MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
In navolging van: Jaarlijstjes 2005! en Jaarlijstjes 2004 .
Geen toernooi, geen regels, gewoon je favoriete albums.quote:Op maandag 13 december 2004 15:18 schreef pfaf het volgende:
Het is al weer 2 weekjes december en iedere muziek-site, forum en muziekblad staat vol met jaarlijstjes. Fok kan uiteraard niet achterblijven, dus post hier je favoriete albums van het afgelopen jaar.
*tromgeroffel*
1. Shearwater – Palo Santo
Knotsgekke, prachtige country in de stijl van Okkervil River. Je vliegt van de rustige pianoballade in schreeuwerige bombastische rock en weer terug. Meiburg’s stem leent zich hier perfect voor natuurlijk. Een boeiende plaat, met goede balans en dankzij nummers als Johnny Viola en Hail Mary wellicht een klassieker in spe.
2. Bauer & The Metropole Orchestra – The Bauer Melody of 2006
Perfecte combinatie van het luchtige, melodieuze popduo Bauer en het Metropole orkest. Samen zorgen ze voor een prachtige melancholische herfstplaat, vol korte pareltjes en kunstwerkjes. Dat het een live-registratie is valt nauwelijks te merken; alle muzikanten zijn in topvorm: zeker één van de mooiste platen van Nederlandsche bodem ooit. Een album om trots op te zijn dus.
3. Wrinkle Neck Mules – Pull the Brakes
2 jaar na hun gevierde debuut een nieuwe, en wát voor één! Alt. Country op z’n sterkst! Een beresterk album wat nog het best te beschrijven is als een mix tussen de late Uncle Tupelo en vroege Jayhawks. Later op de plaat komt de sleur er helaas ietwat in, vandaar de 3e plaats.
4. Belle Sebastian – The Life Pursuit
Door het vroege lekken alweer bijna vergeten ( een lot wat The Shins volgend jaar staat te wachten ), maar een geweldige plaat natuurlijk. B&S heeft nog nooit zo geswingd! Niet zo breekbaar en cult meer als eerst, maar de stap voorwaarts moest eens gemaakt worden en The Life Pursuit was die stap.
5. Guillemots – From the Cliffs
Hét debuut van het jaar van dé band van het jaar. Een samenstelling van eerder verschenen EP’s, maar net als FieryFurnaces’ EP valt dit niet te merken. De Britse jazzpop van Guillemots gaat verder waar de Zutons gestopt waren. Puike sfeer, heerlijke blazers, melodieus in orde en een geniale zanger. Don’t believe the hype, maar nu even wel.
6. Calexico – Garden Ruin
Een nieuwe plaat van de Amerikaanse mexicano-legendes. Het album is een stuk steviger dan voorheen, minder jazz en Mexicaans. Zeker niet hun beste werk, maar wel weer een nieuwe stap en een verrassend nieuw hoofdstuk aan een indrukwekkend discografisch boek.
7. Red Sparowes – Every Red Heart Shines Towards the Sun
Prachtige post-rockplaat, met als sterkste punten de opbouw en crescendo’s. Ja dat doet denken aan GYBE, maar toch is het net niet te vergelijken, al zijn de Red Sparowes flink op weg hun Skinny Fists te maken.
8. Colossal Yes – Acapulco Roughs
Dé verrassing van 2006. Weergaloos mooie zang, betoverende piano,uitstekende melodieën, de vibe; Acapulco Roughs klopt.
Mooi!
9. Magnolia Electric Co - Fading Trails
Weer een parel van Jason Molina. Met melodieuze rockende country weet hij weer een hele reeks mooie songs uit de hoge hoed te toveren. Niet z’n sterkste plaat, maar weer genoeg topnummers voor een hoge notering.
10. Grandaddy – Just Like the Fambly Cat
Laatste album van deze hoogvliegers in de indiepoprock wereld. Ik hoorde hier kritiek dat ze in herhaling vallen en het stoppen dus maar goed is. Onzin! Grandaddy levert met deze familiekat weer een geweldig melodieuze plaat af. Dat het niet zo orgineel is boeit niets, wat goed is, blijft goed. Erg goed.
11. Camera Obscura – Let’s get out of this Country
De derde plaat van de broertjes en zusjes van stadsgenoten Belle & Sebastian. Even sfeervol, even breekbaar, even mooie pop. Ze hebben dan wel geen cultstatus, maar maken toch net zulke mooie platen hoor.
12. Maritime – We, the vehicles
Ongelofelijk catchy indierock. Vrolijk, meezingers, het klinkt flauw, maar dat is het niet. Simpele formule, maar wel een winnende ( nou ja, bijna dan. )
13. Les Georges Leningrad – Sangue Pro
Vorig jaar pas ontdekt, maar meteen tot troetelband gedoopt. Onsamenhangende vuige herrie, pakkende melodien, geschreeuw, neurotische bliepjes, akoestische passages, electro… alles zit er weer in. Deze keer nog sterker dan Deux Hot Dogs Moutarde Chou.
14. Decemberists – The Crane Wife
Ze denderen maar door, en blijven zich ontwikkelen. Niet zo sterk als het magnifieke Picaresque, maar ook niet helemaal et vergelijken. Langere pretentieuze songs, meer de nadruk op de muziek en minder op de poezie. Wel een verrassende en leuke ontwikkeling!
Ik ben benieuwd hoe ze dit op de volgende gaan uitbouwen…
15. Built to Spill – You in Reverse
Eindelijk weer een BtS en ze zijn sterker terug dan ooit. Geen uitschieters, geen gekke dingen, gewoon stevige, goede indierock zoals we dat al eeuwen gewend zijn van ze.
16. Mogwai – Mr. Beast
Het 5e album van de krachtige post-rockers van Mogwai. Weer veel spanning, herrie, melodie en emotie. Even afwachten nog, maar vooralsnog lijkt dit hun sterkste plaat te zijn, vooral vanwege de goede balans tussen rustigere en stevigere nummers, wat op bijv Come on die young ver te zoeken was.
17. Girl Talk – Night ripper
Een mix van meer dan 150 nummers. Van Nirvana via the Verve tot 50 cent en alles onder een goede beat en in een lekker tempo. Een collage voor wie 40 jaar pop in wil halen.
18. Guillemots – Through the Windowpane
En dan het eerste langverwachte (?) eerste album. Niet zo geweldig als verwacht, maar na een paar tijdje ook weer niet zo tegenvallend. Een paar schitterende nummers met Sao Paolo als ultieme climax natuurlijk.
19. Smutfish – Through a slightly opened door
Het nieuwe album van Smutfish is nog even wat intiemer, mooier en vooral intenser dan de Lawnmower Mind. De pijn van Melle, en vooral z’n stem, is door merg en been voelbaar. De beste alt.country band van Nederland ( sorry Gasoline-adepts en Yearlings-fans ) is nog beter geworden!
20. Caesar – Before my Band Explodes
Om te vieren dat ze al 10 jaar de beste band van Nederland zijn een best-off compilatie met b-sides en unreleased (live) tracks. Goede gekozen tracks, en een erg goede cd die laat zien dat er nog bar weinig aan de stoelpoten gezaagd wordt…
21. Starlight Mints – Drowaton
Catchy, vrolijk, melodieus en bovenal erg leuk!
22. Mojave 3 – Puzzles like you
Catchy, vrolijk, melodieus en bovenal erg leuk!
23. Pipettes – We are the Pipettes
Het antwoord op alle wereldproblematiek! Laat iedere wereldleider elke dag een kwartiertje naar the Pipettes luisteren en fluitend en vooral dansend komt er een einde aan ieder conflict!
24. Cut Chemist – The Audience’s Listening
In het jaar dat DJ Shadow dood is verklaard, moet er een nieuwe koning opstaan. En in dit geval is kroonprins opgestaan. The Audience’s Listening staat vol goede beats, turntablelism en gelukkig weinig rap.
25. Johan – THX
Johan en ik waren eens beste vrienden, maar in de afgelopen jaren zijn we uit elkaar gegroeid, zoals vrienden die elkaar jaren niet zien dat doen. Een hereniging is dan leuk, reunie, beetje bij praten etc.. maar zoals vroeger wordt het nooit weer. Je hebt beide nieuwe vrienden, nieuwe gewoontes en andere behoeftes. Ook al klinkt hij net zo als vroeger en nemen we op Lowlands afscheid met Here, de chemie is weg. Wat overblijft is een oppervlakkige vriendschap, en daar heb ik er al zoveel van…
26. Amy Millan – Honey for the Tombs
Twee jaar terug met Stars een topalbum, vorig jaar met Broken Social Scene en dit jaar doet ze het alleen (nou ja, min of meer natuurlijk) en op de Alt.Country tour. Mooie melodieuze bleusy songs. Echt spannend wordt het eigenlijk nergens, maar dat hoort ook niet op zo’n album.
27. Band of Horses – Everything all the Time
Indie-rock met country-tint van het Subpop label, én uit Seattle, dat klinkt net zo goed als dat het is. Niet overal even boeiend misschien (het tempo had wel iets omhoog gemogen) , maar een puik debuut! En alleen al het geniale The Funeral is een vermelding in deze lijst waard.
28. Spinto Band – Nice and Nicely Done
Niet erg vernieuwend of verrassend, maar dat valt na 50 jaar popmuziek ook niet mee. Wel gewoon een erg fijne rockplaat, met goede wendingen, geluidjes en samenzang.
29. Someone Still Love You Boris Yeltsin – Broom
Slap aftreksel van The Shins en Rogue Wave? Niet helemaal… Wel een vergelijkbaar genre, en inderdaad SSLYBY is bij lange na niet zo sterk als eerdergenoemden, toch is het een waardevolle aanvulling aan de collectie. De sound is wat meer lofi, iets meer sixties en daardoor toch lekker charmant. Puik debuut, als je die van The Shins en Rogue Wave vergeet.
30. Mates of State – Bring it Back
Deze kon alleen maar tegenvallen en dat deed ‘tie dan ook. Na 2 meesterlijke platen vol meligheid, sterke melodieën en heerlijke samenzang, moet de tegenvallende plaat een keer komen en dit jaar was het zover. Natuurlijk is het gewoon een erg goede plaat, maar een band die één van de 20 mooiste albums ooit heeft voortgebracht verwacht je altijd net wat meer, en dan kun je wel eens bedrogen uitkomen.
31. Thermals – The Body, the Blood, the Reverse
Schoppen tegen geloof, gelovigen en God is makkelijk, maar kan ook erg vermakelijk zijn. En de vuige punkrock van the Thermals is dat sowieso al. De magie en de hype van het debuut zijn ondertussen allang verdwenen, maar de formule staat als een huis dat op een rots is gebouwd…
32. My Morning Jacket – Okonokos
Na een paar nummers dacht ik: dit is de Kicking Television van dit jaar. Schitterende liveregistratie van een band die in topvorm is. Toch mogen de mannen van My Morning Jacket de veters van Jeff Tweedy & co nog niet strikken. De cd’s razen in zo’n tempo door dat je af en toe gewoon een pauze in moet lasten. Een paar downtempo nummers waren een must geweest, maar ze blijven maar doordraven. Geweldige plaat, maar iets te veel van het goede.
De versie van Wonderful Man gaat trouwens de analen in, wát een nummer is dat toch.
33. Zutons – Tyred of Hanging around
De altijd moeilijke tweede, zeker als je als band zoveel over je heen krijgt als the Zutons, met the Coral natuurlijk dé verlossers van Liverpool kan de druk huizenhoog oplopen. Maar het is ze aardig gelukt om een sterk vervolg neer te zetten. Niet zo schokkend meer als het debuut natuurlijk, maar weer een frisse, nieuwe oude plaat.
Het meezingen van Abi was overigens een gouden greep, gouden keeltje!
34. Yop – A Ltd. Lion Pup
Wat is internet toch een prachtig medium. Iemand gooit z’n album online, een ander 300km verder op download ‘m zonder dat er een platenmaatschappij, detailhandelaar of groothandelaar er een cent aan verdiend heeft. A Ltd. Lion Pup is een knip en knutselplaat vol klein lofi geknooi. Niet alles is uiteraard even sterk, maar voor wie van John Wayne Shot Me achtige pop houdt een must!
35. Golden Smog – Antoher Fine Day
De combi van Wilco en Jayhawks klinkt te mooi om waar te zijn en dat blijkt het ook keer op keer weer te zijn. De plaat is weer té grillig en té onconstant. Er staan briljante nummers op, maar daartegenover staan ook weer mislukte experimenten en flauwe voorspelbare nummers. Eens te meer blijkt dat té veel talent in een band ook niet werkt.
36. Loose Fur – Born in the USA
Nog een sideproject van Jeff Tweedy. Deze is wel constant en gemiddeld doet ‘tie niet onder t.o.v. Another Fine Day. Maar deze Rock ’n Roll plaat mist de geweldige uitschieters die Tweedy op Another Fine Day wel maakte.
37. Cat Power – The Greatest
Weer een erg sterke plaat van singer songwritster Chan Marshall. En nóg beter dan de vorige eigenlijk. Ze doet wat ze het beste kan, mooie rustige nummers schrijven. Weinig poespas, maar o zo mooi.
38. Bellwether - The Sitting Nettles
Alweer een wonderschone lofi alt country plaat van Bellwether. Even pakkend en melodieus als z’n voorgangers, weer een topper derhalve.
39. Admiral Freebee - Wild Dreams of new beginings
Weer een mooie catchy plaat van onze Vlaamsche vrind. En tsja, wie koningin Emmylou uitnodigt heeft sowieso al een parel op z’n album staan, coming of the Knight in dit geval.
40. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Ballad of broken Seas
Of The Beauty & The Beast. Breekbare Belle & Sebastian zangeres met één van de Godfathers van de grunge, kan dat goed gaan? JA! De 2 klinken schitterend samen, de grofkorrelige rokersstem van Mark en Isobel zachte fluisterpopstem doen het heerlijk op de intieme popnummers van Isobel. Erg orgineel en leuke combinatie!
41. Destroyer – Destroyers Rubie
Erg sterke indierock van Dan Bejar ( ook van de supergroep New Pornographers ) Wat meer randjes dan z’n grote band, maar door de rijke arrangementen doet Rubies nauwelijks onder voor platen als Twin Cinema.
42. Sonic Youth – Rather Ripped
Is dit wel Sonic Youth? Waar zijn de experimenten? Waar is de gekte? Als we niet beter zouden weten lijkt wel of ze mee willen liften op de New Wave hype van de afgelopen jaren. Simpele recht-toe-rechtaan rocknummers zonder opsmuk. Zonde natuurlijk.
43. TV On the Radio – Return to Cookie Mountain.
Toen ik het debuut 2 jaar terug op de recensies gekocht had dacht ik even flink beet te zijn genomen. De plaat ging een week de kast in en ik dacht de grootste miskoop van het jaar gedaan te hebben. Toen de plaat er even later weer uitkwam, bleek de freaky jazzy indierock helemaal zo gek nog niet. laten groeien dus! Voor het tweede album gold hetzelfde, want ook deze is weer even verfrissend als vreemd.
44. Mono – You are there
De Japanners die door middel van hun postrock de atoombommen voort willen doen leven doen het weer. Spanningsbogen en schitterende noise. Voor de stiltes moeten ze toch even bij Efrim & co vragen hoe het echt moet, maar als de versterker losgaat is het ook echt raak!
45. Fiery Furnaces – Bitter Tea
Het 213e album in 4 jaar van dit hyperactieve indie-duo. Na het vreemde maar leerzame uitstapje met oma vorig jaar, weer een écht muziekalbum. Duidelijk een mix van de laatste 2 a 3 albums. Toch blijft het jammer dat hun vorig jaar uitgegeven EP het beste album tot nu is.
46. Caroline – Murmurs
Quircky CocoRosie-achtige pop. Soms erg goed, soms slaapverwekkend, maar in ieder geval erg interessant en orgineel!
47. Six Organs of Admittance – The Sun Awakens
Ondertussen gebombadeerd tot freakfolk. A la, geef het beest een naampje; het blijft mooie pretentieuze rustige experimentele rock.
48. Neil Young – Living With War
Mosterd na de maaltijd qua thema natuurlijk. De anti-Irak lobby is al een tijdje gaan liggen en het leven gaat alweer gewoon door. Wat overblijft is weer eens een sterke NY-plaat, niet meer van het niveau van weleer, maar wel sterker dan Prairie Wind. Op die leeftijd en met die staat van dienst hoeft ook niet alles zo geniaal meer te zijn.
49. Lambchop – Damaged
Mooie intieme nummers met diepe, mooie poëzie als houvast. Het zoveelste mooie americana-indierock album van Lambchop is nergens geniaal of opvallend, maar gewoon over de hele linie goed.
50. The Elected – Sun, sun, sun
De tweede plaat van voormalig Rilo Kiley-leden is erg vermakelijk. Goede songs, ietwat lofi, soms kort, soms ontspoort het iets en wordt het krachtiger. Dat Jenny niet de drijvende kracht was achter Rilo Kiley blijkt helaas wel uit het feit dat zij pas op de 56e plaats op deze lijst terecht kwam met haar solo-album.
Nota bene: Door het vroege verschijnen van jaarlijstjes ( ik weet het Grobbel ) heeft Tom Waits geen eerlijke kans gehad. Deze bevalt zeer zeker, maar voor een notering was meer tijd nodig.
[ Bericht 0% gewijzigd door pfaf op 16-12-2006 10:29:11 ]
1. Shearwater – Palo Santo
Knotsgekke, prachtige country in de stijl van Okkervil River. Je vliegt van de rustige pianoballade in schreeuwerige bombastische rock en weer terug. Meiburg’s stem leent zich hier perfect voor natuurlijk. Een boeiende plaat, met goede balans en dankzij nummers als Johnny Viola en Hail Mary wellicht een klassieker in spe.
2. Bauer & The Metropole Orchestra – The Bauer Melody of 2006
Perfecte combinatie van het luchtige, melodieuze popduo Bauer en het Metropole orkest. Samen zorgen ze voor een prachtige melancholische herfstplaat, vol korte pareltjes en kunstwerkjes. Dat het een live-registratie is valt nauwelijks te merken; alle muzikanten zijn in topvorm: zeker één van de mooiste platen van Nederlandsche bodem ooit. Een album om trots op te zijn dus.
3. Wrinkle Neck Mules – Pull the Brakes
2 jaar na hun gevierde debuut een nieuwe, en wát voor één! Alt. Country op z’n sterkst! Een beresterk album wat nog het best te beschrijven is als een mix tussen de late Uncle Tupelo en vroege Jayhawks. Later op de plaat komt de sleur er helaas ietwat in, vandaar de 3e plaats.
4. Belle Sebastian – The Life Pursuit
Door het vroege lekken alweer bijna vergeten ( een lot wat The Shins volgend jaar staat te wachten ), maar een geweldige plaat natuurlijk. B&S heeft nog nooit zo geswingd! Niet zo breekbaar en cult meer als eerst, maar de stap voorwaarts moest eens gemaakt worden en The Life Pursuit was die stap.
5. Guillemots – From the Cliffs
Hét debuut van het jaar van dé band van het jaar. Een samenstelling van eerder verschenen EP’s, maar net als FieryFurnaces’ EP valt dit niet te merken. De Britse jazzpop van Guillemots gaat verder waar de Zutons gestopt waren. Puike sfeer, heerlijke blazers, melodieus in orde en een geniale zanger. Don’t believe the hype, maar nu even wel.
6. Calexico – Garden Ruin
Een nieuwe plaat van de Amerikaanse mexicano-legendes. Het album is een stuk steviger dan voorheen, minder jazz en Mexicaans. Zeker niet hun beste werk, maar wel weer een nieuwe stap en een verrassend nieuw hoofdstuk aan een indrukwekkend discografisch boek.
7. Red Sparowes – Every Red Heart Shines Towards the Sun
Prachtige post-rockplaat, met als sterkste punten de opbouw en crescendo’s. Ja dat doet denken aan GYBE, maar toch is het net niet te vergelijken, al zijn de Red Sparowes flink op weg hun Skinny Fists te maken.
8. Colossal Yes – Acapulco Roughs
Dé verrassing van 2006. Weergaloos mooie zang, betoverende piano,uitstekende melodieën, de vibe; Acapulco Roughs klopt.
Mooi!
9. Magnolia Electric Co - Fading Trails
Weer een parel van Jason Molina. Met melodieuze rockende country weet hij weer een hele reeks mooie songs uit de hoge hoed te toveren. Niet z’n sterkste plaat, maar weer genoeg topnummers voor een hoge notering.
10. Grandaddy – Just Like the Fambly Cat
Laatste album van deze hoogvliegers in de indiepoprock wereld. Ik hoorde hier kritiek dat ze in herhaling vallen en het stoppen dus maar goed is. Onzin! Grandaddy levert met deze familiekat weer een geweldig melodieuze plaat af. Dat het niet zo orgineel is boeit niets, wat goed is, blijft goed. Erg goed.
11. Camera Obscura – Let’s get out of this Country
De derde plaat van de broertjes en zusjes van stadsgenoten Belle & Sebastian. Even sfeervol, even breekbaar, even mooie pop. Ze hebben dan wel geen cultstatus, maar maken toch net zulke mooie platen hoor.
12. Maritime – We, the vehicles
Ongelofelijk catchy indierock. Vrolijk, meezingers, het klinkt flauw, maar dat is het niet. Simpele formule, maar wel een winnende ( nou ja, bijna dan. )
13. Les Georges Leningrad – Sangue Pro
Vorig jaar pas ontdekt, maar meteen tot troetelband gedoopt. Onsamenhangende vuige herrie, pakkende melodien, geschreeuw, neurotische bliepjes, akoestische passages, electro… alles zit er weer in. Deze keer nog sterker dan Deux Hot Dogs Moutarde Chou.
14. Decemberists – The Crane Wife
Ze denderen maar door, en blijven zich ontwikkelen. Niet zo sterk als het magnifieke Picaresque, maar ook niet helemaal et vergelijken. Langere pretentieuze songs, meer de nadruk op de muziek en minder op de poezie. Wel een verrassende en leuke ontwikkeling!
Ik ben benieuwd hoe ze dit op de volgende gaan uitbouwen…
15. Built to Spill – You in Reverse
Eindelijk weer een BtS en ze zijn sterker terug dan ooit. Geen uitschieters, geen gekke dingen, gewoon stevige, goede indierock zoals we dat al eeuwen gewend zijn van ze.
16. Mogwai – Mr. Beast
Het 5e album van de krachtige post-rockers van Mogwai. Weer veel spanning, herrie, melodie en emotie. Even afwachten nog, maar vooralsnog lijkt dit hun sterkste plaat te zijn, vooral vanwege de goede balans tussen rustigere en stevigere nummers, wat op bijv Come on die young ver te zoeken was.
17. Girl Talk – Night ripper
Een mix van meer dan 150 nummers. Van Nirvana via the Verve tot 50 cent en alles onder een goede beat en in een lekker tempo. Een collage voor wie 40 jaar pop in wil halen.
18. Guillemots – Through the Windowpane
En dan het eerste langverwachte (?) eerste album. Niet zo geweldig als verwacht, maar na een paar tijdje ook weer niet zo tegenvallend. Een paar schitterende nummers met Sao Paolo als ultieme climax natuurlijk.
19. Smutfish – Through a slightly opened door
Het nieuwe album van Smutfish is nog even wat intiemer, mooier en vooral intenser dan de Lawnmower Mind. De pijn van Melle, en vooral z’n stem, is door merg en been voelbaar. De beste alt.country band van Nederland ( sorry Gasoline-adepts en Yearlings-fans ) is nog beter geworden!
20. Caesar – Before my Band Explodes
Om te vieren dat ze al 10 jaar de beste band van Nederland zijn een best-off compilatie met b-sides en unreleased (live) tracks. Goede gekozen tracks, en een erg goede cd die laat zien dat er nog bar weinig aan de stoelpoten gezaagd wordt…
21. Starlight Mints – Drowaton
Catchy, vrolijk, melodieus en bovenal erg leuk!
22. Mojave 3 – Puzzles like you
Catchy, vrolijk, melodieus en bovenal erg leuk!
23. Pipettes – We are the Pipettes
Het antwoord op alle wereldproblematiek! Laat iedere wereldleider elke dag een kwartiertje naar the Pipettes luisteren en fluitend en vooral dansend komt er een einde aan ieder conflict!
24. Cut Chemist – The Audience’s Listening
In het jaar dat DJ Shadow dood is verklaard, moet er een nieuwe koning opstaan. En in dit geval is kroonprins opgestaan. The Audience’s Listening staat vol goede beats, turntablelism en gelukkig weinig rap.
25. Johan – THX
Johan en ik waren eens beste vrienden, maar in de afgelopen jaren zijn we uit elkaar gegroeid, zoals vrienden die elkaar jaren niet zien dat doen. Een hereniging is dan leuk, reunie, beetje bij praten etc.. maar zoals vroeger wordt het nooit weer. Je hebt beide nieuwe vrienden, nieuwe gewoontes en andere behoeftes. Ook al klinkt hij net zo als vroeger en nemen we op Lowlands afscheid met Here, de chemie is weg. Wat overblijft is een oppervlakkige vriendschap, en daar heb ik er al zoveel van…
26. Amy Millan – Honey for the Tombs
Twee jaar terug met Stars een topalbum, vorig jaar met Broken Social Scene en dit jaar doet ze het alleen (nou ja, min of meer natuurlijk) en op de Alt.Country tour. Mooie melodieuze bleusy songs. Echt spannend wordt het eigenlijk nergens, maar dat hoort ook niet op zo’n album.
27. Band of Horses – Everything all the Time
Indie-rock met country-tint van het Subpop label, én uit Seattle, dat klinkt net zo goed als dat het is. Niet overal even boeiend misschien (het tempo had wel iets omhoog gemogen) , maar een puik debuut! En alleen al het geniale The Funeral is een vermelding in deze lijst waard.
28. Spinto Band – Nice and Nicely Done
Niet erg vernieuwend of verrassend, maar dat valt na 50 jaar popmuziek ook niet mee. Wel gewoon een erg fijne rockplaat, met goede wendingen, geluidjes en samenzang.
29. Someone Still Love You Boris Yeltsin – Broom
Slap aftreksel van The Shins en Rogue Wave? Niet helemaal… Wel een vergelijkbaar genre, en inderdaad SSLYBY is bij lange na niet zo sterk als eerdergenoemden, toch is het een waardevolle aanvulling aan de collectie. De sound is wat meer lofi, iets meer sixties en daardoor toch lekker charmant. Puik debuut, als je die van The Shins en Rogue Wave vergeet.
30. Mates of State – Bring it Back
Deze kon alleen maar tegenvallen en dat deed ‘tie dan ook. Na 2 meesterlijke platen vol meligheid, sterke melodieën en heerlijke samenzang, moet de tegenvallende plaat een keer komen en dit jaar was het zover. Natuurlijk is het gewoon een erg goede plaat, maar een band die één van de 20 mooiste albums ooit heeft voortgebracht verwacht je altijd net wat meer, en dan kun je wel eens bedrogen uitkomen.
31. Thermals – The Body, the Blood, the Reverse
Schoppen tegen geloof, gelovigen en God is makkelijk, maar kan ook erg vermakelijk zijn. En de vuige punkrock van the Thermals is dat sowieso al. De magie en de hype van het debuut zijn ondertussen allang verdwenen, maar de formule staat als een huis dat op een rots is gebouwd…
32. My Morning Jacket – Okonokos
Na een paar nummers dacht ik: dit is de Kicking Television van dit jaar. Schitterende liveregistratie van een band die in topvorm is. Toch mogen de mannen van My Morning Jacket de veters van Jeff Tweedy & co nog niet strikken. De cd’s razen in zo’n tempo door dat je af en toe gewoon een pauze in moet lasten. Een paar downtempo nummers waren een must geweest, maar ze blijven maar doordraven. Geweldige plaat, maar iets te veel van het goede.
De versie van Wonderful Man gaat trouwens de analen in, wát een nummer is dat toch.
33. Zutons – Tyred of Hanging around
De altijd moeilijke tweede, zeker als je als band zoveel over je heen krijgt als the Zutons, met the Coral natuurlijk dé verlossers van Liverpool kan de druk huizenhoog oplopen. Maar het is ze aardig gelukt om een sterk vervolg neer te zetten. Niet zo schokkend meer als het debuut natuurlijk, maar weer een frisse, nieuwe oude plaat.
Het meezingen van Abi was overigens een gouden greep, gouden keeltje!
34. Yop – A Ltd. Lion Pup
Wat is internet toch een prachtig medium. Iemand gooit z’n album online, een ander 300km verder op download ‘m zonder dat er een platenmaatschappij, detailhandelaar of groothandelaar er een cent aan verdiend heeft. A Ltd. Lion Pup is een knip en knutselplaat vol klein lofi geknooi. Niet alles is uiteraard even sterk, maar voor wie van John Wayne Shot Me achtige pop houdt een must!
35. Golden Smog – Antoher Fine Day
De combi van Wilco en Jayhawks klinkt te mooi om waar te zijn en dat blijkt het ook keer op keer weer te zijn. De plaat is weer té grillig en té onconstant. Er staan briljante nummers op, maar daartegenover staan ook weer mislukte experimenten en flauwe voorspelbare nummers. Eens te meer blijkt dat té veel talent in een band ook niet werkt.
36. Loose Fur – Born in the USA
Nog een sideproject van Jeff Tweedy. Deze is wel constant en gemiddeld doet ‘tie niet onder t.o.v. Another Fine Day. Maar deze Rock ’n Roll plaat mist de geweldige uitschieters die Tweedy op Another Fine Day wel maakte.
37. Cat Power – The Greatest
Weer een erg sterke plaat van singer songwritster Chan Marshall. En nóg beter dan de vorige eigenlijk. Ze doet wat ze het beste kan, mooie rustige nummers schrijven. Weinig poespas, maar o zo mooi.
38. Bellwether - The Sitting Nettles
Alweer een wonderschone lofi alt country plaat van Bellwether. Even pakkend en melodieus als z’n voorgangers, weer een topper derhalve.
39. Admiral Freebee - Wild Dreams of new beginings
Weer een mooie catchy plaat van onze Vlaamsche vrind. En tsja, wie koningin Emmylou uitnodigt heeft sowieso al een parel op z’n album staan, coming of the Knight in dit geval.
40. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Ballad of broken Seas
Of The Beauty & The Beast. Breekbare Belle & Sebastian zangeres met één van de Godfathers van de grunge, kan dat goed gaan? JA! De 2 klinken schitterend samen, de grofkorrelige rokersstem van Mark en Isobel zachte fluisterpopstem doen het heerlijk op de intieme popnummers van Isobel. Erg orgineel en leuke combinatie!
41. Destroyer – Destroyers Rubie
Erg sterke indierock van Dan Bejar ( ook van de supergroep New Pornographers ) Wat meer randjes dan z’n grote band, maar door de rijke arrangementen doet Rubies nauwelijks onder voor platen als Twin Cinema.
42. Sonic Youth – Rather Ripped
Is dit wel Sonic Youth? Waar zijn de experimenten? Waar is de gekte? Als we niet beter zouden weten lijkt wel of ze mee willen liften op de New Wave hype van de afgelopen jaren. Simpele recht-toe-rechtaan rocknummers zonder opsmuk. Zonde natuurlijk.
43. TV On the Radio – Return to Cookie Mountain.
Toen ik het debuut 2 jaar terug op de recensies gekocht had dacht ik even flink beet te zijn genomen. De plaat ging een week de kast in en ik dacht de grootste miskoop van het jaar gedaan te hebben. Toen de plaat er even later weer uitkwam, bleek de freaky jazzy indierock helemaal zo gek nog niet. laten groeien dus! Voor het tweede album gold hetzelfde, want ook deze is weer even verfrissend als vreemd.
44. Mono – You are there
De Japanners die door middel van hun postrock de atoombommen voort willen doen leven doen het weer. Spanningsbogen en schitterende noise. Voor de stiltes moeten ze toch even bij Efrim & co vragen hoe het echt moet, maar als de versterker losgaat is het ook echt raak!
45. Fiery Furnaces – Bitter Tea
Het 213e album in 4 jaar van dit hyperactieve indie-duo. Na het vreemde maar leerzame uitstapje met oma vorig jaar, weer een écht muziekalbum. Duidelijk een mix van de laatste 2 a 3 albums. Toch blijft het jammer dat hun vorig jaar uitgegeven EP het beste album tot nu is.
46. Caroline – Murmurs
Quircky CocoRosie-achtige pop. Soms erg goed, soms slaapverwekkend, maar in ieder geval erg interessant en orgineel!
47. Six Organs of Admittance – The Sun Awakens
Ondertussen gebombadeerd tot freakfolk. A la, geef het beest een naampje; het blijft mooie pretentieuze rustige experimentele rock.
48. Neil Young – Living With War
Mosterd na de maaltijd qua thema natuurlijk. De anti-Irak lobby is al een tijdje gaan liggen en het leven gaat alweer gewoon door. Wat overblijft is weer eens een sterke NY-plaat, niet meer van het niveau van weleer, maar wel sterker dan Prairie Wind. Op die leeftijd en met die staat van dienst hoeft ook niet alles zo geniaal meer te zijn.
49. Lambchop – Damaged
Mooie intieme nummers met diepe, mooie poëzie als houvast. Het zoveelste mooie americana-indierock album van Lambchop is nergens geniaal of opvallend, maar gewoon over de hele linie goed.
50. The Elected – Sun, sun, sun
De tweede plaat van voormalig Rilo Kiley-leden is erg vermakelijk. Goede songs, ietwat lofi, soms kort, soms ontspoort het iets en wordt het krachtiger. Dat Jenny niet de drijvende kracht was achter Rilo Kiley blijkt helaas wel uit het feit dat zij pas op de 56e plaats op deze lijst terecht kwam met haar solo-album.
Nota bene: Door het vroege verschijnen van jaarlijstjes ( ik weet het Grobbel ) heeft Tom Waits geen eerlijke kans gehad. Deze bevalt zeer zeker, maar voor een notering was meer tijd nodig.
[ Bericht 0% gewijzigd door pfaf op 16-12-2006 10:29:11 ]
Jee. 50 platen en slechts 1 die bij bij in de top 10 staat. Ben bovendien door je beschrijvingen ook niet overtuigd dat ik naar jou albums van het jaar op zoek moet Maar dat zal andersom ook wel zijn
Overigens, wie bedoel je met Efrim & Co? Ik vond Mono juist erg sterk in de verschillen stilte/hard, in elk geval toen ik ze live zag op Metropolis en ook op de 2 albums die ik van ze heb. Als je dat dan vergelijkt met bands die ik later heb gezien en ook post-rock heten te zijn...
Overigens, wie bedoel je met Efrim & Co? Ik vond Mono juist erg sterk in de verschillen stilte/hard, in elk geval toen ik ze live zag op Metropolis en ook op de 2 albums die ik van ze heb. Als je dat dan vergelijkt met bands die ik later heb gezien en ook post-rock heten te zijn...
Inderdaad. Het is overigens een aardig country-getinte lijst geworden inderdaad.quote:Op zaterdag 9 december 2006 11:47 schreef ranja het volgende:
Jee. 50 platen en slechts 1 die bij bij in de top 10 staat. Ben bovendien door je beschrijvingen ook niet overtuigd dat ik naar jou albums van het jaar op zoek moet Maar dat zal andersom ook wel zijn
Maar ik ben benieuwd naar jouw lijst. Blues Brother Castro heeft het bij mij net niet gehaald...
Godspeed You Black Emperor en A Silver Mt Zion. Met name de laatste is zonder een toon nog prachtig.quote:Overigens, wie bedoel je met Efrim & Co? Ik vond Mono juist erg sterk in de verschillen stilte/hard, in elk geval toen ik ze live zag op Metropolis en ook op de 2 albums die ik van ze heb. Als je dat dan vergelijkt met bands die ik later heb gezien en ook post-rock heten te zijn...
De sprongen tussen stil en hard zijn wel de kwaliteit van Mono inderdaad, en de spanning loopt in die stukken ook wel op. Toch zou ik willen dat ze wat spannender waren tijdens de rustige stukken
Ah, die herken ik uit de individuele top 100 album lijsten. Vroeg me al af wat dat voor iets was en waarom het door zoveel mensen (niet genoeg trouwens) genoemd werdquote:Silver Mt Zion
Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Bandquote:Op zaterdag 9 december 2006 11:57 schreef ranja het volgende:
[..]
Ah, die herken ik uit de individuele top 100 album lijsten. Vroeg me al af wat dat voor iets was en waarom het door zoveel mensen (niet genoeg trouwens) genoemd werd
Leuk pfaf! Mijn lijstje gaat aan het begin van de kerstvakantie volgen, dus ongeveer 23 december.
We gaan er 9 dubbelen, omdat ik de EP van Guillemots niet meetel. Anders 10.
We gaan er 9 dubbelen, omdat ik de EP van Guillemots niet meetel. Anders 10.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Ook al in dat ander topic gepost, maar hier nogmaals:
1. Robyn Hitchcock & the Venus 3 - Olé Tarantula
2. Scott Matthews - Passing Stranger
3. Go-betweens - That striped sunlight sound
4. Travel by sea - Shadows rise
5. Neko Case-Fox confessor brings the flood
6. Darren Hayman - Table for one
7. Bonnie 'Prince' Billy - The letting go
8. Grant Lee Phillips - Nineteeneighties
9. Belle & Sebastian - The life pursuit
10.Secret Machines - Ten silver drops
11.Camera Obscura - Let’s Get Out Of This Country
12.Flaming lips - At war with the mystics
13.Isobel Campbell & Mark Lanegan - Ballad of broken seas
14.I'm from Barcelona - Let me introduce my friends
15.Peter Bjorn & John - Writer's block
1. Robyn Hitchcock & the Venus 3 - Olé Tarantula
2. Scott Matthews - Passing Stranger
3. Go-betweens - That striped sunlight sound
4. Travel by sea - Shadows rise
5. Neko Case-Fox confessor brings the flood
6. Darren Hayman - Table for one
7. Bonnie 'Prince' Billy - The letting go
8. Grant Lee Phillips - Nineteeneighties
9. Belle & Sebastian - The life pursuit
10.Secret Machines - Ten silver drops
11.Camera Obscura - Let’s Get Out Of This Country
12.Flaming lips - At war with the mystics
13.Isobel Campbell & Mark Lanegan - Ballad of broken seas
14.I'm from Barcelona - Let me introduce my friends
15.Peter Bjorn & John - Writer's block
Prince's 3121 is m'n favo album dit jaar. Met als favoriete nummers: Lolita, Love, Fury en het minimalistische Black Sweat. En een bluesy Satisfied gaat er ook in als verse koek natuurlijk..
standaarddrinker
Mijne ook.quote:Op zaterdag 9 december 2006 13:12 schreef nipeng het volgende:
Mijn lijstje volgt einde december. Er blijven maar goede platen uitkomen dit jaar.
Aldus.
Het plan is dat ik ook nog een lijst maak, maar door de wel bekende oorzaak, weet ik dat niet zeker. Single-top 100 moet ik namelijk ook nog inleveren.
Zowel bij Cafca als Pfaf staan in elk geval albums die in mijn top ? voor zullen komen.
Zowel bij Cafca als Pfaf staan in elk geval albums die in mijn top ? voor zullen komen.
I love music |Ajax forever
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
Waarom staat de nieuwe van de Handsome Familiy trouwens niet in jouw lijst pfaf? Tis straight up your alley (alt. country) en komt zeker voor in mijn top 5.
Mooie lijs. Maar vreemd dat M. Ward er niet tussen staat. Volgens mij (en volgens de Belgische muziekpers ook) de americanaplaat van het jaar.quote:Op zaterdag 9 december 2006 11:39 schreef pfaf het volgende:
lange lijst
Je nummer één heb ik ook in mijn bezit maar heeft me nog steeds niet echt kunnen boeien.
Ik post binnenkort eens mijn bescheiden lijstje.
1. Muse - Black Holes and Revelations
2006 was echt het jaar van Muse voor mij. Toen Black Holes in juni lekte was ik al meteen onder de indruk van het album, maar hoe meer ik er naar luisterde, hoe beter het werd. Niet zozeer Grootser dan Absolution, maar zeker wel beter. Door de toevoeging van wat Western invloeden (Knights of Cydonia en City of Delusion bijvoorbeeld) heeft Muse definitief een andere weg ingeslagen. Natuurlijk blijft de bombast en hysterie (Take a Bow, Invincible), maar op een andere manier. Deze vernieuwing is in mijn ogen/oren een zeer positieve ontwikkeling en daarom is het mijn favoriete album van het jaar.
2. The Veils - Nux Vomica
Een comeback die ik nooit meer had verwacht (naast All Saints, uiteraard), maar er gelukkig wel kwam. The Veils' debuut The Runaway Found heb ik al een tijdje in mijn bezit, maar was ik haast vergeten. Het heeft na hun optreden op Lowlands echter weer m'n aandacht gekregen. Nux Vomica is een prachtig album, wat Finn Andrews naar mijn mening meer recht doet dan het debuut. De bezieling spat er van alle kanten vanaf, en als je nummers als Jesus for the Jugular en Not Yet schrijft verdien je het gewoon hoog in de eindlijstjes te eindigen. Bij deze.
3. Jenny Lewis with the Watson Twins - Rabbit Fur Coat
En soms duurt het even voor een kwartje valt. Nadat ik vorig jaar Rilo Kiley leerde kennen viel dit countryachtige album een beetje rauw op m'n dak. Maar soms duurt het gewoon even voordat je iets echt leert waarderen. Rabbit Fur Coat laat je meeklappen (The Big Guns), meezingen (Rise Up With Fists) en stiekem glimlachen (Rabbit Fur Coat). Als klap op de vuurpijl doet ze ook nog een duet met Benjamin Gibbard, M. Ward én Conor Oberst. Gewoonweg een verschrikkelijk prachtig album. Het is nu wachten op de nieuwe Rilo Kiley...
4. Yeah Yeah Yeahs - Show Your Bones
Karen O. is cool. Dat stond al vast en is met Show Your Bones nog eens bevestigd. Ze schreeuwt, ze tiert, ze fluistert, ze doet het allemaal. Van Gold Lion tot en met Turn Into, de YYYs bewijzen meer te zijn dan het garagebandje van Fever To Tell. De videoclip voor Cheated Heart is tevens een van de leukste van het afgelopen jaar.
5. The Dresden Dolls - Yes, Virginia
Geen moeilijke tweede voor de Dresden Dolls. Alhoewel ik hun naamloze debuut over het geheel toch iets beter vond, heeft Yes, Virginia zeker ook een boel sterke punten. Van de opener Sex Changes, over transseksualteit tot het afsluitende trio Mandy Goes To Med School - Me & The Minibar - Sing, het gaat van goed naar beter naar best. Toch jammer dat hun enige optreden in Nederland dit jaar op het hoofdpodium van Pinkpop was...
6. Joan as Police Woman - Real Life
Als je de ex van Jeff Buckley bent en samengewerkt hebt met Rufus Wainwright en Antony and the Johnsons, dan kun je weinig slecht doen bij mij. En dat deed Joan dan ook niet. Haar album stroomt over van de prachtige nummers, met Anyone voor mij als hoogtepunt. Dat in combinatie met haar ontwapenende persoonlijkheid en liveoptredens maken Real Life het beste debuut van het jaar.
7. Regina Spektor - Begin To Hope
Regina viel voor mij altijd in de categorie 'leuk, maar ik luister er niet veel naar'. Met Begin To Hope veranderde dit drastisch. Ik weet niet zozeer of het haar beste album is, maar het heeft zeker m'n aandacht getrokken. Het begon met Fidelity, ook al met zo'n hele leuke clip. Momenteel zijn Après Moi en Field Below m'n favoriete nummers, maar dat wil nog wel eens veranderen.
8. The Pipettes - We Are The Pipettes
Op Koninginnedag stonden ze daar ineens op het London Calling podium. Uit het niets drie bestipte meisjes met kittige danspasjes en vrolijke liedjes. Toen het album in de zomer uitkwam was ik weer meteen in een vrolijke bui, maar ook een beetje bang voor een korte houdbaarheidsdatum. Dat blijkt behoorlijk mee te vallen, nog steeds pull ik graag shapes en wijs ik met m'n vinger als Your Kisses Are Wasted On Me voorbij komt. Vrolijk, leuk, goed en voor mij volkomen onverwacht.
9. The Long Blondes - Someone To Drive You Home
Net als de Arctic Monkeys komen The Long Blondes uit Sheffield, maar deze brunettes zijn een stuk leuker, een stuk minder vervelend en gelukkig ook niet zo'n enorme hype. Once And Never Again, Weekend Without Makeup, Lust In The Movies, The Long Blondes doen alles even nonchalant en charmant. Live zijn ze tussen London Calling 1 en Paradiso vorige week ook een stuk beter geworden.
10. Belle & Sebastian - The Life Pursuit
Een album dat ik eigenlijk alweer een beetje vergeten was, maar wat, terugkijkend, toch zeker niet in m'n top 10 mag ontbreken. Het is misschien wel m'n favoriete Belle & Sebastian album, vooral door de wat meer uptempo nummers als Funny Little Frog en To Be Myself Completely.
11. Cansei de Ser Sexy - CSS
Brazilië is dus toch niet alleen maar samba en carnaval. CSS beperkt zich niet tot een genre, maar gooit alles op een grote hoop en maakt er een eigen geluid van. Niet alle nummers zijn even goed (zo snap ik niet waarom Meeting Paris Hilton zo populair is), maar daar staan dan weer Patins, This Month Day 10 en Let's Make Love tegenover. Live is het ook een groot feest.
12. Goose - Bring It On
Goose is ook zo'n band die ik op het eerste gehoor nooit zo bijzonder vond, maar ik gaandeweg steeds beter ben gaan vinden. Volgend jaar staan ze waarschijnlijk op ieder festival, en ik heb er nu al zin in.
13. Dirty Pretty Things - Waterloo To Anywhere
The Libertines hebben me nooit weten te boeien en Babyshambles bleken achteraf ook niet zo bijzonder te zijn. Dan doet Carl Barât het solo toch een stuk beter. Leuke nummers en bovendien een album wat ik na een half jaar nog steeds graag aanzet.
14. Be Your Own PET - Be Your Own PET
Kort maar krachtig en vooral heftig. Zo'n klein, lief, schattig meisje als Jamina Pearl kan een boel herrie maken. En bovendien maakt ze heel erg leuke herrie. Het optreden op Lowlands was ook memorabel, al was het maar omdat ze in 20 minuten het podium, de tent én elkaar afbraken.
15. Scissor Sisters - Ta-Dah!
Voor de Scissor Sisters is het leven een groot feest, wat ze bewezen op Lowlands. Al haalt Ta-Dah! het in mijn ogen niet bij het debuutalbum, toch staan er een paar geweldige nummers op die het zeker de moeite waard om het album te luisteren en in april naar de HMH te gaan.
16. Beirut - Gulag Orkestar
Ik vind het erg moeilijk om Beirut te omschrijven, dus ik ga maar geen poging wagen. Gulag Orkestar is gewoon een prachtig album.
17. Nouvelle Vague - Bande A Part
De soundtrack van de zomer (samen met nummer 19). Erg zomers en leuk om bekende en minder bekende new wave nummers eens op een geheel andere manier te horen. Vooral Don't Go en Ever Fallen In Love springen er voor mij bovenuit. Laat het maar weer snel warm worden!
18. PJ Harvey - The Peel Sessions
Ik weet niet wat het is, maar er is iets met dit album. Het is rauw en PJ klinkt op haar best. Een meer dan fijn tussendoortje, waardoor ik nog benieuwder ben naar haar volgende album én PJ nu helemaal graag een keer live wil gaan zien.
19. Lily Allen - Alright, Still
Alright, Still roept zomergevoelens bij me op. Smile, LDN, Alfie, het is allemaal weer eens wat anders. Hoera voor brutale meisjes!
20. Charlotte Gainsbourg - 5:55
Air heeft me na Moon Safari nooit meer echt kunnen boeien, dus het album van Charlotte Gainsbourg was meer dan welkom. Een fluisterende, Franse madam met lome nummers. Perfect voor de zondagochtend, helemaal in orde.
21. The Elected - Sun, Sun, Sun
Blake Sennett heeft ook niet stil gezeten dit jaar. Alhoewel het eerste album van The Elected compleet aan me voorbij is gegaan, heeft Sun, Sun, Sun m'n aandacht wel weten te trekken. Niet zoals Jenny Lewis' solodingen dat deden, maar toch.
22. Amy Winehouse - Back To Black
Waar in rehab gaan wel niet goed voor is. Een van de leukste nummers van het jaar, namelijk. Ook de rest van het album is weer erg fijn, vooral het titelnummer en Tears Dry On Their Own.
23. The Knife - Silent Shout
Twee rare snuiters zijn het, van The Knife. Ik kan de muziek dan ook zeker niet elk moment van de dag of week aan, maar zo afentoe is het allemaal wel heel erg fijn.
24. Morrissey - Ringleader of the Tormentors
Eigenlijk jammer dat ik dit album niet zoveel heb gedraaid, maar het verdient toch zeker wel een plaats in m'n top 25. Morrissey is natuurlijk altijd fijn en er staan een paar geweldige nummers op dit album.
25. Frida Hyvonen - Until Death Comes
Het album schommelt een beetje qua kwaliteit, maar enkele positieve uitschieters (You Never Get Me Right, Come Another Night) bevallen zo goed dat Frida m'n hekkensluiter wordt. Ben erg benieuwd wat ze in de toekomst gaat doen.
2006 was echt het jaar van Muse voor mij. Toen Black Holes in juni lekte was ik al meteen onder de indruk van het album, maar hoe meer ik er naar luisterde, hoe beter het werd. Niet zozeer Grootser dan Absolution, maar zeker wel beter. Door de toevoeging van wat Western invloeden (Knights of Cydonia en City of Delusion bijvoorbeeld) heeft Muse definitief een andere weg ingeslagen. Natuurlijk blijft de bombast en hysterie (Take a Bow, Invincible), maar op een andere manier. Deze vernieuwing is in mijn ogen/oren een zeer positieve ontwikkeling en daarom is het mijn favoriete album van het jaar.
2. The Veils - Nux Vomica
Een comeback die ik nooit meer had verwacht (naast All Saints, uiteraard), maar er gelukkig wel kwam. The Veils' debuut The Runaway Found heb ik al een tijdje in mijn bezit, maar was ik haast vergeten. Het heeft na hun optreden op Lowlands echter weer m'n aandacht gekregen. Nux Vomica is een prachtig album, wat Finn Andrews naar mijn mening meer recht doet dan het debuut. De bezieling spat er van alle kanten vanaf, en als je nummers als Jesus for the Jugular en Not Yet schrijft verdien je het gewoon hoog in de eindlijstjes te eindigen. Bij deze.
3. Jenny Lewis with the Watson Twins - Rabbit Fur Coat
En soms duurt het even voor een kwartje valt. Nadat ik vorig jaar Rilo Kiley leerde kennen viel dit countryachtige album een beetje rauw op m'n dak. Maar soms duurt het gewoon even voordat je iets echt leert waarderen. Rabbit Fur Coat laat je meeklappen (The Big Guns), meezingen (Rise Up With Fists) en stiekem glimlachen (Rabbit Fur Coat). Als klap op de vuurpijl doet ze ook nog een duet met Benjamin Gibbard, M. Ward én Conor Oberst. Gewoonweg een verschrikkelijk prachtig album. Het is nu wachten op de nieuwe Rilo Kiley...
4. Yeah Yeah Yeahs - Show Your Bones
Karen O. is cool. Dat stond al vast en is met Show Your Bones nog eens bevestigd. Ze schreeuwt, ze tiert, ze fluistert, ze doet het allemaal. Van Gold Lion tot en met Turn Into, de YYYs bewijzen meer te zijn dan het garagebandje van Fever To Tell. De videoclip voor Cheated Heart is tevens een van de leukste van het afgelopen jaar.
5. The Dresden Dolls - Yes, Virginia
Geen moeilijke tweede voor de Dresden Dolls. Alhoewel ik hun naamloze debuut over het geheel toch iets beter vond, heeft Yes, Virginia zeker ook een boel sterke punten. Van de opener Sex Changes, over transseksualteit tot het afsluitende trio Mandy Goes To Med School - Me & The Minibar - Sing, het gaat van goed naar beter naar best. Toch jammer dat hun enige optreden in Nederland dit jaar op het hoofdpodium van Pinkpop was...
6. Joan as Police Woman - Real Life
Als je de ex van Jeff Buckley bent en samengewerkt hebt met Rufus Wainwright en Antony and the Johnsons, dan kun je weinig slecht doen bij mij. En dat deed Joan dan ook niet. Haar album stroomt over van de prachtige nummers, met Anyone voor mij als hoogtepunt. Dat in combinatie met haar ontwapenende persoonlijkheid en liveoptredens maken Real Life het beste debuut van het jaar.
7. Regina Spektor - Begin To Hope
Regina viel voor mij altijd in de categorie 'leuk, maar ik luister er niet veel naar'. Met Begin To Hope veranderde dit drastisch. Ik weet niet zozeer of het haar beste album is, maar het heeft zeker m'n aandacht getrokken. Het begon met Fidelity, ook al met zo'n hele leuke clip. Momenteel zijn Après Moi en Field Below m'n favoriete nummers, maar dat wil nog wel eens veranderen.
8. The Pipettes - We Are The Pipettes
Op Koninginnedag stonden ze daar ineens op het London Calling podium. Uit het niets drie bestipte meisjes met kittige danspasjes en vrolijke liedjes. Toen het album in de zomer uitkwam was ik weer meteen in een vrolijke bui, maar ook een beetje bang voor een korte houdbaarheidsdatum. Dat blijkt behoorlijk mee te vallen, nog steeds pull ik graag shapes en wijs ik met m'n vinger als Your Kisses Are Wasted On Me voorbij komt. Vrolijk, leuk, goed en voor mij volkomen onverwacht.
9. The Long Blondes - Someone To Drive You Home
Net als de Arctic Monkeys komen The Long Blondes uit Sheffield, maar deze brunettes zijn een stuk leuker, een stuk minder vervelend en gelukkig ook niet zo'n enorme hype. Once And Never Again, Weekend Without Makeup, Lust In The Movies, The Long Blondes doen alles even nonchalant en charmant. Live zijn ze tussen London Calling 1 en Paradiso vorige week ook een stuk beter geworden.
10. Belle & Sebastian - The Life Pursuit
Een album dat ik eigenlijk alweer een beetje vergeten was, maar wat, terugkijkend, toch zeker niet in m'n top 10 mag ontbreken. Het is misschien wel m'n favoriete Belle & Sebastian album, vooral door de wat meer uptempo nummers als Funny Little Frog en To Be Myself Completely.
11. Cansei de Ser Sexy - CSS
Brazilië is dus toch niet alleen maar samba en carnaval. CSS beperkt zich niet tot een genre, maar gooit alles op een grote hoop en maakt er een eigen geluid van. Niet alle nummers zijn even goed (zo snap ik niet waarom Meeting Paris Hilton zo populair is), maar daar staan dan weer Patins, This Month Day 10 en Let's Make Love tegenover. Live is het ook een groot feest.
12. Goose - Bring It On
Goose is ook zo'n band die ik op het eerste gehoor nooit zo bijzonder vond, maar ik gaandeweg steeds beter ben gaan vinden. Volgend jaar staan ze waarschijnlijk op ieder festival, en ik heb er nu al zin in.
13. Dirty Pretty Things - Waterloo To Anywhere
The Libertines hebben me nooit weten te boeien en Babyshambles bleken achteraf ook niet zo bijzonder te zijn. Dan doet Carl Barât het solo toch een stuk beter. Leuke nummers en bovendien een album wat ik na een half jaar nog steeds graag aanzet.
14. Be Your Own PET - Be Your Own PET
Kort maar krachtig en vooral heftig. Zo'n klein, lief, schattig meisje als Jamina Pearl kan een boel herrie maken. En bovendien maakt ze heel erg leuke herrie. Het optreden op Lowlands was ook memorabel, al was het maar omdat ze in 20 minuten het podium, de tent én elkaar afbraken.
15. Scissor Sisters - Ta-Dah!
Voor de Scissor Sisters is het leven een groot feest, wat ze bewezen op Lowlands. Al haalt Ta-Dah! het in mijn ogen niet bij het debuutalbum, toch staan er een paar geweldige nummers op die het zeker de moeite waard om het album te luisteren en in april naar de HMH te gaan.
16. Beirut - Gulag Orkestar
Ik vind het erg moeilijk om Beirut te omschrijven, dus ik ga maar geen poging wagen. Gulag Orkestar is gewoon een prachtig album.
17. Nouvelle Vague - Bande A Part
De soundtrack van de zomer (samen met nummer 19). Erg zomers en leuk om bekende en minder bekende new wave nummers eens op een geheel andere manier te horen. Vooral Don't Go en Ever Fallen In Love springen er voor mij bovenuit. Laat het maar weer snel warm worden!
18. PJ Harvey - The Peel Sessions
Ik weet niet wat het is, maar er is iets met dit album. Het is rauw en PJ klinkt op haar best. Een meer dan fijn tussendoortje, waardoor ik nog benieuwder ben naar haar volgende album én PJ nu helemaal graag een keer live wil gaan zien.
19. Lily Allen - Alright, Still
Alright, Still roept zomergevoelens bij me op. Smile, LDN, Alfie, het is allemaal weer eens wat anders. Hoera voor brutale meisjes!
20. Charlotte Gainsbourg - 5:55
Air heeft me na Moon Safari nooit meer echt kunnen boeien, dus het album van Charlotte Gainsbourg was meer dan welkom. Een fluisterende, Franse madam met lome nummers. Perfect voor de zondagochtend, helemaal in orde.
21. The Elected - Sun, Sun, Sun
Blake Sennett heeft ook niet stil gezeten dit jaar. Alhoewel het eerste album van The Elected compleet aan me voorbij is gegaan, heeft Sun, Sun, Sun m'n aandacht wel weten te trekken. Niet zoals Jenny Lewis' solodingen dat deden, maar toch.
22. Amy Winehouse - Back To Black
Waar in rehab gaan wel niet goed voor is. Een van de leukste nummers van het jaar, namelijk. Ook de rest van het album is weer erg fijn, vooral het titelnummer en Tears Dry On Their Own.
23. The Knife - Silent Shout
Twee rare snuiters zijn het, van The Knife. Ik kan de muziek dan ook zeker niet elk moment van de dag of week aan, maar zo afentoe is het allemaal wel heel erg fijn.
24. Morrissey - Ringleader of the Tormentors
Eigenlijk jammer dat ik dit album niet zoveel heb gedraaid, maar het verdient toch zeker wel een plaats in m'n top 25. Morrissey is natuurlijk altijd fijn en er staan een paar geweldige nummers op dit album.
25. Frida Hyvonen - Until Death Comes
Het album schommelt een beetje qua kwaliteit, maar enkele positieve uitschieters (You Never Get Me Right, Come Another Night) bevallen zo goed dat Frida m'n hekkensluiter wordt. Ben erg benieuwd wat ze in de toekomst gaat doen.
Prairie Wind.quote:Op zaterdag 9 december 2006 11:39 schreef pfaf het volgende:
48. Neil Young – Living With War
Mosterd na de maaltijd qua thema natuurlijk. De anti-Irak lobby is al een tijdje gaan liggen en het leven gaat alweer gewoon door. Wat overblijft is weer eens een sterke NY-plaat, niet meer van het niveau van weleer, maar wel sterker dan Prairie Wolf. Op die leeftijd en met die staat van dienst hoeft ook niet alles zo geniaal meer te zijn.
I intend to live forever, or die trying.
Hmm, helemaal langs me heengegaan. Zal 'm zsm eens aan een keuring onderwerpen.quote:Op zondag 10 december 2006 23:05 schreef -Dries- het volgende:
Waarom staat de nieuwe van de Handsome Familiy trouwens niet in jouw lijst pfaf? Tis straight up your alley (alt. country) en komt zeker voor in mijn top 5.
Mja, heeft het gewoon niet gehaald. Heb 'm een tijdje digitaal in m'n 'bezit' gehad, maar is er eigenlijk al vrij vlot weer afgegaan.quote:Op maandag 11 december 2006 06:59 schreef placebeau het volgende:
[..]
Mooie lijs. Maar vreemd dat M. Ward er niet tussen staat. Volgens mij (en volgens de Belgische muziekpers ook) de americanaplaat van het jaar.
10. Bob Dylan - Modern Times
9. Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
8. The Killers - Sam's Town
7. Red Hot Chili Peppers - Stadium Arcadium
6. Belle & Sebastian - The Life Pursuit
5. Eels - With Strings -Live at town Hall
4. The Beatles - Love
3. Josh Ritter - The Animal Years
2. Rocky Votolato - Makers
1. The Decemberists - The Crane Wife
ook erg goed:
- Lily Allen - Allright, Still
- R.E.M. - And I Feel Fine... (IRS compilatie)
- Gnarls Barkley - St. Elsewhere
- David Gilmour - On An Island
- Midlake - The Trials Of Van Occupanther
- Bruce Springsteen - We Shall Overcome: The Seeger Sessions
- Clap Your Hands Say Yeah - Clap Your Hands Say Yeah
- Damien Rice - 9
- The Kooks - Inside In/Inside Out
- The Raconteurs - Broken Boy Soldiers
- Snow Patrol - Eyes Open
- Muse - Black Holes & Revelations
[ Bericht 35% gewijzigd door _dirkjan_ op 11-12-2006 11:40:37 ]
9. Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
8. The Killers - Sam's Town
7. Red Hot Chili Peppers - Stadium Arcadium
6. Belle & Sebastian - The Life Pursuit
5. Eels - With Strings -Live at town Hall
4. The Beatles - Love
3. Josh Ritter - The Animal Years
2. Rocky Votolato - Makers
1. The Decemberists - The Crane Wife
ook erg goed:
- Lily Allen - Allright, Still
- R.E.M. - And I Feel Fine... (IRS compilatie)
- Gnarls Barkley - St. Elsewhere
- David Gilmour - On An Island
- Midlake - The Trials Of Van Occupanther
- Bruce Springsteen - We Shall Overcome: The Seeger Sessions
- Clap Your Hands Say Yeah - Clap Your Hands Say Yeah
- Damien Rice - 9
- The Kooks - Inside In/Inside Out
- The Raconteurs - Broken Boy Soldiers
- Snow Patrol - Eyes Open
- Muse - Black Holes & Revelations
[ Bericht 35% gewijzigd door _dirkjan_ op 11-12-2006 11:40:37 ]
Jouw nummer 2quote:Op maandag 11 december 2006 11:31 schreef _dirkjan_ het volgende:
10. Bob Dylan - Modern Times
9. Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
8. The Killers - Sam's Town
7. Red Hot Chili Peppers - Stadium Arcadium
6. Belle & Sebastian - The Life Pursuit
5. Eels - With Strings -Live at town Hall
4. The Beatles - Love
3. Josh Ritter - The Animal Years
2. Rocky Votolato - Makers
1. The Decemberists - The Crane Wife
ook erg goed:
- Lily Allen - Allright, Still
- R.E.M. - And I Feel Fine... (IRS compilatie)
- Gnarls Barkley - St. Elsewhere
- David Gilmour - On An Island
- Midlake - The Trials Of Van Occupanther
- Bruce Springsteen - We Shall Overcome: The Seeger Sessions
- Clap Your Hands Say Yeah - Clap Your Hands Say Yeah
- Damien Rice - 9
- The Kooks - Inside In/Inside Out
- The Raconteurs - Broken Boy Soldiers
- Snow Patrol - Eyes Open
- Muse - Black Holes & Revelations
mijn tien vijf albums van dit jaar in willekeurige volgorde:
Thom Yorke - the Eraser
TV on the radio - Return to cookie mountain
Yo la tengo - I'm not afraid of you..
Sonic youth - Rather ripped
Peter bjorn and john - Writers block
ja ik heb ook dit jaar weer voornamelijk oude muziek geluisterd.
Thom Yorke - the Eraser
TV on the radio - Return to cookie mountain
Yo la tengo - I'm not afraid of you..
Sonic youth - Rather ripped
Peter bjorn and john - Writers block
ja ik heb ook dit jaar weer voornamelijk oude muziek geluisterd.
'Paul McCartney krijgt een award van niemand minder dan Bono' - Beau van Erven Dorens.
http://www.last.fm/user/spacemangraig
http://www.last.fm/user/spacemangraig
Ook een leuke lijst van de man die nooit verdwaalt.
Op jouw top 25 dubbelen wij er 5.
Op jouw top 25 dubbelen wij er 5.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Waarom heb je de nieuwe (nouja.. nieuwe?) Bright Eyes niet in je lijst? (kijkend naar je avatar)quote:Op maandag 11 december 2006 09:44 schreef Tom_Tom- het volgende:
tekst.
|
|
