En probeer echt naar de oorzaak ipv gedragingen te kijken.
(Idem voor onderwerp verslavingen algemeen)
Die innerlijke onrust is er altijd. Ik zou echt niet weten waarom ik zoveel eet. Heb ook nooit een hongergevoel of wat dan ook. Geestelijk gestoord was ik al.quote:
[..]
Emoties of innerlijke inrust wegeten perhabs?
Wat houdt je vermeende eetverslaving in? Hoeveel weeg je? Hoe ziet jouw eetpatroon eruit?
Ik geloof je dat je je eetpatroon zorgelijk vind, maar haal jezelf niet nog meer problemen op de hals door er een 'eetverslaving' bij te halen, want dan krijg je juist het idee dat je nog meer geestelijk gestoord bent.
Hoe ziet jouw leven er op het moment uit? Heb je geregeld sociale contacten? Zit er structuur en regelmaat in je leven? Zijn er dingen in je leven waaraan jij plezier beleeft?
Als je daarin iets positief kan veranderen, kan het best zijn dat je eetpatroon als vanzelf ook verandert.
Snap alleen niet waarom ik al dat vreten maar niet kan laten staan.Momenteel is mijn leven behoorlijk stil. Sociale contacten heb ik wel en ook best veel. Ook heb ik weer enige structuur en regelmaat. Uit dat eten haal ik geen plezier. Sterker nog, ik vind het smerig en nog erger dat ik over al die tijd (jaren) zeker 40 kilo ben aangekomen. Vind het triest dat ik het zover heb laten komen.
soooo, da's mooi!
Heb je in het verleden ander verslavingen gehad ?
Misschien dat het een het ander ook vervangd ?
Misschien dat het een het ander ook vervangd ?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Geen idee, ik denk het niet.quote:
Heb je in het verleden ander verslavingen gehad ?
Misschien dat het een het ander ook vervangd ?
soooo, da's mooi!
Je zou niet de eerste zijn die daar pas achterkomt na tig jaren therapie wat allemaal niet voldoende helpt.
Zeker in geval van persoonlijkheidsstoornissen kan het gedrag wat je vaak bij ADHD ziet behoorlijk gemaskeerd worden. Dan herkennen behandelaars die daarin niet echt gespecialiseerd zijn het niet.
Zeker in geval van persoonlijkheidsstoornissen kan het gedrag wat je vaak bij ADHD ziet behoorlijk gemaskeerd worden. Dan herkennen behandelaars die daarin niet echt gespecialiseerd zijn het niet.
Nope. Al zou ik het niet uitsluiten. Heb een aandachtsboog van nul.quote:
[..]
Just a question. Ben je weleens - grondig - op ADHD getest?
soooo, da's mooi!
Ik had al langer een vermoeden bij jou dat je dit kan hebben. Maak ik vooral op uit de manier hoe je reageert. Dit bedoel ik trouwens juist positief.quote:
[..]
Nope. Al zou ik het niet uitsluiten. Heb een aandachtsboog van nul.
ADHD is meer dan alleen maar aandachtsproblemen en wat onrust. Mensen met ADHD zijn vaak creatieve sociaal betrokken mensen.
De problemen zijn vooral dat je je niet aan routine kan houden. Als je ergens geen zin in hebt, kost het je veel meer moeite dan een ander om het toch te doen. En in werkelijk alles is het alles of niets: doseren gaat moeilijk. Komt ook vaak voor bij eten.
Omdat mensen zonder ADHD ook dit soort problemen weleens/regelmatig hebben, wordt het vaak niet herkend. Maar als je geen ADHD hebt, kan je de verschijnselen meer koppelen aan hoe je je voelt. Als je kut in je vel zit, is het logisch dat je je niet kan concentreren. Als je je beter voelt, zou dat een stuk beter moeten gaan, maar mensen met ADHD krijgen dan een soort 'positieve onrust' - zo herken ik het bij mezelf - dat je je vervolgens daardoor niet kan concentreren.
Weet je, ik vind je verhaal en onderbouwing nog geloofwaardig ook. Je kon het opmaken uit mijn manier van reageren? Vertel es meer.quote:
[..]
Ik had al langer een vermoeden bij jou dat je dit kan hebben. Maak ik vooral op uit de manier hoe je reageert. Dit bedoel ik trouwens juist positief.
ADHD is meer dan alleen maar aandachtsproblemen en wat onrust. Mensen met ADHD zijn vaak creatieve sociaal betrokken mensen.
De problemen zijn vooral dat je je niet aan routine kan houden. Als je ergens geen zin in hebt, kost het je veel meer moeite dan een ander om het toch te doen. En in werkelijk alles is het alles of niets: doseren gaat moeilijk. Komt ook vaak voor bij eten.
Omdat mensen zonder ADHD ook dit soort problemen weleens/regelmatig hebben, wordt het vaak niet herkend. Maar als je geen ADHD hebt, kan je de verschijnselen meer koppelen aan hoe je je voelt. Als je kut in je vel zit, is het logisch dat je je niet kan concentreren. Als je je beter voelt, zou dat een stuk beter moeten gaan, maar mensen met ADHD krijgen dan een soort 'positieve onrust' - zo herken ik het bij mezelf - dat je je vervolgens daardoor niet kan concentreren.
soooo, da's mooi!
Ik weet niet precies hoe het met woorden te omschrijven valt. Het is vooral gevoel. Je reageert heel open, direct en bent heel erg empathisch en geinteresseerd in anderen. Ik vind jouw aanwezigheid op pdit forum trouwens erg prettig, want er gaat veel positieve energie van jou uit in deze topicreeks.quote:
[..]
Weet je, ik vind je verhaal en onderbouwing nog geloofwaardig ook. Je kon het opmaken uit mijn manier van reageren? Vertel es meer.
Die problemen met eten heb ik zelf ook. Als ik geen ADHD-medicatie neem, ben ik de hele dag door aan het bulken. Ik heb dat ook lang gezien als een eetstoornis. Maar het is bij mij gewoon onrust wegvreten, zodat ik iets te doen heb. Toen ik nog rookte, pafte ik bijna anderhalf pakje Camel per dag op. Dat ik sinds 2012 ben gestopt is echt een wonder.
Dank je voor de complimenten. Misschien ben ik wel té open binnen dit topic. Onrust wegvreten... dat doe ik dus ook. Heb er nooit zo bij stilgestaan.quote:
[..]
Ik weet niet precies hoe het met woorden te omschrijven valt. Het is vooral gevoel. Je reageert heel open, direct en bent heel erg empathisch en geinteresseerd in anderen. Ik vind jouw aanwezigheid op pdit forum trouwens erg prettig, want er gaat veel positieve energie van jou uit in deze topicreeks.
Die problemen met eten heb ik zelf ook. Als ik geen ADHD-medicatie neem, ben ik de hele dag door aan het bulken. Ik heb dat ook lang gezien als een eetstoornis. Maar het is bij mij gewoon onrust wegvreten, zodat ik iets te doen heb. Toen ik nog rookte, pafte ik bijna anderhalf pakje Camel per dag op. Dat ik sinds 2012 ben gestopt is echt een wonder.
soooo, da's mooi!
Dit herken ik ook bij mezelfquote:
Misschien ben ik wel té open binnen dit topic.
Ik kalk al mijn gedachten hier op het forum. En zo ben ik elders ook. Meestal krijg ik hier positieve feedback over, maar toch voel ik mij er niet goed bij. Altijd het idee dat ik juist moet leren dingen voor mij te houden en mij sterker te presenteren.Wellicht dat jij het ook zo ervaart. Maar ik wil je wel meegeven dat jouw openheid op mij juist een positieve vibe geven.
Hoe is het trouwens verder? Heb je nog hulp of zoiets?
Hoi,
Soms denk ik dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. De psychologen zeggen van niet, volgens de test heb ik een gezonde persoonlijk, alleen mijn schizofrenie maakt mijn leven lastig. Maar diep van binnen klopt er iets niet met hoe ik ben.
Soms denk ik dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. De psychologen zeggen van niet, volgens de test heb ik een gezonde persoonlijk, alleen mijn schizofrenie maakt mijn leven lastig. Maar diep van binnen klopt er iets niet met hoe ik ben.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ah, okee. Dan zal ik zo open mogelijk blijven.quote:
[..]
Dit herken ik ook bij mezelf
Wellicht dat jij het ook zo ervaart. Maar ik wil je wel meegeven dat jouw openheid op mij juist een positieve vibe geven.
Hoe is het trouwens verder? Heb je nog hulp of zoiets?
Momenteel ben ik bij de GGZ uitbehandeld. Gisteren had ik een gesprek met mijn coach bij het UWV en heb ik het re integratie contract getekend. Ben zeer benieuwd wat er nu verder gaat gebeuren. Alles op z'n tijd, volgens hen dus.
soooo, da's mooi!
Psychologen hebben niks vastgesteld, maar weet zeker dat ik borderline stoornis heb maar ach ik hou niet zo van hokjes maar kan er wel rekening mee proberen te houden.
Soms heb ik het gevoel alsof ik er weinig last van heb en soms lijk ik niet te stoppen meer, het meeste last had ik ervan tussen 12e jaar en 18e jaar, nu ik bijna 19 jaar ben heb ik er het minste last van.
Maar mijn moeder zei dat ik het al vanaf jongs af aan heb, en dan bedoel ik echt jong jong.
Wat ik raar vind sinds ik mijzelf heb ingelezen heb en gemiddelde borderliner krijgt er last van rond hun 18e jaar.
Soms heb ik het gevoel alsof ik er weinig last van heb en soms lijk ik niet te stoppen meer, het meeste last had ik ervan tussen 12e jaar en 18e jaar, nu ik bijna 19 jaar ben heb ik er het minste last van.
Maar mijn moeder zei dat ik het al vanaf jongs af aan heb, en dan bedoel ik echt jong jong.
Wat ik raar vind sinds ik mijzelf heb ingelezen heb en gemiddelde borderliner krijgt er last van rond hun 18e jaar.
If I die young bury me in satin, lay me down on a bed of roses. Sink me in the river at dawn, send me away with the words of a love song.
Misschien eerst eens officieel laten onderzoeken voor je met dingen gaat rondstrooien die je mogelijk wel/niet hebt.quote:
Psychologen hebben niks vastgesteld, maar weet zeker dat ik borderline stoornis heb maar ach ik hou niet zo van hokjes maar kan er wel rekening mee proberen te houden.
Soms heb ik het gevoel alsof ik er weinig last van heb en soms lijk ik niet te stoppen meer, het meeste last had ik ervan tussen 12e jaar en 18e jaar, nu ik bijna 19 jaar ben heb ik er het minste last van.
Maar mijn moeder zei dat ik het al vanaf jongs af aan heb, en dan bedoel ik echt jong jong.
Wat ik raar vind sinds ik mijzelf heb ingelezen heb en gemiddelde borderliner krijgt er last van rond hun 18e jaar.
Wordt niet echt gewaardeerd, iig niet door mij.
‘Ik weet zeker dat’
Je kan het niet zeker weten want je hebt de diagnose niet.
Daarnaast tussen 12 en 18 op zijn heftigst? Puberteit enzo.
Ik snap je opmerking, maar in mijn situatie kan ik me niet laten diagnoseren omdat ik dan alles kwijt ben waar ik voor gewerkt en geleerd heb, en misschien voor de toekomst maar alsnog dénk ik dan dat ik het heb, en weet het voor mijzelf zeker. Niet alleen ik maar mijn omgeving ook.quote:
[..]
Misschien eerst eens officieel laten onderzoeken voor je met dingen gaat rondstrooien die je mogelijk wel/niet hebt.
Wordt niet echt gewaardeerd, iig niet door mij.
‘Ik weet zeker dat’
Je kan het niet zeker weten want je hebt de diagnose niet.
Zonder diagnose kan je het ook weten, als je genoeg onderzoek hebt gedaan en heb gelezen erover.
Als ik een diagnose had kunnen krijgen had ik het 100% gedaan omdat je dan hulp kan krijgen, maar nu probeer ik het zelf te doen.
Ik zei dat ik dit gelezen had, niet dat ik hier onderzoek naar heb gedaan.quote:Daarnaast tussen 12 en 18 op zijn heftigst? Puberteit enzo.
http://www.gezondheidsweb(...)tussen-18-en-25-jaar
oa een site waar dit op staat.
maar once again ik snap je redenering van dat het in de pubertijd het ergste is, ik heb verschillende dingen gelezen over de leeftijd maar gaf alleen aan dat ik dit gelezen had.quote:Border line ontwikkelt zich volledig in leeftijd tussen 18 en 25 jaar, vanaf die leeftijd kunnen de symptomen van de aandoening zich in volle hevigheid manifesteren. Op volwassen leeftijd kenmerkt ze zich door heftige emoties, impulsief gedrag en onstabiele relaties. De emoties zijn vaak ongecontroleerd en gaan gepaard met een panische verlatingsangst. Vaak lijdt dit tot verlies van werk, borders liners zullen vaker dan andere mensen van baan verwisselen.
maar ik lees vaker dat het het heftigste is op middelbare leeftijd.
If I die young bury me in satin, lay me down on a bed of roses. Sink me in the river at dawn, send me away with the words of a love song.
Oh en wil er nog bij voegen dat ik geen officiële diagnose heb gekregen idd, maar dat mijn moeder laatst vertelde dat mijn gezinspsycholoog wel haar vermoedens had en dat mijn moeder met haar vaker dat besprak.quote:
[..]
Misschien eerst eens officieel laten onderzoeken voor je met dingen gaat rondstrooien die je mogelijk wel/niet hebt.
Wordt niet echt gewaardeerd, iig niet door mij.
‘Ik weet zeker dat’
Je kan het niet zeker weten want je hebt de diagnose niet.
Daarnaast tussen 12 en 18 op zijn heftigst? Puberteit enzo.
Dit bedacht ik me net nog, maar alsnog geen officiële diagnose.
If I die young bury me in satin, lay me down on a bed of roses. Sink me in the river at dawn, send me away with the words of a love song.
Als een psycholoog een goede diagnose wilt stellen, gaat hij jou als persoon screenen en probeert hij erachter te komen welk patroon er naar voren komt die in verband staan met jouw problemen.quote:
Psychische problemen zijn een heel stuk minder concreet dan fysieke problemen. Een arts kan bijvoorbeeld 100% vaststellen dat je een gebroken been hebt. Maar bij iets als borderline gaat dat niet.
Ik vind dit persoonlijk wel heel mooie videos waarin wordt uitgelegd wat borderline eigenlijk is.
Het feit dat je tussen je 12de en 18de het meeste last had en nu minder last hebt, doet mij vermoeden dat wat jij 'borderline' noemt in feite gewoon de puberteit is/was en dat je geen borderline hebt.quote:
Psychologen hebben niks vastgesteld, maar weet zeker dat ik borderline stoornis heb maar ach ik hou niet zo van hokjes maar kan er wel rekening mee proberen te houden.
Soms heb ik het gevoel alsof ik er weinig last van heb en soms lijk ik niet te stoppen meer, het meeste last had ik ervan tussen 12e jaar en 18e jaar, nu ik bijna 19 jaar ben heb ik er het minste last van.
Maar mijn moeder zei dat ik het al vanaf jongs af aan heb, en dan bedoel ik echt jong jong.
Wat ik raar vind sinds ik mijzelf heb ingelezen heb en gemiddelde borderliner krijgt er last van rond hun 18e jaar.
Waarom zou je alles kwijt zijn als je de diagnose borderline zou krijgen?quote:
[..]
Ik snap je opmerking, maar in mijn situatie kan ik me niet laten diagnoseren omdat ik dan alles kwijt ben waar ik voor gewerkt en geleerd heb, en misschien voor de toekomst maar alsnog dénk ik dan dat ik het heb, en weet het voor mijzelf zeker. Niet alleen ik maar mijn omgeving ook.
Nee, zonder diagnose kun je het niet weten.quote:Zonder diagnose kan je het ook weten, als je genoeg onderzoek hebt gedaan en heb gelezen erover.
Als ik een diagnose had kunnen krijgen had ik het 100% gedaan omdat je dan hulp kan krijgen, maar nu probeer ik het zelf te doen.
Je begrijpt haar verkeerd. Zij zegt juist dat het waarschijnlijk geen borderline maar gewoon puberteit is/was, omdat het tussen je 12de en 18de het heftigste was.quote:[..]
Ik zei dat ik dit gelezen had, niet dat ik hier onderzoek naar heb gedaan.
http://www.gezondheidsweb(...)tussen-18-en-25-jaar
oa een site waar dit op staat.
[..]
maar once again ik snap je redenering van dat het in de pubertijd het ergste is, ik heb verschillende dingen gelezen over de leeftijd maar gaf alleen aan dat ik dit gelezen had.
maar ik lees vaker dat het het heftigste is op middelbare leeftijd.
Hallo allemaal,
Zometeen een systeemgesprek met mijn vader. Ik vermoed al heel lang dat hij narcistisch is. Of dat nou klopt of niet, is niet zo belangrijk, maar wel dat hij mij klein houdt met subtiele passief-agressieve opmerkingen en mij het gevoel geeft dat ik een waardeloze niksnut ben die niet zonder hem het kan redden.
Ik spreek hem weinig, maar hij beinvloed andere mensen ook. Er zij meerdere mensen die het met mij eens zijn dat hij egoistisch is, een gebruiksaanwijzing heeft en mij tekort heeft gedaan. Maar somehow komt hij er toch mee weg en zien ze alleen zijn goede kanten. Dus dan denk ik "ben ik dan gek ofzo? Zie ik alles veel te groot en overtrokken?"
Ik heb besloten dat als dat zo zou zijn, ik maar accepteer dat ik gek ben en dan heeft mijn vader gewoon pech. Ik wil niet meer met hem omgaan als ik mij alleen maar slecht en minderwaardig voel.
Ik hoop dat het mij straks gaat lukken bij mezelf te blijven en het voor mij af te kunnen sluiten
Zometeen een systeemgesprek met mijn vader. Ik vermoed al heel lang dat hij narcistisch is. Of dat nou klopt of niet, is niet zo belangrijk, maar wel dat hij mij klein houdt met subtiele passief-agressieve opmerkingen en mij het gevoel geeft dat ik een waardeloze niksnut ben die niet zonder hem het kan redden.
Ik spreek hem weinig, maar hij beinvloed andere mensen ook. Er zij meerdere mensen die het met mij eens zijn dat hij egoistisch is, een gebruiksaanwijzing heeft en mij tekort heeft gedaan. Maar somehow komt hij er toch mee weg en zien ze alleen zijn goede kanten. Dus dan denk ik "ben ik dan gek ofzo? Zie ik alles veel te groot en overtrokken?"
Ik heb besloten dat als dat zo zou zijn, ik maar accepteer dat ik gek ben en dan heeft mijn vader gewoon pech. Ik wil niet meer met hem omgaan als ik mij alleen maar slecht en minderwaardig voel.
Ik hoop dat het mij straks gaat lukken bij mezelf te blijven en het voor mij af te kunnen sluiten
Systeemgesprekken vond ik altijd heel moeilijk en mega stressvol.
Hoe is het gegaan? Beetje kunnen zeggen wat je graag wilde ?
Hoe is het gegaan? Beetje kunnen zeggen wat je graag wilde ?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Wat is een systeemgesprek?quote:
Hallo allemaal,
Zometeen een systeemgesprek met mijn vader. Ik vermoed al heel lang dat hij narcistisch is. Of dat nou klopt of niet, is niet zo belangrijk, maar wel dat hij mij klein houdt met subtiele passief-agressieve opmerkingen en mij het gevoel geeft dat ik een waardeloze niksnut ben die niet zonder hem het kan redden.
Ik spreek hem weinig, maar hij beinvloed andere mensen ook. Er zij meerdere mensen die het met mij eens zijn dat hij egoistisch is, een gebruiksaanwijzing heeft en mij tekort heeft gedaan. Maar somehow komt hij er toch mee weg en zien ze alleen zijn goede kanten. Dus dan denk ik "ben ik dan gek ofzo? Zie ik alles veel te groot en overtrokken?"
Ik heb besloten dat als dat zo zou zijn, ik maar accepteer dat ik gek ben en dan heeft mijn vader gewoon pech. Ik wil niet meer met hem omgaan als ik mij alleen maar slecht en minderwaardig voel.
Ik hoop dat het mij straks gaat lukken bij mezelf te blijven en het voor mij af te kunnen sluiten
soooo, da's mooi!
Een systeemgesprek is een gesprek met een therapeut samen met bijvoorbeeld je partner of een van je ouders. Zeg maar van het 'systeem' waar je in zitquote:
Nee, het is mij niet geluktquote:
Systeemgesprekken vond ik altijd heel moeilijk en mega stressvol.
Hoe is het gegaan? Beetje kunnen zeggen wat je graag wilde ?
Ik zit enerzijds met ontzettend veel boosheid. Zoveel dat ik mij sterk afvraag of alles wat ik naar mijn vader voel ook door hem komt. Mijzelf kennende kan ik alles op mezelf of iemand anders projecteren. Ik besef echter wel dat het destructief is, dus ik hou al die boosheid voor mezelf. Daarom loopt het ook zo gigantisch op.
Ik hou er ook niet van door te gaan roepen "jij hebt mij dit, dat, zus en zo aangedaan!" Ik wil helemaal geen ruzie. Maar ik word elke dag met mijn beperkingen geconfronteerd, met mijn verlatingsangst, bindingsangst en altijd burn-out moe, waardoor ik niks kan opbouwen. Ik ga steeds meer beseffen en begrijpen dat de omstandigheden waarin ik ben opgegroeid bij mij heel veel schade hebben aangericht.
Anyway. Ik twijfel nu echt niet meer aan zijn narcisme. Hij lijkt totaal niet te beseffen waarom ik mij door hem gekwetst voel. Hij lijkt ook totaal niet geweten te hebben dat ik in mijn jeugd mij zeer ongelukkig voelde, terwijl het overduidelijk was dat er in ieder geval iets met mij aan de hand is. Hij was zeer gepikeerd dat de therapeut aankaartte dat ik emotioneel tekort ben gedaan en vervolgens somde hij alles op wat hij voor mij gedaan had. Hij had veel moeite gedaan om een pedagoog te vinden voor mij en toen hij een keer in een ander huis ging wonen met zijn vriendin, had hij speciaal voor mij een eigen kamer beschikbaar gesteld. Aan hem uitleggen dat ik liever had gewild dat hij toen meer aandacht aan mij had besteed, komt totaal niet bij hem binnen.
Ik vraag mij wel af ... is dit puur onvermogen? Heeft hij gewoon dat aanvoelend vermogen niet? Is hij in emotioneel opzicht zo niet ontwikkeld dat hij het gewoon niet kan zich in te voelen in een ander?
Of houdt hij zich van de domme en manipuleert hij bewust om mij te kleineren met schuldgevoelens?
Ik ken jouw vader natuurlijk niet.
Maar wat ik heb geleerd van mijn systeemtherapeut is dat een heel groot ligt aan wat jouw ouders hebben geleerd van hun ouders. Bij mijn ouders bijv werd er niet gesproken over gevoelens en emoties. Dat deed je niet punt. Daarbij zijn ze in mijn hele opvoeding tekort geschoten om het mij wel aan te leren.
Je vader denkt waarschijnlijk dat ie het beste heeft gedaan omdat hij kr praktisch alles gaf. Dat je emotioneel tekort deed snapt ie misschien niet? Misschien dat ie die gevoelens zelf niet ervaart of ooit ervaren heeft? Misschien heeft ie geen of minder empatisch vermogen?
Wat een moeilijke situatie. Het lijkt wel alsof je dan nie helemaal te erkenning krijgt die je graag zou willen. Of zie ik dat verkeerd?
Maar wat ik heb geleerd van mijn systeemtherapeut is dat een heel groot ligt aan wat jouw ouders hebben geleerd van hun ouders. Bij mijn ouders bijv werd er niet gesproken over gevoelens en emoties. Dat deed je niet punt. Daarbij zijn ze in mijn hele opvoeding tekort geschoten om het mij wel aan te leren.
Je vader denkt waarschijnlijk dat ie het beste heeft gedaan omdat hij kr praktisch alles gaf. Dat je emotioneel tekort deed snapt ie misschien niet? Misschien dat ie die gevoelens zelf niet ervaart of ooit ervaren heeft? Misschien heeft ie geen of minder empatisch vermogen?
Wat een moeilijke situatie. Het lijkt wel alsof je dan nie helemaal te erkenning krijgt die je graag zou willen. Of zie ik dat verkeerd?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Op deze vragen ga je misschien nooit antwoord krijgen. Kan je daar vrede mee hebben?quote:
Ik vraag mij wel af ... is dit puur onvermogen? Heeft hij gewoon dat aanvoelend vermogen niet? Is hij in emotioneel opzicht zo niet ontwikkeld dat hij het gewoon niet kan zich in te voelen in een ander?
Of houdt hij zich van de domme en manipuleert hij bewust om mij te kleineren met schuldgevoelens?
Ik heb dezelfde vragen bij mijn ouders en omdat ik maar probeer uit te gaan van het goede van de mens ga ik uit van een slechte emotionele ontwikkeling.
Het enige wat je kan veranderen is hoe jij ermee omgaat als er nu iets gebeurt. En door een ander verwachtingspatroon te hebben bij het contact.
Als je toch het contact blijft behouden met je vader dan zul je sterk in je schoenen moeten staan om niet weer in oude patronen terug te vallen in bijv. gesprekken met hem. Jij moet jouw grenzen aangeven. Gebeurt er iets wat jou raakt, of hij zegt iets wat voor jou erg vervelend en kwetsend is... geef je grens aan. Hij zal dan alsnog niet invoelend gaan reageren of hij zal misschien niet begrijpen waarom hij je kwetst op zo’n moment, maar dan kun je wel aangeven dat je dan niet verder over dat onderwerp wil spreken met hem.
Dat is wat ik nu leer in mijn therapie.
Dat betekent wel dat het contact wat ik heb oppervlakkig is.
Aan de andere kant schrijf je dat je geen contact meer wil. Dat is natuurlijk ook een optie. Maar zou dat je lukken en word je daar gelukkiger van?
Nee, dat zie je goed. Het gaat niet alleen om mijn vader zelf, maar ook met alles wat ermee verweven is.quote:
Wat een moeilijke situatie. Het lijkt wel alsof je dan nie helemaal te erkenning krijgt die je graag zou willen. Of zie ik dat verkeerd?
Voor de buitenwereld is dit niet zichtbaar. Ik denk dat iedereen hier kan beamen hoe ingewikkeld en complex dit soort problemen zijn en hoe moeilijk het is als de omgeving er kort door de bocht op reageert. Dat mensen dit soort problemen niet kunnen begrijpen, verwijt ik hen niet. Ik weet immers ook niet alles.
Maar wat ik vooral moeilijk vind, is dat het altijd lijkt alsof ik mijn best niet doe of te dom ben om hun adviezen te begrijpen. De dingen waarmee zij aankomen, zijn de dingen die ikzelf ook als eerste bedenk. Vervolgens kom ik erachter dat het allemaal zo simpel niet is, maar juist heel erg complex.
Ik weet dat ik de erkenning vooral in mezelf moet gaan zoeken. Ik kan ook wel bedenken dat er zoveel mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik en de wereld is vol met mensen: daar zitten echt wel lui tussen die om je geven en waardoor jij je begrepen voelt.
Maar die gevoelens zijn zo kut. Ze zijn zo heftig. Dat maakt het allemaal zo moeilijk
Ik weet het niet... Er bestaan natuurlijk mensen die ontzettend goed kunnen veinzen dat ze sympathie hebben voor je, terwijl dat er in werkelijkheid helemaal niet is.quote:
[..]
Op deze vragen ga je misschien nooit antwoord krijgen. Kan je daar vrede mee hebben?
Ik heb dezelfde vragen bij mijn ouders en omdat ik maar probeer uit te gaan van het goede van de mens ga ik uit van een slechte emotionele ontwikkeling.
Er is ontzettend veel info over narcisme op internet. Ook termen zoals gas-lighting etc. Dat is enerzijds heel verhelderend, maar je moet ook oppassen om dat gewoon klakkeloos aan te nemen. De ene narcist is de andere niet. Iemand met narcisme hoeft echt niet perse een slecht persoon te zijn.
Ik ben ze bijvoorbeeld ook vaker op FOK! tegengekomen met topics dat ze zich onbegrepen voelen, maar door hun defensieve houding krijgen ze daar negatieve reacties op, waardoor ze meer in hun narcisme schieten maar ook bevestigd krijgen voor zichzelf dat iedereen erop uit is hen te vernederen. Dan heb ik het oprecht met zo'n persoon te doen.
Dat kan ik ook bij mijn vader hebben trouwens. Het punt is dat ik geen contact met hem kan krijgen. Mijn behoeftes moet ik wegcijferen, want als ik wil dat hij ook eens rekening houdt met mij, dan snapt hij echt niet wat ik nodig heb en voelt hij zich juist door mij niet erkend.
Ik heb het geprobeerd om met meer reserve en minder verwachtingen contact met hem aan te gaan. Het resulteert dat ik hem toch in die mate ga vertrouwen dat ik in een kwetsbaar moment steun en hulp zoek bij hem en vervolgens keihard op mijn bek ga. Hij snapt dat allemaal niet en hij raakt zeer geïrriteerd door het feit dat ik mijn zwakheid laat zien. Hij merkt dan op dat bij mij ook de irritatie naar hem toeneemt en hij gaat met passief-agressieve opmerkingen proberen uit te lokken dat ik mijn zelfbeheersing verlies en hem helemaal verrot scheld. Ook al doe ik zo mijn best om rustig te blijven, hij weet precies die dingen te zeggen waardoor ik mij geraakt voel. Ik word boos, hij lacht mij uit en noemt mij een randdebiel die aan het dementeren is. En tegenover zijn vriendin doet hij dat hij het zo moeilijk heeft omdat ik weer eens 'zomaar' uit mijn slof schoot tegen hem.
Ik merkte net dat ik aan het begin van het typen van de post geen woede voel, maar naarmate ik dus ga typen loopt het steeds hoger op tot overtrokken groot. Als dat weer gezakt is, denk ik bij mezelf wat een gefrustreerde kneus ben ik zeg 
Nou, ik kan me voorstellen dat als jij aan dat soort situaties denkt dat je dan woest wordt.quote:
Als je uitgelachen, uitgedaagd en uitgescholden wordt door iemand die juist het tegenovergestelde hoort te doen.. het lijkt me dat je je dan erg klein en machteloos voelt.
Je bent geen gefrustreerde kneus. Je wil gewoon een vader die om jou geeft en dat laat zien.
Wat houdt je tegen om het contact helemaal te verbreken?
Uit je verhaal lees ik niet dat jij iets uit dat contact haalt, enkel je vader. En jij loopt telkens het risico om weer gekwetst en vernederd te worden.
Thanks!quote:
[..]
Nou, ik kan me voorstellen dat als jij aan dat soort situaties denkt dat je dan woest wordt.
Als je uitgelachen, uitgedaagd en uitgescholden wordt door iemand die juist het tegenovergestelde hoort te doen.. het lijkt me dat je je dan erg klein en machteloos voelt.
Je bent geen gefrustreerde kneus. Je wil gewoon een vader die om jou geeft en dat laat zien.
Wat houdt je tegen om het contact helemaal te verbreken?
Uit je verhaal lees ik niet dat jij iets uit dat contact haalt, enkel je vader. En jij loopt telkens het risico om weer gekwetst en vernederd te worden.
Tja, wat mij tegenhoudt, is de angst om helemaal alleen te zijn. Iemand met narcisme heeft sowieso een sterke invloed op andere mensen. Naar anderen stelt hij zich op als een vader die het beste met mij voorheeft en ik ben degene die hem verdriet doet. De anderen kennen hem niet zoals ik hem ken. Het zijn er maar een paar die echt aan hem hebben kunnen zien dat hij een heel broos gevoel van eigenwaarde heeft en emotioneel op het niveau zit van een 5-jarig boos kind.
Zulke boosheid zit ook in mij. Het verschil is dat ik het minder goed kan verbergen. Bij mij kunnen de emoties hoog oplopen en mensen vinden mij daarom labiel etc. Mijn vader kan het heel goed verbergen, reageert hoofdzakelijk vanuit zijn ratio, dus mensen zien hem als iemand die stabiel, relaxed en zelfverzekerd is.
Het lukt mij steeds beter om meer schijt te krijgen aan de andere mensen. Die kant wil ik ook op. Maar ik ben er nog niet. En op momenten dat ik hulp nodig heb, voel ik mij dus heel alleen en klote.
Heel logisch ook. Hij manipuleert jou, weet precies welke knoppen hiji moet drukken om jou te laten flippen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar dacht wilde toch even wat zeggen.
Misschien is het een idee om te kijkem met je therapie hoe je wat afstand kan nemen van je vader? Nit perse contact verbreken, maar gewon hoe je het voor jou draaglijk contact kan maken.
Klinkt wat dramatisch maar je snapt wel wat ik bedoel?
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar dacht wilde toch even wat zeggen.
Misschien is het een idee om te kijkem met je therapie hoe je wat afstand kan nemen van je vader? Nit perse contact verbreken, maar gewon hoe je het voor jou draaglijk contact kan maken.
Klinkt wat dramatisch maar je snapt wel wat ik bedoel?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Ja ik snap het.quote:
Heel logisch ook. Hij manipuleert jou, weet precies welke knoppen hiji moet drukken om jou te laten flippen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar dacht wilde toch even wat zeggen.
Misschien is het een idee om te kijkem met je therapie hoe je wat afstand kan nemen van je vader? Nit perse contact verbreken, maar gewon hoe je het voor jou draaglijk contact kan maken.
Klinkt wat dramatisch maar je snapt wel wat ik bedoel?
Voor mij is in ieder geval wel helder dat mensen die zo mijn eigenwaarde afbreken uit mijn systeem moeten.
Het punt is hij manipuleert niet alleen mij maar anderen ook. Hij zou iedereen tegen mij op kunnen zetten. Mijn moeder manipuleert hij ook. Ze heeft zeg maar voor 50% door waar hij mee bezig is, maar dat subtiele snapt ze niet. Hij beheert een deel van haar financieën en zal dat niet loslaten.
Maar het ergste vind ik de omgeving. Degenen die weten dat hij mij tekort heeft gedaan, beamen dat wel naar mij toe, maar trekken hun bek niet open naar hem toe en doen poeslief tegen hem. Bijna de hele familie is gestoord.
Mensen weten vaak wel met wijze woorden te komen, maar echt actie ondernemen om iemand te helpen, komt zo weinig voor. Ik denk dat dit gewoon het leven is en dat iedereen ook jullie daarmee te maken hebben. Mensen met problemen worden gemeden, dus als je zwak bent, sta je er alleen voor.
Hallo, ben al maanden aan het twijfelen om hier te posten dus dat ga ik nu toch maar doen. Heb sinds mn 15/16e last van sociale angst. Ben nu 29 en op mn 20ste heb ik een uitgebreid onderzoek gehad om te kijken waarom ik zo sociaal fobisch ben, daaruit is ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd met twijfels over autisme... Dus nu weet ik nog steeds niet waar het precies aan ligt.
Ga binnenkort weer een psychologisch onderzoek starten om het zeker te weten. Zelf denk ik niet dat ik autistisch ben, maar het is wel belangrijk om het zeker te weten om een goede behandeling te krijgen voor mn klachten. Hoop dat het nu uitgesloten kan gaan worden alleen heb ik er niet zo veel vertrouwen in omdat ik nogal gesloten ben door mn angsten en dat ze daardoor niet goed weten wat er met me aan de hand is.
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
Heb sinds mn 15/16e last van sociale angst. Ben nu 29 en op mn 20ste heb ik een uitgebreid onderzoek gehad om te kijken waarom ik zo sociaal fobisch ben, daaruit is ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd met twijfels over autisme... Dus nu weet ik nog steeds niet waar het precies aan ligt. Ga binnenkort weer een psychologisch onderzoek starten om het zeker te weten. Zelf denk ik niet dat ik autistisch ben, maar het is wel belangrijk om het zeker te weten om een goede behandeling te krijgen voor mn klachten. Hoop dat het nu uitgesloten kan gaan worden alleen heb ik er niet zo veel vertrouwen in omdat ik nogal gesloten ben door mn angsten en dat ze daardoor niet goed weten wat er met me aan de hand is.
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
Ik herken dat wel, alleen bij mij is dat vooral hoe ik naar mezelf kijk. Ik heb wel vriendinnen met hun eigen psygische dingen waarbij ik dit soort dingen wel kwijt kan over get algemeen. Bij familie kan ik het zelf niet, ik denk ook door teveel zelfoordelen en bang dat hun die dan ook hebben. Of door idd het verleden waardoor dan vaak bleek dat het niet zo makkelijk ging dat communiceren met elkaar.quote:
[..]
Mensen weten vaak wel met wijze woorden te komen, maar echt actie ondernemen om iemand te helpen, komt zo weinig voor. Ik denk dat dit gewoon het leven is en dat iedereen ook jullie daarmee te maken hebben. Mensen met problemen worden gemeden, dus als je zwak bent, sta je er alleen voor.
Ik heb geen diagnose daaraan gerelateerd. Wel heb ik in mijn kliniekcarriere dit vaak te horen gekregen. Dat ik erg ontwijkend was, autisme is nooit genoemd. Misschien is het wel fijn om je eens in de lezen in ontwijkende persoonlijkheid en kijken wat het inhoud, en of je dingen herkent. Dat heb ik gedaan, en gaf wel wat inzicht.quote:
Hallo, ben al maanden aan het twijfelen om hier te posten dus dat ga ik nu toch maar doen.
Ga binnenkort weer een psychologisch onderzoek starten om het zeker te weten. Zelf denk ik niet dat ik autistisch ben, maar het is wel belangrijk om het zeker te weten om een goede behandeling te krijgen voor mn klachten. Hoop dat het nu uitgesloten kan gaan worden alleen heb ik er niet zo veel vertrouwen in omdat ik nogal gesloten ben door mn angsten en dat ze daardoor niet goed weten wat er met me aan de hand is.
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Heel erg herkenbaar!quote:
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
Het valt mij wederom weer op dat er uitsluitend naar een diagnose gekeken wordt, maar niet naar het probleem.
Het is inderdaad zo dat mensen die eerst de diagnose ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en/of narcistische persoonlijkheidsstoornis hadden uiteindelijk autisme blijken te hebben. In veel gevallen werkte de eerdere behandeling dan averechts. Maar dat hoeft ook niet persé. Ik heb ooit zo'n behandeling gehad en achteraf bleken meerdere mensen autisme te hebben. Bij sommigen van hen had ondanks dat de groepsbehandeling toch goed geholpen.
Als je snapt wat ASS ongeveer is, dan weet je dat die groep mensen heel erg divers is. Behandelaars nemen tegenwoordig standaard aan: schematherapie werkt niet goed bij autisme. Ze moeten even doordenken waarom het dan niet werkt.
Mensen met ASS hebben wat minder zelfreflectie en inlevingsvermogen dan mensen die geen ASS hebben. Voor bijvoorbeeld schematherapie zijn dat wel belangrijke eigenschappen, want het is de bedoeling dat je door de ervaring van therapie gaat ontdekken waarom jij bij moeilijke situaties zo reageert waardoor je problemen stand blijven houden, hoe dat in verband staat met het contact met andere mensen en hoe je je gedrag moet aanpassen zodat je die problemen minder hebt. Voor iedereen is dit anders; daarom moet je er met behulp van therapie zelf achterkomen.
Mensen met ASS kunnen dit vaak minder goed, raken ervan in de juist en de stress neemt dan toe. Maar er zijn ook mensen met ASS die dit voldoende met bijvoorbeeld logisch beredeneren kunnen compenseren en wel baat hebben bij zo'n therapie.
De hamvraag bij jou is dan niet zozeer of jij autisme hebt, maar of jij baat hebt bij zo'n setting en ook of dit je aanspreekt. In groepstherapie kunnen erkenning en herkenning juist zo ontzettend goed zijn.
Ik vrees echter dat de behandelaars toch in hokjes blijven denken, dus ik vrees ook dat het hey beste is dat je een ASS-onderzoek aangaat. Bij de GGZ zijn wachtlijsten erg lang, maar bij andere instellingen en specialisten hoeft het maar een paar maanden te duren.
Laat je zo snel mogelijk testen. Des te sneller ben je van het gezeik af en krijg je de hulp die je nodig hebt.
Dit is echt heel herkenbaar voor mij!quote:
Dus nu weet ik nog steeds niet waar het precies aan ligt.
Zijn er hier mensen die een beetje hetzelfde hebben als mij? En hoe is de diagnose bij jou tot stand gekomen? Was er ook twijfel over autisme of een andere stoornis?
En helaas ook dat de focus wordt gelegd op je diagnose in plaats van op je problemen waarvoor je een oplossing wilt zoeken.
Ik vrees dat je heel weinig kan inbrengen tegen de kijk van de behandelaars. Het advies wat ik je kan geven, is om je toch op autisme te laten testen om daar zo snel mogelijk duidelijkheid in te krijgen. Want anders laten ze je gerust nog jaren door aanmodderen, omdat ze niet weten in welk hokje je geplaatst moet worden.
Behandelaars zien het vaak tegenwoordig zo dat je voor persoonlijkheidsstoornissen bijvoorbeeld schematherapie moet volgen. Dat is op zich een heel goede therapie. Het is in groepsverband; persoonlijk vind ik dat zelf heel erg prettig en helend, want je vindt dan in je groepsgenoten herkenning en erkenning. Er kunnen weleens conflicten zijn met groepsgenoten, maar ondanks dat dat niet leuk is, kan het wel erg leerzaam zijn en effectief voor jouw persoonlijke ontwikkeling. Ik vind het verder veel meer motiverend en prikkelend dan een-op-een gesprekken met een behandelaars.
Mensen met autisme hebben een minder ontwikkelde theory of mind. Ze kunnen zich daardoor minder goed verplaatsen in een ander en hebben ook minder zelfreflectie. De kans is daardoor groot dat schematherapie voor hen juist averechts gaat werken, omdat je daar juist voornamelijk bezig bent je te verdiepen in je eigen emoties maar ook in die van je groepsgenoten. Mensen met ASS kunnen dat vaak minder goed, raken in de war omdat de dingen die ze meekrijgen niet concreet genoeg zijn en de stress neemt juist toe.
Toch zijn er wel degelijk mensen met ASS die wel baat hebben gehad bij zo'n therapie. Als je naast autisme wel een normale tot hogere intelligentie hebt, leer je veel gebreken die ASS met zich meebrengt te compenseren met je andere vaardigheden. Het werkt dan anders in je hoofd, maar het werkt wel! En mensen met ASS hebben net zoveel behoefte aan herkenning en erkenning als ieder ander.
Helaas is de psychische hulpverlening vaak een stuk meer zwartwit. Er zijn instellingen waar je over een paar maanden al getest kan worden op autisme. Ik zou dat echt doen! Is de uitslag positief, dan zijn er wel andere mogelijkheden, zoals een bepaalde vorm van mindfullness of EMDR. Lotgenoten kan je zoeken via maatschappelijke instanties. Of je nou autisme hebt of niet, ik raad je echt aan om te proberen het sociale contact op te blijven zoeken. Je moet dan weliswaar wat rekening houden dat je dat niet zoekt bij gelegenheden met teveel prikkels of je voldoende kan voorbereiden daarop. Maar je weet waarschijnlijk zelf al dat jezelf isoleren sowieso slecht is voor je.
Is de uitslag negatief, dan zal je wel aangemeld worden voor bijvoorbeeld schematherapie.
Tja, helaas werkt het tegenwoordig vaak zo.
Ah ... ik had eerder al een reactie gepost
Ik dacht dat ik een heel verhaal had getypt maar dat er wat mis ging bij het posten
Ik dacht dat ik een heel verhaal had getypt maar dat er wat mis ging bij het posten
Fijn om te lezen, ook twee keerquote:
Ah ... ik had eerder al een reactie gepost
Ik dacht dat ik een heel verhaal had getypt maar dat er wat mis ging bij het posten
. Ik zit min of meer in hetzelfde schuitje. Behandeld voor depressieve klachten die in de basis tamelijk hardnekkig blijken te zijn. Toen ik op aanraden van mijn vorige behandelaar het een en ander over schematherapie las, voelde dat als een openbaring. Inmiddels ben ik er met het nodige zelfonderzoek wel uit wat er aan de hand is, hoe dat komt en wat ik daaraan kan en wil doen (het enige positieve aan de afwachtlijst is dat je wel de tijd MOET nemen om na te denken).Maar mijn nieuwe behandelaar wil toch eerst testen op ASS omdat mijn klachten van een afstandje gezien ook daardoor zouden kunnen komen. Terwijl het dat niet is; ik heb drie mensen met ASS (of een vermoeden van) in mijn naaste omgeving ter vergelijking om het zeker te weten. Bij de intake flipte ik zowat toen dat ter sprake kwam omdat ik me niet serieus genomen voelde. Ik moet mezelf er dagelijks weer van overtuigen dat het alleen maar een hoepeltje is waar ik doorheen moet springen om te krijgen wat ik nodig heb, maar vooralsnog levert het vooral de stress, paranoia en wraakgevoelens op waar ik zo graag vanaf wil.
Never explain, never apologize.
Dit is heel herkenbaar!quote:
Maar mijn nieuwe behandelaar wil toch eerst testen op ASS omdat mijn klachten van een afstandje gezien ook daardoor zouden kunnen komen. Terwijl het dat niet is; ik heb drie mensen met ASS (of een vermoeden van) in mijn naaste omgeving ter vergelijking om het zeker te weten. Bij de intake flipte ik zowat toen dat ter sprake kwam omdat ik me niet serieus genomen voelde. Ik moet mezelf er dagelijks weer van overtuigen dat het alleen maar een hoepeltje is waar ik doorheen moet springen om te krijgen wat ik nodig heb, maar vooralsnog levert het vooral de stress, paranoia en wraakgevoelens op waar ik zo graag vanaf wil.
Ik voel me ook heel erg miskend als mensen hun vermoedens uitspreken dat ik misschien autisme zou kunnen hebben. Tegelijkertijd ook weer een hoop schuldgevoelens, want dan zeg ik tegen mezelf "Waarom vind ik dit erg? Voel ik mij beter dan mensen die wel autisme hebben?" Daarbij ken ik ook mensen met (sommigen vermoedelijk) ASS en ik kijk absoluut niet op hen neer. Ik zie ook de mooie kanten die met autisme gepaard gaan, zoals een opmerkelijk scherpzinnige detailwaarneming maar ook dat ze vaak heel loyaal zijn en je niet laten vallen als je ze nodig hebt.
Ik heb ooit een keer mijn verjaardag gevierd en op een na kwam niemand opdagen. Allemaal verhaaltjes dat ze niet goed in hun vel zitten bla bla bla. Degene die wel op kwam dagen, is niet bepaald de meest empathische persoon en kan nogal lomp en tactloos zijn. Maar tegelijkertijd is ze wel heel loyaal en als ze iets voor een ander kan doen, doet ze het ook. Ze heeft de diagnose narcisme gekregen, maar behalve het gebrek aan inlevingsvermogen en daarom soms lomp en te direct ontdek ik verder bij haar geen kenmerken van narcisme. Ik vermoed dat ze Asperger heeft, want dat verklaart veel van de problemen waar ze zelf ook mee zit. Ze is verder erg intelligent, waarmee behandelaars haar Asperger niet hebben herkend. Maar ze moest destijds net als ik een persoonlijkheidsonderzoek doen. Bij zulke onderzoeken is het gewoon een optelsommetje van kenmerken en als je alleen als uitgangspunt persoonlijkheidsstoornissen neemt, kwam er bij haar narcisme uit, denk ik.
Ik heb daar trouwens ook een andere diagnose gekregen dan degene die ik nu heb. Ik heb ADHD en borderline. Maar dat werd allebei destijds niet herkend. En hoewel minimaal 75% wel borderline had daar, hadden de behandelaars een heel ouderwetse kijk daarop.
~~~~~~~~~
Als behandelaars hun vermoedens uitspreken of ik autisme kan hebben, ga ik meteen aan mezelf twijfelen. Dan denk ik "Ik herken mezelf er niet in, maar misschien komt het juist door de autisme." Ik ken mezelf als iemand die zich juist goed in anderen kan inleven, maar ook daar ga ik dan aan twijfelen.
Eind vorig werd ik maar weer getest op ASS. Opnieuw een negatieve uitslag. Maar ik zou wel volgens de DSM-IV PDD-NOS hebben en niet goed in staat zijn mensen correct in te schatten. Ik las allemaal dingen in het rapport waarvan mijn bek openviel. Heel veel kenmerken die je ook aan ADHD kan toewijzen, werden toegewezen aan autisme. Ik had aangegeven dat veel mensen meestal wel aan mij kunnen zien welke emoties ik heb, maar daar was ze het niet mee eens. Tijdens het gesprek, ging ze in traumatische ervaringen in mijn jeugd. Ik voelde een paniekaanval opkomen en om dat te verhinderen, blokkeerde ik mijn gevoel, maar ik zei wel dat het erg moeilijk voor mij was om over te praten. Maar aangezien ze dat niet aan mijn gezicht kon opmaken, werd het aangevinkt als autistiform kenmerk.
Ik zou ook geen borderline hebben, want ik vertoonde geen manipulatief en claimend gedrag. Ik dacht "Als je dat zegt, haal je die wijsheid alleen maar uit een boekje, maar heb je echt geen idee wat borderline nou eigenlijk is". Denk eens na waarom borderliners manipulatief en claimend gedrag kunnen vertonen. Borderliners hebben zo'n diepgewortelde zelfhaat in zich zitten, een gevoel dat je heel slecht en minderwaardig bent. Als je denkt dat je vanuit de kern van je wezen een heel slecht mens bent, is het heel begrijpelijk dat - veel maar niet alle - borderliners een masker opzetten om zichzelf te verbergen. Want als ze zichzelf laten zien, zal iedereen zich van hen afkeren. Het is puur een gevoel en als je dat rationeel gaat bedenken, weet je ook wel dat het gevoel niet klopt. Maar toch is het er: een rotte plek in de kern van je ziel.
Ik wilde een second opinion aanvragen om dit recht te zetten. De psychiater die ik nu heb, heeft dat afgeraden. De diagnose is dat ik geen autisme heb. Een ASS-onderzoek blijft een moment-opname en ik kan riskeren dat ik met een second opinion wel een positieve uitslag krijg, want heel veel symptomen van borderline en ADHD kunnen aangezien worden voor autisme. Volgens de huidige cijfers heeft zo'n 30% van mensen met ADHD ook autisme.
Soms is het snel duidelijk dat iemand naast ADHD ook autisme heeft, maar het kan ook zeer moeilijk te ontdekken zijn. Als je dat wilt ontdekken, moet je denk ik zo'n iemand voor langere tijd observeren: dan pas ga je ontdekken of sociale problemen veroorzaakt worden door aandachtsproblemen en onzekerheid of dat er echt sprake is van gebrek aan wederkerigheid. Mensen met autisme kunnen bijvoorbeeld door intelligentie en levenservaring dat heel erg goed compenseren en zodoende sociaal goed functioneren. Het kan heel lang duren, maar uiteindelijk ga je toch merken dat ze moeite hebben om hun beleving af te stemmen op die van een ander.
Daarbij moet je altijd naar je gevoel luisteren. Het kan heel moeilijk zijn om de diagnose autisme te accepteren, maar als het klopt, moet je dat ergens al weten, kan je het matchen met de problemen waar je tegenaan loopt en kan je jezelf identificeren met mensen die ook ASS hebben.
Waar ik overigens wel nog benieuwd naar ben: is het inderdaad gebruikelijk om, voorafgaand aan een persoonlijkheidsonderzoek, een autismeonderzoek te doen om ASS uit te kunnen sluiten? Zo werd het mij gepresenteerd. Maar mijn ervaring met autismeonderzoek bij anderen is juist de blinde fixatie op de onderbouwing van (een vermoeden van) autisme zonder oog voor andere mogelijke oorzaken. Vandaar ook mijn achterdocht.
Never explain, never apologize.
Bij mij was het wel zo idd als in het eerste geval. Bij mij moest het eerst uitgesloten worden voor ik mn PS klinische behandeling kon doen. Was bij mij echt een formaliteit want ik en niemand in mn omgeving herkende zich in ASS bij mij. Dus was al vrij snel uitgesloten. Maar het gebeurt dus wel vaker op deze manier.quote:
Waar ik overigens wel nog benieuwd naar ben: is het inderdaad gebruikelijk om, voorafgaand aan een persoonlijkheidsonderzoek, een autismeonderzoek te doen om ASS uit te kunnen sluiten? Zo werd het mij gepresenteerd. Maar mijn ervaring met autismeonderzoek bij anderen is juist de blinde fixatie op de onderbouwing van (een vermoeden van) autisme zonder oog voor andere mogelijke oorzaken. Vandaar ook mijn achterdocht.
Ik weet niet of het gebruikelijk is. Bij mij ging het niet zo. Eerst was er het vermoeden van een persoonlijkheidsstoornis en werd ik verwezen naar de afdeling die daarvoor bedoeld was. Het persoonlijkheidsonderzoek en de daaruit geconcludeerde diagnoses kwamen pas toen ik al was begonnen met een deeltijdbehandeling. Met die behandeling ben ik voortijdig gestopt omdat het niet goed ging en toen stelde mijn hoofdbehandelaar een autismeonderzoek voor omdat hij ASS vermoedde.quote:
Waar ik overigens wel nog benieuwd naar ben: is het inderdaad gebruikelijk om, voorafgaand aan een persoonlijkheidsonderzoek, een autismeonderzoek te doen om ASS uit te kunnen sluiten? Zo werd het mij gepresenteerd. Maar mijn ervaring met autismeonderzoek bij anderen is juist de blinde fixatie op de onderbouwing van (een vermoeden van) autisme zonder oog voor andere mogelijke oorzaken. Vandaar ook mijn achterdocht.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik heb geen autisme onderzoek gehad,allee adhd/add en borderline.
Ken verder genoeg mensen die onderzoek hebben gehad vooe hun diagnose persoonlijkheidsstoornis zonder autisme onderzoek.
Dus wat kuolema zegt, ik weet niet of het perse gebruikelijk is.
Ken verder genoeg mensen die onderzoek hebben gehad vooe hun diagnose persoonlijkheidsstoornis zonder autisme onderzoek.
Dus wat kuolema zegt, ik weet niet of het perse gebruikelijk is.
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Ik kreeg ook alleen maar een onderzoek naar persoonlijkheidsstoornissen. Heb geen idee hoe een onderzoek naar autisme eruit ziet.quote:
Ik heb geen autisme onderzoek gehad,allee adhd/add en borderline.
Ken verder genoeg mensen die onderzoek hebben gehad vooe hun diagnose persoonlijkheidsstoornis zonder autisme onderzoek.
Dus wat kuolema zegt, ik weet niet of het perse gebruikelijk is.
soooo, da's mooi!
In mijn geval een screener (AQ-test), anamnese over de kindertijd (Rimland) en een gesprek met mijn partner erbij. Cognitieve tests zijn ook normaal, maar die doen ze nu niet. Het is iets meer dan een formaliteit, maar ik zie ook dat er geen standaard werkwijze is. Als ik het zo inschat (ervaringen Hestia en kuolema) lijkt het inderdaad vooral zorgvuldigheid om met ASS te beginnen.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, ik voel me nu een stuk rustiger. Had het kennelijk toch meer nodig dan ik dacht om even te spiegelen.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, ik voel me nu een stuk rustiger. Had het kennelijk toch meer nodig dan ik dacht om even te spiegelen.
Never explain, never apologize.
Ja zo ging het bij mij ook. Zowrl ikzelf als mijn moeder moesten vragenlijsten invullen en ik heb een paar gesprekken gehad met onder andere mijn toenmalige partner erbij. Die zichzelf meer herkende in alles wat die man vroeg dan ikquote:
In mijn geval een screener (AQ-test), anamnese over de kindertijd (Rimland) en een gesprek met mijn partner erbij. Cognitieve tests zijn ook normaal, maar die doen ze nu niet. Het is iets meer dan een formaliteit, maar ik zie ook dat er geen standaard werkwijze is. Als ik het zo inschat (ervaringen Hestia en kuolema) lijkt het inderdaad vooral zorgvuldigheid om met ASS te beginnen.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, ik voel me nu een stuk rustiger. Had het kennelijk toch meer nodig dan ik dacht om even te spiegelen.
Denk dat als mijn ex zelf die test toen gedaan had er wel ASS was uitgekomen
Owja en ik moest ook mijn schoolrapporten meenemen.
Fijn dat je je nu wat rustiger voelt!
Vanwaar de schoolrapporten?quote:
[..]
Ja zo ging het bij mij ook. Zowrl ikzelf als mijn moeder moesten vragenlijsten invullen en ik heb een paar gesprekken gehad met onder andere mijn toenmalige partner erbij. Die zichzelf meer herkende in alles wat die man vroeg dan ik
Denk dat als mijn ex zelf die test toen gedaan had er wel ASS was uitgekomen
Owja en ik moest ook mijn schoolrapporten meenemen.
Fijn dat je je nu wat rustiger voelt!
soooo, da's mooi!
Omdat daar vaak ook gegevens in staan die van belang kunnen zijn over hoe je meekomt op school, of je veel interesse voor 1 iets hebt, hoe de sociale omgang met de leerkracht/medeleerlingen is etc.quote:
[..]
Ja zo ging het bij mij ook. Zowrl ikzelf als mijn moeder moesten vragenlijsten invullen en ik heb een paar gesprekken gehad met onder andere mijn toenmalige partner erbij. Die zichzelf meer herkende in alles wat die man vroeg dan ik
Denk dat als mijn ex zelf die test toen gedaan had er wel ASS was uitgekomen
Owja en ik moest ook mijn schoolrapporten meenemen.
Fijn dat je je nu wat rustiger voelt!
Ach zo. En daarom quote je jezelf? Zegt weer iets over jou.quote:
[..]
Omdat daar vaak ook gegevens in staan die van belang kunnen zijn over hoe je meekomt op school, of je veel interesse voor 1 iets hebt, hoe de sociale omgang met de leerkracht/medeleerlingen is etc.
soooo, da's mooi!
Haha oeps, foutje op mn telefoon dat ik vanmiddag verkeerde gequote heb danquote:
[..]
Ach zo. En daarom quote je jezelf? Zegt weer iets over jou.
Uhuh... sure...quote:
[..]
Haha oeps, foutje op mn telefoon dat ik vanmiddag verkeerde gequote heb dan
soooo, da's mooi!
Ja. Niet echt logisch om mezelf te quoten als ik antwoord op jouw vraag geef hequote:
En bij mij was ASS uitgesloten dus
Haha, ik snap je. Je hebt helemaal gelijk.quote:
[..]
Ja. Niet echt logisch om mezelf te quoten als ik antwoord op jouw vraag geef he
En bij mij was ASS uitgesloten dus
Blij om te lezen dat je geen ASS hebt/had. Moet een opluchting voor je zijn geweest.
soooo, da's mooi!
Nee want dat wist ik van te voren al wel hoor. Was echt al wel duidelijk dat dat niet de oorzaak van mijn problemen was. Dus was bij mij echt een formaliteit en was dus geen opluchting toen het idd bevestigd werd, want dat wist ik dus wel wel.quote:
[..]
Haha, ik snap je. Je hebt helemaal gelijk.
Blij om te lezen dat je geen ASS hebt/had. Moet een opluchting voor je zijn geweest.
Geen moment getwijfeld?quote:
[..]
Nee want dat wist ik van te voren al wel hoor. Was echt al wel duidelijk dat dat niet de oorzaak van mijn problemen was. Dus was bij mij echt een formaliteit en was dus geen opluchting toen het idd bevestigd werd, want dat wist ik dus wel wel.
soooo, da's mooi!
Dankje. Nee het was voor mijn klinische opname in 2014. Dus zal eind 2013 zijn geweest en toen was ik 26.quote:
[..]
Knap van je. Was je nog jong toen ze die test met je deden?
Hoe vond je het dat je toch getest moest worden?quote:
[..]
Nee want dat wist ik van te voren al wel hoor. Was echt al wel duidelijk dat dat niet de oorzaak van mijn problemen was. Dus was bij mij echt een formaliteit en was dus geen opluchting toen het idd bevestigd werd, want dat wist ik dus wel wel.
Stom en zonde van mn tijdquote:
[..]
Hoe vond je het dat je toch getest moest worden?
Maarja het was een voorwaarde om die behandeling te mogen doen, dus tja weinig andere keus dan
Ja en nee.quote:
Waar ik overigens wel nog benieuwd naar ben: is het inderdaad gebruikelijk om, voorafgaand aan een persoonlijkheidsonderzoek, een autismeonderzoek te doen om ASS uit te kunnen sluiten? Zo werd het mij gepresenteerd. Maar mijn ervaring met autismeonderzoek bij anderen is juist de blinde fixatie op de onderbouwing van (een vermoeden van) autisme zonder oog voor andere mogelijke oorzaken. Vandaar ook mijn achterdocht.
Ik merk wel dat behandelaars heel oppervlakkig naar gedrag kijken en daaruit een diagnose stellen.
Stel dat jij aan een reeks kenmerken voldoet waaruit borderline geconcludeerd wordt. Eén van die kenmerken houdt in dat je veel kortdurende relaties hebt gehad en veel losse seks. De reden dat je dat doet is omdat je heel graag wilt voelen dat iemand van je houdt en je begrijpt. Maar elke keer raak je teleurgesteld omdat je je niet erkend en begrepen voelt.
Maar stel dat je door hetzelfde gevoel juist mensen uit de weg gaat en nauwelijks relaties en seks hebt gehad, want je bent immers bang dat mensen je niet begrijpen en niet van je houden.
Het is eigenlijk hetzelfde, maar je reageert er alleen anders op.
Maar helaas kijken behandelaars dus alleen naar het gedrag op zich en vergeten ze waardoor het ontstaat.
~~~~~~~
Vergelijkbaar voorbeeld: borderline werd tot een paar jaar geleden gezien als iets wat vooral bij vrouwen voorkomt en als het ware de vrouwelijke variant is van een antisociale persoonlijkheidsstoornis.
Het gedrag van borderline kán heel veel lijken op een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Er zijn mensen die het allebei hebben. Maar borderline op zich heeft er helemaal niks te maken met gebrek aan empathie. De reden waarom borderliners zo moeilijk in de omgang zijn, is omdat ze last hebben van een diepgeworteld minderwaardigheidscomplex. Enerzijds snakken ze naar erkenning en geliefd worden, maar anderzijds zijn ze ervan overtuigd dat ze dat niet verdienen. Dit is heel tegenstrijdig en de gevoelens wisselen van het ene uiterste naar het andere. En dat maakt dat ze zich heel destructief kunnen gedragen. Want als ze mensen het leven moeilijk maken, krijgen ze bevestiging voor iets wat erg vertrouwd is voor ze, namelijk het gevoel dat ze niks waard zijn en dat niemand hen moet.
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Maar dat had je wellicht al gelezen.quote:
[..]
Stom en zonde van mn tijd
Maarja het was een voorwaarde om die behandeling te mogen doen, dus tja weinig andere keus dan
Dat vind ik wel interessant om te lezen. Toen ik voor persoonlijkheidsstoornis behandeld zou worden, is dit op het begin niet ten sprake gekomen. Ik moest een persoonlijkheidsstoornistest doen en daaruit kwam borderline. Ik had inderdaad een aantal borderlinesymtomen, maar ook persoonlijkheidseigenschappen die zo'n beetje het tegenovergestelde waren. Daar kwamen de behandelaren ook pas na een half jaar achter. Toen zijn ze pas gaan testen op autisme. Ook omdat bij een andere vrouw in de groep precies hetzelfde was.quote:
[..]
Bij mij was het wel zo idd als in het eerste geval. Bij mij moest het eerst uitgesloten worden voor ik mn PS klinische behandeling kon doen. Was bij mij echt een formaliteit want ik en niemand in mn omgeving herkende zich in ASS bij mij. Dus was al vrij snel uitgesloten. Maar het gebeurt dus wel vaker op deze manier.
Dus ja, ik begrijp waarom ze eerst op autisme willen testen.
ROBODEMONS..................|:(
Pffttt ik zit even in dubio. Ik had me via de huisarts weer door laten verwijzen naar de GGZ hier om de VERS-training te gaan doen. Had ik hier geloof ik wel gezegd.
Vandaag de brief binnengekregen en over een maand heb ik 2 intakegesprekken staan waarna een advies wordt uitgebracht.
Maar de laatste tijd gaat het toch niet echt lekker en val ik best vaak weer terug in oude patronen.
Dus ik weet eigenlijk niet of alleen de VERS-training genoeg is voor hoe het nu gaat.
Zal ik toch maar gewoon aangeven dat ik er weer geheel open in wil gaan en dat zij maar moeten kijken of ze denken dat ik misschien toch ook weer echt in behandeling moet? Of toch eerst gewoon de VERS-training doen als ik een positief advies krijg en daarna verder kijken hoe het dan gaat?
Oja en waarom ik dus ook twijfel is of ik het zelf allemaal niet gewoon veel te negatief zie omdat mn woonbegeleidster pas vroeg of het überhaupt wel goed met me mag gaan en dat ik juist meer uit de cliëntrol moet stappen het echte leven in. Dus dan zou dit juist het tegenovergestelde zijn. Maar het gaat wel gewoon echt minder goed dan een tijd terug. Maar hoort dat dan gewoon bij het leven of is het toch meer
[ Bericht 24% gewijzigd door _Hestia_ op 18-05-2018 23:09:17 ]
Vandaag de brief binnengekregen en over een maand heb ik 2 intakegesprekken staan waarna een advies wordt uitgebracht.
Maar de laatste tijd gaat het toch niet echt lekker en val ik best vaak weer terug in oude patronen.
Dus ik weet eigenlijk niet of alleen de VERS-training genoeg is voor hoe het nu gaat.
Zal ik toch maar gewoon aangeven dat ik er weer geheel open in wil gaan en dat zij maar moeten kijken of ze denken dat ik misschien toch ook weer echt in behandeling moet? Of toch eerst gewoon de VERS-training doen als ik een positief advies krijg en daarna verder kijken hoe het dan gaat?
Oja en waarom ik dus ook twijfel is of ik het zelf allemaal niet gewoon veel te negatief zie omdat mn woonbegeleidster pas vroeg of het überhaupt wel goed met me mag gaan en dat ik juist meer uit de cliëntrol moet stappen het echte leven in. Dus dan zou dit juist het tegenovergestelde zijn. Maar het gaat wel gewoon echt minder goed dan een tijd terug. Maar hoort dat dan gewoon bij het leven of is het toch meer
[ Bericht 24% gewijzigd door _Hestia_ op 18-05-2018 23:09:17 ]
Het hoort sowieso bij het leven dat het de ene keer wat minder lekker gaat dan de andere keer.quote:
Maar hoort dat dan gewoon bij het leven of is het toch meer
Maar als dat je zo van slag maakt dat je je niet meer stabiel en evenwichtig voelt, dan mag je daar best wel hulp voor aanvaarden.
Jij bent de enige die kan voelen wat je voelt. Als de omstandigheden nu zo zijn dat je je niet goed voelt en hulp nodig hebt, kan niemand voor je bepalen dat het niet zo is en dat je het zelf moet kunnen.
Wat betreft uit je cliënt-rol stappen. Wat maakt voor jou dat je je in die cliënt-rol voelt zitten? Dat is namelijk voor iedereen anders. Als je je graag wat 'normaler' wilt voelen om het cru te zeggen, moet je 'normale' dingen gaan doen.
Als je bijvoorbeeld aan lichaamsbeweging wilt gaan doen, kan je je aanmelden bij een maatschappelijke instantie die iets organiseren voor mensen met een psychische handicap. Maar je kan je ook inschrijven bij een sportschool. En als je kiest voor dat laatste, doe je iets waardoor je uit je cliënt-rol kan stappen.
Het betekent niet perse dat je minder hulp moet krijgen, maar dat je je leven gaat verrijken met dingen die niets met therapie te maken hebben.
Als dat soort dingen (sportschool is maar een voorbeeld ... er zijn zoveel andere dingen) trouwens nog niet lukken of je vindt het heel eng, daar hoef je je zeker niet voor te schamen en mag je best om hulp vragen. Misschien helpt het dan als iemand de eerste keer met je meegaat om over die drempel te kunnen gaan. Maar als ook dat nog niet gaat, dan is het nu nog een stap te ver. Don't worry, dan komt later wel!
Mensen zeggen vaak: je moet het zelf doen, want anderen kunnen jouw problemen niet oplossen.
Maar dat houdt dus ook in dat je dat op je eigen manier mag doen en ook zelf bepaalt wat je met je leven doet.
Dankje voor je reactie en ja ik voel me nu niet meer stabiel en evenwichtig en heb het gevoel dat ik weer richting een depressie zak.
En wbt de cliëntrol gaat het vooral over het uitbreiden van vrijwilligerswerk, keuze maken voor een richting, misschien mijn opleiding afmaken, een nieuwe opleiding doen of betaald werk zoeken. Iig meer dan een paar uurtjes vrijwilligerswerk per week waarvan er maar 1 uurtje echt buitenshuis is.
Ik doe namelijk al wel veel gewone dingen, sport bij zowel het zwembad als de sportschool, ga naar het buurthuis, naar bijeenkomsten van politieke partij, heb wat sociale contacten hier.
Maar ik heb gewoon heel veel angst dat als ik meer verantwoordelijkheid heb ik het niet aankan, het teveel is, ik het niet kan volhouden, weer een opleiding verpest, afgewezen/weggestuurd wordt bij een werkplek omdat ik niet goed genoeg ben omdat ik weer echt depressief ben etc.
En daarom durf ik die stap denk ik niet te zetten. Omdat het veilig in mijn comfortzone is om gewoon thuis te zijn, die paar dingen te doen en verder niks te hoeven. Zodat ik als ik een slechte nacht heb ook gewoon daarna langer in bed kan blijven
liggen en kan kiezen om rustig aan te doen bijvoorbeeld ipv dat ik ergens verwacht word en aan de slag moet
Terwijl "normale" mensen natuurlijk ook wel eens slecht slapen vanwege kinderen bijvoorbeeld en dan gewoon moeten gaan werken.
Maar het probleem is ook gewoon dat ik dus geen keuze kan maken welke richting ik op wil. Ik weet welke dingen ik leuk vind, maar daar is het zonder diploma niet te doen om werk in te vinden.
Maar als ik bijvoorbeeld mijn ene opleiding (SPH) wil afmaken en in het gunstigste geval nog 2 jaar moet (heb al 2 jaar afgerond lang geleden) kom ik nog meer in de schulden omdat je alleen nog kunt lenen, krijg ik geen Wajong meer en stel dat ik dan na een jaar het toch niet volhoud kom ik ook niet meer terug in de Wajong met de regels van nu.
En ik weet ook niet hoe haalbaar het is om die opleiding af te maken omdat het realistisch gezien gewoon pittig is als je zelf psychisch niet stabiel bent en ik juist om die reden er ook mee moest stoppen tijdens mijn jaarstage.
Maar als dit dus geen optie is wat dan wel? Want om nog 3/4 jaar een nieuwe opleiding te moeten doen zie ik ook niet echt zitten, ook niet vanwege die financiële kant omdat ik al zo'n grote studieschuld heb.
Maar de rest van mn leven ongeschoold werk doen zie ik ook niet zitten omdat ik wel intelligent ben en wel gewoon HBO-niveau heb zeg maar.
Dus hierdoor blijf ik een beetje in een soort niemandsland hangen en is het hoe rot ik me daarin toch voel wel veiliger dan om stappen te zetten om eruit te komen en echt wat te gaan doen. Om die onbekende route te gaan lopen met al die beren die ik op de weg zie
En wbt de cliëntrol gaat het vooral over het uitbreiden van vrijwilligerswerk, keuze maken voor een richting, misschien mijn opleiding afmaken, een nieuwe opleiding doen of betaald werk zoeken. Iig meer dan een paar uurtjes vrijwilligerswerk per week waarvan er maar 1 uurtje echt buitenshuis is.
Ik doe namelijk al wel veel gewone dingen, sport bij zowel het zwembad als de sportschool, ga naar het buurthuis, naar bijeenkomsten van politieke partij, heb wat sociale contacten hier.
Maar ik heb gewoon heel veel angst dat als ik meer verantwoordelijkheid heb ik het niet aankan, het teveel is, ik het niet kan volhouden, weer een opleiding verpest, afgewezen/weggestuurd wordt bij een werkplek omdat ik niet goed genoeg ben omdat ik weer echt depressief ben etc.
En daarom durf ik die stap denk ik niet te zetten. Omdat het veilig in mijn comfortzone is om gewoon thuis te zijn, die paar dingen te doen en verder niks te hoeven. Zodat ik als ik een slechte nacht heb ook gewoon daarna langer in bed kan blijven
liggen en kan kiezen om rustig aan te doen bijvoorbeeld ipv dat ik ergens verwacht word en aan de slag moet
Terwijl "normale" mensen natuurlijk ook wel eens slecht slapen vanwege kinderen bijvoorbeeld en dan gewoon moeten gaan werken.
Maar het probleem is ook gewoon dat ik dus geen keuze kan maken welke richting ik op wil. Ik weet welke dingen ik leuk vind, maar daar is het zonder diploma niet te doen om werk in te vinden.
Maar als ik bijvoorbeeld mijn ene opleiding (SPH) wil afmaken en in het gunstigste geval nog 2 jaar moet (heb al 2 jaar afgerond lang geleden) kom ik nog meer in de schulden omdat je alleen nog kunt lenen, krijg ik geen Wajong meer en stel dat ik dan na een jaar het toch niet volhoud kom ik ook niet meer terug in de Wajong met de regels van nu.
En ik weet ook niet hoe haalbaar het is om die opleiding af te maken omdat het realistisch gezien gewoon pittig is als je zelf psychisch niet stabiel bent en ik juist om die reden er ook mee moest stoppen tijdens mijn jaarstage.
Maar als dit dus geen optie is wat dan wel? Want om nog 3/4 jaar een nieuwe opleiding te moeten doen zie ik ook niet echt zitten, ook niet vanwege die financiële kant omdat ik al zo'n grote studieschuld heb.
Maar de rest van mn leven ongeschoold werk doen zie ik ook niet zitten omdat ik wel intelligent ben en wel gewoon HBO-niveau heb zeg maar.
Dus hierdoor blijf ik een beetje in een soort niemandsland hangen en is het hoe rot ik me daarin toch voel wel veiliger dan om stappen te zetten om eruit te komen en echt wat te gaan doen. Om die onbekende route te gaan lopen met al die beren die ik op de weg zie
Weet je waardoor je depressieve gevoelens nu zo gevoed worden?quote:
Dankje voor je reactie en ja ik voel me nu niet meer stabiel en evenwichtig en heb het gevoel dat ik weer richting een depressie zak.
En wbt de cliëntrol gaat het vooral over het uitbreiden van vrijwilligerswerk, keuze maken voor een richting, misschien mijn opleiding afmaken, een nieuwe opleiding doen of betaald werk zoeken. Iig meer dan een paar uurtjes vrijwilligerswerk per week waarvan er maar 1 uurtje echt buitenshuis is.
Ik doe namelijk al wel veel gewone dingen, sport bij zowel het zwembad als de sportschool, ga naar het buurthuis, naar bijeenkomsten van politieke partij, heb wat sociale contacten hier.
Maar ik heb gewoon heel veel angst dat als ik meer verantwoordelijkheid heb ik het niet aankan, het teveel is, ik het niet kan volhouden, weer een opleiding verpest, afgewezen/weggestuurd wordt bij een werkplek omdat ik niet goed genoeg ben omdat ik weer echt depressief ben etc.
En daarom durf ik die stap denk ik niet te zetten. Omdat het veilig in mijn comfortzone is om gewoon thuis te zijn, die paar dingen te doen en verder niks te hoeven. Zodat ik als ik een slechte nacht heb ook gewoon daarna langer in bed kan blijven
liggen en kan kiezen om rustig aan te doen bijvoorbeeld ipv dat ik ergens verwacht word en aan de slag moet
Terwijl "normale" mensen natuurlijk ook wel eens slecht slapen vanwege kinderen bijvoorbeeld en dan gewoon moeten gaan werken.
Maar het probleem is ook gewoon dat ik dus geen keuze kan maken welke richting ik op wil. Ik weet welke dingen ik leuk vind, maar daar is het zonder diploma niet te doen om werk in te vinden.
Maar als ik bijvoorbeeld mijn ene opleiding (SPH) wil afmaken en in het gunstigste geval nog 2 jaar moet (heb al 2 jaar afgerond lang geleden) kom ik nog meer in de schulden omdat je alleen nog kunt lenen, krijg ik geen Wajong meer en stel dat ik dan na een jaar het toch niet volhoud kom ik ook niet meer terug in de Wajong met de regels van nu.
En ik weet ook niet hoe haalbaar het is om die opleiding af te maken omdat het realistisch gezien gewoon pittig is als je zelf psychisch niet stabiel bent en ik juist om die reden er ook mee moest stoppen tijdens mijn jaarstage.
Maar als dit dus geen optie is wat dan wel? Want om nog 3/4 jaar een nieuwe opleiding te moeten doen zie ik ook niet echt zitten, ook niet vanwege die financiële kant omdat ik al zo'n grote studieschuld heb.
Maar de rest van mn leven ongeschoold werk doen zie ik ook niet zitten omdat ik wel intelligent ben en wel gewoon HBO-niveau heb zeg maar.
Dus hierdoor blijf ik een beetje in een soort niemandsland hangen en is het hoe rot ik me daarin toch voel wel veiliger dan om stappen te zetten om eruit te komen en echt wat te gaan doen. Om die onbekende route te gaan lopen met al die beren die ik op de weg zie
En is buiten het maken van keuzes voor studie et cetera. Wat voor werk zou je gaan willen doen als je sph hebt gedaan?
Is het niet iets om je vrijwilligerswerk iets meer uit te breiden in die richting? Ik weet dat er ook een aantal gemeentes zijn korte cursussen aanbieden voor mensen die bijvoorbeeld buddy zijn van iemand of vrijwilliger in de zorg. Zijn dat geen dingen om naar te kijken ondertussen? Dan ben je al wat bezig in de richting die je op wil, je werkt aan je zelf door structuur, deur uit etc en je kunt rustig aan werken om wat meer vertrouwen te krijgen in verband met je angst voor de verantwoordelijkheden enzo. Als tussenstap voor studie?
Ja het komt omdat mn broertje sinds een paar weken weer in een psychose zit ( en hij woont bij mn moeder die manisch-depressief is en ook niet erg stabiel is momenteel) en mn overbuurjongetje van 8 bij een traumatisch ongeluk in huis ( waar ik dus op uitkijk) is overledenquote:
[..]
Weet je waardoor je depressieve gevoelens nu zo gevoed worden?
En is buiten het maken van keuzes voor studie et cetera. Wat voor werk zou je gaan willen doen als je sph hebt gedaan?
Is het niet iets om je vrijwilligerswerk iets meer uit te breiden in die richting? Ik weet dat er ook een aantal gemeentes zijn korte cursussen aanbieden voor mensen die bijvoorbeeld buddy zijn van iemand of vrijwilliger in de zorg. Zijn dat geen dingen om naar te kijken ondertussen? Dan ben je al wat bezig in de richting die je op wil, je werkt aan je zelf door structuur, deur uit etc en je kunt rustig aan werken om wat meer vertrouwen te krijgen in verband met je angst voor de verantwoordelijkheden enzo. Als tussenstap voor studie?
Gewoon teveel heftige gebeurtenissen en zorgen die ik dan niet kan loslaten en waardoor ik zelf ook afglijd. En dan gaat het dus met mijn stemming en structuur mis en zoek ik weer veel controle in bijvoorbeeld afvallen/sporten om mijn gedachten ergens anders op te richten.Ik liep jaarstage bij een buitenschoolse dagbehandeling voor kinderen met gedrags- en ontwikkelingsproblemen, maar als ik hem nu zou afmaken dan zou ik niet meer de gewone SPH afstudeerrichting doen, maar wil ik de minor met Ervaringsdeskundigheid doen. Dus geen kinderen met gedragsproblemen meer, maar andere mensen met psychische problemen helpen met mijn ervaring.
Bij de instelling waarvan ik woonbegeleiding krijg en waar ik de herstelgroep doe zijn ook (vrijwillige) ervaringswerkers. Dus met hun heb ik het er idd over gehad en pas hadden ze dus een casus voorgesteld om een vrouw te helpen. Maar die vrouw wilde dat uiteindelijk niet omdat ze niet nog meer hulpverleners wilde, dus gewoon 1 echte ervaringswerker en niet nog een "beginner" erbij. Maar misschien dat er daar nog wel meer opties komen. Want die ervaringswerker met wie ik het erover gehad heb die zegt wel dat zij mij dan rustig in de organisatie wil laten intreden zeg maar, eerst eens helpen bij een cliënt, dan eens meedoen met vergaderingen etc. Dat lijkt me wel wat.
En zo kan ik ook eerst kijken of het wat is idd voordat ik dan eventueel die studie zou gaan afmaken. Dat was sowieso niet voor aanstaande september al gelukt om mee te beginnen, dus sowieso op zn vroegst voor volgend jaar september als ik weer zou gaan studeren. Dus dan heb ik nog ruim een jaar om uit te zoeken wat ik nou echt wil en hoe bijvoorbeeld ervaringswerker zijn bevalt. Maar stel dat ik niet die vrijstelling krijg voor de eerste 2 jaar die ik in het verleden al heb afgerond, dan houd dat hele verhaal op.
En oja ik heb me van de week ook aangemeld voor de cliëntenraad van die instelling en daar kan ik volgende maand een vergadering van bij wonen om te kijken of dat wat voor me is.
[ Bericht 1% gewijzigd door _Hestia_ op 19-05-2018 14:12:55 ]
Als je het niet probeert, weet je het niet. Je weet ook niet hoe je leven er over 10 jaar uitziet.quote:
En daarom durf ik die stap denk ik niet te zetten. Omdat het veilig in mijn comfortzone is om gewoon thuis te zijn, die paar dingen te doen en verder niks te hoeven. Zodat ik als ik een slechte nacht heb ook gewoon daarna langer in bed kan blijven
liggen en kan kiezen om rustig aan te doen bijvoorbeeld ipv dat ik ergens verwacht word en aan de slag moet
Terwijl "normale" mensen natuurlijk ook wel eens slecht slapen vanwege kinderen bijvoorbeeld en dan gewoon moeten gaan werken.
Maar het probleem is ook gewoon dat ik dus geen keuze kan maken welke richting ik op wil. Ik weet welke dingen ik leuk vind, maar daar is het zonder diploma niet te doen om werk in te vinden
Eerlijk gezegd val ik best wel over je laatste zin. Er zijn namelijk zat mensen die werk onder hun niveau doen en hoewel ik best snap dat dat niet leuk is, is het wat mij betreft geen reden om het dan maar af te wijzen.quote:
[...]
Maar de rest van mn leven ongeschoold werk doen zie ik ook niet zitten omdat ik wel intelligent ben en wel gewoon HBO-niveau heb zeg maar.
Los daarvan kun je best HBO-denkniveau hebben, het betekent niet dat je ook een baan op HBO-niveau aan kunt, want alleen het theoretisch denkniveau hebben is niet genoeg. Voor veel banen zijn ervaring en andere kwaliteiten zoals stressbestendig ook belangrijk!
Kun je niet eens met het UWV gaan praten over de mogelijkheden van weer gaan studeren / werk zoeken / een cursus doen oid ?
Want als je helemaal niets doet, weet je überhaupt niet wat er kan.
Los daarvan ben ik van mening dat een dagbesteding vrij essentieel is bij herstel/stabilisatie.
Heftig dat je broertje een psychose heeft, ik hoop dat hij snel opknapt!
Bedenk echter wel dat jij niet verantwoordelijk bent voor het welzijn van je broertje en je moeder. Je kunt best hulp bieden, maar denk wel aan je eigen draagkracht.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Ja dat is waar, als ik het niet probeer dan weet ik het idd niet en het kán ook goed gaan natuurlijk.quote:
[..]
Als je het niet probeert, weet je het niet. Je weet ook niet hoe je leven er over 10 jaar uitziet.
[..]
Eerlijk gezegd val ik best wel over je laatste zin. Er zijn namelijk zat mensen die werk onder hun niveau doen en hoewel ik best snap dat dat niet leuk is, is het wat mij betreft geen reden om het dan maar af te wijzen.
Los daarvan kun je best HBO-denkniveau hebben, het betekent niet dat je ook een baan op HBO-niveau aan kunt, want alleen het theoretisch denkniveau hebben is niet genoeg. Voor veel banen zijn ervaring en andere kwaliteiten zoals stressbestendig ook belangrijk!
Kun je niet eens met het UWV gaan praten over de mogelijkheden van weer gaan studeren / werk zoeken / een cursus doen oid ?
Want als je helemaal niets doet, weet je überhaupt niet wat er kan.
Los daarvan ben ik van mening dat een dagbesteding vrij essentieel is bij herstel/stabilisatie.
Heftig dat je broertje een psychose heeft, ik hoop dat hij snel opknapt!
Bedenk echter wel dat jij niet verantwoordelijk bent voor het welzijn van je broertje en je moeder. Je kunt best hulp bieden, maar denk wel aan je eigen draagkracht.
En nouja, ik bedoel het niet op een lullige manier ofzo die zin. En ik zou het ook geen probleem vinden om bijvoorbeeld een BBL-opleiding op MBO-niveau te doen als ik zo sneller een diploma kan halen. Maar echt ongeschoold werk is vaak fysiek werk en dat red ik door mn lichamelijke ziektes ook niet zo makkelijk. Maar het is gewoon frustrerend dat ik idd wel het denkniveau heb, maar verder idd door mn psychische problemen het niet gelukt is om dus een opleiding af te ronden en te werken. En ik ben nu al 31, dus ik word er ook niet jonger op natuurlijk.
Ik heb bijvoorbeeld al wekenlang het e-mailadres/telefoonnummer van die vrouw die verantwoordelijk is voor die minor ervaringsdeskundigheid, maar ik bel/mail dus ook niet om dus meer duidelijkheid te kunnen krijgen erover. En idd, mn woonbegeleidster zei ook dat ik eens met het UWV moest gaan praten en dat zij misschien wel een gedeelte willen betalen van een cursus/opleiding. Maar ook dat stel ik dus uit
Dus daardoor houd ik die onduidelijkheid ook zelf in stand.En nouja dat is dus die valkuil waar ik weer intrap, dat ik het niet kan loslaten en mezelf weer helemaal wegcijfer en ook geen ontspannende dingen voor mezelf meer doe.
Ik snap het wel en het is heftig als zulke dingen gebeuren maar juist dan is het goed om andere dingen te doen. Anders wordt je inderdaad meegezogen, dan is er ook niks anders meer.quote:
[..]
Ja het komt omdat mn broertje sinds een paar weken weer in een psychose zit ( en hij woont bij mn moeder die manisch-depressief is en ook niet erg stabiel is momenteel) en mn overbuurjongetje van 8 bij een traumatisch ongeluk in huis ( waar ik dus op uitkijk) is overleden
Ik liep jaarstage bij een buitenschoolse dagbehandeling voor kinderen met gedrags- en ontwikkelingsproblemen, maar als ik hem nu zou afmaken dan zou ik niet meer de gewone SPH afstudeerrichting doen, maar wil ik de minor met Ervaringsdeskundigheid doen. Dus geen kinderen met gedragsproblemen meer, maar andere mensen met psychische problemen helpen met mijn ervaring.
Bij de instelling waarvan ik woonbegeleiding krijg en waar ik de herstelgroep doe zijn ook (vrijwillige) ervaringswerkers. Dus met hun heb ik het er idd over gehad en pas hadden ze dus een casus voorgesteld om een vrouw te helpen. Maar die vrouw wilde dat uiteindelijk niet omdat ze niet nog meer hulpverleners wilde, dus gewoon 1 echte ervaringswerker en niet nog een "beginner" erbij. Maar misschien dat er daar nog wel meer opties komen. Want die ervaringswerker met wie ik het erover gehad heb die zegt wel dat zij mij dan rustig in de organisatie wil laten intreden zeg maar, eerst eens helpen bij een cliënt, dan eens meedoen met vergaderingen etc. Dat lijkt me wel wat.
En zo kan ik ook eerst kijken of het wat is idd voordat ik dan eventueel die studie zou gaan afmaken. Dat was sowieso niet voor aanstaande september al gelukt om mee te beginnen, dus sowieso op zn vroegst voor volgend jaar september als ik weer zou gaan studeren. Dus dan heb ik nog ruim een jaar om uit te zoeken wat ik nou echt wil en hoe bijvoorbeeld ervaringswerker zijn bevalt. Maar stel dat ik niet die vrijstelling krijg voor de eerste 2 jaar die ik in het verleden al heb afgerond, dan houd dat hele verhaal op.
En oja ik heb me van de week ook aangemeld voor de cliëntenraad van die instelling en daar kan ik volgende maand een vergadering van bij wonen om te kijken of dat wat voor me is.
Wat je woonbegeleidster heeft aangeboden klinkt goed toch? Probeer er af en toe naar te vragen en contact op te nemen met die mevrouw over die minor.
Ik ken een aantal mensen die met ervaring in de psychiatrie aan een baan zijn gekomen/ zich hebben laten (om)scholen. Dat is iets waar best veel om gevraagd wordt en waar ook best wat mogelijkheden voor zijn, en waarbij 31 niet oud is maar ervaren. Maar die mensen hebben allemaal hele grote stappen moeten durven nemen om daar te komen, maar die durf is in het werk in mijn ogen ook nodig....
Ja precies, daar loop ik nu dus een beetje tegenaan, dat ik ook gewoon veel thuis zit en weinig afleiding van mn gedachten heb dan.quote:
[..]
Ik snap het wel en het is heftig als zulke dingen gebeuren maar juist dan is het goed om andere dingen te doen. Anders wordt je inderdaad meegezogen, dan is er ook niks anders meer.
Wat je woonbegeleidster heeft aangeboden klinkt goed toch? Probeer er af en toe naar te vragen en contact op te nemen met die mevrouw over die minor.
Ik ken een aantal mensen die met ervaring in de psychiatrie aan een baan zijn gekomen/ zich hebben laten (om)scholen. Dat is iets waar best veel om gevraagd wordt en waar ook best wat mogelijkheden voor zijn, en waarbij 31 niet oud is maar ervaren. Maar die mensen hebben allemaal hele grote stappen moeten durven nemen om daar te komen, maar die durf is in het werk in mijn ogen ook nodig....
Want ik heb nu 3 verschillende vrijwilligerswerk dingen, maar dat is allemaal maar heel weinig uren:
- Taalondersteuning bij kleuter thuis ( 1 uur in de week). Maar dat stopt na 20 juni, dan is diploma-uitreiking. Zou in september dan misschien weer nieuw gezin kunnen krijgen.
- Redactie nieuwsbrief instelling ( 1-2 keer per maand interview en artikel schrijven)
- Editor website diabetes ( 1x in de 2 weken een half uurtje zo'n beetje, doe het samen met 2 anderen, dus wisselen het per week af)
- (Cliëntenraad instelling dus misschien vanaf volgende maand)
En verder sport ik dus wel, lukt het af en toe om creatief bezig te zijn ( maar meestal kijk ik maar gewoon tv of zit ik op internet) en heb ik wat sociale activiteiten, maar ook niet heel veel ofzo. Dus ik weet ook wel dat het beter is voor mn structuur en afleiding als ik gewoon wat meer om handen heb. Maar dan moet ik idd wel die stappen gaan zetten.
Ik kwam ook nog dit project tegen van mn instelling, dit klinkt ook wel interessant: Bureau Apeldoorn. Zij doen onderzoek naar vragen uit de zorg, bijvoorbeeld over wat mensen vinden van de activiteiten die er zijn bij de dagbesteding van de instelling, of over de bekendheid van een bepaalde methode onder medewerkers. En het zijn dus allemaal ervaringsdeskundigen en cliënten van de instelling die daar werken en waar je dus goed begeleid wordt en je stapje voor stapje op je eigen tempo kunt beginnen en weer werkervaring op kunt doen en ook allerlei trainingen kunt volgen eventueel. Dus misschien daar ook eens naar informeren via mn woonbegeleidster. Want interviewen en schrijven kan ik wel goed, want heb 2 cursussen via LOI/NTI gedaan in richting van journalistiek en doe dus al dat redactie/editor werk. En je krijgt dus eerst nog een training.
[ Bericht 1% gewijzigd door _Hestia_ op 19-05-2018 15:42:53 ]
Volgens mij biedt MEE ook weleens gratis cursussen aan in jouw woonplaats (vraag me niet waarom ik dit weet maar volgens het systeem wonen we in dezelfde regio 🙄) misschien zit daar ook wat bij en veel dingen zoeken zomers ook extra vrijwilligers ivm vakantie. Succes.quote:
[..]
Ja precies, daar loop ik nu dus een beetje tegenaan, dat ik ook gewoon veel thuis zit en weinig afleiding van mn gedachten heb dan.
Want ik heb nu 3 verschillende vrijwilligerswerk dingen, maar dat is allemaal maar heel weinig uren:
- Taalondersteuning bij kleuter thuis ( 1 uur in de week). Maar dat stopt na 20 juni, dan is diploma-uitreiking. Zou in september dan misschien weer nieuw gezin kunnen krijgen.
- Redactie nieuwsbrief instelling ( 1-2 keer per maand interview en artikel schrijven)
- Editor website diabetes ( 1x in de 2 weken een half uurtje zo'n beetje, doe het samen met 2 anderen, dus wisselen het per week af)
- (Cliëntenraad instelling dus misschien vanaf volgende maand)
En verder sport ik dus wel, lukt het af en toe om creatief bezig te zijn ( maar meestal kijk ik maar gewoon tv of zit ik op internet) en heb ik wat sociale activiteiten, maar ook niet heel veel ofzo. Dus ik weet ook wel dat het beter is voor mn structuur en afleiding als ik gewoon wat meer om handen heb. Maar dan moet ik idd wel die stappen gaan zetten.
Ik kwam ook nog dit project tegen van mn instelling, dit klinkt ook wel interessant: Bureau Apeldoorn. Zij doen onderzoek naar vragen uit de zorg, bijvoorbeeld over wat mensen vinden van de activiteiten die er zijn bij de dagbesteding van de instelling, of over de bekendheid van een bepaalde methode onder medewerkers. En het zijn dus allemaal ervaringsdeskundigen en cliënten van de instelling die daar werken en waar je dus goed begeleid wordt en je stapje voor stapje op je eigen tempo kunt beginnen en weer werkervaring op kunt doen en ook allerlei trainingen kunt volgen eventueel. Dus misschien daar ook eens naar informeren via mn woonbegeleidster. Want interviewen en schrijven kan ik wel goed, want heb 2 cursussen via LOI/NTI gedaan in richting van journalistiek en doe dus al dat redactie/editor werk. En je krijgt dus eerst nog een training.
Ah dan zal ik daar ook eens naar kijken, dankjewel!quote:
[..]
Volgens mij biedt MEE ook weleens gratis cursussen aan in jouw woonplaats (vraag me niet waarom ik dit weet maar volgens het systeem wonen we in dezelfde regio 🙄) misschien zit daar ook wat bij en veel dingen zoeken zomers ook extra vrijwilligers ivm vakantie. Succes.
Kun je bijv. ook niet autorijden?quote:
[..]
Ja dat is waar, als ik het niet probeer dan weet ik het idd niet en het kán ook goed gaan natuurlijk.
En nouja, ik bedoel het niet op een lullige manier ofzo die zin. En ik zou het ook geen probleem vinden om bijvoorbeeld een BBL-opleiding op MBO-niveau te doen als ik zo sneller een diploma kan halen. Maar echt ongeschoold werk is vaak fysiek werk en dat red ik door mn lichamelijke ziektes ook niet zo makkelijk. Maar het is gewoon frustrerend dat ik idd wel het denkniveau heb, maar verder idd door mn psychische problemen het niet gelukt is om dus een opleiding af te ronden en te werken. En ik ben nu al 31, dus ik word er ook niet jonger op natuurlijk.
Bij veel werk op HBO-niveau (en hoger) is stressbestendigheid een vereiste, dus bedenk wel of je daartegen kunt of dat je beter op MBO-niveau kunt werken omdat gemakkelijker voor je is. Met een HAVO-diploma kun je vaak ook op MBO-banen solliciteren.
Ga eens bellen! Of mailen!quote:Ik heb bijvoorbeeld al wekenlang het e-mailadres/telefoonnummer van die vrouw die verantwoordelijk is voor die minor ervaringsdeskundigheid, maar ik bel/mail dus ook niet om dus meer duidelijkheid te kunnen krijgen erover. En idd, mn woonbegeleidster zei ook dat ik eens met het UWV moest gaan praten en dat zij misschien wel een gedeelte willen betalen van een cursus/opleiding. Maar ook dat stel ik dus uit
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Jawel ik heb wel een rijbewijs. En ik had met een vriendin afgesproken dat ik vandaag zou bellen en heb dat gedaan. Was alleen handiger als ik het met een coördinator besprak. Dus ze heeft er nu 2 gemaild met mijn korte verhaal/vraag en gegevensquote:
[..]
Kun je bijv. ook niet autorijden?
Bij veel werk op HBO-niveau (en hoger) is stressbestendigheid een vereiste, dus bedenk wel of je daartegen kunt of dat je beter op MBO-niveau kunt werken omdat gemakkelijker voor je is. Met een HAVO-diploma kun je vaak ook op MBO-banen solliciteren.
[..]
Ga eens bellen! Of mailen!
[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 22-05-2018 20:18:40 ]
quote:
[..]
Jawel ik heb wel een rijbewijs. En ik had met een vriendin afgesproken dat ik vandaag zou bellen en heb dat gedaan. Was alleen handiger als ik het met een coödinator besprak. Dus ze heeft er nu 2 gemaild met mijn korte verhaal/vraag en gegevens
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Dat werd hier door het UWV keihard afgewezen. Ze zagen er zelf geen toekomst in mbt een vaste baan.quote:
[..]
Ik ken een aantal mensen die met ervaring in de psychiatrie aan een baan zijn gekomen/ zich hebben laten (om)scholen. Dat is iets waar best veel om gevraagd wordt en waar ook best wat mogelijkheden voor zijn, en waarbij 31 niet oud is maar ervaren.
soooo, da's mooi!
Oh sorry. Ik denk niet dat ik ook maar iemand ken die in die zin afhankelijk was/ al dan niet zich iets heeft aangetrokken van het UWV.quote:
[..]
Dat werd hier door het UWV keihard afgewezen. Ze zagen er zelf geen toekomst in mbt een vaste baan.
Daar snijdt het mes hé? Ik kan wel boos gaan roepen tegen mijn jobcoach dat ik het allemaal alleen ga doen en hen niet meer nodig zal zijn. Ik vrees alleen de consequenties.quote:
[..]
Oh sorry. Ik denk niet dat ik ook maar iemand ken die in die zin afhankelijk was/ al dan niet zich iets heeft aangetrokken van het UWV.
soooo, da's mooi!
Ja dat begrijp ik, dat lijkt mij ook geen goed plan nee. En wat dat betreft maakt het gewoon verschil hoe afhankelijk je bent van het UWV, vrees ik. Helaas.quote:
[..]
Daar snijdt het mes hé? Ik kan wel boos gaan roepen tegen mijn jobcoach dat ik het allemaal alleen ga doen en hen niet meer nodig zal zijn. Ik vrees alleen de consequenties.
Maar wellicht dat voor iemand anders, zoals Hestia, die dus al richting sph/w weet ik veel, ging in het verleden en een andere jobcoach heeft, er wel mogelijkheden zijn. Al dan niet met hulp van het UWV.
Mee eens. Als zij al een achtergrond heeft binnen de zorg, dan wordt de stap al een stuk kleiner en wie weet doet het UWV dan wel meer water bij de wijn.quote:
[..]
Ja dat begrijp ik, dat lijkt mij ook geen goed plan nee. En wat dat betreft maakt het gewoon verschil hoe afhankelijk je bent van het UWV, vrees ik. Helaas.
Maar wellicht dat voor iemand anders, zoals Hestia, die dus al richting sph/w weet ik veel, ging in het verleden en een andere jobcoach heeft, er wel mogelijkheden zijn. Al dan niet met hulp van het UWV.
soooo, da's mooi!
Ja ik heb al 2 jaar afgerond, en als ik deze opleiding ga doen is het de normale SPH maar dan als afstudeerrichting Ervaringsdeskumdigheid. Dus ik krijg dan gewoon mijn normale SPH-diploma. Dat is anders dan wanneer je bijvoorbeeld alleen de Associate Degree Ervaringsdeskundige doet.quote:
[..]
Mee eens. Als zij al een achtergrond heeft binnen de zorg, dan wordt de stap al een stuk kleiner en wie weet doet het UWV dan wel meer water bij de wijn.
Ik had de contactgegevens van 2 coördinatoren gekregen en die gisteren gemaild
Goed bezig hoor!quote:
[..]
Ja ik heb al 2 jaar afgerond, en als ik deze opleiding ga doen is het de normale SPH maar dan als afstudeerrichting Ervaringsdeskumdigheid. Dus ik krijg dan gewoon mijn normale SPH-diploma. Dat is anders dan wanneer je bijvoorbeeld alleen de Associate Degree Ervaringsdeskundige doet.
Ik had de contactgegevens van 2 coördinatoren gekregen en die gisteren gemaild
soooo, da's mooi!
Thnx, zoals je hierboven al kunt lezen is zelfs de afspraak gepland.quote:
Maandag evaluatie met woonbegeleiding en zodat we van elkaar weten hoe we het herindicatiegesprek 3 juli ingaan. Maar het loopt ook niet zo lekker tussen mij en mn woonbegeleidster de laatste tijd, voel me niet echt gehoord en gezien in bepaalde dingen, ze wuift alles zo makkelijk weg, in rapportages staan dingen die ik niet gezegd heb en waar het ook niet om draait en behalve luisteren heb ik momenteel ook niet veel aan haar, want waar ik mee worstel kan ze niet mee helpen omdat ze geen therapeut is.
Dus nu weer ontzettende twijfel hoe ik dat moet aangeven en hoe het dan verder moet. Want ik heb 19 en 21 juni ook intake bij GGNet (sowieso voor VERS maar misschien dus wel meer) en eigenlijk heb ik nu zoiets van daar kunnen ze me waarschijnlijk echt helpen. Want woonbegeleiding is meer voor de praktische dingen maar dat loopt nu allemaal wel. Maar waar ik verder mee worstel kan ze me dus niet echt mee helpen. Dus nou zie ik eigenlijk het nut niet echt meer en frustreert het me alleen maar meer eigenlijk omdat het dus niet echt soepel loopt. Maar dat herindicatiegesprek is al aangevraagd dus en toen hebben we nog wel doelen opgesteld om aan te werken. Pfftt nouja maandag anders maar even afwachten, dan zit de coördinerend woonbegeleidster er ook bij.
Kun je dan geen andere begeleidster krijgen? Of je zou haar kunnen zeggen dat je die dingen nooit hebt gezegd natuurlijk.quote:
[..]
Thnx, zoals je hierboven al kunt lezen is zelfs de afspraak gepland.
Maandag evaluatie met woonbegeleiding en zodat we van elkaar weten hoe we het herindicatiegesprek 3 juli ingaan. Maar het loopt ook niet zo lekker tussen mij en mn woonbegeleidster de laatste tijd, voel me niet echt gehoord en gezien in bepaalde dingen, ze wuift alles zo makkelijk weg, in rapportages staan dingen die ik niet gezegd heb en waar het ook niet om draait en behalve luisteren heb ik momenteel ook niet veel aan haar, want waar ik mee worstel kan ze niet mee helpen omdat ze geen therapeut is.
Dus nu weer ontzettende twijfel hoe ik dat moet aangeven en hoe het dan verder moet. Want ik heb 19 en 21 juni ook intake bij GGNet (sowieso voor VERS maar misschien dus wel meer) en eigenlijk heb ik nu zoiets van daar kunnen ze me waarschijnlijk echt helpen. Want woonbegeleiding is meer voor de praktische dingen maar dat loopt nu allemaal wel. Maar waar ik verder mee worstel kan ze me dus niet echt mee helpen. Dus nou zie ik eigenlijk het nut niet echt meer en frustreert het me alleen maar meer eigenlijk omdat het dus niet echt soepel loopt. Maar dat herindicatiegesprek is al aangevraagd dus en toen hebben we nog wel doelen opgesteld om aan te werken. Pfftt nouja maandag anders maar even afwachten, dan zit de coördinerend woonbegeleidster er ook bij.
soooo, da's mooi!
Ja dat ga ik zeker zeggen. Maar een andere begeleidster zal weinig nut hebben denk ik, omdat ze dus ook niet dieper op dingen in kunnen gaan. Daarvoor moet ik bij GGNet zijn. Maar nu zie ik dus niet echt de meerwaarde nog van woonbegeleiding. Heb dat nu nog 1x in de 2 weken een uurtje thuis en de andere week een belafspraak. Maar dat vind ik helemaal kut.quote:
[..]
Kun je dan geen andere begeleidster krijgen? Of je zou haar kunnen zeggen dat je die dingen nooit hebt gezegd natuurlijk.
Haha, wat vind je er dan kut aan?quote:
[..]
Ja dat ga ik zeker zeggen. Maar een andere begeleidster zal weinig nut hebben denk ik, omdat ze dus ook niet dieper op dingen in kunnen gaan. Daarvoor moet ik bij GGNet zijn. Maar nu zie ik dus niet echt de meerwaarde nog van woonbegeleiding. Heb dat nu nog 1x in de 2 weken een uurtje thuis en de andere week een belafspraak. Maar dat vind ik helemaal kut.
soooo, da's mooi!
Omdat je door de telefoon al helemaal geen non-verbale communicatie hebt en je nog sneller miscommunicatie hebt. En vind de telefoon sowieso gewoon niet echt geschikt om bepaalde dingen te bespreken.quote:
[..]
Haha, wat vind je er dan kut aan?
Ah ja, één van de redenen om nooit de telefoon op te nemen.quote:
[..]
Omdat je door de telefoon al helemaal geen non-verbale communicatie hebt en je nog sneller miscommunicatie hebt. En vind de telefoon sowieso gewoon niet echt geschikt om bepaalde dingen te bespreken.
soooo, da's mooi!
Hoe gaat het met jullie?
Hier helaas een flinke terugval
Veel heftige dingen gebeurd met mensen in omgeving, opleiding SPH afmaken richting ervaringsdeskundigheid gaat niet door, herstelgroep stopt vanaf eind deze maand helemaal vanwege gedoe tussen de ervaringsdeskundigen.
En ik heb vanochtend eerste deel van intake bij GGNet gehad (donderdag deel 2) en zou in eerste instantie de bedoeling zijn om alleen de VERS-training te doen, maar het gaat nu zo slecht dat ze al zei dat er waarschijnlijk wel weer meer nodig is en misschien zelfs weer deeltijd
Het ging zo goed en nu toch weer terug bij af en het voelt echt zo gefaald
Zoveel behandelingen en opnames gehad en nog WEET ik het wel maar KAN ik het niet
* _Hestia_ duikt weer met kop onder de dekens
Hier helaas een flinke terugval
Veel heftige dingen gebeurd met mensen in omgeving, opleiding SPH afmaken richting ervaringsdeskundigheid gaat niet door, herstelgroep stopt vanaf eind deze maand helemaal vanwege gedoe tussen de ervaringsdeskundigen.
En ik heb vanochtend eerste deel van intake bij GGNet gehad (donderdag deel 2) en zou in eerste instantie de bedoeling zijn om alleen de VERS-training te doen, maar het gaat nu zo slecht dat ze al zei dat er waarschijnlijk wel weer meer nodig is en misschien zelfs weer deeltijd
Het ging zo goed en nu toch weer terug bij af en het voelt echt zo gefaald
Zoveel behandelingen en opnames gehad en nog WEET ik het wel maar KAN ik het niet
* _Hestia_ duikt weer met kop onder de dekens
Wat zuur weer voor je. Hoop niet dat je weer in de deeltijd terecht gaat komen. Heb je er zelf wel weer een klein beetje vertrouwen in? Ik weet dat het lastig is op het moment zelf.quote:Op dinsdag 19 juni 2018 13:03 schreef _Hestia_ het volgende:
Hoe gaat het met jullie?
Hier helaas een flinke terugval
Veel heftige dingen gebeurd met mensen in omgeving, opleiding SPH afmaken richting ervaringsdeskundigheid gaat niet door, herstelgroep stopt vanaf eind deze maand helemaal vanwege gedoe tussen de ervaringsdeskundigen.
En ik heb vanochtend eerste deel van intake bij GGNet gehad (donderdag deel 2) en zou in eerste instantie de bedoeling zijn om alleen de VERS-training te doen, maar het gaat nu zo slecht dat ze al zei dat er waarschijnlijk wel weer meer nodig is en misschien zelfs weer deeltijd
Het ging zo goed en nu toch weer terug bij af en het voelt echt zo gefaald
Zoveel behandelingen en opnames gehad en nog WEET ik het wel maar KAN ik het niet
* _Hestia_ duikt weer met kop onder de dekens
Hier gaat alles goed, te goed zelfs en daar kan ik niet tegen. Alles wat ik tot nu heb gedaan dit jaar, is een succes gebleken. Dat klopt niet!
soooo, da's mooi!
Nou ik ben een hopeloos geval want ze weten het ook nog niet. Omdat ik al zoveel gehad heb en toch steeds terugval. Dus verlengde intake. 2 juli gesprek met klinisch psycholoog en 30 juli pas gesprek met psychiater (die vakantie heeft en sowieso maar 2 dagen daar werkt). Moet alle onderzoeken die ik ooit al gedaan heb meenemen. Van instantie A heb ik dat al, van instantie B net aangevraagd. Hopelijk lukt het om dat snel te krijgen. Zo hopen ze er ook achter te komen waarom ik steeds terugval ondanks die hele waslijst aan behandelingen. Nu weer zomaar wat nieuws beginnen vinden ze daarom niet handig. Maar als ze niks kunnen ontdekken ben ik gewoon uitbehandeld en moet ik maar gewoon accepteren hoe het gaat zei zequote:
[..]
Wat zuur weer voor je. Hoop niet dat je weer in de deeltijd terecht gaat komen. Heb je er zelf wel weer een klein beetje vertrouwen in? Ik weet dat het lastig is op het moment zelf.
Hier gaat alles goed, te goed zelfs en daar kan ik niet tegen. Alles wat ik tot nu heb gedaan dit jaar, is een succes gebleken. Dat klopt niet!
Kan me wel voorstellen dat dat in je hoofd met je zelfbeeld niet klopt idd als alles opeens lukt en goed gaat. Maar wel positief dat dat zo gaat dan!
Dat klinkt heftig! Gaat het nu wel beter?quote:
Hier het ook er maar net vanaf gebracht hing aan een zijde draadje.
[ Bericht 8% gewijzigd door _Hestia_ op 21-06-2018 17:08:51 ]
Wat een gedoe allemaal zeg. Kunnen instanties onderling geen informatie uitwisselen? Het zou fijn voor je zijn als je eens de juiste behandeling zou krijgen.quote:Op donderdag 21 juni 2018 17:01 schreef _Hestia_ het volgende:
[..]
Nou ik ben een hopeloos geval want ze weten het ook nog niet. Omdat ik al zoveel gehad heb en toch steeds terugval. Dus verlengde intake. 2 juli gesprek met klinisch psycholoog en 30 juli pas gesprek met psychiater (die vakantie heeft en sowieso maar 2 dagen daar werkt). Moet alle onderzoeken die ik ooit al gedaan heb meenemen. Van instantie A heb ik dat al, van instantie B net aangevraagd. Hopelijk lukt het om dat snel te krijgen. Zo hopen ze er ook achter te komen waarom ik steeds terugval ondanks die hele waslijst aan behandelingen. Nu weer zomaar wat nieuws beginnen vinden ze daarom niet handig. Maar als ze niks kunnen ontdekken ben ik gewoon uitbehandeld en moet ik maar gewoon accepteren hoe het gaat zei ze
Kan me wel voorstellen dat dat in je hoofd met je zelfbeeld niet klopt idd als alles opeens lukt en goed gaat. Maar wel positief dat dat zo gaat dan!
Hier bij de GGZ zeiden ze doodleuk tegen mij dat ze mij nog weleens terug zouden zien, want terugvallen hoorden nu eenmaal bij de stoornis. Beetje vreemd, al sta ik er ook niet van te kijken.
Ik merk nog steeds dat ik van tijd tot tijd terugval in vervelende gedachten en gedrag. Heel hinderlijk allemaal, maar ik krijg het niet uit m'n systeem. Het lijkt op een vastlopende lp.
soooo, da's mooi!
Ja ik moet bij mn volgende gesprek alle informatie van mn 2 vorige instanties dus meenemen. En nouja dat is dus ook mijn probleem dat ik toch steeds terugval. Als we nou eens konden ontdekken waardoor dat dan komt...quote:
[..]
Wat een gedoe allemaal zeg. Kunnen instanties onderling geen informatie uitwisselen? Het zou fijn voor je zijn als je eens de juiste behandeling zou krijgen.
Hier bij de GGZ zeiden ze doodleuk tegen mij dat ze mij nog weleens terug zouden zien, want terugvallen hoorden nu eenmaal bij de stoornis. Beetje vreemd, al sta ik er ook niet van te kijken.
Ik merk nog steeds dat ik van tijd tot tijd terugval in vervelende gedachten en gedrag. Heel hinderlijk allemaal, maar ik krijg het niet uit m'n systeem. Het lijkt op een vastlopende lp.
Kan van alles zijn hé? Laag zelfbeeld, verlatingsangst, depressies... You name it, je bent er vast bekend mee.quote:
[..]
Ja ik moet bij mn volgende gesprek alle informatie van mn 2 vorige instanties dus meenemen. En nouja dat is dus ook mijn probleem dat ik toch steeds terugval. Als we nou eens konden ontdekken waardoor dat dan komt...
soooo, da's mooi!
Nou dat is nogal wat allemaal. Naar hoor. Je situatie. En die uitspraken.quote:
[..]
Nou ik ben een hopeloos geval want ze weten het ook nog niet. Omdat ik al zoveel gehad heb en toch steeds terugval. Dus verlengde intake. 2 juli gesprek met klinisch psycholoog en 30 juli pas gesprek met psychiater (die vakantie heeft en sowieso maar 2 dagen daar werkt). Moet alle onderzoeken die ik ooit al gedaan heb meenemen. Van instantie A heb ik dat al, van instantie B net aangevraagd. Hopelijk lukt het om dat snel te krijgen. Zo hopen ze er ook achter te komen waarom ik steeds terugval ondanks die hele waslijst aan behandelingen. Nu weer zomaar wat nieuws beginnen vinden ze daarom niet handig. Maar als ze niks kunnen ontdekken ben ik gewoon uitbehandeld en moet ik maar gewoon accepteren hoe het gaat zei ze
Is er al eens gekeken naar de rechtsom variant van EMDR waarbij je negatieve kernopvattingen (laag zelfbeeld etc) evt in combinatie met cognitieve gedragstherapie, worden aangepakt?
Ik bedoel wederom in deeltijd en dan een ander resultaat verwachten of zeggen dat iemand dan maar uitbehandeld is, vind ik ook vrij matig hoor.
Lastige situatie hestia. Ik hoop dat ze nu tot de kern van het probleem kunnen komen bij je en dat eens aanpakken. Telkens terugvallen heb ik ook jaren gedaan en dat voelt zo moedeloos en uitzichtloos. Sterkte.
Ik ben het traject met mijn psycholoog langzaam aan het afronden na heel veel jaren. De verwachting is dat ik over enkele maanden klaar zal zijn met mijn laatste behandeldoelen. Eigenlijk wordt me al een hele tijd traumaverwerking geadviseerd maar dat wordt dusdanig intensief (dan waarschijnlijk met opname) dat ik dat voor nu niet zie zitten. Misschien in de toekomst.
Ik ben stabiel genoeg om me op dit moment staande te houden in het leven en dat accepteer ik voor nu, dus mijn psycholoog en ik vinden dat ik het daarna een tijdje zonder ondersteuning moet gaan proberen.
Stabiel houdt voor mij in: Ik kan werken, ik houd mijn huis bij, ik zorg voor mijn zoon en andere naasten en voor mijzelf en ik onderhoud contacten met vrienden. Verder kan omgaan met wat op mij pad komt, ik ontregel er niet door de laatste tijd.
Ik blijf wat psychotische verschijnselen houden. Af en toe korte momenten van hallucinaties en/of overtuigingen en daarmee leer ik nu nog wat beter omgaan. Blijkbaar hoort dat bij mij als persoon dus dat zal ik moeten accepteren. Ik hoop dat het in de toekomst wat minder realistisch zal worden.
Ik hoop ook dat ik ooit meer zin/vreugde in het leven ga krijgen. Ik heb geen doodswens meer, maar ik kijk ook niet uit naar de dag van morgen, volgende week of volgend jaar.
Maargoed, wie weet wat de toekomst brengt.
Ik ben het traject met mijn psycholoog langzaam aan het afronden na heel veel jaren. De verwachting is dat ik over enkele maanden klaar zal zijn met mijn laatste behandeldoelen. Eigenlijk wordt me al een hele tijd traumaverwerking geadviseerd maar dat wordt dusdanig intensief (dan waarschijnlijk met opname) dat ik dat voor nu niet zie zitten. Misschien in de toekomst.
Ik ben stabiel genoeg om me op dit moment staande te houden in het leven en dat accepteer ik voor nu, dus mijn psycholoog en ik vinden dat ik het daarna een tijdje zonder ondersteuning moet gaan proberen.
Stabiel houdt voor mij in: Ik kan werken, ik houd mijn huis bij, ik zorg voor mijn zoon en andere naasten en voor mijzelf en ik onderhoud contacten met vrienden. Verder kan omgaan met wat op mij pad komt, ik ontregel er niet door de laatste tijd.
Ik blijf wat psychotische verschijnselen houden. Af en toe korte momenten van hallucinaties en/of overtuigingen en daarmee leer ik nu nog wat beter omgaan. Blijkbaar hoort dat bij mij als persoon dus dat zal ik moeten accepteren. Ik hoop dat het in de toekomst wat minder realistisch zal worden.
Ik hoop ook dat ik ooit meer zin/vreugde in het leven ga krijgen. Ik heb geen doodswens meer, maar ik kijk ook niet uit naar de dag van morgen, volgende week of volgend jaar.
Maargoed, wie weet wat de toekomst brengt.
Dankjulliewel voor jullie berichtjes 
Nou ze gaan nu toch eerst maar weer opnieuw uitgebreid neuro-psychologisch onderzoek doen. Ik heb al verschillende keren persoonlijkheidsonderzoeken etc gehad, maar dat was bij andere instanties dus en nu willen ze hier met nog andere onderzoeken ook kijken of ze wat kunnen ontdekken of gemist hebben waardoor het gaat zoals het gaat. Probleem is alleen dat degene die die onderzoeken doet bij dit team een vriendin van me is. Dus dat kan niet en er moet dus iemand anders komen voor mij. En ze weten niet hoe lang dat gaat duren.
Vorige week is het helemaal uit de hand gelopen en was ik (waarschijnlijk door mijn slaaptekort, slaap max 3 uur zelfs met slaapmedicatie) psychotisch. Boel aardig op stelten gezet, mezelf verwond, dreiging van IBS gehad maar gelukkig kunnen voorkomen. Vriendinnen hadden naast GGNet ook de instantie waarvan ik woonbegeleiding krijg gealarmeerd, maar daar is iets niet goed gegaan want mn woonbegeleidster wist vandaag nergens wat van
Ik had vandaag keukentafelgesprek en het plan was om naast behandeling nog 1 uur woonbegeleiding in de week te hebben. Maar vanuit de WMO vinden ze behandeling "voorliggend" aan begeleiding en mn doelen die ik nog had vond ze ook meer passen bij behandeling. Dus mn indicatie wordt niet verlengd
Ik moet dan ook bij GGNet maar vragen of iemand van het FACT-team bij me thuis wil komen. Maar mijn broertje wacht al 6 weken op hulp van het FACT-team (wel in een andere gemeente) terwijl hij zwaar psychotisch was/is. Dus ik ga er maar vanuit dat het iig niet zo 1-2-3 geregeld is. En de herstelgroep die ik nog deed is vorige week ook gestopt. Dus alles stopt of moet ik nog voor wachten terwijl het nou dus hardstikke slecht gaat
Nou ze gaan nu toch eerst maar weer opnieuw uitgebreid neuro-psychologisch onderzoek doen. Ik heb al verschillende keren persoonlijkheidsonderzoeken etc gehad, maar dat was bij andere instanties dus en nu willen ze hier met nog andere onderzoeken ook kijken of ze wat kunnen ontdekken of gemist hebben waardoor het gaat zoals het gaat. Probleem is alleen dat degene die die onderzoeken doet bij dit team een vriendin van me is. Dus dat kan niet en er moet dus iemand anders komen voor mij. En ze weten niet hoe lang dat gaat duren.
Vorige week is het helemaal uit de hand gelopen en was ik (waarschijnlijk door mijn slaaptekort, slaap max 3 uur zelfs met slaapmedicatie) psychotisch. Boel aardig op stelten gezet, mezelf verwond, dreiging van IBS gehad maar gelukkig kunnen voorkomen. Vriendinnen hadden naast GGNet ook de instantie waarvan ik woonbegeleiding krijg gealarmeerd, maar daar is iets niet goed gegaan want mn woonbegeleidster wist vandaag nergens wat van
Ik had vandaag keukentafelgesprek en het plan was om naast behandeling nog 1 uur woonbegeleiding in de week te hebben. Maar vanuit de WMO vinden ze behandeling "voorliggend" aan begeleiding en mn doelen die ik nog had vond ze ook meer passen bij behandeling. Dus mn indicatie wordt niet verlengd
Ik moet dan ook bij GGNet maar vragen of iemand van het FACT-team bij me thuis wil komen. Maar mijn broertje wacht al 6 weken op hulp van het FACT-team (wel in een andere gemeente) terwijl hij zwaar psychotisch was/is. Dus ik ga er maar vanuit dat het iig niet zo 1-2-3 geregeld is. En de herstelgroep die ik nog deed is vorige week ook gestopt. Dus alles stopt of moet ik nog voor wachten terwijl het nou dus hardstikke slecht gaat
Wat naar dat je zo terugvalt. Sterktequote:
Dankjulliewel voor jullie berichtjes
Nou ze gaan nu toch eerst maar weer opnieuw uitgebreid neuro-psychologisch onderzoek doen. Ik heb al verschillende keren persoonlijkheidsonderzoeken etc gehad, maar dat was bij andere instanties dus en nu willen ze hier met nog andere onderzoeken ook kijken of ze wat kunnen ontdekken of gemist hebben waardoor het gaat zoals het gaat. Probleem is alleen dat degene die die onderzoeken doet bij dit team een vriendin van me is. Dus dat kan niet en er moet dus iemand anders komen voor mij. En ze weten niet hoe lang dat gaat duren.
Vorige week is het helemaal uit de hand gelopen en was ik (waarschijnlijk door mijn slaaptekort, slaap max 3 uur zelfs met slaapmedicatie) psychotisch. Boel aardig op stelten gezet, mezelf verwond, dreiging van IBS gehad maar gelukkig kunnen voorkomen. Vriendinnen hadden naast GGNet ook de instantie waarvan ik woonbegeleiding krijg gealarmeerd, maar daar is iets niet goed gegaan want mn woonbegeleidster wist vandaag nergens wat van
Ik had vandaag keukentafelgesprek en het plan was om naast behandeling nog 1 uur woonbegeleiding in de week te hebben. Maar vanuit de WMO vinden ze behandeling "voorliggend" aan begeleiding en mn doelen die ik nog had vond ze ook meer passen bij behandeling. Dus mn indicatie wordt niet verlengd
Ik moet dan ook bij GGNet maar vragen of iemand van het FACT-team bij me thuis wil komen. Maar mijn broertje wacht al 6 weken op hulp van het FACT-team (wel in een andere gemeente) terwijl hij zwaar psychotisch was/is. Dus ik ga er maar vanuit dat het iig niet zo 1-2-3 geregeld is. En de herstelgroep die ik nog deed is vorige week ook gestopt. Dus alles stopt of moet ik nog voor wachten terwijl het nou dus hardstikke slecht gaat
.Tot wanneer is/was die indicatie geldig? Ze zouden vanuit de WMO ondersteuning moeten geven totdat de wachttijd (als die er is) voor het FACT-team voorbij is, lijkt me.
Why are you wearing that stupid man suit?
De indicatie liep officieel 18 juni al af... Maar dat gaat mn woonbegeleidster idd nog wel uitzoeken of er toch nog iets mogelijk is.quote:
[..]
Wat naar dat je zo terugvalt. Sterkte
Tot wanneer is/was die indicatie geldig? Ze zouden vanuit de WMO ondersteuning moeten geven totdat de wachttijd (als die er is) voor het FACT-team voorbij is, lijkt me.
Dankje
Zijn jullie bekend met het idee/gevoel wanneer het voelt alsof iedereen met hun levens mijlenver vooruitlopen? Ik begin steeds meer een hekel te krijgen aan mij stilstaande en nietszeggende leven. Het wordt steeds benauwder.
soooo, da's mooi!
Jup erg herkenbaar hier.quote:
Zijn jullie bekend met het idee/gevoel wanneer het voelt alsof iedereen met hun levens mijlenver vooruitlopen? Ik begin steeds meer een hekel te krijgen aan mij stilstaande en nietszeggende leven. Het wordt steeds benauwder.
Mn woonbegeleidster weet nog niks meer helaas, dus ik zwem nog wel even door...
Gelukkig niet meer zo verward, maar slapen gaat nog steeds kut. Dus nog veel angst dat het weer zo mis gaat als 2 weken geleden ook. Heb nu wel een time-out/vakantie genomen van 3 weken, dus even rustig aan doen en ontspannende dingen doen. Dat helpt tot nu toe iig wel een beetje om het onder controle te houden.
Bedoel je ten opzichte van mensen zonder ps of iedereen in het algemeen? Het gevoel dat anderen kennelijk moeiteloos doelen weten te stellen en die ook bereiken terwijl ik zelf voortdurend vastloop herken ik wel. De onvrede, de rusteloosheid en het lege gevoel waar het mee gepaard gaat ook. Rationeel weet ik dat het onzin is, maar gevoelsmatig wil het maar niet landen.quote:
Zijn jullie bekend met het idee/gevoel wanneer het voelt alsof iedereen met hun levens mijlenver vooruitlopen? Ik begin steeds meer een hekel te krijgen aan mij stilstaande en nietszeggende leven. Het wordt steeds benauwder.
Never explain, never apologize.
Ik doelde op mensen met een ps. Ik wordt gek van mezelf.quote:
[..]
Bedoel je ten opzichte van mensen zonder ps of iedereen in het algemeen? Het gevoel dat anderen kennelijk moeiteloos doelen weten te stellen en die ook bereiken terwijl ik zelf voortdurend vastloop herken ik wel. De onvrede, de rusteloosheid en het lege gevoel waar het mee gepaard gaat ook. Rationeel weet ik dat het onzin is, maar gevoelsmatig wil het maar niet landen.
soooo, da's mooi!
Pfoe, dan loopt het bij jou dus ook niet lekker. Wat voor ontspannende dingen doe je dan?quote:
[..]
Jup erg herkenbaar hier.
Mn woonbegeleidster weet nog niks meer helaas, dus ik zwem nog wel even door...
Gelukkig niet meer zo verward, maar slapen gaat nog steeds kut. Dus nog veel angst dat het weer zo mis gaat als 2 weken geleden ook. Heb nu wel een time-out/vakantie genomen van 3 weken, dus even rustig aan doen en ontspannende dingen doen. Dat helpt tot nu toe iig wel een beetje om het onder controle te houden.
soooo, da's mooi!
Nee idd, erg frustrerend die onzekerheid erdoorquote:
[..]
Pfoe, dan loopt het bij jou dus ook niet lekker. Wat voor ontspannende dingen doe je dan?
Veel sport kijken (Tour, voetbal, darten, Formule1 etc), creatief bezig zijn, lezen, met mensen afspreken, wil nog een dagje naar het museum en naar de Apenheul (heb ik abo) etc.
Klinkt goed allemaal. Leuke dingen ook.quote:
[..]
Nee idd, erg frustrerend die onzekerheid erdoor
Veel sport kijken (Tour, voetbal, darten, Formule1 etc), creatief bezig zijn, lezen, met mensen afspreken, wil nog een dagje naar het museum en naar de Apenheul (heb ik abo) etc.
Behalve de Apenheul, in plaats van om daar heen te gaan, kun je ook een rondje stad doen. 
soooo, da's mooi!
Ik loop liever rustig in de natuur daar dan in de stad. Aapjesquote:
[..]
Klinkt goed allemaal. Leuke dingen ook.
vs Mensen 
Heb je ook een lieveling aap?quote:
[..]
Ik loop liever rustig in de natuur daar dan in de stad. Aapjes
soooo, da's mooi!
Ja de maki's en vaki's vind ik erg leuk en de berberapen. Die laatste zijn echt zo lekker speelsquote:
Haha, die berberapen kijken wel een beetje gemeen.quote:
[..]
Ja de maki's en vaki's vind ik erg leuk en de berberapen. Die laatste zijn echt zo lekker speels
soooo, da's mooi!
Ja, maar ze zijn wel echt heel leuk. Maar komt ook omdat ze een heel leuk gebied hebben ook waar ze lekker met water kunnen spelen en er allemaal touwen en netten hangen etc. Maar goed, dit is nogal offtopicquote:
[..]
Haha, die berberapen kijken wel een beetje gemeen.
Och, gestoorden mogen het ook wel gezellig hebben.quote:
[..]
Ja, maar ze zijn wel echt heel leuk. Maar komt ook omdat ze een heel leuk gebied hebben ook waar ze lekker met water kunnen spelen en er allemaal touwen en netten hangen etc. Maar goed, dit is nogal offtopic
soooo, da's mooi!
Vraagje aan de experts hier: wat moet ik me voorstellen bij een comet training?
Never explain, never apologize.
Om mezelf nader te verklaren: ik loop al een paar dagen te kauwen op mijn diagnose. Hij kwam niet onverwacht en ik denk ook wel dat hij klopt, maar het heeft iets onwerkelijks om op je achtenveertigste te horen dat je borderline hebt. Dat hoe ik mij al een jaar of dertig voel niet is zoals de meeste andere mensen zich voelen (dat vermoeden begon ik vorig jaar zelf al te krijgen en dat was ook de reden om hulp te zoeken). En dat ik er ook zoveel last van heb dat je van een stoornis kunt spreken, vooral door de moeite die het me kost om mijn impulsiviteit en mijn emoties onder controle te houden.quote:
Vraagje aan de experts hier: wat moet ik me voorstellen bij een comet training?
Mijn behandelaar stelde in eerste instantie een comet training voor omdat ik die snel zou kunnen volgen en ze door onze gesprekken dacht dat ik daar wel baat bij zou hebben, maar er was geen tijd meer om te vertellen wat het precies inhoudt.
Never explain, never apologize.
Lijkt me idd lastig om op jouw leeftijd nog zo'n diagnose te krijgen. Een Comet-training is een zelfbeeldtraining. Het is een cognitieve therapie en er wordt vooral stilgestaan bij je positieve eigenschappen en hoe je daar meer aandacht voor kunt hebben dan de vergelijkingen met anderen. Waarbij je er zelf vaak slecht vanaf komt en je je minderwaardig gaat voelen. Het is dus bedoeld om meer zelfvertrouwen te krijgen. Training is vaak 8 bijeenkomsten van een uur of 2 en je krijgt ook huiswerk mee en moet oefeningen doen. Het is heel praktisch en gaat niet heel diep op je verleden in ofzo.quote:
[..]
Om mezelf nader te verklaren: ik loop al een paar dagen te kauwen op mijn diagnose. Hij kwam niet onverwacht en ik denk ook wel dat hij klopt, maar het heeft iets onwerkelijks om op je achtenveertigste te horen dat je borderline hebt. Dat hoe ik mij al een jaar of dertig voel niet is zoals de meeste andere mensen zich voelen (dat vermoeden begon ik vorig jaar zelf al te krijgen en dat was ook de reden om hulp te zoeken). En dat ik er ook zoveel last van heb dat je van een stoornis kunt spreken, vooral door de moeite die het me kost om mijn impulsiviteit en mijn emoties onder controle te houden.
Mijn behandelaar stelde in eerste instantie een comet training voor omdat ik die snel zou kunnen volgen en ze door onze gesprekken dacht dat ik daar wel baat bij zou hebben, maar er was geen tijd meer om te vertellen wat het precies inhoudt.
Ok, bedankt, dat klinkt inderdaad wel als iets voor mij op dit moment. Voor de langere termijn is idd schematherapie geïndiceerd. Maar ja, die kent natuurlijk een lange wachtlijst. Al met al is de diagnose wel een opluchting. Het verklaart veel, HEEL veel. Het was inderdaad wel fijn geweest als het eerder boven water was gekomen, maar in dit geval is het beter laat dan nooit. Het voordeel van een late diagnose is denk ik wel dat ik het wat beter in perspectief kan plaatsen en vaak genoeg mijn neus gestoten heb om ruimte te hebben voor zelfreflectie. Maar het blijft het natuurlijk wel een complete paradigmashift om te ontdekken dat je zelf de belangrijkste bron bent van je eigen leed.quote:
[..]
Lijkt me idd lastig om op jouw leeftijd nog zo'n diagnose te krijgen. Een Comet-training is een zelfbeeldtraining. Het is een cognitieve therapie en er wordt vooral stilgestaan bij je positieve eigenschappen en hoe je daar meer aandacht voor kunt hebben dan de vergelijkingen met anderen. Waarbij je er zelf vaak slecht vanaf komt en je je minderwaardig gaat voelen. Het is dus bedoeld om meer zelfvertrouwen te krijgen. Training is vaak 8 bijeenkomsten van een uur of 2 en je krijgt ook huiswerk mee en moet oefeningen doen. Het is heel praktisch en gaat niet heel diep op je verleden in ofzo.
Hoe is het met jou trouwens? Van jouw verhaal werd ik ook niet blij. Dan gaat het met mij naar verhouding uitstekend.
Never explain, never apologize.
Het lijkt mij zinniger om je bezig te houden met je negatieve eigenschappen. En die zin: waarom heb je een laag gevoel voor eigenwaarde en waarom vind je jezelf niet leuk? Zie je dat reëel of zie je het overtrokken? Wat vind je dat je niet goed doet? Kan je daarin veranderen? Zo niet, wat houdt je tegen?
Mijn ervaring is: als je krampachtig je alleen maar focust op je positieve eigenschappen (die je waarschijnlijk stiekem toch niet kan aanvaarden) raak je alleen maar in de war. Je raakt het contact met jezelf nog meer kwijt en elke confrontatie met iets waardoor je teleurgesteld raakt in jezelf komt nog harder aan.
Ik zeg bij deze totaal niet dat je jezelf de grond in moet trappen. En positieve eigenschappen van jezelf waardoor je je krachtiger voelt, moet je zeker koesteren. Maar je moet er ook achterkomen wat jou blokkeert.
Mijn ervaring is: als je krampachtig je alleen maar focust op je positieve eigenschappen (die je waarschijnlijk stiekem toch niet kan aanvaarden) raak je alleen maar in de war. Je raakt het contact met jezelf nog meer kwijt en elke confrontatie met iets waardoor je teleurgesteld raakt in jezelf komt nog harder aan.
Ik zeg bij deze totaal niet dat je jezelf de grond in moet trappen. En positieve eigenschappen van jezelf waardoor je je krachtiger voelt, moet je zeker koesteren. Maar je moet er ook achterkomen wat jou blokkeert.
Mijn probleem is, wat zo'n reactie als die van jou in eerste instantie met mij doet. In gedachten heb ik je avatar al honderd keer in kleine stukjes uit elkaar gerukt omdat (ik denk dat) je mijn voorzichtige enthousiasme over zo'n training genadeloos de grond in trapt. Je klinkt net als mijn moeder.
Dat is overtrokken, dat weet ik en in de praktijk handel ik er niet naar, maar het zorgt wel voor innerlijke conflicten tussen verstand en gevoel waardoor ik niet meer weet wat ik vind of wie ik ben.
Wat mij blokkeert is, dat ik denk dat anderen mij afwijzen als ik voor mezelf opkom. Ook daarvan weet ik dat het overtrokken is en mijn oplossing is om mensen op afstand te houden. Of juist helemaal dood te knuffelen als dat niet lukt waardoor ze zelf op de loop gaan.
Dan heb ik de belangrijkste DSM-criteria al wel gehad denk ik. Punt is dat ik wel weet wat eraan mankeert en hoe ik dat op moet lossen. Gevoel van eigenwaarde, onafhankelijk van de waarde die anderen aan mij hechten, speelt een belangrijke rol en het lijkt mij zinvol om daarmee te oefenen. Vandaar ook de training, meer verwacht ik er niet van.
Verder heb je natuurlijk gewoon gelijk met je advies. Sorry voor wat ik je avatar wilde aandoen. Ik vind 'm eigenlijk wel cool.
Dat is overtrokken, dat weet ik en in de praktijk handel ik er niet naar, maar het zorgt wel voor innerlijke conflicten tussen verstand en gevoel waardoor ik niet meer weet wat ik vind of wie ik ben.
Wat mij blokkeert is, dat ik denk dat anderen mij afwijzen als ik voor mezelf opkom. Ook daarvan weet ik dat het overtrokken is en mijn oplossing is om mensen op afstand te houden. Of juist helemaal dood te knuffelen als dat niet lukt waardoor ze zelf op de loop gaan.
Dan heb ik de belangrijkste DSM-criteria al wel gehad denk ik. Punt is dat ik wel weet wat eraan mankeert en hoe ik dat op moet lossen. Gevoel van eigenwaarde, onafhankelijk van de waarde die anderen aan mij hechten, speelt een belangrijke rol en het lijkt mij zinvol om daarmee te oefenen. Vandaar ook de training, meer verwacht ik er niet van.
Verder heb je natuurlijk gewoon gelijk met je advies. Sorry voor wat ik je avatar wilde aandoen. Ik vind 'm eigenlijk wel cool.
Never explain, never apologize.
Diezelfde woede heb ik dus als ik hoor van een therapie die zich op "richt je op je positieve eigenschappen". Daarin hoor ik: we doen net alsof jouw problemen er niet zijn, want ik weet toch niet hoe ik je kan helpen. Daarom kom ik maar met een zweverige flauwekul-therapie en brainwash ik je om je te doen geloven dat het werkelijk helpt. Dat je later weer tegen dezelfde problemen aanloopt en inmiddels nog meer kapot bent van binnen, interesseert mij niet.
Het probleem is bij jou dus denk ik meer dat je moeder ertoe heeft bijgedragen dat je een negatief zelfbeeld hebt. Dan zit daar een deel van je problematiek.
Die therapie helpt dus bij jou dan wel.
Maar de situatie van een ander is dus weer anders. Zoals die van mij. Ik heb al zo vaak geprobeerd uit te leggen hoe ik het allemaal ervaar. Maar ze kunnen zich het zich niet voorstellen en doen net alsof het niet bestaat en dat ik een geesteszieke debiel ben die alles verkeerd ziet en overtrokken waanideeen heeft.
Die therapie helpt dus bij jou dan wel.
Maar de situatie van een ander is dus weer anders. Zoals die van mij. Ik heb al zo vaak geprobeerd uit te leggen hoe ik het allemaal ervaar. Maar ze kunnen zich het zich niet voorstellen en doen net alsof het niet bestaat en dat ik een geesteszieke debiel ben die alles verkeerd ziet en overtrokken waanideeen heeft.
Ik vind het wel herkenbaar, dat gevoel niet gehoord te worden. Ik vond het ook wel moeilijk om mijn hulpvraag zo te formuleren dat mijn behandelaren het idee hadden dat ze er iets mee konden. De ggz probeert mensen nog veel te veel in standaard hokjes te duwen en als je daar niet in past heb je wel een probleem om de juiste hulp te krijgen. Wat is jouw situatie, of vraag ik nu teveel?
Never explain, never apologize.
Ik vind het niet erg. Het is een gecompliceerd verhaal. Ik zet het in een spoiler; mensen die het willen lezen kunnen dat doen, maar wil niet dat het open en bloot op internet staat.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik denk dat ik wat dat betreft heel erg op mijn vader lijk. Borderline en narcisme hebben veel overeenkomsten in die zin dat je je totaal mislukt kan voelen bij je slechte eigenschappen.
Ik denk wel dat narcisme nog een stap meer pathologisch is, zich vast heeft genesteld in je psyche en daarom eigenlijk niet te behandelen is.
Bij borderline heb je toch meer zelfreflectie en daarom ben jij je bewust van die slechte eigenschappen. In principe houdt borderline niet in dat je empathisch vermogen beperkt is. Het kan bij stress wel minder worden, waardoor borderliners andere mensen erg kunnen kwetsen. Maar het komt uiteindelijk weer terug.
Het probleem bij borderline is dat het instabiel blijft. Onredelijke kwaadheid naar anderen kan omslaan naar zelfhaat. Eigenlijk is de kwaadheid naar anderen niks anders dan zelfhaat, want door het te richten naar anderen, wil je eigenlijk bevestiging krijgen voor het idee dat niemand van je houdt.
Het is heel moeilijk te behandelen, vandaar dat de behandelingen zo intensief en langdurig zijn. Maar het kan wel. En het mooie is: de mensen die door zo'n behandeling veel sterker zijn geworden, hebben dat eigenlijk helemaal zelf gedaan. Een behandelaar kan niks meer doen dan de boel aansturen en handvaten aanreiken. Maar je bent zelf degene die daarmee aan de slag gaat. Jij bent degene die zijn gevoelens en gedachten onderzoekt, na gaat of het echt op jou van toepassing is of dat je er misschien op een andere manier tegenaan moet kijken. Jij bent zelf degene die onderzoekt waarom mensen op een bepaalde manier op jou reageren en wat je er voortaan anders in zou kunnen doen.
Kortom, je behandelt en heelt jezelf. En dat bewijst eigenlijk al dat je een krachtig en flexibel persoon bent.
Heftig. Ik weet niet goed wat ik erover moet zeggen, behalve dat ik de twijfels over je identiteit op dat vlak - met wat nuanceverschillen en minder heftig - wel herken. Het schuldgevoel daarover ook. Het gaat ook niet weg, je kunt het hooguit accepteren. Mijn partner vatte dat laatst wel goed samen: "je bent aangevallen op je identiteit toen je die aan het ontwikkelen was en dat kun je niet meer over doen".
Never explain, never apologize.
Ja schematherapie is wel echt een goede therapie, maar idd jammer van de wachtlijsten. En dat is idd wel het voordeel van een late diagnose, maar het blijft kut idd.quote:
[..]
Ok, bedankt, dat klinkt inderdaad wel als iets voor mij op dit moment. Voor de langere termijn is idd schematherapie geïndiceerd. Maar ja, die kent natuurlijk een lange wachtlijst. Al met al is de diagnose wel een opluchting. Het verklaart veel, HEEL veel. Het was inderdaad wel fijn geweest als het eerder boven water was gekomen, maar in dit geval is het beter laat dan nooit. Het voordeel van een late diagnose is denk ik wel dat ik het wat beter in perspectief kan plaatsen en vaak genoeg mijn neus gestoten heb om ruimte te hebben voor zelfreflectie. Maar het blijft het natuurlijk wel een complete paradigmashift om te ontdekken dat je zelf de belangrijkste bron bent van je eigen leed.
Hoe is het met jou trouwens? Van jouw verhaal werd ik ook niet blij. Dan gaat het met mij naar verhouding uitstekend.
Het gaat hier nog steeds met ups en downs, alsof ik in een achtbaan zit. Ene avond heb ik suïcidale gedachten (geen plannen hoor!), de andere avond heb ik een gezellige spelletjesavond en de dag erna zit ik weer alleen op de bank me ontzettend eenzaam te voelen. Ik heb wel ontdekt dat als ik mn slaapmedicatie met 1 glaasje drank inneem ik wel prima slaap, maar dat is natuurlijk ook niet echt een goede oplossing. Maar wel erg verleidelijk om het te doen. Maandag iig wel gewoon aangeven tijdens het gesprek wat ik dan eindelijk met de psychiater heb.
Ik kom net terug van de psychiater en het was wel een fijn gesprek. Ik ga nu Quetiapine (Seroquel) in een hele lage dosis (25mg) proberen, dan schijnt het ook sederend te werken. Als de laagste dosis niet werkt mag ik nog een extra pilletje proberen. Over 2.5 week weer terugkomen. En nu ik daar gezien ben door de psychiater zijn zij nu verantwoordelijk en word ik hopelijk niet meer van het kastje naar de muur gestuurd.
2 Bijwerkingen zijn alleen dat je een hogere bloedsuiker kunt krijgen en aan kunt komen. Daar zit ik allebei natuurlijk niet op te wachten, dus als dat zo is dan moet ik nog maar wat anders proberen. Want dat is het me niet waard, heb niet voor niks zoveel moeite gedaan (ben 23 kg afgevallen) en zit bijna op mijn streefgewicht. En heb er ook geen trek in dat mn diabetes erdoor ontregeld raakt, ben juist zo goed ingesteld. Dus maar even afwachten hoe dat gaat.
2 Bijwerkingen zijn alleen dat je een hogere bloedsuiker kunt krijgen en aan kunt komen. Daar zit ik allebei natuurlijk niet op te wachten, dus als dat zo is dan moet ik nog maar wat anders proberen. Want dat is het me niet waard, heb niet voor niks zoveel moeite gedaan (ben 23 kg afgevallen) en zit bijna op mijn streefgewicht. En heb er ook geen trek in dat mn diabetes erdoor ontregeld raakt, ben juist zo goed ingesteld. Dus maar even afwachten hoe dat gaat.
Gaan ze ook nog/weer nieuwe onderzoeken doen zoals je een tijdje geleden aangaf?
Never explain, never apologize.
Ja, alleen daar verder nog niks over gehoord.quote:
Gaan ze ook nog/weer nieuwe onderzoeken doen zoals je een tijdje geleden aangaf?
Toevallig vandaag mail gekregen erover. Na wat heen en weer mailen over het precieze tijdstip wat het beste uitkomt staat de datum voor de kennismaking nu op 27 augustus. Dus nog een kleine maand. En dat is dus alleen kennismaking, dan nog geen onderzoeken.
Hallo allemaal,
Ik wil ff goed nieuws posten, hopelijk halen jullie er ook iets van hoop uit.
Ik heb al heel vaak van die momenten gehad: "ik moet het zelf doen, door die kutpsychologen blijf ik alleen maar in een neerwaartse spiraal." Maar vervolgens denk ik dat ik het toch niet ga redden alleen en stel ik mij weer afhankelijk op.
De laatste tijd is dat afhankelijke gevoel minder. Ik ben meer overtuigd dat ik mij niks meer laat aanpraten.
Ik heb wel heftige stemmingswisselingen. Het ene moment is er niks aan de hand, het andere moment voel ik mij zo ontzettend leeg, verlaten en door iedereen verraden. Ik laat alle destructieve gedachten meer toe. Ik voel zo'n enorme woede, ik ben echt weleens bang voor mezelf.
Maar ik heb ook het gevoel dat ik meer tot de kern kan komen door meer schijt te hebben aan alle psychologische adviezen over mentaliseren en verkeerde gedachtenpatronen. Ik heb zoiets van: dat zit er niet voor niks. Het moet niet weggemaakt worden met gedragstherapie. Je moet weten waarom het er is.
~~~~~
Luister naar jezelf. Ergens tussen die chaos van heftige gevoelens en gedachten, weet je hoe je verder moet en welke keuzes je moet maken. Ik snap het hoe het is als je niet door die brij heen kan komen, omdat het anders teveel en te heftig is. Voel je daar niet schuldig om. Je psyche geeft zelf wel aan tot hoe ver je kan komen. Ook al lijkt het alsof je blijft hangen: je psyche blijft sowieso bezig om de shit te verwerken en een plekje te geven.
Als je dingen op dit moment allemaal niet ziet zitten, bedenk dan dat je over pak 'm beet een jaar weer anders tegen dingen aankijkt. Als jij geen oplossingen ziet, betekent het nog niet dat ze er niet zijn.
Ik wil ff goed nieuws posten, hopelijk halen jullie er ook iets van hoop uit.
Ik heb al heel vaak van die momenten gehad: "ik moet het zelf doen, door die kutpsychologen blijf ik alleen maar in een neerwaartse spiraal." Maar vervolgens denk ik dat ik het toch niet ga redden alleen en stel ik mij weer afhankelijk op.
De laatste tijd is dat afhankelijke gevoel minder. Ik ben meer overtuigd dat ik mij niks meer laat aanpraten.
Ik heb wel heftige stemmingswisselingen. Het ene moment is er niks aan de hand, het andere moment voel ik mij zo ontzettend leeg, verlaten en door iedereen verraden. Ik laat alle destructieve gedachten meer toe. Ik voel zo'n enorme woede, ik ben echt weleens bang voor mezelf.
Maar ik heb ook het gevoel dat ik meer tot de kern kan komen door meer schijt te hebben aan alle psychologische adviezen over mentaliseren en verkeerde gedachtenpatronen. Ik heb zoiets van: dat zit er niet voor niks. Het moet niet weggemaakt worden met gedragstherapie. Je moet weten waarom het er is.
~~~~~
Luister naar jezelf. Ergens tussen die chaos van heftige gevoelens en gedachten, weet je hoe je verder moet en welke keuzes je moet maken. Ik snap het hoe het is als je niet door die brij heen kan komen, omdat het anders teveel en te heftig is. Voel je daar niet schuldig om. Je psyche geeft zelf wel aan tot hoe ver je kan komen. Ook al lijkt het alsof je blijft hangen: je psyche blijft sowieso bezig om de shit te verwerken en een plekje te geven.
Als je dingen op dit moment allemaal niet ziet zitten, bedenk dan dat je over pak 'm beet een jaar weer anders tegen dingen aankijkt. Als jij geen oplossingen ziet, betekent het nog niet dat ze er niet zijn.
In de kern is er niets, dat is volgens mij de essentie van bps. En ook mijn persoonlijke ervaring overigens. Ik heb ook wel langere perioden gehad dat ik het weer helemaal zag zitten en een doel voor ogen had (eigenlijk altijd op het vlak van studie of werk), maar die gingen uiteindelijk ook weer voorbij. Mijn basisgedachte was en blijft toch: "wat doe ik hier eigenlijk?" En dat is ook de bron van alle andere bijkomende shit die steeds weer de kop opsteekt. Naar "verlossing", in welke vorm dan ook, kan je lang zoeken maar ik denk niet dat die er is.
Accepteren dat het nu eenmaal zo werkt, me daardoor niet uit het veld laten slaan en niet te ver vooruit willen denken is voor mij het doel. Voor zover ik daar psychologen en gedragstherapie bij nodig heb: graag. Ik heb bij CGT overigens wel gemerkt dat de vraag "waarom denk ik dit" voor mij essentieel was om er iets mee te kunnen, terwijl dat standaard niet de manier is waarop het gegeven wordt. Dat gaat niet dieper dan "wat denk ik en kan ik daarvoor in de plaats ook iets anders denken". Dat sluit wel aan bij jouw observatie.
En je hebt gelijk dat het onderdrukken van je emoties inderdaad niet werkt. Dat levert vooral veel hoofdpijn op. En het is net zo schadelijk voor je omgeving als wanneer je ze er ongecontroleerd uit laat heb ik gemerkt.
Accepteren dat het nu eenmaal zo werkt, me daardoor niet uit het veld laten slaan en niet te ver vooruit willen denken is voor mij het doel. Voor zover ik daar psychologen en gedragstherapie bij nodig heb: graag. Ik heb bij CGT overigens wel gemerkt dat de vraag "waarom denk ik dit" voor mij essentieel was om er iets mee te kunnen, terwijl dat standaard niet de manier is waarop het gegeven wordt. Dat gaat niet dieper dan "wat denk ik en kan ik daarvoor in de plaats ook iets anders denken". Dat sluit wel aan bij jouw observatie.
En je hebt gelijk dat het onderdrukken van je emoties inderdaad niet werkt. Dat levert vooral veel hoofdpijn op. En het is net zo schadelijk voor je omgeving als wanneer je ze er ongecontroleerd uit laat heb ik gemerkt.
Never explain, never apologize.
In mijn beleving is er in de kern wel iets: rottigheid Door dit voel ik mij zo ontzettend slecht en minderwaardig.
Daar zit een hoop overheen, wat is opgebouwd met levenservaring en interpretatie. Je moet het zien als een doorgesneden ui: alle rokken zijn in principe goed, behalve de binnenste. Die is verrot. Ook al zien anderen het niet - en ik merk het vaak zelf ook niet - het is er.
Als je een wortelpuntontsteking in je gebit hebt en je besteed er geen aandacht aan, kan het maanden goed gaan en merk je niks. En dan vlamt het opeens weer op.
Ironisch genoeg heb ik daar ooit jarenlang last van gehad. Naar diverse tandartsen geweest, maar ze vonden niks, waardoor ik ging denken dat ik een hypochondrische idioot ben. Toen het niet meer ging, had ik maandenlang last van 'gerommel' in mijn mond. Ik kon het geen pijn noemen. Ik twijfelde of ik uberhaupt iets voelde of dat ik mezelf gek aan het piekeren was. Ik voelde me zo schuldig, ik dacht: ik ga het niet redden in het leven als ik mij zo laat leiden door fictieve pijn.
Ik trok het niet meer en ging zonder doorverwijzing naar de kaakchirurg. Hij zag aan een rontgenfoto van een eerdere tandarts meteen wat het was. Hij vond het idioot dat die tandarts het niet als ontsteking had herkend. Maar het is er niet één die zich vergiste, het waren er 7. Allemaal heel verschillend. Over het algemeen waren klanten tevreden over hen.
En ditzelfde maak ik ook mee met psychische hulpverlening.
Ik heb het idee dat mensen zich niet meer kunnen of willen inleven in anderen en redeneren op de automatische piloot.
Ik wil heel graag mijn eigen boontjes doppen en niemand lastigvallen met mijn shit. Ik voel mij ook niet zielig. Maar ik heb geen macht over mezelf.
Mensen denken: die borderliners vinden zichzelf zo zielig en zo speciaal dat ze zich menen te kunnen permitteren anderen helemaal kapot te mogen maken.
Nee!!! Ik wil dat helemaal niet. Sterker nog, ik doe er alles aan om te voorkomen dat ik mij zo ga opstellen. Ik wil ook niet opgeven. Ik weet dat er zoveel mensen voor hetere vuren staan dan ik. Juist daarom voel ik mij bevoorrecht en gemotiveerd om wat bijzonders van het leven te maken.
Maar godverdomme het lukt niet! Ik kan niet wat elke andere boerenlul wel kan. Het doet zo ontzettend pijn dat ik het idee heb dat werkelijk helemaal niemand kan bevatten wat ik doormaak. Ik schaam mij en ik heb helemaal niks meer van een greintje ego om enigszins een impressie te laten zien dat ik iets bereikt heb in het leven en iets voorstel.
Ik ben klaar met die therapeutische bullshit en adviezen als "je moet jezelf accepteren" en "je moet de lat lager leggen" en "je moet niet te snel willen". Klinkt allemaal heel wijs. Maar wtf heb ik hieraan? Ik haal hier helemaal niks uit. Ik voel me alleen maar nog schuldiger.
Daar zit een hoop overheen, wat is opgebouwd met levenservaring en interpretatie. Je moet het zien als een doorgesneden ui: alle rokken zijn in principe goed, behalve de binnenste. Die is verrot. Ook al zien anderen het niet - en ik merk het vaak zelf ook niet - het is er.
Als je een wortelpuntontsteking in je gebit hebt en je besteed er geen aandacht aan, kan het maanden goed gaan en merk je niks. En dan vlamt het opeens weer op.
Ironisch genoeg heb ik daar ooit jarenlang last van gehad. Naar diverse tandartsen geweest, maar ze vonden niks, waardoor ik ging denken dat ik een hypochondrische idioot ben. Toen het niet meer ging, had ik maandenlang last van 'gerommel' in mijn mond. Ik kon het geen pijn noemen. Ik twijfelde of ik uberhaupt iets voelde of dat ik mezelf gek aan het piekeren was. Ik voelde me zo schuldig, ik dacht: ik ga het niet redden in het leven als ik mij zo laat leiden door fictieve pijn.
Ik trok het niet meer en ging zonder doorverwijzing naar de kaakchirurg. Hij zag aan een rontgenfoto van een eerdere tandarts meteen wat het was. Hij vond het idioot dat die tandarts het niet als ontsteking had herkend. Maar het is er niet één die zich vergiste, het waren er 7. Allemaal heel verschillend. Over het algemeen waren klanten tevreden over hen.
En ditzelfde maak ik ook mee met psychische hulpverlening.
Ik heb het idee dat mensen zich niet meer kunnen of willen inleven in anderen en redeneren op de automatische piloot.
Ik wil heel graag mijn eigen boontjes doppen en niemand lastigvallen met mijn shit. Ik voel mij ook niet zielig. Maar ik heb geen macht over mezelf.
Mensen denken: die borderliners vinden zichzelf zo zielig en zo speciaal dat ze zich menen te kunnen permitteren anderen helemaal kapot te mogen maken.
Nee!!! Ik wil dat helemaal niet. Sterker nog, ik doe er alles aan om te voorkomen dat ik mij zo ga opstellen. Ik wil ook niet opgeven. Ik weet dat er zoveel mensen voor hetere vuren staan dan ik. Juist daarom voel ik mij bevoorrecht en gemotiveerd om wat bijzonders van het leven te maken.
Maar godverdomme het lukt niet! Ik kan niet wat elke andere boerenlul wel kan. Het doet zo ontzettend pijn dat ik het idee heb dat werkelijk helemaal niemand kan bevatten wat ik doormaak. Ik schaam mij en ik heb helemaal niks meer van een greintje ego om enigszins een impressie te laten zien dat ik iets bereikt heb in het leven en iets voorstel.
Ik ben klaar met die therapeutische bullshit en adviezen als "je moet jezelf accepteren" en "je moet de lat lager leggen" en "je moet niet te snel willen". Klinkt allemaal heel wijs. Maar wtf heb ik hieraan? Ik haal hier helemaal niks uit. Ik voel me alleen maar nog schuldiger.
Dat gedoe met Roseanne Barr, hebben jullie dat ook meegekregen?
Ze had in een impulsieve labiele bui op Twitter iets over een politica met een donkere huidskleur (eigenlijk gewoon blank overigens) dat die op een aap lijkt. En ze wordt door de hele media neergezet als een racist.
Iedereen met een greintje levenservaring en zelfreflectie weet dat iedereen weleens zulke uitspraken uitlaat. Niemand is heilig. Een keer iets zeggen wat racistisch is - wat iedereen weleens denkt - betekent niet dat je ook een racist bent.
Degenen die Roseanne in de media zo negatief hebben neergezet, weten dat. Ze weten ook dat Roseanne ook lijdt aan een psychische stoornis. Ze had een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Dat is nu over, maar ze is uiteraard nog kwetsbaar. Ze weten dus dat ze Roseanne in zoverre kapot hadden kunnen maken dat ze zelfmoord had kunnen plegen.
Maar ze deden het, spelen het slachtoffer en wijzen haar aan als pure evil.
Dit is ook hoe het leven kan zijn. Het is een strijd. Een survival of the fittest.
Dit heeft wel mijn ogen meer geopend dat ik mij niet meer moet laten aanpraten dat ik het leven te negatief en te zwaar zie.
Ik wil het positief tegemoet gaan en volgens mij ben ik daarin goed bezig. Maar ik zet geen roze bril op. Er is shit. Het leven is oneerlijk. Het leven kan pijn doen. Dit hoort erbij.
Positief in het leven staan, houdt niet in dat je ontkent dat het er is. Het houdt in dat je de kracht en hoop blijft zoeken om hiermee te kunnen omgaan.
Daarbij, juist al die shit en moeilijkheid maakt dat de leuke dingen echt waardevol en het leven de moeite waard wordt. Je haalt voldoening uit jezelf als je merkt dat je sterk genoeg bent hiermee te kunnen omgaan.
Ze had in een impulsieve labiele bui op Twitter iets over een politica met een donkere huidskleur (eigenlijk gewoon blank overigens) dat die op een aap lijkt. En ze wordt door de hele media neergezet als een racist.
Iedereen met een greintje levenservaring en zelfreflectie weet dat iedereen weleens zulke uitspraken uitlaat. Niemand is heilig. Een keer iets zeggen wat racistisch is - wat iedereen weleens denkt - betekent niet dat je ook een racist bent.
Degenen die Roseanne in de media zo negatief hebben neergezet, weten dat. Ze weten ook dat Roseanne ook lijdt aan een psychische stoornis. Ze had een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Dat is nu over, maar ze is uiteraard nog kwetsbaar. Ze weten dus dat ze Roseanne in zoverre kapot hadden kunnen maken dat ze zelfmoord had kunnen plegen.
Maar ze deden het, spelen het slachtoffer en wijzen haar aan als pure evil.
Dit is ook hoe het leven kan zijn. Het is een strijd. Een survival of the fittest.
Dit heeft wel mijn ogen meer geopend dat ik mij niet meer moet laten aanpraten dat ik het leven te negatief en te zwaar zie.
Ik wil het positief tegemoet gaan en volgens mij ben ik daarin goed bezig. Maar ik zet geen roze bril op. Er is shit. Het leven is oneerlijk. Het leven kan pijn doen. Dit hoort erbij.
Positief in het leven staan, houdt niet in dat je ontkent dat het er is. Het houdt in dat je de kracht en hoop blijft zoeken om hiermee te kunnen omgaan.
Daarbij, juist al die shit en moeilijkheid maakt dat de leuke dingen echt waardevol en het leven de moeite waard wordt. Je haalt voldoening uit jezelf als je merkt dat je sterk genoeg bent hiermee te kunnen omgaan.
Twitter is ook een ramp voor impulsieve mensen, nog erger dan FOK .
Ik kan me wel vinden in je beschouwingen. De heftigheid overweldigt me wel.
. Ik kan me wel vinden in je beschouwingen. De heftigheid overweldigt me wel.
Never explain, never apologize.
Ik zit ook niet goed in mijn vel hoor.quote:
Twitter is ook een ramp voor impulsieve mensen, nog erger dan FOK
Ik kan me wel vinden in je beschouwingen. De heftigheid overweldigt me wel.
Ik zie dingen sowieso heel groot. En bij het typen laat ik mij nogal meeslepen. Ik snap daarom wel dat anderen geneigd zijn mij te sussen.
Het klinkt misschien raar, maar door het negatieve zo groot te maken, kan ik er ook iets positiefs tegenover zetten wat even groot is. En daar probeer ik kracht uit te halen.
Ik weet wel dat het zo dramatisch niet is. Maar als ik dingen ga bagetalliseren, wordt het voor mij zo grijs en leeg en uitzichtloos.
Ik moet hier ook mijn draai in vinden. Dat ik de dingen op mijn manier kan blijven zien, maar dat het minder miscommunicatie geeft.
Mooi gezegd dit. Ik kreeg net een telefoontje van de GGZ dat ik ook aangemeld wordt voor Time to ACT, dat is een Acceptence and Commitment Therapy en gaat precies over wat jij zegt. Van de website:quote:
Ik wil het positief tegemoet gaan en volgens mij ben ik daarin goed bezig. Maar ik zet geen roze bril op. Er is shit. Het leven is oneerlijk. Het leven kan pijn doen. Dit hoort erbij.
Positief in het leven staan, houdt niet in dat je ontkent dat het er is. Het houdt in dat je de kracht en hoop blijft zoeken om hiermee te kunnen omgaan.
Daarbij, juist al die shit en moeilijkheid maakt dat de leuke dingen echt waardevol en het leven de moeite waard wordt. Je haalt voldoening uit jezelf als je merkt dat je sterk genoeg bent hiermee te kunnen omgaan.
Ik heb al eens eerder een Mindfulness-cursus en de cursus Voluit Leven gedaan, wat ook op ACT gebaseerd is. Maar dit gaat er wel wat dieper op in. Een vriendin van me die bij die GGZ-instelling werkt zegt dat het wel een hele mooie module is. Het is 2 dagdelen in de week (maandagmiddag en woensdagochtend) en er is 1 keer in de 8 weken een instroommoment. Ik word nog gebeld voor een kennismaking, en hopelijk kan ik daarna dus snel instromen. Dan kan ik toch al wat doen terwijl ik nog wacht op dat onderzoek en de resultaten daarvan.quote:Introductie ACT
ACT staat voor Acceptance and Commitment Therapy, een nieuwe vorm van Gedragstherapie. Binnen ACT leren cliënten om het zinloze gevecht met vervelende gedachten, emoties en lichamelijke sensaties te staken. Hierdoor zijn cliënten in staat om hun aandacht te richten op de dingen die ze werkelijk belangrijk vinden in het leven (waarden). De kern van ACT is de filosofie dat het vechten tegen onvermijdelijke omstandigheden uiteindelijk ten koste gaat van een vitaal en waardevol leven.
Psychologische Flexibiliteit
De focus van ACT ligt op het vergroten van de psychologische flexibiliteit. Deze is gestoeld op zes zuilen: Mindfulness, Acceptatie, Zelf als context, Defusie, Waarden en Toegewijde actie.
http://www.timetoact.nl/
[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 02-08-2018 15:53:08 ]
Wat zijn eigenlijk de problemen waar je tegenaan loopt? Wat hoop je uiteindelijk te bereiken?quote:
[..]
Mooi gezegd dit. Ik kreeg net een telefoontje van de GGZ dat ik ook aangemeld wordt voor Time to ACT, dat is een Acceptence and Commitment Therapy en gaat precies over wat jij zegt. Van de website:
[..]
Ik heb al eens eerder een Mindfulness-cursus en de cursus Voluit Leven gedaan, wat ook op ACT gebaseerd is. Maar dit gaat er wel wat dieper op in. Een vriendin van me die bij die GGZ-instelling werkt zegt dat het wel een hele mooie module is. Het is 2 dagdelen in de week (maandagmiddag en woensdagochtend) en er is 1 keer in de 8 weken een instroommoment. Ik word nog gebeld voor een kennismaking, en hopelijk kan ik daarna dus snel instromen. Dan kan ik toch al wat doen terwijl ik nog wacht op dat onderzoek en de resultaten daarvan.
Ik hoop sowieso wat meer balans te kunnen vinden. Het gaat nu zo erg met ups and downs nog. De ene dag kan ik een hardstikke leuke dag hebben met een vriendin, de andere dag kan ik me weer totaal eenzaam en alleen voelen, niet gezien, niet gehoord, denk ik dat niemand me moet, dat ik niet belangrijk genoeg ben, er niet toe doe en dat ik er beter niet meer kan zijn. Dan ben ik weer hardstikke somber, pieker ik me suf, kom ik nergens toe, verwaarloos ik mezelf en het huishouden, word ik destructief, suïcidaal en is het 1 groot zwart donker gat en schiet ik ontzettend de vermijding in.quote:
[..]
Wat zijn eigenlijk de problemen waar je tegenaan loopt? Wat hoop je uiteindelijk te bereiken?
Ik wil vooral leren om dingen te voelen, ipv te bedenken. Want ik kan best wel rationeel bedenken dat ik er wel toe doe, dat ik blij mag zijn met de vriendinnen die ik wel heb, dat ik geen nietsnut ben etc, maar ik voel het niet, het beklijft niet.
Ik heb gewoon zo'n laag zelfbeeld, ben zo onzeker, voel me zo snel tekortgedaan, het is nooit goed genoeg. En het is gewoon zo buiten proportioneel allemaal. Als ik een leuke dag heb gehad met een vriendin is dat fijn, maar stel dat ik de volgende dag iets post en er komt geen reactie op, dan kan ik daar dus al meteen weer helemaal door naar beneden gehaald worden van "zie je wel, ik doe er niet toe, ik kan er beter niet zijn, mensen zullen me toch niet missen etc". Dan vergeet ik meteen alle positieve dingen die er ook zijn en word ik er helemaal door in beslag genomen en kan ik het niet loslaten.
En nouja, er zijn nog wel veel meer dingen waar ik tegenaan loop (grenzen aangeven, perfectionisme, heel streng voor mezelf zijn etc), maar dit zijn wel de dingen waar ik het meeste last van heb en die me het meest naar beneden halen. Om in schematherapie termen te praten, mijn emotionele tekort en kwetsbare kind voeren de boventoon.
Ik werd vandaag trouwens gebeld en heb volgende week woensdag kennismakingsgesprek voor de ACT en als we besluiten dat ik het ga doen kan ik in september beginnen
Ik begrijp helemaal hoe dat is! Het is ook hartstikke kut om met dat soort stemmingswisselingen om te gaan.
Ik vind het wel positief om te lezen dat je ook goede dagen hebt en dan ook van dingen gaat genieten.
Stemmingswisselingen heeft ieder mens. Ook heeft ieder mens zijn onzekerheden, dus blijf je voorhouden dat je niet gek bent met jouw gevoelens. Je raakt er alleen nog teveel door uit balans.
Wat mij helpt en wat steeds beter gaat, is het bij mezelf te houden.
Klopt het dat je over het algemeen wel heel graag wilt en probeert om eigen verantwoording en sturing te nemen over je leven, maar dat je je op slechte momenten zo waardeloos en wanhopig voelt dat je - als laatste redmiddel - het bij een ander legt in de hoop dat hij/zij je uit de beerput van machteloosheid trekt?
Wat mij helpt, is door bijvoorbeeld te bedenken: dat ik nu nog geen oplossing zie, betekent nog niet dat die er niet is. In de toekomst zal ik de dingen sowieso anders zien
Waar ik ook veel kracht uit kan halen, is door te bedenken: Als ik het dan toch zelf moet doen, hoef ik mij niks door anderen op te laten leggen en doe ik het op mijn manier.
Je hoeft ook niet altijd jezelf te corrigeren omdat een therapeut je oplegt dat je op een bepaalde manier moet denken en handelen.
Stel dat je in therapie ruzie krijgt met iemand en je voelt je zo gekwetst dat je heftig op die persoon reageert door boos te schreeuwen. De therapeut zal meteen zeggen dat jouw reactie overtrokken is. En ook nagaan wat het met de anderen zal doen. Dus je zal je dan enorm schuldig gaan voelen en je schamen voor je gedrag.
Maar probeer jezelf dan eens te verdedigen. Het is niet voor niks dat jouw emoties zo hoog oplaaien. Gebeurt bij andere mensen zonder stoornis ook weleens. Iemand die voordringt bij de kassa, kan weleens de verkeerde persoon treffen.
Je moet uiteraard voorkomen dat je in destructief gedrag blijft hangen. Maar jezelf maar blijven opvreten uit angst voor je eigen gedrag is ook niet goed. Laat het er eens een keer uit en heb op dat moment wat meer schijt aan hoe het op anderen overkomt.
Ik merk bij mezelf dat wanneer ik mij niks door anderen laat opleggen, ik juist veel meer open kan staan en sneller uit een kutgevoel kan komen
Ik vind het wel positief om te lezen dat je ook goede dagen hebt en dan ook van dingen gaat genieten.
Stemmingswisselingen heeft ieder mens. Ook heeft ieder mens zijn onzekerheden, dus blijf je voorhouden dat je niet gek bent met jouw gevoelens. Je raakt er alleen nog teveel door uit balans.
Wat mij helpt en wat steeds beter gaat, is het bij mezelf te houden.
Klopt het dat je over het algemeen wel heel graag wilt en probeert om eigen verantwoording en sturing te nemen over je leven, maar dat je je op slechte momenten zo waardeloos en wanhopig voelt dat je - als laatste redmiddel - het bij een ander legt in de hoop dat hij/zij je uit de beerput van machteloosheid trekt?
Wat mij helpt, is door bijvoorbeeld te bedenken: dat ik nu nog geen oplossing zie, betekent nog niet dat die er niet is. In de toekomst zal ik de dingen sowieso anders zien
Waar ik ook veel kracht uit kan halen, is door te bedenken: Als ik het dan toch zelf moet doen, hoef ik mij niks door anderen op te laten leggen en doe ik het op mijn manier.
Je hoeft ook niet altijd jezelf te corrigeren omdat een therapeut je oplegt dat je op een bepaalde manier moet denken en handelen.
Stel dat je in therapie ruzie krijgt met iemand en je voelt je zo gekwetst dat je heftig op die persoon reageert door boos te schreeuwen. De therapeut zal meteen zeggen dat jouw reactie overtrokken is. En ook nagaan wat het met de anderen zal doen. Dus je zal je dan enorm schuldig gaan voelen en je schamen voor je gedrag.
Maar probeer jezelf dan eens te verdedigen. Het is niet voor niks dat jouw emoties zo hoog oplaaien. Gebeurt bij andere mensen zonder stoornis ook weleens. Iemand die voordringt bij de kassa, kan weleens de verkeerde persoon treffen.
Je moet uiteraard voorkomen dat je in destructief gedrag blijft hangen. Maar jezelf maar blijven opvreten uit angst voor je eigen gedrag is ook niet goed. Laat het er eens een keer uit en heb op dat moment wat meer schijt aan hoe het op anderen overkomt.
Ik merk bij mezelf dat wanneer ik mij niks door anderen laat opleggen, ik juist veel meer open kan staan en sneller uit een kutgevoel kan komen
De reden dat je die therapie volgt is dat de emoties die je voelt en/of de manier waarop je ze uit, niet in proportie zijn met waar je op reageert. Als de therapeut zegt dat je reactie overtrokken is/niet in proportie is met hetgeen waar je op reageert, is het juist heel belangrijk om daar naar te luisteren en dat ter harte te nemen.quote:
Ik begrijp helemaal hoe dat is! Het is ook hartstikke kut om met dat soort stemmingswisselingen om te gaan.
Ik vind het wel positief om te lezen dat je ook goede dagen hebt en dan ook van dingen gaat genieten.
Stemmingswisselingen heeft ieder mens. Ook heeft ieder mens zijn onzekerheden, dus blijf je voorhouden dat je niet gek bent met jouw gevoelens. Je raakt er alleen nog teveel door uit balans.
Wat mij helpt en wat steeds beter gaat, is het bij mezelf te houden.
Klopt het dat je over het algemeen wel heel graag wilt en probeert om eigen verantwoording en sturing te nemen over je leven, maar dat je je op slechte momenten zo waardeloos en wanhopig voelt dat je - als laatste redmiddel - het bij een ander legt in de hoop dat hij/zij je uit de beerput van machteloosheid trekt?
Wat mij helpt, is door bijvoorbeeld te bedenken: dat ik nu nog geen oplossing zie, betekent nog niet dat die er niet is. In de toekomst zal ik de dingen sowieso anders zien
Waar ik ook veel kracht uit kan halen, is door te bedenken: Als ik het dan toch zelf moet doen, hoef ik mij niks door anderen op te laten leggen en doe ik het op mijn manier.
Je hoeft ook niet altijd jezelf te corrigeren omdat een therapeut je oplegt dat je op een bepaalde manier moet denken en handelen.
Stel dat je in therapie ruzie krijgt met iemand en je voelt je zo gekwetst dat je heftig op die persoon reageert door boos te schreeuwen. De therapeut zal meteen zeggen dat jouw reactie overtrokken is. En ook nagaan wat het met de anderen zal doen. Dus je zal je dan enorm schuldig gaan voelen en je schamen voor je gedrag.
Maar probeer jezelf dan eens te verdedigen. Het is niet voor niks dat jouw emoties zo hoog oplaaien. Gebeurt bij andere mensen zonder stoornis ook weleens. Iemand die voordringt bij de kassa, kan weleens de verkeerde persoon treffen.
Je moet uiteraard voorkomen dat je in destructief gedrag blijft hangen. Maar jezelf maar blijven opvreten uit angst voor je eigen gedrag is ook niet goed. Laat het er eens een keer uit en heb op dat moment wat meer schijt aan hoe het op anderen overkomt.
Ik merk bij mezelf dat wanneer ik mij niks door anderen laat opleggen, ik juist veel meer open kan staan en sneller uit een kutgevoel kan komen
Ik weet dat bij dat soort issues de emoties buitenproportioneel zijn. En dat zou Hestia ook denk inmiddels wel weten.quote:
[..]
De reden dat je die therapie volgt is dat de emoties die je voelt en/of de manier waarop je ze uit, niet in proportie zijn met waar je op reageert. Als de therapeut zegt dat je reactie overtrokken is/niet in proportie is met hetgeen waar je op reageert, is het juist heel belangrijk om daar naar te luisteren en dat ter harte te nemen.
Je moet emotieregulatieproblemen niet als excuus gebruiken om extreem te reageren.
Wat ik wil zeggen, is dat het voor mij schadelijk is als een behandelaar continu de nadruk legt op hoe ik mijn emoties uit. Bij mij loopt het juist op, omdat ik het in eerste instantie niet wil uiten, o.a. uit angst om weer te moeten horen dat ik extreem reageer. Ik druk het weg en voel het niet eens meer. Als ik het ga voelen, is het te laat.
Het is juist de bedoeling dat je leert om je emoties anders te uiten. Dat je leert om het dus te voelen, voor je zo hoog in je emoties zit.quote:
[..]
Ik weet dat bij dat soort issues de emoties buitenproportioneel zijn. En dat zou Hestia ook denk inmiddels wel weten.
Je moet emotieregulatieproblemen niet als excuus gebruiken om extreem te reageren.
Wat ik wil zeggen, is dat het voor mij schadelijk is als een behandelaar continu de nadruk legt op hoe ik mijn emoties uit. Bij mij loopt het juist op, omdat ik het in eerste instantie niet wil uiten, o.a. uit angst om weer te moeten horen dat ik extreem reageer. Ik druk het weg en voel het niet eens meer. Als ik het ga voelen, is het te laat.
Het is logisch dat de therapeut daar de nadruk op legt, want dat is het hele doel van die therapie.
Ligt ook aan het geitenwollensokkengehalte van de therapeut denk ik. Punt van Pabst waar ik het wel mee eens ben: soms bedriegt je gevoel je niet, word je daadwerkelijk aangevallen en is het nodig om boos te worden. Leerpuntje is dan om dan niet meteen iemands hoofd eraf te bijten en dat is moeilijk.
Ik ben er ook niet zo goed in. Op mijn werk heb ik er gek genoeg minder moeite mee om redelijk te blijven, maar zodra het wat persoonlijker wordt of (ik het gevoel heb dat) mensen onredelijk tegen mij gaan doen hou ik het ook niet meer.
Ik ben er ook niet zo goed in. Op mijn werk heb ik er gek genoeg minder moeite mee om redelijk te blijven, maar zodra het wat persoonlijker wordt of (ik het gevoel heb dat) mensen onredelijk tegen mij gaan doen hou ik het ook niet meer.
Never explain, never apologize.
Dat is zooo herkenbaar. Uit eigen ervaring: het gevoel is er wel, maar het is onmogelijk om het toe te laten omdat het je kwetsbaar maakt. Dus gaat het gevoel achter slot en grendel en blijft het bij rationele/afstandelijke observaties. Wat er bij mij achter zit is de angst om kwijt te raken wat ik waardevol vind, in essentie verlatingsangst dus. Ik ben er pas recent achter hoe dat bij mij werkt en ik vond dat wel een openbaring. Vooral dat ik kennelijk zo goed was in het wegstoppen van gevoelens dat ik het zelf niet eens meer in de gaten had.quote:
Ik wil vooral leren om dingen te voelen, ipv te bedenken. Want ik kan best wel rationeel bedenken dat ik er wel toe doe, dat ik blij mag zijn met de vriendinnen die ik wel heb, dat ik geen nietsnut ben etc, maar ik voel het niet, het beklijft niet.
Succes met de intake volgende week. Het is fijn om iets te hebben om naar uit te kijken.
Never explain, never apologize.
Ik zou die therapeuten ook wel prive willen volgen met verborgen camera. Kan daar geen tv programma van worden gemaakt? Kijken hoe lang ze zelf rustig blijven als ze op allerlei manieren worden uitgedaagdquote:
Ligt ook aan het geitenwollensokkengehalte van de therapeut denk ik. Punt van Pabst waar ik het wel mee eens ben: soms bedriegt je gevoel je niet, word je daadwerkelijk aangevallen en is het nodig om boos te worden. Leerpuntje is dan om dan niet meteen iemands hoofd eraf te bijten en dat is moeilijk.
Ik ben er ook niet zo goed in. Op mijn werk heb ik er gek genoeg minder moeite mee om redelijk te blijven, maar zodra het wat persoonlijker wordt of (ik het gevoel heb dat) mensen onredelijk tegen mij gaan doen hou ik het ook niet meer.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Je wens is dan dus zelf dat je genuanceerder reageert. En dan is het wel goed dat de therapeut je daarbij helpt.quote:
Ligt ook aan het geitenwollensokkengehalte van de therapeut denk ik. Punt van Pabst waar ik het wel mee eens ben: soms bedriegt je gevoel je niet, word je daadwerkelijk aangevallen en is het nodig om boos te worden. Leerpuntje is dan om dan niet meteen iemands hoofd eraf te bijten en dat is moeilijk.
Ik ben er ook niet zo goed in. Op mijn werk heb ik er gek genoeg minder moeite mee om redelijk te blijven, maar zodra het wat persoonlijker wordt of (ik het gevoel heb dat) mensen onredelijk tegen mij gaan doen hou ik het ook niet meer.
Maar het komt ook weleens voor dat iemand elke keer iets doet waardoor je geïrriteerd raakt en op een normale manier aangeven dat je daar niet van gediend bent, komt maar niet aan. Op den duur ben je het zat en reageer je 'extreem' om te laten zien dat het je heel erg hoog zit.
Dit heeft ieder mens weleens. Als een therapeut er meteen tegenin gaat, is dat zeker niet goed. Want je wordt dan weer niet erkend.
En mijn ervaring is dat de therapeut ook gewenste reacties bij anderen afdwingt. Ik werd een keer in de groep zo boos op iemand. De therapeut wilde de regie weer terugkrijgen en vroeg meteen: en wat vinden jullie ervan dat hij zo boos is? Er waren erbij die mij eigenlijk wel krachtig vonden reageren. Dat werd gewoon genegeerd en er werd alleen ingegaan op degenen die aangaven dat ze er angstig van werden. (En dan is het nog maar de vraag of ze dat zeiden omdat mijn reactie confronterend was voor hen omdat ze zelf ook weleens zo doen)
Nee het is niet zo dat ik me zo machteloos voel dat ik de verantwoordelijkheid helemaal in hun handen wil leggen. Ik weet dat ik het zelf moet doen, maar ik heb wel een steuntje in de rug nodig nog, want alleen red ik het niet.quote:
Ik begrijp helemaal hoe dat is! Het is ook hartstikke kut om met dat soort stemmingswisselingen om te gaan.
Ik vind het wel positief om te lezen dat je ook goede dagen hebt en dan ook van dingen gaat genieten.
Stemmingswisselingen heeft ieder mens. Ook heeft ieder mens zijn onzekerheden, dus blijf je voorhouden dat je niet gek bent met jouw gevoelens. Je raakt er alleen nog teveel door uit balans.
Wat mij helpt en wat steeds beter gaat, is het bij mezelf te houden.
Klopt het dat je over het algemeen wel heel graag wilt en probeert om eigen verantwoording en sturing te nemen over je leven, maar dat je je op slechte momenten zo waardeloos en wanhopig voelt dat je - als laatste redmiddel - het bij een ander legt in de hoop dat hij/zij je uit de beerput van machteloosheid trekt?
Wat mij helpt, is door bijvoorbeeld te bedenken: dat ik nu nog geen oplossing zie, betekent nog niet dat die er niet is. In de toekomst zal ik de dingen sowieso anders zien
Waar ik ook veel kracht uit kan halen, is door te bedenken: Als ik het dan toch zelf moet doen, hoef ik mij niks door anderen op te laten leggen en doe ik het op mijn manier.
Je hoeft ook niet altijd jezelf te corrigeren omdat een therapeut je oplegt dat je op een bepaalde manier moet denken en handelen.
Stel dat je in therapie ruzie krijgt met iemand en je voelt je zo gekwetst dat je heftig op die persoon reageert door boos te schreeuwen. De therapeut zal meteen zeggen dat jouw reactie overtrokken is. En ook nagaan wat het met de anderen zal doen. Dus je zal je dan enorm schuldig gaan voelen en je schamen voor je gedrag.
Maar probeer jezelf dan eens te verdedigen. Het is niet voor niks dat jouw emoties zo hoog oplaaien. Gebeurt bij andere mensen zonder stoornis ook weleens. Iemand die voordringt bij de kassa, kan weleens de verkeerde persoon treffen.
Je moet uiteraard voorkomen dat je in destructief gedrag blijft hangen. Maar jezelf maar blijven opvreten uit angst voor je eigen gedrag is ook niet goed. Laat het er eens een keer uit en heb op dat moment wat meer schijt aan hoe het op anderen overkomt.
Ik merk bij mezelf dat wanneer ik mij niks door anderen laat opleggen, ik juist veel meer open kan staan en sneller uit een kutgevoel kan komen
Over die buitenproportionele reacties/emoties herken ik verder niet echt. Ik uit mijn boosheid eigenlijk nooit. Ik heb eigenlijk niet hele heftige emoties, ik zit gewoon veel te veel in mijn hoofd. En daarmee maak ik mezelf somber. Maar echt emoties voelen/uiten doe ik dus niet.
Ja precies dat dus idd. Dankjewel!quote:
[..]
Dat is zooo herkenbaar. Uit eigen ervaring: het gevoel is er wel, maar het is onmogelijk om het toe te laten omdat het je kwetsbaar maakt. Dus gaat het gevoel achter slot en grendel en blijft het bij rationele/afstandelijke observaties. Wat er bij mij achter zit is de angst om kwijt te raken wat ik waardevol vind, in essentie verlatingsangst dus. Ik ben er pas recent achter hoe dat bij mij werkt en ik vond dat wel een openbaring. Vooral dat ik kennelijk zo goed was in het wegstoppen van gevoelens dat ik het zelf niet eens meer in de gaten had.
Succes met de intake volgende week. Het is fijn om iets te hebben om naar uit te kijken.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 12-08-2018 21:50:30 ]
Even weer een kleine update vanaf mijn kant; verleden week zeer veel stemmingswisselingen gehad en nogal veel gehekeld borderline gedrag. Gelukkig is mijn hoofd momenteel weer leeg en zijn de depressieve gedachten deels weer weg.
Meest vreemde dat ik had meegemaakt was dat uit het niets mijn ex vriendin appte. We hadden elkaar al langer dan twee jaar niet meer gesproken. Ik heb niet op het bericht gereageerd en daar ben ik best blij om.
Meest vreemde dat ik had meegemaakt was dat uit het niets mijn ex vriendin appte. We hadden elkaar al langer dan twee jaar niet meer gesproken. Ik heb niet op het bericht gereageerd en daar ben ik best blij om.
soooo, da's mooi!
Ik had hier een hele tekst op geschreven, maar dat heb ik niet goed kunnen verwoorden. Ik ging teveel uitwijden.quote:
veel gehekeld borderline gedrag.
Ik hoop dat het mij later nog lukt.
Maar iig cheer up! En goed om te horen dat je jezelf onder controle kreeg
Vervelend dat het vorige week zo ging, maar fijn dat het nu weer beter gaat. Waarom appte je ex opeens dan na zo'n lange tijd? Idd goed om niet te reageren dan.quote:
Even weer een kleine update vanaf mijn kant; verleden week zeer veel stemmingswisselingen gehad en nogal veel gehekeld borderline gedrag. Gelukkig is mijn hoofd momenteel weer leeg en zijn de depressieve gedachten deels weer weg.
Meest vreemde dat ik had meegemaakt was dat uit het niets mijn ex vriendin appte. We hadden elkaar al langer dan twee jaar niet meer gesproken. Ik heb niet op het bericht gereageerd en daar ben ik best blij om.
Ik heb van de week dus dat intakegesprek gehad en ik kan half september beginnen
Het is 24 weken op maandagmiddag en woensdagochtend. Elke 8 weken kunnen er nieuwe mensen instromen. Dus het is een half-open groep zeg maar. Er zijn 4 blokken, Theorie over ACT, Praktijk (oefeningen/rollenspellen om het toe te leren passen), Maatschappelijke oriëntatie en Muziektherapie. Met die laatste heb ik niet echt goede ervaring en het is gewoon niet echt mijn "ding" (heb meer met Creatieve therapie of PMT). Maar goed, om het daarom helemaal af te blazen vind ik ook zo wat.
Sorry maar ik vind deze woordspeling echt heel grappig.quote:
[..]
Muziektherapie.
[...]
Maar goed, om het daarom helemaal af te blazen vind ik ook zo wat.
Muziek kan een heel goede uitlaatklep zijn! Fijn dat je iig snel kunt beginnen.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Haha tja dat krijg je als je redacteur/editor bent hequote:
[..]
Sorry maar ik vind deze woordspeling echt heel grappig.
Muziek kan een heel goede uitlaatklep zijn! Fijn dat je iig snel kunt beginnen.
En nouja, ik luister ook amper muziek en zelf maken vind ik ook weinig aan en ik raak al heel snel overprikkeld als iedereen door elkaar heen speelt en het 1 grote chaos is voor mn gevoel. En tijdens vorige muziektherapiën werd daar niet heel fijn mee omgegaan door de therapeute. Ik neem iig standaard oordopjes mee als ik het heb en hopen dat deze therapeute er wat beter mee omgaat en samen wil kijken hoe het voor mij ook prettig/haalbaar kan zijn om mee te doen.
En dat is idd wel fijn. Want voor dat neuro-psychologisch onderzoek klaar is zal nog wel een tijdje duren. En dan zal er vast ook een wachtlijst zijn voor mijn "echte" behandeling. Dus mooi dat ik dit iig al heb in de tussentijd.
Jammer, had je tekst graag willen lezen.quote:
[..]
Ik had hier een hele tekst op geschreven, maar dat heb ik niet goed kunnen verwoorden. Ik ging teveel uitwijden.
Ik hoop dat het mij later nog lukt.
Maar iig cheer up! En goed om te horen dat je jezelf onder controle kreeg
Ja, het was kantje boort. Moest wel even terugvallen op wat oefeningen uit die Vers training.
soooo, da's mooi!
Ze appte dat ze naar het ziekenhuis moest. Ik had echt iets van; Wat moet ik met deze informatie? Maar goed, ze zoekt het maar uit.quote:
[..]
Vervelend dat het vorige week zo ging, maar fijn dat het nu weer beter gaat. Waarom appte je ex opeens dan na zo'n lange tijd? Idd goed om niet te reageren dan.
Ik heb van de week dus dat intakegesprek gehad en ik kan half september beginnen
Het is 24 weken op maandagmiddag en woensdagochtend. Elke 8 weken kunnen er nieuwe mensen instromen. Dus het is een half-open groep zeg maar. Er zijn 4 blokken, Theorie over ACT, Praktijk (oefeningen/rollenspellen om het toe te leren passen), Maatschappelijke oriëntatie en Muziektherapie. Met die laatste heb ik niet echt goede ervaring en het is gewoon niet echt mijn "ding" (heb meer met Creatieve therapie of PMT). Maar goed, om het daarom helemaal af te blazen vind ik ook zo wat.
Kijk aan, jij bent weer lekker bezig! Wat goed zeg!
Muziektherapie kan best leuk zijn. Wat voor muziek vind je zelf leuk?
soooo, da's mooi!
Toch nog iemand die zit op te letten.quote:
[..]
Sorry maar ik vind deze woordspeling echt heel grappig.
soooo, da's mooi!
Ha, ik schrijf zelf ook (ik edit o.a. teksten voor mijn werk en m'n scriptie is destijds gepubliceerd) en ik hou van woordgrapjes.quote:
[..]
Haha tja dat krijg je als je redacteur/editor bent he
En nouja, ik luister ook amper muziek en zelf maken vind ik ook weinig aan en ik raak al heel snel overprikkeld als iedereen door elkaar heen speelt en het 1 grote chaos is voor mn gevoel. En tijdens vorige muziektherapiën werd daar niet heel fijn mee omgegaan door de therapeute. Ik neem iig standaard oordopjes mee als ik het heb en hopen dat deze therapeute er wat beter mee omgaat en samen wil kijken hoe het voor mij ook prettig/haalbaar kan zijn om mee te doen.
En dat is idd wel fijn. Want voor dat neuro-psychologisch onderzoek klaar is zal nog wel een tijdje duren. En dan zal er vast ook een wachtlijst zijn voor mijn "echte" behandeling. Dus mooi dat ik dit iig al heb in de tussentijd.
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat iemand muziek niet leuk vindt - maar ik ben dan ook gek op muziek, ik heb altijd muziek aanstaan en ik bespeel ook diverse (blaas)instrumenten (ook in een orkest).
Ik hoop voor je dat je nieuwe muziektherapeut meer rekening met je houdt dan de oude. Als iedereen door elkaar speelt (en dus niet met elkaar) dan lijkt het mij ook een verschrikkelijke kakafonie.
[ Bericht 2% gewijzigd door Ewelina op 19-08-2018 19:41:28 ]
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Hmmm dat is idd wel apart dat ze dat nu appt als jullie verder geen contact meer hadden.quote:
[..]
Ze appte dat ze naar het ziekenhuis moest. Ik had echt iets van; Wat moet ik met deze informatie? Maar goed, ze zoekt het maar uit.
Kijk aan, jij bent weer lekker bezig! Wat goed zeg!
Ik heb op zich wel een brede smaak, maar ik houd gewoon ook van stilte. Dus als ik thuis aan het hobbyen ben ofzo dan zet ik geen muziek aan. Heel soms een keer tijdens het schoonmaken ofzo. Maar ik zet eerder een podcast of luisterboek op dan muziek.
Oh dat is gaaf!quote:
[..]
Ha, ik schrijf zelf ook (ik edit o.a. teksten voor mijn werk en m'n scriptie is destijds gepubliceerd) en ik hou van woordgrapjes.
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat iemand muziek niet leuk vindt - maar ik ben dan ook gek op muziek, ik heb altijd muziek aanstaan en ik bespeel ook diverse (blaas)instrumenten (ook in een orkest).
Ik hoop voor je dat je nieuwe muziektherapeut meer rekening met je houdt dan de oude. Als iedereen door elkaar speelt (en dus niet met elkaar) dan lijkt het mij ook een verschrikkelijke kakafonie.
Haha ja ieder zijn ding. Ik heb geen hekel aan muziek ofzo, maar dus wel aan muziektherapie. Dat is voor mij gewoon geen manier om me te uiten. Maar vaak wordt het juist gebruikt om je "blije kind" te ontdekken en nouja de meeste cliënten spelen ook niet echt een instrument dus het lijkt gewoon nergens op en wordt idd een verschrikkelijke kakafonie. Dus ik hoop het ook dat deze muziektherapeute een beetje begrip voor me heeft en me niet hardhandig tot van alles dwingt als ik al overprikkeld ben.
Omstebeurt een beetje op een trommel slaan vind ik prima, maar geen 12 verschillende instrumenten door elkaar.
Dit klinkt alsof ik er ook een pleurishekel aan zou hebben. Zeker ook allemaal a-ritmisch en supervals?quote:
[..]
.Maar vaak wordt het juist gebruikt om je "blije kind" te ontdekken en nouja de meeste cliënten spelen ook niet echt een instrument dus het lijkt gewoon nergens op en wordt idd een verschrikkelijke kakafonie.
[...]
Omstebeurt een beetje op een trommel slaan vind ik prima, maar geen 12 verschillende instrumenten door elkaar.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Ja de meeste psychiatrische patiënten zijn geen natuurtalentenquote:
[..]
Dit klinkt alsof ik er ook een pleurishekel aan zou hebben. Zeker ook allemaal a-ritmisch en supervals?
Tuinieren gaat me anders best goed af. Onkruid uitrukken, struiken uitrukken, bomen uitrukken. Hoe bozer ik ben, hoe beter het gaatquote:
[..]
Ja de meeste psychiatrische patiënten zijn geen natuurtalenten
.Ik ben deze week gestart met EMDR om een paar hardnekkige trauma's op te ruimen, voorafgaand aan schematherapie (mazzeltje met de wachtlijst, dus toch geen comet nu). Dat was wel een aparte ervaring en ik heb het idee dat het wel werkt: mijn grootste trauma roept aanzienlijk minder heftige emoties op dan voor de EMDR-sessie en de herinnering die ik er bij heb is ook veel milder. Dat geeft ruimte om na te denken, maar daar zit wel een addertje onder het gras want dat levert vooral deprimerende inzichten over mijn jeugd op. Van trauma naar rouwverwerking zogezegd, maar misschien is dat ook wel de bedoeling. Ik voel me in elk geval niet zo fijn vandaag. Bozig, verlatingsangstig en er-niet-willen-zijnerig vooral.
Never explain, never apologize.
Fijn dat je al zo snel met de EMDR kon beginnen toch en dat je al effect merkt. Veel succesquote:
[..]
Tuinieren gaat me anders best goed af. Onkruid uitrukken, struiken uitrukken, bomen uitrukken. Hoe bozer ik ben, hoe beter het gaat
Ik ben deze week gestart met EMDR om een paar hardnekkige trauma's op te ruimen, voorafgaand aan schematherapie (mazzeltje met de wachtlijst, dus toch geen comet nu). Dat was wel een aparte ervaring en ik heb het idee dat het wel werkt: mijn grootste trauma roept aanzienlijk minder heftige emoties op dan voor de EMDR-sessie en de herinnering die ik er bij heb is ook veel milder. Dat geeft ruimte om na te denken, maar daar zit wel een addertje onder het gras want dat levert vooral deprimerende inzichten over mijn jeugd op. Van trauma naar rouwverwerking zogezegd, maar misschien is dat ook wel de bedoeling. Ik voel me in elk geval niet zo fijn vandaag. Bozig, verlatingsangstig en er-niet-willen-zijnerig vooral.
Ik ben nogal flabbergasted. Gesprek gehad bij diagnostiek centrum en ze denken daar dat er onder mijn depressie en PS nog een laag zit. Dat mijn PTSS die er altijd naast stond zeg maar, geen gewone PTSS is, maar een complexe.
En dat het gedrag waarvan ze dachten dat het PS was, dus een symptoom is van de C-PTSS. En dat ik daarom ondanks PS-behandeling terugval. Omdat ik dus juist nog uitgebreidere traumabehandeling nodig heb. Dus mijn wereld staat nogal op zijn kop
Eerst jaren alleen voor depressie behandeld. Toen dachten ze dat dat symptoom was van PS. En nu blijkt dat ook weer een symptoom te zijn waarschijnlijk. En inmiddels zijn we al 13 jaar verder
Mijn 1e keer hier, dus ik zal me een beetje voorstellen:De afgelopen 1.5 jaar 2 keer een soort overspannen-acute stress aanval gehad... Ik heb me beide keren ziek gemeld, omdat ik iemand (vooral de veroorzaker) wat aan wilde doen. 2 maanden na de laatste keer eindelijk bij GGZ terecht. Na mijn intake kreeg ik een 2e intake, omdat ze me niet kon lezen en er geen emoties te zien waren... die zijn er nog steeds niet, maar wel een diagnose 
Daarna leek alles wel een beetje op z'n plek te vallen. Hoe snel het kan gaan in weken.......
[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 27-08-2018 21:38:29 ]
Daarna leek alles wel een beetje op z'n plek te vallen. Hoe snel het kan gaan in weken.......[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 27-08-2018 21:38:29 ]
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
[ Bericht 100% gewijzigd door Burner82 op 27-08-2018 21:37:42 ]
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Wat ga je binnenkort doen?quote:
Mijn 1e keer hier, dus ik zal me een beetje voorstellen:De afgelopen 1.5 jaar 2 keer een soort overspannen-acute stress aanval gehad... Ik heb me beide keren ziek gemeld, omdat ik iemand (vooral de veroorzaker) wat aan wilde doen. 2 maanden na de laatste keer eindelijk bij GGZ terecht. Na mijn intake kreeg ik een 2e intake, omdat ze me niet kon lezen en er geen emoties te zien waren... die zijn er nog steeds niet, maar wel een diagnose
Niks, denk ik, Maar waar wat is binnenkort, wat is doen?quote:
[..]
Wat ga je binnenkort doen?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Daar zou mijn broek ook van afzakken inderdaad. Het wekt een beetje de indruk van prijsschieten. Het is mij (ook na er het nodig over gelezen te hebben) niet duidelijk wat nu het kenmerkende verschil is tussen C-PTSS en BPS. C-PTSS wordt toch geassocieerd met langdurige trauma's en die zijn bij BPS meestal ook aan de orde. En of je ergens een trauma aan overhoudt of niet hangt (ook) af van je natuurlijke gevoeligheid, net als BPS. Voor de aanpak van symptomen lijkt het mij veel belangrijker hoe verweven een trauma inmiddels is met je persoonlijkheid.quote:
En inmiddels zijn we al 13 jaar verder
Never explain, never apologize.
Ja precies. Nou had ik alleen niet officieel BPS, maar PS NAO met trekken van internaliserende BPS en trekken van de vermijdende PS. Maar dat vermijdende kan ook juist weer door die C-PTSS komen. Het is idd erg met elkaar verweven wat het lastig maakt. Maar het voelt echt weer alsof ik weer helemaal aan het begin sta na 13 jaar.quote:
[..]
Daar zou mijn broek ook van afzakken inderdaad. Het wekt een beetje de indruk van prijsschieten. Het is mij (ook na er het nodig over gelezen te hebben) niet duidelijk wat nu het kenmerkende verschil is tussen C-PTSS en BPS. C-PTSS wordt toch geassocieerd met langdurige trauma's en die zijn bij BPS meestal ook aan de orde. En of je ergens een trauma aan overhoudt of niet hangt (ook) af van je natuurlijke gevoeligheid, net als BPS. Voor de aanpak van symptomen lijkt het mij veel belangrijker hoe verweven een trauma inmiddels is met je persoonlijkheid.
quote:
[..]
Daar zou mijn broek ook van afzakken inderdaad. Het wekt een beetje de indruk van prijsschieten. Het is mij (ook na er het nodig over gelezen te hebben) niet duidelijk wat nu het kenmerkende verschil is tussen C-PTSS en BPS. C-PTSS wordt toch geassocieerd met langdurige trauma's en die zijn bij BPS meestal ook aan de orde. En of je ergens een trauma aan overhoudt of niet hangt (ook) af van je natuurlijke gevoeligheid, net als BPS. Voor de aanpak van symptomen lijkt het mij veel belangrijker hoe verweven een trauma inmiddels is met je persoonlijkheid.
Mag ik ook meespelen zonder een berg aan onbegrijpelijke afkortingen te spuien?quote:
[..]
Ja precies. Nou had ik alleen niet officieel BPS, maar PS NAO met trekken van internaliserende BPS en trekken van de vermijdende PS. Maar dat vermijdende kan ook juist weer door die C-PTSS komen. Het is idd erg met elkaar verweven wat het lastig maakt. Maar het voelt echt weer alsof ik weer helemaal aan het begin sta na 13 jaar.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Nee.quote:
[..]
[..]
Mag ik ook meespelen zonder een berg aan onbegrijpelijke afkortingen te spuien?
(beetje inlezen is nooit weg)
Never explain, never apologize.
'C-PTSS wordt toch geassocieerd met langdurige trauma's en die zijn bij BPS meestal ook aan de orde.'quote:
Beetje inlezen ok... maar dit is ff een stoot info...
Ik zit trouwens in het ASP-genre, maar daar mag ik vanwege mijn PCL-R score niks over zeggen.
Mag ik nu wel meespelen?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
PTSS=Post Traumatische Stress Stoornisquote:
[..]
[..]
Mag ik ook meespelen zonder een berg aan onbegrijpelijke afkortingen te spuien?
De C in C-PTSS staat dan voor Complexe.
PS= Persoonlijkheidsstoornis
NAO=Niet Anderszins Omschreven. Dus dat houdt in dat je niet aan genoeg kenmerken van een Persoonlijkheidsstoornis voldoet om echt de diagnose te krijgen, maar wel last van een aantal kenmerken hebt waardoor je belemmert wordt. Of dat je bijvoorbeeld kenmerken van verschillende Persoonlijkheidsstoornissen hebt.
BPS= Borderline Persoonlijkheidsstoornis
[ Bericht 9% gewijzigd door _Hestia_ op 31-08-2018 23:10:37 ]
Thnx, duidelijk.quote:
[..]
PTSS=Post Traumatische Stress Stoornis
De C in C-PTSS staat dan voor Complexe.
PS= Persoonlijkheidsstoornis
NAO=Niet Anderszins Omschreven. Dus dat houdt in dat je niet aan genoeg kenmerken van een Persoonlijkheidsstoornis voldoet om echt de diagnose te krijgen, maar wel last van een aantal kenmerken hebt waardoor je belemmert wordt. Of dat je bijvoorbeeld kenmerken van verschillende Persoonlijkheidsstoornissen hebt.
BPS= Borderline Persoonlijkheidsstoornis
Ik doe aan ASP. (antisociale persoonlijkheidsstoornis), al zit ik meer in het psychopathische gedeelte van het spectrum.. Maar daar ruziën de geleerden nogal over
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Geen dank. Maar wat is nu het plan bij jou dan? Je hebt die diagnose nog maar net dus, de geleerden ruziën er nog over, krijg je al wel iets van begeleiding verder?quote:
[..]
Thnx, duidelijk.
Ik doe aan ASP. (antisociale persoonlijkheidsstoornis), al zit ik meer in het psychopathische gedeelte van het spectrum.. Maar daar ruziën de geleerden nogal over
Ik moet mijn gevoel per dagdeel bijhouden, op een schaal van 1 - 10.. Dat is makkelijk... een 5 ( mijn baseline zeg maar, wat ik altijd voelquote:
[..]
Geen dank. Maar wat is nu het plan bij jou dan? Je hebt die diagnose nog maar net dus, de geleerden ruziën er nog over, krijg je al wel iets van begeleiding verder?
) komende vrijdag weer een sessie..en vanaf dan wekelijks.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Maar dat is dan gewoon een praatsessie met een psycholoog? Of ook echt volgens een methode?quote:
[..]
Ik moet mijn gevoel per dagdeel bijhouden, op een schaal van 1 - 10.. Dat is makkelijk... een 5 ( mijn baseline zeg maar, wat ik altijd voel
En er zijn neem ik aan naast je baseline wel gebeurtenissen waardoor die 5 hoger of lager wordt?
Methode komt wel, hangt erg in de lucht.. ze is er druk mee bezig...Het is ook moeilijk, zo een diagnose.quote:
[..]
Maar dat is dan gewoon een praatsessie met een psycholoog? Of ook echt volgens een methode?
En er zijn neem ik aan naast je baseline wel gebeurtenissen waardoor die 5 hoger of lager wordt?
Mwoa... ik ging vandaag wat hoger.. ik weet niet waarom, wel wat het veroorzaakte.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Herken je daarin ook zelf iets?quote:
[..]
Thnx, duidelijk.
Ik doe aan ASP. (antisociale persoonlijkheidsstoornis), al zit ik meer in het psychopathische gedeelte van het spectrum.. Maar daar ruziën de geleerden nogal over
90% van mijn leven werd duidelijk door de diagnose. Dus ja,quote:
[..]
Herken je daarin ook zelf iets?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Wil je daar voorbeelden van noemen hoe dat bij je werkt?quote:
[..]
90% van mijn leven werd duidelijk door de diagnose. Dus ja,
Dat hoeven overigens geen persoonlijke voorbeelden te zijn.
Mijn hele leven werd altijd goedgepraat, door ouders, huisarts, psycholoog, zelfs kindpsychiater.... Ja, het ligt aan de moeilijke scheiding (ik manipuleer mensen vanaf mijn 6e), daarna: ja, ligt aan je coming out, dat maak je makkelijker door agressief gedrag...quote:
[..]
Wil je daar voorbeelden van noemen hoe dat bij je werkt?
Dat hoeven overigens geen persoonlijke voorbeelden te zijn.
Alles bij elkaar, waren die zaken nooit de oorzaak, maar de trigger.
Nu, op mijn 36, ga ik naar een psycholoog, omdat ik het gevoel heb dat ik de controle verlies... Vaker en heftiger boos, meer rage, dan boos)..
Psych vind het wel leuk natuurlijk, toen ze over de 1e schrik heen was. Maar tot nu toe, zijn we nog steeds bezig met de intake
[ Bericht 25% gewijzigd door Burner82 op 01-09-2018 22:00:11 ]
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Mijn vader is narcistisch. Hij heeft bij sommige gelegenheden echt moeite om te begrijpen wat iemand anders zou kunnen voelen. Zo wilde hij bijvoorbeeld een keer pertinent niet op mijn 30e verjaardag komen omdat mijn moeder erbij was en hij begreep het echt niet dat ik daar verdrietig door zou worden. Ik zie ook bij hem dat wanneer iemand zich kwetsbaar opstelt als gevolg van een heftige situatie hij het niet met die persoon te doen krijgt, maar juist heel geïrriteerd wordt. Ik zie dan aan hem dat hij zich heel erg in moet houden. (Dat lukt hem overigens meestal wel. De meesten hebben dan niks in de gaten. Maar ik zie bij hem op één of andere manier dat de boosheid enorm oploopt.)
Herken jij dat ook?
Herken jij dat ook?
Ik snap mensen vaak niet, Ik heb niks tegen mensen, maar ook niet met ze..... Op het werk zie ik ze vaak praten over van alles en nog wat, ik snap dat niet. Ik heb moeten leren dat vragen naar hoe het weekend was, aardig is. En dan nog is mijn reactie op die vraag krijgen: ja wel goed.. *weglopend*.quote:
Mijn vader is narcistisch. Hij heeft bij sommige gelegenheden echt moeite om te begrijpen wat iemand anders zou kunnen voelen. Zo wilde hij bijvoorbeeld een keer pertinent niet op mijn 30e verjaardag komen omdat mijn moeder erbij was en hij begreep het echt niet dat ik daar verdrietig door zou worden. Ik zie ook bij hem dat wanneer iemand zich kwetsbaar opstelt als gevolg van een heftige situatie hij het niet met die persoon te doen krijgt, maar juist heel geïrriteerd wordt. Ik zie dan aan hem dat hij zich heel erg in moet houden. (Dat lukt hem overigens meestal wel. De meesten hebben dan niks in de gaten. Maar ik zie bij hem op één of andere manier dat de boosheid enorm oploopt.)
Herken jij dat ook?
Dus ja, ik snap het wel, maar van de andere kant zijn er de sociale vaardigheden ingestampt bij mij.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Hoe bedoel je dat? Dat je weet hoe je moet reageren omdat je het zo geleerd hebt maar niet die interactie voelt?quote:
Dus ja, ik snap het wel, maar van de andere kant zijn er de sociale vaardigheden ingestampt bij mij.
Stel dat je bijvoorbeeld 1000 euro nodig hebt en in je omgeving is iemand die toevallig een erfenis heeft gehad van 10000 euro. Ben je dan vaardig om het vertrouwen van die persoon te winnen, zodat hij je dat geld uitleent?
En hij gaat je op den duur vragen wanneer je het weer terug gaat betalen. Maar het geld heb je er doorheen gejaagd. Weet je dan goed wat je moet zeggen om bij hem weer het vertrouwen te winnen dat je het heus snel terug gaat geven?
Of ben je bij dat soort situaties juist erg onhandig?
Ik proef enige vijandigheid...quote:
[..]
Hoe bedoel je dat? Dat je weet hoe je moet reageren omdat je het zo geleerd hebt maar niet die interactie voelt?
Stel dat je bijvoorbeeld 1000 euro nodig hebt en in je omgeving is iemand die toevallig een erfenis heeft gehad van 10000 euro. Ben je dan vaardig om het vertrouwen van die persoon te winnen, zodat hij je dat geld uitleent?
En hij gaat je op den duur vragen wanneer je het weer terug gaat betalen. Maar het geld heb je er doorheen gejaagd. Weet je dan goed wat je moet zeggen om bij hem weer het vertrouwen te winnen dat je het heus snel terug gaat geven?
Of ben je bij dat soort situaties juist erg onhandig?
Verder, ja, ja, ja, ja. Ik vraag me alleen af waarom je denkt dat ik het geld er doorheen zou jagen...
Ik ben niet handig of onhandig in dat soort situaties. Ik krijg wat ik nodig heb, en betaal terug als het kan. Niet zo moeilijk,
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
![twenty one pilots: Car Radio [OFFICIAL VIDEO]](https://i.ytimg.com/vi/92XVwY54h5k/0.jpg)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Neequote:
Ik wilde nagaan of het wel klopt. Ik ken meerdere mensen die de diagnose APS of narcisme hebben gekregen maar dat bleek achteraf niet te kloppen.
Vaak stellen psychologen diagnosen op basis van gedragskenmerken die zij constateren en bij een x-aantal daarvan krijg je een diagnose. Er wordt dan niet echt gekeken naar de samenhang en het hele plaatje; het is dan een optelsom van gedragskenmerken = diagnose. Het komt helaas vaak voor dat mensen jarenlang voor iets heel anders worden behandeld.
N.a.v. je vorige post waarin je zegt dat je je gedrag hebt aangeleerd dacht ik of dat ook bij jou het geval kan zijn. Het feit dat je kan manipuleren betekent ook dat je mensen kan inschatten en dan is autisme minder waarschijnlijk. Verder herken jij je erin, dus je bent dan waarschijnlijk gelukkig niet op een dwaalspoor gebracht.
Als jij je leven op de rit krijgt, kan je misschien juist veel succes in bijvoorbeeld het zakenleven krijgen. Een werkgever die bijvoorbeeld incompetente werknemers niet wilt ontslaan omdat hij ze niet wilt kwetsen, is misschien wel een aardig persoon, maar het maakt hem niet succesvol als zakenman. Als je daarin goed wilt functioneren, moet je je niet door gevoelens van medelijden laten sturen. Als jij dat minder hebt dan anderen, kan je veel objectiever naar dingen kijken.
Gelukkig deed je dat niet al te opzichtigquote:
[..]
Nee
Ik wilde nagaan of het wel klopt. Ik ken meerdere mensen die de diagnose APS of narcisme hebben gekregen maar dat bleek achteraf niet te kloppen.
Vaak stellen psychologen diagnosen op basis van gedragskenmerken die zij constateren en bij een x-aantal daarvan krijg je een diagnose. Er wordt dan niet echt gekeken naar de samenhang en het hele plaatje; het is dan een optelsom van gedragskenmerken = diagnose. Het komt helaas vaak voor dat mensen jarenlang voor iets heel anders worden behandeld.
N.a.v. je vorige post waarin je zegt dat je je gedrag hebt aangeleerd dacht ik of dat ook bij jou het geval kan zijn. Het feit dat je kan manipuleren betekent ook dat je mensen kan inschatten en dan is autisme minder waarschijnlijk. Verder herken jij je erin, dus je bent dan waarschijnlijk gelukkig niet op een dwaalspoor gebracht.
Als jij je leven op de rit krijgt, kan je misschien juist veel succes in bijvoorbeeld het zakenleven krijgen. Een werkgever die bijvoorbeeld incompetente werknemers niet wilt ontslaan omdat hij ze niet wilt kwetsen, is misschien wel een aardig persoon, maar het maakt hem niet succesvol als zakenman. Als je daarin goed wilt functioneren, moet je je niet door gevoelens van medelijden laten sturen. Als jij dat minder hebt dan anderen, kan je veel objectiever naar dingen kijken.
Maar het klopt. De meeste mensen denken aan Dexter, of aan de daders bij Criminal Minds, terwijl het in het echte leven, vaker voorkomt dan je zou denken. Vooral bij CEO's en mensen in de financiële wereld.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Hoe verklaren jullie de "afspraak" die je hebt iedere week, op het werk?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Niet. Ik heb gewoon verteld wat er aan de hand was. Overigens wel pas nadat ik een collega posttraumatische stress had bezorgd door mijn gedrag, publiekelijk was uitgevallen naar mijn chef en bijna een gat in de deur had geslagen (de deur won). Openheid leek mij toen beter dan ontslag. En mijn collega's waren en zijn een stuk begripvoller dan ik verwacht had.quote:
Hoe verklaren jullie de "afspraak" die je hebt iedere week, op het werk?
Never explain, never apologize.
De bedoeling is eigenlijk dat ik dat ga voorkomenquote:
[..]
Niet. Ik heb gewoon verteld wat er aan de hand was. Overigens wel pas nadat ik een collega posttraumatische stress had bezorgd door mijn gedrag, publiekelijk was uitgevallen naar mijn chef en bijna een gat in de deur had geslagen (de deur won). Openheid leek mij toen beter dan ontslag. En mijn collega's waren en zijn een stuk begripvoller dan ik verwacht had.
dus er ligt ook nog woede-therapie in het verschiet... Nog meer afspraken....
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ik was (en ben) ervan overtuigd dat ik vanmorgen een gesprek heb gehad met 1 van mijn beste vrienden (via whatsapp). Toen hij zei dat het gisteren was, dacht ik eerst dat hij zat te dollen met me... Maar het was echt gistermiddag, toen ik net thuis kwam van werk en winkel...
Ik snap er echt geen klote van.. Iemand al eens zoiets meegemaakt?
Ik snap er echt geen klote van.. Iemand al eens zoiets meegemaakt?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Dat klinkt een beetje als dissociatie. Ik herken het wel, bij mij is dat een teken dat de stress te hoog oploopt en dat ik gas terug moet nemen om te voorkomen dat ik meer psychotische verschijnselen krijg.quote:
Ik was (en ben) ervan overtuigd dat ik vanmorgen een gesprek heb gehad met 1 van mijn beste vrienden (via whatsapp). Toen hij zei dat het gisteren was, dacht ik eerst dat hij zat te dollen met me... Maar het was echt gistermiddag, toen ik net thuis kwam van werk en winkel...
Ik snap er echt geen klote van.. Iemand al eens zoiets meegemaakt?
Never explain, never apologize.
Gewoon door open en eerlijk te zijn.quote:
Hoe verklaren jullie de "afspraak" die je hebt iedere week, op het werk?
Zou het beste zijn. Van de andere kant, geen idee of de geruchten die er nu vast wel zullen zijn, niet erger zijnquote:
[..]
Gewoon door open en eerlijk te zijn.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
List of famous people with a Cluster B PD
Ik vond zojuist dit. Ik dacht: goh, van sommigen had ik het toch niet verwacht.
Maar ik zie zojuist dat het gewoon op een forum staat en vooral gebaseerd is op speculaties
Toch bij deze ff posten. Het kan weleens steunend zijn om nog eens te lezen dat beroemde mensen ook last kunnen hebben van problemen die jij ook hebt. En dat je je zodoende geen loser hoeft te voelen.
Ik vond zojuist dit. Ik dacht: goh, van sommigen had ik het toch niet verwacht.
Maar ik zie zojuist dat het gewoon op een forum staat en vooral gebaseerd is op speculaties
Toch bij deze ff posten. Het kan weleens steunend zijn om nog eens te lezen dat beroemde mensen ook last kunnen hebben van problemen die jij ook hebt. En dat je je zodoende geen loser hoeft te voelen.
Vooral de eerste reactie op die lijst: "You missed Spongebob Squarepants."quote:
List of famous people with a Cluster B PD
Ik vond zojuist dit. Ik dacht: goh, van sommigen had ik het toch niet verwacht.
Maar ik zie zojuist dat het gewoon op een forum staat en vooral gebaseerd is op speculaties
Toch bij deze ff posten. Het kan weleens steunend zijn om nog eens te lezen dat beroemde mensen ook last kunnen hebben van problemen die jij ook hebt. En dat je je zodoende geen loser hoeft te voelen.
. Nu ik erover nadenk is Spongebob best een goede manier om persoonlijkheidsstoornissen uit te leggen. Cluster A, B en C komen alledrie wel voor bij hem.
Never explain, never apologize.
Als we het over cartoons hebben, denk ik eerder aan Eric Cartman van South Park. Die wordt wel heel goed neergezet als iemand met een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Niet alleen met cliché's, maar ook dat hij emoties van anderen niet snapt. Dan lijkt het in eerste instantie dat hij zijn best doet om te willen snappen wat het nou is wat anderen voelen en hoe hij zijn leven kan beteren. En uiteindelijk blijkt hij dat alleen maar te doen voor zijn eigen gewin. Prachtig ook hoe hij alles verdraait en zelf denkt een soort wereldverbeteraar te zijn, terwijl zijn motieven zo fout zijn als het maar kan. En hij weet overal mee weg te komen.quote:
[..]
Vooral de eerste reactie op die lijst: "You missed Spongebob Squarepants."
Ik ben vandaag iets opener geweest naar mijn psycholoog.. Ze wil me nu sterk aanraden om eens met een psychiater te praten, over medicatie.... Ze heeft het over incidentele medicatie, voor als het nodig is, maar ik denk dat een psychiater er anders over denkt...
Ik pak nooit iets sterkers dan een paracetam
Dus tenzij er iets is als een wonderpil, op het moment dat het nodig is... Wat is jullie ervaring ermee?..
(PS: dat is als ik al die pil al zou nemen op dat moment..)
[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 14-09-2018 22:46:16 ]
Ik pak nooit iets sterkers dan een paracetam
Dus tenzij er iets is als een wonderpil, op het moment dat het nodig is... Wat is jullie ervaring ermee?..
(PS: dat is als ik al die pil al zou nemen op dat moment..)
[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 14-09-2018 22:46:16 ]
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ze heeft me wel het hele crisis-apparaat uitgelegd. werkt beter dan 113.. (en ik ben niet suicidaal, maar moest toch wat he)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Voor welke momenten zou je eventueel medicatie krijgen?quote:
Ik ben vandaag iets opener geweest naar mijn psycholoog.. Ze wil me nu sterk aanraden om eens met een psychiater te praten, over medicatie.... Ze heeft het over incidentele medicatie, voor als het nodig is, maar ik denk dat een psychiater er anders over denkt...
Ik pak nooit iets sterkers dan een paracetam
Dus tenzij er iets is als een wonderpil, op het moment dat het nodig is... Wat is jullie ervaring ermee?..
(PS: dat is als ik al die pil al zou nemen op dat moment..)
Mijn agressie bouwt op tot een bepaald moment.. tot nu toe verlies ik de controle nog niet, maar zit er soms, naja, wat is kleinste wat je je kunt voorstellen, vanaf..quote:
[..]
Voor welke momenten zou je eventueel medicatie krijgen?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Je wilt die controle niet verliezen toch? En die medicijnen zouden kunnen helpen om dat te voorkomen, dus waarom zou je dat niet proberen?quote:
[..]
Mijn agressie bouwt op tot een bepaald moment.. tot nu toe verlies ik de controle nog niet, maar zit er soms, naja, wat is kleinste wat je je kunt voorstellen, vanaf..
Iets sterkers dan paracetamol slik ik eigenlijk niet...quote:
[..]
Je wilt die controle niet verliezen toch? En die medicijnen zouden kunnen helpen om dat te voorkomen, dus waarom zou je dat niet proberen?
Misschien hoop ik dat mijn psych iets kan doen?
Want even doorredenerend, waarom laat ik me niet opnemen, werkt ook toch?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ik herken het heel erg. En er zijn nog heel veel mensen die dit ook hebben, maar de meesten daarvan ontkennen dat voor zichzelf, laat staan dat ze ervoor uitkomen. Agressie is nogal een taboe, terwijl het iets is wat in ieder mens zit en wat mensen ook op een constructieve manier kunnen toepassen.quote:
Heb je manieren om sowieso energie of spanning te uiten? Doe je aan sport? Je kan je dan iig fysiek ontladen, waardoor je het voor een deel ook kwijtraakt in je hoofd. Bij sommigen helpt een vechtsport als kickboksen, maar bij mij kan dat averechts werken. Als ik train met mensen die chill en relaxed in de omgang zijn, gaat het allemaal OK en ga ik mij goed voelen. Maar bij agressieve haantjes gaat het helemaal fout.
Bij mij helpt het ook om me onder mensen te begeven waarbij ik mij prettig voel en die voor mij als een soort rolmodel voelen. Of als ik in de drukke stad ben en ik zie mensen die mij op een of andere manier inspireren wat betreft hoe ik in het leven wil staan. Dat is bij jou misschien heel anders, maar er zijn vast plaatsen waar jij je goed bij voelt.
Andersom probeer mensen en plekken te vermijden waarbij je je niet goed voelt. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik kan zelf heel slecht tegen mensen die hun zwakheid exploiteren. Bij mij in de buurt zie ik weleens een vent in zo'n invalidenscooter die mij niet helemaal 100 lijkt en dan heeft hij ook een vlaggetje op die scooter.
Die hele uitstraling van hem triggert bij mij zoveel agressie! Het blijft gelukkig bij gedachten, maar in mijn gedachten heb ik die kerel al heel vaak met een end hout helemaal verrot geslagen 
Ik ben zelf op zoek naar een lichaamsgerichte therapie. Ik wil sowieso wat meer uit mijn hoofd en wat meer voelen. Bij mij lijkt agressie een soort los component. Op momenten dat ik het echt nodig heb, verlam ik en voel ik het niet. En bij hele kleine dingetjes kan het binnen milliseconden van 0 tot 10 oplopen. Ik kan mezelf tot nu toe altijd beheersen en heb geen losse handjes ofzo. Maar de zelfbeheersing voelt voor mij als een grassprietje waar ik aanhang om niet in de afgrond te storten.
Die woede uitbarstingen heb ik altijd al gehad, van kinds af aan. Al was ik eigenlijk een rustige introverte jongen (lees: laat me met rust en alleen), maar soms was ik alles zat, pakte het eerste de beste ding dat in de buurt was en gooide dat door de kamer.quote:Op zaterdag 15 september 2018 01:58 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ik herken het heel erg. En er zijn nog heel veel mensen die dit ook hebben, maar de meesten daarvan ontkennen dat voor zichzelf, laat staan dat ze ervoor uitkomen. Agressie is nogal een taboe, terwijl het iets is wat in ieder mens zit en wat mensen ook op een constructieve manier kunnen toepassen.
Heb je manieren om sowieso energie of spanning te uiten? Doe je aan sport? Je kan je dan iig fysiek ontladen, waardoor je het voor een deel ook kwijtraakt in je hoofd. Bij sommigen helpt een vechtsport als kickboksen, maar bij mij kan dat averechts werken. Als ik train met mensen die chill en relaxed in de omgang zijn, gaat het allemaal OK en ga ik mij goed voelen. Maar bij agressieve haantjes gaat het helemaal fout.
Bij mij helpt het ook om me onder mensen te begeven waarbij ik mij prettig voel en die voor mij als een soort rolmodel voelen. Of als ik in de drukke stad ben en ik zie mensen die mij op een of andere manier inspireren wat betreft hoe ik in het leven wil staan. Dat is bij jou misschien heel anders, maar er zijn vast plaatsen waar jij je goed bij voelt.
Andersom probeer mensen en plekken te vermijden waarbij je je niet goed voelt. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik kan zelf heel slecht tegen mensen die hun zwakheid exploiteren. Bij mij in de buurt zie ik weleens een vent in zo'n invalidenscooter die mij niet helemaal 100 lijkt en dan heeft hij ook een vlaggetje op die scooter.
Ik ben zelf op zoek naar een lichaamsgerichte therapie. Ik wil sowieso wat meer uit mijn hoofd en wat meer voelen. Bij mij lijkt agressie een soort los component. Op momenten dat ik het echt nodig heb, verlam ik en voel ik het niet. En bij hele kleine dingetjes kan het binnen milliseconden van 0 tot 10 oplopen. Ik kan mezelf tot nu toe altijd beheersen en heb geen losse handjes ofzo. Maar de zelfbeheersing voelt voor mij als een grassprietje waar ik aanhang om niet in de afgrond te storten.
Ik heb ook (zo goed als geen) emoties. De enige emotie die ik ken is woede/rage.
Ik fitness en heb momenteel een fysiek redelijk zware baan, dat helpt een beetje. Ik heb veel vechtsporten gedaan, maar dat helpt natuurlijk niet echt, als je weet dat je zo kunt ontploffen (ja, ik heb het geregeld gebruikt toen ik nog op stap ging
)Mijn probleem is vooral dat ik een hekel heb aan mensen die stomme dingen doen, domme dingen doen, irritant zijn, de baas willen spelen... Daarmee heb ik dus 99.9999% van de mensheid omschreven. Er word dan van je verwacht dat je aardig bent, sociaal doet etc...Dus aan het eind van de dag ben ik kapot moe en zo gespannen als een snaar.
Vanmiddag heb ik verjaardagsfeestje van mijn stiefvader... 3-4 uur MAX hou ik vol, daarna ben ik weg. Ik trek dat gewoon echt slecht, mensen om me heen.
En tot nu toe (naja, zeg tot 1.5 jaar geleden) had ik de controle erover. Toen heeft een manager me zo ver gepusht, dat als ik hem was tegengekomen, ik hem had vermoord zonder na te denken of te knipperen.
Sindsdien is mijn controle-knopje kapot
Vooral in de winkel kan het snel gaan... dat is echt een magneet voor achterlijke mensen..
De 1e minuut gaat nog wel, daarna vliegen er links en rechts wat karretjes en mandjes aan de kant, tot het punt dat ik de rest van de boodschappen maar oversla en rechtstreeks naar de kassa ga/gewoon de winkel uit loop, omdat er anders echt gewonden gaan vallen.
(Dit alles onder motto: goed verhaal, lekker kort
)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Hahaha mensen die hun zwakheid exploiteren. Dat vind ik goed gezegd, het uwv biedt immers een iets hogere uitkering dan bijstand geloof ik en je kunt altijd wel extra subsidies binnenharken of desnoods een crowdfunding actie beginnen voor een vakantie als je maar zielig genoeg doet. Ik word zelf ook geirriteerd door dat soort mensen , van die mensen die half over je heen rijden met gehandicapten wagentjes en boos worden als je niet snel genoeg opzij gaat, die altijd zuchten en steunen en boos worden als ze geen sympathie en steun krijgen. Maar net als agressie zit depressiviteit, gemakzucht en het gebruikmaken van anderen ook in ieder mens denk ik..quote:
Andersom probeer mensen en plekken te vermijden waarbij je je niet goed voelt. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik kan zelf heel slecht tegen mensen die hun zwakheid exploiteren. Bij mij in de buurt zie ik weleens een vent in zo'n invalidenscooter die mij niet helemaal 100 lijkt en dan heeft hij ook een vlaggetje op die scooter.
Ik ben zelf op zoek naar een lichaamsgerichte therapie. Ik wil sowieso wat meer uit mijn hoofd en wat meer voelen. Bij mij lijkt agressie een soort los component. Op momenten dat ik het echt nodig heb, verlam ik en voel ik het niet. En bij hele kleine dingetjes kan het binnen milliseconden van 0 tot 10 oplopen. Ik kan mezelf tot nu toe altijd beheersen en heb geen losse handjes ofzo. Maar de zelfbeheersing voelt voor mij als een grassprietje waar ik aanhang om niet in de afgrond te storten.
Dat laatste denk ik dat die psychiater wil veranderen bij Burner82 met medicatie. Is dat niet iets voor jou, aangezien jij nog wel in psychiaters gelooft? Maar er zijn ook natuurlijke middelen om agressie direct te verminderen zoals magnesium en kalmerende kruiden.
Ik herken dit wel, niet met de agressie in de mate die jij beschrijft maar wel het gevoel. Ik haat mensen en tegelijkertijd haat ik ze ook weer niet. Ik haat vooral mensenmassa's. Voor onbekende andere mensen heb je nog geen empathie. Pas als je ze leert kennen dan kun je ze hun vele gebreken , die je zelf natuurlijk ook hebt moeizaam vergeven, dat heb ik ten minste. Dus als ik door een drukke plek loop is het enige wat ik aan 1 stuk door doe me ergeren aan de aanwezigheid van anderen. Maar volgens mij doet iedereen dat de mate ervan verschilt alleen. Het helpt bij mij een beetje als ik zeg dat de straat niet prive bezit is of zo..., maar ik irriteer me er vooral aan misschien omdat ik zelf geen kinderen heb en anderen dan (zo verzin ik het) per ongeluk zonder nadenken 5 kinderen krijgen die ze alleen maar opvoeden omdat aborteren of laten adopteren niet mag van anderen , of zelf gewoon graag 5 kinderen willen zonder op de consequenties voor anderren te letten en dan maakt dit soort gedrag de wereld dus voller.. Zo denk ik.,, maar als ik dan denk, ben blij dat ik zelf besta, ik ben vroeger ook hinderlijk geweest op straat in die kinderwagen en met gekrijs, voor sommigen was het de allergrootste wens om moeder te worden en verder niks, ze offeren zichzelf ook op of zo dan kan ik het relativeren.quote:
Mijn probleem is vooral dat ik een hekel heb aan mensen die stomme dingen doen, domme dingen doen, irritant zijn, de baas willen spelen... Daarmee heb ik dus 99.9999% van de mensheid omschreven. Er word dan van je verwacht dat je aardig bent, sociaal doet etc...Dus aan het eind van de dag ben ik kapot moe en zo gespannen als een snaar.
Vanmiddag heb ik verjaardagsfeestje van mijn stiefvader... 3-4 uur MAX hou ik vol, daarna ben ik weg. Ik trek dat gewoon echt slecht, mensen om me heen.
Bij jou is het echt een probleem omdat je de zelfbeheersing aan het verliezen bent. Gelukkig wordt daar nu iets aan gedaan met medicatie.
[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 15-09-2018 09:21:05 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ben je uit ge-edit? anders wordt het een warrig verhaalquote:
[..]
Hahaha mensen die hun zwakheid exploiteren. Dat vind ik goed gezegd, het uwv biedt immers een iets hogere uitkering dan bijstand geloof ik en je kunt altijd wel extra subsidies binnenharken of desnoods een crowdfunding actie beginnen voor een vakantie als je maar zielig genoeg doet. Ik word zelf ook geirriteerd door dat soort mensen , van die mensen die half over je heen rijden met gehandicapten wagentjes en boos worden als je niet snel genoeg opzij gaat, die altijd zuchten en steunen en boos worden als ze geen sympathie en steun krijgen. Maar net als agressie zit depressiviteit, gemakzucht en het gebruikmaken van anderen ook in ieder mens denk ik..
Dat laatste denk ik dat die psychiater wil veranderen bij Burner82 met medicatie. Is dat niet iets voor jou, aangezien jij nog wel in psychiaters gelooft? Maar er zijn ook natuurlijke middelen om agressie direct te verminderen zoals magnesium en kalmerende kruiden.
[..]
Ik herken dit wel, niet met de agressie in de mate die jij beschrijft maar wel het gevoel. Ik haat mensen en tegelijkertijd haat ik ze ook weer niet. Ik haat vooral mensenmassa's. Voor onbekende andere mensen heb je nog geen empathie. Pas als je ze leert kennen dan kun je ze hun vele gebreken , die je zelf natuurlijk ook hebt moeizaam vergeven, dat heb ik ten minste. Dus als ik door een drukke plek loop is het enige wat ik aan 1 stuk door doe me ergeren aan de aanwezigheid van anderen. Maar volgens mij doet iedereen dat, de mate ervan verschilt alleen. Het helpt bij mij een beetje als ik zeg dat de straat niet prive bezit is of zo..., maar ik irriteer me er vooral aan misschien omdat ik zelf geen kinderen heb en anderen dan (zo verzin ik het) per ongeluk zonder nadenken 5 kinderen krijgen die ze alleen maar opvoeden omdat aborteren of laten adopteren niet mag van anderen , of zelf gewoon graag 5 kinderen willen zonder op de consequenties voor anderren te letten en dan maakt dit soort gedrag de wereld dus voller.. Zo denk ik.,, maar als ik dan denk, ben blij dat ik zelf besta, ik ben vroeger ook hinderlijk geweest op straat in die kinderwagen en met gekrijs of zo dan kan ik het relativeren.
Bij jou is het echt een probleem omdat je de zelfbeheersing aan het verliezen bent. Gelukkig wordt daar nu iets aan gedaan met medicatie.
De psycholoog heeft me gevraagd eens na te denken over een gesprek met een psychiater, ivm medicatie.
Daar kan ik (redelijk) kort over zijn: Ik wil best praten erover, maar ik ga geen chronische medicatie slikken. Als er iets is, dat ik bij een acute rage-aanval kan pakken, ok.
En geloof mij, een magnesium tabletje gaat niet werken.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Wat wil je dan wel? Als je zo vaak aanvallen hebt dat het je hindert in dagelijks leven, en jij wil dan een tabletje nemen, dan moet je ze chronisch slikken tenzij het vanzelf overgaatquote:
Ben je uit ge-edit? anders wordt het een warrig verhaal
De psycholoog heeft me gevraagd eens na te denken over een gesprek met een psychiater, ivm medicatie.
Daar kan ik (redelijk) kort over zijn: Ik wil best praten erover, maar ik ga geen chronische medicatie slikken. Als er iets is, dat ik bij een acute rage-aanval kan pakken, ok.
En geloof mij, een magnesium tabletje gaat niet werken.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
quote:
Ik wacht vanaf nu een half uur met antwoorden... Je edit je suf.quote:Als er iets is, dat ik bij een acute rage-aanval kan pakken, ok.
Het kan best zijn dat ze dat graag willen, dat ik ze chronisch ga slikken, maar dan zullen ze toch wel met hele goede argumenten moeten komen.
Dan heb ik liever die aanvallen, dan dat ik suf door het leven moet. Woede is de enige emotie die ik voel he.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Op die manier, je wilt de aanvallen niet voorkomen maar voorkomen dat het escaleert met tabletje.quote:
Ik wacht vanaf nu een half uur met antwoorden... Je edit je suf.
Het kan best zijn dat ze dat graag willen, dat ik ze chronisch ga slikken, maar dan zullen ze toch wel met hele goede argumenten moeten komen.
Dan heb ik liever die aanvallen, dan dat ik suf door het leven moet. Woede is de enige emotie die ik voel he.
Ja dat begrijp ik, nou ben benieuwd wat ze je voor gaan schrijven. Zal wel een benzo zijn dan als je die nog niet heb gehad, volgens mij zijn benzo's het enige dat zr hebben, of er zijn nog meer dingen ibijgekomen inmiddels
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik heb nog nooit medicatie gehad, weet er ook helemaal niks van (ik doe aan zelfmedicatie dmv bierquote:
[..]
Op die manier, je wilt de aanvallen niet voorkomen maar voorkomen dat het escaleert met tabletje.
Ja dat begrijp ik, nou ben benieuwd wat ze je voor gaan schrijven. Zal wel een benzo zijn dan als je die nog niet heb gehad, volgens mij zijn benzo's het enige dat zr hebben, of er zijn nog meer dingen ibijgekomen inmiddels
). Ik heb vrijdag pas weer afspraak bij de psych... en als ik dan ja zeg, komt er een keer een afspraak bij een psychiater (al heb ik het gevoel dat ze die afspraak stiekem al gemaakt heeft voor het geval dat ik ja zeg...)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Update: verjaardag afgezegd...
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Snap ik. Het lijkt mij goed om sowieso heel uitgebreid te bespreken wat het voor medicatie is, wat het met je doet, wat je ervan merkt en wat voor profijt jij daar van kan ervaren.quote:
Het kan best zijn dat ze dat graag willen, dat ik ze chronisch ga slikken, maar dan zullen ze toch wel met hele goede argumenten moeten komen.
Dan heb ik liever die aanvallen, dan dat ik suf door het leven moet. Woede is de enige emotie die ik voel he.
Ik heb niet lang geleden een docu op YouTube gezien over psychopatie. Er schijnt een drug te bestaan waardoor het empathisch vermogen bij mensen verhoogd wordt en dat werkt ook bij veel mensen die (in brede zin van het woord) psychopaat zijn. Misschien is dat hetzelfde middel waar ze bij jou aan denken?
Het zou kunnen dat als je zoiets slikt niet zozeer ervaart dat de woede minder wordt maar wel dat je meer vat krijgt op hoe je ermee omgaat. Bijvoorbeeld dat wanneer iemand je in jouw beleving intimideert je nog steeds wel boos bent, maar de impuls om hem te slaan minder ervaart en niet heel hard je best moet doen jezelf onder controle te houden.
Boosheid is een normale emotie die iedereen heeft: daar ben je echt niet anders in dan wie dan ook. De meeste mensen kunnen denk ik beter op die momenten de gevolgen inschatten als ze daar uiting aan zouden geven. Iedereen maakt weleens mee zo boos op iemand te zijn dat je hem echt wat aan wilt doen, maar de meesten hebben een soort rem die automatisch opduikt en verhindert dat ze dingen gaan doen waar ze later spijt van zouden kunnen krijgen.
Verder gaat het helaas niet zo makkelijk; een pilletje slikken om bepaalde emoties weg te krijgen. Verder zijn er heel veel factoren die van invloed zijn op wat je nu denkt, voelt en doet. Als je je hele leven vaak hebt meegemaakt dat mensen negatief op jou reageren, je niet begrijpen en je niet accepteren, is het ook niet zo raar dat je nu heel vaak woede naar mensen in general voelt.
Ik heb ruim 10 jaar geleden klinische groepstherapie gevolgd voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen. Daar zaten ook een paar mensen met ASPS tussen. Ook bij hen sloeg de behandeling aan in die zin dat ze beter in hun vel kwamen te zitten, zich socialer naar anderen konden opstellen en minder depressie, sociale angst, woede en haat voelden, waardoor er plaats kwam voor ander soort emoties.
Ik ben zelf ook veranderd door die behandeling. Eigenlijk vooral door mijn groepsgenoten en de hele groepsdynamiek. Van mensen waarmee ik goed kon opschieten heb ik veel steun en begrip gehad. Maar ook mensen waarmee ik altijd conflicten had, hebben mij kunnen helpen. Want mensen die je niet mag zal je overal wel tegenkomen en je moet daar toch mee dealen. Ik heb wel geleerd minder bevooroordeeld te zijn en mensen niet zo snel als goed of fout te zien. Als ik problemen heb met iemand zijn gedrag wil dat nog niet zeggen dat ik daarmee de persoon op zich haat en minacht.
Ja, die medicatie ga ik sowieso goed bespreken..quote:
[..]
Snap ik. Het lijkt mij goed om sowieso heel uitgebreid te bespreken wat het voor medicatie is, wat het met je doet, wat je ervan merkt en wat voor profijt jij daar van kan ervaren.
Ik heb niet lang geleden een docu op YouTube gezien over psychopatie. Er schijnt een drug te bestaan waardoor het empathisch vermogen bij mensen verhoogd wordt en dat werkt ook bij veel mensen die (in brede zin van het woord) psychopaat zijn. Misschien is dat hetzelfde middel waar ze bij jou aan denken?
Het zou kunnen dat als je zoiets slikt niet zozeer ervaart dat de woede minder wordt maar wel dat je meer vat krijgt op hoe je ermee omgaat. Bijvoorbeeld dat wanneer iemand je in jouw beleving intimideert je nog steeds wel boos bent, maar de impuls om hem te slaan minder ervaart en niet heel hard je best moet doen jezelf onder controle te houden.
Boosheid is een normale emotie die iedereen heeft: daar ben je echt niet anders in dan wie dan ook. De meeste mensen kunnen denk ik beter op die momenten de gevolgen inschatten als ze daar uiting aan zouden geven. Iedereen maakt weleens mee zo boos op iemand te zijn dat je hem echt wat aan wilt doen, maar de meesten hebben een soort rem die automatisch opduikt en verhindert dat ze dingen gaan doen waar ze later spijt van zouden kunnen krijgen.
Verder gaat het helaas niet zo makkelijk; een pilletje slikken om bepaalde emoties weg te krijgen. Verder zijn er heel veel factoren die van invloed zijn op wat je nu denkt, voelt en doet. Als je je hele leven vaak hebt meegemaakt dat mensen negatief op jou reageren, je niet begrijpen en je niet accepteren, is het ook niet zo raar dat je nu heel vaak woede naar mensen in general voelt.
Ik heb ruim 10 jaar geleden klinische groepstherapie gevolgd voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen. Daar zaten ook een paar mensen met ASPS tussen. Ook bij hen sloeg de behandeling aan in die zin dat ze beter in hun vel kwamen te zitten, zich socialer naar anderen konden opstellen en minder depressie, sociale angst, woede en haat voelden, waardoor er plaats kwam voor ander soort emoties.
Ik ben zelf ook veranderd door die behandeling. Eigenlijk vooral door mijn groepsgenoten en de hele groepsdynamiek. Van mensen waarmee ik goed kon opschieten heb ik veel steun en begrip gehad. Maar ook mensen waarmee ik altijd conflicten had, hebben mij kunnen helpen. Want mensen die je niet mag zal je overal wel tegenkomen en je moet daar toch mee dealen. Ik heb wel geleerd minder bevooroordeeld te zijn en mensen niet zo snel als goed of fout te zien. Als ik problemen heb met iemand zijn gedrag wil dat nog niet zeggen dat ik daarmee de persoon op zich haat en minacht.
Ik moet je hier even corrigeren, het gaat echt niet erom dat iemand mij intimideert, dan ontplof ik meteen. Het gaat om domme, stomme, arrogante... je snapt het wel.. acties van mensen.
Mijn psych heeft me woede-therapie in groepsverband aangeraden (keer voor de vorige laatste keer).. Sinds de laatste keer is een drukke sportschool niet eens meer aan te raden...
Ik heb mezelf altijd onder controle gehad, tot 1.5 jaar geleden. Toen sloegen bij mij echt de stoppen door, en vervolgens op regelmatige basis. Mijn lichaam greep in... maar mijn lichaam past zich aan. Als zoiets zich nu voordoet, is het klaar.
Ik ben totaal niet bevooroordeeld, want mensen boeien me gewoon echt niet. Maar mensen doen zo achterlijk. Dan wordt het een probleem...
als dat nog geen trigger is...quote:Als ik problemen heb met iemand zijn gedrag wil dat nog niet zeggen dat ik daarmee de persoon op zich haat en minacht.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ik maak uit jouw posts op dat het niet alleen maar nature maar ook nurture is. Natuurlijk moet je jouw agressie kunnen beheersen om te voorkomen dat je destructief wordt naar jezelf of anderen. Maar het lijkt me vooral goed door te leren begrijpen wat daarachter zit zonder daar een waarde-oordeel over jezelf aan te plakken. En dat is voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen heel moeilijk, omdat hun gedachten altijd sterk ingekleurd worden met zelf-overtuigingen die heel overtrokken zijn.
Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?
Emile Ratelband bracht het alsof het allemaal zo simpel is: als je jezelf een lul vindt, moet je 1000 keer tegen jezelf zeggen dat je een geweldige kerel bent en je probleem is opgelost. Zo simpel is het absoluut niet. En ergens is dat maar goed ook!
Je komt niet verder door de problemen en moeilijkheden die je met jezelf hebt te ontkennen maar evenmin door daar zo de nadruk op te leggen dat jij je geen reëel beeld kan vormen over jezelf.
Achter de woede die je voelt, schuilt ook veel kracht. De uitdaging is om die zo toe te passen dat het niet meer destructief is. Als mensen je gaan opleggen dat je niet agressief mag zijn en voortaan een leven als brave burger met huisje boompje beestje moet leiden, kan ik je garanderen dat jij er niks mee kan. Het levert je geen enkel persoonlijk gewin op.
Als je mensen leert kennen die je begrijpen en je ziet mogelijkheden en dingen in het leven die je voldoening geven, raak je veel gemotiveerder. Je bent echt de enige niet.
Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?
Emile Ratelband bracht het alsof het allemaal zo simpel is: als je jezelf een lul vindt, moet je 1000 keer tegen jezelf zeggen dat je een geweldige kerel bent en je probleem is opgelost. Zo simpel is het absoluut niet. En ergens is dat maar goed ook!
Je komt niet verder door de problemen en moeilijkheden die je met jezelf hebt te ontkennen maar evenmin door daar zo de nadruk op te leggen dat jij je geen reëel beeld kan vormen over jezelf.
Achter de woede die je voelt, schuilt ook veel kracht. De uitdaging is om die zo toe te passen dat het niet meer destructief is. Als mensen je gaan opleggen dat je niet agressief mag zijn en voortaan een leven als brave burger met huisje boompje beestje moet leiden, kan ik je garanderen dat jij er niks mee kan. Het levert je geen enkel persoonlijk gewin op.
Als je mensen leert kennen die je begrijpen en je ziet mogelijkheden en dingen in het leven die je voldoening geven, raak je veel gemotiveerder. Je bent echt de enige niet.
Projectie much?quote:Op woensdag 19 september 2018 06:07 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik maak uit jouw posts op dat het niet alleen maar nature maar ook nurture is. Natuurlijk moet je jouw agressie kunnen beheersen om te voorkomen dat je destructief wordt naar jezelf of anderen. Maar het lijkt me vooral goed door te leren begrijpen wat daarachter zit zonder daar een waarde-oordeel over jezelf aan te plakken. En dat is voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen heel moeilijk, omdat hun gedachten altijd sterk ingekleurd worden met zelf-overtuigingen die heel overtrokken zijn.
Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?
Emile Ratelband bracht het alsof het allemaal zo simpel is: als je jezelf een lul vindt, moet je 1000 keer tegen jezelf zeggen dat je een geweldige kerel bent en je probleem is opgelost. Zo simpel is het absoluut niet. En ergens is dat maar goed ook!
Je komt niet verder door de problemen en moeilijkheden die je met jezelf hebt te ontkennen maar evenmin door daar zo de nadruk op te leggen dat jij je geen reëel beeld kan vormen over jezelf.
Achter de woede die je voelt, schuilt ook veel kracht. De uitdaging is om die zo toe te passen dat het niet meer destructief is. Als mensen je gaan opleggen dat je niet agressief mag zijn en voortaan een leven als brave burger met huisje boompje beestje moet leiden, kan ik je garanderen dat jij er niks mee kan. Het levert je geen enkel persoonlijk gewin op.
Als je mensen leert kennen die je begrijpen en je ziet mogelijkheden en dingen in het leven die je voldoening geven, raak je veel gemotiveerder. Je bent echt de enige niet.
Neequote:Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?
Ik ben niet boos, ik irriteer me. Aan domme mensen, mensen die stomme dingen doen.. Dat heeft niks met een burgerlijk leventje van een ander of niet begrepen voelen te maken 99.999% van de mensen zijn gewoon dom, stom, irritant, vervelend
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Jij doet zeker nooit domme, stomme dingen en wilt zeker nooit de baas zijn?quote:
[..]
Die woede uitbarstingen heb ik altijd al gehad, van kinds af aan. Al was ik eigenlijk een rustige introverte jongen (lees: laat me met rust en alleen), maar soms was ik alles zat, pakte het eerste de beste ding dat in de buurt was en gooide dat door de kamer.
Ik heb ook (zo goed als geen) emoties. De enige emotie die ik ken is woede/rage.
Ik fitness en heb momenteel een fysiek redelijk zware baan, dat helpt een beetje. Ik heb veel vechtsporten gedaan, maar dat helpt natuurlijk niet echt, als je weet dat je zo kunt ontploffen (ja, ik heb het geregeld gebruikt toen ik nog op stap ging
Mijn probleem is vooral dat ik een hekel heb aan mensen die stomme dingen doen, domme dingen doen, irritant zijn, de baas willen spelen... Daarmee heb ik dus 99.9999% van de mensheid omschreven. Er word dan van je verwacht dat je aardig bent, sociaal doet etc...Dus aan het eind van de dag ben ik kapot moe en zo gespannen als een snaar.
Vanmiddag heb ik verjaardagsfeestje van mijn stiefvader... 3-4 uur MAX hou ik vol, daarna ben ik weg. Ik trek dat gewoon echt slecht, mensen om me heen.
En tot nu toe (naja, zeg tot 1.5 jaar geleden) had ik de controle erover. Toen heeft een manager me zo ver gepusht, dat als ik hem was tegengekomen, ik hem had vermoord zonder na te denken of te knipperen.
Sindsdien is mijn controle-knopje kapot
Vooral in de winkel kan het snel gaan... dat is echt een magneet voor achterlijke mensen..
De 1e minuut gaat nog wel, daarna vliegen er links en rechts wat karretjes en mandjes aan de kant, tot het punt dat ik de rest van de boodschappen maar oversla en rechtstreeks naar de kassa ga/gewoon de winkel uit loop, omdat er anders echt gewonden gaan vallen.
(Dit alles onder motto: goed verhaal, lekker kort
Het 1 hoeft het ander toch niet uit te sluiten? Misschien walgt hij van iedereen inclusief zichzelf?quote:
Jij doet zeker nooit domme, stomme dingen en wilt zeker nooit de baas zijn?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Irritatie is boosheid. Just saying.... Tja ... ik heb dat allemaal geleerd tijdens mijn eigen behandelingquote:
[..]
Projectie much?
[..]
Nee
Vast en zeker. Hij dacht waarschijnlijk: "ik heb altijd gelijk, doe alles goed en ben superieur. Ik heb niemand nodig, dus laat ik maar eens een psycholoog op gaan zoeken"quote:
[..]
Jij doet zeker nooit domme, stomme dingen en wilt zeker nooit de baas zijn?
Ik lees dit topic mee vanuit een andere hoek, jaar of 7 terug ivm oa relatieproblemen bij psycholoog geweest en bij GGZ voor autisme-diagnose. Psych dacht aan schizoide stoornis met mogelijk wat autische trekjes. GGZ (jong meisje met afvinken vragenlijst) dacht niet aan autisme.
Herken in vrijwel elke uitgebreide beschrijving wel iets. Net zoals iedereen in z'n horoscoop :p Maar paar jaar later, scheiding verder, heeft goeie andere GGZ wel degelijk een milde ASS vorm gediagnosticeerd. Verklaarde een hoop, gaf hoop rust, soms berusting, en ben er zeker mee aan de slag te gaan om in elk geval vanuit anderen ook te snappen hoe mijn gedrag overkwam.
Maar ik verbaas me er over dat ik (40+) kennelij door mijn aangepaste/aangeleerde gedrag onbedoeld en onbewust een psych en GGZ destijds een verkeerde kant op wist te sturen. Zelfde als met een stoornis die iemand boven tafel krijgt nu - vraag me af: twijfel je nog aan je diagnose of kun je je er bij neer leggen? Ik ben niet meer twijfelende of zoekende, maar heb wel issues waar ik me nooit bewust van was op relatievlak bij mezelf getriggered merk ik sinds de diagnose.
Herken in vrijwel elke uitgebreide beschrijving wel iets. Net zoals iedereen in z'n horoscoop :p Maar paar jaar later, scheiding verder, heeft goeie andere GGZ wel degelijk een milde ASS vorm gediagnosticeerd. Verklaarde een hoop, gaf hoop rust, soms berusting, en ben er zeker mee aan de slag te gaan om in elk geval vanuit anderen ook te snappen hoe mijn gedrag overkwam.
Maar ik verbaas me er over dat ik (40+) kennelij door mijn aangepaste/aangeleerde gedrag onbedoeld en onbewust een psych en GGZ destijds een verkeerde kant op wist te sturen. Zelfde als met een stoornis die iemand boven tafel krijgt nu - vraag me af: twijfel je nog aan je diagnose of kun je je er bij neer leggen? Ik ben niet meer twijfelende of zoekende, maar heb wel issues waar ik me nooit bewust van was op relatievlak bij mezelf getriggered merk ik sinds de diagnose.
Weer drie seconden verspild door het lezen van een nutteloze sig....
Maar wat is een diagnose dan volgens jou? Een beschrijving van anderen wie jij bent die klopt met hoe jij jezelf ziet? Waar heb je dat voor nodig? Hoe heeft het je dan geholpen met je problemen van ASS, behalve dat het makkelijker maakt om je "slechte" eigenschappen te accepteren aangezien er nu mensen zijn die zeggen dat het nu eenmaal bij jou hoort. wat anderen kennelijk nog nooit hebben gedaan? Waarom kon je nu pas met die diagnose vanuit anderen naar jezelf kijken? De psycholoog is ook niet duizenden mensen tegelijk of helderziend, die is niet hetzelfde als de mensen uit jouw omgeving. Maargoed, als het accepteren dat je onoverkomelijke sociale gebreken hebt vanwege een stoornis waarvan ze de oorzaak niet exact hebben bepaald jou helpt om je meer in te leven in anderen, dan is dat natuurlijk positief .quote:
Ik lees dit topic mee vanuit een andere hoek, jaar of 7 terug ivm oa relatieproblemen bij psycholoog geweest en bij GGZ voor autisme-diagnose. Psych dacht aan schizoide stoornis met mogelijk wat autische trekjes. GGZ (jong meisje met afvinken vragenlijst) dacht niet aan autisme.
Herken in vrijwel elke uitgebreide beschrijving wel iets. Net zoals iedereen in z'n horoscoop :p Maar paar jaar later, scheiding verder, heeft goeie andere GGZ wel degelijk een milde ASS vorm gediagnosticeerd. Verklaarde een hoop, gaf hoop rust, soms berusting, en ben er zeker mee aan de slag te gaan om in elk geval vanuit anderen ook te snappen hoe mijn gedrag overkwam.
Maar ik verbaas me er over dat ik (40+) kennelij door mijn aangepaste/aangeleerde gedrag onbedoeld en onbewust een psych en GGZ destijds een verkeerde kant op wist te sturen. Zelfde als met een stoornis die iemand boven tafel krijgt nu - vraag me af: twijfel je nog aan je diagnose of kun je je er bij neer leggen? Ik ben niet meer twijfelende of zoekende, maar heb wel issues waar ik me nooit bewust van was op relatievlak bij mezelf getriggered merk ik sinds de diagnose.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik zie diagnose niet als stempeltje, of excuus om me achter te verschuilen 'helaas heb * kan ik dus niks aan doen'. Maar juist om te weten in welke hoek ik meer kan lezen en begrijpen waarom ik of anderen last hebben van waar ik mee zit. Me altijd anders gevoeld, de wereld of mensen niet begrepen, laat en weinig relaties gehad. Bv van schizoide traject ook een training gedaan om van Sociale Angst af te komen. Nuttig en veel herkenning, maar... het was niet waardoor ik verder kon met m'n leven bleek na tijdje wel. Dit was een symptoom van iets, en niet de oorzaak.quote:
[..]
Maar wat is een diagnose dan volgens jou? Een beschrijving van anderen wie jij bent die klopt met hoe jij jezelf ziet? Waar heb je dat voor nodig? Hoe heeft het je dan geholpen met je problemen van ASS, behalve dat het makkelijker maakt om je "slechte" eigenschappen te accepteren aangezien er nu mensen zijn die zeggen dat het nu eenmaal bij jou hoort. wat anderen kennelijk nog nooit hebben gedaan?
Heb behalve iets van ASS ook andere relatief lichte issues die denk ik wel een gevolg zijn van eea sinds m'n kinderjaren. Wat ik eigenlijk me afvraag is, wat als jullie een diagnose hebben gehad, en waar mogelijk daar mee aan de slag gaan met behandeling of trainingen - hoe voelen jullie dat je 'klaar' bent, of hou je jezelf scherp om niet terug te vallen in oude gewoontes of gedrag? Ga zeker niet doorslaan, zoals mensen met assertiviteitscursus soms kunnen doen (spreek uit ervaring), maar wil aan de ene kant het boek en hoofdstuk van diagnoses sluiten en met m'n leven verder gaan. Kost zoveel gedenk en energie. Maar besef me ook dat je zelf bewust wel iets van kennis meeneemt hoe er mee om te gaan.
Weer drie seconden verspild door het lezen van een nutteloze sig....
Fijn dat je er iets aan gehad hebt in de zin van herkenning, maar ASS is ook geen oorzaak, tenzij genetisch bij jou is vastgesteld dat je iets hebt dat zij ASS noemen, anders is ook dat slechts een symptoombeschrijving. Maargoed dat is mijn mening. Tenzij je het idee hebt dat je door deze diagnose heel diepliggende waarheden over je eigen gedragspatroon hebt ontdekt die je daarvoor nog niet wist of zo tja dan kan dat misschien voldoende zijn als oorzaak.quote:
Ik zie diagnose niet als stempeltje, of excuus om me achter te verschuilen 'helaas heb * kan ik dus niks aan doen'. Maar juist om te weten in welke hoek ik meer kan lezen en begrijpen waarom ik of anderen last hebben van waar ik mee zit. Me altijd anders gevoeld, de wereld of mensen niet begrepen, laat en weinig relaties gehad. Bv van schizoide traject ook een training gedaan om van Sociale Angst af te komen. Nuttig en veel herkenning, maar... het was niet waardoor ik verder kon met m'n leven bleek na tijdje wel. Dit was een symptoom van iets, en niet de oorzaak.
Heb behalve iets van ASS ook andere relatief lichte issues die denk ik wel een gevolg zijn van eea sinds m'n kinderjaren. Wat ik eigenlijk me afvraag is, wat als jullie een diagnose hebben gehad, en waar mogelijk daar mee aan de slag gaan met behandeling of trainingen - hoe voelen jullie dat je 'klaar' bent, of hou je jezelf scherp om niet terug te vallen in oude gewoontes of gedrag? Ga zeker niet doorslaan, zoals mensen met assertiviteitscursus soms kunnen doen (spreek uit ervaring), maar wil aan de ene kant het boek en hoofdstuk van diagnoses sluiten en met m'n leven verder gaan. Kost zoveel gedenk en energie. Maar besef me ook dat je zelf bewust wel iets van kennis meeneemt hoe er mee om te gaan.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Als een bepaalde diagnose maakt dat jij voor jezelf kan plaatsen wie je bent als persoon en hoe dat in relatie staat met problemen waar je tegenaan loopt, kan ik mij goed voorstellen dat je er een positief gevoel bij hebt. Het gaat er dan niet om dat de nadruk gelegd wordt op dat er iets aan jou mankeert, maar dat je je begrepen voelt en jezelf begrijpt.
Mijn ervaring is dat je in het begin zelf heel veel gaat koppelen aan de diagnose die je hebt gekregen. Op den duur gaat wordt dat minder en ga je jezelf weer meer zien als menselijk individu.
Als je alleen maar een kutgevoel blijft houden van je diagnose, klopt er iets niet.
Mijn ervaring is dat je in het begin zelf heel veel gaat koppelen aan de diagnose die je hebt gekregen. Op den duur gaat wordt dat minder en ga je jezelf weer meer zien als menselijk individu.
Als je alleen maar een kutgevoel blijft houden van je diagnose, klopt er iets niet.
Ik zal hier maar even antwoord op geven, lijkt me verstandiger..quote:
[..]
Irritatie is boosheid. Just saying.... Tja ... ik heb dat allemaal geleerd tijdens mijn eigen behandeling
[..]
Vast en zeker. Hij dacht waarschijnlijk: "ik heb altijd gelijk, doe alles goed en ben superieur. Ik heb niemand nodig, dus laat ik maar eens een psycholoog op gaan zoeken"
Ik heb het al een aantal keer gezegd, maar ja. Ik ben naar een psych gegaan (ook wel onder dwang van een paar mensen die ik meteen geloof als ze iets zeggen), omdat ik de controle verloor..Het gaat mij niet om hoe ik denk, doe etc... Daar ben ik wel aan gewend... Maar de controle verliezen, dat stukje was nieuw.
En ik kan die psych iedere kant opsturen die ik wil, maar ik wil de controle terug, dus heb weinig reden om niet eerlijk te zijn. Maar de kans is groot, is ook besproken, dat ik ermee stop, zodra ik zelf denk dat die controle terug is.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |