Depressie & Angst #147

quote:

Op woensdag 6 december 2017 13:53 schreef Fripsel het volgende:
Mijn reactie hangt heel erg af van met wie ik ben merk ik.

Leg eens uit?

Moest vandaag naar Bezwaar-zitting van de welbekende uitkeringsinstantie, in hun kantoor in andere stad. In de trein had ik al paniek (na melt-down gisteren en twee uur slaap vannacht). Was echt een k*tgesprek, met een verz.arts die vond dat ik niet rustig genoeg werd door zijn gesprekstechniek (?!). Voel me nu leeg, slap en op.

quote:

Op dinsdag 5 december 2017 21:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik ben dit aan 't lezen. Momentje.

[..]

Het altijd anderen willen pleasen herken ik wel. Het is idd enorme onzekerheid.

Een aantal van de dingen die je opnoemde, zijn dingen (passies, dingen waar je hart voor klopt, etc) die jou boeien en die je graag met anderen wilt delen. Maar je doet het niet uit angst een negatieve respons te krijgen?

Stel dat je zegt "Vind jij LotR ook zo geweldig!?" en de ander zegt "LotR is kut! " dan is dat natuurlijk niet leuk. Het kan voelen als een afwijzing van jouzelf.

Dit soort vragen zijn trouwens wel een goede methode om gelijkgestemden te vinden. Mensen die veel vergelijkbare interesses hebben en meer op je lijken, zullen andere (nieuwe) dingen (zoals een nieuwe film die erg lijkt op LotR) waarschijnlijk ook leuk vinden.
Maar dat weet je pas nadat je het hebt gevraagd.
Bedenk je dat wanneer iemand jouw opmerking niet leuk vindt, het niet meteen hoeft te betekenen dat ze jou als persoon afkeuren

Een aantal dingen die mensen zeggen (zoals dat van dat kattenvoer) kan zelfs pure onzin zijn. Neem dat niet altijd te letterlijk. Vraag ze desnoods -waarom- dat kattenvoer dan zo slecht voor je katten zou zijn? Vaak roepen ze maar wat of weten ze niet waar ze het over hebben. En dan nog, wat moet je dan? Klakkeloos hun voorkeursmerk voortaan kopen? Daar heb je ook niks aan. (ik dacht dat je er maar 1 had, maar misschien heb je er nu wel meer ).

70 kerstkaarten sturen is trouwens wel enorm veel. Ik had trouwens datzelfde probleem en ik heb dat 'opgelost' (je raadt vast al wat er gaat komen nu ) door simpelweg niemand meer een kerstkaart te sturen. Kan ik gewoon zeggen "Sorry maar ik doe daar niet aan mee" of "Ow, ik vergeet dat altijd weer" en niemand die daar over begint te zeiken.

Wat ik weleens doe is iemand bellen of een persoonlijk berichtje sturen, via sms of mail of wat dan ook. Maar niet als gewoonte maar meer als ik daar een reden voor heb (en niet als reden omdat ik de hele wereld niet teleur wil stellen).
Sowieso is het onmogelijk om de hele wereld te vriend te houden.

Tip: Vindt mensen die dezelfde dingen als jij leuk vindt en bespreek de dingen die je wilt bespreken dan met deze mensen.
Zelf heb ik bijvoorbeeld wel wat mensen die meer verstand hebben van (ik zeg maar wat) games maar ik ken ook mensen die op hele andere vlakken 'kundig' zijn.
Vaak zijn dit ook mensen die ik soms zelfs maandenlang niet spreek maar voor mij is dit al een reden om dit soort mensen juist wel af en toe te contacteren.

Ik heb ook 't idee dat je je voor jezelf schaamt of voor wat je van jezelf vindt.
Vindt mensen met wie je gelijkenissen hebt en ga met deze mensen om. Na verloop van tijd zal je denk ik wel gaan merken dat je steeds meer dingetjes zal gaan relativeren en dat het steeds ietsje minder zwart wordt.

Wat voor dingen vind je leuk? Je kunt er altijd een topic over openen of een oude kicken

En ik heb 't volgens mij al eens eerder tegen je gezegd, ik heb zelf niet de indruk dat je een naar persoon bent. Gewoon geeneen

edit: Dat van je surprise, echt prachtig dat je dat hebt gedaan! Zelf had ik wel ideeën om een leuke surprise te maken, maar uiteindelijk heb ik 't (ook qua tijd) bij een bescheiden gedicht gehouden.
Bedenk je dat je soms moet plannen of iemand wel de moeite waard is om je energie in te steken.

Soms is iemand gewoon een lul of passen jullie gewoon niet bij elkaar (vandaar ook dat leren kennen van andere mensen).

Als iemand onder budget zit, dan is dat wel lullig.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

edit2:
't ding is ook dat je autistisch bent, dus als je een hele aparte hobby hebt (zoals het verzamelen van (ik zeg maar even wat) blauwe Hongaarse badeendjes, dan is 't op zich niet zo heel vreemd dat de meesten dit heel apart zouden kunnen gaan vinden, maar er zijn anderen die ook van die hele aparte dingen hebben en daar zijn wel weer raakvlakken te vinden (bijvoorbeeld dat je het zonde vindt/moeite hebt om dingen weg te gooien of dat je zelf nieteens weet -waarom- je het eigenlijk leuk vindt. Soms vind je dingen "gewoon" leuk en kan je daar niet echt een reden voor bedenken.

Dat van bijvoorbeeld de radio in de auto, je zou kunnen vragen of de autoradio aan mag of op een andere zender. Zelf heb ik hem trouwens 't liefste uit of heb ik m'n eigen muziek mee.

Ik denk dat 't belangrijk is als je mensen kent die een geduldige houding bij je kunnen aannemen en je niet meteen afstraffen voor "falen".

En mensen die boos op je worden is altijd terechte klacht. Gekwetst worden is een naar ding, zeker als het buiten je macht was enof je wel je best was blijven doen.

In hoeverre besef je je dat je onzeker bent? (beetje rare vraag eigenlijk, maar gaat ook meer om 't idee)
En welke dingen heb je al ondernomen wat je onzekerheid betreft?

Je vertelde eerder iets over je sociale kring, maar weet niet meer of dit (openbaar) in dit topic was.

Het onzekere zit nu zo'n beetje in mijn hele bestaan verweven. Onzekerheid ben ik en ik ben onzeker. Alles wat ik doe, elke beslissing die ik maak, elk gesprek dat ik voer is doorspekt en verweven met angst en onzekerheid.
Ik kan het niet negeren, ik kan het niet weg stoppen want het is helemaal geworden wie ik ben. Ik ken niet anders.
Dat ik dit jaar 70 mensen een kaart moet sturen is omdat ik me anders continu zorgen maak. Dus denk ik er niet eens over na. Het lukt mij niet eens om geen kaarten te sturen.
Het zit zo diep in mij dat ik niet beter weet. Dit is al sinds jong af aan. Ik heb dit altijd al gehad.
Vroeger zei men dat het bij mijn Borderline te maken had en er niks aan te doen viel. Nu zegt men dat het komt door mijn autisme en dat er therapieen voor zijn.

Ik heb inmiddels met mijn EMDR therapeut gesproken en die gaat wat op touw zetten.

quote:

Op dinsdag 5 december 2017 21:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
_{^{even in nieuwe post}}

[..]

Waarom ben je eigenlijk bang voor je dokter/psychologe/psychiater?

[..]

Dit lijkt een beetje op simuleren? Ik doe dit in elk geval vrij veel, vooral bij voor mij belangrijke gesprekken. Bij geschreven gesprekken lees ik ze geregeld na, soms zelfs maanden nadat het gesprek zelf al geweest is (want misschien heb ik iets gemist).
Vooraf simuleer ik. Na afloop denk ik over dingen na en analyseer ik idd en soms stel ik me "wat als?" scenario's voor en speel ik die in m'n hoofd af, keer op keer.
Gelukkig leer ik er wel van (soms).

[..]

Schaam je je voor alles wat je produceert?

Ik neem aan dat je je ook heel erg voor iemand of iets kunt inzetten?

Ik ben bang voor personen die boven mijn niveau staan. Dokters/ psychiaters en rijke machtige mensen Ik ben altijd bang dat ze nare dingen over mij gaan besluiten en het leven mij moeilijk gaan maken. Ik heb als kind een psychiater gehad die dat deed. Werd ik gediagnostiseerd met allerlei rare dingen en voor gek gezet als ik een consult bij hem had. Nare man.
En nu heb ik het bij alle dokters. Ik zie ze niet als mensen, maar als machtige, enge dingen.

Ik weet dat niet van dat simuleren. Ken d'r niet zoveel allemaal vanaf.

En ja, bijna alles wat ik maak heb ik een schaamte voor. Dat is ook al sinds kinds af aan.

En voor anderen kan ik mij enorm inzetten. Ik hou ook meer van anderen dan van mijzelf.

quote:

Op dinsdag 5 december 2017 22:08 schreef Moira. het volgende:

[..]

Ik vind het totaal niet ondankbaar klinken. Zoiets is gewoon enorm kut en niet erg thoughtful van degene die jou had getrokken... Al helemaal omdat jij er wel die zorg en moeite in stopt is dat dan niet echt fair als je er dan zoiets voor terugkrijgt. Ik hoop dat diegene dat zelf achteraf ook in heeft gezien.

Wou ik er wel ff over gezegd hebben want dat klinkt gewoon als een kutstreek

quote:

Op woensdag 6 december 2017 09:11 schreef Nijna het volgende:
Summer2bird, herkenbaar van die surprise...
Dan steek je er zelf zoveel tijd in en maakt een ander zich er zo gemakkelijk vanaf ik vind je teleurstelling niet ondankbaar klinken. Je bent teleurgesteld, jij steekt ergens tijd in en je hebt dan toch een soort verwachting dat anderen dat ook doen... (tenminste dat heb ik dan wel, ben ook wel eens teleurgesteld met de surprises).

Dank jullie
Alleen hierin gaat niks veranderen helaas.
Degene die dit doet is autistisch en doet dit elk jaar.
Alleen nu was ik de klos

quote:

Op woensdag 6 december 2017 15:03 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Het onzekere zit nu zo'n beetje in mijn hele bestaan verweven. Onzekerheid ben ik en ik ben onzeker. Alles wat ik doe, elke beslissing die ik maak, elk gesprek dat ik voer is doorspekt en verweven met angst en onzekerheid.
Ik kan het niet negeren, ik kan het niet weg stoppen want het is helemaal geworden wie ik ben. Ik ken niet anders.
Dat ik dit jaar 70 mensen een kaart moet sturen is omdat ik me anders continu zorgen maak. Dus denk ik er niet eens over na. Het lukt mij niet eens om geen kaarten te sturen.
Het zit zo diep in mij dat ik niet beter weet. Dit is al sinds jong af aan. Ik heb dit altijd al gehad.
Vroeger zei men dat het bij mijn Borderline te maken had en er niks aan te doen viel. Nu zegt men dat het komt door mijn autisme en dat er therapieen voor zijn.

Ik heb inmiddels met mijn EMDR therapeut gesproken en die gaat wat op touw zetten.

[..]

Ik ben bang voor personen die boven mijn niveau staan. Dokters/ psychiaters en rijke machtige mensen Ik ben altijd bang dat ze nare dingen over mij gaan besluiten en het leven mij moeilijk gaan maken. Ik heb als kind een psychiater gehad die dat deed. Werd ik gediagnostiseerd met allerlei rare dingen en voor gek gezet als ik een consult bij hem had. Nare man.
En nu heb ik het bij alle dokters. Ik zie ze niet als mensen, maar als machtige, enge dingen.

Ik weet dat niet van dat simuleren. Ken d'r niet zoveel allemaal vanaf.

En ja, bijna alles wat ik maak heb ik een schaamte voor. Dat is ook al sinds kinds af aan.

En voor anderen kan ik mij enorm inzetten. Ik hou ook meer van anderen dan van mijzelf.

Ik reageer hier later nog wel op, wil daar goed de tijd voor kunnen nemen

quote:

[..]

[..]

Dank jullie
Alleen hierin gaat niks veranderen helaas.
Degene die dit doet is autistisch en doet dit elk jaar.
Alleen nu was ik de klos

Wat mij betreft is dit geen goede reden dit van deze autist te accepteren. Als hij/zij _{^{(ik neem trouwens aan dat het om een jonge mannelijke autist gaat (of een mannelijke oudere autist die zeg maar niet bepaald intellectueel gezegend is ))}} het doet om zo gratis spullen te krijgen, beste werkt om duidelijk te maken dat het niet de opzet van de surprises is om gratis op anderen te kunnen teren. Hij (of zij) zal dit toch moeten afleren. Zonder grenzen te stellen leert ie dit nooit.

Je bent toch zeker sinterklaas niet?

Ik heb zelf trouwens weleens iets vergelijkbaars meegemaakt en ik weet ook dat autisten behoorlijk krenterig kunnen zijn (of zuinig of verantwoord of hoe je 't ook wilt noemen), maar niet altijd om de juiste redenen en soms moeten ze hun krenterigheid even laten varen. Het hoort bij het opvoeden.

Ik vind je ava trouwens nog steeds heel leuk, want Gorillaz

quote:

Op woensdag 6 december 2017 15:40 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik reageer hier later nog wel op, wil daar goed de tijd voor kunnen nemen

[..]

Wat mij betreft is dit geen goede reden dit van deze autist te accepteren. Als hij/zij _{^{(ik neem trouwens aan dat het om een jonge mannelijke autist gaat (of een mannelijke oudere autist die zeg maar niet bepaald intellectueel gezegend is ))}} het doet om zo gratis spullen te krijgen, beste werkt om duidelijk te maken dat het niet de opzet van de surprises is om gratis op anderen te kunnen teren. Hij (of zij) zal dit toch moeten afleren. Zonder grenzen te stellen leert ie dit nooit.

Je bent toch zeker sinterklaas niet?

Ik heb zelf trouwens weleens iets vergelijkbaars meegemaakt en ik weet ook dat autisten behoorlijk krenterig kunnen zijn (of zuinig of verantwoord of hoe je 't ook wilt noemen), maar niet altijd om de juiste redenen en soms moeten ze hun krenterigheid even laten varen. Het hoort bij het opvoeden.

Ik vind je ava trouwens nog steeds heel leuk, want Gorillaz

Haha dankje.
Tis een oude man van de woongroep waar ik zit, die overal bij puur en alleen aan zichzelf denkt. Hij is ook behoorlijk oversekst en vies maar dat terzijde.
Als hij hapjes gaat halen bijvoorbeeld komt dat zelfzuchtige enorm terug want dan komt hij terug met Japanse borrelmix wat niemand lust omdat hij daar zin in had

Hij was al op weg geholpen door de begeleiding, maar ik weet niet goed hoeveel je het zo'n man aan kan rekenen. Hij is een oude man, niet bijster intelligent en zit enorm vast in zijn oude manieren.

Ik heb morgenochtend een afspraak met m'n spv. En dan moet ik een beslissing maken over m'n behandeling: ga ik door of stop ik. En ik weet het dus nog steeds niet. Ik kan de knoop niet doorhakken

quote:

Op woensdag 6 december 2017 23:37 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Is het dan niet dat je wel graag nog iets ermee zou willen doen, maar dat je niet goed weet wat? En misschien dat je SPV’er je nog wel kan helpen met uitzoeken wat dan precies?

Ja dat is het meer. Ik heb wel 'iets' nodig en wat we nu doen is het niet voor mij. Dat weet ik wel.

quote:

Op woensdag 6 december 2017 13:00 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Desnoods kom je hier melden dat je weer zo'n voorval aan de hand hebt Help ik je een handje!

Ik zal t proberen.

quote:

Op woensdag 6 december 2017 13:07 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Ahja, daar heb je ook gelijk in

Maar dat dismissen moet dus van jou komen, niet van een ander. En door vooral lief te zijn naar jezelf en te erkennen WAAROM je zo reageert en dat dat nou eenmaal ook bij jou hoort... En door je te realiseren dat zo'n reactie in zichzelf geen kwaad is (ooit heeft het je waarschijnlijk geholpen en beschermd?), dat je het nu niet meer zo hard nodig hebt en er daarom NIET naar handelt. Maar dat het niet gek is dat het nog de kop af en toe opsteekt als het lang belangrijk voor je is geweest.

Ik moest hier gisteravond aan denken toen ik aan een vriend uitlegde waarom ik er niet was.

Ik heb ook na zo'n situatie de neiging er weer in te gaan zitten als ik erover praat. Maar t lukte me er juist wat afstand van te houden en het uit te leggen als 'ik was zo boos en gestresst dat het geen zin had om te komen. Als ik dat had gedaan dan was het voor niemand leuk geweest, ipv dat alles weer oplaaide en ik ging van 'en die deed dit en die deed dat'.

Ik weet niet goed waar dit ontstaan is. Ik had als kind al vrij heftige emoties, herinner me niet anders. Maar t kan zijn dat het iets is dat ontstond voor mijn herinneringen.

quote:

Op woensdag 6 december 2017 14:32 schreef bloempjuh het volgende:
Moest vandaag naar Bezwaar-zitting van de welbekende uitkeringsinstantie, in hun kantoor in andere stad. In de trein had ik al paniek (na melt-down gisteren en twee uur slaap vannacht). Was echt een k*tgesprek, met een verz.arts die vond dat ik niet rustig genoeg werd door zijn gesprekstechniek (?!). Voel me nu leeg, slap en op.

Knuffel
Wat vervelend dat het zo liep. En zeker als je slecht geslapen hebt is het lastig zo'n gesprek te voeren. Maar even extra lief zijn voor jezelf vandaag.

quote:

Op woensdag 6 december 2017 14:13 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik weet niet zo goed hoe ik dat uit moet leggen, maar je merkt het erg goed wanneer mensen een bepaald soort levenservaring hebben, en dus goed kunnen luisteren en wanneer niet. Bij die eerste groep voel ik me heel fijn, en kan ik makkelijk contact leggen, ben ik snel open. Kan ik makkelijk uitleggen wat mijn klachten zijn en merk ik dat ik heel open kan zijn. Ik heb nu bijvoorbeeld 2 jobcoaches gehad bij de gemeente en met hun heb ik 0,0 problemen gehad. Ik durf aan hun ook te vertellen dat ik hysterisch aan de telefoon heb gehangen met mijn psychiater terwijl aan mijn ouders zal ik dat nooit doen.

Je hebt dus ook mensen die daar niet zo goed in zijn, en daar heb je in mijn ogen een heleboel variabele in waardoor het komt. En dan hangt het maar net aan de variabele af of ik denk, laat maar, ik heb geduld, of ik ga een keer de discussie aan etc. En dat hangt natuurlijk ook af van hoe ver ik in mijn paniekladder zit.

Ik heb dit ook precies zo.
Ik denk dat het bij mij goed gaat op het moment dat iemand niet oordeelt maar het er gewoon laat zijn. Zodra iemand er oordelen bij heeft, en dat kan al liggen in de manier van praten dan ben ik snel klaar. Wordt ik heel onrustig van.

quote:

Op woensdag 6 december 2017 23:21 schreef Elvi het volgende:
Ik heb morgenochtend een afspraak met m'n spv. En dan moet ik een beslissing maken over m'n behandeling: ga ik door of stop ik. En ik weet het dus nog steeds niet. Ik kan de knoop niet doorhakken

Ik weet niet of je het erover wilt hebben, maar hoe ging het?

En even een kleine positieve noot van mij tussendoor: vanmorgen tijdens een afspraak met mijn psycholoog werd ik gebeld door mijn ziektewet casemanager (niet UWV), hij liet een voicemail achter en ik zat mij natuurlijk al op te vreten over wat er nu weer allemaal over mij heen zou komen. Dus ik met lood in mijn schoenen teruggebeld. Bleek het allemaal wel mee te vallen en was het meer even een belletje zo van hoe gaat het nu en wat informatieve zaken zodat ik niet ineens geconfronteerd ga worden binnenkort met van alles. Al met al viel het dus mee en was het een goed gesprek.

quote:

Op donderdag 7 december 2017 11:58 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Knuffel
Wat vervelend dat het zo liep. En zeker als je slecht geslapen hebt is het lastig zo'n gesprek te voeren. Maar even extra lief zijn voor jezelf vandaag.

Geen tijd voor. Moet last-minute inkopen doen voor beter-laat-dan-nooit-S'klaas morgenavond, moet cadeautje scoren voor jarige broer en met Lief naar tandarts. Relaxen wordt op de lange baan geschoven (zoals ik vaker doe).

Hoe gaan jullie om met iemand die totaal onredelijk bezig is? Huisgenoot die nu al weken passief-aggresief bezig is. Probeer ik iets te overleggen komt er geen woord uit, maar dan wel met kattige briefjes te werk gaan en twee weken het aanrecht vol vaat laten staan.
Ik heb er echt een hekel aan als er zo'n vijandigheid in de lucht hangt.

quote:

Op donderdag 7 december 2017 19:08 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Mijn ex had een huisgenoot die dat ook telkens deed met zijn vaat. Netjes overleggen had geen zin. Er was zelfs een vaatwasser dus het hoefde niet eens met de hand.

Ik woonde daar niet eens maar poetste er wel regelmatig, nu woonde er wel alleen mannen moet ik zeggen. Ik heb op een dag alles opgepakt en buitengezet. Is nooit meer voorgekomen daarna.

Ik heb toevallig dit weekend omdat er mensen kwamen ook alles buitengezet, maar dat heeft niet geholpen. Gaat ook niet zozeer om die vaat want ik ben zelf ook niet de meeste nette, maar zo vijandig doen.

quote:

Op donderdag 7 december 2017 19:14 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Kill them with kindness? Klinkt misschien suf maar als je iedere keer overdreven beleeft terug blijft reageren valt het kwartje misschien vanzelf. Duurt soms wat langer.. maar als hij dan valt.

En als het door normale communicatie niet lukt, en spullen buiten zetten ook niet helpt gaat nog meer herrie schoppen ook niet helpen denk ik, zo iemand die zijn naam op een pakje boter schrijft en face to face nooit zegt waar het op staat, alleen op whatsapp als ie naar huis is.

Misschien zit ze ook wel gewoon echt niet lekker in haar vel. Heb je al eens gevraagd waarom ze zo doet?

Het is een hij. Er zit hier nog een huisgenoot en die twee zijn buddy buddy, alleen tegen mij doet ie zo. Hij doet zo omdat het een erg kleinzerig persoon is. Face to face altijd schaapachtig en dan op whatsapp wel kattig doen.

quote:

Op donderdag 7 december 2017 19:20 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Het is een hij. Er zit hier nog een huisgenoot en die twee zijn buddy buddy, alleen tegen mij doet ie zo. Hij doet zo omdat het een erg kleinzerig persoon is. Face to face altijd schaapachtig en dan op whatsapp wel kattig doen.

Kleinzerige personen vinden volgens mij altijd dat ze ergens op reageren. Waar zou hij bij op denken te reageren, denk jij zelf? (Wat jij hem ooit hebt aangedaan, in zijn hoofd, dus?)

quote:

Op donderdag 7 december 2017 19:23 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Kleinzerige personen vinden volgens mij altijd dat ze ergens op reageren. Waar zou hij bij op denken te reageren, denk jij zelf? (Wat jij hem ooit hebt aangedaan, in zijn hoofd, dus?)

Ik heb wel eens een pan van hem een dag laten staan en wat eten opgegeten (netjes aangegeven en de volgende dag vervangen).

quote:

Op donderdag 7 december 2017 19:06 schreef Quotidien het volgende:
Hoe gaan jullie om met iemand die totaal onredelijk bezig is? Huisgenoot die nu al weken passief-aggresief bezig is. Probeer ik iets te overleggen komt er geen woord uit, maar dan wel met kattige briefjes te werk gaan en twee weken het aanrecht vol vaat laten staan.
Ik heb er echt een hekel aan als er zo'n vijandigheid in de lucht hangt.

Niet passief-agressief zijn en het gewoon benoemen: "Joh ik merk dat je mij passief-agressief negeert en je vuile vaat daardoor ook laat staan. Ik verwacht dat het morgen weg is en anders flikker ik het zo de vuilnisbak in"

Knap als er daar niet op gereageert wordt.

quote:

Op donderdag 7 december 2017 12:34 schreef aeque het volgende:

[..]

Ik weet niet of je het erover wilt hebben, maar hoe ging het?

En even een kleine positieve noot van mij tussendoor: vanmorgen tijdens een afspraak met mijn psycholoog werd ik gebeld door mijn ziektewet casemanager (niet UWV), hij liet een voicemail achter en ik zat mij natuurlijk al op te vreten over wat er nu weer allemaal over mij heen zou komen. Dus ik met lood in mijn schoenen teruggebeld. Bleek het allemaal wel mee te vallen en was het meer even een belletje zo van hoe gaat het nu en wat informatieve zaken zodat ik niet ineens geconfronteerd ga worden binnenkort met van alles. Al met al viel het dus mee en was het een goed gesprek.

Het ging wel goed. Ik vertelde dat ik erg twijfel; dat ik wel vind dat ik nog werk nodig heb zeg maar omdat de OPS opspeelt, maar dat ik niet weet welke soort hulp ik dan nodig heb. Maar ook dat therapie voor mij niet de hoogste prioriteit heeft.

En dat had ze al een beetje door Ze gaf haar eerlijke mening; namelijk dat ik eigenlijk al gekozen had op het moment dat ik met mn opleiding begon. En daar heeft ze wel gelijk in.

Ik heb nog wel een doorverwijzing gehad voor creatieve therapie, dus ik wil wel naar het kennismakingsgesprek... maar ik weet ook dat dat het gewoon niet gaat worden op het moment dat het van individueel naar groepstherapie gaat. Omdat ik niet alles opzij wil zetten voor de therapie. En daar was ze het ook mee eens. Het is niet zo constructief als ik mn werk en opleiding moet laten zitten voor therapie en dan daar leer hoe ik dat weer moet oppakken

En door de opleiding krijg ik ook steeds meer inzichten en kan ik het 1 en ander ook plaatsen. Maar als ik volledig stop, dan hebben we nog wel een paar gesprekken om het af te ronden.

Op dit moment voelt het voor mij vooral aan alsof ik een plek bezet hou die beter naar iemand op de wachtlijst kan gaan die het meer nodig heeft dan ik.

quote:

Op donderdag 7 december 2017 19:43 schreef Elvi het volgende:

[..]

Niet passief-agressief zijn en het gewoon benoemen: "Joh ik merk dat je mij passief-agressief negeert en je vuile vaat daardoor ook laat staan. Ik verwacht dat het morgen weg is en anders flikker ik het zo de vuilnisbak in"

Knap als er daar niet op gereageert wordt.

Ik ga niet m'n eigen spul de vuilnisbak ingooien natuurlijk.

quote:

Op donderdag 7 december 2017 20:07 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Ik ga niet m'n eigen spul de vuilnisbak ingooien natuurlijk.

Je doet toch gewoon je eigen vaat neem ik aan?

quote:

Op donderdag 7 december 2017 21:48 schreef madam-april het volgende:

[..]

Je doet toch gewoon je eigen vaat neem ik aan?

Zij gebruiken pannen van mij en vice versa.
Ik heb net even aangeklopt, er valt totaal niet mee te praten. Liegt gewoon en verdraait alles.

-

[ Bericht 100% gewijzigd door Quotidien op 08-12-2017 02:06:19 ]

Heb hier echt zo'n baalperiode zeg, krijg tal van tips en handvaten aangereikt maar het wil gewoon niet lukken.
Structuur niet, gevoelens niet, angst blijft problematisch, baal van de medicatie, gebrek aan vooruitgang, dat m'n individuele programma nog niet start en eigenlijk ook van het feit dat de arts vind dat ik juist wel goed bezig ben.

Kunnen ze leuk zeggen dat je naar de positieve dingen moet kijken, de kleine lichtpuntjes en babystapjes etc. maar ik heb ook gewoon een gezin te runnen, moet naar m'n werk en ga zo maar door en lijk al maanden stil te staan. Zucht.

Dan ook nog de financieel wankele situatie, helpt er ook niet bepaald bij moet ik zeggen.

@Lastpost: Same here. Ik maak mezelf letterlijk gek.

quote:

Op donderdag 7 december 2017 15:16 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik ook, dat is een beetje dat ik denk, het mes snijd aan twee kanten. Ik vind dat bepaalde mensen ook wel vinden dat ze erg veel recht hebben op een mening. Of vinden dat ze erg mogen roepen. En dan zou iets meer luisteren geen kwaad kunnen. En dan kan ik daar opzich nog wel begrip voor hebben want de intentie kan goed zijn, maar stop moet soms ook gewoon stop kunnen zijn. Zonder dat er dan weer voor je ingevuld gaat worden waarom je stop zou zeggen.

Maar het is persoonlijk in het echte leven, mijn eeuwige valkuil om te lang begrip te willen hebben voor iemands situatie. Zo ben ik ook veel te lang bij mijn ex gebleven. Als een van de redenen dan. Hij heeft heel veel psychische problematiek. En dat begrijp ik helemaal, hij heeft een shitter dan shit jeugd gehad. Maar er is ook zoiets als eigen verantwoording zeg maar. En ik merk dat dat echt een dingetje voor me is geworden. En als je het zo bekijkt is het ook logisch dat als ik zelf iemand ben die teveel meedenkt over wat andere fijn vinden en of ik wel genoeg rekening met ze hou dat het juist mijn allergie is als andere daar totaal geen oog voor hebben.

Dat is een lastige eigenschap. Heb er zelf ook wel wat last van gehad. Maar je doet jezelf daarmee zo enorm tekort.

Het hielp mij erg om dingen uit elkaar te trekken. Je kunt begrip hebben voor het waarom iemand iets doet. Maar het maakt het niet acceptabel als het jou schaadt.

Ik had zelf laatst aan de hand dat iemand achter mijn rug om aan het regelen was dat ik iets niet zou krijgen. Hoewel ik begrijp dat die persoon de confrontatie niet aandurft maakt dat het gedrag niet acceptabel. Dit is een heel duidelijke maar je kunt het op veel situaties toepassen. Zo maak je in elk geval ruimte voor die persoon om er te zijn maar begrens je het wel.

Ik werd vanmorgen wakker gebeld door een hele enthousiaste dame van het uwv.

Ze vond het een heel goed plan om vrijwilligerswerk te gaan doen. Wilde ook al meteen verder kijken naar plannen om te gaan werken want de 1ejaarskeuring komt eraan.

Ik was even een beetje van mijn apropos. Maar kon me herpakken en uitleggen dat dat nog te vroeg is omdat ik nog niet daadwerkelijk klaar ben voor een behandeling en pas daarna ik denk weer aan werk te kunnen denken. Dat begreep ze wel gelukkig en ze vroeg me haar gegevens te noteren voor als ik wel toe ben aan begeleiding naar werk en haar op de hoogte te houden over t vrijwilligerswerk.

Goed gesprek, wel even schakelen. Die dame kwam met zoveel informatie en zo enthousiast dat t me een beetje duizelt.

quote:

Op vrijdag 8 december 2017 10:08 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dat is een lastige eigenschap. Heb er zelf ook wel wat last van gehad. Maar je doet jezelf daarmee zo enorm tekort.

Het hielp mij erg om dingen uit elkaar te trekken. Je kunt begrip hebben voor het waarom iemand iets doet. Maar het maakt het niet acceptabel als het jou schaadt.

Ik had zelf laatst aan de hand dat iemand achter mijn rug om aan het regelen was dat ik iets niet zou krijgen. Hoewel ik begrijp dat die persoon de confrontatie niet aandurft maakt dat het gedrag niet acceptabel. Dit is een heel duidelijke maar je kunt het op veel situaties toepassen. Zo maak je in elk geval ruimte voor die persoon om er te zijn maar begrens je het wel.

Dat is 'n goeie.

Heeft iemand hier ervaring met een eerstejaarskeuring bij UWV?

Omdat die dame van het UWV dit ter sprake bracht merk ik dat dit toch wat zenuwen naar boven brengt. Ik begrijp dat het een gesprek is met een verzekeringsarts en dat die bepaalt of je 65% of meer van het loon dat past bij je vakgebied kunt verdienen.

Nu wil ik een traject in om het verleden tot rust te brengen en dat zal erg zwaar zijn. Ik betwijfel of werken erin gaat zitten in die periode. Ik maak me zorgen over of het UWV dat ook zo zal zien.

quote:

Op vrijdag 8 december 2017 11:31 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Bij dat uit elkaar trekken blijf ik altijd vast lopen op het feit dat ik een jong blond grietje ben dat door zoveel mensen als dom en naïef word weggezet. Dus hoe de fack weet ik dan zo zeker dat mijn gedachtegang klopt zeg maar. Daar kan ik echt helemaal in vast lopen. Ook doordat ik door mijn ouders bijvoorbeeld zo niet serieus word genomen.

Net mijn eerste gesprek gehad met mijn nieuwe psycholoog. Heb er een heel dubbel gevoel bij. Wilde alvast aankaarten dat mijn oma komt te overlijden. En dat ik dan degene onder ogen moet komen die mij een van mijn trauma’s bezorgd heeft. Ze begon meteen met zo algemeen advies te komen dat ik ervan op tilt sloeg. Echt van die basispsychologie 1.0

En dat is juist de reden dat ik er op vast loop. Dus dat hoef je me niet uit te gaan leggen en er was ook afgesproken dat we dat juist niet gingen doen, maar dat we eerst gingen praten zodat we elkaar konden leren kennen.

Heb het wel meteen gezegd van.. dit is dus eigenlijk waarom ik hier een beetje klaar mee ben..

Ze begreep het wel. Opzich wel fijn uitgepraat.. maar wel meteen een mwew gevoel bij. Leer de persoon tegen over je nou toch eerst eens even kennen.

Ze kan pas in januari weer.. dus ik heb wel een maand “vrij”.

In dat opzicht kijk ik wel anders naar mezelf. Wat mij daarin geholpen heeft is door te doen of het over een vriendin gaat. Stel een vriendin vertelt je ... hoe zou jij dat vinden? Vaak ben je veel milder als het om anderen gaat en kun je wel zien waar grenzen mogen liggen.

Goed dat je je grens hebt aangegeven. Mijn psycholoog had in het begin ook meteen adviezen maar ik heb ook aangegeven wat tijd nodig te hebben en dat hielp haar om mij te helpen. Omdat ik zag dat ze haar best deed en haar benadering toespitste op mij lukte het me haar de ruimte te geven.

Ik hoop dat je je nieuwe psycholoog ook de ruimte kan geven om te zoeken naar hoe ze jou het beste kan helpen. Hoewel ze ervoor geleerd hebben zijn het ook gewoon mensen die niet altijd meteen weten wat wel en niet werkt.

quote:

Op vrijdag 8 december 2017 11:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Heeft iemand hier ervaring met een eerstejaarskeuring bij UWV?

Omdat die dame van het UWV dit ter sprake bracht merk ik dat dit toch wat zenuwen naar boven brengt. Ik begrijp dat het een gesprek is met een verzekeringsarts en dat die bepaalt of je 65% of meer van het loon dat past bij je vakgebied kunt verdienen.

Nu wil ik een traject in om het verleden tot rust te brengen en dat zal erg zwaar zijn. Ik betwijfel of werken erin gaat zitten in die periode. Ik maak me zorgen over of het UWV dat ook zo zal zien.

Yup. Grootste tip: benoem je succeservaringen niet te enthousiast. Als je dat wel doet, wordt al heel snel aangenomen dat je (zo goed als) arbeidsgeschikt bent.

Tijdens mijn eerstejaarskeuring ging het best goed met mij. Sinds die tijd een flinke terugval gehad die compleet genegeerd wordt door UWV.
Hun standpunt is: Als je toen goed in je vel zat en vrijwillig kon werken, kan dat nu ook.

quote:

Op vrijdag 8 december 2017 13:14 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Yup. Grootste tip: benoem je succeservaringen niet te enthousiast. Als je dat wel doet, wordt al heel snel aangenomen dat je (zo goed als) arbeidsgeschikt bent.

Tijdens mijn eerstejaarskeuring ging het best goed met mij. Sinds die tijd een flinke terugval gehad die compleet genegeerd wordt door UWV.
Hun standpunt is: Als je toen goed in je vel zat en vrijwillig kon werken, kan dat nu ook.

Ik zal het onthouden.

Mijn valkuil is een beetje dat mensen me 'te goed' inschatten omdat ik verbaal best sterk ben en erg goed een pokerface kan opzetten.

Ik kan heel goed met neutraal gezicht uitleggen wat eraan scheelt, maar daarmee komt het vaak over of t allemaal wel meevalt. En dat doet het niet.

Herkenbaar!
Ik kan met een grote glimlach zitten vertellen dat ik op een dag drie paniekaanvallen heb gehad. Maar als je me dan vraagt wat góed is gegaan in de afgelopen week heb ik niet meer dan 'ik heb deze week twee keer gedouched en elke dag mijn tanden gepoetst'.

Ik loop écht op mijn laatste reserves. Ben continu doodmoe, slaap en eet amper en huil veel. En dat heet dan 'arbeidsgeschikt'.

quote:

Op vrijdag 8 december 2017 16:11 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Jeetje, dit zou ik kunnen schrijven. Maar heb jij op zulke momenten dan ook niet meer dat het voelt alsof het over iemand anders gaat? Omdat je er eigenlijk zo’n muurtje omheen gebouwd hebt? Over het echte leven dan.

Ik merk de laatste tijd steeds meer, dat het als een mokerhamer binnen komt ofzo. Emotioneel gezien. En daardoor kan ik dus ook zo hoog in mijn paniek schieten. Die twee beelden dat conflicteert natuurlijk heel erg.

Ik kan er met heel veel afstand over praten, maar t gaat wel nog over mezelf als ik dat doe.

Bij mij is het een soort bescherming denk ik, als het binnenkomt komt het ook hard binnen, dus heb ik altijd een fort met kanonnen en een ophaalbrug, en daarvoor een tuin van mooie woorden. Momenteel lukt het me wel redelijk om dat thuis te laten, met name in de gesprekken met mijn psycholoog lukt het me om puur te zijn. Open eerlijk en mijn zeuwachtige zelf. Gek genoeg wil ik dat juist omdat ik 1. moet leren dat emoties oke zijn, en 2 als ik dat niet kan laten zien kan ik ook niet laten zien wat eraan scheelt.

Dat dubbele ja, dat herken ik maar te goed.

Blegh. Net 3 echt super leuke dagen achter de rug waar ik ook nog gewerkt heb aan wat 'exposure' dingen om dan nu weer in een dipje te belanden terwijl er eigenlijk momenteel niet echt iets aan de hand is. Alleen het feit dat het leuke (paar dagen weg geweest) er nu niet meer is. Moet echt zorgen dat dit niet doorzet. Natuurlijk ook precies terwijl mijn psycholoog zelf ook met vakantie is en het eerst volgende gesprek pas over 2,5 week is.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 10 december 2017 09:34 schreef aeque het volgende:
Blegh. Net 3 echt super leuke dagen achter de rug waar ik ook nog gewerkt heb aan wat 'exposure' dingen om dan nu weer in een dipje te belanden terwijl er eigenlijk momenteel niet echt iets aan de hand is. Alleen het feit dat het leuke (paar dagen weg geweest) er nu niet meer is. Moet echt zorgen dat dit niet doorzet. Natuurlijk ook precies terwijl mijn psycholoog zelf ook met vakantie is en het eerst volgende gesprek pas over 2,5 week is.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat leuke komt toch wel weer terug joh. Gewoon lekker nagenieten van de leuke dagen en het gevoel dat je die dagen had, dat gevoel proberen vast te houden.

Wat heb je allemaal gedaan de afgelopen dagen?

quote:

Op zondag 10 december 2017 09:34 schreef aeque het volgende:
Blegh. Net 3 echt super leuke dagen achter de rug waar ik ook nog gewerkt heb aan wat 'exposure' dingen om dan nu weer in een dipje te belanden terwijl er eigenlijk momenteel niet echt iets aan de hand is. Alleen het feit dat het leuke (paar dagen weg geweest) er nu niet meer is. Moet echt zorgen dat dit niet doorzet. Natuurlijk ook precies terwijl mijn psycholoog zelf ook met vakantie is en het eerst volgende gesprek pas over 2,5 week is.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Helpt "gewoon" even lekker zwelgen je niet? Het ís ook kut als je dan ineens weer in zo'n zwart gat valt na leuke dagen... dat mag er ook zijn toch? Hoef je je biet voor te schamen of weg te drukken. Gewoon even ruimte geven dan is het ook maar uit je systeem?

quote:

Op zondag 10 december 2017 12:13 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Helpt "gewoon" even lekker zwelgen je niet? Het ís ook kut als je dan ineens weer in zo'n zwart gat valt na leuke dagen... dat mag er ook zijn toch? Hoef je je biet voor te schamen of weg te drukken. Gewoon even ruimte geven dan is het ook maar uit je systeem?

Nee want het is nergens voor nodig op het moment.

quote:

Op zondag 10 december 2017 11:51 schreef Samzz het volgende:

[..]

Dat leuke komt toch wel weer terug joh. Gewoon lekker nagenieten van de leuke dagen en het gevoel dat je die dagen had, dat gevoel proberen vast te houden.

Wat heb je allemaal gedaan de afgelopen dagen?

Nou ja 'dat' leuke niet zo snel. Maar inderdaad heb het al wel weer een beetje kunnen omdraaien het gevoel. Nog meer sneeuw helpt gelukkig wel.

Maar ben naar burgers' zoo geweest. Omdat we geen zin hadden om daarna weer naar huis te moeten toch maar een hotelletje geboekt, lekker wezen eten bij een BBQ-restaurant ( ik wist niet eens dat het bestond. ) en daarna nog gezwommen in het zwembad bij het hotel. Dat was vooral 1 van de exposure dingen en iets wat ik al jaren niet meer gedaan had. Dag erna zouden we eigenlijk een flink stuk gaan wandelen maar daar kwam vanuit het hotel wat tussen en het dikke pak sneeuw hielp ook niet echt, dus toen maar een wat kortere wandeling gemaakt. En daarna een soort roadtrip naar huis.

quote:

Op zondag 10 december 2017 14:42 schreef aeque het volgende:

[..]

Nee want het is nergens voor nodig op het moment.

[..]

Nou ja 'dat' leuke niet zo snel. Maar inderdaad heb het al wel weer een beetje kunnen omdraaien het gevoel. Nog meer sneeuw helpt gelukkig wel.

Maar ben naar burgers' zoo geweest. Omdat we geen zin hadden om daarna weer naar huis te moeten toch maar een hotelletje geboekt, lekker wezen eten bij een BBQ-restaurant ( ik wist niet eens dat het bestond. ) en daarna nog gezwommen in het zwembad bij het hotel. Dat was vooral 1 van de exposure dingen en iets wat ik al jaren niet meer gedaan had. Dag erna zouden we eigenlijk een flink stuk gaan wandelen maar daar kwam vanuit het hotel wat tussen en het dikke pak sneeuw hielp ook niet echt, dus toen maar een wat kortere wandeling gemaakt. En daarna een soort roadtrip naar huis.

En hoe beviel de exposure?

quote:

Op zondag 10 december 2017 14:42 schreef aeque het volgende:

[..]

Nee want het is nergens voor nodig op het moment.

[..]

Nou ja 'dat' leuke niet zo snel. Maar inderdaad heb het al wel weer een beetje kunnen omdraaien het gevoel. Nog meer sneeuw helpt gelukkig wel.

Maar ben naar burgers' zoo geweest. Omdat we geen zin hadden om daarna weer naar huis te moeten toch maar een hotelletje geboekt, lekker wezen eten bij een BBQ-restaurant ( ik wist niet eens dat het bestond. ) en daarna nog gezwommen in het zwembad bij het hotel. Dat was vooral 1 van de exposure dingen en iets wat ik al jaren niet meer gedaan had. Dag erna zouden we eigenlijk een flink stuk gaan wandelen maar daar kwam vanuit het hotel wat tussen en het dikke pak sneeuw hielp ook niet echt, dus toen maar een wat kortere wandeling gemaakt. En daarna een soort roadtrip naar huis.

Ik bedoel ook niet specifiek dat, maar leuke dingen in het algemeen .

Goed dat je het gevoel om hebt kunnen draaien. Hoewel het, zoals Pheebs zegt, niet erg is dat je t kut vindt dat je weekend voorbij is. En ja, sneeuw .

Klinkt iig als een superleuk weekend! Fijn .

Stap 1 naar vrijwilligerswerk is gezet. Ik ben bij de lokale radio omroep geweest en heb een programma bijgewoond. De komende weken ga ik nadenken over nieuwsitems voor het programma.

Achteraf is het goed geweest dat mn broertje me introduceerde. Ik vond t best spannend en af en toe voelde ik me best ongemakkelijk omdat ik weinig van radio weet. Maar op zich lijkt het me leuk om mee te denken dus ik ga eens kijken wat ik zoal kan bedenken.

Wat een leuk iets om vrijwillig te doen Mevrouw!

quote:

Op woensdag 6 december 2017 15:03 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Het onzekere zit nu zo'n beetje in mijn hele bestaan verweven. Onzekerheid ben ik en ik ben onzeker. Alles wat ik doe, elke beslissing die ik maak, elk gesprek dat ik voer is doorspekt en verweven met angst en onzekerheid.
Ik kan het niet negeren, ik kan het niet weg stoppen want het is helemaal geworden wie ik ben. Ik ken niet anders.
Dat ik dit jaar 70 mensen een kaart moet sturen is omdat ik me anders continu zorgen maak. Dus denk ik er niet eens over na. Het lukt mij niet eens om geen kaarten te sturen.
Het zit zo diep in mij dat ik niet beter weet. Dit is al sinds jong af aan. Ik heb dit altijd al gehad.
Vroeger zei men dat het bij mijn Borderline te maken had en er niks aan te doen viel. Nu zegt men dat het komt door mijn autisme en dat er therapieen voor zijn.

Ik heb inmiddels met mijn EMDR therapeut gesproken en die gaat wat op touw zetten.

Wat je hier schrijft, ben ik al eerder tegengekomen. Het is niet voor niets dat je (blijkbaar) een EMDR therapeut spreekt. Wat mij bij het Leo Kannerhuis verteld is, is dat er bij veel autisten een bepaalde kwetsbaarheid is voor het oplopen van trauma's (zelf heb ik het idee dat dit met de toegenomen gevoeligheid samenhangt, samen met het idee dat eenmaal gekwetst, je ook vatbaarder wordt voor herhaling van trauma. Wij hebben dus eigenlijk een dubbele handicap ).

Ik heb zelf al jaren met de gevolgen van die trauma's geworsteld en afgelopen jaar daarvoor therapie gevolgd die in elk geval gedeeltelijk succesvol was. gezien je kwetsbaarheid en je (ook door autisme) grotere gevoeligheid, kan een traumatisch effect al bereikt worden met iets wat voor andere mensen nog niet niet erg/heftig/schadelijk genoeg is voor een traumatisch effect.

Het komt volgens mij dan ook een beetje hier op neer:
1) Je extra kwetsbaarheid vanwege je verleden zorgt voor een toegenomen kwetsbaarheid nu.
2) Je grotere gevoeligheid vanwege je autisme zorgt (ook) voor een toegenomen kwetsbaarheid nu.

Het verwarrende is dat dit dus soort van 2 verschillende oorzaken zijn die beiden een beetje hetzelfde effect veroorzaken en deze 2 dingen vergen beiden een andere aanpak om mee om te gaan.

Trauma's kan je behandelen met (bijvoorbeeld) EMDR of schema's, maar het is een beetje algemeen bekend dat trauma's bij autisten lastiger te behandelen zijn en dit heeft met de complexiteit en met onbegrip te maken. Het complexe is eigenlijk vooral een gebrek aan de juiste kennis en de juiste inzichten, gevolgd door minder effectieve behandelingen die minder goed aanslaan. naar mijn idee is het zeker niet zo dat autisme een soort inherente traumabehandelings-resistentie hebben. het vereist alleen een wat andere aanpak van de trauma's samen met een extra aanpak om te voorkomen dat je door je autistische gevoeligheid opnieuw getraumatiseerd wordt.

Het autismestukje vereist een andere aanpak en die heeft weer meer te maken met wat voor invloed je autisme op je heeft. Hoofdzakelijk komt het neer op dat je je leven meer zal moeten gaan managen, zodat je jezelf niet chronisch overbelast (o.a. met dingen die je van jezelf moet doen).
Eigenlijk is het vaak beter als je wat meer gericht dingen gaat aansturen, zoals met welke mensen je wel en niet wilt omgaan en dat je daarvoor gaat meenemen hoeveel energie iemand kost.

Sommige mensen zijn vermoeiender in de omgang dan andere mensen en leveren meer of juist minder op. Sommige mensen zijn gewoon eigenlijk (inherent?) slecht voor je en ze overvragen je teveel. Andere mensen zijn voor jou misschien juist makkelijk in de omgang, maar leveren je minder op (gaat misschien om mensen die heel makkelijk zijn in de omgang of mensen die jou nooit kritiek geven, maar ook mensen die gewoon oersaai zijn en jou toch niet zien staan).

Het komt neer op leren leven met autisme (dus zowel in de zelfkennis alsook in de uitvoering daarvan. Dit is gewoonlijk een meerjarenplan maar kan je gefaseerd invoeren...om 't maar even op een hele technische manier te brengen sorry :") ), dat zal ervoor zorgen dat je belastbaarheid vergroot wordt en dus ook je vatbaarheid voor nieuwe traumatische ervaringen.

Maar...kortgezegd zou je kunnen zeggen dat voor veel mensen het meemaken van (ik zeg maar even wat) een niet op de persoon gerichte woede-uitbarsting gewoonlijk niet traumatiserend zal werken, maar voor jou misschien wel al. Dat is dus die kwetsbaarheid die alle getraumatiseerden kunnen ervaren, plus de 2e handicap, je extra gevoeligheid (ook voor slechte dingen dus).

Het heeft even geduurd maar op zich ben ik wel redelijk tevreden met deze respons

Ik weet hoe 't is om mee te maken wat jij meemaakt, ik heb 't ook bij anderen gezien en niet alleen bij mezelf. Ik weet ook wat voor enorme averij het in je leven kan veroorzaken en ik snap ook wel waarom je daar bang voor bent. Het is als een mokerslag, elke keer ook weer vanuit een voor jou andere en onverwachtse hoek.
En het is helemaal niet zo gek dat je koste wat het kost herhaling wilt voorkomen en ik denkz elf dat dat 1 van de redenen kan zijn waarom je 't gevoel hebt dat je iedereen moet pleasen en te vriend zou moeten houden.

Ik kan je ook lotgenotencontact aanraden. Dat is trouwens meer dan alleen maar samen huilen (godzijdank) maar het kan wel een beetje zoeken zijn voordat je mensen vindt die bij je passen. Het hoeft hier trouwens ook niet meteen om hechte vriendschappen te gaan, (vage) kan ook al voldoende zijn. Zelfs via een forum of via een groep of zo. Maar het is wel een beetje zoeken en fouten maken hoort erbij. Daar kan je weer van leren.

quote:

[..]

Ik ben bang voor personen die boven mijn niveau staan. Dokters/ psychiaters en rijke machtige mensen Ik ben altijd bang dat ze nare dingen over mij gaan besluiten en het leven mij moeilijk gaan maken. Ik heb als kind een psychiater gehad die dat deed. Werd ik gediagnostiseerd met allerlei rare dingen en voor gek gezet als ik een consult bij hem had. Nare man.
En nu heb ik het bij alle dokters. Ik zie ze niet als mensen, maar als machtige, enge dingen.

Ik weet dat niet van dat simuleren. Ken d'r niet zoveel allemaal vanaf.

En ja, bijna alles wat ik maak heb ik een schaamte voor. Dat is ook al sinds kinds af aan.

En voor anderen kan ik mij enorm inzetten. Ik hou ook meer van anderen dan van mijzelf.

Je hebt een nare ervaring opgedaan en wilt (misschien ook wel koste wat het kost) herhaling voorkomen omdat zulke ervaringen zoveel impact op je hebben.

Als je in een nieuwe situatie komt, zal je natuurlijke houding (zoals dat bij veel autisten vroeger was) er misschien wel 1 zijn van complete naïviteit (volledig openstaan voor nieuwe dingen, maar dit ook spannend vinden en het onverwachte kan ook ontzagwekkend zijn). Ik herken dit zeker wel, ook bij anderen.

Je verhaal is heel herkenbaar S2B, je bent niet de enige die dit heeft

Als je wilt, wil ik ook wel met je meedenken. Denken doe ik graag en mensen helpen ook

edit: Die overgevoeligheid neemt globaal gezien met de jaren trouwens langzaam af. Kan ook weer schelen

[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 10-12-2017 23:18:47 ]

quote:

Op zondag 10 december 2017 17:07 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Stap 1 naar vrijwilligerswerk is gezet. Ik ben bij de lokale radio omroep geweest en heb een programma bijgewoond. De komende weken ga ik nadenken over nieuwsitems voor het programma.

Achteraf is het goed geweest dat mn broertje me introduceerde. Ik vond t best spannend en af en toe voelde ik me best ongemakkelijk omdat ik weinig van radio weet. Maar op zich lijkt het me leuk om mee te denken dus ik ga eens kijken wat ik zoal kan bedenken.

Wat tof ! Succes!

quote:

Op zondag 10 december 2017 17:07 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Stap 1 naar vrijwilligerswerk is gezet. Ik ben bij de lokale radio omroep geweest en heb een programma bijgewoond. De komende weken ga ik nadenken over nieuwsitems voor het programma.

Achteraf is het goed geweest dat mn broertje me introduceerde. Ik vond t best spannend en af en toe voelde ik me best ongemakkelijk omdat ik weinig van radio weet. Maar op zich lijkt het me leuk om mee te denken dus ik ga eens kijken wat ik zoal kan bedenken.

Veel met je broertje omgaan en praten over zijn hobby zodat je snel nog even wat dingen leert (dan voel je je wat zekerder van jezelf omdat je de kans dat je jezelf voor schut zou kunnen zetten, verkleint ).

Ik heb nog wel een ervaringsverhaaltje voor je

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik weet niet of je bepaalde sociale angst hebt of zo (ik neem aan dat er wel issues zijn maar dat je wel durft te smalltalken met relatief onbekenden?).

Ik wens je veel succes, vrijwilligerswerk kan heel heilzaam zijn (maar het kan ook vies tegenvallen maar laten we van het goede uitgaan, toch? ).

quote:

Op zondag 10 december 2017 17:35 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Veel met je broertje omgaan en praten over zijn hobby zodat je snel nog even wat dingen leert (dan voel je je wat zekerder van jezelf omdat je de kans dat je jezelf voor schut zou kunnen zetten, verkleint ).

Ik heb nog wel een ervaringsverhaaltje voor je

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik weet niet of je bepaalde sociale angst hebt of zo (ik neem aan dat er wel issues zijn maar dat je wel durft te smalltalken met relatief onbekenden?).

Ik wens je veel succes, vrijwilligerswerk kan heel heilzaam zijn (maar het kan ook vies tegenvallen maar laten we van het goede uitgaan, toch? ).

Op zich ben ik niet zenuwachtig voor het werk zelf. Ik moet het programma en de dj wat beter leren kennen zodat ik items kan vinden die goed passen, dat is eigenlijk het voornaamste. Verder ga ik interviews schrijven die ze kan afnemen en stukjes die zij kan voorlezen. Ook daar moet ik mijn taal aanpassen op haar programma en haar stijl. Mijn Nederlands is erg goed (lang leve mijn Schoevers opleiding) dus op zich heb ik wel in huis wat nodig is om dit te leren.

Ik vind het simpelweg heel spannend om samen te gaan werken met iemand. Het lijkt me een aardige vrouw en ze dacht meteen goed mee over hoe ik het beste kan starten toen ik kort uitlegde waarom ik nu niet werk.

quote:

Op zondag 10 december 2017 17:45 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Dat klinkt echt super gaaf! En als een hele goede stap!

Ik ben spontaan jaloers dat je zulk vrijwilligerswerk gevonden hebt.

Het lijkt me echt heel erg leuk werk. Lekker op het nieuws, en zelfs het nieuws maken maar niet direct met mn stem op de radio.

Mocht je t aandurven: bij veel lokale omroepen zitten ze te springen om vrijwilligers.

quote:

Op zondag 10 december 2017 19:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]


Ik vind het simpelweg heel spannend om samen te gaan werken met iemand. Het lijkt me een aardige vrouw en ze dacht meteen goed mee over hoe ik het beste kan starten toen ik kort uitlegde waarom ik nu niet werk.

Nou dat is in elk geval vast een goed begin. Veel succes en plezier.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 11 december 2017 09:05 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Nou dat is in elk geval vast een goed begin. Veel succes en plezier.

Ik heb de klok rond geslapen vannacht. Denk van alle spanning.

quote:

Op maandag 11 december 2017 09:11 schreef Luchtbel het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik kan me voorstellen dat er veel op je afkomt ondanks dat het een betere optie is.

Waar ben je bang voor?

quote:

Op maandag 11 december 2017 12:46 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

sterkte

Thanks.

quote:

Op maandag 11 december 2017 12:03 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik kan me voorstellen dat er veel op je afkomt ondanks dat het een betere optie is.

Waar ben je bang voor?

Euhm dat ik niet weet hoe het moet, nieuwe hulpverleners leren kennen en moeten vertrouwen weer. Wat het voor invloed heeft op mijn dochter? Ik heb nog geen duidelijkheid over de hulphond. Ik ben bang dat het niet lukt om de woning op te knappen/ in te richten qua financiën maar ook omdat ik me niet kan concentreren angst heb om te kiezen niet weet wat ik moet. Ik ben bang dat andere mensen mij toch weer anders zullen inschatten en ik dan weer opgenomen wordt en alles opnieuw begint. Om zomaar ergens een bed te hebben straks, het heeft haast een ding van me gemaakt. Zo lang te hebben moeten proberen uit te eisen waar zomaar ieder een binnen kon, of bepaalde zelfs dat ik daar moest zijn. En tegelijkertijd beangstigt het me. Daarnaast moeten we nu met een klein deel van mijn trauma harder aan de slag dan de bedoeling was, want ook al is dat beeld maar 1 procent van de shit, ik laat het beter hier achter.
Kortom het is veel en ik ben bang dat ik me niet red.

quote:

Op maandag 11 december 2017 12:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik heb de klok rond geslapen vannacht. Denk van alle spanning.

De lokale omroep bij ons heeft een tijd een item gehad over asieldieren, misschien kun je nog combineren

quote:

Op maandag 11 december 2017 14:50 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Euhm dat ik niet weet hoe het moet, nieuwe hulpverleners leren kennen en moeten vertrouwen weer. Wat het voor invloed heeft op mijn dochter? Ik heb nog geen duidelijkheid over de hulphond. Ik ben bang dat het niet lukt om de woning op te knappen/ in te richten qua financiën maar ook omdat ik me niet kan concentreren angst heb om te kiezen niet weet wat ik moet. Ik ben bang dat andere mensen mij toch weer anders zullen inschatten en ik dan weer opgenomen wordt en alles opnieuw begint. Om zomaar ergens een bed te hebben straks, het heeft haast een ding van me gemaakt. Zo lang te hebben moeten proberen uit te eisen waar zomaar ieder een binnen kon, of bepaalde zelfs dat ik daar moest zijn. En tegelijkertijd beangstigt het me. Daarnaast moeten we nu met een klein deel van mijn trauma harder aan de slag dan de bedoeling was, want ook al is dat beeld maar 1 procent van de shit, ik laat het beter hier achter.
Kortom het is veel en ik ben bang dat ik me niet red.

Ik heb geen advies voor je, maar ik kan me indenken dat het een spannende tijd voor je is... Sterkte en succes .

Je wordt hierin wel begeleid toch? Heb je met die mensen je zorgen gedeeld?

quote:

Op maandag 11 december 2017 19:10 schreef Samzz het volgende:

[..]

Ik heb geen advies voor je, maar ik kan me indenken dat het een spannende tijd voor je is... Sterkte en succes .

Je wordt hierin wel begeleid toch? Heb je met die mensen je zorgen gedeeld?

Dank je.
Ja ik probeer wel om die zorgen te uiten maar op de plek waar ik nu ben, ben ik daar ook voorzichtig mee. Omdat ik juist hier euhm niet echt begeleiding vind, om het zo maar te zeggen, behalve bij een enkeling, loopt het voor mij hoog op. Op die andere plek is er wel begeleiding maar dat is nu ook vooral even gericht op proberen dat ene ding te verminderen.
Misschien als ik over sommige dingen wat meer duidelijkheid heb dat ik er wat makkelijker over kan praten, nu is dat niet echt een optie. Ik ga er maar vanuit dat ik voorlopig wel die zorgen en angsten blijf houden.

Kennen jullie het gevoel dat je helemaal kapot moet omdat je zo walgelijk bent? En niet alleen jij, maar alles wat met jou te maken heeft? Iedereen die je ooit heeft gezien of gesproken moet dood. Alles wat je ooit hebt geproduceerd of zelfs alleen aangeraakt moet worden vernietigd, verbrand.

Maar het is te laat, je hebt de wereld vervuild, je zit overal. Als uitgezaaide kanker.
Dus moet de hele wereld weg.

Euhm nou Kuo, over mezelf ken ik dat gevoel wel. Niet over anderen/ de wereld. Is dit een ineens iets?

quote:

Op maandag 11 december 2017 21:30 schreef kuolema het volgende:
Kennen jullie het gevoel dat je helemaal kapot moet omdat je zo walgelijk bent? En niet alleen jij, maar alles wat met jou te maken heeft? Iedereen die je ooit heeft gezien of gesproken moet dood. Alles wat je ooit hebt geproduceerd of zelfs alleen aangeraakt moet worden vernietigd, verbrand.

Ik ken 't gevoel van zelf helemaal kapot moeten of (als het wat minder erg is) mezelf willen verdoven om dat kutgevoel maar even uit te kunnen stellen (zeg maar compleet drogeren/verdoven).
Ik kreeg/krijg dat het ergst als ik iets enorm schaamtevols gedaan heb of wanneer ik door iemand enorm vernederd ben, door iemand afgezeken of voor schut gezet ben. 't ergste vind ik 't als ik bijvoorbeeld iets gigantisch schaamtevols heb gedaan tegenover een verder volstrekt onschuldig iemand, wanneer ik iemand iets onterechts heb aangedaan. Of wanneer ik door iemand geforceerd ben iets te doen/ondergaan wat enorm vernederend/denigrerend is, of gedwongen wordt een positie te ondergaan of gevangen zit in een rot-situatie waaruit geen ontsnapping mogelijk is (wat raakvlakken met dat forceren en gevangen zitten heeft).

Soms werd het zo erg dat ik m'n eigen spullen ging haten, zoals het speculazen huisje dat ik ooit voor school had gemaakt (die heb ik toen stukgemaakt) of het briefje van m'n zus dat ik haar tofste broertje was (das nu >=15 jaar terug en nog steeds schaam ik me ervoor dat ik dat ding in stukjes heb gescheurd en tot as heb verbrand en fijngewreven (gelukkig komt die herinnering vrijwel nooit meer terug)).

Ik herken ook dat ik personen wegduw die ik eigenlijk juist heel graag mag, maar omdat ik de gevolgen van dat gedrag juist ook weer erg vind, probeer ik dat zoveel mogelijk te vermijden.

Ik heb 't alleen niet zo erg als door jou nu beschreven wordt.

[ Bericht 2% gewijzigd door magnetronkoffie op 11-12-2017 22:32:59 ]

quote:

Op maandag 11 december 2017 21:30 schreef kuolema het volgende:
Kennen jullie het gevoel dat je helemaal kapot moet omdat je zo walgelijk bent? En niet alleen jij, maar alles wat met jou te maken heeft? Iedereen die je ooit heeft gezien of gesproken moet dood. Alles wat je ooit hebt geproduceerd of zelfs alleen aangeraakt moet worden vernietigd, verbrand.

Weet niet precies waar je op doelt. Weet wel dat ik vroeger gedachtes had dat ik alle herinneringen weg wilde vagen.Voor elk pijnlijk moment een soort vergelding op mijn zelf of eventueel op een bepaald persoon. Ondanks dat ik al iets meer dan een jaar van depressieve gevoelens af ben, kan ik nog steeds heel moeilijk aan die momenten terug denken.

Help, gaat mis hier.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 00:30 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Wat gaat er mis?

Ik ben in een zeer korte tijd extreem somber en verdrietig geworden. Kan al dagen niet eten of slapen en ben alleen maar aan het janken. Kan nergens rust vinden, niet eens in mijn eigen huis. Iemand hoeft maar iets verkeerds te zeggen en ik schiet al vol. Ik kan alles gewoon niet meer aan en ben radeloos. Nergens uitzicht op, ik word letterlijk gek. Als dit de rest van de week doorgaat, bel ik de crisisdienst.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 00:50 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Je mag ook eerder aan de bel trekken he! Dat lijkt me niet onverstandig. Heb je verder geen hulpverleners die je in kan schakelen?

Is er een aanleiding waardoor het zo is omgeslagen?

Alleen de wekelijkse therapie. Verder sta ik er momenteel alleen voor.

Ja, het sluimerde al. Kan maar geen werk vinden, tientallen afwijzingen. En ik weet nu totaal niet meer wat ik met mijn leven wil. Dat, plus dit koude weer, nergens rust kunnen vinden, gemeente in mijn nek, isolement en spanningen thuis, geven nu dus aanleiding tot een acute depressieve episode.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 00:58 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Alleen de wekelijkse therapie. Verder sta ik er momenteel alleen voor.

Ja, het sluimerde al. Kan maar geen werk vinden, tientallen afwijzingen. En ik weet nu totaal niet meer wat ik met mijn leven wil. Dat, plus dit koude weer, nergens rust kunnen vinden, gemeente in mijn nek, isolement en spanningen thuis, geven nu dus aanleiding tot een acute depressieve episode.

Gary je mag ook altijd de huisarts bellen, of je psycholoog. Je hoeft niet alleen te staan hierin. En wat ik wel eens heb gedaan toen ik niet het gevoel had dat ik het ergens kwijt kon: met de hulplijn chatten. Heel laagdrempelig en helpt je even met het op een rijtje zetten van je gedachten.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 00:35 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik ben in een zeer korte tijd extreem somber en verdrietig geworden. Kan al dagen niet eten of slapen en ben alleen maar aan het janken. Kan nergens rust vinden, niet eens in mijn eigen huis. Iemand hoeft maar iets verkeerds te zeggen en ik schiet al vol. Ik kan alles gewoon niet meer aan en ben radeloos. Nergens uitzicht op, ik word letterlijk gek. Als dit de rest van de week doorgaat, bel ik de crisisdienst.

Rustig aan, kerel. Er is altijd hulp!

Bel vandaag de HA, zorg dat je tot rust komt. Niet slapen en paniekeren is zeker niet behulpzaan. Er zijn overal oplossingen voor als je weer tot jezelf bent gekomen. Het hoeft niet allemaal nu te worden geregeld en als er echt iets urgents is, dan kunnen we er hier vast wel een mouw aan passen.

Hoop dat je nu lekker slaapt en dan alles er straks ietsje rustiger uitziet.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 00:58 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Alleen de wekelijkse therapie. Verder sta ik er momenteel alleen voor.

Ja, het sluimerde al. Kan maar geen werk vinden, tientallen afwijzingen. En ik weet nu totaal niet meer wat ik met mijn leven wil. Dat, plus dit koude weer, nergens rust kunnen vinden, gemeente in mijn nek, isolement en spanningen thuis, geven nu dus aanleiding tot een acute depressieve episode.

Ik zou niet tot eind van de week wachten en vanmorgen al bellen... sterkte

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 00:58 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Alleen de wekelijkse therapie. Verder sta ik er momenteel alleen voor.

Ja, het sluimerde al. Kan maar geen werk vinden, tientallen afwijzingen. En ik weet nu totaal niet meer wat ik met mijn leven wil. Dat, plus dit koude weer, nergens rust kunnen vinden, gemeente in mijn nek, isolement en spanningen thuis, geven nu dus aanleiding tot een acute depressieve episode.

Maak alsjeblieft meteen een afspraak met je hulpverlener. Misschien kan hij je iets voorschrijven waardoor je iig je rust kunt pakken en helderder kunt denken.

Sterkte iig .

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 13:18 schreef Fripsel het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wat goed van je! En fijn dat je tante fijn reageerde. Sta je er weer een stukje minder alleen in.
Goed gedaan!

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 13:18 schreef Fripsel het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Goed zo Fripsel en wat fijn dat ze goed reageerd!

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 17:09 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Nouja ondertussen is mijn relatie echt over geloof ik.

Ik kan alleen niet toelichten waarom of er hulp bij vragen want hij is ook een fokker.

Wow, dat had ik niet verwacht. Wat ontzettend rot voor je. Knuffels.

Kan me voorstellen dat t niet gemakkelijk is als je verwacht dat hij hier meeleest. Is er een mogelijkheid dat je m vraagt je hier de ruimte te geven? Waarmee ik bedoel dat je afspreekt dat hij niet mee gaat lezen hier?

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 19:23 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Het is meer dat ik bang ben dat andere ermee aan de haal gaan. Hij heeft echt dat makkelijke Amsterdamse kort gezegd, en ik ben gevoelig door m’n ptss. En misschien moet je dingen ook wel gewoon niet willen dwingen als het niet gaat.

Zelf vind ik dat je elkaar gewoon (ja, ik zeg "gewoon") niet moet gaan zitten zwartmaken. Ik kreeg ook weleens DM's van random fokkers die details vroegen over m'n ex en daar reageer ik standaard nooit op. Dat is gewoon not done. Mochten mensen nog meer gaan slijmen, komen ze op m'n bloklijst maar dat is nog niet voorgekomen (is er blijkbaar toch nog hoop voor de fokheid (ha ha )).

Dat met die ptss is wel erg naar. Hopelijk respecteert ie dat.

Nu ik toch hier ben.

quote:

Op maandag 11 december 2017 21:30 schreef kuolema het volgende:
Kennen jullie het gevoel dat je helemaal kapot moet omdat je zo walgelijk bent? En niet alleen jij, maar alles wat met jou te maken heeft? Iedereen die je ooit heeft gezien of gesproken moet dood. Alles wat je ooit hebt geproduceerd of zelfs alleen aangeraakt moet worden vernietigd, verbrand.

quote:

Op maandag 11 december 2017 21:33 schreef kuolema het volgende:
Maar het is te laat, je hebt de wereld vervuild, je zit overal. Als uitgezaaide kanker.
Dus moet de hele wereld weg.

Ik heb hier nog even over nagedacht, vooral over wat je zei over het walgelijk vinden van je eigen creaties.

Je had al eerder eens iets getikt over het je schamen voor je eigen creaties en ik bedacht me dat in je eigen creaties, je eigen emoties en gevoelens zitten verwerkt. Dit "je eigen emoties in je creaties verwerken" is voor iedereen wel evident bij iets als bijvoorbeeld een dagboek.
Ik wilde vroeger altijd al een dagboek schrijven, maar deed dit niet uit angst dat een ander dit vond en het tegen me ging gebruiken.

Ik heb ontdekt dat wanneer iets me in 't verleden gekwetst heeft, ik een sterke neiging heb dat "gevaar" te argwanen en het pas los kan laten zodra het gevaar echt totaal uitgeroeid is. Als de deur op een kier wordt gelaten, is dat nog niet genoeg voor mij. En een dagboek dat door iemand anders gelezen kan worden is ook als zo'n openstaande deur achterin m'n verdedigingswal.

De dingen die ik produceer, geven ook m'n eigen kwetsbaarheden weer. Als ik m'n eigen kwetsbaarheid haat, dan kan ik (als de zelfhaat sterker wordt) ook alles gaan haten wat "laat zien hoe zwak ik ben" of hoe dom of <vul maar wat in> en zolang dat ding bestaat, heb ik geen garanties dat er misbruik van gemaakt zal worden.

Dan wil ik de garantie dat zeg maar "het gevaar" echt uitgeroeid is en hoe heftiger 't gekwetst zijn, hoe sterker ik definitieve oplossingen verlang. Dit verlangen naar die absolute garanties nemen af zodra het probleem (op wat voor wijze dan ook) definitief opgelost is.

Dat is wat ik bedacht heb vandaag. Ik had -nog- iets maar ben 't effe vergeten.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 17:09 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Nouja ondertussen is mijn relatie echt over geloof ik.

Ik kan alleen niet toelichten waarom of er hulp bij vragen want hij is ook een fokker.

Oh Frips wat kut
Is het echt over-over of is dit een hobbel in de weg?

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:32 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik hoop dat er ergens wat magisch toverstof tevoorschijn komt maar ik ben bang..

Elke relatie heeft zo z'n ups en downs. Misschien dat het nu door omstandigheden even niet lekker loopt, maar een relatie is hard werken.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 20:36 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ja maar dit is niet de eerste keer natuurlijk. Ik ben niet zo dom om bij de eerste hobbel daar meteen op Fok over te klagen.

Ik wil sappige details.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 19:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zelf vind ik dat je elkaar gewoon (ja, ik zeg "gewoon") niet moet gaan zitten zwartmaken. Ik kreeg ook weleens DM's van random fokkers die details vroegen over m'n ex en daar reageer ik standaard nooit op. Dat is gewoon not done. Mochten mensen nog meer gaan slijmen, komen ze op m'n bloklijst maar dat is nog niet voorgekomen (is er blijkbaar toch nog hoop voor de fokheid (ha ha )).

Dat met die ptss is wel erg naar. Hopelijk respecteert ie dat.

Ik bedoelde t helemaal niet als willen zwartmaken. Maar fripsel zit wel met dr verdriet en als ze de ruimte voelt om t hier iig van haar af te schrijven heeft ze dat iig.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 23:27 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Het was niet alleen slecht. Ik ga hem missen. Maar de laatste weken ging het te vaak mis. Ik heb ruimte nodig.

Kloten om te lezen Frips.

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 23:32 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Maar fripsel zit wel met dr verdriet en als ze de ruimte voelt om t hier iig van haar af te schrijven heeft ze dat iig.

Ja snap ik. Tis klote als zoiets gebeurt. Ik vind dat ze dat wel moet kunnen doen, maar andere mensen kunnen daar weer anders over denken.

Ik denk dat je dacht dat ik indirect op jou reageerde, maar dat was niet 't geval

Balen Fripsel, sterkte. Als ik magisch toverstof had zou ik zo wat jouw kant op sturen. Maar helaas..

quote:

Op dinsdag 12 december 2017 23:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja snap ik. Tis klote als zoiets gebeurt. Ik vind dat ze dat wel moet kunnen doen, maar andere mensen kunnen daar weer anders over denken.

Ik denk dat je dacht dat ik indirect op jou reageerde, maar dat was niet 't geval

Ik was er niet zeker van en wilde de bedoeling van mijn eerdere opmerking daarom helder hebben.

quote:

Op woensdag 13 december 2017 10:14 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik was er niet zeker van en wilde de bedoeling van mijn eerdere opmerking daarom helder hebben.

Helder

Gewoonlijk reageer ik op dat wat ik quote. Soms is een topic lastiger te lezen als iemand een wat vagere opmerking plaatst maar niet duidelijk maakt waarop die opmerking gericht is.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 13 december 2017 13:37 schreef Fripsel het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Simpel. Blokken. Klinkt hard, maar als het je teveel stress, verdriet en pijn oplevert, dan maar even drastisch.

Als je eraan toe bent kom je erop terug. Of niet.

Overigen lijkt me dit iets wat je niet over whatsapp uitpraat, maar face to face.

Sterkte, iig .

[ Bericht 9% gewijzigd door Samzz op 13-12-2017 13:47:25 ]

quote:

Op woensdag 13 december 2017 13:40 schreef Samzz het volgende:

[..]

Simpel. Blokken. Klinkt hard, maar als het je teveel stress, verdriet en pijn oplevert, dan maar even drastisch.

Als je eraan toe bent kom je erop terug. Of niet.

Overigen lijkt me dit iets wat je niet over whatsapp uitpraat, maar face to face.

Sterkte, iig .

Wat Samzz zegt: even blokkeren om tijd te hebben om tot jezelf te komen. En lief zijn voor jezelf.
Knuffel

quote:

Op woensdag 13 december 2017 14:11 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

moet je alles wel willen uitpraten als iemand telkens de bovenhand neemt?

Daarom ook de 'of niet'.

Ik vind het maar lastig hoor, wetende dat hij hier ook mee kan lezen en gewoon openlijk besproken wordt. Niet zo chic, tbh.

quote:

Op woensdag 13 december 2017 14:54 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik ben degene met een stoornis volgens mij dus in dat opzicht valt het vooral mij te verwijten dat ik een moeilijk geval ben.

Mwa, ik heb t niet over verwijten, je hebt je problemen. Ik denk alleen dat het geen goed idee is over je ex-partner te praten op een medium als FOK!, als die ex-partner zelf een FOK!er is.

Maar by all means, continue als jij je er fijn bij voelt

quote:

Op woensdag 13 december 2017 14:54 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Geeft mi alleen de wanhoop weer.

Mja, niet willen appen maar wel openlijk op FOK! bespreken waar hij t ook kan lezen.

Vind ik een beetje raar. Maar wat ik zeg, als zij zich er goed bij voelt, by all means .

Hier een flinke drempel over gegaan vandaag, aan mijn werkgever aangegeven dat ik het eigenlijk niet meer trek en niet weet hoelang ik het nog vol weet te houden voordat ik echt instort.
Nu blijkt dat je niet direct naar de bedrijfsarts kunt om daarmee te praten/overleggen maar eerst in de ziektewet moet.

Maar doordat dit wel een uitzonderlijke situatie is waagt ze toch een poging en verzoekt ze haar leidinggevende om te kijken of dit toch mogelijk is. Anders voel ik me inderdaad genoodzaakt om me toch ziek te melden.

Direct ook maar de gemeente gevraagd hoe het zit als het zover komt dat het echt niet meer gaat aangezien ik via werkgever 2 als een soort ZZP'er werk en niets krijg bij ziekte/afwezigheid. Aangezien ik dan onder de bijstandsgrens terecht kom. Moet me gewoon nu al aanmelden voor bijstand en het dan uitleggen in een gesprek en kijken wat zij vinden.

Gemeente kan me ook helpen met WMO als ik daar behoefte aan zou hebben, maar nóg een stel extra mensen om me heen zit ik ook niet echt op te wachten.

Voel opluchting enerzijds en frustratie aan de andere kant omdat ik nóg meer hulp nodig heb.

quote:

Op woensdag 13 december 2017 15:01 schreef Samzz het volgende:

[..]

Mja, niet willen appen maar wel openlijk op FOK! bespreken waar hij t ook kan lezen.

Ach, hij kiest er in dat geval toch ook voor om dit topic te openen. Als je dan toch gaat kijken moet je ook niet zeuren vind ik. Beetje alsof je iemand van Facebook verwijdert en dan toch blijft kijken op dat profiel.

quote:

Op woensdag 13 december 2017 15:04 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Ach, hij kiest er in dat geval toch ook voor om dit topic te openen. Als je dan toch gaat kijken moet je ook niet zeuren vind ik. Beetje alsof je iemand van Facebook verwijdert en dan toch blijft kijken op dat profiel.

Ja ook weer zo.

quote:

Op woensdag 13 december 2017 15:03 schreef Lastpost het volgende:
Hier een flinke drempel over gegaan vandaag, aan mijn werkgever aangegeven dat ik het eigenlijk niet meer trek en niet weet hoelang ik het nog vol weet te houden voordat ik echt instort.
Nu blijkt dat je niet direct naar de bedrijfsarts kunt om daarmee te praten/overleggen maar eerst in de ziektewet moet.

Maar doordat dit wel een uitzonderlijke situatie is waagt ze toch een poging en verzoekt ze haar leidinggevende om te kijken of dit toch mogelijk is. Anders voel ik me inderdaad genoodzaakt om me toch ziek te melden.

Direct ook maar de gemeente gevraagd hoe het zit als het zover komt dat het echt niet meer gaat aangezien ik via werkgever 2 als een soort ZZP'er werk en niets krijg bij ziekte/afwezigheid. Aangezien ik dan onder de bijstandsgrens terecht kom. Moet me gewoon nu al aanmelden voor bijstand en het dan uitleggen in een gesprek en kijken wat zij vinden.

Gemeente kan me ook helpen met WMO als ik daar behoefte aan zou hebben, maar nóg een stel extra mensen om me heen zit ik ook niet echt op te wachten.

Voel opluchting enerzijds en frustratie aan de andere kant omdat ik nóg meer hulp nodig heb.

Knap dat je het erkent. Dat zal je werkgever ook waarderen lijkt me.

Hopelijk kunnen ze een uitzondering maken.

Zo zeg... ik heb voorstellen voor t programma ingeleverd. DJ vond er n aantal leuk. En vroeg zich af of we gezien mijn vakgebied niet een juridische column maandelijks kunnen doen. En dan mag ik het uitleggen.

Aan de ene kant vind ik t stuitergaaf en vet. Aan de andere kant echt megaspannend.

quote:

Op woensdag 13 december 2017 15:14 schreef Samzz het volgende:

[..]

Knap dat je het erkent. Dat zal je werkgever ook waarderen lijkt me.

Hopelijk kunnen ze een uitzondering maken.

Inderdaad want ik ga liever gewoon in overleg (desnoods andere werkzaamheden) om te kijken of we samen tot een oplossing kunnen komen dan dat ik me ziek moet melden want direct uitzicht op betere tijden op de korte termijn zijn er ook niet.

Maar het is wel een lastige, ben postbezorger en m'n PTSS klachten verergeren buiten, in het donker, rondom mensen die ik niet ken en bij situaties die ik moeilijk kan inschatten. Laat dat nou allemaal voorkomen bij mijn werk en in deze tijden wordt het steeds sneller donker.
Maar ik ben hoopvol gestemd dat we een oplossing kunnen vinden.

quote:

Op woensdag 13 december 2017 15:19 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Inderdaad want ik ga liever gewoon in overleg (desnoods andere werkzaamheden) om te kijken of we samen tot een oplossing kunnen komen dan dat ik me ziek moet melden want direct uitzicht op betere tijden op de korte termijn zijn er ook niet.

Maar het is wel een lastige, ben postbezorger en m'n PTSS klachten verergeren buiten, in het donker, rondom mensen die ik niet ken en bij situaties die ik moeilijk kan inschatten. Laat dat nou allemaal voorkomen bij mijn werk en in deze tijden wordt het steeds sneller donker.
Maar ik ben hoopvol gestemd dat we een oplossing kunnen vinden.

Oei, dan heb je wel een baa gekozen zeg .

Duimen voor een oplossing die werkbaar is voor je .

Ik zit weer diep, veel doodsgedachten momenteel en het lukt me niet echt om ze te relativeren.

Het is ook wel verklaarbaar, ben nu echt met de emdr begonnen en dat maakt heel wat los. De kast zit niet meer dicht zeg maar.

Dus nu richten we alles even op overleven en een stukje extra veiligheid. Ik heb mijn autosleutels en wat spullen ingeleverd en mag gaan nadenken over misschien toch weer een korte opname.

Het vechten is zo zwaar, en het duurt en duurt maar.

Vandaag van 2:30 tot 20:30 in bed gelegen. 2 afspraken afgebeld. Vreselijk dit.
Hier zit ik nu weer maanden in vast.

quote:

Op donderdag 14 december 2017 12:47 schreef Fripsel het volgende:
Ik weet niet zo goed wat ik nu met mn feestdagen en shit aanwil. Heb kerstavond een etentje gepland met vrienden. Ben bang dat ik er “alleen” met mijn paniek niet doorheen ga komen omdat het geforceerd gaat voelen en wil mijn gasten niet last minute afzeggen voor kerst.

Zou het helpen als je een of meerdere gasten vertelt dat je het lastig hebt? Die zou je kunnen steunen, eventueel je door moeilijke momenten slepen of dingen kunnen overnemen.

In jouw situatie zal men toch zeker wel begrip hebben dat t nu even extra lastig is allemaal?

Knuf

quote:

Op donderdag 14 december 2017 12:47 schreef Fripsel het volgende:
Ik weet niet zo goed wat ik nu met mn feestdagen en shit aanwil. Heb kerstavond een etentje gepland met vrienden. Ben bang dat ik er “alleen” met mijn paniek niet doorheen ga komen omdat het geforceerd gaat voelen en wil mijn gasten niet last minute afzeggen voor kerst.

Heb jij de behoefte en de energie om op kerstavond met vrienden te zijn? Zo ja: zeggen dat ze niet teveel van je kunnen verwachten maar dat je het wel graag wil. Zo nee: eerlijk zeggen dat je het niet zo ziet zitten omdat je bang bent dat het je teveel gaat kosten.

quote:

Op donderdag 14 december 2017 14:25 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Niet echt zoals ik me nu voel. Maar ik zit dus ook een beetje met, hoe lang kijk je zoiets aan, heb nu gezegd dat ik het dit weekend laat weten.

Maar het voelt ook een beetje als opgeven om geen kerst te vieren ofzo.

Ik heb vorig jaar zelfs door oud en nieuw heen geslapen, omdat ik er gewoon niet de energie voor had. Niemand die me daar raar op heeft aangekeken, alleen ikzelf. Ik zou als ik jou was vragen of ze de mogelijkheid willen openhouden dat je last-minute wél meekomt. Dan kun je altijd nog dan kijken wat je doet zonder je schuldig te hoeven voelen.