1. Tim Hecker - Ravedeath (Ambient, Techno, Drone)
Stel je de dichte mist voor die enkele weken terug over ons land hing. Het is midden in de nacht en je bent zojuist door je ouders uit bed gehaald en meegenomen naar het dak van een hoog gebouw. Meer mensen hebben zich hier verzameld, de mist is te dik om hun gezichten te kunnen herkennen. Hier ben je toeschouwer van hoe een groep van deze mensen een piano van het dak gooit. De reden is onduidelijk, en niet belangrijk. Zodra de piano in zijn volledigheid van het dak geduwd is, valt deze in slow motion. Ravedeath is de soundtrack van deze val. Tim Heckers karakteristieke ambient-geluid klinkt zwaarder (door de bas) en voller (het kerkorgel) dan tevoren.
2. True Widow - As High As the Highest Heavens and From the Center to the Circumference of the Earth (Shoegaze, Slowcore, Stoner)
Dit is een lange bandnaam voor een redelijk minimale band. True Widow brengt een unieke mix van stoner, shoegaze en slowcore. Dit resulteert in een slepend album die aan de ene kant de ruimtes in je hoofd volbeukt, maar dit omzet naar een prettig effect door de kalmerende zanglijnen. Een soort XX maar dan niet hipster en vol op de distortion.
3. The Horrors – Skying (Neo-Psychedelica, Shoegaze)
Ik heb al het één en ander over The Horrors gezegd in mijn eerste officiële
Fok-Review. Ik moet er wel bij vermelden dat ik deze niet zo sterk vond als hun tweede, Primary Colours. Dit album mist de agressie die je zo in zijn grip hield bij de vorige plaat. In plaats hiervan hult Skying je in een wolk van psychedelisch geluid. Het album kabbelt dan wel wat voort op momenten, maar de tocht wordt er niet minder interessant op.
4. Giles Corey – Giles Corey (Singer/Doomwriter)
De geschiedenis van de naam
Giles Corey voorspelt al niet veel vrolijks. Tel daarbij op dat Dan Barrett (de helft van het duo die Shoegaze/Black-Metalformatie Have A Nice Life vormt) een zelfmoordpoging ondernomen heeft. Toch lijkt het alsof een deel van zijn geest hem verlaten heeft en zich in dit album heeft weten te nestellen. De soms spookachtige samples en vocalen vliegen om je oren in een verzameling lo-fi songs die te categoriseren vallen onder shoegaze/folk. Erg ‘gloomy’.
5. Implodes – Black Earth (Shoegaze, Noiserock, Dronerock)
Dit was één van die platen die mij echt direct zo stijl achterover liet staan als toen ik het eerst My Bloody Valentine’s Loveless of The Angelic Process’ Weighing Souls With Sand hoorde. Met name door de intensiteit, verwacht geen rustmomenten bij Black Earth. Eerder een achtbaan, waarbij iemand je continu in je gezicht slaat. Een must voor elke fan van shoegaze.
6. Amon Tobin – ISAM (Idm, Ambient, Techno)
Wat stukken uit mijn
recensie:
Amon Tobin stond er al bekend om een samplekunstenaar te zijn, op ISAM gaat hij nog een stap verder door alleen met eigen opnames te werken. Aan de hand van field recordings (het opnemen van natuurlijk geluid) heeft hij snippers geluid verzameld en deze vervolgens gedigitaliseerd. Zelf heeft hij aangegeven dat dit zijn manier was om controle te krijgen op de natuur. Het resultaat van deze samplemoes laat voor zich spreken. Als een schilder neemt hij verschillende stijlen en structuren van zijn klankenpalet en haalt deze als dikke klonten langs zijn doek.ISAM is als een eerste avontuur in een verre jungle waarbij je jezelf bang in je tent afvraagt wat al die geluiden zijn en waar ze vandaan komen.
Het woord 'album' lijkt haast een ongepaste benaming voor ISAM. Dat Amon Tobin de ambacht van het samplesmeden als een vakman verstaat laat hij op deze plaat zien als geen ander.
7. David Lynch – Crazy Clown Time ('Modern-Blues')
Ook van mijn
recensie:
Crazy Clown Time lijkt voornamelijk weggelegd voor Lynch zijn huidige fanschare. Diegenen die wel pap lusten van de surrealistische sfeerbeelden die zijn films oproepen, of experimentele muziek in het algemeen, zullen genoeg uit dit album kunnen halen. Lynch heeft met Crazy Clown Time een eigen sound heeft weten te creëren die, ondanks dat het deze keer geen film betreft, de nodige visualisaties zal oproepen van rode gordijnen, donkere snelwegen en rokerige ruimtes.
8. Disco Inferno – The Five Eps (Experimenteel, Post-Punk)
Disco Inferno’s The Five EPs is een brede collage bestaande uit het beste wat experimentele post-punk te bieden heeft. Het begint allemaal wat minimaal, maar muzikale en experimentele progressie is duidelijk hoorbaar naarmate je door de EPs struint.
9. Chapel Club – Palace (Post-Punk)
Chapel Club is weer zo’n typische post-punk band die al snel de Joy Division vergelijkingen over zich heen trekt. Toch voelt en klinkt het allemaal net even anders. Het is iets zachter, maar ook net iets voller. De zang klinkt haast (Morrissey-stijl) nonchalant, maar het is duidelijk te horen dat het album verre van dat in elkaar is gestoken. De nummers worden voortgestuwd door de baslijnen, zodat er genoeg ruimte voor de gitaren is om details in te vullen. Kortom: Zware nummers met mooie melodieën.
10. Grey Reverend – Of The Days (Folk, Singer/Songwriter)
Ook uit mijn
review:
Het album bestaat enkel uit Browns gitaar en zijn kalme, melancholische stemgeluid. Een uitgekleed album dus, die juist om die reden zijn grip op de luisteraar weet te krijgen.
De kracht van Of The Days is vooral dat het album je vanaf de eerste noot even in een wereld plaatst die alleen lijkt te draaien om zijn intieme muziekspel. Het nummer 'Walk The Same' doet al snel denken aan het werk van collega-songwriter José González. 'One By One' lijkt dan weer op zijn beurt even de ziel van Nick Drake aan te mogen raken.
11. Bon Iver – Bon Iver, Bon Iver (Folk, Singer/Songwriter)
Iets meer ‘gelaagd’ en experimenteler dan het debuut. Het uitgangspunt van melancholische folk blijft, maar het is te merken dat Justin Vernon bij dit album een band om zich heen gevormd heeft.
12. Tom Waits – Bad As Me (Blues Rock, Jazz, Knorrepot)
Tom Waits gromt nog altijd naar behoren. Weer een prima combinatie van blues en jazz.
13. Barn Owl – Lost In The Glare (Psychedelisch/Drone/Instrumentaal)
Barn Owl creëert fijne psychedelische wouden waarin zelfs een uil zich nog in verdwaalt.
14. Sungrazer – Mirador (Stoner-Rock, Eigen bodem)
Zie mijn
recensie15. Fink – Perfect Darkness (Singer/Songwriter)
Eén van de betere songwriteralbums van het jaar. Kalmerend ‘mellow’ album met een wat duistere ondertoon.
16. Steven Wilson – Grace For Drowning (Progressieve Rock, King Crimson Revival)
Kolos van een progrock album. Je kan wel merken dan Steven Wilson zich de afgelopen jaren bezig heeft gehouden met het remasteren van King Crimson platen. Heeft net zoals de Opeth een wat ouderwets gevoel voor progrock door onder andere een mellotron te gebruiken.
17. Young Prisms – Friends For Now (Shoegaze, Hipster, Wel Lekker)
Nog zo’n shoegaze revivalbandje waar het word ‘hipster’ vanaf druipt (driehoeken op albumcovers verraden het vaak al een beetje). Dat shoegaze revival helemaal niet zo slecht uit hoeft te pakken hebben the Horrors voor mij al tweemaal bewezen, en ook dit album is gewoon zoete koek voor menig shoegazefanaat.
18. Idaho – You Were A Dick (Slowcore)
Idaho is een grote naam binnen het slowcore-genre en laat met dit album zien dat ze het niet verleerd zijn. Het album, die van mij overigens de meest directe albumnaam van het jaar verdient, telt 14 mooie liedjes over de pijn des levens, gezonden door een ingetogen zang die prettig in het gehoor ligt.
19. Mars Red Sky – Mars Red Sky (Stoner, Psychedelisch, Alternatieve Rock)
Melancholische stonerliedjes die af en toe uitschieten met wat doom-invloeden en jams.
20. James Blake – James Blake (Dubstep, Soul, There’s no limit to your bass)
Ik denk dat iedereen dit album onderhand wel gehoord heeft, maar in het kort: Soulzang, abstracte beats, dike bas.
21. The Pains Of Being Pure At Heart – Belong (Shoegaze, Alternatieve Rock)
Dat eerste album van TPOBPAH (een afkorting die langer is dan gemiddeld bandnaam..) deed mij niet erg veel. Dit album heb ik ontdekt via de luisterpaal en kon ik zo een aantal keer achter elkaar opzetten. Het zijn gewoon stuk voor stuk leuke nummers met een shoegaze-tintje.
22. Radiohead – The King Of Limbs (Radiohead)
Ik vind dit wel het minste Radiohead-album tot nu toe. Het is een puur elektronisch album geworden moet het vooral hebben van het complexere drumwerk. Single Lotus Flower maakt dan weer een hoop goed.
23. The Psychic Paramount – II (Intens, Noise, Psychedelisch)
II is een intens album die je af en toe wat rust momenten gunt, maar merendeels constante sonische energie op je afvuurt.
24. Thurston Moore – Demolished Thoughts (Singer/Songwriter, Sonic Youth, Noise Rock)
Demolished Thoughts laat goed zien wie het muzikale meesterbrein van Sonic Youth is. De liedjes zijn erg songwriter georiënteerd en maakt ook gebruik van strijkorkestjes. Dat neemt niet weg dat er de occasionele noise/freakout niet mag ontbreken.
25. Iroha – Iroha (Jesu, Slowcore, Shoegaze, Post-Rock)
Het is goed te horen dat Iroha voortkomt uit een oud bandlid van Justin Broadricks (Jesu, Godflesh) eerdere band Final. Soms lijkt het haast gestolen waar wat er met deze band gebracht wordt. De zware dronepulsen op het gitaar en de synthesizermelodieën die soms komen opspelen zijn precies Jesu. Het voornaamste verschil is dat er soms Japans teksten in voorkomen. Daarnaast staan er ook een aantal remixes op van Broadrick zelf.
26. Gem Club – Breakers (Piano, Slowcore, Dream-Pop)
Breakers staat vol breekbare, minimale liedjes, gespeeld op een piano waar enkele effecten overheen gedompeld zijn. Weg met die neppe semi-melancholische meuk van Lana Del Rey, dit is de 'real deal'.
27. Higuma – Pacific Fog Dreams (Psychedelisch, Drone)
Higuma is een zijproject van een lid van Barn Owl en doet eigenlijk weinig anders. Neemt niet weg dat ik niet vies ben van uitgesponnen psychedelische ruimtes. Hup mijn lijstje in dus.
28. The Joy Formidable – The Big Roar (Post-Punk)
The Joy Formidable is een beetje Joy Division, een beetje My Bloody Valentine en eigenlijk een beetje van alles wat gewoon lekker klinkt. Het is geen pure shoegaze, maar meer een intense vorm van rock die allerlei leuke effecten brengt. En wat het belangrijkst is: het zijn gewoon erg sterke liedjes.
29. Iceage – New Brigade (Post-Punk, Art-Rock)
Ik zet Iceage op als ik eens zin heb in de betere muzikale chaos. Rauw en snel, maar met voldoende melodie.
30. Snowman - ∆bsence (Dream-Pop, Post-Rock)
Heel hipster natuurlijk zo’n driehoekje in je titel. Snowman maakt experimentele muziek die zich laat definiëren door (soms elektronische) tribal-drums, ruis, hoge stemmen en gitaarmelodieën.
31. Belong – Common Era (Shoegaze, Drone)
De muziek van Belong is eigenlijk weinig anders dan een brei van geluid maar opent daarom een wereld waar je jezelf lekker in kunt verliezen.
32. Old Silver Key – Tales Of Wandering (Neige, Blackgaze)
Weer een zijprojectje van Black Metal grootheid Neige. Het is geen pure black metal, maar meer post-rock/progressief georiënteerd.
33. Oneohtrix Point Never – Replica (Samples, Elektronisch, Ambient)
In dit experimentele album valt veel te ontdekken. Dit komt mede door alle samples die er in verwerkt zijn. Het is een soort Endtroducing (Dj Shadows meesterwerk) maar dan meer droney en psychedelisch.
34. Youth Lagoon – The Year Of Hibernation (Lo-Fi, Dream-Pop)
Youth Lagoon maakt dromerige lo-fi liedjes vol reverb. Probeer maar gewoon een keer.
35. Grouper – A I A (Drone, Psychedelisch, Duurt Lang)
Grouper is een vrouw die al aardig wat drone op haar naam heeft staan. A I A is zelfs een dubbelaar. Dit album staat vol prettige drones, maar duurt wel erg lang.
36. DeWolff – Orchards/Lupine (Psychedelisch, Rock, Eigen bodem)
DeWolff is één van de jongste en opvallend genoeg één van de betere bands van Nederlandse bodem. Ze maken muziek alsof ze in de jaren 50 geboren zijn en tonen vooral de puberale lak aan muzikale grenzen. Leuke psychedelische rockliedjes.
37. Joyless – Without Support (Shoegaze, Depressieve Rock)
Een black metal band die de rockkant op gaat pakt in dit geval goed uit. De black metal invloeden blijven hoorbaar in ietwat deprimerende, maar wel dravende rocksongs.
38. Low – C’Mon (Slowcore, vroeger was alles beter, toch erg goed)
Pure slowcore zoals het I Could Live In Hope album maken ze helaas niet meer. Toch is dit een productie geworden met stuk voor stuk mooie liedjes.
39. Wolves in the Throne Room – Celestial Lineage (Blackgaze)
De mix tussen shoegaze en black metal heeft dit jaar een eigen genre gevonden, blackgaze genaamd. Het is niet meer van die pure USBM als hun voorgaande albums, maar maakt gebruik van iets meer verschillende stijlen, wat de luisterervaring wat toegankelijker maakt.
40. De Staat – Machinery (Experimentele Rock, Eigen bodem)
Machinery heeft een vrij uniek stijltje. Mede door de potten-en-pannen percussie en het countrysfeertje kan het album wel gezien worden als een echt ‘arbeidersalbum’ Dit is vooral benadrukt door songs als Sweatshop en de vuile ouderwetse kleren waardoor ze zich in lieten fotograferen voor de persfotos. Het experiment met die grote ‘drummachine’ is live vrij indrukwekkend.
41. Lantlos - Agape (Post-Rock)
Sfeervolle en experimentele post-rock met black-metal invloeden, of black-metal met post-rock invloeden?.
42. Opeth – Heritage (Progressieve Rock)
Zie mijn
recensie
43. Tycho – Dive (IDM, Chillout, Ambient)Ook dit jaar heb ik tevergeefs gehoopt op een nieuw album van Boards of Canada. Gelukkig wist Tycho nog enigszins een zomers chillout album te maken.
44. Tim Hecker – Dropped Pianos (Ambient, Minimal)Dit album is meer een sort b-side verzameling van Ravedeath. Zoals ik eerder al zei is deze een stuk minimaler en doet denken aan William Basinski’s Melancholia.
45. Moon Duo – Mazes (Psychedelisch, Rock)
Het is goed te merken dat Moon Duo gevormd is door leven van Wooden Shjips. Psychedelische rock en kosmische jams. Het zal me niet verbazen als hun studio zich op de maan gevestigd heeft.
46. Aidan Baker – Only Stories (Singer/Songwriter)
Aidan Baker staat natuurlijk meer bekend als de helft van Drone/Doom formatie Nadja. Hij brengt (ook solo) meer albums uit dan Rihanna singles uitpoept, wat resulteert in albums van wisselende kwaliteit en stijlen. Only Stories is meer gefocust op akoestische songwriterliedjes.
47. Mogwai – Hardcore Will Never Die But You Will (Post-Rock)
Ook van Mogwai hoef je niet veel nieuws meer te verwachten. Degelijke post-rock die niet in de buurt kan komen van een Young Team, maar wel bewijst dat Mogwai nog altijd één van de beste post-rockbands van het moment is.
48. Earth - Angels of Darkness, Demons of Light 1 (Drone Post-Rock)
Spaghetti Western meets Drone. Earth doet eigenlijk niet veel nieuws meer, maar het blijft prettige achtergrondmuziek.
49. The Antlers – Burst Apart (Slowcore, experimenteel)
Met die eerste had ik niet zoveel, maar dit album kent een aantal prettige sfeerscheppingen zoals het ingetogen ‘Rolled Together’.
50. Yann Tiersen – Skyline (Ambient, Post-Rock)
Zie mijn
recensie [ Bericht 0% gewijzigd door On op 13-12-2011 21:24:12 ]