MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
In navolging van Jaarlijstjes 2004 Jaarlijstjes 2005! Jaarlijstjes 2006! en Jaarlijstjes 2007!
quote:Op maandag 13 december 2004 15:18 schreef pfaf het volgende:
Het is al weer 2 weekjes december en iedere muziek-site, forum en muziekblad staat vol met jaarlijstjes. Fok kan uiteraard niet achterblijven, dus post hier je favoriete albums van het afgelopen jaar.
TS Eerst! 
Een geweldig jaar moet ik zeggen. De geschiedenis zal leren hoe 2008 te boek gaat staan, maar voorlopig is het een historisch jaar. Enige smet wellicht het gebrek aan klassiekers, maar de hele 50 is dit jaar fenomenaal!
1. Thee Silver Mt Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La-Band 13 Blues for Thirteen Moons
Per album verwijdert Silver Mt Zion zich verder van zijn vorige albums. Het intieme muzikale piano neo-klassieke album Sparks.. lijkt al bijna uit een ver verleden. Het voornemen de nieuwe band op te richten om meer op persoonlijk leed te richten en het apocalyptische Godspeed You Black Emperor in de vriezer te zetten is maar deels gelukt. 13 blues is het meest groteske album sinds het debuut van Godspeed en allesbehalve intiem, stil of persoonlijk. Opener 1,000,000 Died To Make This Song onderstreept dat meteen. In een prachtige symbiose van schurende gitaren, gillende violen en krijsende zangers wordt ons weer eens vol woede duidelijk gemaakt dat de Wereld gedoemd is. De overige 3 nummers (De eerste 12 nummers van enkele seconden bestaande uit enkele piepjes niet meegerekend) ontstijgen het niveau van de het eerste nummer niet meer, maar blijven boeien, pijn doen en woede uitstralen. Ongekend hoe ieder album weer een stap in een verrassende richting is en ieder album een meesterwerk op zich kan zijn. Van de eerste piepjes tot de laatste ontroerende a capella gezongen noten op Blindblindblind.
2. Bon Iver - For Emma, Forever Ago
Als één plaat de titel 'hype van het jaar' verdiend is het deze we. ( hoewel stiekem van vorig jaar) Don't believe the hype, maar deze keer wel. Z'n kenmerkende stemgeluid, minimalistische folksound en intieme ontboezemingen beklemmen en ontroeren ieder nummer weer. Opgenomen in een koud, afgelegen berghutje, maar toch straalt het een intieme warmte uit. Dit soort tegenstellingen maken For Emma, Forever Ago tot een oprecht, ontroerend dagboek die keer op keer interessant blijft.
3. Dodos - Visiter
Één van dé verrassingen van het jaar. Folky rock, met als leidraad een ritmesectie die je door het hele uur heen helpt. Als een soort drone glijd je door het album heen. De pure klasse van The Dodos komt naar boven in het tweede deel van de plaat, met The Season als ultiem hoogtepunt. Met minimale instrumentatie wordt een compleet drumensemble en een orkest aan gitaren nagebootst. Ieder nummer is herkenbaar, maar heeft toch z'n eigen geluid en werkt naar z'n eigen hoogtepunten toe. Debuut van het jaar.
4. No Age - Nouns
Ingredienten: Één drumstel met zanger, één gitarist.
Voorbereiding: Korte pakkende, ijzersterke nummers schrijven.
Bereiding: Alles in de mixer op standje noise en distortion.
Resultaat: Een geniale ovenschotel met herrie.
5. Max Richter - 24 Postcards in Full Colour
'We' hebben tegenwoordig geen tijd meer voor wonderschone neo-klassieke muziek, moet Max Richter gedacht hebben toen hij aan z'n laatste project begon te werken. Wat is het geniale concept wat daaruit volgt: houdt hetzelfde stramien aan als op de vorige platen, maar kort de nummers in zodat ze als ringtone kunnen worden gebruikt. 24 ringtones met dezelfde indringende piano- en strijkersstukken als voorheen. Geestig concept en ook nog eens uiterst goed gelukt!
6. Deerhunter - Microcastle
Ze lopen al een tijdje mee, maar een wijs gezegde luidt: "driemaal is scheepsrecht". En voor Deerhunter lijkt dat hun Magnus Opus te zijn geworden. Een heel muzikaal spectrum uitgesmeerd over één op uiterst aantrekkelijke wijze. Van het knallende Nothing Ever Happened tot rustieke Twilight at Carbon Lake, alles is raak. Met Never Stops als misschien wel de sterkste song van het jaar.
7a. Shearwater - Rook
Niet zo meesterlijk als zń voorganger. Vooral door het ontbreken van geniale, gekke nummers als Hail Mary. Desalniettemin een schitterende plaat vol countryrock zoals we dat van Shearwater kennen. Meiburgs betoverende zang gaat nog altijd door merg en been en de tempowisselingen tussen ingetogen en exploderende passages maken [\i]Rook[i] weer tot een meesterstukje.
7b. Haino Keji & Yoshida Tetsuya - Uhrfasudhasdd
Meteen bij de eerste tonen van opener Ryufoispjekkossd weet je dat dit een bijzonder album is. Niet vanwege de meesterlijke titels, maar omdat het een manisch werk is wat je niet los kan laten. Een mysterieus geheel, wat als een horrorfilm wegluistert. Akoestisch gepingel gaat over in een bakken met herrie, waarover weer luguber geschreeuw klinkt. Als muziek vermoord zou kunnen worden zou het klinken als in Ryufoispjekkossd. En dan komt het tweede nummer: Dhoidvophkjiff. Een elektronisch aanvoelend op de zenuwen werkend start-stop repeterend nummer. En zo valt over ieder nummer van Uhrfasudhasdd een boek te schrijven. Fenomenaal!
8. Blitzen Trapper - Furr
Op het eerste gehoor minder aanstekelijk dan het magnifieke debuut van vorig jaar, maar eigenlijk en stiekem net zo leuk als Wild Mountain Nation. Vooral veel vrolijke pop, maar ook country-achtige invloeden en er zijn zelfs hiphop-tintjes te herkennen her en der. Een complete plaat, die je gegarandeerd fluitend achterlaat.
9. Tallest Man On Earth - Shallow Grave
Folk op z'n schoonst. De Zweedse Kristian Matsson schrijft prachtige, eerlijke nummers die door merg en been kunnen gaan. Vooral z'n opmerkelijke, grofkorrelige stem onderscheidt hem hierin en is naast de sterke teksten, mooie melodieën de x-factor die de luisteraar tot ontroering brengt.
10. Deerhoof - Offend Maggie
Met Friend Opportunity was het voor het eerst gelukt mij een volledig Deerhoof-album aan de boxen gekluisterd te houden. Het album was vooral korter dan voorheen en leek beter in elkaar te steken. Nu is de kracht van Deerhoof misschien juist wel dat er geen peil op te trekken valt, maar ik was verkocht. Offend Maggie lijkt als het vervolg op Friend Opportunity gemaakt. Wederom een geweldig album dat zowel uitblinkt in z'n poppigheid als gekte. Na 10 albums blijven ze zo scherp als messen, waarvoor hulde!
11. Okkervil River - The Stand Ins
Eerlijk gezegd voelt The Stand Ins als een vuller in het geniale oeuvre van Okkervil River. De opvolger van The Stage Names (ook in thematiek en stijl) is op alle vlakken wat zwakker dan alle andere albums. Desalniettemin is het een album waar menig band van zal dromen en bevat het schitterende nummers als Singer Songwriter.
12. Parts & Labor - Receivers
Een nieuw bandlid, een nieuwe sound! Dat moeten de heren van Parts & Labor gedacht hebben. En als dat nieuwe lid dan een zeer leuk uitziende dame is, maken we de sound meteen wat rustiger. En zo komt het dat de noise van het oude P&L vervangen is door eenvoudige rock. Maar wel goede! Ieder nummer op Recievers is een aanstekelijke melodieuze rocksong die je neuriënd achter laat. De drums zijn als vanouds beresterk, waardoor alleen het geraamte al zorgt voor één van de grootste verrassingen van dit jaar. Notoire zeikerds zullen klagen dat door het verdwijnen van de noise de spanning weg is, maar daar is een lekkere gitarist voor in de plaats, dus niet miepen.
13. Damien Jurado - Caught in the Trees
Bij ieder album van Damien Jurado zijn m'n verwachtingen weer hooggespannen - en terecht. Ook deze keer is het 'm weer gelukt een schitterend album af te leveren. Per album wordt hij eclectischer, electrischer en minder lo-fi, maar z'n singer-songwriterkwaliteiten blijven sterk overeind. De kwaliteit lijkt deze keer zelfs gemiddeld hoger dan voorheen. Van de 13 nummers zit er geen enkele misser bij en dat alleen is al een topnotering waard.
14. José James - The Dreamer
Gezegend met een heerlijke, zwoele jazzstem, begeleid José James de luisteraar langs een rustig landschap van easy-listening jazz. Kunstjes met z'n stem, rappend en glijdend, kabbelende gitaarsolo's, orgels. Kortom perfect om bij achterover te leunen en met een glaasje wijn bij weg te dromen.
15a. Andrew Liles & Jean-Herve Peron - FINI!
Het eerste nummers van FINI! heeft de treffende titel The Drummer is on Valium. Een nummer wat kernachtig de strekking van het hele album weer geeft. Het hele album is een kakofonie van geluiden en dingen die voor geluid door moeten gaan. Soms neigt het richtig freejazz, maar vlak voor dat je gaat geloven dat er enige lijn in het album zit wordt je wakker geschud: de sax en het orgel stoppen en willekeurige geluiden en Franse teksten zetten het nummer weer op z'n kop. Een vermakelijk experiment van dit krankzinnige duo.
15b. TV On The Radio - Dear Science
Minder avontuurlijk dan de vorige twee. En met name natuurlijk debuutalbum Desperate Youth..., die destijds insloeg als een bom. Maar met het verdwijnen van het freejazz-achtige sfeertje is de muziek zeker aanstekelijker geworden. Creatief is het nog steeds en de nummers staan als een huis. En waar voorheen een album van Tv On The Radio minstens tien luisterbeurten nodig had voor het kwartje kon vallen, grijpt Dear Science je bij de strot bij de eerste luisterbeurt en dat is ook zeker wat waard.
16. Lukestar - Lake Töba
Een nieuw album van het Noorse Lukestar is altijd feest. Vrolijke popliedjes die knap in elkaar zitten en vooral een erg hoog meezing-, fluit- en neuriegehalte hebben. De mannen (Of zijn het vrouwen? Zelfs Gerard Joling klinkt mannenlijk vergeleken met de Lukstarzang) van Lukestar hebben voor de derde keer op rij een ongelofelijk aanstekelijk album weten te maken!
17. The Lord Dog Bird - The Lord Dog Bird
Tsja, ik begin soms in herhaling te vallen, maar dit is weer een typische Jagjaguwar-release. Iedere release zou ik blind (doof?) kunnen kopen en zo ook The Lord Dog Bird. Op een 4-track recorder opgenomen en dat is uiteraard goed te horen. Lo-fi en minimale instrumentatie op een zeer eigenzinnige manier in elkaar geplakt. Colin McCann's (van Wilderness) unieke, karakteristieke stemgeluid doet het goed en stoort nooit over de repeterende drums. Maar vooral door aparte instrumentkeuzes wordt het ritmische gedeelte versterkt.
18. Timesbold - Ill Seen Ill Sung
Met Ill Seen Ill Sung is Timesbold een lichtelijk nieuwe weg ingeslagen. De breekbare, intieme nummers zijn nog steeds aanwezig, maar her en der wordt er wat grotesker uitgepakt met uitgebreide instrumentatie en relatief veel bombarie. De nummers staan wel als vanouds als een huis en kenmerkend blijft nog steeds de emotionele zang van Merritt. Niet zo intens als voorheen, maar wel het meest complete album dusver.
19. Dungen - 4
Hoewel ik nog steeds geen Zweeds kan verstaan, kan de muziek van Dungen me blijven bekoren. Geen rigoureuze wijzigingen, maar gewoon weer de psychedelische rock met jazz-kantjes die we gewend zijn. Misschien wel het meest gemiddelde album tot dusver, in de zin dat het een mengelmoes lijkt van de experimentele albums en de pop-achtige en dat maakt het album juist weer niet gemiddeld, maar erg compleet.
20. Women - women
Typische indierock band in lijn van Pavement en wellicht door te trekken tot jaren 80 New York. Women van Women heeft soms verdacht veel weg van Velvet Underground, nog het best hoorbaar in (het overigens geweldige) Black Rice. Ritmisch gitaarspel, een fijn basloopje her en der, een belletje zus en zo en dan weer een muur aan noise. Verrassend sterk debuut!
21. Gang Gang Dance - Saint Dymphna
Een mix van verschillende stijlen in een dancejasje op verschrikkelijk aanstekelijke manier samengebracht. Nummers als Blue Nile hebben een mythische, rustige danssfeer over zich, terwijl bijvoorbeeld First Communion klinkt alsof het zo van
Les Georges Leningrad komt, qua gekte en opwinding. Dit terwijl de zang in combinatie met sommige nummers zelfs even aan The Knife doet denken. Op deze manier blijft het album alle kanten op deinzen en hoef je je geen seconde te vervelen.
22. Autechre - Quaristice
20 nummers die ieder wat aparts brengen, maar toch voelen ze allemaal hetzelfde aan. Dat is de kracht van de nieuwste Autechre. De beats knallen weer onvoorspelbaar en snel door je oorschelpen en willen je doen bewegen, ook al is dat onmogelijk. Met mathematische precisie hebben de mannen van Autechre (weer) een retestrakke plaat afgeleverd.
23. Sun Kil Moon - April
Weinig schokkends te melden over de nieuwe Sun Kil Moon. Door de langere, diepere songs lijkt April nog het meest op Ghosts of the Great Highway. Nog steeds probeert Kozelek door middel van Neil Young-achtige songs de luisteraars in een diepe droevigheid achter te laten en wederom is dat uitstekend gelukt. De songs zijn weer droevig, prikkelend en bovenal erg mooi.
24. Tapes 'n Tapes - Walk it Off
De kracht van Tapes 'n Tapes is eigenlijk moeilijk te grijpen, maar misschien is dat wel de kracht. Twaalf degelijke indierocksongs, ietwat rauw, doodnormale zang, geen fratsen op een orgeltje her en der na... Nee, de heren van Tapes 'n Tapes weten gewoon hoe ze oerdegelijke, sterke songs kunnen schrijven en spelen. En daar is niets mis mee.
25. Jenny Lewis - Acid Tongue
Nu zonder de Watson Twins en daar heeft IndieBabe Lewis zeker goed aan gedaan. Hoewel de ietwat misleidende titel suggereert dat ze solo is gegaan heeft ze uiteraard een clubje collega's mee laten doen aan haar tweede album buiten Rilo Kiley. Haar songwriterskwaliteiten staan in ieder buiten kijf. 11 ijzersterke songs balancerend tussen country, pop en rock maken dat de poster van Lewis nog een tijdje boven m'n bed mag blijven hangen...
26. Girl Talk - Feed The Animals
Deze verschilt niet veel van de vorige. De hip hop mixtape is weer ijzersterk en de honderden nummers uit de muziekhistorie zijn een feest aan herkenning en herinneringen. Wederom een geweldige mix van hip hop en beats in combinatie met alle andere stijlen denkbaar.
27. The Dresden Dolls - No, Virginia
Een b-sides album heet dat dan. Maar met nummers als Night Reconnaissance, Lonesome Organist Rapes Page-Turner en The Kill doet de aanstekelijke rock-opera van No, Virginia helemaal niets onder ten opzichte van de 'echte' albums.
28. Times New Viking - Rip it Off
Niet zo goed als No Age, maar wel een heerlijke bak herrie, noise, distortion, ruis en geschreeuw. 16 nummers van één a twee minuutjes, precies genoeg voor een uitermate sterk punkalbum.
29. Motorpsycho - Little Lucid Moments
Vier nummers slechts deze keer. Maar wat voor 'n nummers! Vernieuwend als ze zijn mag Lucid Little Moments postrock heten, maar ook psychedelische indie, of gewoon jazzrockpop. De nummers zij alle vier boeiend van de eerste vlotte beats op Suite: Little Lucid Momentstot de laatste tel. Het toch al indrukwekkende oeuvre van Motorpsycho heeft er zoveelste pareltje bij.
30. Lindstrøm - Where You Go I Go Too
De vierde plaat van de Noorse Lindstrøm is er een die zich het best laat omschrijven en beleven door een trip. De ambient techno lijkt door de synthesizers haast op het geluid van een Amiga computerspel. Vooral tijdens het middelste nummer Grand Ideas moeten de oogjes even dicht. En dan het liefst op repeat, want de melodielijnen en structuren van Where You Go I Go Too zijn voor veel herhalingen vatbaar.
31. Maninkari - Art des Poussières
Toen ik vorig jaar per ongeluk over Le Diable avec Ses Cheveux van Maninkari struikelde was ik op slag verliefd. De opvolger is ook weer ongelofelijk boeiend. De nummers lopen weer erg uiteen. De ene keer een bombastische kakofonie van violen, drums en gitaren, dan weer een rustige soundscape die een pikzwarte sfeer weet te creëren. Een beangstigende plaat die je niet meer loslaat.
32. The Rosebuds - Life Like
Het vierde album van de duo is duidelijk hun sterkste, om de doodeenvoudige reden dat de sterkste punten uit de vorige albums gecombineerd zijn. Fijne dance, aanstekelijke pop en vrolijke rock. Luister maar eens naar Bow to the Middele zonder de voetjes van de vloer, of in ieder geval te knikkebollen.
33. Calexico - Carried To Dust
Het blijft een klassiek dilemma. In hoeverre mag je een band beoordelen op hun verleden? De heren van Calexico hebben met name met Feast Of Wire bewezen instant klassiekers te kunnen maken, maar de laatste jaren komt het er niet meer uit. De jazz is verdwenen, de Mexicano is weg, de intrigerende pianonummers foetsie. En wat dan over blijft is gewoon een goed en mooi americana-album. Maar waarom nou niet weer een Feast of Wire!?!?!
34. 友川かずき - 青い水赤い水 (Kazuki Tomokawa - Blauw water, rood water)
De muziek van 青い水赤い水 is nog het best te beschrijven als cabaret-singer/songwriter-musical. De uitbundige zang van Kazuki Tomokawa is de ruggengraat in z'n werk, maar ook muzikaal heeft hij genoeg in z'n mars. Emotionele nummers die op piano en gitaar steunen, maar ook instrumenten als fluiten en harmonica's dragen bij aan een boeiend geheel.
35. Sennen - Where The Lights Get In
Toen ik het album een paar maanden terug voor het eerst hoorde was ik compleet overdonderd. Ondertussen is dat eerlijk gezegd wel wat afgezwakt en is de toen toegedichte top tien plaats ver uit bereik gebleven. Maar nog steeds is het een enorm afwisselende plaat, met geniale popnummers als Falling For You naast stevige rocknummers als Just Wanted You To Know en A Lifetime Passed. Zeer sterke plaat, maar blijkbaar toch niet prikkelend genoeg om maanden lang te boeien.
36. MGMT - Oracular spectacular
De nieuwe naam heeft ze geen windeieren gelegd, met hun nieuwe album is de media-aandacht verhonderdvoudigd. In eerste instantie miste ik de reden daarvoor. Weekend Wars en The Youth stonden uiteraard hoog in de rotatie (beide nominatie voor song van het jaar), maar pas nadat ik ze live had gezien viel het kwartje echt. De psychedele van de rest had wat meer moeite nodig, maar ook ik doe nu mee aan de hype.
37. DJ Shadow & Cut Chemist - The Hard Sell
Het album van de sets die de twee legendes al een tijdje draaiden. Veel samples, maar zonder de felle beats die we vooral van beide kennen. Het tempo ligt dus niet te hoog, maar alle samples (en dat zijn er verrassend weinig) zijn feilloos en boeiend aan elkaar gemixt. Niet het beste wat ze ooit geproduceerd hebben, maar een heerlijk tussendoortje.
38. Vivian Girls - Vivian Girls
Typisch vrouwenpunkbandje zoals ze af en toe boven komen drijven. Geile, sexy, gemene, schattige, harde, garagepunk met zelfs zoete randjes, zoals te horen is op het melodieus aanstekelijke Wild Eyes.
39. The Notwist - The Devil, You + Me
Maar liefst zes jaar hebben we moeten wachten, maar zeker niet voor niets. De typische ietwat valse indiesound van The Notwist doet het na al die jaren nog steeds goed. Ruime instrumentatie van violen tot orgels en electronische beats maakt het een zeer diverse plaat. De acoustische singersongwritersong met de titel van het album bewijst zelfs dat ze enorm mooie, intieme, lieve nummers kun maken.
40. Dr. Dog - Fate
De heren van Dr. Dog zijn eigenlijk veertig jaar te laat geboren. Of ze zijn de reïncarnatie van wat overleden Beatles' leden met een gekloonde Brian Wilson. Helaas niet zo getalenteerde als hun voorgangers, maar wel in staat heerlijke melodische, psychedelische 60's pop te maken. The Old Days is één van de tofste nummers van het jaar, maar de beestengeluiden doen zó aan Wilson denken, dat die prijs wegens plagiaat niet uitgereikt zou mogen worden.
41. Conor Oberst - Conor Oberst
Zonder wat vaste vrienden, dus geen Bright Eyes maar gewoon Conor Oberst deze keer. De muziek heeft er gelukkig niet onder te lijden gehad. Voor de zoveelste keer in z'n nog prille carierre heeft Oberst ons getrakteerd op een prachtige plaat, boordevol dito nummers. Waar het andere wonderkind Ryan Adams naar mijn mening aan het afzwakken is ( niet eens de top 75 dit jaar), laat Oberst zien zonder moeite geweldige platen uit z'n mouw te kunnen schudden.
42. Madlib The Beat Konducta WLIB AM: King Of The Wigflip
Ik heb m'n handen te vol met van alles en nog wat om ook de hiphopwereld op de voet te kunnen volgen. Maar releases van bijvoorbeeld Madlib, Dangermouse, Doom, J Dilla en Edan kan ook ik niet langs mee heen laten gaan. En met z'n Baat Konducta reeks laat Madlib zien waarom. In een razend tempo worden de samples, beats en raps erdoor gegooid en tegen de tijd dat je alles kunt opnemen is het album alweer afgelopen.
43. Mount Eerie with Julie Doiron & Fred Squire - Lost Wisdom
The samenwerking tussen de drie pakt schitterend uit. De zang van Julie Doiron is een welkome toevoeging aan het anders vrij saaie en eentonige stemgeluid van Elverum. De nummers zijn simpel, doch erg effectief. Intiem zingen beide personen over een lichte instrumentatie de melangolische, melodieuze nummers in. Gouden greep, deze samenwerking!
44. Land of Talk - Some Are Lakes
Typte ik hierboven dat de heren van Dr. Dog 40 jaar te laat geboren waren, de dame en heren van Land Of Talk zijn het slechts 15 jaar. Typische jaren 90 garagerock zoals dat ongeevenaard door onze eigen Bettie Serveert ten gehore is gebracht. Echt venieuwend is Some Are Lakes zeker niet, maar in het genre weten ze een prima album neer te zetten. En een beetje nostalgie kan natuurlijk nooit kwaad.
45. Micah P Hinson - Micah P. Hinson and the Red Empire Orchestra
Een erg fraai country-folk album boordevol intense songs. De zware zang van Micah P Hinson geeft net dat beetje extra gewicht aan de songs. Voor een folkalbum is Micah P. Hinson and the Red Empire Orchestra verrassend divers. Het is zeker geen truukje wat nummer na nummer herhaald wordt. Nadeel hiervan is dat niet alle nummers even sterk zijn, maar de sterke nummers zijn wel erg sterk.
46. The Dead C - Secret Earth
Secret Earth komt 20 jaar na het eerste album van The Dead C. Na zo'n periode kan, mag en wil je ook geen stijlbreuk verwachten. Nog steeds maken de voorlopers van post-rock, drone en noise zware, donkere en vooral goed slechtgestructureerde herrie. Dat ze nog maar 20 jaar zo door kunnen en willen gaan!
47. Zita Swoon - Big Blueville
Een tussendoortje. Wat nieuwe nummers en enkele opnieuw opgenomen versies van nummers van het vorig jaar verschenen Big City. Dus veel Franse chansons op een funky manier vertolkt. Van de nieuwe nummers vallen vooral People can't stand the truth en Quand Même Content op. Al voegen de nieuwe opnames niet heel veel toe, het is weer een diverse en funky plaat geworden van (sinds dit jaar) dé voortrekkers van de Belgische muziek.
48. The Raconteurs - Consoler of the lonely
De eerste plaat van '[i]het zijproject van Jack White[i]' bevatte één, misschien twee goede nummers en de rest was zwaar onder de middelmaat. Maar daar hebben ze gelukkig van geleerd, want 'de tweede' is beresterk. Het gemiddelde niveau van de songs is opgetrokken en zelfs het flauwe en belegen You don't understand me weten ze spannend te maken. Daar komt na jaren middelmaat zowaar het talent van White weer naar boven.
49. dEUS - Vantage Point
Zie Calexico. Redelijk album, maar als je drie meesterlijke albums op je conto hebt en dan voor de tweede maal op rij met een relatief saai en matig album komt is het moeilijk het album objectief te beluisteren. Ik denk toch dat dEUS zonder SCK en Trouvé nooit meer zo magisch zal worden als tien jaar terug. Zelfs Held Mauro heeft daar dus niets aan kunnen veranderen. Kan hij niet weer een Evil Superstars- of Love Substitutes-plaat maken? dEUS in de 21e eeuw is zo'n zonde van zoveel talent.
50. DeVotchKa - A Mad and Faithful Telling
Knotsgekke zigeunergekte in de lijn van Gogol Bordello. Een en al vrolijkheid en feest, dus inhaken en ronddansen en hossen!
[ Bericht 0% gewijzigd door pfaf op 11-12-2008 13:57:46 ]
Een geweldig jaar moet ik zeggen. De geschiedenis zal leren hoe 2008 te boek gaat staan, maar voorlopig is het een historisch jaar. Enige smet wellicht het gebrek aan klassiekers, maar de hele 50 is dit jaar fenomenaal!
1. Thee Silver Mt Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La-Band 13 Blues for Thirteen Moons
Per album verwijdert Silver Mt Zion zich verder van zijn vorige albums. Het intieme muzikale piano neo-klassieke album Sparks.. lijkt al bijna uit een ver verleden. Het voornemen de nieuwe band op te richten om meer op persoonlijk leed te richten en het apocalyptische Godspeed You Black Emperor in de vriezer te zetten is maar deels gelukt. 13 blues is het meest groteske album sinds het debuut van Godspeed en allesbehalve intiem, stil of persoonlijk. Opener 1,000,000 Died To Make This Song onderstreept dat meteen. In een prachtige symbiose van schurende gitaren, gillende violen en krijsende zangers wordt ons weer eens vol woede duidelijk gemaakt dat de Wereld gedoemd is. De overige 3 nummers (De eerste 12 nummers van enkele seconden bestaande uit enkele piepjes niet meegerekend) ontstijgen het niveau van de het eerste nummer niet meer, maar blijven boeien, pijn doen en woede uitstralen. Ongekend hoe ieder album weer een stap in een verrassende richting is en ieder album een meesterwerk op zich kan zijn. Van de eerste piepjes tot de laatste ontroerende a capella gezongen noten op Blindblindblind.
2. Bon Iver - For Emma, Forever Ago
Als één plaat de titel 'hype van het jaar' verdiend is het deze we. ( hoewel stiekem van vorig jaar) Don't believe the hype, maar deze keer wel. Z'n kenmerkende stemgeluid, minimalistische folksound en intieme ontboezemingen beklemmen en ontroeren ieder nummer weer. Opgenomen in een koud, afgelegen berghutje, maar toch straalt het een intieme warmte uit. Dit soort tegenstellingen maken For Emma, Forever Ago tot een oprecht, ontroerend dagboek die keer op keer interessant blijft.
3. Dodos - Visiter
Één van dé verrassingen van het jaar. Folky rock, met als leidraad een ritmesectie die je door het hele uur heen helpt. Als een soort drone glijd je door het album heen. De pure klasse van The Dodos komt naar boven in het tweede deel van de plaat, met The Season als ultiem hoogtepunt. Met minimale instrumentatie wordt een compleet drumensemble en een orkest aan gitaren nagebootst. Ieder nummer is herkenbaar, maar heeft toch z'n eigen geluid en werkt naar z'n eigen hoogtepunten toe. Debuut van het jaar.
4. No Age - Nouns
Ingredienten: Één drumstel met zanger, één gitarist.
Voorbereiding: Korte pakkende, ijzersterke nummers schrijven.
Bereiding: Alles in de mixer op standje noise en distortion.
Resultaat: Een geniale ovenschotel met herrie.
5. Max Richter - 24 Postcards in Full Colour
'We' hebben tegenwoordig geen tijd meer voor wonderschone neo-klassieke muziek, moet Max Richter gedacht hebben toen hij aan z'n laatste project begon te werken. Wat is het geniale concept wat daaruit volgt: houdt hetzelfde stramien aan als op de vorige platen, maar kort de nummers in zodat ze als ringtone kunnen worden gebruikt. 24 ringtones met dezelfde indringende piano- en strijkersstukken als voorheen. Geestig concept en ook nog eens uiterst goed gelukt!
6. Deerhunter - Microcastle
Ze lopen al een tijdje mee, maar een wijs gezegde luidt: "driemaal is scheepsrecht". En voor Deerhunter lijkt dat hun Magnus Opus te zijn geworden. Een heel muzikaal spectrum uitgesmeerd over één op uiterst aantrekkelijke wijze. Van het knallende Nothing Ever Happened tot rustieke Twilight at Carbon Lake, alles is raak. Met Never Stops als misschien wel de sterkste song van het jaar.
7a. Shearwater - Rook
Niet zo meesterlijk als zń voorganger. Vooral door het ontbreken van geniale, gekke nummers als Hail Mary. Desalniettemin een schitterende plaat vol countryrock zoals we dat van Shearwater kennen. Meiburgs betoverende zang gaat nog altijd door merg en been en de tempowisselingen tussen ingetogen en exploderende passages maken [\i]Rook[i] weer tot een meesterstukje.
7b. Haino Keji & Yoshida Tetsuya - Uhrfasudhasdd
Meteen bij de eerste tonen van opener Ryufoispjekkossd weet je dat dit een bijzonder album is. Niet vanwege de meesterlijke titels, maar omdat het een manisch werk is wat je niet los kan laten. Een mysterieus geheel, wat als een horrorfilm wegluistert. Akoestisch gepingel gaat over in een bakken met herrie, waarover weer luguber geschreeuw klinkt. Als muziek vermoord zou kunnen worden zou het klinken als in Ryufoispjekkossd. En dan komt het tweede nummer: Dhoidvophkjiff. Een elektronisch aanvoelend op de zenuwen werkend start-stop repeterend nummer. En zo valt over ieder nummer van Uhrfasudhasdd een boek te schrijven. Fenomenaal!
8. Blitzen Trapper - Furr
Op het eerste gehoor minder aanstekelijk dan het magnifieke debuut van vorig jaar, maar eigenlijk en stiekem net zo leuk als Wild Mountain Nation. Vooral veel vrolijke pop, maar ook country-achtige invloeden en er zijn zelfs hiphop-tintjes te herkennen her en der. Een complete plaat, die je gegarandeerd fluitend achterlaat.
9. Tallest Man On Earth - Shallow Grave
Folk op z'n schoonst. De Zweedse Kristian Matsson schrijft prachtige, eerlijke nummers die door merg en been kunnen gaan. Vooral z'n opmerkelijke, grofkorrelige stem onderscheidt hem hierin en is naast de sterke teksten, mooie melodieën de x-factor die de luisteraar tot ontroering brengt.
10. Deerhoof - Offend Maggie
Met Friend Opportunity was het voor het eerst gelukt mij een volledig Deerhoof-album aan de boxen gekluisterd te houden. Het album was vooral korter dan voorheen en leek beter in elkaar te steken. Nu is de kracht van Deerhoof misschien juist wel dat er geen peil op te trekken valt, maar ik was verkocht. Offend Maggie lijkt als het vervolg op Friend Opportunity gemaakt. Wederom een geweldig album dat zowel uitblinkt in z'n poppigheid als gekte. Na 10 albums blijven ze zo scherp als messen, waarvoor hulde!
11. Okkervil River - The Stand Ins
Eerlijk gezegd voelt The Stand Ins als een vuller in het geniale oeuvre van Okkervil River. De opvolger van The Stage Names (ook in thematiek en stijl) is op alle vlakken wat zwakker dan alle andere albums. Desalniettemin is het een album waar menig band van zal dromen en bevat het schitterende nummers als Singer Songwriter.
12. Parts & Labor - Receivers
Een nieuw bandlid, een nieuwe sound! Dat moeten de heren van Parts & Labor gedacht hebben. En als dat nieuwe lid dan een zeer leuk uitziende dame is, maken we de sound meteen wat rustiger. En zo komt het dat de noise van het oude P&L vervangen is door eenvoudige rock. Maar wel goede! Ieder nummer op Recievers is een aanstekelijke melodieuze rocksong die je neuriënd achter laat. De drums zijn als vanouds beresterk, waardoor alleen het geraamte al zorgt voor één van de grootste verrassingen van dit jaar. Notoire zeikerds zullen klagen dat door het verdwijnen van de noise de spanning weg is, maar daar is een lekkere gitarist voor in de plaats, dus niet miepen.
13. Damien Jurado - Caught in the Trees
Bij ieder album van Damien Jurado zijn m'n verwachtingen weer hooggespannen - en terecht. Ook deze keer is het 'm weer gelukt een schitterend album af te leveren. Per album wordt hij eclectischer, electrischer en minder lo-fi, maar z'n singer-songwriterkwaliteiten blijven sterk overeind. De kwaliteit lijkt deze keer zelfs gemiddeld hoger dan voorheen. Van de 13 nummers zit er geen enkele misser bij en dat alleen is al een topnotering waard.
14. José James - The Dreamer
Gezegend met een heerlijke, zwoele jazzstem, begeleid José James de luisteraar langs een rustig landschap van easy-listening jazz. Kunstjes met z'n stem, rappend en glijdend, kabbelende gitaarsolo's, orgels. Kortom perfect om bij achterover te leunen en met een glaasje wijn bij weg te dromen.
15a. Andrew Liles & Jean-Herve Peron - FINI!
Het eerste nummers van FINI! heeft de treffende titel The Drummer is on Valium. Een nummer wat kernachtig de strekking van het hele album weer geeft. Het hele album is een kakofonie van geluiden en dingen die voor geluid door moeten gaan. Soms neigt het richtig freejazz, maar vlak voor dat je gaat geloven dat er enige lijn in het album zit wordt je wakker geschud: de sax en het orgel stoppen en willekeurige geluiden en Franse teksten zetten het nummer weer op z'n kop. Een vermakelijk experiment van dit krankzinnige duo.
15b. TV On The Radio - Dear Science
Minder avontuurlijk dan de vorige twee. En met name natuurlijk debuutalbum Desperate Youth..., die destijds insloeg als een bom. Maar met het verdwijnen van het freejazz-achtige sfeertje is de muziek zeker aanstekelijker geworden. Creatief is het nog steeds en de nummers staan als een huis. En waar voorheen een album van Tv On The Radio minstens tien luisterbeurten nodig had voor het kwartje kon vallen, grijpt Dear Science je bij de strot bij de eerste luisterbeurt en dat is ook zeker wat waard.
16. Lukestar - Lake Töba
Een nieuw album van het Noorse Lukestar is altijd feest. Vrolijke popliedjes die knap in elkaar zitten en vooral een erg hoog meezing-, fluit- en neuriegehalte hebben. De mannen (Of zijn het vrouwen? Zelfs Gerard Joling klinkt mannenlijk vergeleken met de Lukstarzang) van Lukestar hebben voor de derde keer op rij een ongelofelijk aanstekelijk album weten te maken!
17. The Lord Dog Bird - The Lord Dog Bird
Tsja, ik begin soms in herhaling te vallen, maar dit is weer een typische Jagjaguwar-release. Iedere release zou ik blind (doof?) kunnen kopen en zo ook The Lord Dog Bird. Op een 4-track recorder opgenomen en dat is uiteraard goed te horen. Lo-fi en minimale instrumentatie op een zeer eigenzinnige manier in elkaar geplakt. Colin McCann's (van Wilderness) unieke, karakteristieke stemgeluid doet het goed en stoort nooit over de repeterende drums. Maar vooral door aparte instrumentkeuzes wordt het ritmische gedeelte versterkt.
18. Timesbold - Ill Seen Ill Sung
Met Ill Seen Ill Sung is Timesbold een lichtelijk nieuwe weg ingeslagen. De breekbare, intieme nummers zijn nog steeds aanwezig, maar her en der wordt er wat grotesker uitgepakt met uitgebreide instrumentatie en relatief veel bombarie. De nummers staan wel als vanouds als een huis en kenmerkend blijft nog steeds de emotionele zang van Merritt. Niet zo intens als voorheen, maar wel het meest complete album dusver.
19. Dungen - 4
Hoewel ik nog steeds geen Zweeds kan verstaan, kan de muziek van Dungen me blijven bekoren. Geen rigoureuze wijzigingen, maar gewoon weer de psychedelische rock met jazz-kantjes die we gewend zijn. Misschien wel het meest gemiddelde album tot dusver, in de zin dat het een mengelmoes lijkt van de experimentele albums en de pop-achtige en dat maakt het album juist weer niet gemiddeld, maar erg compleet.
20. Women - women
Typische indierock band in lijn van Pavement en wellicht door te trekken tot jaren 80 New York. Women van Women heeft soms verdacht veel weg van Velvet Underground, nog het best hoorbaar in (het overigens geweldige) Black Rice. Ritmisch gitaarspel, een fijn basloopje her en der, een belletje zus en zo en dan weer een muur aan noise. Verrassend sterk debuut!
21. Gang Gang Dance - Saint Dymphna
Een mix van verschillende stijlen in een dancejasje op verschrikkelijk aanstekelijke manier samengebracht. Nummers als Blue Nile hebben een mythische, rustige danssfeer over zich, terwijl bijvoorbeeld First Communion klinkt alsof het zo van
Les Georges Leningrad komt, qua gekte en opwinding. Dit terwijl de zang in combinatie met sommige nummers zelfs even aan The Knife doet denken. Op deze manier blijft het album alle kanten op deinzen en hoef je je geen seconde te vervelen.22. Autechre - Quaristice
20 nummers die ieder wat aparts brengen, maar toch voelen ze allemaal hetzelfde aan. Dat is de kracht van de nieuwste Autechre. De beats knallen weer onvoorspelbaar en snel door je oorschelpen en willen je doen bewegen, ook al is dat onmogelijk. Met mathematische precisie hebben de mannen van Autechre (weer) een retestrakke plaat afgeleverd.
23. Sun Kil Moon - April
Weinig schokkends te melden over de nieuwe Sun Kil Moon. Door de langere, diepere songs lijkt April nog het meest op Ghosts of the Great Highway. Nog steeds probeert Kozelek door middel van Neil Young-achtige songs de luisteraars in een diepe droevigheid achter te laten en wederom is dat uitstekend gelukt. De songs zijn weer droevig, prikkelend en bovenal erg mooi.
24. Tapes 'n Tapes - Walk it Off
De kracht van Tapes 'n Tapes is eigenlijk moeilijk te grijpen, maar misschien is dat wel de kracht. Twaalf degelijke indierocksongs, ietwat rauw, doodnormale zang, geen fratsen op een orgeltje her en der na... Nee, de heren van Tapes 'n Tapes weten gewoon hoe ze oerdegelijke, sterke songs kunnen schrijven en spelen. En daar is niets mis mee.
25. Jenny Lewis - Acid Tongue
Nu zonder de Watson Twins en daar heeft IndieBabe Lewis zeker goed aan gedaan. Hoewel de ietwat misleidende titel suggereert dat ze solo is gegaan heeft ze uiteraard een clubje collega's mee laten doen aan haar tweede album buiten Rilo Kiley. Haar songwriterskwaliteiten staan in ieder buiten kijf. 11 ijzersterke songs balancerend tussen country, pop en rock maken dat de poster van Lewis nog een tijdje boven m'n bed mag blijven hangen...
26. Girl Talk - Feed The Animals
Deze verschilt niet veel van de vorige. De hip hop mixtape is weer ijzersterk en de honderden nummers uit de muziekhistorie zijn een feest aan herkenning en herinneringen. Wederom een geweldige mix van hip hop en beats in combinatie met alle andere stijlen denkbaar.
27. The Dresden Dolls - No, Virginia
Een b-sides album heet dat dan. Maar met nummers als Night Reconnaissance, Lonesome Organist Rapes Page-Turner en The Kill doet de aanstekelijke rock-opera van No, Virginia helemaal niets onder ten opzichte van de 'echte' albums.
28. Times New Viking - Rip it Off
Niet zo goed als No Age, maar wel een heerlijke bak herrie, noise, distortion, ruis en geschreeuw.
16 nummers van één a twee minuutjes, precies genoeg voor een uitermate sterk punkalbum.29. Motorpsycho - Little Lucid Moments
Vier nummers slechts deze keer. Maar wat voor 'n nummers! Vernieuwend als ze zijn mag Lucid Little Moments postrock heten, maar ook psychedelische indie, of gewoon jazzrockpop. De nummers zij alle vier boeiend van de eerste vlotte beats op Suite: Little Lucid Momentstot de laatste tel. Het toch al indrukwekkende oeuvre van Motorpsycho heeft er zoveelste pareltje bij.
30. Lindstrøm - Where You Go I Go Too
De vierde plaat van de Noorse Lindstrøm is er een die zich het best laat omschrijven en beleven door een trip. De ambient techno lijkt door de synthesizers haast op het geluid van een Amiga computerspel. Vooral tijdens het middelste nummer Grand Ideas moeten de oogjes even dicht. En dan het liefst op repeat, want de melodielijnen en structuren van Where You Go I Go Too zijn voor veel herhalingen vatbaar.
31. Maninkari - Art des Poussières
Toen ik vorig jaar per ongeluk over Le Diable avec Ses Cheveux van Maninkari struikelde was ik op slag verliefd. De opvolger is ook weer ongelofelijk boeiend. De nummers lopen weer erg uiteen. De ene keer een bombastische kakofonie van violen, drums en gitaren, dan weer een rustige soundscape die een pikzwarte sfeer weet te creëren. Een beangstigende plaat die je niet meer loslaat.
32. The Rosebuds - Life Like
Het vierde album van de duo is duidelijk hun sterkste, om de doodeenvoudige reden dat de sterkste punten uit de vorige albums gecombineerd zijn. Fijne dance, aanstekelijke pop en vrolijke rock. Luister maar eens naar Bow to the Middele zonder de voetjes van de vloer, of in ieder geval te knikkebollen.
33. Calexico - Carried To Dust
Het blijft een klassiek dilemma. In hoeverre mag je een band beoordelen op hun verleden? De heren van Calexico hebben met name met Feast Of Wire bewezen instant klassiekers te kunnen maken, maar de laatste jaren komt het er niet meer uit. De jazz is verdwenen, de Mexicano is weg, de intrigerende pianonummers foetsie. En wat dan over blijft is gewoon een goed en mooi americana-album. Maar waarom nou niet weer een Feast of Wire!?!?!
34. 友川かずき - 青い水赤い水 (Kazuki Tomokawa - Blauw water, rood water)
De muziek van 青い水赤い水 is nog het best te beschrijven als cabaret-singer/songwriter-musical. De uitbundige zang van Kazuki Tomokawa is de ruggengraat in z'n werk, maar ook muzikaal heeft hij genoeg in z'n mars. Emotionele nummers die op piano en gitaar steunen, maar ook instrumenten als fluiten en harmonica's dragen bij aan een boeiend geheel.
35. Sennen - Where The Lights Get In
Toen ik het album een paar maanden terug voor het eerst hoorde was ik compleet overdonderd. Ondertussen is dat eerlijk gezegd wel wat afgezwakt en is de toen toegedichte top tien plaats ver uit bereik gebleven. Maar nog steeds is het een enorm afwisselende plaat, met geniale popnummers als Falling For You naast stevige rocknummers als Just Wanted You To Know en A Lifetime Passed. Zeer sterke plaat, maar blijkbaar toch niet prikkelend genoeg om maanden lang te boeien.
36. MGMT - Oracular spectacular
De nieuwe naam heeft ze geen windeieren gelegd, met hun nieuwe album is de media-aandacht verhonderdvoudigd. In eerste instantie miste ik de reden daarvoor. Weekend Wars en The Youth stonden uiteraard hoog in de rotatie (beide nominatie voor song van het jaar), maar pas nadat ik ze live had gezien viel het kwartje echt. De psychedele van de rest had wat meer moeite nodig, maar ook ik doe nu mee aan de hype.
37. DJ Shadow & Cut Chemist - The Hard Sell
Het album van de sets die de twee legendes al een tijdje draaiden. Veel samples, maar zonder de felle beats die we vooral van beide kennen. Het tempo ligt dus niet te hoog, maar alle samples (en dat zijn er verrassend weinig) zijn feilloos en boeiend aan elkaar gemixt. Niet het beste wat ze ooit geproduceerd hebben, maar een heerlijk tussendoortje.
38. Vivian Girls - Vivian Girls
Typisch vrouwenpunkbandje zoals ze af en toe boven komen drijven. Geile, sexy, gemene, schattige, harde, garagepunk met zelfs zoete randjes, zoals te horen is op het melodieus aanstekelijke Wild Eyes.
39. The Notwist - The Devil, You + Me
Maar liefst zes jaar hebben we moeten wachten, maar zeker niet voor niets. De typische ietwat valse indiesound van The Notwist doet het na al die jaren nog steeds goed. Ruime instrumentatie van violen tot orgels en electronische beats maakt het een zeer diverse plaat. De acoustische singersongwritersong met de titel van het album bewijst zelfs dat ze enorm mooie, intieme, lieve nummers kun maken.
40. Dr. Dog - Fate
De heren van Dr. Dog zijn eigenlijk veertig jaar te laat geboren. Of ze zijn de reïncarnatie van wat overleden Beatles' leden met een gekloonde Brian Wilson. Helaas niet zo getalenteerde als hun voorgangers, maar wel in staat heerlijke melodische, psychedelische 60's pop te maken. The Old Days is één van de tofste nummers van het jaar, maar de beestengeluiden doen zó aan Wilson denken, dat die prijs wegens plagiaat niet uitgereikt zou mogen worden.
41. Conor Oberst - Conor Oberst
Zonder wat vaste vrienden, dus geen Bright Eyes maar gewoon Conor Oberst deze keer. De muziek heeft er gelukkig niet onder te lijden gehad. Voor de zoveelste keer in z'n nog prille carierre heeft Oberst ons getrakteerd op een prachtige plaat, boordevol dito nummers. Waar het andere wonderkind Ryan Adams naar mijn mening aan het afzwakken is ( niet eens de top 75 dit jaar), laat Oberst zien zonder moeite geweldige platen uit z'n mouw te kunnen schudden.
42. Madlib The Beat Konducta WLIB AM: King Of The Wigflip
Ik heb m'n handen te vol met van alles en nog wat om ook de hiphopwereld op de voet te kunnen volgen. Maar releases van bijvoorbeeld Madlib, Dangermouse, Doom, J Dilla en Edan kan ook ik niet langs mee heen laten gaan. En met z'n Baat Konducta reeks laat Madlib zien waarom. In een razend tempo worden de samples, beats en raps erdoor gegooid en tegen de tijd dat je alles kunt opnemen is het album alweer afgelopen.
43. Mount Eerie with Julie Doiron & Fred Squire - Lost Wisdom
The samenwerking tussen de drie pakt schitterend uit. De zang van Julie Doiron is een welkome toevoeging aan het anders vrij saaie en eentonige stemgeluid van Elverum. De nummers zijn simpel, doch erg effectief. Intiem zingen beide personen over een lichte instrumentatie de melangolische, melodieuze nummers in. Gouden greep, deze samenwerking!
44. Land of Talk - Some Are Lakes
Typte ik hierboven dat de heren van Dr. Dog 40 jaar te laat geboren waren, de dame en heren van Land Of Talk zijn het slechts 15 jaar. Typische jaren 90 garagerock zoals dat ongeevenaard door onze eigen Bettie Serveert ten gehore is gebracht. Echt venieuwend is Some Are Lakes zeker niet, maar in het genre weten ze een prima album neer te zetten. En een beetje nostalgie kan natuurlijk nooit kwaad.
45. Micah P Hinson - Micah P. Hinson and the Red Empire Orchestra
Een erg fraai country-folk album boordevol intense songs. De zware zang van Micah P Hinson geeft net dat beetje extra gewicht aan de songs. Voor een folkalbum is Micah P. Hinson and the Red Empire Orchestra verrassend divers. Het is zeker geen truukje wat nummer na nummer herhaald wordt. Nadeel hiervan is dat niet alle nummers even sterk zijn, maar de sterke nummers zijn wel erg sterk.
46. The Dead C - Secret Earth
Secret Earth komt 20 jaar na het eerste album van The Dead C. Na zo'n periode kan, mag en wil je ook geen stijlbreuk verwachten. Nog steeds maken de voorlopers van post-rock, drone en noise zware, donkere en vooral goed slechtgestructureerde herrie. Dat ze nog maar 20 jaar zo door kunnen en willen gaan!
47. Zita Swoon - Big Blueville
Een tussendoortje. Wat nieuwe nummers en enkele opnieuw opgenomen versies van nummers van het vorig jaar verschenen Big City. Dus veel Franse chansons op een funky manier vertolkt. Van de nieuwe nummers vallen vooral People can't stand the truth en Quand Même Content op. Al voegen de nieuwe opnames niet heel veel toe, het is weer een diverse en funky plaat geworden van (sinds dit jaar) dé voortrekkers van de Belgische muziek.
48. The Raconteurs - Consoler of the lonely
De eerste plaat van '[i]het zijproject van Jack White[i]' bevatte één, misschien twee goede nummers en de rest was zwaar onder de middelmaat. Maar daar hebben ze gelukkig van geleerd, want 'de tweede' is beresterk. Het gemiddelde niveau van de songs is opgetrokken en zelfs het flauwe en belegen You don't understand me weten ze spannend te maken. Daar komt na jaren middelmaat zowaar het talent van White weer naar boven.
49. dEUS - Vantage Point
Zie Calexico. Redelijk album, maar als je drie meesterlijke albums op je conto hebt en dan voor de tweede maal op rij met een relatief saai en matig album komt is het moeilijk het album objectief te beluisteren. Ik denk toch dat dEUS zonder SCK en Trouvé nooit meer zo magisch zal worden als tien jaar terug. Zelfs Held Mauro heeft daar dus niets aan kunnen veranderen. Kan hij niet weer een Evil Superstars- of Love Substitutes-plaat maken? dEUS in de 21e eeuw is zo'n zonde van zoveel talent.
50. DeVotchKa - A Mad and Faithful Telling
Knotsgekke zigeunergekte in de lijn van Gogol Bordello. Een en al vrolijkheid en feest, dus inhaken en ronddansen en hossen!
[ Bericht 0% gewijzigd door pfaf op 11-12-2008 13:57:46 ]
Ha, daar is-ie al 
Ik heb nog een album of 5 in bestelling dus ik wacht nog even met lijstje definitief maken. Ik weet niet eens of ik ze allemaal voor oudjaar binnen krijg, maar goed, rond de kerst moet mijn lijst wel compleet te maken zijn (voor dat moment dan).
In elk geval, ik heb 2 overeenkomsten met Pfaf en ik ga Land of Talk eens opzoeken, dat lijkt me wel wat.
Ik heb nog een album of 5 in bestelling dus ik wacht nog even met lijstje definitief maken. Ik weet niet eens of ik ze allemaal voor oudjaar binnen krijg, maar goed, rond de kerst moet mijn lijst wel compleet te maken zijn (voor dat moment dan).
In elk geval, ik heb 2 overeenkomsten met Pfaf en ik ga Land of Talk eens opzoeken, dat lijkt me wel wat.
Land of talk is leuk. Ik vind vooral 'Applause Cheer Boo Hiss' leuk. 'Some Are Lakes' is redelijk nieuw, heb ik nog niet heel vaak beleuisterd.
Aldus.
mijn voorlopige lijst, (er komt nog wel wat binnen, en er ligt nog wat in de winkel te wachten op mij):
1. drive-by truckers - brighter than creation's dark (meer variatie dan in menig verzamelaar)(lelijke hoes, dat wel)
2. Silver jews - lookout mountain, lookout sea (favoriete autoplaat van het jaar)
3. MGMT - oracular spectacular (Hype ze! allemaal!)
4. Elbow - the seldom seen kid (je zou denken dat het een tijdelijk jaren 90 bandje was, als je ze toen hoorde, maar ze blijven evolueren, in de zeer positieve zin)
5. port o'brien - the wind and the shell
6. ben weaver - the ax in the oak (een eerlijk album, leuke experimentjes)
7. Rachael Yamagata - elephants ... teeth sinking into sand (want rachael is , vooral teeth sinking into sand is leuk, elephants is toch een beetje té braaf)
8. Emylou harris - all I intented to be (gerijpt met de jaren! en van broken man's lament krijg ik kippenvel, tot uren na het nummer. Heerlijke mix ook van country en songwriting)
9. deus - the vantage point (gewoon een keigoeie cd)
10. tim vanhamel - welcome to the blue house (staan enkel goede nummers op. De stem is wat saai (soms vervelend), maar de gitaren zijn prachtig. Van achter naar voor en van voor naar achter even goed)
11. conor oberst (selftitled) (jammer van de debiele teksten ("I thought that monday was a doorframe" WTF), maar veel van de nummer kunnen rustig concurreren met het album wide awake)
12. nick cave and the bad seeds - Dig, lazarus, dig!!! (als nick cave pas op 12 staat, dan weet je wel hoe goed ik dit jaar vond. Vorig jaar stond grinderman nog op 1 bij mij, die was ook wel net iets beter)
13. tindersticks - the hungry saw
14. american music club - the golden age
15. the black keys - attack and release
16. robert forster - the evangelist
17. beck - modern guilt
18. lucinda williams - little honey
19. stephen malkmus & the jicks - real emotional trash
...
speciale vermeldingen voor: BBC sessions van belle and sebastian en bonnie 'prince' billie, en voor theme time from bob dylan's radio hour (wsch het meest van al gedraaid dit jaar) en the sound of the smiths, maar staan uit principe niet in de totaallijst.
tegenvallers: kills (de ting things toonden aan hoe makkelijk het wel beter na te doen is, en zelfs zij zijn niet leuk), cat power (dat kan beter, meisje), timesbold (nooit volg ik nog blindelings een tip die ik op fok! lees
), lambchop (5 keer na elkaar beluisterd, niks blijven hangen), martha wainwright (niks groeiplaat, het album enerveert me zelfs naarmate ik er meer naar luister)
[ Bericht 1% gewijzigd door Beregd op 11-12-2008 13:32:53 ]
1. drive-by truckers - brighter than creation's dark (meer variatie dan in menig verzamelaar)(lelijke hoes, dat wel)
2. Silver jews - lookout mountain, lookout sea (favoriete autoplaat van het jaar)
3. MGMT - oracular spectacular (Hype ze! allemaal!)
4. Elbow - the seldom seen kid (je zou denken dat het een tijdelijk jaren 90 bandje was, als je ze toen hoorde, maar ze blijven evolueren, in de zeer positieve zin)
5. port o'brien - the wind and the shell
6. ben weaver - the ax in the oak (een eerlijk album, leuke experimentjes)
7. Rachael Yamagata - elephants ... teeth sinking into sand (want rachael is
, vooral teeth sinking into sand is leuk, elephants is toch een beetje té braaf)8. Emylou harris - all I intented to be (gerijpt met de jaren! en van broken man's lament krijg ik kippenvel, tot uren na het nummer. Heerlijke mix ook van country en songwriting)
9. deus - the vantage point (gewoon een keigoeie cd)
10. tim vanhamel - welcome to the blue house (staan enkel goede nummers op. De stem is wat saai (soms vervelend), maar de gitaren zijn prachtig. Van achter naar voor en van voor naar achter even goed)
11. conor oberst (selftitled) (jammer van de debiele teksten ("I thought that monday was a doorframe" WTF), maar veel van de nummer kunnen rustig concurreren met het album wide awake)
12. nick cave and the bad seeds - Dig, lazarus, dig!!! (als nick cave pas op 12 staat, dan weet je wel hoe goed ik dit jaar vond. Vorig jaar stond grinderman nog op 1 bij mij, die was ook wel net iets beter)
13. tindersticks - the hungry saw
14. american music club - the golden age
15. the black keys - attack and release
16. robert forster - the evangelist
17. beck - modern guilt
18. lucinda williams - little honey
19. stephen malkmus & the jicks - real emotional trash
...
speciale vermeldingen voor: BBC sessions van belle and sebastian en bonnie 'prince' billie, en voor theme time from bob dylan's radio hour (wsch het meest van al gedraaid dit jaar) en the sound of the smiths, maar staan uit principe niet in de totaallijst.
tegenvallers: kills (de ting things toonden aan hoe makkelijk het wel beter na te doen is, en zelfs zij zijn niet leuk), cat power (dat kan beter, meisje), timesbold (nooit volg ik nog blindelings een tip die ik op fok! lees
), lambchop (5 keer na elkaar beluisterd, niks blijven hangen), martha wainwright (niks groeiplaat, het album enerveert me zelfs naarmate ik er meer naar luister)[ Bericht 1% gewijzigd door Beregd op 11-12-2008 13:32:53 ]
Land of Talk is wel met afstand de slechtste niet-lokale band die ik het afgelopen jaar live aan het werk heb gezien. De harde woorden van een 3voor12-collega waren dan ook niet mals: http://3voor12.vpro.nl/artikelen/artikel/40352284quote:Op woensdag 10 december 2008 13:40 schreef pfaf het volgende:
[/i]44. Land of Talk - Some Are Lakes
Typte ik hierboven dat de heren van Dr. Dog 40 jaar te laat geboren waren, de dame en heren van Land Of Talk zijn het slechts 15 jaar. Typische jaren 90 garagerock zoals dat ongeevenaard door onze eigen Bettie Serveert ten gehore is gebracht. Echt venieuwend is Some Are Lakes[i] zeker niet, maar in het genre weten ze een prima album neer te zetten. En een beetje nostalgie kan natuurlijk nooit kwaad.
Ik ga dit weekend nog damien jurado, sun kil moon, no age, the rosebuds, mount eerie en dr dog bestellen, pfaf. Bedankt voor het handige overzicht!
Leuk topic! 
Met Pfaf dubbel ik er 8. Wel grappig, bij Zita Swoon staan er maar een paar nieuwe songs op in vergelijking met Big City en degene die ik het best vind, noem jij dan weer niet.... Josieanna.
Mijn "Top gekocht in 2008" komt denk ik zo rond de 20e / 21e van deze maand. Wil namelijk voor die tijd nog één keer naar de platenboer voor 2008-spullen.
Met Pfaf dubbel ik er 8. Wel grappig, bij Zita Swoon staan er maar een paar nieuwe songs op in vergelijking met Big City en degene die ik het best vind, noem jij dan weer niet.... Josieanna.
Mijn "Top gekocht in 2008" komt denk ik zo rond de 20e / 21e van deze maand. Wil namelijk voor die tijd nog één keer naar de platenboer voor 2008-spullen.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Mooi pfaf dat je het geopend hebt ik zat al ongeduldig te wachten. Leuk om je lijst te lezen, ik dubbel er ongeveer 5 misschien iets meer misschien iets minder. Mijn lijst volgt zeker maar zit ook midden in de tentamens moet nog even zien wanneer waarschijnlijk rond kerst ofzo. Ik ben benieuwd naar de keuzes van mensen.
Vergessen Sie die Welt, die Welt ist nichts wert
mijn muziek
mijn muziek
Mijn top 10:
1. vampire weekend - vampire weekend
2. bon iver - for emma, forever ago
3. cut copy - in ghost colours
4. deerhunter - microcastle
5. gang gang dance - saint dymphna
6. beach house - devotion
7. fleet foxes - fleet foxes
8. hercules and love affair - hercules and love affair
9. tv on the radio - dear science
10. lindstrom - where you go i go too
Een heel leuk jaar!
1. vampire weekend - vampire weekend
2. bon iver - for emma, forever ago
3. cut copy - in ghost colours
4. deerhunter - microcastle
5. gang gang dance - saint dymphna
6. beach house - devotion
7. fleet foxes - fleet foxes
8. hercules and love affair - hercules and love affair
9. tv on the radio - dear science
10. lindstrom - where you go i go too
Een heel leuk jaar!
night and day, you are the one
Wel leuk om even te gaan checken dit topic! Denk dat ik wel aan 10 moet kunnen komen
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
1) Deerhunter - Microcastle/Weird Era Cont
2) Fleet Foxes - Fleet Foxes
3) Lindstrom - Where You Go I Go Too
4) Gang Gang Dance - Saint Dymphna
5) Beach House - Devotion
6) Brightback Morning Light - Motion to Rejoin
7) Crystal Stilts - Crystal Stilts
8) Mount Eerie - Lost Wisdom
9) Crystal Castles - Crystal Castles
10) Extrawelt - Schone Neue Extrawelt
2) Fleet Foxes - Fleet Foxes
3) Lindstrom - Where You Go I Go Too
4) Gang Gang Dance - Saint Dymphna
5) Beach House - Devotion
6) Brightback Morning Light - Motion to Rejoin
7) Crystal Stilts - Crystal Stilts
8) Mount Eerie - Lost Wisdom
9) Crystal Castles - Crystal Castles
10) Extrawelt - Schone Neue Extrawelt
Jeuj, ik kan weer inspiratie op doen. Zal kijken of ik zelf nog iets kan fabriceren.
AFCA | Celtic FC | Nottingham Forrest FC | Last.fm
George St. Pierre, Lance Armstrong, Kanye West, Steven Gerrard, Mark Cavendish, Wanderlei Silva, Calvin Harris _O_
George St. Pierre, Lance Armstrong, Kanye West, Steven Gerrard, Mark Cavendish, Wanderlei Silva, Calvin Harris _O_
Mijn verukkelijke 15 van 2008:
1 Cloud Cult - Feel Good Ghosts (Tea-Partying Through Tornadoes)
2 Shearwater - Rook
3 Silver Jews - Lookout Mountain, Lookout Sea
4 Thomas Fersen - Trois petits tours
5 Fleet Foxes - Fleet Foxes
6 Dar Williams - Promised Land
7 Bon Iver - For Emma, Forever Ago
8 Get Well Soon - Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon
9 Robert Forster - The Evangelist
10 Lucinda Williams - Little Honey
11 Robyn Hitchcock - Shadow Cat
12 Frightened Rabbit - The Midnight Organ Fight
13 The Dodos - Visiter
14 Boston Spaceships - Brown Submarines
15 The National Bank - Come on Over to the Other Side
[ Bericht 10% gewijzigd door cafca op 10-12-2008 20:58:42 ]
1 Cloud Cult - Feel Good Ghosts (Tea-Partying Through Tornadoes)
2 Shearwater - Rook
3 Silver Jews - Lookout Mountain, Lookout Sea
4 Thomas Fersen - Trois petits tours
5 Fleet Foxes - Fleet Foxes
6 Dar Williams - Promised Land
7 Bon Iver - For Emma, Forever Ago
8 Get Well Soon - Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon
9 Robert Forster - The Evangelist
10 Lucinda Williams - Little Honey
11 Robyn Hitchcock - Shadow Cat
12 Frightened Rabbit - The Midnight Organ Fight
13 The Dodos - Visiter
14 Boston Spaceships - Brown Submarines
15 The National Bank - Come on Over to the Other Side
[ Bericht 10% gewijzigd door cafca op 10-12-2008 20:58:42 ]
"Romance is the douche of the bourgeoisie"
Was the very first thing she imparted to me
We had sarcastic hair, we used lewd pseudonyms
We got a lot of stares on the street back then
Was the very first thing she imparted to me
We had sarcastic hair, we used lewd pseudonyms
We got a lot of stares on the street back then
Het was best een slecht muziek jaar voor mij maar er zijn me toch nog wat platen opgevallen.
01: Colour Haze - All
Toch wel de beste stoner plaat die ik dit jaar heb gehoord, en omdat ik ze ook nog eens live heb gezien mogen zij van mij op nummer unos.
02: Portishead - Third
Erg experimentele plaat in vergelijking met hun meesterwerk dummy. Toch doet deze er in mijn ogen zeker niet voor onder, en juist omdat het iets experimenteler is, vind ik hem misschien wel beter.
03: Beck - Modern Guilt
Ik ben Beck fan, ik wist niet wat ik van dit album moest verwachten maar hij speelde al flink wat nummers tijdens het concert en toen ik thuis de cd opzette werd ik verrast door weer een fijne psychedelische popplaat zonder echte missers.
04: Black Mountain - In The Future
Toen ik deze hoorde op mijn computer heb ik hem meteen op Vinyl aangeschaft. Psychedelische rock met leuke songs. Op lowlands waren ze ook leuk alleen kwam het niet echt tot zijn recht zo in de zon. De gitarist heeft ook een eigen project, pink mountaintops.. Die zou ik ook eens checken als je daar nog niet bekend mee bent.
05: Clark - Turning Dragon
Volgens musicmeter is deze nog van 2008, live gezien met Autechre. Deze plaat is wat minder sprookjesachtig dan bijvoorbeeld boy riddle. Het eerste nummer trapt je meteen in je gezicht en zou zo passen tijdens een kraakfeest.
06: Deerhunter Microcastles
07: A Silver Mt. Zion 13 Blues for Thirteen Moons
08: Earthless Roadburn 2008
Laatst uitgekomen na het concert op Roadburn. Briljant.
09: Grails - Doomsdayer's Holiday
Duistere Grails plaat met leuke experimentele stukken.
10: Earth - The Bees made hony in the lion's skull
Toffe drone als vanouds van deze pioniers.
11: Amen Ra - Mass IIII
12: Sigur Ros - Með suð í eyrum við spilum endalaust
Eigenlijk iets te blij voor mij maar na zo'n concert op lowlands kan ik ze niet weglaten uit de lijst.
en in de achtervoling..
13: Autechre - Quaristice
14: Fuck Buttons - Street Horrrsing
15: Burning Star Core - Challenger
16: The Gutter Twins - Saturnalia
17: The Kills - Midnight Boom
18: Ufomammut - Idolum
19: Sunn 0))) - Domkirke
20: Boris - Smile
21: Bongripper - Hate Ashbury
22: These Arms Are Snakes - Tail Swallover and Dove
23: This Will Destroy You - This Will Destroy You
24: Torche - Neanderthal
25: Vampire Weekend - Vampire Weekend
26: Us Christmas - Eat The Lowdogs
28: The Raconteurs - Consolers of the lonely
29: Harvey Milk - Life. The best game in town
30: Jesu - Why we are not perfect (EP)
31: Mogwai - The Hawk is Howling
32: M38 - Satuday's = Youth
33: Nine Inch Nails - The Slip
34: Pentemple - 0))) Presents
35: Russian Circles - Station
36: Deus - Vantage Point
01: Colour Haze - All
Toch wel de beste stoner plaat die ik dit jaar heb gehoord, en omdat ik ze ook nog eens live heb gezien mogen zij van mij op nummer unos.
02: Portishead - Third
Erg experimentele plaat in vergelijking met hun meesterwerk dummy. Toch doet deze er in mijn ogen zeker niet voor onder, en juist omdat het iets experimenteler is, vind ik hem misschien wel beter.
03: Beck - Modern Guilt
Ik ben Beck fan, ik wist niet wat ik van dit album moest verwachten maar hij speelde al flink wat nummers tijdens het concert en toen ik thuis de cd opzette werd ik verrast door weer een fijne psychedelische popplaat zonder echte missers.
04: Black Mountain - In The Future
Toen ik deze hoorde op mijn computer heb ik hem meteen op Vinyl aangeschaft. Psychedelische rock met leuke songs. Op lowlands waren ze ook leuk alleen kwam het niet echt tot zijn recht zo in de zon. De gitarist heeft ook een eigen project, pink mountaintops.. Die zou ik ook eens checken als je daar nog niet bekend mee bent.
05: Clark - Turning Dragon
Volgens musicmeter is deze nog van 2008, live gezien met Autechre. Deze plaat is wat minder sprookjesachtig dan bijvoorbeeld boy riddle. Het eerste nummer trapt je meteen in je gezicht en zou zo passen tijdens een kraakfeest.
06: Deerhunter Microcastles
07: A Silver Mt. Zion 13 Blues for Thirteen Moons
08: Earthless Roadburn 2008
Laatst uitgekomen na het concert op Roadburn. Briljant.
09: Grails - Doomsdayer's Holiday
Duistere Grails plaat met leuke experimentele stukken.
10: Earth - The Bees made hony in the lion's skull
Toffe drone als vanouds van deze pioniers.
11: Amen Ra - Mass IIII
12: Sigur Ros - Með suð í eyrum við spilum endalaust
Eigenlijk iets te blij voor mij maar na zo'n concert op lowlands kan ik ze niet weglaten uit de lijst.
en in de achtervoling..
13: Autechre - Quaristice
14: Fuck Buttons - Street Horrrsing
15: Burning Star Core - Challenger
16: The Gutter Twins - Saturnalia
17: The Kills - Midnight Boom
18: Ufomammut - Idolum
19: Sunn 0))) - Domkirke
20: Boris - Smile
21: Bongripper - Hate Ashbury
22: These Arms Are Snakes - Tail Swallover and Dove
23: This Will Destroy You - This Will Destroy You
24: Torche - Neanderthal
25: Vampire Weekend - Vampire Weekend
26: Us Christmas - Eat The Lowdogs
28: The Raconteurs - Consolers of the lonely
29: Harvey Milk - Life. The best game in town
30: Jesu - Why we are not perfect (EP)
31: Mogwai - The Hawk is Howling
32: M38 - Satuday's = Youth
33: Nine Inch Nails - The Slip
34: Pentemple - 0))) Presents
35: Russian Circles - Station
36: Deus - Vantage Point
Ik ga even kijken welke albums ik alweer beluisterd heb dit jaar. Extrawelt is me volledig ontgaan!
I HATE MUSIC
Sterker nog ze hebben dit jaar twee albums uitgebracht.quote:Op woensdag 10 december 2008 22:01 schreef pfaf het volgende:Een nieuwe Grails, die heb ik dit jaar helemaal gemist.
Hm eigenlijk viel-ie mij wat tegen. Sowieso kan-ie niet op tegen Lawn, en die komt al niet heel hoog bij mij, en zeker niet tegen Gomer Pyle, vandaag binnen gekregen en die gaat wel redelijk hoog komen (geen top 10, maar daar niet zo ver vandaan denk ik)quote:Op woensdag 10 december 2008 21:45 schreef On het volgende:
01: Colour Haze - All
Toch wel de beste stoner plaat die ik dit jaar heb gehoord, en omdat ik ze ook nog eens live heb gezien mogen zij van mij op nummer unos.
|
|
