[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #14

quote:

Op zaterdag 1 september 2018 14:51 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Herken je daarin ook zelf iets?

quote:

Op zaterdag 1 september 2018 21:39 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Wil je daar voorbeelden van noemen hoe dat bij je werkt?

Dat hoeven overigens geen persoonlijke voorbeelden te zijn.

quote:

Op zaterdag 1 september 2018 22:04 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Mijn vader is narcistisch. Hij heeft bij sommige gelegenheden echt moeite om te begrijpen wat iemand anders zou kunnen voelen. Zo wilde hij bijvoorbeeld een keer pertinent niet op mijn 30e verjaardag komen omdat mijn moeder erbij was en hij begreep het echt niet dat ik daar verdrietig door zou worden. Ik zie ook bij hem dat wanneer iemand zich kwetsbaar opstelt als gevolg van een heftige situatie hij het niet met die persoon te doen krijgt, maar juist heel geïrriteerd wordt. Ik zie dan aan hem dat hij zich heel erg in moet houden. (Dat lukt hem overigens meestal wel. De meesten hebben dan niks in de gaten. Maar ik zie bij hem op één of andere manier dat de boosheid enorm oploopt.)

Herken jij dat ook?

quote:

Op zaterdag 1 september 2018 22:50 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Hoe bedoel je dat? Dat je weet hoe je moet reageren omdat je het zo geleerd hebt maar niet die interactie voelt?

Stel dat je bijvoorbeeld 1000 euro nodig hebt en in je omgeving is iemand die toevallig een erfenis heeft gehad van 10000 euro. Ben je dan vaardig om het vertrouwen van die persoon te winnen, zodat hij je dat geld uitleent?

En hij gaat je op den duur vragen wanneer je het weer terug gaat betalen. Maar het geld heb je er doorheen gejaagd. Weet je dan goed wat je moet zeggen om bij hem weer het vertrouwen te winnen dat je het heus snel terug gaat geven?

Of ben je bij dat soort situaties juist erg onhandig?

quote:

Op zondag 2 september 2018 01:18 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Nee

Ik wilde nagaan of het wel klopt. Ik ken meerdere mensen die de diagnose APS of narcisme hebben gekregen maar dat bleek achteraf niet te kloppen.

Vaak stellen psychologen diagnosen op basis van gedragskenmerken die zij constateren en bij een x-aantal daarvan krijg je een diagnose. Er wordt dan niet echt gekeken naar de samenhang en het hele plaatje; het is dan een optelsom van gedragskenmerken = diagnose. Het komt helaas vaak voor dat mensen jarenlang voor iets heel anders worden behandeld.

N.a.v. je vorige post waarin je zegt dat je je gedrag hebt aangeleerd dacht ik of dat ook bij jou het geval kan zijn. Het feit dat je kan manipuleren betekent ook dat je mensen kan inschatten en dan is autisme minder waarschijnlijk. Verder herken jij je erin, dus je bent dan waarschijnlijk gelukkig niet op een dwaalspoor gebracht.

Als jij je leven op de rit krijgt, kan je misschien juist veel succes in bijvoorbeeld het zakenleven krijgen. Een werkgever die bijvoorbeeld incompetente werknemers niet wilt ontslaan omdat hij ze niet wilt kwetsen, is misschien wel een aardig persoon, maar het maakt hem niet succesvol als zakenman. Als je daarin goed wilt functioneren, moet je je niet door gevoelens van medelijden laten sturen. Als jij dat minder hebt dan anderen, kan je veel objectiever naar dingen kijken.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 21:16 schreef Burner82 het volgende:
Hoe verklaren jullie de "afspraak" die je hebt iedere week, op het werk?

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 22:02 schreef Lurf het volgende:

[..]

Niet. Ik heb gewoon verteld wat er aan de hand was. Overigens wel pas nadat ik een collega posttraumatische stress had bezorgd door mijn gedrag, publiekelijk was uitgevallen naar mijn chef en bijna een gat in de deur had geslagen (de deur won). Openheid leek mij toen beter dan ontslag. En mijn collega's waren en zijn een stuk begripvoller dan ik verwacht had.

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 12:57 schreef Burner82 het volgende:
Ik was (en ben) ervan overtuigd dat ik vanmorgen een gesprek heb gehad met 1 van mijn beste vrienden (via whatsapp). Toen hij zei dat het gisteren was, dacht ik eerst dat hij zat te dollen met me... Maar het was echt gistermiddag, toen ik net thuis kwam van werk en winkel...
Ik snap er echt geen klote van.. Iemand al eens zoiets meegemaakt?

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 21:16 schreef Burner82 het volgende:
Hoe verklaren jullie de "afspraak" die je hebt iedere week, op het werk?

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 21:26 schreef sjaakspark het volgende:

[..]

Gewoon door open en eerlijk te zijn.

quote:

Op woensdag 12 september 2018 20:01 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
List of famous people with a Cluster B PD

Ik vond zojuist dit. Ik dacht: goh, van sommigen had ik het toch niet verwacht.

Maar ik zie zojuist dat het gewoon op een forum staat en vooral gebaseerd is op speculaties

Toch bij deze ff posten. Het kan weleens steunend zijn om nog eens te lezen dat beroemde mensen ook last kunnen hebben van problemen die jij ook hebt. En dat je je zodoende geen loser hoeft te voelen.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 22:24 schreef Burner82 het volgende:
Ik ben vandaag iets opener geweest naar mijn psycholoog.. Ze wil me nu sterk aanraden om eens met een psychiater te praten, over medicatie.... Ze heeft het over incidentele medicatie, voor als het nodig is, maar ik denk dat een psychiater er anders over denkt...
Ik pak nooit iets sterkers dan een paracetam
Dus tenzij er iets is als een wonderpil, op het moment dat het nodig is... Wat is jullie ervaring ermee?..

(PS: dat is als ik al die pil al zou nemen op dat moment..)

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 22:52 schreef madam-april het volgende:

[..]

Voor welke momenten zou je eventueel medicatie krijgen?

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 22:58 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Mijn agressie bouwt op tot een bepaald moment.. tot nu toe verlies ik de controle nog niet, maar zit er soms, naja, wat is kleinste wat je je kunt voorstellen, vanaf..

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 23:00 schreef madam-april het volgende:

[..]

Je wilt die controle niet verliezen toch? En die medicijnen zouden kunnen helpen om dat te voorkomen, dus waarom zou je dat niet proberen?

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 01:58 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik herken het heel erg. En er zijn nog heel veel mensen die dit ook hebben, maar de meesten daarvan ontkennen dat voor zichzelf, laat staan dat ze ervoor uitkomen. Agressie is nogal een taboe, terwijl het iets is wat in ieder mens zit en wat mensen ook op een constructieve manier kunnen toepassen.

Heb je manieren om sowieso energie of spanning te uiten? Doe je aan sport? Je kan je dan iig fysiek ontladen, waardoor je het voor een deel ook kwijtraakt in je hoofd. Bij sommigen helpt een vechtsport als kickboksen, maar bij mij kan dat averechts werken. Als ik train met mensen die chill en relaxed in de omgang zijn, gaat het allemaal OK en ga ik mij goed voelen. Maar bij agressieve haantjes gaat het helemaal fout.

Bij mij helpt het ook om me onder mensen te begeven waarbij ik mij prettig voel en die voor mij als een soort rolmodel voelen. Of als ik in de drukke stad ben en ik zie mensen die mij op een of andere manier inspireren wat betreft hoe ik in het leven wil staan. Dat is bij jou misschien heel anders, maar er zijn vast plaatsen waar jij je goed bij voelt.

Andersom probeer mensen en plekken te vermijden waarbij je je niet goed voelt. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik kan zelf heel slecht tegen mensen die hun zwakheid exploiteren. Bij mij in de buurt zie ik weleens een vent in zo'n invalidenscooter die mij niet helemaal 100 lijkt en dan heeft hij ook een vlaggetje op die scooter. Die hele uitstraling van hem triggert bij mij zoveel agressie! Het blijft gelukkig bij gedachten, maar in mijn gedachten heb ik die kerel al heel vaak met een end hout helemaal verrot geslagen

Ik ben zelf op zoek naar een lichaamsgerichte therapie. Ik wil sowieso wat meer uit mijn hoofd en wat meer voelen. Bij mij lijkt agressie een soort los component. Op momenten dat ik het echt nodig heb, verlam ik en voel ik het niet. En bij hele kleine dingetjes kan het binnen milliseconden van 0 tot 10 oplopen. Ik kan mezelf tot nu toe altijd beheersen en heb geen losse handjes ofzo. Maar de zelfbeheersing voelt voor mij als een grassprietje waar ik aanhang om niet in de afgrond te storten.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 01:58 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Andersom probeer mensen en plekken te vermijden waarbij je je niet goed voelt. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik kan zelf heel slecht tegen mensen die hun zwakheid exploiteren. Bij mij in de buurt zie ik weleens een vent in zo'n invalidenscooter die mij niet helemaal 100 lijkt en dan heeft hij ook een vlaggetje op die scooter. Die hele uitstraling van hem triggert bij mij zoveel agressie! Het blijft gelukkig bij gedachten, maar in mijn gedachten heb ik die kerel al heel vaak met een end hout helemaal verrot geslagen

Ik ben zelf op zoek naar een lichaamsgerichte therapie. Ik wil sowieso wat meer uit mijn hoofd en wat meer voelen. Bij mij lijkt agressie een soort los component. Op momenten dat ik het echt nodig heb, verlam ik en voel ik het niet. En bij hele kleine dingetjes kan het binnen milliseconden van 0 tot 10 oplopen. Ik kan mezelf tot nu toe altijd beheersen en heb geen losse handjes ofzo. Maar de zelfbeheersing voelt voor mij als een grassprietje waar ik aanhang om niet in de afgrond te storten.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 08:52 schreef Burner82 het volgende:

Mijn probleem is vooral dat ik een hekel heb aan mensen die stomme dingen doen, domme dingen doen, irritant zijn, de baas willen spelen... Daarmee heb ik dus 99.9999% van de mensheid omschreven. Er word dan van je verwacht dat je aardig bent, sociaal doet etc...Dus aan het eind van de dag ben ik kapot moe en zo gespannen als een snaar.

Vanmiddag heb ik verjaardagsfeestje van mijn stiefvader... 3-4 uur MAX hou ik vol, daarna ben ik weg. Ik trek dat gewoon echt slecht, mensen om me heen.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 08:57 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Hahaha mensen die hun zwakheid exploiteren. Dat vind ik goed gezegd, het uwv biedt immers een iets hogere uitkering dan bijstand geloof ik en je kunt altijd wel extra subsidies binnenharken of desnoods een crowdfunding actie beginnen voor een vakantie als je maar zielig genoeg doet. Ik word zelf ook geirriteerd door dat soort mensen , van die mensen die half over je heen rijden met gehandicapten wagentjes en boos worden als je niet snel genoeg opzij gaat, die altijd zuchten en steunen en boos worden als ze geen sympathie en steun krijgen. Maar net als agressie zit depressiviteit, gemakzucht en het gebruikmaken van anderen ook in ieder mens denk ik..

Dat laatste denk ik dat die psychiater wil veranderen bij Burner82 met medicatie. Is dat niet iets voor jou, aangezien jij nog wel in psychiaters gelooft? Maar er zijn ook natuurlijke middelen om agressie direct te verminderen zoals magnesium en kalmerende kruiden.

[..]

Ik herken dit wel, niet met de agressie in de mate die jij beschrijft maar wel het gevoel. Ik haat mensen en tegelijkertijd haat ik ze ook weer niet. Ik haat vooral mensenmassa's. Voor onbekende andere mensen heb je nog geen empathie. Pas als je ze leert kennen dan kun je ze hun vele gebreken , die je zelf natuurlijk ook hebt moeizaam vergeven, dat heb ik ten minste. Dus als ik door een drukke plek loop is het enige wat ik aan 1 stuk door doe me ergeren aan de aanwezigheid van anderen. Maar volgens mij doet iedereen dat, de mate ervan verschilt alleen. Het helpt bij mij een beetje als ik zeg dat de straat niet prive bezit is of zo..., maar ik irriteer me er vooral aan misschien omdat ik zelf geen kinderen heb en anderen dan (zo verzin ik het) per ongeluk zonder nadenken 5 kinderen krijgen die ze alleen maar opvoeden omdat aborteren of laten adopteren niet mag van anderen , of zelf gewoon graag 5 kinderen willen zonder op de consequenties voor anderren te letten en dan maakt dit soort gedrag de wereld dus voller.. Zo denk ik.,, maar als ik dan denk, ben blij dat ik zelf besta, ik ben vroeger ook hinderlijk geweest op straat in die kinderwagen en met gekrijs of zo dan kan ik het relativeren.
Bij jou is het echt een probleem omdat je de zelfbeheersing aan het verliezen bent. Gelukkig wordt daar nu iets aan gedaan met medicatie.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 09:20 schreef Burner82 het volgende:

Ben je uit ge-edit? anders wordt het een warrig verhaal
De psycholoog heeft me gevraagd eens na te denken over een gesprek met een psychiater, ivm medicatie.
Daar kan ik (redelijk) kort over zijn: Ik wil best praten erover, maar ik ga geen chronische medicatie slikken. Als er iets is, dat ik bij een acute rage-aanval kan pakken, ok.
En geloof mij, een magnesium tabletje gaat niet werken.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 09:22 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat wil je dan wel?

quote:

Als er iets is, dat ik bij een acute rage-aanval kan pakken, ok.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 09:23 schreef Burner82 het volgende:

Ik wacht vanaf nu een half uur met antwoorden... Je edit je suf.
Het kan best zijn dat ze dat graag willen, dat ik ze chronisch ga slikken, maar dan zullen ze toch wel met hele goede argumenten moeten komen.
Dan heb ik liever die aanvallen, dan dat ik suf door het leven moet. Woede is de enige emotie die ik voel he.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 09:27 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Op die manier, je wilt de aanvallen niet voorkomen maar voorkomen dat het escaleert met tabletje.
Ja dat begrijp ik, nou ben benieuwd wat ze je voor gaan schrijven. Zal wel een benzo zijn dan als je die nog niet heb gehad, volgens mij zijn benzo's het enige dat zr hebben, of er zijn nog meer dingen ibijgekomen inmiddels

quote:

Op zondag 16 september 2018 04:29 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Snap ik. Het lijkt mij goed om sowieso heel uitgebreid te bespreken wat het voor medicatie is, wat het met je doet, wat je ervan merkt en wat voor profijt jij daar van kan ervaren.

Ik heb niet lang geleden een docu op YouTube gezien over psychopatie. Er schijnt een drug te bestaan waardoor het empathisch vermogen bij mensen verhoogd wordt en dat werkt ook bij veel mensen die (in brede zin van het woord) psychopaat zijn. Misschien is dat hetzelfde middel waar ze bij jou aan denken?

Zonder geweten

Het zou kunnen dat als je zoiets slikt niet zozeer ervaart dat de woede minder wordt maar wel dat je meer vat krijgt op hoe je ermee omgaat. Bijvoorbeeld dat wanneer iemand je in jouw beleving intimideert je nog steeds wel boos bent, maar de impuls om hem te slaan minder ervaart en niet heel hard je best moet doen jezelf onder controle te houden.

Boosheid is een normale emotie die iedereen heeft: daar ben je echt niet anders in dan wie dan ook. De meeste mensen kunnen denk ik beter op die momenten de gevolgen inschatten als ze daar uiting aan zouden geven. Iedereen maakt weleens mee zo boos op iemand te zijn dat je hem echt wat aan wilt doen, maar de meesten hebben een soort rem die automatisch opduikt en verhindert dat ze dingen gaan doen waar ze later spijt van zouden kunnen krijgen.

Verder gaat het helaas niet zo makkelijk; een pilletje slikken om bepaalde emoties weg te krijgen. Verder zijn er heel veel factoren die van invloed zijn op wat je nu denkt, voelt en doet. Als je je hele leven vaak hebt meegemaakt dat mensen negatief op jou reageren, je niet begrijpen en je niet accepteren, is het ook niet zo raar dat je nu heel vaak woede naar mensen in general voelt.

Ik heb ruim 10 jaar geleden klinische groepstherapie gevolgd voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen. Daar zaten ook een paar mensen met ASPS tussen. Ook bij hen sloeg de behandeling aan in die zin dat ze beter in hun vel kwamen te zitten, zich socialer naar anderen konden opstellen en minder depressie, sociale angst, woede en haat voelden, waardoor er plaats kwam voor ander soort emoties.

Ik ben zelf ook veranderd door die behandeling. Eigenlijk vooral door mijn groepsgenoten en de hele groepsdynamiek. Van mensen waarmee ik goed kon opschieten heb ik veel steun en begrip gehad. Maar ook mensen waarmee ik altijd conflicten had, hebben mij kunnen helpen. Want mensen die je niet mag zal je overal wel tegenkomen en je moet daar toch mee dealen. Ik heb wel geleerd minder bevooroordeeld te zijn en mensen niet zo snel als goed of fout te zien. Als ik problemen heb met iemand zijn gedrag wil dat nog niet zeggen dat ik daarmee de persoon op zich haat en minacht.

quote:

Als ik problemen heb met iemand zijn gedrag wil dat nog niet zeggen dat ik daarmee de persoon op zich haat en minacht.

quote:

Op woensdag 19 september 2018 06:07 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik maak uit jouw posts op dat het niet alleen maar nature maar ook nurture is. Natuurlijk moet je jouw agressie kunnen beheersen om te voorkomen dat je destructief wordt naar jezelf of anderen. Maar het lijkt me vooral goed door te leren begrijpen wat daarachter zit zonder daar een waarde-oordeel over jezelf aan te plakken. En dat is voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen heel moeilijk, omdat hun gedachten altijd sterk ingekleurd worden met zelf-overtuigingen die heel overtrokken zijn.

Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?

Emile Ratelband bracht het alsof het allemaal zo simpel is: als je jezelf een lul vindt, moet je 1000 keer tegen jezelf zeggen dat je een geweldige kerel bent en je probleem is opgelost. Zo simpel is het absoluut niet. En ergens is dat maar goed ook!

Je komt niet verder door de problemen en moeilijkheden die je met jezelf hebt te ontkennen maar evenmin door daar zo de nadruk op te leggen dat jij je geen reëel beeld kan vormen over jezelf.

Achter de woede die je voelt, schuilt ook veel kracht. De uitdaging is om die zo toe te passen dat het niet meer destructief is. Als mensen je gaan opleggen dat je niet agressief mag zijn en voortaan een leven als brave burger met huisje boompje beestje moet leiden, kan ik je garanderen dat jij er niks mee kan. Het levert je geen enkel persoonlijk gewin op.

Als je mensen leert kennen die je begrijpen en je ziet mogelijkheden en dingen in het leven die je voldoening geven, raak je veel gemotiveerder. Je bent echt de enige niet.

quote:

Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 08:52 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Die woede uitbarstingen heb ik altijd al gehad, van kinds af aan. Al was ik eigenlijk een rustige introverte jongen (lees: laat me met rust en alleen), maar soms was ik alles zat, pakte het eerste de beste ding dat in de buurt was en gooide dat door de kamer.
Ik heb ook (zo goed als geen) emoties. De enige emotie die ik ken is woede/rage.

Ik fitness en heb momenteel een fysiek redelijk zware baan, dat helpt een beetje. Ik heb veel vechtsporten gedaan, maar dat helpt natuurlijk niet echt, als je weet dat je zo kunt ontploffen (ja, ik heb het geregeld gebruikt toen ik nog op stap ging )

Mijn probleem is vooral dat ik een hekel heb aan mensen die stomme dingen doen, domme dingen doen, irritant zijn, de baas willen spelen... Daarmee heb ik dus 99.9999% van de mensheid omschreven. Er word dan van je verwacht dat je aardig bent, sociaal doet etc...Dus aan het eind van de dag ben ik kapot moe en zo gespannen als een snaar.

Vanmiddag heb ik verjaardagsfeestje van mijn stiefvader... 3-4 uur MAX hou ik vol, daarna ben ik weg. Ik trek dat gewoon echt slecht, mensen om me heen.

En tot nu toe (naja, zeg tot 1.5 jaar geleden) had ik de controle erover. Toen heeft een manager me zo ver gepusht, dat als ik hem was tegengekomen, ik hem had vermoord zonder na te denken of te knipperen.

Sindsdien is mijn controle-knopje kapot

Vooral in de winkel kan het snel gaan... dat is echt een magneet voor achterlijke mensen..
De 1e minuut gaat nog wel, daarna vliegen er links en rechts wat karretjes en mandjes aan de kant, tot het punt dat ik de rest van de boodschappen maar oversla en rechtstreeks naar de kassa ga/gewoon de winkel uit loop, omdat er anders echt gewonden gaan vallen.

(Dit alles onder motto: goed verhaal, lekker kort )

quote:

Op woensdag 19 september 2018 22:08 schreef madam-april het volgende:

Jij doet zeker nooit domme, stomme dingen en wilt zeker nooit de baas zijn?

quote:

Op donderdag 20 september 2018 10:46 schreef tweaktubbie het volgende:
Ik lees dit topic mee vanuit een andere hoek, jaar of 7 terug ivm oa relatieproblemen bij psycholoog geweest en bij GGZ voor autisme-diagnose. Psych dacht aan schizoide stoornis met mogelijk wat autische trekjes. GGZ (jong meisje met afvinken vragenlijst) dacht niet aan autisme.

Herken in vrijwel elke uitgebreide beschrijving wel iets. Net zoals iedereen in z'n horoscoop :p Maar paar jaar later, scheiding verder, heeft goeie andere GGZ wel degelijk een milde ASS vorm gediagnosticeerd. Verklaarde een hoop, gaf hoop rust, soms berusting, en ben er zeker mee aan de slag te gaan om in elk geval vanuit anderen ook te snappen hoe mijn gedrag overkwam.

Maar ik verbaas me er over dat ik (40+) kennelij door mijn aangepaste/aangeleerde gedrag onbedoeld en onbewust een psych en GGZ destijds een verkeerde kant op wist te sturen. Zelfde als met een stoornis die iemand boven tafel krijgt nu - vraag me af: twijfel je nog aan je diagnose of kun je je er bij neer leggen? Ik ben niet meer twijfelende of zoekende, maar heb wel issues waar ik me nooit bewust van was op relatievlak bij mezelf getriggered merk ik sinds de diagnose.

quote:

Op donderdag 20 september 2018 10:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar wat is een diagnose dan volgens jou? Een beschrijving van anderen wie jij bent die klopt met hoe jij jezelf ziet? Waar heb je dat voor nodig? Hoe heeft het je dan geholpen met je problemen van ASS, behalve dat het makkelijker maakt om je "slechte" eigenschappen te accepteren aangezien er nu mensen zijn die zeggen dat het nu eenmaal bij jou hoort. wat anderen kennelijk nog nooit hebben gedaan?

quote:

Op donderdag 20 september 2018 11:03 schreef tweaktubbie het volgende:

Ik zie diagnose niet als stempeltje, of excuus om me achter te verschuilen 'helaas heb * kan ik dus niks aan doen'. Maar juist om te weten in welke hoek ik meer kan lezen en begrijpen waarom ik of anderen last hebben van waar ik mee zit. Me altijd anders gevoeld, de wereld of mensen niet begrepen, laat en weinig relaties gehad. Bv van schizoide traject ook een training gedaan om van Sociale Angst af te komen. Nuttig en veel herkenning, maar... het was niet waardoor ik verder kon met m'n leven bleek na tijdje wel. Dit was een symptoom van iets, en niet de oorzaak.

Heb behalve iets van ASS ook andere relatief lichte issues die denk ik wel een gevolg zijn van eea sinds m'n kinderjaren. Wat ik eigenlijk me afvraag is, wat als jullie een diagnose hebben gehad, en waar mogelijk daar mee aan de slag gaan met behandeling of trainingen - hoe voelen jullie dat je 'klaar' bent, of hou je jezelf scherp om niet terug te vallen in oude gewoontes of gedrag? Ga zeker niet doorslaan, zoals mensen met assertiviteitscursus soms kunnen doen (spreek uit ervaring), maar wil aan de ene kant het boek en hoofdstuk van diagnoses sluiten en met m'n leven verder gaan. Kost zoveel gedenk en energie. Maar besef me ook dat je zelf bewust wel iets van kennis meeneemt hoe er mee om te gaan.

quote:

Op donderdag 20 september 2018 02:19 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Irritatie is boosheid. Just saying.... Tja ... ik heb dat allemaal geleerd tijdens mijn eigen behandeling

[..]

Vast en zeker. Hij dacht waarschijnlijk: "ik heb altijd gelijk, doe alles goed en ben superieur. Ik heb niemand nodig, dus laat ik maar eens een psycholoog op gaan zoeken"