[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #14

quote:

Op woensdag 16 mei 2018 19:50 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Nee.

Knap van je. Was je nog jong toen ze die test met je deden?

quote:

Op woensdag 16 mei 2018 19:52 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Knap van je. Was je nog jong toen ze die test met je deden?

Dankje. Nee het was voor mijn klinische opname in 2014. Dus zal eind 2013 zijn geweest en toen was ik 26.

quote:

Op woensdag 16 mei 2018 23:06 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Hoe vond je het dat je toch getest moest worden?

Stom en zonde van mn tijd
Maarja het was een voorwaarde om die behandeling te mogen doen, dus tja weinig andere keus dan

quote:

Op dinsdag 15 mei 2018 08:57 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Bij mij was het wel zo idd als in het eerste geval. Bij mij moest het eerst uitgesloten worden voor ik mn PS klinische behandeling kon doen. Was bij mij echt een formaliteit want ik en niemand in mn omgeving herkende zich in ASS bij mij. Dus was al vrij snel uitgesloten. Maar het gebeurt dus wel vaker op deze manier.

Dat vind ik wel interessant om te lezen. Toen ik voor persoonlijkheidsstoornis behandeld zou worden, is dit op het begin niet ten sprake gekomen. Ik moest een persoonlijkheidsstoornistest doen en daaruit kwam borderline. Ik had inderdaad een aantal borderlinesymtomen, maar ook persoonlijkheidseigenschappen die zo'n beetje het tegenovergestelde waren. Daar kwamen de behandelaren ook pas na een half jaar achter. Toen zijn ze pas gaan testen op autisme. Ook omdat bij een andere vrouw in de groep precies hetzelfde was.

Dus ja, ik begrijp waarom ze eerst op autisme willen testen.

Pffttt ik zit even in dubio. Ik had me via de huisarts weer door laten verwijzen naar de GGZ hier om de VERS-training te gaan doen. Had ik hier geloof ik wel gezegd.

Vandaag de brief binnengekregen en over een maand heb ik 2 intakegesprekken staan waarna een advies wordt uitgebracht.
Maar de laatste tijd gaat het toch niet echt lekker en val ik best vaak weer terug in oude patronen.

Dus ik weet eigenlijk niet of alleen de VERS-training genoeg is voor hoe het nu gaat.
Zal ik toch maar gewoon aangeven dat ik er weer geheel open in wil gaan en dat zij maar moeten kijken of ze denken dat ik misschien toch ook weer echt in behandeling moet? Of toch eerst gewoon de VERS-training doen als ik een positief advies krijg en daarna verder kijken hoe het dan gaat?

Oja en waarom ik dus ook twijfel is of ik het zelf allemaal niet gewoon veel te negatief zie omdat mn woonbegeleidster pas vroeg of het überhaupt wel goed met me mag gaan en dat ik juist meer uit de cliëntrol moet stappen het echte leven in. Dus dan zou dit juist het tegenovergestelde zijn. Maar het gaat wel gewoon echt minder goed dan een tijd terug. Maar hoort dat dan gewoon bij het leven of is het toch meer

[ Bericht 24% gewijzigd door _Hestia_ op 18-05-2018 23:09:17 ]

Dankje voor je reactie en ja ik voel me nu niet meer stabiel en evenwichtig en heb het gevoel dat ik weer richting een depressie zak.

En wbt de cliëntrol gaat het vooral over het uitbreiden van vrijwilligerswerk, keuze maken voor een richting, misschien mijn opleiding afmaken, een nieuwe opleiding doen of betaald werk zoeken. Iig meer dan een paar uurtjes vrijwilligerswerk per week waarvan er maar 1 uurtje echt buitenshuis is.

Ik doe namelijk al wel veel gewone dingen, sport bij zowel het zwembad als de sportschool, ga naar het buurthuis, naar bijeenkomsten van politieke partij, heb wat sociale contacten hier.

Maar ik heb gewoon heel veel angst dat als ik meer verantwoordelijkheid heb ik het niet aankan, het teveel is, ik het niet kan volhouden, weer een opleiding verpest, afgewezen/weggestuurd wordt bij een werkplek omdat ik niet goed genoeg ben omdat ik weer echt depressief ben etc.

En daarom durf ik die stap denk ik niet te zetten. Omdat het veilig in mijn comfortzone is om gewoon thuis te zijn, die paar dingen te doen en verder niks te hoeven. Zodat ik als ik een slechte nacht heb ook gewoon daarna langer in bed kan blijven
liggen en kan kiezen om rustig aan te doen bijvoorbeeld ipv dat ik ergens verwacht word en aan de slag moet

Terwijl "normale" mensen natuurlijk ook wel eens slecht slapen vanwege kinderen bijvoorbeeld en dan gewoon moeten gaan werken.
Maar het probleem is ook gewoon dat ik dus geen keuze kan maken welke richting ik op wil. Ik weet welke dingen ik leuk vind, maar daar is het zonder diploma niet te doen om werk in te vinden.

Maar als ik bijvoorbeeld mijn ene opleiding (SPH) wil afmaken en in het gunstigste geval nog 2 jaar moet (heb al 2 jaar afgerond lang geleden) kom ik nog meer in de schulden omdat je alleen nog kunt lenen, krijg ik geen Wajong meer en stel dat ik dan na een jaar het toch niet volhoud kom ik ook niet meer terug in de Wajong met de regels van nu.

En ik weet ook niet hoe haalbaar het is om die opleiding af te maken omdat het realistisch gezien gewoon pittig is als je zelf psychisch niet stabiel bent en ik juist om die reden er ook mee moest stoppen tijdens mijn jaarstage.

Maar als dit dus geen optie is wat dan wel? Want om nog 3/4 jaar een nieuwe opleiding te moeten doen zie ik ook niet echt zitten, ook niet vanwege die financiële kant omdat ik al zo'n grote studieschuld heb.

Maar de rest van mn leven ongeschoold werk doen zie ik ook niet zitten omdat ik wel intelligent ben en wel gewoon HBO-niveau heb zeg maar.

Dus hierdoor blijf ik een beetje in een soort niemandsland hangen en is het hoe rot ik me daarin toch voel wel veiliger dan om stappen te zetten om eruit te komen en echt wat te gaan doen. Om die onbekende route te gaan lopen met al die beren die ik op de weg zie

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 11:54 schreef _Hestia_ het volgende:
Dankje voor je reactie en ja ik voel me nu niet meer stabiel en evenwichtig en heb het gevoel dat ik weer richting een depressie zak.

En wbt de cliëntrol gaat het vooral over het uitbreiden van vrijwilligerswerk, keuze maken voor een richting, misschien mijn opleiding afmaken, een nieuwe opleiding doen of betaald werk zoeken. Iig meer dan een paar uurtjes vrijwilligerswerk per week waarvan er maar 1 uurtje echt buitenshuis is.

Ik doe namelijk al wel veel gewone dingen, sport bij zowel het zwembad als de sportschool, ga naar het buurthuis, naar bijeenkomsten van politieke partij, heb wat sociale contacten hier.

Maar ik heb gewoon heel veel angst dat als ik meer verantwoordelijkheid heb ik het niet aankan, het teveel is, ik het niet kan volhouden, weer een opleiding verpest, afgewezen/weggestuurd wordt bij een werkplek omdat ik niet goed genoeg ben omdat ik weer echt depressief ben etc.

En daarom durf ik die stap denk ik niet te zetten. Omdat het veilig in mijn comfortzone is om gewoon thuis te zijn, die paar dingen te doen en verder niks te hoeven. Zodat ik als ik een slechte nacht heb ook gewoon daarna langer in bed kan blijven
liggen en kan kiezen om rustig aan te doen bijvoorbeeld ipv dat ik ergens verwacht word en aan de slag moet

Terwijl "normale" mensen natuurlijk ook wel eens slecht slapen vanwege kinderen bijvoorbeeld en dan gewoon moeten gaan werken.
Maar het probleem is ook gewoon dat ik dus geen keuze kan maken welke richting ik op wil. Ik weet welke dingen ik leuk vind, maar daar is het zonder diploma niet te doen om werk in te vinden.

Maar als ik bijvoorbeeld mijn ene opleiding (SPH) wil afmaken en in het gunstigste geval nog 2 jaar moet (heb al 2 jaar afgerond lang geleden) kom ik nog meer in de schulden omdat je alleen nog kunt lenen, krijg ik geen Wajong meer en stel dat ik dan na een jaar het toch niet volhoud kom ik ook niet meer terug in de Wajong met de regels van nu.

En ik weet ook niet hoe haalbaar het is om die opleiding af te maken omdat het realistisch gezien gewoon pittig is als je zelf psychisch niet stabiel bent en ik juist om die reden er ook mee moest stoppen tijdens mijn jaarstage.

Maar als dit dus geen optie is wat dan wel? Want om nog 3/4 jaar een nieuwe opleiding te moeten doen zie ik ook niet echt zitten, ook niet vanwege die financiële kant omdat ik al zo'n grote studieschuld heb.

Maar de rest van mn leven ongeschoold werk doen zie ik ook niet zitten omdat ik wel intelligent ben en wel gewoon HBO-niveau heb zeg maar.

Dus hierdoor blijf ik een beetje in een soort niemandsland hangen en is het hoe rot ik me daarin toch voel wel veiliger dan om stappen te zetten om eruit te komen en echt wat te gaan doen. Om die onbekende route te gaan lopen met al die beren die ik op de weg zie

Weet je waardoor je depressieve gevoelens nu zo gevoed worden?

En is buiten het maken van keuzes voor studie et cetera. Wat voor werk zou je gaan willen doen als je sph hebt gedaan?
Is het niet iets om je vrijwilligerswerk iets meer uit te breiden in die richting? Ik weet dat er ook een aantal gemeentes zijn korte cursussen aanbieden voor mensen die bijvoorbeeld buddy zijn van iemand of vrijwilliger in de zorg. Zijn dat geen dingen om naar te kijken ondertussen? Dan ben je al wat bezig in de richting die je op wil, je werkt aan je zelf door structuur, deur uit etc en je kunt rustig aan werken om wat meer vertrouwen te krijgen in verband met je angst voor de verantwoordelijkheden enzo. Als tussenstap voor studie?

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 13:52 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Weet je waardoor je depressieve gevoelens nu zo gevoed worden?

En is buiten het maken van keuzes voor studie et cetera. Wat voor werk zou je gaan willen doen als je sph hebt gedaan?
Is het niet iets om je vrijwilligerswerk iets meer uit te breiden in die richting? Ik weet dat er ook een aantal gemeentes zijn korte cursussen aanbieden voor mensen die bijvoorbeeld buddy zijn van iemand of vrijwilliger in de zorg. Zijn dat geen dingen om naar te kijken ondertussen? Dan ben je al wat bezig in de richting die je op wil, je werkt aan je zelf door structuur, deur uit etc en je kunt rustig aan werken om wat meer vertrouwen te krijgen in verband met je angst voor de verantwoordelijkheden enzo. Als tussenstap voor studie?

Ja het komt omdat mn broertje sinds een paar weken weer in een psychose zit ( en hij woont bij mn moeder die manisch-depressief is en ook niet erg stabiel is momenteel) en mn overbuurjongetje van 8 bij een traumatisch ongeluk in huis ( waar ik dus op uitkijk) is overleden Gewoon teveel heftige gebeurtenissen en zorgen die ik dan niet kan loslaten en waardoor ik zelf ook afglijd. En dan gaat het dus met mijn stemming en structuur mis en zoek ik weer veel controle in bijvoorbeeld afvallen/sporten om mijn gedachten ergens anders op te richten.

Ik liep jaarstage bij een buitenschoolse dagbehandeling voor kinderen met gedrags- en ontwikkelingsproblemen, maar als ik hem nu zou afmaken dan zou ik niet meer de gewone SPH afstudeerrichting doen, maar wil ik de minor met Ervaringsdeskundigheid doen. Dus geen kinderen met gedragsproblemen meer, maar andere mensen met psychische problemen helpen met mijn ervaring.

Bij de instelling waarvan ik woonbegeleiding krijg en waar ik de herstelgroep doe zijn ook (vrijwillige) ervaringswerkers. Dus met hun heb ik het er idd over gehad en pas hadden ze dus een casus voorgesteld om een vrouw te helpen. Maar die vrouw wilde dat uiteindelijk niet omdat ze niet nog meer hulpverleners wilde, dus gewoon 1 echte ervaringswerker en niet nog een "beginner" erbij. Maar misschien dat er daar nog wel meer opties komen. Want die ervaringswerker met wie ik het erover gehad heb die zegt wel dat zij mij dan rustig in de organisatie wil laten intreden zeg maar, eerst eens helpen bij een cliënt, dan eens meedoen met vergaderingen etc. Dat lijkt me wel wat.

En zo kan ik ook eerst kijken of het wat is idd voordat ik dan eventueel die studie zou gaan afmaken. Dat was sowieso niet voor aanstaande september al gelukt om mee te beginnen, dus sowieso op zn vroegst voor volgend jaar september als ik weer zou gaan studeren. Dus dan heb ik nog ruim een jaar om uit te zoeken wat ik nou echt wil en hoe bijvoorbeeld ervaringswerker zijn bevalt. Maar stel dat ik niet die vrijstelling krijg voor de eerste 2 jaar die ik in het verleden al heb afgerond, dan houd dat hele verhaal op.
En oja ik heb me van de week ook aangemeld voor de cliëntenraad van die instelling en daar kan ik volgende maand een vergadering van bij wonen om te kijken of dat wat voor me is.

[ Bericht 1% gewijzigd door _Hestia_ op 19-05-2018 14:12:55 ]

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 11:54 schreef _Hestia_ het volgende:

En daarom durf ik die stap denk ik niet te zetten. Omdat het veilig in mijn comfortzone is om gewoon thuis te zijn, die paar dingen te doen en verder niks te hoeven. Zodat ik als ik een slechte nacht heb ook gewoon daarna langer in bed kan blijven
liggen en kan kiezen om rustig aan te doen bijvoorbeeld ipv dat ik ergens verwacht word en aan de slag moet

Terwijl "normale" mensen natuurlijk ook wel eens slecht slapen vanwege kinderen bijvoorbeeld en dan gewoon moeten gaan werken.
Maar het probleem is ook gewoon dat ik dus geen keuze kan maken welke richting ik op wil. Ik weet welke dingen ik leuk vind, maar daar is het zonder diploma niet te doen om werk in te vinden

Als je het niet probeert, weet je het niet. Je weet ook niet hoe je leven er over 10 jaar uitziet.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 11:54 schreef _Hestia_ het volgende:

[...]

Maar de rest van mn leven ongeschoold werk doen zie ik ook niet zitten omdat ik wel intelligent ben en wel gewoon HBO-niveau heb zeg maar.

Eerlijk gezegd val ik best wel over je laatste zin. Er zijn namelijk zat mensen die werk onder hun niveau doen en hoewel ik best snap dat dat niet leuk is, is het wat mij betreft geen reden om het dan maar af te wijzen.
Los daarvan kun je best HBO-denkniveau hebben, het betekent niet dat je ook een baan op HBO-niveau aan kunt, want alleen het theoretisch denkniveau hebben is niet genoeg. Voor veel banen zijn ervaring en andere kwaliteiten zoals stressbestendig ook belangrijk!

Kun je niet eens met het UWV gaan praten over de mogelijkheden van weer gaan studeren / werk zoeken / een cursus doen oid ?
Want als je helemaal niets doet, weet je überhaupt niet wat er kan.

Los daarvan ben ik van mening dat een dagbesteding vrij essentieel is bij herstel/stabilisatie.

Heftig dat je broertje een psychose heeft, ik hoop dat hij snel opknapt!
Bedenk echter wel dat jij niet verantwoordelijk bent voor het welzijn van je broertje en je moeder. Je kunt best hulp bieden, maar denk wel aan je eigen draagkracht.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 14:24 schreef Ewelina het volgende:

[..]

Als je het niet probeert, weet je het niet. Je weet ook niet hoe je leven er over 10 jaar uitziet.

[..]

Eerlijk gezegd val ik best wel over je laatste zin. Er zijn namelijk zat mensen die werk onder hun niveau doen en hoewel ik best snap dat dat niet leuk is, is het wat mij betreft geen reden om het dan maar af te wijzen.
Los daarvan kun je best HBO-denkniveau hebben, het betekent niet dat je ook een baan op HBO-niveau aan kunt, want alleen het theoretisch denkniveau hebben is niet genoeg. Voor veel banen zijn ervaring en andere kwaliteiten zoals stressbestendig ook belangrijk!

Kun je niet eens met het UWV gaan praten over de mogelijkheden van weer gaan studeren / werk zoeken / een cursus doen oid ?
Want als je helemaal niets doet, weet je überhaupt niet wat er kan.

Los daarvan ben ik van mening dat een dagbesteding vrij essentieel is bij herstel/stabilisatie.

Heftig dat je broertje een psychose heeft, ik hoop dat hij snel opknapt!
Bedenk echter wel dat jij niet verantwoordelijk bent voor het welzijn van je broertje en je moeder. Je kunt best hulp bieden, maar denk wel aan je eigen draagkracht.

Ja dat is waar, als ik het niet probeer dan weet ik het idd niet en het kán ook goed gaan natuurlijk.
En nouja, ik bedoel het niet op een lullige manier ofzo die zin. En ik zou het ook geen probleem vinden om bijvoorbeeld een BBL-opleiding op MBO-niveau te doen als ik zo sneller een diploma kan halen. Maar echt ongeschoold werk is vaak fysiek werk en dat red ik door mn lichamelijke ziektes ook niet zo makkelijk. Maar het is gewoon frustrerend dat ik idd wel het denkniveau heb, maar verder idd door mn psychische problemen het niet gelukt is om dus een opleiding af te ronden en te werken. En ik ben nu al 31, dus ik word er ook niet jonger op natuurlijk.

Ik heb bijvoorbeeld al wekenlang het e-mailadres/telefoonnummer van die vrouw die verantwoordelijk is voor die minor ervaringsdeskundigheid, maar ik bel/mail dus ook niet om dus meer duidelijkheid te kunnen krijgen erover. En idd, mn woonbegeleidster zei ook dat ik eens met het UWV moest gaan praten en dat zij misschien wel een gedeelte willen betalen van een cursus/opleiding. Maar ook dat stel ik dus uit Dus daardoor houd ik die onduidelijkheid ook zelf in stand.

En nouja dat is dus die valkuil waar ik weer intrap, dat ik het niet kan loslaten en mezelf weer helemaal wegcijfer en ook geen ontspannende dingen voor mezelf meer doe.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 14:01 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Ja het komt omdat mn broertje sinds een paar weken weer in een psychose zit ( en hij woont bij mn moeder die manisch-depressief is en ook niet erg stabiel is momenteel) en mn overbuurjongetje van 8 bij een traumatisch ongeluk in huis ( waar ik dus op uitkijk) is overleden Gewoon teveel heftige gebeurtenissen en zorgen die ik dan niet kan loslaten en waardoor ik zelf ook afglijd. En dan gaat het dus met mijn stemming en structuur mis en zoek ik weer veel controle in bijvoorbeeld afvallen/sporten om mijn gedachten ergens anders op te richten.

Ik liep jaarstage bij een buitenschoolse dagbehandeling voor kinderen met gedrags- en ontwikkelingsproblemen, maar als ik hem nu zou afmaken dan zou ik niet meer de gewone SPH afstudeerrichting doen, maar wil ik de minor met Ervaringsdeskundigheid doen. Dus geen kinderen met gedragsproblemen meer, maar andere mensen met psychische problemen helpen met mijn ervaring.

Bij de instelling waarvan ik woonbegeleiding krijg en waar ik de herstelgroep doe zijn ook (vrijwillige) ervaringswerkers. Dus met hun heb ik het er idd over gehad en pas hadden ze dus een casus voorgesteld om een vrouw te helpen. Maar die vrouw wilde dat uiteindelijk niet omdat ze niet nog meer hulpverleners wilde, dus gewoon 1 echte ervaringswerker en niet nog een "beginner" erbij. Maar misschien dat er daar nog wel meer opties komen. Want die ervaringswerker met wie ik het erover gehad heb die zegt wel dat zij mij dan rustig in de organisatie wil laten intreden zeg maar, eerst eens helpen bij een cliënt, dan eens meedoen met vergaderingen etc. Dat lijkt me wel wat.

En zo kan ik ook eerst kijken of het wat is idd voordat ik dan eventueel die studie zou gaan afmaken. Dat was sowieso niet voor aanstaande september al gelukt om mee te beginnen, dus sowieso op zn vroegst voor volgend jaar september als ik weer zou gaan studeren. Dus dan heb ik nog ruim een jaar om uit te zoeken wat ik nou echt wil en hoe bijvoorbeeld ervaringswerker zijn bevalt. Maar stel dat ik niet die vrijstelling krijg voor de eerste 2 jaar die ik in het verleden al heb afgerond, dan houd dat hele verhaal op.
En oja ik heb me van de week ook aangemeld voor de cliëntenraad van die instelling en daar kan ik volgende maand een vergadering van bij wonen om te kijken of dat wat voor me is.

Ik snap het wel en het is heftig als zulke dingen gebeuren maar juist dan is het goed om andere dingen te doen. Anders wordt je inderdaad meegezogen, dan is er ook niks anders meer.

Wat je woonbegeleidster heeft aangeboden klinkt goed toch? Probeer er af en toe naar te vragen en contact op te nemen met die mevrouw over die minor.
Ik ken een aantal mensen die met ervaring in de psychiatrie aan een baan zijn gekomen/ zich hebben laten (om)scholen. Dat is iets waar best veel om gevraagd wordt en waar ook best wat mogelijkheden voor zijn, en waarbij 31 niet oud is maar ervaren. Maar die mensen hebben allemaal hele grote stappen moeten durven nemen om daar te komen, maar die durf is in het werk in mijn ogen ook nodig....

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 15:21 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik snap het wel en het is heftig als zulke dingen gebeuren maar juist dan is het goed om andere dingen te doen. Anders wordt je inderdaad meegezogen, dan is er ook niks anders meer.

Wat je woonbegeleidster heeft aangeboden klinkt goed toch? Probeer er af en toe naar te vragen en contact op te nemen met die mevrouw over die minor.
Ik ken een aantal mensen die met ervaring in de psychiatrie aan een baan zijn gekomen/ zich hebben laten (om)scholen. Dat is iets waar best veel om gevraagd wordt en waar ook best wat mogelijkheden voor zijn, en waarbij 31 niet oud is maar ervaren. Maar die mensen hebben allemaal hele grote stappen moeten durven nemen om daar te komen, maar die durf is in het werk in mijn ogen ook nodig....

Ja precies, daar loop ik nu dus een beetje tegenaan, dat ik ook gewoon veel thuis zit en weinig afleiding van mn gedachten heb dan.
Want ik heb nu 3 verschillende vrijwilligerswerk dingen, maar dat is allemaal maar heel weinig uren:
- Taalondersteuning bij kleuter thuis ( 1 uur in de week). Maar dat stopt na 20 juni, dan is diploma-uitreiking. Zou in september dan misschien weer nieuw gezin kunnen krijgen.
- Redactie nieuwsbrief instelling ( 1-2 keer per maand interview en artikel schrijven)
- Editor website diabetes ( 1x in de 2 weken een half uurtje zo'n beetje, doe het samen met 2 anderen, dus wisselen het per week af)
- (Cliëntenraad instelling dus misschien vanaf volgende maand)

En verder sport ik dus wel, lukt het af en toe om creatief bezig te zijn ( maar meestal kijk ik maar gewoon tv of zit ik op internet) en heb ik wat sociale activiteiten, maar ook niet heel veel ofzo. Dus ik weet ook wel dat het beter is voor mn structuur en afleiding als ik gewoon wat meer om handen heb. Maar dan moet ik idd wel die stappen gaan zetten.

Ik kwam ook nog dit project tegen van mn instelling, dit klinkt ook wel interessant: Bureau Apeldoorn. Zij doen onderzoek naar vragen uit de zorg, bijvoorbeeld over wat mensen vinden van de activiteiten die er zijn bij de dagbesteding van de instelling, of over de bekendheid van een bepaalde methode onder medewerkers. En het zijn dus allemaal ervaringsdeskundigen en cliënten van de instelling die daar werken en waar je dus goed begeleid wordt en je stapje voor stapje op je eigen tempo kunt beginnen en weer werkervaring op kunt doen en ook allerlei trainingen kunt volgen eventueel. Dus misschien daar ook eens naar informeren via mn woonbegeleidster. Want interviewen en schrijven kan ik wel goed, want heb 2 cursussen via LOI/NTI gedaan in richting van journalistiek en doe dus al dat redactie/editor werk. En je krijgt dus eerst nog een training.

[ Bericht 1% gewijzigd door _Hestia_ op 19-05-2018 15:42:53 ]

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 15:28 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Ja precies, daar loop ik nu dus een beetje tegenaan, dat ik ook gewoon veel thuis zit en weinig afleiding van mn gedachten heb dan.
Want ik heb nu 3 verschillende vrijwilligerswerk dingen, maar dat is allemaal maar heel weinig uren:
- Taalondersteuning bij kleuter thuis ( 1 uur in de week). Maar dat stopt na 20 juni, dan is diploma-uitreiking. Zou in september dan misschien weer nieuw gezin kunnen krijgen.
- Redactie nieuwsbrief instelling ( 1-2 keer per maand interview en artikel schrijven)
- Editor website diabetes ( 1x in de 2 weken een half uurtje zo'n beetje, doe het samen met 2 anderen, dus wisselen het per week af)
- (Cliëntenraad instelling dus misschien vanaf volgende maand)

En verder sport ik dus wel, lukt het af en toe om creatief bezig te zijn ( maar meestal kijk ik maar gewoon tv of zit ik op internet) en heb ik wat sociale activiteiten, maar ook niet heel veel ofzo. Dus ik weet ook wel dat het beter is voor mn structuur en afleiding als ik gewoon wat meer om handen heb. Maar dan moet ik idd wel die stappen gaan zetten.

Ik kwam ook nog dit project tegen van mn instelling, dit klinkt ook wel interessant: Bureau Apeldoorn. Zij doen onderzoek naar vragen uit de zorg, bijvoorbeeld over wat mensen vinden van de activiteiten die er zijn bij de dagbesteding van de instelling, of over de bekendheid van een bepaalde methode onder medewerkers. En het zijn dus allemaal ervaringsdeskundigen en cliënten van de instelling die daar werken en waar je dus goed begeleid wordt en je stapje voor stapje op je eigen tempo kunt beginnen en weer werkervaring op kunt doen en ook allerlei trainingen kunt volgen eventueel. Dus misschien daar ook eens naar informeren via mn woonbegeleidster. Want interviewen en schrijven kan ik wel goed, want heb 2 cursussen via LOI/NTI gedaan in richting van journalistiek en doe dus al dat redactie/editor werk. En je krijgt dus eerst nog een training.

Volgens mij biedt MEE ook weleens gratis cursussen aan in jouw woonplaats (vraag me niet waarom ik dit weet maar volgens het systeem wonen we in dezelfde regio 🙄) misschien zit daar ook wat bij en veel dingen zoeken zomers ook extra vrijwilligers ivm vakantie. Succes.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 16:37 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Volgens mij biedt MEE ook weleens gratis cursussen aan in jouw woonplaats (vraag me niet waarom ik dit weet maar volgens het systeem wonen we in dezelfde regio 🙄) misschien zit daar ook wat bij en veel dingen zoeken zomers ook extra vrijwilligers ivm vakantie. Succes.

Ah dan zal ik daar ook eens naar kijken, dankjewel!

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 14:34 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Ja dat is waar, als ik het niet probeer dan weet ik het idd niet en het kán ook goed gaan natuurlijk.
En nouja, ik bedoel het niet op een lullige manier ofzo die zin. En ik zou het ook geen probleem vinden om bijvoorbeeld een BBL-opleiding op MBO-niveau te doen als ik zo sneller een diploma kan halen. Maar echt ongeschoold werk is vaak fysiek werk en dat red ik door mn lichamelijke ziektes ook niet zo makkelijk. Maar het is gewoon frustrerend dat ik idd wel het denkniveau heb, maar verder idd door mn psychische problemen het niet gelukt is om dus een opleiding af te ronden en te werken. En ik ben nu al 31, dus ik word er ook niet jonger op natuurlijk.

Kun je bijv. ook niet autorijden?
Bij veel werk op HBO-niveau (en hoger) is stressbestendigheid een vereiste, dus bedenk wel of je daartegen kunt of dat je beter op MBO-niveau kunt werken omdat gemakkelijker voor je is. Met een HAVO-diploma kun je vaak ook op MBO-banen solliciteren.

quote:

Ik heb bijvoorbeeld al wekenlang het e-mailadres/telefoonnummer van die vrouw die verantwoordelijk is voor die minor ervaringsdeskundigheid, maar ik bel/mail dus ook niet om dus meer duidelijkheid te kunnen krijgen erover. En idd, mn woonbegeleidster zei ook dat ik eens met het UWV moest gaan praten en dat zij misschien wel een gedeelte willen betalen van een cursus/opleiding. Maar ook dat stel ik dus uit Dus daardoor houd ik die onduidelijkheid ook zelf in stand.

Ga eens bellen! Of mailen!

quote:

Op dinsdag 22 mei 2018 19:20 schreef Ewelina het volgende:

[..]

Kun je bijv. ook niet autorijden?
Bij veel werk op HBO-niveau (en hoger) is stressbestendigheid een vereiste, dus bedenk wel of je daartegen kunt of dat je beter op MBO-niveau kunt werken omdat gemakkelijker voor je is. Met een HAVO-diploma kun je vaak ook op MBO-banen solliciteren.

[..]

Ga eens bellen! Of mailen!

Jawel ik heb wel een rijbewijs. En ik had met een vriendin afgesproken dat ik vandaag zou bellen en heb dat gedaan. Was alleen handiger als ik het met een coördinator besprak. Dus ze heeft er nu 2 gemaild met mijn korte verhaal/vraag en gegevens

[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 22-05-2018 20:18:40 ]

quote:

Op dinsdag 22 mei 2018 19:22 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Jawel ik heb wel een rijbewijs. En ik had met een vriendin afgesproken dat ik vandaag zou bellen en heb dat gedaan. Was alleen handiger als ik het met een coödinator besprak. Dus ze heeft er nu 2 gemaild met mijn korte verhaal/vraag en gegevens

quote:

Op zaterdag 19 mei 2018 15:21 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik ken een aantal mensen die met ervaring in de psychiatrie aan een baan zijn gekomen/ zich hebben laten (om)scholen. Dat is iets waar best veel om gevraagd wordt en waar ook best wat mogelijkheden voor zijn, en waarbij 31 niet oud is maar ervaren.

Dat werd hier door het UWV keihard afgewezen. Ze zagen er zelf geen toekomst in mbt een vaste baan.

quote:

Op donderdag 24 mei 2018 09:30 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Dat werd hier door het UWV keihard afgewezen. Ze zagen er zelf geen toekomst in mbt een vaste baan.

Oh sorry. Ik denk niet dat ik ook maar iemand ken die in die zin afhankelijk was/ al dan niet zich iets heeft aangetrokken van het UWV.

quote:

Op donderdag 24 mei 2018 10:33 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Oh sorry. Ik denk niet dat ik ook maar iemand ken die in die zin afhankelijk was/ al dan niet zich iets heeft aangetrokken van het UWV.

Daar snijdt het mes hé? Ik kan wel boos gaan roepen tegen mijn jobcoach dat ik het allemaal alleen ga doen en hen niet meer nodig zal zijn. Ik vrees alleen de consequenties.

quote:

Op donderdag 24 mei 2018 18:42 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Daar snijdt het mes hé? Ik kan wel boos gaan roepen tegen mijn jobcoach dat ik het allemaal alleen ga doen en hen niet meer nodig zal zijn. Ik vrees alleen de consequenties.

Ja dat begrijp ik, dat lijkt mij ook geen goed plan nee. En wat dat betreft maakt het gewoon verschil hoe afhankelijk je bent van het UWV, vrees ik. Helaas.

Maar wellicht dat voor iemand anders, zoals Hestia, die dus al richting sph/w weet ik veel, ging in het verleden en een andere jobcoach heeft, er wel mogelijkheden zijn. Al dan niet met hulp van het UWV.