Mijn jaarlijstje! Voor de youtube links (die zaten op elk "beste nummer") moet je even naar patsounds doorklikken. Kennelijk copy/paste ie dat niet op Fok
https://pat-sounds.blogsp(...)t-sounds-is-wel.html-----
50. Tom McRae - Ah, the World! Oh, the World!
Met Tom McRae begint deze lijst omdat hij niet mag ontbreken op het gemiddelde jaarlijstje. De laatste jaren wist deze charismatische singer-songwriter niet hele noemenswaardige platen uit te brengen, maar met Ah, the World! Oh, the World! is hij een nieuwe, verrassende richting opgegaan. Minimalistischer dan ooit creëert hij een ‘soundscape’ met teksten die alleen hij zo mooi kan vormgeven.
Beste nummer: None Of This Really Matters
49. Iron & Wine - Beast Epic
Na een drietal platen waar Sam Beam meer het electronische en ‘full-band’ geluid op zocht, is hij met Beast Epic weer iets in de richting van zijn akoestische geluid waar hij groot mee is geworden. Geen enkel nummer springt er echt uit, vandaar deze lage notering, maar over het geheel genomen zeker een memorabel album en hij zal een boel fans weer hebben teruggevonden.
Beste nummer: Call It Dreaming
48. Girls in Hawaii – Nocturne
Het Belgische Girls in Hawaii heeft met Nocturne opnieuw een prachtig ingetogen album met subtiele electronische percussie gemaakt. Ik kan er weer heerlijk bij wegdromen en dit enigszins onderschatte bandje kan best wat extra aandacht krijgen.
Beste nummer: Walk
47. Mammal Hands – Shadow Work
De eerste Gondwana records notering in deze lijst. Voor het tweede jaar op rij een top 50 notering voor Mammal Hands, het broertje van GoGo Penguin met toevoeging van de saxofoon. Ritmische uptempo jazz met hypnotiserende grooves en vindingrijke liedjes. Met een glansrol voor de piano, natuurlijk.
Beste nummer: Black Sails
46. Beck – Colors
Beck is na het ingetogen Morning Phase verrassend op de proppen gekomen met het meest poppy album van zijn carriere. 11 Super gearrangeerde topsingles brengt hij ten gehore, maar het echte experimentele geluid waarmee hij groot geworden is ontbreekt.
Beste nummer: Colors
45. Thurston Moore - Rock N Roll Consciousness
Geen Sonic Youth meer, maar Thurston Moore maakt met Rock N Roll Consciousness misschien wel zijn beste album sinds Sonic Youth. Slechts 5 nummers, maar wel 5 prachtig langgerekte gitaar-gedomineerde jamsessies.
Beste nummer: Smoke of Dreams
44. Sleepy Sun - Private Tales
Sleepy Sun heeft al lang niet meer de samenstelling van hun enerverende debuutalbum(s), maar heeft met Private Tales nog niet aan kracht ingeboet. Spannende en toch heel toegankelijke psychedelische liedjes die bij vlagen aan Pink Floyd doen denken. Hoogtepuntje Seaquest is Sleepy Sun op hun best.
Beste nummer: Seaquest
43. King Krule - The OOZ
King Krule wordt door velen gezien als een van de grote alternatieve talenten van deze tijd. Dat hoor je inderdaad op elk nummer van The Ooz terug: van jazzy ‘soundscapes’, tot postpunkerige rammelnummers tot aan electronische beats, alles lijkt hij wel te beheersen. Voeg daar zijn schurende stemgeluid aan toe en dit album zou zo over een aantal jaren als een tijdloze klassieker kunnen worden gezien. Jammergenoeg is het allemaal net wat te onsamenhangend, en is het album zelf te lang, voor een écht hoge notering in mijn eigen lijstje.
Beste nummer: Logos
42. Slowdive – Slowdive
Er zijn de laatste jaren veel comebackplaten en daar is deze ‘self-titled’ van Slowdive er één van. Een hele geslaagde bovendien, waarin de gelaagde shoegaze waarmee ze beroemd mee zijn geworden meteen weer de toon zet. Prachtige plaat, met de sfeervolle afsluiter Falling Ashes als hoogtepuntje.
Beste nummer: Falling Ashes
41. Courtney Barnett & Kurt Vile - Lotta Sea Lice
Toen werd aangekondigd dat lieveling Courtney Barnett (van een van de beste platen van 2016) het ging doen met Kurt Vile begon de indie-wereld op zijn grondvesten te trillen. Een gedroomd duo, wat helaas toch niet helemaal de verwachtingen heeft waargemaakt. Desalniettemin een paar heerlijk groovende rocksongs met een aantal van hun eigen nummers in een nieuw jasje.
Beste nummer: Fear Is Like A Forest
40. Kevin Morby - City Music
Vorig jaar haalde Kevin Morby de top 3 van mijn jaarlijstje met het fantastische Singing Saw. Zover komt het met City Music helaas niet. City Music is een tikkeltje experimenteler en iets minder samenhangend dan die plaat van vorig jaar, maar haalt wel ruimschoots mijn top 50 want Kevin Morby is gewoon een gigantische klasbak en een van de beste singer-songwriters van deze tijd.
Beste nummer: City Music
39. Destroyer – Ken
Destroyer, ofwel Dan Bejar, ging de laatste platen richting new-wave classic rock met veel smooth-jazz blazers. Met deze plaat keert hij weer een beetje terug naar het rammelende geluid van zijn vroegere platen, en de vele blazersarrangementen die de vorige platen karakteriseerden zijn verdwenen. Geen slechte keuze, want Ken is wederom een prachtplaat waarin Bejar zichzelf verder ontwikkelt met iets meer gestructureerde liedjes dan we van hem gewend zijn.
Beste nummer: Sky’s Grey
38. LUWTEN – LUWTEN
Luwten is het nieuwe project van Tessa Douwstra, die met Orlando ook al een van mijn favoriete platen van Nederlandse komaf van de laatste jaren heeft gemaakt. Ook ‘self-titled’ is prachtig en dat terwijl het vrijwel het tegenovergestelde is van Orlando. Ingetogen minimalistisch gearrangeerde liedjes, met een aantal leden uit de Kyteman-stal, zetten de toon en maken dit een van de spannendste en origineelste albums van het jaar. Check vooral ook de fantastische 4-piano versie van In Over my Head.
Beste nummer: In Over my Head
37. Peter Perrett - How the West Was Won
Het voor dit jaarlijstje het laatst ontdekte album is die van Peter Perrett. Dat hij vroeger al een carriere had met de band The Only Ones wist ik niet, maar wat ik wel weet is dat dit een heerlijk punk-rock album is met loom groovende melodieen.
Beste nummer: How The West Was Won
36. St. Vincent – MASSEDUCTION
Live had St. Vincent het voor mij afgedaan, en gezien de recensies van haar huidige tour blijft ze een beetje een vreemde vertoning. Maar MASSEDUCTION is op plaat wel degelijk een klasse album, met krachtige gitaar-partijen, mooie piano-ballads en val alles wat. Misschien wel haar meest veelzijdige en toch coherente en daarmee beste album sinds haar debuut.
Beste nummer: Los Ageless
35. Dan Auerbach - Waiting on a Song
Zo vrolijk en zonnig waren weinig albums dit jaar. Dan Auerbach brengt met Waiting on a Song een heerlijk rockabilly album af met een paar fantastische meezingers. Niks bijzonders of vernieuwends aan deze plaat, maar wel een plaat die je instantaan doet glimlachen en meedansen.
Beste nummer: Shine On Me
34. Tim Darcy - Saturday Night
Tim Darcy van Ought nam even een uitstapje naar deze solo-plaat. Saturday Night is minder experimenteel en punky dan zijn werk met Ought, en hij zoekt hier meer de stevige rock & roll op. Een dozijn stevige en goed bij elkaar passende rocksongs is het resultaat. Zeker een geslaagd solo-debuut, maar we horen liever zijn bandwerk.
Beste nummer: Tall Glass Of Water
33. Four Tet - New Energy
Naar mijn mening waren zijn vorige platen minder geslaagd, maar met New Energy is Four Tet weer terug hoor! Heerlijke elektronische nummers met eindelijk weer wat meer groove, drums en ritme zoals in zijn beste dagen. Een van de beste elektronische platen van het jaar!
Beste nummer: Scientists
32. Spinvis - Trein Vuur Dageraad
Het was al weer een tijdje geleden dat Spinvis een album uitbracht, dus naar Trein Vuur Dageraad werd hard uitgekeken. Zeker naar de eerst gereleaste single Hallo Maandag waarin een gitaarsolo wordt losgelaten die we nooit van Spinvis hebben gehoord. Fantastisch nummer, en met dat nummer zijn er nog 2 andere fantastische nummers op deze plaat die zich tot het beste van zijn oeuvre kunnen rekenen: het langgerekte Stefan en Lisette, en het titelnummer Trein Vuur Dageraad (ook vrij langgerekt). De rest is wat mij betreft een beetje overbodig helaas, dus hoger op deze lijst komt Spinvis niet.
Beste nummer: Trein Vuur Dageraad
31. Noel Gallagher's High Flying Birds - Who Built the Moon?
Broer Liam haalde mijn top 50 niet (prima plaat hoor) maar Noel doet het bij mij toch wel het best. Zijn vorige 2 solo-platen vond ik ook al erg goed, en ook deze nog net op de valreep van dit jaar uitgebrachte plaat, is weer prachtig. Noel zoekt hier echt de details op met nieuwe elektronische invloeden en geïnspireerd schrijfwerk.
Beste nummer: Fort Knox
30. Yori – September
Geen idee waarom haar artiest naam van Yori Swart in Yori is veranderd, maar gelukkig is haar muziek net zo goed en misschien nog wel beter dan haar vorige albums. Weer een stel topliedjes met psychedelische inslag zoals ook Feist zo goed kan. Yori groeit maar door in kwaliteit en het is maar een kwestie van tijd tot ze doorbreekt naar het grote publiek na het winnen van de Grote Prijs een paar jaar terug.
Beste nummer: September
29. Jay Som - Everybody Works
Leuk album van multi-instrumentalist Melina Duterte met een tig aantal onweerstaanbare en gelaagde nummers, waarin vele genres terugkomen. Zo doet haar stem de muziek snel doen klinken als dreampop, maar bij vlagen horen we punkrock, new-wave synths en lo-fi opkomen. Een veelzijdig en relatief onderschat album.
Beste nummer: One More Time
28. Jen Cloher - Jen Cloher
De vriendin van Courtney Barnett en dat horen we goed terug. Met dezelfde no-nonsense attitude passeren hier de lekkerst rammelende rocknummers. Misschien net wat experimenteler dan Barnett zelf, maar zeker niet minder goed. Het enige dat wellicht mist is een echte hit, in de ruime zin van het woord, al komt Shoegazers in de buurt. Een topplaat van een rockchick die toch al wel wat langer dan Barnett zelf aan de weg timmert.
Beste nummer: Shoegazers
27. Broken Social Scene - Hug of Thunder
Super-indiegroep Broken Social Scene is na 7 jaar terug met Hug of Thunder, en brengen hier hun best plaat af sinds 2005 na het licht tegenvallende Forgiveness Rock Record. Een veelvoud aan veelzijdige nummers van het collectief aan Canadese artiesten, en ook Feist zingt hier weer een nootje mee. Maar bovenal weer een goede plaat van bandleider Kevin Drew en een waardevolle comeback.
Beste nummer: Hug of Thunder
26. Hidden Orchestra - Dawn Chorus
Weinig jazz in mijn jaarlijstje dit keer. Niet omdat er weinig goede jazz albums zijn uitgebracht in 2017, maar wel omdat ze lastig zijn te rangschikken in deze lijst. Gelukkig hebben we Hidden Orchestra nog die er met deze minimalistische electro-jazz plaat hoog in komen. Een aantal zorgvuldig gearrangeerde composities brengt je van begin tot einde in een trans. Perfecte herfst/winterplaat.
Beste nummer: Still
25. Moses Sumney – Aromanticism
Revalatie (in veel jaarlijstjes) van het jaar is toch Amerikaanse Ghanees Moses Sumney. In de aanloop naar zijn album-release werd hij veel gehyped en, wat bleek, zeer terecht. Een prachtig verstilde R&B plaat met sfeervolle arrangementen die romantischer overkomt dan de titel doet vermoeden. Een absolute wegdroomplaat.
Beste nummer: Plastic
24. LCD Soundsystem - American Dream
De andere comebackplaat van het jaar is die van LCD Soundsystem, in veel jaarlijstjes de #1. Zo hoog kwamen ze niet bij mij, want op hoogtepuntje Tonite na staat er toch weinig écht memorabels op deze plaat; tenminste, als je het vergelijkt met de andere platen van James Murphy en consorten. Een topplaat en het is eigenlijk vooral het wat eentonige geluid dat deze niet naar de #1 in mijn jaarlijst opstuwt.
Beste nummer: Tonite
23. Stef Kamil Carlens - Stuck in the Status Quo
Het lijkt ondertussen alsof Zita Swoon niet meer bestaat, en dat Stef Kamil vanaf nu vooral muziek onder zijn eigen naam uitbrengt. Maar de vybe en klasse van Zita Swoon blijft hier desalniettemin fier overeind. Met de ondertussen steeds vaker door Afrikaanse muziek geinspireerde muziek overtuigd muzikale alleskunner Stef Kamil opnieuw. Met vooral hoogtepuntje Going Home waan je je bovendien meteen op vakantie met deze buitengewoon opgewekte plaat.
Beste nummer: I’m Going Away
22. Spoon - Hot Thoughts
Nog nooit heeft Spoon een slechte plaat gemaakt, en ook nu niet. Met Hot Thoughts zoeken ze wat meer de funk en soul op, en ook dat blijken ze kunnen. Albumknallers Can I Sit Next to You and titelnummer Hot Thoughts behoren tot het beste dat de band voortbracht, en ook de rest van de nummers is goud. Jammer wel een beetje dat het experiment een beetje naar de achtergrond is gebracht.
Beste nummer: Can I Sit Next To You
21. This Is the Kit - Moonshine Freeze
Eén van de mooiere folk-platen van het jaar: Moonshine Freeze van This Is The Kit. Deze folk-band van Kate Stables werd ooit ontdekt door Elbow frontman Guy Garvey, maar is nooit écht doorgebroken. Nu deze nieuwste door John Parish is geproduceerd en op gerenommeerd label Rough Trade is uitgebracht misschien toch wel die doorbraal. De klasse spat namelijk van dit album af en folk wordt op spannende wijze gecombineerd met experiment en psychedelica, inclusief banjo.
Beste nummer: Bullet Proof
20. Grizzly Bear - Painted Ruins
Het indie-folk gezelschap Grizzly Bear, met hun doorgaans prachtige samenzang, brengt met Painted Ruins een van hun, naar mijn eigen mening, beste albums uit. Fijn hypnotiserende nummers die redelijk toegankelijk zijn maar spannend genoeg om een heel album te boeien. Geen overbodig experiment en een heel fijne balans van begin tot eind.
Beste nummer: Three Rings
19. Fleet Foxes - Crack-Up
Een band in hetzelfde straatje als Grizzly Bear is Fleet Foxes. Met hun eerste plaat in 5 jaar overtuigen ze mij misschien net als Grizzly Bear het meest tot nu toe. Crack-Up is veel minder een liedjesplaat dan hun vorige albums, en veel meer een conceptplaat met een overkoepelend thema. Prachtig meanderende nummers die in elkaar overlopen en die vooral instrumentaal indrukwekkend zijn vormgegeven.
Beste nummer: I Am All That I need / Arroyo Seco / Thumbprint Scar
18. Foxygen – Hang
Er zijn momenteel niet veel vreemdere acts dan Foxygen op het wereldtoneel, en dat blijkt maar eens te meer met hun nieuwste album. Het album springt van Abba naar disco naar funk naar experimentele rock en is zeer bevreemdend. Maar het werkt zeer goed en de uitschieters, het funky door blazers gedragen On Lankershim en afsluiter Rise Up wedijveren voor de beste nummers van het jaar.
Beste nummer: On Lankershim
17. Melanie De Biasio – Lilies
Melanie de Biasio is het best bewaarde geheim van België. Deze prachtig zingende jazz-zangeres heeft al meerdere zwoele donkere platen uitgebracht en brengt met Lilies misschien wel haar meest melodieuze en samenhangende album tot nu toe. Vooral het duistere openingsnummer Your Freedom Is The End Of Me is indrukwekkend, maar de kwaliteit blijft het hele album nagenoeg gehandhaafd. Met fluisterzachte piano en drums is Lilies de perfecte plaat voor deze tijd van het jaar.
Beste nummer: Your Freedom is the End of Me
16. James Holden & The Animal Spirits - The Animal Spirits
Elektronica pionier James Holden zoekt op The Animal Spirits het Afrikaanse experiment op en slaagt daar wonderwel in. Opnieuw een mix van krautrock met electronica, maar dit keer tilt de afrobeat het geheel naar een hoger plan. Waar het vorige album Inheritors wel erg ontoegankelijk is, is deze plaat wellicht voor meer luisteraars geschikt. In ieder geval weer een indrukwekkende plaat van misschien wel een van de grotere geweldenaars in de elektronische muziek.
Beste nummer: Pass Through The Fire
15. Warhaus – Warhaus
Warhaus, gedragen door Balthazar zanger Maarten Devoldere, brengt met ‘selftitled’ al weer zijn 2e plaat uit. Was het debuut nog een funky plaat gedomineerd door duistere grooves, deze veel meer ingetogen 2e leg is meer een ode aan de dit jaar overleden Leonard Cohen. Met Devoldere zijn zware stem, aangevuld met de zwoele stem van zijn vriendin Silvie Kreusch, hebben we bovendien de perfecte samenzang.
Beste nummer: Everybody
14. Roger Waters - Is This the Life We Really Want?
De eerste soloplaat van Roger Waters sinds hele lange tijd, en wat een comeback! Een plaat zoals we deze van Waters kunnen verwachten: duister, doemdenkend en in de stijl van Amused to Death en mijn bijna favoriete Pink Floyd plaat The Final Cut.
Beste nummer: Is This The Life We Really Want?
13. Arcade Fire - Everything Now
Voor velen was Everything Now een flop; een mislukte poging om vernieuwend te zijn en in de richting van mainstream pop te gaan. Nou op zich is dat laatste wel gelukt, Everything Now was een echte wereldwijde hit en een originele klassieker. Voor mij was de rest van het album ook ruim boven gemiddeld. Nee, niet zo goed als de andere albums van Arcade Fire, maar ze hebben de lat dan ook heel erg hoog gelegd. Maar met een paar uitermate goede nummers als Signs of Life, Put Your Money On Me en zelfs het zoetsappige Chemistry is dit album gewoon een topper.
Beste nummer: Put Your Money On Me
12. Portico Quartet - Art in the Age of Automation
Eén keer heeft dit kwartet het als trio geprobeerd, en dat was niet erg geslaagd. Kennelijk wilden ze wel weer verder als kwartet en dat hoor je meteen terug: Art in the Age of Automation is namelijk gewoon weer een onververvalst Portico Quartet album. Sfeervolle jazz met de nodige elektronische invloeden en tegen het minimalistische aan dit keer. Vooral op het pareltje Endless.
Beste nummer: Endless
11. The War on Drugs - A Deeper Understanding
The War On Drugs zijn in een paar jaar uitgegroeid van underground rock-bandje tot de lieveling onder vrijwel de hele alternatieve muziekwereld. Lost In The Dream bouwde voort op het geluid van de onderschatte debuutplaten van de band met langgerekte nummers, en A Deeper Understanding bouwt daar verder op voort. Nóg langere nummers, nog nauwkeuriger uitgedachte composities maar ook wat meer afwisseling. Het uptempo Holding On past prima naast het traag opbouwende Thinking of A Place. Enige smet? Na Thinking of A Place had het perfecte einde gepast. En kennelijk staan er nog 3 nummers achter; ik weet niet eens hoe ze klinken.
Beste nummer: Thinking of a Place
10. Hurray for the Riff Raff - The Navigator
Deze Puerto Ricaanse maakte met The Navigator dan misschien haar definitieve doorbraak. Experimentele rock met een Carribisch tintje zoals je dat zelden eerder hebt gehoord. Een politiek activistisch album dat rept over het opgroeien en het vinden van jezelf in het povere Puerto Rico. Prachtig.
Beste nummer: The Navigator
9. Stillwave - Sell Another Soul
De op één na hoogste notering van Nederlandse bodem (ohjee, wat is de hoogste dan?) komt van het Utrechtse Stillwave. Het Nederlandse broertje van Slowdive, maar wel bijna 30 plaatsen hoger gerangschikt. Een paar jaar terug had ik ze al in de gaten en met Sell Another Soul is hier dan eindelijk het langverwachte debuut. Hypnotiserende shoegaze dat wordt afgewisseld met veelzijdige melodieen alsof de band al jaren op het hoogste podium staat.
Beste nummer: She Flies Like A Tracer
8. Susanne Sundfor - Music for People in Trouble
De Zweedse Sussane Sundfor is bekend geworden om haar uptempo electropop, maar ze gaat hier volstrekt de tegenovergestelde richting op. Minimalistische chamberpop waar vooral haar prachtige stemgeluid de toon zet. Troostende composities, aangezet door trompet, piano en zacht gitaargeluid. Eén van de vele wegdroom-platen van dit jaar die mijn lijstje hebben gehaald.
Beste nummer: Mantra
7. Portugal. The Man – Woodstock
2017 is dan, na zo’n 10+ albums, dankzij de megahit Feel It Still eindelijk de doorbraak van het no-nonsense Portugal. The Man dat altijd precies doet wat ze zelf willen. Wat de band al jaren in zich had vertaalt zich in deze zeer dansbare knaller van slechts twee-en-halve minuut. Maar het is niet de enige uitschieter op de plaat, waarin de band zich net als alle vorige albums opnieuw subtiel vernieuwt. Opener Number One is wat mij betreft de grote knaller van het album en kan ook zo in de top 5 van de beste nummers van 2017 komen. Maar ook het groovy So Young is fantastisch.
Beste nummer: Number One
6. Nick Mulvey - Wake Up Now
Een andere indrukwekkende transformatie komt van Nick Mulvey. Nummer voor nummer bracht hij de plaat op Spotify uit, en elk nummer was weer even goed en deed nog meer smachten naar de hele plaat. Wat meteen bleek is dat hij het akoestische meer ingetogen geluid van First Mind had ingeruild voor meer psychedelische uptempo composities. Van het door blazers ingekleurde traag opgebouwde Unconditional tot het opzwepende funky Transform Your Game, Wake Up Now is een bezwerende trip van begin tot eind.
Beste nummer: Transform Your Game
5. The National - Sleep Well Beast
The National zoekt met Sleep Well Beast weer eens een iets uitbundiger geluid op. Naast de prachtige ballads en fluisterzachte piano-liedjes die je ook op dit album kan terugvinden, horen we namelijk ook nummers die wat losbandiger zijn. Zo is het prijsnummer The System Only Dreams in Total Darkness één van hun beste nummers ooit. Waanzinnig zoals dit nummer wordt opgebouwd en door de gitaarsolo’s door midden gekliefd wordt. Maar zeker ook de rocker TurtleNeck zorgt voor een veelzijdigheid van het album dat ik op Trouble Will Find Me totaal miste.
Beste nummer: The System Only Dreams In Total Darkness
4. Thomas Azier – Rouge
De beste Nederlandse plaat komt van deze bijna onNederlandse jongen. Was zijn debuut nog geïnspireerd door de Berlijnse elektroscene, Rouge is een Franse kijk op de wereld. Romantische nummers als het solo-piano nummer Babylon zijn indrukwekkend, maar ook een nummer als Talk To Me, met een synth-riedeltje uit de beste dagen van de New-Wave, tilt dit album naar het allerhoogste niveau.
Beste nummer: Talk To Me
3. Christian Scott Atunde Adjuah - Ruler Rebel
Het beste album van het drieluik albums dat Christian Scott dit jaar uitbracht was de eerste van dat drieluik. Hiermee is dit meteen het beste jazz-album van het jaar. Meer dan op zijn vorige albums krijgt het trompetgeluid van Scott weer een hoofdrol, maar ook vooral drummer Corey Fonville een glansrol. Maar ook zeker de toevoeging van Afrikaanse percussie maakt dit een exotische meester-jazz plaat. Jammer dat zijn andere twee albums dit niveau bij verre niet hebben gehaald.
Beste nummer: New Orleanian Love Song II
2. Feist – Pleasure
Feist is terug, en hoe. Op Metals van alweer 5 jaar terug was al te horen dat één van de meest talentvolle muzikanten van onze tijd steeds meer het experiment opzoekt, en dat culmineert zich op Pleasure. Tig luisterbeurten heeft het nodig om elk detail van deze plaat op te speuren. Van spontante metal-achtige gitaarsolo’s, korte gitaarsteken, subtiele piano-klanken, elk nummer wordt je meerdere keren verrast door Feist haar vindingrijkheid en muzikaliteit. Een beste nummer bevat deze plaat nauwelijks, alles is goed, maar als we er dan toch eentje moeten kiezen is Get Not High, Get Not Low toch wel het prijsnummer.
Beste nummer: Get Not High, Get Not Low
1. Peter Silberman – Impermanence
The Antlers frontman Peter Silberman maakte het beste album van 2017. Impermanence is misschien wel het meest bijzondere album dat ik heb gehoord in jaren. Minimalistisch vormgegeven met slechts een gitaar, wat elektronica en zijn hyptoniserende stemgeluid fluistert hij zich bijna door het album heen. Maar van begin tot einde beklijft deze droevige en zéér traag opgebouwde plaat, die je of je het nou wilt of niet als een golf de nacht in sleurt. En hiermee wordt eigenlijk het hele jaar wordt samengevat. Meer dan ooit tevoren domineert de minimalistische muziek deze jaarlijst, en met Impermanence culmineert zich dit in een nagenoeg perfecte plaat, die zeker niet geschikt is voor elk moment van de dag.
Beste nummer: New York